Tien jaar

Vandaag is mijn blogje tien jaar oud. Een internet-eeuwigheid!

In die tien jaar is er heel veel veranderd. Voor die tijd ook, de grootste veranderingen die nu nog doorklinken waren in 1987 toen er een grote golf gedoogbeleid verdween, 1998 toen Sjaban verscheen, 2000 toen het bordeelverbod werd opgeheven, 2004 toen Balkenende de overheidscampagne tegen prostitutie startte nadat de Amerikanen hem onder druk zetten, 2006 toen Sjaban buitenspel werd gezet, en nog wel meer tijdstippen.

Maar ik begon met schrijven in 2008. Ik had geen plan, het was iets vaags voor me dat ik was gaan doen omdat een vriendin van me was begonnen met een blog. Het was een gril, en ik had nooit gedacht dat het zoveel tijd zou gaan kosten, dat ik er zoveel werk in zou leggen, en al helemaal niet dat ik er tien jaar mee bezig zou zijn!

In die tijd is het een donkerder en moeilijker beroep geworden. Er zijn flinke ontwikkelingen geweest, vooral met hoe de gemeentes en de politie met ons omgaan. Het is vijandiger en grimmiger geworden. Die ontwikkelingen hebben me ook mijn bedrijfje gekost. Ik heb er danook flink over geschreven, en ik heb een tijdje het nieuws gewoon bijgehouden in mijn blogje.

Dat werd na een poosje gewoon teveel, vooral omdat het steeds meer en steeds meer herhalen werd. En als ik teruglees, zie ik dat de waarde van al die nieuwsstukjes behandelen ook maar heel kort blijft. Ja, als iemand de geschiedenis van het Nederlandse prostitutiebeleid wil bekijken is het misschien interessant, maar anders niet. En mijn antwoordstukjes doen eigenlijk hetzelfde werk, maar blijven relevant.

Het idee was ook om er met die antwoordstukjes vanaf te zijn. Ik wou ophouden met telkens reageren op dezelfde dingen die weer in de media kwamen. Ik wou ervanafzijn zodat ik weer gewoon leuke stukjes kon schrijven. Maar dat is ook niet ideaal, want bij dingen als Uithoorn zie je weer dat als wij hoeren het niet naar buiten brengen, niemand het doet. Het past alleen niet bij me, en het past niet op mijn blogje.

Het is ook gewoon niet welkom. Ik krijg weinig lezers voor mijn nieuwsstukjes, en de reakties laten ookwel zien dat er geen echte interesse voor is. Een paar mensen maken zich druk, maar de meeste mensen snappen niet echt hoe het gebeurt, en waar we mee moeten leven. Mijn reaktie is dan om meer uit te gaan leggen, meer verbanden duidelijk te maken, meer kontekst te geven. Maar dat lijkt ook niet echt gelezen te worden. Er waren wel lezers die me opriepen om dat te doen, maar voorspelbaar knapten ze dan af.

Ik heb wat korter geschreven afentoe, en ik wil dat vaker gaan doen. Al dat uitleggen, al die moeite voor niets. Ik dacht altijd: als ik maar net wat verder uitleg, als ik maar net wat toegankelijker schrijf, dan snappen ze het wel. Dan valt het kwartje wel. Als ik maar alle kanten belicht zien mensen wel dat ze niet eromheenkunnen dat het zo is. Maar het heeft geen zin. Ik moet niet proberen om het onmogelijke te doen.

Teruglezen in mijn blogje is leuker geworden na al die jaren. Ik heb zoveel geschreven, dit is alweer stukje achthonderdtweeëntwintig, dat ik soms echt word verrast door een stukje waarvan ik helemaal vergeten ben dat het bestond. Als ik het dan weer teruglees, vind ik dat echt leuk, want het zijn soms echt stukjes waar ik trots op kan zijn. En soms zit ik met kromme tenen op mijn iPhone te staren, omdat ik ooit iets schreef waar ik nu wel beter over weet. Daar zet ik dan een oranje kommentaar bij.

In al die tien jaar was het stukje "Ideale pik" het populairst, dat is 164986 keer bekeken. Het minst populaire stukje was "Dutch model - Legal developments", dat is maar 51 keer bekeken. De meeste commentaren, tweehonderdzestien, kwamen bij het stukje "Besnijdenis."

De zoektermen die mensen gebruiken om mijn blogje te vinden vind ik ook altijd interessant. De meest gebruikte is "Zondares", maar ook "prostituee" en "hoeren" staan hoog. Er zijn ook opvallende termen in de top tien: "Goedele Liekens" werd door bijna twaalfduizend van mijn bezoekers gebruikt. In totaal hebben 1526008 "unique users" mijn blogje gevonden, maar ik heb me laten uitleggen dat dat niet betekent dat echt anderhalf miljoen mensen mijn blog hebben gelezen.

Voor het eerst is het dit jaar niet Google waar mijn meeste lezers vandaankomen, maar Bing. Dat is een zoekmachine die niemand die ik ken gebruikt, maar Google heeft zoektermen die eerst naar mij wezen, van me weggebogen. Ik weet niet waarom, maar ik heb me laten vertellen dat Google sekswerkers niet teveel aandacht wil geven. Ik ben op Google nog wel te vinden, maar dan moet je de zoekmachine zo'n beetje geen andere keus geven.

Dit jaar viel opeens mijn leven een beetje om, en ik heb drie maanden niet geschreven. Dat was toen even nodig. Het was de eerste keer sinds ik begon dat ik zo lang niet schreef. Ik heb het bestwel gemist. Ik ben blij dat ik mijn wekelijkse stukje weer plaats.

En nu? De toekomst van mijn blogje zie ik nu best simpel. Ik ga eerst mijn antwoordreeks afmaken, en opschrijven wat er opgeschreven móét worden, en daarna schrijf ik alleennogmaar wat ik interessant vind om te schrijven. Ik ga mijn blogje wat losmaken van wat ik ben gaan doen omdat ik me verantwoordelijk voelde voor goede voorlichting, en ik ga het weer wat naar mezelf halen. Nou ja, dat is het plan, en mijn blogje heeft zich nog nooit aan mijn plannen gehouden.