Vluchten uit de peeskamer

Heel soms maak ik het mee. Iemand die vlucht uit de peeskamer. Vanuit mijn werkflatje zag ik dat nietzoveel, maar vroeger bij de ramen heb ik het weleens meegemaakt. Het maakte altijd heel veel indruk op me.

Je lokt een vent naar je toe. Met je ogen, met je mimiek, met je bewegingen, door tegen hem te praten als hij dicht genoeg bij je raam komt. Veel mannen zijn toch een beetje zenuwachtig. Vaak lopen ze heel vaak door zo'n straat, en durven toch niet. Je moet ze soms echt als een beestje lokken. Andere meiden doen dat totaal niet, trouwens. Die wachten wel tot zo'n kerel eens een beslissing neemt. Maar zo deed ik het nou eenmaal.

Dat werkte meestal prima. Als ze maar over de drempel waren, lieten ze zich wel meevoeren in het moment. Maar heel soms bleven ze staan, met schrik in hun ogen, trokken wit weg, en vluchtten. Dat was soms echt sprinten. Het is weleens gebeurd dat een man zijn jas al had uitgedaan, en die gewoon achterliet. Hij is er nooit voor teruggekomen. Dat ding ligt nog steeds ergens in een doos.

Ik begrijp het niet zo. Die mannen zijn klanten, en ze weten dat als ze niet betalen, er niets gebeurt. Ze weten ook dat ik een dienst verleen. Waarom dan die angst? Waarom dat rare, onrationele vluchtgedrag? Daar heb ik best weleens over nagedacht. Misschien dat ze opeens zagen dat wat ze fantaseerden echt ging worden, en was dat te overweldigend. Misschien zagen ze juist hoe banaal seks is, als je de roze bril van de liefde er niet bij hebt.

Eerlijk gezegd denk ik niet dat het dat is. Ik denk eigenlijk dat het er meer om gaat dat die mannen zich lieten overweldigen door de druk die ze voelen. Mannen zijn jagers, ze zijn competitief en willen zich bewijzen aan vrouwen. Als ze gespannen zijn, en het wil dan bijvoorbeeld met de erectie niet zo lukken, dan kan dat aanvoelen als iets heel verschrikkelijks.

Nou is een erectie iets wat in mijn werkkamertje net anders werkt dan veel mannen gewend zijn, en nou moet je je er nietteveel bij voorstellen hoeveel een man eigenlijk staat te dènken als ik bezig ben hem in bed te lokken, maar die mannen reageren op iets wat ze niet begrijpen, en soms komt daar paniek van. De meeste mannen krijgen dat niet, ookal zijn ze wat gespannen, maar sommige mensen zijn zo onrijp, die kunnen dat niet de baas.

Vergeleken met veel andere hoeren ben ik altijd best benaderbaar geweest. Dat was altijd een belangrijk selling point voor mij. Ik was toegankelijk, en veel mannen die het moeilijk vonden bij andere vrouwen probeerden het danmaar bij mij. Dan zie je natuurlijk veel vaker de moeilijke gevallen dan als je gewoon een doorsnee reputatie hebt. Dat vind ik gelukkig ook prima.

De grootste kans dat een man vlucht, is bij de oude maagden. Van die mannen die maar moeilijk met vrouwen om kunnen gaan, en op hun veertigste de moed bijelkaar hebben geraapt om maar eens te gaan doen waar ze al dertig jaar van dromen, en die dan eigenlijk merken hoe verloren ze zijn. Die kunnen het soms even niet meer aan, en vluchten weg. Ook bij die mannen is het heel zeldzaam, maar ik ben nooit verbaasd als het gebeurt.

Verlegen jonge jongens kunnen ook schichtig zijn, en ik heb er vaak het gevoel bij gehad dat die zouden kunnen gaan rennen, maar daar is het puntje nooit bij het paaltje gekomen. Hoe bang ze ook waren, ze waren ook altijd keihard, en de seksdrang won het altijd. Vaak konden ze zich achteraf niet echt een houding geven, maar dan was de spanning eraf, en was het makkelijk genoeg om ze gerust te stellen.

Ik heb wel eens gehad dat mannen wat ander vluchtgedrag hadden. Die waren hele normale klanten tot het moment dat ze toch wat vroeg klaarkwamen. Sommigen gewoon na tien stoten neuken, sommigen als ik mijn hand in hun broek liet glijden. Die weten zich dan geen houding te geven, en willen zo snel mogelijk weg. Als je ze probeert te sussen, maak je het eigenlijk alleenmaar erger. Ik heb geleerd ze maar te laten gaan.

Afentoe heb je er zoéén bij die anders gaat. Wat jaren geleden had ik een klant die ik eigenlijk al vanaf het begin had moeten afwimpelen, maar het was even mager geweest die week, en dan neem ik ook de klanten serieus waar ik normaal geen tijd aan zou besteden. Deze was me al vanaf het eerste belletje opgevallen, en dat hij mails met aanvullingen bleef sturen had me normaal allang laten afhaken.

De klant was niet erg ervaren met hoeren. Hij had wel eerder meiden bezocht, maar dat was alleen raamwerk geweest. Nu wou hij wat meer, en wat ingewikkelders. Hij had jarenlang een monogame relatie gehad, maar hij was het zat dat zijn vrouw geen seks meer wou, en nu wou hij eens losgaan. Daar zat voor hem aanvast dat hij heel veel dingen wou ontdekken, zoals hij dat zei.

Het ontdekken waar hij het over had was meer dat hij vanalles wou uitproberen dat hij in porno had gezien. Mannen die voor hun seksleven van porno afhankelijk zijn, zijn al vlug niet meer geprikkeld door simpele porno met mensen die samen plezier maken met simpele seks. Dat blijft niet spannend, omdat porno toch niet blijft uitdagen. Het is een passieve beleving, waar je alleen door nieuwigheid door uitgedaagd blijft.

Er is niets mis met porno. Ik vind het zelf ook leuk, en het is een ondergewaardeerde kunstvorm. Het is een heel puur prikkelende manier om wat los te maken bij je publiek, en het is best moeilijk om iets te maken dat op meerdere manieren tegelijk interessant blijft. De manier die wordt gebruikt is door te blijven shockeren, en telkens een demonstratie van dat er meer is, en er mensen meer durven. Ookal gaat het meestal om dingen die er spannend uitzien, en eigenlijk nietzo spannend zijn om te doen.

Sommige van die mannen voor wie porno hun hele seksleven is, nemen dan daarvan over dat ze vanalles hebben gemist, omdat ze die spannende buitenissige dingen niet hebben gedaan die ze in de porno de hele tijd zien. Het is best iets wat je veel ziet. Het populairste is de mannen die denken dat het extra spannend is om op je gezicht klaar te komen, terwijl het iets onstimulerends is vanzichzelf.

Deze vent had dat heel duidelijk. Ik kon hem gewoon door zijn porno-geschiedenis heen zien gaan met alle dingen die hij me mailde dat hij wou proberen. Hij was duidelijk in de SM-porno terechtgekomen terwijl hij eigenlijk helemaal geen SM-gevoelens had. Hij was op zoek naar wilde seks, en hij was onervaren, dus hij wist niet wat hij zocht, en dan verdwaal je makkelijk.

Je kan proberen om een vent uit te leggen wat hij echt nodigheeft, maar dat heeft geen zin. Echte superhoeren weten elke vent te geven wat hij nodigheeft, wat hij ook mag willen, maar ik kan dat alleen als de man dingen wil die dicht in de buurt zijn van wat hij nodigheeft. Ik heb ook nog een boel te leren. Ik had dus maar beslist om gewoon te doen wat hij van me verwachtte.

Hij kwam aan mijn deur, netjes gewassen, met veel deodorant en aftershave op, zijn haar netjes in model, zijn goeie goed aan. Een pak dat net iets te jong voor hem was, hippe puntschoenen, een drukke stropdas op een druk overhemd, en duidelijk heel kort daarvoor zorgvuldig geschoren. Hij was mooi slank, en duidelijk ontzettend opgewonden. Hij had een bloemetje meegenomen, "voor zijn meesteres."

Soms duurt het even om een sub zover te krijgen dat hij je vertelt wat hij zoekt. Soms moet je dat er stukje bij beetje uitkrijgen. Vaak moet je ze eerst opgangkrijgen voordat de echte fantasieën en wensen eruit beginnen te komen. Soms vertelt zo'n vent het je nooit, en moet je bijelkaarpuzzelen wat hij wil door te kijken naar wat hij je wèl vertelt. Bij deze klant was het niet zo'n probleem.

Hij was als een kind in een speelgoedwinkel. Hij had honderd dingen die hij wou proberen, van uro tot mummification, en nog veel meer. Hij was vooral bezig met bondage en slaag. Hij noemde me tijdens het voorpraatje al de hele tijd meesteres, wat ik eigenlijk een beetje raar vond, en hij kon niet wachten om te beginnen. Bij het betalen wou hij niet eens wisselgeld, omdat hij gewoon op wou schieten. Hij had drie uur geboekt, en ik begon me af te vragen of ik dat wel vol ging houden met zo'n opgefokte vent.

Drie uur mijn werk doen, daar draai ik mijn hand niet voor om. De tijd vliegt meestal op die lange boekingen. Het is wel anders als de klant niet vindt wat hij had verwacht, en eigenlijk afknapt. Dan zijn drie uren heel lang. Ik maakte me daar wel een beetje zorgen over, want wat hij vroeg was niet heel buitenissig, maar ik zag gewoon dat zijn verwachtingen niet realistisch waren.

Ik had niet alle attributen voor alles wat hij wou. Ik heb voor een boel dingen wel wat speelgoed in huis, maar vooral vanwege de hygiëne en de pasvorm moeten klanten sommige speeltjes toch echt zelf meenemen, of me er speciaal voor vragen er eentje te regelen. Dat maakte hem niet uit, hij ging verrukt door mijn kastje met speeltjes rommelen. Daar was ik eigenlijk niet van gediend, want ik hou het graag netjes.

Hij was vooral geïnteresseerd in de pijnspeeltjes. Een goed pak slaag zag hij wel zitten, en dan het liefst vastgebonden op een manier die je in porno wel vaker ziet. Dat is geen beginnerspositie, en kost ook nogal veel tijd om goed te doen, en ik ben er nietzo handig mee, dus ik stelde voor om een simpelere vorm van dezelfde positie te doen. Daar koelde hij wat van af, dus hij kwam met een ander voorstel, wat ik danmaar aannam, want dat was nog wel te doen.

Vantevoren wou hij wel weten waarmee ik ging slaan. Ik had een leren paddle gekozen, want dat is goed om mee te beginnen. Die is makkelijk rustig op te voeren, maar hij vond dat maar niets. Hij wou wat heftigers, zei hij. Ik liet hem, een beetje tegen mijn zin, want ik vond ze te heftig, een leren zweep zien en een rietje, maar die vond hij nog steeds niet heftig genoeg. Dat vond ik nogal moeilijk, want het enige wat ik heb dat heftiger is, is een kat met ijzeren balletjes aan de strengen. Die liet ik maar niet zien.

Hij ging zelf rommelen, en hij koos een nylon kat uit. Ik heb hem maar niet verteld dat hij de lichtste en minst pijnlijke flogger van mijn hele verzameling had gekozen, want dat was niet goed geweest voor zijn illusie, en ik was eigenlijk best opgelucht. Ik maakte een beetje show dat hij voor een hele harde soort flogger had gekozen, en dat hem wat te wachten stond. Hij was er helemaal klaar voor.

Als je met SM gaat spelen, of welke spellen of toestanden dan ook waarbij toestemming dubbelzinnig kan zijn, spreek je een veiligheidswoord of "safeword" af. Hij stond erop om "Red" te gebruiken, want dat had hij in films gehoord. Ik gebruik zelf liever "Mayday," want dat is duidelijker te verstaan ook als er iemand klem komt te zitten. Ik maakte ook duidelijk dat als ìk het veiligheidswoord gebruik, hij óók moet stoppen. Dat komt door een ervaring die ook ooit een eigen stukje krijgt.

Ik liet hem zich uitkleden, terwijl ik de gebruikelijke SM-taal uitsloeg, en er kwam een magere man tevoorschijn met een hele normale pik, die hij wel duidelijk gepompt had. Ik liet hem voor me kruipen, ik beval hem zich voor me te vernederen, maar hij had haast en hij was telkens afgeleid. Hij wou dóór, en liet zich niet meeslepen in het voorspel. Dan kan ik wel moeilijk gaan doen, maar daar komt hij niet voor.

Het was wel duidelijk hoe de wip zou gaan, dus ik legde me er maar bij neer en begon hem vast te binden. We hadden een makkelijke vorm van een shrimp tie afgesproken, en die duren best even voordat je ze goed hebt zitten. Hij dacht dat het met een minuutje wel gebeurd zou zijn, maar zo snel doe ik het niet. Ik pas goed op de veiligheid, en ik doe het bepaald niet elke dag, dus ik neem er de tijd voor.

Hij had commentaar zat. Hij wou dat ik het veel strakker deed, want hij vond dat hij wel wat kon hebben. Ik riskeer gewoon liever niet dat hij als hij het zwaar krijgt niet genoeg lucht krijgt, of dat hij stolsels in zijn vingers krijgt door te strak vastgebonden polsen. Ik moet op de veiligheid passen, ik ben wel de professional. Ik liet me dus niet overhalen, maar hij werkte me wel op mijn zenuwen.

Na een hele tijd binden zat hij eindelijk in de positie, en begon ik knopen en beleggen na te halen om hem echt vàst te zetten. Nu had hij er wel plezier in, en dat was ook te zien. Hij lekte voorvocht in een straaltje. Hij begon wel duidelijk te bedelen om dat pak slaag, en dat kost gelukkig niet zoveel voorbereiding. Ik zette hem dus klaar, en pakte de nylon kat om hem eens rustig wat op te warmen.

Met sommige floggers moet je echt oppassen waar je slaat, en hoe, en hoe hard. Ik ben dol op die nylon kat, want die is zó licht dat je bij wijze van spreken iemand in zijn gezicht zou kunnen geselen. Hij maakt een mooi zwiepend en kletsend geluid, maar hij is eigenlijk alleen voor de show. Iedere klant die wat gewend is vindt hem nauwelijks te voelen. Ik had al besloten wat de volgende zou worden als hij deze te licht vond, een rijzweepje met een hartje aan het eind. En daarna tòch maar die paddle.

Ik trok hem in de positie, en plaagde een beetje over wat er komen ging, maar hij was al helemaal niet meer aan het luisteren. Ik begon met een simpele klets over de achterkant van zijn dijen, en daarna eentje over zijn billen. Ik merkte dat hij reageerde, hij trok na de tweede mep al zijn boeien hartstikke strak, en zijn adem stokte. Ik maakte me eigenlijk een beetje zorgen of dat misschien tòch door de bondage kon komen, dus ik lette extra op.

Bij de derde klets kon ik héél duidelijk horen dat hij geen probleem had om lucht te krijgen. Hij brulde "Red!" alsof zijn leven ervanafhing. Ik schrok er haast van. Ik gooide de kat maar in de kast neer, en begon met hem los te maken. Ik vertelde hem meteen dat ik zijn veiligheidswoord had gehoord, en dat ik hem meteen ging losmaken. Dat moet je wel doen, want als je klant in paniek raakt snapt hij soms niet meer wat er gebeurt.

Eigenlijk zou ik het liefste de bondage zo losmaken dat de klant pas op het laatste moment zijn handen kan gebruiken, want als ze losse handen hebben gaan ze vaak prutsen aan de touwen, en dat werkt niet mee om het vlot los te maken. Maar mensen voelen zich véél vrijer als hun handen maar los zijn, dus die zijn bij de eerste dingen die ik losmaak, eigenlijk meteen na het hoofd of de nek. Als ik de nek al doe, want dat vind ik eng.

Bij deze vent had ik dat gewoon moeten doen, want hij was zo tegen die touwen aan het intrekken dat ik elke knoop onder spanning moest losmaken, en toen hij een hand loshad was het meteen gedoe om nog bij mijn knopen te kunnen zonderdat hij er de hele tijd tussenzat. Het is altijd moeilijk om mannen te bevrijden, want ze moeten er altijd zelf aan plukken. Dat was ooit met een cockring al een probleem.

Voor de zekerheid heb ik altijd een grote schaar, zoééntje met een omgevouwen lipje aan de onderkant en een knik bij het scharnier, waarmee ik de touwen los kan knippen. En een tapijtschaar om hele lagen touwen of hele knopen tegelijk mee door te knippen. Dat gaat bij sommige bondages veel sneller dan alle knopen losprutsen, en die touwen komen dan wel uit de bedrijfskosten. Die gebruikte ik deze keer maar niet, want hij zou zichzelf neergestoken hebben.

Toen hij eindelijk los was, en de touwen in een klit naast het bed lagen, wou hij wèg. Hij was zich een hoedje geschrokken, en hij graaide zijn kleren bijelkaar en wou mijn voordeur uit. Dat zag ik niet zitten. Ik hield de deur dicht, terwijl hij eraan rukte en trok, en probeerde hem te troosten en gerust te stellen, maar hij wou er niet van horen. Hij luisterde gewoon nergens naar.

Een man die naakt, met een prop kleren tegen zijn kruis gedrukt, mijn werkflatje uitvlucht, dat kon ik níét laten gebeuren natuurlijk. Ik heb hem heel duidelijk gemaakt dat hij zijn kleren aan moest doen, en dat anders de deur niet openging. Toen heeft hij zich toch maar heel snel aangekleed, en is als een soort dolleman met zijn overhemd uit zijn broek en een open gulp de galerij op en de trap af gerend. Hij sprong in zijn auto, reed bijna een fietser aan, en verdween uit de straat.

Ik heb die vent nooit meer gezien, natuurlijk. Hij had nog wel wat belangrijke persoonlijke dingen laten liggen, die ik maar niet ga beschrijven, maar zelfs e-mailen dat ik die nog had en dat hij me moest vertellen hoe hij die wou ophalen, daar kreeg ik geen antwoord op. Misschien was hij nog steeds geschrokken, misschien schaamde hij zich voor zijn overreactie, dat weet ik niet. Maar hij bleef muisstil.

De hoerenkit is een enge plaats voor sommige mannen. En voor andere mannen is het een plek waar ze zichzelf tegenkomen. Daar heb ik nog wel meer voorbeelden van, maar die zijn subtieler, genuanceerder, en véél ingewikkelder. Het komt op hetzelfde neer als die vluchtelingen hierboven. Ze zijn overweldigd, en ze vluchten daarvan. En ik weet wel steeds beter hoe dat werkt, maar ik kan me er steeds minder in inleven zo overweldigd te zijn door zoiets moois als seks.

Antwoord op: Klanten willen jong

Er zijn veel praatjes in de media over dat klanten jonge hoeren lekkerder vinden. Hoe jonger, hoe beter, roepen ze graag. Dat is niet nieuw, dat denken mensen al zolang ik er ben, en ook in veel oudere boeken en schrijfsels over prostitutie staat dat al. Soms gaat dat zover dat er suggesties worden gemaakt dat het naar pedofilie toegaat, maar meestal laten ze dat in het midden.

Iedereen denkt deze. Buitenstaanders denken het sowieso heel erg vaak, alsof het vanzelf spreekt. Klanten denken dat ze vreemde vogels zijn als ze niet voor het jongste van het jongste gaan, en voelen soms alsof ze dat moeten uitleggen. Bordeelbazen die niet in hun administratie kijken om te zien aan wie ze echt geld verdienen geloven het. Maar ook hoeren denken het, vooral de jonge.

Het klopt niet, in elk geval niet helemáál.

Één van de dingen die ik heb geleerd door in de hoererij te werken, is dat het idee dat je als tiener het meest sexy bent, gewoon niet klopt. Je verdient steeds beter als je volwassener wordt. Mannen hebben liever een sexy volwassen vrouw dan een sexy meisje. Dat gaat op voor de meeste leeftijden, ookal is het helemáál totaal zo voor de oudere mannen, die best vaak de jonge blaadjes eigenlijk niet meer zo lusten.

Je krijgt niet alleen meer klanten, en beter betalende klanten, als je over de dertig bent, maar ze zijn ook prettigere klanten. Ze komen het niet met een popje of plaatje doen, maar ze maken een betere klik, en ze zijn meer met een seksuele interaktie bezig, dan met het doen "op" een jong ding. De verwachtingen zijn realistischer, het is allemaal minder gespannen, er is meer waardering voor je eigenheid, en tegelijk verwacht hij meer vakvrouwschap van je, dus wordt dat ooknog gewaardeerd.

Er is zeker een markt voor de jonge meiden, dat zal je mij niet horen tegenspreken. Hij is alleen nietzo groot en nietzo overheersend als je wel zou denken als je de kranten en de bladen gelooft. Uiteindelijk willen de mannen niet zonodig een model, een jong ding, of zelfs perfektie. Ze willen een aantrekkelijke vrouw, die ze kunnen ontdekken en veroveren. Die hoeft niet piepjong te zijn. Beter van niet zelfs.

Met oude collega's heb ik er intussen zo vaak al over gesproken dat het voor mij niet echt een opvallend iets meer is. Je blijft lang sexy als je maar goed op jezelf past, en je rijpt prachtig als je er maar aan werkt. Als je toegewijd genoeg bent aan het werk, en een beetje geluk hebt met hoe de Here je geschapen heeft, kun je klanten blijven betoveren tot je menopauze roet in het eten komt gooien. En zelfs dan kunnen er veel vrouwen nog doorwerken.

Vooral onder de jonge meiden is er zo'n gevoel dat ze binnen moeten zijn voor hun vijfentwintigste, omdat ze dan te oud zullen zijn. Als ze daar eenmaal zijn, ontdekken ze dat het nog best gaat, maar zien ze vijfendertig als de grens om het nog goed te kunnen doen. Zo schuift de grens steeds verder op. In elk geval tot het kwartje valt, en je gaat zien dat mannen helemaal niet zo werken.

Bij sommige meiden is hun jeugd het enige dat ze te bieden hebben. Dan is het wel snel voorbij. Maar als je juist het werk serieus neemt, en zorgt dat je het gaat doen met een positieve insteek, en zorgt dat je elke dag een beetje beter wordt, dan is je tijd als jonge blom iets waar je achteraf alleen een beetje om moet lachen, omdat je zoveel van het werk dan nog niet begreep.

Het is wel heel gewoon om jonger te adverteren dan je echt bent. Mannen hebben toch iets met die leeftijd, want ze verbinden dat heel sterk aan verlept zijn. Dat is bij een professionelle, die goed op zichzelf past en veel neukt natuurlijk eigenlijk niet aan de hand, maar zo ver denken die klanten helemaal niet door. Een lager getalletje vinden ze spannender, en als ze dat als onderdeel van hun illusie willen, vinden wij dat ook best.

Er zit ook een status-iets aan voor mannen om met een jongere vrouw te neuken. Als dat tever gaat, en het niet meer te geloven is dat zij ook seksueel voor hem gaat, dan slaat het door naar ongeloofwaardig, en dan is het juist helemaal niet sjiek, en word het meer een vieze-ouwe-man-situatie. Dat is bij hoeren natuurlijk minder belangrijk, want wij zijn discreet, en veroordelen een vent niet. Dat werkt alleen óók andersom, want een vent hoeft bij ons zich ook niet te schamen dat hij géén jong meisje kiest. En dat merken we wel.

Alles bijelkaar is werken als jonge meid minder lekker dan als volwassen vrouw, en heb je ook meer tevreden klanten als je wat ouder bent. Er is meer klik, je hebt meer controle, je kunt beter de klant sturen, eigenlijk gaat alles beter als je wat volwassener bent. Ik heb het dan wel over meiden die al ervaring hèbben, want starten als je over de dertig bent is wel een stuk moeilijker. Je mist toch een aanloopje. Maar ook dan kan je nog goed worden, en jaren sexy zijn.

Dat het met de leeftijd beter wordt heeft eigenlijk namelijk niets met de leeftijd te maken. Je ziet precies hetzelfde gebeuren met meiden die laat starten. Het is ervaring die je op moet doen, en een groei die je moet doormaken. Meiden die vroeg beginnen en snel groeien hebben soms al op hun tweeëntwintigste wat andere vrouwen pas op hun veertigste bereiken. Het gaat niet om een oudere vrouw zijn, het gaat om verder gegroeid zijn.

Eigenlijk doet die leeftijd er zelf niet toe. Daar komt die lust naar jong helemaal niet vandaan. Waar het eigenlijk allemaal om draait is dat mensen denken dat seks iets voor jonge mensen is. Terwijl seks gewoon doorgaat tot in het bejaardentehuis. Dat is geen mindere seks, dat is geen zielige of vieze seks, dat is gewoon mensen die doen wat in ze zit. Het is raar en dom om dat niet als volwaardig te bekijken.

Seks wordt namelijk niet vanzelf minder als je geen twintiger meer bent. Het is iets wat veel met zelfvertrouwen, met inzicht in mensen, met kennis van jezelf, met empathie en met gewoon ervaring beter wordt. Dat zijn allemaal dingen die je gewoon op kan blijven bouwen. Je lijf wordt ook niet lelijker als je goed aan jezelf werkt, je fitness blijft doen, en let op wat je eet. Je kut blijft ook sterk en strak, als je haar maar goed in vorm houdt.

Voor sommige vrouwen is een kind een struikelblok, en geven ze het na de kindjes maar een beetje op met de seks. Je lijf krijgt natuurlijk heel wat te verwerken van een zwangerschap, maar dat hoeft niet zo te blijven. Iedere vrouw die ik ken die wist hoe, en ook wou, heeft zich weer helemaal strakgekregen, ookal blijven er soms wel striae over. Als je eraan werkt om je lijf na een kind weer in orde te krijgen, ontdek je pas echt hoeveel kracht er in je zit om jezelf te herstellen. Als je die kracht aanspreekt. Als je dat niet doet, of er te lang mee wacht, komt het nooit meer goed.

Zolang je jong bent, is mooi zijn iets wat vanzelf komt. Dat gaat voorbij, je kan niet eten en lui zijn zoals je als twintigjarige was, en dan op je dertigste verwachten dat je dan nog steeds vanzelf lekker blijft. Het wordt steeds meer je eigen verantwoordelijkheid om jezelf fit en gezond te houden. Maar dat kan gewoon, als je het maar dóét. Je kan veel houden wat je had, en meer maken van de dingen die iedereen moet leren.

Buiten de prostitutie is die jeugdverering er juist veel meer. Daar heb ik tegenwoordig vooral zicht op door te praten met mijn vriendinnen van buiten de prostitutie. Die weten niet wat ik voor werk doe, en dat hou ik liever zo, maar dat betekent ook wel dat ze vaak denken dat ze meer van seks weten dan ik, van die tien ofzo mannen waarmee ze wat gedaan hebben, van Goedele, van de Cosmo en van de Viva.

Het leeft heel erg onder die vrouwen van buiten de seksindustrie dat jongere vrouwen veel sexyer zijn voor mannen. Ze klagen er veel over, vooral als ze zelf ouder zijn dan dertig. Vooral als ze zich helemaal hebben laten gaan. Vooral als ze er eigenlijk niets aan hebben gedaan om zich seksueel zover te ontwikkelen als je eigenlijk wel zou moeten mogen verwachten op die leeftijd, ookal zijn die verwachtingen er in de gewone wereld niet.

Er is boosheid op mannen die altijd blijven kijken naar die jonge twintigers en late tieners, en niet meer op dezelfde manier met die vrouwen omgaan. Dat leggen ze helemaal bij die mannen neer. Alsof die alleen letten op die strakke jonge lijven, en totaal afgeknapt zijn op elk klein beetje slapper worden, elk kussentje dat niet meer veerkrachtig overeind staat, en elke rimpel.

Intussen zijn het wel de vrouwen die daar veelmeer op letten dan de mannen, en dan vooral bij elkáár. De ontwikkeling die je veel ziet gebeuren is dat ze niet mannen beter leren bespelen, maar juist dat ze steeds meer van het opjagen en verleiden van mannen stìlzetten, en steeds meer passief de man gaan benaderen. Er wordt steeds meer via relatieverwachtingen en andere communicaties gedaan.

Mannen worden niet verleid om te doen wat de vrouw zoekt. Vrouwen leren dat als ze gewoon de vent laten doen wat hij wil, hij niet eens zíét wat zij eigenlijk wil, en de meeste vrouwen reageren dan door hem passief te proberen te laten bedenken wat zij wil, meestal door relatieverwachtingen te gebruiken of passief te blijven zolang hij niet goed gokt wat ze wil. Andere manieren zijn om een man buiten de seks om te vertellen wat ze denken dat ze willen.

Dat werkt allemaal niet, want zo werken mannen niet. De meeste van dat soort dingen zijn juist manieren om mannen op je af te laten knappen. Voor je het weet is de seks dan ingezakt tot het alleen nog seks is om seks te hebben, en niet met de hele spanning en interaktie eromheen dat seks compleet maakt. Er zit dan geen verovering, geen spanning, geen gevecht, geen prestatie in. Dat kan afentoe best, maar dat moet niet te vaak zo zijn.

Ik schreef er eerder al over, mannen en vrouwen lopen uit elkaar als ze zich seksueel niet ontwikkelen. Dat zorgt voor meer onbevredigende seksuele verhoudingen, en dat zorgt ervoor dat het voelt alsof je te oud bent geworden voor seks, ookal slaat dat nergens op. Het gevoel is dat je voor seks terugmoet naar je jeugd, of in ieder geval met een jeugdig iemand. Daar kan je weer even de onbevangen tiener zijn.

Wat dan extra raar is, is dat er wel op vrouwen die seksueel willen blijven, en dus de jeugdige vormen van seksualiteit blijven uiten, wordt neergekeken, vooral door andere vrouwen. Dat wordt een beetje zielig en wanhopig gevonden, bijna op dezelfde manier dat oudere mannen die nog proberen om vrouwen te versieren oude viespeuken worden gevonden. Het hoort niet meer, en niemand kan precies zeggen waarom het verguisd wordt.

Je kan je vasthouden aan jeugdige nieuwsgierigheid en onbevangenheid, of je kan doorleren en een verleidelijke vrouw worden die van wanten weet, en het beste is gewoon om allebei te doen. Als je geen van beide doet, dan hou je geen seksuele kracht over mannen over. Dan moet je gaan zitten wachten tot een vent besluit dat je door wat je passief hèbt interessant genoeg bent om er werk van te maken.

Mannen zoeken een klik, ookal is dat een ander soort klik dan wat vrouwen meestal zoeken. Ze zoeken de goede bodylanguage, en dan vooral die waarmee je laat zien dat je het seksuéél spannend vindt waar je met hem mee bezig bent. Te vaak zijn vrouwen daar te blasé over geworden, en doen ze maar een beetje lauw. Bij jonge meiden is het allemaal al spannend wat er in hun eigen lijf gebeurt als ze in een seksuele situatie komen, en de mannen voelen dat aan.

Volwassenere vrouwen verbinden die mannen door hun ervaringen met vrouwen die seksueel lauw zijn. Dat is omdat die lauwe vrouwen er niets nieuws en spannends meer aan vinden wat die mannen te bieden hebben, maar het nog doen voor de intimiteit maar niet meer voor de geilheid. Ze bespelen die mannen niet meer om ze het bed in te krijgen, maar ze willen hem het bed in krijgen om hem te kunnen bespelen voor dingen buiten bed. Ik neem die mannen niet kwalijk dat ze dat niet willen.

Dat er seksueel veel meer is, en veel te winnen is, dat weten allebei de seksen niet. Die blijven zich blindstaren op dat beetje experimenteren en ontdekken wat ze hebben gedaan als pubers, voordat ze getemd werden door de drang om "normaal" te zijn, door anticonceptiepillen die de gekke buien waarin je dolle dingen doet platslaan, en door relaties die hun eigen regels meebrengen waardoor seks vanalles betékent en veel minder onvoorspelbaar en spannend wordt.

Ze gaan niet vrijuit, die mannen. Ik heb eerder al geschreven over hoe weinig mannen leren van hoe ze een vrouw moeten interesseren. Met een jong ding is het veel makkelijker, want die vindt al het gepruts nog nieuw en spannend. Mannen moeten veel harder werken en veel meer kunnen en leren om een ervaren vrouw ook zo te kunnen opwinden, maar dat zien ze niet, en ze denken dat vrouwen boven de twintig gewoon steeds minder geil worden. Ookal is dat omgekeerd.

Als ze een jong iemand zoeken, zoeken ze vooral die nieuwsgierigheid naar het nieuwe van seks dat zo'n jong ding heeft. Bij de hoeren is dat natuurlijk allang verkeken, maar dat beseffen ze niet. Zover denken ze gelukkig niet door. Bij ons komen ze er ook makkelijk vanaf met dat ze niet eens lichamelijk de leiding moeten nemen, wat wel hun aard is. Maar mannen horen alleen lichamelijk de leiding te hebben. Geestelijk zijn de vrouwen sterker in de seks.

Mannen zoeken dat. Die kan je totaal aan je verslaafd laten worden als je ze leidt en verleidt. Daar hoef je niet dominant voor te doen, dat heeft er niets mee te maken. Ze zoeken alleen die interactie tussen man en vrouw, en dat jij ze bespeelt. Bij jonge dingen verwachten ze dat niet, want die zijn nog te groen, maar als een vrouw een beetje ervaring laat zien, en in elk geval als ze als een volwaardige sekspartner wil worden gezien, dan moet ze die kant ook doen.

Daar gaat het toch een beetje mis. Zelf moeten gaan sturen vinden veel vrouwen toch een beetje beneden zich, en vinden dat niet gelijkwaardig of spontaan genoeg. Die willen dat een vent maar vanzelf wil wat zij willen dat hij doet. Een collega verwoordt dat heel typisch door het te beschrijven als prinsesjes die bediend willen worden zonderdat ze hoeven te zeggen wat ze willen. Als je nog groen bent gebeurt dat nog, want dan hoeft het nog niet zo goed te zijn om toch al heel spannend te zijn.

Allebei de seksen verlangen terug naar hoe het was toen ze jong waren, en daar maken ze een fetisj van. Er zouden werelden opengaan als mensen zich daar nietzo op zouden blindstaren. Gelukkig is het in de hoerenwereld flink minder, en ik heb er in feite gewoon meer omzet door, maar dat soort domheid elke dag maar aan te moeten zien maakt me op een bepaald moment gewoon verdrietig.

Mannen zoeken eigenlijk geen jeugd. Die nemen ze op de koop toe. Ze zoeken seksualiteit die eerlijk en vurig is, zonder alle ballast die ze gewend zijn van oudere vrouwen. Ze zoeken nieuwsgierigheid, openheid om te experimenteren, om lekker dol te doen en te stoeien, energie, en uitdaging. Ze zoeken hun verloren vrijheid en hun verloren levenskracht. Ze zoeken dat er geen geheime contracten zijn die ze zonder het te weten tekenen door hun lul erin te douwen.

Je kan vinden dat ik dit stukje nogal stellig schrijf. Dat kan wel, want ik schrijf het op een moment dat het me aan mijn hart gaat door wat ik meemaak. Maar dat schrijft ookwel weer lekker, en recht uit mijn hartje.

Kansen grijpen

Een hele tijd terug schreef ik een stukje over meiden die wildebrassen en waaghalzen waren. Ik vind die meiden fascinerend, niet alleen omdat ze hele spannende dingen meemaken, niet alleen omdat ze hele vurige personen zijn inzichzelf, niet alleen omdat ze me inkijkjes hebben gegeven in belangrijke onderwerpen toen ik naar de achtergronden van pooiers en hun meiden zocht, maar vooral omdat ze zover van me afstaan. Ik ben niet zo.

Ik ben een schijtlijster. Dat zit al vanaf dat ik een klein meisje was in me. Ik durfde niet mee te doen met heel veel dingen. Ik deed altijd heel braaf wat mijn ouders en mijn leraren zeiden. Ik was bang voor mijn opa, die me probeerde te dwingen eens wat te durven. Ik deed vaker dingen die ik eng vond, omdat ik het enger vond om aangekeken te worden op dat ik het niet deed, dan dat ik het wóú.

Mijn schoolkeuzes waren allemaal omdat mijn vader voor me besliste. Anders was ik met mijn basisschoolvriendinnetjes mee naar de MAVO gegaan. Ik vond het reuze eng om naar een andere school te gaan. Mijn hobbies ging ik ook alleenmaar doen omdat enthousiaste vriendinnen me uitnodigden en ik geen nee durfde te zeggen. Mijn vader hield me daar dan ooknog in, want als ik wou stoppen moest ik hem uitleggen waarom.

Op school liet mijn pa me wel kiezen welk vakkenpakket ik nam, en toen ik een jaar of twee geleden vroeg waarom, zei hij dat hij me niet op schoolwerk af wou laten knappen. Dat is achteraf jammer, want mijn studiekeuze kwam door mijn slechte pakketkeuze. Daar ben ik dus pas jaren later wat mee gaan doen. En mijn pakket had ik ook alleenmaar gekozen omdat ik te schijterig was voor de werkdruk die bij andere vakken hoorde.

Ik ging kraken omdat ik problemen had met mijn huur betalen, en ik daar niet voor uit durfde te komen, en ik door krakende medestudentes werd uitgenodigd, waar ik geen nee tegen durfde te zeggen. Ik ging bij de dierenaktivisten omdat ik nog niet wist hoe heftig die zouden zijn. Ik ging bij de feministen omdat ik bang was voor mannen. Ik koos telkens voor dingen omdat ik die het minste eng vond. En dat is geen goeie manier.

Toen ik begon met hoeren was dat niet een grote wilde sprong voor mij. Ik had me heel rustig opgebouwd totdat het eigenlijk onlogisch was geworden om het niet te proberen. Niet bewust, maar ik had het ook niet tegengehouden. Dat was in een tijd dat het allemaal nog niet zo in de pers werd opgehitst, anders had ik het ook nooit gedurfd. Wie weet wat ik dan was gaan doen. Ik moet er niet aan denken.

Maar ik ging aan het werk, en al snel kwam ik weer terecht in een situatie waar ik voor de veiligste weg kon kiezen. Na wat cardates, als een echte groene beginneling, koos ik al snel voor de ramen, vanwege het toezicht dat je daar hebt. Dat klonk zo lekker veilig, en ookal is het dat eigenlijk totaal niet als je het vergelijkt, ik wist gewoon niet beter. En zelfs al is het raam zo veilig niet als andere soorten hoererij, het is veilig genoeg voor een schijtlijster als ik.

Ik had vast helemaal wortel geschoten achter mijn raam, als ik niet lucht had gekregen van Sjaban. Die heeft zich met mij nooit bemoeid, want ik had geen pooier. Hij ging steevast achter meiden met pooiers aan. Ik heb ookwel gehoord dat hij je ook lastigviel als je geen pooier had, maar dat heb ik zelf nooit gezien, en ook nooit gehoord over meiden die ik zelf kende. Het bleef bij roddels. Ik kreeg het alleen wel op mijn heupen, dus ik ben toen naar de clubs overgestapt.

Er ging best veel tijd overheen toen ik in de clubs werkte, en ik heb best veel van club gewisseld. Dat was iedere keer niet omdat ik het avontuur zocht ofzo, maar telkens omdat het makkelijker leek om een nieuwe club te zoeken dan mijn oude problemen op te lossen. Ik had bijvoorbeeld ruzie met een ander meisje, een jongere collega maakte me onzeker, of ik had stalkerige klanten die ik liever niet meer zag. Dan verhuisde ik van club.

Als ik ooit in een club helemaal genesteld had, zou ik niet zo makkelijk zijn overgestapt. Maar die clubs waren nooit stabiel genoeg. In mijn clubtijd was het nog makkelijk overstappen. Tegenwoordig is dat veel moeilijker, want om zogenaamd tegen mensenhandel op te treden wordt elke vorm van vluchtigheid en onafhankelijkheid bestreden. Je krijgt door opt-in en barrièremodel de kans niet meer om zo te werken. Er zitten nu barrières aan om over te stappen.

Het was het eind van mijn clubtijd toen ik besloot om volwassen te worden. Dat was voor mij de grote verandering. Toen heb ik mijn leven omgegooid, en ben ik zelf mijn beslissingen gaan nemen. Het is nogsteeds een moment waar ik heel trots op ben. Ik heb toen mijn lot in mijn handen genomen, en ik heb doorgezet, ook toen mijn hele omgeving zich tegen me keerde. Ik liet me niet meer van mijn plannen afbrengen.

Eigenlijk is dat maar een stuk geweest van wat ik moest doen om echt goed om te gaan met mijn zelfbestemming en met mijn ontwikkeling. Ik ben wel zelf verantwoordelijker geworden, en ik neem nu zelf mijn initiatieven, maar als het aankomt op kansen grijpen ben ik nogsteeds die kleine schijtlijster. Dat merkte ik toen ik aan het praten was met de waaghalzen. Die vertelden me over hun avonturen, en dat zette me aan het denken.

Die meiden worden niet gedwongen om die avonturen te beleven. En heel veel van hun belevenissen zijn geen dingen die komen omdat ze lang hebben zitten plannen en uitstippelen. Die zijn gekomen omdat er opeens een kans was, en ze die hebben gegrepen. Als ik naar mijn eigen leven kijk, heb ik alleen kansen gegrepen als ik werd gedwongen om íéts te grijpen, omdat ik door móést.

Als ik terugkijk, zie ik dat er heel veel kansen voorbij zijn gekomen. Soms toevallige kansen, soms kansen die pas achteraf duidelijk zijn dat ze kansen waren, maar ook overduidelijke kansen die ik gewoon had moeten grijpen, en ook kansen die mensen met veel moeite voor me gemaakt hebben, maar die ik niet greep omdat ik weereens te schijterig was. Ik kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan.

Heel mijn leven had ik het idee dat ik eerst mijn opleiding door zou lopen, dan een goede baan en een man zou krijgen, en dat daarna mijn leven lang ik hetzelfde zou blijven doen, tot ik oud was en met pensioen ging. Je bouwt je leven op als een toren, blokje op blokje. Dat is niet zo geweest, en het is eigenlijk raar om dat te denken. Ik ben ook niet de enige die dat meegekregen heeft.

Als je je leven als zo'n toren ziet, dan voelt het als afbreken als je wat opgeeft wat je opgebouwd hebt, om iets nieuws te proberen. Maar je leven is geen toren. Je leven is een reis, waarbij je met mensen mee kunt reizen, en soms overstapt op andere reisgenoten die meer jouw kant opgaan. Je hebt steeds meer ervaring bij je, waarmee je steeds nieuwe dingen kan doen, maar als je je vastlegt bij wat je eerste reisdoel was, krijg je heel veel niet te zien.

Ik heb dingen niet opgegeven voor kansen. Daardoor heb ik die kansen verloren, en alles wat daarvan kon komen. Daar heb ik dus ook aan verloren. Je kan niet alles behouden. Soms moet je gokken, soms kan je zien wat er verstandig is. Met bang zijn om dingen te veranderen heb ik veel laten gaan. En ookal zal ik mezelf moeten dwingen, kansen grijpen als het goeie kansen zijn moet ik ook maar gaan doen als ik níét geen keus heb.

Antwoord op: Laatste strohalm

Mijn serie antwoordstukjes loopt uit de hand. Daarom heb ik maar weer een heleboel uitspraken bijelkaar geveegd voor dit stukje, want ze zitten toch allemaal vast aan dezelfde gedachte, en die gedachte heeft maar één antwoord nodig. Ik doe dat wel vaker, want mijn antwoord-serie loopt nu al veel langer dan de planning was, en er komt steeds meer bij wat ik nog moet behandelen. Ik heb nog genoeg onderwerpen om jaren mee door te kunnen.

Vandaag antwoord ik op een gevolg van het idee dat prostitutie een onwaardig iets is, waar mensen alleen instappen omdat ze geen andere keus hebben, of dat het in ieder geval een negatieve keus is, dat het een wanhoopsdaad is, die niemand leuk vindt om te doen, dat het mensonwaardig is, en dat we daarom afmoeten van hoererij. Die mensen grijpen de prostitutie aan als laatste strohalm om uit de ellende te komen, en dùs is die prostitutie verkeerd en moet die weg.

Dit stukje is ook van toepassing op het gejubel van de verbiedertjes als er in een show, een artikel of een onderzoek wordt gesuggereerd dat heel veel meiden het werk alleen doen omdat ze verder geen opties hebben. Zie je wel, éígenlijk zouden ze liever wat anders doen, dus éígenlijk willen ze sekswerk helemaal niet, dus éígenlijk is het dwang! Die kromme redenering hoor je maar wat vaak.

Als ik het zo opschrijf vind ik het al zo duidelijk dat het heel vreemd aanvoelt dat er nog een stukje over moet komen, maar kennelijk kijken mensen er toch overheen dat er zoveel niet aan klopt dat het gebruikt kan worden voor stemmingmakerij, dus dan moet er maar weer een stukje over komen. Zelfs al vind ik het eigenlijk dat het zo voor de hand ligt, dat het geen antwoord verdient.

Het antwoord is: waarom zou je die mensen afpakken wat ze kiezen boven het alternatief?

Iemand kiest voor de prostitutie, omdat alle andere opties minder goed zijn. Dat betekent dus dat prostitutie hun beste optie is. Waarom moet je ze die dan afpakken? En als je ècht van plan bent om ze wat beters aan te bieden, hoef je toch niet de prostitutie dan uit hun handen te slaan? Een echt betere optie nemen ze dan zelf wel. Het is heel raar om prostitutie aan te vallen omdat het iemands bèste optie is.

De mensen voor wie ze invullen dat die zo fout zitten in de prostitutie, denken daar kènnelijk heel anders over. In de wereld van de hoeren maken ze hun afwegingen, en daar wordt sekswerk duidelijk beoordeeld als de beste mogelijkheid die ze hebben. Ik kan me daar best wat bij voorstellen, want het is leuk werk als het je stijl is, en als de overheid zijn lange klauwen niet op je krijgt heb je veel vrijheid en zelfbeschikking.

Het is gebrek aan inleving. Wat ze zien is een meid die om praktische redenen, dus niet vanwege passie voor het vak, aan de slag is gegaan, en het enige wat ze kunnen denken is "Och nee, het kan toch niet zo zijn dat ze dat smerige werk gaat doen!" Vanuit de meid zelf kijken, en zien dat het voor haar gewoon de beste keus is met waar ze is in haar leven, dat kunnen ze niet of willen ze niet.

En het is vaak willen hoor. Vaak vinden mensen dit soort gedachtes wel een makkelijke smoes om lekker uit de hoogte te kunnen doen over andere mensen en lekker verguisde mensen af te keuren. Dan is het dus ook de moeite waard om daar vooràl nietteveel over na te denken.

Intussen wordt dit gebruikt om meiden, vooral in het buitenland maar steeds vaker ook in Nederland, van hun werk te kunnen wegjagen omdat wat ze ookmaar aangrijpen als ze niet meer kunnen hoeren, vanuit het gezichtpunt van de verbiedertjes béter is. Wat de meid daar zelf van denkt maakt niet uit, want het gaat niet om haar, maar om het ongemakkelijke gevoel wat de verbiedertjes ervan krijgen door te weten wat ze voor werk doet.

Als een verbiedertje een stukje gaat zeilen op zee, en komt daar een drenkeling in een reddingsvlot tegen, dan denkt ze alleen: "Och, wat een slechte manier om op zee te zijn. Dat vlot is niet zeewaardig." Dan kiept ze de drenkeling in het water, en snijdt het vlot stuk. Terwijl ze wegzeilt, roept ze over het hek dat er wel wat meer dankbaarheid zou mogen zijn van die drenkeling in het water. Ze heeft hem toch uit zijn vlot gered.

Midlife Crisis

Je hoort best vaak, als mensen denken dat ze weten wat voor soort mannen onze klanten zijn, dat het zielige mannetjes zijn met een midlife crisis. Dat het zielige mannetjes zijn, dat klopt niet. Maar je ziet bestwel eens mannen met een midlife crisis. Daar had ik vroeger allemaal ideeën over, van wat dat inhield, en ik zag ze meestal wel als een soort mannen wat bezig was met iets wat ze niet meer konden.

Het heeft me flink wat jaren gekost om te ontdekken dat ik daar fout mee zat. Mijn kijk erop was namelijk netzoals het in de psychologie-studieboeken staat. Het idee is dat mensen een zingevingsprobleem hebben op middelbare leeftijd, met onopgeloste problemen uit hun jeugd, en bij het aftakelen van hun jeugd gaan proberen zich weer jong te maken door al hun verantwoordelijkheden te ontwijken. Maar als je maar genoeg echte interesse hebt in wat je midlife-crisis-klanten echt meemaken, kan je dat niet volhouden.

Mannen met een midlife crisis hebben meestal al hun hele leven verwachtingen gevolgd. Ze hebben netjes hun taken gedaan, netjes gedaan wat hun ouders zeiden, hebben netjes de opleiding en de baan genomen die van ze werd verwacht, hebben zich netjes volgens de regels van de samenleving gesetteld, netjes een gezin opgebouwd, en zo'n beetje als ze bij die midlife crisis zijn, dan zijn ze er.

Wat de sleutel voor de midlife crisis is, dat verschilt nogal. Ik heb zoveel verhalen gehoord, geen twee zijn precies hetzelfde. Heel weinig hoor je maar echt iets wat in het psychologie-studieboek-plaatje past. Veel vaker hoor ik dat mannen door willen groeien als de rek uit hun leven is. Of mannen die eindelijk zo volwassen en zelfverzekerd zijn geworden dat ze over de maatschappelijke voorschriften voor hun leven heen durven kijken.

Volwassen worden is een belangrijk idee in die mannen. Het is helemaal niet dat ze teruggaan naar de onverantwoordelijke jeugd. Het is juist vaker dat ze eindelijk hun eigen leven in hun eigen hand nemen. En ook, dat ze niet meer alles voor zich uitschuiven. Dat gaat dan meestal om dingen die ze nog gedaan willen hebben, dingen die ze nog meegemaakt willen hebben, en genoegens die de meeste mensen maar laten liggen.

Onze maatschappij ziet het als een goede zede om je genoegen uit te stellen. Mensen die nu uitspatten worden toch als dom en vulgair gezien, mensen die alles opsparen en zichzelf dingen ontzeggen worden gezien als verstandig. Ja, je geld opmaken terwijl je er nog andere dingen mee moet is natuurlijk dom, maar je kan wat je je leven lang spaart ook niet meenemen je graf in. En een vogel in de hand is nog steeds beter dan tien in de lucht.

Sommige mensen hebben een bepaalde wens. Die kan redelijk of onredelijk zijn, die kan dom of slim zijn, maar als het een afwijkende is, voelen veel mensen wel afkeuring van hun omgeving erover. Daarom doen veel mensen het dan toch maar niet. Ze vinden het eigenlijk een beetje dom van zichzelf, zéker als het een boel geld kost. Mannen met een midlife crisis prikken daar juist vaak doorheen, en dat wordt dan meteen het symbool van hun midlife crisis.

Er zijn mannen die het aan me beschrijven als een gevoel van wakkerworden. Opeens zijn ze niet meer in dat kleine doosje van verwachtingen, maar zien ze dat ze heel andere soorten invulling aan hun leven kunnen geven. Luxe, reizen, vrijheid, seks, drugs, rock en roll, het kàn allemaal! In elk geval een beetje, een keertje, of gewoon net binnen budget, en ze hoeven er alleen iets voor op te geven dat nooit echt hun keus is geweest.

Als ze hun ene uitbraakje uit het doosje van verwachtingen hebben gedaan, zitten ze in hun eigen verboden tuin, en vragen ze zich vaak af of ze ooit nog wel terugwillen. Ze hebben terwijl ze in dat doosje zaten al zo lang alles gemist wat ze eigenlijk hadden willen doen. En dan ligt het voor de hand dat ze zich al die dingen herinneren die ze in hun jeugd allemaal hebben moeten laten gaan.

Dat komt dan soms uit als een vent die dingen doet waar je een tiener eerder mee zou zien. Zoals een klant die besloot dat hij wou leren stunten op een skateboard. Hij is in de vijftig. Toen het skateboard stunten in Nederland een beetje populair werd, vond hij zichzelf veel te oud ervoor. Nu gaat hij er toch nog voor. Het is een ellende met blessures voor hem, en hij kan niet meedoen in het jongerencultuurtje eromheen, maar hij lééft. Zo voelt hij dat.

Hij vindt niet dat hij een tiener probeert te zijn. Hij heeft niet het gevoel dat hij bezig is met jongzijn. Hij heeft dat juist van zich afgezet. Ik hoor eigenlijk nooit van al die mannen dat ze weer jong willen zijn, of hun jeugd willen overdoen, of dat soort dingen die ik er in de studieboeken over las. Ik hoor vooral dat ze eindelijk hun dromen willen uitvoeren. Daar hebben ze lang genoeg voor gewerkt.

Soms is het een uitspatting. Dan zijn ze best tevreden met hun leven, maar willen ze wel gewoon wat dingen eens meegemaakt hebben. Dat is niet zo'n verandering. Er zijn ook mannen die kijken naar wat hun leven ze nou heeft gebracht, en zien dat ze op een punt zijn waar al dat conformisme ze de beloning zou moeten geven. Het soort plek waar ze volgens de maatschappij succesvol zijn, en waar ze tevredenheid moeten vinden.

Dat valt zovaak tegen, ook bij mensen zonder midlife crisis, dat ik ervan overtuigd ben geraakt dat de maatschappij heel veel verdriet doet aan mensen door te doen alsof ze het geluk kunnen vinden door maar een "goede" baan, een "goede" relatie en een "goed" huisje-boompje-beestje te hebben. Onze maatschappij gaat zover dat we mensen die ongelukkig zijn ondanks al dat "succes" maar aanpraten dat het aan hèn ligt.

Mannen die hun midlife crisis niet als een uitspatting willen houden, willen meestal dóór, en dan met iets anders. Ze willen nu hun leven inrichten zoals ze het zèlf willen, zoals ze het zèlf hebben bedacht. Dan krijg je mannen die opeens helemaal van carrière veranderen, en hun oude investeringen in werk, relatie, vrienden en huis laten gaan om wat te zoeken wat meer voldoening geeft.

Soms is dat heel mooi om te zien. Mannen die al jaren vastzaten, die losbreken, en die dan een heel nieuw leven beginnen. Soms gaat dat niet verder dan van de ene naar de andere kantoorbaan gaan, maar soms gaan ze hun leven wijden aan een gratis kliniek in Burkina Faso, worden ze boeddhistische monnik in Thailand, of besluiten de beste hallucinogene drugs ooit te gaan maken. Die mensen vinden daar best vaak ook echt hun geluk. Zelfs als ze in de ogen van de maatschappij kapotgaan.

Helaas gaat het meestal helemaal niet zo. We hebben het namelijk over mannen die veeltelang in een keurslijf hebben geleefd, en helemaal niet voorbereid zijn op hun ontsnapping. Ze weten niet waar ze aantoezijn, en ze hebben meestal veelteveel optimisme over hoeveel ze moeten leren om een ander leven te kunnen leven. En de maatschappij heeft ook vaak nog grip. De vogel vliegt zijn kooitje uit, en komt er te laat achter dat er een ketting om zijn pootje zit.

Ze komen vaak met hangende pootjes terug in hun oude leven. Soms terwijl ze veel hebben opgegeven, dat ze niet meer terug kunnen krijgen. De allerbelangrijkste reden, die ik veeltevaak hoor, is de kinderen. Als zo'n man kinderen heeft, worden die maar altevaak gebruikt om hem terug in het keurslijf te krijgen. Zelfs als hij van plan is om een heel nieuw leven te beginnen, zelfs als hij van zijn gezin wegwil, zijn de kinderen altijd nog de manier om hem te laten gehoorzamen.

Veel mannen komen dus met desillusies terug in hun oude leven, en voelen nog heel lang hoe iedereen in hun omgeving ze erop aankijkt dat ze zich voor aap hebben gezet. Die zien het als een dwaasheid, en berouwen het vaak. Dat vind ik onterecht, maar zo gaat het wel vaak. En voor de mensen die in de verhalen van onze samenleving geloven, is het weer een keertje onderstreept dat die verhalen waar zijn.

Als hoer krijg ik wel wat mee van die midlife crisissen. Niet alleen omdat mannen me vertellen over wat er diep in hun hartje zit, op manieren die ze niet zouden hebben met andere mensen, maar ook omdat seks heel vaak een belangrijk ding is wat ze in hun leven missen, en waar ze meer mee willen gaan doen. Ik denk niet dat het het belangrijkste is wat een midlife crisis aandrijf, maar belangrijk is het zeker.

Soms hoor je zo'n man rustig toegaan naar de conclusie, en weet je dat hij langzaam zijn ogen begint te openen, en dat hij gaat zien dat hij al jaren dingen doet door de sleur die van hem verwacht wordt. Vroeger keek ik dan alleen toe, maar tegenwoordig heb ik wel vaak dat ik probeer hem te waarschuwen als ik dingen mis zie gaan. Dat moet wel goed gebeuren, want het is wel pillowtalk. Maar daar komt nog wel een eigen stukje over.

Vaak komt een man pas naar me toe als hij een midlife crisis heeft. Goed, het is niet zo vaak als mensen zeggen, maar het is wel een stukje van mijn klandizie. Dan heeft hij zich losgemaakt van de verwachtingen, en dan gaat hij voor het eerst de hoeren ontdekken. En na wat ramen en wat gedoe, komt hij bij mij terecht. Meestal blijven die mannen plakken, want ze zijn vaak op zoek naar iemand die ze helpt ontdekken, en dat doe ik graag.

Ik heb een aantal mannen die in de midlife crisis hebben gezeten, en die blijven haast altijd klant. De mannen die ontsnapt zijn verdwijnen vaak weer, want die vinden ook wilde seks buiten de prostitutie, en waarom zouden die de hele tijd bij mij blijven als ze de hele wereld voor zich open hebben liggen? Maar de mannen die minder radikaal kappen met hun oude leven blijven wel komen.

De mannen die afgeknapt zijn ben ik vaak aan het troosten, en toch aan het verleiden om wat meer te proberen. Maar daar is het vuur meestal bij geblust. Dat vind ik jammer om te zien, en ik probeer ze toch altijd net dat ene plekje te geven waar ze toch even los kunnen. Bij de mannen waar het beter ging, en die toch weer hun normale leven hebben opgepakt, ben ik vaak een stukje van een spannend geheim, waar ze even vrij man bij kunnen zijn.

Schaam je niet voor een midlife crisis. Het is een heel gezonde reaktie op een samenleving die je probeert af te rekenen op wat je vindt van wat er van je verwacht wordt. En als er iemand in je buurt een midlife crisis heeft, geef die dan even de ruimte. Die heeft het zwaar genoeg. Ik ben blij met mensen met een midlife crisis. Die kijken eventjes door de maatschappij heen, en dat gebeurt veel te weinig.