maandag 25 februari 2013

De geur van de Wallen

Donderdag was ik in de stad, lekker shoppen voor de lente. Ik had de hele dag er vrij voor genomen, en lekker geluncht in een Ierse pub. Het was echt zo'n dag dat je even helemaal decadent uit je dak gaat. Ik was 's ochtends uitgeslapen, en na het ontbijt had ik mezelf op een taxi getrakteerd, en was ik lekker het centrum ingegaan. Ik had al sjaals, jasjes, schoenen, parfum, lotions en bodyscrub gevonden, en ik was best met de geurtjes bezig geweest in de parfumeries.

Ik liep weer de straat op, en ik was een SMS aan het schrijven, toen ik opeens een geur rook die me helemaal van mijn stuk bracht. Het was haast of ik schrok. Het was een simpele geur, maar de herinneringen die eraanvastzitten lieten me plotseling vergeten waar ik was, en waar ik mee bezig was, en ik was heel eventjes in de war.

Het was een geur van kokosolie en sigaretten. Dat is geen hele rare geur, maar voor mij is dat voor altijd de geur van de Wallen. Mijn kast op de Wallen rook altijd zo. Ik gebruikte geen kokosolie, en ik weet niet wie dat wel deed, maar de sigaretjes deed ik er zelf bij. Misschien was het wel een schoonmaakmiddel, maar ik heb altijd het gevoel gehad dat er gewoon kokosolie als massageolie was gebruikt, en dat dat er nooit meer uitkwam.

Toen ik op die straat stond, was er nergens waar die geur duidelijk vandaan kon komen, en ik heb zelfs getwijfeld of ik het me maar verbeeld had. Ik heb rondgekeken, want ik wou héél graag weten waar die geur vandaan kwam. Ik voelde me aangesproken, eigenlijk. Het was maar een paar tellen, voordat ik weer mezelf was en begreep dat dit geen rare geur is, die ik dus best zomaar tegen kan komen, maar ik voelde me opeens terug in mijn kast.

Die SMS heb ik niet meer afgemaakt, want ik was zo afgeleid dat ik vergeten was waar hij over ging. Ik was met mijn hoofd ook niet meer bij shoppen, ik zat alleen nog maar vol met heimwee. Die tassen met spulletjes, waar ik zo blij mee was een paar tellen eerder, zaten nu erg in de weg, en ik wou ervanaf. Waarom hebben ze in winkelstraten geen kluisjes waar je je spulletjes tussendoor weg kan doen?

Ik heb mijn wandeling over de Wallen dus gemaakt met twee handen vol met tassen, en ik had het netzogoed kunnen laten. Het is allemaal anders geworden, het is vooral dóóds. De toeristen komen nog steeds langslopen, een eindeloze optocht, maar ik vraag me echt af waarvoor want er zitten maar een paar meiden op de middag. Er is ook geen hoerenleven meer. Vroeger overheersten we de Wallen, het was hoeren met de coffeeshops en peepshows ertussen, en nu is dat echt weg.

We waren er zo aanwezig, dat je ook straatleven had met de hoeren. We praatten op straat, want het was ònze straat, nu zouden we zo'n beetje omvergelopen worden. Toen had je ook toeristen, maar ze waren nog bij ons op bezoek. Ze waren wat stiller, en ze pasten zich een beetje aan, maar nu zien ze vooral elkaar, en dat zorgt alleen maar voor een hoop melig gedoe en mensen die foto's staan te nemen.

Het karakter van zo'n wijk is iets bijzonders. Er zijn krachten aan het werk, en die vechten met elkaar. Je had vroeger zoveel meiden dat we gewoon doordat we met zijn allen waren de sfeer bepaalden. We hielden elkaar in de gaten, en dat sociale wereldje was voor ons heel belangrijk. De pooiers waren natuurlijk een probleem, maar je kon die een beetje tegen mekaar uitspelen als je niet op je mondje was gevallen. En de kamerverhuurders hadden nog niet zo'n rotsvaste monopolie, want de vergunningen deden er nog niet toe. Die konden dus ook niet zulke dictators zijn. Je kende vooral de andere meiden, en zo hadden we een sociale verbinding. Een meid die niet wou praten viel erg op.

Nu is het een horecastraatje met wat meisjes. Ik weet niet hoeveel contact ze met elkaar hebben, maar het is niet meer vanzelf wat er is. Het is zo uitgedund, dat je niet meer de andere meiden toch wel ziet. Dan heb je ook die samenwerking niet om je hoofd boven water te houden. In de Trompettersteeg en daarachter is het nog druk genoeg nu, maar dat is wel meteen weer minder open, en het is nou ook niet omdat er zoveel meisjes daar zijn, maar omdat het zo klein is. Dat is ook nog wel een hele andere sfeer. Jammer, want ik kwam juist even om de sfeer op te snuiven.

Genoeg gezeik over dat ik het zo veranderd vind, want daar schreef ik eerder al een veel beter stukje over, en als ik dat teruglees denk ik niet dat ik dat kan verbeteren. Ik moet eens wat vaker mijn oude stukjes opnieuw lezen, want het is alsof ik mijn dagboek opensla. Er staan soms mooie gedachtes in die ik toch helaas vergeten was.

Als je een trouwe lezer van mijn blogje bent, heb je vast vaak genoeg van me gelezen dat ik heel veel gedacht en geprobeerd heb, om de beste soort van prostitutie voor mezelf te vinden. Dat is wat ik nu doe, thuisontvangst met af en toe wat escort. Daar ben ik ook niet van mening over veranderd. Toch kan ik helaas niet zeggen dat àlles wat bij de thuisontvangst hoort, beter is dan achter de ramen.

Er zijn best wel dingen die ik soms mis, en dat zijn soms ook dingen die ik meestal niet mis. Er zijn best dagen dat ik terugverlang naar het oppervlakkige fabriekswerk wat het achter het raam is, ook al past het eigenlijk niet bij me. Het is iets wat ik niet altijd kan doen, maar het is zo lekker ongecompliceerd. Je hoeft je niet lang te concentreren, en het is vooral aanloop, zodat je ook met een leuke flirt nog wel genoeg omzet hebt zonder de klanten te binden.

Ik mis denk ik vooral het gevoel dat ik zó weg kon lopen! Achter de ramen ben je veel minder bezig met je bedrijfsvoering, je hoeft niet met je advertentie te werken, want die heb je niet, en je hoeft je minder van je reputatie aan te trekken, want die doet er minder toe en de verwachtingen zijn lager. Je bouwt dus niets op, en dan is het veel makkelijker om weg te lopen. Dat geeft een gevoel van vrijheid.

De thuisontvangst op mijn manier is ècht iets waar ik met mijn hele hart van hou hoor, en ik zal ook niet wisselen, maar ik heb zoveel geïnvesteerd dat alles wat ik doe dat niet goed is voor mijn werk heel erg als verlies voelt. Mijn bedrijfje leeft me. Dat had ik achter de ramen niet, terwijl ik toen ook voor mezelf werkte. Het stond verder van me af, en ik zou zo weer opgebouwd hebben wat ik achter zou laten.

Op de Wallen ben je een stukje van een stuk cultuur. Mensen hebben verwachtingen van hoe het is omdat de Wallen een reputatie hebben. Dat was zo toen ik er werkte, dan. Als je voor jezelf werkt moet je het allemaal zelf waarmaken. Dat is wel veel zwaarder. Bovendien heb je niet iets om in méé te gaan, en dat is ook wel erg fijn, als ik erover denk. Toen ik op de Wallen stond, had ik een plekje in Nederland op zijn breedst, waar ik er gewoon bijhoorde.

Voordat ik die geur rook, had je me niet hoeven te vragen welke geur bij de Wallen hoorde. Maar nu is het voor mij duidelijk dat dit gewoon voor mij heel sterk verbonden is. Ik wist niet hoe sterk die heimwee opeens zou zijn. Ik was vergeten dat een stukje van mij altijd achter mijn raam hoort. Maar ik vraag me wel af, zou die heimwee, en de pijn van het missen, netzoerg zijn als ik niet wist dat ik nooit meer op diezelfde Wallen terug kon komen, omdat dat gewoon er niet meer is?

9 opmerkingen:

Richard zei

Geuren zijn heel sterk in hun verbinding met emoties. Ze staan in direct contact ermee zonder tussenkomst van "hogere" hersenstructuren. Mooi hoe je dan ineens weer jaren terug bent in gedachten. Met dit stukje wordt wel veel duidelijker hoe de situatie op de Wallen is veranderd. Ik kon er in de laatste keren dat ik er was niet zoveel van herkennen hoe je jouw eigen situatie daar beschreef. Vooral heel veel toeristen en schreeuwers en vele lege ramen of zelfs helemaal geen ruimte voor prostitutie.

Vroeger was er dus veel meer een gevoel van "samen" en het is gewoon een fijn gevoel inderdaad om dingen te kunnen delen met anderen die soortgelijke ervaringen hebben. Bepaalde aspecten wil je weer ervaren, maar andere juist niet. Een beetje zoals ik school heb ervaren, maar daar zou ik ook niet meer naar terug willen. Ach ja, vroeger...

Richard

Anoniem zei

Proust!

Anoniem zei

Bij mij als ouwe kraker is het de geur van brandend hout. tijdens een feest op het adm bezopen om het kampvuur. In de silo wachten rond de houtkachel op dat konijnenvoer. De brandende barrikades van t entrepotdok. De fakkelshows met petroleum! Wat een tijden..

Wat is t SOAI geworden!!!

Anoniem zei

De geur van de Wallen is toch vooral wiet?

Unknown zei

Aftakeling van de wallen zie ik als succes van antiprostitutie, prostituee's gaan bij voorbaat al illegaal ergens anders werken, wie wil die discriminerende vernederende controles nou. Puur gemakzucht en lafheid van de overheid om de prostituee's te pesten ipv de mensenhandelaren te pakken.
Co.

Donkey zei

Zondares, zou je willen vertellen over het uitspelen van pooiers tegen elkaar door prostituees. Je hebt het er nooit over gehad. En ik besef ineens dat je een tijdgenoot was van Saban B toen je op de Wallen werkte. Heb je hem wel eens gezien?

Zondares zei

Pooiers uitspelen heb ik nooit hoeven te doen. Ik zat tussen meiden die een pooier hadden, maar ik ben maar een paar keer aangesproken. Ze hebben me nooit wat gedaan. Ik heb weleens gedacht dat ze dachten dat ik al een pooier had ofzo.

Uitspelen heb ik het over meiden die dreigen met een andere pooier in zee te gaan als ze niet beter behandeld worden. Toen met Sjaban begon het een probleem te worden omdat hij ook meiden van andere pooiers ging afperssen. Voor die tijd kon je gewoon pooiers tegen elkaar uitspelen.

Sjaban heb ik wel gezien hoor. Echt een agressief anabolen-mannetje. Hij had nooit aandacht voor me, daar ben ik blij om. Ik kende meiden die voor hem werkten een beetje. Je moest hem niet boos maken, hij was heel gewelddadig om niets.

Er zijn aangiftes tegen hem gedaan, maar die bleven dan op de plank liggen. Je kreeg van de agenten te horen dat ze ook nietzoveel ermee konden. Dat je beter uit kon stappen. En dat je beter geen aangifte kan doen, want dan hoort hij van de politie wie dat deed. Het duurde jaren voor er eens wat gebeurde. En toen lieten ze een flink stuk van de bende ook nog gewoon met rust. Gelukkig was het toch al een aflopende zaak toen. Ik hoop dat Puttana nog even inspringt, die weet hier veel meer over.

Donkey zei

Klopt het was sommige zeggen dat Saban feitelijk de baas was op de Wallen? In één van die rechtspraak-bestanden zegt een vrouw dat de Wallen een groot team waren. Dat andere pooiers toestemming moesten vragen aan Saban om er hun vrouwen te mogen plaatsen, en daar moesten ze Saban voor betalen. Er waren ook bijeenkomsten tussen pooiers onderling met Saban aan het hoofd. Ook Ruth Hopkins heeft een bordeelbeheerster op De Wallen geïnterviewd die zegt dat Saban de baas was op de Wallen.

Je vertelde dat je ook mannetjes had aan wie je betaalde voor een beetje bescherming. Betaalden zij ook aan Saban?

Zondares zei

Sjaban is nooit helemaal de baas geweest. Er was een groepje die we de Russen noemden, ik denk dat het Oekraieners waren, en die hadden geen last van hem. Voor de rest is hij best even een plaag geweest, maar toen het duidelijk werd dat de politie ondanks de aangiftes en verklaringen niks ging doen zijn heel veel vrije meiden gaan wieberen. Ik weet niet wat er daarna gebeurde, maar er zullen toen wel niet veel meiden meer zijn geweest die een scheur tegen hem opzetten. Ik ben toen namelijk ook weggegaan, het was gewoon niet veilig meer. Het was niet alleen maar een signaal van de politie aan ons "je wordt niet geholpen" maar ook een signaal aan hem "je kan alles maken zonder dat je last met ons krijgt" dus hij werd meteen veel arroganter. Dat is gevaarlijk bij die types.

Ik heb nu mannetjes voor mijn beveiliging. Op de Wallen had ik helemaal niks, want ik had al een exploitant en de politie die woonde daar zo'n beetje.

Saban was niet het hoofd van de pooiers, maar hij zat wel alle pooiers op hun kop. Vooral de kleintjes, de bikkers en de Marokkanen. En hij liet je overal voor betalen of je nou wat deed of niet.

Ik ga er niet verder op in, ik heb het niet nodig dat ik nogeens herkend word en hiermee in verband wordt gebracht. Ik heb net een stukje voor morgen opgestuurd naar mijn supporters, ik heb nog wel meer te doen. Misschien wil Puttana nog wel wat schrijven.