Spookhoeren

Vandaag gaat mijn stukje over spookhoeren. Dat is een verschijnsel wat al heel lang bestaat, en waar ik zelf ookwel wat mee te maken heb gehad. Je komt het vooral tegen in de escort, maar ookwel in de clubs, als die adverteren met wat voor moois die allemaal hebben lopen. In de eerste plaats is het de klanten bedonderen, maar meiden worden er ook de dupe van, en op ergere manieren dan de klant.

Het is weer zoiets dat alleenmaar kan bestaan omdat we gemarginaliseerd worden. Klanten en meiden zouden anders op kunnen treden tegen wat er wordt geflikt, en de toko's die aan dit soort oplichterij doen aanpakken. Maar het zit er nietzo in, de macht ligt veelteveel bij de vergunningmelkers, en dat wordt met de nieuwe wetten alleenmaar erger. Het bestond al sinds voor de legalisering, en het is nooit echt weggeweest.

Laat ik dan maar eens uitleggen wat spookmeiden zijn. Dat gaat namelijk om toestanden waarbij de baas in zijn website of zijn catalogus niet eerlijk is over de meiden waar hij mee werkt. Dat is soms gewoon expres fout adverteren, en soms zit er een schimmig zaakje achter. Soms is het alleenmaar dat de baas niet goed oppast of zijn website nog wel klopt, maar dat vind ik niet echt te geloven. Een nieuwe meid staat er wel zo bij.

De ouderwetse spookhoer, zoals hij al heel lang bestaat, is het meisje wat het èrg druk heeft. Een klant kijkt op de website, en ziet een meid die hij wel wil boeken. Een mooie foto, je zou zo kunnen denken dat het uit de portfolio van een pornomodel komt. De klant heeft wel zin, en die belt het buro op. Aan de telefoon vertelt hij wie hij wil boeken, maar de telefoniste vertelt hem dat die meid nèt niet kan. Maar een ander meisje kan wel, en die is netzoiets...

Zo ging dat bijvoorbeeld bij een club waar ik een poos werkte. We waren geen goeie club, en we waren best lui. Ik was daar de jongste, en eerlijk gezegd zaten er niet echt mooie meiden. Ik stak goed af, meestal is dat niet zo. De baas kon daar natuurlijk niet mee adverteren, dus behalve foto's van ons had hij er ook foto's bijzitten van meiden die al jaren wegwaren, en van meiden die er nooit hadden gewerkt.

Ik had gedacht dat de klanten dan af zouden haken, maar ze kozen heel vaak voor de meid die de baas voorstelde. Als ik dat was, voelde ik me er heel ongemakkelijk over als ik wist dat ze eigenlijk voor een nepfoto waren gekomen. Toch ging het gewoon goed. Soms waarschuwde hij aan de telefoon helemaal niet, en liet de klant gewoon naar de club komen voordat hij vertelde dat het meisje van zijn keus er "toevallig" net niet was. Dan zag je wel wat teleurstelling.

Die teleurstelling kan je in de werkkamer dan soms goedmaken, maar soms zit het de klant wel dwars. Klanten zijn niet dom, die voelen ookwel aan dat er met ze gesjacherd wordt. Ze accepteren het, omdat ze denken dat het bij onze foute branche hoort, maar eigenlijk horen dat soort praktijken afgestraft te worden. Je zou het niet pikken als je een auto bestelt, je zou het niet pikken als je een andere hotelkamer kreeg, waarom wel met zoiets persoonlijks als seks?

In deze club maakten ze het ook wel dol hoor. Meestal zijn spookfoto's nog iets wat wel een béétje lijkt op de meiden die er rondlopen, zodat een klant zichzelf kan vertellen dat het dezelfde is. In deze club werden foto's gebruikt van een Slowaakse softpornosite over teen hardbodies. Niemand van ons kon doen alsof ze daarbij hoorde. En toch werkte het, want de klanten belden voor die foto's, maar neukten met ons.

Sommige bedrijven maakten het nog gekker, die hadden überhaupt maar een paar meiden, maar dan wel een website met een enorme keuze. Als je er werkte was het vaak maar bijhouden welke naam en welke pruik de klant verwachtte, want je stond er met meerdere profielen op. Dat ging prima voor een aantal klanten die één meisje wouden kiezen, maar er was een probleem als hij na je eerste profiel opeens wel een ander profiel waar jij ook achterzat wou. Die zou zich belazerd voelen.

De planners van buro's en bordelen zijn meestal zo lui als wat en trekken zich heel weinig aan van wat je wel en niet doet, maar als het op het ontmaskeren van hun louche zaakjes aankomt kunnen ze opeens veel sluwer zijn dan je zou denken. Dan was het jammer, als de klant een alter ego van je wou, die meid was net op vakantie. Maar er was ook zus-en-zo, die was netzoiets...

Maar dit was dan nog de verfijnde, geraffineerde manier. Er zijn ook escortburo's waar een vent een meisje uit de site bestelt, en dan gewoon een andere meid aan de deur krijgt. Dan krijgt hij pas, van haarzelf, te horen dat het meisje wat hij koos niet kon, en dat zij invalt. Klanten zijn nette mannen, dus die zijn te beleefd om haar dan weg te sturen. Je hebt dan dus je omzet binnen, maar die klant trapt daar niet nogeens in. Zonde dus.

In de escort krijg je soms van die bonte toestanden als een kennis van me laatst beschreef:

De hele site stond vol met fotos die hij had gejat van porno sites. Je kon met de pixels nog gewoon meteen herkennen dat hij Gianna Michaels en Aurora Snow had geblurd. Trekt natuurlijk wel de klanten aan met midner verstand dan een pinda. Die mklanten moesten zelf een hotelkamer regelen, en 5 min van te voren belde hij even dat haar oma was overleden, en een vervangend meisje kwam. Dat was dan zo'n snoltrol Berta 13 die anders echt geen klant meer zou zien met haar deeglijf, maar je meot ver gaan voordat een klant nee zegt als hij al een kamer heeft geboekt. Hij wist de waarde van vaste klanten niet maar daar had hij ook betere wijven voor moeten hebben, met die verdeling kon hij dat vergeten!

Meestal is het veel subtieler. Dan komt er een meisje aan de deur die niet totáál anders is, en de klant gaat er maar vanuit dat dat het meisje van de foto is. Dan wordt er ook niets gezegd. De klant accepteert dat zij zijn fantasiemeisje is, en als ze haar werk een beetje goed doet, kan het hem na een paar minuten ook niet meer schelen. Mannen zijn wel visuele beesten, maar er zijn veel dingen die toch belangrijker zijn.

Waar je wel erg mee op moet passen is dat alles verzuurd is als de klant meteen begint met het gevoel dat hij belazerd is. Een man moet een idee over je hebben dat je spannend bent, en als je met een truuk bij hem terechtkomt, heeft hij jou niet gekozen, maar jij hem. Dat is een hele andere ervaring, en die moet je heel anders op touw zetten. Zo het ene met het ander vermengen knapt de meeste mannen toch af.

Het heeft me altijd verbaasd hoe weinig dat foutgaat. Je denkt dat je met de eerste foute date en de eerste ontdekking meteen breed op Hookers staat, maar dat gebeurt eigenlijk nooit. Sowieso heb ik altijd gevonden dat die recensiesites maar heel slecht werken, en dat daar kansen liggen om het heel veel beter te doen. Het zou de enige manier zijn om dit soort dingen te veranderen.

Ik voelde me nooit lekker bij bordelen en buro's die zo werkten. Dat was niet alleen omdat de klant gewoon bedonderd wordt, en die teleurstelling in zijn ogen zien als de deur opengaat me echt een knoop in mijn buik gaf. Er was altijd wel meer gedoe. Ze schrijven de profielen ook voor je, en zelfs als je duidelijk bent dat je alles met condoom doet, schreven ze er vaak de suggestie in dat je wel over te halen was. Het enge zinnetje "alles is bespreekbaar," en "in principe is alles met condoom."

We dachten eigenlijk dat het na het legaliseren minder zou worden. Bedrijven werden minder louche, was het idee, dus nu zou er veel meer eerlijkheid in de organisaties komen, en zou er professioneler worden gedaan. Dat is natuurlijk een naïef idee geweest, want het zijn nog steeds dezelfde mensen die de baas zijn, want alleen wie voor de legalisatie al een zaak had, kreeg een vergunning, en nieuwelingen moesten maar vechten. Het overheidsbeleid zit voor nieuwe exploitanten potdicht.

Dat zorgt ervoor dat de oude exploitanten lekker op hun kont konden zitten, want ze hoeven zich niet bang te maken over nieuwe concurrentie. Een beetje valse reclame vinden ze dan ook niet zo'n punt, want iedereen doet dat toch. De klanten kunnen toch nergens heen. Er veranderde dus helemaal niets, behalve dat er ook geen hoop en angst meer was dat het ooit zou kunnen verbeteren. Daar zorgt de overheid wel voor.

Door het gedoe met vergunningen en de jacht op hoeren kwam er nog een soort spookhoeren bij. Die heb ik nog niet zelf meegemaakt, maar collegaatjes hebben me er in geuren en kleuren over verteld. Dat is iets waarbij het niet tussen jou en de klant, of tussen de klant en het buro blijft, maar waarbij je opeens een hele nare verrassing kan krijgen die meer voeten in de aarde heeft.

Een collegaatje was nog best groen, en had zich dus bij een legale escorttoko ingeschreven. Het was reuze spannend, met alle beloftes en de glamourshoot. Je voelt je toch alsof je in het diepe springt, en alles is nog nieuw en spannend en sexy. Alle papieren waren netjes ingevuld, en ze was blij dat ze niet het illegale circuit in hoefde, want dat leek haar nogal eng. Daar denkt ze nu heel anders over.

De boekingen kwamen maar mondjesmaat. Er waren in het kwartaal dat ze daar werkte vier klanten en een politiefuik. In die politiefuik was ze al bijna afgeknapt op het werk, maar ze wou toch wel doorzetten. Want het werk beviel wel. Het bleef alleen zo stil met de klanten, en dat terwijl ze toch zo mooi op de drukke site stond, en haar gouden bergen waren beloofd. Elke hoer heeft nu allang alarmbellen, maar zij was nog te groen.

Ze ging er maar vanuit dat ze niet lekker genoeg was, en stopte ermee. Ze had vanuit het escortbedrijf gehoord dat het gewoon nietzo wilde, en ze had het gevoel gekregen dat ze als een soort liefdadigheid op de site mocht blijven staan. Ze hield het nog een paar maandjes uit, zonder klantjes, en haakte toen af. Eigenlijk dacht ze dat ze het achter zich had gelaten.

Dat was niet zo. De Belastingdienst was een jaar na die tijd opeens erg boos op haar. Ze beweerden dat ze heel veel geld niet had opgegeven, en geen BTW over haar klantjes had betaald. Zij was erg verward, want ze had alles netjes betaald, en ze dacht dat er een misverstand moest zijn. Het werd heel ingewikkeld, want de Belastingdienst had hele andere gegevens. Zij had geen idee wat dat kon betekenen.

Het bleek natuurlijk dat het escortburo had opgegeven dat ze zich een slag in de rondte had gewerkt. Dat wil zeggen, Anca, Oana en Doina, die er een beetje hetzelfde uitzagen als de Nederlandse meid met alle papieren in orde, die hadden zich een slag in de rondte gewerkt. En al hun omzet was netjes wit voor het buro omdat die het zogenaamd via de Nederlandse meid binnen hadden gehaald.

Je kan doen wat je wil, zelfs als je op dat moment al beseft wat er aan de hand is, maar jij klinkt voor de Belastingdienst altijd als een liegende hoer, en die exploitant is een nette man, want die heeft netjes een vergunning. De legale vergunninghouder en de belastingman deden meewarig naar elkaar. Die frauderende hoeren ook altijd, proberen overal een slaatje uit te slaan met hun verhaaltjes...

Ze moest een halve ton betalen, want ze vonden het bewezen dat ze de belasting had ontdoken. Ze heeft gepraat met een belastingadvocaat, die haar aanraadde om aangifte te doen. Mijn hele juridische helpersclub wil heel graag weten wat daarmee het plan was, maar ik heb dat niet kunnen ontdekken. Dat is wel jammer, dat had ik ook wel graag geweten. Misschien wist ze namelijk wel hoe het verhaal verder zou lopen.

Bij de politie kwam er een hele bekende draai aan het verhaal. Haar verhaal dat ze was belazerd door haar escortbaas was niet interessant, en ze bleven vissen naar hoe ze nou aan het werk was gezet. Was ze niet gedwongen? Echt niet? Echt ècht niet? En na een poosje komt er dan een beetje gluiperig over tafel dat als ze wèl gedwongen is, die belastingschuld dan ookwel verdwijnt.

Ze heeft het gedaan, maar wel terughoudend, en ze is verstandig genoeg geweest om niet iemand aan te geven die echt bestaat. Ze is vaag gebleven, en ookal frustreerde dat de politie wel, ze hebben hun woord gehouden. Het bedrag is heel veel verminderd, ookal heeft ze nog steeds meer moeten betalen dan ze ooit verdiend heeft. Het zat haar wel dwars om zich zo een leugenverhaaltje te moeten laten aanmeten door twee zedentypes.

Wat haar het meest dwarszat was dat ze het verhaal van een loverboyslachtoffer inpikte, en dat voelde alsof ze die meiden misbruikte of bespotte. Het hielp wel om te ontdekken dat die óók niet meemaken wat zij als verhaaltje gebruikte, dus achteraf voelt ze zich daar minder rot over, en dat was ook de reden dat ze contact met me heeft gezocht. Nu voelt ze zich er rotter over dat ze voor eeuwig als slachtoffer bij de overheid bekendstaat.

Spookmeiden zijn niet een grappig kantje van een rare business. Elke soort spookmeiden heeft iets van bedrog in zich. Je kan er meer of minder mee belazeren, het kan onschuldig zijn of heel ernstig, maar het is altijd iets oneerlijks. Meestal wordt de klant alleen belazerd, maar heel vaak ook de hoer. En die krijgt er soms op heel ernstige manieren mee temaken. Als klanten zo belazerd worden, laten ze het meestal maar gaan. Dat is jammer.

Helaas heeft de overheid louche types veel macht gegeven door het vergunningstelsel. Daarom komen dit soort toestanden veel voor, want we kunnen niet zomaar naar nette exploitanten over. Maar accepteren is ook geen goeie manier. Er zijn klanten die dit niet pikken, en er zijn meiden die zich niet zo laten misbruiken. Laat je niet bedotten, en laat je niet misbruiken. Als je merkt dat het mis is, zeg er dan wat van. Al was het maar om je klant niet zich bedonderd te laten voelen door jóú.