Studente

In mijn clubtijd zag ik de meisjes komen en gaan. Ik heb zelf ook nogal van clubs gewisseld, dus ik heb heel veel vluchtige contacten gehad. Dat werd eigenlijk haast nooit meer, en als een meid stopte met de prostitutie, kapte ze het contact eigenlijk ook altijd wel af. Zo gaat dat daar, behalve als je echt hartsvriendinnen met iemand wordt. De collegaatjes worden dat nietzosnel, want je bent ergens toch ook wel flink aan het concurreren.

Die collegaatjes zie je meestal nooit meer terug. De buitenlandse meisjes verdwijnen terug naar het buitenland, en de Nederlandse meiden hebben nu nieuwe plekken om naartoe te gaan. Je loopt ze maar heel af en toe tegen het lijf. Als je ze dan ziet, herken je ze misschien niet eens, of ze maken geen oogcontact. Dan stoor je ze ook niet, want misschien willen ze het wel achter zich laten.

Ik liep deze week in de stad, lekker shoppen op een vrije dag. Zo'n dagje jezelf in het nieuw steken, en dan ook nog even een leuke lunch ergens, met daarna massage en zonnenbank. Ik maak een lijstje van dingen die ik gedaan wil hebben, en dan ga ik lekker door de stad heen. Terwijl ik me net stond af te vragen welke tram ik moest nemen om naar de volgende winkel te komen, zag ik een vrouw op de fiets, die ik meteen herkende. Ik noem haar maar S.

S was een meisje uit mijn clubtijd, met wie ik goed klikte. Ik was meer ervaren, zij was een beginneling. S was studente, netzoals ik begonnen was, maar ik was al afgestudeerd, en ik had al werkervaring buiten de prostitutie. Ik heb haar een beetje geholpen, maar ze had het zelf al snel genoeg door. Ze deed het goed, ik vond haar wel een talentje. Opeens was ze verdwenen, na een jaar gewerkt te hebben. Ik dacht dat ik haar nooit meer zou zien.

Toen ik haar herkende, aarzelde ik wel. Ik maak niet het eerste contact, want wie weet, ze kan haar man wel bij zich hebben. Die zou ze dan uit moeten leggen wie ik ben. Ik weet wel dat niet iedereen dat wil. Gelukkig had zij er geen twijfel over. Ze sprong meteen bij me van de fiets af, en begroette me heel blij, met een knuffel en zoenen. We zijn snel een lunchroom op gaan zoeken, want we wouden bijpraten.

De jaren die waren verstreken hadden haar wel veranderd. Ze was nu in een net blauw broekpak, met pumps, een handtas zonder schouderriem en een knotje, terwijl ze vroeger altijd met een sjofele spijkerbroek aankwam, vaak met sandalen. Haar gezicht en figuur waren ook best ouder geworden. Ik schrok eigenlijk een beetje. Clublicht flatteert je wel, maar dit was echt gewoon meer dan dat.

Zij was dus ook heel verbaasd over dat ik er nog netzo uitzag als toen. Seks houdt je jong, dat is gewoon zo. Ze was erg vleiend, ik vond het leuk dat ze nog steeds zo spontaan kon zijn. We hebben lekker bijgepraat, en ondanks dat het vroeg was hadden we er snel een pilsje bij genomen. Ze was na haar studie gaan werken in een goede baan, en ze had carrière gemaakt. Daar vertelde ze smakelijk over.

Daarbij vergeleken was er bij mij nietzoveel gebeurd. Ik heb over de buurtterreur nietteveel verteld, maar wel hoe ik het werk nu deed. Zij zat er bijna bij te zwijmelen. Dat viel me erg op. Over de meeste dingen ging ze een beetje heen, maar als het over mijn werk ging was ze vol met interesse. Ze haalde graag dingen op van vroeger. Ik vroeg haar of ze het miste.

Dat deed ze, daar was ze heel duidelijk over. Ze was niet gestopt omdat ze geen zin meer had, maar om andere redenen. Daar was ze een beetje treurig over, en toen we daarover begonnen werd het een soort diep gesprek dat ik nietzovaak met mensen heb. We gingen echt diep in op wat we belangrijk vonden, en hoe we dachten over het leven. Ze vertelde me over hoe ze er nou bij gekomen was, en hoe ze was gestopt. Dat vind ik erg interessant, want ik ben altijd erg nieuwsgierig naar hoe het leven na de prostitutie nou is.

Er kwamen een heleboel dingen langs die erg persoonlijk waren, en daar zal ik niet over vertellen. Het ging erover dat carrière maken geen makkie is. Je moet er ook dingen voor overhebben. Wat ik vroeger deed was baantjes nemen, niet carrière maken, ik hoefde niets op te geven. Ik vond het wel lijken op wat ik voor mijn werk op moest geven, alleen gaat het om andere dingen.

Ze vertelde me voor het eerst hoe het nou zat met de meiden waarmee ze de club inkwam. Ze had namelijk twee vriendinnen bij zich toen ze begon. Die ken ik niet eens, want die bleven daar niet lang genoeg voor. Eentje was meteen al weg, de andere was na een maandje opeens kwijt. Het gaf me opeens wel een hele andere kijk op hoe dat was gegaan. Ik voelde me eigenlijk een beetje stom dat ik dat hélemaal niet gezien had toen het gebeurde.

S was begonnen omdat ze geen cent te makken had als studente. Ze had huisgenotes die ook erg krap zaten, en samen hadden ze telkens gegrapt over de prostitutie. Maar als je echt je maandverband niet meer kan betalen, en je je studieboeken deelt, dan wordt het wel iets wat je serieus gaat nemen. Na een hoop gezoek hadden ze besloten om samen naar een club te stappen. Die club was er één waar ik ook werkte.

De ene vriendin kon het gewoon niet. Ze had nietzoveel seksuele ervaring, en was iemand die echt heel erg strenge moraal over seks voor zichzelf had. Die werd helemaal bang en rillerig na de eerste keer, en die haakte af. Volgens S heeft ze er nog steeds last van dat ze het gedaan heeft. Die zag het toch als zichzelf overgeven aan iemand anders, en dan voel je je zowat verkracht.

De andere vriendin ging langer mee. Die wou het wel wat langer proberen, ook al heeft ze even pauze gehad toen de eerste vriendin afhaakte. Toch heeft die ook afgehaakt, want die vond het niet fijn om als werk te doen. Ze kon het wel af en toe eens even doen, maar het is best even leren om ermee om te gaan. Dat moet je willen, want als je je niet aanpast aan het werk, kan je nooit goed genoeg worden om het lang vol te houden. Het is werk.

Ze had het wel geprobeerd, maar dat is iets waar je meer voor moet gaan dan zij had gedaan. Ze kwam klem te zitten, tussen wat ze deed en wat mensen voor idee over je hebben. Hoe erg dat aan je gaat knagen, dat weet je echt niet totdat je het meemaakt. Als je dan niet echt lol hebt in het werk, dan wordt het echt heel erg zwaar. Omdat je dan niet snel beter wordt, gaan de klanten je ook niet interessanter vinden. Dan wordt je inkomen ook niet hoger.

Niet zo gek dus, dat ze het opgaf na een maand. S werkte door, want die had de smaak wel te pakken. Het is gewoon leuk werk als je het goed doet. Ze vond het wel jammer, want ze deden het samen omdat ze steun bij elkaar konden zoeken. Nu waren ze nog huisgenotes, maar ze werkten niet meer samen. S hield bovendien haar inkomen vast, en de andere meisjes dus niet.

Dat was volgens S ook de reden dat ze stopte, want langzaam werd het moeilijk om door te gaan met haar werk. Het werk zelf was best voor haar vol te houden, want ze was van zichzelf al seksueel volwassener dan haar vriendinnen. Avontuurlijke meisjes zoals zij zijn dat wel vaker. Het werd moeilijker omdat zij, naast alle andere dingen die de prostitutie van je vraagt, ook nog met haar huisgenotes moest leven.

Ik zou gewoon ergens anders zijn gaan wonen, maar zij niet. Ze vertelde dat ze steeds meer buiten werd gesloten door haar huisgenotes, ondanks dat ze steeds meer voor het huishouden ging betalen. Haar huisgenotes vonden het vanzelfsprekend, vanwege haar hogere inkomen. Tegelijk werden ze steeds valser tegen haar. Ze werd met de nek aangekeken, ook al hadden ze het met zijn drieën geprobeerd. Ze was volgens hen veranderd door het werk, en het werk had haar overgenomen.

Toen ze haar voor de keus stelden, om op te houden of dat ze haar ouders en de universiteit zouden inlichten, is ze gestopt. Daarna was ze weg uit de club, en was ze weer straatarm. Met de vriendinnen is het nooit meer helemaal goedgekomen, dat kan je je wel voorstellen. Zodra ze kon was ze ingetrokken bij een vriendje. Voor haar vriendinnen was alles weer goed toen ze had gezegd dat haar prostitutie-tijd gewoon een bevlieging was, en dat ze zich er nu voor schaamde en er ook op neerkeek. Het zou me niks verbazen als meer ex-hoeren dat deden.

Ik heb dat ook wel meegemaakt. Dan willen mensen dat je neerkijkt op de prostitutie, om te laten zien dat je weer een goed mens bent. Ik vind het walgelijk. Ze eisen dat je meedoet aan het stigma, gewoon stigmatiseren is niet genoeg. Ze willen niet gewoon dat je toegeeft, je moet ook nog dankbaar zijn dat ze je hebben gedwongen om te doen wat je niet wou. Dat mensen dat ook nog normaal vinden, daar word ik eng van.

Ze vertelde dat ze wel blij was, dat ze af was van al die afkeer. Je komt als prostituee in alle media, en in gesprekken met mensen van buiten het wereldje, de hele tijd met die haat in contact. Dat gaat aan je vreten. Dat was iets wat ze erg fijn vond om achter zich te hebben, ook al laat je het nooit helemaal achter. Het blijft iets wat ongemakkelijk voelt, dat iets wat toch wel een belangrijke invloed op je heeft gehad, zo wordt veracht.

Als mensen lang genoeg zo op je inwerken, ga je het namelijk ergens geloven. Je kan gewoon niet zo lang leven in een samenleving waar iets zo sterk wordt geloofd zonder dat je aan jezelf gaat twijfelen. Zelfs ik heb dat wel gehad, en mijn collegaatjes allemaal ook wel. Geen ervaring en geen logisch denken is sterk genoeg om altijd tegen de stroom in te gaan. Dat is erg hoor, als je het niet hebt meegemaakt weet je dat niet.

Als je het zelf gaat geloven, ga je jezelf verachten, en dat doet heel veel pijn. Als het begint, merk je nog niet waar het van komt, en geef je alles de schuld. Pas later merk je dat je gewoon de mening van anderen de hele tijd overal in voelt kruipen. Het is alsof de gedachtes van andere mensen jouw gedachtes wegduwen. Als je bewijs vindt dat je tòch gelijk had, is dat dan een hele vreemde verbazing. En dan ben je nogeens verbaasd dat je verbaasd bent.

Natuurlijk vroeg ik of ze terug wou. Het antwoord was nee, ze had er niet haar carrière voor over. Een dubbelleven kon ze niet aan, en haar relatie wou ze ook niet kwijt. Maar ze miste het wel. Het werken met seks, de ervaringen, en gewoon de goeie casual seks die je op geen andere manier kan krijgen. Ze miste ook dat ze tijdens de prostitutie geen blaasontstekingen meer had, terwijl ze die ervòòr en erná wel de hele tijd had.

Toen zei ze: "Het is in me gaan zitten, alsof het een soort verslaving is. Ik heb er geen rust meer door." Dat vond ik wel een vreemde uitspraak. Ze legde uit dat ze nu wist dat het er was, en zich een beetje erin had kunnen verdiepen, en dat ze het nu erg vond dat ze het niet verder kon verkennen. Ik begreep dat wel. Ik begreep weer niet dat ze het erg vond dat ze er nu van wist. Niet weten dat er meer is, is niet iets goeds vind ik.

De roze bril was ze kwijt, en die kreeg ze niet meer terug. Dat was lastig in haar relatie. En ze wist ook waar de onrustigheid vandaan kwam als ze monogaam was. Dat leverde ook weleens spanningen op. En ze was iets veeleisender in bed geworden, maar gelukkig nog lang niet zo erg als ik. Dat waren mindere dingen voor haar, want het ergste vond ze om voor altijd te moeten zwijgen over iets wat best belangrijk voor haar was geweest.

Toen ze weg was, fantaseerde ik over dat het normaal zou worden gevonden voor studentes om wat bij te verdienen in de prostitutie. Dat gebeurt wel, maar helemaal nietzoveel als de hijgerige media je wel willen laten geloven. Als de hoger opgeleide meisjes wat ervaring zouden opdoen, zou Nederland nietmeerzo vijandig tegen prostituees zijn, en zou er meer begrip komen. Bovendien vind ik dat vrouwen de ruimte moeten hebben om te ontdekken, en de prostitutie geeft je daar kansen voor die je op andere manieren niet hebt.

Ik vond het heel interessant om een oude collega weer te spreken, en ze is een slimme vrouw. Ik hoop dat ik haar nogeens tegenkom, want we begrepen wel dat we op moesten passen met contact. Maar omdat ik haar een beetje op me vind lijken, vind ik het ook een beetje een blik in wat ik anders had kunnen zijn. En ik denk dat we genoeg verschillen om niet zeker te zijn, maar ik denk echt dat ik goed heb gekozen.