Antwoord op: Ze weten niet beter

Hoeren werken hard, en jarenlang. En zelfs als de politie ze zwaar onder druk zet, willen ze maar niet in de bekende hoopjes ellende veranderen die de heldhaftige zedenagenten, engelachtige redders van de maatschappelijke organisaties en rechtvaardige Officieren van Justitie dankbaar om hulp smeken om uit hun verschrikkelijke leven te worden gered. Dat is lastig om overeen te laten komen met een denkbeeld dat ons allemaal als misleide geknakte slachtoffers wil zien.

Afentoe komt het in een interview weleens naar voren. Als het allemaal zo erg is als de zedensmeris net heeft uitgelegd, waarom werken die rare meiden dan niet méé? Dan komt er een zucht over dat we gewoon niet beter weten. We zijn zo getraumatiseerd, we zijn zo onwetend over wat ons overkomt, we zijn zo dom of onmondig, we weten gewoon niet dat we gedwongen en uitgebuit worden. Lastig hoor.

Een variant die je minder vaak hoort is "ze denken dat ze het zelf willen." Die is populairder in interne OM-blaadjes dan naar de buitenwereld toe, want ookal is het hun eigen geloofsartikel, de verbiedertjes weten heel goed dat ze niet tè ver moeten gaan met rare uitspraken in het openbaar. Voor je het weet verslikken mensen zich er toch nog in, omdat ze ons ondanks alles ergens nog steeds als mensen zien.

Mijn antwoord is: Dat is alleen een hele foute manier om iemands mondigheid te kunnen negeren.

Het grote probleem is dat de mythologie van hoererij is begonnen in een tijd dat de zeden uit de Kerk kwamen, en wat de hoer er zelf van dacht er niet toe deed. Ze was van het rechte pad afgedwaald, en moest weer door een herder terug naar de kudde worden gedreven. Zo kon je meisjes "redden" van een onafhankelijk inkomen in het sekswerk zonderdat daar verder iets aan verantwoord hoefde te worden.

Tegenwoordig zien we seks niet meer als iets wat de Kerk voor je beslist, maar wat je zelf mag kiezen. En dat maakt het moeilijk om de eigen keus van de meisjes die je terug naar "het fatsoen" wil dwingen, te negeren. De mythologie is oud, en ze willen hem niet helemaal hoeven omgooien. Vooràl omdat het er eigenlijk nooit om ging dat de Here dat wou, maar dat de moraalridders graag voor de Here spraken. En hùn wil is niet veranderd. Die willen een kudde brave meisjes.

Het verhaal in het denkbeeld is dus dat het hoeren éígenlijk de eigen wil van de meisjes schendt. Dat bepaalt tegenwoordig wat er wel en niet màg met seks. Dat maakt het heel lastig als we gewoon brutaal vertellen dat we er zelf voor kiezen, en dat we het een goed idee vinden om te hoeren. Daar moeten de moraalridders op de één of andere manier vanaf, anders gaat het verhaal niet meer op.

Lang geleden was het makkelijk. Toen had je alleen de kranten en de TV, en als je daar geen toegang toe had kon je je verhaal niet naar buiten krijgen. Ze konden alles over ons zeggen. Nu is er internet, en er komen steeds meer stemmen van sekswerkers naar buiten. Onze stemmen kom je zomaar tegen als je een beetje gaat zoeken, en via social media komen een paar mondige meiden met veel informatie naar de mensen toe. En dat we witte raven zijn, dat slaat niet genoeg aan.

Ze kunnen nietmeer doen alsof we niet bestaan, dus doen ze nu liever alsof wat we zeggen niet waar is. We liegen natuurlijk. Maar een vrouw die over zichzelf zegt wat ze wìl, hoe doe je daarvan alsof het niet waar is? Iemand is altijd zèlf de beste in het beslissen wat ze wil. Dat zit dwars. Dus er moet worden gekozen tussen het opgeven van het denkbeeld of het monddood maken van de meiden, door het niet te laten tèllen wat ze zelf zeggen.

Je hoeft geen moment te denken dat het opgeven van het denkbeeld zelfs maar overwógen is, dus is er vanalles uit de kast gekomen om ons weer fijn monddood te maken. Roepen dat we witte raven zijn, dat we misleid zijn, dat het eigenlijk geen echte keus is, dat we liegen als we onszelf niet als slachtoffers afbeelden, dat anderen onze stem zijn, dat de echte pijn later pas komt en we dat gewoon niet zien, ga maar door.

Hoe verkoop je zoiets aan jezelf, dat je de stemmen van mensen moet wegdrukken om zelf voor ze te praten alsof je hun eigen verhaal voordraagt? En als je in een organisatie werkt, hoe verkoop je het aan je collega's? Daar moet je een verhaal voor hebben. En dat verhaal is haast altijd een variant op false consciousness, een idee dat de wereld van de prostitutie ons zo heeft misleid en verknipt dat we nietmeer weten wat we eigenlijk willen.

De term false consciousness wordt in Nederland niet echt gebruikt, behalve in de dieptes van feministische praatgroepjes. In Zweden wordt het veel serieuzer genomen, en komen ze er ook echt voor uit, want daar hoeft feminisme niet meer op te passen dat mensen zien dat er knettergekke kanten aan zitten. Het is daar een deel van de cultuur geworden.

Er is natuurlijk nooit bewijs voor. Het is een hele grote claim om te zeggen dat iemand die een andere mening heeft geestelijk niet in staat is om voor zichzelf te beslissen. Eigenlijk verklaar je mensen die andere dingen waardevol vinden voor gek. En niet een beetje vreemd, maar gewoon handelingsonbekwaam. Maar als het om hoeren gaat, is het weereens geen probleem om het te geloven.

Mensen beslissen zelf wat waarde voor ze heeft, en wat ze doen. Dat kan je niet voor een ander beslissen. Om voor een ander in te vullen wat ze willen is iets waar je zelfs al fout mee zit bij kleine kinderen en seniele bejaarden. Om dat te doen bij volwassen vrouwen die over de drempels en barrières zijn heengeklommen om iets te doen waar de samenleving een taboe over heeft, is helemaal van het padje af.