maandag 20 januari 2014

Loverboys ofzo

Het is een hele lange ontdekkingstocht geweest voor mij om me te verdiepen in hoe het nou echt werkt met pooiers. Je ziet het niet aan die magere stukjes die ik erover geschreven heb, dan lijkt het allemaal best simpel en logisch, maar ik moest heel veel dingen horen en begrijpen, en daarna nogeens horen, want de eerste keer had ik het nooit meteen al goed. Ik heb ook wel van mijn gelijk af moeten stappen, en dat vind ik best moeilijk, dat mogen jullie weten.

Oudere hoeren hebben me wel van die verweerde lachjes laten zien als ik helemaal verbaasd was over de dingen die ik leerde. Ik ben niet de eerste die deze lessen moest leren, en ik zal ook wel niet de laatste zijn die het allemaal moet leren begrijpen. Ik moest weer een stukje naïviteit en idealisme opgeven. Maar ik ben wel blij dat ik de essentie door kan geven. Leren hoe pooierrelaties werken, en hoe het allemaal werkt, ècht wèrkt voor mensen, dat viel niet mee.

Als ik terugkijk, had ik gewoon naar mijn door de wol geverfde kennissen moeten luisteren. Ik ken een paar hele goeie, ervaren, ouwe tophoeren, waar ik nog een groentje bij ben, en die hadden het achteraf gezien allemaal al door. Ik kreeg ook hele nuttige informatie en uitleg van anderen. Maar ik moest het voor mezelf zien. Ergens vond ik dat ook wel mijn verantwoordelijkheid. Anders kan ik hen beter laten schrijven, dat is dan wel eerlijker.

Ik ben onderweg ook een beetje kwijtgeraakt waar het nou om was begonnen. Ik wou laten zien dat de loverboyverhalen anders zaten, en daar had ik hele duidelijke ideeën over. Wel simpele ideeën, achteraf gezien. Ik dacht dat je echte loverboys had, die precies zo werkten als in de boekjes, en daarnaast dan nog een boel meiden die het wel een geil idee vonden en het een beetje alsof deden.

Nu heb ik een boel nieuwe kennis, en die geeft me niet dat ik eerlijk kan vol blijven houden wat ik toen dacht, en waar het me om begonnen was. Ik wil niet meer zeggen wat ik toen wou zeggen, want dàt is niet waar. Met wat ik allemaal geleerd heb ben ik bij een heel nieuw idee over de achtergrond en hoe het ontstaat gekomen. Ik heb een hoop achtergrond uit te leggen, en het werkt helemaal niet zoals ik dacht. Maar toch wordt mijn conclusie en mijn boodschap niet heel anders. Gek hoe dat gaat.

Als je dit stukje gaat lezen, is het belangrijk dat je eerder mijn stukjes over pooierrelaties, zachte pooiers en het ontstaan van pooiers hebt gelezen. Ik kan niet alles opnieuw uit gaan leggen, dat begrijp je wel.

Toen ik de afgelopen maanden, iets meer dan een jaar eigenlijk, langzaam begon te ontdekken hoe het nou werkt met zachte pooiers, ben ik die meiden die daarvoor gaan steeds minder gaan zien als domme kipjes die niet doorhadden dat ze misbruik van zich lieten maken, en steeds meer als meiden die een keus maakten. Dat is niet een keus waar ik gelukkig mee zou zijn, maar zij wel. En het is waar, soms hebben ze dingen waar ik jaloers op kan zijn.

Ik ben die meiden gaan waarderen toen ik ze ging begrijpen. Ik kan wel zien dat er een soortvan kracht inzit. Ze willen liever die vreemde, manipulatieve, soms destruktieve relatie dan eenzaam sippen terwijl de wereld op ze kotst. Ik had altijd gedacht dat ze hun trots moesten inleveren, maar eigenlijk zitten er best veel trotse meiden tussen die het liever zo doen dan aan te moeten schuiven bij een samenleving die ze niet wil.

Dat heeft me wel veel twijfels gegeven over mijn ideeën over loverboymeiden. Zag ik die dan ook verkeerd? Dus daar ben ik heel veel naar op zoek gegaan. Dat was nog eens veel lastiger dan pooiermeiden. Dat heeft dus ook weer maanden en maanden geduurd, zelfs met al die nieuwe achtergronden waardoor het makkelijker was geworden om met pooiermeiden te praten. En ik vond wéér iets wat anders was dan ik verwachtte.

Je moet weten dat ik altijd had gedacht dat pooiers en loverboys van hetzelfde laken een pak waren. En dezelfde simpele ideeën die ik had over gewone pooiers, dat die ook klopten voor de loverboys. En dat heb ik moeten laten gaan. Pas sinds best kort. Het is pas sinds de laatste warme zomerdagen dat ik er anders naar kijk. Toen het voor me begon te passen had ik er al een stukje over geschreven, maar dat is toch maar in de kast verdwenen. Het was nog zéker niet zeker genoeg.

Over loverboymeiden leren is veel moeilijker dan over pooiermeiden leren. Pooiermeiden zijn soms best bereid om eerlijk te zijn over hoe het echt gewerkt heeft, maar loverboymeiden niet. Daar moet je met veel moeite door ingewikkelde leugenverhalen heen om te komen bij hoe het echt is, en ze hebben altijd hun slachtofferschulpje om in te kruipen. Loverboymeiden die later nogeens eerlijk willen praten zijn zeldzaam, maar ze konden me wel leren hoe ik uit de minder gewillige meiden nog wat waarheid kon krijgen.

Maar het allerlastigste was gewoon dat ze er nietzoveel zijn. Het is een heel zeldzaam iets. Je kan zó pooiermeiden vinden, maar loverboymeiden moet je via-via vinden. De getallen waar Dettmeijer mee komt zijn danook van bezorgde ouders, vooral vaders, die hun dochter die met jongens uithangt snel een "loverboy-probleem" noemen en naar de hulpverlening stappen. Die turft wel braaf.

Het is namelijk weereens ingewikkelder. Ik kan er ook niets aan doen jongens, ik ga weer onderscheid maken. Je hebt namelijk loverboymeiden die echt in een loverboyrelatie verwikkeld raken, maar je hebt ook flink wat meiden die een loverboy gewoon gebruiken als opstapje, of die alleen maar zèggen dat ze een loverboy hebben. En dan heb je ook nog de argeloze meiden die niet zien dat ze een profiteur aan de haak hebben geslagen.

Die laatste soort meiden, daar was A een voorbeeld van. Ik heb meer van die verhalen gehoord. Ik heb er niet mee gepraat, ze zijn heel zeldzaam, en de relatie gaat nooit lang goed. Volgens mijn definitie van pooier is dat dus géén pooiergeval. Hij is de baas niet, het is háár initiatief. Hij hangt gewoon als een parasiet aan haar, en doet een beetje lief afentoe, maar hij gaat niet zo samen met haar als je bij een pooierrelatie wel ziet.

In de gevallen waar ik van heb gehoord heb je danook géén dwang, géén geweld, en zelfs geen manipulatie behalve dat hij nietzo betrokken en verliefd is als hij zegt. Hij doet alsof voor het geld. De loverboyfantasie zit er niet aan, en zij werkt gewoon vrijwillig. Zij heeft de touwtjes in handen op haar werk, en hij houdt zich wel koest. Als hij te hebberig wordt, weet hij ook wel dat hij de kip met de gouden eieren slacht. En zij wil het ook niet anders zien. Dat is dom.

Als je een meid hebt die alleen maar doet alsof ze een loverboy heeft, is het vaak een jonge meid die geen zin heeft in geregistreerd staan, op zichzelf werkt, en pas als ze wordt gepakt over de brug komt met het bekende verhaaltje. Hoe handig ze zijn verschilt wel, er zijn er nogal wat die dan in de hulpverlening verstrikt raken, maar handige meiden glippen zo telkens door de mazen heen omdat ze weten hoe het spelletje werkt.

Maar je hebt ze dus ook waarbij het wel om pooiers gaat. Ik kwam verschillende meiden tegen die loverboytypes erg handig vonden om op hun eigen benen te komen. Dat waren meiden met weinig kansen van huis uit, die wel wisten dat ze nog niet de vaardigheden hadden om meteen al op zichzelf te kunnen leven, en een jaartje of een half jaartje loverboy wel konden gebruiken voor ze hem dumpten en voor zichzelf gingen.

Die meiden kan ik wel begrijpen. Ze zochten meer een beschermer, en iemand met een warm bed, en een leraar, dan een relatie. Dat was meer op de manier van de harde pooier dan de zachte. En de meeste waren meer nieuwsgierig en wouden graag leren, en vonden een loverboy ideaal. Ze namen hem bij de neus, en lieten zich natuurlijk ook leven, want als jonge meid hou je nooit alle touwtjes in handen, maar ze gingen voor een leertraject.

Meiden die echt in het loverboy-gebeuren doken, die deden het niet om ergens te komen, maar die gingen gewoon voor die rol in het loverboygebeuren. Dat was keer op keer hetzelfde. Een "alleen op de wereld" gevoel, jezelf zalig zielig voelen, iets doen waarvan je weet dat mensen geschokt zijn over hoe erg een slachtoffer je wel niet bent, en intussen wel status bij je kleine sociale kring, cash, en veel pik. Je leeft in een bakvisfantasie, en als het mis mocht gaan heb je geen schuld. Dan kan je zo weer terug je oude leventje in. Zelfs als je bekent is dat een kick. En mensen hebben respect en aandacht voor slachtoffers.

Het grote verschil, waar het anders is tussen een pooiermeid en een loverboymeid, is dat pooiermeiden zelf hun verantwoordelijkheid nemen, en loverboymeiden juist niet. Dat gaat heel diep, en het zit er vanaf het begin in. Het is een hele andere insteek van omgaan met je pooier. Ook de meiden die hun loverboy als opstapje namen, hadden heel duidelijk dat hij de verantwoordelijkheid moest nemen. Dat was voor die meiden meestal de belangrijkste taak van die vent.

In het stukje over zachte pooiers schrijf ik over pooiermeiden. Die zoeken dat "samen," die willen dat "wij tegen de wereld," en die nemen hun verantwoordelijkheid voor hun stuk van de relatie. Ze bekommeren zich misschien vooral om hun pooier als pooier, en niet als vollédig mens, maar ze hebben wel waardering voor hem, ze geven ergens best om hem. Ook als man, als persoon. Bij loverboymeiden hoef je dat niet te verwachten.

Loverboymeiden leggen àl de verantwoordelijkheid bij hem neer. Ze zijn nergens schuldig aan, want die grote boef dwingt ze. En ze zijn krengetjes totdat hij ze dwingt naar waar ze heen willen worden gedwongen. Die loverboy is voor hen geen echt mens, maar een karikatuur die het allemaal lekker zwart-wit maakt. Als ze hem zwaar moeten beschadigen, bijvoorbeeld door hem te beschuldigen, doen ze dat zonder spijt en zonder medelijden. Omdat ze hem niet als mens zien. Dat kwam iedere keer terug.

Het is voor mij nooit helemaal duidelijk geworden of het nou echt altijd moet gebeuren, dat die loverboy ze dwingt naar wat ze gedwongen willen hebben, of dat het genoeg is dat ze zichzelf dat verhaaltje kunnen vertellen. Ik denk dat het niet nódig is, maar dat het wel iets van heel veel waarde is. Maar daar ben ik niet helemaal naar doorgedrongen. Het probleem van iemand die een verhaal probeert te leven is dat dat verhaal met de werkelijkheid zo wordt samengeklutst, dat je nooit meer helemaal kan zien wat nou echt is en wat niet. Vooral met motivaties, de feiten over wie wat dééd kan je soms nog wel terugvinden.

Het beeld van de loverboymeid die eigenlijk een soortvan verlegen, beïnvloedbaar meisje is, ben ik niet tegengekomen. Het waren allemaal diva's. En diva's die soms wel verlegen speelden, maar je nooit echt overtuigden. In al die meiden zat ookwel wat rellerigs. Soms diva's die intussen wel zich vaak genoeg gestoten hadden om er nu voor op te passen, en soms diva's die nu wat meer volwassen waren geworden, maar altijd dat ego en die zucht voor drama.

Je kon meteen merken welke meiden wel en niet met de hulpverlening te maken hadden gehad. De hulpverleningsmeiden kwamen met de verhaaltjes waar we allemaal wel aan gewend zijn. De niet-hulpverleningsmeisjes hadden veel gekkere verhalen nog, die echt verder gingen dan wat een hulpverlener nog zou geloven. Er was een meisje dat zwoer dat haar loverboy haar vingers had afgesneden, en dat ze die zelf met haar eigen haar weer had aangenaaid. Dat zou je niet horen van een gecoacht meisje.

De gecoachte meiden vonden het verhaal wel snel dik genoeg. Als je vroeg waarom ze zich zo onlogisch hadden gedragen, dan kwamen ze makkelijk met dingen als "dat is dan gewoon zo, dat kan je je niet voorstellen," of "ik was gewoon zo verliefd, dat leek heel gewoon," of "ik was bang, ik kon niet meer nadenken." Ze zijn gewend dat er dan niet wordt doorgevraagd, en het was een hele schok als ik dan rustig daar wat in begon te prikken.

Aan de andere kant waren de meiden die nooit door de hulpverlening te pakken waren genomen, veel creatiever. Ze hadden óveral meteen een reden voor. En die redenen werden met elk laagje gekker. Ze werden in hun verhaal dan ook steeds belangrijker. En specialer. Dat ging tot bovennatuurlijke gaven toe. Het deed me soms een beetje denken aan "Echte mannen eten geen kaas," de schrijfster daarvan zegt ook een leidinggevende in een groot maffianetwerk te zijn geweest als jonge tiener.

Het was niet moeilijk om iedere keer die meiden zich te laten verpraten. Dat zou de politie ook eens moeten leren. Ze laten praten over wat er nou echt speelde, de èchte reden die ze voor dingen hadden, dat bleek heel veel moeilijker te zijn. Ik denk dat dat ook kwam omdat ze het wel doen, en ook hun manipulatieve maniertjes gebruiken om het gedaan te krijgen, maar eigenlijk zichzelf nietzogoed snappen.

Ik merkte ookwel dat loverboy-meiden veel makkelijker naar de politie stappen als iets ze niet bevalt. De pooiermeiden namen hun eigen verantwoordelijkheid veel meer, en zochten gewoon een ander, maar een loverboy moest voor een afgebroken relatie worden gestraft. Of misschien eigenlijk gestalkt. Want het steekt vooral als de loverboy meer aandacht voor een ander heeft dan voor haar.

Zachte pooiers ontstaan meestal in een zachte pooierrelatie. Daarna blijven ze wel pooier. Diezelfde kick proberen ze vaak wel terug te vinden. Nou ja, eigenlijk weet ik niet of het "vaak" is. Ik krijg alleen dat gevoel. Dus neem dit paragraafje niet te letterlijk. Maar ik heb het verhaal wel vaak gehoord. En die loverboymeiden maken hun pooiers niet zelf, die zoeken er juist één met een beetje ervaring.

Bij elk van die meisjes die ik heb gesproken heb ik dat er wel uitgekregen. Ze zochten een pooiertype, die hen in die slachtofferrol kon laten zwelgen. En als de loverboy liever het meisje voor zichzelf hield, dan was het mis. Dan zochten ze wel een ander die ze wèl in de prostitutie zou dwingen. Daar gingen ze niet over onderhandelen, want het moest zijn initiatief zijn. Het was zijn verantwoordelijkheid.

Het was ook heel bijzonder om te ontdekken dat die meiden hun loverboys eigenlijk helemaal niet goed kenden. Pooiermeiden kennen hun pooier meestal door en door. Loverboymeiden, die wisten eigenlijk niets van hun loverboy. Niet wat hij nou belangrijk vond, hoe hij zich voelde, of zelfs hoe je hem het beste kon benaderen. Ze behandelden hem niet eens als mens. En dat is juist het omgekeerde van pooiermeiden.

Ze gingen vooral voor jongere jongens, twintigers. Niet alleen omdat ze die natuurlijk aantrekkelijker vinden als ze zelf niet te oud zijn, maar ook omdat die simpeler te manipuleren zijn. En minder gevaarlijk, want een volwassen vent kan je manipulatiespelletjes makkelijker omdraaien. Een pooier van veertig gaat nadenken, maar een jochie van twintig denkt alleen met zijn pik. Ze gingen echt niet op zoek naar een uitdaging.

Het is natuurlijk een heel ander verhaal dan wat ze vertellen. Maar daar gaat het ook een beetje om. Ze hebben achter de schermen een relatie van een krijsend krengetje dat het leven van haar partner een hel maakt als hij zijn rol niet speelt, en als hij dat wel doet vallen ze in het rolletje van het gefolterde prinsesje. Het enige wat hij eraan heeft is het inkomen en dat hij een vechtrelatie heeft. En er zijn mannen die dat heet vinden.

Ik dacht vroeger dat het domme meiden waren, die niet uit de greep van hun loverboy kropen omdat ze het teveel moeite vonden. Maar dat klopte niet. Die meiden gaan er juist naar op zoek, en ze doen soms bestwel veel moeite om die loverboy te krijgen. Of eigenlijk, om het loverboymeisje te zijn, want hij is alleen maar een hulpstuk.

Er zijn wel meiden die te dom zijn om een loverboy te houden, maar die heb ik niet gesproken. Ik hoorde er wel van via de meiden. Zwakke meisjes die de loverboy niet onder de duim houden, of het niet eens proberen, die hebben geen kans om het goed te laten verlopen. Die houden het niet in de hand, en dan loopt het natuurlijk meteen mis. Die relaties duurden kort en eindigden in tranen.

Van de loverboys kreeg ik geen hoogte. Ik heb er geen gevonden die wou praten, en de meiden hadden nooit genoeg interesse in zo'n vent gehad om me echt een beeld te geven van wat er nou in die mannen zat. Ik hoorde alleen maar van loverboys die op een avond opeens niet meer thuiskomen, en hun telefoon hebben weggedaan. Of een boy die zich steeds verder doodzoop. Alleen dat soort extremen vielen op.

Nou ja, ik kan wel lijsten indrukken blijven schrijven, maar ik denk dat het beter is om wat conclusies neer te zetten. Pooiermeiden gaan een relatie aan met een vent, en die is al een pooier of ze veranderen hem in een pooier. Dat gaat met verleiding en met het opzoeken van een man die daar wel naar verleid kan worden. Het is een geven en nemen. Ze geven om elkaar. Het is een ongelijke relatie, maar ze gaan er allebei in.

In loverboyrelaties is het meer het verwezenlijken van een bakvissenfantasie, en gaat het alleen om haar. De aandacht gaat maar naar één kant. Het is veelmeer nep. Ze wìllen het ook veel meer nep, want een echte harde dominante pooier zoals bij pooiermeiden is moeilijker te sturen en toch wel heel eng. Het moet heel wat lijken, maar ze kunnen niet op tegen een echte vent. Ze willen weer niet de lasten, maar wel de lusten.

Zij gebruikt hem om nergens verantwoordelijkheid voor te hoeven hebben, en hij moet maar gelijmd blijven door het geld. Die meiden verdienen slecht, met zo'n houding, dus dat is niet veel geld ook. De bedragen die ze beweren voor die loverboys te verdienen geloofde ik al niet, maar het blijkt nog minder te zijn dan ik dacht. Bij die paartjes bleek het meeste geld toch nog van de UWV te komen.

Het is zwaar voor die mannen. Als ze zijn geschapen als pooier, en ze zijn op zoek naar weer zoiets, dan vinden ze niet wat ze zoeken als ze iemands loverboy zijn. Dat is allemaal nep, en eigenlijk worden ze hartenloos gebruikt. De echte pooiertypes zie je dus ook niet dit soort werk doen. De meeste loverboys die een beetje blijven, zijn de kerels die het allemaal eigenlijk één grote grap vinden. En dat knaagt dan weer aan het meisje, want in je eentje een fantasie beleven is veel moeilijker, en daar ging het nou net om.

Ik durf dit te zeggen om twee redenen. Omdat ik heel hard gezocht heb, en toch niets kon vinden wat me iets anders liet zien. Maar ook omdat vanaf het begin je al moet twijfelen aan die loverboyverhalen. Ze passen zo mooi op de ansichtkaart die we van het wereldje hebben, dus we denken niet na. Want als je denkt, dan zie je dat het allemaal toch niet zo realistisch is. Maar daar komt binnenkort een heel eigen stukje over. Waarschijnlijk wel meerdere.

Je merkt het ook als je met die meiden praat. Ze zijn gewend dat ze onvoorwaardelijk worden geloofd. Praten met iemand die wat weet van de prostitutie vinden ze al heel intimiderend, praten met iemand die wat weet van pooiers is nog erger. Je kan soms letterlijk de schok zien. Vooral als je onthult dat je zelf ook hoer bent, zodat smoesjes die met het wereldje te maken hebben, niet gaan werken.

Loverboys hoef ik niet. Maar ik vind ze eerder dom dan slecht. Natuurlijk trekt het mannetjes aan die wel denken dat ze een slaatje eruit zullen slaan, maar dan zitten ze wel aan die diva vast. Hoeveel je ook kan hebben tegen een vent die geld verdient met een meid in een slavinnenfantasietje, waarvan we ze nu allemaal beschuldigen en voor veroordelen gaat echt veeltever. De bakvissenfantasie heeft zelfs een vast plekje in de rechtszaal gekregen.

Zo'n loverboymeisje is haar fantasie aan het uitleven. En heel Nederland fantaseert met haar mee. En daar zou ik alleen maar een beetje om lachen, als die fantasieën niet werden gebruikt om onrecht mee te rechtvaardigen. Het onrecht op kleine schaal, dat die loverboys als ze worden opgeofferd, afgedankt of afgestraft door hun krengetje monsterlijke straffen krijgen, maar ook op grote schaal, omdat het een plaatje is dat op alle sekswerkers wordt gebruikt als pasvorm.

33 opmerkingen:

Anoniem zei

Ik zou zeggen, dit artikel is: 'verplichte kost voor de hulpverlening'!

En zeker voor de de schrijfster van de 5e ' ik ben heel boos' reactie gedateerd 9 jan 2014, 16:01 in jouw stuk 'het andere loverboymeisje van 6 jan 2014. Zij zegt ook in de hulpverlening te zitten!

Ik wil deze reageerder zeker niet afvallen, maar ze kan hier van leren en een wat realistischer blik ontwikkelen. En daardoor (nog) beter worden in haar zeker gewaardeerde werk!

Anoniem zei

Mooi stuk, ik vind het heel erg logisch klinken!

Ik heb in mijn omgeving genoeg meiden meegemaakt die van zielig doen een levensstijl maakten. Ze gaan dan op zoek naar de liefste jongens die dan de reddende engel mogen uithangen. Dat is het noodzakelijke complement van een zielig meisje. Die jongens werden vervolgens compleet uitgezogen en na vrij korte tijd weer gedumpt. Het zielige meisje vond altijd wel een nieuw jongetje. Van sommige meisjes dacht ik zelfs dat ze bewust vervelend gingen doen totdat ze eindelijk een knal kregen, want dan waren ze extra zielig.

Ik denk dat best veel van die meisjes inderdaad op loverboyrelaties uit zijn zodat ze naderhand zielig kunnen doen en de jongen is inderdaad alleen maar een instrument.

Het is jammer dat het debat over je werk zo krampachtig gevoerd moet worden. Wandelaars durven er niet voor uit te komen, meiden evenmin en alleen de zielige meiden treden naar buiten met allerlei onzin. Bovendien hebben religieuze partijen en partijen die vrouwen zielig vinden de neiging het debat naar zich toe te trekken. En het ziet er niet naar uit dat het op korte termijn beter gaat...

Henri Bik zei

Een verhelderend stuk Zondares, voor mij een nieuw gezichtspunt, merci.!

Anoniem zei

Zondares word ook eens wakker. Je ben al jaren veel te lief voor die dozen. Goed dat je nou eens bij de tijd komt, maar ga je nou ook die ouwe artikelen weghalen waar je nog geloofd aan die lulkoek?

Anoniem zei

@anoniem 20-1-2014 12:18, Er is niets mis met voortschrijdend inzicht en het zichtbaar laten van de ontwikkeling hiervan, dat maakt een blog alleen maar interessanter. Ook het blog is een samenspel van Zondares en de reageerders die elkaar sterker maken.

En laten we alsjeblieft niet alle schuld bij de dames neerleggen. Het gaat vaak (niet altijd) om een gecompliceerd samenspel dat ergens toe leid. Gewenst of Ongewenst. En zelfs daar kan dan nog discussie over zijn.

De 'schuldvraag' is vaak (niet altijd) complexer dan je op het eerste gezicht zou vermoeden. Een (te) overhaast conclusies trekken is daarom dan ook ongewenst.

Ps. deze reageerder is geen doos maar een slangetje, net als jij.

Joris zei

Dit is weer een verdomd interessant stuk Zondares! Jouw site, samen met die van o.a. Maggie McNeill en Laura Agustin, heeft er voor gezorgd dat ik heel anders, en vooral veel kritischer, ben gaan kijken naar hoe er over prostitutie (en overig sekswerk) wordt bericht. En dit stuk draagt daar weer verder aan bij!

Anoniem zei

Ik heb op een mbo gewerkt waarbij we gemiddeld 3 meisjes per jaar hadden die ten prooi waren gevallen aan zoon loverboy. Band met de ouders opgegeven. Nog wel naar school gaan om aan de leerplicht te kunne voldoen. Wat het is soms had je het door omdat vriendje haar op kwam halen in een oude waar ik me hele leven voor moet werken ect. Maar een aantal zie je niet meer op school verschijnen. Heb een keer een meisje van het dak samen met de politie moeten halen omdat ze geen uitweg meer zag. Dit kind had geen ziel meer in haar ogen. De gene die er zielig over doen prik ik meestal wel doorheen. Maar je moet gewoon alles serieus nemen stel dat het wel waar is.

Vind prostitutie goed zolang het vrijwillig gebeurt. En ik vind het ook belangrijk dat dit beroep blijft bestaan. Maar denk Indd dat het probleem groter wordt gemaakt dan het is. Maar de dingen die gebeuren zijn er gewoon teveel. Wil nooit meer in mijn leven iemand van het dak praten. Ik reageer met mijn stukje tekst op meerder stukjes van u. Lees ze met plezier.

Zou best eens een bak koffie met u willen doen

Anoniem zei

@21 jan 2014 07:14

Niemand zegt hier dat meisjes met als mogelijke levensstijl 'zielig' niet geholpen moeten worden door de hulpverlening. Maar de hulpverlening dient met het helpen 'het (mogelijke) aandeel van het meisje' in het geheel niet over het hoofd te zien. En de hulpverlening dient dan bij voorbaat niet 'blind' uit te gaan van de conclusie ' meisje is lief, kwetsbaar en goed' en jongen is 'stout, onkwetsbaar en slecht', maar een gedegen feitenonderzoek te doen. Hoe de hulpverlening denkt en handelt weet ik niet. Maar de media schetst wel vaak een erg éénzijdig beeld vind ik, waarschijnlijk omdat de gemiddelde lezer van het cliché-beeld elke keer weer smult. (Goed voor de verkoop van het blad).

Ik vind je reactie interessant.

"Pooiermeid" zei

Zondares, ik vond jouw blog maar gelul door wat je zei over pooiers en pooiermeiden, maar ik heb vet respect voor wat je nu doet. En dat je het verschil tussen ons en loverboychickies maakt.

Peace!

ex-hoofdagent zei

Laat ik dit zeggen: Je bent hard, heel hard zelfs. Toch kan ik niet zeggen dat je geen gelijk hebt. Dit sluit naadloos aan bij de praktijk. Hou alleen wat ruimte over voor de keren dat het wel waar kan zijn.

Anoniem zei

ik maak jou koud
ik steek je dood
kk hoer je zal doodgaan als een schap

Anoniem zei

Ik voel een leegte na het lezen. Die leegte in mij moet van een leegte in jou komen. Hoe kan je zo over mensen denken.

Anoniem zei

smerige kut durf je wel over de rug van slachtoffers!!!!!! ik weet wat loverbos kunnen doen ben zelf slacthoffer geweest!!!!! maar ben er nu uiot door enorme eigen kracht!!!! jij weet niet wat ik meegemaakt heb ik ben neergestoken geweest was twintig minuten dood verklaard!!!!! alleen overleefd doordat ik mijn baby wou geboren laten worden!!!! jij ben een kutwijf smerige kut dat je ben!!!!!!

Erik zei

Misschien een domme vraag, maar wat voor straffen krijgen die loverboys eigenlijk?
Je nl schrijft dat ze zwaar worden gestraft.

Donkey zei

Zondares! Wanneer ga je eens onderzoek doen naar klanten? Ik stel me vrijwillig en kosteloos ter beschikking, en ik zou je graag persoonlijk willen ontmoeten en me door je laten interviewen. Voor contactinformatie, zie mijn weblog.

Anoniem zei

Er bestaan ook lovergirls, zie Wikipedia! Voor de volledigheid vermeld ik dat hier.

Anoniem zei

Aan ex-hoofdagent: Hoeveel "slachtoffers" van loverboys heb jij in je carriere gezien en hoeveel daarvan waren ook echt slachtoffer en niet hetgeen Zondares beschrijft?

Nessuna

ex-hoofdagent zei

Nou, Nessuna, ik heb nooit in de zeden gezeten. Ik heb wel veel ondersteund. Bij jeugddelinquentie raakte ik wel betrokken, maar de zedenzaken worden altijd door de afdeling (commerciele) zeden afgehandeld. Ik ben nooit echt in de diepte gegaan. En toch, de meisjes die beweren seksueel geweld te ondergaan, en daarbij verhalen vertellen waar je op je klompen aanvoelt dat er iets niet klopt, zijn er best veel. Misschien wel allemaal. Dan spreek ik over tientallen die ik in aan tafel heb gehad. Dat gaat niet alleen over gedwongen prostitutie, maar vaak ook over andere soorten sexueel geweld. Vaak hele extreme verhalen. Ik zeg niet dat Zondares hier geen gelijk heeft. Ik wil wel dat er ruimte blijft voor die paar gevallen die er kunnen zijn omdat die anders samen met de nepslachtoffertjes niet worden geloofd.

Anoniem zei

Beste ex-hoofdagent, mijn vraag was geenszins leidend of suggestief bedoeld, maar echt open. Jij hebt ervaring, jij staat er meer in dan een hoop van ons, en jij beschikt dus ook over meer empirische resultaten dan bijvoorbeeld ik ze voorhanden heb.

En het is interessant dat je geen enkel bewezen geval hebt gezien bij de zelfverklaarde slachtoffers. Echte slachtoffers van misbruik bestaan natuurlijk, maar blijkbaar gedragen ze zich nooit als loverboymeisjes?

Het blijft me wel intrigeren. Ik zou het echt fijn vinden als Zondares haar visie zou geven op hoe je nu je "loverboy" kick krijgt zonder daadwerkelijk een krengige diva te worden, dan kan ik eens wat gaan door-experimenteren. En met mij ook anderen zie ik.

Ik kan niet wachten om weer eens zo'n loverboymeid voor me te krijgen. Ik heb altijd al genoten van wat geraffineerde wreedheid op zijn tijd, en leugenaars zijn daar erg goed voor.

Nessuna

ex-hoofdagent zei

Kijk, ik kan daar natuurlijk geen uitspraken over doen. Je moet begrijpen dat het belangrijkste bij een onderzoek is, om niet te vroeg je conclusies te trekken. Als je op straat een ruzie moet oplossen, is dat prima. Als je een complexe zaak moet oplossen, moet je er heel anders naar kijken. Dit zijn eigenlijk altijd complexe zaken, met heel veel persoonlijke verbanden en relaties tussen de personen die betrokken zijn. Dat zijn er meestal niet alleen de twee waar het mee begint. Tijdens het onderzoek proberen we het vanaf alle hoeken te bekijken. We hebben daar helaas eigenlijk niet genoeg tijd voor, dus er zijn collega's die dat op hun intuitie invullen, maar dat is iets waar ik niet mee op mijn gemak ben. Later gaat de OvJ dat kleiner maken om een overtuigende zaak te bouwen, maar in het onderzoekstraject moet je gewoon al je opties openhouden. Daarom wil ik niet nu al zeggen hoe het met alle echte en onechte slachtoffers zit.

Als je dat maar onthoudt, wil ik best zeggen dat meiden die met enorme verhalen komen eigenlijk altijd liegen. Meiden die echt wat hebben meegemaakt, alle mensen die echt getraumatiseerd zijn, komen daarintegen heel soms met een snippertje of een stukje van het verhaal. Dat kan jaren duren om het verhaal compleet te krijgen. Die mensen klappen dicht en willen door met hun leven. Die gaan dat niet uitgebreid herbeleven joh. Die zie je ook niet in de boeken of de pers.

Katja zei

Ik werk als escort. Vroeger vond ik jouw blog veel te liefjes. Je klonk als een hippie. Nu heb je wel respect verdiend. Dit artikel, en die over pooiers die je linkt, vind ik echt keigoed. Ik heb zelf ook pooiers gehad, maar ik ben nooit zo'n loverboysletje geweest. Jij begrijpt het nu. En je kan goed schrijven. Ik ga wel meer van je lezen.

Ciao!

Katja.

Anoniem zei

Ik vind deze blog van jou zwaar tegenvallen zondares. Hoe kun je dat nou zeggen dat die meisjes de loverboys uitbuiten en slachtoffer spelen? Ik geloof ook niet dat 90% gedwongen word hoor maar veel meiden worden wel gedwongen. En loverboys zijn gewoon slecht dat is een feit. En maria mosterd haar verhaal is echt niet verzonnen dat geloof ik niet. En mensen die hier praten over "loverboy sletjes" come on hoor. Ik benzelf ook een hoerenloper sinds mn 17e en ik zag een keer een van mn favoriete meisjes op de beware of loverboys hyves. Ik ben me toen de tering geschrokken maar gelukkig was er naar haar zeggen niks aan de hand en was het onzin dat erop is gezet door een stalkklant. Maar ik ben toen wel een tijd gestopt met wandelen en ik let nu wel wat beter op signalen. Want ze moeten de hoeren en klanten niet aanpakken maar die klote pooiers en loverboys.

Anoniem zei

Jammer dat er nog steeds mensen zijn, na al die uitleg, die zo degelijk en netjes onderbouwd is, die antwoorden dat ze vasthouden aan hun simplistische, naieve geloof, en dat onderbouwen met "het is gewoon zo".

. zei

Zo is het anoniem hierboven!
Ik zag dat soort opmerkingen ook onder andere artikels. Anoniem 26-1 zegt nota bene dat de enige keer dat hij een konkrete aanleiding had om te denken dat er iets aan de hand was dat helemaal niet zo bleek te zijn. Dus wat lult hij nog?

Kudo's voor Nessuna en ex-hoofdagent. Ik vind dit een zeer fascinerende serie. Ga zo door Z.

Anoniem zei

Ik ben zelf wel benieuwd naar hoe je dit globaal hebt aangepakt Zondares, het spreken (interviewen) van meisjes. Ik begrijp dat jij korte lijntjes hebt naar deze meiden, dus dat deze meer toegankelijk zijn voor jou. Maar waar ik meer aan zit te denken is het volgende: om dergelijke conclusies te trekken is het denk ik ook heel belangrijk om iets transparanter te zijn in je ondervraagde doelgroep. Ik bedoel geen naam en toenaam (!), maar wel wat demografische factoren, een (gespreks)opzet, enz. Op die manier kunnen wij (ik) een beter beeld krijgen van waar deze conclusies op gebaseerd zijn. Begrijp me absoluut niet verkeerd hoor, ik vind het een bijzonder interessant stuk! En juist daarom heb ik interesse in een iets meer gestructureerde benadering om dit als waar aan te nemen. Je bent ervaringsdeskundige en het gevaar daarvan vind ik soms dat de inhoud wat suggestief kan zijn. Wetenschappers spenderen jaren om een resultaat als waarheid te betitelen, om het onderzoek zo in te delen dat niet hun eigen mening/verwachting door het resultaat sijpelt. Ik probeer je geen wetenschappelijke carriere op te dringen hoor ;-), je ervaring en mening is verfrissend om te lezen.. maar mijn punt is kort samengevat: (transparantie over) een onderzoeksopzet kan het verschil maken tussen een (fijn te lezen) ongezouten mening of en een mogelijke stap naar een revolutie in de hulpverlening. In ieder geval heel veel succes met je verdere stukjes, keep 'm coming!

Groeten,
Marluce

Anoniem zei

Daar sluit ik mij bij aan. Ik ben zelf weliswaar al overtuigd (alleen al omdat niemand hier iets serieus tegen in heeft gebracht) maar het zou het bewijs inderdaad sterker maken als je iets over de opzet van je onderzoek en over de respondenten zou publiceren.

Zondares zei

Dit stuk is niet zo goed gelezen als die over loverboytechnieken, maar ik merk wel dat het veel beter wordt begrepen. Je ziet wel dat die "softere" aanpak veel beter werkt dan de harde aanpak. Nu denken mensen tenminste na.

Anoniem 20 januari 2014 04:54, je beschrijft iets dat ik goed ken van mijn vrijwilligerstijd in een Blijf van mijn Lijf huis. Daar had je ook van die vrouwen die niet gingen stoppen met provoceren tot ze een klap hadden gekregen. Dat is inderdaad een goeie overeenkomst, en het laat zien dat je begrijpt waar ik over schrijf. Dat vind ik fijn om te lezen.

Henri, dank je. Ik weet dat je kritisch bent.

Anoniem 20 januari 2014 12:18, ik ga niets weghalen. Ik vind dat dat gewoon moet blijven staan. Ik overweeg wel om er een edit bij te zetten dat mijn ideeën intussen anders zijn geworden, maar meer niet. En ik weet helemaal niet of ik zo hard moet blijven doen. Ik denk niet dat het beter is.

Joris, ik ben best trots dat je mij samen noemt met die twee anderen, want voor die vrouwen heb ik best wel veel respekt!

Anoniem 21 januari 2014 13:36, goed gezegd.

Pooiermeid, fijn dat je het ermee eens bent! Altijd goed om feedback te krijgen.

Ex-hoofdagent, ik wil helemaal niet dat er geen ruimte zal zijn voor die paar gevallen waar het waar zou kunnen zijn. Maar daar zijn we ook nog helemaal niet naartoe aan het gaan. Nu is het zo dat het overdreven veel gebeurt dat het veelte serieus wordt genomen. En dat moet stoppen.

Anoniem 22 januari 2014 08:07, ik geloof je niet. Jouw verhaal klinkt als zoveel van die onzinverhalen. En je bent in je eerste paragraaf al ongeloofwaardige dingen aan het zeggen. Word eens volwassen.

Erik, loverboys worden veroordeeld tot tonnen "schadevergoeding" en tot maanden of jaren gevangenisstraf. Dat is nogal heftig.

Donkey, klanten heb ik dagelijks al. Ik heb echt geen extra onderzoeksmateriaal nodig. En ik ken klanten goed, ik schreef er al veel stukjes over. En jij bent niet echt representatief. Gelukkig maar.

Anoniem 23 januari 2014 09:10, over lovergirls komt een apart stukje. Maar dat is nog niet op de planning, dus dat duurt nog wel even.

Nessuna, juist het zijn van een kreng is een groot stuk van de kick voor loverboymeiden. Bedenk dat wel. Als jij wil spelen met slavinnetjes-fantasieeen, dan betekent dat niet dat je dan ook in het loverboypatroon hoeft te gaan. Er zijn andere manieren om dat te doen. Dan moet je niet meteen aan Gorean denken, maar je kan ook veel subtieler zijn.

Ex-hoofdagent, dank je voor je openheid. Ik vond je antwoorden op Nessuna erg interessant.

Katja, blij dat wij nu klikken. Stuur me anders een mailtje, want ik kan misschien nog wel wat van je leren!

Zondares zei

Anoniem 26 januari 2014 12:26, jij bent een goed voorbeeld dat sommige mensen niet willen leren. Jij gelooft niet dat Maria Mosterd nep was? Jij vindt haar ideeën over duizenden per dag verdienen, en leidinggevende zijn in een groot maffianetwerk geloofwaardig terwijl de school bijhield dat ze weinig spijbelde? En heb je het boek "Echte mannen eten WEL kaas" van HJ Korterink gelezen, en toen ook maar bedacht dat het hele boek met gaten in haar verhaal maar moest worden genegeerd? En als jij een beeld van je favoriet door de mensenhandel-maffia ziet gebruiken, terwijl zij daar boos over is, concludeer jij niet dat de mensenhandelmaffia dus maar wat doet, maar ga je aan háár twijfelen? Dan kan je niets meer leren, en zal je nooit ergens van overtuigd worden, want je wil niet leren, en je wil niet overtuigd kunnen worden. De waarheid maakt voor jou niet uit. Wat lees je hier dan nog?

Marluce, Dat is ingewikkeld geweest. Je vindt ze niet zomaar. Voor mijn onderzoekje naar dwang hoefde ik alleenmaar Kinky op, maar hier moest ik al mijn contacten navragen, proberen meiden uit mijn verleden op te sporen, en via-via loverboymeiden te vinden. Als je zonder contacten gaat zoeken kom je alleen maar bij de vedettes terecht, die helemaal geen behoefte hebben om je door te sturen, en zelf veelteveel in hun eigen wereldje wonen en veelte geslepen zijn geworden. Daar krijg je niets uit.

Gelukkig heb ik een paar keer mazzel gehad. Er zijn niet heel veel van die meisjes, en ik heb ook gemerkt dat een aantal van de loverboyslachtoffers in werkelijkheid nooit hebben gehoerd. Die heb ik niet meegeteld. Daar had ik ook niets aan, want daar had ik ook geen extra kennis bij om ze mee te openen. Via oude kennissen heb ik er een klein aantal kunnen vinden, en die heb ik geinterviewd. Nooit alleen, en via allemaal omwegen. Ik wou niet dat ze chantagemateriaal konden krijgen.

Demografisch was het vooral wat de kennissen van kennissen van kennissen van mij zelf konden vinden of nog wisten. Dat is best een brede demografische groep, maar de allerjongste generatie loverboymeiden hoort daar niet bij. Ik heb gepraat met vrouwen die in de zeventiger jaren het deden tot meiden die het in de tweeduizends deden. Na 2010 heb ik geen voorbeelden meer. Maar er is niets veranderd sinds die oertijd, dat was wel duidelijk.

Gespreksopzet was een neutrale omgeving waar ze niet zomaar op konden stappen, en vantevoren was het al duidelijk dat we kwamen voor het loverboyverhaal. Maar niet dat we kenners uit het vak waren. We hadden lijsten met onderwerpen die we aan wouden snijden, maar we waren daar niet streng mee. We gingen vooral in op wat de vrouw zelf te zeggen had. Soms lieten we stukken liggen als het gevaar van dichtklappen duidelijk werd.

Ik zal niet doen alsof dit wetenschap is. Maar ik heb wel mijn best gedaan om mijn feiten goed en neutraal te verzamelen. Ik heb ook nooit aangenomen dat een vrouw loog zonder haar daarmee te confronteren om haar de kans te geven me recht te zetten. En meestal lieten ze zich dan juist meer zien. Dat werkte dus wel.

Dit is vooral mijn mening. Mijn hele blog is mijn mening. Maar wat ik als feiten neerzet, dat heb ik wel echt uitgezocht. En als je details wil, mag je best vragen!

Kimm zei

Ik heb ook een tijd bij een loverboy gezeten.
Het boek van Maria Mosterd heb ik gelezen en daar heb ik mijn eigen mening over. Niemand kan beoordelen of het een leugen was of een deel gelogen. Niemand was er op dat moment bij en dan mag je ook niet oordelen.
Ik wil graag mijn eigen verhaal plaatsen, maar ik heb geen idee hoe of wat of waar ik het kan plaatsen heeft iemand misschien een tip voor me?
Mijn doel is om andere personen te helpen met de problemen waar ik mee gezeten heb, om ze een andere kant te laten zien.

Anoniem zei

Hee Kimm, als je een vent bent, hoe kwam je dan bij een loverboy terecht?

Anoniem zei

Zo dit was ik 3 jaar geleden op 26 januari en zondares ik ben echt blij dat ik nu wel geleerd heb van jouw blogje.

Anoniem zei

Hey zondares ik ben blij dat ik nu wel van jouw blog heb geleerd

kusjes en respect uit Zuid Holland

Anoniem zei

Dit stukje is heel moeilijk te geloven wanneer je je niet verdiept in jouw blog en in prostitutie over het algemeen. Ik lees jouw blog nu al een tijdje en je stukjes over pooiers zijn heel leerzaam. Dit stukje zouden hulpverleners en feministen en christenen moeten lezen. Iedereen die tegen prostitutie is of een heksenjacht tegen prostitutie voert zal dit moeten lezen. En dit soort meisjes moet leren zelf verantwoordelijkheid te nemen of gewoon uit het prostitutie wereldje te blijven als ze het niet aankunnen. Niet iedereen kan prostituee zijn en als je het niet aan kan moet je er niet aan beginnen.