Regelneefjes

Als je een bedrijfje draait, vooral als je éénpitter bent, kom je nogaleens tegen dat er mensen zijn die je hun diensten aan komen bieden. Cold Calling noem je dat. Je bent niet naar ze opzoek, maar ze komen naar jou, en ze proberen je ervan te overtuigen dat je ergens wèl naar ze opzoek bent. Of zou moeten zijn dan. Vaak door je voor te spiegelen dat je een blinde plek hebt voor die dingen, die zij voor jou kunnen gaan regelen.

In de reguliere economie is dat afentoe een oprisping die je overkomt. In de prostitutie is het eerder een plaag. En die plaag wordt gevoed door grote meutes onervaren meiden die erintrappen. Daar ben ik er ook één van geweest hoor, daar sta ik niet boven ofzo. Maar door schade en schande word je met de jaren tochwel wijs. En je leert ookwel welke dingen je beter aan iemand anders over kan laten en wat niet.

Als alles normaal en eerlijk was over hoe de maatschappij met hoeren omgaat, was het allemaal nietzo moeilijk om je bedrijf gewoon helemaal zelf te draaien. Kapitaal heb je niet nodig, je bedrijfskosten hoeven ook niet hoog te zijn, logistiek is niet aan de orde, je hebt alle diensten zelf in huis, en je inkomen is ook niet ingewikkeld. Dan zou het even een cursusje belasting voor ZZP'ers zijn en je kon het allemaal zelf.

Maar zoals mijn trouwe lezers ruimschoots hebben kunnen lezen in mijn blog, zo eerlijk en normaal is het niet. Daar zorgt de overheid wel voor. Dat ga ik niet opnieuw allemaal uitleggen, het staat al genoeg in de rest van mijn blog. Er is dus genoeg wat je aan rompslomp te beheren en te regelen hebt, en als je een drukke productie wil draaien is het economisch snel nuttig om dingen uit te besteden. En dan natuurlijk aan mensen die daar goed in zijn.

Ik heb dus al sinds heel veel jaar een geldmannetje. Ik besteed mijn computerdingen uit aan mijn computergoeroe. Ik maak gebruik van organisatoren voor accomodatie om klanten te ontvangen. Ik schnabbel bij in circuits die door andere mensen worden gerund. Ik werk niet in mijn eentje, omdat het zo beter voor me werkt. En al die mensen met wie ik werk, daar heb ik in geïnvesteerd, en die heb ik zelf gezocht en gekozen.

Tegelijk heb ik geen telefoniste, geen chauffeur, geen bodyguard, en geen boekhouder. Die zou ik opzich graag hebben, maar dat zit er met het maatschappelijke klimaat gewoon niet in. Voor een deel omdat het voor mij niet zou lonen met al het gevarengeld dat daarin gaat zitten, en voor een deel omdat ik het niet over mijn hartje kan verkrijgen om mensen aan dat soort risico's bloot te stellen.

Via advertenties krijg je alleen tòch cold calls binnen. En als je een blog hebt loopt je mailbox al helemaal over van de mannetjes die denken dat ze je wel wat werk uit je handen kunnen nemen, omdat je daar nognooit aan gedacht zal hebben, en niet beter weet hoe de vork in de steel zit. Die mannetjes hebben meestal helemaal geen idee van wat ze te wachten zou staan.

Nieteens omdat ze mij onderschatten, al doen ze dat massaal wèl. Ze hebben meestal nieteens genoeg zakelijke skills en opleiding om te doen wat ze aanbieden voor normále bedrijfjes, laat staan voor de onmogelijke toestanden in de prostitutie. Ze gaan er inderdaad vanuit dat ik een domme snol ben die geen idee heeft en dat je dan snel wel slimmer zal zijn, en daar gaan ze natuurlijk al de mist in, maar ze laten meestal in hun eerste of tweede bericht al zien dat ze geen idee hebben van de taak die ze op zich willen nemen.

Ik krijg natuurlijk de wannabe-pooiers. Dat is een kleine minderheid, maar het is er eentje die me altijd verbaast omdat ik zo duidelijk over pooiers schrijf, en dat ik ze niet moet. Kennelijk lezen ze niet, of negeren ze het liever. Ja, de meeste zijn bezig met een seksfantasie uitleven, en zouden nooit verder gaan dan chatten, maar er zijn er ook gewoon tussen die denken dat ik me wel ga laten pooieren. Sneuneuzen.

De meeste mannen die me schrijven willen mijn geldzaken voor me regelen. Die denken dat ze dat wel gelikt kunnen doen. Ze hebben geen idee hoe schreeuwend ingewikkeld de overheid het voor hoeren heeft gemaakt, en ze komen met "slimme" ideetjes die gewoon nieteens zouden werken. Sterker nog, als ik daaropin zou gaan, had ik een enorm probleem met de belastingdienst.

Vanwege wat ik schrijf op mijn blog krijg ik ook veel computermannetjes die me willen helpen met vanalles met computers en internet. Van een VPN tot een eigen website, en nog nooit heeft er eentje me iets voorgesteld wat mijn eigen computergoeroe niet allang heeft gedaan, of vaker, waarvan mijn computergoeroe me heeft uitgelegd dat het een heel slecht idee is.

Nu en dan krijg ik ook mensen die me wel juridisch willen bijstaan. Mensen die wel rechtzaken voor me willen opzetten, omdat ze er alle vertrouwen in hebben dat ze die wel gaan winnen. Mensen die op de proppen komen met rechtsprincipes en grondwetartikelen waarmee ze het onrecht wat ik in mijn blog opnoem wel aan kunnen pakken. Soms zelfs voor nop, meestal niet.

Die mensen doen alsof ze advocaten zijn, maar dat zijn ze tot nu toe nooit geweest. Ik heb met bestwelveel van die lui ook echt discussies gevoerd, omdat ik het schokkend vind dat een jurist zo naïef is over zijn overheid, maar meestal blijken ze danook nieteens juristen te zijn. Er zijn heel veel mensen die weleens wat hebben gehoord of gelezen over het recht, en denken dat ze er dan genoeg van weten om er een rechtzaak mee te kunnen winnen tegen de Staat.

Je zou denken dat die mensen me allemaal chaggerijnig maken, en dat je daartussen de ergste van het zootje moet hebben zitten. En dan bedoel ik met "erg" dat ze me boos maken. Maar dit vind ik allemaal irritant domme mensen met spatjes, maar zij zijn niet degene die me het meest op mijn zenuwen werken. Want dat zijn de mensen die idealistisch een hoerentent willen gaan oprichten.

Ik krijg ze niet heel vaak, en àls ik ze krijg, krijg ik ze via mijn blogje. En elke keer heb ik gewoon de rest van de dag een slecht humeur. Hun eerste berichtje is altijd meteen een reclamepraatje waarin ze hoog van de toren blazen over hoe ànders ze het gaan doen. En wat ze "anders" gaan doen is ofwel fantasie die komt vanuit een misèredenkbeeld over het vak omdat ze geen idee hebben over de business en alles geloven wat er in de krant staat, ofwel een open deur die niet ingetrapt hoeft.

Wat me altijd enorm tegen de borst stuit is de houding. Alsof ze ons komen helpen "door praktisch door te denken" vanuit hun onwetendheid, en denken dat wij al jaren en jaren zitten te wachten op hun business plan dat ze aan de borreltafel hebben verzonnen. Als er ook maar iets werkte van wat ze voorstellen, hadden we het al jaren gedaan. Het is een soort neerbuigendheid en arrogantie die er bij mij heel moeilijk ingaat.

Telkens is het weer het geniale idee om een bordeel te starten wat aan alle regeltjes gaat voldoen, en waar ze aktief pooiers gaan weghouden. Wauw, wat een geniaal en vernieuwend idee. Vraag patent aan. Ze schrijven dat dan ooknog op alsof ze verwachten dat je van verbazing achterover gaat slaan. Die "nieuwe aanpak" is zo kinderlijk eenvoudig geschreven dat je je afvraagt of ze ook maar één moment hebben nagedacht of er misschien niet iets aan rammelt, of dat iets ingewikkeld kan worden.

Waarom ik die het ergste vind kan ik je eigenlijk niet vertellen. Het is een gevoel. Misschien is het wel dat al die andere mensen een centje proberen te verdienen aan onze ellende, of in ieder geval voor ons een Don Quichot willen zijn, maar dat deze mensen doen alsof onze problemen zo dun en kwetsbaar zijn, dat het met hun debiele ideeën wel opgelost is. Maar ook dat smaakt niet helemaal naar waarheid.