De rebel

Lang geleden, toen ik mijn eigen werkstekje nog had, had ik een vaste klant die kwam voor de seks, zich in de eerste helft van de date lekker afreageerde tijdens de wip, al zijn frustraties eruitneukte en de tweede helft van zijn boeking gebruikte om te praten over de wanhoop die hij voelde over zijn leven. Dat is niet ongewoon, veel mensen hebben dat nodig. Ik luister wel, en dat is één van de dingen die me vaste klanten opleveren.

Daar ben ik niet alleen in. Ik heb van de meeste collega's wel gehoord dat ze zich soms meer therapeut dan stoeipoes voelen als ze aan het werk zijn. Mannen komen niet alleen voor de bedakrobatiek, ze komen om geaccepteerd te worden, met hun seksualiteit en al. Welkom zijn, daar gaat het om. En als je je echt welkom voelt, dan hou je je niet meer groot over je sores, zoals je je ook niet schaamt om je fantasie de vrije loop te laten.

Ik leerde al best gauw dat zo'n man niet over zijn beslommeringen begint omdat hij denkt dat jij erop zit te wachten, of omdat hij wil dat jij hem gaat uitleggen hoe hij ermee om moet gaan. Wat hij doet is praten over dingen die eruit willen. Wat jij doet is hem het gevoel geven dat het goed valt wat hij te zeggen heeft, en dat je er op de goede manier emotioneel op reageert. Het moet niet op dove oren vallen, maar je moet er ook niet van lijden dat hij het moeilijk heeft.

Het belangrijkste is misschienwel dat je hem het gevoel moet geven dat je hem blijft respecteren ookal heeft hij zijn hartje gelucht. En door luchtig te doen alsof het nooit gebeurd is, doe je dat níét. En ook niet door te laten merken dat het je niets doet omdat je er geen problemen mee hebt die hij wel voelt. Door er op een gezonde en nette manier mee om te gaan wèl. En dat is soms best hard werk, als het om iets raars of bekrompens gaat.

Bij er gezond en natuurlijk mee omgaan hoort alleen wel dat je er een beetje constructief tegenaankijkt. Dus ookal is hij er niet opuit, je moet zo'n man soms gewoon goede raad geven. Dat hoeft niet de beste raad te zijn. Veel mensen zouden beter af zijn door hun leven eens flink ondersteboven te gooien, maar dat kan je niet van zo'n man vragen. Je kan beter gewoon kleine beetjes goede raad geven, ookal lost dat uiteindelijk niets op.

Heel veel mannen zitten in relaties waar gewoon geen leven meer inzit. Die blijven samen met hun vrouw of vriendin omdat ze vinden dat ze het niet kunnen maken om haar in de steek te laten, maar er zit geen plezier en geen liefde meer in. Het beste advies wat je dan kan geven is om er toch gewoon een punt achter te zetten, en iemand te zoeken met wie ze wèl een gezonde relatie kunnen beginnen.

Maar als je dàt zegt, dan denken ze dat je ze uitnodigt om wat met jóú te beginnen. Ook de mannen die denken dat ze dat nooit zouden denken. Er is niets smachtender dan een man in de rebound, en als hij zichzelf uit zijn reatie heeft bevrijd omdat jij het hebt gezegd, is dat smachten ook meteen op jou gericht. Als hij niet al verliefd op je was voor hij zijn relatie beëindigde, wordt hij dat onmiddellijk erna.

Ik hou het dus maar bij kleine dingetjes. Vooral dingetjes die hem voor een klein beetje verandering al echt een beetje extra ademruimte geven. En dan natuurlijk het liefst dingen waardoor hij het met mij makkelijker heeft. Ik denk graag met mijn klanten mee over hoe ze een uurtje kunnen vrijmaken om even met mij te kunnen ontsnappen aan de dagelijkse sleur. Met kleine dingetjes kan een man zich al een hele rebel voelen.

Rebel zijn wil iedereen wel. Kijk maareens hoeveel sympathie rebellen hebben. Hoeveel films rebellen als de "goeien" hebben. Daar hebben gezinsmannen alleen niet vaak de ruimte voor over. Nieteens omdat het niet zou kunnen, maar gewoon omdat ze zich erbij neergelegd hebben dat de dingen zijn zoals ze zijn. Daar hebben ze zelf voor gekozen, zo hebben ze het zelf opgebouwd. Als ze zouden rebelleren, zou dat tegen zichzelf zijn. Dat is te suf.

Er zijn wel dingen waartegen ze willen rebelleren. Er wordt mensen genoeg opgedrongen, bij mijn klantjes is dat niet anders. Maar jammergenoeg, als zij rebelleren en de brui aan dingen geven die ze zat zijn, moet iemand anders die oppakken. En als je niet radikaal kapt met je relatie, betekent dat wel dat je je partner ermee opzadelt. Dat is ook weer onredelijk, en dat smoort dat idee ook in de kiem.

Je kan ze dus het best dingen aanraden om mee te rebelleren die hem alléén aangaan. In heel veel relaties laten mannen veel voor zich bepalen door hun vriendin of vrouw, ookal zijn ze volwassenen die dat best zelf kunnen. Dat komt omdat mannen niet tegen zeuren kunnen. Mannen en zeuren, dat is eigenlijk wel een heel eigen stukje waard, want daar is nogal veel over te zeggen, maar daar heb ik vandaag niet de bui voor.

Een man aanraden om eens een keer vol te houden dat hij weereens naar een rockconcert wil, ookal vindt zijn vrouw het onzin en zonde van een avondje thuis. Of hem vertellen dat als hij het geld in huis verdient, hij ook best eens zonder overleg zichzelf een nieuwe leunstoel kado mag doen. Of simpelweg dat hij zelf mag kiezen wat voor kleren hij aandoet. Allemaal kleine dingen waardoor hij het gevoel heeft weer wat keus in zijn leven te hebben.

Ik had toen ik nog thuisontving een nog best jonge, getrouwde man, die heel snel een vaste klant was geworden. Hij kwam meer voor de ontlading dan voor de seks, en het was me al heel snel duidelijk dat hij zo'n klant was zoals ik hierboven beschreef. Ik was zijn therapeute, de seks was alleen om ons intiem genoeg te maken dat hij loskwam. Het was geen avontuur voor hem, het ging niet om de seks.

Toen dit gebeurde was ik geen groentje meer. Ik wist wel wat ik deed, het was bijna routine. Ik hoorde hem aan, ik dacht met hem mee, ik gaf hem advies dat hem de kleine triomfjes zou geven die we allemaal zo hard nodighebben afentoe. De eerste paar keer luisterde hij niet, waarschijnlijk dacht hij gewoon helemaal niet meer aan wat we besproken hadden nadat hij weg was gegaan. Wat in mijn nest gebeurde, was immers wel in een soortvan roes beleefd.

Op een dag kwam hij weer op een afspraak, en heel eerlijk gezegd duurde het twee tellen voordat ik hem herkende. Hij had altijd een grote, weelderige haarwaterval op zijn hoofd, met prachtig volume en een mooie slag erin. Nu was hij helemaal kaal als een biljartbal. En hij was er duidelijk apentrots op. Hij kwam binnen, glunderend, en hij verwachtte iets van me. Ik was er eigenlijk niet op voorbereid.

Ik weet niet meer hoe, maar ik heb kennelijk de goede snaar geraakt, want hij was de hele date lang aan het vertellen, terwijl ik hem een pijpbeurt gaf en we niet verder kwamen dan dat, over hoe hij besloten had om mijn advies op te volgen, en hoe boos zijn vrouw daarover was geweest. Die had nou juist jaren gedaan over hem zo'n gorgeous kapsel geven. Ookal vond hij het zelf maar niets. Hij voelde het kaalscheren als een bevrijding, en hij had veel gehad aan mijn advies. Hij was me heel dankbaar.

Toen hij eenmaal wegwas, vroeg ik me af waarom ik hem toch zo'n advies kon hebben gegeven. Ik vond zijn lange haar juist mooi. Had hij dan zelf verzonnen dat ik dat aan hem had gevraagd? Was het misschien iets waarvan hij wóú dat ik het hem vroeg, en deed hij daarom alsof? Het duurde echt tot de avond voordat ik me iets herinnerde dat het kwartje liet vallen. Ik had hem inderdaad gevraagd zich kaal te scheren. Maar ik bedoelde niet zijn hoofd.

Verlopen

Toen ik begon met hoeren, had ik geen idee waar ik aan begonnen was. Ik had veel van dezelfde vooroordelen als waar de meeste mensen last van hebben, en ik had geen kennis die andere mensen niet hadden. Ik probeerde maar wat, en ik koos niet de beste mentors. En als ik goede mentors had gehad, had ik daar niet naar geluisterd omdat ik hun advies niet goed had kunnen inschatten.

Ik zie veel beginnende meiden dezelfde foute ideeën hebben als ik had toen ik begon. Dat is niet raar ook, als je kijkt naar alle rare verhalen die we meiden leren over seks. En ik geef ze wel advies, maar ik ga er niet vanuit dat ze er slimmer mee zullen omgaan dan ik deed. Daar leg ik me ook bij neer. Ze leren het vanzelf wel, als ze lang genoeg in het werk blijven zitten. Met de jaren komt de wijsheid wel. Of ik ze nou advies geef of niet.

Na wat gezworven te hebben, heb ik een tijd in de clubs gewerkt. Dat zijn bordelen waar ook een bar aanvastzit, waar je de klant je laat "versieren" voordat je hem mee naar boven neemt. Ik was toen niet helemaal groen meer, en ik had het idee dat ik àlles van seks en van hoererij wist wat er te weten was. Ookal kan ik nu wel zien dat ik er misschien wel minder van snapte dan toen ik begon, en nog wìst dat ik er niets van snapte.

Wat ik in die tijd altijd raar vond, was hoe verlopen die bordelen er vaak uitzien. Ook de strakste bordelen hebben vaak iets mufs, iets versletens, en iets oubolligs. Het is er niet echt vies, maar het heeft nooit echt klasse. Ik stelde me altijd voor dat je in een strakker, stijlvoller bordeel ook strakkere en stijlvollere klanten kreeg, die meer te besteden hadden. En dat het er veel drukker zou zijn.

Inplaats daarvan was het altijd een beetje hetzelfde: luxe inrichting, met veel lounge-meubels, stoeprandhoge platformpjes waar je de eerste weken blauwe tenen aan overhoudt, erotische kitsch en goudverf, disco-seventies verlichting, en altijd dezelfde broeierige kleuren. Stijl en klasse leken wel verboden, en vooral het gevoel van ruimte en frisse lucht miste je er toch wel. Toen ik nog clubs deed mocht je er ooknogeens roken, en dan krijg je helemaal zo'n bedompte club met zo'n gele nicotinewaas overal overheen.

Dat vond ik raar. Ik had ideeën over clubs waar je in een stijlvolle omgeving met veel lucht en intieme hoekjes, naast een soort danszaal als in een echte dansclub, je klant kon verleiden om mee te gaan naar een kamer die meer wegheeft van een luxe hotelkamer. Maar elke keer dat ik in een club aan het werk ging, was het weer zo'n bedompte, verlopen zaak. Ook als ze net nieuw waren, of net verbouwd, en dat begreep ik maar echt niet.

Ik vind het ook nu nog niet raar dat ik zo dacht. Want als je naar een schoenenzaak gaat, ben je ook meer bereid even te blijven shoppen en duurdere schoenen te kopen, als je naar een stijlvolle winkel gaat waar je wel gezien wil worden. Je hebt toch minder de neiging uit te spatten in een nebbisj winkeltje dat sinds de vorige eeuw niet meer opgeknapt heeft. En dat kan je makkelijk naar een bordeel doortrekken.

Het is alleen niet waar. Bordelen moeten een beetje nebbisj, een beetje "sleazy" zijn. Dat verwachten de klanten, en daarmee zijn ze op hun gemak. En je klanten op hun gemak stellen, dat is de helft van wat je doet. De klant geeft geld uit in een bordeel omdat hij geld uit wil geven, niet omdat het zo'n goede deal voor hem lijkt. Het meeste van wat er in zo'n club geld kost is namelijk geen goede deal, en dat doen ze toch grif. Ook als het voor de rest vrekken zijn die dan net over de prijzen van wat op de kamers gebeurt weer gaan zitten muggenziften.

Dat snapte ik toen nooit. Ook niet toen ik al best lang in clubs had gewerkt. Dat was vooral omdat ik gewoon nog niet volwassen genoeg was om me met de gedachtenwereld van de klanten en van mannen bezig te houden. Ik had niet alleen geen besef, ik had ook gewoon de interesse niet om te weten dat het iets was om aan te denken. Ik was te weinig bezig met de zakelijke kant van het werk daarvoor. Het besef kwam eigenlijk pas veel later, en dat was misschien maar goed ook.

Ik ging namelijk mijn eigen werkflatje inrichten, toen ik voor mezelf ging werken. Dat wou ik in één keer gedaan hebben, en daar heb ik dus flink op gepland. Na een half jaar heb ik het tochnog flink laten verbouwen, want die eerste keer een werkflatje inrichten was toch anders dan ik gedacht had, maar de toon was licht, luchtig, meisjesachtig en vertrouwd. Niet een verlopen bar. Ik was overtuigd dat klanten dat geweldig zouden vinden.

Nou, niet echt. Ja, de klant komt voor jou. Hoe je werkplek eruitziet is voor mannen best onbelangrijk. Er zijn meiden die goede zaken doen ik kale kelderboxen met een matras die ze van de stoep hebben gehaald op grofvuildag. Toch merk je wel dat een man ook gevoelig is voor de sfeer die je maakt, ookal hebben ze niets met kaarsen en bloemblaadjes. En ookal vinden mannen frisse lucht netzo belangrijk als wij, toch helpt zo'n bedompt hok voor de goede sfeer.

Dat geldt niet voor alle klanten trouwens, ik heb ook vaste klanten gehad die het juist ontzettend verfrissend vonden om in een vrolijke lichte luchtige ruimte hun ding te kunnen doen. Ik had alleen gedacht dat het voor alle klanten wel welkom zou zijn, en voor sommige klanten zelfs een openbaring dat het ook zó kon. Dat had ik gewoon flink overschat, want ik geloofde in het idee dat bordeelbazen gewoon te lui en te conservatief zijn om iets moderns neer te zetten.

Het is eigenlijk een gelikt stukje klantpsychologie. Dat ben ik pas veel later gaan zien, maar klanten gaan meer uitgeven en komen vaker terug op zo'n plek die er verlopen uitziet. Ook als de meiden er wat verlopen uitzien. Die hebben daar ook hetzelfde voordeel van. Mensen kijken toch naar je in de kontekst van je omgeving. Je voelt je prima in je bikini op het strand, maar als je 's avonds in de stad in een café zou zitten met die bikini, voel je je heel ongemakkelijk, en wordt er anders naar je gekeken.

Als een klant in een nette zaak zou komen, dan voelt hij zich de nette man die hij overdag moet zijn. Dan voelt hij zich alsof hij niet ordi of vies moet zijn. Dat klopt niet met de ideeën die de meeste mensen toch met seks hebben. Al praten mensen nogzoveel over hoe normaal seks vinden, en hoe verlicht ze zijn, toch heeft bijna iedereen een flinke angst voor seks en denken ze mee in het denkbeeld. Taboes genoeg.

Zet hem in een verloederde omgeving, en opeens is het heel anders. Daar durft hij wel. Hij voelt zich meer op bezoek op een alien plek, op een plek waar niemand op hem let, en hij kan losgaan. Hij durft zich dan eens ordi te gedragen, en lekker bezig te zijn met zuipen en schaameloos geilen op het vrouwelijk schoon wat we naar hem toe pushen. Hij is aan het slummen, hij gaat langs in een wereld beneden hem. Dus hij hoeft niet zo op zijn tellen te passen.

Dat klinkt misschien onaardig, maar dat is niet zo. Mensen zijn nou eenmaal heel gevoelig voor de normen op de plek waar ze zijn. Daarmee verandert ook hun rol, immers. Daarom kunnen toeristen zich zo verschrikkelijk misdragen, die denken dat dat hun rol is van feestganger. Daarom kunnen mensen zo zenuwachtig doen op nette feestjes, waar ze ontzettend bang zijn om voor elk foutje te worden veroordeeld, terwijl niemand in feeststemming zo naar ze kijkt.

Seks hoort niet in een nette omgeving. En met seks val je vrouwen làstig. Alleen ordi meisjes doen aan seks buiten een relatie, en je kan alleen iemand die je niet kent zo ordi vinden in een ordi omgeving. Dat is bij veel meer mensen zo dan je zou denken. Nette mensen doen niet aan seks, zo voelen de meeste mensen dat. En voor een snelle wip zoeken ze dus mensen die niet netjes zijn.

De klant moet zich ook béter voelen dan de plek waar hij is. Mannen voelen zich zo snel minderwaardig en kwetsbaar, dat gevoel moet je ondermijnen door hem allerlei signalen te geven dat hij super is. In ieder geval beter dan de mensen om hem heen. In ieder geval dat de omgeving om hem heen niet te goed voor hem is. Maar wel dat hij in een omgeving is die genoeg luxe uitstraalt dat hij luxe-gedrag gaat vertonen.

Want zo'n klant in zo'n verlopen bedrijf voelt zich de bink. Die is niet verlopen, die laat wel even zien hoe mannelijk en dominant hij is. Die laat het dus breed hangen. En dat is een stuk van de kick voor hem. Hij brast er wel even wat doorheen om de meisjes onder de indruk te maken, en wij kirren wel met hem mee. Zolang de magie van de verlopen tent werkt, gebeurt dat ook wel. Vooral als er ook andere klanten met flappen aan het zwaaien zijn.

Dat werkt zolang je in het bargedeelte hangt. Als hij daar is, en nog bezig is om je te "versieren," koopt hij piccolootjes, betaalt je barrekening, en is hij de grote meneer vanwege zijn geldsmijterij. Hij voelt zich de big spender, de grote man. Bij sommige mannen merk je echt dat ze zo'n beetje daarvoor kómen. En als je dan met ze op kamer zit, en hun ogen alleennogmaar voor jou zijn, en de jacuzzi en de ijsemmer niet meer opvallen, dan verandert een man die net achthonderd gulden aan champagne uitgaf in een man die moeilijk doet over vijftig gulden extra voor anaal. Betalen moet een onderdeel zijn van de ervaring.

Vooral vanuit de bordeelhouder is het dus nuttig om dat verlopene erin te houden. Als je het allemaal te mooi maakt, betalen de klanten niet meer graag. Hoe netter en strakker, hoe krenteriger je klanten. Nou moet je niet denken dat bordeelhouders zo'n kien inzicht hebben over wat hun klanten allemaal denken en voelen, maar ze merken gewoon dat opfrissen van hun zaak de inkomsten neerdrukt, en vooràl dat níet opknappen iets is waar ze geen pijn voor in de portemonnee voelen.

Want het is ècht niet alleenmaar klantenpsychologie hoor. Een bordeel mag meestal geen ramen hebben, die moeten geblindeerd worden om klachten over overlast en schennis voor te zijn. Dus dan krijg je wel een donker hok. Meestal moet zo'n bordeelbaas ook maar wat zien te maken van het pand waar hij een vergunning voor kon krijgen maar niet of nauwelijks financiering, en dat betekent vaak oude, slechte panden in slechte buurten waar je kleine kamertjes en smalle trapjes hebt.

Dan moet er ooknog geluidsisolatie komen, weer tegen de overlastverhalen, er zijn meestal belachelijke regels over hoe het pand moet werken om aan de vergunning te voldoen, en verbouwen zou de vergunning in gevaar kunnen brengen, het mag allemaal niet te licht zijn zodat je ziet hoe oud de hoeren soms zijn, het moet allemaal toch een beetje porno overkomen dus je komt snel bij de erotische kitsch uit, veel zaken hebben alleen een vergunning als "erfstuk" uit de tijd dat alleen penoze werd gedoogd, dus die penozestijl blijft ook hangen, noem maar op.

Het werkt alleen ook voor de meisjes. Dat merk je ook niet meteen aan de klanten, dus een hoop meiden denken dat ze meer zouden krijgen als de zaak maar moderner, frisser en klassieker was. Dat merk je pas als je eens gaat werken bij een bordeel dat het niet snapt, of als je zelf gaat uitproberen hoe je je klanten het best de ambiance laat ervaren. Het is voor ons ook niet meteen intuïtief duidelijk ofzo. Maar als je het eenmaal gezien hebt, is het snel duidelijk wat er gebeurt.

Mensen, zoals alle dieren, neuken graag omhoog. Je wilt met iets beters dan jezelf seksen. Vrouwen willen indrukwekkende mannen, mannen willen indrukwekkende vrouwen. Dat is gezond. Daar zit een hele evolutionaire filosofie achter, maar dat heb je eigenlijk niet nodig. Je hoeft het alleenmaar consequent om je heen te zien, want het is gewoon zo. Liefst neukt een klant een meid die véél te hoog gegrepen is voor hem.

Helaas zitten klanten netzogoed als de rest van de samenleving vast in het denkbeeld. Ze kunnen zich niet voorstellen dat seks en sekwerk werken zoals het werkt. Je kan ze uit proberen te leggen hoe het zit, maar ze geloven het nooit helemaal. Dus dat een vrouw waar ze in de datingmarkt nieteens aan hoeven te beginnen het prima kan vinden om ze alle hoeken van de slaapkamer te laten zien omdat ze er haar werk van heeft gemaakt, dat doet het niet voor ze.

Andersom is het zelfs zo dat klanten denken dat je eigenlijk helemaal geen hoogwaardige vrouw kàn zijn als je ze accepteert als klant. Dan worden ze argwanend, en gaan ze bij je denken dat je eigenlijk helemaal geen hete stoot bent, maar dat er wat mis met je is. En als je met zo'n oog naar iemand kijkt, vind je altijd wel iets wat je mis met iemand kan vinden. Dus dat helpt ookal niet om een goede paydate te laten gebeuren.

Het enige wat je kan doen, is meegaan in hun denkbeelden. Je moet een arc, dus een soort verhaalboog, voor ze opzetten zodat ze mee kunnen voelen in wat je ze voorspiegelt, wat past in hun denkbeelden en toch de toetsen raakt die je belangrijk vindt dat ze meekrijgen. Daar kan het heel nuttig voor zijn om een beetje verlopen over te komen. Je bent dan de hoogwaardige vrouw die verzeild is geraakt in een positie waarin zijn klandizie heel welkom is.

Want iedereen weet dat je zonder aan lager wal te zijn geraakt nóóit die keus zou hebben gemaakt. Dus je moet wel laten zien dat je wat hebt meegemaakt, dat er wat krasjes op je zitten, en dat je daarom beschikbaar bent. Dat maakt het voor de klant veel geloofwaardiger dat hij met een hoogwaardige vrouw kan ketsen. Het zou niet nodig moeten zijn en ergens is het gewoon onzin, maar je moet nou eenmaal dealen met de bekrompenheid van de maatschappij. Want die zijn je klanten.

Ik heb weleens discussies gehad met collegaatjes die denken dat zo'n klant die het graag met een verlopen hoer doet een soort machtsfantasie uitleeft omdat hij denkt dat hij misbruik maakt van haar negatieve keus, maar ik herken dat maar heel weinig in klanten die dat zoeken. Niet alleen omdat ik die klanten sinds mijn bordeeltijd maar héél weinig heb gezien, maar vooral omdat er bestwel veel tussen zitten die je, na een beetje bevriend te zijn geworden, graag een steuntje in de rug of een handje hulp aanbieden. Dat vind ik niet kloppen met iemand die een machtsfantasie uitoefent.

Eigenlijk is dat dezelfde redenering als al die feministen die ons belerend vertellen dat wat wij doen eigenlijk geen eerlijk werk is, of dat het eigenlijk verkrachting is, omdat "onze consent wordt gekocht" door de klant. Je gaat er dan vanuit dat de hoer eigenlijk niet wil hoeren, en dat je haar dwingt door haar geld aan te bieden. Dat is je reinste onzin natuurlijk, want je moet wel heel ver zoeken voordat je een situatie vindt waarin dat genoeg is om van verkrachting te kunnen spreken. Maar daar heb ik eigenlijk al een heel stukje over.

De klant zover krijgen dat al deze dingen voor hem werken, dat kan je niet voor hem doen. Dit komt vanuit de klant, ookal heeft hij wel heel veel zetjes in de richting van deze manier van denken gehad vanuit onze cultuur en de media. Maar uiteindelijk kan je als hoer alleenmaar hem de kans geven er zelf in te gaan zitten, en zelf zich meer op zijn gemak te voelen door zijn illusie mee te helpen opbouwen. En daar zal ik het ook maar mee moeten doen soms.

Mijn hoofd leegwerken

Jarenlang was hoeren het enige werk wat ik deed. Het was mijn voltijdsbaan, ookal is het zoals voor veel mensen in de dienstensektor meer vissen naar klanten en afwachten dan echt met de klanten aan het werk zijn. Ik deed er niets naast, en dan is het net als met elke voltijdsbaan, het wordt je leven. Tegelijk heb je ook zoiets van: "Alweer dezelfde dag die ik overdoe." Dat kan fijn zijn, maar soms ook saai of stressig.

Ookal is elke klant anders, en ookal is de baan eigenlijk altijd wel verrassend en gevarieerd, toch is het wel elke dag klanten vissen, elke dag je afspraken beheren, en elke dag klantjes draaien. Je weet wat er te gebeuren is, en je wordt tochwel een beetje duf en een beetje een routinepaardje dat altijd hetzelfde rondje loopt. Alles wat werk is, wordt saai en stressig. Ookal is het nog zo leuk.

Sinds een paar jaar leef ik niet meer zo. Ik doe een studie, en dat is bestwel intensief. Ooit toen ik de studentenleeftijd had, heb ik ook gestudeerd, maar dat was bestwel anders. Toen had ik een kunstzinnige studie, die ik nieteens afgemaakt heb omdat ik veelteveel met andere dingen temaken kreeg, nu doe ik een studie die veel exakter is. Dat is al een verschil van dag en nacht.

Daarnaast doe ik ook escort. Mijn vergunning is me afgepakt, ik kan niet meer klantjes ontvangen in mijn werkflatje, dus ik werk nu maar illegaal. Als ik bij een legale tent zou gaan werken, kom ik in de problemen, en die legale tent ook. Illegaal gaan is veel verstandiger. Ookal vind ik het ergens nog steeds ongemakkelijk, zo'n risico dat de hele tijd boven je hoofd hangt.

Je vergeet na je afstuderen heel snel hoeveel werk studeren eigenlijk is. Je kijkt erop terug, en je ziet vooral hoe weinig contacturen je had, en dat de dingen die je toen moest doen je nu in een handomdraai zou hebben gedaan. Dat dat de eerste keer heel anders is, en dat je naast die contacturen eigenlijk de hele tijd met de stof in je hoofd rondloopt, dat verdwijnt snel.

Het viel me nogal tegen, weer gaan studeren. Niet alleen omdat ik eerst certificaten moest halen voor ik kon beginnen, en ik nogal veel collegegeld kwijtben, maar ook omdat de studie veel zwaarder was dan ik had gedacht. Ja, de uitdaging is leuk, maar het mat je wel af. En je hebt netaan de tijd om de ene hap stof te verdouwen voordat de volgende alweer komt. Soms verzuip je gewoon.

Als je iets nieuws leert, blijft dat in je hoofd rondzingen. Je bent er even mee bezig, en je komt op wat nieuwe ideeën over wat je nieuwe les voor je betekent, wat je ermee kan, en hoe het je kijk op dingen gaat veranderen. Je speelt er wat mee, en het blijft in je hoofd hangen. Normaliter is dat leuk, en geeft het je het gevoel van verlichting. Als je studeert betekent het vooral dat je maar moeilijk los kan laten waar je toch al de hele dag mee bezig was.

Studenten hebben daar al sinds mensenheugenis een manier voor om ermee om te gaan. Ze zuipen. Na een studiedag gaat er zo een paar kratten doorheen in een studentenhuis. Studentenfeestjes zijn ook niet beter dan zuipschuren met hoger opgeleide klanten. Er ontstaan echt drankproblemen door, want heel veel studenten hebben die zuipsessies nódig om erdoorheen te kunnen komen.

Ik ben te oud voor die shit. Als ik ging drinken zoals de studenten doen, dan lag ik binnen een week in het ziekenhuis. Voor dat soort zuipen heb je de lever van een twintiger nodig. Ik ben wel uitgenodigd op studentenfeestjes, maar daar hoor ik echt niet thuis. Ik pas niet echt in het studentenleven, al heb ik wel een plaatsje gekregen van mijn medestudenten. Daar schrijf ik nog wel apart een stukje over.

Hoe kom ik dan toch van die stress af? Squashen helpt. Dan ben je er ook even uit, en de beweging helpt heel erg om de stress van je af te laten vallen. Als ik een dag hard heb gestudeerd, en ik heb het gevoel dat ik het nooit ga snappen, dat ik het nooit ga halen, en dat ik een mislukking ben, dan heb ik heel veel zin om met een bak Ramen op de bank Netflix te gaan zitten kijken. Maar daar wordt het alleen erger van.

Dus dan ben ik even mijn eigen pooier, en ik stuur mezelf naar de squashvereniging. Dat wil ik dan helemáál niet, maar ik doe het omdat ik weet dat het moet. En ookal doe ik het met lange tanden, en heb ik de hele tijd het gevoel dat ik er gewoon te móé voor ben, achteraf heb ik weer een beter humeur en meer energie. Dan kan ik nog steeds doodop zijn, maar ik heb weer wat nuchterheid en zelfvertrouwen, en ik slaap veel beter dan als ik na een avond Netflix in bed kruip.

Squash is niet het enige wat helpt. Ook met seks kom je er. En ook met betaalde seks! Ik heb gemerkt dat ik een stuk beter studeer als ik de dag ervoor een klantje heb gedraaid. Liefst zou ik er elke avond twee doen, maar dat lukt natuurlijk niet. Het haalt me even lekker uit het studeren, en het geld kan ik nu natuurlijk extra goed gebruiken. Ik ben zelfs iets minder kieskeurig geworden dan toen ik full time werkte.

Na een dag studeren heb ik graag een klantje. Liever nog heb ik een klantje vóór ik een dag ga studeren, maar escort 's ochtends is veel minder populair dan even bij een thuiswerkster langswippen in de ochtend. Dat gebeurt haast nooit. Een wip op een werkdag in een periode zonder contacturen kan ooknogwel, maar ik adverteer niet met die tijden omdat je niet precies genoeg kan aangeven welke uren je wel en niet te boeken bent.

Even een wip maken maakt mijn hoofd weer schoon. Je bent even hélemaal met de klant bezig, je lijf moet mee dus je gaat gewoon in de seksmodus, en je studie wordt even weggespoeld uit je gedachtes. Dat is heel verfrissend. Het is mij heel erg duidelijk geworden waarom studentes zo'n stereotype hoerengroep zijn geworden. Het werkt gewoon heel goed, zowel voor je portemonnee als voor je studie.

Ik heb me soms wel een beetje zorgen gemaakt of ik niet mezelf saboteerde. Je moet je studiestof wel in je hoofd laten rondmalen, dat is een onderdeel van het leerproces. Als je dat dan uitwist met een nummertje, ben je dan wel goed aan het leren? Ik vroeg het me af, en ik maakte me er wel druk om, maar ik ging wel door, want ik moet ook voor mijn brood betalen. En mijn collegegeld. En mijn belasting. En mijn benzine. En vooruit, ook voor mijn vakantie.

Er was een date een tijdje terug waardoor ik me nu die zorgen nietmeer zo maak. Ik had een zwaar vak, dat ik aleens eerder had gelopen, en waarvoor ik was gezakt. Ook bij de herkansing. Het was een moeilijk vak, het was echt mijn sterke kant niet, en de docent nam het bloedserieus. Ik was de enige niet die er moeite mee had. Het grootste struikelblok waren vier opdrachten die je moest inleveren, en die veel werk en veel begrip kostten.

Ik had me deze keer vroeg aan die opdrachten gezet. Ik was door schade en schande wijs geworden, en ik wou niet wéér afgaan omdat ik onderschatte hoeveel tijd zo'n opdracht kost. Dit jaar leken ze nogwel zwaarder en groter te zijn geworden ook. Iedereen zuchtte eronder, en ik had het er niet makkelijk mee, al had ik er veel tijd voor ingepland. Ik was een heel weekend beziggeweest met de problemen van de eerste opgave, en ik zat helemaal vast.

Dat ik dinsdagavond een klantje ging draaien voelde als een soort domheid. Die tijd had ik nodig voor mijn opdracht, voelde ik. De maandag had ik colleges gelopen, maar ik was met mijn hoofd alleenmaar bij mijn opdracht. Ik had nauwelijks aantekeningen gemaakt zelfs. Ik dacht erover om mijn klantje af te zeggen, maar ik had het geld nodig, en juist als ik denk dat mijn studie niet gaat lukken, voel ik hoe hard ik ze misschienwel nodig ga hebben.

Studeren in een èchte zware studie is niet makkelijk. Er is een boel dat je frustreert. Als je op college zit is er maar een klein stukje van de stof die echt voelt alsof je wat zit te leren. De rest bestaat uit twee stukken. Het stuk waarbij je denkt: "Pffffft, dit ken ik al, schiet nou eens op," en het andere stuk, waarbij je denkt: "Hè?! Wat gebeurt hier nou? Waar heeft hij het over? Ben ik de enige die dit niet snapt?" Dat is ontzettend frustrerend en afmattend. En dat wordt erger als ik niet genoeg neuk.

Als ik niet genoeg neuk, word ik duf en vlak. Dan kost alles meer moeite. En omdat ik het idee heb dat alles meer moeite kost, gaat seks zoeken ook voelen als ingewikkeldheid waar ik niets aan heb. En mijn libido gaat achteruit, omdat ik steeds moeier en steeds duffer word. Het is een negatieve spiraal. En ga ik die spiraal te ver af, dan is het ook niet met één nummertje opgelost, en ben ik weken bezig weer normaal te worden. En dan komt nergens meer wat van in mijn leven.

Dinsdagavond tutte ik me op, terwijl ik over mijn opdracht nadacht, en geen steek verderkwam. Ik pakte de auto naar de klant, terwijl ik over mijn opdracht nadacht en geen steek verderkwam. Ik kwam aan bij de klant, en ik voelde zelfs een steekje paniek over dat ik mijn opdracht nu uit mijn hoofd ging zetten, maar je moet nou eenmaal wel je werk doen. Een beetje professionele houding is dan toch wel praktisch.

Ik zette het ook echt uit mijn hoofd, dat ging heel natuurlijk. Zodra ik de klant voor het eerst toelachte, viel er al een soort gewicht van me af. Even met wat anders bezigzijn. Dat was heel fijn. En mijn lijf weer even wakker laten worden ook, en mijn libido weer even terug laten komen. De klant was ook fijn, dat hielp natuurlijk wel. Hij hield van een beetje vozen en een beetje GFE, en ookal is dat mijn ding niet echt, het hielp wel om me af te leiden van mijn problemen.

Na bijna een uur zat ik op mijn knieën op zijn bank terwijl hij me op zijn hondjes neukte, en ik was voor het eerst in een week echt kalm, en op mijn gemak. De klant was goed onderweg, hij zou tevreden zijn, hij ging precies op tijd spuiten, dat wist ik al, en ik schatte ookwel in dat hij me opnieuw zou gaan boeken. Dit werkte gewoon. En verbazend genoeg werkte opeens alles toen.

Hij was nog aan het pompen, het ritme werd al wat sneller, en opeens viel er een puzzelstukje op zijn plek. Dat probleem waar ik al die tijd tegenaan had staan bonken was eigenlijk het verkeerde probleem. Als ik toepaste wat de docent ons had geleerd, zou het misschien ooit gaan lukken, maar was het héél moeilijk. Als ik toepaste wat hij in de aanbevolen literatuur had genoemd als mogelijkheid, tijdens een zijsprongetje in het college, zou ik er misschien zomaar langskunnen!

Ik was heel opgetogen, en ik had enorm de behoefte om mijn gedachte, die voelde als een bevrijding, meteen op te schrijven. Ik was bezorgd dat ik hem meteen zou vergeten. Natuurlijk onzin, want zoiets vergeet je niet zo snel, maar het voelde als een kans die me kon ontsnappen. Maar ik was echt ontzettend opgelucht. Meteen zag de wereld er een stuk vrolijker uit.

De klant kreeg een heel warm afscheid, en ik heb meteen in mijn autootje mijn inval opgeschreven op een oud stukje papier. Ik reed naar huis, en intussen begon ik wel een beetje te twijfelen. Was mijn idee niet gewoon iets doms, dat ik alleenmaar door de roes van de seks aanzag voor iets wat werkte? Ja, ik werk professioneel met seks, en het doet me minder dan de klant, maar je blijft niet onaangeraakt ofzo.

Thuis begon ik mijn idee meteen uit te werken. Ik las het stukje verdiepingsliteratuur, ik schreef over wat er relevant was, en ik zag het probleem uitelkaar vallen in dingen die ik stuk voor stuk wel aankon. Zo snel als ik kon heb ik het ook in mijn computerprogramma ingevoerd om te kijken of het klopte. En het werkte. Diezelfde avond heb ik de hele opdracht afgerond.

Mijn klantjes zijn een goede manier om mijn hoofd leeg te spoelen. En ze geven me geld inplaatsvan een kater. Nee, ik heb niet tijdens elke klant een openbaring natuurlijk, maar ze zitten me zeker niet in de weg, en als je het goed bekijkt kosten ze me eigenlijk ook geen tijd. Want ontspannen moet je tochwel doen, en de beste soort ontspanning is de soort waar je je voor moet inspannen.

Doodgedrukt

Mijn blogje heeft me veel geleerd, en veel gebracht. Ik heb er niet alleen meer door naar de rest van de wereld geopend, en erdoor geleerd om dingen duidelijk op te schrijven op een manier die mensen prettig vinden en makkelijk begrijpen, maar ik heb ook mijn leven anders leren bekijken. Alsof ik het afentoe van buitenaf kan zien. Dat geeft wel meer perspektief, en dat helpt me mijn werk en mijn leven aktiever aan te pakken.

Het belangrijkste misschien wel is dat ik er ook mensen door heb leren kennen die ik anders nooit gekend had. Die zijn naar me toegekomen vanwege mijn blogje, en soms zijn ze bij mijn netwerkje gaan horen. Andere mensen zochten alleen kontakt om me wat te vertellen, of om me advies te geven. Dat was heel waardevol, en ik werd er ook door gestimuleerd om zelf kontakt met andere aktivisten te zoeken.

Zo ben ik in kontakt gekomen met veel meiden uit het vak. En dan vooral veel meiden die wat deden of wat hadden gedaan met het opkomen voor sekswerkerrechten. Die zagen in mijn blogje iets wat ze fijn vonden. Dat heeft me ookwel gemotiveerd om door te zetten met mijn politieke stukjes, met mijn nieuwsstukjes, en met mijn antwoordstukjes. Juist om dat soort meiden een steuntje in de rug te geven bij hun persoonlijke aktivisme.

Dat zijn fijne meiden. Vaak zijn het wel meiden met haar op hun tanden, maar ze hebben het hart op de goede plaats. Die staan vierkant achter je als je goede dingen doet, en ze zijn niet bezig met hoeveel tijd en moeite het ze kost om de strijd te strijden, ook als het niet om hun eigen strijd gaat. Ze kunnen heel veel kritiek op me hebben, maar ze laten me niet in de steek.

Meiden die opkomen voor onze rechten, of die uberhaupt bezig zijn met het organiseren en weerbaar maken van de meiden, zijn niet de doorsnee. Veruit de meeste hoeren doen hun ding en proberen gewoon buiten de aandacht van de heksenjacht te blijven. De meiden die gaan vechten tegen onrecht doen dat omdat ze vechtersbazen zijn. Sommige beginnen aan de strijd omdat ze te grazen zijn genomen, en andere weer omdat ze onrecht zien wat ze niet over hun kant kunnen laten gaan.

Ik kom via mijn blog niet alleen met aktivisten in contact. Ik krijg ook, veel meer zelfs, meiden die advies of hulp nodighebben. Die komen bij me aan omdat ze iets herkennen, en omdat ze denken dat ik daarom ze zal begrijpen. De meeste kan ik veel minder helpen dan ze hopen, maar een paar worden toch trouwe vriendinnen. Meer dan penvriendinnen kan het niet worden helaas, maar zo zijn veel relaties in de hoerenwereld.

Van veel meiden uit het vak, en vooral de extreme gevallen dus, krijg ik het wel en wee mee. Een handjevol hebben zulke succesvolle carrières dat ze er geen boek over zouden kunnen schrijven omdat mensen het te ongeloofwaardig vinden voor fictie, een flink aantal hebben veel ups en downs, en een heel interessant leven, ookal is een interessant leven erg zwaar als je het zelf mee moet maken, en er zijn er die echt aan het eind van wat ze aankunnen komen.

Dat bedoel ik letterlijk. Er zijn in mijn kennissenkring een aantal meiden overleden. Sommige die ik niet zo goed kende, maar ookwel meiden waar ik heel close mee was. Soms komt het als een verrassing, en soms dan krijg je het hele proces heel persoonlijk mee. Vriendinnen die komen te overlijden aan ziekte, eentje aan een moordende idioot, of doordat ze zo terechtkomen dat ze niet meer door kunnen leven. Door omstandigheden doodgedrukt.

Verbiedertjes doen graag alsof we massaal door klanten worden vermoord. Dat is gelukkig onzin. Politie en jaloerse partners of ex-partners zijn een heel veel groter risico. Ik ga hier geen namen noemen, geen artikeltjes in kranten duiden, want dat vind ik onsmakelijk. Dat zijn mensen die niet meer voor zichzelf kunnen spreken, en dat ga ik dan ook niet doen. Het draagt bovendien niets bij.

Er zijn sekswerkers en ex-sekswerkers die sociaal geaccepteerd worden. De meeste van de mensen die op TV praten, die hebben de gouden sleutel in de handen. Die hebben het soort karakter en omstandigheden waardoor ze niet kwetsbaar zijn, en krijgen genoeg respect door hun positie als woordvoerder dat de druk op ze niet te hoog wordt. Die stralen ook iets uit waardoor de aasgieren geen interesse in ze hebben. Dat gaat dan wel goed.

Maar zo is het niet voor iedereen. Er zijn veelmeer mensen die niet die immuniteit hebben, maar ook die komen soms in de spotlights terecht. Dat is dan niet op TV of in een blaadje, maar een buurman herkent haar dan op een hoerensite, en gaat dat opgewonden rondvertellen in de buurt, en voor je het weet ben je dan een roddel-objekt. Het is dan een heel realistisch risico dat je dan àl je sociale kring kwijtraakt.

Het is heel moeilijk uit te leggen hoe erg dat is. Mensen denken makkelijk dat je je er gewoon niets van aan moet trekken, netzoals je je er niets van aantrekt als iedereen je favoriete trui maar een afgedragen ding vindt. Het is een veel zwaardere last dan mensen zich voor kunnen stellen, als je de afkeuring van de hele samenleving op je voelt drukken. En vooral als je diezelfde afkeuring ook krijgt van de mensen die het dichtste bij je staan.

Die afkeuring is èrg. Die geeft je het gevoel dat je niet thuishoort in de samenleving, dat je een paria bent die niet zou moeten bestaan. Dat is iets wat je niet uit je hoofd kan zetten, dat hou je in ieder geval niet voor altijd buiten. Dat is hoe hersenspoelen werkt, mensen gaan meedenken met wat ze om zich heen horen en zien. Als je maar één ding om je heen ziet, moet je een héle harde kop hebben om dat niet mee te gaan denken.

Ik heb meerdere keren meiden in mijn mailbox gekregen die ontmaskerd waren, en die véél harder door hun omgeving waren aangepakt dan ze ooit voor mogelijk hadden gehouden. Die wisten wel dat er afkeuring en onbegrip zou zijn, maar ze hadden van hun genuanceerde en menselijke kring verwacht dat die haar als mens zouden blijven zien, en dat valt nou juist heel vaak hard tegen.

Zonder steun van een groepje naasten, ookal is die nog zo klein, ben je als mens al heel snel helemaal niemand meer. Als je wel naasten hebt, maar die kijken juist op je neer en stoten je af, dan raakt je dat tot in je ziel. Dat is moeilijk uit te leggen aan mensen die het nooit meegemaakt hebben. Als daar nog bijkomt dat je van je opleiding wordt geschopt, of zelfs dat je als minderjarige aan een zieligheidsbedrijf wordt overgeleverd, dan gaat je hele leven aan scherven.

En het houdt niet op. Je krijgt geen pauze, mensen vinden nooit dat je wel genoeg bent gestraft. Want jij bent een ansichtkaart voor ze, een symbool van iets waar ze graag lekker over oordelen, en meer ben je niet. Dus ze geven je nooit een kans om bij te komen, en om toch even als mens te worden behandeld. Je ziet ook geen licht aan het eind van de tunnel, ookal wordt het echt ooit wel saai voor die mispunten om je te lopen veroordelen.

Het hoeft nieteens zover te komen om er echt heel hard in te hakken. Daar hebben mensen minder begrip voor, maar als je op je forums, op Facebook, op de carnavalsvereniging, bij je handwerkclub en op je vrienden-Whatsapp opeens met de nek wordt aangekeken behalve door mannen die een gratis wip willen, dan is dat ook heftig. Mensen bestaan toch als sociale wezens, en dat is niet opeens anders of "nep" als het om digitale sociale netwerken gaat.

Als het op social media gebeurt is het heel zichtbaar, als een hele club mensen besluit om je dood te pesten, maar in je eigen omgeving niet. En met social media kun je je computer dichtklappen en ben je er vanaf, al is het maar voor even. In een omgeving waar je het niet af kunt sluiten, is het iets waar je ook niet vanafkunt. Of je moet helemaal verdwijnen, maar dan schakelen mensen weer de politie in om je op te sporen. Je bent een beetje tot je kring veroordeeld.

Aan je collega's heb je meestal nietzoveel. Het is heel jammer, maar andere hoeren geven je heel weinig steun, en de sociale contacten die je ermee hebt zijn te vluchtig, en te gevoelig voor concurrentie. Er zijn meiden die je kan vertrouwen, er zijn groepen die verwelkomend zijn, maar jammer genoeg zijn we geen fijne groep om je sociale netwerk uit te moeten halen. Als je breekt, ben je ooknog gevaarlijk voor je collegaatjes, die ook niet meegetrokken willen worden.

Maar zelfs als het helemaal misgaat, blijft het meestal toch nogwel beperkt. Daar komen ze met een knauw vanaf, en soms met dingen waar ze nooitmeer vanafkomen, maar dat wordt meestal geen dodelijke toestand. Ja, ze worden bestwel vaak ziek van de stress, en ze moeten heel veel opnieuw opbouwen, maar er is leven na die tijd. Dat heb ik zelf ook meegemaakt, en veel collegaatjes ook.

Helaas is dat niet voor iedereen zo. Niet iedereen komt uit die klem, en er worden meiden in doodgedrukt. Als je nergens terechtkunt, kan je ook nergens héén. Dan merk je pas hoe kwetsbaar je bent als je eenzaam bent. Soms zelfs kwetsbaar genoeg om danmaar contact te zoeken met clubs die beweren hoeren te helpen die in de problemen zitten, en dan heb je ooknog díé bloedzuigers aan je lijf.

Toen ik het nog niet had zien gebeuren, dacht ik dat het vooral gebeurde met de gekke meiden. De borderliners, de loverboymeiden, de meiden die nietzo slim zijn, de meiden met psychiatrische problemen, de meiden met drugsproblemen, de meiden waarvan mijn kringetje zich altijd afvraagt hoe het zo lang goed gaat. Maar die komen juist wel terecht, ookal begrijp ik niet hoe. Die voelen de pijn wel, maar ze knappen niet.

In de prostitutie dan. Want in de porno zijn het wel meestal dat soort meiden die stukgaan. Porno is kennelijk toch anders. Inplaatsvan klanten die weten dat ze door de samenleving netzo worden verketterd als jij, hebben pornobabes nou eenmaal klanten die wel kijken, maar zichzelf niet zien als een deelnemer, en veel harder oordelen. Pornobabes trekken zich ook veelmeer aan van wat de mensen over ze zeggen lijkt het wel, maar laat ik niet voor pornomeiden spreken.

Dus ik hou het maar even bij mijn eigen branche. Dan heb je twee groepen meiden waarin ik er doodgedrukt heb zien worden. De eerste groep is de meiden voor wie sekswerk de laatste strohalm was. Die lopen op hun tandvlees, en voor die meiden is de prostitutie hun reddingsboei. De laatste. Als dat misgaat, en ze daarmee ooknog in de problemen komen, dan is er niets meer voor ze over.

Meiden die in de seksbranche terechtkwamen omdat we accepterender zijn dan de burgersamenleving, en ze hier wèl een plekje mochten, die hebben door nu ooknog als sekswerker te worden behandeld nòg minder kansen om terecht te komen. Hoeren die in de problemen komen worden vaak ooknog door de overheid ontdekt, en die doen hun best om je inkomen af te knijpen. En dat dan bij iemand die het werk is gaan doen om te overleven. Het kan ze niet schelen.

Het gaat dan soms om meiden die moesten terugvallen op sekswerk omdat ze op die manier de rest van hun leven op konden bouwen, maar er waren er ook die aan de bak moesten om de rest van hun leven maar niet af te zien brokkelen om ze heen. In Nederland verhonger je niet, maar het is niet moeilijk om zo weinig inkomen te hebben dat je niet meer kan onderhouden wat je lief is.

Soms komt zo'n meid genoeg in de knel dat ze met sekswerk haar hoofd boven water gaat houden. Dat worden meestal niet de hartstochtelijke hoeren die in hart en ziel voor het werk gaan, maar het werk is hun steun, de manier waarop ze doorkunnen. Ze waarderen het in elk geval daar al om. En als ze dan in de problemen komen, zelfs met het laatste waar ze op terug konden vallen, dan is er soms niets meer.

Ik ga geen namen noemen en geen gevallen beschrijven. Al was het maar omdat die meiden waardigheid verdienen, en me nooit toestemming hebben gegeven, en omdat ik weet dat er mensen op mijn blog meelezen die het alleenmaar lèkker zouden vinden. Ik wil er alleen over kwijt dat die meiden in een zwart gat vallen, waar ze uit hadden kunnen kruipen als er niet zoveel mensen langs de rand hadden staan oordelen, en haar erin terug hadden getrapt. Mensen op wie ze had moeten kunnen rekenen.

De andere groep is er eentje waarvan ik het nooit had verwacht vantevoren, maar daarin is het voor mij het meest aangrijpend. Dat zijn de heldinnen. De hoeren die opkomen voor hun collega's, en dan niet met kleine dingen voor grote groepen, maar met grote dingen voor afzonderlijke mensen. Van die strijdvaardige meiden die zich uitputten om hun collega's te helpen en te beschermen.

Ik noem ze heldinnen omdat ze dat zijn. Het zijn de meiden die risico's accepteren, en niet alleen aan machthebbers vragen of ze alsjeblieft willen minderen met de repressie. Het zijn de meiden die zorgen voor illegale kanalen zodat collega's uit de problemen kunnen komen, het zijn de meiden die met hun geld klaarstaan als een collega in de financiële problemen komt, het zijn de meiden die hun huis openstellen voor mensen in nood.

Die meiden spreken zich ook uit voor de goede zaak, natuurlijk, maar je uitspreken voor hoerenrechten is véél makkelijker dan wat ik in het vorige paragraafje schreef. Dat kost je niets, en er zit heel weinig risico aan. Als je je uitspreekt voor hoerenrechten word je veracht, als je collega's in nood helpt word je geháát. Dan zit je reddingsbedrijven in de weg, zet je de politie voor lul, en je bent heel snel een mensenhandelaar volgens de overheid.

Ik hou van die meiden. Niet alleen omdat ze dingen doen die superbelangrijk zijn, maar ook omdat ze zo lekker eerlijk en recht door zee zijn. Ze doen niet voorzichtig om leuk gevonden te worden, ze doen niet strategisch hun ogen dicht voor dingen die niet lekker liggen om aan te kaarten, ze pakken elke stier bij de horens. Het zijn heldinnen die er zijn voor de meiden die in de diepste putten zitten, heldinnen die zich soms doodvechten.

Dat doodvechten gaat heel plotseling, en je ziet het niet aankomen. Het zijn meiden die al heel vaak door de toortsen- en fakkelbrigades zijn belaagd, al die mensen die denken dat ze bijdragen aan een betere wereld door hun verontwaardiging aan iemand op te dringen die het die dag al honderden keren heeft gehoord. Meiden die het meest worden gehaat door de verbiedertjes, en ook het meest een mes in hun rug krijgen van valse collega's. Die lijken niet kapot te kunnen.

Maar iedereen heeft een eind. En die meiden gaan door tot het gaatje, maar daarna is het ook voor hen op. Helemáál op. Dan proberen ze wel zich terug te trekken, even pauze te nemen van alle haat, maar zelfs al kap je met het werk, het stigma loopt nog even door. En als je stopte omdat je op het randje zat, blijft dat stigma zonder geweten doorduwen over dat randje heen. Als je je schouders vollaadt met ellende, omdat je sterk bent, en je als een golfbreker voor de zee van haat opstelt, en opeens ben je even zwak, stoppen die golven niet.

Want denk je echt dat de mensen die klaarstaan om anderen te veroordelen hun lolletje opgeven als er iemand aan kapotgaat, en het gemene spelletje al veeltever is gegaan? Als je je overgeeft, als je ze hun zin geeft, als je alle vernedering slikt en gedwee "toegeeft" aan hun geile fantasie-verhalen over pooiers en perversies die je moet hebben, omdat er niets meer in je zit? Voor de mensen die willen straffen, zal je nooit genoeg gestraft zijn.

En straffen zullen ze. Niet alleen door je met de nek aan te kijken. Heldinnen die hun armen openen voor meiden die in èchte problemen zitten, zijn heel snel mensenhandelaars volgens de politie. Helaas openen ze soms hun armen voor een adder die ze in hun hart bijt. Want als zo'n probleemmeid terugwil naar haar oude leventje, moet ze eerst met de politie meelullen. En daarbij hoort dat ze iemand als loverboy of lovergirl aanwijst.

Het wrangste is dan nog, dat als er een meid doodgedrukt is, daar smalend en opgetogen over wordt gedaan door verbiedertjes. Feministen die kraaien dat haar dood weer bewijs is dat de dode al die tijd een leugen heeft geleefd. Dat ze gek moet zijn geweest. Christenen die Christus driemaal loochenen voor de haan kraait door te doen alsof ze haar hadden willen helpen, alsof ze haar nooit zo ver hadden willen pushen, en dat het niet door hun gehuichel komt. Zieligheids-industriëlen die gewoon blij zijn dat iemand uit de weg is die doet wat zij doen alsof ze doen, het is om te kotsen.

Als je dat niet erg genoeg vindt, diezelfde verbiedertjes hebben er geen probleem mee om de dood van een sekswerker te gebruiken om hun verboden door te drukken. Als het gaat om een moord is het helemaal een verhaal waar ze graag een eigen leugenverhaal omheen spinnen om het tegen ons te gebruiken, een zelfmoord nog meer. Dat is heel vies, en heel bitter. Vooral als ze zelf aan die dood hebben bijgedragen.

Dag Sammy. Je was lief.