De anonieme wereld van internet

Ik ben oud genoeg om nog te zijn opgegroeid in een wereld zonder internet. Nou ja, het was er wel toen ik klein was, maar alleen in de bibliotheek, voor een gulden per vijf minuten. En dan was er nog bijna niets op te vinden ook. En toen de eerste krantenhype kwam over dat er porno op internet te vinden was, ging die computer ooknog de bibliotheek uit, want zo'n dorp was het waar ik woonde. Ik leerde eerder de hype over internet kennen, dan internet zelf.

En hype over internet zien we bijna dagelijks. We zijn allemaal gewend aan het internet nu, het is een onmisbaar stuk van ons leven geworden, maar nog steeds geloven we massaal de digibete verhalen in de pers en op TV. Internet blijft toch een beetje eng, al spelen we er allemaal onhandig mee. Juist zo eng omdat er mensen zijn die er minder onhandig mee blijken te zijn. Het is dus net seks.

De grootste hype over internet is dat het zo anoniem is, en daarmee de sociale controle laat wegvallen die ervoor zorgt dat mensen geen onmenselijke beesten worden. Er leeft heel erg bij de mensen een idee dat het enige wat ervoor zorgt dat we elkaar niet op straat voor een tientje de hals afsnijden terwijl we elkaar verkrachten, is dat we bang zijn voor straf, en het daarom maar laten. Wat denkt iemand die dat gelooft over zichzelf dan, vraag je je af.

Nee, natuurlijk vraag je je dat niet echt af. Die denkt dat hij ànders is dan al die mensen die met straf in de plooi moeten worden gehouden, omdat hij zoveel rechtschapener en menselijker en godsvruchtiger en eerlijker is dan al die anderen. En dat hij ookweleens te hard rijdt, iets uit de kantine op zijn werk meeneemt zonder het af te rekenen, of een deuk in een auto heeft achtergelaten zonder een briefje te schrijven, dat is iets héél anders en daar hebben we het nu niet over.

Hij heeft het namelijk te druk met zich zorgenmaken over de anonimiteit op internet. Allemaal mensen die dingen zeggen die hem niet bevallen, en die zich alleen zo vrij voelen om dingen te zeggen die niet zouden moeten mogen, omdat ze niet bang hoeven te zijn voor een boze meute op hun drempel. Als ze daarop moesten rekenen, zouden ze wel oppassen om dingen te zeggen die niet bevielen.

Dat soort zelfcensuur bestaat inderdaad. En het bestaat inderdaad dat mensen beducht moeten zijn voor boze meutes. Kijk maar naar cancel culture, waarbij een opmerking tegen het zere been van een meute op jacht naar iets om zich boos over te maken ervoor zorgt dat ze je werkgever netzolang lastig gaan vallen tot hij jou laat vallen als werknemer. Dat overkomt natuurlijk vooral mensen die hun anonimiteit niet in orde hebben.

Het is al heel lang een verstandige maatregel om je identiteiten die je op internet gebruikt, los te koppelen van de identiteit die je in het gewone leven hebt. Niet alleen tegen bedreigingen als identiteitsfraude, tegen chantage of om niet door haatgroepen te worden aangevallen, maar ook om te zorgen dat je niet bij elke punt of komma hoeft te aarzelen om na te denken of dat buiten context niet een enorm probleem gaat worden.

Vaak doen tegenstanders van anonimiteit alsof die anonimiteit de verhoudingen tussen mensen zoek laat raken, omdat "in de echte wereld" ze lik op stuk zouden krijgen, en daarom netter zouden zijn. Maar daar klopt niets van. In het "echte leven" hoef je je daar namelijk geen zorgen over te maken. Wat je in het café zegt, is niet meteen op te zoeken en, vaak buiten context, te gebruiken in een tirade over jou tegen je baas. Door tientallen mensen van over de hele wereld. Op internet is dat een serieus risiko.

Op internet is het bovendien heel makkelijk en laagdrempelig om iemand totaal kapot te maken door onderdeel te worden van een boze meute. Die boze meute heeft een doel gekozen, en dat doel is fout want dat zegt de meute. Daar hoef je niet over door te vragen. En jij bent één klein radertje dat haar deugdzaamheid belijdt door een klein schopje mee te geven met de rest van de meute. Dat dat samen soms letterlijk doodschoppen is, daar denk je liever niet bij na. We weten August Ames nog wel, en dat was nogwel door andere sekswerkers. "Wij" zijn geen haar beter dan andere mensen.

Buiten internet komt dat soort consequences, zoals het graag wordt gepresenteerd, veel minder voor. Mensen verketteren iemand veel minder makkelijk recht in zijn gezicht, want dan zien ze de menselijkheid van die persoon die ze aanvallen. Als deel van een meute voel je je onkwetsbaar, veel onkwetsbaarder dan anonimiteit je kan geven, en in het echt ben je je altijd bewust dat het onderscheid tussen jou en je slachtoffer niet zó hoeft te zijn. Die meute kan zó naar jou draaien.

Niet dat echte gewelddadige meutes niet bestaan. Ze zijn alleen op internet laagdrempeliger. In het echte leven moet je alleen veel duidelijker een 'wij' en een 'zij', of vaker een 'wij' en een 'dat wijf' hebben. Neem nou het voorbeeld uit Uithoorn. Daar was het geweld niet omdat die mensen die kwamen slaan, stenigen en steken anoniem waren. Daar kwam het geweld voort uit dat de politie de anonimiteit van hun doel weggerukt had. Iemand ontmaskeren is iemand beschikbaar maken voor "straf." Dat is de hele reden dat ze langs de deuren gaan om je aan je buren te verklikken.

Anonimiteit wordt dus gezien als een gevaar. De oplossing is internet-paspoorten, je identiteit aan allerlei bedrijven op moeten geven, en meer van die dingen die met een beetje kennis van zaken heel duidelijk dingen alleenmaar erger gaan maken. Zelfcensuur door bangmakerij gaat niemand helpen, behalve de bullebakken die weten dat mensen bleekjes voor ze gaan knikken en buigen, wanneer mensen weten dat ze een kleinzielige kapotmaak-campagne door de meute van die bullebak kunnen verwachten.

Je hoort ook anonimititeit erbijgehaald worden bij allemaal hypes op social media, ookal slaat dat ècht nergens op, bij onzin over de noodzaak om fake news te bestrijden, dat ironisch genoeg juist een stokpaardje is van de groepen die zelf het meeste fake news verspreiden, of bij gelul over het gevaar van hackers, bots, misdaad en trollen. Waarbij er nooit verder wordt gekeken dan de stereotypes die mensen daarbij hebben, want anders zou dat snel genoeg verdampen.

Het heeft al resultaat gehad. Je wordt gevraagd bij steeds meer plekken op internet je digitale identiteit laten vastplakken aan je "centrale" identiteit bij Google of Facebook. Op nog veel meer plekken wordt je niets gevraagd, en gebeurt het gewoon. Er is steeds meer echte direkte censuur op internet, vooral op de sociale media. Er zijn steeds meer mensen die er een hobby van maken, of zelfs professioneel werken, om mensen te "ontmaskeren" die dingen zeggen waar hun club aanstoot aan neemt.

Dat je een identiteit opbouwt bij een bedrijf als Google of Facebook vinden veel mensen vanwege die anonimiteits-angst geruststellend. Dat ze ooknog aan censuur doen als anderen dingen zeggen die bij die vele mensen voor ophef zorgen, maakt dat natuurlijk nog geruststellender. En dat je veel wat er wèl wordt gezegd, maar waarvan de algoritmes inschatten dat jij het niet leuk zou vinden, gewoon niet ziet, zorgt helemaal voor een veilige bubbel.

Zo'n bubbel, waarin je je veilig en vertrouwd voelt en dus manipuleerbaar bent, die kàn zo'n social media bedrijf alleen voor je maken als ze weten wat jou manipuleerbaar maakt. Dus moeten ze je kennen. Dus moeten ze een profiel van je bijhouden, ze moeten je anonimiteit afbreken. Dat lukt ze meestal prima, weinig mensen kunnen Google foppen. Weinig mensen proberen het zelfs maar. Conformiteit is veilig en comfortabel.

Mensen die niet conformeren worden door de mensen die dat afkeuren graag in de spotlights gezet. De spotlights zijn een goed dwangmiddel. Mensen die het gevoel hebben bekeken te worden, of erger, te kijk te staan, belijden meestal vlug het geaccepteerde verhaaltje, en verdwijnen zo vlug ze kunnen weer uit beeld. Ze zoeken eigenlijk de "anonimiteit" dat niemand je ziet en niemand je herkent omdat niemand je interessant vindt. Als ze echt anonimiteit hadden, zouden ze meer tegen dat soort intimidatie op kunnen staan.

Veel mensen houden het bij Facebook, Instagram, YouTube, Twitter, Reddit, TikTok of watvoor social media danook. Op internet kan je heel veel vinden, het is een jungle van allerlei verschillende ideeën en media waar je nooit helemaal kijk op kan hebben. Allemaal enge sites die geen stempel van goedkeuring hebben. Achter een site kan iedereen wel zitten, en dat is griezelig. Beter een site die afgestempeld is door goeie oude vertrouwde Facebook.

Dus mensen blijven liever weg uit die vrije jungle buiten de grote mediabedrijven. Maar als je in het veilige tuintje blijft van je gekozen social media, kan je doen alsof je alles wel hebt gezien. Alsof je naar de Amazone reist, en alleen met selfies op het terras van het resort thuiskomt. Mensen houden zich wel klein en gehoorzaam, mensen censureren zichzelf tot in hun gedachtes aan toe, om in de kringen van de social media te mogen blijven meespelen.

Sneu allemaal, maar eigenlijk niet waar ik het over wil hebben vandaag. Kijk, dat mensen hun kop in de zandbak van de social media willen begraven moeten ze zelf weten. Ik heb er niets van te vinden dat mensen niet buiten hun comfortzone willen kijken. Het ligt allemaal voor ze klaar zodra ze willen. Anonimiteit is gezond, anonimiteit is niet eng, en gelukkig zijn de meeste mensen nog wijs genoeg om een cryptische handle te gebruiken in het openbaar.

Iets veel ernstigers is dat al die gevreesde anonimiteit op internet maar heel relatief is. Voor die boze casual gebruiker ben je misschien nog anoniem, maar als je geen maatregelen hebt genomen om je anonimiteit goed te houden, kan je zelfs door een boze Twitteraar erg vaak al worden geïdentificeerd. Zelfs als je goed oppast op je anonimiteit, en er haast professioneel mee omgaat, is dat al moeilijk te voorkomen.

Het wordt helemaal een probleem als het gaat om mensen die echt wat afweten van onderzoek. Die handig zijn met computers, en data optimaal kunnen gebruiken. Er is een voorbeeld van een groep losse internetters, die hun eigen slimheid bij elkaar stopten om uit een zorgvuldig anoniem filmpje toch een locatie van iemand die zich verstopt hield af te leiden, aan het tijdstip dat een vliegtuig voorbijkwam en hoe hoog een ster stond. En dat zijn dus amateurs.

Want als je het hebt over bedrijven die er hun baan van maken om je identiteit te bepalen, met al hun technologie, of onderzoeksdiensten zoals de politie, met al hun bevoegdheden, of meestal: allebei tegelijk, dan is anonimiteit op internet heel moeilijk waar te maken. De overheid zeikt wel dat het zo moeilijk is, en dat de cyberwereld zo anoniem en ondoorgrondelijk is, maar de werkelijkheid is andersom.

Internet is een groot computernetwerk, en die computers zijn heel goed in het verwerken van grote hoeveelheden data. Dingen die ondenkbaar zouden zijn om bij te houden in het echte leven, houden computers routineus bij. Dan heb ik het niet over je browser-geschiedenis, maar over gegevens over waar je geweest bent, wat je gezocht hebt, waar je terugkomt na één keertje kijken, wat je bekeken hebt en hoelang, waar je dingen geschreven hebt. En dat is als ze niet zo èrg geïnteresseerd in je zijn.

De grote mediabedrijven, van Google tot Meta, van Twitter tot TikTok, zoeken veel meer dingen over je uit. Die vinden een lijst van dingen waar je op geklikt hebt wel interessant, maar ze vinden het nog veel interessanter een diep idee van je identiteit en je kenmerken te krijgen door al die data die ze van je slurpen met elkaar te verwerken tot meer dan je vantevoren zou denken dat mogelijk is. Daar stoppen ze veel werk in.

Het inzicht in jou dat ze zo krijgen, is interessant voor ze. Niet dat er een persoon nieuwsgierig gaat kijken naar wat jouw pornogedrag is, of watvoor recepten jij kookt, maar door te zien waar jij nieuwsgierig naar bent, wat je koud laat, waar jij boos van wordt, wat jij betrouwbaar vindt, wat jou opwindt, wat jij ontwijkt, wat jij aan anderen doorstuurt, wat het voor jou dóét, dat kunnen ze gebruiken.

Dat gebruik is jou manipuleren. Niet alleen om dieper in hun tuintje te gaan wonen, en ze nòg meer data en invloed te geven, maar ook namens anderen, voor geld. Jij betaalt geen cent aan Facebook, maar Facebook krijgt emmers vol geld van bedrijven en instanties die jou gemanipuleerd willen hebben. Meestal voor iets flauws als de juiste soort reclame die jou aanspreekt aan je te kunnen serveren, of om te regelen op wie jij gaat stemmen, of waar jij gaat werken, maar het kan ook veel sinisterder. Het gebeurt ook veel sinisterder.

Het is namelijk voor overheden wel makkelijk om op die manier te kunnen peilen hoeveel acceptatie er is voor hun plannen. Als er genoeg mensen zijn die volgens hun online profielen geen benul hebben van de afbraak van hun rechten, kunnen overheden daar veilig op invreten. En voor een paar centen extra krijgen de mensen die alert zouden kunnen worden verhalen te zien die ze receptive maken voor die plannen. Omgekeerd kan het juist gebruikt worden om mensen op de korrel te nemen, en maakt het veel makkelijker om dissidenten en thought criminals eruit te pikken. En dan kunnen ze nog een tandje verder gaan.

Als de overheid namelijk ècht nieuwsgierig wordt naar je handel en wandel, gaan ze je aktief bespioneren, en kunnen ze van àl je internetverkeer precies zien wat je doet, beter dan als ze over je schouder meekijken. Zelfs beter dan jij zelf. En dat kunnen ze kombineren en korreleren met de gegevens die jouw devices over jou bijhouden, waarvan je nieteens weet dat het gebeurt, en dat het bestaat. Je loopt met een spion in je zak rond, die naar alles kijkt, naar alles luistert, en preciezer dan jij weet waar je bent.

Je kan jezelf wijsmaken dat je met Bitcoin, Monero, encryptie, onion sites op het dark web, meerdere identiteiten, Tor of Protonmail anoniem bent, maar al die dingen zijn uiteindelijk gewoon tot personen te herleiden. Soms kost het oom Agent een paar dagen meer, soms heel veel werk, maar het is allemaal niet anoniem. Veel verder dan het moeilijk of dubbelzinnig maken kom je niet, en gelukkig is dat meestal genoeg om de overheid van je spoor te schudden. Als je niet te interessant bent, dan.

We hebben regelmatig in de krant gezien hoe de politie viktorie kraait als ze weer wat boeven hebben opgepakt die àl die dingen hebben gedaan waar de politie normaliter over jankt dat ze erdoor worden gestopt, en dat het weg moet omdat ze anders die boeven niet kunnen vangen. Het is namelijk allemaal flauwekul, en niet anoniem. Je kan op internet heel weinig doen wat je anonimiteit echt bewaart, en dat is best veel werk.

Het is bijvoorbeeld veel werk om naast je anonieme bezigheden, ooknog losgekoppeld daarvan een "normaal" profiel te hebben. Want als jij één van die heel weinig mensen bent die geen online presence hebben, ben je meteen verdacht natuurlijk. Dus je moet ook op internet kutten op de "normale" manier, als je anoniem wil blijven. Anoniem blijven is verdacht, en dan gaan ze aan je anonimiteit knagen.

Je anonimitieit, zelfs als je hem perfekt behandelt, is kwetsbaar. Sowieso betekent dat al die andere mensen hun identiteit en hun metadata te grabbel gooien, dat de loerders alleenmaar hoeven te kijken naar de vorm van het gat dat tussen al hun data zit, om jouw data te kunnen vinden. Uit wat de mensen om je heen doen is al heel veel over jou te leren. En dan heb ik het nieteens over de buurvrouw van een boef afluisteren om wat over die boef bij te houden. Mag niet, gebeurt wel.

Om mijn anonimiteit een beetje te bewaren, moet ik dus rare toeren gebruiken. En die rare toeren maken me makkelijk te vinden als grote internetbedrijven met mijn blog willen kutten. En heb ik heel januari geen stukje geplaatst gekregen. Als ik minder anoniem hoefde te zijn, was het allemaal makkelijker. Maar ik moet juist tegenover die grote dataslurpers extra voorzichtig zijn.

Ik heb college gehad van mijn goeroe over hoe het technisch allemaal kut is, en hoe je het minder erg kan maken. Ik heb van mijn statistiekmannetje college gehad over hoe het wiskundig al allemaal kut is, en hoe je kan zien waar de kwetsbaarheden liggen. Ik werd er niet vrolijker van, maar ik kon wel beter snappen waar ik mee bezig was. Je volgt advies beter op als je het advies een beetje begrijpt. En dan snap je ook waarom de mensen met kennis die journalisten en politici bespottelijk vinden.

Dan heb ik het alleen nog maar over anoniem websurfen gehad. Dat is al lastig genoeg. Onderling communiceren is ook nog wel te doen, als je de grote internetdiensten vermijdt, maar het wordt nooit "theoretisch veilig" of "ideaal." Als je gaat proberen te communiceren met het publiek, zoals ik met mijn blog doe, wordt het veel moeilijker. Laat staan proberen te communiceren met klanten.

Veilig communiceren met klanten is belangrijk. De klanten lopen nu wettelijk nog vrij, maar dat wordt met de WRS heel anders. Daar moet ik later rekening mee gaan houden. Tegenwoordig zijn ze nog niet strafbaar, maar dat wil niet zeggen dat ze niet op de één of andere manier "verantwoordelijk gehouden" kunnen worden als de overheid dat wil. Ik moet dus met ze communiceren zonderdat ik ze teveel blootstel.

Maar vooral moet ik op mezelf passen. Ik ben zoals dat zo krom heet "illegaal" bezig, en dat betekent dat de overheid me graag wil straffen. Ookal is daar geen wettelijke basis voor. Dat zou geen probleem zijn als er alleen werd gehandhaafd als er iemand iets te klagen had, of aangifte deed, maar helaas zijn er hele afdelingen van de politie die daar niet op gaan zitten wachten. Want dan hadden ze niets te doen. Dus die gaan mensen "ambtshalve" opsporen die niemand kwaad doen.

Je hebt dus het probleem dat je een kanaal moet hebben waarmee je klanten je kunnen vinden, en waarlangs de politie je niet kan komen verzieken. Dat is moeilijk, want de politie mag heel veel in Nederland. Ze komen je zonder aanleiding overvallen, en daarvoor liegen ze en doen alsof ze een klant zijn die je komt bezoeken. Anoniem blijven terwijl je toch benaderbaar moet zijn voor klanten is heel moeilijk.

De politie grient al heel lang dat het tegenwoordig zo moeilijk is om hoeren te overvallen omdat we ons nu achter dat anonieme internet verstoppen. Dat is al onzin omdat ze dezelfde advertenties volgen als de klanten, en je dus altijd vindbaar bent, maar het is zelfs het omgekeerde van de waarheid. Internet heeft ons namelijk heel veel vindbaarder gemaakt, niet anoniemer.

Voor een gedeelte is dat omdat dat internet dus wordt gesleepnet door de grote mediabedrijven, die je identiteit vastprikken aan je internetgebruik. Die doen er niet moeilijk over om die gegevens te delen met de overheid, als je hoer bent. Sterker nog, ze weten heel goed dat ze van de overheid een stuk dieper in iedereens data mogen graven als ze kunnen zeggen dat ze het doen om hoeren te jagen. Al zeggen ze liever "onze verantwoordelijkheid nemen om mensenhandel te helpen opsporen."

Inplaatsvan een dubbelzinnig zoekertje in het lokale sufferdje, of een beetje rondhangen op een plek waar mannen die op zoek zijn ook rondhangen, is alles stilletjes aan naar het internet verhuisd. Dat begon ermee dat je op internet vrijer kon adverteren dan in kranten, dus bijvoorbeeld ook met naaktfoto's en met expliciete verhaaltjes, en dat het handjevol mannen die op internet zaten een goed soort klanten waren, die op andere manieren juist moeilijk te benaderen waren.

Op internet kon je bovendien adverteren zonderdat er penoze tussen zat, en dat was eind jaren negentig heel verfrissend. Toen had je namelijk het probleem dat er danwel een gedoogbeleid voor prostitutie was, maar in de praktijk kwam dat neer op een gedoogbeleid voor penoze-bazen met clubs of ramen, en was je als hoer alsnog vogelvrij. Dan wel zonder de vervolgingswaanzin die nu heerst, dus het was véél minder erg dan nu, maar ook toen hadden we dus iets om los van te willen komen.

Lekker onafhankelijk adverteren bij een groep mannen die goede klanten waren, dat zou al genoeg zijn om internet een favoriet te maken, maar er kwam nog meer bij. Het vroege internet was het Wilde Westen, waar geen regels waren en waar alles kon omdat niemand toezicht hield. En ondanks alle angst die mensen voor zoiets hebben, werkte het gewoon perfekt. Vraag maareens aan wat van die pioniers die toen wisten waar ze mee bezigwaren, die vertellen je honderduit met glanzende ogen vol nostalgie.

De politie had namelijk geen benul van internet. Ja, ze kenden het woord, maar ze snapten er helemaal niets van. Nog minder dan nu. Je kon op internet adverteren, en de kans dat een smeris je leven kwam verzieken was superklein. Je kreeg alleen klanten, en in het begin dus ook eigenlijk alleen nette klanten. Binnen de korste keren adverteerde iedereen die niet totaal digibeet was dus via internet.

Voor de klant had het ook voordelen. Dubbelzinnige zoekertjes zijn niet duidelijk over wat er nou verkocht wordt, en "sensuele massage" kan heel teleurstellend zijn als de man denkt dat hij een robbertje gaat neuken, en de "sensuele masseuse" alleenmaar van plan was geparfumeerde olie over zijn schouders te wrijven met de spotjes gedimd en Enya op de stereo. Het verloste de mannen ook van ongemakkelijk rondhangen op plekken waar ze een escort hoopten tegen te komen, van voor duur geld op de 06-lijnen proberen elkaar te vinden, en van telkens dezelfde penoze die overal zonodig tussen moesten zitten.

Het duurde wat jaren, maar internet werd populairder, en we gingen steeds meer op internet adverteren. De klanten gingen bijna allemaal ook op internet op zoek. Het werd de normale manier, en het was dè markt geworden. Toen kreeg je de grote seksmarktplaatsen, en die waren laagdrempelig. Nog laagdrempeliger dan zelf een website ergens neerzetten. We legden dus gewillig massaal onze markt in die marktplaatsen. We lieten alle alternatieven doodbloeden. Zo dom zijn we.

Tegenwoordig moet je met een scan van je paspoort en een duidelijke foto van je gezicht aankomen voordat je mag adverteren, maar toen het begon haalden ze dat natuurlijk niet in hun hoofd. Je had de illusie van anonimiteit. De praktijk van die anonimiteit was vooral omdat de politie geen internetvaardigheden had, want de bedrijven achter de websites bleken wel gewoon al je data onversleuteld te bewaren.

Klanten werven zonder internet te gebruiken is bijna onmogelijk te doen als je het commerciëel lonend wil houden. Klanten werven buiten de grote marktplaatsen om is al heel lastig. Niet alleen omdat de klanten massaal naar die marktplaatsen gaan omdat ze de shop-ervaring daar fijn vinden, niet alleen omdat die marktplaatsen "officiëel" lijken en dus de schijn van veilige handel hebben, maar ook omdat klanten óók geloven in het gevaarlijke internet buiten de grote mediabedrijven.

Zo'n beetje iedereen zit dus aan die advertentiewebsites vast, waardoor je een centraal punt hebt waarlangs een kwaadwillende zó iedereen kan opzoeken. Je anonimiteit is flinterdun, de sites werken hard mee om je die anonimiteit niet te gunnen, en de politie kan als ze het zèlf al niet kunnen, gebruikmaken van de geoliede machines van de grote data-slurpers die maar wàt graag meehelpen om ons op te sporen.

Het dark web is geen optie. Daar komen de klanten niet. Bovendien is het dark web veiligèr, niet veilig. Zodra de politie iets op dat darkweb wil overvallen, kunnen ze dat gewoon doen. Dat hebben ze al verschillende keren met veel tamtam in de kranten laten zien. Als de grote mediabedrijven het dark web interessant gaan vinden, is het bovendien héél snel niet dark meer. Het is een plek om je terug te trekken terwijl ze hun handen nog volhebben met de kwetsbaardere plekken, maar meer niet. Het is uitstel van executie.

Nu al wordt door officieren van Justitie stemming gemaakt in rechtzaken tegen klanten, dat ze wel naar iets illegaals op zoek zullen zijn geweest als ze niet via de grote marktplaatsen aan hun hoer zijn gekomen. Die proefballonnetjes hebben tot nu toe altijd gevlogen. Als het volgende stapje wordt gezet, en prostitutie die niet is geregeld via een "goedgekeurd bedrijf" strafbaar wordt, is anoniem klanten werven nòg moeilijker.

Ik werd zwetend wakker uit een nachtmerrie, de nacht nadat ik voor de zoveelste noodzakelijke dienst van een bedrijf de zoveelste app op mijn telefoon erbij moest zetten. Ik droomde over een hoeren-app, die de enige plek werd om te adverteren. Mensen vinden apps zó makkelijk, ookal beperken ze je vooral, en bespioneren ze je ook vaak. Klanten zijn meestal nette, goedgelovige huisvaders. Die gaan daar helemaal voor, zolang hun vrouw maar geen ikoontje op hun smartphone ziet wat ze niet uit kunnen leggen.

Het internet is nuttig, maar zoals het nu gaat is het vooral een risiko voor je anonimiteit. Je wordt niet alleen vindbaar op de manieren die je wìl, maar vooral op de manieren die je níét wil. Elk uur van elke dag staan er massa's computers te draaien om bij te houden wat je doet, wie je bent, en wie voor die informatie wil betalen. Het internet heeft ons veel te zichtbaar en veel te kwetsbaar gemaakt.

Een paar van mijn collega's zijn teruggegaan naar de ouderwetse pick up girl technieken. Ik heb daar de kunst nooit van geleerd, en dat is geen makkelijke manier van werken. Maar ook die maken zich al zorgen, want je telefoon bespioneert je de hele tijd, en een computer kan kennelijk best goed je gedrag ontcijferen, en je herkennen als een hoer. Die zijn tegenmaatregelen aan het nemen. Zo ver zijn we al.

Nou zullen de meeste lezers denken dat ik overdrijf, en zelfs de mensen die wel zien dat het echt zo werkt zullen zich niet snel zorgen maken. Die weten ookwel dat ze geen doelwit zijn. Nog niet tenminste. En niet voor dezelfde soort vervolging als wat wij te verduren hebben. Dat is ook waar. Maar zelfs als je je schouders erover ophaalt zolang jij niet het doelwit bent, dat is niet voor eeuwig.

We zijn niet bij het eindstation. Ja, de oprukkende macht van de grote databedrijven struikelt afentoe een beetje, zoals wanneer Facebook laatst in een rechtzaak opeens zijn fact-checking als pure opinie bestempelde, zodat het niet kon worden afgerekend op de normen die bij nieuwsgaring horen. Maar dat struikelen is als een Olympische hordenloper die een hekje omschopt. Jammer voor hem, maar hij gaat de race wel verder lopen, en snel ook.

Je moet trouwens niet denken dat Facebook nadat ze zoiets voor een rechtszaak inbrengen ook aan de publieke kant doen alsof hun fact checking alleenmaar opinie zou zijn. Ze doen nogsteeds, netzoals veel nieuwsdiensten ook, alsof ze een soort neutrale en objektieve scheidsrechter zijn die alleen ingrijpen om te vertellen wat er wel en niet waar is. Die positie als waarheids-bepalers is ze heel dierbaar. Want niemand twijfelt aan feiten, dus ook niet aan de fact checker. En dat is behoorlijk onterecht.

De ethiek wordt bij steeds meer van de grote bedrijven langzaam vervangen door politieke dogma's. Google had ooit als motto "don't be evil", en dat hebben ze stilletjes gedumpt. Inplaatsdaarvan sluiten al die bedrijven, van zoekmachines en Social Media tot zelfs banken toe, zich aan bij wat maar een populaire hashtag heeft lopen, terwijl ze niets anders doen dan meer doordringen in je privacy. Ze doen nog een beetje alsof censureren voor je eigen bestwil is, maar zelfs dat is met steeds minder moeite om overtuigend te klinken.

Er zijn wat initiatieven bij vooral de EU geweest om de macht van de databedrijven in te perken, maar dat houdt niet bij hoe snel de databedrijven hun macht uitbreiden. Bij de Nederlandse overheid is de tegenwerking van die macht vooral een onverwacht bijprodukt van de privacy-wetgeving, en is er in de overheid eerder een dwepen met Big Data dan dat er scepsis is. Het zijn grote bedrijven, en de belangen van grote bedrijven gaan voor de belangen van het plebs.

We kunnen verwachten dat de bubbels beter worden. Nu krijg je nog verkeerde advertenties afentoe, en valt het opeens op dat je internetervaring probeert om je te bubbelen. Dat zijn scherpe randjes die weggeslepen gaan worden. Je gaat dieper begrepen worden door steeds betere algoritmes, en je gaat steeds meer in de grip komen van de grote databedrijven. Die dus steeds meer grip op jou kunnen verkopen.

Daar kan je best aan ontsnappen. Nu nog wel tenminste. Er is nog een heel internet, vol sites die door Facebook afgeschermd worden, of door Google downrated worden zodat ze minder prominent in de zoekresultaten komen dan zou moeten, zoals mijn blogje. Er is vanalles. Maar daar ga je dan op een gegeven moment alleennog de andere mensen tegenkomen die ook die bewuste keus maken om buiten hun bubbel te stappen. Voor de rest van de maatschappij moet je toch hun bubbel in kunnen.

Er gaat vast, vooral vanuit de EU, wat meer weerstand komen tegen de macht van de databedrijven. Dat gaat alleen niet genoeg zijn om veel invloed te hebben. Dat is tot nu toe vooral tot regels over cookies gekomen, waarop alle bedrijven die daaromheen wouden met cookie-walls zijn gekomen. Helaas wordt dat niet gesnapt, en denken de meeste mensen dat die régels dom zijn omdat die cookie-walls alleenmaar een irritatie zijn. En zo gaat dat vaker zijn.

Een grote faktor is natuurlijk dat de overheden wel fronsend kijken naar de bedrijven die de burger en zijn privacy uitbuiten, maar dat ze tegelijk gretig gebruikmaken van diezelfde uitbuiting, en niet de gans met de gouden eieren willen slachten. Als ze de burger weerbaar maken tegen de commercie, wordt die ook weerbaarder tegen de overheid.

Sommige mensen werken aan software die je privacy beschermt, maar die hebben het moeilijk. Je surft nu waarschijnlijk met Edge, Chrome of met een browser van de maker van je telefoon of computer. Dat is allemaal eigenlijk Chrome in een verschillend jasje. Er is als enige echte alternatief Firefox, die is echt privacy-veiliger maar dat is op sterven na dood omdat iedereen gepusht wordt om Chrome-klonen te gebruiken. Dat wordt een probleem. En dat is maar één voorbeeld.

Voor hobbyisten is er wel wat om hun privacy te beschermen. Maar dat is het probleem wel, je moet er zo'n beetje een hobby van maken. Het is wèrk om de dataslurpers te hinderen. Daar wil lang niet iedereen zich mee bezighouden. Voor de mensen die zich er niet mee bezighouden, zijn er vooral veel valstrikken om alsnog meer data uit ze te trekken dan ze al afgetroggeld was.

De mensen voor wie het echt belangrijk is om een beetje anonimiteit te kunnen gebruiken, zoals mijn collega's en ik, hebben het zwaarder. We moeten wel hobbyisten worden, of het risico lopen. Nu valt het nog mee als je je privacy een beetje beschermt, maar als de hype nog verder oplaait, en de politie nòg meer mankracht en bevoegdheden krijgt om hoeren te jagen, prikken ze ook bij de voorzichtige meiden er wel doorheen.

Je krijgt een wapenwedloop. De dataslurpers en de overheden vechten tegen de privacy, de privacy-aktivisten maken middelen om zich af te schermen voor het geslurp. De ene kant is groot en sterk, de andere kant is klein en draait voor het grootste deel op vrijwilligers. Een ongelijke strijd, maar de underdog heeft in dit geval meer benul van wat hij doet dan de moloch die hem wil verpletteren.

Die wapenwedloop zal er wel voor zorgen dat anonimiteit en privacy verder buiten bereik komen van mensen die niet gaan hobbyen voor hun privacy. Vooral als dat hobbyen op een gegeven moment illegaal wordt. Er wordt in veel landen al geflirt met het verbieden van encryptie, het anonimiseren van verkeer of het niet-bewaren van data door providers. Dat is tot nu toe grotendeels afgeketst, maar blijft dat zo? Ik hoop dat ik te cynisch ben geworden.

Want er is ook ruimte voor verbetering. Tot nu toe zijn de overweldigende meerderheid van mensen in politiek en journalistiek totale digibeten, en wat er een beetje kennis van technologie heeft, is meestal een tech-optimist met gadget-honger. Wat voor verbetering kan zorgen is tech-sceptici en mensen met besef en kennis van privacy in pers en parlement. Dat is één van de redenen dat ik zo enthousiast was over, en teleurgesteld door, de Piratenpartij.

Vanuit het oogpunt van mijn werk is het wel onzeker wat de toekomst gaat brengen. Klanten kunnen nu nog makkelijk even buiten hun bubbel stappen om een website op te zoeken waar ze mijn advertentie vinden, maar dat is nu al veel moeilijker dan twee jaar geleden. Elkaar tips geven is ook lastig wanneer sites als Hookers.nl verdwijnen. We moeten oppassen om niet opgespoord te worden, en tegelijk moeten we de bubbels van onze klanten openbreken. Ik weet nog niet hoe dat moet gaan.

Ja, wat moet je dan? Voor mezelf heb ik nog niet op het netvlies hoe de ontwikkelingen gaan zijn. Behalve dat met de WRS dit een veel groter probleem gaat worden. Ik heb dus ook nog niet mijn plannen klaar, maar ik ben er wel aan aan het werk. Dat betekent vooral dat ik aan het leren ben over hoe anonimiteit werkt, en hoe het níét werkt. Dat is niet simpel, en dat leer je niet van een blogstukje. Zeker niet als het mijn blogstukje zou moeten zijn!

Dus verdiep je in privacy. Ga op zoek naar hoe de moderne gecomputeriseerde wereld met de data die ze over je hamsteren op je in kan werken. Leer wat voor dingen je doet die die data over jou laat ontstaan. Kijk naar waar de bedrijven die je elke dag die data geeft hun geld vandaanhalen. Denk erover door, en laat je door mensen die er echt wat vanafweten voorlichten. Verdiep je er eens goed in. En hou de ontwikkelingen bij.

Ik begrijp de ironie dat ik dit op een website van Google, één van de grootste dataslurpers, schrijf. En dat er een Google Analytics regeltje in staat. En dat er nog veel meer troep meekomt. Daar heb ik goede redenen voor, die ik helaas niet meer kan veranderen. Maar het is ironisch, en het is jammer. Want ik gun het Google niet meer, sinds ze proberen om verhalen zoals de mijne weg te moffelen. Het is nu gewoon zo.

Er zijn heel veel mensen die denken dat ze niet de moeite waard zijn dan zij om te bespioneren en te manipuleren. Dat is een rare manier van zelfonderschatting. Er zijn veel mensen die achter je portemonnee, je stem of je invloed aanzitten Heel veel mensen, en dat zijn vaak dezelfde mensen als de vorige groep, denken dat ze het wel zullen doorzien als ze gemanipuleerd worden. Dat is een rare manier van zelfóverschatting. Reclame is een miljardenbusiness, en dat is niet omdat het niet werkt. En de beste propaganda werkt doordat je het zonder nadenken als een gegeven behandelt.

Net zo zullen er veel lezers zijn die beseffen dat het er allemaal wel ìs, maar dat zij er niet gevoelig voor zijn. Dat zij zich niet laten manipuleren, niet door reclame, niet door ideologische propaganda, niet door angstzaaierij, niet door moralisme, daar staan ze boven. Dat is een heel populaire manier van zelfoverschatting. Want kijk maareens hoeveel van de dingen die die mensen wèl accepteren, óók afkomstig zijn uit diezelfde kanalen. Maar dan in het smaakje van hun keus. Of meestal, het smaakje dat ze aangewend is.

Maar zelfs als je dat allemaal denkt, neem dan toch dit feit mee: anonimiteit op internet is een fabeltje. En iedereen die doet alsof het anonieme internet bestaat, is je aan het belazeren of snapt er helemaal niets van.

Preutshaar

Nederland verpreutst. De hele Westerse wereld verpreutst, maar Nederland is wel één van de ergere landen. Daar komt veel bij kijken, en dat verandert veel in de maatschappij. Nieteens alleen wat mensen seksueel doen, maar hoe ze zich in de rest van hun leven voelen omdat meer frustratie de norm wordt. Mensen worden gevoeliger, en er wordt meer chagrijnig tussen de vitrage door geloerd naar of de buurvrouw zich wel gedraagt.

Toen ik een meisje was, werden mensen die preuts deden uitgelachen. Zelfs in mijn dorp was dat doorgedrongen, en ik woonde in best een Bijbelvast en toch wel achterlijk dorp. Als er een te blote reclame in het bushokje hing, werd het glas ingeslagen en de poster eruit gescheurd. En toch werd je als je preuts was stiekem uitgelachen. Nu is dat heel anders, en wordt preutsheid bloedserieus genomen, en gerespekteerd.

Ik kan meer schrijven over de verpreutsing, en dat heb ik ookal eerder gedaan. Er is heel veel over te vertellen. Maar vandaag wil ik het hebben over een onderwerp wat daarbijhoort, en waar ik óók al eerder over heb geschreven. Schaamhaar. Want als de boel verpreutst, wordt schaamhaar weer een dingetje. En helaas niet op een manier die me erg bevalt, dus dat gaat wrijven.

Preutsheid en schaamhaar gaat samen op. In preutse tijden wordt er minder geschoren. Niet helemaal niet natuurlijk, want die zooi is voor veel mensen te irritant om te laten staan zelfs als de maatschappij druk op je zet, maar wel minder. En dan nieteens om te laten zien hoe onsexy je bent, maar juist als sexy en aantrekkelijk ding. Victoriaanse porno, uit de tijd dat vrouwen in hun onderjurken in bad gingen, en stoelen rokjes aankregen, zitten de pornomodellen wijdbeens een overwoekerd oerwoud te vertonen.

Mijn natuurlijke groeipatroon, de vlindervorm die een heel eind je liezen ingaat en een soort Ankh-symbool om je anus heen maakt, was toen ontzettend populair, omdat het voor de grofste bossen haar zorgt. Ik ben stikjaloers op meiden die licht schaamhaar in een driehoekje hebben groeien, en met vijf halen van het mesje een kale kut hebben. Ik ben serieus mijn bìllen aan het scheren.

Hoeren in die tijden schoren natuurlijk ook. Als je moet werken met je kut, is zo'n bos lastig. Dus ondanks de populaire smaken ging die er wel af. Om dan toch te voldoen aan de eisen van die tijd droegen ze schaampruikjes, "Merkins." Die hebben een hele lange geschiedenis. Op een duizenden jaren oude papyrus van het oude Egypte is een man te zien die bij een hoer een wip komt halen. Ze draagt een merkin. Pruiken waren onder de Egyptenaren de norm, en kennelijk ook voor je kut.

Je ziet in oplevende tijden van vrijheid dat in de kunst schaamhaar verdwijnt, en in de tijden van moeilijkheden en moralisme het schaamhaar weer op komt woekeren. Daar heb ik zelf me niet erg in verdiept, maar er zijn collegaatjes die in de geschiedenis zijn gedoken, èn ik heb een studente geschiedenis gehad die ik ooit geholpen heb, en die mij sindsdien ook graag wil helpen. Ik heb een supergoede hulpploeg.

Het patroon is duidelijk als je kijkt naar de kunst en de archeologische bronnen. Het is veel minder duidelijk als je gaat lezen in de boeken over seksualiteit door de eeuwen heen, want die zijn meestal geschreven door mensen met een hele sterke sociaalpolitieke insteek, die alles daarnaartoelezen. Dat is in alle menswetenschappen een enorm probleem, de mening van de onderzoeker, of wat die denkt dat de mening van zijn prof gaat zijn, klinkt veel harder dan de feiten. Als die er al zijn.

Want er zijn een boel overtuigingen die niets met feiten temaken hebben, en die ook ontzettend immuun tegen feiten zijn. Je kan bergen plaatjes vinden van geschoren mensen, man en vrouw, uit de geschiedenis, maar nòg wordt er door sommige moralisten beweerd dat voor de nineties niemand schoor. En dan wordt er wat gemompeld over dat die blote schaamstreken komen door "artistieke conventies" en dat soort onzin.

Maar ook over het heden horen we vooral onzin. Het verhaal dat iedereen kent is dat vrouwen scheren omdat mannen jong lekker vinden, en je er kinderlijk uitziet met een kale kut. Dus dat wij vrouwen weereens aan de bak moeten voor die veeleisende mannen. Wat hebben we toch een mannenmaatschappij, waar we zelfs niet onze natuurlijke zelf mogen zijn in onze onderbroek.

Dat is niet alleen onzin omdat het nergens op gebaseerd is. Het is ook in tegenspraak met wat we wèl wetenschappelijk hebben onderzocht. De vrouwen die namelijk het meest en het radikaalst ontharen zijn lesbiënnes, op de voet gevolgd door bi-vrouwen. Bi-mannen ontharen nog een stukje meer zelfs, homo-mannen iets minder, hetero-vrouwen nòg minder, en hetero-mannen het minst. Maar daar is het nog steeds iets van een kwart.

Hetero-vrouwen ontharen vooral als ze een nieuwe vrijer hebben die ze onder de indruk willen hebben, en dan gaan ze ook helemaal kaal. Als de vrijer minder spannend wordt, komt er haar terug. Mannen manscapen netzovaak als vrouwen, maar korten meer in dan ze weghalen. Ze zijn er zelfs meer tijd aan kwijt. Partners van mannen die graag haar op de kut hebben, onthaarden binnen significantie netzoveel als partners van mannen die liever kaal hebben. De mensen geloven maar wat dus.

En laten we het vooral niet over de seksuologen en hun prietpraat hebben, wat tegenwoordig voor "de wetenschap" over seks doorgaat. Er ìs wel wetenschap over seks, maar daar is nauwelijks interesse voor, en dat vind je vooral in medische wetenschappelijke publicaties, waar je zonder een gillend duur abonnement niet bijkan. Behalve als je sci-hub hebt gevonden. Seksuologen praten maar wat, en ze hebben heel zelden gelijk. En ze hebben bijna allemaal de neuzen in dezelfde richting.

Seksuologen aanbidden de clitoris, en staren zich blind op het orgasme als de ultieme essentie van seks. Verder kijken ze niet, en verder wìllen ze niet kijken. Voor de rest is het altijd raadselachtig waarom mensen die hun carrière maken van andere mensen lesgeven over seks, zo moeilijk, beperkt en preuts over seks zijn. Wat ze dus zelf niet als preuts of bekrompen zien.

Desondanks worden ze door de media, en dus door iedereen, behandeld alsof ze een diepgravende en feitelijke kennis hebben van seks in alle toonaarden. Even voor de duidelijkheid, dat hebben ze niet. Als ik luister naar seksuologen, dan hebben ze alleen een idee van seks in een heel klein gebiedje, als een schipper die rondjes maakt in de haven en zich een oceaankenner noemt. Maar daar komt een eigen stukje over, beloofd.

Over schaamhaar hoor ik vanuit de hoek van de seksuologen steeds meer en verschillende beweringen. Zoals dat schaamhaar een stootkussen is om je schaamstreek te beschermen tijdens het bonken. Of dat schaamhaar een natuurlijk glijmiddel is, zodat je makkelijker over elkaar heen glijdt. Of dat schaamhaar een soort vangnet is om bacteriën uit je kut te houden. En natuurlijk dat schaamhaar feromonen vasthoudt, en je zo aantrekkelijker maakt.

Maar ze gaan verder, en beweren dat kaal ongezond is. Natuurlijk dat ontharen de natuurlijke funktie van je schaamhaar tenietdoet, maar dus ook verdergaand. Bijvoorbeeld dat je door te ontharen je huid beschadigt, dat je door ontharen makkelijker SOA oploopt, en dat je door te ontharen je kut ongevoeliger maakt omdat die nu aan de elementen blootligt. Maar ook dat je door te ontharen jezelf objektificeert, pornificeert, en meewerkt aan het seksualiseren van kindertjes.

Dat klinkt als nogal wat, en het wordt met boter en suiker geslikt door de media, en dus door iedereen. Als je gaat kijken waar het vandaankomt, is het vooral te vinden in seksuologie-publikaties. Die hebben het onderzoek nooit zelf gedaan, want in die kringen wordt er heel erg weinig echt onderzoek gedaan, maar die halen andere onderzoekers aan. En dat slakkenspoor kan je volgen naar de bron om te zien wat ervan klopt.

En dat is meestal helemaal niets.

Dat schaamhaar een stootkussentje is, wordt ooit als ideetje naar voren geschoven in een Amerikaans opinie-artikel. Het is nergens op gebaseerd. Niemand heeft ooit onderzoek gedaan of het zo is. En dat is waarschijnlijk omdat ze ookwel kunnen zien dat het nergens op slaat. Voel maar eens hoe veerkrachtig die schaambos is, en dan snap je zelf hoeveel dat een enthousiast stotende man gaat dempen.

Met schaamhaar zou je beter glijen. Dat wordt dan ondersteund door een seksuoloog die reageert op een medisch artikel over dat schaamhaar je huid vochtiger houdt, en dat daarmee bacteriën een makkelijkere plek hebben. Zij gaat daar tegenin door te zeggen dat die vochtigheid zorgt voor gladder glijen. Ik denk dat iedereen die weleens afgeraspt is door een vent met een stugge bos haar kan vertellen hoe weinig daarvan klopt.

Als je glad wil glijden, is het juist fijner om helemaal geen haar tussen je lijven in te hebben. Glad op glad is toch het gladst. En dat wordt alleenmaar meer zo als er lichaamsvocht en glij bij komt kijken, want die vastgeplakte matten kunnen heel stroef worden. Iedereen met een beetje ervaring heeft dat weleens meegemaakt, en kan het zelf uitproberen. Maar weer, dat wordt niet gedaan in de seksuologie.

Het verhaal dat het een vangnet zou zijn om viezigheid uit je kut te houden, als een soort reling, is al helemaal idioot. Je kut is geen open put waar vanalles naartoeschuift over je huid, en je bos schaamhaar is al helemáál niet geschikt om wat dan ook af te vangen. Heb je weleens in je onderbroek gekeken en een rand van vuil, zand en ander drijfhout in je schaamhaar gevonden, zodat je dacht "poeh hee, blij dat dat niet mijn kut in is gevallen" ofzo? Nee, ik ook niet. Maar wel losse haren die je afgeruid hebt, wanneer je niet scheert. Die vindt je partner wel bij het beffen.

Wat betreft feromonen kan je heel veel theorie en heel veel onderzoek vinden. En als je dat leest, kom je erachter dat feromonen best belangrijk zijn bij seks. Tenminste, voor heel veel dieren dan. Bij mensen is het allemaal helemaal niet zo duidelijk. Of feromonen bij mensen zoden aan de dijk zetten is nog steeds niet duidelijk bewezen, en er wordt maar vanuitgegaan omdat het bij beesten zo belangrijk kan zijn.

Of schaamhaar feromonen vasthoudt weten we niet. Er is geen geslaagd onderzoek naar geweest. Of die feromonen door vastgehouden te worden door je schaamhaar nou meer of minder effektief zijn is ook onduidelijk. Feromonen die blijven hangen in je schaamhaar komen niet in een mannenneus. Wat je wel merkt met wat ervaring is dat schaamhaar inderdaad luchtjes vasthoudt, maar dan van zuur ballenzweet en pis. Ik heb nog nooit gehad dat ik gelukzalig aan een bos schaamhaar zat te snuffelen, en dat heb ik met nekken, ruggen en armen wel.

De verhalen over dat je zonder schaamhaar makkelijker SOA oploopt zijn ook al door de medische wetenschap ruimschoots afgemaakt. Ja, mensen zonder schaamhaar hebben vaker een SOA. Maar dat is omdat mensen zonder schaamhaar stukken meer seks hebben. Als je mensen met hetzelfde seksuele gedrag vergelijkt, verdwijnt het verschil als sneeuw voor de zon, en blijkt scheren je niet kwetsbaarder voor SOA te maken.

Het grote voorbeeld wat nogsteeds populair is bij vooral seksuologen is dat geschoren mensen kwetsbaarder zouden zijn voor de onschuldige SOA molluscum contagiosum. Dat kwam namelijk uit een onderzoek een aantal jaar geleden. Intussen is daar groter en grondiger onderzoek naar gedaan, en al die nieuwe onderzoeken vinden er niets van terug dat je er zonder schaamhaar kwetsbaarder voor zou zijn dan mèt. Er wordt wel voorzichtig opgemerkt dat je het bij harige mensen minder makkelijk zíét, en dat daar het verschil in het eerste onderzoek vandaan kan komen.

Van schaamhaar weghalen word je niet makkelijker ziek. Sterker nog, er zijn dingen die je alleenmaar mèt schaamhaar kan krijgen, zoals schaamluis. Die was in de nineties zo'n beetje uitgestorven, maar komt weer opgerukt nu schaamhaar weer in is. En zoals wel vaker, tegenwoordig zijn er soorten schaamluis die resistent zijn tegen de shampoos en medicijnen om er vanaf te komen. Meiden die in het buitenland, vooral Azië, werken, hebben daar nare verhalen over.

Het verhaal dat je door te scheren het seksualiseren van kinderen normaliseert is ook hele rare onzin. Het wordt vooral gebruikt om een soort guilt by association op te wekken tussen mensen die niets hebben met schaamhaar, en pedofielen. Het idee is, en dat wordt ook heel vaak herhaald, dat een geschoren kut een kinderkutje is. Want kennelijk kunnen mensen alleen aan de bos haar het verschil zien.

Dat slaat natuurlijk nergens op. Je bent niet kinderlijk met een geschoren kut, netzoals een man geen kindje lijkt als hij zijn baard afscheert. Een vrouwenkut herken je makkelijk, niet alleenmaar aan het haar. De verbinding tussen kaal en kinderlijk moet erin worden gewreven, want er zullen weinig mensen zijn die hem zelf zouden hebben gelegd zonder al dat gedram in de media.

Er wordt heel veel gezocht naar het nut van schaamhaar. En veel van die gezochte gedachtengangen komen erop neer dat we door de evolutie zijn gevormd, dat de evolutie ons schaamhaar heeft gegeven, en dat de evolutie daar dus een goede reden voor moet hebben gehad, en dat het dus nuttig is. Het is nuttig omdat het er is, dus. Terwijl je niet aan de evolutieleer hoeft te twijfelen om te erkennen dat de evolutie ook veel steken laat vallen, en veel losse flodders schiet.

Alles wat er aan evolutionistische achtergrond voor schaamhaar is bedacht, is puur gokwerk. Dat geldt trouwens voor héél veel in die soort gedachtes, waar mensen proberen een evolutionaire reden te bedenken voor een eigenschap van een organisme. Het is niet na te gaan, er is geen wetenschap aan te bedrijven, maar de vraag "waarom" is gewoon te aantrekkelijk om het niet toch te proberen. En meestal wordt dat terugredeneren vanuit een conclusie die je toch al wou trekken.

Maar als we toch met de "waarom"-vraag bezigzijn, is het wel interessant om te kijken waarom de preutse groepen zo tegen ontharen zijn. Dat kunnen we wèl nazoeken, zelfs als die groepen met onzinverhalen komen om te verstoppen wat hun echte motivaties zijn. Erachterkomen wat mensen stiekem seksueel voelen en willen, dat is een groot stuk van het prostitutiewerk, dus dat lukt bestwel goed.

Het ligt dicht onder de oppervlakte. Het probleem dat die mensen hebben met ontharen, is dat je ontharen een ding is wat je expliciet doet om jezelf er tijdens seks frisser op te maken. Het gaat om je naakte lijf, het is iets wat onder je kleren gebeurt. Je erkent dan ergens voor jezelf dat je jezelf klaarmaakt voor naakte interakties met andere mensen, en voor preutse mensen is dat automatisch seks. Je bent dus met seks bezig, en dat is eng.

Daar komt meer bij kijken, zoals een bijna paniekerige reaktie op dat jezelf opknappen altijd iets met competitie temaken heeft. Je wil goed afsteken, en de gedachte dat je seksueel niet goed afsteekt als je niet meedoet met jezelf aantrekkelijk maken voelt dwingend voor die mensen. "Ik wil niet moeten!" is de paniekerige gedachte die je telkens terug hoort komen. Want seksuele druk is verkeerd, vinden ze. Heel onvolwassen.

In hun ideale wereld doen ze helemaal niets om zich lekkerder te maken voor seks, en komt er dan uit het niets een partner op ze af die ze enorm respekteert voor die weigering om zich lekkerder te maken, en helemaal wild geil wordt van hun ongeïnteresseerde seksuele houding. Passiviteit is troef, behalve als het aankomt op de uitvoering van de seks zelf, want dat moet in overleg. Geef mijn portie maar aan Fikkie.

Ergens wordt zo'n bos schaamhaar ook gezien als je allerlaatste schaamlap, alsof je in ieder geval nog met je schaamhaar je kut verbergt. Veel van die mensen zeggen het ook zelf, zonder schaamhaar ben je "zo bloot" en daar zijn ze niet mee op hun gemak. En op de één of andere manier is het dan beter om je achter die harige schaamlap te verbergen, dan om te leren omgaan met je lijf en met je naaktheid.

Ooit had een vriendin van me eens voor het eerst haar kut geschoren. Ze had er een ingewikkelde reden bij verzonnen, die met haar badpak temaken had, want stel je voor dat je gewoon nieuwsgierig zou zijn naar hoe het is om je schaamhaar weg te doen. Toen ze zichzelf geschoren zag, schoot ze in de stress omdat haar kut niet langer een plekje was waarvan ze wel wist dat het er zat, maar wat ze niet kon zien, en waarvan ze kon doen alsof het er meestal gewoon niet was.

Denk alleen niet dat het erom gaat dat mensen in preutse tijden meer schaamhaar telen om een potje preuts mee te zijn. Mensen géílen ook veelmeer op schaamhaar in preutse tijden. Hoe meer schaamhaar de norm is, hoe meer erop gegeild wordt. En dat merk je, vooral in de porno. Daar komt het het eerst weer op. Je zag twintig jaar geleden vooral kale kutten, tegenwoordig zie je naast de landingsbaantjes en slettenstreepjes ook steeds meer hele driehoeken en gewoon wildgroei.

Vaak denken mensen dat die meiden zich aanpassen aan wat de klanten willen. Dat is flauwekul natuurlijk, als je even nadenkt. Er is altijd veel variatie geweest in de porno. Er zijn heel weinig porno-actrices die aan markt-analyse doen. Porno is veel meer kunst, en veel meer persoonlijke uiting, dan mensen denken. Porno-actrices laten zich zien zoals ze graag gezien worden.

Ik heb zelf nooit aan porno gedaan, ik kijk het alleen. Ik heb in mijn hulpploeg wel meiden die aan porno hebben gedaan, maar dat is een kleine minderheid. Echt goed kijk erop, dat heb ik niet. De paar meiden die een antwoord voor me hadden over waarom er meer haar in de porno is, gaan er vooral over dat porno-actrices véél minder ketsen dan hoeren, en het dus minder dwarszit. Daarnaast gaat porno om wat je te zien geeft, niet om hoe het ruikt, voelt of wèrkt.

Maar vooral gaat het erom dat meiden die in de porno werken, het leuk vinden om in de pornofilms te worden gezien. Ze willen zich als hun star-persona profileren. Ze willen eruitzien zoals ze bekeken willen worden. Er zit veel exhibitionisme in de porno, want voor het geld moet je het echt niet willen. Porno betaalt slecht, de beste manier om er rijk van te worden is door je porno-roem om te zetten in een bloeiende escort-praktijk.

Porno is kunst. Dat krijgt nogweleens een eigen stukje, maar wat voor dit stukje belangrijk is, is dat zo'n porno-actrice meestal niet kiest vanwege praktische redenen in de beurt zelf. Ze is een kunstwerk aan het maken, ze is een image aan het neerzetten, en als ze vindt dat dat het beste werkt met schaamhaar, dan laat ze dat lekker groeien. En wat de kijker vindt, daar hebben de meeste porno-actrices eigenlijk schijt aan. Het is hun kunst, hun uitingsvorm.

Neem alles wat ik over de porno schrijf vooral met een korrel zout, want ik heb er dus geen ervaring mee. Ik praat alleenmaar meiden na die er wèl ervaring mee hebben.

Er zijn nu vastwel wat lezers die denken: "Hee Zondares, als dat zou kloppen, hoe zit het dan met de Seksuele Revolutie, de vrije jaren zestig en zeventig, toen we seksueel vrijer waren dan ooit, en toch iedereen enorme gorillabossen had staan?" En dat is een vraag die ik ook heb gesteld. Ik was er in die tijd nog niet, dus ik heb daar eens wat over rondgevraagd bij de oudjes uit het vak, die toen aktief waren.

Zoals wel vaker bleek die seksuele revolutie helemaal niet zo klip en klaar. Er werd anders over seks gepraat, en mensen hadden nieuwe en moderne manieren om zichzelf aan te praten dat ze mochten seksen, maar het was allemaal nietzo anders dan in veel tijden vóór de seksuele revolutie. Het was vooral de babyboom-mensen die zich afzetten tegen de normen en waarden van hun ouders. En de babyboomers hebben een enorm stempel gezet op onze samenleving. Doen ze nog steeds. Dus toen de babyboomers seksueel ontwaakten, werd dat "de" seksuele revolutie. Ookal heeft elke generatie wel zo'n moment.

Waar ze bijvoorbeeld heel hard mee rebelleerden, was met de esthetiek van de jaren zestig. Hun ouders waren bezig met alles netjes en gekleed te houden, en netjes gekapt. De rebellerende jongeren lieten hun haar groeien, en droegen wilde kleren met schreeuwerige opdruk. Harig was rebels, en harig was dus ook een teken dat je seksueel uit de band sprong. Maar hoeren schoren toen ook nog vaak, want sommige dingen veranderen niet met de mode.

Voor ik me nou wéér laat afleiden door bij-dingetjes, weer terug naar wat er nou in dit stukje eigenlijk gezegd moet worden. En dat is dat het me niets bevalt dat schaamhaar weer oprukt, samen met de preutsheid. Ik zie het gebeuren, en ookal ga ik er niets aan kunnen veranderen, ik moet er toch wat over kwijt. Want ik laat iedereen in zijn waarde, iedereen moet zijn eigen smaken en stijl hebben, maar ik heb die dus ook.

Dan word ik een beetje zuur als ik hoor dat kaal zijn geen "echte vrouw" zijn is, een kale kut betekent dat je een schuchter meisje bent dat zich laat koeioneren, dan ben je een pick-me, een onderdanig kind, ouderwets man-ondergeschikt, letting the side down, fashion victim, porno-geleid, misleid dom mannenspeeltje zonder trots. En dan zeiken de schaamhaarevangelisten ooknog over dat het zo'n eenzame onderneming is om je schaamhaar te verwaarlozen. Ga toch weg.

Schaamhaar is voor mensen die zich schamen. Hoe opgelatener mensen zijn over seks, hun lijf, of hun seksualiteit, hoe negatiever ze doen over andere mensen die het wèl weghalen. Daar hoeven ze nieteens een seksuele hervormer voor te zijn, met de moralistische ideeën over het "verheffen" van de seksualiteit van de mensen, en het proberen te veranderen van "de lustbalans" en de normen en waarden die iedereen anders heeft als het om seks gaat. Daar zit weinig bevrijding in, en veel verpreutsing.

Ik heb de laatste tijd meer mannen die zeuren dat ik mijn schaamhaar moet laten staan dan tien of meer jaar geleden. Er is meer vraag naar, en ik vind het irritant. Nieteens omdat ze het wìllen, want smaken verschillen nou eenmaal, maar vooral vanwege de manier waarop ze erover praten. Het is veel te vaak ingepakt in een neerbuigend verhaaltje over dat ik me niet zo moet laten piepelen door de eisen van de porno-kut. Dat gaat schuren.

Toen ik daarover zuchtte bij mijn hulpploeg, kreeg ik van een roodharige collega te horen dat ik niet moest zeiken. Zij zou ook liever scheren, maar er zijn veelteveel mannen die een roodharige willen "controleren" of ze wel "echt" is door te kijken naar haar schaamhaar. Een echte roodharige heeft een fire crack vinden die mannen, en ze krijgt er zoveel gezeur over dat ze het maar opgegeven heeft, en een slettenstreepje laat staan.

Ik bleek dus niet de enige te zijn die gallisch werd van die schaamhaarzeikerds die de hele tijd proberen om je aan te praten dat je hun gekke ideeën over wat schaamhaar scheren "eigenlijk" is, moet overnemen. Ik bleek nieteens zo hard de volle laag te krijgen als andere collega's, en ik was het al goed beu. Elke keer als ik weer zo'n lulverhaal moet aanhoren, moet ik op mijn lip bijten om niet in diskussie te gaan. Dat zou alleenmaar meer frustratie geven.

Het was fijn om samen over dezelfde dingen te klagen, en me echt begrépen te voelen. Want uiteindelijk bleken we het zo'n beetje allemaal wel eens te zijn. Het is toch lastig om over zoiets lulligs als hoe kort je je schaamhaar houdt de hele tijd beoordeeld te worden, en dat allemaal motivaties bij je bedacht worden. Het is veel leuker om zelf eens een oordeel te hebben, ookal hoeft niemand zich daar wat van aan te trekken.

Want weet je, ik heb wel geleerd dat ik wat kan zien aan hoe iemand zijn schaamhaar heeft. Als een man scheert, of het in ieder geval goed bijhoudt, heb ik temaken met een vent die minder bekrompen en meer seksueel ontwikkeld is dan een man die het wild laat groeien. Mannen die kaler zijn, staan meer open voor spannende, kinky, afwijkende of gewoon avontuurlijke seks.

Geschoren vrouwen vind ik vrouwelijker, geschoren mannen vind ik mannelijker. Zo ziet het er gewoon voor me uit. Glad is verzorgder, glad is aaibaarder, glad is schoner, glad ruikt beter, glad staat brutaler en ruiger, glad is geen preutse verstopperij. Gladgeschoren is klaar voor aktie, gladgeschoren is onbeschaamd voorbereid op seks. En wie aan mijn kop komt zeiken over dat ik mijn kokosmat moet laten staan, die scheert zich maar gauw weg!