Donkere dagen

Deze winter werk ik langer door in december. Ik ben anders gaan werken, en daar hoort helaas ook bij dat ik meer tijd van mijn kerstvakantie afsnoep. Een kerststukje is er zelfs helemaal niet van gekomen. De paar feestdagen die ik dit jaar wel bij mijn ouders vier zijn dus extra speciaal, en daarom heb ik deze week geen stukje geschreven. Het is nu even tijd voor mijn familie.

Prettige feestdagen allemaal!

Antwoord op: Het is ook een moreel oordeel om...

Als je in discussie bent met mensen over wat het prostitutiebeleid in zou moeten houden, hoef je meestal niet met veel argumenten te komen voordat ze niets meer hebben om tegen je in te brengen. Toch geven ze hun positie dan haast nooit op. Want uiteindelijk blijkt wat ze voor argumenten hadden, opsmuk te zijn voor een moreel oordeel. En morele oordelen hebben geen last van argumenten.

Het is al een hele klus om iemand toe te laten geven dat hun oordeel eigenlijk alleen moralisme is, maar als je dat dan nog voorelkaar krijgt, hoor je bestwel vaak dat zij danwel een moreel standpunt hebben, maar dat wat ik doe óók een moreel oordeel is, want zoals zij het fout vinden, vind ik het goed. En omdat ik dus ook een moreel standpunt heb over prostitutie, zijn onze standpunten gelijkwaardig.

Nou, zo is het niet hoor.

We hebben het over een discussie of iets moet mógen. Nieteens of het iets góéds is, maar alleen of het volgens de maatschappij moet mógen. Of je het af hoort te keuren is niet iets waar ik heel erg mee in discussie ga, zolang er nog een grote publieke beweging is die ons liever helemaal afknijpt. Als het gaat om iets mogen, dan is het namelijk een groot verschil aan welke kant je staat, wie er meer te overtuigen heeft.

Je hebt eigenlijk twee grote kanten van mensen die met moraal bezigzijn. De mensen die vinden dat alles moet mogen behalve als er een reden is om dat niet zo te laten zijn, en de mensen die vinden dat iets alleen moet mogen als de moraal zegt dat het moet mogen. Die mensen gebruiken zinnetjes als "moet alles maar mogen" of "alles moet maar kunnen" of "moeten we dat wel willen." Als de moralist het niet zelf nodigvindt, ziet ze niet in waarom het moet mogen.

Wat we als samenleving goed en slecht vinden, en vooral die dingen die we niet willen of kunnen verbíéden maar waar we wel afkeuring over voelen, noemen we "de zeden." Dat is een breder begrip dan wat er wel en niet màg. Het gaat om wat we netjes vinden, en om wat we goed of juist af te keuren vinden. De zeden zijn nietzo persoonlijk, en we doen alsof de zeden iets is wat je in de hele samenleving vindt, en overal hetzelfde is.

Zo is dat natuurlijk niet, want moraliteit verschilt heel veel tussen verschillende mensen, en het is altijd eigenlijk ook een heel vaag idee. Een lijstje zeden opschrijven is best lastig. Als iemand in de trein op de vloer spuugt, vinden we dat meestal wel onzedelijk. Maar er zijn ook genoeg mensen die dat niet vinden. En iemand daarop aanspreken vinden we dan óók meestal weer tegen onze zeden, want dan bemoeien we ons met die ander. Op een manier die we onzedelijk vinden.

Naast de zeden, dus de ongeschreven en niet-duidelijke regeltjes van de maatschappij, of tenminste de regeltjes waarvan we voelen dat de maatschappij ze wel zal hebben, heb je ooknog de ethiek. Dat is weer heel wat anders. Dat gaat over wat goed en slecht is, wat goed te keuren of af te keuren is. Het gaat over morele waardes, en wat er voorrang heeft als er twee van die waardes niet samengaan.

Ik vind het heel moeilijk om het over de moraal te hebben zonder er God bij te betrekken. Niet alleen omdat ik zelf uit een kerkelijk nest kom, maar ook omdat zonder de Here er geen vaste moraal ìs. Dan moeten we als mensheid maar een moraal bedenken, en dat voelt heel onvast. Het was altijd een veilig gevoel om te weten dat God je een houvast gaf, ookal zag je wel dat er heel veel interpretaties waren van wat God had bedoeld.

Als je God niet aanneemt als je Wetgever, moet je namelijk op andere manieren bepalen wat moreel is. De meeste mensen doen dat gewoon op gevoel, en dat houdt meestal in dat ze zich aanpassen aan wat ze voor zeden meegekregen hebben. En eigenlijk, zo merk ik zoetjesaan steeds meer, geldt dat netzogoed voor gelovigen die zeggen, en zelfs dènken, dat ze hun moraal van God en de Bijbel hebben.

Mensen leven samen in een hele grote maatschappij, waar ons geluk en ons welvaren afhankelijk is van onze medemensen. Het is dus belangrijk dat we goed met elkaar omgaan, omdat we anders met zijn allen er een verschrikkelijk naar en vijandig boeltje van maken waar niemand in wil leven. Zelfs de biologie heeft al laten zien dat er vanzelf een ethiek ontstaat in elke diersoort die van soortgenoten afhankelijk is.

De moraal is nodig. Zonder moraal heb je geen geweten, en zonder moraal is er niets wat ons tegenhoudt om elkaar de naarste dingen aan te doen. Gelukkig zijn mensen vanzichzelf al met een geweten geboren, maar welke regels dat geweten volgt is door de zeden beslist. We zouden niet in een wereld willen wonen waar niemand moreel is, en iedereen elkaar gebruikt en misbruikt zoals het ze uitkomt.

Maar dat is níét hetzelfde als wat veel moralisten doen, die je wijs willen maken dat de keus is tussen die immorele wereld vol gewetenloosheid aan de ene kant, of hùn moraliteit aan de andere kant! Moralisten doen graag alsof hun moraal de enige echte moraal is, en andere moralen manieren zijn om onder hun moraal uit te komen. Terwijl iederéén een moraal heeft, op een handjevol psychopaten na.

Iedereen heeft een moraal, en het is gekkenwerk om te gaan zeggen dat jouw moraal belangrijker of beter is dan die van iemand anders. Moraal gaat over waardes, en waardes zijn een mening. Dat gaat over wat voor jóú iets betekent. Er is geen reden om de ene moraal boven die van een ander te zetten, hoeveel je ook in je eigen moraal gelooft.

Soms zeggen moralisten wel waarom ze vinden dat hun moraal hoogstaander is dan andere mensen. Dat is meestal door anderen omlaag te praten en uit te maken voor dom, vals of misleid. Het enige waar ze op terug kunnen vallen is autoriteit. En dat is niet iets wat lekker ligt bij de samenleving van vandaag. Ze ontwijken het dus maar liefst, en doen alsof het gewoon zo ìs.

Ik heb best veel met moralisten temaken gehad. Ik kom uit een kerkelijk nest, ik heb bij feministen en dierenaktivisten gezeten, ik weet wel wat moralisme is. Ik weet ook precies waar het vandaankomt. Uit dezelfde plek als de moraliteit van andere mensen, namelijk gewoon het geborrel van je onderbuik. Waar jij je lekker bij voelt, omdat je je thuisvoelt in die ideeën. Moralisten vinden alleen hun eigen onderbuik belangrijker dan die van anderen.

Nette mensen hebben een strengere moraal voor zichzelf dan die ze anderen opleggen. Ze zullen andere mensen niet snel kwalijknemen dat die iets doen wat niet ècht algemeen geaccepteerd is als slecht, maar zelf zullen ze sneller zichzelf erop aankijken als ze iets doen wat ze niet-goed vinden. Je eigen kinderen spreek je ook eerder aan op wangedrag dan een logee. Moralisten doen precies het omgekeerde, en zijn voor zichzelf flexibeler dan voor anderen.

Dat wil niet zeggen dat je niets te kiften hebt over de moraal van een ander. Twee hele goeie redenen om de moraal van een ander met een goeie korrel zout te nemen, zijn bijvoorbeeld onlogische moralen of hypocriet zijn. Een zootje waarden die niet met elkaar kloppen kan je niet serieus nemen. En je regels willekeurig toepassen zoals ze je uitkomen is het omgekeerde van ethisch bezigzijn, terwijl je juist doet alsof je superethisch bezigbent.

Moralisten vinden zichzelf degene die over andermans moraliteit mag oordelen. Die ander mag dat weer niet over hùn moraliteit, natuurlijk. Dat ze dan andere regels voor een ander gebruiken dan voor zichzelf is iets waar ze liever overheenkijken. Door die hypocrisie die daarinzit hebben mensen een hekel aan moralisten, en daarom worden moralisten liever geen moralisten genoemd.

Als het op prostitutie aankomt zijn de moralisten nogal vijandig. Het màg moreel niet, want seks hóórt niet zo, en hun moraal daarover moeten we serieus nemen, want zonder de moraal zouden we allemaal zijn gaan roven en moorden en verkrachten, en als je dat niet wil moet je dus ook hun moraal volgen over seks. Natuurlijk brengen ze het warriger dan ik het nu uitdruk, maar luister volgende keer maar eens goed als je een moralist hoort praten.

De moralisten zitten fout, en ik niet. Daar zijn een aantal redenen voor.

Ten eerste is dat omdat er niet eerlijk voor wordt uitgekomen dat het een moreel oordeel is. Ze suggereren een hoop over wat sekswerk nou zo immoreel maakt, maar er wordt vooral vanalles bijgesleept dat er helemaal niet bijhoort, zoals het gelijkstellen van prostitutie aan mensenhandel en het oprekken van de excessen tot de norm. Terwijl het uiteindelijk altijd toch, als je lang genoeg doorvraagt, om een moreel oordeel gaat. Daar moet je ze echt schaakmat voor zetten.

Iets anders wat mijn standpunten héél anders maakt dan die van mensen met een moralistisch zwaaiend vingertje, is dat ik een standpunt heb over wat ik zèlf doe, waar ik niemand anders iets mee opdring, en dat mijn moralistische tegenstanders een mening over mij en mijn werk hebben, waar ze eigenlijk helemaal niets mee temaken hebben. Die steken hun neus in mijn zaken, en andersom doe ik dat niet. Moralisten willen zelfs zover gaan dat de overheid hun zeden overneemt en ingrijpt.

Maar er is één heel belangrijk ding, wat over de vormloosheid van de moraliteit, de culturele achtergrond èn de invulling van hoe je met die moraliteit omgaat heenreikt. Al die morele oordelen over mij, over mijn business, en over al mijn collega's, zijn gebaseerd op fantasie en gekkigheid. De moralisten doen niet alleen alsof ze alle moraal al in pacht hebben, en daar niet meer over hoeven te leren, ze denken ook zo over hoe ons werk ìs.

Ze weten niets van sekswerk, ze willen niets leren over sekswerk, ze zijn onwetend en willen dat blijven ook. En omdat ze dan gaan oordelen over iets waar ze niets van snappen, omdat ze er niets van weten en omdat er in hun hoofd geen ruimte is om te zien dat er meer wegen naar Rome leiden, zijn ze ongeschikt om een oordeel te vellen over ons. Moreel of niet. Netzoals in alle andere zaken maakt onkunde je onwaardig om te beslissen. Zeker over wat de regels over een ander moeten zijn.

Kama Soetra

De laatste jaren hebben mijn helpers me altijd gefeliciteerd met de verjaardag van mijn blogje. Dat vind ik echt leuk, we zijn echt een soort vrienden geworden, ookal zie ik er maar een paar echt persoonlijk. Ze weten hoe belangrijk anonimiteit is. Dit jaar hadden ze achter mijn rug om samengespannen, en een kadootje voor me gekocht. Ik kreeg met een mooie strik erom de Kama Soetra.

Zoals altijd was er veel over gediscussiëerd. Mijn helpers zijn hele kritische mensen, en je vindt altijd wel iemand die ergens een ander idee over heeft, en daar vurig over in discussie gaat. Ze wouden me eerst een nieuwe vertaling geven, die pas sindskort beschikbaar is, maar twee van mijn helpers kwamen in opstand omdat ze meer wisten van die vertaling en de vertalers, en er hun vraagtekens bij hadden.

Dus wat er uiteindelijk in het pakje zat was een dissertatie waarin de oorspronkelijke tekst wordt vertaald, en er wordt gekeken naar de verschillende manieren dat de vertalers hebben gekozen om het in het vat te gieten. Waar ze het hebben gevonden weet ik niet, maar waarschijnlijk is het via-via, zoals zoveel van de informatie waar ik de laatste jaren op heb leren vertrouwen.

Iedereen heeft wel van de Kama Soetra gehoord. Dat is een oeroud Indiaas boek over de liefde, en vooral een standjesboek. Tenminste, dat is wat ik dacht, en wat de meeste mensen die ik ken denken. Een paar exotische onmogelijke standjes waar je akrobaat voor moet zijn, en veel meer idee hebben we er niet van.

Eerder had ik al een boek over de Kama Soetra, en dat was vooral soft focus sfeerfoto's van een liefhebbend koppel in malle standjes. Soms zag je ze zitten in een standje dat alleen kan werken als de man een pik heeft die de vorm heeft van een J. Toen ik nog groen was en nauwelijks van mijn maagdelijkheid af, vond ik het pikant en pervers. Later vond ik het vooral rompslomp.

Je krijgt namelijk best klanten afentoe die "Kama Soetra dingen" van je willen. Die willen dan gewoon veel en moeilijke standjes. Meestal met klanten die veel willen uitproberen en er helemaal niet handig mee zijn. Die zijn niet bezig met een goeie beurt, die zijn bezig met erop kicken dat ze een raar standje hebben gedaan. Dat is geen lekker werk, want veel moeilijke standjes hebben blessure-risico.

Toen ik dus door de dissertatie begon te bladeren, was ik er bestwel lauw over. Ik verwachtte niet echt wat nuttigs te zien. Eigenlijk verwachtte ik vooral oude Indiase erotische kunst, die wel erg mooi is, en die vaak veel in die boeken voorkomt. Hier niet. In dit boek stond alleenmaar tekst, kolommen tekst met soms de halve bladzijde voetnoten. Ik was een beetje verbaasd.

Dat werd al heel snel èrg verbaasd. Het bleek een heel ander boek te zijn dan ik dacht. De sensuele schrijfstijl die ik kende uit de soft focus boeken was er niet, en er stond heel veel raars in. En als je dan er verder over nadacht, en begon te begrijpen hoe je het moest lezen, dan kwam er opeens begrip uit naar voren. Heel interessant, ik ging er gewoon in zien dat hier mensen echt iets van seks begrepen.

Het boek is geschreven als een soort gids voor mensen in het Hindoe-geloof. De Hindoes van die tijd, want geloven veranderen, hadden als één van de deugden die mensen na moesten streven het beleven van de sensualiteit. Ik moest echt even wennen aan een geloof dat de sensualiteit niet als een verlokking van de Kwade ziet, maar als een deugd. Dat vond ik wel intrigerend.

Ik werd pas echt geprikkeld toen ik zag dat ze het over hoeren gingen hebben, en er in een dikke voetnoot werd uitgelegd dat hoeren in die samenleving geaccepteerd en gerespecteerd werden, vooral als ze van de goeie kaste kwamen, en zich netjes ontwikkelden. Er staan de hele tijd verwijzingen naar hoeren, en er is zelfs een heel deel met voorschriften voor professionelles in die wereld, en daar klopt nogsteeds veel van.

Er waren ook stukken die ik liever oversloeg. De lijsten met medicijnen die je van kruiden en planten maakt, de astrologische ideeën, geheimschrift, je tanden verven, het gedoe over de kastes, die hebben met mijn moderne leven niets meer temaken. Maar als het ging om seks, om de techniekjes en de plekjes, om de handigheidjes en de dingen die je in de gaten houden moet, dan is er met al die eeuwen maar weinig veranderd.

Je moet het wel léren lezen. Er staan veel lijstjes in, dingen krijgen namen, en sommige scripts van wat je moet doen als er iets aan de hand is zijn héél precies, en niet echt overal toepasbaar. Je moet leren dat ze bedoelen dat dingen bijelkaarhoren, dat er handelingen in je woordenboek moeten staan, en die precieze scripts voor ruzies of voor verleidingen zijn meer een soort voorbeeld zodat je kan zien hoe het hoort te werken.

Het lijkt alsof het allemaal heel strenge regels zijn, die je de hele tijd moet toepassen, want ze gaan over de kleinste details, zoals de vorm van de sporen die je nagels in het vel achterlaten. Maar dat is schijn. De details zijn vooral handige dingen om aan te zien of je je handeling goed doet, en in het boek staat zelfs al dat de regels alleen gelden zolang de passie lauw is, en aan de kant worden, en móéten worden, geschoven als de passie heet is geworden.

Standjes heb je wel in het boek. Met zorgzame opmerkingen over hoe je ze het best kan doen, bijvoorbeeld wanneer een beetje glij een goed idee is. Ze zijn soms een beetje raar, maar dan moet je bedenken dat ze zijn bedoeld voor mensen die heel veel van hun leven hurken. Dan worden ze veel logischer. Er zijn er nietzoveel als mensen somswel denken, en ze zijn ookniet zo vergezocht. Eigenlijk gebruik ik er bestwel een paar van, want als je ervaren genoeg bent heb je ze vanzelf weleens uitgeprobeerd.

Er zijn grappige dingen die je opvallen. Anale seks wordt niet uitgebreid beschreven, maar ze behandelen het als zomaar een variatie, als je eens wat anders wil dan vaginaal. Maar orale seks is tochwel een beetje spannend, en de wijze mannen zijn er nietzo over eens of dat nou wel mag. Natuurlijk staan er wel tips over in het boek, want netzoals bij het hoofdstuk over het verleiden van getrouwde vrouwen, het màg niet, maar er wordt wel uitgelegd hoe je het moet doen...

Vooral bij de hoofdstukken waar wordt gepraat over een beetje ruw zijn in bed heb ik wel mijn twijfels. Niet of het klopt, want ik zie wel dat het door mensen met flink ervaring is geschreven. Maar meer over of je dat wel moet overlaten aan iemand die er nog een boek bij nodigheeft! Slaan, prikken, snijden en wurgen zijn gevaarlijke dingen, en ik zou me niet gerust voelen als iemand dat wou die er de handleiding nog naast heeft liggen.

Ze zien wel dat SM niet iets is náást de seks. Domineren en een beetje geweld zitten door de seks heengespekt, en het is onderdeel van elkaar. Het boek laat zien dat dat helemaal goed, en nogal subtiel, is begrepen. Daar lees je makkelijk overheen, als je niet heel langzaam door de tekst heenkruipt om alles mee te pikken wat er staat. Ik ging steeds langzamer lezen om maar geen pareltjes te missen.

Ik was best verbaasd toen ik las dat eigenlijk alle goedwerkende soorten cockrings die je nu in de seksshop ziet liggen, toen ookal werden gebruikt. Dat is eigenlijk raar, want waarom zou dat niet zo zijn? Een ring konden ze toen ook bedenken, en spelen met cockrings was toen netzogoed leuk als nu. Hoe je die dingen gebruikt, en waarom, dat is niet veranderd. En de waarschuwingen zijn ook altijd hetzelfde gebleven.

Er waren ook stukken waar ik toch niet echt in meekon. Zoals het stuk over hoe je als vrouw seks hebt met beesten, of hoe je een bruidje verleidt, terwijl er ook gewoon bijstaat dat een vrouw te oud is om te trouwen als ze al is begonnen met menstrueren. Als je opvalt hoe de man op eierschalen loopt met zijn huwelijksnacht, wordt dat opeens heel anders als je snapt hoe jong dat wichtje moet zijn.

Het interessantste vind ik natuurlijk als ze het over hoeren hebben. In de Kama Soetra standjesboeken hoor je daar geen woord over, maar in de echte Kama Soetra hebben we nieteens gewoon een hoofdstuk, maar een heel déél met hoofdstukken dat over ons gaat. En dan niet gericht op de klànt, maar tips voor de hóér. Ik vrat het echt op, want het was gewoon zo duidelijk geschreven door mensen die het begrepen.

Meteen valt je op hoe weinig er veranderd is. Goed, er is ook heel veel verschil, maar de meeste dingen tussen man en vrouw zijn hetzelfde. Lijsten met tips over hoe je een man kunt verleiden je als vaste meid te nemen bijvoorbeeld zijn nogsteeds nuttig. En de lijsten met tips over hoe je van een man af kan komen zonderdat hij denkt dat je van hem af probeert te komen ook.

Vooral de lijst met dingen die een goeie high-class meid uit die tijd moet kunnen is indrukwekkend. Heel veel dingen, van wat je normaal verwacht met muziekkennis, kunnen meepraten over politiek, geschiedenis weten, kunst kennen, zelf muziek kunnen maken, poëzie kunnen voordragen en kennen, zodat je het juiste gedicht op het juiste moment kan voordragen, spelletjes en gokspelletjes weten, dat zijn dingen die je nu ooknogwel vindt.

Maar dingen als parfum kunnen maken, handig zijn met timmeren, weten hoe mijnwerken in zijn werk gaat, scheikunde, weten over hoe oorlogvoeren werkt, wiskundige raadsels kennen en kunnen oplossen, kunnen schieten met pijl en boog en kunnen vechten met stokken en zwaarden, dat vind je niet meer zomaar bij de meiden! Tegelijk moet je ook kreatief met garen zijn, je religieuze rites kunnen uitvoeren op een beeldige manier, en nog veel meer.

Dat is trouwens wel iets wat ik vaker heb gezien. Vooral in de high class verwachten ze dat je van alle markten thuis bent, en dit soort lijsten zouden nu nogsteeds erg nuttig zijn voor al die high class meiden die niet door schade en schande járen bezig willen blijven om maar al hun vaardigheden en kennis bijelkaar te krijgen. Ik vind dit een nuttige lijst om wat zicht te krijgen op hoever je buiten je comfortzone moet gaan, ookal is de lijst eeuwenlang al uit de tijd.

Een andere lijst stond vol met tips voor uitjes. Mannen kunnen je vaak niet ontvangen, en willen vaak niet naar telkens hetzelfde adresje toe. Een beetje variatie waar je met een vent heengaat zorgt er ook voor dat hij zijn tijd met jou telkens fris vindt, en dus jóú ook fris blijft vinden. De schrijvers hebben dat goed gezien, en wisten me zelfs nog wat nieuwe ideeën te geven. Dat was het hele boek al waard!

Ik lag dubbel toen ik las over hoe je op een vent kunt inwerken door te doen alsof je een pooier had. Er staat stap voor stap het standaard pooierverhaaltje, over dat al je geld naar hem, of hier eigenlijk: haar, toegaat. Dat je krap zit. Dat je vast zit aan hem. Dat je niet verder je relatie uit kan bouwen, vanwege die pooier. Alles wat nu ook nogsteeds de grondvesten is van de loverboymythe. Het was er toen al, en het was toen al stokoud.

De lijst met dingen die je in de gaten moet houden als je je afvraagt of je een vent wel als vaste klant moet willen vond ik erg nuttig. Ik heb daar nogweleens spijt van, en dan zet ik tochmaar door, omdat ik vaste klantjes boven alles waardeer. Ook als dat gewoon, als je nadenkt, niet verstandig is. In dit boek geven ze je een lijstje met dingen om aan te denken, waar je je aanvast kunt houden.

Het mooiste is om in de tips en in de manier van schrijven te lezen dat ze ons nùttig vonden. Dat ze ons respecteerden. Dat ze vonden dat we een belangrijke taak in de samenleving hadden. Dat het echt werk is, waar niet iedereen voor geschikt is. Dat het werk èn de vrouw serieus genomen moeten worden. En zelfs, dat het belangrijk was dat we zelf plezier in ons werk moesten hebben, en ze laten niet na om dat telkens te herhalen. Het moet niet alleen je brood worden.

Zo kreeg ik een glimpje van een andere tijd, waarin mensen meer respect hadden voor hun seksualiteit, en meer voor hoeren. In die tijd waren ze niet zo bekrompen als nu, en was er ruimte voor ons om te bestaan, niet alleen stiekem, maar gewoon als onderdeel van de samenleving. Maar we hebben nog veel te groeien als maatschappij voordat we weer op dat nivo zijn, en dat zal mijn tijd wel duren. Het is nu geen leuke tijd om hoer te zijn. Maar de Kama Soetra geeft me een kijkje in een tijd toen dat wel beter was.

Antwoord op: Overlast

Als een gemeente een hoer gaat vervolgen, door haar met bestuurlijke maatregelen haar bestaan in die gemeente onmogelijk te maken, geven ze meestal als reden aan dat ze dat allemaal doen om het leefmilieu van de buurt te beschermen tegen overlast. Dat wordt ook makkelijk als reden gezien dat er maar beperkt omgesprongen moet worden met vergunningen, want de overlast van prostitutie moet niet uit de hand lopen.

Dat is een smoes. Het gaat totaal niet om overlast.

Er zijn maar twee soorten prostitutie die voor echte drukte in een straat zorgen. Dat zijn tippelen en raamprostitutie. Die zijn tegenwoordig allebei streng ingeperkt tot steeds kleinere stukjes van hun stad. Tippelen gebeurt op gure terreinen waar niemand komt die niets te zoeken heeft bij de hoeren, en raamprostitutie is een soort attractie, een sociaal gebeuren net als een winkelstraat. Ookal verliest dat ook steeds meer zijn karakter.

Je hebt ook echte bordelen, met veel meiden, maar daarvan is het zelfs moeilijk te merken of die open zijn of niet. Een handjevol klanten per dag komt daar binnen, en die komen netzostil weer buiten. Die plekken zijn geïsoleerd, geblindeerd, en worden door de overheid op elk detail gecontroleerd of ze zich wel aan èlke omgevingswet houden. Bovendien is het nooit nieuws voor een buurt, want al jaren houden gemeentes de vergunningen weg bij nieuwkomers.

Die worden ook minder aangepakt met overlast als smoes. Het wordt gezien als iets wat bij de buurt hoort, en wat niet een verrassing mag zijn voor iemand die daar komt wonen. Ik zeg niet dat dat níét tegen die soorten prostitutie wordt gebruikt, vooral in het debat, maar het is een veel gevaarlijker wapen als het wordt gebruikt tegen onafhankelijk werkende meiden, vooral in de thuisontvangst of de éénpitter-escort. Die verliezen er vaak hun huis door.

Zolang je niet ontdekt wordt, is er niets aan de hand. Mensen klagen niet, mensen praten er niet over, mensen vragen zich niets af, want ze mèrken het gewoon niet. Zelfs op de rustigste woonerfjes. Je bent gewoon een buurvrouw, want wat mensen ook denken, een hoer gaat niet haar komo-zak wegbrengen in balletlaklaarzen tot haar kruis. Zolang ze het niet via een andere manier te weten komen, weten ze het helemaal niet.

Dat wordt heel anders als je wordt ontmaskerd. Vaak door een buurman ergens, die "door een collega wordt getipt" en je profiel op je advertentie herkent. Dan gaat de roddel als een lopend vuurtje door de buurt, en dan gaat de klachtenkraan open. Er wordt gebeld met de woningbouw, met de politie, met de gemeente, en met rechtsbijstandverzekeringen, want ze willen "dat soort dingen" niet in hun buurtje.

Het duurt nooit lang voordat de politie aan je deur staat, en twee uniformen bij je voordeur onderstrepen wat intussen de hele straat al denkt. Je bent een stiekeme crimineel, zie je wel. Je krijgt brieven, controles, en ze willen je weghebben. Je krijgt vaak een dwangsom opgelegd door de gemeente, die eisen dat je stopt. Dan kan je beter vertrekken, of een alibi hebben voor een flinke tijd in de toekomst, want stoppen hèlpt niet.

Als je stopt met werken, stoppen de klachten niet. Ookal heb je al maanden geen klant gezien, er blijven klachten komen. Die blijven ooknogwel maanden komen nadat je al uit dat huis gezet bent. Niet de hele buurt weet meteen dat je wegbent, dus mensen van de straat ernaast kunnen nog heel lang klagen over al die overlast die je veroorzaakt, terwijl je sinds vorig seizoen al in een andere stad woont.

En wat een overlast! Tot diep in de nacht gekreun en gegil, toeterende auto's, pooierwagens schots en scheef op de stoep, schoten, naalden in de speeltuin, krijsen, ruzie, naakte mannen die buiten worden gegooid, bebloede koppen op straat, sexgeluiden, dochters die worden aangesproken door klanten en pooiers, maar als de politie komt is er telkens niets te zien of te horen. Maar ja, wie gaat de politie geloven, al die nette buurtbewoners of die gore hoer?

Immers, wie wìl de politie geloven? Goed, de mensen die komen reageren op een melding zijn meestal juist de goede soort politie, maar die weten ook niet beter dan de rest van de Nederlanders hoe het werkt in de hoererij. Die geloven het ergens wel, ookal geloven ze het niet zó makkelijk, als ze op een melding van gegil en bloed afkomen en er is helemaal niets te vinden.

Het maakt trouwens heel weinig uit of je ook echt klanten ontvangt. Als je bijvoorbeeld niet vanuit thuis werkt, maar ergens anders een plekje hebt, of je bent escort en je gaat alleenmaar naar je klanten tóé, dan nogsteeds komen de klachten over dat je een soort horrorbordeel van je huis maakt, waar de uitspattingen door de deur de straat op glijden. Voor de klachten maakt het niet uit.

Die verzonnen klachten zijn het probleem. Daar word je voor uit je huis gezet. Dat is altijd maar een minderheid van de buren die daarmee temaken heeft. De meeste mensen, die eigenlijk pas klagen als de politie of de gemeente langs de deur komt om te "inventariseren," dus klachten over je bijelkaar te zoeken om je te kunnen pakken, zijn eerlijk met wat ze dwarszit. Dat helpt je alleen heel weinig.

Buren die wel eerlijk klagen, klagen over onveilige gevoelens. Dat ze niet op hun gemak zijn met "zoiets" in "zo'n buurt als dit." Dat zijn dan soms wel van die gevoelens die zo uit de hand kunnen zijn gelopen dat ze nieuwe sloten op hun deuren laten zetten, en hun kinderen nietmeer buiten laten spelen. Maar waarom eigenlijk? Zijn ze bang dat als je met een vent sekst in je huis, dat de kinderen op straat dan daar iets van merken?

Als je thuiswerkt, doe je dat op afspraak. Je gaat niet voor je eigen keukenraam zitten. Dat werkt niet, want dan zou je toevallig de hele tijd klanten moeten hebben lopen, en die komen niet voor één raam kijken. Bovendien moet je er ooknog wónen, en als je de hele tijd klaar moet staan voor een klant kom je daar niet meer aantoe. Iedereen in het thuissegment werkt op afspraak.

Dat zorgt dat de klanten één voor één komen en gaan, en nieteens tegelijk, je wil ze elkaar niet laten tegenkomen. Dat betekent dat je hoogstens een extra parkeerplek gebruikt. En dat hoeft niet eens vlak in de buurt te zijn, veel mannen parkeren liever een stukje uit de buurt, om hun auto niet gezien te laten worden, en veel hoeren vertellen hun klanten om ergens anders te parkeren. Soms omdat daar ruimte is, meestal om geen wantrouwen op te wekken.

Ik hoef zeker niet uit te leggen dat dat ookweer wordt gezien als signaal van mensenhandel door de politie?

Behalve parkeren kan je eigenlijk ook geen andere overlast verwachten. Een klant komt niet lawaaiig aan, en komt niet mensen lastigvallen. Ze zijn vaak een beetje stiekem en een beetje beschaamd als ze naar je toekomen. Die willen geen aandacht, dus die lopen stilletjes naar je adres, en kunnen na het aanbellen niet wachten tot je opendoet. Die voelen zich snel te kijk staan, en maken liever geen heisa.

Betaalde seks zelf, de wip dus, geeft ook niet meer overlast dan gewone seks. Je maakt niet meer herrie dan een gewoon neukend koppeltje. Meestal zelfs minder. Als je het professioneel aanpakt, zorg je wel voor een beetje geluidsbescherming. En voor een stevige ondergrond die niet op de muren bonkt. Veel meiden werken met een matras op de vloer, want dat werkt beter met de akrobatiek, en beter tegen blessures. Ookal ziet het OM dat weer als bewijs van mensenhandel.

Achteraf heb je een tevreden klant, die in zijn eentje, bevredigd, en meestal nog lekker rozig, je deur uitloopt. Hij is een beetje inzichzelf gekeerd, een beetje stil, hij heeft net keihard gesekst. Hij is geen dronken caféklant, hij is geen opgefokte discobezoeker, hij is zelfs geen jolige visite die nog even toetert bij het wegrijden. Je merkt niets van hem, behalve zijn voetstappen naar zijn auto, of de metrohalte.

Zelfs als we groepsseks doen verandert er niet veel. De klanten die elkaar binnen de werkkamer bezig zien, zijn vaak juist een beetje stil en samenzweerderig als ze eenmaal gaan. En een beetje handige hoer zorgt dat ze niet als een groep naar binnen komen, of naar buiten gaan. De buren merken dan helemaal niets. Je kan het zo gek niet bedenken, het valt allemaal wel mee met de overlast.

Er zijn altijd de verhalen van de mannen die de buurt lastig gaan vallen, en ik schud dan altijd met mijn hoofd. Klanten die na het bezoekje in de bosjes zouden plassen, die komen niet net van een thuiswerkster af. Daar heb je namelijk een WC. Mannen gaan ook niet bij de buren aanbellen voor hun hoer. Ze hebben net het nummer ge-SMSt gekregen. Die gaan er ook niet vanuit dat de buren van een hoer ookwel hoeren zullen zijn.

Wat je aan suggesties hoort van criminaliteit is ook te gek voor woorden. Daar heb ik trouwens nog nooit iemand een duidelijk verhaal over horen vertellen. Meestal blijft het erbij dat "prostitutie criminaliteit aantrekt." Alsof boeven het kunnen ruiken dat je voor geld sekst, en dan je buren gaan beroven. Het slaat nergens op. Er wordt al jaren gedaan alsof we criminaliteit veroorzaken, maar niemand kan daar uitleggen hoe dat dan zou werken.

Soms zijn ze nog vager, en hebben ze het over "gevaar." Wat voor gevaar, dat wordt nooit duidelijk. Is het gevaarlijk voor de buren dat ik seks heb? Dat ik een inkomen heb? Dat er drie tot vijf klanten per dag door de straat wandelen? Dat is namelijk alles wat er gebeurt. Het enige gevaar wat je kan bedenken is dat de politie de boel komt slopen, want die zijn nietzo handig met adressen.

Maar je kan het gewoon het makkelijkste laten zien, door te wijzen op al die meiden die stilletjes jaren kunnen werken zonderdat de buren íéts merken, totdat de politie opeens met een nepklant op de advertentie komt reageren. Aan nieuwsberichten als deze uit Zutphen, waar ze een klein bordeel, dus nieteens alleen een éénpitter, niet kunnen vìnden, dus waar zou die overlast dan moeten zijn?

Het wordt gewoon behandeld als radioaktieve straling. Iets wat je niet ziet, maar wel heel schadelijk is, en wat overal doordringt. Dat je door er te zijn alle enge dingen verspreidt die mensen aan seks vinden zitten, ookal hebben ze er niets mee te maken en merken ze het nieteens. Er is ook angst dat de buurt achteruit zal gaan omdat je er bent. Voor sommige mensen zijn we een soort succubussen die alleenmaar door in een huis in een buurt te zijn mensen pervers maken.

Je kan proberen om na te vragen waarom mensen dat zo doen, waarom ze dingen zeggen waarvan ze weten dat het leugens zijn, waarvan ze weten dat het je kwaad gaat doen. Maar je krijgt alleen die domme haat tegen hoeren weer voor de zoveelste keer te horen. Ik vind het zoiets afstompends om dat telkens van mijn medemensen te moeten zien. En dannog het ergst van de mensen van mijn eigen achtergrond.

Wat de overheid dan allemaal gaat doen met je mag wel bekend zijn. Ik heb er aleens over geschreven, en dat ga ik niet nogeens doen, daar word ik maar naar van.

Er klopt allemaal niets van die overlastverhalen. De enige overlast die we echt veroorzaken is gelokaliseerde zwellingen bij mensen die bedenken wat we allemaal uit aan het voeren zijn in onze werkplekjes. Mensen halen zich vanalles in hun hoofd, en hun fantasie gaat met ze op de loop, en ze hebben last van hun angst voor seks, hun jaloezie dat jij dingen doet die zij niet mogen, en natuurlijk hun moralisme.

Zo'n situatie als ik beschrijf is een poosje terug op TV geweest. Daar heb ik toen ook in een nieuwsstukje over geschreven. Je kan het hier nakijken. De koppeling staat ook in het stukje. Dan kan je die domme haat in het gezicht kijken. Als je dat wilt, want het helpt niet echt als je probeert om goede zin over je naasten te houden.

De overlast die mensen van ons hebben, ligt er niet aan dat we herrie maken, stinken, of gevaar voor de buurt veroorzaken. Het ligt aan de gevoelens die mensen in hun onderbuik hebben als ze denken aan dat we bestaan. Waar ze last van hebben is het stigma, en het taboe. En inplaatsvan daar wat aan te doen, geven ze ons de schuld van wat ze voelen. Niet alleen koesteren ze het stigma over ons, geven ons de schuld ervan dat het stigma bestaat, en geven ons zelfs de schuld van het ongemak wat ze van dat gekoesterde denkbeeld hebben.