Antwoord op: pooiers lachen om de straffen

Volgens sommige mensen lachen de pooiers om de Nederlandse straffen op mensenhandel. Je hoort het best vaak, en van beide kanten van het debat, zowel de verbiedertjes als de behulpzame mensen. Je hoort het zelfs van hoeren zelf, ookal hebben die het meestal uit de media. Maar nooit van de pooiers. En dat heeft een hele goeie reden, die denken daar namelijk héél anders over.

Stukjes schrijven over pooiers heeft me een stuk meer informatie gegeven over pooiers, want er stroomde opeens een hele golf mails bij me binnen van meiden die met pooiers werkten, en van pooiers zelf. Die waren erg emotioneel soms over dat ze eindelijk eens werden bekeken als iets anders dan een ééndimensionale horrorman. Het is erg onhandig dat ze pas komen als ik al geschreven heb, natuurlijk, anders had ik die nieuwe informatie goed kunnen gebruiken. Niet dat het een ander verhaal zou zijn geworden, maar ik moest eerst vechten voor wat ik nu zomaar kréég.

Er wordt al jaren geroepen om hardere en hardere straffen voor mensenhandel, en daarom is de straf in de wet ook al meerdere keren omhooggedaan. Er zijn nog steeds pooiers, hoeveel acties er ook zijn uitgevoerd. Politici, opiniemakers, de media, en dus ook de man in de straat, die denken allemaal dat het komt omdat de straffen niet hard genoeg zijn, en die bikkelharde criminelen dat fluitend uitzitten.

Laat ik eerst maareens zeggen, dat het natuurlijk weereens niet gaat om wat er echt gebeurt. Dat roepen om meer straf heeft te maken met verontwaardiging. Er is iets aan de hand wat mensen niet aan willen zien, en ze doen dan maar alsof we die criminelen gewoon een lesje moeten leren. Doe de straffen maar omhoog en het gaat wel weg. Dat is een hele naïeve manier van denken. Straffen hebben maar een bepaald afschrik-effect, en meer straffen zorgt niet altijd voor meer afschrikking.

Bovendien zijn de straffen voor mensenhandel helemaal niet laag. Voor wat je moet doen om al onder mensenhandel te vallen zijn ze zelfs bestwel erg hoog. Vooral als je het vergelijkt met andere misdaden. En ook als je het vergelijkt met de landen om ons heen is het in Nederland nogal hysterisch. Zelfs de vergelijking die mensen maken met de bronlanden van die pooiers die ze willen pakken, laat Nederland niet zien als een slap straffend landje.

Voor een deel is het om te laten zien hoe èrg we het wel niet vinden, mensenhandel. En dan vooral, gedwongen prostitutie. Dat is zo'n hysterisch iets geworden, dat je erg op moet passen als je skeptisch bent of vraagt of het allemaal wel zo simpel is. En of je dat wel zo zwartwit moet zien. En als je durft te zeggen dat er veel ergere dingen zijn dan de prostitutie ingedouwd worden, dan trekken mensen gewoon echt wit weg.

Maar hoeren zijn nu eenmaal de speerpunt van de slachtoffercultuur die we achternalopen, en seks is eng, en we willen het maar op één manier zien, en logisch denken is niet welkom. Dus we verzinnen maar vanalles om het simpel te maken, en dan kunnen we lekker verontwaardigd doen. Want het is makkelijk om met je verontwaardiging "goed te doen" als je kan doen alsof het gaat om gefolterde onschuldige prinsesjes die door brute geweldenaars tot perverse seks worden gedwongen, terwijl die lachen om je moraliteit en je onmacht door je lage straffen.

We zijn boos, en we willen dat uiten. Daar zijn die straffen voor. We willen die pooier pijndoen, en niet omdat we hem willen afschrikken, of hem iets willen leren, maar om onze boosheid te bevredigen. En dan is het wel zo makkelijk om het plaatje zwartwit te houden, want anders komt er misschien uit naar voren dat hij dàt nou ook weer niet verdient, en waar blijft dan je kans om je boosheid bot te vieren?

Nee, de pooiers lachen niet om de straffen. Niet om de stràffen, maar er wordt wel veel gelachen. En dat is helaas voor hen vaak onterecht. Want als pooier zit je in de problemen in Nederland, als je gepakt wordt. Hoeveel je ook uitlegt, en hoeveel je meid ook uitlegt, ze willen je maar op één manier zien, en daar ga jij ook voor gestraft worden. De pooiers die dat snappen, lachen daar niet om.

De exploitanten met hun vergunningen lachen in hun vuistje. De overheid heeft hun concurrentie voor een groot deel uitgeschakeld, en de meisjes moeten door het stof voor de exploitant. Daar hebben ze goeie verdiensten van. Op die mensen, die makkelijk de ergste van de uitbuiters zijn, vanwege hun monopoliepositie, heeft de overheid bovendien geen zin om te jagen, die worden hoogstens maar bestuurlijk aangepakt. Ze behandelen die mensen als maatjes. Tot de wind opeens draait.

Het is voor die mensen netzomakkelijk weer huilen als de overheid met dezelfde willekeurigheid hun vergunning afpakt, als waarmee ze hem kregen. Maar daar zit meestal geen staartje aan, en ze kunnen hun pand met vette winst verhuren of doorverkopen vanwege de prostitutiebestemming die eropzit. Het enige wat ze om te huilen hebben is dat ze niet door kunnen gaan met monsterwinsten voor nietsdoen.

Een smokkelaar uit een bronland zorgt wel dat hij nietteveel in Nederland is. Dat hoeft voor zijn stuk van het werk ook niet. Hij moet met contacten en papieren aankomen, en de reis regelen. Daarvoor hoeft hij niet in Nederland te komen shoppen. Vroeger waren die mensen in Nederland nog erg actief om ook aan deze kant van de grens de zaken te regelen, maar nu moeten de meisjes daar maar een ander voor betalen. Die blijft weg van de Nederlandse politie, die kan er veilig om lachen.

Criminele pooiers, afpersers, de echte klootzakken, die heel weinig meer voorkomen, maar wel bestaan, lachen niet om de straffen. Die houden de hele toestand goed in de gaten, en doen best hun best om weg te blijven van risico's. Maar ze weten dus ook waar de politie op aan het jagen is. Omdat zij dàt niet aan het doen zijn, lopen ze vrij, en om de pakkans kunnen ze dus wèl weer lachen. Behalve als de meiden ook met hun tijd meegaan, en geen aangifte doen van beroving of afpersing, maar beweren dat hij ze dwingt. Dat is in opkomst. Of dat doorzet weet ik nog niet, de politie is ook geen fijne partner.

De kleine zachte pooier is het kwetsbaarste. Hij is makkelijk te strikken voor de politie, en doordat hij close is met zijn hoer is hij ooknog makkelijk te veroordelen. Bovendien kunnen die jongens niet omgaan met de situatie, want ze denken dat ze niet kwetsbaar zijn, omdat hun hoer meer dan gewillig meedoet met de hele relatie. Dat is vooral omdat we in de media doen alsof er alleen op dwingende psychopaten wordt gejaagd, en die jongens trappen daar gewoon in.

Zo'n kleine zachte pooier lacht dus om de politie en justitie, maar dat is omdat hij denkt dat hij niet strafbaar is. Hij vindt zichzelf geen pooier, hij is haar behulpzame vriend. En dat is onterecht. Als je een relatie hebt met een hoer, en je doet niet héél erg je best om op de onlogische dingen te letten die daarbij horen, dan ben je te pakken door de politie, en daar doen ze nogal hun best voor. Dan vergaat het lachen je wel. Maar helaas worden die mannen pas wijs als ze zijn gepakt.

Nee, de straffen zijn niet het probleem. Het probleem is dat in de branche bijna niemand weet wat er nou echt gebeurt en wat er nou wel en niet mag, omdat de regels telkens veranderen, onduidelijk zijn, en op één manier in de pers worden uitgelegd, en op een héle andere manier door de rechter. De hele business wordt totaal willekeurig behandeld, en de sjacheraars denken dat ze daarom wel wat kunnen ritselen. Maar zo is het niet.

De straffen zijn hard zat, de veroordelingen komen ook héél makkelijk, maar het heeft niets te maken met wat er echt aan de hand is of er iemand wordt gestraft. De verhogingen van de straffen maakt niets uit, behalve dat de politie er automatisch meer bevoegdheden van heeft gekregen om ons letterlijk en figuurlijk uit te kleden. Het is brullen om bloed, en niet te zuinig kijken of dat wel terecht is. Dat is geen recht, dat is niet eerlijk.

Eerlijk zijn, dat zou er eens in moeten komen. Niemand in het publieke debat laat het achterste van zijn tong zien. Niet alleen de verbiedertjes, trouwens. De hulpverlening en de welzijnsorganisaties janken ook met de wolven mee. Dat doen ze allemaal strategisch, en ze vinden allemaal dat ze dat doen omdat het beter werkt dan de waarheid, maar het zorgt alleenmaar dat hun kleine stukje meer zijn zin krijgt, en de hele business alleenmaar meer zoekraakt achter alle makkelijke ansichtkaart-denkbeelden.

Voor de pooiers is er weinig te lachen, behalve de onzin die we over ze in de kranten zetten.