Antwoord op: Voorrang

Als je met sekswerkerrechten bezig bent, en mensen uitlegt hoe schadelijk het beleid en het stigma zijn voor ons, krijg je heel vaak te horen dat dat geen voorrang heeft, en dat ze die dingen nieteens willen hòren totdat er belangrijkere dingen zijn opgelost.

Niet met die woorden natuurlijk. Het gaat om uitspraken als "Dat is ook vervelend, maar het gaat hier om vrouwen die elke dag verkracht worden" of "We moeten eerst kijken naar de misstanden in de seksbranche" of "Dat leidt af van het aanpakken van de misstanden in de prostitutie" of "Hoe kan je dat belangrijker vinden dan mensenhandel" en nog wel meer, vagere toepassingen van het idee.

Meestal zit er een randje aan dat je tussen de regels door wordt beschuldigd van egoïstisch, naïef of vastgebeten in je eigen navelstaarderij zijn. Dat je niet verder kijkt dan je neus lang is, omdat je alleen kan zien waar je zelf mee temaken krijgt. Hoe durf je aan je eigen belangen te denken als er nog zulke misstanden bestaan? Je negeert die misstanden, die misstanden kunnen je niet schelen, omdat je alleenmaar aan jezelf denkt!

Dat komt dus neer op "Ja, jullie kunnen geen zakelijke financiële producten kopen, worden uit huis gezet, je kinderen worden afgepakt, als je minderjarig bent sluiten we je op in een sekte, je bent een criminogene tweederangsburger en iedereen kotst op je, maar wij zijn ervan overtuigd dat er overal bizarre seksslavinnenverhalen gebeuren, en totdat die opgelost zijn kan je de pot op met je rechten. En dat kan even duren, want we vinden ze ondanks alle burgerrechten schendende sleepnetten en razzia's maar niet."

Het is onzin natuurlijk.

Buiten de prostitutie om kent bijna iedereen deze ookwel. Wie heeft als kind niet gehoord als hij iets vies te eten kreeg "Jamaar de kindertjes in Afrika hebben helemáál geen eten, die zouden maar wàt blij zijn met glazige aardappels." Zolang iemand het erger heeft, mag je niet klagen, en moet je dankbaar zijn. Ook als je best mag verwachten dat je ouders in Nederland je wel beter eten voor kunnen zetten, of je in elk geval niet verplichten om het op te eten. Nee, je moet je schamen.

Als je wil kijken hoe dit soort gedachtes werken, zie je dat er een paar dingen spelen. Ten eerste het idee dat je het ergste idee als eerste aan moet pakken, omdat je ze ziet als een soort stapeltje wat je één voor één af moet werken. Dat is verleidelijk omdat mensen zo hun eigen kleine problemen in hun leven moeten benaderen soms, maar zelfs op die schaal klopt het al niet helemaal.

Het tweede idee is dat je met het behandelen van het probleem van de hoeren de aandacht weghaalt van het probleem van de slachtoffertjes. Dan moet je dus denken dat je maar aan één groep tegelijk kan denken, of maar één groep in de samenleving eerlijk kan behandelen. Of in ieder geval dat het aan een "slachtofferigere" groep kwaaddoet als je eerlijke behandeling wil van een andere groep.

Wat hier gebeurt is weereens een drogredenering. Hij heet de fallacy of relative privation. Helaas kan ik hier geen Nederlandse naam van vinden, zoals wel vaker met drogredeneringen. Die drogredenering gaat erom dat je een onderwerp als onbelangrijk of aandacht onwaardig moet behandelen omdat er (in zijn categorie, soms in het algemeen) belangrijkere onderwerpen te behandelen zijn.

Er zijn omstandigheden waar dat geen drogredenering is. Je make-up bijwerken inplaatsvan de vlam in de pan te blussen is dom, en dan geef je het verkeerde je aandacht. Maar meestal is het gevolg van het ene doen niet, dat je het andere niet doet. Vooral met maatschappelijke dingen als sekswerk, waar alles langzaam gaat, en de uren werk die je erin moet stoppen laag zijn, is het onzinnig om zo te denken. Je kan het best allebei, en nog steeds tijd hebben voor alles in je leven.

Als deze drogredenering wordt toegepast is het weereens om dezelfde reden dat de meeste drogredeneringen op de proppen komen. Er komt een argument wat het denkbeeld van de drogredeneerder niet uitkomt, en er moet een manier komen om dat argument nieteens te hoeven behandelen, laat staan er antwoord op te moeten geven. Er komt emotie bij kijken, en er wordt niet eerlijk geargumenteerd. Dus dat zegt wat over wie deze foute redeneringen gebruikt.