maandag 29 oktober 2018

Antwoord op: De pooierlobby

Als je het opneemt tegen prohibitionisten, dus mensen die prostitutie willen bestrijden, heb je nooit een prettige constructieve discussie. Het gaat nooit over argumenten, het wordt altijd een toestand waarbij je probeert uit te leggen dat hun verhalen niet kloppen, en zij zo snel als ze kunnen zoveel mogelijk krantenartikelen, getuigenissen, films en pamfletten naar je kop te gooien.

Je kan dan proberen om te laten zien dat die mensen onzin verkopen, en dat is veel werk. Ze zeggen heel veel, en je moet dan maar al hun slogans en al hun nepargumenten ontleden, en telkens laten zien dat het tegen de feiten ingaat. Je bent vooral drogredeneringen aan het doorprikken, en dat doe je zo vaak over dat ik een paar jaar geleden maar begon aan deze reeks antwoordstukjes op de dingen die ik al veeltevaak had uitgelegd.

De verbiedertjes die het tegen ons opnemen hebben daar geen plezier in. Ze zijn verstoord tijdens hun politieke campagne om ons te verbieden, en eigenlijk vinden ze het vervelend dat we wat zeggen. Het is moeilijk om te beweren dat het onderwerp van gesprek, de hoeren zelf, niets mogen zeggen in het debat. Maar dat is wel wat de verbiedertjes nastreven. Ze willen altijd dat we onze mond houden, dat heb ik nog nooit anders gezien.

Er zijn veel manieren die gebruikt worden om ons dan maar monddood te maken. Ze lokken uit dat je belijdt, ze noemen je een witte raaf die niet meetelt, ze doen alsof je je bemoeit met iets wat eigenlijk niet over jou gaat, of dat je gewoon niet kan zien wat er allemaal voor misstanden zijn, of dat je niet begrijpt dat je motivaties eigenlijk niet jouw wil zijn, en dat je daar later nog wel anders over gaat denken, of ze beweren dat je een onmens bent dat gewoon niet wìl zien hoe erg het allemaal is. Dan doen ze alsof ze zelf de grote weldoener zijn die de arme hoertjes een stem geeft.

Maar als je met hardcore feministen in discussie gaat, vooral als ze uit Amerika, Zweden, Frankrijk of Engeland komen, dan gebeurt het nogal eens dat ze gaan doen alsof je éígenlijk iemand anders bent. Daar heb ik al over geschreven. Dat je wordt uitgemaakt voor iets anders dan hoer is best algemeen, maar je wordt door die radicale feministen niet alleen uitgemaakt voor niet-een-hoer, niet alleen voor een pooier, maar ooknog voor een pooier die onderdeel is van een pooierlobby.

Het idee is dat je vooral niet moet luisteren naar pooiers, want net als de sirenen die Odysseus uit zijn koers wouden zingen, kunnen ze je betoveren zodat je hun slaaf wordt. Jij bent een nep-hoer, eigenlijk ben je een lobbyist voor een netwerk van pooiers die aan hun PR werken. En meestal komt er een jeremiade achteraan dat pooiers zoveel geld hebben, dat die arme feministen er niet doorheen komen met hun eigen beweringen, ookal kan je heel snel nagaan dat dat niet klopt.

Dat is de grootste onzin, en ik vind het nauwelijks te geloven dat er mensen zijn die daar intrappen.

Eerder schreef ik een stukje over hoe mensen soms proberen ons monddood te maken door te doen alsof we niet zijn wie we zijn. Daar zou het mee afgedaan moeten zijn. Dat is helaas niet zo, en wat ik daar uitleg blijkt niet genoeg te zijn als er eenmaal over een pooierlobby wordt gesproken. Vooral hoge ambtenaren en politici blijken héél gevoelig te zijn voor dit nepargument, en ze nemen het bloedserieus als je wordt neergezet als een lobbyist voor een sinister pooiernetwerk.

Hoe dat komt begrijp ik eigenlijk niet. Dat zijn namelijk mensen die dagelijks, en vooral gráág, omgaan met lobbyisten, en zich er veeltevaak gewoon door laten leiden. In mijn ervaringen met ambtenaren en politici zien die lobbyisten als een soort beschermengelen die ze hulp en steun geven, en die ze maar wàt dankbaar zijn.

Wat ze willen laten geloven is dat er een soort extra maffia is van pooiers en mensenhandelnetwerken, die als een soort international zoals Shell of Unilever georganiseerd over de hele wereld samenwerken, en zelfs proberen om de publieke opinie te veranderen zodat ze makkelijker hun werk kunnen doen, dus hoeren kunnen uitbuiten. En dat daarbij PR hoort, dus het tegenspreken van die moedige feministen die durven om onpopulaire dingen te zeggen, zoals dat ze tegen mensenhandel zijn enzo.

Pooiers hebben geen internationale maffia, en dus ook geen PR-afdeling. Pooiers werken nieteens samen. Als ze al samenkomen, zoals vroeger in de cafeetjes bij de ramenbuurtjes gebeurde, zitten ze meer op elkaars meiden te loeren dan dat er samenwerking inzit. Ze doen dik tegen elkaar, en dat is het wel weer. Hun enige werk is immers hun meiden aanjagen en ingrijpen als hun meid in de problemen zit. Voor de rest vervelen ze zich alleen stierlijk.

Zelfs als ze zouden willen samenwerken, wat levert ze dat dan op? Prostitutie valt niet op te schalen. Het blijft altijd een klant met een hoer, en dat wordt niet anders. Pooiermeiden willen aandacht van hun pooier, en veel pooiermeiden willen niet dat hij er meer naast heeft lopen. Pooiers die opschalen met één of twee meiden erbij eindigen heel snel bij de politie als hun eerste meisje beslist dat ze hem terug gaat pakken voor zijn ontrouw.

En ook als je dat negeert, en doet alsof alle pooiers meer meisjes kunnen hebben lopen, loop je vast. Om op te schalen moet je taken aan specialisten uitbesteden zodat je meer efficientie kan halen. Anders heeft opschalen geen zin. Maar wat schaal je dan op? Er wordt veel gesuggereerd door het vervolgingsapparaat dat bijvoorbeeld werving en transport worden uitbesteed, maar je ziet steevast dat de pooiers uit dezelfde landen komen, en ook de recruiter zijn, als ze in hun thuisland zijn gerekruteerd.

Netwerken zijn logisch als het over drugs gaat bijvoorbeeld. Dealers willen niet ooknog transport en productie hoeven doen, producenten willen niet zelf hoeven te dealen of smokkelen, en smokkelaars willen ook gewoon verdienen metwaar ze goed in zijn. Mensen die verschillende risico's accepteren, verschillende skills hebben, en verschillende netwerken hebben. Dat is zinvol. Bij pooierij moet je veel fantasie toepassen om dat soort voordelen te verzinnen.

Maar zelfs als je dàt ooknog negeert, gaat het mis. Pooiermeiden willen een ervaring die op hen zelf is afgestemd. Die willen geen gezichtsloze machine waar ze onder hangen. Die willen zelf hun pooier aansturen, meestal hebben ze hem zelf immers geschapen. Hoe krijg je die meiden zover dat ze een systeem gaan bouwen waarmee hun belangen niet meer de hoofdzaak zijn?

Dat laatste wordt natuurlijk liever niet geloofd door mensen die denken dat pooiermeiden alleenmaar willoze slachtoffers zijn, en de pooiers het initiatief hebben. Dan loop je stuk op dat de pooiers helemaal geen belang hebben bij een pooiernetwerk. Zo'n netwerk zorgt alleenmaar dat jij kan worden opgepakt als iemand in je netwerk door de mand valt, terwijl je er geld aan kwijtbent, en zonderdat je er wat aan hebt.

Zelfs als ze er wat aan zouden hebben zou het pooiers nieteens lùkken. Ondanks alle duistere krachten en toverkunsten die aan ze wordt toegeschreven zijn de meeste pooiers mensen die het leven net niet helemaal aankunnen. Veruit de meeste pooiers hebben leerproblemen, een lage intelligentie, en vaak ook grote psychiatrische problemen. We worden gevraagd te geloven in psychologische genieën met een IQ van onder de negentig. En de handvol die niet oliedom of geestesziek zijn? Die zie je juist zover mogelijk wegblijven bij andere pooiers. Want die willen niet meegetrokken worden in hun val.

De intelligentie in wat pooiers doen komt vrijwel altijd van hun meid af. Die heeft de ambitie, die heeft de kijk, en die spoort haar pooier aan om dingen te ondernemen. Zij is het verstand in de relatie, hij is de domme ongerichte energie en agressie.

Maargoed, we negeren al die dingen over dat een pooiernetwerk nergens op slaat, want iedereen negeert die toch al. En zelfs als we doen alsof pooiernetwerken logisch zouden zijn, ookal worden ze nooit gevonden, en ookal zouden ze niet werken, dan nog is het een raar verhaal om te doen alsof hoeren die zich tegen repressie uitspreken aan te zien voor pooiers of PR-medewerkers uit een pooiernetwerk.

Kijk maareens naar de belangen van pooiers. Die hebben vooral als belang dat ze niet gepakt worden. Als hun meiden gedecriminaliseerd worden, kunnen die makkelijker naar de politie stappen, of uberhaupt gewoon werken zonder pooier. Pooier wisselen wordt dan supermakkelijk, en geen pooier die dat ziet zitten. Pooiers willen dus dat meiden goed gecriminaliseerd blijven, en dat de politie geen tijd heeft voor èchte dwanggevallen. Die willen dus een hele brede heksenjacht, zodat ze nódig blijven.

Logisch, want op die manier zorgen alle grote internationals in alle industrieën dat ze de markt in handen houden. Zorg ervoor dat de overheid het vuile werk voor je opknapt, en blijf zelf buiten schot. Als de overheid dan ooknog jou niet aan kan pakken, maar wel je concurrentie uitschakelt, ben je helemaal spekkoper. Dat is dus het omgekeerde van wat hoeren willen, en waar sekswerkorganisaties voor pleiten. Hoe je nou kan denken dat iemand een lobbyist van een pooiernetwerk is als die tégen de belangen van pooiers pleit, begrijp ik ook niet.

Maar nu gaan er mensen klagen dat ik uitga van èchte pooiers, en niet van de geslepen genieën die als James Bond schurken precies doen wat de reddingsindustrie, het OM of de feministische groepen beweren dat ze doen. Want als je superkrachten hebt, doet het er natuurlijk niet toe dat je meisjes door de overheid in je klauwen worden gedrukt. Dat doe je al met je hypnotische krachten immers.

Toch slaat het ook voor toverpooiers in een internationaal schurkennetwerk nergens op om te willen wat sekswerkers willen. Als je elke meid voor je kan laten werken die je wil, en alleen door moedige politie en redders uit de reddingsindustrie worden dwarsgezeten, dan wil je dat er niet op jouw opsporing geconcentreerd wordt. Je bent niet geïnteresseerd in het beperken van de bijvangst, of in de vrijheid van je meiden. Dat die worden benadeeld kan je immers niet schelen, als superschurk. Dus wil je dat er zo breed mogelijk wordt gejaagd, zodat de politie te druk is om jouw netwerk aan te pakken.

Alweer, dat is het omgekeerde van wat hoeren voorelkaar willen krijgen in het debat. Je kan dus wel zien, volgens een eerlijke beschouwing van alle scenario's kom je er dus niet bij uit dat iemand die voor sekswerkerrechten pleit, voor een pooiernetwerk lobby't.

Een pooierlobby zou pleiten voor steeds meer vervaging over wat mensenhandel is. Ze zouden pleiten voor het opjagen en vervolgen van onafhankelijke meiden. Ze zouden pleiten voor het institutionaliseren van meiden die pooierrelaties ontkomen. Ze zouden oproepen om meiden niet te geloven, maar er vanalles aan complicaties bij te verzinnen. Ze zouden alle capaciteit van hulp en politie willen afleiden naar plekken waar ze bot vangen.

Met andere woorden, ze zouden lobbyen voor wat de reddingsindustrie al bepleit.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Dus: de echte pooier, dat is de reddingsindustrie...

Anoniem zei

Voordat je over pooiers wilt praten .... zal je pooiers moeten definieren en onderscheiden. Anders gaat het gesprek echt nergens over en ontstaat er alleen maar verwarring. Onze taal schiet te kort om over pooiers te praten. Veel pooiers doen goed werk.

een voorbeeld?

Er zijn organisaties die bij voorbeeld voor lichamelijk beperkten op een website dames ter beschikking hebben. Uiteraard zijn hier en daar ook mannen daarbij betrokken om allerlei zaken er om heen te regelen. Denk aan vervoer, belastingafdracht, marketing, website design etc etc.

De 1 zal die [helpende] mannen [en vrouwen] pooiers noemen. De ander zal verbaasd uitroepen .... maar dat zijn geen pooiers.