Antwoord op: Het Zweedse Model is goedaardig

Het Zweedse Model lijkt zo sympathiek als je kijkt hoe het in de kranten komt. Het wordt verkocht alsof het de hoeren ontziet, en de uitbuiters aanpakt. Tenminste, als je niet even nadenkt, of even kijkt. En pas als je goed kijkt, en gaat graven naar wat er nou echt gebeurt en wat er echt achterzit, dan zie je pas hoe onsympathiek en hatelijk het Zweedse Model eigenlijk is.

Heel in het kort wordt het Zweedse Model verkocht alsof we de hoeren gaan ontzien, maar toch de prostutie gaan bestrijden door de klanten strafbaar te maken, en iedereen die hoeren faciliteert een pooier noemen en ook gaan vervolgen. De hoer zelf is niet strafbaar, dus die heeft dan geen probleem, toch? En dan doen we alsof de hoeren daarmee bevrijd zijn van hun ongewilde beroep, omdat we doen alsof iets verboden maken een eind maakt aan de vraag. Kijk maar bij drugs hoe goed dat werkt.

Seks is eng, en je moet binnen de veilige baarmoeder van een relatie zitten voordat je zo'n ingrijpend delen van kwetsbaarheid met iemand aan kan gaan. Als je in het relatiedenken gelooft tenminste, en dat doen de meeste mensen. Als je daar anders over denkt ben je verkeerd en eng bezig, en dat kunnen veel mensen niet bevatten. Dus verzinnen ze er een heel denkbeeld bij, dat ik gelukkig al heb besproken.

Als je hoert, dan heb je seks voor geld. Dat is iets wat mensen zich maar moeilijk voor kunnen stellen, en waar veel mensen van gruwelen. Iedereen kan zich wel voorstellen dat het stout maar handig is om seks te kunnen kopen, maar mensen van buiten de business hebben meestal hele rare ideeën over hoe het is om het te vèrkopen, en geloven dus opgelucht in elk dwangverhaal wat ze te horen krijgen. Intussen is dat wel de voedingsbodem van de publieke opinie over sekswerk.

Het denkbeeld is een handige manier om mensen ervan te overtuigen dat sekswerk, en vooràl hoererij, moet worden "aangepakt" omdat er vanalles mis aan is. Ze vinden het iets waar ze ideologisch niet mee om kunnen gaan, en het laten bestaan van iets wat hun ideologie ondermijnt willen ze niet accepteren. Dus dan wordt er flink tegen ons aan bemoeid door campagnes te voeren om sekswerk aan te pakken. Dat komt vooral van drie groepen in de samenleving.

De eerste groep is Christenorganisaties die bezigzijn om hun kerkelijke gevoel over sekswerk vorm te geven. Ze negeren wat Christus zei over dat we samen met tollenaars de eersten zouden zijn om het Paradijs te betreden, en ze kijken alleen naar de regels over wanneer seks is toegestaan. Daar hoort hoeren niet bij, en wij doen dus iets wat erg tegen hun kijk op de wereld ingaat. Daarom willen Christenorganisaties het liefst dat we verdwijnen, en alle seks binnen het huwelijk blijft.

De tweede groep is de reddingsindustrie. Het zijn niet veel mensen, maar ze hebben een enorme stem in het publieke debat. Dat is ook niet raar, want het is een goudmijn. In de industrie rond het bestrijden van nietbestaande misstanden, het aanpraten en behandelen van trauma's en het opwekken van hype waar moralisten en autoritaire overheidsmensen hun voordeel kunnen doen, gaan tientallen miljoenen om, verdeeld over een paar honderd portemonnees.

De derde groep is de feministen. Dan heb ik het niet over mensen die het wel een logisch idee vinden dat mannen en vrouwen gelijke rechten moeten hebben, maar om mensen die echt onderdeel zijn van de feministische beweging. Daar wordt toch al krom over seks gedacht, en wordt heel veel seksualiteit als misbruik en misstanden gezien, maar in hoererij verslikken de meeste feministische bewegingen zich helemáál.

Feminisme is een ideologie over machtsverhoudingen tussen mannen en vrouwen. En vooral dat vrouwen eigenlijk in vanalles onderdrukt worden, en slachtoffer zijn van mannen. Als je met die bril op kijkt naar hoererij, waarin mannen betalen voor onze vrouwelijkheid, dan denk je òf dat we wel verschrikkelijke superslachtoffers moeten zijn, òf dat wat wij doen laat zien dat de hele ideologie onder feminisme niet klopt. Linksom of rechtsom, dan moet prostitutie kapot. En proberen ze ons niet te horen praten, want wat wij zeggen bevalt ze helemaal niets.

Dat feminisme is in Nederland altijd wel een belangrijke stroming geweest, en het wordt in de hele samenleving gezien als iets goeds, maar het is nooit zo extreem machtig geworden als hier en daar in het buitenland. De campussen van Amerikaanse universiteiten, de Franse politieke wereld, daar zijn ze een geduchte macht die veel in de melk te brokkelen heeft. En dat is misschien nogwel het meest in Zweden. Je kan hier een beruchte documentaire zien over hoe het daar werkt.

Al heel lang proberen de feministische krachten in de overheid dus prostitutie weg te werken, maar die krijgen vooral veel tegenwerking door hoeren die gewoon om alle hindernissen heen blijven werken. In discussie wil de overheid al helemaal niet. We zeggen vanalles wat niet klopt met de ideologie. En in de beste tradities van regimes die ideologie boven mensen stellen, worden we dus letterlijk voor gek verklaard.

Het concept van de false consciousness (ze weten niet beter) wordt in Zweden bloedserieus genomen. De feministische lezing is de enige echte waarheid, want wie daartegenin gaat, is een seksist, en dus heeft hij geen gelijk. Als de hoer er zelf wat anders van vindt, is ze "psychologisch verslaafd" of is dat gewoon een coping strategy. In elk geval zijn we zo gek dat je naar ons niet moet luisteren.

German sexwork organisations are very sneaky I've found. They more or less brainwash women. If you are in the sex industry and constantly being told that what you do is normal and something you enjoy, then you become numb.
-- Simon Häggström, Zweedse zedenrechercheur en lobbyist voor het Zweedse Model

In Zweden was er dus een groot probleem voor de overheid om prostitutie te laten bestaan. Het wordt gezien als geweld tegen vrouwen, en dat is een speerpunt van de overheidsaanpak. Ze wouden dus de hoererij uitroeien. Het is dan wel een probleem als je tegelijk zegt dat die arme hoertjes slachtoffers zijn, maar ze wel verbiedt en dus aanpakt omdat ze zich niet aan je regels houden. En slachtoffers straffen, dat zìt niet lekker, dat zien zelfs feministen. Zelfs als je hoeren liefst tegen de muur zou zetten.

Dat is heel schijnheilig opgelost. De sekswerkers zelf strafbaar maken zou ideologisch niet kunnen, dus die zijn niet officiëel strafbaar, maar íédereen om ze heen, en vooral de klanten en helpers, zijn wel strafbaar. Daarmee doen ze alsof ze ons beschermen tegen onze klanten, ookal kan je meteen zien dat je daarmee alleenmaar ons sociaal isoleert en ons brood afpakt. En nog wel meer ook.

Vaak zeggen voorvechters van het Zweedse model dat de sekswerkers tenminste zelf helemaal gedecriminaliseerd zijn. Dat is al een gotspe als je alles om ze heen criminaliseert, maar het is in de praktijk ook gewoon niet waar. Ze zijn niet aangewezen als iemand die strafbaar is, maar intussen worden sekswerkers wel behandeld als criminelen, ookal komt er geen celstraf achteraan:

In February 2011, the police authority in the county of Halland decided to deport a Romanian woman [...] . Police authorities said that the woman, who made her living through prostitution, constituted a threat to public order and security. The woman appealed to the Swedish Migration Board who made the same assessment as the police authority in Halland: namely that prostitution is indeed legal in Sweden, but the purchase of sexual services is a criminal offence. This means in practice that a crime has to be committed under Swedish law to enable a person engaged in prostitution to support themselves.
-- Zweeds mensenhandelrapport 2013

Als je gaat lezen in wat er gepubliceerd is van de debatten, en wat er boek na boek, artikel na artikel over gelobbied en gefilosofeerd is, zie je heel duidelijk dat het helemaal niet over de sekswerkers ging. Het ging erover dat er geen plek is voor hoererij, en dus voor hoeren, in een samenleving die op feministische idealen is gebouwd. En dus moesten mensen en werkelijkheid maar wijken voor die idealen. Netzoals in Nederland is het gepraat over misstanden maar een uitvlucht.

Ze zijn in Zweden wel eerlijker, want nu en dan spreken ze zich eerlijk uit dat het ze niet kan schelen hoe het beleid de sekswerkers schaadt, zolang de prostitutie als verschijnsel maar wordt bestreden. En dat het zelfs goed is dat sekswerkers meer ellende, meer repressie, meer geweld en meer dwang ervaren. Want dan zijn we gemotiveerd om te stoppen, en is die vieze hoererij weg.

The people who are exploited in prostitution report that criminalization has reinforced the stigma of selling sex. They explain that they have chosen to prostitute themselves and feel they are not being involuntarily exposed to anything. Although it is not illegal to sell sex they perceive themselves to be hunted by the police. They perceive themselves to be disempowered in that their actions are tolerated but their will and choice are not respected.
[...]
For people who are still being exploited in prostitution, the above negative effects of the ban that they describe must be viewed as positive from the perspective that the purpose of the law is indeed to combat prostitution.
--Skarhed-rapport (evaluatie van de uitwerking van de wet door Zweedse politie)

In 1999 werd "seks kopen" verboden in Zweden. Er werden boetes en celstraffen gezet op de misdaad een dienst van een sekswerker te kopen. Daarvoor was er helemaal niets van strafbaar, behalve als er mensen gedwongen, mishandeld of uitgebuit werden. Er wordt weleens gezegd dat Zweden in 1999 de prostitutie decriminaliseerde, maar dat is dus helemaal onwaar.

De sekswerker zelf hoeft niet bang te zijn om voor het verkopen van seks zèlf een celstraf of een boete te krijgen. Maar dat wil niet zeggen dat ze ook echt ongestraft blijft. Want net als in Nederland heeft de overheid daar genoeg manieren om haar leven om haar heen af te breken. Als ze tenminste al niet strafbaar wordt omdat ze samenwerkt met een collega, want dan is ze tegelijk slachtoffer en pooier. En dat is natuurlijk strafbaar.

Adverteren mag bijvoorbeeld ook niet, en is dan wèl weer strafbaar. De rare rechtskronkels die daarbij komen kijken zijn niet te volgen. Vooral de krant of website waar wordt geadverteerd is natuurlijk doelwit, maar de hoer zelf komt het meest in de problemen omdat ze daar meer grip op hebben. Ze heeft dan misdaden uitgelokt, en dat is strafbaar omdat ze niet meer het passieve poppetje is in de ogen van de wet.

Bij een meid die éénentwintig of jonger is, kan ze in een gesloten instelling worden geplaatst. De wet maakt namelijk geen onderscheid tussen minderjarigen die geestelijk instabiel genoeg zijn om een risico voor hun eigen leven te vormen, en meiden die seks verkopen. Het valt allebei onder "zelfdestructief gedrag." En net als hier wordt er op de jongste meiden het hardst gejaagd, dus het is een serieus probleem voor het jonge spul. Je leven kan in één keer kapot worden gemaakt.

Net als in Nederland, maar veel agressiever, worden van hoeren de kinderen afgepakt en worden ze uit huis gezet. Je bent immers als hoer geen geschikte moeder, en als iemand zou worden betaald met je hoerengeld om in een huis te wonen, is hij je pooier. Dus die huurovereenkomst moet ontbonden, en jij staat op straat. Als het je eigen huis is, mag je je huis houden, maar ben jij je woonrechten op die woning kwijt. In Nederland trekken ze je hypotheek onder je uit, dus dat is hetzelfde idee, maar de Zweden hebben sterkere middelen.

Dat wordt allemaal verkocht door de voorstanders van het Zweedse model als iets wat jammergenoeg nodig is om die arme hoertjes te beschermen. Het is allemaal een bijverschijnsel. Maar intussen heet een grote hoerenjaagactie van de Noorse politie, die ook het Zweedse model gebruiken, ondubbelzinig "Operatie dakloos," verwijzend naar wat de bedoeling is. Hoeren uit hun huis zetten. Want dan móéten ze wel de hulpverlening in. Of zijn ze zonder vast adres en "eerzaam beroep" dus kunnen ze diezelfde week nog gedeporteerd worden.

In Zweden is de zedenpolitie opener over hun afkeer van hoererij dan in Nederland. Een goed voorbeeld is het boek van Simon Häggström, de grote voorvechter van het Zweedse Model die ook Myrthe Hilkens een rondleiding gaf. Een korte bespreking kan je hier lezen. Als je een boek schrijft om je sekswerkbestrijding te verkopen en je laat trots een plaatje zien van de sponsjes en tampons die je bij controles uit de vagina's van sekswerkers hebt getrokken, zegt dat iets over je vind ik.

Dit gebeurt in Nederland netzogoed. Dit hebben zedenagenten bij mij ookwel gedaan, en van collega's hoor ik het ook regelmatig. Niet bij iedereen, maar daar heb ik aleens over geschreven. Maar hier is het stiekem, en zijn ze er niet trots mee aan het paraderen. Er gebeuren in Zweden wel dingen die de Nederlandse politie nog niet mag, zoals in het geheim camera's ophangen bij hoeren thuis, of het kopen van condooms gebruiken om hoeren op te sporen. Als je veel condooms hebt of koopt, ben je een hoer, en mogen ze daar vanalles.

In Nederland heb je steunpunten voor sekswerkers. Dat zijn bijvoorbeeld kleine klinieken waar je terechtkan voor SOA-testen, advies en wat eerlijkheid. Het zijn plekken waar je even wordt behandeld als iemand die ook gewoon een feilbaar mens mag zijn. Dat is heel nuttig in een wereld waar iedereen probeert om je weg te werken, je grenzen te verschuiven of geld aan je te verdienen. Zweden heeft ook zulke steunpunten, maar de steunpunten die officiëel zijn erkend door de Zweedse overheid zijn alleen voor meiden die de slachtofferrol aan willen nemen. Anders kan je oprotten.

I mean, inasfar as they are happy, and like to be in this situation, fine by me, I mean, the day when they don’t like it anymore, they can come to me. So I don’t spend any energy on this group of people.
--Zweedse prostitutie-hulpverlener

En ook vanuit de Zweedse coördinator mensenhandel en prostitutie is er weerstand om steun aan sekswerkers toe te staan.

[...] maybe some young girls who is not in the prostitution for the moment, they find this on the internet, and say ‘Ah, maybe it could be really safe, because I have this handbook, and I have these things, so nothing could happen’.
(Interview, 2009, National Coordinator Against Trafficking and Prostitution)

Dat hebben we in Nederland alleen bij de politie, die eist dat je stopt met werken als je hulp van ze wil. Als je beroofd bent, bedreigd of afgeperst wordt, kom je bijna altijd bij de gespecialiseerde prostitutie-teams terecht, en die sturen je gewoon weg met je probleem als je niet de voorgedrukte slachtofferrol in wil vullen. Dat houdt ze natuurlijk dan niet tegen om je ondanks dat toch nog bij Comensha als slachtoffer van mensenhandel te registreren.

Netzoals in Nederland moet je in Zweden ook als hoer belasting betalen over je omzet. Maar als je belasting wil betalen als sekswerker, dan kan dat niet. Sekswerk bestáát immers niet in Zweden. Als je niet kunt neppen dat je eigenlijk met iets anders je omzet hebt gehaald, kan je dus niet betalen. En nep je een ander soort werk, en word je ontdekt, dan is dat belastingfraude, een misdrijf. En betaal je niet, dan is dat belastingfraude, een misdrijf. Je zit altijd in de problemen.

Natuurlijk zie je in Zweden ook hetzelfde als je in mindere mate in Nederland ziet, namelijk dat als je de hoererij afbeeldt als een ellendeporno-verhaal vol met kwetsbare slachtoffertjes, je vooral de leuke klanten afknapt, en de psychopaten op ideeën brengt. Je kwaliteit van klanten wordt dus heftig slechter. En omdat je bij het afspreken kan worden gesnapt, is er ook geen moment vóór de date om even duidelijk over en weer te hebben hoe je bent en wat je van elkaar mag verwachten.

Ga je met een aanhanger van het Zweedse model in gesprek, dan word je meestal in je gezicht gegooid dat in Nederland er sinds de legalisering honderdachtentwintig sekswerkers door klanten zijn vermoord, en in Zweden sinds het verbod géén. Dat is wel raar. Zou je door mannen te verbieden seks met sekwerkers te hebben ervoor zorgen dat mensen die een moord geen probleem vinden terugschrikken van iets waar een boete op staat?

In een land als de VS, waar je alle verboden van het Zweedse Model hebt mèt nog een heleboel extra strafbaarstellingen van de hoer, de klant en iedereen anders erbij, zie je dat er toch wel veel sekswerkers worden vermoord. Het is raar dat mìnder strafbaarstelling in Zweden dan juist al die moorden opgelost zou hebben. Dus dan wordt het weer tijd om eventjes te graven waar al die getallen nou vandaankomen.

Dat duurt even, want niemand wil bronnen geven. Maar na genoeg gezoek ontdek je dat de honderdachtentwintig Nederlandse gevallen worden gerekend vanaf de jaren tachtig, dus twintig jaar vóór onze "legalisering," en bovendien gaat om alle onnatuurlijke sterfgevallen waarbij het slachtoffer mogelijk hoer kan zijn geweest. Dat is nogal een verschil met wat er werd geclaimd.

Andersom komt het getal van nul Zweedse moorden doordat de Zweedse overheid niet bij wil houden hoeveel sekswerkers worden vermoord. Als Petite Jasmine niet een activiste was geweest die door haar mede-activisten in het nieuws was gebracht, hadden we nooit van haar moord geweten. Zweden zwijgt over dode sekswerkers, netzoals ze levende sekswerkers doodzwijgen. Dat deden ze al voor hun verbod, trouwens. Het laatste bekende slachtoffer daarvóór komt van vijftien jaar eerder, uit 1984. Dat was ook een eenling die toevallig bekend werd.

De meiden zelf vertellen in ieder geval dat het er minder veilig op is geworden. Niet alleen omdat je nu veel meer bent aangewezen op pooiers en andere tussenpersonen om gewoon je werk te kunnen doen zonderdat je tot een dakloze paria wordt gemaakt, maar ook omdat het stigma dieper is geworden. Als iets verboden is, passen de burgers van een land daar hun morele waarden aan aan. Je wordt gezien als laag, crimineel, en vuil. Dus daar handelen mensen naar.

Het maakt dus misstanden geen zier beter. Maar wèrkt het dan tenminste? Is al dat overheidsgeweld en dat leed wat ze aandoen dan tenminste nog èrgens goed voor? Al is het maar om het oneerlijke doel van de wet, namelijk prostitutie uit de samenleving verbannen, voorelkaar te krijgen? Wordt in elk geval dan nog die feministische utopie gehaald dat er geen, of dan toch minder, prostitutie is in de Zweedse maatschappij? Of is al die hatelijke repressie en al dat leed gewoon helemaal voor niets?

Nou ja, dat kan je wel raden denk ik.

Voordat de wet in werking kwam is er nooit echt onderzoek gedaan naar hoe de hoererij er in Zweden uitzag. Dat werd zo'n beetje expres juist niet gedaan, want iedereen "wist" toch al dat het een vies wereldje vol misbruik was, en waarom zou je dat beeld riskeren als het in politiek opzicht al perfekt is? Voor je het weet komt er iets uit waardoor je minder moreel overwicht zou hebben om te doen wat je wil. Net als hier in Nederland dus.

Ook nadat de wet erdoor kwam is er nooit onderzoek gedaan. Dat hoefde niet, want de wet was er gekomen omdat er moest worden voldaan aan principes. Dus wat het onderzoek ook zou zeggen, het zou geen ander licht laten schijnen op de wet. Die wet moest er niet zijn vanwege wat hij doet, maar omdat er dingen verboden moeten zijn in een feministisch land. Dus waarom zou je het risico nemen dat een onderzoek lelijke dingen laat zien?

Buurland Noorwegen, dat tien jaar na Zweden het Zweedse model overnam, dacht daar anders over. De Noren waren het Zweedse model verkocht door alle verhalen over dat het zoveel ellende zou oplossen. Die wouden zien hoe goed het werkte, en die hebben dus voor ze het invoerden een grootschalig onderzoek uit laten voeren door hun universiteiten. Dat pakte niet zo goed uit voor de reputatie van het Zweedse model:

The Swedish street prostitutes experience a tougher time. They are more frequently exposed to dangerous clients, while the serious clients are afraid of being arrested. Prohibition will never be able to stop the purchase and sale of sex. It could only make conditions worse for the prostitutes. They have less time to assess the client as the deal takes place very hurriedly due to fear on the part of the client. They (the prostitutes) are exposed to violence and sexually transmitted diseases. If the client demands unprotected sex, many of the prostitutes cannot afford to say no. Harassment by the police has increased and the clients no longer provide tip-offs about pimps, for fear of being arrested themselves. The social workers working on the streets have problems reaching them. They (the prostitutes) use pimps for protection.
--Rapport 2004, Noors ministerie van Justitie

Dat heeft de Noren niet tegengehouden om het toch in te voeren. Ook in Noorwegen hebben feministen enorme politieke macht, en het móést erdoor. Al het stof dat dit onderzoek heeft doen opwaaien liet volgens Zweedse ideologen wèl zien dat het inderdaad een goed idee was om maar nietteveel onderzoek te doen omdat het alleenmaar voor problemen zorgt. Het gaat immers om het principe. En de gevolgen leiden maar af.

Er zijn dus geen grote onderzoeken door de Zweden zelf geweest. Maar de politie rapporteert wel over wat ze zelf aantreffen. En dat is niet mooi. Ze zien zelf dat de meiden natuurlijk niet meer naar ze toekomen. Dat er meer behoefte aan pooiers is, en dat die dus ook in opmars zijn. Een grote vóórvechtster van het Zweedse Model heeft het zelfs over een explosie van minderjarige slachtoffers van dwang.

Volgens het Rikspolisstyrelsen, een denktank van de nationale politie, zijn hoeren nu ongezonder, hebben meer last van onveilige situaties, moeten lagere standaards hanteren voor hoe ze hun werk doen, en zijn minder meldingsbereid als er wat misgaat. Volgens het Socialstyrelsen, een soort Sociaal Cultureel Planburo, zijn er meer pooiers en criminelen die een plekje in de hoererij veroverd hebben.

Een onderzoek uit Malmö liet de Zweedse harten sneller kloppen toen bleek dat in de jaren na het verbod, de straatprostitutie daar met de helft was verminderd. Dat is alleen minder betekenisvol als je kijkt naar alle andere landen van de wereld, waar straatprostitutie óók terugliep in die tijd, doordat de mobieltjes en internet opkwamen. En in Malmö was het weer opgeklommen naar tweederde van het oude cijfer in 2007, terwijl het wereldwijd bleef dalen. Die terugkeer op de straten kan je trouwens ook in Amsterdam en Utrecht zien, waar Nederlandse gemeentes hun legale hoerenkasten uitroeien.

Als ik dat allemaal laat zien aan iemand die het Zweedse model voor lief neemt, krijg ik meestal een beteuterde reaktie, dat dat misschien danwel in Zweden gebeurt, maar dat het niet komt van het Zweedse model. Dat het komt van slechte toepassing. Dat het ook góéd kan. Zonder al het minachten, zonder al het politiegeweld, zonder de gluurcamera's, het tampon-trekken, de geheime telefoontaps en de mannenhaat.

Ik weet niet hoe. Het hele systeem is gebaseerd op een concept wat van de waarheid los is. Het berust op het moeten binnendringen in de transactie tussen twee mensen die allebei graag discreet erover zijn. Je moet dus wel spioneren en loeren, je moet wel lastigvallen en controleren, want anders zie je nooit wat je wil aanpakken. Want de "slachtoffers" hebben een broertje dood aan je bedilzucht.

Het zal misschien zelfs wel kunnen om klanten te straffen zonderdat je hoeren isoleert. Maar als je volgens het Zweedse Model ooknog iedereen om ze heen strafbaar maakt, isoleer je ze vanzelf toch. Dus daar zal je dan flink aan moeten veranderen. En hoe logisch is het om de klant te straffen als je de misschien-pooier dam niet aanpakt? De klant is het minst verdacht van iedereen met wie een hoer temaken heeft.

Zweeds op zijn lief, dat gaat gewoon niet werken. Niet om de prostitutie te vernietigen, niet om misstanden uit te bannen, niet om moreel bevredigend te zijn voor de mensen die zich ongemakkelijk voelen bij dat andere mensen seks voor geld hebben, en niet om hoerenhaat uit te leven. En wat heb je dan nog over?

Als je op Internet gaat zoeken, zie je vooral dat er veel vergeleken wordt tussen het Nederlands/Duitse model en het Zweedse model. En dan eigenlijk alleen tussen de ellendeporno die door de Nederlandse regering wordt verkocht, de finstere Fantasien van de Duitse feministen, en de jubelende reclame die de Zweden over hun eigen model verkopen. Maar om te weten hoe het echt is heb ik het gewoon gevraagd aan collega's die zowel hier als in Zweden hebben gewerkt.

Dat bleken er nog best wat te zijn. Ik ken topescort W, middenklasse escorts KSP, G, en BL, en twee meiden die er minder professioneel instonden, MA en MK. Die waren allemaal bereid om helemaal uit de doeken te doen hoe het is om in Zweden te werken als je Nederland gewend bent. En wat een verdrietige verhalen hoor je dan.

Het eerste verdrietige is dat het in zoveel opzichten lijkt op hoe Nederland met sekswerk omgaat. Zoveel verschil is er niet tussen het Nederland dat graag zegt dat het sekswerk als normaal werk behandelt, en Zweden dat zegt dat het sekswerk een verschrikkelijk soort kwaad vindt dat het uit wil roeien. Ook daar is veel haat in de pers, is er verachting voor sekswerkers en hun klanten, zitten de klanten vol met de verhalen die ze uit de samenleving meekrijgen, en moet je de politie ontwijken.

Maar er is ook verschil. Ten eerste lagen de prijzen er na het verbod hoger. Dat verandert soms, maar het is gemiddeld wel fors omhooggegaan. In Nederland zijn de prijzen in de tussentijd door de grond gezakt, dus dat maakte het aantrekkelijk om een reis door Zweden te maken. Je kon er goed verdienen, want de klanten weten dat je risico loopt, willen dat je loyaal bent en over ze zwijgt, dus die betalen daar wel voor. Helaas is de prijs daar sindsdien ingestort, want het is een pooierparadijs geworden, en die verzuipen nu de markt.

Ten tweede is er veel minder politiecontrole. In Zweden is het echt politieteams die bewijs zoeken voor een misdaad, en niet zedenagenten die even natte vingers komen halen. Dat betekent dat ze daar echt in onderzoeken aan het investeren zijn, terwijl hier in Nederland ze even een rondje komen intimideren en geld afpakken. Dat is veel makkelijker, dus dat gebeurt ook heel veel meer. In Nederland werk je weken of netaan maanden voordat de politie je eens komt koeioneren, in Zweden kan het jaren goedgaan.

Het derde is dat in Zweden er veel meer penoze in het wereldje is gekomen. Als je weggehouden wordt van normaal kunnen werken, zijn er altijd wel grijze circuits die je voor hun karretje willen spannen. En als je niet naar de politie kunt, weten afpersers je ookwel te vinden. Er wordt ook in sommige lagere circuits hand en tand gevochten tussen bendes, en daar wil je als meid niet tussen komen.

Ik heb aleens een stukje geschreven over de ervaringen van één van die meiden, en dat is wel iets waar de anderen het ook mee eens waren. Die kwamen met verhalen die daar veel op leken. Natuurlijk komen daar ook nieuwe anekdotes bij, maar die zijn meer van hetzelfde. Grimmige verhalen soms, bijvoorbeeld over een agent die dreigde om haar maag te laten leegpompen om DNA van de klant als bewijs te gebruiken. Zij geloofde zijn bluf niet, de klant wel. Die bekende om haar maar te sparen. Ookal wist hij dat ze geen DNA van hem in haar maag had.

Dit stukje is al ellenlang, dus ik ga niet nogeens alle anekdotes aanhalen die ik gehoord heb. Het Zweedse model is anders, maar lijkt ook op het Nederlandse. Sowieso maakt de WRP voor jonge meiden vast een stukje Zweeds model totdat ze éénentwintig jaar zijn. Dan zijn zij zelf officiëel niet strafbaar, maar alles om ze heen, van klanten tot facilitatie, van mentors tot ingeschakelde hulp, zijn dat wel. En de jacht op jong is nu al heel heftig.

Er zijn mensen die ervoor pleiten om het Zweedse model in Nederland in te voeren. Dat zijn meestal mensen die èlke manier steunen om hoererij weg te pesten of af te straffen, en daar valt het Zweedse model ook onder. Er zijn ook mensen die gelóven in de verhaaltjes dat het Zweedse model al die engerds aanpakt die rond de hoeren hangen, zonder de hoeren een haar te krenken, maar dat zijn mensen die via die weg in het debat getrokken zijn. Die moeten hoognodig voorgelicht worden.

Als er wetgeving zou komen naar Zweeds model betekent dat niet dat we hier dezelfde toestanden krijgen als in Zweden. Het komt dan als toevoeging bij de wetten en regels die we al hebben. Het zou dus een enorme kruisbestuiving worden, die veel eigenschappen van het Nederlandse model met die van het Zweedse model zou combineren. Hoe dat precies uit gaat pakken kan niemand weten, maar een paar dingen liggen heel erg voor de hand.

Sowieso is de legale sektor dan meteen weg. Ramen, bordelen, legale escortburo's, die zijn allemaal meteen verboden. Dat zou de grootste verandering in het straatbeeld zijn. De andere veranderingen zijn vooral voor klanten en hoeren. De regels over meiden uit huis zetten bestaan al, die zouden niet echt veranderen. Het zou alleen officiëler worden dan het nu is. En er kan makkelijker gearresteerd worden bij de mensen om de hoeren heen, nu moet daar nog werk voor worden gedaan.

Voor de klanten zou het anders worden omdat ze nu stiekem moeten doen. Ze kunnen immers gepakt worden door de overheid, ze zijn overtreders geworden. En niet alleen als ze gefopt zijn. Als het zo zou gaan als in Zweden was het meer een enge gedachte dan een praktijk, want er worden maar heel weinig klanten gepakt, maar in Nederland is er véél meer menskracht om achter die mannen aan te zitten, en zou het weleens een praktisch probleem kunnen worden. Al zouden er niet veel klanten voor afhaken.

Intussen zie ik dan Nederland niet ophouden met de dingen die ze nu al doen, en waar de Zweden nog voor terugschrikken. De massale razzia's, de speciale rechtbanken, de ruime bevoegdheden voor zedenagenten, de propagandacampagnes door de overheid, het steeds stijgende budget voor bestrijden van mythische mensenhandel, al die burgerrechtenschendingen, die stoppen niet. Er komt alleen meer bij, en dan vooral meer van hetzelfde.

Dat zijn slechte dingen. Maar toch zie ik die niet als het grootste probleem. Telkens, in Nederland en in alle landen, zie je één probleem altijd voorop lopen. En dat is misstanden vanuit de politie. Ze kunnen ons nu al veel maken door alle heksenjacht, en dat wordt als we nog verder gecriminaliseerd worden alleenmaar erger. Hoe meer mensen hoererij als crimineel zien, hoe meer de agenten vinden dat ze mogen, en met hoe meer ze wegkomen. Dat blijft ook dan het grootste probleem.

In het Zweedse model blijft niemand buiten schot. Het doet niemand recht. Het geeft niemand alternatieven, hoop, of hulp. Het is alleen bedoeld om ideële overtuigingen bot te kunnen vieren zonder met de werkelijkheid van de maatschappij rekening te hoeven houden. En we hebben niets aan nog meer hypocrisie in onze samenleving.



Met heel veel dank aan mijn hulpploeg, vooral aan mijn statistiekmannetje en aan KSP, die Zweeds spreken en me aan heel veel informatie konden helpen. Ik krijg na dit soort stukjes vaak de vraag naar mijn bronnen, dus er zitten een boel van onder deze knop, ookal heb ik niet van alles een koppeling of een bronvermelding gevonden:

http://www.friatidningen.se/artikel/123663

RPS (Rikspolisstyrelsen) 2001. Rapport. "Lag (1998:408) om förbud mot köp av sexuella tjänster. Metodutveckling avseende åtgärder mot prostitution." Av Nord, Anders och Rosenberg, Tomas.

Polismyndigheten i Skåne. ALM 429-14044/99. 2001. POB -429-4616/99 SoS (Socialstyrelsen) 2000. "Kännedom om prostitution 1998-1999." SoS rapport 2000:5.

BRÅ (Brottsförebyggande Rådet) 2000. Brå rapport 2000:4. "Förbud mot köp av sexuella tjänster. Tillämpningen av lagen under första året." Brottsförebyggande rådet. Stockholm.

BRÅ (2008), Sexuell människohandel. En fråga om tillgång och efterfråga. Rapport 2008:24

BRÅ (2010), Prostitution och människohandel för sexuella ändamål. En första uppföljning av regeringens handlingsplan. Rapport 2010:5.

Socialstyrelsen, Prostitution i Sverige 2007.

Socialstyrelsen, Kännedom om prostitution 2003

Polismyndigheten i Skåne, Rapport - Lag (1998:408) om förbud mot köp av sexuella tjänster, Malmö-rapporten

Socialstyrelsen (Swedish National Board of Health and Welfare) (2004) Prostitution in Sweden 2003: Knowledge, beliefs & attitudes of key informants.

Regeringskansliet, Faktablad om prostitution och handel med kvinnor (2004)

Socialdepartementet, Könshandeln - Sammanställning av remissyttranden över Prostitutionsutredningens betänkande (1996)

SOU (2010) Förbud mot köp av sexuell tjänst: En utvärdering 1999-2008. Stockholm: Regeringskansliets Förvaltningsavdelning.

MIEC (Ministry of Industry, Employment and Communications) (2005) Prostitution and trafficking in human beings. http://www.sweden.gov.se/content/1/c6/04/28/96/88110928.pdf (stilletjes van het web verwijderd, zie zipfile)

Månsson SA, Söderland P, Sexindustrin på nätet, 2004

Kulick D (2003) Sex in the New Europe: The criminalization of clients and Swedish fear of penetration. Anthropological Theory 3

Kriminalpolisen: Trafficking in human beings for sexual purposes. Situation report no. 8 January 1 - December 31, 2005. KP KUT Rapport 2006:4b.

Lizdek, Tamara & Rödström, Emma & Steko, Oriana (2008), 2000-talets nattfjärilar. En kvalitativ studie om konstruktioner kring personer som säljer sexuella tjänster. Department of Social Work at Göteborgs Universitet.

Kuosmanen, Jari (2008), Tio år med lagen. Om förhållnings-sätt till och erfarenheter av prostitution i Sverige, Charlotta Holmström & May-Len Skilbrei (ed), Prostitution i Norden. TemaNord 2008:604.

http://www.dn.se/nyheter/sverige/sexkopslag-far-underkant/

Holm, Tanya (2005). Agens. Om konsten att se handling bortom det förväntade. Department of Political Science, Economics and Law and Sociology at Södertörn University.

Häggstrom S (2016) Skuggans lag : en spanares kamp mot prostitutionen

Justitiedepartementet (2008), Pressmeddelande. Ny handlingsplan mot prostitution och människohandel för sexuella ändamål. 16 juli.

RFSL (2011), Osynliga synliga aktörer. Hbt-personer med erfarenhet av att sälja och/eller köpa sexuella tjänster.

Berg, Marianne & Lindberg, Camilla (2010), Skrota sexköpslagen för kvinnornas skull http://www.expressen.se/debatt/1.2071323/debatt-skrota-sexkopslagen-for-kvinnornas-skull

Levy J, Home Affairs Committee of the United Kingdom affidavit (201?) http://data.parliament.uk/writtenevidence/committeeevidence.svc/evidencedocument/home-affairs-committee/prostitution/written/31024.html

Agustín, Laura & Persson, Louise (2010a), Tvivelaktig rapport om sexköp, in: Svenska Dagbladet 15th July. http://www.svd.se/opinion/brannpunkt/tvivelaktig-rapport-om-sexkop_4994599.svd (1st May 2011).

Östergren P and Dodillet S (2011) The Swedish Sex Purchase Act: Claimed success and documented effects. Presented at the ‘International Workshop: Decriminalizing Prostitution and Beyond: Practical Experiences and Challenges’

Gould A (2001) The criminalisation of buying sex: The politics of prostitution in Sweden. Journal of Social Policy 30(3)

Institutionen för socialt arbete vid Göteborgs universitet (2010), Remissvar ang SOU 2010:49, Förbud mot köp av sexuell tjänst.

http://www.sexworkeurope.org/sites/default/files/resource-pdfs/560ngoagainsthoneyballreport.pdf

Harrington C (2012) Prostitution policy models and feminist knowledge politics in New Zealand and Sweden. Sexuality Research and Social Policy 9(4)

Danna D (2012) Client-only criminalization in the city of Stockholm: A local research on the application of the ‘Swedish model’ of prostitution policy. Sexuality Research and Social Policy 9(1)

Dodillet S (2004) Cultural clash on prostitution: Debates on prostitution in Germany and Sweden
in the 1990’s. Paper presented at the First Global Conference ‘Critical Issues in Sexuality’, Salzburg

http://www.nswp.org/sites/nswp.org/files/The%20Real%20Impact%20of%20the%20Swedish%20Model%20on%20Sex%20Workers%20Advocacy%20Toolkit%2C%20NSWP%20-%20November%202015.pdf

https://feministire.com/2013/04/24/on-pimps-and-policy/

Shaver FM (2005) Sex work research: Methodological and ethical challenges. Journal of Interpersonal Violence 20(3)

https://feministire.com/2015/01/15/more-on-sex-trafficking-in-sweden-from-the-swedish-police/

Claude, Kajsa (2010), Targeting the sexbuyer. The Swedish example: stopping prostitution and trafficking where it all begins. Svenska Institutet.

Hagwall, Per & Laakso, Erik & Rehbinder, Carl Johan & von Schantz, Helena & Wagenius, Hanna (2010), Sexköpslagen är en orimlig morallag

Svenska Institutet (2011), Slutrapport. Svenska institutets uppdrag inom ramen för handlingsplanen mot prostitution och människohandel för sexuella ändamål.

Farley M (2004) ‘Bad for the body, bad for the heart’: Prostitution harms women even if legalized or decriminalized. Violence against Women 10: 1087-1125.

Jakobson, Pye (2008), Mellan lögn och verklighet. Önskemål och behov bland sexarbetare i Finland och Sverige. PRO tukipiste

Levy J (2014) Criminalising the Purchase of Sex: Lessons from Sweden. Routledge

Holmström, Charlotta (2008), Prostitution och människohandel för sexuella ändamål i
Sverige: Omfattning, förekomst och kunskapsproduktion

Altstadt, Ann Charlotte (2006), Får en hora vara nöjd?, in: Aftonbladet 16th November. http://www.aftonbladet.se/kultur/huvudartikel/article10995965.ab (9th May 2011).

Ekberg G (2004) The Swedish law that prohibits the purchase of sexual services: Best practices for prevention of prostitution and trafficking in human beings. Violence against Women 10(10)

Hilkens M, (2013) Trouw: http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/3401425/2013/02/28/In-Zweden-beschouwen-ze-ons-prostitutiesysteem-als-een-witwasmachine.dhtml

Hilkens M, (2013) Joop.nl: http://www.joop.nl/opinies/trek-lessen-uit-prostitutiebeleid-zweden

Wagenaar (2013) Trouw: http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/3407877/2013/03/12/Prostitutie-expert-Vergeet-Zweden.dhtml

Cusick L, Kinnell H, Brooks-Gordon B and Campbell R (2009) Wild guesses and conflated meanings? Estimating the size of the sex worker population in Britain. Critical Social Policy 29(4)

Doezema J (2010) Sex Slaves and Discourse Masters: The Construction of Trafficking. London

Ask, Beatrice (2011), Sweden: Why we criminalized purchase of sexual services http://articles.cnn.com/2011-03-31/opinion/sweden.beatrice.ask.trafficking_1_human-trafficking-prostitution-sexual-services?_s=PM:OPINION

Levy J (2013) Swedish abolitionism as violence against women. Sex Worker Open University Sex Workers’ Rights Festival, Glasgow, 6 April.

Hubbard P, Matthews R and Scoular J (2007a) Regulating the Spaces of Sex Work in the EU: Regulation of Sex Work in Sweden. Loughborough: University of Loughborough.

Marks DF and Yardley L (2003) Qualitative analysis of experience: Grounded Theory and case studies. Research Methods for Clinical and Health Psychology

Dodillet, Susanne (2010), Prostitutionsforskare: Utvärderingen av sexköpslagen är en vetenskaplig skandal

Seks als machtsmiddel

Seks is een sterke drijfveer. Mensen doen dingen voor seks, direct of indirect, wat ze niet snel voor andere behoeftes zouden doen. Een heleboel dingen hebben via een omweggetje toch met seks te maken. Van hoe je je kleedt, tot hoe je over wil komen op mensen om je heen. Je merkt aan veel mensen die in een omgeving zitten waar ze lang zonder de sekse van hun voorkeur moeten zitten, dat ze sommige dingen toch flink laten verslonzen.

Mensen willen ver gaan voor seks. Dat is geen geheim. Met een wenk of een pruillipje kan je mannen voor je laten draven. Daar kan je bergen mee verzetten als je handig bent. Als je er maar voor zorgt dat hij achteraf met een grijns terugdenkt aan wat voor avontuur het hem opgeleverd hebt, is het ook prima om te doen. Je zit natuurlijk wel fout als je een vent laat draven voor niets. Je moet wel eerlijk zijn.

En daar gaat het weleens mis. Veeltevaak wordt seks gebruikt om je partner kort te houden. Als je je zin niet krijgt, kap je de seks met je partner af. Dat levert veel frustratie op. Soms is het echt bedoeld als een soort straf, soms is het een soort lekker-puh, en soms is het de ander frustreren zoals hij jou frustreert, wraak dus. En heel vaak gaat het er gewoon om dat je geen werk in je relatie stopt omdat je iets niet bevalt. Laat die ander maar in zijn sop gaarkoken.

De meeste relaties, bij verreweg de meeste mensen, zijn monogaam. Dat betekent dat die gefrustreerde partner dan op een houtje kan bijten, of aan zijn hand is overgeleverd. Als mannen het bij vrouwen proberen werkt het meestal niet, want vrouwen kunnen danwel hun seksualiteit uitzetten, mannen kunnen dat niet zomaar. En mannen zijn zo makkelijk te verleiden, dat je er ooknogwel doorheenkomt als hij probeert zich te beheersen.

Ik hoor veel verschillende vormen langskomen. Je hebt de mensen die koud gaan lopen doen als hun partner zich niet de hele tijd als de perfekte romanticus gedraagt, je hebt de mensen die seks afkappen als de partner niet genoeg slooft, of als hij te veel tijd met zijn hobbies besteedt. Soms is er iets in het bijzonder dat het punt is, zoals dronken worden, de kattenbak omgeschopt hebben, of niet naar de kerk gaan.

Soms is het echt uitgesproken, en wordt er verteld dat de partner seks deze week wel kan vergeten omdat hij alwéér de WC-rol niet verwisseld heeft. Soms is het gewoon het smoesje "hoofdpijn" waarbij de partner wel in kan vullen wat er echt aan de hand is. En vaak, vooral als het gaat om wraak of mores leren, blijft het onuitgesproken en weet de partner nooit zeker waar het nou aan ligt.

Het is net zo erg als het wordt gedaan zonderdat het bedoeld is om de partner gefrustreerd te maken. Bijvoorbeeld als er vooral mee wordt gedreigd, of het nou dan ook gedaan wordt of niet. Maar je vent vertellen "als je de was niet opvouwt, raak ik seksueel geblokkeerd" of "Als je naar porno kijkt maak je me onzeker en dan moet ik weer wennen aan onze relatie voor we seks kunnen hebben" zijn gewoon hetzelfde gedoe. Je moet gehoorzamen of je bijt maar op een houtje.

Dat hakt er flink in bij veel mannen, en die voelen zich bedonderd. Behalve natuurlijk die groep mannen die een beetje pikstraf wel een geil idee vindt, en die er een kick van krijgen omdat ze een denial fetisj hebben. Dan gaat het onbedoeld nogwel goed, maar als je vent die fetisj niet heeft maak je alleenmaar je partner ongelukkig. Dat hoor ik echt heel vaak tijdens de pillowtalk.

Het is geaccepteerd, en het is iets wat een bekend iets is in veel relaties. En omdat het bekend is dat het veel wordt gedaan, en omdat wanneer het wordt gedaan er vaak een beetje over wordt gelogen of geheimzinnig over wordt gedaan, gaan mensen het ook zien als het er helemaal niet eens is. En dat wordt dan weer een probleem, want die frustratie gaan ze dan zien als iets wat hun partner ze expres aandoet.

Ik heb bijvoorbeeld een klant die afentoe eens kwam als zijn LAT-vriendin op reis was. Hij had met haar een heel behoorlijk seksleven, want ookal zagen ze elkaar maar elk tweede weekend, dan sprongen de spetters ervanaf. Die waren dan van vrijdagavond tot maandagochtend aan het ketsen, en ze hielden intens van elkaar. De weken ertussen zaten ze dan lieve appjes naar elkaar te sturen, en een beetje aan de telefoon te vozen.

Toen gingen ze samenwonen, en hij werd een klant die ik twee keer in de week zag. Want de seks was zowat gestopt. De eerste weken was het nog wel normaal gegaan, maar daarna was het toch echt wel opgedroogd. Hij voelde zich alsof ze hem manipuleerde, want voor al die seks was nu gezeur in de plek gekomen. Hij zocht het nu maar bij mij, want bij zijn vriendin haalde hij nog maar één keertje per maand. Hij voelde zich genept en gemanipuleerd.

Dat was niet seks als machtsmiddel gebruiken. Dat was gewoon wat je heel vaak hoort als LATters gaan samenwonen. Dicht bij elkaar zijn de hele tijd maakt het samenzijn saai, en dan wordt het veel moeilijker opgewonden te raken. Je hebt geen geheimen meer voor elkaar, als je zo dichtbij bent, en dan hou je ook je kittige sekspersona niet meer naar je partner op. Dat is de dood voor seks. Zoals mijn opa al zei, in een warm bed slaapt de duvel in.

Iets anders wat mannen vaak aanzien voor geblokkeerd worden door hun vrouw, is als ze stappen gaan overslaan in het spel tussen man en vrouw. Je moet dan niet meteen denken aan de Cosmo- of Goedele-verhaaltjes over voorspel, maar eerder over flirten en lichaamstaal. Als man opeens met voorspel beginnen werkt niet. Seks moet je opbouwen, en als je toevallig allebei geil bent en een vluggertje wil, dan is dat even geluk hebben. Dat kan je niet zomaar aannemen. Maar snapt hij dat niet, dan heeft hij een koude vrouw, ookal is ze dat niet. En daar gaan mannen dan dingen bij denken.

Waar ik ook vaak van hoor is de vrouw die geen zin meer heeft sinds de kindertjes. Dan denken mannen ook snel dat ze gebruikt zijn voor hun rol in het gezin, en de vrouw seks voor gezien houdt als de man "vastzit." Dat is natuurlijk wel mogelijk, want dat gebeurt, maar veel vaker is het gewoon dat de vrouw zichzelf niet meer sexy vindt omdat ze alleenmaar kinderjuf is, en niet meer het seksobjekt. Ze flirten immers niet waar de kinderen bij zijn. Alle seks wordt weggestopt als ze zelfsmaar in hetzelfde huis als hun kinderen zijn. Daar moeten man en vrouw wel werk in stoppen, en dat doen ze veeltevaak niet.

Er zijn ook klanten die seksueel een kink hebben die wat aandacht nodigheeft. Of juist hun partner heeft dat. Als de partner dat niet oppakt, of er afkeer van heeft, dan wordt die kink ontweken. En een kink die je ontwijkt, die gaat een steeds grotere rol aannemen. Tot het overal zijn stempel op gaat drukken, subtiel of niet. Voor je het weet smaakt alles een beetje naar die kink. Dan loopt je seksleven daarop wel dood. Als je een deel van de seksualiteit van je partner ontkent, loopt de rest ook stuk.

Zo heb ik een klant die houdt van luide seks. Hij kreunt van nature flink, en hij heeft dat ook graag bij zijn partner. Zijn vrouw vindt dat maar ordinair en knapt daarop af. Hij probeert dus al jaren te verstoppen dat hij dat heeft. Hij probeert fluisterstil te zijn bij de seks. Zij weet ècht wel wat er speelt, en dus is het de hele tijd, elke keer dat er seks speelt tussen die twee, een olifant in de kamer. Daar word je ook niet geil van.

Dus hij voelt zich afgewezen, zij zal het ook heel vervelend vinden dat het de hele tijd zo opspeelt, en zij wil dus eigenlijk nooit wat. Hij voelt dat als straf voor zijn stoute verlangens. Terwijl ze gewoon zouden moeten wennen aan elkaars verlangens, en dan zijn dat soort dingen alleen extraatjes om mee te spelen, geen problemen bij de seks. Ook als het gaat om dingen die je zonder je partner nooit interessant had gevonden.

Ik denk dat het voor een deel komt doordat we in de maatschappij heel erg geloven dat seks vanzelf moet gaan. Dat het iets natuurlijks is wat zonder na te denken precies goed uitkomt. Daar zit ooknog bij dat we heilig geloven dat goede relaties goede seks maken, en de verschillende rollen van man en vrouw zijn verbleekt door een overdosis feminisme. Dat spel trekt dus ook de seks niet vlot. Onze seksuele cultuur helpt dus dit soort problemen scheppen.

Jammer genoeg zijn er mannen die vinden dat ik en mijn collega's hetzelfde doen. Die vinden dat dat logisch is. Wij hebben immers ook alleen seks met hem als hij voldoet aan onze regels, en bij ons krijgt hij ook geen kruimel als hij er niet voor betaalt. En wij vinden het lekker genoeg om er zelfs ons brood mee te willen verdienen, dus dan is het volgens sommige mannen zelfs nog erger dan bij een lauwe huisvrouw.

In mijn werk verleen ik seksuele diensten. Ik gebruik seks niet om mijn klant aan het betalen te krijgen, de klant huurt mij in om mij mijn ding met hem te laten doen. Ik vind het erg jammer dat er tòch klanten zijn die het verschil niet zien. Ik draai niet tegen de natuur in de sekskraan dicht die anders open zou gaan, om mijn zin te krijgen. Ik verkoop hem alleen seks die ik anders níét met hem zou hebben, als dienst, tegen betaling. Dat is heel simpel.

En grappig genoeg krijgen we vanaf de feministische kant weer het òmgekeerde: er zijn heel veel vrouwen die mannen manipuleren door seks te onthouden zien als een feministische verworvenheid, en als er hoeren zijn is die manier om mannen in de tang te houden natuurlijk heel makkelijk te ontsnappen. Die vrouwen vinden ons danook verraders in de oorlog tussen mannen en vrouwen. Dat krijg ik zo nu en dan van oude verstokte Tweede Golvers naar mijn hoofd.

Het is wel waar dat ik bestwel mannen heb gezien die bij mij even een bliksemafleider zochten voor een vrouw die ze droog had gelegd. We zijn inderdaad de uitwijk voor mannen die seksueel gestraft worden. Daar zie ik helemaal niets verkeerds in. Het enige wat ze tegenhoudt is het relatiedenken, en dat is zo'n slechtpassend korset voor zoveel mensen. Als hun partners zichzelf expres de slechtste optie maken, vind ik dat ik die mannen niet kwalijk kan nemen dat ze iemand anders zoeken.

We zijn ook op andere manieren bliksemafleiders. Want mannen die gefrustreerd raken van hun partner kunnen bij ons bijvoorbeeld kwijt wat ze bij hun partner niet kwijtkunnen. Dat ontspant hun relatie nogal. Die kunnen dan veel relaxter met elkaar omgaan. Als ze dat niet hebben, en ze gaan allebei gefrustreerd tegen elkaar doen, dan loopt zo'n seksleven ook vast in ijzige afwijzing aan beide kanten.

Maanden geleden schreef ik het al, het is normaal om wat te manipuleren in je seksleven. Maar als je met seks gaat manipuleren om buiten je seksleven wat gedaan te krijgen, dan gaat het mis. Dat moet generatie na generatie op de moeilijke manier leren. En zelfs als het om dingen binnen je seksleven gaat is er een levensgroot verschil tussen je partner verleiden om dingen te doen zoals jij ze wil, of dwars gaan liggen als de dingen níét gaan zoals jij ze wil.

Seks gebruiken als machtsmiddel is gevaarlijk voor je seksleven, en het is gewoon dom. Seks is niet een snack afentoe, het is de bodem onder elke liefdesrelatie, en het is een belangrijke verdieping van je leven. Dat gebruik je niet als hefboom. Seks is daar te belangrijk voor. Je seksleven stilzetten om je zin te krijgen met iets daarbuiten is alsof je je BH gebruikt om een vlek weg te poetsen, om je poetsdoekjes niet vuil te maken. Dan heb je je waarden echt niet op een rijtje.

Antwoord op: Ze weten niet beter

Hoeren werken hard, en jarenlang. En zelfs als de politie ze zwaar onder druk zet, willen ze maar niet in de bekende hoopjes ellende veranderen die de heldhaftige zedenagenten, engelachtige redders van de maatschappelijke organisaties en rechtvaardige Officieren van Justitie dankbaar om hulp smeken om uit hun verschrikkelijke leven te worden gered. Dat is lastig om overeen te laten komen met een denkbeeld dat ons allemaal als misleide geknakte slachtoffers wil zien.

Afentoe komt het in een interview weleens naar voren. Als het allemaal zo erg is als de zedensmeris net heeft uitgelegd, waarom werken die rare meiden dan niet méé? Dan komt er een zucht over dat we gewoon niet beter weten. We zijn zo getraumatiseerd, we zijn zo onwetend over wat ons overkomt, we zijn zo dom of onmondig, we weten gewoon niet dat we gedwongen en uitgebuit worden. Lastig hoor.

Een variant die je minder vaak hoort is "ze denken dat ze het zelf willen." Die is populairder in interne OM-blaadjes dan naar de buitenwereld toe, want ookal is het hun eigen geloofsartikel, de verbiedertjes weten heel goed dat ze niet tè ver moeten gaan met rare uitspraken in het openbaar. Voor je het weet verslikken mensen zich er toch nog in, omdat ze ons ondanks alles ergens nog steeds als mensen zien.

Mijn antwoord is: Dat is alleen een hele foute manier om iemands mondigheid te kunnen negeren.

Het grote probleem is dat de mythologie van hoererij is begonnen in een tijd dat de zeden uit de Kerk kwamen, en wat de hoer er zelf van dacht er niet toe deed. Ze was van het rechte pad afgedwaald, en moest weer door een herder terug naar de kudde worden gedreven. Zo kon je meisjes "redden" van een onafhankelijk inkomen in het sekswerk zonderdat daar verder iets aan verantwoord hoefde te worden.

Tegenwoordig zien we seks niet meer als iets wat de Kerk voor je beslist, maar wat je zelf mag kiezen. En dat maakt het moeilijk om de eigen keus van de meisjes die je terug naar "het fatsoen" wil dwingen, te negeren. De mythologie is oud, en ze willen hem niet helemaal hoeven omgooien. Vooràl omdat het er eigenlijk nooit om ging dat de Here dat wou, maar dat de moraalridders graag voor de Here spraken. En hùn wil is niet veranderd. Die willen een kudde brave meisjes.

Het verhaal in het denkbeeld is dus dat het hoeren éígenlijk de eigen wil van de meisjes schendt. Dat bepaalt tegenwoordig wat er wel en niet màg met seks. Dat maakt het heel lastig als we gewoon brutaal vertellen dat we er zelf voor kiezen, en dat we het een goed idee vinden om te hoeren. Daar moeten de moraalridders op de één of andere manier vanaf, anders gaat het verhaal niet meer op.

Lang geleden was het makkelijk. Toen had je alleen de kranten en de TV, en als je daar geen toegang toe had kon je je verhaal niet naar buiten krijgen. Ze konden alles over ons zeggen. Nu is er internet, en er komen steeds meer stemmen van sekswerkers naar buiten. Onze stemmen kom je zomaar tegen als je een beetje gaat zoeken, en via social media komen een paar mondige meiden met veel informatie naar de mensen toe. En dat we witte raven zijn, dat slaat niet genoeg aan.

Ze kunnen nietmeer doen alsof we niet bestaan, dus doen ze nu liever alsof wat we zeggen niet waar is. We liegen natuurlijk. Maar een vrouw die over zichzelf zegt wat ze wìl, hoe doe je daarvan alsof het niet waar is? Iemand is altijd zèlf de beste in het beslissen wat ze wil. Dat zit dwars. Dus er moet worden gekozen tussen het opgeven van het denkbeeld of het monddood maken van de meiden, door het niet te laten tèllen wat ze zelf zeggen.

Je hoeft geen moment te denken dat het opgeven van het denkbeeld zelfs maar overwógen is, dus is er vanalles uit de kast gekomen om ons weer fijn monddood te maken. Roepen dat we witte raven zijn, dat we misleid zijn, dat het eigenlijk geen echte keus is, dat we liegen als we onszelf niet als slachtoffers afbeelden, dat anderen onze stem zijn, dat de echte pijn later pas komt en we dat gewoon niet zien, ga maar door.

Hoe verkoop je zoiets aan jezelf, dat je de stemmen van mensen moet wegdrukken om zelf voor ze te praten alsof je hun eigen verhaal voordraagt? En als je in een organisatie werkt, hoe verkoop je het aan je collega's? Daar moet je een verhaal voor hebben. En dat verhaal is haast altijd een variant op false consciousness, een idee dat de wereld van de prostitutie ons zo heeft misleid en verknipt dat we nietmeer weten wat we eigenlijk willen.

De term false consciousness wordt in Nederland niet echt gebruikt, behalve in de dieptes van feministische praatgroepjes. In Zweden wordt het veel serieuzer genomen, en komen ze er ook echt voor uit, want daar hoeft feminisme niet meer op te passen dat mensen zien dat er knettergekke kanten aan zitten. Het is daar een deel van de cultuur geworden.

Er is natuurlijk nooit bewijs voor. Het is een hele grote claim om te zeggen dat iemand die een andere mening heeft geestelijk niet in staat is om voor zichzelf te beslissen. Eigenlijk verklaar je mensen die andere dingen waardevol vinden voor gek. En niet een beetje vreemd, maar gewoon handelingsonbekwaam. Maar als het om hoeren gaat, is het weereens geen probleem om het te geloven.

Mensen beslissen zelf wat waarde voor ze heeft, en wat ze doen. Dat kan je niet voor een ander beslissen. Om voor een ander in te vullen wat ze willen is iets waar je zelfs al fout mee zit bij kleine kinderen en seniele bejaarden. Om dat te doen bij volwassen vrouwen die over de drempels en barrières zijn heengeklommen om iets te doen waar de samenleving een taboe over heeft, is helemaal van het padje af.

Overstag

Vandaag een stukje dat niet over mijn werk gaat. Ik ben van de zomer lekker op vakantie geweest, en daar was ik ook best vol van, dus daar heb ik eigenlijk meteen daarna een stukje over geschreven. Dat is even blijven liggen omdat ik moeilijker op te sporen ben als ik er even tijd overheen laat gaan, en ook omdat ik nooit zeker weet of ik jullie nou wel een lol doe met een stukje wat niet over mijn werk gaat. Maar het is wel fijn om iets te hebben om op te schrijven wat een goed verháál is.

Mijn vakantie begon eigenlijk nietzo goed. Ik had het zwaar gehad, en vrienden van me hadden beslist dat ze me mee zouden nemen op reis. Ik vond het heel lief, maar ik kwam er niet echt ìn. Ze hadden eerst bedacht om naar Turkije te gaan, maar toen daar opeens een couppoging gebeurde hebben we op het laatste moment maar een vlucht naar Griekenland geboekt. Daar hebben we een prima hotelletje gevonden, en veel op het strand gelegen.

Het zijn hele fijne mensen waarmee ik ging, en ik kan goed met ze opschieten, maar wat zij een vakantie vinden is niet echt waar ik naar zoek. We lagen veel op het strand, ik schreef wat voor mijn blogje, en we gingen elke avond in hetzelfde restaurantje eten. We hebben ooknog een kerk bekeken, en we hebben jetski's gereden. Maar als je met een koppeltje rondloopt, ga je niet wilde feesten af en ga je niet flirten, en dat is toch ook belangrijk voor mij.

Ik had ook even nodig om uit mezelf gehaald te worden. Ik had mezelf net bestraffend toegesproken over een klant waar ik als een schoolmeisje op crushte, en dan moet je even wat meemaken en jezelf vernieuwen. En de zon doet dat niet, en een restaurantje waar alles met friet wordt geserveerd doet dat niet, en een stadje waar niets te beleven is doet dat niet. Maar misschien had ik die plek ookwel heel anders beleefd als ik er in mijn eentje was geweest.

Als ik op vakantie ga, dan laat ik niet alleen Nederland even achter, maar ook mezelf. Ik duik in de plek waar ik heenga, en ik ga daar helemaal in mee. Ik feest mee met studenten op spring break, ik heb bejaardenlol op een cruiseschip, ik ga buggyen aan de Oostzee, en ik dompel me daar even in onder. Als ik met mensen ben die ik ken, gedraag ik me toch altijd weer als de Zondares die ze kennen.

Ik kreeg het vakantiegevoel pas op de laatste dag. We hadden uitgecheckt, en we hadden onze bagage bij ons, en we zaten op een terrasje aan het haventje te wachten op de bus naar de grote stad, van daar af zouden we naar het vliegveld gaan voor de reis naar huis. Het was vroeg, en het terrasje was bijna leeg. Er zat een man van begin vijftig, die om een praatje verlegen zat. Ik sprak hem aan.

We raakten aan de praat, en hij bleek een Engelsman te zijn die met zijn boot in de marina lag. Hij flirtte onbeholpen met me, en hij vertelde me dat hij nog op zoek was naar crew. Je vindt daar overal jonge jongens die voor een appel en een ei willen crewen. Het was zo duidelijk dat hij me probeerde te versieren, en zo duidelijk dat hij er niet voor uit wou komen, en hij was zo kansloos. Ik werd meteen helemaal moederlijk van hem. Ik wou hem het liefst uitleggen hoe hij foutzat, maar dat kon ik niet doen met mijn vrienden erbij.

Toen het tijd was voor de bus, had ik opeens in mijn hoofd dat ik nog helemaal niet echt vakantie had beleefd, en ik besloot dat ik wel een latere vlucht zou nemen. Ik gooide mijn plannen meteen om, op intuïtie. Dat doe ik anders dus nooit. Mijn vrienden waren erg verbaasd, en ze wisten niet goed wat ze nou moesten, maar de bus wachtte niet. Zodra ik ze op de bus had gezet, ging ik terug naar het terras, en de Engelsman was netzo opgelucht dat ik terugkwam, als ik was dat hij er nog was.

We gingen naar zijn boot kijken, en dat was weer eens wat anders dan brommers kijken. Hij wou me de kajuit in, dat was heel duidelijk. Alles wat zijn lijf me vertelde was duidelijk, en wat hij zei was erg slecht doordacht. Als hij me in een andere bui had ontmoet had ik hem afgewezen. Maar nu had ik wel zin om mee naar zijn boot te gaan, en ik had eigenlijk gepland om hem daar eens wat te leren, maar toen hij me zijn boot aanwees ging dat plan overboord.

Toen ik een meisje was nam mijn opa me mee uit zeilen. Hij had een zeilboot, een oude schuit waar hij elke winter aan kluste. Mijn moeder zei weleens dat hij niet blij was als er niets aan die boot op te knappen was. In de zomer nam hij ons dan mee uit zeilen. In de zomervakantie belde hij regelmatig op om te zeggen dat hij de zee opging, en of we mee wouden gaan. Ik ging vaak in mijn eentje mee. Ik vond het fijn om met hem de zee op te steken.

Opa was een boer, maar hij had een roeping als zeezeiler gemist. Het was zijn enige hobby. Hij kon het heel goed, en zijn oude schuit kwam altijd op tijd aan. Hij voer in zijn overalls, maar ik moest altijd een enorm blokkig reddingsvest aan. De hele vaart was hij me dan dingen aan aan het wijzen, over de wolken, de zee, het verkeer en hoe de zeilen getrimd moesten. Aan het eind was ik dan rood als kreeften verbrand, maar had ik echt het gevoel dat ik wat had meegemaakt.

Toen opa overleed moest er iets met zijn boot. We lieten hem nakijken door een man van de werf, om te zien hoeveel eraan moest gebeuren. Die liet ons zien dat het ding al jaren door en door òp was, en kapitalen zou kosten om op te knappen. Dat we hem beter konden wegdoen. Ik ging nog kijken, en voor de eerste keer zag ik niet een romantisch scheepje, maar een schimmelend wrak. Ik voelde toen pas echt hoeveel ik opa zou missen.

Het schip waar deze Engelsman mee voer was een prachtig modern polyester zeiljacht, anderhalf keer zo groot als die van opa. Het lag ongeduldig tegen de stootwillen te tikken, en ik wist meteen dat ik mee de zee op wou. De Engelsman was zelf ook meteen aantrekkelijker, en mijn moederlijkheid maakte plaats voor toch wel een beetje bewondering. Goed, hij kon niet versieren, maar hij was wel een schipper.

Aan boord wou hij me meteen de kajuit in hebben, maar ik had de wind gevoeld, en ik wou zeilen. Hij probeerde het nog even maar toen gaf hij ook toe. We voeren uit, tot ver buiten de havenhoofden op de motor, en zeilden een uurtje voordat hij voor anker ging. Hij was de schipper, ik was de maat, en ik deed wat hij me zei, ookal begon het meteen te knagen dat hij toch wel liet zien dat hij niet zo'n hele goeie schipper was.

Die dynamiek die we hadden, schipper en meisje-loos, die werkte wel. Toen we eenmaal voor anker lagen in een flauwe baai liet ik me meenemen naar kooi en heb hem eens goed bereden. Ik had ook een week zonder gezeten, dus ik had het wel even nodig. Het had wel wat om mijn schipper te bedienen, en hij was lekker enthousiast. Op zijn leeftijd kost het even voordat de tweede keer komt, dus we lagen lang te kooi te praten over vanalles.

We bleven daar liggen tot de volgende ochtend. Ik was enthousiast om te horen wat de plannen waren, en ik vond het een beetje een domper om te merken dat hij niet goed wist wat hij met mij aanmoest, en leek te hopen dat ik aan wal gezet wou worden. Ik had niet mijn vlucht laten gaan voor een uurtje zeilen en een paar keer kan-ermee-door neuken. Maar hij zette niet door, dus ik deed gewoon alsof mijn neus bloedde. We gingen zeilen, vond ik. En hij was de schipper, dus hij moest zeggen waarheen.

De tocht ging dus verder, naar het westen, en het begon weer te knagen dat hij eigenlijk niet zo'n goeie schipper was. Dat zag ik doordat hij domme keuzes maakte met navigeren, nooit naar het weer keek, en hartstikke zenuwachtig werd van grote motorschepen, zoals ferries en vrachtschepen, terwijl die juist nooit wat geks doen en altijd voorspelbaar varen. Maar ook doordat er heel veel kleine dingetjes aan boord niet handig waren gedaan.

Hij had allemaal elektronische snufjes aan boord. Radar, GPS, echolood, noem het maar op. Opa voer altijd met een marifoon, en meer niet. Maar met al die snufjes had hij minder door wat er om hem heen gebeurde dan ik van opa was gewend. Ik probeerde me er niets van aan te trekken, want ik had het in mijn hoofd gezet om me door mijn macho schipper te laten domineren. Ik deed wat werk aan boord en ik liet me goed aan hem zien.

Bestwel veel mensen die het aan land niet zouden doen, zijn op een zeilboot nudisten. Opa moest daar niets van hebben, die stuurde me altijd de kombuis in voor koffie en boterhammen als we een blote boot tegenkwamen. Hij vond het al bedenkelijk dat ik een broek droeg, en voor spaghettibandjes heb ik ooit een tik op mijn kop gehad. Dat was wel iets wat ik erg bevrijdend vond om ook eens te kunnen doen. Waar heb je kleren voor nodig op een boot in de middellandse zee?

Die avond lagen we weer voor anker bij een klein eiland, en nadat ik eten had gemaakt was het weer tijd voor seks. Maar deze keer ging het gewoon niet zo lekker als de dag ervoor. Die was ook niet fantastisch geweest ofzo, maar ik had het best naar mijn zin met mijn dominante schipper. Deze avond kon ik er niet zo in geloven, en hij had het ook niet makkelijk. Meer dan één keertje lukte niet.

We lichtten de volgende dag weer vroeg het anker, en ik voelde me een beetje onbestemd. Het weer was ook minder zonnig, en ik viel mezelf ook een beetje tegen. Was ik nou echt me onder een man aan het plaatsen omdat ik een stoere schipper zocht? Deze man had het gewoon nietzo in zich, en dan is het echtwel een beetje zielig als ik ga doen voor mezelf alsof hij me domineerde, terwijl hij dat gewoon niet in huis had.

Ik gooide het over een andere boeg toen hij rond de middag opeens besloot om zijn koers eraan te geven en op de motor een schuilplaats te zoeken om voor anker te gaan. Iedereen die daar zeilt kent de meltemi, en als je dat niet aan ziet komen moet je toch maar eens achter je oren krabben. Bovendien was dit een goed zeewaardig scheepje, dat niet schrok van zes Beaufort. Opa zei al dat met mooi weer iedereen kan zeilen, maar dat je met snertweer een schipper nodighebt. En dat was hij gewoon niet genoeg.

Eigenlijk zag ik het misgaan tussen ons, maar ik heb toch maar gewoon de boel een beetje overgenomen. Ik heb ook mijn papieren, dus ik had er wel vertrouwen in. Op een vreemde boot is het altijd even zoeken, maar zo'n modern scheepje laat zich veel makkelijker zeilen dan zo'n oude houten schuit waar ik het op geleerd had. En als je niet de héle tijd op lij trimde en op loef uitstuurde, bleek het ook nog een snel bootje te zijn ook!

De hele dag lang bleef ik hem tips geven. Ik wist niet dat er zoveel was blijven plakken van wat opa me geleerd had, maar ik hield gewoon niet òp. Hij wist wel wat over zeilen, maar heel veel praktische dingen had hij gewoon niet geleerd. Hij knoopte waar hij moest beleggen, en belegde waar hij moest knopen. Hij schroeide zijn eindjes dicht inplaatsvan te splitsen. Hij had gewoon de kleine kneepjes niet die heel veel uitmaken. Hij liet de GPS het navigeren doen. Maar hij kon vooral niet trimmen. En dat is het hart van zeilen.

Ik merkte dat ik het eigenlijk heel erg naar mijn zin had, en vooral als de wind even flink aantrok en dat scheepje met een klap door een golfje heen sloeg, had ik echt weer het zeilgevoel. En mijn Engelsman, die eerst niet snapte wat er nou gebeurde toen ik hem ging vertellen wat hij moest doen, paste zich ook snel genoeg aan. Eigenlijk denk ik dat hij helemaal niet erg vond wat ik deed. Hij was een beetje bang voor zijn boot, en hij vond het ook wel fijn dat het ding nu deed wat hij wou.

Overstag gaan moet je niet half doen. Dus toen ik de boot eenmaal stuurde, vond ik ook dat we de rollen verderop ook om moesten draaien. Toen ik de dag ervoor de hele dag naakt was geweest, had hij nog een stom kort broekje aan gehouden. Ik vond dat hij nu ook weleens naakt mocht, nu ik de baas was, en hij ging er heel makkelijk in mee. Het was niet dat hij nou zo'n Adonis was waar ik de hele dag naar wou kijken, maar het was gewoon voor mij even belangrijk.

Die avond meerden we af in een mooi plekje, en na het eten hebben we even alle kleine dingetjes opgeknapt. De radarreflektor scheef hangen zoals hij hoort, de lijnen splitsen, even grote schoonmaak houden, en alle gereedschappen opruimen waar ze thuishoren. Daarna nam ik hem mee naar bed, zette hem even een goeie strop om zijn balzak zodat alles mooi strak stond, en had een hele plezierige nacht met hem. Hij vond het raar, maar hij deed het zelf gewoon beter als mijn maat dan als mijn schipper.

We voeren nog twee dagen zo, en daarna was de magie er wel af. Ik had geen condooms meer, het eten was bijna op, en ik had steeds minder tijd over om mijn huisje in orde te brengen en uit te puffen van de vakantie voordat mijn afspraken weer begonnen. Ik heb me af laten zetten in een grote haven, en nam afscheid. Ik heb zijn nummer, hij heeft niet eens mijn naam. Dat is beter zo. Vakantieavontuurtjes moeten vakantieavontuurtjes blijven.

Er zijn in de escort meiden die specialiseren in werk op jachten. Dat is dan vooral op van die luxe motorjachten van mensen die niet weten wat ze met hun geld moeten, maar als dit soort tochtjes als werk kunnen worden gedaan, dan zie ik dat wel zitten. Ik weet niet hoe ik in dat wereldje binnen moet komen, maar ik heb wel het gevoel dat ik er plezier in zou kunnen hebben. Wie weet, misschien kan ik van deze vakantie mijn beroep maken.

Antwoord op: Grip krijgen

In het ene na het andere verslag van vergaderingen bij de overheid, en ook in rapporten over wat de overheid met ons wil, komt telkens weer naar voren dat ze grip willen krijgen op onze branche. Die grip wordt soms in verband gebracht met misstanden, maar meestal helemaal niet. De overheid vindt het gewoon heel naar om te weten dat er dingen gebeuren waar ze niet op de één of andere manier de baas over spelen.

Dit lijkt misschien een beetje op mijn eerdere stukje over regulering. Dat is niet raar, maar dit is toch anders. Dat eerdere stukje ging over regels over ons maken. Dit gaat over "grip," en dat is wat anders. Als je ergens grip op hebt, kan het niet uit je handen kruipen, en kan je het dwingen om te doen wat je wil. Grip hebben gaat over de boel forceren.

Al tientallen jaren probeert de overheid, op gemeentenivo en op regeringsnivo, om vanalles te regelen en te handhaven. En die regels werken nooit, en als ze ergens gaan handhaven maken ze er altijd een boeltje van. Daar gaan de hoeren dus anders werken om weg te komen van die regels en dat gehandhaaf, en de overheid staat in zijn hemd. Dus komen er meer regels en komt er hardere handhaving. Wat het erger maakt, dus wat ons motiveert om nog harder weg te kruipen.

Dat vinden mensen raar. De overheid heeft toch overal regels voor, en handhaaft die toch ook in alle branches die je maar kan bedenken? Dan moet er wel iets heel raars zijn aan de hoererij dat wij daar niet tegenkunnen. Je hebt ook arbo, certificering en vergunningen in heel veel andere branches, dus waarom zouden de hoeren daar dan niet mee om kunnen gaan? Dat is geen rare gedachte, en ik zal daar antwoord op geven.

Ik was ooit junior manager in een regulier bedrijf. Ik was geen hele goeie, maar in die tijd had ik de baantjes voor het oprapen. We hadden een technische afdeling, de manufacturing department of ookwel "de werkplaats" en daar was ik de baas over. Dat was waar er dingen werden geproduceerd die "op kantoor" waren ontwikkeld, dus door een andere afdeling. Ik was daar om te zorgen dat mijn team de goeie prioriteiten bleef houden, want ik snapte niets van wat we nou eigenlijk maakten daar.

Het bedrijf had alle certificaten die het nodighad, en we hadden natuurlijk ook alle wettelijke regels om rekening mee te houden. Dat deden we meestal ook vanzelf wel graag. Ik weet nog een grote toestand in het management omdat een directeur dacht dat we wel geld konden besparen door chemisch afval gewoon in het riool te gieten. De hele ontwerpafdeling stond op zijn achterste poten, mijn team zag het ook niet zitten, alleen de logistiek vond het wel prima.

Op een dag kreeg ik een brief van een controledienst, dat ze drie weken later kwamen controleren. Ik vond dat prima, want er stond dat ik het werk niet stil hoefde te leggen. Toen ze kwamen, waren het twee mannen die de werkplaats wouden bekijken. Ze waren helemaal niet zo streng en wantrouwig als ik ze had verwacht, maar ik had danook verwachtingen uit de hoererij meegenomen. Ik liet ze binnen, en ik liep mee.

Die twee mannen vonden óveral fouten. Er waren knoppen met tape afgeplakt, er waren veiligheidsdingen dichtgestopt met een oude handschoen, de filters van de afzuiging waren veel te oud, er lagen metaalkrullen in een apparaat waar dat niet mocht, en nog een heleboel dingen. Allemaal dingen waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden. Ik voelde me echt een kipje, vooral omdat het duidelijk werd dat ìk degene was die het in orde had moeten houden!

We kregen een dikke brief met dingen die in orde moesten worden gebracht voor de volgende inspectie, of we kregen een waarschuwing. Daar heb ik dus ook meteen voor gezorgd. Terwijl mijn team bezig was om alles in orde te brengen, vertelden ze me dat ik volgende keer even moest waarschuwen dat er een inspectie kwam, want dan konden ze even snel alles keurig maken. Dat deden ze altijd zo.

Er kwamen ook andere inspecties. Die gingen dan meer over of we wel de kwaliteit leverden om onze certificatie waar te maken. Maar die waren geen probleem. Dan werd er vooral gekeken in de boeken of we wel netjes genoeg materialen in huis hadden gehaald van de juiste kwaliteit, en of alles netjes genummerd, gefotografeerd en opgeschreven was. Daar waren we wel heel netjes mee. Zolang de veiligheidsknoppen maar niet in de weg zaten.

Die inspecties kwamen erop neer dat er mensen kwamen die evenveel, of méér, van ons werk wisten als wij, om te kijken of we het goed deden. Die kwamen regels controleren die waren gemaakt door mensen die heel goed op de hoogte waren van wat er moet en kan in zo'n bedrijf, en hoe dat mis kan gaan. Die komen dan kijken of er geen slechte gewoontes zijn gekomen waar je anders pas van wakkerschrikt als het helemaal mis is gegaan, of dat we stiekem laden aan het lichten waren.

Zelfs als we er een boeltje van hadden gemaakt, werden we eerst gewoon gewezen op wat we deden, voordat er werk van zou worden gemaakt. En dat werk begint dan met een waarschuwing, en als we dan nog dwars bleven liggen, dan liep ons certificaat gevaar of kon er een boete van komen. Uiteindelijk kan natuurlijk de hele boel plat worden gelegd, maar dat zou pas een uiterste maatregel zijn.

Als het zo zou werken in de hoererij, dan zouden we weinig te klagen hebben over meer grip op onze branche. Maar zo is het dus niet.

Er is best wat te zeggen voor controles en certificering van sekswerk. Je komt toch met mensen in contact, je moet goed op je hygiëne passen, je bent een professionele dienstverlener waar de klant op moet kunnen vertrouwen. Dus hetzelfde soort certificeren als je hebt bij klusbedrijven, huishoudelijke hulp of verpleging heeft wel waarde, want dan komen de onbenullen en de gekken niet in de branche terecht, en dat is goed voor iedereen.

Je kan dan ook eindelijk eens het concurreren op onveilige seks aanpakken. Dat gepijp zonder condoom is gewoon hachelijk. Als we mensen in werkplaatsen verplichten om lastige stopsystemen op hun machines te hebben kan je ons ook verplichten om rubbertjes te gebruiken. Nu proberen hoeren elkaar vliegen af te vangen door meer niet-safe aan te bieden dan hun concurrentie.

Maar om dat in de praktijk te brengen heb je wel nodig dat je de regels laat maken door mensen met kennis, èchte kennis. En laat controleren door mensen die weten waar ze mee bezig zijn. En dan ècht weten waar ze mee bezigzijn. Want de mensen die dat soort dingen nu proberen te doen, weten van toeten noch blazen als het om de werktechniek gaat, en hebben totaal onrealistische ideeën over hoe het werk wèrkt. Om nog maar te zwijgen over sprookjesverhalen over misstanden. Er is totaal geen realisme bij al die instanties.

Er zijn nog geen regels over hoe je hoererij nou goed doet. Ik heb weleens met wat collega's gebrainstormd, maar dat is natuurlijk niet de manier om dat soort dingen op te bouwen. Je krijgt alleenmaar stokpaardjes, zoals ik met mijn condoomregels. Andere meiden moeten daar weer niets van hebben, en die nemen het risico graag voor lief. Dat soort dingen moet je zorgvuldig opbouwen, door de minst ingrijpende maatregel te zoeken bij elk probleem dat ècht een oplossing móét. Zo doe je dat bij andere beroepen ook immers.

In plaats daarvan wordt het maken van regels gegeven aan de mensen met de grootste bek over ons beroep, en dat zijn steevast mensen die ons zien als reddingsobjektjes die zitten te wachten tot hun redder ze vertelt hoe ze moeten leven. Daarom zien al die voorlichtingsfolders er ook uit alsof ze voor tienjarigen zijn geschreven. En daarom worden die foldertjes ook niet serieus genomen, zèlfs door mensen die er nog wat aan zouden kunnen hebben.

Je komt nogaleens lijstjes met tips voor sekswerkers tegen, waar je dan weer van schrikt omdat ze zoveel fouten maken. Niet alleen dat ze vaak schrijven alsof heel Nederland de regels van de gemeente Amsterdam heeft, maar ook omdat ze gewoon geen idee hebben hoe je met klanten omgaat, en welke technieken je moet gebruiken om veilig te werken. Meestal werkt het gewoon helemaal averechts.

Zolang dat gaat om het omgaan met klanten is dat nog niet eens zo'n probleem. Klanten zijn best goeie mannen en die geven je wel de tijd om te ontdekken dat je nietzo handig bezigbent. Met een beetje goeie wil ontdek je dan wel de technieken om de klant te geven wat hij wil, en leer je snel genoeg hoe je met je grenzen om moet gaan, en wat je over en weer van elkaar mag verwachten. Het is erger met de foute SOA-tips, en helemáál erg met de foute politie-tips!

Er zijn hulpverleningsorganisaties die je vertellen dat je bijvoorbeeld alleen een kopie van je paspoort mee moet nemen. Dat is dom, want dat is meteen "niet beschikken over eigen persoonsdocumenten" en dan ben je meteen slachtoffer(M) van mensenhandelmoderneslavernij. Met alle toestanden die daarbij horen. Om nog maar te zwijgen over clubs die je adviseren om verboden wapens bij je te hebben zoals busjes pepperspray.

Omgaan met condooms is ook zoiets. Een hoer leert snel genoeg hoe condooms werken, en dat de manier van het papiertje wel prima is voor amateurs, maar niet goed genoeg voor het betere werk. Daar zitten wat kunstjes aan, die je trouwens niet via een blog gaat leren, maar het is voor een doorgewinterde hoer soms echt even schrikken om te horen wat voor onzin je wordt verteld over hoe je condooms moet gebruiken, door mensen die je wel even komen voorlichten.

En dat is allemaal nog als het gebrek aan realisme per òngeluk is. Want je hebt ook de moralisten die gewoon alles uit de kast halen om je werk maar onmogelijk te maken. Dat gaat dan vooral om regels waarbij er vanalles verboden is. Zoals beveiligers hebben, of juist werken zònder beveiliger. Of dat je niet opgehaald mag worden. Of dat je niet mag adverteren. Of dat je geen anaal mag, niet mag werken met sponsjes, geen SM mag doen, of niet mag samenwerken met een andere meid. Ga maar door.

Behalve regels kan je dan ooknog aan certificering denken. Maar certificering gaat niet over wat màg, maar over wat goed werken is. Daarvoor moet je dan snappen waar hoererij om gáát, en dat weten zelfs de klanten nog niet. We bouwen illusies, en daar gebruiken we seks voor. Je moet dat gedaan hebben om te begrijpen dat het zo is, en je moet er heel veel mee gedaan hebben om het breder te kunnen zien dan jezelf. Dan hou je alleen wat oude rotten over die dat zouden kunnen bepalen.

Er zijn zoveel soorten hoeren, die zoveel verschillende soorten diensten aanbieden, dat je daar bovendien helemaal nieteens aan kan beginnen. Dan is er voor elke hoer een ander certificaat nodig, en dat is als ze niet opeens beslist om haar dienstenpakket te veranderen. Er is flink verschil tussen de hygiëneregels die een sugarbaby van één man heeft, een raammeid, een high class escort of een domina die veel blood play doet. Daar heb je een flinke taak aan.

Als we dan goede regels en voorschriften zouden hebben, komen we ook meteen bij het volgende probleem, en dat is het handhaven. Een echte certificeerder stuurt iemand langs afentoe, gewoon als controle of als er klachten zijn geweest, om te kijken of alles op de goede manier gebeurt. Die controleurs zijn mensen die door de wol geverfd zijn in het vak, en meestal ook uit het vak komen wat ze komen controleren. Maar niet bij ons.

Bij ons gaat het meestal om zedensmerissen. Of gemeentecontroleurs die graag zedensmerissen zouden zijn geweest als ze daarvoor geschikt waren geweest. Die hebben geen idee waar het werk om gaat, die weten niet wat het nou precies is wat we doen en wat we belangrijk vinden, die hebben geen zicht op wat er gebeurt, en ze dènken dat ze dat wèl hebben. Dus die plakken er hun plaatje overheen en gaan vooral met hun èìgen illusies aan de slag.

Daarbij moet je ook bedenken dat ze helemaal niet op ons af worden gestuurd omdat wij er beter van moeten worden. Ze zijn daar om de slagvaardigheid van de overheid te laten zien, om de zondige meisjes de weg naar buiten te leiden, om de hoererende zondaars te kastijden, om de internationale mensenhandelmaffia op te rollen, om redenen te vinden om de tent te mogen sluiten, of gewoon om natte vingers te halen en je opbrengst in te pikken. Daar heeft de werkelijkheid niets meer mee te maken, en zo worden andere beroepen ook niet gereguleerd.

En je hoeft mij niet te geloven. Kijk maar wat er allemaal gebeurt. Amsterdam, Den Haag, Groningen, Alkmaar, overal worden hoerenbuurten afgebroken. In Utrecht hebben ze al jaren alles dichtgegooid met de resultaten van heel twijfelachtige controles in de hand. In het hele land worden onafhankelijke meiden opgespoord en krijgen hun leven verpest. De vergunde bordelen worden elk jaar minder. De bordelen worden niet beter gemaakt, er wordt alleen gesloten. Want dat is het doel.

Hoeren zijn geen rare mensen, we zijn geen criminelen. We zijn niet méér fraudeurs dan andere beroepen. We willen gewoon kunnen werken, maar wat er nu aan regels en controles is, dat is niet gewóón. Dat is gewoon dol. Als er goede regels en voorschriften waren, die met beide benen op de grond stonden, dan zouden we er geen probleem mee hebben. Maar zoals het nu is, blijft het vooral die gevaarlijke grip van de overheid ontwijken. Want die blinde klauwen knijpen je kapot.

Wil je weten waarom grip van de overheid een onzalig idee is? Kijk maar om je heen. De overheid verplicht en verbiedt vanalles, en soms is dat goed. Soms ook helemaal niet, maar dan werken mensen er wel omheen. Dokters schrijven bijvoorbeeld dingen verkeerd in het patiëntdossier omdat ze anders noodzakelijke medische behandelingen niet mogen doen. Zou je echt willen dat de overheid daar grip op krijgt als je die pillen of die operatie nodig hebt?

Er is genoeg dat werkt in Nederland omdat ermee gesjoemeld wordt. Juist níét omdat de overheid er grip op heeft. Er wordt overal gesjoemeld met wat de overheid heeft besloten om te reguleren, en stel je eens voor wat voor een bende het zou worden als ze overal een ijzeren grip op zouden nemen, zodat dat sjoemelen niet meer kan? Stel je de chaos eens voor als èlke verkeersovertreding de boete kreeg die erop staat. We zouden blut zijn en al het verkeer stond stil.

Dat is in een branche waar de overheid wel ideologie óver, maar geen kennis vàn heeft, natuurlijk nog veel erger. Grip wordt dan gewoon een wurggreep. En als ik kijk naar hoe de overheid al jaren over ons praat en wat de overheid al jaren met ons doet is dat misschien ook eigenlijk wel de bedoeling.

Voornemens voor 2017

Mijn goede voornemens voor 2017:

• Niet meer iedereen terwille zijn, want dat kan je gewoon niet
• De antwoordstukjes afronden, want die lopen nu al jaren door
• Mijn vriendinnen vaker zien, en gewoon vaker het initiatief nemen om kontakt te zoeken.
• Een goede en professionele gigolo zoeken
• Meer uitgaan en gewoon meer onder de mensen komen, nieuwe mensen ontmoeten
• Netjes alle suggesties van W uitproberen
• Rumba-cursus doen
• Advertenties wisselen, ookal kost dat veel tijd en moeite
• Mijn opleiding voortaan overal voorrang op geven, en me niet door andere dingen af laten leiden

Gelukkig nieuwjaar iedereen!