donderdag 25 maart 2010

De vergeten telefoon

Ik was met een klant bezig. Hij is een hele normale klant, met hele normale wensen. Hij heeft een hele normale pik, en al het andere is ook normaal. Dat zijn van die klanten waarmee het fijn en makkelijk werken is. Je hebt wel een beetje een saaie dag als dat je enige klanten zijn, maar niet elke dag is spannend. Ik hoop vaak wel een beetje op een normale klant, want ik kan er precies lekker mee werken, met een soort routine. Dat heb je in je dagelijkse werk toch wel nodig, anders zou het echt te vermoeiend worden.

Het moet met mijn werk nooit teveel routine worden, want anders ga je je niet genoeg meer van je werk aantrekken. Het moet wel leuk werken blijven, dus je wil er wel altijd je aandacht bijhebben. Als je teveel routine hebt, dan ga je dagdromen of word je afgeleid. Je moet het natuurlijk bij de klant houden. Sommige vrouwen gaan tever in hun routine. Ik begrijp het wel, want een klein beetje routine maakt het werk veel makkelijker. Je weet wat er gaat komen, en wat er gaat werken. Als je drie, vier of vijf klanten per dag hebt, kan je niet iedere keer wat origineels blijven doen, week na week.

Ik was hem aan het pijpen, en ik hoorde een ringtoon afgaan. Dat gebeurd wel vaker, iedereen heeft zo'n ding, en de meeste mannen horen iets anders te doen terwijl ze bij mij zijn. Dan gebeurd het dus weleens dat zijn vrouw belt waar hij blijft met de boodschappen, of zijn maten waarom hij nog niet in het café is, of zijn baas die wil weten hoe lang zijn lunch nog duurt. Hij stoorde zich een beetje, en ik dacht dat het misschien een belangrijk telefoontje voor hem was. Ik hield dus even op, en ik zei: "Wil je even kijken wie het is?" Hij zei:"Dat is niet mijn telefoon.

Mijn telefoon was het ook niet, bovendien staat die op stil. We gingen natuurlijk gewoon door, maar die telefoon bleef maar gaan. Ik merkte dat hij het echt niet leuk vond, dus ik heb gezocht en het ding in de keuken gelegd. Hij lag in de hal, en hij was niet van mij. De klant zei dat hij ook niet van hem was. Iemand had hem dus laten liggen.

Ik werkte de klant netjes af, en ik bood nog mijn excuses aan. Hij ging weg, en ik ging naar de telefoon kijken. Er waren vijf belletjes geweest, met een vrouwennaam. Dan weet ik al meteen dat het zijn vrouw is. Maar goed dat ik die niet opneem. Ik kon op het schermpje niet de naam zien van wie hij was. Bij sommige dure telefoons kan dat wel namelijk. Er stond niet op welk nummer deze telefoon had, dus ik kon het niet op mijn computer opzoeken om te zien bij welke klant hij hoorde.

Het gebeurd wel vaker, dat klanten hun spullen bij mij laten liggen. Ik heb al jaren een gouden halsketting in een mandje met achtergelaten spullen liggen. Ik weet zeker dat die nooit meer opgehaald word, maar het voelt als stelen als ik dat ding zou verkopen. Ik heb pasjes, sleutels en telefoontjes in dat mandje liggen die de mannen hebben laten liggen. Ook van die dingen waarvan je denkt dat hij er wel voor terug zou komen, zoals een gouden horloge met een gravering van zijn afstuderen. Als ik weet waar iets vandaan komt, doe ik wel mijn best om het naar hem terug te krijgen, maar ik weet ook dat ik een man daar erg mee in de problemen kan krijgen.

Ik heb in zijn contacten gekeken, om te zien of er een werknummer of een ander nuttig nummer instond. Ik kon het niet vinden. Ik heb hem toen maar uitgezet, en in het mandje gelegd. Dan hoop je maar dat de klant ervoor terugkomt. Het is voor veel mensen belangrijk, en je kan ook al je contacten kwijtzijn als je hem kwijtraakt. Ik heb naar mezelf gebeld, om op de nummermelder te zien wie het was. De telefoon had nummermelding geblokkeerd.

Deze telefoon lag lekker tussen de andere, en er ging wat tijd voorbij. Als je niet binnen een week wat hoort, dan komt er meestal niets meer van afhalen. Bovendien, meestal weet je van wie iets is. De volgende keer dat de klant langskomt, kan je hem dan zijn spullen teruggeven. Ze vragen er haast nooit om, want ze weten meestal niet dat ze hem bij jou hebben laten liggen.

Een paar weekjes later wou een man een afspraak maken via de mail. Wat dan bijzonder was, was dat hij zei dat hij een nieuw nummer had, omdat hij zijn oude telefoon kwijt was. Deze klant was een klant die ik nooit opnam, omdat hij geen nummermelding aan had staan. Dat viel dus mooi op zijn plaats.

Toen hij langskwam, heb ik hem zijn telefoon teruggegeven. Hij was in tranen, zo blij. Hij had een snel wipje gemaakt voordat hij de kinderen van school ging halen, en hij was zijn telefoon vergeten omdat hij zijn handen vol had. Ik had dat ding niet gezien, het was pas de volgende dag dat ik hem gehoord had. Zo kreeg ik dat ding toch nog terug bij de eigenaar, maar dat was geluk hebben. Ik had hem niet die telefoon laten zien als ik niet al had gedacht, dat hij het was.

Je kan met een telefoon die je op straat vind, gaan bellen naar de contacten. Die kunnen je dan zeggen van wie die is. Dat kan je niet zomaar met een telefoon die bij mij ligt. De smoes die je verzint, kan verkeerd aflopen. Vooral omdat hoerenlopers vaak heel slecht kunnen liegen. Zolang hun vrouw niets vermoed, is er niets aan de hand. Als ze opeens wat denkt, dan zijn die mannen vaak niet vals genoeg om erom te kunnen liegen. Ik moet dus voorzichtig zijn. Ook met de privacy van mijn klanten.

13 opmerkingen:

Anoniem zei

Wederom een heel leuk stukje,

ik lees je graag Zondares

gr

Dylan

Depressie zei

Ik lees je graag Zondares wederom een gaaf stukje.

Vraagje, je hebt wel eens vaker geschreven dat als jij voor jezelf neukt dat anders is, natuurlijk is dat anders, maar wil jij dan, wat je met klanten niet doet? wat doet er zo pijn bij die man, knijp jij met ej kutspieren of beuk je die pik er gewoon harder in? ben je ruwer?

Mogen klanten jou beffen trouwens en fake je dan of kom je echt klaar, beide misschien?

gr

Dylan

Anoniem zei

Hoi Zondares,

Gaarne had ik je nieuwste poll ingevuld, maar ik mis de optie "Geen flauw idee" of beter "Mij volledig onbekend".

Elke maandag en donderdag verheug ik mij op een nieuw inkijkje op een mij vreemde, maar toch spannende wereld. Mijn dank.

@Dylan
Als je nu eventjes al haar stukjes leest, weet je het antwoord op je vragen.

Anoniem zei

Wat een plek om je telefoon kwijt te zijn!

Anoniem zei

Erg boeiende stukjes schrijf je Zondares. Ik heb vandaag je blog ontdekt en heb ze meteen bijna allemaal gelezen. Ik vind ze erg goed geschreven. Je komt over als een zeer intelligente en interessante dame.

Jammer dat er regelmatig negatieve reacties van gefrustreerde huisvrouwen op je site belanden.

DikkeWillem zei

Weer een lief stukje, wat laat zien hoeveel je om je klanten geeft. Het is mooi om te lezen.

Zondares zei

Ik denk dat ik wel ruwer ben, maar ik heb ook sterke kutspieren en heel veel mannen kunnen daar niet goed tegen. Als ik voor mezelf neuk, ben ik naar wat anders aan het streven. Ik denk dat je gewoon moet zoeken in de stukjes die daarover gaan, ik schrijf er al veel over.

Beffen doe ik wel, en ja, dan fake ik. Ik kom niet makkelijk van beffen en ik fake toch al bijna altijd.

Anoniem zei

Maar je kunt toch niet alles faken (nat worden bijvoorbeeld, of andere lichamelijke reacties)? Je kunt wel met allerlei geluiden en bewegingen faken dat je klaarkomt, maar als je vervolgens kurkdroog blijft, is dit toch niet geloofwaardig. Of zijn mannen in hun geiligheid heel makkelijk te overtuigen?

Zondares zei

Lieve schat, bijna alle lichamelijke dingetjes kan je faken. Nat worden kan je niet faken, maar als je je lijf goed kent kanje wel dingen doen waardoor je gewoon nat word. Ik word bijvoorbeeld supernat als ik hard ga hijgen en kronkelen, en me lekker aanstel. Als je het werk lang genoeg doet, word je dat helemaal de baas.

Anoniem zei

Hmm, je zou met die gevonden telefoon naar je eigen telefoon kunnen bellen en dan kijken welk nummer op het display tevoorschijn komt. Dan had je misschien wel de persoon gevonden bij de telefoon..

Zondares zei

Ja, dat had ik dus ook gedaan!

Unknown zei

Zo vond ik een mobieltje in onderdelen op straat die na montage nog werkte, maar de eigenaresse had hem kwaad weggemieterd en schold mij de huid vol over hoe ik het durfde te wagen haar over het bestaan van dat ding lastig te vallen. Ik gebruik hem nog steeds.
Co.

Anoniem zei

Je zou een lijstje ergens kunnen hangen met de 'grove' omschrijving van het voorwerp. Vaak zijn het denk ik de vaste klanten die wat laten liggen, omdat ze zich thuis gaan voelen bij je, zeg maar. (Of de 'eerste-keer-ik-ben-nerveus-klanten, maar die kiezen denk ik minder voor de duurdere escort?). Bij vragen kan je ze dan preciezer laten aangeven waar t omgaaat. Dan voldoe je in ieder geval aan een zekere inspanningsverplichting om de eigenaar op te sporen.

En na 5 jaar zou ik de duurdere zaken die niet opgehaald zijn gewoon als van jou beschouwen, lijkt mij.

Ik heb weleens begrepen dat op de simkaart ook nog een nummer staat , waarvan te achterhalen is bij wie dat hoort. De vraag is of die info vrijgegeven wordt. Ik denk eigenlijk van niet. Misschien dat dat via een politie-aangifte bij de duurdere telefoons wel gebeurd, maar dat lijkt gezien de aard van jouw branche voor de klant weer niet zo prettig. (?????).

Ik heb weleens een blouse bij een raamprostituee laten hangen en die kreeg ik gewassen en gestreken terug bij een tweede bezoek. Ik vond dat nogal opmerkelijk.
Leg dat thuis maar eens uit. (-:

R60