Antwoord op: Je moet blij zijn met die politie-aandacht

Deze keer gaat het over een opmerking die ik bestwel vaak hoor. Vooral mannen, en vooral mensen die niets weten van prostitutie maar zich er wel een klein beetje in verdiept hebben, vragen me om me te verantwoorden waarom ik iets tegen de politie-inzet zou hebben als ik toch niets illegaals doe. Of dat ik blij zou moeten zijn met die politie-inzet, omdat een schonere branche ook goed voor mij is. Of dat ik er weliswaar niets aan heb, maar meiden die in de problemen zitten wel, en dat ik daar ook om moet denken. Nou, dat heeft wel even een antwoord nodig.

Ik begrijp de gedachtes wel. Mensen denken dat de politie in komt grijpen omdat ze broodnodig zijn. Ze denken dat er vanalles mis is in de business, en dat de politie te hulp wordt geroepen, maar zoveel te doen heeft dat ze het grootser moeten gaan aanpakken, omdat ze anders bezwijken onder het werk ofzo. Als ze iets meer uitzoekwerk hebben gedaan, en intussen weten dat de politie helemaal niet zoveel hulpverzoeken krijgt, dan denken ze dat de politie stevig optreedt om de impasse te verbreken waarin de meisjes zitten die anders niet voor hun misbruik uit durven te komen.

Als het zo zat, zou ik ook helemaal geen problemen hebben met al die politie-aandacht. Maar dat is dus helemaal niet hoe het gaat.

De politie is niet aan het reageren op wat de meiden zelf van ze vragen. Daar krijg je zelfs helemaal niets mee gedaan. Als je geluk hebt ga je zonder resultaat naar huis met een paar handenvol foldertjes, en als je pech hebt vinden ze genoeg signalen van mensenhandel om je op te komen zoeken. En dan begint het mensenhandelfeest, en voor je het weet moet je oppassen voor je vrienden en je partner, want oom agent denkt dat hij wel een makkelijke aan je heeft.

Ze zijn juist in hun eigen waan bezig. Ze hebben een beeld van de prostitutie, en ze passen alles wat ze kunnen vinden in dat plaatje. Dat heeft niets met de waarheid te maken, maar ze selecteren het personeel zo dat de mensen met de leiding ook de mensen zijn die die waan het ergste hebben. En ze doen aan interne voorlichting door de extremistische anti-prostitutie-mensen. Zo houden ze hun ideeën binnen onder controle.

Als je bij de politie aankomt, of door ze wordt binnengesleept, dan gaan ze proberen om je verklaringen te laten afleggen die binnen dat denkbeeld passen. Dat is niet subtiel, je merkt het meteen. Ze gaan je ook "coachen" om je verhaal te laten kloppen met dat denkbeeld. En alles wat niet past, dat laten ze weg, en daar zijn ze niet in geïnteresseerd. Dus als je niet meewil met wat ze je willen laten zeggen, dan loop je tegen een muur aan.

Voor de politie betekent dat dus dat ze twee groepen meiden overhouden, de meiden die ze precíés vertellen wat ze willen horen, en de meiden die "niet willen meewerken." En dat niet willen meewerken, dat is volgens het plaatje omdat ze onder de betovering van hun pooier zitten, maar eigenlijk diepvanbinnen wel zouden willen. Volgens de mensenhandelsmerissen kan je die dan óók meetellen als voorbeelden dat je plaatje klopt.

Ze werken zich steeds dieper in hun waandenkbeeld, en ze kunnen zich afsluiten voor de tekens dat hun waandenkbeeld niet klopt, want ze kunnen voor de gecoachte meisjes kiezen. Emotioneel is dat sterk genoeg. Vooral voor smerissen, want die hebben meestal een hele sterke drang om mensen te helpen, en een enorm reddertjescomplex. Van buiten worden ze ook door niemand teruggefloten, want naar ons hoeren wordt niet geluisterd.

Als je dus met een probleem komt wat niet in het plaatje past, zoals stalkers, buurtterreur, opdringerige types, verkrachters, messentrekkers of overvallers, dan zijn ze hoogstens lauw, en doen ze helemaal niets. En het ergste is, als er ècht sprake is van dwang of geweld van pooiers, maar niet op een manier die zij in het plaatje zien, doen ze helemaal niets totdat je met ze mee bent gegaan! Behalve als je weg kan blijven van zedencreeps, want gewone rechercheurs zijn veel betere mensen die wel nog willen luisteren. Maar ja, als je hoer bent halen ze die zedengluiperds er toch bij.

Ze zijn er wel als de kippen bij om je van de regen in de drup te werken. Als jij een conflict hebt met je exploitant, omdat die door het krampachtige vergunningenbeleid geen echte concurrentie heeft en je dus alles kan flikken, kan je daar wel mee naar de smerissen, maar dat levert alleen maar op dat je exploitant je niet meer hoeft, òf dat de politie het gebruikt om zijn tent te sluiten zodat je nog minder plek overhebt. Jou helpen doen ze niet. Je bent een stok om mee te slaan.

Niet dat ze heel nuttig zijn als je eens een echte gewelddadige pooier recht uit de boekjes hebt. Je wil niet weten hoeveel informatie de politie kreeg over Sjaban en zijn maatjes. Niet alleen van andere pooiers en exploitanten, of van de meiden die hulp wouden maar terug naar huis mochten na hun melding, maar ook "panklaar" van de Duitse politie. Ze deden jarenlang niets, pakten hem even op, en lieten hem op de meest stomme manier ontsnappen. Als zijn bende niet al door anderen in de knel had gezeten toen hij werd opgepakt, was er niets veranderd.

Als je dan eens tegen zo'n agent zegt dat je echt een probleem hebt, en dat je hulp nodighebt, dan krijg je ook vaak te horen dat ze "andere prioriteiten moeten hebben" als het om ons gaat. Mensenhandel enzo. Dus vanwege het achternajagen van iets wat niet bestaat, namelijk de epidemie van gewelddadige manipulerende pooiers die de domme hoertjes betoveren, krijg je niets gedaan tegen dingen die wel bestaan.

Maar dat gaat allemaal over wat ze níét doen. Het is misschien wel erger wat ze wèl doen.

Wat ze wèl doen, is tegenover de wetgever doen alsof ze weten hoe het werkt in de hoererij. Terwijl ze geen idee hebben. Echt geen idéé. Ze zijn altijd verbaasd, en ongelovig, als ze moeten vaststellen dat een meid het prima vindt om voor geld seks te hebben. Ze kunnen zich het werk niet voorstellen. Ze denken er vanalles bij. Ze luisteren liever naar hun waanideeën, dan om te accepteren dat er mensen anders met seks om kunnen gaan dan zij.

De informatie die ze geven is zogenaamd professioneel verzameld en bewezen en vastgesteld, en zogenaamd weten ze flink wat van hoe het toegaat. Maar wat ze zeggen is uit de fabeltjeskrant. De politie heeft een hele zware stem in de beeldvorming van politiek èn van de pers. Inplaatsvan te zeggen dat ze het niet weten, geen kijk op hebben, eigenlijk onderzoek zouden moeten laten doen, komen hun "schattingen" in monitors en rapporten naar buiten, en die hebben niets te maken met de waarheid. En daarop worden wel wetten gebouwd.

Het blijft ook niet bij antwoorden op vragen vanuit de pers en de overheid, ze komen ook zelf met boekjes en verhaaltjes op TV. En daar staat de hele politie als een blok achter. Ze komen het gewoon brengen. De politie is een anti-prostitutie-activistenclub. Het erge is dat ik intussen best veel politieagenten ken die het eens van dichtbij hebben gezien, en ook wel zien dat er iets hélemaal foutgaat. Die willen er graag wat aan doen, met die politie-naïviteit dat het wel goed zal komen, en die komen dus van een kouwe kermis thuis.

Ze laten het niet bij je laten stikken, en de wet en de publieke opinie tegen je opzetten. Ze komen ook met geweld. Niet alleen maar de razzia's, maar ook de nooit eindigende reeksen verhoren, controles, zoektochten, woordenspelletjes. Als iemand anders het deed, heette het bedreiging, stalking, huisvredebreuk, inbraak, vandalisme, diefstal, computervredebreuk, ontvoering, afpersing en valsheid in geschrifte, maar bij de politie heet het "ons beschermen."

Na al die razzia's, en al die manuren, en al die controles, blijft het bij een handvol zaken per jaar, en daar komt bestwel vaak uit dat het allemaal niet klopt. Zelfs met bevooroordeelde rechters, en zelfs met de hoeveelheid gecoach, gemanipuleer, knip-en-plakwerk en chantage. Ze willen nooit nadenken of ze nou eigenlijk wel goed bezigzijn. De acties worden alleen grootschaliger en harder. En ze vinden het nog steeds niet. Want het ìs er niet.

Ze staan er niet boven om te liegen over de resultaten. De actie in Alkmaar leverde twee arrestaties op. Zeiden ze. Want die twee werden allebei buiten de razzia gearresteerd. En de ene is al vrijgesproken, ik weet niet wat er met de ander is gebeurd. Of het enige resultaat bij het Baekelandplein, die niet was gearresteerd vanwege de razzia, maar omdat de exploitant op het Baekelandplein al een half jaar eerder de politie had ingelicht dat er iets niet goedzat. In de pers verdraait de politie dat maar wat makkelijk. En de pers doet zijn werk niet.

Maar ze pakken pas ècht hard aan als je onafhankelijk probeert te zijn. Grootschalige acties om alleenwerkende meiden te pakken en erbij te lappen, zogenaamd tegen mensenhandel, maar alleen gericht op "illegale" prostitutie. Ze doen hun best om het zo te draaien dat je onder een regel valt dat je illegaal maakt. Ik overdrijf niet. Er zijn vaak regels dat je op jezelf wel mag werken, maar dan zeggen ze simpelweg dat je niet alleen werkt omdat je meer dan één koffiekopje hebt staan. Letterlijk zó. Is dat jou helpen tegen uitbuiting?

De politie doet niets voor je. Ze zijn alleen in je geïnteresseerd als ze je kunnen misbruiken voor hun eigen denkbeeld, en verder kan je stikken. Wat ze wel doen veroorzaakt alleen maar ellende en helpt niemand. Ze gaan gemakkelijk buiten hun boekje, en niemand die ze op de vingers tikt. Ze krijgen alleen maar applaus en meer bevoegdheden. Als de politie helemaal niets meer met de business zou doen, zouden er veel minder misstanden zijn. De criminaliteit waar ze nut bij zouden kunnen hebben bestrijden ze toch niet of totaal oneffectief, dus we zouden ze zelfs niet missen.

Aandacht van de politie kunnen we missen als kiespijn.

null

Toch maar weer nieuws

Hier had ik eerst een stukje over het nieuws, maar ik was er zo gefrustreerd mee dat ik alwéér hetzelfde aan het zeggen was, dat ik het maar weggedaan heb. Nu krijg je nog wel een héél kort commentaartje, maar ik denk eigenlijk dat ik het allemaal niet uit hoef te leggen. Het is wel zo duidelijk denk ik.

Ten eerste, de documentaire "Sletvrees" van Sunny Bergman. Het is weer de gewone Sunny Bergman docu, nu over wanneer je een slet bent. Ze maakt een sloom filmpje over waarom ze eigenlijk bang is om een slet te worden gevonden. Ze suggereert dat het een iets is van de maatschappij, en dat het niet eerlijk is dat vrouwen er meer last van hebben dan mannen, ookal bewijst ze dat niet, en het gaat eigenlijk vooral over hoe zij het voelt. Ik vond het de hype niet waard.

Er is een stukje in het Reformatorisch Dagblad geschreven over het Stadsgesprek waar ik vorige keer een nieuwsstukje over schreef. Ik had daar eerst een lang saai stuk over wat er allemaal niet aan klopte, maar ik denk dat het nutteloos is. Alleen maar open deuren intrappen, daar komen jullie niet voor.

Mijn moeder las het RD, mijn vader vond het maar niets. Hij zei altijd: "Het RD vindt dat de Here wel genoeg waarheid in de Schrift heeft gezet, ze vinden dat ze daar niet meer voor hoeven te zorgen." Mijn moeder zat dan altijd op de kast, maar ik denk dat dat wel genoeg zegt. Ze hebben geen zin om het kloppend weer te geven, ze laten alles weg wat ze niet willen dat mensen horen, en ze vatten het "creatief" samen wat ze wèl zeggen.

De Volkskrant kwam met een stukje van Eddy Terstal, Hala Naoum Néhmé, en alwéér Gert-Jan Segers. Het is opinie, en dat is ook wel duidelijk. Eigenlijk is het alleen maar één groot waardeoordeel, en het moet een beeld vormen. Ik had het genegeerd als ik niet wist hoeveel mensen dit stukje omlaagpraat onder de aandacht brengen bij elkaar. Ik heb trouwens nagevraagd, niemand behalve Gert-Jan Segers kent het woord "vleescarrousel." Zelfs dat klopt niet, en dat is de onschuldigste fout die erinstaat.

Terstall is ermee op de EO-radio geweest. Zelfs de zachte vragen van Tijs van den Brink moet hij al pareren. Het gaat hem netzoals de andere twee helemaal niet om de meiden, maar om zijn moraliteit. Hij wil niet zien dat het ook anders kan. Het gaat hem om "ethisch kijken." Nu dat de mensenhandelgedachte vast erin gezeurd zit bij de mensen, kunnen ze het laten vallen dat het ze alleen om de meisjes gaat, en kunnen ze verder gaan met het afschaffen van wat ze dwarszit. Mensen die seks "verkeerd" doen.

Uit het oog is uit het hart, en dat weten deze mensen. Daarom is de zichtbare prostitutie ook altijd hun eerste prioriteit. En als je ons niet meer ziet, en geen praatje met ons kan maken, is het veel makkelijker om het denkbeeld te geloven. En als de verbiedertjes het nieuws over ons beheersen, zoals nu al bijna compleet zo is, dan maakt het helemáál niet meer uit wat nou waar is. En kunnen ze ons wel alles doen. En dat willen ze.

Sommige mensen denken dat het ook makkelijk scoren is als ze buiten de massamedia spreken, maar dat valt nog tegen. Dit stukje is geschreven als variatie op het stukje in de Volkskrant, maar vergelijk de reacties op dit stukje maareens met de reacties die je in de Volkskrant ziet. Dan vraag ik me af of dat eraan ligt dat de Volkskrant streng censureert, of dat mensen een grote krant makkelijker geloven.

Er is weer een nieuwe jacht op thuiswerksters. We zijn, zonder uitleg, een probléém. Ze hebben het over het gebruiken van huizen als "afwerkplekken" alsof we inbreken ofzo. Hoor ze praten over ons alsof we uitgewist moeten worden. Hun idee is, dat als je bij de raamprostituees al heel veel misstanden hebt, dat je dan bij de illegale sector in de woningen wel veel meer zal vinden. Nou vind je bij de raammeiden al bijna niets, maar in het thuiswerk ben je juist onafhankelijker, en klap op de vuurpijl, thuiswerken is niet per se illegaal. Ookal maken ze dat het liefst wel zo.

Deze mensen hebben nergens een idee van, en die verbinden daar een conclusie aan. Het zijn de verhitte ideetjes in hun hoofd, het domme denkbeeld, dat het acceptabel maakt wat ze hier staan te vertellen. Het is de onzin die al jaren wordt geaccepteerd. En ze worden gezien als mensen die het voor ons opnemen. Terwijl ze zelf ook wel weten dat het enige is dat ze die meiden opleveren, dat ze worden kaalgeplukt met dwangsommen, boetes en naheffingen, hun huis uitmoeten en misschien hun kinderen kwijtraken aan Jeugdzorg.

Nou, dan nog wat nieuws dat de gemeente bij de klanten wil gaan folderen op de Wallen, want die zullen nog nóóit van misstanden hebben gehoord. Het idee is natuurlijk dat zo'n vent te verlegen wordt nadat hij een gemeentefolder in zijn handen krijgt geduwd. Ze willen de klantjes zich gewoon betrapt laten voelen. En dat zijn nette mannen, die zijn daar heel gevoelig voor. Weer een flauwe pestmaatregel.

Er is nog meer in het nieuws, maar ik word hier echt flauw van. Ik ben wel weer klaar.

error: eof not found

error: catenation return null

Zachte pooiers

Twee weken geleden schreef ik over pooiers, en hoe ik die zie, en ik ging even in op de harde pooiers, zoals ik die dan noem. De zachte pooiers zijn veel interessanter, en daar gaat het voor het meisje ook vaak veel meer mis. Het is een raar iets, waar ik maar hoop dat ik er goed over doorkom, zonderdat ik alleen maar meer verwarring maak. Het is belangrijk dat je mijn stukje van twee weken geleden gelezen hebt, anders mis je echt wat!

Dit stukje is een boeltje geworden. Het is meerdere keren herschreven, en eigenlijk zou ik het nog een keer moeten herschrijven, maar er is geen tijd meer, en ik kan het niet meer opbrengen. Ik ben hier al teveel mee bezig. Er zitten nog stukken in van toen ik het maar half snapte, en nieuwere stukken, alles doorelkaar. Dus het is vast soms verwarrend. Maar ik kan het niet meer lezen, het is gewoon een waas voor me geworden. Dan maar een slecht stukje, het moet eruit, want ik moet dóór.

Zachte pooiers zijn geen manipulerende slimmerds. Zo zien sommige van hen het zelf graag wel, maar ik heb nog nooit zo'n relatie gezien die niet toch wederzijds was. En dan bedoel ik de machtsverhoudingen. Ze doen wel alsof al de macht bij hem zit, maar als puntje bij paaltje komt is dat meer vanwege haar beslissing dan vanwege hem. En als zij dat niet meer ziet zitten, dan klapt het meteen. Wat het allemaal mogelijk maakt is de hoer.

Het is niet maar één ding dat dat laat werken. Er is niet maar één patroon. Er zijn veel verschillende manieren waarom het gebeurt, en hoe het gebeurt. Maar je ziet zachte pooiers veelmeer succes hebben dan wat je verwacht, zelfs als je zelf hoer bent. Ik kan dus niet alles omschrijven, en ik kan niet een duidelijke grens aangeven. Ik hou het maar bij wat losse dingen, en ik hoop dat jullie begrijpen dat je die moet zien als losse dingen die me opgevallen zijn.

Het plaatje van de meeste mensen is van de slimme pooier die een meisje inpalmt, en haar verleidt om de prostitutie te proberen, terwijl ze daar zelf nooit opgekomen zou zijn. Dat heb ik nog maar één keer misschíén gezien. Je ziet veelmeer meiden die een zachte pooier nemen als ze al een poos werken, en als ik juist dacht dat ze wel béter wisten. Maar mensen verbazen je toch soms.

Ik vond het moeilijk om wat van die meiden terug te vinden. Ze zijn vaak verdwenen, en ik ga geen mensen opzoeken die niet willen worden gevonden. En toen ik contact met een paar van die oude collegaatjes had, was het nog veel moeilijker om ze aan het praten te krijgen over wat ze nou bezielde. Maar toen het balletje rolde, kreeg ik er wel gelukkig een hoop inzichten voor terug. Samen met ervaringen van ervaren hoeren kom je er dan wel een beetje.

Hoer zijn kan héél eenzaam zijn. Je komt genoeg mensen tegen hoor, en je hebt een enorme kennissenkring door je klantjes. Niet dat je geen mensen kent. Maar je staat alleen omdat mensen je werk niet begrijpen. Je bent eerder een freak, dan dat mensen respect hebben voor je werk of je aanmoedigen. Van je collegaatjes moet je het meestal ook niet hebben, die zijn tegelijk je concurrenten. En je bent als hoer meestal van jezelf al een eigenwijs meisje.

Die eenzaamheid die gaat aan je knagen. Je loopt soms een beetje achter jezelf aan, en je kan je heel verloren voelen. De mening van de samenleving drukt op je, je vóélt hem elke dag. Dat is een druk die je je niet voor kan stellen als je hem niet hebt meegemaakt. Dat levert best veel stress op. Vooral als je het full time doet. Want parttime-meiden hebben tenminste nog hun dubbelleven.

Aan de andere kant heb je bij de part timers ook veel meer intelligente meiden met hoge opleidingen, en die zie ik meer lijden aan die eenzaamheid dan anderen. Ik weet niet wat het is dat die meiden het moeilijker maakt, maar ze komen vaak meer in de problemen met hun omgeving dan de ex-ZMOK-meid die in de straat bekend staat als hoer en toch nergens last van heeft. Daar komt misschien nog een stukje over als ik dat ooit ga begrijpen.

Op een gewone baan heb je de sociale standing die bij een baan hoort, je hebt je baas en je collegaatjes die op je rekenen, je hebt dat iedereen van je verwacht dat dit is wat bij jou hoort, en dat je doorgaat. Dat stimuleert je erg, en het zorgt ervoor dat het makkelijk is om je werk belangrijk, goed en vervullend te vinden. Maar als hoer heb je juist dat je omgeving het omgekeerde vindt. Zelfs als je vrienden hebt die je wel steunen, weegt het gewicht van de samenleving flink op je.

Het is ook moeilijk om een partner te hebben. Je hebt er heel veel die er niet tegenkunnen dat hun vrouw voor haar werk met mannen sekst. En die het wel kunnen hebben, die hebben het er vaak moeilijk bij. Het lukt eigenlijk alleen met mannen die er wel een seksuele kick van krijgen, of die zich ervan kunnen overtuigen dat wat je op je werk doet éígenlijk geen seks is, of die héél sterk in hun schoenen staan. En die laatste zijn heel zeldzaam. En je moet hem voor de rest ook maar moeten willen. En ze moedigen je niet aan.

Maar de zachte pooier, die probeert om je te imponeren, en voor zich te winnen, die is wèl iemand die je aanmoedigt. Die is wèl iemand die graag wil dat je hard werkt. Die wil jou wèl gemotiveerd hebben. En ookal neem je hem in het begin niet serieus, je vindt het ergens in je onderbuik toch ook wel heel prettig om eens iemand tegen te komen die jou niet van het werk af wil helpen, maar áán het werk wil helpen.

Je komt nogal veel hoeren tegen die steeds dominantere mannen lekker gaan vinden nadat ze een poos hebben gewerkt. Als ze dus daar al een beetje naar zoeken is zo'n zachte pooier dus ook beter in het plaatje. Je klikt seksueel met iemand, en dat maakt het ook allemaal veel makkelijker. En dan is het toch wel heel verleidelijk om met zo'n vent te gaan werken, zolang je de controle maar houdt.

Hoeren zijn control-freaks. Dat hoort bij het werk. Je moet de klant en wat er gebeurt in de hand houden. Jij bent betaald, en jij hebt de verantwoordelijkheid dat het allemaal goedgaat. Je leert al snel genoeg dat de klant geen idee heeft van waarmee hij bezig is. Voor je eigen veiligheid, de zijne, èn de kwaliteit van je werk, is het belangrijk om de touwtjes in handen te houden. En je weet dat je hier ook de touwtjes vast kan blijven houden.

Zo'n zachte pooier gedraagt zich een beetje als een golddigger, want dat is hij ook gewoon. De geslachten zijn omgedraaid, dat is het enige. Hij vist naar prostituees die zich eenzaam en ongesteund voelen. Hij heeft geen grip op je, maar je weet dat je bij hem wel iets kan halen dat je op andere plekken niet kan vinden, acceptatie, en steun voor je werk. Dat is erg verleidelijk. En als je de touwtjes tòch in handen houdt, waarom dan niet?

De verhalen die ik tevoorschijn lokte bij mijn collegaatjes zijn verschillend. Soms heeft zo'n pooier zich eerst maanden moeten bewijzen met behulpzaam zijn, soms is het begonnen met een wilde one night stand, daar kon ik geen pijl op trekken. Meestal was er een lulverhaal omheen, waar ik dan wel eerst doorheen moet prikken, maar uiteindelijk blijkt telkens wel dat ze niet wist hoe hard ze hem nodighad voordat ze proefde wat hij haar kon geven.

Het is hetzelfde gevoel als je met puberrelaties vaak hebt. Hij en ik tegen de hele wereld. Verboden liefde, samen begrijpen we dingen die de wereld niet begrijpt. Die dingen zijn zalig, dat begrijp ik wel. En als hoer is het hard werken om je werk te doen èn alles af te handelen wat erbijkomt. Dan is een vent erg fijn, als beschermer, als secretaresse, als chauffeur, als carrièrecoach, en als man.

De handige zachte pooiers zorgen dat ze heel veelzijdig zijn. Zo'n man kan dan in elk stukje van je leven nuttig zijn, en dan is het veel makkelijker om een hele persoonlijke relatie met hem te beginnen. Daar is hij opuit. Hij doet echt zijn best om nuttig voor je te zijn, en jij ligt dan in een gespreid bedje. Dan maak je hem makkelijk je vriend, en voor je het weet heb je dan een relatie met iemand die je werk accepteert. Dat is lekker.

Die relaties zouden er nooit van komen zonder het stigma. Als je andere manieren had om minder eenzaam te zijn, dan zou zo'n pooier geen schijn van kans maken. Die mannen zijn helemaal niet zo dat ze je op handen dragen om je in te palmen, meestal is het vanaf het begin al dat ze je accepteren, maar alléén met voorwaarden, meestal dat ze dan wel willen dat ze er zelf ook wat aan hebben. Dat is geen geheim. Zonder het stigma zou een zachte pooier niet bestaan.

Volgens de boekjes begint het met verwennerij en kadootjes, maar dat ben ik eigenlijk helemaal nooit tegengekomen. Dat is ook een raar idee vind ik, want als je opeens de stroom van de kadootjes om zou draaien krijg je een hele andere relatie en haakt ze wel af. Inplaatsvan kadootjes komt hij juist met acceptatie, en met genieten van háár kadootjes voor hèm. Hij zorgt ervoor dat ze weet dat ze hem kan vertrouwen, en dat ze door hem geaccepteerd wordt.

In de boekjes is dat altijd het moment dat hij zich als een monster ontpopt, maar dat heb ik nog nooit zo gehoord. Misschien is het weleens gebeurd nou dat de voorlichting de hele tijd dat recept aan die jongens geeft, maar ik hoor er gewoon van dat zo'n vent als een echte golddigger zorgt dat alles "van jullie samen" wordt. Jij haalt het grote geld binnen, maar dat gaat in de pot, niet naar jouw eigen portemonnee.

Al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding. Maar toch probeerden die meisjes hun vriend op te pimpen met mooie kleren, juwelen, auto, en geuren. Hij geeft weer heel veel intimiteit terug. Hij werkt heel hard aan het samen-gevoel, dat jou je zo geaccepteerd laat voelen, en wat ervoor zorgt dat die gezamenlijke pot voor jullie huishouden zo logisch lijkt.

En hij heeft zo'n plezier van dat jullie rijk zijn. Hij is er ook echt dankbaar voor. Jij werkt, en hij geeft uit. Netzoals bij elke golddigger-relatie. Hij geeft een stukje van het geld ook uit voor dingen die jij krijgt, en die je voor jezelf nooit zou kopen. Dat is natuurlijk gewoon een sigaar uit eigen doos, maar juist omdat je jezelf nooit zo zou verwennen, voelt het alsof hij dat aan jou geeft. Die begrijp ik ook wel.

Die pooiers grijpen alles aan om maar onmisbaar voor hun hoer te zijn. Dat beschrijven mensen vaak alsof het van hem afkomt, maar eigenlijk klampen ze zich vast aan alles wat de vrouw hem geeft. Je kan zoiets niet goed afdwingen, want daarmee verziek je de relatie. Hij moet dus wachten tot zij hem manieren voor onmisbaarheid geeft. En dat gebeurt wel, want dat is best lekker.

Zo'n pooier neemt maar wat graag de verantwoordelijkheid voor alles in je leven. Ookal kan hij er niets van, hij wil alles uit je handen nemen. Zodat hij maar beter aan je vastzit. Bij sommige meiden begint de pooier met kinderen maken. Dat vind ik zelf veeltever gaan, want je hebt het dan wel over een afhankelijk nieuw leven. Dat zorgt voor een sterkere band, waardoor de pooier minder hoeft in te leveren, en toch zijn relatie veilig heeft.

Die onmisbaarheid is dus niet om meer te bepalen wat zij doet, hij probeert juist zich aan te passen aan haar verwachtingen zodat zij zoveel mogelijk met hem verbonden raakt. Als zij duidelijk maakt dat ze iets bij hem zoekt, zal hij zijn best doen om dat te zijn. Daar zijn ze meestal bestwel slecht in, maar het gaat erom dat hij het probeert, en dat hij het iets maakt waarvoor ze bij hem terechtkan. Meestal gaat dat om zichzelf motiveren.

Hoe minder zo'n meisje zichzelf kon motiveren, en hoe minder discipline ze had geleerd, hoe meer zo'n pooier het voor haar deed. Jezelf motiveren is zo'n belangrijk iets om gedaan te kunnen krijgen wat je wil, het is zo'n belangrijk iets om succes te hebben in je leven, het is het meest belangrijke ding om zelf te beslissen wat er met je gebeurt. Je kan alleen worden wat je wil als je jezelf kan motiveren.

Ik kan mezelf goed motiveren. Dat komt van mijn vader af, die heeft daar heel hard voor geknokt. Dat begreep ik als meisje nooit zo, maar daar ben ik hem nu wel heel erg dankbaar voor. Ik heb wel een tijd gehad in mijn studiejaren, en vlak daarna, dat ik het heel erg liet afweten, maar op een dag heb ik mezelf toch weer opgeraapt, en werd ik toch maareens volwassen. Maar er zijn veel mensen die het nietzo hebben getroffen, en die hebben toch problemen.

Als hoer is dat probleem dus erger, want je hebt de mening van de hele maatschappij tegen je, en níémand noemt je een opgever als je het werk in de steek laat. Dat moedigt de maatschappij zelfs aan. Als je zelf niet jezelf kan motiveren, dan is een impulsieve beslissing al genoeg om je hele klantenkring kapot te laten vallen. Of je andere contacten. Als je daarna weer terug wil komen, moet je dat allemaal opnieuw opbouwen.

Maar als je een pooier hebt, een zachte pooier waar je veel gevoelens voor hebt, die je coacht en aanmoedigt, die het fijn vindt dat je werkt, die je er een plezier mee doet, en die emotioneel heel heftig met je meeleeft, dan is die motivatie superveel makkelijker. Die vent weet wel dat alles stukvalt als jij ermee nokt, dus die houdt je wel aan het werk. Je doet het voor "ons" en dan hou je beter vol.

Iets wat ook wel heel duidelijk werd, als zachte pooier kan je maar beter goed bedeeld zijn, en hàrd werken in bed. De seksuele kant moet goed genoeg zijn, want als hoer is het moeilijk om respect te hebben voor iemand die het niet voorelkaarkrijgt tussen de dijen. Als het in bed goedging, bleven ze veel langer plakken, ook als het al misging. Want dat was "helaas" ook een terugkomend iets.

Dat in bed goedgaan houdt ook in dat zo'n pooier om moet kunnen gaan met de eisen van hoeren in bed. En doorgewinterde hoeren worden veeleisende krengen in bed, dat merk ik zelf heel goed, en ik hoor het ook van vriendinnen. Die willen dingen anders dan andere vrouwen. Zo'n man moet daar wel in meegaan, maar àls hij het doet, dan is hij verslavend. Dat soort seks is zeldzaam, want er zijn heel weinig mannen die het zo willen doen.

Het gaat altijd kapot. Of misschien gaat het ooit soms goed, maar dat ben ik niet tegengekomen. Het gaat stuk omdat het geen houdbare situatie is. Je komt geen stap verder met je leven, want de pooier zuipt en snuift alles weg wat je verdient. Die heftige emotionele relaties zijn vermoeiend, en ookal zijn ze een zalige achtbaan in het begin, ze worden vervelend, en als de liefde slijt komt toch wel duidelijk naar voren dat hij vooral aan je hangt voor je geld.

De hoer is dan blij als ze geen kinderen met hem heeft, want dan kan je best soepel van hem af. Hij gaat proberen om je terug te krijgen, en daar zal hij ook best ver mee gaan, want zonder jou is hij opeens weer straatarm. Maar als je kinderen hebt is dat een veel ergere band, ookal zijn beide meiden die kinderen met hun pooier hadden, van hem af vanwége die kinderen, want die moeten wel normaal opgroeien. Met een pooier in huis kan je dat niet verwachten.

Soms komt het omdat hij er andere meiden bijheeft. Dan hoopt hij dat jij met die andere meiden de concurrentie aangaat, maar daarvoor heb je echt hele slappe meiden nodig. Die zijn er wel, maar het werkt lang niet bij elke zachte pooierrelatie. Als je hoeren tegen elkaar probeert uit te spelen, hou je alleen maar meiden over die je om kan lullen, en dat zijn nooit de succesvolle.

Een pooiermeid gaat soms samenwonen met die man. Een man die van jou afhankelijk is, maar die wel invloed op jou heeft. En hij geeft daar ook om, het gaat niet alleen om jou. Ja, de meeste pooiers zijn ook echt verliefd op hun meid, maar dat is meer een reden voor meer problemen. Die wordt dan weer jaloers, en dan zit hij klem met zijn gevoelens of zijn golddigger-rol. Dat leidt naar een hoop ruzies, en pooiers zijn meestal van die typetjes met losse handjes. En ze zijn toch egoïstisch, als het eropaankomt.

Zoals het wel telkens uitkwam, was dat die meiden bezig waren met hoeren om hun relatie te financieren, niet voor hèm, maar voor de relatie. Dat was het belangrijkste. En die pooier was niet bezig met de prostitutie, waar hij haar voor nodig had, maar met aan haar vastzitten, want daar kwam zijn welvaart van. Die prostitutie kon hem alleen maar schelen omdat daar het geld vandaankwam, en een ander soort werk haar nietzo zou isoleren en in zijn armen drijven.

Geregeld was het ook de pooier die het afbrak. Die kon het niet meer aan. Je hebt een hoop stress als zachte pooier, en de druk wordt voor sommige mannen echt gewoon teveel. Vooral de jonge meiden, die het niets kan schelen wat hun vent eigenlijk voelt, en een soort karikatuur van een beeld van mannen hebben, douwen die pooiers soms voorbij wat ze kunnen hebben. En die haakt ook een keer af.

Dan is het tijd voor wraak. Hoeren die gedumpt worden door hun pooier, je vindt geen gekkere mensen in de wereld. De acceptatie die je al die tijd hebt gevoeld, die lijkt dan opeens niet echt te zijn, en dan ontploft er iets. Het is veel erger dan gewoon gedumpt worden, want je had voor àlles op hem gerekend, en je staat helemaal alleen in je liefdesverdriet, en hij heeft die beloftes waar je zo op rekende gebroken. En voor wraak staat de politie met open armen klaar. Ze hebben "jouw" verhaal al, je hoeft bijna alleen de plaatsnamen en de datums in te vullen, handtekening en klaar.

Het zijn drama's, die pooierrelaties. Maar ze werken dus niet zoals de boekjes het zeggen. Ik heb nog niet gevonden dat er echt zachte pooiers zijn die hun meid vast kunnen houden als ze niet of niet meer willen. Want het vastklampen moet van twee kanten komen. Hij heeft geen superkrachten, wat de media en de verbiedertjes je ook willen laten geloven. Het enige wat hij heeft wat het bijzonder maakt, is de kracht van het stigma, dat haar kwetsbaar maakt.

In die relaties bouwen er spanningen op, en die spanningen komen er vaak uit met veel geschreeuw en geweld. Daar kan je al aan zien dat het helemaal foutzit. Maar die mensen accepteren dat. Ze weten dat er spanning is, en dat die spanning er soms uit zal komen. Dan accepteren ze ook maar al die pijn en dat geweld, want dan is de stoom weer afgeblazen, en dan kan het weer even doorgaan. Ik zou het niet accepteren, maar andere vrouwen zien dat anders.

De boekjes hebben het hier wéér mis, want die ruzies en het geweld zijn niet bedoeld om haar aan hem te binden. Het doet het omgekeerde, je kan lastig nog vinden dat je wat aan hem hebt als hij zo is. Het is juist zijn frustratie, en soms de hare, die zorgt voor al die haat en nijd. Het is hoe hij zich aan haar vastklampt, dat hem zo frustreert. Hij moet het maar bijhouden. Ze blijven alleen omdat zij geen alternatief heeft voor een maatje dat haar accepteert, en omdat hij geen alternatief heeft voor een sugarmommy die afhankelijk genoeg van hem is om hem niet in te ruilen.

Ze hebben er soms steun aan dat zij niet alleen van hem moeten pikken dat hij alles opmaakt, en overheersend en soms gewelddadig is, maar dat hij moet pikken dat zij hun inkomen in haar macht heeft, en dat hij moet pikken dat zij voor haar werk met andere mannen neukt. Het is meer iets wat ik gewoon zíé, maar eigenlijk niet iets wat ik echt begrijp. Het maakt het voor sommige vrouwen makkelijker om te lijden, als ze zien dat hij óók lijdt.

Ik heb ook van meiden gehoord die een pooier een poosje nodig hadden. Meestal omdat ze ophikte tegen iets wat ze zelf niet goed durfde, of niet kon zonder dat iemand haar met haar motivatie hielp. Dan hebben ze er één nodig, en als ze over de hindernis heenzijn, dan komt de kift, en dan dumpen ze hem weer. Of dat nou cosmetische ingrepen zijn, een zakelijke verbetering aangaan, kids nemen, of naar full time in de prostitutie gaan. Die laatste zijn trouwens de loverboys waar iedereen het over heeft, en die hebben helemaal een eigen stukje nodig!

Je moet het niet met je verstand proberen te begrijpen. Deze dingen gebeuren niet met hun verstand, maar met hun emotie. Ook voor de pooier dus. Ze zijn meestal hele emotionele mannen, die niet met hun impulsen om kunnen gaan. Ergens herken ik er zelfs iets artistieks in. Er zijn er geen twee precies dezelfde. En dat is voor die meiden ook een valkuil, want je ziet ze na de eerste telkens weer een nieuwe proberen, want déze is ànders!

De vrouwen dweepten met die pooiers. Die maakten zichzelf wijs dat die relatie hun toekomst was, en die moesten zich echt helemaal onderdompelen. Als je je poten op de grond houdt dan trap je niet in dat dweepverhaal. Er was er één die het heel mooi zei. Ze zei: "het is net alsof je Bella bent in Twilight." En dat snap ik wel, want die gooit zich ook helemaal op zo'n vent die als enige ding heeft dat hij haar geaccepteerd laat voelen, terwijl hij haar eigenlijk meesleept naar een slecht lot.

Van die meiden die houden van vampierverhalen, die bleken wel een rode draad te zijn. Als ze dat geil vinden, vinden ze een pooier ook geil. En ik vind ook dat die Twilight-boeken heel wat weghebben van een pooierrelatie. Het meisje richt zich helemaal op wat die ene man wil accepteren, en ze doet alle achterlijke dingen die ze maar kan bedenken om dieper in die relatie te komen.

Zelfs de vampiers doen hetzelfde, ook de hele tijd die dreiging die ze oproepen, en die gevaren die ze meebrengen waar ze het meisje dan zogenaamd voor beschermen. Als ze niet de hele tijd probeert hem voor haar te winnen, gaan lullen dat ze zonder hem beter af is en dat hij beter kan verdwijnen, zodat zij hem weer achterna moet zitten. De hele tijd elkaar zitten te stressen, ik zie het allemaal terug. Twilight is bijna een pooierhandboek.

Het ontstáát. Die vrouwen en die mannen werken aan elkaar, en manipuleren elkaar, en raken echt in elkaar verstrikt. Je hebt niet een slimme pooier die een dom meisje dolt. Het gaat vaker juist om meiden die flink slimmer zijn dan die pooier van ze. Ze zijn allebei echt emotioneel met elkaar verbonden, en ze gebruiken elkáár. Er zit vanalles in, jaloezie, passie, hebberigheid, masochisme, dweepzucht, lust. Maar vooral liefde, op een hele perverse manier. En ze hebben er wat aan. Ze willen het, ookal is het genot de scherven achteraf niet waard.

Hopelijk heb ik nu wat duidelijker gemaakt hoe het werkt met pooiers. Het is nietzo simpel als je in de media hoort. Het is ook nietzo simpel als wat ik zelf dacht voordat ik het voor dit stukje ging uitzoeken. Dit stukje is bijna per ongeluk ontstaan, terwijl ik bezig was met uitzoeken hoe ik een stukje over loverboys kon schrijven. Ik heb er een heel stuk uitgehaald over hoe pooiers nou eigenlijk gemaakt worden, en misschien komt dat ook wel binnenkort aan de beurt. Maar dit stukje is hier nu, zodat je de dingen beter in perspectief kan zien. En loverboys, daar kom ik binnenkort ook hopelijk aantoe.

Nulmeting, Genova, Debat in de Balie

Ik ga proberen om het weer kort te houden. Dat bevalt me eigenlijk prima. Alles maar blijven uitleggen is wel nuttig, maar alleen voor mijn af-en-toe lezers die een keertje op mijn blogje komen, en ik begin ook wel te zien dat je er met één stukje tòch nooit komt om alles uit te leggen. Nou ja, morgen denk ik daar vast weer anders over, want hoe ik mijn blog nou eigenlijk vorm moet geven, daar ben ik nog steeds niet uit.

Nulmeting
Voor het eerst wordt er een meting gedaan naar wat er nou eigenlijk allemaal aan de hand is in de prostitutie. Met hoeveel we zijn, bijvoorbeeld. Ik zeg bijvoorbeeld, want ze hebben nog niet beslist wat ze nou gaan monitoren. Daar gaat een onderzoek over beginnen deze maand, dat afgerond moet zijn in september 2014. Dan weten ze dus wat ze gaan monitoren voor een beeld over ons.

Maria Genova (weer) door de mand gevallen
Op mijn blog sla ik Maria Genova meestal maar over, want ze is niet echt interessant. Ze schrijft boeken over wilde indianenverhalen van labiele gekkies, en die verkopen lekker vanwege de seks, de gruwelijkheid en de samenzweringen. Haar handigheidje is dan om te doen alsof dat verhalen zijn die voor veelmeer mensen gelden. Zo lijkt het maatschappelijk relevant. Maar als je niet in bent voor een stukje sexy horror, dan kijk je makkelijk door zo'n verhaaltje heen.

Ik kreeg enthousiaste e-mails zaterdag dat ik de NRC moest kopen. Dat heb ik ook gedaan, en daar stond inderdaad dus in dat Maria Genova heel onzorgvuldig was met checken wat ze in haar boekjes schrijft. Het ging over haar boek over Angel, een labiele vrouw die wel wat zal hebben meegemaakt in haar jeugd, maar waar ik niet van zou kunnen zeggen wàt, met al die fantasie die ze eroverheen heeft verteld.

Het was natuurlijk beter voor mij geweest als die journalist op diezelfde manier aan de slag was geweest met Vrouwen Te Koop, dat dezelfde manier van met de waarheid omgaan heeft. En veelmeer dan laten zien dat het slordig van Genova is geweest, doet hij eigenlijk niet. Het moest worden gezegd, maar hij gaat niet in op hoe het dan werkt met Genova. Zoals je het leest kan je denken dat ze gewoon te dom is en wordt meegesleept door de zielige verhalen. En zie je niet dat ze expres zo werkt voor de shock en de aandacht.

Goed dus dat er wat aan haar wordt getwijfeld, en goed dat er wat in de krant staat, maar ik denk dat de meeste mensen het niet hebben meegekregen, en dat het door bijna iedereen vergeten is volgende maand. We gaan haar vast nog vaak voor een microfoon zien als "deskundige." Ookal weet ze eigenlijk niets, en doet ze vooral alsof ze dingen heeft uitgezocht. Meer dan één bron vindt ze al teveel.

Ze is al eerder door de mand gevallen, omdat ze zo dom is om als haar bron telkens een gekkie te nemen die al flink bekend is. Mensen die de verhalen aleens hebben gehoord, valt het dan op dat er wéér een andere draai aanzit, en gaan dan eens nadenken. Dom natuurlijk, maar Genova heeft kennelijk niet alleen geen zin om de waarheid op te zoeken, maar ook geen zin in het werk om een obscuur gekkie te zoeken.

Stadsgesprek in de Balie over Prostitutie
Er is weer zo'n publiek debat over prostitutie geweest. Het was netzoiets als in Utrecht, maar in Amsterdam pakken ze het altijd net wat gelikter aan. Mooiere plek, en liveregistratie. En in Utrecht was het gratis, maar in Amsterdam bestaan we om te betalen. In veel opzichten leek het opelkaar, in sommige opzichten ook niet. En één van de opzichten waarop ze op elkaar lijken, is dat ik je geen lopend verslag ervan ga geven. Maar commentaar heb ik wel.

Je kan het hier terugkijken. Maar dan moet je wel de tijd hebben voor veel oeverloos gezeur, want het hele ding is één uur en drie kwartier lang. En daar komt eigenlijk niets nieuws in langs. En alleen aan het eind is er vanuit de zaal wat te horen wat ècht interessante tegenspraak is. Tot die tijd is het vooral luisteren naar schoolmeesters en schooljuffen, met wat halfzachte tegenstanders die aan de subsidiestrop hangen.

Ik ga er wat dingen uitpikken. Eerst maareens een portretje van hoe burgemeester van der Laan erafkomt. Bij mij dan, want niemand in dat panel die niet doet alsof hij geweldig is. In de eerste minuten haalt hij al Patricia Perquin aan. De ene leugenaar zoekt weer steun bij de andere. Niemand in het panel, en ook de voorzitter die "moeilijke vragen" beloofde, haakt daarop in.

De toon van van der Laan is schoolmeester-achtig, en vals. Hij draait en verdraait zijn verhalen, en hij geeft op de moeilijke vragen geen antwoord. En die vragen zijn niet zó moeilijk. Hij is best goed voorgelicht, en hij weet gewoon dat wat hij zegt niet waar is. Al was het maar omdat hij informatie van mij heeft gekregen, via iemand anders trouwens. Maar hij houdt zich liever bij leugens en gemenigheid.

Hij zegt bijvoorbeeld dat het vervelend is dat we geen verzekering, hypotheek, of pensioenregeling kunnen krijgen, maar dat het ook heel vervelend is dat we geen belasting betalen, en ons schuilhouden. Wat een misselijk mannetje. Hij weet heel goed dat we juist kapotbelast worden. Zwartwerk is tegenwoordig niet meer vol te houden. De controles lopen de spuigaten uit. En schuilhouden is nietzo raar als je kijkt hoe we worden afgeschilderd.

Maar wat het natuurlijk gewoon is, hij vergelijkt dat je wordt uitgekotst door een hele maatschappij, die ongestraft jou mag behandelen als vuil, en dingen mag doen omdat je hoer bent die ze in de problemen zou brengen als het was vanwege een hoofddoekje ofzo, met één burger die oneerlijk is en fraudeert met de belasting, of één burger die haar werk niet aan de grote klok wil hebben hangen via de onbekwame overheid. Dat is heel iets anders.

Van der Laan vond de registratie in de WRP een stap richting normalisatie. Maar nou gaat hij zelf aanpakken, zelfs meer dan in de WRP stond, omdat hij niet gaat zitten wachten tot Sint-Juttemis voor ze uitgediscussiëerd zijn in Den Haag. Zo schildert hij dus af hoe de Eerste Kamer de grofheid van de burgerrechtenschendingen niet kon goedkeuren. Volgens Bouche was van der Laan ooit een advocaat, dus hij moet dat begrijpen. Hij doet het dus expres.

Als het debat gaandeweg een heel klein beetje minder eenzijdig wordt, want het eerste uur hebben we bepaald geen vuurwerk, wordt hij pas echt een schoolmeester. Hij reageert op complexe problemen met opmerkingen dat we in Amsterdam mensen willen laten doen wat ze willen, maar dat hij wel wil dat iedereen zich een beetje gedraagt. Dat soort omlaagpraten doet hij telkens als blijkt dat het ingewikkelder is dan het plaatje dat hij wil.

Op een ogenblik vertelt hij dat hij een panel van acht hoeren heeft waarmee hij soms vergadert. Daar heeft hij bijvoorbeeld van gehoord dat de gemeente zich veelteveel richt op de exploitanten, en de hoeren links laat liggen. Daar gaat hij dan mee aan de slag. Ik vind dat moeilijk te verkroppen, want hij krijgt al járen de wind van voren van hoerenorganisaties, welzijnsorganisaties, losse meiden, en mij! Toch doet hij nu alsof het nieuw is.

Hij lult maar wat, hij doet zijn best om sportief te lijken, ookal praat hij alleen omlaag. Soms komt door dat image van hem met een paar onzorgvuldige woorden tevoorschijn dat hij neerkijkt op ons. De mensen die het niet geloven moet er maar zelf bijna twee uur aan opmaken. Luister maareens naar zijn toontje. Het is geen wonder dat al die informatie op dovemansoren is gevallen, als de haat erinzit.

Ook Jolanda van Doeveren sprak. Zij is een rare tussenvorm. Ze is een welzijnswerktypetje, maar wel eentje die alleen maar de misstanden wil zien. Ze heeft ook shocking weinig inzicht, en praat de pers een beetje na over de prijzen op de Wallen. Ze slaat de plank vooral mis, en komt met niets nieuws. Nadat ze heeft geholpen met het totaal vernietigen van de aanloopprostitutie in Utrecht is ze nu naar Amsterdam gehaald. Daar vinden ze het kennelijk wel fijn wat ze voor elkaar heeft gekregen.

Er is nog een Jolanda die aan het woord komt, dat is Jolanda de Boer, een mensenhandeldeskundige van het OM. Zij vindt zichzelf goed voorgelicht, want ze heeft veel zaken gezien. Ze heeft vele bundels papier gekregen van de politie, die ze met geduldig coachen en sjoemelen, en daar vindt ze dat ze een goed beeld van de prostitutie van heeft gekregen.

Zij laat het lijken alsof het normaal is dat meiden twaalfhonderd tot vijftienhonderd Euro per dag verdienen, zeven dagen per week. Dat bestaat niet, en het heeft nooit bestaan. Zij smaalt dat het wordt betwijfeld, maar dat het is bewézen dat het zo gaat. In rechtzaken. Daar heb ik de laatste tijd met Bouche flink aandacht voor gehad, en om het bewezen te vinden hoef je in die vonnissen niet op echt bewijs te rekenen. De verklaring van het slachtoffer is meestal alles.

Die aanklaagster tekent de hoeren af als analfabete, domme meiden, die geen idee hebben wat ze moeten doen, behalve naar hun moeder bellen. Ze bekijkt de dingen zoals je mag verwachten van iemand die vooral bezig is met het uitmelken van het denkbeeld. Het is heel erg dat zij als belangrijk iemand bij Justitie wordt gezien als een expert die het wel zal weten. Ze zou juist moeten worden gezien als het voorbeeld van hoe ziek Justitie is.

Haar ideeën zijn vergezocht. Ze zegt in het debat dat er veel tijd verloren gaat aan het controleren van de legale sector. De illegale sector is veel moeilijker, en heeft veel meer capaciteit nodig. Volgens haar is het een drogredenering om te denken dat er een verplaatsing zal zijn van legaal naar illegaal, zijn daar geen signalen van, en wil ze dat de legale sector geen controles meer kost omdat dat met die maatregelen wel goed zit. Dat is haar nivo.

Voor de raamexploitanten komt Irene Kuier aan het woord. Zij voegt niets toe. Ik heb geen hoge pet op van exploitanten, dat weten jullie wel. Hier zie je Van der Laan slijmen tegen haar, en je ziet haar een beetje zieligdoen als er terechte kritiek komt op de kartels van die klaplopers. Het enige wat spontaan uit haar komt is dat ze de misstanden afschuift op het Centrum, en op de onafhankelijke sector. Hetzelfde oneerlijke en onware Zwarte Piet spelen dat in Utrecht de gemeente alles kon laten sluiten.

Ilonka Stakelborough zegt een hoop goeie dingen. De macht, de kartels van de exploitanten. De slechte uitvoering van hun eigen beleid door de gemeente. De gemeente die niet communiceert met hoertjes, alleen met partners. Dat de steeds gekker wordende repressie de vrijwìllige meiden de illegaliteit indouwt, niet de gedwongen. Dat de registratie een onding is waar je alleen maar privacy mee schendt. Pas op dat je niet prostitutie gaat bestrijden in plaats van mensenhandel.

Maar toch. Ze huilt met de wolven mee. Ze heeft het erover dat ze dagelijks gedwongen gevalletjes tegenkomt. Dat vind ik héél raar. Ik heb echt heel hard gezocht, en ik vind dat niet zomaar. Wat zij zegt vind ik verdacht. En het ondersteunt weer dat plaatje van een enorme hoeveelheid dwang. Een plaatje, wat niet klopt. Volgens vriendinnen die haar kennen doet ze het omdat ze anders lijnrecht tegenover de gemeente komt, en daar moet ze mee door één deur, maar dan vind ik dat een te zwaar offer. En het is maar een gerucht.

Als vertegenwoordiger van SOA/Aids komt Marianne Jonker. Ik was erg geïnteresseerd. Die club is namelijk door de minister genoemd als een club die meewerkt aan het verlinken van hoeren die om hulp komen. Daarvoor had ik veel vertrouwen in ze. Ik wou weten wat ze nu voor houding hadden. En ik was erg verbaasd om te horen dat ze goed wist dat je als hulpverlening geen poot aan de grond krijgt als zo'n meid weet dat je met de politie in bed ligt. En dat je serieus met je geheimhouding moet omgaan. Het was alsof ze er niet van wist. Ik vond het heel vreemd.

Voor de rest zei ze wel héle goeie dingen. Ze was eigenlijk de beste, ookal werd haar taalgebruik een beetje raar aan het eind. Ze stipte goed aan dat het vervlechten van mensenhandel en prostitutie alleen maar extra problemen en onrecht maakt. De intakegesprekken, daar laat ze geen spaan van heel. Dat er over de percentages misbruik helemaal niets te zeggen is, ook omdat niemand er de moeite voor doet om het uit te zoeken. Ik vond haar de ster van het panel.

Je had ooknog Renate van der Zee. Die zei niets nieuws, gewoon weer dat het hélemaal rot was in de business, dat het nooit goed kon komen, en moesten we nog wel toestaan dat het blijft bestaan. Als extra gotspe dat de vrijwillige meiden die hun mond opendoen ons het zicht onttrekken op de slachtoffertjes. Alsof je in de media over iets anders hoort dan slachtoffers voor en na, misstanden voor en na. Het hele beeld is scheef, en nòg jankt ze omdat ze ons nog kan hóren.

Dat waren bijna alle panelleden. Want de voorzitter heb je ooknog. Die werkte vooral met suggestieve vragen. Hij geeft voorzetjes dat er zoveel slachtoffers zijn, dat het zo miszit, dat de exploitanten niet melden als er wat foutgaat met een meid, allemaal onware dingen die al onderdeel zijn van het framework waar het gesprek in zit.

Er waren twee vragen uit het publiek die me wel prikkelden. De eerste was van Sietske Altink, voormalig van de Rode Draad, die wel even van der Laan erop wees dat het de geméénte is die de exploitanten al die macht geeft waar ze nu zo mee in hun maag zitten. Van der Laan kronkelt er een beetje onder, lijkt heel onderworpen, maar zegt niets waar je wat mee kan. Hij doet alsof er eigenlijk een andere vraag is gesteld. Alsof ze eroptegen is dat de exploitanten worden aangepakt.

De tweede vraag kwam van Mariska Majoor. Die is eerder gebotst met van der Laan. Daar had ik graag bijgezeten. Ze legt haar vinger op de zere plek. De exploitanten moeten het intakegesprek gaan doen, en die hebben er belang bij dat het op een bepaalde manier gaat. En daarmee zijn de meiden niet geholpen. Het hele idee is juist bedacht om de gemeente een stok mee te geven om mee te slaan.

Als er wat mis wordt gevonden bij een meid, had de exploitant dat moeten zien bij de intake, en kan hij dus worden aangepakt. Dat het de politie met honderden uren nog niet lukt, dat vinden we dan weer wel normaal.

Het mooiste wat ze zei ging er alleen over dat er zo'n polarisatie is, waar de mensen die niet de prostitutie op het altaar van de slachtoffers willen leggen, worden gezien als struisvogels. Dat komt te weinig aan bod. Ja, zij zei het neutraler dan ik, maar ik ben niet neutraal en ik ga ook niet doen alsof. Ze deed dat goed, en je zag betrapte blikken. Dat vond ik erg goed gedaan van haar.

Van der Laan was geïrriteerd door Mariska. Ik was meteen haar fan weer. Hij liet zich van zijn hooghartigste kant zien, en terwijl hij haar berispte dat ze na àl die tijd nog steeds de gemeente nooit een complimentje had gemaakt over al die dingen die ze doen, kon je de lelijkheid in hem zien. Als je niet tegen hem slijmt, neemt hij dat persoonlijk op. Grootheidswaanzin is gevaarlijk bij mensen met macht.

Ilonka brak toen een lans voor Mariska. Of dat haar ook op dreigbrieven komt te staan, zoals toen de Rode Draad net te kritisch werd, dat weet ik niet, maar daarmee heeft ze wel laten zien dat ze niet doet wat ze doet om de makkelijke weg te nemen. Ik ben het over sommige dingen soms niet met haar eens, maar je kan wel zien dat ze het hart op de goeie plek heeft, en dat ze doet wat ze denkt dat het beste is.

Er zijn wel duizend dingen waar ik opin zou kunnen gaan. Maar zo is het genoeg. Misschien heb ik nogwel belangrijke dingen gemist. Maar ik heb hier echt niet meer de tijd voor. Het liefst had ik een complete lijst met stukjes "Antwoord Op" die ik kon gebruiken. Dan had hier vooral een stapeltje koppelingen gestaan. Ik hoop dat ik het ooit zo goed georganiseerd zal hebben. Of dat dit soort dingen gewoon eens ophouden.

Antwoord op: Prostitutie is in Nederland een normaal beroep

Elke keer krijg ik de kriebels als ik weer iemand zie schrijven dat in Nederland een normaal beroep is. Soms zeggen ze het anders, dat we in Nederland prostitutie als een normaal beroep behandelen, of dat we in Nederland doen alsof prostitutie een normaal beroep is, of dat we in het jaar 2000 hebben beslist dat prostitutie een normaal beroep werd, maar het is allemaal hetzelfde. En daar ga ik eens goed antwoord op geven, want er klopt helemaal niets van. Mijn vaste lezers gaan in dit stukje trouwens niets vinden wat echt nieuw is, ik heb het allemaal al flink behandeld. Het moet alleen eens bijelkaarstaan.

Hoererij is in Nederland helemáál geen normaal beroep. Normaal betekent dat je zo wordt behandeld als andere beroepen, en dat mensen toegeven dat je beroep een beroep is. Dat gebeurt niet in Nederland, óók niet sinds 2000. Toen is namelijk niet de prostitutie gelegaliseerd, maar de pooierij bovengronds, en dus beregelbaar geworden. Daar staat op mijn blog al een heel goed stukje over.

De meeste Nederlanders weten wel dat prostitutie legaal is. Niet allemaal, er zijn er best veel die denken dat wat we doen gewoon wettelijk verboden is. De rest vindt ons vooral maar een schimmig soort mensen in een vies wereldje. Er is maar een handjevol die verder kijken dan hun neus lang is. Dat is een probleem, want juist dat er zo lelijk over ons wordt gedacht, zorgt voor alle andere dingen die zo abnormaal zijn aan hoe we worden behandeld.

Sekswerk is vanzichzelf normaal. Het is gewoon werk, je doet het voor je geld en omdat het goed werken is, netzoals ander werk. Het verandert je, netzoals ander werk, maar niet extreem en vooral voordelig. Het risico van het wèrk is niet hoog, ookal zitten er risico's aan die komen omdat het niet als normaal wordt behandeld. Het werk kan leuk zijn, kan saai zijn, kan rottig zijn, maar het is iets wat je makkelijk de baas kan blijven als je een beetje sterk in je schoenen staat. Het is wèrk.

Prostitutie màg. Dat wordt al behandeld alsof het een gunst is. Want we kijken erop neer als Nederland, en we halen onze neus op voor de mensen die het werk doen, en toch gooien we die mensen niet in de gevangenis. Wat zijn we vooruitstrevend. Dat het mag wordt al gebruikt om te zeggen dat we dus normaal worden behandeld. En dat is gewoon niet zo.

Als we een als een normaal beroep werden behandeld, hoefde je niet als een paranoia gek op je anonimiteit te passen. Je bent sociaal een verworpene als je als hoer uitkomt, behalve in hele bepaalde sociale kringen. Je moet echt oppassen, niet alleen voor sociaal isolement, maar ook voor getreiter en geweld vanuit de buurt, niet alleen voor jou maar ook voor je man en je kinderen.

Je zou gewoon een zakenrekening moeten kunnen openen als het beroep echt als normaal werd behandeld, zonderdat je voorzichtig moet liegen over wat je bedrijfje precies doet. De banken behandelen ons alsof we criminelen zijn, en ze willen niets met ons te maken hebben. Dat is moeilijk als je volgens de overheid verplicht bent om zo'n rekening te hebben.

Een normaal beroep zou ook betekenen dat je zakelijke verzekeringen kan afsluiten, en dat die ook netjes uitkeren als er wat gebeurt, zonder dat ze je nee kunnen verkopen omdat je een hoer bent, en de arbitrage en de rechter daar gewoon mee meegaan, ookal heb je altijd netjes betaald.

Iemand met een normaal beroep zou niet op moeten hoeven passen dat de ouders van kinderen in de klas van je kind niet erachterkomen wat je doet, omdat ze anders op hoge poten gaan eisen dat jouw kind van school moet. En dat de school dan vindt dat ze eigenlijk ook niet weten wat ze anders moeten, omdat ze de andere kinderen ook moeten beschermen.

Een normaal beroep zou je ook niet je baan kosten als je het als bijbaantje deed. Een bijbaantje in de prostitutie doet geen schade aan je werk, ik kan me geen baan bedenken waar je echt je werkgever dwarszit als je voor geld neukt, maar het zorgt wel héél vaak voor ontslag als je wordt ontdekt. En de rechter, die gaat er altijd mee mee.

Vrouwen met een normaal beroep hoeven zich ook geen zorgen te maken of ze hun huis uit worden gegooid als hun werk uitkomt. Behalve bij prostitutie. Dan wordt de huur opgezegd, alsof je een wietplantage hebt gehad, of de bank kan je hypotheek "ineens opeisbaar" maken waardoor je het huis meteen kwijtbent. Dit zijn dingen die gebeurd zijn, en die ons allemaal boven ons hoofd hangen. Is dat iets wat ze met normaal werkende mensen doen?

Maar dat zijn allemaal sociale dingen, die zijn al erg. Mensen doen rare dingen, en soms zijn die dom en gemeen. Het is veel erger wat de overheid met ons doet. Die horen juist eerlijk te zijn, en voor ons op te komen. Die zouden juist moeten zorgen dat we normaal worden behandeld, als ze echt vinden dat we normaal mogen zijn. Dat doen ze niet. Ze behandelen ons zelf juist erger.

Als we normaal zouden worden behandeld door de overheid, dan zouden ze ons, met onze kwetsbaarheid voor sociaal geweld, niet dwingen om openbaar te gaan met je identiteit door registraties die geen nut hebben. Maar daar heeft de overheid geen boodschap aan. Ze wouden het landelijk doen, dat is gelukkig van de baan, maar de gemeentes maken lijsten over ons aan, die ze nonchalant gewoon open laten liggen, zoals bij de KvK.

De overheid gaat juist aktief de andere kant op. Ze doen niet alleen maar niets aan het stigma, ze werken er aktief aan mee. Corinne Dettmeijer, Lodewijk Asscher, Eberhard van der Laan, ze zijn openbaar de prostitutie aan het verketteren, met alle macht die ze hebben. Ze zijn best in een positie dat ze véél beter kunnen weten, maar ze zijn niet geïnteresseerd.

Een normaal beroep wordt niet zo op het kruis gespijkerd, zeker niet als ze kunnen weten dat het niet mis is. Ze noemen ons graag criminogeen, ookal laten de overheidsgegevens gewoon zien dat we dat helemaal niet zijn. Ze gebruiken het voor goedkoop politiek scoren, en om hun eigen vooroordelen lekker te kunnen botvieren. En de rest van de overheid blijft stil, en laat zich gebruiken.

Om het de belastingdienst makkelijker te maken probeert de overheid ons zoveel mogelijk te dwingen om in de opt-in te gaan. Dat is een constructie speciaal voor hoeren, die je wel de plichten, maar niet de rechten geeft van een werknemer. Geen enkel ander werk màg zelfs maar zo'n regeling gebruiken, dat vinden ze oneerlijk voor de werknemer! Maar de overheid behandelt ons niet als normale mensen met een normaal beroep, dus ons mogen ze dat wel opdringen.

Die belastingdienst is zelf ook flink bezig. Ze controleren je aan de lopende band als ze weten dat je een hoer bent. Iedere keer vinden ze niets, maar ze blijven zoeken. En ze pakken je, als je niet bent gewapend met een waterdichte administratie. Dat zal je weinig verbazen, want iedereen moet een administratie hebben, maar bij hoeren doen ze hun best om het niet te geloven, en doen ze àlles wat ze kunnen om maar te kunnen zeggen dat je eigenlijk veelmeer werkt.

Bij een normaal soort werk zoeken ze uit wat je waarschijnlijk hebt verdiend, als ze je aanslag niet geloven. Bij ons gaan ze uit van schattingen waar ik niet eens van durf te dromen. Ze hebben geen realistisch idee, en ze willen het ook niet hebben. Ze gaan uit van bedragen die makkelijk vijf of tien keer zo hoog zitten als wat je echt verdient. En ook veel hoger dan wat je zou kùnnen verdienen. En niemand die er wat aan kan doen.

En op basis daarvan krijg je meteen straf. Als je een bloemschikbedrijfje hebt, en je verprutst je belastingopgave, dan krijg je een waarschuwing. Als je een hoer bent die niet kan bewijzen dat haar perfekte administratie klopt, dan krijg je meteen boetes van duizenden Euro's bovenop je naheffing die meer geld is dan je totale omzet. Pooiers pakken je niet meer af dan dat je echt verdient, de belasting wel.

De gemeentes zijn erger. In Nederland krijg je voor je normale bedrijf een vergunning behalve als er iets heel mis is, maar als je een vergunning moet voor prostitutie krijg je die alléén maar als je advocaten dat kunnen afdwingen. De gemeentes willen je nooit een vergunning geven voor je legale werk. Behalve als de pers de burgemeester in paniek heeft gemaakt natuurlijk, zoals in Utrecht.

Een normale bedrijfstak wordt ook niet doodgegooid met controles voor niets. Een bedrijf dat overlast geeft, of milieugevaar geeft, zal af en toe eens een check krijgen, maar niet elke paar weken opeens belerende en onbeleefde controleurs over de vloer krijgen die wel even overal aan gaan zitten. En als er iets niet klopt, of ze dènken dat er iets niet klopt, dan komen er meteen de dwangsommen en boetes van tienduizenden Euro's. Bij welk normaal werk doen ze dat nou?

Dan is er jeugdzorg. Die gaan vissen naar redenen om je je kinderen af te pakken. Ze "bieden aan" om je kinderen mee te nemen totdat je "je leven weer in orde hebt." Is dat ons werk behandelen als een normale baan? Worden je kinderen weggelokt door overheidsdiensten vanwege normaal werk? En als je in de problemen komt, zodat ze een reden hebben om in te grijpen, dan ben je je kinderen gewoon kwijt. Tegen Jeugdzorg begin je niets.

Maar die zijn niet de enige waarvoor je moet oppassen. Als je een partner hebt, is die het doelwit van Justitie. De politie en het OM willen maar wàt graag je vent in de lik stoppen. Daar heb ik al een heel stukje over. Twee zelfs. Dat gebeurt ook niet bij normaal werk. Maar bij ons dus weer wel.

En natuurlijk krijg je in geen enkel ander normaal beroep te maken met massale razzia's van acht agenten per meisje. Je spullen worden gesloopt, ze halen je woning overhoop. Dat zou ook niet worden gepikt, maar je mag het bij de hoeren wel flikken. En dan is het zelfs geen schande als die dingen nooit een spatje resultaat hebben. Het wordt niet bekritiseerd, want het gebeurt bij hoeren. De enige die er wat van zeggen zijn de jongens van GeenStijl!

Bij al die dingen, van het zakelijke leven of van de overheid, die ik eerder noemde, daar zit dus wel een rechter achter, die beslist dat die behandeling màg! Die mensen horen ons te beschermen tegen onrecht, maar ze beschermen juist de mensen tegen dat ze ons normaal moeten behandelen. Dat is al heel erg verkeerd. Maar het is nog veel erger dat ze worden opgeleid om aan het stigma over ons te voldoen.

Maar er is nog een laagje boven de rechters, en dat is de wet. En in de wet hebben we niet alleen maar de schaduw van de WRP over ons, maar er staat gewoon in de wet over mensenhandel dat je bij prostitutie sneller het mensenhandel en uitbuiting moet noemen. Is dat ons behandelen als een normaal beroep?

We worden helemáál niet behandeld als een normaal beroep. En dat ligt niet aan het werk, dat ligt aan de zieke denkbeelden van de samenleving, die in de media en de overheid nog meer leven dan in de onderbuik van de samenleving.

Drie kleine stukjes nieuws

Deze keer heb ik drie stukjes nieuws voor jullie. Ik zal het heel kort houden.

In Utrecht zijn ze zometeen van Aleid Wolfsen af. De vervanger wordt Jan van Zanen, die nu burgemeester van Amstelveen is. Ook in Amstelveen zijn ze niet echt vriendelijk voor hoeren, maar waar nou wel. Ik wens van Zanen veel succes, en ik hoop dat hij een veel betere burgemeester zal zijn. Misschien heeft hij wel van zijn voorganger geleerd, en kan hij wat fouten gaan rechtzetten.

Het tweede stukje nieuws is dat Leeuwarden de nieuwe model-APV die rondzingt in werking gaat stellen. Kort gezegd houdt dat voor de hoeren in: Verboden om te slapen op je werkplek, als je onder de éénentwintig bent word je illegaal gemaakt, je gegevens worden opgeslagen door je exploitant zodat je makkelijker op te sporen bent voor de controleurs, en er komt een gemeentelijke registratie.

Zoals het kopje in het Friesch Dagblad al zegt, gewoon een aanval op de prostitutie. Niets wat tegen mensenhandel gaat werken, laten we daar even heel duidelijk over zijn. Er komt lof vanaf twee hoogleraren. Niet van het nivo Wagenaar of Bovenkerk. Het gaat om Jon Schilder en Jan Brouwer, twee mensen uit de justitie-hoek die denken dat met meer regels en hardere aanpak de "notoire misstanden" wel opgelost worden.

Het derde stukje nieuws gaat over de mensenhandelrichtlijn die zonder stemming door de Eerste Kamer is aangenomen. Volgens Bouche was dat bijna onvermijdelijk, omdat het gaat om wetten die we verplicht zijn aan te nemen omdat ze door de EU worden opgelegd. Ze is zo lief geweest om een hele korte samenvatting te schrijven.

De eerste wijziging is dat een Nederlander nu ook kan worden vervolgd voor mensenhandel als die plaatsgevonden heeft in het buitenland voordat die persoon Nederlander werd. Een niet-Nederlander met een vaste woon- of verblijfplaats in Nederland kan nu ook voor mensenhandel buiten Nederland worden vervolgd als die mensenhandel plaatsvond voordat hij die vaste woon- of verblijfplaats hier verwierf. Minderjarigheid is in beide gevallen geen vereiste meer.

Verder wordt de lange en met onduidelijke en ongedefiniëerde fraseringen doorspekte mensenhandelwet 273f Sr aangevuld met nog wat nieuwe onduidelijke en ongedefiniëerde fraseringen. Waar eerst "opnemen" van een slachtoffer zelf ook mensenhandel was, nu is dat "opnemen met inbegrip van de wisseling of overdracht van de controle over die ander". Een onderscheid dat geen duidelijk doel dient anders dan conformiteit met fraseringen van een verdrag opgesteld vanuit een ander rechtsgebied in een andere taal. Desondanks is de vrees voor misbruik van onnodige zinsneden terecht.

Verder wordt nieuw als uitbuiting aangemerkt de uitbuiting van strafbare activiteiten en bedelarij. Een zigeunerwetje, met andere woorden. Het lid dat mensenhandel van een persoon onder de zestien verzwaard strafbaar maakt omvat nu ook mensen tot achttien jaar oud, alsmede mensen waarbij misbruik wordt gemaakt van een kwetsbare positie.

Zoals de wetswijziging stelt: Onder kwetsbare positie wordt mede begrepen een situatie waarin een persoon geen andere werkelijke of aanvaardbare keuze heeft dan het misbruik te ondergaan. Een vage en zeer flexibele bepaling, waar geen definities aan gebonden zijn die de rechter intomen. Wat vroeger een bepaling was om schending van de rechten van een meer dan minderjarig persoon zwaarder te bestraffen, gaat nu over "aanvaardbare keuze" in een wetsartikel dat inherent betrekking heeft op dwangsituaties.

Deze zelfde verzwaring geldt bij inwerkingtreden ook voor mensenhandel conform lid 1 waarbij geweld voor, tijdens of na de mensenhandel heeft plaatsgevonden.

Al met al is er dus slechts gewijzigd in verruiming. Er zijn bredere kaders geschapen waarin men personen kan vervolgen, en de bewoordingen zijn breder, vager en ruimer geworden. Zelfs met de omvangrijke dekkingsgraad van het oorspronkelijke monsterartikel was men schijnbaar nog niet tevreden. De wet kan nu worden toegepast op personen met een mensenhandel-verleden die voorheen niet vervolgd konden worden om redenen van jurisdictie, en een toevoeging staat aanpak van zigeunerpractijken toe. Verder is er alleen "sjoemelruimte" geschapen.

De verdere wijzigingen hebben betrekking op conforme wetswijzigingen in de BES-eilanden.

Een nieuwe wet wordt ingevoerd, namelijk de Wet Nationaal rapporteur mensenhandel en seksueel geweld tegen kinderen. Deze wet verankert de NRMeSGtK in de wet, en geeft aan dat zij helemaal onafhankelijk werkt, officiëel adviseert aan de regering, en dat de enige interventie die de Kroon in haar werk heeft, afzetting is. Verdere regels doen er voor onze belangen niet toe.

Jongens, soms vraag ik me weleens af waar het moet stoppen.

Pooierrelaties

Ooit schreef ik een stukje over een loverboymeisje. Dat ging nog wel makkelijk, het was gewoon een ervaring die ik even neer kon schrijven. Maar er zit meer vast aan het hele loverboy-gebeuren. En eigenlijk zit het me dwars, dat ene stukje over een loverboymeisje. Want het is wel makkelijk, en het klopt wel, maar het geeft maar één klein stukje van de waarheid, en die is weer ingewikkeld en met meer lagen. Maar het belangrijkste is, het geeft het idee van het plaatje wat iedereen al kent, en wat eigenlijk afwijkend is, en misleidend.

Ik heb dus al meer dan een jaar een stukje over loverboys in de maak. En de laatste maanden heb ik er echt hard aan gewerkt. Maar het komt maar niet goed. Het is iedere keer weer een stukje ingewikkelder, en dan ontdek ik weer iets dat ik niet helemáál zeker weet, en dan moet ik dat weer eerst uitzoeken. Ik vind namelijk wel dat ik een verantwoordelijkheid heb om geen onzin te schrijven.

Dat werkte allemaal niet, dus ik ga het nu anders doen. Ik ga niet proberen om een compleet verhaal te maken over hoe loverboys-toestanden nou precies werken, maar ik ga gewoon de verschillende dingen uitleggen die ik wèl weet, en dan kunnen jullie zelf wel zien hoe dat laat zien dat de loverboy-toestanden veel ingewikkelder zijn dan dat mensen denken.

Eerst denk ik dat ik wat uit moet gaan leggen over pooiers. Maar dat is ook niet zomaar uitgelegd, merk ik wel. Ik heb al wel eerder daar wat over gezegd, maar dat was vanuit mijn eigen kijk. Ik heb namelijk níéts met pooiers. Ik vind ze nutteloos, en ik heb nooit er wat voor gevoeld om met ze samen te werken. Ik vind het iets onvolwassens hebben, dat hele pooiergedoe. Maar er is best een flinke groep meiden die dat niet met me eens is.

Jaren heb ik gewoon geen aandacht daarvoor gehad. Pooiers zijn nutteloze parasieten als je het mij vraagt, en ik had geen interesse om te weten waarom die andere meiden daar dan wèl voor gaan. Nou dat ik dan probeer om daar wat over te ontdekken, passen er opeens een boel dingen beter in het plaatje. Mijn eigen mening, die is niet veranderd, maar ik begrijp nu die andere meiden een klein beetje denk ik.

Ik ben altijd heel slordig geweest met de term "pooier" op mijn blogje. Dat is niet zomaar, de term is nietzo makkelijk netjes neer te schrijven. Het makkelijkste wat ik kan bedenken dat een pooier beschrijft, is dat jij als hoer voor hem werkt. Dus als hij eigenlijk het bedrijf heeft, en jij een soort werknemer bent. Het gaat er eigenlijk om, dat hij op de één of andere manier het initiatief neemt.

Daar vallen dus meteen alle bordeelhouders onder, en die worden door de meeste mensen toch niet echt pooiers genoemd. Hoe die zijn, daar heb ik aleens wat over geschreven. Pooiers, daar denken we meteen wat meer bij, iets dwingends. Maar dwang is ingewikkeld, daar heb ik zelfs drie stukjes over geschreven (1,2,3). Het woord is ook ongeveer het eigendom geworden van de heksenjagers en verbiedertjes, en die prutsen met de betekenis zoals het het beste voor hèn is. Ik gebruik wel gewoon mijn eigen betekenis.

Het belangrijke ding is dus intiatief. Als jij het initiatief hebt, en hem inhuurt, dan is het geen pooier. Als hij dingen bepaalt, en jij daar hem in volgt, dan is hij jouw pooier. Ik noem dus al die bordeelbazen en verhuurders met regels over hoe je moet werken óók pooiers. Je bent niet voor jezelf aan het werk, maar voor hem, want hij is je baas, en het is zijn zaak. In ieder geval tot je hem dumpt. Zonder meiden heeft hij geen zaak.

De klassieke pooier, die je beschermt en die klanten voor je werft, die dus echt werk doet, die bestaan haast niet. Je hebt ze wel die wat slapjes werven met een website en je afspraken beheren, maar het is echt geen werkverdeling. En bescherming, die heb je nou de bendes wegzijn niet meer op dezelfde manier nodig, dus daar hoef je ze ook niet voor te hebben. Nou ja, met het heksenjagen komt er weer ruimte voor de bendes terug, dus misschien komt het wel weer.

Volgens mij heb je twee groepen van soorten pooiers. Je hebt de harde pooiers, en de zachte. Harde pooiers houden hun relatie met jou zakelijk en clean. Dat betekent niet dat ze ook goed voor je zijn. Ze gaan alleen geen emotionele band met je aan. Jij bent hun zakenrelatie, meer ben je niet. En harde pooiers zijn link. Die zijn vaak gewoon afpersers, die jou flink laten betalen voor het zijn van hun meisje. In de bendestijd was dat nog de moeite waard, tegenwoordig lijken ze bijna niet meer te bestaan.

In de bendetijd was het belangrijk dat hij je pooier was, en niet dat je hem als beveiliger had. Als jij de baas bent, kunnen ze jou gewoon zo intimideren dat je je beveiliger terugroept. Maar als hij je pooier is, heb jij niets te zeggen over hem, en moeten ze hèm intimideren, en de penoze vindt kleine meisjes toch makkelijker te intimideren dan grote mannen uit gewelddadige subculturen. Ze weten niet met hoeveel buren en familie hij dan aankomt.

Je hebt ook pestkoppen die je zaken komen verpesten als je ze niet betaalt. Die komen opeens op je raam kloppen als er een klant binnen is, of die blijven voor je raam staan zodat iedereen doorloopt. Die noem ik dus afpersers, geen pooier, want die zijn niet de baas over je. Die komen je gewoon afpersen zonderdat je voor hem werkt, dus daar zit dat initiatief niet in waar ik het over had.

Harde pooiers moeten alert zijn. Dat merk je ook aan ze. Ze hebben geen binding met jou, en jij niet met hem, dus zo snel als ze erger worden dan een andere pooier of naar de politie gaan, dan ruil je ze in. Dat weten ze. Ze moeten dus op hun prijzen passen, en hoe ze je behandelen. Ze moeten het minst slechte van de kwaden blijven. Ze zitten op het dunne lijntje, dat ze je genoeg aanpakken dat je ze maar betaalt, maar niet zoveel dat het teveel wordt en je ze laat pakken.

Daarom zijn de zware jongens er nu ook haast helemaal niet meer. Het is nu een bovengrondse toestand geworden, en dat zorgt ervoor dat je niet meer zo op hoeft te passen voor de pooiers. Het is nu makkelijk om zonder pooier te werken. Met het bordeelverbod zat je in sommige sectoren altijd haast wel vast aan het penozewereldje, maar nu kan je makkelijker bovengronds werken. Het is heel moeilijk om daarmee te kunnen concurreren, dus ze verdwijnen. Als de nieuwe wet dat niet terugdraait tenminste.

Er was in de bendetijd wel een manier, dat liet Sjaban wel zien. Die was gewoon zo gewelddadig dat de andere pooiers er niet tegenop durfden, met zijn hele familie achter zich. Die kon dus alles doen wat hij wou, en je kon niet overstappen. Geen andere pooier durfde je over te nemen. En naar de politie stappen deden de meisjes wel, maar de politie deed maar één ding, namelijk je naam aan Sjaban doorgeven. Jaren voor ik begon waren er al meisjes naar de politie gestapt, en pas jaren nadat ik wegging hebben ze hem eens opgepakt. Hij kon alles flikken.

Dat is overgegaan, en niet door de politie. Die hebben immers maar een handjevol van die bende opgepakt. Er waren alleen steeds meer meiden die kwamen uit landen waar je makkelijk een privé-legertje kan huren om lastige Koerden aan te pakken, en dat zorgde voor steeds minder macht voor Sjabans mannetjes. En zo heeft het zichzelf geregeld. Als Sjaban nooit was opgepakt, zat hij nu nog met een meid of tien, terwijl hij de andere met rust liet.

Met hoe de gemeentes het nu doen, krijg je wel iets wat erop lijkt. Als je betrokken bent geweest bij een bedrijf dat door de overheid van mensenhandel-betrokkenheid is beschuldigd, krijg je ook veel moeilijker een plek ergens anders. Dat je niet wegkan dat maakt je kwetsbaar. Sjaban deed dat door overal in het ramengebeuren van Nederland zich te laten voelen, de gemeentes door onderling te gaan samenwerken. Het is hetzelfde.

Het is economie, zo moet je kijken. Die jongens zijn niet bang voor de gevangenis, als ze maar genoeg verdienen. Als ze voor vier ton een jaar moeten zitten, vinden ze dat niet erg. Als ze voor vijfduizend Euro een half jaar de bak ingaan, dan kijken ze wel uit. En als ze kunnen zorgen dat zij die vijfduizend krijgen, en een sukkel die voor ze werkt de bak ingaat, vinden ze het weer prima. Dus zoals nu, als de opbrengsten laag zijn, en je kansen om je gang te gaan slecht zijn, dan doen ze het niet. De meisjes stappen nu nog wel naar de politie.

Maar niet alles is economie. Die jongens zijn soms bereid om heel weinig te verdienen voor een hoop werk. Je ziet bij pooiers vaak iets wat je ook weleens bij andere criminelen ziet: ze kijken neer op gewoon werk. Wat ze doen vinden ze slim, ookal verdienen ze vaak maar weinig voor best veel "werk" dat ze toch moeten doen. Het is alleen geen "werk" waar iemand anders iets aan heeft, dus dan voelen ze zich niet uitgebuit. Ik vind het maar onzin, maar sommige soorten criminelen geloven hier heilig aan.

Moderne bordeelbazen, madams en escortbazen vallen ook onder harde pooiers. Maar dat zijn helemaal slapjanussen, je hebt ze alleen maar omdat je een aanloopplek nodig hebt. Die persen je misschien niet af met geweld, maar die gebruiken gewoon dat je zelf niet zomaar een aanloopplek kan starten. Ze melken hun vergunning. Het is wel makkelijk om ze te zien als zo'n zetbaasje van een pooier. Het komt op hetzelfde neer. Ze gebruiken alleen geen eigen geweld, maar het geweld van de overheid.

Genoeg over harde pooiers, want dat is simpel genoeg, en het maakt het allemaal ook niet veel duidelijker. Ik wil het vooral gaan hebben over zachte pooiers. Een zachte pooier is een pooier die een emotionele band met je begint. Zo verbindt hij je aan zich, en dan is voor hem het makkelijker om jou te motiveren als hij economisch niet goed voor je is. Dat wil helemaal niet zeggen dat hij ook áárdig is. Sjaban was voor zijn eigen meiden een zachte pooier.

Harde pooiers hebben een economisch voordeel te bieden, of gewoon dat ze niet je leven zuur gaan maken. Zachte pooiers werken door emotioneel met je verbonden te worden. Inplaatsvan een afweging over of die pooier wel goed voor je is, volg je dan je emoties en blijf je bij die vent terwijl hij al je verdiensten opzuipt. Dat lijkt allemaal heel raar, en daarom zijn er ook hele rare verhalen over gangbaar, dus daar ga ik in het stukje over twee weken wat opin.

Moskou aan de Amstel

Dit is geen recensie-site, maar als ik eindelijk een boekje tegenkom dat de moeite waard is, dan vind ik wel dat dat een eigen stukje moet hebben. Ik had al eerder verteld dat dit boek in de winkel lag, nou ja, online dan, want ik zie het nergens bij de boekhandels, maar het was een beetje onderaan mijn stapel boeken gekomen, iets wat ik nogeens moest lezen. Het heeft geduurd tot gisteravond, toen een klant afzei, dat ik er tijd voor had, en ik heb het in één ruk uitgelezen.

Het boek is door Metje Blaak geschreven, en die toon pik je er meteen uit. Zij heeft een bepaalde manier van praten, en ze is weer heerlijk open en eerlijk. Metje beschrijft sommige dingen met een half woord, maar daar heb ik genoeg aan om meteen te snappen wat ze bedoelt. Metje is een pleaser geweest, een soort hoer waar ik misschien nog maareens een heel stukje aan moet besteden. Dat zet heel erg haar toon.

Ze is lief. Ik heb haar ooit een keer in levende lijve gesproken, maar dat was heel kort, en niet genoeg om ook een indruk te krijgen. Ze was met vrienden. In het boek zie je dat lief zijn terug. Maar zoals je wel vaker hebt met lieve mensen, hakt het er heel hard in als mensen haar dan verraden en in de rug steken. Dit hele boek komt van die ervaringen. Een beetje bitterheid zit wel in het boek, maar het overheerst het boek niet.

Het boek is geschreven omdat Metje haar ervaringen met de overheid en de hulpverlening kwijtwou, maar de aftrap kwam van Patricia Perquin. Die heeft Metje flink geschoffeerd, en Metje is dan niet zoiemand die dat zomaar laat zitten. Patricia heeft veel mensen geïntimideerd met haar advocaat Thijm en haar knokploeg Asscher en van der Laan, maar Metje is niet zomaar het zwijgen op te leggen.

De schrijfstijl is duidelijk niet wat de ghostwriters ervan maken. Het is geen eenheidsworst, ze schrijft op haar eigen manier, en dat leest lekker weg. Die ghostwriters zetten er altijd sfeerbeelden bij die je niet had bedoeld, dus dat vind ik wel een belangrijk pluspunt.

Ik word door mijn collegaatjes vaak naïef genoemd. Daar hebben ze soms ookwel gelijk in, dat merk ik langzaam steeds meer. Dan bedoel ik trouwens niet naïef op de manier dat mensen met een mening over de prostitutie meestal naïef worden genoemd, dat je het te mooi zou zien. Maar naïef dat je de verhoudingen tussen mensen te simpel ziet, en dat je de kleinzieligheden te weinig ziet. Op die manier vind ik Metje soms ook naïef. En dat vind ik een ontroerende eigenschap.

Zoals ze praat, is ze de neutraalste stem over de Rode Draad die ik ooit heb gehoord. Ik heb wel mails gekregen van ex-Rode Draders, en die hebben allemaal andere verhalen, over hoe dat daarbinnen nou ging. De meeste willen me alleen informeren, sommige anderen willen dat ik partij kies. Maar Metjes boek is denk ik de nuchterste manier om te kijken naar hoe dat daar nou ging. Volgens mij heeft ze daar wel kijk op gehad.

Ik lees wat ik al hoorde van mensen uit de overheid. De Rode Draad is erin geluisd met "de subsidiestrop." Dat is dat je als luis in de pels zegt dat iets beter kan, de overheid geeft je de kans om dat te doen met overheidsgeld, maar dan moet je wel vaste mensen aannemen. Zodra die door de proeftijd zijn, en je niet meer van ze afkan, moet je je mond houden en gehoorzamen, want anders kappen ze je subsidie af. En je hebt nu salarissen te betalen.

Metje heeft veel contact gehad met de pers en de instanties. Daar kan ze ook levendig een beeld van vormen. Dat vond ik erg nuttig, want als ik contact zoek krijg ik haast nooit antwoord. Dat was voor mij een leuk stukje achtergrond. Heel veel wat ze schrijft ken ik al, of heb ik in ieder geval weleens gehoord, en juist die dingetjes die echt nieuw zijn vind ik heel interessant.

Haar samenvatting van de belangen die bij Project 1012 spelen vind ik goed. Haar uitleg over de opkomst van het Scharlaken Koord is ook goed geraakt. Ik heb daar wel respect voor, op een soepele manier zeggen wat je moet zeggen, in weinig woorden en met de toon die je hebben wil. En haar beschrijving van de doofpot als de gemeente Amsterdam weereens op zijn bek gaat is smullen.

In het boek zet ze ook een scherpe noot neer over de meiden die elkaar afvallen. Met al dat volgen van het drama in Utrecht krijg ik goed mee wat voor een spinnennest het daar is, en ookal zijn Zandpadhoeren een slag apart, de rest van ons is niet héél veel beter. Hoeren klitten niet samen, we zijn nogal asociaal op die manier. Nou ja, daar heeft Puttana ook al een goed stukje over geschreven ooit.

Er zijn ook stukken waar ik minder over te spreken ben. Hoe ééndimensionaal ze is over pooiers, dat ze gelooft in grote maffiastructuren, hoe hard ze schrikt van dreigende gekkies, hoe verkeerd ze het telefoontje met een vijftienjarige meid aanpakt, wat paranoia gedoe over dat de Rode Draad zichzelf failliet kon hebben laten maken om van háár af te zijn, dat vind ik jammer. Hoe ze P&G292 afdoet vind ik niet netjes, dat is geen belangenorganisatie en die moet je ook niet zo zien. Maar dat zijn geen grote gebreken.

Wat heel mooi is, is haar éérlijkheid. Ze verdenkt Stakelborough van Geisha ervan dat ze Perquin is, of er veel mee temaken heeft, en later blijkt dat het anders is. Daar komt ze voor uit. Dat had niemand geweten, als ze het had verzwegen. Maar ze zet het neer, omdat het nou eenmaal bij het ware verhaal hoort. Dat is best moeilijk, want je hebt toch altijd de verleiding om het verhaal een beetje naar je hand te zetten. Daar heb ik respect voor.

Ik heb wel kritiek, maar ik ben dan ook iemand die hele duidelijke meningen heeft over hetzelfde onderwerp, en ik ben nou eenmaal een kritisch iemand soms. En je zal nooit het helemaal met iemand eens zijn. Maar er staat ècht heel veel goeds in dit boek, en ik wil echt duidelijk hebben dat dit een góéd boek is, en erg de moeite waard. Andere boeken die nu in omloop zijn tippen er niet aan.

Ze heeft een mooi boekje geschreven. Als je mijn politieke stukjes leuk vindt, dan zal je zéker dit boek ook leuk vinden. En als je gewoon eens wil lezen over hoe dat nou ging met de Rode Draad, met Perquin, en met Metje zelf, dan grijp je niet mis. Eigenlijk denk ik dat heel veel mensen het wel een leuk boekje zouden vinden! Je kan het hier kopen, er staat zelfs al een proef-hoofdstuk online.