Boemerang

Heel lang heb ik gedacht dat ik raar was in mijn jeugd, omdat ik al zolang ik me kan herinneren wel iets met seks en mijn geslachtsorganen heb gehad. Ver, ver voordat ik echt met seks begon, of het maar echt als seks ging herkennen. Dat komt voor een stuk doordat mijn moeder altijd in de stress schoot als ze ontdekte dat ik aan mezelf zat, of nieuwsgierigheid had voor seksuele dingen.

Intussen heb ik met genoeg mensen gepraat om te ontdekken dat dat dus helemaal normaal is. We leven nu in een tijdperk waarin het als onnatuurlijk en onwijs schadelijk wordt gezien als een minderjarige ook maar een beetje wat meekrijgt van seks, maar dat is een beetje hysterisch, en nogal een overdrijving. Je wordt geboren met geslachtsorganen, en die pushen vanaf het begin al om aandacht, lang voordat je klaar bent voor seks.

Met hoeveel misbruikverhalen ik heb aangehoord via mijn werk, en met hoeveel gekkigheid ik hoor via de pers, heb ik intussen een heel duidelijk beeld van wat wel en geen kwaad kan met seks voor minderjarigen. De grens van achttien ligt heel hoog, er zijn heel weinig mensen voor wie het kwaadkan om seksueel aktief te zijn in hun late tienerjaren. Ook wat er kwaadkan aan seks is nogal breed bekeken.

Wat je telkens ziet, is dat het kwaadkan als kinderen terechtkomen in volwassen seksuele interakties. Flirten met een kind is al flink schadelijk. Seks tussen volwassenen is duwen en trekken, en verwachtingen opleggen. Dat zijn dingen waar kinderen heel kwetsbaar en gevoelig voor zijn, en niet in meekunnen, maar ook geen punt achter kunnen zetten. Vooral als het volwassenen zijn met een machtspositie. En dat zijn nou juist vaak de mensen die kinderen daarin betrekken.

Het gaat helemaal niet om de handelingen. Het gaat om hoe het kind opeens een volwassen seksuele rol opgedrongen krijgt. Vooral jongens, die dan een dominante of aktieve rol opgedrongen krijgen door manipulatie waar ze niet mee om kunnen gaan, krijgen daar een tik van. Meisjes hoor je meer vertellen dat ze aangetast zijn doordat een man of vrouw over hun grenzen gaat, en ze geen idee hebben hoe ze dat tegen kunnen houden. Allebei krijgen ze een tik mee. Vooral als ze, zoals haast altijd, het idee hebben dat ze het zelf over zich hebben afgeroepen. Want zo werkt seks bij volwassenen. Vooral in onze kultuur, maar dat zou een eigen stukje kunnen zijn.

Waar het níét om gaat, is kinderen die beginnen met serieus masturberen terwijl ze nognieteens naar de basisschool gaan. Of kinderen die porno kijken, hoe extreem ook. Of kinderen die SM-spelletjes maken van hun gewone kinderspelletjes. Of kinderen die "doktertje spelen," wat héél vaak veel verder gaat dan wat mensen denken bij doktertje spelen. Rommelen, gluren en geilen is heel normaal voor kids. Betrokken raken in volwassen seksuele relaties niet.

Nou ja, ik heb me al genoeg in dit wespennest gestoken, mensen worden onredelijk als het over het onderwerp van kids en seks gaat, en eerlijk gezegd heb ik geen zin om hier een slagveld van te maken. Eigenlijk is het enige wat ik hierboven probeer uit te leggen dat jongetjes zich niet "uit nieuwsgierigheid" sufrukken bij porno op hun telefoon, en meisjes niet alleenmaar vanwege zijn vurigheid een ingewikkelde relatie hebben met de enige ongekastreerde hengst op de manege. De seks is er al, je moet alleen van ze afblijven. Laat ze maar gluren, dat is goed voor ze.

Dat wist ik allemaal niet als klein kind. Mijn wereldje was totaal seksloos, want ik woonde in een dorp waar een bushokje dezelfde avond nog in scherven ging als er een te blote poster voor een zeepmerk in hing, mijn ouders lieten nooit ook maar een vurige kus aan me zien, en ik ging naar een school waar je voor korte mouwen naar huis werd gestuurd. Ik had geen idee van seks.

Maar mijn lijf wel. Mijn kut trok al mijn aandacht zolang ik me kan herinneren. Dat was dus iets waar ik tot best kort geleden me wel raar over voelde. Ik mocht er niet aanzitten, daar deed mijn moeder heel stressvol over, en dat nam ik over. Maar ik had ooit op mezelf getekend met een viltstift, en daarbij had ik ontdekt dat mijn vulva inkleuren gewèldig was. Toen mijn moeder dat zag, ging ze helemaal over de zeik.

Het was voor mij net genoeg afstand om niet met mijn vingers aan mijn doos te zitten, maar wel met een stift. Ookal werd mijn moeder er nogsteeds hysterisch van, mij gaf het geen stress. Ik fantaseerde er niet bij, ik begreep niet dat het seksueel was, maar voor mij was het wel een behoefte die een paar keer per jaar opkwam, en die ik zo stilde. Het was iets op zich, iets van mijzelf, en iets van mijn lijf.

Ik weet nog dat ik een soort gefascineerde afschuw had van wat mijn kut wilde. Ik vond het snel prima om mijn grote schaamlippen en mijn clit flink in te kleuren, maar als mijn clit de volle laag had gehad, dwaalde die stift naar mijn spleet toe, en ik had een flinke afkeer van het idee dat daar iets tussen zou komen. Dat vond ik eng, ik voelde dat als een soort wond, een soort verboden vies gebied waarvan ik liever niet nadacht over wat er achter die spleet zou liggen. Maar als mijn kut mijn hand stuurde, ging die stift er altijd wel telkens naartoe. Al stond ik het nooit toe dat hij er echt kwàm.

Mezelf teasen en op het randje gaan zitten van wat ik durfde was leuk terwijl ik bezig was, maar als ik klaar was en stopte, dan keek ik altijd met verbijsterde afschuw terug. Niet alleen naar wat ik gedaan had, maar vooràl naar wat ik nèt niet gedaan had. En ging ik bidden om er mijn vrede mee te vinden, ookal wilde ik God liever niet lastigvallen met de details. Dat hielp wel.

Ik had weinig toegang tot porno. In mijn jeugd kocht je nog blaadjes bij de tabakzaak, en internet had je nog niet. Ik had een schriftje met schrijfoefeningen uit mijn derde groep, waar ik met pen alles overheenschreef wat ik over seks had geleerd, en waar ik plaatjes inplakte die me opwonden. Dat kwam vooral uit sigarettenreclames in damesbladen van mijn moeder. Ontzettend tam natuurlijk, maar toen deed dat het hélemaal voor me.

Waar ik vooral warm en verward van werd, waren plaatjes waarin een man er groot uitzag. Liefst ook flink gespierd. En er niet te aardig en glimlachend uitzag. Plaatjes waarin zo'n man een veel kleinere vrouw tegen zijn lijf aangetrokken had, en er een beetje overheenboog, waren zelfs een beetje intens voor me. Die vond ik een beetje tè, behalve als ik intussen goed opgewarmd was. Er was een plaatje dat zijn eigen bladzijde had, van een man zonder hemd die een geklede vrouw tegen zich aantrok, buik aan buik, terwijl zij hem van zich afduwde en wegkeek. Hij keek haar juist grijnzend en hebberig aan. Dat maakte indruk.

Dat veranderde allemaal heel snel toen ik over seks leerde. Ik kreeg wat van klasgenootjes mee toen ik naar de middelbare school ging, en toen besloot mijn vader me voor te lichten. Dat was maar goed ook, want van de voorlichting op school moest ik het niet hebben. Die voorlichting vond ik bepaald niet spannend trouwens, op school vond ik het vooral ongemakkelijk, en toen mijn vader het me uitlegde kon ik wel door de grond zakken.

Je zou denken dat er dan een wereld voor me opengegaan zou zijn, en dat er een boel op zijn plaats viel, maar eigenlijk was het vooral dat ik opeens dingen die ik deed ging herkennen als seks, en het dus afzweerde. Seks was voor losse, wereldse meisjes, en ik was geen slet. Ik ging immers netjes wachten tot het huwelijk, en daarmee uit. Ik stopte dus ook met masturberen, en dat maakte mijn seksdrift tot een nogal zure ervaring. Toch gooide ik mijn schriftje nooit weg.

Dat duurde niet voor altijd. Dat was ook moeilijk met al de seks die in de wereld rondgaat. Mijn vriendinnen op zwemmen en waterpolo hadden het al vanaf het begin dat ik ze kende over seks, en als dat al niet over jongens van hun school ging, ging het wel over boy bands. Die verkopen ook seks immers. Ik was dan altijd de blozende stille luisteraar. Maar ook op mijn Christelijke school gingen de meiden het over seks hebben. Al was dat veel oordelender en minder nieuwsgierig.

Ik had nooit het lef om wat te doen, of me erin te mengen. Nou ja, op één keer na dat ik met vriendinnen had zitten praten over de porno die bij de tabakzaak te koop was, en ik opeens dapper was en een boekje ging halen, met twee vriendinnen bij me als morele steun. We zaten toen met zijn allen rond dat boekje te giechelen, maar ik kon al die meiden ruiken. Al wist ik toen nog niet wat ik rook.

Wat ik zag van dat boekje was heel indrukwekkend, maar die klik die veel collegaatjes me vertellen dat ze hadden toen ze voor het eerst porno zagen, en dat ze voor dat soort seks wel wouden gaan, die had ik niet. Ik vond het heel leerzaam, en ik voelde het ècht wel in mijn doos, maar tegelijk schrok ik me helemaal de tering en kon ik me niet voorstellen dat ik ooit zo ver zou gaan om die dingen te dóén. Ze zagen er verschrikkelijk obsceen uit. Náákt met een màn erbij? Ondenkbaar.

In mijn tienertijd begon ik wel seksuele fantasietjes te krijgen. Die waren meestal uitwerken wat ik gedroomd had, want mijn dromen hadden een stuk beter door hoe het zat dan ikzelf. Als ik mezelf betrapte op een seksuele fantasie hield ik er meteen mee op, want ik voelde me er niet gemakkelijk bij om seksueel te zijn. Niet omdat daar iets mis mee was, maar omdat ik wist dat het niet hoorde.

Veel van die vroege dromen waren herhalingen van scènes uit de James Bondfilm "Thunderball," waar Sean Connery zich nogal opdringt aan een aantal vrouwen. Toen ik dat zag, op de bank met mijn ouders, vond ik dat heel bedreigend en nogal ongemakkelijk om aan te kijken. Maar het maakte iets bij me los, iets wat er altijd al had gezeten en dat had zitten wachten om wakkergemaakt te worden.

Mijn fantasieën waren vooral váág. Ik had meestal een heel passieve rol, het was altijd ergens ver buiten mijn gewone wereldje, en hoe ik daar was en voor welke reden bleef onduidelijk. Ik werd altijd benaderd door een man, die niet tegen me praatte, en waarbij ik altijd heel vaag had hoe hij er eigenlijk uitzag. Zijn gezicht bleef buiten beeld, en het enige wat er gebeurde was dat hij me bij mijn middel pakte en tegen zich aandrukte. Spannend hoor.

Gaandeweg werd ik wat brutaler in mijn fantasietjes, want mijn dromen begonnen ook brutaler te worden. Ik wende er maar moeilijk aan. Naast dat de man me tegen zich aandrukte, duwde hij nu ook zijn pik in mijn kut. Hoe dat ging voelen en hoe dat ging werken was totaal onrealistisch, maar ik wist niet beter. Dat was meteen alles, verder ging mijn fantasie niet. Maar met het denken aan een lul die bij me naar binnen drukte, viel er veel op zijn plaats.

Het was niet gek veel later dat ik ontmaagd werd. Dat was door een sullige jongen, de zoon van mijn dwarsfluitlerares, waar ik al bijna twee jaar wat mee had. In al die tijd waren mijn fantasieën niet volwassener geworden, en mijn ontmaagding stelde niet veel voor. Eigenlijk zette die mijn seksualiteit vooral op losse schroeven, want het liet me zien dat het relatiedenken niet echt goed voor me werkte. Natuurlijk gaf ik mezelf daar de schuld van.

Ik gaf mezelf danwel de schuld, maar ik ging dus wel kijken naar wat ik dan wèl kon zijn. Ik werd experimenteler, en ik liet een heleboel bekrompenheid vallen. Dat klinkt stoerder dan het was, het was geen moedige beslissing. Het was meer dat ik die verkrampte rol van het brave meisje dat voor eeuwig getrouwd zou blijven met de eerste en enige man die ze ooit neukte nu had "verloren," en ik wat nieuws "moest" zoeken.

Nou ging ik studeren, en dat is natuurlijk het beste moment om seksueel wat opener te worden. Nouja, dat was het tóén, want nu is dat helaas wel anders geworden. Maar dat moet ooit maar een eigen stukje krijgen. Ik kreeg vriendjes, ook weer van die onschadelijke lieve jongetjes, waar ik weinig van leerde. En waar ik al helemaal niet verder mee kwam met mijn seksualiteit losmaken.

Dat veranderde toen ik in de kraak kwam. Ik ging meer drinken, véél meer drinken, ik ging wiet roken, en ik ging me een houding geven om niet tussen de meiden die daar woonden al te achterlijk te lijken. En de mannen speelden daar heel geoefend en handig opin. Ik was nog heel onwetend, en ik werd gewoon als een dronken slet gepaald. Ik wist niet wat me overkwam. Maar die ervaringen waarin ik als een sloerie gebruikt werd, gaven me wel veel meer bevrediging dan ik uit mijn vriendjes haalde.

In de kraak leerde ik pijpen, meer standjes dan alleen platte missionaris met mijn ogen dicht, anaal en triootjes. Ik kwam ook in seks met vrouwen terecht, maar daar leerde ik alleenmaar van dat het niets voor mij was. Maar vooral leerde ik er over vreemdgaan, alofniet door mijn eigen toedoen. Dat gevoel van vreemdgaan, en vooral het gevoel als je thuiskwam en door je eigen brave vriendje werd geneukt terwijl je nog glibberde van de vreemde vent, dat deed me wel wat.

Experimenteren met anaal hield in dat sommige mannen hem gewoon zonder plichtplegingen in mijn kont douwden. Mannen die zeurden om anaal, en dat waren er best veel, kregen altijd nul op het rekest. Anaal stimuleert me nietzo, voor mij is het altijd het verkeerde gat geweest, maar met sommige mannen had ik er in mijn kut niet zoveel aan, en die voelde ik dan beter in mijn kont. Dat gaf me het idee dat ik nu "geleerd" had om anaal te doen, en ik "gevorderd" was geworden. Wat een onzin.

Daar kwam ik ook in aanraking met SM. Dat probeerde ik, maar het heeft me toen nooit echt bevrediging gegeven. Ik deed mee met de verwachtingen, met de rituelen, met de frames die de SM heeft. Daar pas ik niet in. Terwijl op het juiste moment, met mate, en in de juiste kontekst, best kan waarderen om pijn te hebben, te worden gecommandeerd, gekleineerd of overmeesterd te worden. Dat leerde ik alleen later, want tijdens mijn SM-experimenten had ik er helemaal niets mee.

Omdat ik best kleinzerig ben, en het heel snel teveel voor me wordt om te worden gepijnigd, ging ik snel met femdom experimenteren. Dat was wel leuk, want met een beetje afstand zo'n man bewerken en tot zijn grenzen duwen is interessant, maar het was het toch nooit helemaal voor mij. Want voor mij was het uiteindelijk geen seks. En soms kon ik best een beetje sadistisch opgewonden worden, maar dan kreeg ik alleemaar mìnder zin in een onderdanige man.

Mijn seksuele ontwikkeling kwam keihard tot een stop toen ik bij de feministen ging aansluiten. Als je de hele tijd op mannen aan het kankeren bent, is het lastig je te laten versieren. En dan word je seksueel gefrustreerd, en dat voedt weer die haatgevoelens naar mannen toe, en dat versterkt het allemaal alleenmaar. Mijn kut ging niet helemaal op slot, want soms bezweek ik wel weer voor een ex, maar daar voelde ik me dan weer enorm schuldig over.

Tijdens die periode masturbeerde ik vooral. Ik masturbeerde me helemaal krom, want ik had veel frustratie te stillen. Maar ja, masturbatie doet het uiteindelijk toch niet voor je, en het enige wat ik er toen tegenover kon zetten was méér masturbatie. Ik gebruikte vooral vibrators, en ik penetreerde mezelf niet. Dat zorgde ook dat de nummertjes die ik dan wèl maakte onbevredigend waren, want dan kan je niet meer zonder vibratie. Weer iets dat een eigen stukje moet.

Ik pijpte me bij de kunstwereld naar binnen toen ik dat achter me gelaten had. Het was gek, want aan de ene kant was ik nogsteeds een knettergekke radikale feministe, maar ik zag er helemaal geen probleem in om in de haantjeswereld van de kunst mijn vrouwelijkheid in te zetten. Terwijl ik nogsteeds de moeilijkdoen-feministe uithing voor de wereld. Ik was hypocriet, maar dat zag ik nieteens. Als ik het had gezien, had ik het genegeerd.

De neppe seks die ik daar had, waarbij ik het alleenmaar deed om te manipuleren, en om de prijs te betalen voor het promoten van mijn objekten, die beviel me wel. Dat kwam als een verrassing. Ik was er ontspannen mee, en het liet me voelen alsof ik mannen om mijn vinger kon winden, maar daarnaast gaf het me ook gewoon een seksuele opleving. Waar dat aan lag snapte ik niet, maar ik ging er wel vol inzitten. Daar heb ik misschienwel leren hoeren.

Toen ik mijn "gewone" baantjes als intercedent, HR-juf en junior manager ging doen had ik ook mijn seksuele experimenteerfase achter me gelaten. Dat vond ik erbijhoren, wist ik veel. Ik nam weer brave vriendjes waarmee ik een huishouden kon hebben, en het was meer gewoon samenwonen met een beetje seks erbij dan een seksuele relatie. Dat is niets voor mij, en dat voelde ik wel, al deed ik er niets mee. Ik miste mijn snollerij in de kunstwereld.

In die periode hoerde ik al. Dat was gescheiden van mijn persoonlijke seksleven, maar het is wel sèks. Daar haalde ik veelmeer uit dan uit mijn seks thuis. Al was het maar omdat het meer variatie was, en klanten ookweleens met iets nieuws komen. Ja, de meeste willen gewoon recht op en neer, maar je komt toch ook de mannen tegen met iets bijzonders. Je krijgt van alles wat te zien.

De seks thuis ging ik saai vinden. Het nieuwe, het inspannende, het moeilijke, het uitdagende deed het meer voor me. Ik leerde de voorkeuren van veel mannen overnemen, ik leerde heel veel dingen lekker te vinden die heel ver van me af hadden gelegen. Er ging door het hoeren een wereld voor me open, en de vriendjes thuis hielden dat niet bij. Daar ging ik me ookwel tegen afzetten, seksueel.

Toen ik eens besloot om volwassen te worden, nadat ik mijn burgerbanen vaarwel had gezegd, ging ik met professionalisme aan het werk voor mezelf. Dat hield ook in dat ik meer in de seksuele kant van mijn werk ging zitten, en ging léren hoe het zat. Dat ontwikkelde me veel meer, en het opende weer meer perspektieven voor me. Ik leerde niet zomaar een smaak omdat het toevallig zo ging, ik leerde ze nu ook omdat ik daar gewoon voor gìng.

Het zijn nu heel wat jaartjes sinds ik een klein kind was. En ook heelwat jaartjes sinds ik mijn laatste burgerbaan gedag zei. Ik ben vol in de hoererij gegaan. En als je kijkt naar hoe die ontwikkeling gegaan is, zal ik nu wel iemand zijn die alleen nog de zeldzaamste en vreemdste kinks lekker vindt. Maar zo blijkt het dus niet te zijn. Juist nou ik alles niet alleen heb uitgeprobeerd, maar het gewoon flink vaak gedaan, gewerkt en gelééfd heb, merk ik dat ik terugkom als een boemerang.

Ja, al die nieuwe smaken zijn nogsteeds lekker. Ik kan lol hebben in vergezochte rollenspellen, ik vind het best leuk om afentoe met touwen, boeien en paddles aan de gang te gaan, ik kan nogsteeds plezier hebben in een geile talk job, maar wat het uiteindelijk tòch het meest voor me doet, is waar ik als klein kind al naar hunkerde. Grote, dominante mannen die me tegen zich aantrekken en zonder pardon hun lul naar binnen drukken.

Dat is het enige waar ik nooit níét voor in de bui ben. Dat is het enige wat altijd is blijven fascineren. Dat is het enige wat echt helemaal onderin de wortels van mijn seksdrift zit. Pikken in mijn kut. Dominante, grote mannen. En het magische moment dat hij bij je binnendringt. Het enige wat erbijgekomen is sinds ik een klein meisje was, is dat ik nu ook hunker naar een goeie kwak zaad, want toen wist ik nog niet hoe lekker dat is.

Een man die me dat kan geven wordt nooit saai. Zelfs als ik alle smaakmakers moet missen, zal ik toch best tevreden kunnen zijn als ik dàt maar krijg. En andersom, al krijg ik alle andere vormen van seks maar krijg ik dàt niet, dan zal ik altijd iets knagends overhouden, iets onbevredigds. Het is onmisbaar, het is de kern van mijn seksualiteit. En is het ook altijd geweest, want als ik het liet zitten was ik gefrustreerd.

Toen ik ooit een tijd aan het zoeken was wat mijn seksualiteit nou moest worden, en aan het experimenteren was met SM, kwam ik in contact met een klein groepje mensen die 's nachts in een zandverstuiving een spel speelden. De vrouwen vluchtten, met een voorsprong, en de mannen gingen dan jagen om ze te vangen. En wie een vrouw ving, mocht haar neuken. De kick was zogenaamd om te ontsnappen.

Ik deed een keer mee met mijn vriendje toen. We hadden een hele sessie papierwerk vantevoren om grenzen aan te geven, zoals dat in de SM-wereld wel vaker gebeurt. De eerste keer ging het feest niet door, omdat mijn grenzen niet binnen het spel pasten. Ik paste domweg mijn grenzen aan, en de tweede keer mocht ik dus wel meedoen. Dat is geen uitzondering trouwens, die lijsten zijn manipulatiever dan je denkt.

De reden dat ik me aanpaste was ook omdat het seksleven dat ik met dat vriendje had, helemaal niet bevredigend was. Ik was op zoek naar een nieuwe stimulatie, en ik dacht dat dit wel iets kon zijn. Het plan was om flink hard te vluchten voor iedereen behalve mijn vriendje, en hem me te laten pakken. Dat leek me wel wat. Dit was een SM-spel wat niet te "raar" voor hem was, dus ik dacht dat hij er wel in mee zou gaan.

Het was me allang duidelijk dat die andere meiden die hieraan meededen het helemáál geen punt vonden om gevangen te worden, en ik had bedacht dat ik met een beetje vluchten er snel uit zou zijn, als die andere meiden zich gingen laten vangen. Met het vriendje had ik al afgesproken dat hij alleen achter mij aan zou zitten. Ik was reuze tevreden met hoe ik het gepland had.

Dus toen die avond er geen spoor van mijn vriendje was, maar opeens uit het donker een andere vent opdook, die me achterna sprintte met zo'n snelheid dat ik geen schijn van kans maakte, zat ik in een situatie die ik niet gepland had. Ik wist niet welke man het was van het groepje waar ik mee kennis had gemaakt, maar hij leek groter en sterker dan hoe ik me al die mannen herinnerde. Ergens had ik het gevoel dat hij er niet bijhoorde. En dat deed wel wat.

We hadden een safe word, en dat had ik kunnen gebruiken. Maar iets zei me dat ik dat niet moest doen. Inplaats daarvan sprong hij met heel veel kracht op me, en plofte ik in het zand met hem op mijn rug. Mijn botten kraakten, zo hard was het. En ik was gefascineerd. Hij lag op me, en hij was slap. Maar dat veranderde heel snel al, terwijl hij me methodisch in positie bracht.

Ik stribbelde wat tegen, maar dan komt er zand overal, en ik wou niet kapotgeschuurd worden, dus ik werkte niet te hard. Hij drukte zijn lijf op me, en zette zijn pik tegen mijn gleuf. Ik zei nog "wel een condoom hè?" maar daar reageerde hij niet op. Ik kon ook niet echt klagen, want op mijn papierwerk had ik aangegeven dat dat van mij niet echt hoefde. Ookal was dat eigenlijk niet mijn beleid.

Terwijl die vent me eigenlijk lag te verkrachten, maar ookweer niet, ging ik door een hele rare mix van emoties heen. Ergens was het onwerkelijk, want dit was niet zoals ik het gepland en verwacht had, maar tegelijk was er heelwat aan deze situatie dat het onverwacht voor me dééd. Ik speelde de hele tijd met het idee mijn safe word te gebruiken, maar ik wou ècht niet dat deze ervaring ophield.

Hij was geen beste neuker. Techniek was bar, zijn maat was ondergemiddeld, zijn voorhuid lang, en hij hield het ook niet lang vol. Maar ik haalde er heel veel uit. Het was bevredigend zoals ik al heel lang nietmeer gehad had. De man verdween in het donker nadat hij me doorgesmeerd en volgespoten had, en dat paste prima bij mijn bui. Ik heb hem nooit meer gezien.

Toen ik wankel en onder het zand en blaadjes bij mijn vriendje terugkwam aan het eind van het spel was hij mopperig dat hij me niet had kunnen vinden, en dat was een totale turn-off voor mij. Hij vroeg of ik wat had meegemaakt, maar ik loog dat ik alleenmaar was gestruikeld in het donker. Toen we thuis waren probeerde hij avances te maken op zijn normale zachte, lieve manier, en daar had ik echt geen behoefte aan.

Na die ervaring dook ik in die groep mensen, en ook in andere groepjes die hetzelfde deden. Die eerste ervaring kwam niet meer terug, en ik verzeilde in een groepje dat hetzelfde deed, maar dan extremer. Daar reisde ik helemaal voor naar Duitsland. Maar het bleek helemaal niet om die setting en die kink te gaan, en dat besefte ik me pas heel laat. Hij is leuk hoor, maar niet waar het me om ging.

Ik haalde me in mijn hoofd dat er iets aan het SM-spel dat we deden zat dat het voor me deed, terwijl het eigenlijk veel simpeler was. Geneukt worden door een grote dominante man die zich aan me opdringt dóét het voor me. Daar hoeft de aankleding er niet voor te zijn, ookal kan die leuke garnering zijn voor het hoofdgerecht. En dat zijn uiteindelijk heel veel van die alternatieve of kinky praktijken. Aankleding.

Eerst werd gewone seks onsexy, alsof ik er voorbij moest. Ik ging vanalles ontdekken, en nieuw is spannend en lekker. Dan denk je snel dat dat nieuwe is wat je al die tijd hebt gemist. Ik dacht echt dat ik een beetje "voorbij" gewone "saaie" seks was. Dan ga je snel daar je seksuele identiteit in zoeken. Die onzin krijgt nog wel een eigen stukje.

Met alle dingen die ik heb gedaan, met alles wat ik heb geleerd, en met alle paden die ik heb bewandeld ver van waar ik mee begon, heb ik uiteindelijk vooral geleerd om dat oorspronkelijke meer te waarderen. Ik kan het beter, ik kan het beter inkleden, ik kan het kruiden en opleuken met vanalles eromheen, ik kan àllemaal andere dingen leuk vinden, maar uiteindelijk wil ik gewoon ouderwets gepakt worden.

Als ik een tijdje droog sta, krijg ik weer behoefte aan allemaal exotische dingen en kinky spelletjes. Als ik niet bevredigd word, krijg ik ook behoefte aan wilde escapades. En ook als ik helemaal bevredigd ben, krijg ik mijn kinks wel weer door. Maar als ik gewoon gewoon ben, zonder frustraties maar mèt zin, dan hoeft al dat gekink niet van me, en wil ik alleen de basics, dan zoek ik iemand die me zonder pardon neemt.

En meer ook eigenlijk niet. Het hoeft niet pijnlijk of vernederend of angstig te zijn. Het hoeft niet een scenario te volgen. Het hoeft niet temaken te hebben met dominantie of met onderwerping. Al die dingen kan ik wel leuk vinden, in kleine hoeveelheden, maar het is niet waar het om gáát, en het leidt zelfs snel af. Ik heb mezelf nu genoeg leren kennen om een hoop van die smaakmakers niet meer nodig te hebben, en ik ben terug bij wat altijd al voor mij de kern van seks is geweest.

Schrokop

Ooit had ik alles goed voorelkaar. Ik had mijn huisje, mijn werkflatje, en een soepele routine waarin alles wat ik in mijn leventje nodighad een plekje had. Ik hoefde nooit te worstelen met dat ik iets geen tijd of geen plek kon geven, ik ging alsof het vanzelf ging door al mijn dagelijkse dingen heen, en ik hield nog tijd over ook. Het was een sleur, maar het was wel een sleur waardoor alles gewoon goedging.

Toen ik mijn vergunning kwijtraakte begon dat te veranderen. Ik kon niet meer op dezelfde manier werken, ik was opeens afgesneden van het klantenbestand waar ik zoveel jaar aan gewerkt had, en alles waar ik jaren op vertrouwd had was ondersteboven. Ik probeerde mijn routine aan te passen, maar de veranderingen waren gewoon te groot. Ik moest een hele nieuwe routine bedenken, en opnieuw beginnen.

Dat viel niet mee. In de illegale escort heb je een stuk minder zekerheden dan in de vergunde thuisontvangst. Ja, het heeft ook voordelen, zoals meer vrijheid, maar het risico en de onzekerheid zijn dingen die me echt heel zwaar op mijn lever liggen. De onregelmatigheid, en vooral dat klanten veelmeer verwachten dat je je agenda aan hen aanpast, zorgt ervoor dat je je dagritme nooit zelf bepaalt.

En ik studeer dan ooknog. Als je afgestudeerd bent is het heel makkelijk te vergeten hoeveel werk daar eigenlijk in gaat zitten, en hoe kapot je kan zijn na een dag blokken of een opdracht maken, maar dat hakt er dus hard in. En studeren is niet zo regelmatig als je denkt, want ookal weet je aan het begin van het semester je rooster wel, je weet niet wat er tijd gaat kosten tussen die colleges door. En docenten geven je allemaal tegelijk assignments, en dan is er opeens onverwacht geen tijd meer.

Klantjes tussendoor zijn eigenlijk rustpuntjes. Ik heb nog steeds routine in mijn boekingen, ik weet dan gewoon altijd wat ik moet doen, en dat het ook gaat lukken. Ik ben de baas, wat ik hem ook laat geloven, ik weet wat ik van plan ben, en ik weet ook dat ik dat aan ga kunnen wàt de klant nu ook verzint. Ik ben even in mijn element, ik ben even bezig met iets waarvan ik weet dat ik er goed in ben, dit is iets waar ik op kan vertrouwen. En ik krijg pik.

De rest van mijn leven is nog steeds niet verbeterd. Eigenlijk is het gewoon alleenmaar veel erger en chaotischer geworden. Met alle onzekerheden die ik in het begin had, heb ik geen korte metten kunnen maken. Dat bestaat allemaal nog. Maar daar is nu de heftiger geworden heksenjacht bijgekomen, de pandemie heeft het allemaal veel moeilijker gemaakt, en door die pandemie zijn mijn àndere problemen ook vergroot. Het is een boeltje.

Waar je dat vooral goed aan ziet is mijn huishouden. Vroeger was ik ook nooit een keukenprinses of een schoonmaakfreak, maar nu is mijn huis echt een zwijnenstal. Met een lege ijskast ooknog. Sinds ik een huisgenote heb genomen heb ik wel weer wat aanspraak, wat ik wel miste, maar ze is een studente. Dus die is nog smeriger dan ik. En ze maakt haar eigen rotzooi, dus als we eens wat aanpakken, slibt dat meteen weer dicht.

Ondanks alle goede adviezen van W, waarvan ik kan zien dat ze goed zijn en zouden werken, kom ik in al die onregelmatigheid er niet toe om te doen wat ze zegt. Ze hamert er de hele tijd op om een goede agenda bij te houden, met tips over hoe je dat doet, maar ik heb nogsteeds automatisch het gevoel dat ik "die paar dingen die niet bij mijn routine horen" wel ga onthouden. Maar ik heb het overzicht gewoon niet. En dat voel ik nooit harder dan als ik wèl probeer die agenda bij te gaan houden.

Die agenda is heel konfronterend. Ik ben dan uren aan het werk om alle afspraken en alle verplichtinge en alle plannen die ik overal en nergens heb op te zoeken, en alleen dus al op te schrijven wat ik al wéét. Nouja, wat ik zou móéten weten dan. En dan, als ik dus nog niets nieuws heb gepland en nog niets heb georganiseerd, schiet ik al in de stress omdat die agenda dan al zo'n beetje volstaat met dingen waarvoor ik weet dat ik haast geen tijd ga hebben. En over alle dingen die nu al overlappen en niet samen kunnen.

Als het zo gaat, komt het eropneer dat ik van dag tot dag ga leven. Een dag kan ik nog wel overzien. Meer wordt al moeilijker, en als je weer een dag hebt afgemaakt is het in ieder geval niet erger geworden met de chaos. Eigenlijk zou ik mijn hele leven en al mijn gewoontes en al mijn plannen en al mijn verantwoordelijkheden en al mijn doelen en al mijn manieren om dingen te doen eens tegelijk moeten reorganiseren, maar ik heb het overzicht niet.

Dus dat komt wel. Zodra ik er tijd voor heb, ga ik alles reorganiseren. Maar dat komt er dus opneer dat dat helemaal vanzelf moet komen, die tijd. Ik hoop nu dat dat in de zomer gaat komen door de zomervakantie van mijn studie, maar ik weet helemaal niet of dat wel vanzelf gaat komen. En of ik niet gewoon door blijf redderen, of hetzelfde blijf doen, maar dan met meer gemak. W waarschuwt me daar nu al voor.

Het voelt als het meest verantwoordelijke wat ik kan doen. Alles omvergooien en mijn leven op stelten zetten is misschien iets wat op de lange termijn zich gaat terugbetalen, maar intussen stort dan wel alles vandaag al in. En komt dat wel goed dan? En heb ik dan wel de concentratie om al die dingen te organiseren, terwijl alles me om mijn oren vliegt? Ik denk het niet.

Vroeger ging ik elke ochtend vroeg joggen. Dat probeer ik nogsteeds te doen, want ik heb het hard nódig. Dat zie ik wel in de spiegel. Vooral nu ik minder pik krijg, is het moeilijk om mijn lijf wulps maar strak te houden. Met alleen op mijn eten letten kom ik er echt niet, ik moet trainen. Maar dat is zó makkelijk om je vanaf te maken als je al doodop bent wanneer je opstaat. Dus dan trek ik mijn joggingspullen aan, en ga ik op de bank koffie zitten drinken en Netflix kijken op mijn telefoon.

Ik weet dat ik verkeerd bezigben dan. Dus ik pak dan de volgende keer weer wel goed aan. Maar dat duurt nooit lang, en voor ik het weet zit ik weer op die bank, tot het tijd is om in te loggen op mijn online college. Er is genoeg te doen, en het is makkelijk genoeg om jezelf te vertellen dat die dingen belangrijker zijn dan je vette reet te laten wiebelen. Echt, als ik geen klantjes had om me zorgen over te maken, was ik nu een vette zeug.

Mijn huisgenote maakt me dan ooknogeens jaloers omdat zij alleenmaar hàngt, en nooit sport of traint, maar wel minder aankomt dan ik. Ze eet danook bijna niets, maar ze heeft nog wel vorm. Dat is ook omdat ze nogmaar net een twintiger is, maar ik ben jaloers. Ik moet hard aanpakken, en dan nog ben ik nu flink gezelliger dan toen ik nog mijn werkflatje had. En dat hangen van haar is besmettelijk.

Sowieso word ik afentoe gek van hoe ik naar haar ga staan. Als ik haar zie hangen, word ik zelf ook hangerig. Als ik luister naar haar geklaag over haar ex, de enige jongen met wie ze ooit "all the way" is gegaan, en die ze al twee jaar niet gezien heeft, word ik ook seksloos. Als ik haar chaggerijnige gezicht aankijk, word ik ook chaggerijnig. Als zij de pen neerlegt omdat ze het studeren zat is, kap ik er ook mee. Ik val mezelf tegen hoe beïnvloedbaar ik ben.

Je zou zeggen dat ik met de zorgen over mijn gewicht beter voor mijn dieet ga zorgen. Maar dat is juist omgekeerd. Als mijn huisgenote op een dag alleen een slaatje en een halve zak chips eet, eet ik de andere helft op en bestel dan Chinees omdat ik honger heb. Mijn zorgvuldige geplande maaltijden van vroeger zijn er al meer dan een jaar niet meer. Dat begon al mis te gaan voordat ze bij me introk, en het is nu helemaal hopeloos.

Dus na een week met slecht eten, slecht slapen, slecht studeren, slecht ritme houden, had ik een ochtend waar ik niet ging joggen of trainen omdat ik op de bank hing met mijn smartphone. Tot ik opeens zag hoe laat het was, en haastig mijn ontbijt maar oversloeg. Bij college zat ik vooral een beetje slaperig te zijn, en wat de prof zei drong niet tot me door. Ik maakte wel aantekeningen, maar die zijn waardeloos.

Mijn lunch was een beetje kliekjes van de Turkse pizza van de avond ervoor, maar die was koud en onsmakelijk. Ik at er nauwelijks van omdat het zo goor smaakte, zelfs nadat ik hem in de magnetron had gelegd. Ik was bezig om er het hele bakje knoflooksaus op te gieten, toen ik me opeens bedacht dat ik een klant had die avond, en dat ik dan beter van de knoflook af kan blijven.

In de middag had ik heel veel te doen, ook omdat mijn aantekeningen van die ochtend zo slecht waren, en voor ik het wist moest ik me haasten om mezelf mooi te maken voor mijn boeking. Dat was een beetje improviseren omdat mijn blusher op was, en ik te afgeleid was geweest om nieuwe te bestellen. Dat kostte wat extra tijd natuurlijk. Dus toen ik vertrok was het een half uur later dan ik gepland had.

Onderweg met de auto zat ik een beetje op mezelf te foeteren dat ik alles zo slecht in de hand heb. Dat ik het hele eind op de snelweg in zijn vijf reed, omdat de zes al weken telkens met een hard kraakgeluid de pook naar zijn vrij laat terugspringen, iets waarvoor ik nogsteeds niet met de dealer heb gebeld, dat was ook confronterend. Maar niet zo confronterend als dat ik een oorbel kwijt was met al dat gehaast, en daar pas op de boeking achterkwam omdat de klant me complimenteerde met mijn speciale look.

De klant ontving me met een etentje, zoals hij altijd doet. Hij is een beetje een gastronoom, en een goede amateur-kok. Hij doet ook cursussen enzo. Als ik bij hem aanschuif, zet hij me allerlei gerechten voor. Ik heb hem nooit verteld dat ik vega probeer te zijn, dus dat is vaak vlees. Deze keer ook. Toen ik aan tafel ging zitten, met dat gestreken en smetteloos schone tafellaken, met dat kristal en dat zilverwerk, had hij iets heerlijks gemaakt.

Hij zette een bord midden op tafel, groot en rond en wit, met in het midden een stapeltje van stukjes vlees, als een soort kampvuur, waar hij een sausje heel precies overheen had gedaan zodat alle stukjes hetzelfde bedekt waren. Er omheen lagen stukjes huisgemaakte paté met toefjes huisgemaakte jam erop. Toen ik dat zag, rammelde mijn maag. Ik wist niet dat je maag ècht kon voelen alsof hij rammelt.

Ik ben vega uit principe, maar ik ben gek op vlees. Als ik dus, uit beleefdheid of omdat er niets anders voor me ìs, vlees eet, is dat zondig maar erg lekker. Ik probeer het vies te vinden, maar ik denk dat er toch teveel platteland in me zit om zo tegen vlees aan te kunnen kijken. En als er dan zo'n gerechtje voor je staat, dan gaat alles wat je zo roerend eens bent met je huisgenote over dat vlees echt niet meer kàn, meteen de deur uit.

Als ik zeg dat ik aanviel op het bord, overdrijf ik niet. Ik schrokte en ik lette nieteens op of ik wel goed tafelgezelschap was. Ik had alleenmaar oog voor die zalige stukjes rundvlees in die peperige saus met die diepe rodewijnsmaken. Ik schepte elk stukje paté in één keer met mijn vork op, en hapte het weg. Het was lekkere leverige paté, niet te zout en niet te vet, maar ook zeker niet te droog. De jam deed er niet zo toe voor me.

Toen het op was, was het haast of ik wakkerwerd. Of misschien beter, of ik nuchter werd. Ik keek op naar de klant, die na het neerzetten van het grote bord naar de keuken was gegaan. Dat wist ik ergens wel, maar het was helemaal langs me heen gegaan. Hij stond nu naast zijn stoel, met twee normale dinerborden in zijn handen. Heel verbaasd te kijken naar de sausvlek, het enige dat ik had overgelaten.

"Dat was eigenlijk voor ons allebei bedoeld," lachte hij. Gelukkig was hij niet boos, en ik heb bij het toetje zijn portie ook maar aan hem gelaten. Hij deed er luchtig over, en hij beweerde dat hij tijdens het koken al genoeg had gesnoept, de liegende schat. Ik heb hem eerlijk verteld dat ik inderdaad honger had, dat het heerlijk was geweest, en dat ik me gewoon niet kon beheersen. En ik voelde me er best raar over.

Ik voelde me wel even heel schuldig omdat ik zijn werk zo had opgeschrokt, en hij er nieteens bij was geweest. Ik voelde me ook onprofessioneel, omdat ik mijn zelfbeheersing zo liet gaan omdat ik me vol moest stampen terwijl ik op de klant zijn tijd zat. Maar ik voelde me vooral betrapt als een slons die haar leven niet in orde heeft, want dat was uiteindelijk wel waar het hier om ging.

De klant heeft waar voor zijn geld gehad die avond. Hij heeft extra tijd gekregen, en ik heb keihard op hem gewerkt, We zijn ook een stukje verder gekomen met het losmaken van de kink die hij heeft maar die hij zelf nog niet begrijpt. Hij was uitgeput toen hij eenmaal spoot, en hij kon me nogmaar net uitlaten, want anders was hij gewoon in slaap gevallen. Hij maakte nog een gekscherende opmerking dat ik energie had gekregen van die maaltijd toen ik vertrok. Dat stak wel. Ookal bedoelde hij het niet zo.

Misschien wordt het weereens tijd om opnieuw volwassen te worden. Dat is nu lastiger dan de eerste keer, want je leven volwassen aanpakken als je door je universiteit als een scholier geleefd wordt is tegen de stroom in zwemmen, maar ik moet het er niet vanaf laten hangen of het lastig is of niet. Ik moet het doen als het nodig is, of als het gewoon de slimme keus is.

Je leven laten verslonzen, in een huis waarin je weet dat er achter de vuilnisemmer in de plee een gebruikte tampon ligt, die je laat liggen omdat hij niet van jou is, dat kan ik nogwel verdragen. Maar als het doorpiept naar mijn klantjes, dan weet ik dat het te ver gegaan is. Mijn werk met klantjes is mijn kunst, dat moet puur blijven, en daarin accepteer ik niet van mezelf dat het ook verslonst. Ik moet maar weer mijn eigen pooier worden.