Mars voor beschaving

Dit is een stukje wat ik eigenlijk maandag wou schrijven, maar ik deed het toch maar niet. Maar het zit me dwars, dus ik zet het maar neer, ook al vind ik dat het eigenlijk niet op mijn blogje past. Ik schreef dit toen ik hoorde over de mars voor beschaving, omdat me dat niet lekker liet voelen.

Ik ben kunstenares geweest. Ik heb daar opleidingen en cursussen voor gedaan, en ik heb er mijn geld mee verdiend. Ik doe het nu niet meer, maar ik zag het ooit als wat ik de rest van mijn leven ging doen. Het was echt heel serieus voor me, en ik voel me nog steeds wel een kunstenares. Ik deed wat installaties, maar ik ging vooral voor sculpturen. Dat was ook waar ik mijn passie had.

Ik verdiende er best goed mee, vooral toen ik doorkreeg hoe je het moet verkopen. De kopers hebben geen idee van kunst, die doen vooral duur. Als je geheimzinnig en sexy doet, gaat de prijs flink omhoog. Als je de man liet denken dat hij met je naar bed kon als hij je kunst kocht, liep je binnen. Daar verdiende ik een flinke duit mee.

Maar als ik mijn kunst gewoon aan een handelaar verkocht, was het ook zó verkocht. Want ik maakte opvallende dingen, die leuk waren om naar te kijken, en om te voelen. Het nodigde je uit. Ik maakte kunst die wat deed, en die niet gewoon apart staat te zijn in een vitrine. Zonder de dingen eromheen verkocht ik het voor veel minder geld, maar daar gaat het niet om. Ik had ervan kunnen leven.

Ik gaf niet alles op wat ik verkocht, want in de kunst gaat het toch heel vaak zwart. Op die manier kon ik nog van de WIK gebruikmaken. Eigenlijk had ik niet voor de WIK in aanmerking moeten komen, omdat ik nooit de kunstacademie heb afgemaakt, maar het lukte me toch, via mijn vader. Ik weet niet hoe die dat heeft gedaan. Ik heb dus ook subsidie gekregen!

Zonder die subsidie had ik wat minder lekker geleefd, maar dan was ik misschien ook wat verantwoordelijker geweest. Als ik nu geen zin had deed ik gewoon niets, toch geld genoeg. Ik zorgde gewoon dat ik een soort LAT-flirt had met kunsthandelaars die werden benaderd voor grote bouwprojecten, die verplicht zijn om kunst te kopen, en dan kreeg ik een budget om iets te maken wat hij aan ze kwijtkon. Je kan dat ook als gesubsidieerd zien.

Ik zat best in een kunstwereldje. Ik was nooit beroemd, daar moet je geluk voor hebben. Je hoeft er niet echt goed voor te zijn, ga maar naar een museum. Je moet toevallig in de mode zijn. Ik had wel contact met mensen die hoog aangeschreven staan. Daar ging ik ook weleens kijken, ze zijn vaak erg hoovaardig en hebben graag publiek.

Om kort te gaan, ik heb dus best ervaring met de kunstkliek, en ik heb er zelf mijn brood mee verdiend. En wat er nu wordt gedaan met die mars voor beschaving slaat nèrgens op! Ik ben ook heel verbaasd hoe sympathiek de media erover zijn, want er wordt klakkeloos overgenomen dat de kunstsector zo onder druk staat.

De kunstsector bestaat vooral vanwege gesubsidieerde freubelaars, die niet wèrken, maar kunstenaartje spelen. Als je als kunstenaar wil werken, maak je dingen die je kan verkopen. Al dat gezeur over dat je je kunst authentiek wil houden, is dat je gewoon je niet wil aanpassen, en vindt dat je het maar gewoon moet krijgen. Ik maakte ook onverkoopbare dingen omdat ik ze leuk en bijzonder vond, maar ik verdiende wel mijn brood door ook andere dingen te maken.

In het theaterwereldje, in de Nederlandse film en op TV zie je telkens dezelfde acteurs. Is dat echt het beste wat Nederland te bieden heeft? Natuurlijk niet, er zijn veel meer getalenteerde acteurs, maar die komen niet aan de bak omdat ze niet bij het old boys network horen. Er is bij films een klein groepje mensen die alle subsidie opvreten, en er komt minder diversiteit door, niet méér.

De dans is ook een vreemd wereldje dat op subsidie draait. Dansers zijn geweldig knap met wat ze doen, maar ze zijn werkeloos òf ze verdienen goed in een subsidiemolen. De dans is iets wat heel duur betaald wordt, als je een balletkaartje wil kopen ben je fortuinen kwijt. En wie wil moderne dans zien? Het is hoovaardij die alleen bestaat door subsidie, want ze dansen allang niet meer voor het publiek, maar daar willen ze de verantwoordelijkheid niet voor nemen.

Het kan ook anders, van den Ende en de Mol hebben succesvolle dans en theater opgezet. Natuurlijk gaat daar ook veel subsidie heen, maar die doen het wèl voor het publiek, en dat merk je aan de inkomsten. Zij nemen het wel serieus, en de andere producenten niet. Dat is de reden dat je wèl hoort van de commerciële musicals, en niet van de moderne balletten.

Voor opera, en klassieke muziek, maak ik wel graag een uitzondering. Dat gaat om het behouden van de cultuur die we niet meer terug kunnen krijgen als het uitsterft. Bovendien hebben die mensen een enorme opleiding nodig. Ik vind het wel nuttig dat we dat behouden. Het moet er zijn, en we maken er telkens toch wel kennis mee. Er zijn veel muziekstukken die we vaak in de achtergrond horen, die de basis zijn van onze muziekcultuur. Ze worden niet geplugd en gepusht door de industrie omdat er door de wetten geen geld inzit om dat te doen, dus ik vind subsidie daar wèl op zijn plaats. Maar die mensen nemen dan ook genoegen met een hongerloontje, als je kijkt naar hoeveel ze moeten studeren.

Performance art en installaties, die zijn vaak apart voor het apart, en er zit echt niet veel werk aan vast. Ik deed het omdat het supermakkelijk verdienen is. Je bent er ook niet veel geld aan kwijt, dus wat heb je dan voor subsidie nodig? De onkosten zijn minder dan je denkt. Je hebt gewoon bijna geen drempel.

Kunst doe je niet omdat je gesubsidieerd wordt, je doet het omdat het in je bloed zit. Je wordt kunstenaar als je goed genoeg bent om het ook te verkopen, zodat je het zelf kan financieren. En ik doe het daarom nogweleens, ook al is het iets waardoor ik nu tijd en dus geld kwijtben! Kunst vindt wel een manier.

De mensen die hier op mars gaan, willen dat hun hobby wordt gefinancierd. Ze willen een bruisende kunstwereld waar ze nietteveel werk of geld aan kwijtzijn. De theatergroepen hebben geen superluxe theater nodig, je kan ook een andere hal huren voor je voorstellingen. Dat doen veel amateurgroepen toch al. Muziekgroepen oefenen toch al vaak thuis. Het is niet echt nodig om grote voorzieningen te hebben.

Al zouden de voorzieningen verdwijnen, dan verdwijnt de meeste kunst niet. Het wordt alleen harder werk om zelf dingen te regelen, maar dat kan best. Het is toch al goed te doen. Misschien zorgt het voor wat nederigheid, dat kan geen kwaad met al die ego's. In de kunstwereld zijn er veelteveel mensen die dikdoen, en als je zelf voor je brood moet werken gaat dat er misschien wel een beetje uit.

En die voorzieningen verdwijnen niet zomaar. De bezuinigingen zijn nietzogroot. Ik heb gelezen dat we teruggaan naar het nivo van tweeduizendvijf, en toen hadden we een levende, bruisende kunstwereld met alle voorzieningen die je kon wensen. Ze willen dus niet alles gaan slopen, het wordt alleen de bezuiniging doorvoeren die we overal hebben. Bezuinigen in het onderwijs gaat zelfs al verder. En dat is onze toekomst.

De kunst wordt gesponsord, mensen die erin werken krijgen meer voordeeltjes dan mensen in andere soorten werk. Zonder dat het een goeie reden heeft. Dat is waarom het goed is om erin te gaan snijden. Kunstenaars zijn niet belangrijker dan gewone mensen, en ze doen iets wat voor veel mensen een hobby is. We zijn niet beter, dus we hoeven niet een streepje voor te krijgen op mensen die ander werk doen.

Deze mars vind ik misplaatst, en het maakt alleen maar het beeld van de verwende arrogante kunstenaar sterker voor mij. Kunst draagt bij aan de samenleving, natuurlijk. Maar het moet wel de moeite waard zijn. Als je kunst maakt die niemand wil, en die jij alleen maar mooi vindt, waarom moet iedereen je dan tòch betalen?

Ik zie wat ik nu doe in de prostitutie ook wel als kunst. Ik lever bij elke klant een kunststukje af. Soms is het kunst met de kleine k, soms met de grote K. Maar wat ik doe wordt betaald door de klant. En die is dan blij met wat hij krijgt. Dat is lang niet altijd zo in de kunst, dan hadden we ook geen subsidie meer nodig.

Misschien is het ook wel jaloezie, want de overstap van de kunst naar de prostitutie was voor mij heel hard. Het was niet meer preferente huisvesting met een studio, maar uitzetting. Het was bij de Belasting niet meer "we begrijpen wel dat het zo gaat in de kunstwereld, maak je maar niet zo druk", maar een naheffing van meer dan een ton. Het was niet meer speciaal kunstenaarskrediet, maar gewoon geen rekening bij de bank kunnen openen. Het was niet meer met de haakse slijper werken in de tuin, en dat ze dat maar van me moesten pikken, maar een pb krijgen voor werken zonder vergunning. Geen gratis reclame op borden op het treinstation, maar geheimhouden omdat je anders telkens nieuwe ramen in je auto moet laten zetten. Niet meer vrijstelling van alles wat de gemeente doet, zoals belastingen of sollicitatieplicht, maar vergunningen, leges en procedures voor alles.

De kunst heeft het niet moeilijk, ze zijn verwend!

Wurgseks

Bij wurgseks denk je meteen aan David Carradine. Hij is niet de enige die zichzelf per ongeluk heeft gedood door zich te wurgen bij het masturberen, maar hij is wel de beroemdste.
Dan komen de tongen los, en vraagt iedereen zich af het toch zo ver is gekomen met zo'n perversie.

Wurgseks is een woord wat mensen gebruiken voor verschillende dingen, die eigenlijk heel anders dan elkaar zijn. Helaas zijn zelfs de mensen die eraan doen, er vaak niet van op de hoogte, dat er ook andere vormen zijn. Als je dus een klant hebt die wat met wurgseks wil, moet je doorvragen omdat je het anders niet weet.

Dit stukje over wurgseks behandel ik wat dingen die sommige mensen spannend kunnen vinden, en je hebt ze altijd die het dan meteen proberen, dus ik zeg het maar even heel duidelijk.

Wurgseks is gevaarlijk, van stikken kan je DOOD!

Is dat duidelijk? Ik wil geen dooien of mensen met hersenbeschadiging op mijn geweten. Het is een gevaarlijk iets, waar je heel goed moet weten waar je mee bezig bent. Als je risico's gaat nemen, gaat het mis omdat je tijdens seks nooit zo goed oplet.

De eerste soort van wurgseks die ik behandel is breathplay, dat komt uit SM en eigenlijk wordt er dan helemaal niet zoveel gewurgd. Meestal dek je dan de mond en neus af, zodat je sub geen adem kan krijgen. Deze soort gaat om het onder controle krijgen van je sub, en die vindt het spannend omdat je vanzelf een paniekreactie krijgt als je geen lucht krijgt.

Deze vorm is eigenlijk dus helemaal psychologisch. De macht van de dom over de sub wordt hiermee zo voelbaar gemaakt. Het is niet mijn kick. Ik heb weleens mannen die dit willen, en ik doe het dan wel, maar als ze paniek beginnen te voelen hou ik op, en eigenlijk zou ik dan door moeten gaan. Ik wil het alleen niet uit de hand laten lopen. Ik gebruik het woord paniek, ik denk dat er wel een andere naam voor is in de taal van de SM. Het gaat om de overgave van de vent.

Een andere soort van wurgseks is wat ze er in de krant altijd van maken. Het is hetzelfde als de choking game, jezelf zo wurgen dat je niet genoeg bloed meer in je hersens krijgt, en daar word je eventjes licht van in je hoofd. Het duurt maar een paar tellen, dus je hebt er nietzoveel aan, maar ze zeggen dat klaarkomen er veel beter van wordt. Ik kan het me niet goed voorstellen, maar sommige mannen jagen zoiets achterna, ook al moeten ze door het vuur.

Klanten die dit willen heb ik ook wel, die willen dan bij het komen dat ik hun keel dichtknijp. Ik doe dat wel een beetje, maar ik heb wel gemerkt dat een beetje knijpen snel genoeg is. Je hoeft ze niet echt te wurgen, als je maar een beetje drukt. Als er een ader gaat kloppen, of hij wordt heel rood, dan is het al genoeg, en moet je even je druk lichter maken. Dat vind ik gelukkig ook veel minder eng. Als je het doet, is de klant ook weer tevreden, maar veiligheid moet op de eerste plaats komen.

Er is zelfs een klant die bij me komt, en van mij alleen maar wil dat ik op hem pas terwijl hij zich wurgt bij het masturberen. Hij was vroeger een gemiddelde klant, maar hij kwam opeens over de brug dat hij wil dat ik oppas. Ik zit dan met een kopje koffie op het bed, hij hurkt op de vloer met zijn riem om zijn hals, die vastzit aan de deurklink. Dan rukt hij zich af over een Foxy op de vloer, terwijl hij een beetje tegen die riem intrekt. Ik heb nooit hoeven ingrijpen, en hij is me altijd erg dankbaar dat ik hem niet veroordeel. Nu ik erover nadenk, ik heb hem al lang niet meer gezien. Ik hoop dat hem niets overkomen is.

Je hebt ook de schrapzetters. Dat zijn mannen die niet echt iets hebben met wurgseks, maar je soms opeens vragen om hun keel dicht te knijpen. Het is opvallend, dat dat de meeste zijn. Toen ik net wat had geleerd over wurgseks, dacht ik dat die mannen allemaal op een choking game uit waren. Dat is alleen heftiger dan waar ze naar op zoek zijn.

Wat de meeste van die mannen willen, is even goed schrapzetten. Als je bij je keel wordt gepakt, ga je bijna vanzelf een heleboel spieren in je lijf hard aanspannen, en dat zorgt dan weer voor een grotere ontlading. Als een vent niet zoveel kracht in zijn lijf heeft, en het wil niet vanzelf komen, dan is dat wel een manier. Je hoeft hem er alleen niet echt voor te wurgen, ook al denken veel van die mannen van wel.

Het enige wat je hoef te doen is tegen zijn keel drukken, zodat hij een beetje tegen moet douwen. Dat is genoeg, dan heb je het al. En hij heeft dan de voordelen, zonder dat je het risico te groot maakt. Het werkt alleen als hij al flink aan het bonken is. En natuurlijk moet je dat nooit zomaar doen terwijl hij er niet op rekent!

Wurgseks is weer zoiets dat de meeste mensen niet begrijpen. Dat is meestal niet zo erg, want ik kan er wel mee omgaan, en dan loopt het toch goed. Maar hiermee lopen mensen, vooral mannen, zoveel risico omdat ze niet begrijpen dat je ook je lolletje kan hebben zonder dat risico te nemen! Het voegt zelfs voor de fetishisten niet zoveel toe, dat je er dood voor wil gaan.

Goed nieuws en slecht nieuws

Er is goed nieuws en slecht nieuws in het nieuws. Het goede nieuws is dat de politie een meisje van veertien heeft bevrijd uit de handen van zeven mannen. Gelukkig hebben ze daar nog tijd voor over.

Er is ook slecht nieuws. De EU heeft de beurs getrokken voor een grote anti-prostitutie-campagne. Er is zelfs een filmpje bij:

Prostitution neerlandais from Black Moon prod on Vimeo.

Ik ben een beetje geschokt door al dat onbegrip. Waarom doen ze altijd alsof het zo erg is?

Squash

Sorry van de lange stukken laatste tijd, dat was een beetje veel tegelijk. Soms ben ik heel erg met een onderwerp bezig, en dan blijft het maar komen bij het typen. Dat is misschien een beetje veel om te lezen in één keer. Misschien had ik het in tweeën moeten delen, en dan het tweede stuk op donderdag publiceren! De week ervoor was het ook al zoveel. Ik merk wel dat mensen de draad dan kwijtraken.

Dit stukje gaat niet over de prostitutie. Het is een stukje over mijn favoriete sport, squash.

Squashen heb ik niet altijd gedaan, en ik doe het alleen maar als ik er tijd voor heb. Dat is helaas nietzovaak. Ik heb bijvoorbeeld wel waterpolo gedaan, maar dat was eigenlijk helemaal niet mijn soort sport. Ik hou wel van zwemmen en balspelen, maar bij de vrouwen wordt er heel veel gemeen onder water geschopt, geknepen en gehaakt met vingers.

Squash was volgens mijn klasgenoten, en later de krakers, echt zo'n sport voor Pieter-Jannen met een jersey om hun nek geknoopt. Het was een soort van tennis voor yuppen. Ik was ervan overtuigd dat het niets voor mij was, net zoiets als golf. En net zoals golf heb ik het leren kennen via een klant van me. En golf vond ik niks, maar squash vond ik meteen leuk.

Squash gaat ongeveer zo: je hebt twee mensen in een kamer met een voormuur. De bedoeling is om de bal tegen de voormuur te spelen, en als je tegenstander de voormuur heeft geraakt, de bal weer tegen de voormuur te meppen voordat hij twee keer op de grond heeft gestuiterd.

De reden dat ik squash zo leuk vind, is omdat het niet een groot sociaal iets is, zoals het clubgebeuren bij tennis. Het is ook veel korter dan tennis, dus je kan even tussendoor spelen. Maar het belangrijkste is dat het een heel snel spel is, waarbij je lekker hard een klein balletje tegen de voormuur aanslaat! Gewoon even lekker stoom afblazen.

Ik heb er in het begin bewust voor gekozen, om het nooit serieus te gaan doen. Ik probeer wel te winnen, maar ik ga ermee om als een spel, niet als een sport. Ik doe het voor mijn lol. Ik weet bijvoorbeeld dat ik meer zou winnen als ik niet altijd kéihard zou slaan, maar dat vind ik nou eenmaal leuk.

Helaas denkt niet iedereen daar zo over. Bij sommige mensen moet je er echt een scheidsrechter bij hebben die oplet dat je tegenstander niet expres in de weg gaat lopen, want véél te veel mensen doen dat stiekem. Dan hoop je op sportief gedrag, en vraag je een let als het eigenlijk gewoon stroke was, en dan rollen ze met hun ogen en doen alsof jij de onsportieve muts bent. Vrouwen zijn vaak sportiever, maar ook die kunnen pietluttig en onsportief zijn hoor.

Squash is een onwijs leuke sport, waar ik goeie benen van krijg. Ik wou alleen dat er wat meer vrouwen waren die het deden. Ik kom vaak zomaar op een squashplek aan, en dan hoop ik dat ze een tegenstander voor me hebben. Vaak weet ik namelijk niet wanneer ik kan vanwege mijn werk, dus afspraken zijn moeilijk voor mij.

Dus vaak neem ik een baantje voor mezelf, en speel ik tegen de muur. Dat kan ook leuk zijn, maar samen spelen is wel veel leuker. Dan moet je reageren, en in je eentje gaat het veel te makkelijk. Maar als ik een baantje voor mezelf heb, komt er soms ook weleens iemand kijken. Die nodig ik dan soms gewoon uit, als hij er vriendelijk uitziet.

Al mijn lezers, ga het eens proberen. Je kan bij de meeste plekken en clubs wel iemand vinden die het uit wil leggen, en je kan rackets en ballen huren. Kom gewoon met je sportkleren en probeer het een keer. Het is ècht heel leuk, en het is een onterecht niet zo bekende sport. Misschien komen we dan wel op één baan terecht!

Schuwe, gevoelige, "lieve mannen"

Ik heb mijn oude poezie-albums weer van zolder gehaald, en allemaal doorgelezen. Jammer eigenlijk dat we daarmee ophouden als we niet meer op de basisschool zitten, eigenlijk is het best leuk. Ik kon echt een middag lang knutselen met stickers, glitter, en gekleurde pennen om zo'n gedichtje in iemands poezie-album te zetten. Dat is toch leuk, waarom zou dat alleen maar voor kinderen zijn? Als iemand het aan mij zou vragen, zou ik het zó weer doen.

Die poezie-albums las ik omdat ik op zoek was naar een gedichtje over een meisje dat een konijntje lokt door het op zijn gemak te stellen. Dat vond ik wel toepasselijk, want dit stukje gaat over het verleiden van lieve mannen. Er was vorige week een vraag in de reacties over lieve mannen, en ik vond het wel een stukje waard. Ik denk alleen niet dat ik hetzelfde bedoel als de vragenstelster. Het gedichtje heb ik niet gevonden, maar het stukje kan ook wel zonder.

Met lieve mannen bedoel ik mannen die vaak nogal verlegen zijn, en erg graag fijn voor je willen zijn. Vaak zijn ze heel netjes opgevoed, en doen heel erg hun best om je niet te kwetsen. Er zijn natuurlijk heel veel verschillende dingen die mensen lief kunnen noemen, maar ik gebruik dat de man zich erg op jou richt, en die zijn bijna allemaal schuchter. Je hebt ook nog pleasers, maar die kunnen beter een eigen stukje gebruiken.

Dit stukje is dus niet over mannen die gewoon aardig zijn. Die zijn er het meeste, en die kan ik gewoon behandelen als de gemiddelde klant. Daar hoef ik niet extra mee op te passen. Het gaat om die klanten die opvallen. Dat is even belangrijk, want als je denkt dat ik het hier heb over gewone aardige mannen, dan zie je dit stukje verkeerd. Dit gaat over de mannen die je niet op de gewone manier verleidt.

In het dagelijkse leven kom ik ze nietzovaak tegen, maar in de prostitutie zie ik ze regelmatig. Ze trekken vaak naar de prostitutie toe omdat ze bij een gewone meid niet snel zich op willen dringen. Bij een prostituee weten ze zeker dat ze welkom zijn. Dat is trouwens niet eens mijn idee, ik heb het vaker al van die mannen zelf gehoord. Bij ons weten ze dat als ze betalen, wij al blij zijn met hun bezoekje.

Ze zijn vaak overgevoelig voor het duw-en-trek-spelletje van het versieren. Als een meisje niet heel open is, druipen ze al af omdat ze denken dat ze het verprutst hebben. Daar zijn ze dan zo netjes en aardig over, dat het voor het meisje eruit ziet alsof ze het helemaal niet erg vinden om afgewezen te worden. Die mannen begrijpen meestal wel dat het de bedóeling is om een beetje te duwen, maar dat zit gewoon niet ìn ze.

Bij de act die de meeste prostituees, ook ik, opvoeren, is het meer dat je onbeleefd en kwetsend bent als je ons níét neukt. Dat is erg geruststellend voor zo'n vent, maar dan heb je hem nog niet verleid. Want dat moet natuurlijk ook nog gebeuren. Ze willen netzogoed als elke andere man een illusie voorgetoverd krijgen, waar ze in kunnen geloven. Het is alleen heel moeilijk om ze uit te dagen.

Als je zo'n man uitdaagt, mag hij namelijk nooit het idee krijgen dat hij misschien niet voldoet, want dan wordt hij onzeker of wil hij zijn plaatsje opgeven, omdat hij zichzelf niet waardig vindt. Dat slaat natuurlijk nergens op. Helaas is het toch wel wat er gebeurt. Als hij eenmaal in die houding zit, kan je het ook niet meer goedkrijgen. Je kan dus alleen maar zorgen dat het niet voorkomt.

Er zijn natuurlijk verschillende manieren om om te gaan met zo iemand. Ik ga hier maar eens niet de diepte over in, dus ik zal wat basisdingen uitleggen, over de makkelijkste aanpak. Natuurlijk kan het ook op allemaal andere manieren, maar die zijn heel moeilijk om uit te leggen. Hier heb je dan nog wat aan ook als je niet in het vak zit.

Wat je moet bedenken, is dat het gaat om mannen die bij het kleinste ding al denken dat je ze niet wil. Je moet dus de hele tijd opletten dat je ze niet iets laat zien, of iets zegt, waardoor ze dat kunnen denken. Hoever ze gaan daarmee is niet voor elke man hetzelfde, maar als je dit wil gaan toepassen, is het dus wel te merken! Helaas is het het makkelijkste om het meteen te herkennen, want ze houden erg vast aan negatieve dingen, ook al zijn die van maanden eerder.

De makkelijkste manier is om hem een beetje een spiegel voor te houden. Niet helemaal, natuurlijk, want dan gebeurt er niets. Als je hem vertelt dat je zelf het erg belangrijk vindt dat hij geniet, en dat je daar het meeste van geniet, dan werkt dat wel. Hij kan zich daarin inleven. Je werkt dan vooral aan dat gevoel van intimiteit, dat je samen wat deelt. Daar moet je niet subtiel mee zijn, dat werkt niet. Vooral veel fluisteren, dichtbij hem gaan zitten, en onzeker tegen hem doen.

Dat je je passievol aan hem blootgeeft, zet hem soms een beetje voor het blok, dat werkt dan weer niet. Dus hou het licht. Die man wil graag dat het bij jou ligt wat er gebeurt, maar vaak zit er ook wel faalangst bij. Dus vertellen dat je iets nodig hebt, is niet zo handig. Als je hem bijvoorbeeld vertelt dat je met hem je gevoelens wil ontdekken, is dat beter. Zo kan je ook hem het idee geven dat hij niet hoeft te presteren.

Het kan helemaal misgaan als je hem het idee geeft dat jij wèl met je seksualiteit om kan gaan, en zonder schuldgevoel kan neuken. Dan voelt hij zich weer snel alsof hij het verkeerd doet. Als je het met hem over seks hebt, moet het meer een soort van biecht zijn. Die dingen zeg je ook tegen hem, met erbij dat je bij andere mensen niet zo kan zijn, maar dat je bij hem je vrij genoeg voelt. Dweep maar lekker met hem, dat vindt hij opwindend.

Kijk maar naar de Twilight films, en doe Bella een beetje na. Die maniertjes die zij heeft werken bij dat soort mannen het beste. Normale mannen schrikt zoiets af, maar dat hulpeloze en plakkerige is precies wat deze mannen zoeken. Als je het niet voorzichtig doet, worden ze zelfs snel heftig verliefd op je. Dat is in mijn werk niet wat je wil. Hij voelt zich zelf onzeker, en hij voelt zich vrijer als jij ook onzeker doet.

Je hoeft niet eens erg realistisch te doen. Netzoals alle mensen zien ze al heel snel wat ze eigenlijk toch al denken, en als ze geil zijn is dat nog eens erger. Het is dus niet dat je het heel goed en echt moet doen, maar het is vooral dat je niet uit je rol moet vallen. De verleiding wordt erg groot om door te laten schemeren dat je niet onzeker bent, maar juist alles in de hand hebt. De man zègt namelijk wel dat dat is, wat hij wil. Maar als je dat laat gebeuren, gaat de onzekerheid bij hem er weer op.

Als je naar zo'n man luistert, hoor je hem zeggen dat hij graag wil dat jij laat weten wat je wil, en dat hij vooral wil dat jij doet wat je wil, maar dat is niet wat echt werkt. Hij wil vooral dat hij zich niet voor schut kan zetten, en dat hij niet de verantwoordelijkheid hoeft te nemen. Het gaat erom dat ze zo zeker mogelijk willen zijn, dat je ze niets kwalijk gaat nemen. Dat verwarren ze dan soms met jou een lol doen.

Geef hem het gevoel dat hij veilig is, en dus niet kwalijk zal worden genomen wat hij doet, en je bent al een heel eind. Je gaat dan verder door hem duidelijk te maken dat je de intimiteit van echte seks nodig hebt. In plaats van het primitieve te benadrukken, ga je juist door over intimiteit. Je vraagt hem niet om zijn lekkere harde lul stevig erin te rammen, maar of hij bij je naar binnen wil gaan, omdat je hem dan het dichtste bij je voelt.

Tijdens wat hij doet, is het het beste als je doet alsof je buiten jezelf bent, en niet weet wat je overkomt. Daarbij hoef je ook niet erg realistisch te zijn. Hij vult het wel aan waar je het niet helemaal perfect doet. Wees wel weer erbij als hij klaarkomt. Ze zijn erg gevoelig voor het idee dat ze daar wat verkeerd doen, dus als ze gaan komen, hebben ze aanmoediging nodig. Daarna is het tijd om ze te knuffelen, en ze complimenten te geven. Ze willen vooral graag horen dat ze liever zijn dan iedereen anders.

Met zulke schuwe, lieve mannen is het dubbel zo hard werken. Zij zorgen niet zelf dat ze genieten, en ik moet het werk van ons allebei doen. Als ze weer iets erbijdenken, is het opeens weer mis, en dan kan ik weer opnieuw beginnen. Het lijkt alsof ik juist heel vrij ben met zo'n vent die alles aan mij overlaat, maar mijn werk is om hem te laten genieten. Als hij dan niet meewerkt, is het vooral moeite.

Soms heb ik geluk, en heeft zo'n man hele lage verwachtingen, en daar kan ik dan wel wat mee. Zo'n vent die alleen wil voelen is natuurlijk makkelijk werken. Maar dan heb je nog wel de onzekerheid bij hem. Wat je ook met ze doet, ze zijn supervermoeiend. Ik heb van andere vrouwen gehoord dat ze er helemaal geen last van hebben, maar ik weet niet hoe dat kan. Ik werk liever met een vent die met me meewerkt.

Seksueel spreken ze me helemáál niet aan. Ik word niet geil van onzekere mannen. Bij de meeste mannen word ik natuurlijk niet ontzettend geil, maar de onzekerheid geilt me echt helemaal af. Normaal heb ik wel een warmte in mijn lijf, waardoor ik lekker mijn ding kan doen, maar van de onzekerheid word ik echt een beetje koud en lusteloos van binnen. Als het om een vriendje ging, dan was het nog wel de moeite waard, om hem zelfvertrouwen te geven, maar als klant zijn ze gewoon vervelend. Elke minuut gaat slepen.

Ze hebben zelf niet door hoe lastig ze zijn. Ik neem ze ook niet kwalijk hoe ze zijn, want dat kunnen we ook niet kiezen. Ze zijn niet zo aangepast, het is niet vervelend bedoeld van ze. Maar toch geef ik ze geen voorrang, en sommige zijn zoveel moeite dat ik ze niet meer opnieuw aanneem. Daar voel ik me soms weleens schuldig over. Maar het werk moet wel leuk blijven, en dat is het niet echt met dat soort van mannen.

Mannen zijn jagers

Voor een prostituee is het heel belangrijk om te weten wat een man nou motiveert. Als je een beetje gaat zitten wachten tot hij vanzelf naar je toekomt, dan haal je er nooit zoveel uit als wanneer je hem kan verleiden. Dat is misschien wel het belangrijkste wat je doet, want lekker seksen heeft nog geen nut als je niet opgewonden bent.

Mannen zijn jagers. Dat hoor je vaak, en er zit wel wat in. Het is alleen niet zo voor alle mannen, en je hebt er nogal wat waar je geen spoortje jager in kan vinden. Eigenlijk kan je dus niet zeggen dat alle mannen jagers zijn, maar ze zijn er zeker wel. En het zit meer in het man-zijn dan in de mannen zelf. Elke man zal doen alsof hij een jager-type is, ook de mannen die dat helemaal niet in zich hebben.

Als ik het heb over een jager-type, dan bedoel ik natuurlijk niet een mannetje in een groen jasje met zo'n lullig hoedje en een geweer. Die heb ik ook wel bij mijn klanten zitten, maar gek genoeg zijn daar weinig jager-types bij. Meestal zijn dat juist hele burgerlijke mannen, die het al een heel indrukwekkend uitje vinden om patrijzen te schieten die over een grasveld lopen.

Een jager-type is voor mij een man die iets roofdier-achtigs heeft. Ik vergelijk het maar met poezen. Soms heb je een poes die graag op de bank ligt, en als je ermee speelt wil ze wel ernaar slaan, maar het is niet echt omdat ze het interessant vindt. Andere poezen zijn altijd aan het sluipen, en komen echt met dode muizen thuis, en soms met een hele duif. Die hebben een heel ander karakter. Met mannen is dat net zo.

Natuurlijk heb ik niet dat een klant gaat betalen met een dooie duif. Het gaat om het soort karakter. En waar ik het eigenlijk over heb, is hoe zo'n man is met vrouwen. Want een jagerman, die jaagt op vrouwen. Dat klinkt reuze griezelig, maar ik leg zo wel uit hoe je dat moet begrijpen. Want het is eigenlijk een heel normaal iets. En ik kan het best gebruiken bij mijn werk.

Een jager is zo'n man die je altijd naar de vrouwen ziet kijken, en die altijd een beetje brutaal is. Meestal kan je meteen al zien dat hij zich helemaal niet schaamt voor zijn flirterigheid. Zo'n man maakt agressief oogcontact, en hij laat heel duidelijk doorschemeren dat hij je een seksobject vindt. Ook als hij respect voor je heeft als persoon.

Ze zijn dominante kerels, echte haantjes soms. Maar haantjes hebben vaak geen zelfvertrouwen, en die zijn dat goed aan het maken door hanig te zijn. Een jager is vaak juist zo'n nonchalant type, die het helemaal niet kan schelen wat je van hem denkt. En dat meent hij dan ook nog. Dat werkt zo'n man natuurlijk tegen, want een beetje je best doen om aantrekkelijk en imponerend te zijn, dat helpt wel natuurlijk.

Een jager probeert je te veroveren, en je te nemen. Daarna ben je alleen nog maar interessant voor hem als je de spanning erin hebt kunnen houden, maar daar kom ik zo op terug. Het zijn van die mannen die altijd aan het versieren zijn. En dat doen ze, omdat ze plezier hebben van het versieren.

Jagers zijn dus dominante types, die jou zien als een prooi, die gevangen moet worden. Ze zijn vaak een beetje met je aan het spelen, en als je niet meedoet, vinden ze je niet interessant meer. Dan laten ze dat wel merken, en dat steekt. Ze gaan volgens mij bijna allemaal vreemd. Het zijn vaak stiekem wel een beetje seksisten, die misschien in het dagelijkse leven geëmancipeerd zijn, maar bij de seks heel ouderwetse ideeën hebben. Ze gebruiken daarbij ook vaak dat ze sterker zijn dan jij. Dat ergert me dood.

Het ergert me nog véél meer dat het ook nog werkt. Vroeger vond ik die mannen eng toen ik nog niet zoveel ervaring had, later in de kraakscene vond ik ze smerige seksisten, en nu vind ik ze smerige seksisten die toch wel heel erg lekker zijn. Ik weet niet waarom, maar ze doen me echt wat. Ik hou er wel van om gejaagd te worden, in sommige fantasietjes wel héél letterlijk.

Nou denken er mensen vast, dat ik het over players heb. Maar die vind ik toch anders. Er zijn wel players die zo zijn, maar de meeste players zijn meisjes aan het scoren die makkelijk voor ze vallen, om zo respect te krijgen. Jagers gaan juist voor de moeilijkste vrouw die ze denken dat ze kunnen krijgen. Bovendien houden ze het een beetje stil.

Dat moeilijk zijn, zodat het werken wordt om je te krijgen, daar zijn ze gek op. En dan doen ze het niet op de romantische manier, maar ze willen juist die onafhankelijke klootzak blijven terwijl jij tòch aan het einde met je benen wijd gaat. Het liefst willen ze je temmen, voor eventjes. Ze kicken erop om je verleid te hebben. Ze kicken erop om door je verdediging te gaan. En niet eens stiekem, maar recht in je gezicht.

Ik dacht altijd dat je dan hard to get moet spelen, maar dat is voor die mannen juist een enorme afknapper. Ze krijgen snel door dat je het expres moeilijker maakt. Dan kom je op ze over als een zeikerige burgertrut, en dat vinden ze niet aantrekkelijk. Ze zijn niet naar de moeilijkheid op zoek, maar ze proberen van je te winnen. Als je hard to get speelt, ben je ze kwijt.

Zo zijn niet alle mannen. Zo sterk als hierboven, heeft misschien één procent het. Maar iedereen heeft ze weleens in actie gezien. Zo'n man voor wie nee niet nee betekent, maar dat hij een andere manier moet zoeken. De meeste mannen hebben dat niet zo sterk, en best veel mannen hebben het zelfs helemaal niet. Dat is erg fijn, want als de wereld vol zat met jagers zat was ik gek geworden.

De meeste mannen hebben af en toe de neiging om je te nemen, maar vaak weten ze niet precies wat ze willen en wordt het gewoon ruwe seks. Als je inhaakt op wat ze willen, en ze dan zegt dat ze je moeten komen halen om je te nemen, gaat er een wereld voor ze open. Dat waarderen ze dan heel erg. Dat werkt zo goed en zo simpel, ik kan het bijna niet geloven.

En er zijn heel veel mannen die nooit zo naar vrouwen kijken. Die willen juist acceptatie, en dat de vrouw netzogoed naar hen toekomt, als dat zij naar de vrouw toekomen. Die hebben er juist een beetje last van, dat jongens toch wel een beetje zo opgevoed worden, dat dat jager zijn wordt aangemoedigd. In sommige mannen zit gewoon geen jager, en dan vind ik het niet goed dat ze dan in dat rolpatroon worden gedwongen. Laat een leuke lieve jongen gewoon leuk en lief zijn.

Mannen die geen jager in zich hebben, komen toch wel vaak naar je toe terwijl ze je wel zo willen benaderen. Maar je ziet zo wel dat ze dat niet willen. Toen ik net begon dacht ik dat je je dan als een supermakkelijke prooi moest laten zien, maar dat werkt juist niet. Je moet het dan gewoon een beetje negeren, en op ze afkomen om sámen te seksen, zonder dat iemand de andere neemt.

Naar de hoeren gaan is iets wat je snapt bij mannen die niets met jagen hebben, en met de mannen die af en toe wat anders in bed willen, maar ook jagermannen gaan naar de hoeren. Dat heb ik heel erg lang niet gesnapt, en daarom kwamen ze ook niet bij me terug. Bovendien klikte het nooit helemaal, en dat vond ik jammer, want ze doen me wel wat.

Ik heb intussen geleerd waarom die mannen naar me toekomen. Als ze niet voor een snelle wip, of voor iets pervers komen, tenminste. Want dat ligt wel voor de hand, wat je dan moet doen. Soms komen ze jagen, en dat klinkt raar. Want met een hoer is het eigenlijk heel duidelijk en toegankelijk, dus wat moet zo'n jager daarmee? Hij komt binnen en legt zijn geld neer, dus dan krijgt hij me in bed. Dat is niet jagen.

Wat hij wil kopen, is een kans om mij te imponeren. En dat moet je dan natuurlijk niet te makkelijk maken. Hij wil dat ik geimponeerd raak, ondanks dat ik het niet voor hem doe. En dat werkt met zo'n man wel. Als je gewoon met hem probeert te seksen, en hij probeert je seksueel te overweldigen, dan trek je al snel aan de bel. Dat frustreert hem alleen maar. Je moet dan een beetje lef hebben, en kijken hoe het verdergaat. Want ze zijn wel een beetje ruw, maar ze gaan je niet verkrachten of ècht pijn doen. En als ze echt te ver gaan, is het natuurlijk over. Dus je moet wat lef hebben, maar je past op de kraam.

Wat dus niet werkt is dan totaal doen alsof hij het geweldigste is. Je moet hem juist weerstand geven. Ze zijn meestal heel gewoon in bed, en dat weten ze eigenlijk ook wel. Dat proberen ze te compenseren door hard te werken. Dat werkt best trouwens. Ze weten ook wel dat seks goed werkt als je het een beetje pijnlijk maakt, maar ik maak dus wèl heel duidelijk dat dat bij mij niet kan.

Ik heb een hele tijd problemen gehad met dit type, en ik had wat tips nodig voordat ik goed met ze om kon gaan. Maar daarna is het leren wel heel snel gegaan, ook al moet ik nog wat proberen om het nog strakker te maken. Nu kan ik ze tenminste lekker tevreden naar huis laten gaan, en ze komen terug!

Ze willen bij een hoer de competitie aangaan met de andere mannen. Ze willen haar harder en beter naaien dan ze gewend is, en ze willen opvallen. Ze willen dat je onder de indruk bent. Als je het dus doorhebt wat ze willen, moet je de lieve act een beetje laten gaan, en wat zakelijker zijn. Ze willen dat je eerlijk bent, dus wat je doet is een illusie maken die zij geloofwaardig vinden.

Een competitieve vent vind ik erg leuk, dat komt ook in mijn fantasietjes wel terug. Maar de meeste mannen willen dat helemaal niet, dus dat moet je ook niet doen als je het niet zeker weet. Als het werkt is het wel erg leuk. Je spreekt er de man mee aan, en je wordt voor hem op dat moment ook iets wat de moeite van het jagen waard is. Hij gaat zich aan je bewijzen, en welke vrouw wil dat nou niet?

Een klant van mij is een bul van een kerel. Hij is groot, en zo'n man waarvan je meteen al ziet aan zijn bewegingen dat het zo'n jagertype is. Zo'n vent die eruitziet alsof hij sterk is, en elke beweging ziet er lui uit. Hij is best aantrekkelijk, maar vooral omdat hij zo groot is. Voor de rest is hij niet bijzonder.

Meteen de eerste keer al merkte ik op tijd hoe het zat, dus ik heb op tijd gereageerd. Bij het binnenkomen liet hij de eerste stap niet aan mij over, maar hij ging me heel relaxed bekijken en betasten. Dat was al een duidelijk teken voor mij. Iets anders waaraan je het merkt is dat het beffen vluchtig is, maar daar waren we toen niet eens.

We maakten een babbeltje, en hij maakte wat opmerkingen waarmee hij liet zien dat hij het wel een beetje voor de competitie deed, en ik begon hem wat te plagen met dat ik dan niet de schijn hoefde op te houden, en dat ik wel wat gewend was, dus dat hij het nog moeilijk zou hebben mij wat te laten zien.

Na het uitkleden ben ik ook heel eerlijk geweest over zijn lijf, dat ging wel, en over zijn lul, die was héél gemiddeld. Het is jammer dat die grote knullen niet automatisch ook grote lullen hebben. Hij hoorde dat aan met duidelijke gemengde gevoelens. Hij werd ook een beetje ruw, maar ik waarschuwde hem dat als ik de grens trok, hij zonder waarschuwing eruit moest. Daarna heeft hij heel netjes gedaan, ook al was hij toch wel ruw met me.

Tijdens de beurt heb ik op de goeie momenten opgemerkt dat ik wel meer dan hem gewend was in de gleuf, dus dat hij daar wel wat mee door mocht zetten, en ik heb hem nog een gemeend complimentje gegeven over hoe hij me beetgreep. Dat was allebei erg goed voor de passie. Het was anders dan anders, maar wel erg leuk als je het een beetje onder controle hebt.

Het orgasme heb ik gefaked, maar ik heb er erg mijn best op gedaan. Hij kwam daar vlak na, want hij had het op lopen houden. Achteraf heb ik hem gezegd dat hij wel boven de meute uitstak, maar niet heel veel. Dat was nog waar ook. Hij heeft me tevreden gezegd dat hij de volgende keer me wel meer zou laten zien.

En W bedankt voor dit onderwerp, je weet wel waarom!

Hypocriet

Kees van der Staaij, je geeft ons Christenen een slechte naam!


Weten jullie deze figuur nog? Één van de grote voorvechters van alles wat de prostitutie maar een knauw toebrengt. Een man die beweert dat hij voor de prostituees opkomt door ze dwars te zitten, en alles kapot te regelen. Want we zijn zwak, en kunnen niet voor onszelf opkomen, gevallen vrouwtjes die bij de hand moeten worden genomen door de overheid.

Behalve als hij zelf in die schoenen staat.

Wat die hypocriet zegt over de SGP-vrouwen, die volgens zijn oogkleppenlezing van de Schrift niet verkiesbaar mogen zijn:

Van der Staaij zei dat de vrouwen in de SGP-achterban zich door dergelijke acties voelen ''weggezet als zielige tiepjes die niet voor zichzelf kunnen opkomen, terwijl ze mans genoeg zijn''.

Die dergelijke acties is een uitspraak van de Hoge Raad, een soort rechtbank, dat de SGP dat moet toestaan. Wat een hypocriet zeg.

Lukas 6:37.

Bloknoot kwijt

Ik heb een collegeblok dat ik gebruik om mijn stukjes voor te bereiden. Het is ouderwets, en eigenlijk is het veel handiger en netter om het meteen op de computer voor te bereiden, maar ik voel me creatiever als ik met mijn favoriete fineliner op mijn bank zit met mijn bloknoot op mijn knieën. Dan kan ik ook gewoon wat bloemetjes tekenen terwijl ik na zit te denken, met de computer is het veel meer meteen werk.

Als ik in de stad ben, of ik ben thuis, en ik krijg opeens een ideetje om in mijn blogje te zetten, dan schrijf ik het meteen op. Een paar steekwoorden, die ik dan later kan uitwerken. Dat is dan geen mooi rond verhaal, maar dat maak ik er dan wel later van. Ik doe het zodat ik niet meteen het idee weer kwijtben. Dat vind ik de moeite waard om dat ding de heletijd voor in mijn tas te hebben.

Dat het echt een verhaal wordt, gebeurt pas als ik het in Word aan het invoeren ben. Dan ben ik een verhaal aan het vertellen, en ik gebruik mijn klad alleen om te zorgen dat ik alles er inzet wat ik erin wou zetten. Ik kan ook wel eerst alles uitwerken, maar dan wordt het zoveel meer. Ik heb dat wel gedaan voor mijn stukje over privacy.

Daarna gaat het stukje naar mijn geldmannetje, om te kijken of hij er iets over heeft te klagen. Hij past voor me op mijn privacy, want hij is een argwanend mannetje die dingen ziet waar ik nooit aan zou denken. Dat vind ik ook wel fijn, want anders zou ik de hele tijd bang zijn voor foutjes. Voor je het weet is het mis.

Als ik ooit herkend word, moet de blog meteen op zwart. Dat zou ik zonde vinden. Ik heb nu 250 stukjes geschreven, en als ik op zwart moet gaat me dat aan mijn hart. Ik weet wel dat er mensen zijn die me proberen te vinden, en ik hoop maar dat dat nooit lukt. Het internet is wel anoniem, maar mijn geldmannetje heeft me wel duidelijk gemaakt dat dat niet altijd geldt.

Het Worddocument wat ik terugkrijg, knip en plak ik dan in mijn blogje. Meestal is het maar met een half uurtje tussen het schrijven en het terugkrijgen, maar ik maak toch altijd weer een paar veranderingen. Meestal gaat dat erom dat het lekkerder bekt. Je wil toch wel iets lezen wat leuk overkomt. Te lange alinea's zijn niet leuk om te lezen, en van die zinnen die veel te lang doorgaan ook.

Hij kijkt het na, en dat geeft mij weer een veiliger gevoel. Het was eerst iets waar hij niets van moest hebben, maar toen hij zag dat ik ook over hem schreef vond hij het juist heel belangrijk, en stond hij erop. Nu is het zo dat hij elke keer als ik een beetje laat ben op maandag, meteen een mailtje stuurt met waar het blijft!

Mijn bloknootje is eigenlijk zo'n afscheurblok, maar ik vouw de oude pagina's gewoon om. Ik maak namelijk weleens belangrijke notities, zoals telefoonnummers of boekentitels, op de oude pagina's. Dat moet ik natuurlijk wel bewaren. Ik heb ook weleens boekjes gehad, want die worden minder vies, maar daar ga ik dan weer voorzichtiger mee doen omdat ze mooier zijn. Dan vind ik het zonde om daar zo'n krabbel in te maken.

Een paar dagen terug had ik net een klant naar buiten gelaten, en ik vond dat hij wel een notitie waard was. Ik was het stukje al in mijn hoofd aan het voorbereiden. Ik pakte mijn tas om het blok te pakken, maar het zat niet in mijn tas. Ik keek op tafel, en in de keuken, want ik laat het weleens naast de koffiemachine liggen, maar het was nergens.

Nu begon ik me een heel klein beetje zorgen te maken. Het was toch niet kwijt? Er staat wel heel veel in dat ik erg zou missen. Mijn leven leid ik met mijn bloknootje bij de hand. Als hij vol is, ben ik altijd een uur bezig met belangrijke dingen in een nieuw bloknoot over te schrijven. De ouwe hou ik altijd veilig in de kast, voor als ik nog iets op moet zoeken.

Maar misschien lag het thuis. Ik heb gewacht tot het eind van mijn dag, en ik ben naar huis gereden. Daar heb ik gezocht, maar ik kon het niet vinden. Ik heb best lang wakkergelegen, en ik werd nog vroeg wakker ook. Na het trimmen ben ik vroeg naar mijn werkflatje gegaan, om daar nog eens te zoeken. Toen de eerste klant kwam, had ik het nog niet gevonden.

Ik heb alles doorzocht, en ik vond het nòg niet. Nu was ik echt bezorgd. Want er staat mijn hele blog op, en wel meer persoonlijke dingen. En al mijn wachtwoorden! Wat nou als het in verkeerde handen valt? Dan ben ik al mijn privacy kwijt! Wat gebeurt er dan met me, vroeg ik me af. Ik had me nog nooit bedacht dat het zo mis kon gaan.

Langzaam begon ik te twijfelen of ik het wel was kwijtgeraakt. Want misschien had een klant het wel meegepikt. Sommige klanten zijn souvenirjagers, en zo'n nootblokje is natuurlijk net zo'n persoonlijk prul dat ze leuk vinden. Maar de gevolgen kunnen dan enorm zijn. Ik heb zitten twijfelen of ik de laatste klant zou bellen, waarna ik had ontdekt dat het zoek was.

Ik heb hem gebeld, en hij wist van niets. Ik voelde me machteloos, en ik had het gevoel dat hij loog. Ik dacht dat hij het gestolen had, en me achter mijn rug om uitlachte. Misschien ging hij het wel aan een blad verkopen ofzo! Ik heb ook op Hookers gekeken om te zien of er door iemand wat over werd gezegd. Dat was niet zo.

Nu was ik echt over mijn toeren, en ik huilde van frustratie. Ik kon er niet tegen dat er zoiets boven mijn hoofd hing. Ik voelde me alsof er iemand was die spelletjes met me wou spelen door zoiets belangrijks te stelen, en mij voor zijn plezier wou ontmaskeren. Ik heb God gebeden dat hij het hart van zo'n man zou verzachten. In de Bijbel staat wel dat Hij niets kan doen aan iemand die zijn hart tegen Hem verhardt, maar ik had heel erg de behoefte om te bidden.

En ik weet niet zeker of het aan het gebed lag, maar toen ik dat weekend mijn auto stofzuigde, vond ik mijn noteblok onder de rechter stoel. Ik weet niet hoe het er gekomen is, maar ik sprong een gat in de lucht. Die avond heb ik de Heer bedankt, want ik was zó opgelucht. Ik zorg nu dat ik het ding nooit meer kwijt kan raken.

Ik heb hierdoor wel nagedacht, en ik zet mijn tas voortaan in een kast die op slot gaat. Het is voor mensen te makkelijk om er wat uit te pikken als ik hem gewoon laat staan. Ik vertrouw mijn klanten wel, maar ik moet wel oppassen. Als er weet zoiets gebeurt, kan ik dan tenminste zeker zijn van mijn klanten. En dat is mij veel waard.