Lijnen en vlakken

Toen ik nog mijn konijnenholletje had, was het makkelijk. Ik maakte afspraken, en de klanten kwamen bij me langs. Als hun tijd voorbij was, zwaaide ik ze uit, en ging ik aan het werk om mijn werkflatje weer klaar te maken voor de volgende klant. De kortste boeking die ik aannam, en niet altijd, was een half uur. Een gewone boeking was één uur, maar het was best normaal om ook boekingen van twee of drie uur te hebben.

Nu doe ik escort, en dat is gevariëerder. Ik kan het gelukkig lijden om niet elke boeking aan te nemen, dus ik zit me niet twee uur op te doffen en een uur in de auto voor een boeking van een kwartier. Sommige meiden doen dat wel, maar mijn tijd is me te waardevol, en ik hoef niet elke Euro te grijpen die langs komt fladderen. Ik heb een voorkeur voor langere boekingen, en ik heb er best een leuk setje programma's voor.

Ja, routine maakt het werk saaier, maar het is héél fijn om iets hebben om òp te variëren, om als basis te hebben, of om gewoon op terug te vallen als je gekkere ideetjes niet werken. Mijn basisprogramma's wèrken gewoon, ook met de grootste kinksters en met de meest buitenissige klanten, met voorkeuren die niemand ooit verzonnen kon hebben. Uiteindelijk is bijna elke man wel tevreden te stellen met hele goeie vanille.

Mijn programma's hebben wel allemaal gemeen met elkaar dat ze stampvol seks zitten. Er wordt de hele tijd gespeeld, geplaagd, geflirt, gevoosd of gewoon geneukt. Er is bedakrobatiek aan de hand. Er is geen stukje van mijn programma's waar je geen seks in ziet. Nee, mijn drie-uur-programma voor hotelkamerboekingen is niet drie uur neuken, maar er is wel de hele tijd iets aan het gebeuren. Of het nou een stuk talkjob is, een langzame luie pijpbeurt waar hij door wegdroomt, hem mijn lijf laten verkennen, of gewoon strippen of samen feesten, er gebeurt altijd wel wat.

En dat ben ik gewend, dat is hoe ik wèrk. Al die gesprekken met klanten waar ik zo graag over schrijf, gebeuren meestal terwijl ik zijn lul in mijn mond heb, of wanneer hij bij ligt te komen van zijn orgasme terwijl ik hem door zijn borsthaar kroel, of tussen twee stukken aktie in, of meestal terwijl hij eigenlijk zou moeten vertrekken. Het is een belangrijk stuk van het werk, maar ik maak er geen tijd voor.

Het is omdàt ik er geen tijd voor maak, dat het gebeurt. Een vent die het idee heeft dat je je tijd niet stampvol seks pleurt, krijgt het idee dat hij alles moet grijpen wat hij kan krijgen. Als je programma boordevol is, heeft hij niet het idee dat hij wat mist, of dat hij zich een poot laat uitdraaien als hij wat bedwerk laat passeren. Juist die hoorn des overvloeds die meer seks levert dan hij opkan, laat die gulzigheid een beetje ontspannen, en zo komt hij ook aan andere dingen toe.

En omdat ik eigenlijk een gewoontediertje ben, vind ik mijn programma's dus heel fijn. Ik krijg vanzelf alle variatie die ik nodig heb om het interessant te houden, maar ik heb mijn gewone programma's om op terug te vallen. Zalig! En hoe zalig ik die programma's eigenlijk vind, merk ik pas goed als ik opeens een boeking krijg waar ik ze niet bij kan gebruiken, en ik eigenlijk met mijn bek vol tanden sta.

Ik had net het gesprek neergelegd, ik zat nog met die glimlach op mijn mond die ik aan de telefoon altijd heb. Je moet glimlachen aan de telefoon, want klanten horen meer van je gezichtsuitdrukking dan je denkt, en als ze niet duidelijk horen hoe je kijkt, gaan ze er hele freaky dingen bij verzinnen. Ik had dus net neergelegd, en die glimlach voelde ik van mijn gezicht afdruipen. O kut, dit weer.

Het zou leuk moeten zijn als een klant je uitnodigt voor een reisje waar je goed aan gaat verdienen. Lekker getrakteerd worden, wat uitspatten, en dan ooknog met een man die je wat gunt. Je krijgt een smak geld voor een enkele boeking die makkelijk in te plannen is, zonder reistijd tussen al die geboekte uren in, en zelfs als je hem de gebruikelijke korting geeft, krijg je alsnog rijkelijk betaald voor de uren dat je ook echt sekst.

Want er zijn veel uren waarin er niet gesekst wordt, als de klant je meeneemt op skivakantie. Een week lang in een beroemd resort in de Alpen. Zeven dagen lang. En de reis erheen en terug zitten buitenom die zeven dagen, dus zeg gerust acht, achtenenhalve dag. Ik heb geen programma dat al die tijd door kan lopen. Het sloeg me koud om mijn hart. Wat ging ik in vredesnaam dóén?

Dat is natuurlijk een beetje onzin. Ik heb vaker dat soort boekingen gehad, en de klant was altijd méér dan tevreden. En hoeveel ik hem vantevoren ook kneep, het viel altijd mee, en het was meestal onverwacht leuk. Want geslaagd improviseren is gewèldig, ik snap best waarom mannen dat zo graag doen. Maar ik zweet wel peentjes vantevoren, want ik moet de reis interessant gaan maken, en ik sta met mijn bek vol tanden als je me vraagt hoe ik dat dan ga doen.

Je kan natuurlijk de klant de leiding laten nemen, maar dat werkt nooit helemaal lekker. Wat je als hoer nou juist doet, is de leiding nemen. Zoals een Amerikaanse collega van me heel vaak zegt als ze goeie raad geeft: You are the whore, you control the bang. En als je de man het initiatief laat nemen, of zelfsmaar van hem af laat hangen waar hij zin in lijkt te hebben, dan wordt het niets.

Niet dat je klant je dat kwalijk zou nemen trouwens. Die krijgt het gevoel op zijn wenken bediend te worden, die voelt zich een sprookjeskoning. Maar hij heeft er veel méér lol in om door jóú meegesleept te worden, door jóú uitgedaagd te worden, en nogwel het belangrijkste: dat hij jóú een hete leuke tijd bezorgt, waar je als die krolse kat die je bent alle slaatjes uit slaat die je maar kan slaan.

Mannen doen graag anderen een plezier. Dat is zo'n beetje het grootste plezier dat je een man kan laten doen, iemand anders een plezier doen. Om hem een groter plezier te doen moet je hem met een zeer specialistisch stuk gereedschap een vent met een hogere status af laten troeven om jou een plezier te doen. Maar dat is zo'n beetje het enige. Daar moet ook maar een heel eigen stukje over komen, want dat wordt weer heel ingewikkeld.

Zo'n reisje is dus niet alleen even bij huis en haard weg en die vrije tijd benutten met een speelse stoeipoes, maar óók die stoeipoes een plezier doen. Of twee. Of heel veel meer. En als je dat aan hem overlaat, heeft hij hetzelfde op zo'n date als ik heb: je weet nooit wat je nou moet, maar het is nooit genoeg om alle tijd op te vullen, en je wil niet dat je partner wat tekortkomt.

Dus een belangrijk iets wat je doet is zichtbaar genieten. Ja, het is ook belangrijk dat je statusverhogende arm candy bent, dat je sprankelend en opwekkend gezelschap bent, dat je een beetje mystiek houdt maar hem wel laat voelen hoe dichtbij hij komt bij jou, wat níémand anders komt, dat je hem dingen laat zien die hij anders zou missen omdat jij een ander perspektief op de wereld hebt, dat je hem plaagt en uitdaagt, en ook bestwel dat je hem als een uitgewrongen Sorbo-doekje in de lakens achterlaat terwijl jij een vrouwelijk liedje zingt onder de douche. Maar zichtbaar genieten, dat is wel het hoogtepunt hoor!

En ik bereid me er altijd op voor om te faken dat ik geniet. Dat ik bij iets stoms en druilerigs moet doen alsof ik het gewèldig vind. Daar ben ik helemaal niet goed in. En daar maak ik me altijd druk over. Maar gelukkig is het tot nu toe nooit een probleem geweest. Eigenlijk krijg ik met klanten op stap méér het vakantiegevoel, dan op vakantie. Nou ja, behalve het uitrusten dan. Want dat komt er nooit van.

Dat is wel waar het ophoudt met het meevallen namelijk. Je bent de héle tijd met de klant bezig. Zelfs als het om jou gaat, vooràl als het om jou gaat. Je wordt de hele tijd in de gaten gehouden. Niet alsof hij een gevangenbewaarder is ofzo, maar hij kijkt de héle tijd naar jou, omdat hij zo blij wordt van je blijheid. Dus die mag nooit uit. En dat is wel druk hoor.

Klanten snappen dat ook prima. Die geven je ook tijd voor jezelf, die verwachten niet dat je vierentwintig uur per dag áán bent. In hun geest begrijpen ze dat best. Maar in hun hart en in hun ballen begrijpen ze dat niet, en gaat je tijd van áán zijn er heel snel nep uitzien als je éventjes in je eentje een kop koffie gaat doen op het terras beneden terwijl hij even uitslaapt. Hij weet beter, maar hij vóélt niet beter.

Dus je bent bijna de hele tijd bezig met de act die geen act hoeft te zijn, maar ook bepaald niet natuurlijk aanvoelt omdat je jezelf de hele tijd in die vrolijke bui dwingt. Je ziet hoeveel de klant geniet, daar geniet je zelf ook weer van, maar intussen loop je langzaam leeg als een feestballonnetje. Het is superbelangrijk tussendoor op te kunnen laden, al is het maar voor eventjes.

En nu zat ik dus in dat chalet, net wakker, terwijl de zon precies over een sneeuwhelling scheen, waardoor hij twee keer zo fel door het raam valt en de hemelgordijnen boven het bed echt véél te fel maakt. Ik had de vierde kùtnacht na elkaar meegemaakt, want de klant is zo'n type die inslaapt met zijn mobiel in zijn hand, dus de hele nacht zijn er flitsende lichten van die reclames op de websites waar hij het financiële nieuws op bijhoudt. Maar klant is koning.

Toen ik net aan de smartphone verslingerd raakte heb ik dat ookwel gedaan, en ik had ergens ookwel door dat het niet goed was. Maar het was pas toen F me uitlegde dat je er gewoon dìk van wordt om met je smartphone aan te slapen, dat ik er echt een punt achter zette. En het is net als met roken, ex-rokers zijn de mensen die zich het meest ergeren aan meeroken, netzoals ik er alleenmaar minder tegen kan als iemand anders zijn smartphone mee naar bed neemt.

Hij sliep nog, en ik was moe, maar ik greep wèl even de kans om voor mezelf te zorgen. Even zorgen dat je weer mens wordt. De douchecel in, mijn haar in een knot bovenop mijn koppie, en de douchekop echt rècht in mijn gezicht, even mijn hele lijf afspoelen, en lekker tussen mijn tenen wroeten na die puntpumps van de vorige avond, en de straal op dun en hard zetten om mijn bilspleet even helemaal door te power-wassen na het anaal van gisteravond. En dan rillend de warmte van het chalet terug in, want het moet koud natuurlijk.

Dan de handdoek pakken die ik al de vorige avond op de verwarming had gelegd, en daarmee mijn schaamstreek even lekker opwarmen. Dan scheergel, en even de boel glad. Naspoelen natuurlijk, en dan mijn tanden poetsen met zo'n tandenborstel die in je koffer heeft gezeten. Ik leer maar niet om naar W te luisteren, die me al jaren vertelt dat tandenborstels het reizen slecht aankunnen, en je gewoon beter bij elke bestemming een nieuwe kan kopen.

Schoon! Dat is lekker. Ik ben dan nogsteeds moe, maar ik ben in ieder geval weer een beschaafd mens, en ik mag van mezelf weer binnenshuis wonen, omdat ik nu niet meer bij de varkens in de stal hoor. Maar ja, schoon zijn heeft ook nádelen. Want kleren maken de man, maar make-up maakt de vrouw. En ook dat is weer een eigen stukje waard, maar dat kan wel even duren voor die af is, want die heb ik al een paar keer geprobeerd. Dat wordt telkens een kattennest.

Make-up kan je simpel doen, of ingewikkeld. Soms kijk ik met verbazing naar van die internetfilmpjes waar zo'n meid van drieëntwintig die een veeg kohl en wat lippenstift nodigheeft, uren bezig is haar gezicht te stuccen en glazuren. Dat is een vorm van masturbatie, je vrouwelijkheid tot in het extreme accentueren, en vooral héél veel met jezelf bezigzijn. Je eigen maakbaarheid onderstrepen, maar ook je eigen schoonheid letterlijk opvrijen en tentoonstellen. Exhibitionisme zit daar wel in.

Ingewikkelde make-up, of zelfs maar góéie make-up die met aandacht erop is geschilderd, kunstig of echt een kunststuk, dat doe je niet voor mannen. Niet omdat je niet zou willen dat de mannen je mooi vinden ofzo, of omdat ze het niet waarderen, maar mannen zijn heel slècht in naar make-up kijken. Ze worden al genept door een opplakwimper uit de Action, en als je maar de standaardkleuren op de standaardplekken smeert, vinden ze je klassiek en mooi. Mannen hebben geen idéé.

Ik ben er nooit zo mee bezig. Ik doe het wel, en ik zie de pret er echtwel van, maar ik heb er nooit tijd voor, en het voelt als zo'n verspillende manier om met je tijd om te gaan. Ik heb soms wel zo'n internetfilmpje opgevolgd, maar ik zag er dan meer uit als zo'n gegrimeerde toneelspeler dan als een gestileerde schoonheid. Maar al die sponsjes en kwastjes en borsteltjes over elk stukje van je gezicht laten gaan is wel een soort zelfbewondering waar ik plezier in kan hebben. Alleen niet als je haast hebt.

Van het hoeren leer je wel om vlot te zijn. Vlot uitkleden, rap aankleden, snel inpakken, gauw opmaken. Je moet dóór, en veel mannen stellen het erg op prijs als je hun huis niet verlaat terwijl je eruitziet alsof je net een uur hebt liggen wippen. Ookal heb je dat wel gedaan. En staat hij in de deuropening terwijl hij eruitziet alsof hij een uur door een neushoorn is verkracht. Ik kan die make-up snèl.

Niet zo snel als vroeger. Want toen ik nog niet zo gezellig was als nu, waren mijn gelaatstrekken scherper, en hoefde ik dat niet allemaal met vlakken en lijnen te suggereren, want het wàs er gewoon. En dat zorgt er ook voor dat ik iets minder zelfvertrouwen heb in dat ik er goed uitzie. Ik kan niet een paar halen powder en een paar pufjes blusher gebruiken, mijn wimpers snel doen, een potlood door mijn wenkbrauwen halen en in de spiegel een bad bitch zien, die zo ook wel door zou kunnen. Er moet nu echt iets van gemáákt worden.

Make-up doe je voor je klant, dat is waar. Maar je doet het niet vooràl voor de klant. Make-up doe je vooral voor jezelf. Je maakt een masker voor jezelf, maar dat masker ben je zèlf. Mannen snappen dat nooit. Make-up is jezelf opmaken ergens voor, is jezelf een houding op je gezicht schilderen, jezelf máken. Met elke foute wenkbrauwhaar die je wegplukt breng je jezelf dichterbij je idealen, en verder weg van onzekerheid. Je pompt jezelf op, je maakt jezelf warm.

De klant kon elk moment wakkerworden, hij was al opgehouden met slaapgeluiden maken, dus ik maakte me snel op. Eerst wegvegen wat er onder de douche doorgelopen was, dan de oude lagen eraf, hydrateren, en nieuw erop. Mijn vertrouwde make-up, het kan erop binnen een paar minuutjes. Dat geeft niet de voldoening die een uitgebreide make-up sessie geeft, maar het is wel praktisch.

Ik was bijna klaar, toen ik zag dat de klant de soortvan omloop rond de soortvan zitkuil op kwam lopen, waar ik aan de kaptafel me zat op te maken. Ik zei snel dat ik zó klaar zou zijn, met een beetje haast in mijn stem. Hij was wakker, de klus begon weer, en de ochtendseks stond op het programma. En seks, dáár weet ik wel weg mee, dus dat is meteen even goed scoren aan het begin van de dag.

"Nee, neem je tijd." zei hij, terwijl hij voorzichtig op een afstandje bleef staan. Hij was naakt, en van zijn ochtendlul was alleen nog het worstenvel over. Terwijl ik in sneltreinvaart mijn wenkbrauwen deed, merkte ik uit mijn ooghoeken op dat het worstenvel zich weer begon te vullen, terwijl hij helemaal van de wereld was, alleen maar stond te kijken naar hoe ik werkte. En na een paar sekondes zei hij, bijna zonder zijn stem te gebruiken: "Mag ik kijken?"

Mannen houden van kijken naar masturberende vrouwen. Showtjes met mijn dildo's en viebs zijn altijd prijs. En deze man had ergens iets begrepen over hoe dat werkte, opmaken. Hij stond naar me te kijken, als een kunstenaar die kijkt naar een werk dat hij al jaren probeert te overtreffen. Hij was even helemaal van de wereld, en was aan het genieten van die daad van zelfliefde, van zelfverwenning, en hij genoot mee met wat hij dacht dat ik voelde.

Gelukkig had ik het snel door, en ik heb me nog nooit zo uitgebreid opgemaakt. Hij had eindeloos geduld, en toen ik klaar was gingen zijn vingertoppen zachtjes langs elk vlak, elke lijn, tot ik me op mijn knieën liet zakken om hem eerst langs mijn gezicht te vegen, wat we ook wel de "ruitenwisser" noemen, en hem daarna langzaam te pijpen terwijl ik mijn knot rustig uit elkaar liet vallen. En hij mocht daarna alle klitten eruit borstelen.

We hebben die dag flink geshopt voor kosmetika, en ik had er zomaar een bezigheid bij om de dagen te vullen. En ooknog eentje waar de klant in vervoering van was, èn die haast narcissistisch op jezelf geilen is. Ik kon het ècht niet beter treffen. Lekker zijn kost tijd en werk, en meestal is dat een stukje downtime voor een hoer, maar dit was even een meevaller. Een stiltemomentje van tevredenheid, en de klant wordt er ooknogeens mee bediend. Zalig.