maandag 30 augustus 2021

Evenaren

Ik schrijf nu al bijna zo'n dertien jaar mijn blogje. Elke keer schrijf ik een stukje omdat er een onderwerp is waar ik wat over kwijtwil. En dat komt uit een lijst met ideetjes die in die dertien jaar alleenmaar langer is geworden. Soms, als ik niet vantevoren al weet wat ik ga schrijven deze week, kijk ik in die lijst, en ik kom nooit ver voordat ik iets vind waar ik enthousiast van word, en wat me aan het schrijven zet.

Er is namelijk heel veel om over te schrijven. Om heel veel redenen. Soms omdat ik iets heb bedacht wat ik kwijtwil. Soms omdat er iets in het nieuws of in de media is wat héél hard nodigheeft om uitgelegd te worden, en wat kontekst te krijgen. Soms omdat ik nog steeds, na dertien jaar, bezigben met uit te leggen hoe mijn vak werkt, en watvoor kanten eraanzitten. Maar meestal omdat ik iets wil beschrijven wat ik heb meegemaakt, waar ik dan wat bij moet uitleggen.

Soms zijn het grote ideeën, zoals bij mijn stukje over zeuren. Soms gaat het om juist hele kleine dingen, zoals mijn ervaring met het meisje met de jampotjesbril. En meestal zit het ertussenin. Het heeft geen plan, eigenlijk helemaal geen struktuur, en als ik mijn blogje opnieuw zou beginnen met alles wat ik bij mijn studie heb geleerd, zou het veel georganiseerder zijn. En zouden de eerste jaren niet zo vol spelfouten zitten.

Als je door je lijstje met ideeën kijkt, en je ziet een spannend onderwerp, dan ga je na dertien jaar schrijven je tochwel afvragen of je daar niet aleens over geschreven hebt. Dus dan ga je oude stukjes lezen die de zoekfunktie voor je vindt. Niet alleen om te zien of je nieuwe stukje gewoon dubbelop is, maar ook om te zien of je met het oude en het nieuwe stukje samen niet teveel vertelt dat samen schadelijk is voor je anonimiteit.

Maar je gaat dus in je oude stukjes zitten lezen. En ookal zijn er bestwel stukjes die ik achteraf zie als een grote misser, ik heb óók stukjes geschreven die ik na al die jaren met verbazing zit te lezen omdat ze zo góéd zijn. Dat is niet erg bescheiden van me, maar ik heb bestwel wat pareltjes gevonden die ik gewoon vergeten was, en waar ik bestwel trots op ben.

Je zou zeggen dat ik dan helemaal blij ben, en meer zin heb dan ooit om te gaan schrijven tot mijn vulpen leeg is. Maar het omgekeerde gebeurt, ik kijk naar zoiets en ik denk: "zo goed kan ik niet waarmaken!" En dan zakt de moed me in mijn schoenen. Ik heb dan het idee dat mijn blogje een mooie prestatie is, waar ik met een nieuw stukje alleenmaar rotzooi aan toevoeg.

Soms voelt het echt alsof ik per ongeluk iets heel goeds heb geschreven, en dat wat ik er nu nog aan toe kan voegen het alleenmaar kan vervuilen en lelijker maken. Ik ga me dan zelfs irriteren aan de minder goede stukjes die er al tussen staan, en aan hoe weinig aandacht sommige stukjes hebben gekregen. Ik voldoe al met wat ik hèb niet aan mijn eigen eisen, laat staan dat ik denk dat mijn nieuwe stukje daaraan gaat voldoen.

Dat helpt niet met schrijven. Ik word daar ongelukkig van, en om te schrijven heb je zelfvertrouwen nodig. Zelfvertrouwen dat je het kàn natuurlijk, maar ook zelfvertrouwen dat het de moeite waard is voor je lezers. En die lezers, dat zijn niet alleen de lieve mensen die gewoon met me mee willen leven. Dat zijn ook heel veel kritische mensen, die zitten te wachten tot ik iets schrijf waar ze me mee kunnen pàkken.

Ik ben me daar wel altijd een beetje van bewust tegenwoordig. Er lezen bestwel veel mensen mee die vooral kritisch willen zijn. En dan niet altijd gekkies als Donkey, maar ik zag, toen ik nog analytics had lopen, dat er veel politiemensen meelezen, stagiaires bij politieke partijen die anti-hoer zijn, en mijn e-mail was ook geen feestje toen ik dat nog kon lezen. Veel wat ik schrijf komt bij mensen terecht voor wie ik helemaal niet wìl schrijven.

Dat betekent dat ik mijn woorden ga wegen. Niet alleenmaar omdat ik me een beetje raar voel bij een intiem verhaal over wat me echt bezighoudt dat terechtkomt bij mensen die me het liefste als een kakkerlak zouden laten verdelgen, maar ook omdat ik gewoon erg op moet passen met mijn anonimiteit. Ik heb wel hierendaar iets door mijn blog heen gegooid dat een vals spoor is, maar weglaten bevalt beter.

Valse sporen moet je namelijk de héle tijd in je achterhoofd houden als je aan het schrijven bent. Je kan dat niet zomaar tegen gaan spreken later. En die paar pogingen die ik heb gedaan zijn lastig zat, want ik ben er vaak genoeg tegenaangelopen dat ik een verhaal niet kon schrijven zonder dat valse spoor tegen te spreken. Bovendien ben ik er slecht genoeg in dat al die valse sporen al betwijfeld zijn in mijn commentaren of op andere sites.

Ik laat dus maar vooral dingen wèg uit mijn verhalen. En dat vind ik niet leuk, want dan zijn er van die gaten in wat ik vertel. Gaten in hoe het verhaal lóópt, maar ook gaten in wat ik graag zou willen uitleggen. Vooral voor groene collega's die wat willen leren is dat jammer, want die komen dan wat tekort. En ik zit vol met tips die ik maar wat graag uit wil delen en door wil geven. Maar dat kàn dus heel vaak niet.

Als ik alleenmaar schreef voor andere hoeren zou ik denk ik ook minder uitleg schrijven. Die uitleg is echt heel belangrijk geworden in mijn blogje. Dat begon ik om me te uiten, maar ik ben eigenlijk veelmeer gaan schrijven om mensen te laten zien hoe de business ècht is, wat er allemaal bij komt kijken, en hoeveel het verschilt van wat je elke week weer in de luie kranten leest.

Die dingen botsen een beetje, want hoewel het makkelijker is om je in te voelen in één persoon, geef ik alleenmaar mijn èìgen ervaring weer. Als je net bent als ik, is dat heel makkelijk invoelen. Als je een heel ander type bent, heb je helemaal geen feeling met wat ik schrijf. Dat besef ik me wel. En dat ik maar één vrouw ben die vertelt over hoe de business is, krijg ik ook regelmatig om mijn oren.

Ik heb dus ook regelmatig mensen opgeroepen om ingezonden stukjes te schrijven. Op mijn blog, maar ook aan mensen die me mailden. Er zijn heel veel mensen die de moeite hebben genomen om me te schrijven dat ze het niet met me eens zijn, en ik dacht dat die het wel geweldig zouden vinden om op mijn blog hun eigen idee erover te kunnen verspreiden, waarmee ik dan ooknogeens kon laten zien hoe verschillend de ervaringen kunnen zijn.

Dat is me zó hard tegengevallen! Genoeg mensen die tegen mij aan willen klagen, en vinden dat ik anders of niet moet schrijven over wat ik wil schrijven, maar heel weinig mensen die een stukje in willen leveren. En de mensen die wèl willen schrijven, zijn meestal juist de mensen die het met me eens zijn. Er zijn er maar een paar geweest die een ander plaatje hadden dan wat ik liet zien.

Wie langer meeleest al, weet bijvoorbeeld dat ik ooit aan een collega met de pseudoniem Barbara van Brakel de gelegenheid gaf om haar verhaal te vertellen. Die wond me om mijn vinger, want die kwam met explosieve openbaringen van wat er allemaal in Utrecht gebeurd was. Daar klopte best wat van. Maar sommige dingen ook helemaal níét. En dat leerde ik pas later. Ik was veelte druk met blij zijn dat ik eens iemand anders aan het woord kon laten. Intussen is die Barbara veroordeeld voor laster, dat je het maar even weet. Daar sta ik dan.

Er kwam een tegenstukje wat ik ook geplaatst heb. Ja, als er een bitch fight uit te vechten is, weten mensen mijn blogje dus te vinden. Ik heb daarna dat soort dingen eerst doorgelicht, en daarom is er nooit meer zoiets gebeurd. Het viel me tegen dat mensen daarvoor mijn blogje wouden gebruiken, en het viel me vooral van mezelf tegen dat ik mijn blogje had láten gebruiken. Ik ben wel een volwassen vrouw, ik moet daar zelf op passen.

Het liet een beetje een bijsmaak achter. Mijn blogje was "besmet" geraakt met die toestanden. Ik werd er zelfs een beetje beschermend van, naar mijn blogje toe. Het is toch wel een beetje mijn kindje. Nou ja, puber intussen. Ik vind het jammer als ik er zo'n soort onrecht aan doe. Het liefst hou ik het helemaal zuiver en puur, zonder gekift vanbuiten, en zonder fouten. Vooral dat laatste.

Ik wil niet dat iemand door mijn blogje op het verkeerde been wordt gezet. Dat is ook een reden waarom al die stukjes zo lang worden. Ik wil duidelijk zijn, en ik wil zorgen dat alles er stáát, zonderdat er iets ingevuld hoeft te worden met begrip. Want mensen hèbben geen begrip, mensen hebben geen achtergrond. Dat moet je ze allemaal géven. En meestal lezen bezoekers maar één stukje, dus het moet meteen dáár worden uitgelegd.

Eigenlijk wil ik dus elk onderwerp in maar één stukje behandelen. Alles wat in "het andere stukje" over hetzelfde onderwerp staat, lezen mensen meestal helemaal niet. En dat geeft me stress, want àlles wat mensen verkeerd erbij kunnen denken moet dus in dat ene stukje afgekapt. Ik mag niets vergeten of weglaten. Het hele idee moet erin, alles wat eraanvastzit moet erin. En dat is bestwel moeilijk om te doen. Vooral om het dan leesbaar te houden.

Na één poging moet het er staan. Het moet niet over hoeven. Na die ene poging is het onderwerp dus ook "opgebruikt." En als het dan een onderwerp is wat ik belangrijk vind, is dat wel een drempel. De goede toon, de goede inhoud, en alles moet afgedekt zijn. En het moet ook gewoon góéd zijn. Dat ligt me bestwel zwaar op mijn maag. Vooral bij de grote onderwerpen.

Dus als ik een groot stukje heb, en de moed is me in mijn schoenen gezonken omdat ik zie dat mijn oude stukjes zóveel beter zijn dan wat ik net heb neergepend, en ik het teruglees en het ècht niet goed kan keuren, dan leg ik mijn bloknoot maar weg. En dan schrijf ik maar over mijn moeilijkheden met die stukjes.

11 opmerkingen:

Anoniem zei

Tussen die oude stukjes zitten zeker parels. Ik stond een paar jaar achter en ben ergens in mei begonnen met terug te lezen van nieuw naar ouder en zit nu in september 2013. Er zijn stukjes die ik toen die tijd gelezen heb en me nog goed herinner. Ook tussen die nieuwe zitten parels maar misschien zie je dat pas over een paar jaar. Boemerang vond ik bijvoorbeeld erg goed en vasectomie pechvogels is ook echt een waardevol stukje

TK zei

Ik denk dat je kritischer op jezelf bent dan dat je lezers dat zijn.

Wat maakt het uit of sommige stukjes een herhaling zijn? Genoeg lezers die die oude stukjes helemaal niet kennen.

Ik vind het goed dat je kwaliteit wilt leveren, maar je moet het ook een beetje als fun zien, om op je blog te schrijven.

Anoniem zei

de stukken die ik me nog kan herinneren als pareltjes …

- de postings over drogredenen in argumentaties
- die engelse posting over de kikkers/salamanders in een vijver [ik ben een halve dag bezig geweest om te proberen fouten in jouw redenaties te vinden dat is mij niet gelukt.
- minderjarige danseresjes
- over de media … die met al die cirkel diagrammen … prostitutie negatief in het nieuws, prostitutie positief in het nieuws
- je politieke en nieuwsstukjes [over dat stenen gooien toen in Hoorn bij die flat, een heel ernstig incident vond ik.

etc etc

Heel indrukwekkend.

Eigenlijk was je de eerste blog op het internet waar ik op een bepaald moment lang geleden een opmerking heb geplaatst. Omdat jouw blog op mij erg betrouwbaar overkwam. En misschien nog belangrijker dan de ICT die wel eens gaten zou kunnen vertonen is het feit dat de schrijver van het blog betrouwbaars is, zodat je weet dat als er iets qua privacy misgaat er snel de nodige acties worden ondernomen om de privacy schade te beperken.

Bedankt, ik lees je postings graag. Ze zijn erg leerzaam.

nb. en die laatste over vasectomie [sterilisatie] was inderdaad ook een parel. Ik vond het heel verhelderend te lezen dat het vaker voorkomt, dat een vrouw, waar je een serieuze langdurige relatie meehebt, net voor ze het uitmaakt jouw als [haar] man nog ‘even’ willen laten steriliseren. Ik ben er gelukkig niet in meegegaan, maar wat dan zoal in de kop van zo’n meisje/vrouw omgaat is mij een compleet raadsel. Laat het een waarschuwing zijn aan ‘de hier lezende man’. Check de argumentatie van je vrouw goed en of je er zelf ook 100% achter staat, bij twijfel NIET DOEN.

TK zei

Wellicht leuk om zo nu en dan een link te plaatsen naar zo'n stukje van vroeger waar je trots op bent of dat gewoon leuk is om te lezen. Misschien voorzien van een korte inleiding. 'Uit Zondares haar oude doos' zo zou ik de rubriek noemen. ;-)

Stukjes van vroeger die ik mooi vond:

- Het verhaal van W. en al die arcs die ze moest weven voor die captains of industry die ze als klanten heeft

- Dat stuk waarin je bedenkt hoe je dingen zou aanpakken als je het over mocht doen

- Een stuk waarin je schrijft over een spel in de duinen waarbij de mannen op de vrouwen mogen jagen

- Een stukje waarin je beschrijft dat de buurtkinderen niet langs mogen komen tijdens Sint Maarten omdat je een hoer bent (dat is vooral zielig, maar ook mooi)


Volgens mij zou je de verhalen op je blog ook wel kunnen laten uitgeven. Als je de stukjes wat laat redigeren hier en daar, dan heb je echt wel iets wat mensen leuk vinden om te lezen. Vooral omdat het niet alleen maar over seks gaat, maar ook om allerlei intermenselijke zaken er omheen.

TK zei

Ik moest ook altijd lachen om die reacties van Co bij je oude stukjes. Ik kon me die man helemaal voor me zien. Ergens wonend in zo'n volkswijk, misschien met een hond of kat. En dan gewoon van die gortdroge opmerkingen recht uit z'n hart. :D

Misschien moeten we een reünie houden met alle lezers van vroeger erbij en ook alle collega's die in je stukjes voorkomen zoals W.
Fuck die privacy, Zondares. Doe het gewoon! Doe het voor ons, je trouwe lezers!

Nico zei

@ TK: Goed plan! Ik zou zeggen: Doen!

Het studiejaar staat op het punt om te beginnen, dus ik vermoed dat Zondares geen tijd zal hebben. Het is ook de vraag of zij contactgegevens heeft van de mensen die hier reageren, of in hoeverre zij nog contact heeft met oude collega's die iets anders zijn gaan doen. Maar dat hoeft je er niet van te weerhouden om zelf initiatieven te nemen voor een reünie.

En als het aanslaat, komt Zondares misschien stiekem alsnog. Als je altijd succesvol je identiteit hebt beschermd, dan kan je leuke dingen doen. Misschien is zij wel de dame van de catering, of de juffrouw die de wc's schoonmaakt.

Of misschien heb je geluk en vindt Zondares dat het wel tijd is voor een feestje, zodat ze belooft om te komen. Maar aangezien zeker de bezoekers van dit blog niet weten hoe ze eruit ziet, kan ze ook iemand anders sturen - bijvoorbeeld (stel je voor) Jennifer Hopelezz, een erkend gangmaker en feestnummer. Sommigen zien het misschien, maar zij kennen Zondares al langer en doen er verder het zwijgen toe terwijl iedereen een fantastische avond heeft. Aangezien Zondares graag inspeelt op de verlangens van haar klanten waarbij haar eigen identiteit van minder belang is, zie ik het haar zo doen.

Ik wil het belang van verlangens en dromen niet ontkennen - als het dak gerepareerd is, de koelkast gevuld, de rekeningen betaald, dan hebben we altijd nog onze verlangens en dromen die ons in gang houden. De relatie met de realiteit is ingewikkeld - denken dat je droom zo eenvoudig te realiseren is, of juist niet meer durven te dromen... ik kan het niet goed uitleggen...

Maar TK - Zet hem op! Ik weet zeker dat je het kan!

Anoniem zei

Een retrospectief op de BvB-artikelen is misschien heel waardevol. Je hebt intussen meer dan genoeg informatie gehoord om haar claims op waarde te kunnen schatten.

Krolse Kater zei

Van mij hoef je niet bescheiden te zijn. Bescheidenheid wordt meestal 'geëist' door mensen die moeite hebben met de stelligheid van een ander. En stellig ben je, maar dat is omdat je weet waar je het over hebt. En daar hebben mensen met een nare agenda een hekel aan. Je hoeft niet lief gevonden te worden door ze, houdt dat maar voor ogen zou ik zeggen.

Voor mij persoonlijk zijn jouw stukjes ongelooflijk belangrijk geweest (en nog steeds). Zelf streng christelijk opgevoed en altijd diep overtuigd geweest dat prostitutie gelijk staat aan dwang, verkrachting, enzovoort. En daarmee deed ik mezelf ook tekort. Jouw stukjes hebben een heel belangrijke rol gespeeld in de vorming van mijn nieuwe geweten, waarin een bezoekje aan een DVP gewoon OK is. Dat heeft mijn leven veranderd, dat mag je gerust weten.

Hier en daar proef ik ook wat perfectionisme en dan denk ik: blijf ook aan jezelf denken. Het lijkt er soms op dat het een zware last is deze stukjes. Je mag best een keertje overslaan. Vinden wij als lezers natuurlijk wel jammer, maar dat begrijpen we best!

Anoniem zei

Wellicht is het een idee om pareltjes die je terug vindt te plaatsen als link van jouw persoonlijke top-verhalen. Dan worden deze verhalen sowieso weer/meer gelezen.

Kees Versluis zei

Ik ga me dan zelfs irriteren is geen goed Nederlands.Irriteren is een een wederkerend werkwoord. Zich irriteren. Het irriteert mij. In jouw geval is het dan:"Ik ga me dan zelfs ergeren...." Dit ivm jouw opmerking over vroegere taalfouten

Anoniem zei

Hoi Zondares, wat hebben wij vreselijk gelachen met z'n allen dat jij op jouw blogje schrijft dat Barbara van Brakel inmiddels veroordeeld is voor laster. Zij die dat geschreven heeft heeft duidelijk belangen met mijn uhhhhhhh veroordeling. Om dat al over een persoon te schrijven is al laster opzich en strafbaar. Inmiddels heb ik wel alle antwoorden op de mislukte heropening van de bootjes van het Zandpad en de HBstraat. En het was Caja van Toilie met al haar verklaringen die het HELE Zandpad en de Hardebollenstraat heeft laten sluiten samen met oud burgemeester van Utrecht Aleid Wolfsen.Het is natuurlijk verschrikkelijk wat zij heeft meegemaakt allemaal en daarom heeft de gemeente Utrecht haar een mail gestuurd dat zij niet mee hoefde te werken aan het Utrechtse rapport.Zes dagen later ging de stekker eruit van de laatste tender, alles komt een keer uit. Ik schreef een mail aan de gemeente Utrecht dat ik weigerde om mee te werken aangezien ik een opvoeding heb genoten. En het was MOI die een mail kreeg van de gemeente Utrecht na het sluiten van de internetconsultatieronde wrs op vrijdag 13-12-2019. Nu ben ik alleen nog benieuwd van wie Van Toillie die €250.000 heeft ontvangen want zij moest nog wat personen betalen.Wij zijn erg benieuwd naar de aanbevelingen van commissie Sorgdrager. Zij heeft het heel zwaar want Beja was WEL door de BIBOB.
En wat nu als Zondares....?