De dag dat ik volwassen werd

Ik heb er wel vaker wat over gezegd, er is een dag dat ik besloot om volwassen te worden. Dat is iets persoonlijks voor mij geweest, en ik wil er graag wat over vertellen. Het is een moment geweest, waar ik opeens veranderde als persoon.

Toen het kwam, werkte ik in een club. Ik verdiende wat geld, ik probeerde in de weekends een vriendje te versieren, en ik werkte nèt genoeg om lekker van te leven. Ik had mijn studie afgerond, maar ik had er nooit lang wat mee gedaan omdat de banen me allemaal minder fijn leken dan de prostitutie die ik toen toch al deed.

De vrouwen om me heen deden het precies zo. We keken niet vooruit, en we vonden het ideaal als we zo weinig mogelijk hoefden te doen voor lekker veel geld. We drukten zoveel mogelijk achterover, dat we dan geheim hielden voor de baas en ook voor de belasting. Dat was heel bevredigend. Het sekswerk vond ik wel leuk, maar dat hield ik een beetje stil voor de andere vrouwen, die het anders vonden. Anders vonden ze me maar raar, en een beetje gestoord.

Ik was ingekakt. Ik had al een paar clubs gehad, en de ramen, en hier voelde ik me meer op mijn plek. Het was best een fijne club, maar ik kan niet teveel vertellen anders herkennen mensen mij, die me niet moeten herkennen. Het clubwereldje in Nederland is eigenlijk best nog klein, en ook al heb je veel meisjes die komen en gaan, je komt telkens dezelfde mensen tegen die de bazen zijn. Het is voor mij niet goed te zien, of ze allemaal samenwerken, maar ze melden wel dingen aan elkaar. Of er word geroddeld door de meisjes, maar het komt uit bij hetzelfde. Je kan je reputatie niet helemaal achterlaten.

Mijn ouders vermeed ik, want die probeerden altijd me aan mijn toekomst te laten denken. Mijn pa bood me telkens aan om weer thuis te komen wonen, vooral als ik ziek was. Voor mij was alles nu geregeld, en ergens had ik het gevoel, dat ik zo voor altijd zou doorwerken. Ik had het goed, en ik heb zelfs toen een autootje gekocht. Ik was best wel blij met hoe het ging, maar ik kakte steeds verder in.

De lol ging steeds meer van het sekswerk af. Ik vond het alleen leuk met lekkere dingen, en de meeste mannen zijn gewoon niet zo aantrekkelijk. De rest van de tijd was het alleen maar het uitstaan, en dat gaat aan je vreten. Dan word je langzaam een beetje zuur en cynisch. Ik ging steeds meer roken en blowen en drinken, want om me heen gebeurde dat best veel en het zorgt ervoor dat de verveling wegblijft.

De pretsigaret ging elke avond na het werk aan, want anders voelde ik me niet ontspannen genoeg. Ik kwam soms niet op mijn werk overdag, en dat word echt niet geaccepteerd. Ik werd steeds slordiger, want de mannen kwamen toch wel. Dat was omdat ik er niet zoveel nodig had, om mijn leven te kunnen betalen. Ik kon dus hardstikke lui zijn, zonder dat ik er minder door ging verdienen. Het was een heel makkelijk leventje.

Ik werd dikker, en ik begon een beetje uit te zakken. Daar schrok ik wel een beetje van, maar niet genoeg om dan veel te gaan doen. Ik ging meer op de calorieën letten, maar meer niet. Ik ging me echt vervelen, en ik merkte dat de drugs en drank niet meer genoeg waren om het goed te maken. Ik voelde me wel steeds moeier en ouder. Dat ging niet goed, en ik begon me opgesloten te voelen.

Dat verwarde mij, want ik zag nog steeds het plezier wel in het werk, dus daar lag het niet aan. Toch voelde ik me opgesloten en verveeld. Ik ging piekeren, en het duurde best wel lang voordat ik serieus ging nadenken. Toen ik dat ging doen, duurde het nog maar heel kort voor ik opeens schrok omdat ik zag in wat voor een situatie ik zat. Ik bouwde niets op, en ik was voor mijn gevoel echt dommer geworden.

Daar kon ik niet mee leven, ik heb het geprobeerd maar ik kon er niet tegen mezelf zo te zien. Op een dag na het werk zat ik in de file naar huis, en ik bedacht me dat het kwam omdat ik geen verantwoordelijkheid nam. Ik liet het maar een beetje gebeuren, en als ik iets niet wou, ontweek ik het een beetje, maar ik deed er niets aan. Dat vond ik wel een beetje kinderachtig.

Ik ging die avond dagdromen over wat ik anders zou kunnen doen, maar toen de joint brandde, ging dat niet meer door. De volgende dag zat ik weer in de file, en ik schaamde me opeens dat ik met twee piccolootjes en een pilsje achter het stuur zat. Ik dacht terug aan de dag ervoor, en ik besefte dat ik er zo nooit kwam. Ik bedacht me thuis dat ik mijn hele leven opeens zelf zou moeten gaan regelen als ik wat anders wou, en daar werd ik te zenuwachtig van. Ik kon niet in één keer alles overzien, dus het gevoel kwam snel dat het teveel was. Ik ging dus maar liever met een joint op de bank zitten.

Het komt er dus op neer dat ik elke avond hard ging wegrennen voor wat ik eigenlijk wel wist, namelijk dat ik een beetje een loser en een sukkel was. Dat was niet fijn om te voelen, en het is iets wat ik niet meer kon afschudden. Ik zal maar eerlijk zijn, ik had het gedaan als ik het kon. Het was een korte periode waarin ik elke dag in dat depressieve cirkeltje zat.

De laatste van die avonden zat ik een joint te draaien, en ik dacht: ik doe dit alleen maar om niet meer erover na te denken. Morgen is weer hetzelfde.

Die gedachte zorgde ervoor dat ik de joint wegstopte, en ik ben achter mijn computer gaan zitten met een leeg Word-document voor me, waar ik opgeschreven heb wat ik die dagen allemaal dacht. Dat heb ik afgedrukt, en ik heb ernaar gestaard. Ik kwam toen erop uit, dat hoeveel ik ook probeerde om het goed te praten, dat ik gewoon onvolwassen was.

Die avond besloot ik om dan maar volwassen te worden. Het was midden in de nacht, maar ik voelde me toen even veel wakkerder dan dat ik heel lang geweest was. Ik maakte een plan om eens te bedenken wat ik wou gaan doen, terwijl ik netjes àlles deed waarvoor ik verantwoordelijkheid had.

Het heeft minder dan een week geduurd voordat ik doorhad wat ik nou écht wou. Ik wou voor mezelf werken, en pensioen gaan bouwen. Ik wou goed worden in mijn werk, en ik wou door in de prostitutie. Ik wou van die slappe houding af, goed voor mezelf gaan zorgen, en hard werken zodat ik elke avond kon voelen dat ik gewerkt had.

In de club ging dat niet werken, dat wist ik wel. Ik heb dus contact gehad met escort-buro's. Die waren toch niet wat ik zocht. Toen bedacht ik me thuisontvangst. Dat leek me wel wat. Ik was nog niet klaar om dat meteen te gaan doen, dus eerst ging ik mijn werk bij de club beter doen. Ik hield op met zuipen, en dat zorgde voor een hoop. Ik ging sporten om er beter uit te gaan zien, en ik ging meer op de klanten letten. Dat werkte allemaal fijn, en ik ging me beter voelen. De andere vrouwen waren niet enthousiast voor me, ik raakte ze een beetje kwijt.

Wat ik toen besloot, heb ik bereikt. Niet meteen, want ik heb een paar fouten gemaakt waardoor ik problemen kreeg. Die heb ik al eerder genoemd. Nu wat later heb ik een eigen bedrijfje wat heel goed werkt, en ik verdien voor een thuisontvanger heel veel. Ik heb het werk onder de knie, ik heb veel tevreden klanten. Dat is allemaal omdat ik er heel veel werk instop, en mezelf gemotiveerd hou. Denk maar niet dat elke hoer zoveel verdiend als ik, daar heb ik voor moeten werken! Ik werk nu zoveel als ik maar kan, ik zal dus ook niet meer gaan verdienen. Dat is iets wat me weleens dwarszit, dat ik niet kan groeien. Volgens mijn geldmannetje word het heel moeilijk als ik personeel wil gaan nemen, dus zo groeien kan niet, maar ik denk er bijna elke dag over.

Ik neem verantwoordelijkheid voor alles in mijn leven, en ik ben nu blij met mezelf. Ik ben zo goed als ik maar kan in de prostitutie. Ik heb plannen en ik werk voor alles wat ik heb. Alles word goed geregeld, en mijn klanten zijn blij. Daarom kan ik mezelf nu in de spiegel aankijken. Ik rook en blow niet meer, en ik drink niet meer teveel. Ik ben nu gezond en ik kan tevreden met mezelf zijn.