Donkere dagen

Deze winter werk ik langer door in december. Ik ben anders gaan werken, en daar hoort helaas ook bij dat ik meer tijd van mijn kerstvakantie afsnoep. Een kerststukje is er zelfs helemaal niet van gekomen. De paar feestdagen die ik dit jaar wel bij mijn ouders vier zijn dus extra speciaal, en daarom heb ik deze week geen stukje geschreven. Het is nu even tijd voor mijn familie.

Prettige feestdagen allemaal!

Antwoord op: Het is ook een moreel oordeel om...

Als je in discussie bent met mensen over wat het prostitutiebeleid in zou moeten houden, hoef je meestal niet met veel argumenten te komen voordat ze niets meer hebben om tegen je in te brengen. Toch geven ze hun positie dan haast nooit op. Want uiteindelijk blijkt wat ze voor argumenten hadden, opsmuk te zijn voor een moreel oordeel. En morele oordelen hebben geen last van argumenten.

Het is al een hele klus om iemand toe te laten geven dat hun oordeel eigenlijk alleen moralisme is, maar als je dat dan nog voorelkaar krijgt, hoor je bestwel vaak dat zij danwel een moreel standpunt hebben, maar dat wat ik doe óók een moreel oordeel is, want zoals zij het fout vinden, vind ik het goed. En omdat ik dus ook een moreel standpunt heb over prostitutie, zijn onze standpunten gelijkwaardig.

Nou, zo is het niet hoor.

We hebben het over een discussie of iets moet mógen. Nieteens of het iets góéds is, maar alleen of het volgens de maatschappij moet mógen. Of je het af hoort te keuren is niet iets waar ik heel erg mee in discussie ga, zolang er nog een grote publieke beweging is die ons liever helemaal afknijpt. Als het gaat om iets mogen, dan is het namelijk een groot verschil aan welke kant je staat, wie er meer te overtuigen heeft.

Je hebt eigenlijk twee grote kanten van mensen die met moraal bezigzijn. De mensen die vinden dat alles moet mogen behalve als er een reden is om dat niet zo te laten zijn, en de mensen die vinden dat iets alleen moet mogen als de moraal zegt dat het moet mogen. Die mensen gebruiken zinnetjes als "moet alles maar mogen" of "alles moet maar kunnen" of "moeten we dat wel willen." Als de moralist het niet zelf nodigvindt, ziet ze niet in waarom het moet mogen.

Wat we als samenleving goed en slecht vinden, en vooral die dingen die we niet willen of kunnen verbíéden maar waar we wel afkeuring over voelen, noemen we "de zeden." Dat is een breder begrip dan wat er wel en niet màg. Het gaat om wat we netjes vinden, en om wat we goed of juist af te keuren vinden. De zeden zijn nietzo persoonlijk, en we doen alsof de zeden iets is wat je in de hele samenleving vindt, en overal hetzelfde is.

Zo is dat natuurlijk niet, want moraliteit verschilt heel veel tussen verschillende mensen, en het is altijd eigenlijk ook een heel vaag idee. Een lijstje zeden opschrijven is best lastig. Als iemand in de trein op de vloer spuugt, vinden we dat meestal wel onzedelijk. Maar er zijn ook genoeg mensen die dat niet vinden. En iemand daarop aanspreken vinden we dan óók meestal weer tegen onze zeden, want dan bemoeien we ons met die ander. Op een manier die we onzedelijk vinden.

Naast de zeden, dus de ongeschreven en niet-duidelijke regeltjes van de maatschappij, of tenminste de regeltjes waarvan we voelen dat de maatschappij ze wel zal hebben, heb je ooknog de ethiek. Dat is weer heel wat anders. Dat gaat over wat goed en slecht is, wat goed te keuren of af te keuren is. Het gaat over morele waardes, en wat er voorrang heeft als er twee van die waardes niet samengaan.

Ik vind het heel moeilijk om het over de moraal te hebben zonder er God bij te betrekken. Niet alleen omdat ik zelf uit een kerkelijk nest kom, maar ook omdat zonder de Here er geen vaste moraal ìs. Dan moeten we als mensheid maar een moraal bedenken, en dat voelt heel onvast. Het was altijd een veilig gevoel om te weten dat God je een houvast gaf, ookal zag je wel dat er heel veel interpretaties waren van wat God had bedoeld.

Als je God niet aanneemt als je Wetgever, moet je namelijk op andere manieren bepalen wat moreel is. De meeste mensen doen dat gewoon op gevoel, en dat houdt meestal in dat ze zich aanpassen aan wat ze voor zeden meegekregen hebben. En eigenlijk, zo merk ik zoetjesaan steeds meer, geldt dat netzogoed voor gelovigen die zeggen, en zelfs dènken, dat ze hun moraal van God en de Bijbel hebben.

Mensen leven samen in een hele grote maatschappij, waar ons geluk en ons welvaren afhankelijk is van onze medemensen. Het is dus belangrijk dat we goed met elkaar omgaan, omdat we anders met zijn allen er een verschrikkelijk naar en vijandig boeltje van maken waar niemand in wil leven. Zelfs de biologie heeft al laten zien dat er vanzelf een ethiek ontstaat in elke diersoort die van soortgenoten afhankelijk is.

De moraal is nodig. Zonder moraal heb je geen geweten, en zonder moraal is er niets wat ons tegenhoudt om elkaar de naarste dingen aan te doen. Gelukkig zijn mensen vanzichzelf al met een geweten geboren, maar welke regels dat geweten volgt is door de zeden beslist. We zouden niet in een wereld willen wonen waar niemand moreel is, en iedereen elkaar gebruikt en misbruikt zoals het ze uitkomt.

Maar dat is níét hetzelfde als wat veel moralisten doen, die je wijs willen maken dat de keus is tussen die immorele wereld vol gewetenloosheid aan de ene kant, of hùn moraliteit aan de andere kant! Moralisten doen graag alsof hun moraal de enige echte moraal is, en andere moralen manieren zijn om onder hun moraal uit te komen. Terwijl iederéén een moraal heeft, op een handjevol psychopaten na.

Iedereen heeft een moraal, en het is gekkenwerk om te gaan zeggen dat jouw moraal belangrijker of beter is dan die van iemand anders. Moraal gaat over waardes, en waardes zijn een mening. Dat gaat over wat voor jóú iets betekent. Er is geen reden om de ene moraal boven die van een ander te zetten, hoeveel je ook in je eigen moraal gelooft.

Soms zeggen moralisten wel waarom ze vinden dat hun moraal hoogstaander is dan andere mensen. Dat is meestal door anderen omlaag te praten en uit te maken voor dom, vals of misleid. Het enige waar ze op terug kunnen vallen is autoriteit. En dat is niet iets wat lekker ligt bij de samenleving van vandaag. Ze ontwijken het dus maar liefst, en doen alsof het gewoon zo ìs.

Ik heb best veel met moralisten temaken gehad. Ik kom uit een kerkelijk nest, ik heb bij feministen en dierenaktivisten gezeten, ik weet wel wat moralisme is. Ik weet ook precies waar het vandaankomt. Uit dezelfde plek als de moraliteit van andere mensen, namelijk gewoon het geborrel van je onderbuik. Waar jij je lekker bij voelt, omdat je je thuisvoelt in die ideeën. Moralisten vinden alleen hun eigen onderbuik belangrijker dan die van anderen.

Nette mensen hebben een strengere moraal voor zichzelf dan die ze anderen opleggen. Ze zullen andere mensen niet snel kwalijknemen dat die iets doen wat niet ècht algemeen geaccepteerd is als slecht, maar zelf zullen ze sneller zichzelf erop aankijken als ze iets doen wat ze niet-goed vinden. Je eigen kinderen spreek je ook eerder aan op wangedrag dan een logee. Moralisten doen precies het omgekeerde, en zijn voor zichzelf flexibeler dan voor anderen.

Dat wil niet zeggen dat je niets te kiften hebt over de moraal van een ander. Twee hele goeie redenen om de moraal van een ander met een goeie korrel zout te nemen, zijn bijvoorbeeld onlogische moralen of hypocriet zijn. Een zootje waarden die niet met elkaar kloppen kan je niet serieus nemen. En je regels willekeurig toepassen zoals ze je uitkomen is het omgekeerde van ethisch bezigzijn, terwijl je juist doet alsof je superethisch bezigbent.

Moralisten vinden zichzelf degene die over andermans moraliteit mag oordelen. Die ander mag dat weer niet over hùn moraliteit, natuurlijk. Dat ze dan andere regels voor een ander gebruiken dan voor zichzelf is iets waar ze liever overheenkijken. Door die hypocrisie die daarinzit hebben mensen een hekel aan moralisten, en daarom worden moralisten liever geen moralisten genoemd.

Als het op prostitutie aankomt zijn de moralisten nogal vijandig. Het màg moreel niet, want seks hóórt niet zo, en hun moraal daarover moeten we serieus nemen, want zonder de moraal zouden we allemaal zijn gaan roven en moorden en verkrachten, en als je dat niet wil moet je dus ook hun moraal volgen over seks. Natuurlijk brengen ze het warriger dan ik het nu uitdruk, maar luister volgende keer maar eens goed als je een moralist hoort praten.

De moralisten zitten fout, en ik niet. Daar zijn een aantal redenen voor.

Ten eerste is dat omdat er niet eerlijk voor wordt uitgekomen dat het een moreel oordeel is. Ze suggereren een hoop over wat sekswerk nou zo immoreel maakt, maar er wordt vooral vanalles bijgesleept dat er helemaal niet bijhoort, zoals het gelijkstellen van prostitutie aan mensenhandel en het oprekken van de excessen tot de norm. Terwijl het uiteindelijk altijd toch, als je lang genoeg doorvraagt, om een moreel oordeel gaat. Daar moet je ze echt schaakmat voor zetten.

Iets anders wat mijn standpunten héél anders maakt dan die van mensen met een moralistisch zwaaiend vingertje, is dat ik een standpunt heb over wat ik zèlf doe, waar ik niemand anders iets mee opdring, en dat mijn moralistische tegenstanders een mening over mij en mijn werk hebben, waar ze eigenlijk helemaal niets mee temaken hebben. Die steken hun neus in mijn zaken, en andersom doe ik dat niet. Moralisten willen zelfs zover gaan dat de overheid hun zeden overneemt en ingrijpt.

Maar er is één heel belangrijk ding, wat over de vormloosheid van de moraliteit, de culturele achtergrond èn de invulling van hoe je met die moraliteit omgaat heenreikt. Al die morele oordelen over mij, over mijn business, en over al mijn collega's, zijn gebaseerd op fantasie en gekkigheid. De moralisten doen niet alleen alsof ze alle moraal al in pacht hebben, en daar niet meer over hoeven te leren, ze denken ook zo over hoe ons werk ìs.

Ze weten niets van sekswerk, ze willen niets leren over sekswerk, ze zijn onwetend en willen dat blijven ook. En omdat ze dan gaan oordelen over iets waar ze niets van snappen, omdat ze er niets van weten en omdat er in hun hoofd geen ruimte is om te zien dat er meer wegen naar Rome leiden, zijn ze ongeschikt om een oordeel te vellen over ons. Moreel of niet. Netzoals in alle andere zaken maakt onkunde je onwaardig om te beslissen. Zeker over wat de regels over een ander moeten zijn.

Kama Soetra

De laatste jaren hebben mijn helpers me altijd gefeliciteerd met de verjaardag van mijn blogje. Dat vind ik echt leuk, we zijn echt een soort vrienden geworden, ookal zie ik er maar een paar echt persoonlijk. Ze weten hoe belangrijk anonimiteit is. Dit jaar hadden ze achter mijn rug om samengespannen, en een kadootje voor me gekocht. Ik kreeg met een mooie strik erom de Kama Soetra.

Zoals altijd was er veel over gediscussiëerd. Mijn helpers zijn hele kritische mensen, en je vindt altijd wel iemand die ergens een ander idee over heeft, en daar vurig over in discussie gaat. Ze wouden me eerst een nieuwe vertaling geven, die pas sindskort beschikbaar is, maar twee van mijn helpers kwamen in opstand omdat ze meer wisten van die vertaling en de vertalers, en er hun vraagtekens bij hadden.

Dus wat er uiteindelijk in het pakje zat was een dissertatie waarin de oorspronkelijke tekst wordt vertaald, en er wordt gekeken naar de verschillende manieren dat de vertalers hebben gekozen om het in het vat te gieten. Waar ze het hebben gevonden weet ik niet, maar waarschijnlijk is het via-via, zoals zoveel van de informatie waar ik de laatste jaren op heb leren vertrouwen.

Iedereen heeft wel van de Kama Soetra gehoord. Dat is een oeroud Indiaas boek over de liefde, en vooral een standjesboek. Tenminste, dat is wat ik dacht, en wat de meeste mensen die ik ken denken. Een paar exotische onmogelijke standjes waar je akrobaat voor moet zijn, en veel meer idee hebben we er niet van.

Eerder had ik al een boek over de Kama Soetra, en dat was vooral soft focus sfeerfoto's van een liefhebbend koppel in malle standjes. Soms zag je ze zitten in een standje dat alleen kan werken als de man een pik heeft die de vorm heeft van een J. Toen ik nog groen was en nauwelijks van mijn maagdelijkheid af, vond ik het pikant en pervers. Later vond ik het vooral rompslomp.

Je krijgt namelijk best klanten afentoe die "Kama Soetra dingen" van je willen. Die willen dan gewoon veel en moeilijke standjes. Meestal met klanten die veel willen uitproberen en er helemaal niet handig mee zijn. Die zijn niet bezig met een goeie beurt, die zijn bezig met erop kicken dat ze een raar standje hebben gedaan. Dat is geen lekker werk, want veel moeilijke standjes hebben blessure-risico.

Toen ik dus door de dissertatie begon te bladeren, was ik er bestwel lauw over. Ik verwachtte niet echt wat nuttigs te zien. Eigenlijk verwachtte ik vooral oude Indiase erotische kunst, die wel erg mooi is, en die vaak veel in die boeken voorkomt. Hier niet. In dit boek stond alleenmaar tekst, kolommen tekst met soms de halve bladzijde voetnoten. Ik was een beetje verbaasd.

Dat werd al heel snel èrg verbaasd. Het bleek een heel ander boek te zijn dan ik dacht. De sensuele schrijfstijl die ik kende uit de soft focus boeken was er niet, en er stond heel veel raars in. En als je dan er verder over nadacht, en begon te begrijpen hoe je het moest lezen, dan kwam er opeens begrip uit naar voren. Heel interessant, ik ging er gewoon in zien dat hier mensen echt iets van seks begrepen.

Het boek is geschreven als een soort gids voor mensen in het Hindoe-geloof. De Hindoes van die tijd, want geloven veranderen, hadden als één van de deugden die mensen na moesten streven het beleven van de sensualiteit. Ik moest echt even wennen aan een geloof dat de sensualiteit niet als een verlokking van de Kwade ziet, maar als een deugd. Dat vond ik wel intrigerend.

Ik werd pas echt geprikkeld toen ik zag dat ze het over hoeren gingen hebben, en er in een dikke voetnoot werd uitgelegd dat hoeren in die samenleving geaccepteerd en gerespecteerd werden, vooral als ze van de goeie kaste kwamen, en zich netjes ontwikkelden. Er staan de hele tijd verwijzingen naar hoeren, en er is zelfs een heel deel met voorschriften voor professionelles in die wereld, en daar klopt nogsteeds veel van.

Er waren ook stukken die ik liever oversloeg. De lijsten met medicijnen die je van kruiden en planten maakt, de astrologische ideeën, geheimschrift, je tanden verven, het gedoe over de kastes, die hebben met mijn moderne leven niets meer temaken. Maar als het ging om seks, om de techniekjes en de plekjes, om de handigheidjes en de dingen die je in de gaten houden moet, dan is er met al die eeuwen maar weinig veranderd.

Je moet het wel léren lezen. Er staan veel lijstjes in, dingen krijgen namen, en sommige scripts van wat je moet doen als er iets aan de hand is zijn héél precies, en niet echt overal toepasbaar. Je moet leren dat ze bedoelen dat dingen bijelkaarhoren, dat er handelingen in je woordenboek moeten staan, en die precieze scripts voor ruzies of voor verleidingen zijn meer een soort voorbeeld zodat je kan zien hoe het hoort te werken.

Het lijkt alsof het allemaal heel strenge regels zijn, die je de hele tijd moet toepassen, want ze gaan over de kleinste details, zoals de vorm van de sporen die je nagels in het vel achterlaten. Maar dat is schijn. De details zijn vooral handige dingen om aan te zien of je je handeling goed doet, en in het boek staat zelfs al dat de regels alleen gelden zolang de passie lauw is, en aan de kant worden, en móéten worden, geschoven als de passie heet is geworden.

Standjes heb je wel in het boek. Met zorgzame opmerkingen over hoe je ze het best kan doen, bijvoorbeeld wanneer een beetje glij een goed idee is. Ze zijn soms een beetje raar, maar dan moet je bedenken dat ze zijn bedoeld voor mensen die heel veel van hun leven hurken. Dan worden ze veel logischer. Er zijn er nietzoveel als mensen somswel denken, en ze zijn ookniet zo vergezocht. Eigenlijk gebruik ik er bestwel een paar van, want als je ervaren genoeg bent heb je ze vanzelf weleens uitgeprobeerd.

Er zijn grappige dingen die je opvallen. Anale seks wordt niet uitgebreid beschreven, maar ze behandelen het als zomaar een variatie, als je eens wat anders wil dan vaginaal. Maar orale seks is tochwel een beetje spannend, en de wijze mannen zijn er nietzo over eens of dat nou wel mag. Natuurlijk staan er wel tips over in het boek, want netzoals bij het hoofdstuk over het verleiden van getrouwde vrouwen, het màg niet, maar er wordt wel uitgelegd hoe je het moet doen...

Vooral bij de hoofdstukken waar wordt gepraat over een beetje ruw zijn in bed heb ik wel mijn twijfels. Niet of het klopt, want ik zie wel dat het door mensen met flink ervaring is geschreven. Maar meer over of je dat wel moet overlaten aan iemand die er nog een boek bij nodigheeft! Slaan, prikken, snijden en wurgen zijn gevaarlijke dingen, en ik zou me niet gerust voelen als iemand dat wou die er de handleiding nog naast heeft liggen.

Ze zien wel dat SM niet iets is náást de seks. Domineren en een beetje geweld zitten door de seks heengespekt, en het is onderdeel van elkaar. Het boek laat zien dat dat helemaal goed, en nogal subtiel, is begrepen. Daar lees je makkelijk overheen, als je niet heel langzaam door de tekst heenkruipt om alles mee te pikken wat er staat. Ik ging steeds langzamer lezen om maar geen pareltjes te missen.

Ik was best verbaasd toen ik las dat eigenlijk alle goedwerkende soorten cockrings die je nu in de seksshop ziet liggen, toen ookal werden gebruikt. Dat is eigenlijk raar, want waarom zou dat niet zo zijn? Een ring konden ze toen ook bedenken, en spelen met cockrings was toen netzogoed leuk als nu. Hoe je die dingen gebruikt, en waarom, dat is niet veranderd. En de waarschuwingen zijn ook altijd hetzelfde gebleven.

Er waren ook stukken waar ik toch niet echt in meekon. Zoals het stuk over hoe je als vrouw seks hebt met beesten, of hoe je een bruidje verleidt, terwijl er ook gewoon bijstaat dat een vrouw te oud is om te trouwen als ze al is begonnen met menstrueren. Als je opvalt hoe de man op eierschalen loopt met zijn huwelijksnacht, wordt dat opeens heel anders als je snapt hoe jong dat wichtje moet zijn.

Het interessantste vind ik natuurlijk als ze het over hoeren hebben. In de Kama Soetra standjesboeken hoor je daar geen woord over, maar in de echte Kama Soetra hebben we nieteens gewoon een hoofdstuk, maar een heel déél met hoofdstukken dat over ons gaat. En dan niet gericht op de klànt, maar tips voor de hóér. Ik vrat het echt op, want het was gewoon zo duidelijk geschreven door mensen die het begrepen.

Meteen valt je op hoe weinig er veranderd is. Goed, er is ook heel veel verschil, maar de meeste dingen tussen man en vrouw zijn hetzelfde. Lijsten met tips over hoe je een man kunt verleiden je als vaste meid te nemen bijvoorbeeld zijn nogsteeds nuttig. En de lijsten met tips over hoe je van een man af kan komen zonderdat hij denkt dat je van hem af probeert te komen ook.

Vooral de lijst met dingen die een goeie high-class meid uit die tijd moet kunnen is indrukwekkend. Heel veel dingen, van wat je normaal verwacht met muziekkennis, kunnen meepraten over politiek, geschiedenis weten, kunst kennen, zelf muziek kunnen maken, poëzie kunnen voordragen en kennen, zodat je het juiste gedicht op het juiste moment kan voordragen, spelletjes en gokspelletjes weten, dat zijn dingen die je nu ooknogwel vindt.

Maar dingen als parfum kunnen maken, handig zijn met timmeren, weten hoe mijnwerken in zijn werk gaat, scheikunde, weten over hoe oorlogvoeren werkt, wiskundige raadsels kennen en kunnen oplossen, kunnen schieten met pijl en boog en kunnen vechten met stokken en zwaarden, dat vind je niet meer zomaar bij de meiden! Tegelijk moet je ook kreatief met garen zijn, je religieuze rites kunnen uitvoeren op een beeldige manier, en nog veel meer.

Dat is trouwens wel iets wat ik vaker heb gezien. Vooral in de high class verwachten ze dat je van alle markten thuis bent, en dit soort lijsten zouden nu nogsteeds erg nuttig zijn voor al die high class meiden die niet door schade en schande járen bezig willen blijven om maar al hun vaardigheden en kennis bijelkaar te krijgen. Ik vind dit een nuttige lijst om wat zicht te krijgen op hoever je buiten je comfortzone moet gaan, ookal is de lijst eeuwenlang al uit de tijd.

Een andere lijst stond vol met tips voor uitjes. Mannen kunnen je vaak niet ontvangen, en willen vaak niet naar telkens hetzelfde adresje toe. Een beetje variatie waar je met een vent heengaat zorgt er ook voor dat hij zijn tijd met jou telkens fris vindt, en dus jóú ook fris blijft vinden. De schrijvers hebben dat goed gezien, en wisten me zelfs nog wat nieuwe ideeën te geven. Dat was het hele boek al waard!

Ik lag dubbel toen ik las over hoe je op een vent kunt inwerken door te doen alsof je een pooier had. Er staat stap voor stap het standaard pooierverhaaltje, over dat al je geld naar hem, of hier eigenlijk: haar, toegaat. Dat je krap zit. Dat je vast zit aan hem. Dat je niet verder je relatie uit kan bouwen, vanwege die pooier. Alles wat nu ook nogsteeds de grondvesten is van de loverboymythe. Het was er toen al, en het was toen al stokoud.

De lijst met dingen die je in de gaten moet houden als je je afvraagt of je een vent wel als vaste klant moet willen vond ik erg nuttig. Ik heb daar nogweleens spijt van, en dan zet ik tochmaar door, omdat ik vaste klantjes boven alles waardeer. Ook als dat gewoon, als je nadenkt, niet verstandig is. In dit boek geven ze je een lijstje met dingen om aan te denken, waar je je aanvast kunt houden.

Het mooiste is om in de tips en in de manier van schrijven te lezen dat ze ons nùttig vonden. Dat ze ons respecteerden. Dat ze vonden dat we een belangrijke taak in de samenleving hadden. Dat het echt werk is, waar niet iedereen voor geschikt is. Dat het werk èn de vrouw serieus genomen moeten worden. En zelfs, dat het belangrijk was dat we zelf plezier in ons werk moesten hebben, en ze laten niet na om dat telkens te herhalen. Het moet niet alleen je brood worden.

Zo kreeg ik een glimpje van een andere tijd, waarin mensen meer respect hadden voor hun seksualiteit, en meer voor hoeren. In die tijd waren ze niet zo bekrompen als nu, en was er ruimte voor ons om te bestaan, niet alleen stiekem, maar gewoon als onderdeel van de samenleving. Maar we hebben nog veel te groeien als maatschappij voordat we weer op dat nivo zijn, en dat zal mijn tijd wel duren. Het is nu geen leuke tijd om hoer te zijn. Maar de Kama Soetra geeft me een kijkje in een tijd toen dat wel beter was.

Antwoord op: Overlast

Als een gemeente een hoer gaat vervolgen, door haar met bestuurlijke maatregelen haar bestaan in die gemeente onmogelijk te maken, geven ze meestal als reden aan dat ze dat allemaal doen om het leefmilieu van de buurt te beschermen tegen overlast. Dat wordt ook makkelijk als reden gezien dat er maar beperkt omgesprongen moet worden met vergunningen, want de overlast van prostitutie moet niet uit de hand lopen.

Dat is een smoes. Het gaat totaal niet om overlast.

Er zijn maar twee soorten prostitutie die voor echte drukte in een straat zorgen. Dat zijn tippelen en raamprostitutie. Die zijn tegenwoordig allebei streng ingeperkt tot steeds kleinere stukjes van hun stad. Tippelen gebeurt op gure terreinen waar niemand komt die niets te zoeken heeft bij de hoeren, en raamprostitutie is een soort attractie, een sociaal gebeuren net als een winkelstraat. Ookal verliest dat ook steeds meer zijn karakter.

Je hebt ook echte bordelen, met veel meiden, maar daarvan is het zelfs moeilijk te merken of die open zijn of niet. Een handjevol klanten per dag komt daar binnen, en die komen netzostil weer buiten. Die plekken zijn geïsoleerd, geblindeerd, en worden door de overheid op elk detail gecontroleerd of ze zich wel aan èlke omgevingswet houden. Bovendien is het nooit nieuws voor een buurt, want al jaren houden gemeentes de vergunningen weg bij nieuwkomers.

Die worden ook minder aangepakt met overlast als smoes. Het wordt gezien als iets wat bij de buurt hoort, en wat niet een verrassing mag zijn voor iemand die daar komt wonen. Ik zeg niet dat dat níét tegen die soorten prostitutie wordt gebruikt, vooral in het debat, maar het is een veel gevaarlijker wapen als het wordt gebruikt tegen onafhankelijk werkende meiden, vooral in de thuisontvangst of de éénpitter-escort. Die verliezen er vaak hun huis door.

Zolang je niet ontdekt wordt, is er niets aan de hand. Mensen klagen niet, mensen praten er niet over, mensen vragen zich niets af, want ze mèrken het gewoon niet. Zelfs op de rustigste woonerfjes. Je bent gewoon een buurvrouw, want wat mensen ook denken, een hoer gaat niet haar komo-zak wegbrengen in balletlaklaarzen tot haar kruis. Zolang ze het niet via een andere manier te weten komen, weten ze het helemaal niet.

Dat wordt heel anders als je wordt ontmaskerd. Vaak door een buurman ergens, die "door een collega wordt getipt" en je profiel op je advertentie herkent. Dan gaat de roddel als een lopend vuurtje door de buurt, en dan gaat de klachtenkraan open. Er wordt gebeld met de woningbouw, met de politie, met de gemeente, en met rechtsbijstandverzekeringen, want ze willen "dat soort dingen" niet in hun buurtje.

Het duurt nooit lang voordat de politie aan je deur staat, en twee uniformen bij je voordeur onderstrepen wat intussen de hele straat al denkt. Je bent een stiekeme crimineel, zie je wel. Je krijgt brieven, controles, en ze willen je weghebben. Je krijgt vaak een dwangsom opgelegd door de gemeente, die eisen dat je stopt. Dan kan je beter vertrekken, of een alibi hebben voor een flinke tijd in de toekomst, want stoppen hèlpt niet.

Als je stopt met werken, stoppen de klachten niet. Ookal heb je al maanden geen klant gezien, er blijven klachten komen. Die blijven ooknogwel maanden komen nadat je al uit dat huis gezet bent. Niet de hele buurt weet meteen dat je wegbent, dus mensen van de straat ernaast kunnen nog heel lang klagen over al die overlast die je veroorzaakt, terwijl je sinds vorig seizoen al in een andere stad woont.

En wat een overlast! Tot diep in de nacht gekreun en gegil, toeterende auto's, pooierwagens schots en scheef op de stoep, schoten, naalden in de speeltuin, krijsen, ruzie, naakte mannen die buiten worden gegooid, bebloede koppen op straat, sexgeluiden, dochters die worden aangesproken door klanten en pooiers, maar als de politie komt is er telkens niets te zien of te horen. Maar ja, wie gaat de politie geloven, al die nette buurtbewoners of die gore hoer?

Immers, wie wìl de politie geloven? Goed, de mensen die komen reageren op een melding zijn meestal juist de goede soort politie, maar die weten ook niet beter dan de rest van de Nederlanders hoe het werkt in de hoererij. Die geloven het ergens wel, ookal geloven ze het niet zó makkelijk, als ze op een melding van gegil en bloed afkomen en er is helemaal niets te vinden.

Het maakt trouwens heel weinig uit of je ook echt klanten ontvangt. Als je bijvoorbeeld niet vanuit thuis werkt, maar ergens anders een plekje hebt, of je bent escort en je gaat alleenmaar naar je klanten tóé, dan nogsteeds komen de klachten over dat je een soort horrorbordeel van je huis maakt, waar de uitspattingen door de deur de straat op glijden. Voor de klachten maakt het niet uit.

Die verzonnen klachten zijn het probleem. Daar word je voor uit je huis gezet. Dat is altijd maar een minderheid van de buren die daarmee temaken heeft. De meeste mensen, die eigenlijk pas klagen als de politie of de gemeente langs de deur komt om te "inventariseren," dus klachten over je bijelkaar te zoeken om je te kunnen pakken, zijn eerlijk met wat ze dwarszit. Dat helpt je alleen heel weinig.

Buren die wel eerlijk klagen, klagen over onveilige gevoelens. Dat ze niet op hun gemak zijn met "zoiets" in "zo'n buurt als dit." Dat zijn dan soms wel van die gevoelens die zo uit de hand kunnen zijn gelopen dat ze nieuwe sloten op hun deuren laten zetten, en hun kinderen nietmeer buiten laten spelen. Maar waarom eigenlijk? Zijn ze bang dat als je met een vent sekst in je huis, dat de kinderen op straat dan daar iets van merken?

Als je thuiswerkt, doe je dat op afspraak. Je gaat niet voor je eigen keukenraam zitten. Dat werkt niet, want dan zou je toevallig de hele tijd klanten moeten hebben lopen, en die komen niet voor één raam kijken. Bovendien moet je er ooknog wónen, en als je de hele tijd klaar moet staan voor een klant kom je daar niet meer aantoe. Iedereen in het thuissegment werkt op afspraak.

Dat zorgt dat de klanten één voor één komen en gaan, en nieteens tegelijk, je wil ze elkaar niet laten tegenkomen. Dat betekent dat je hoogstens een extra parkeerplek gebruikt. En dat hoeft niet eens vlak in de buurt te zijn, veel mannen parkeren liever een stukje uit de buurt, om hun auto niet gezien te laten worden, en veel hoeren vertellen hun klanten om ergens anders te parkeren. Soms omdat daar ruimte is, meestal om geen wantrouwen op te wekken.

Ik hoef zeker niet uit te leggen dat dat ookweer wordt gezien als signaal van mensenhandel door de politie?

Behalve parkeren kan je eigenlijk ook geen andere overlast verwachten. Een klant komt niet lawaaiig aan, en komt niet mensen lastigvallen. Ze zijn vaak een beetje stiekem en een beetje beschaamd als ze naar je toekomen. Die willen geen aandacht, dus die lopen stilletjes naar je adres, en kunnen na het aanbellen niet wachten tot je opendoet. Die voelen zich snel te kijk staan, en maken liever geen heisa.

Betaalde seks zelf, de wip dus, geeft ook niet meer overlast dan gewone seks. Je maakt niet meer herrie dan een gewoon neukend koppeltje. Meestal zelfs minder. Als je het professioneel aanpakt, zorg je wel voor een beetje geluidsbescherming. En voor een stevige ondergrond die niet op de muren bonkt. Veel meiden werken met een matras op de vloer, want dat werkt beter met de akrobatiek, en beter tegen blessures. Ookal ziet het OM dat weer als bewijs van mensenhandel.

Achteraf heb je een tevreden klant, die in zijn eentje, bevredigd, en meestal nog lekker rozig, je deur uitloopt. Hij is een beetje inzichzelf gekeerd, een beetje stil, hij heeft net keihard gesekst. Hij is geen dronken caféklant, hij is geen opgefokte discobezoeker, hij is zelfs geen jolige visite die nog even toetert bij het wegrijden. Je merkt niets van hem, behalve zijn voetstappen naar zijn auto, of de metrohalte.

Zelfs als we groepsseks doen verandert er niet veel. De klanten die elkaar binnen de werkkamer bezig zien, zijn vaak juist een beetje stil en samenzweerderig als ze eenmaal gaan. En een beetje handige hoer zorgt dat ze niet als een groep naar binnen komen, of naar buiten gaan. De buren merken dan helemaal niets. Je kan het zo gek niet bedenken, het valt allemaal wel mee met de overlast.

Er zijn altijd de verhalen van de mannen die de buurt lastig gaan vallen, en ik schud dan altijd met mijn hoofd. Klanten die na het bezoekje in de bosjes zouden plassen, die komen niet net van een thuiswerkster af. Daar heb je namelijk een WC. Mannen gaan ook niet bij de buren aanbellen voor hun hoer. Ze hebben net het nummer ge-SMSt gekregen. Die gaan er ook niet vanuit dat de buren van een hoer ookwel hoeren zullen zijn.

Wat je aan suggesties hoort van criminaliteit is ook te gek voor woorden. Daar heb ik trouwens nog nooit iemand een duidelijk verhaal over horen vertellen. Meestal blijft het erbij dat "prostitutie criminaliteit aantrekt." Alsof boeven het kunnen ruiken dat je voor geld sekst, en dan je buren gaan beroven. Het slaat nergens op. Er wordt al jaren gedaan alsof we criminaliteit veroorzaken, maar niemand kan daar uitleggen hoe dat dan zou werken.

Soms zijn ze nog vager, en hebben ze het over "gevaar." Wat voor gevaar, dat wordt nooit duidelijk. Is het gevaarlijk voor de buren dat ik seks heb? Dat ik een inkomen heb? Dat er drie tot vijf klanten per dag door de straat wandelen? Dat is namelijk alles wat er gebeurt. Het enige gevaar wat je kan bedenken is dat de politie de boel komt slopen, want die zijn nietzo handig met adressen.

Maar je kan het gewoon het makkelijkste laten zien, door te wijzen op al die meiden die stilletjes jaren kunnen werken zonderdat de buren íéts merken, totdat de politie opeens met een nepklant op de advertentie komt reageren. Aan nieuwsberichten als deze uit Zutphen, waar ze een klein bordeel, dus nieteens alleen een éénpitter, niet kunnen vìnden, dus waar zou die overlast dan moeten zijn?

Het wordt gewoon behandeld als radioaktieve straling. Iets wat je niet ziet, maar wel heel schadelijk is, en wat overal doordringt. Dat je door er te zijn alle enge dingen verspreidt die mensen aan seks vinden zitten, ookal hebben ze er niets mee te maken en merken ze het nieteens. Er is ook angst dat de buurt achteruit zal gaan omdat je er bent. Voor sommige mensen zijn we een soort succubussen die alleenmaar door in een huis in een buurt te zijn mensen pervers maken.

Je kan proberen om na te vragen waarom mensen dat zo doen, waarom ze dingen zeggen waarvan ze weten dat het leugens zijn, waarvan ze weten dat het je kwaad gaat doen. Maar je krijgt alleen die domme haat tegen hoeren weer voor de zoveelste keer te horen. Ik vind het zoiets afstompends om dat telkens van mijn medemensen te moeten zien. En dannog het ergst van de mensen van mijn eigen achtergrond.

Wat de overheid dan allemaal gaat doen met je mag wel bekend zijn. Ik heb er aleens over geschreven, en dat ga ik niet nogeens doen, daar word ik maar naar van.

Er klopt allemaal niets van die overlastverhalen. De enige overlast die we echt veroorzaken is gelokaliseerde zwellingen bij mensen die bedenken wat we allemaal uit aan het voeren zijn in onze werkplekjes. Mensen halen zich vanalles in hun hoofd, en hun fantasie gaat met ze op de loop, en ze hebben last van hun angst voor seks, hun jaloezie dat jij dingen doet die zij niet mogen, en natuurlijk hun moralisme.

Zo'n situatie als ik beschrijf is een poosje terug op TV geweest. Daar heb ik toen ook in een nieuwsstukje over geschreven. Je kan het hier nakijken. De koppeling staat ook in het stukje. Dan kan je die domme haat in het gezicht kijken. Als je dat wilt, want het helpt niet echt als je probeert om goede zin over je naasten te houden.

De overlast die mensen van ons hebben, ligt er niet aan dat we herrie maken, stinken, of gevaar voor de buurt veroorzaken. Het ligt aan de gevoelens die mensen in hun onderbuik hebben als ze denken aan dat we bestaan. Waar ze last van hebben is het stigma, en het taboe. En inplaatsvan daar wat aan te doen, geven ze ons de schuld van wat ze voelen. Niet alleen koesteren ze het stigma over ons, geven ons de schuld ervan dat het stigma bestaat, en geven ons zelfs de schuld van het ongemak wat ze van dat gekoesterde denkbeeld hebben.

Waaghalzen

Het stukje van vandaag heeft bestwel lang moeten wachten op een goeie titel. Ik ben blij met het woord "waaghals," want eigenlijk gaat het daarom, en niet om spanning of sensatie zoeken, of goklust, of wildebras zijn. Het is het goeie woord, maar dat kwam eigenlijk pas bij me op toen het hele stukje geschreven was. In het begin had ik de titel "er zit meer vast aan die vechtjassen."

Van het ene stukje komt soms het andere. Mijn stukjes over vechtsporten en wapens zorgden ervoor dat ik flink moest gaan graven in wat ik daar ooit van geleerd had, en me veel weer voor de geest haalde over de meiden die daarmee bezig waren. Toen ik ze eenmaal geplaatst had, kreeg ik mail van oude bekenden, en van nieuwe kennissen, die me best wat meer wouden uitleggen. En dat bleek ook heel interessant te zijn.

De vechtjassen waren niet echt iets opzichzelf. Ze waren eerder een onderdeel van een grotere groep. Die noem ik nu maar "waaghalzen." Het waren niet gewoon meiden op zoek naar avontuur. Het waren niet eens meiden alleenmaar op zoek naar trammelant. Het waren meiden die een kick kregen uit dat dingen echt mis konden gaan. Meiden die een kick kregen van gevaar met echte konsekwenties.

Ze zijn een minderheid, en zelfs een kleine minderheid, en als ze je niet interessant vinden omdat ze vinden dat je te gewoontjes bent, maken ze ook geen kontakt met je. Je kan ze makkelijk missen. Ze houden niet erg van een grote vriendengroep, en ze blijven liever op afstand. Meestal kunnen ze vrouwen sowieso niet goed verdragen, en trekken ze meer naar mannen toe. Daar is meer van hun gading te vinden.

Ik vind het iets mannelijks, om op zoek te gaan naar conflicten en gevaar. Maar die meiden hebben me wel laten zien dat het heel makkelijk samengaat met toch juist extreem vrouwelijk zijn. Het zijn meiden die spelen en geil gaan met hun risicogedrag, en die niet hun kicks zoeken bij verbeten soorten agressie, maar bij uitbundige uitspattingen. Ze zijn de gevaarlijke femme fatales, en als ze handig genoeg worden zijn het echte vamps.

Dit soort meiden ben ik buiten de prostitutie nauwelijks tegengekomen. Ik weet dat ze daarbuiten ook bestaan, maar ik heb wel gezien dat dit soort meiden een stuk makkelijker prostitutie proberen. Ze herkennen dat er spanning inzit, ookal zijn ze nogal teleurgesteld over hoe weinig risico en geweld er eigenlijk aanvast blijkt te zitten. Ze gaan wel zoeken naar de rauwe randjes, en nemen de risico's die andere meiden graag ontwijken.

Wel raar dat ze eigenlijk altijd met alleen wat kleerscheuren ervanaf komen. Die meiden nemen meer risico's, maar de echte erge afloop zie je eigenlijk alleen overkomen aan de stillere meiden. Misschien zijn ze ook wel echt veiliger omdat ze zoveel agressie hebben. En wat ze overkomt schudden ze af, en ze dragen de littekens met trots. Ik vind dat iets raars, maar die meiden respekteren dat heel erg van elkaar.

Dat hoor je ookwel aan het visserslatijn als twee van die meiden elkaar ontmoeten. Ze vertellen over hun ervaringen, of die nou successen waren of faliekante mislukkingen. Of het de vertelster in een goed daglicht zet, maakt eigenlijk nog nietzoveel uit. Zolang het maar heftig was, en volgens mij wordt dat flink aangedikt, maar dat hoort nou eenmaal bij visserslatijn.

Ik heb het meeste van ze leren kennen in de clubs. Achter de ramen zitten ze niet veel, want daar heb ik nog nooit contact gehad met zo'n meid. Niemand kent er ook één die achter de ramen zit. In de escort zitten ze natuurlijk het meest, want dat is de avontuurlijkste soort prostitutie, maar daar kom je zo weinig collegaatjes tegen dat je er geen overzicht op krijgt. Dat ik dan toch meiden in de escort tegenkwam die zo waren, wil dus wel wat zeggen.

Als ik samenwerkte met die meiden, was ik altijd een beetje bedeesd door hun stijl. Ze hadden een soort flair, ookal was die niet altijd even gelikt. Ze deden alsof ze de baas waren in de tent, en ze sleepten zo'n vent mee. Meestal zonder heel goed te kijken waar hij heengesleept wou of moest worden, maar dat was wel een vaardigheid die ik toen nog niet had. Ik heb er nu wel veel over geleerd, maar zo natuurlijk als die meiden het hadden heb ik het niet.

Er zijn nog steeds wel veel dingen die ik ze heb zien doen die me echt te ver zullen blijven gaan. Meiden die op zoek gaan naar seks met dieren, meiden die allemaal martelwerktuigen gaan proberen te "overleven," en een meid die eens besloot om een week lang geen nee te zeggen tegen wat de klanten maar wouden vragen. Uit een soort nieuwsgierigheid gewoon met alles meegaan. Die was aan het eind van de week aan het klotsen van het sperma, en hield er chlamydia aan over. Nog een geluk dat ze niet zwanger was geworden, want die gebruikte normaal alleen condooms. Dat soort dingen gaan te ver, hoe ik ook kijk.

Hoewel ze wel vaste klanten krijgen, hebben ze er meestal minder mee dan de andere meiden. Ze gaan liefst voor het nieuwe, voor de onbekende klant. Behalve als ze een klant "er nog onder moeten krijgen." Dan is er nog iets wat ze fascineert, ookal is dat over zodra dat is gebeurd. Ze waarderen hun vaste klanten wel, omdat ze weten dat daar hun inkomen vandaankomt, en ze zijn harde werkers, dus dat komt ookwel goed, maar ze laten vaste klanten snel vallen voor wat nieuws.

Als ze gewaarschuwd worden voor een bepaalde klant, zijn ze er niet vanaf te slaan. Dat soort dingen zien ze als een uitdaging. Soms is bekend dat een klant hele vervelende maniertjes heeft, en dan kunnen ze niet wachten tot hij dat bij hen probeert, zodat ze hem keihard terug kunnen pakken. Zo'n gevaar of te zwaar iets moet worden overwonnen, of in ieder geval willen ze dat proberen.

Image, goede naam, reputatie, hoe er over ze gepraat wordt, het zal ze aan hun reet roesten. Dat is voor het werk niet best, want je reputatie is alles. Daar komen ze voor terug, en blijven ze voor aan je denken. Het is een belangrijk onderdeel van je illusie, en een belangrijk onderdeel van waar de klant wat aan hééft. Het gaat er niet alleen om wàt je met hem doet, maar ook heel erg wie het ìs die dat met hem doet. Dat verdient wel een eigen stukje trouwens.

De return on investment voor hun werk is danook meestal erg laag. Zakelijk doen ze het zelden erg goed. Ze bouwen niets op, want ze zijn er te ontstuimig voor. Soms komen ze opeens de kans tegen om hun ontstuimigheid te kunnen gebruiken als hun werk, en dan zijn ze opeens ontzettend goed bezig, maar meestal niet voor lang, want zelfs hun ideale baan met alles wat ze kunnen wensen gaat vervelen.

Je hebt ook een deel die te slim zijn om de domme dingen te doen die hun impulsiviteit wil. Die hebben vaak een beschaafd leven met een goeie baan, en een geheim dubbelleven waarin ze als weerwolvinnen helemaal los kunnen gaan. Ik weet dat ze bestaan, want ik ken er een paar, maar die zijn niet open over hun dubbellevens, en zwijgen als het graf als ik erachter wil komen hoe dat werkt. Dat is te begrijpen, maar wel erg jammer.

Sommigen zijn juist hartstikke impulsief, en gaan daar helemaal voor. Die hebben danook geen dubbelleven, en meestal hebben ze ook geen vangnet, want mensen nemen afstand van hoeren, en helemáál van rebelse hoeren. Dat ze dan minder verbindingen hebben met mensen om ze heen maakt ze alleen impulsiever. Soms wordt dat helemaal anders als er een kindje komt, maar soms ook helemaal niet.

Hoererij is eigenlijk nooit een doel voor ze. Het is ook nooit genoeg spanning en avontuur. Het is een platform voor ze om wel al die avontuur en waaghalzerij mee te kunnen betalen, en om in contact te komen met de mensen die voor dat avontuur gaan zorgen. Dat het buiten de maatschappij staat vinden ze meestal juist een ekstraatje, ookal ken ik er geen die al die overheidsbemoeienis spannend vindt. Aan de politie ontsnappen juist weer wel natuurlijk.

Ze willen onafhankelijkheid, en prostitutie is natuurlijk inzichzelf iets waar heel veel onafhankelijk aanzit. Het enige wat je nodighebt is je eigen seksualiteit. Als je onafhankelijk werkt is het mogelijk om er je leven mee te betalen en toch flink tijd over te houden voor andere dingen. Daarom is het ideaal voor vrouwen met zo'n karakter. Bovendien is het een geheim, ondergronds bestaan. Dat maakt het ook spannend.

Ik ben met sommige van die meiden weer in contact gekomen omdat ik informatie over pooiers wou. Best veel vertelden namelijk wel over hun avonturen met pooiers. Ik ben er wat moeilijk achtergekomen dat er bij al die meiden niet één bleek te zijn die echt een pooiermeid was. Ze hadden vaak wel wat met pooiers gespeeld, maar dat was meestal meer uit nieuwsgierigheid.

Het ging elke keer om "bestaande" pooiers die ze niet zelf hoefden te scheppen. Die hadden ze dan gezien bij een collegaatje, of van gehoord, en dan beslisten ze dat ze daar eens in gingen duiken, omdat het toch wel spannend klonk, en omdat ze zichzelf wouden "testen." Dat laatste hoorde ik best vaak. Ze wouden hun krachten meten met een heuse pooier, en dat viel natuurlijk meestal erg tegen.

Niet omdat die pooier niet tegen ze opkon, maar dat ligt achteraf ookwel héél erg voordehand, ookniet omdat ze niet met hem samen konden werken, maar juist omdat ze zoveel stimulatie en druk van zo'n pooier eisten dat hij het gewoon niet op kon brengen. Meestal domineerden ze hem hélemaal, terwijl ze juist wouden dat hij ze probeerde te domineren. Als het niet om pooiers ging vond ik het een beetje zielig voor hem.

Seksueel zijn ze erg heftig. Ze vinden gewone seks prima als het maar hàrd gaat, en liefst met meerdere partners. Het zachte minnekozen zien ze niet zitten, goede seks voor zo'n meid betekent blauwe plekken. Ze doen wel kink, maar ze identificeren er meestal niet mee, en de gewone versie van bijna elke kink is te tam voor ze. Met klanten komen ze danook niet vaak aan hun trekken. Ook in relaties is dat erg zeldzaam.

Ookal houden ze wel van wilde pijnlijke seks, ze zijn geen masochisten. De pijn zelf doet ze niets. Ze zijn eerder meiden die de seks tot het geraamte strippen, die alle franje en romantiek erafhalen. Er is een flinke groep die het helemaal terugbrengt tot een puur biologisch iets, stevig en soms pijnlijk rammen in alle standjes die nodig zijn om elk stuk van je doos beurs en rauw te neuken, zonder opsmuk en zonder genade. Ik kan daar eigenlijk ookwel de aantrekking van zien.

Die wildebrassen in bed zijn erg populair bij veel mannen, die zich graag mee laten slepen. Dat zijn ook meteen mannen waar die meiden niet erg geïnteresseerd in zijn, want die zoeken juist nieuwe ervaringen en zèlf meegesleept worden. De mannen die ze dat kunnen geven zijn dun gezaaid, en dan weten ze dat vaak alsnog te verklieren door ruzie met hem te maken. Gedomineerd willen worden en je laten domineren komen niet altijd samen!

Ze zijn erg vaak niet aan de pil. Meestal vertrouwen ze op alleen het condoom. En als ze al andere anticonceptie gebruiken zijn ze vaak weer erg slordig met condooms. De pil maakt je hormonaal vlakker, en die meiden voelen dat vaak heel erg, en moeten er niets van hebben, al die stilte in hun lijf. Periodieke onthouding en voor het zingen de kerk uit zijn de populairste manieren.

Het blijft niet bij seks en prostitutie. Als je met ze aan de praat komt, hoor je over alle landen waar ze geweest zijn, hun lange lijsten minnaars, de feesten en gebeurtenissen waar ze bij geweest zijn, soms hun studies, soms hun strafblad, soms waar hun littekens vandaankomen, en merk je wel dat ze geen enkel iets in hun leven hebben waar ze niet impulsief mee omgaan.

Familie verliezen ze uit het oog, of hebben ze een lange-afstands-relatie mee. Ik heb ze nooit gezien met een sterke innige band met familie. Ik ben zelf heel erg gehecht aan mijn familie, en ik zou het zien als een groot gemis. Die meiden zien familie vaak juist als een blok aan hun been. Zelfs al kunnen die ookwel heimwee hebben hoor, maar hun vrijheid is te belangrijk voor ze om de familiebanden aan te halen. Ze hebben vaak een betere relatie met hun broers dan met hun ouders. Soms iets tè goed, zelfs.

Als ik in de diepte ga, hoor ik wel dat ze zelf niet de illusie hebben dat ze het ideale leven hebben gevonden. Ze gaan te ver, en weten dat ook. Je kansen grijpen is belangrijk, maar je kan niet àltijd àlles ervoor opgeven. Het zijn vaak intelligente meiden die een carrière zouden kunnen en zouden willen hebben, maar ze hebben er niet de standvastigheid voor. Geen opleiding afgemaakt, geen zaak opgebouwd, want het nieuwe is weer te grijpen.

Mannen die zo zijn noemen ze weleens "Rolling Stones." Niet de band, maar waar de band naar is genoemd. Rusteloze mensen die altijd onderweg zijn. Ik heb zo'n meid weleens eerder beschreven, maar er zijn er veel meer. Ze doen het vaak beter dan de mannen die hetzelfde karakter hebben. In ieder geval hoor ik van de mannen minder verhalen over wilde affaires, en meer over gevangenissen.

Achteraf gezien had ik best meer van ze kunnen leren. Niet dat ik nou zo'n impulsieve adrenaline-junkie wil worden, maar ze grepen wel hun kansen. Dat heb ik nooit gedurfd. En dat is wel een héél belangrijk iets in je leven. Ik zou wel willen leren om wat minder een schijtlijster te zijn, en meer te dùrven, en dan zonder er heel lang over na te moeten denken, gewoon omdat het in je hartje zit. Dat moet ik kunnen leren.

Antwoord op: Ze willen het gewoon niet zien

Als je als insider in de prostitutie vertelt dat je heel veel hebt rondgekeken, maar nooit dwang tegenkomt, en nooit de misstanden in de vreemde vormen die de verbiedertjes graag tevoorschijn halen in hun indianenverhalen over de business, dan krijg je verwijten dat je naïef bent, dat je te romantisch denkt, dat je het te mooi maakt, en dat je het gewoon niet wìl zien wat er allemaal mis is. Die krijgen allemaal hun eigen antwoordstukje, en in dit stukje neem ik die laatste meteen maar onderhanden.

Hij wordt niet alleen bij hoeren gebruikt. Bij iedereen die niet tegen prostitutie is komt hij weleens over tafel. Als je vertelt wat je wèl, en vooral wat je níét ziet, komt dat door wat je wil zien. De klanten wìllen het niet zien, de hulpverleners wìllen het niet zien, de exploitanten, bazen en verhuurders wìllen het niet zien, als puntje bij paaltje komt lijkt het wel of alleen de verbiedertjes het wel willen zien.

Mijn antwoord daarop is: Lekker makkelijk, mensen beschuldigen van onwil om de werkelijkheid te zien, maar dat moet je wel hard gaan maken. Vooral als je het eigenlijk zelf aan het doen bent.

Het is makkelijk hoor, je tegenstander beschuldigen van liegen. Het is veel moeilijker om te laten zíén dat hij liegt, en dat wat je zelf zegt klopt. Dat doen ze danook nooit. Het blijft erbij dat iedereen weet dat het mis is, en dat je dus gewoon een dwarsligger bent als je het niet ziet. Daar is de kous mee af, en ze willen er ook vooràl niet over doordenken, en dat is natuurlijk omdat doordenken hier toch behoorlijke problemen mee laat zien.

Want waarom zouden we liegen? Het wordt over hoeren heel makkelijk aangenomen dat we liegen, maar als je kijkt naar wat onze motivatie moet zijn blijft er weinig van over. Het is niet alsof we er voordeel van zouden hebben als er dwang en andere misstanden onze branche vervuilden. En over onszèlf liegen, wat ook veeltevaak wordt aangenomen, dat is al helemáál onzin. Daar heb ik al een antwoordstukje op geschreven.

En wat zegt dat wel niet over de politie en de controleurs? Hebben ze bij de razzia's op de ramenbuurten steeds geen enkel geval van dwang kunnen vinden omdat ze het niet wóúden zien? Hebben die expres hun oren dichtgehouden terwijl ze die meiden verhoorden en manipuleerden? Hebben die hun ogen dichtgehouden bij het lezen van de dagboekjes die ze inbeslagnamen bij de huiszoekingen van die meisjes? Hebben die maar snel gewist wat er op die laptops, tablets en telefoons stond die ze meenamen bij die huiszoekingen? Nee, die agenten worden daar niet van beschuldigd. Dan is het wel opeens onzichtbare mensenhandel.

Het is eerder andersom. De verbiedertjes wìllen het juist overàl zien. Ze verzinnen bij elke meid wel een rare kapriool om te kunnen doen alsof ze èìgenlijk gedwongen is. Als dat beeld er maar eenmaal is doen ze hun uiterste best om het niet te laten verstoren door de feiten, en vinden ze vooràl wat de "slachtoffers" er zelf van vinden maar storend. Zo om onze eigen standpunten heendenken is wel makkelijk en winstgevend.

Maar onze kant beschuldigt ze nooit dat ze het overal wìllen zien, ookal weten ze beter. Terwijl we dat best eens zouden kunnen doen. Want dat is wel te zien, als je naar de werkelijkheid kijkt.

Stapje verder

Met mijn blog wil ik wat nuttigs doen. Het is mijn uitlaatklep, maar het moet ook voor jullie, mijn lezers, wel wat bijdragen vind ik. Ik probeer een beetje inspiratie in mijn stukjes te stoppen, en vaak is dat omdat ik graag dingen uitleg, die ik nergens anders vind dan in mijn werk. Ik weet dat er mensen zijn die echt wat leren van wat ik schrijf, en dat voor hun eigen leven gebruiken en er echt wat aan hèbben. Daar ben ik apetrots op.

Ik gééf dat niet alleen, ik krijg het zelf ook. En nog wel over prostitutie, en de fijne kneepjes daarvan! Dat komt omdat ik een hele fijne penvriendin heb, die véél meer weet over het vak dan ik. Ik heb al eerder een stukje over haar geschreven, en sinds dat stukje is haar carrière alleenmaar doorgegroeid, en heeft ze veel meer geleerd. Ze is nooit te beroerd om me te helpen, en om me dingen uit te leggen.

Ze schrijft me bijna elke week, behalve als dat door haar werk niet kan, over haar bloedstollende avonturen, die verder gaan dan ik ooit zou durven. Zij heeft het inzicht om dat soort dingen te kunnen doen. Ze doet dingen die ik veelte gevaarlijk zou vinden, maar ze weet dan dat ze alles in de hand heeft. En soms kapt ze dingen af waarvan ik nog lang niet zou hebben gezien waar het gevaar in zit.

Omdat ze zo goed is in haar vak, en zo graag helpt, kan ik met al mijn vragen bij haar terecht. Ik heb gemerkt dat ze overal wel een antwoord op heeft, en dat dat antwoord altijd helpt. Maar wat heel veel interessanter is dan vragen over wat ìk aan het doen ben, is vragen stellen over wat zij aan het doen is. Dan krijg ik een kijkje in wat er allemaal voor subtiele dingen aan de hand zijn bij iemand die een veel hoger spel speelt dan ik.

Ze legt alles geduldig uit, ookal snap ik vaak gewoon echt niet waar ze over praat, omdat ik haar ervaring gewoon niet heb. Ze doet veel dingen gewoon door ervaring, en als ze die moet uitleggen krijgt ze soms hulp over de biologie van de mens van een andere tophoer die ze kent, die een superintelligente wetenschapper is geweest. Die uitleg snap ik nooit, maar het geeft in elk geval aan dat er dingen uit de wetenschap komen, en niet alleen ervaring.

Ik probeer vaak door te vragen, in discussie te gaan, vooral als ze dingen zegt die niet kloppen met mijn eigen ervaring, maar als ik dan ophou met kissebissen, en het gewoon eens probéér, werkt het altijd. Dan ben ik bezig met iets wat ik niet zelf heb ontdekt, wat ik niet kan geloven, en wat ik eigenlijk niet goed begrijp, maar wat ik opeens ervaar, alsof ik een tovenaarsleerling ben.

Ze heeft een boel dingen geprobeerd, en ze heeft altijd haar best gedaan om het beste werk te doen wat er maar haalbaar was. Dat is iets waardoor ze veel geleerd heeft. Niet veel mensen werken zo. Ze is niet alleen perfectionistisch, maar ze gaat ook altijd meteen dieper dóór met dingen. Ze accepteert wat ze niet kan, en ze leert manieren om daarmee om te gaan, en wat ze wel kan wil ze perfekt beheersen.

Ik heb altijd al een boel aan haar gehad, maar de laatste tijd heb ik mijn werkstijl heel erg moeten veranderen, en daardoor stond alles even op losse schroeven voor me, en moest ik heel snel aanpassen. Daar is W echt heel goed in, en ik heb dus elke week wel een keer met haar gemaild, omdat dingen zo snel veranderen en ik zoveel te leren heb. Afentoe voelt het alsof ze alles voor me voorkauwt, maar ik ben maar wat blij dat ik het niet allemaal zelf hoef te ontdekken.

De laatste tijd zijn we veel bezig geweest met dingen aan klanten zien. Daar heb ik natuurlijk allang mijn eigen maniertjes voor, maar zij kan veel dieper in mensen kijken, en veelmeer zien wat er diep onderin hun ziel gebeurt. Dieper dan ze zelf weten. Dat is allemaal op seksueel gebied, natuurlijk. Daar heeft ze heel veel dingen over verteld, die ze zelf gebruikt om haar klanten te doorgronden.

Het waren allemaal dingen die ik niet gemakkelijk mijn eigen ding kon maken. Het paste niet met mijn intuïtie. Ik heb er veel over gekissebist, en veel doorgevraagd in de hoop dat ik het eindelijk dan wel zou snappen. Maar het enige dat dan gebeurde was dat ze met zulke ingewikkelde dingen kwam dat ik gewoon kwijtraakte waar het over ging. Dat ligt niet aan hoe hard ze het probeert, want ze doet haar best het begrijpelijk te maken.

Dus heb ik het maareens geprobeerd. Dat is meestal het beste met wat W aanraadt, maar het was subtiel, dus het was moeilijk om te zien of het nou klopte wat ik zag bij klantjes. Je bent flink met ze bezig, en ik weet heel goed wat ik met ze aan het doen ben, dus dan weet ik niet of ik nou echt wat nieuws zie, of dat ik gewoon zie wat ik al weet dat het er is. Maar toen ik toch al de stad inging, ging ik ook eens kijken naar de dingen die W me geleerd had.

Het was even heel moeilijk om me aan te passen, om mijn intuïtie uit te zetten, en om te kijken naar de dingen die ze me had geleerd, maar na een ober, een barman en een vrouw aan het tafeltje naast me te hebben bekeken op de punten die ze me had geleerd, klikte er iets in mijn geest, en werd het steeds makkelijker. Ik had niet meer minuten nodig om alles te zien bij één iemand, ik kon het in een ogenblik zien terwijl ik om me heen keek.

Ik vergelijk het maar met die scene in the Matrix waar Neo de dingen niet meer ziet als wat het bedoeld is om te zijn, maar ziet dat het allemaal computerdata is. Maar dan met seks. Opeens zie je de dingen in hun seksuele geest gebeuren, en pak je de kleine details op die ze onbewust laten zien. Dat is heel freaky, want je bent niet gewend dat aan de buitenkant te kunnen zien.

Wat ze me deze keer had geleerd was te zien wanneer mensen op verschillende manieren seksueel geprikkeld worden, en te kunnen zien waar ze die prikkel heenstuurden. Daar is ze al een hele tijd mee bezig geweest, maar het kwartje was eens gevallen over wat ze me nou uit probeerde te leggen. Het gaat dan wel om een hele andere filosofie van wat er echt aan fundamentele dingen aan seks vastzitten, dus voor mij blijft het een beetje onbekend gebied.

Toen ik door de stad flaneerde, was het haast alsof ik scheelzag. Ik zag nog steeds gewoon de mensen lopen, en mijn intuïtie is niet veranderd, dus die gaf nogsteeds dezelfde dingen aan bij iedereen die ik zag, maar ik zag ook de maniertjes en vlaggetjes waar W me op wees, en ik zag dus tegelijk dingen gebeuren die niet pasten bij wat mijn intuïtie ervan zag.

Na een tijdje werd ik er bestwel moe van zelfs, en het zat me toch niet lekker om de hele tijd dingen te zien waarvan mijn intuïtie heel duidelijk het ene zei, en de W-theorie het omgekeerde. Dus ik heb na het eten de stoute schoenen aangetrokken, en ben op een vrouw afgestapt waar die twee dingen het helemaal niet eens waren. Je kan niet gewoon vragen hoe iemand zich seksueel voelt, dus ik heb wat andere truukjes geprobeerd.

Met mijn intuïtie kwam ik nergens. Dat bleef echt zonder resultaat. Maar een truukje uit de W-theorie werkte alsof ik een slangenbezweerder was. Het was echt eng om te zien dat je mensen zo kan bespelen. Ik heb intussen wel wat geleerd over hoe de onbewuste knopjes bij vooral mannen werken, maar dit ging wel eventjes wat verder. Dit was niet iemand verleiden en nieuwsgierig maken, dit was spelen als een marionettenspeler.

In de soort werk van W is dat nodig. Ik ben een uitje voor mijn klant, zij moet als ze aankomt in zijn leven oplossen en na de boeking weer naadloos verdwijnen. Zij moet veel meer controle hebben. Zij moet hem leiden, en daarbij zoekt ze heel goed uit hoe die man geleid moet worden en waarheen, om te zorgen dat hij er niet de dupe van wordt dat zij zijn leven niet kent. Daar heeft zij veel werk aan, en daar heb ik veel respekt voor.

Maar ik heb dat niet. Ik weet niet waarmee ik speel. Ik heb dan een paar dingen geleerd om een paar dingen bij mensen mee te kunnen leiden zonderdat ze zelf weten wat er gebeurt, maar ik kan daar niet verantwoordelijk mee omgaan. Ik vind dat ook niet dingen om proefjes mee te doen. Als ik proefdiervrije make-up koop, vind ik niet dat ik dan proefjes op mensen kan gaan doen zonder hypocriet te zijn! Zeker niet met zoiets krachtigs.

Ik laat dus maar liggen wat ze me geeft, in ieder geval totdat ik veelmeer weet. Ik heb alleen wel gezien dat wat ze me vertelt veel meer wèrkt en veelmeer klòpt dan wat mijn intuïtie zegt. Dat is wel ontnuchterend. Ik moet danmaar accepteren dat ze gelijk heeft, en mijn eigen gelijk loslaten, maar voor iets wat je zo je eigen hebt gemaakt, en waar je al jaren zo op vertrouwt, is dat best moeilijk.

Aan de andere kant heb ik wel met verwondering gekeken naar al die dingen die ik nu kon zien, en die waar bleken te zijn. Al die mensen die in hun eigen geest leven, en denken dat ze daar geen signalen van naar buiten geven. Al die vrouwen die hun libido in de koelkast hebben liggen, alofniet door de pil, alofniet doordat ze zichzelf met al hun relatiedenken aan handen en voeten hebben gekneveld.

Maar ook al die mannen die wel overal naar kijken, en overal op reageren, maar inplaatsvan de interaktie aan te gaan, het meteen naarbinnen richten, en zich niet toewerken naar contact zoeken met wat ze opwindt, maar zich rustig klaarmaken om thuis te masturberen. Ik vind het onverklaarbaar hoe al die mensen in zo'n wereld waar de seksuele interakties overal door de lucht vliegen, er toch niets mee doen. Maar misschien is hun intuïtie nog wel veel slechter dan de mijne.

Antwoord op: Over je grenzen moeten gaan

We horen deze wel vaker. Als je hoer wil worden, dan moet je wel bereid zijn om over je grenzen te gaan. Of waarschuwingen aan beginnertjes over dat er mannen over hun grenzen zullen gaan. Of mensen die aannemen dat je geen grenzen kan hebben als hoer, omdat de klant betaalt, en je dus geen rechten meer zou hebben.

Zo werkt het helemáál niet.

Als je hoer bent, betaalt de klant je voor je diensten. Daarbij betaalt hij je vooral om stiekem de leiding te nemen. Jij bepaalt wat er gebeurt. Hij kan vanalles willen, maar jij moet de controle houden, en daar hoort bij dat je grenzen hebt, die je vantevoren hebt getrokken, en waar je geen millimeter overheengaat. Maar het is wèl zo, dat die grenzen anders komen te liggen door je werk.

Daar zit geen duistere kant aan. Dat komt gewoon omdat er klanten geïnteresseerd zijn in dingen die jij niet eens overwogen zou hebben, en die je niet aanspreken. Maar als je wordt betaald, wil je je er best aan wagen. Het is onderdeel van je werk. Als je het toch voor je werk doet, hoeft het niet iets te zijn waar je zelf op kickt. En wie doet er niet op haar werk dingen die ze niet in haar hoofd zou halen in haar vrije tijd?

En al heel snel ontdek je dan dat er bestwel veel leuke dingen zijn die klanten willen, die je zelf nooit zou hebben ontdekt, omdat ze je niet vantevoren aanspraken. Je leert dat combineren met alle andere vaardigheden die je in je hoerenbestaan leert, en voor je het weet ontdek je dat sommige grenzen die je had helemaal nietzo logisch zijn, en ga je eens wat experimenteren.

Je ontdekt heel veel over jezelf en je seksualiteit van dit werk. Niet eens omdat het móét, maar gewoon omdat je het meemaakt omdat je het onder de omstandigheden van het hoeren wèl een prima iets vindt, ookal zou je het daarbuiten niet willen. En als je eenmaal hebt geleerd dat er veel fijnere kanten aan zitten dan je had gedacht, wordt het iets wat je in je gewone leven ook prima vindt, en zelfs plezier in hebt.

Sommige vreemde, pervers lijkende dingen blijken niet alleen veel leuker dan je dacht, maar geven je een hele andere kijk op hoe dat nou werkt, mensen en hun seksualiteit. Spelen met overtuigingskracht, oncomfortabele seks, beperkingen, competitie, al die dingen waar je in het begin niet aan wil beginnen, kunnen allemaal juist door het omweggetje van je werk zich laten zien op een manier dat je ze beter ontvangt.

Zo leer je eens wat over jezelf! Ik heb heel veel meer interessante dingen over mezelf geleerd van seksen binnen de prostitutie dan daarbuiten. Ik heb best veel dingen die het voor me doen, en waar ik voor mezelf veel plezier van heb. En ik heb geleerd om mezelf daar netzomin voor te veroordelen als ik mijn klantjes doe, ookal zijn die er vaak heel zelfbewust over, de arme schatten.

Hoeren is seksen zonderdat je je door je eigen seksualiteit laat bedwelmen. Dat is dus veel bewuster seksen, en dat is veel makkelijker ontdekken, spelen en leren. Je leert dan welke grenzen echt grenzen van jouw voorkeuren zijn, en welke grenzen eigenlijk grenzen van je onwetendheid zijn. En omdat je weet welke grenzen onzin zijn, en die opgeeft, weet je ook veel beter dat die paar grenzen die je houdt keihard mogen zijn.

Naakt

Toen ik een tiener was koos ik voor een badpak dat zo hoog mogelijk uitgesneden, en zo laag mogelijk opgesneden was. Het had van die lelijke plastic ringetjes aan de bandjes, en een verschrikkelijk bloemenpatroon, maar het liet het minste bloot zien, en dat vond ik belangrijk. Ik vond het nog steeds moeilijk om zo bloot te zijn, behalve als ik in het zwembad was. Op het strand vond ik het helemaal verschrikkelijk.

Intussen is dat wel anders. Ik heb door mijn werk heel goed mijn angst voor seks, en ook mijn angst voor naakt overwonnen. Ik ben nu zo op mijn gemak met mijn lijf dat het hele gedoe over naaktzijn er een beetje komisch uit is gaan zien. Het rare idee dat als je naakt bent je kwetsbaar bent, en op een rare manier eigenlijk een soortvan seksueel iets met de mensen om je heen hebt, slaat nergens op.

We zijn allemaal naakt onder onze kleren. Als ik in de supermarkt loop, ben ik maar bedekt door twee of drie laagjes stof. Daaronder zit gewoon mijn lijf. Ik verstop het in die lagen stof, natuurlijk omdat ik anders kou lijd, maar ook vooral omdat er een grote toestand van zou komen als ik bloot over straat loop. Dat is namelijk verboden, want dat heet schennis van de eerbaarheid of openbare zeden.

Het is dus niet alleen dat mensen ongemakkelijk zijn met naakt, het is nieteens alleen dat op naakt zijn allemaal ideeën vastgeplakt zijn over dat naaktzijn vanalles betekent, maar het is zelfs met strafrecht verboden om geen kleren aan te hebben op plekken waar de samenleving daar de regels niet wat losser over heeft gemaakt. Je kan ervoor opgepakt worden, zelfs. Naaktzijn wordt gezien als een soort seksuele criminaliteit. En die misdaad verstoppen we allemaal onder een laagje stof.

Zelfs in je eigen huis is het ergens raar om naakt te zijn. Als ik na het werken thuiskom trek ik meestal als eerste alles uit, en doe ik niets meer aan voordat ik naar bed ga, slapen doe ik toch ook naakt. Alleen als het tocht of koud is doe ik mijn oude joggingpak aan. Maar als je dan plotseling visite krijgt, en je moet ze even laten wachten terwijl je snel wat aantrekt, zijn ze er ongemakkelijk mee dat ze wéten dat je naakt wàs.

Naakt en seks hoort voor veel mensen totaal bij elkaar. Dat is zo erg geworden dat er schooljongens tegenwoordig na gym douchen met hun onderbroek aan. Dat er opmerkingen komen over vrouwen die topless zonnen. De normen over naakt en gekleed zijn in de afgelopen decennia heel erg verpreutst. Dat vind ik wel zorgelijk, want alles waardoor minder mag is een voorzetje voor repressie.

Door naakt en seks zo bij elkaar te zetten wordt het ook heel erg in de gedachtes van mensen dat je al eigenlijk een soort seks met iemand aan het hebben bent als je samen naakt bent. In sauna's zelfs heb je steeds vaker dat mensen toch niet op hun gemak zijn met al die naakte mensen, of er juist een beetje giechelig of hitsig over doen. Dat zie je dus zelfs op een plek waar mensen heengaan voor de wellness, en weten wat ze tegen gaan komen.

Er zit iets van kwetsbaarheid aan. Alsof je als je naakt bent, je ook een verdediging tegen seks hebt opgegeven. Alsof je door bloot te zijn al een soortvan toestemming of voorzetje geeft om seksueel verder met je te gaan. Alsof je jezelf opgegeven hebt voor seks. Alsof naakt zijn de boodschap geeft dat je openstaat voor seks met degene die je kan zien. Als je dat spannend vindt is het prima, maar anders vind ik het een erg beklemmend idee.

Ik weet intussen wel wat er wel en niet seks is, en naakt hoeft helemaal niets met seks te doen te hebben. Dat is een hele rare zin om geschreven te hebben, want het zou zo duidelijk moeten zijn en het is zo'n open deur. Naakt is prettig en fris, naakt is comfortabel en schoon, en naakt is helemaal niet eng. Ik ben naakt op mijn gemak, en ik weet hoe ik me naakt moet gedragen, ik ben er niet moeilijk mee.

Als ik naakt ben voel ik me natuurlijker dan als ik kleren aanheb. Dat was vroeger wel anders, dan voelde ik het als raar en een beetje alien om de wind langs mijn lijf te voelen, maar tegenwoordig vind ik het eerder een raar gevoel om de hele tijd in stof gewikkeld te zijn. Vooral op dagen dat je liever gewoon in het zonnetje zou lopen zonder zo'n verplicht pakje van tekstiel.

Het is niet eens alleen bedekken. Als je netjes al je verboden naaktheid bedekt hebt met stof, kan het nog aanstoot geven. Als je kan zien dat ik geen BH aanheb, vinden sommige mensen dat al teveel. Als ik mijn doos netjes bedekt heb, maar het is wel duidelijk te zien dat ik onder mijn jurkje geen slip aanheb, vinden mensen dat al erg uitdagend. Terwijl dat voor hoeveel ik bedekt ben helemaal niets uitmaakt.

Ik voel me gekleed meer alsof ik mijn seksualiteit sta te ontkennen. Alsof ik mezelf verstop onder mijn kleren om te kunnen ontkennen dat ik een seksueel wezen ben, en iedereen meteen denkt dat ik alleenmaar seks ben als ik simpelweg geen kleren aanheb. Alsof ik mijn seksuele kant moet smoren, moet vastbinden in een gevangenis van stof, en me ervoor moet schamen dat het er ìs.

Tegenwoordig bekijk ik naaktheid niet meer als iets seksueels, ik vind het even normaal als alle andere kledingkeuzes. Als iemand me meer bloot laat zien dan hij of zij normaal vindt, en daar verontschuldigend over gaat doen, of gaat uitleggen dat het niet seksueel bedoeld is, vind ik het eigenlijk jammer voor die persoon dat ze denkt dat ze dat moet doen. Alsof ze zich moet verontschuldigen voor wat ze laat zien.

Dat betekent trouwens niet dat ik naakte mannen niet meer mooi of opwindend vind. Ik vind het nog steeds reuze leuk om naakte mannen te zien. Wel meer dan vroeger zelfs. Ik heb niet meer dat "hoei, een piemel!" wat ik als klein meisje had. Ik vind het juist mooi om de hele persoon te zien, inklusief zijn seksuele kant. Want dat krijg je ook, je bent niet meer alleenmaar met die blote geslachtsorganen bezig.

Ik vind de meeste mensen wel mooi. Niet iedereen is een Adonis, maar ik kan veelmeer de schoonheid van mensen zien. Dat komt voor een deel door mijn werk. Daar komt ookwel weer een antwoordstukje over. Toch denken heel veel mensen dat ze lelijk zijn, en vooral naakt lelijk. Die kijken naar modellen, want dat is vooral wat we allemaal naakt te zien krijgen, en vinden zichzelf in vergelijking maar lelijk, dik, vormloos, en een beetje vies.

Als iedereen wat vaker naakt was, konden we zien dat die modellen die nu de norm zijn, hele vreemde uitzonderingen zijn. En misschien zouden mensen niet alleen meer op hun gemak leren zijn met de gewone lijven om ze heen, maar ook leren dat dat eigenlijk mooier kan zijn dan die rare magere uitzonderingen. En zichzelf dan anders gaan zien. Maarja, dat zit er niet echt in.

Trouwens, als je zo'n perfekt model een keertje echt in levende lijve ziet, ontdek je ookwel dat ze er niet echt zo uitzien als in de bladen. Die foto's zijn de perfecte poses, de perfecte hoeken, en daar heeft iemand uren op gephotoshopt. Die perfecte lijven bestaan helemaal niet. Ik weet nog heel goed dat ik een beroemd model in mijn werkflatje had, en hoeveel daar meer fout aan zat dan ik uit de bladen ooit had kunnen vermoeden.

Kleren zijn niet alleen om je lijf in te verstoppen. Kleren verbergen ook een boel lichaamstaal. Dan heb ik het nieteens over alleen zwellende geslachtsorganen, maar ook over kleine beweginkjes, blosjes, spannende spiertjes en gewoon dat je kan zien wat een houding nou echt is zonder te moeten raden door losse kleren die er als een tent overheenhangen. Die lichaamstaal is vaak onwillekeurig, maar dat is niet verkeerd.

Ook met je gezicht doe je ongewild aan communicatie, en daar hebben we allemaal geen probleem mee. Dus waarom dan wel als je lijf opeens laat zien dat er onder de gordel ook wordt meegepraat? Doordat we seks en naaktheid verwarren betekent dat helaas voor heel veel mensen veelmeer dan het zou moeten. Dat mijn tepels hard worden als ik met een man praat verplicht me netzogoed tot niets als dat ik bloos in mijn gezicht.

Ik probeer op mijn werkflatje de klant ook snel naakt te krijgen. Niet alleen omdat zijn lijf me beter vertelt wat hij nodigheeft dan wat hij zegt, niet alleen omdat hij danmaar over die drempel heen is en zich op de seks kan gaan richten, maar ook omdat dat gesprek onder de gordel moet worden gevoerd, en de meeste mensen hebben daar veel te weinig oefening mee, en hebben wat meer tijd en wat meer nadruk nodig.

Bovendien zet een man uit zijn kleren ook zijn masker af. Kleren verhullen veel, en kleren maken de man. Een man kan zich met zijn kleren presenteren als een bepaald type, ookal is dat aan de man zèlf, dus zonder die kleren, niet te zien. Een masker afzetten is altijd eng, dat begrijp ik wel, maar juist als je een masker afzet kan je eindelijk alles van jezelf zijn, en dat is bij seks wel belangrijk om je oerdriften te laten gaan.

Ik heb een klant, die bij een bikerbende hoort. Als hij zijn kleren aanheeft ziet hij eruit als een grove, onverzorgde gemene vent met een agressieve instelling. Naakt ziet hij eruit als een grote vent, maar wel als een soort jonge hond vanbinnen die overal in meegaat, en die goed voor zichzelf zorgt. Dat is meer waar dan wat je aan hem ziet met kleren aan.

Een andere klant is een dokter, die normaal in een driedelig pak loopt. Nog net geen anjertje in het pochet. Hij is grijs en formeel, en loopt een beetje stram. Dat komt omdat het pak anders kreukt. Hij ziet eruit als een man die alles in de vouw wil. Pas als hij naakt is, kom je erachter dat hij eigenlijk heel gemakkelijk met zichzelf kan zijn, en een liefdevolle knuffelaar is.

Nog een voorbeeldje, een soort hippie die lesgeeft op een school, die echt zo'n geitenwollensok is die geschiedenis geeft. Een beetje een stoffige oude man, die nog ribbroeken draagt. Gekleed zou je denken dat hij elk ogenblik zo'n akoestische gitaar met bloemen erop kan pakken. Pas als hij naakt is zie je hoe getaand en gespierd hij is, en dat hij eigenlijk moet naaien als een jonge stier om eindelijk eens zijn draai te vinden.

Mensen kunnen zich anders voordoen met hun kleren, en we kijken meer naar wat ze met hun kleren vertellen dan naar hoe de mens in die kleren is. Je biedt een vooroordeel over jezelf aan. Mensen zeggen graag dat ze zich uitdrukken met hun kleren, maar ik zie alleen dat ze zich kleden zoals ze zouden willen dat ze worden gezien, meestal niet wat er echt in ze speelt. Maar juist wat ze vinden dat zou moeten spelen.

Je ziet vaak dat mensen gekleed erotischer vinden dan naakt. Dat komt omdat ze zoeken naar de boodschap die de kleding ze vertelt. Een lingeriesetje geeft aan dat een vrouw dat aangetrokken heeft om je te verleiden, als ze naakt zou zijn ben je wel een soortvan seksueel met haar, maar ze geeft je niet met haar kleren die boodschap meer. En als mensen niet leren om bodylanguage van het naakte lijf te begrijpen, snap ik wel dat ze kleren erotischer vinden.

Omdat mensen met hun kleren de boodschap uitdragen over hoe ze gezien willen worden, voelen ze zich gekleed meer zichzelf. Naakt voelen ze zich alsof ze daarmee iets aangetrokken hebben wat een boodschap geeft die ze niet kunnen beslissen. Zelfs als hun lijf beter laat zien wat er echt ìs, dan die kledingkeuze. Met kleren kan je vanalles zeggen wat niet klopt. Wat je aan iemands naakte lijf ziet, is de naakte waarheid. En dat is niet eng, en niet verkeerd. Leer naakt te zijn. En decriminaliseer naakt, alsjeblieft!

Antwoord op: Het addertje onder het gras

Soms krijg ik wat geïrriteerd te horen: "Als het echt zo was als je zegt, dan zou iedereen het wel doen!" en dan moet ik altijd diep zuchten. Die mensen kijken namelijk alleen naar dat ik zeg dat de overdreven verhalen over misstanden indianenverhalen zijn, en niet naar al mijn stukjes waarin ik beschrijf dat het gewoon wèrk is, en dat je het niet moet zien als een beetje je laten plezieren voor je centen.

Die uitspraak wordt meestal gebruikt als een soortvan argument om te kunnen zeggen dat het niet waar is wat ik vertel, omdat anders heel Nederland hoer zou zijn. En heel Nederland is geen hoer, dus ik heb ongelijk. Maar je komt hem ookwel tegen bij mensen die het wel een spannend idee vinden, maar toch geloven in het maatschappelijke idee dat prostitutie gevaarlijk en verkeerd is, en dùs denken dat er een addertje onder het gras moet zitten.

Het ligt echt heel erg voor de hand wat het antwoord daarop is, maar ik ga het toch een keer moeten uitschrijven.

Sekswerk is werk. Dat betekent dat je er echt werk van moet maken, en dat je dus niet een beetje aanprutst voor je eigen lol. Daar betalen de klanten niet voor. Zelfs terwijl ze willen dat je het wel laat lijken alsof je het met ze doet voor je eigen lol. En als het werk is, kost het inspanning, en doe je het niet zomaar. Die inspanning moet worden betaald, en daar moet je maar net voor in zijn.

Maar het blijft gewoon seks voor geld. En seks is inderdaad leuk. En je kan zeggen dat we van onze hobby ons beroep hebben gemaakt. En voor sommige meiden is het helemaal niet hun hobby, maar kiezen die er om andere redenen voor. En nog weer andere meiden hebben seks wel als hobby, maar die vinden dat het werk te anders is van de gewone seks die ze hebben om dat te kunnen vergelijken. En iedereen bepaalt dat voor zichzelf.

Het is weer een "valse tweedeling." Je kan niet zeggen dat het òf ellendige hel is, òf we allemaal in een pornofilm leven waar we alleen door adonissen van het ene orgasme naar het volgende worden gewerkt. Het is wèrk. Dat is niet altijd leuk, meestal niet erg spannend, en de hele tijd tochwel een inspanning. Dus veel mensen die passen daarvoor, en de mensen die het wèl ligt, die gaan het doen omdat het een goeie deal voor ze is.

Seks, als je het niet overkomt, als je niet geil bent, als je niet door het moment wordt meegesleept, moet je zelf máken. Dat is best veel inspanning. Vooral als je niet alleen jezelf moet aanduwen, maar ook je klant mee moet slepen. Je wordt er beter in, maar het is een vak, het is werk, het is niet zomaar een lolletje, je moet het maar kunnen. Dat is waarom hoeren betaald krijgen, en waarom niet iedereen het zomaar even uit zijn mouw schudt.

Maar veel meer mensen zouden het wel probéren als er niet zo'n stigma op zat. Die zouden danwel merken dat het ze niet meevalt omdat het zo hard aanpakken is, maar die zouden in elk geval dan hun nieuwsgierigheid bevredigen, en niet meer met deze vreemde vraag in hun hoofd zitten. Want die zouden het hebben gezien van dichtbij, en niet denken dat het voor iedereen leuk is, of voor iedereen haalbaar.

Ze zouden dan óók eens zien dat het geen ellendetoestand is met overal misstanden en leed. Die zijn niet de reden dat mensen níét hoeren. Dat is dus niet nodig om niet te hoeren, namelijk. Dus dan zouden ze zien dat de hele redenering niet opgaat, dat iedereen wel hun hele leven in een betaalde orgie zou liggen als het geen hel was met pooiers inplaatsvan duivels.

Kijk niet zo zwartwit, en denk eens na over hoe werk werkt. Dan zie je vanzelf dat zo'n valse tweedeling nergens op slaat.

Van hard naar zacht

Toen ik mijn pooierstukjes schreef, heb ik daar veel uitzoekwerk voor gedaan. Ik kon weinig leren van mijn eigen ervaringen met pooiers, want als die kwamen pronken en lastigvallen blafte ik ze af, en dan gaan ze wel weg. Andere meiden hadden wel ervaring met pooiers, en die moest ik dus te spreken krijgen om te leren over hoe dat gaat. Daar heb ik hard voor moeten zoeken, want ze hebben geen katerntje in de Gouden Gids.

Ik begon met meiden die ik kende, en die wel wat met pooiers temaken leken te hebben. Dat was niet eens altijd waar, maar ik was nog zo ongeïnformeerd dat ik het verschil ècht niet zag. Gelukkig had ik wel een paar contacten die echt wat met pooiers hadden gehad, en een paar die wel meer wisten van waar ik moest zoeken. Dat beginnetje heb ik hard nodiggehad, anders was ik nooit zover gekomen.

Pas nogal laat in mijn speurtocht besliste ik om maareens een meid op te zoeken die ik eerder in mijn zoektocht niet had gevonden. Ik noem haar maar K. Ik heb heel veel mensen gebeld, en ben door heel veel websites heengegaan, om haar maar terug te vinden. Dat heeft me uren en uren frustrerend werk gekost, en toen ik haar eenmaal gevonden had, wou ze eigenlijk geen contact met me. Ze was uitgestapt, en wou niets meer van het wereldje weten.

De reden dat ik juist háár zo graag wou hebben, was omdat ze niet paste in mijn plaatje van hoe pooierij werkt. Ik zag duidelijk de patronen van zachte en harde pooiers, maar zij paste daar niet goed in. Zij had een heel ander soort gedrag laten zien, en dat zat me aan de ene kant dwars, en aan de andere kant vond ik het wel een goed idee om mijn theorietjes te testen. Dat is wat mijn statistiekmannetje "falsificeren" noemt.

Ik vond K uiteindelijk, en omdat ik aandrong wou ze wel een boekje opendoen. Om van me af te zijn. Maar toen we eenmaal in een cafeetje hadden zitten bomen over haar pooiertijd, kwam ze los, en was het geen probleem om nog een paar keer af te spreken. We hadden, heel even, veelmeer contact dan we tijdens mijn ramentijd ooit hadden. Toen we klaar waren, hadden we niet veel meer te bespreken, en toen hield het contact ookweer op.

Doordat we best verschillend waren kende ik haar niet goed. Ik kende haar uit mijn ramentijd, en in die tijd had ik maar met een paar collegaatjes echt contact. Zij was daar niet één van. Ik ontweek haar ook omdat ze een pooier had, en ik wou niet "besmet" worden door met haar om te gaan. Dat was niet alleen omdat ik toen nog geloofde in psychologische krachten van pooiers, maar ook omdat het een hele andere tijd was.

Het was de tijd dat Sjaban al veel macht had, en nog aan het groeien was. Het was een paar jaar nadat we massaal naar de politie waren gestapt om aangiftes tegen hem te doen en ons aan te bieden als getuigen, en de politie dat allemaal aan Sjaban had doorgegeven en daarna onze aangiftes in de prullenbak had gestopt. Hij groeide, en het leek erop dat snel alles beheerst zou worden door bendes.

Toen wisten we ookal dat hoeren niet welkom waren. We werden gedoogd, maar gehaat. We wisten heel goed dat we een uithangbordje waren om te laten zien hoe progressief en tolerant Nederland was, maar dat de overheid niets van je moest hebben, en je het liefst liet stikken. Het was geen rare gedachte dat ze expres de bendes ons lieten terroriseren, als morele straf of gewoon om ons vak uit te laten sterven.

Er was bij sommige meiden daardoor het idee gekomen dat ze maar snel moesten kiezen bij welke bende ze ingelijfd wouden worden. Kiezen voor je gedwongen wordt, was hun idee. En dat ze dan misschien ook beter behandeld zouden worden, omdat ze vrijwillig waren gekomen. Dat maakte de macht van die bendes alleenmaar groter, maar helaas zijn veel meiden toch totaal op zichzelf gericht en denken niet aan wat ze maatschappelijk voor effekt hebben.

Voor K was dat wat ze koos, en ze zocht een goeie pooier uit. Eentje die je eigenlijk nooit zag, maar die wel altijd klaarstond. Niet zo'n pooier die iedereen kende, die onderdeel was van het pooierwereldje, waar de politie zo geforceerd jofel mee deed, die in het oog liep. Dit was een hele harde vent die eigenlijk er veel te netjes en officiëel uitzag om een pooier te worden genoemd.

Als je hem zag dacht je eerder dat het een politieman was, of een militair. Strak in kostuum, en als hij geen kostuum droeg zag wat hij droeg er wel uit als een kostuum. Zo'n vent die overal rondloopt alsof het iets is wat hij in beheer heeft. Zo'n vent die je niet aanspreekt om te vragen wat hij hier doet, omdat je dan bang bent dat je moet gaan uitleggen wat jij hier zèlf eigenlijk doet.

Die vent deed pooierwerk, vooral op afroep, maar hij ging er nietzo in op als de pooiers die je meestal zag. Hij ging er niet voor om de grote meneer te spelen, hij deed wat er van hem verwacht werd en hij verdween weer. Dat was iets waar K erg blij mee was, want ze zat niet te wachten op een man die met haar stond te pronken, en die zich eigenlijk belachelijk maakt voor iedereen buiten het pooierwereldje.

Hij was dan wel discreter en afstandelijker dan de andere pooiers, maar dat hij niet bekend was betekende niet dat hij zijn werk niet goed deed. Veel pooiers waren toch niet veel waard als je door vuurwapengevaarlijke types een probleem werden, maar deze man haakte dan niet af. Er werd niet echt veel geschoten in de pooierwereld van toen, er werd eerder gestoken, maar deze vent liet zich door die dreiging ook niet intimideren.

Als harde pooier deed hij het kennelijk best goed. Hij hield andere pooiers op afstand, en hij werd niet door Sjaban afgeperst, ookal weten we nogsteeds niet hoe hij dat deed. Zijn prijzen waren redelijk, ookal had hij het snel door als ze sjoemelde. Voor de rest zag ze hem maar zelden, maar ze voelde zich eindelijk beschermd. En dus werd ze als een ganzenkuikentje halsoverkop verliefd op hem.

Dit was het interessante stuk. Ik zag die twee namelijk een paar keer, en wat ik ze zag doen paste niet bij het beeld wat ik had gekregen van mijn zoektocht naar wat er achter pooierij zit. Ik had verwacht dat zij om zijn aandacht te krijgen drama zou maken, en hij haar de hele tijd op haar plek moest zetten, maar zo ging het met die twee dus niet precies. En niet omdat zij iets anders deed, want ze probeerde het wel.

Kort gezegd heb je pooiermeiden die voor een harde pooier gaan, en het zakelijk houden, en meiden die voor een zachte pooier gaan, en een relatie met hem nemen. Dan verandert ze hem in een zachte pooier, als hij dat al niet is, en samen gaan ze dan zich aan elkaar vastklampen en de ander proberen te binden op de meest perverse manieren. Daar heb ik al uitgebreid over geschreven.

Bij die twee ging het anders. Zij relde een paar keer, maar daarna kregen ze een hele andere relatie dan wat je zou verwachten. Ze hadden seks, ze hadden een relatie, maar zij was niet zo'n afhankelijk meisje dat dweepte, en hij was haar niet de hele tijd aan het koeioneren. En toch werkte het. Het klopte niet met hoe ik pooierrelaties kende. Ik moest weten wat er anders was.

Meestal draaien die meiden eromheen om telkens weer verhaaltjes ervan te maken waar ze lekker op gaan, of die handig zijn om van verantwoordelijkheid af te komen. Daar had ik me voor gewapend, ik had nu wat ervaring over hoe die meiden werken, en ik wist nu wel hoe ik daar omheen kon komen. Dat was in dit geval helemaal niet nodig. Toen ze eenmaal begreep wat ik wou weten, en begreep dat ik niet zat te oordelen, was ze heel open.

Ik had het begin goed gezien. Ze had inderdaad haar pooier genomen om veilig te zijn voor Sjaban, ze was inderdaad als een blok voor hem gevallen, en voor ze het wist was ze bezig met al dat pooiergedoe. Ik kon daar goed met haar over praten. Dat is niet altijd zo. Veel van de pooiermeiden hebben toch een soort dweperig rozenkleurig verhaal in hun hoofd, en als ze je erover vertellen weet je nooit wat er nou waar van is.

Ze vertelde hoe natuurlijk alles ging. Hoe ze niet na hoefde te denken over hoe ze haar pooier pushte om haar aan zich te binden, hoe ze zich totaal liet regeren door haar kut als het om hem ging, en hoe geobsedeerd ze met die vent raakte. Hoe ze fantaseerde over duistere plannetjes die temaken hadden met dat ze hem naar situaties toe zou manipuleren die hem zouden dwingen om haar te gaan sturen.

Vaak draaien die verhalen om een beetje rellen, en om dreigen om dingen te doen die heel veel geld gaan kosten, en passief agressief doen over dat hij niet genoeg aandacht aan dat wichtje geeft, en hem uitlokken om gewelddadig te worden door hem aan te vliegen en dingen naar zijn kop te gooien. Dan wordt hij boos en gewelddadig, grijpt je beet, en neukt je. Dat is schering en inslag, en het werkt ooknog bij die pooiermeiden.

Maar ze vertelde ook over hoe dat niet ging bij deze man. Hij speelde het spel niet mee. Het is niet dat andere pooiers echt een spel meespelen, want die hebben juist geen idee dat ze bespeeld worden, en denken dat ze volledig de controle hebben over de meid, ookal is zij eigenlijk degene met de hand op de helmstok. En dat was nou net waar het anders was met deze man, hij keek recht door het spelletje heen.

Als zij hem bespeelde, zag hij wat ze deed en ging er niet opin. Als hij haar negeerde, en zij werd agressief, dan liet hij goed zijn tanden zien, maar hij hield de controle. Hij domineerde haar niet op de manier dat zij eigenlijk de baas was. Hij wees haar juist terecht, hij maakte duidelijk dat er volwassen gedrag van haar werd verwacht, en dat hij iets anders niet zou pikken.

De meeste pooiers zijn als van die nerveuze honden, die je zo aan kan hitsen dat ze hun eigen staart proberen te pakken, en grauwend en happend over de grond rollen. Er is mee te spelen. Deze man liet zich niet als een speeltje gebruiken, en ontpopte zich juist als een hele strenge vaderfiguur. Er ging geen ontmoeting voorbij dat hij haar er niet op wees dat ze eigen verantwoordelijkheid had.

Natuurlijk is dat juist wat de meeste pooiermeiden helemáál niet willen. Die hebben juist die pooier als manier om alle verantwoordelijkheid af te schuiven en om zich door hem te laten dwingen naar wat ze lekker lijkt. Voor haar was het danook wel een afknapper, maar op een andere manier raakte ze er juist door gefascineerd. Dat duurde even, en als de dreiging van Sjaban er niet was geweest, had ze hem wel gedumpt.

Ze ging het na een poos waarderen. Ze had aan hem wel een aantal voordelen van een pooier, want hij hield haar aan het werk, en liet haar niet lui worden, maar hij hield die zieke afhankelijkheidsrelatie eraf. Op elk moment hadden ze elkaar de hand kunnen schudden en uit elkaar kunnen gaan. Maar dat geeft natuurlijk juist vrijheid. Zakelijk was hij een goed idee, want hij kostte minder dan hij opleverde, en persoonlijk ging ze veel om hem geven.

Dat ze om hem ging geven, dat zie je wel bij pooiers, maar niet bij loverboys. En dat ze niet in een haatliefderelatie zat, dat is iets wat je eigenlijk heel weinig ziet bij pooiers, en nooit bij loverboys. Ze hadden een rustige relatie, en ookal was hij totaal de baas, hij liet haar haar eigen leven leiden.

Hun seksleven ging ook goed. Natuurlijk was hij ook seksueel de baas, en ik kan me eigenlijk ook niet anders meer voorstellen bij een pooierrelatie. Hij was actief in bed, nam het initiatief, wist van wanten, was besneden, hard, potent, liet zich niet afpoeieren, was veeleisend en soms een tikje wreed, en hield het lang vol. Ik zie wel dat ze daar geen problemen had, want veel pooierrelaties lopen stuk door de seks.

Ze gingen niet samenwonen, want de man had al een gezinnetje waar hij totaal aan was verslaafd. Hij liet haar niet toe om hem af te leiden van zijn vaderplichten. Dat maakte hem natuurlijk alleenmaar lekkerder. Ze hadden een hete relatie en werkten jaren samen, totdat hij op een dag uit het niets opeens zei dat hij moest stoppen met zijn werk, want het werd te gevaarlijk voor zijn gezin. Een kus, zij wist niet wat ze kon zeggen, en daarna wandelde hij haar leven uit. Ze heeft hem nooit meer gezien. Voor haar was het een doodsklap.

Nou snapte ik wel hoe ze bij die relatie waren gekomen waar het gerel en het kinderachtige gedweep niet inzaten, en toch een hartstochtelijke pooierrelatie hadden, maar het had voor mij alleenmaar een grotere vraag laten ontstaan, en dat was hoe die vent zo goed wist wat hij moest doen? Daarvoor had hij nogal wat tegen de stroom in moeten zwemmen, en hij moest vanaf het begin al weten wat hij moest voorkomen.

Daar hebben we samen wat over zitten nadenken. Deze man was een gesloten boek als het ging over zijn persoonlijke leven. Zij had hem vaak uitgehoord over hoe hij nou was begonnen, wat zijn gezinnetje nou was, of hij er een baan naast had, watvoor opleiding hij had, maar hij hield zijn kaken stijf opelkaar. Zij wist het ook niet. Het bleef erbij dat we samen de puzzelstukjes bijelkaar probeerden te leggen.

We beslisten wel dat hij ervaring moest hebben gehad met pooierrelaties, want als je daar niet de hoed en de rand van weet, dan trap je er echt wel in als een ervaren hoer je erin probeert te lokken. Deze vent kon dat niet alleen weerstaan, maar greep de helmstok en draaide het plaatje om, en op een hele doordachte en sterke manier. Dat kan niet zomaar zijn ontstaan, die man moet er veel van geweten hebben.

Misschien leest hij wel mee op mijn blogje. Dan hoop ik dat hij contact opneemt. Ik denk dat hij meer weet van pooiers en hoe dat werkt, dan wie ook. En ik wil daar graag van hem over horen.

Antwoord op: De andere kant van prostitutie laten zien

"We denken in Nederland dat de prostitutie maar koek en ei is, vrijheid blijheid, en dat al die vrouwen happy hookers zijn, maar intussen..." of "Het beeld van de goed geordende prostitutie is bekend, maar het wordt tijd om de andere kant van de prostitutie te laten zien" of je anti-prostitutie-conferentie "Andere Kijk Op Prostitutie" noemen: hier hoor je heel veel varianten van.

Het zijn allemaal manieren om te zeggen dat er een heel positieve publieke opinie over prostitutie overheerst, en dat er wel eens wat tegengeluid mag komen, over dat het misschien toch niet allemaal even goed gaat in ons werk. De suggestie is dat we een veel te positief beeld hebben, en dat dat allemaal komt omdat de mensen met ellendeverhalen over ons werk niet genoeg aan het woord komen.

Mijn antwoord is: Wat een gotspe. Er is alleenmaar ellende in de pers, op TV, en dus ook in de hoofden van de mensen. Wat de onderbelichte "andere kant" wordt genoemd, is de enige kant die mensen kennen.

Ik heb maareens wat onderzoek gedaan. Ik kan wel zeggen dat de overweldigende nadruk op ellende ligt, maar met cijfers zie je het altijd beter. Maar zelf heb ik niet zo'n goed idee van hoe je dat moet doen zonder stiekem de boel te verdraaien, en weet ik niet wanneer ik genoeg of te weinig bewijs heb. Daarom heb ik ook mijn statistiekmannetje gevraagd om te helpen, en die deed dat ook. Door het véél moeilijker te maken, vooral.

Hij gaf me telkens meer regeltjes om mee te werken. En ik moest telkens mijn ambities bijstellen. En ik moest telkens definities bedenken voor wat ik beoordeelde, en daar had hij telkens weer commentaar op dat het onwerkbaar zou zijn, en dat ik zusofzo moest bijstellen. Voordat ik aan het werk kon beginnen had hij me al uren en uren werk gegeven, en me meerdere keren zover gekregen dat ik boos opgaf.

Maar ik snap nu wel wat hij bedoelde. Ik begrijp wat hij wou, en ik begrijp waarom ik het zo moest doen. Ik begrijp ook dat de waarde van mijn stukje ervanafhangt. Niet alleen omdat hij het me gewoon heeft uitgelegd, maar omdat ik wel in mijn zoektocht dingen tegenkwam die ervoor hadden gezorgd dat ik opnieuw had moeten beginnen. Hij heeft me met al dat gedoe vooraf uiteindelijk een heleboel werk gescheeld.

En eerlijk is eerlijk, over sommige dingen heeft hij juist alles heel makkelijk gemaakt. Ik was in tranen toen ik de eerste keer ontdekte dat ik een andere resultatenlijst kreeg toen ik dezelfde zoekopdracht in Google deed, een week later. Hij heeft me uitgelegd dat het niet mijn werk wegveegde, en dat ik gewoon doorkon, ookal was er nu wat veranderd in mijn lijst met publikaties om te beoordelen. Dat beurde me lekker op.

Mijn internetgoeroe heeft me ook goed geholpen, want toen ik zuchtte over dat ik zoveel koppelingen te klikken had, heeft hij me een zip-bestand gemaakt met alle pagina's er al netjes gesorteerd in, zodat ik makkelijk het lijstje kon doorlopen. Daar had hij ooknog met een computerprogramma alle dubbele artikelen uitgehaald, want heel veel artikelen zijn eigenlijk gewoon van elkaar geknipt en geplakt.

Wat heb ik nou gedaan: Ik heb op Google gezocht naar àlle uitingen in de media over prostitutie. Niet alleen in de pers, niet alleen op TV, niet alleen op de radio, maar ook op blogs, Twitter en Facebook enzo. Die heb ik gescheiden geturfd, en ik heb elk stukje doorgelezen, en in een duidelijke categorie geturfd. Mensen, wat is dat een werk geweest. En het heeft mijn vertrouwen niet beter gemaakt.

Omdat het zoveel werk is geweest, heeft het lang geduurd. Daarom is het overzichtje wat ik heb gemaakt niet up-to-date. Ik heb mijn data verzameld aan het begin van de zomer, en ik ben sinds toen aan het tellen en turven geweest. Het maakt natuurlijk nietzoveel verschil, want die handvol nieuwe publikaties zijn vooral van hetzelfde laken een pak, maar het hoort erbij om dat netjes openbaar te maken.

Opzet van mijn onderzoekje
Ik ben gaan uitzoeken of het nou klopt dat je alleenmaar positieve dingen over prostitutie hoort in het publieke debat, en er nooit wat aan bod komt over die verschrikkelijke misstanden waar de verbiedertjes altijd over zeuren. Daarom heb ik zoveel mogelijk uitingen uit het publieke debat bijelkaar gelegd, en bij elke uiting die geplaatst in één van de volgende vier categorieën:

• Het verhaal van overtrokken misstanden in de prostitutie komt aan de orde in dit programma ("Ellende")
• Het verhaal van overtrokken misstanden in de prostitutie is het énige beeld wat aan de orde komt ("Alleen ellende")
• Het verhaal van overtrokken misstanden in de prositutie komt aan de orde, maar tegenspraak tegen het beeld van overtrokken misstanden wordt als gelijkwaardig of beter gepresenteerd ("Op tegenspraak")
• Het verhaal van overtrokken misstanden in de prostitutie komt niet aan de orde ("Geen ellende")

Op TV
Laten we maar beginnen met de TV. Dat is het sterkste medium, nog steeds, ookal heeft iedereen er de mond van vol hoe onbetrouwbaar het is. Toch gelooft iedereen stiekem wat ze zien op TV, zelfs al is het helemaal van het padje af. Het plaatje wat ze zien betwijfelen ze niet, alleen hoe ze dat plaatje waarderen verschilt. Maar dat verdient sowieso een eigen stukje.

Ik heb gezocht met de zoekmachines van RTL, SBS en de publieke omroep, maar die zijn allemaal nogal onbetrouwbaar. Ze pakken geen van allen alle programma's, en als je zoekverfijning toepast krijg je ècht veelteweinig resultaten. Ik heb het maar aangepakt zoals ik het aan kon pakken, maar mijn internetgoeroe heeft moeten helpen, want anders had ik bijna de helft niet gevonden.

Op de Nederlandse nationale en regionale TV kon ik bij elkaar 362 uitzendingen vinden waarin prostitutie werd besproken. Vaak was dat maar een klein stukje. Er waren ook veel nieuwsuitzendingen. Daar zitten ook herhalingen bij. Die heb ik er zoveel mogelijk uitgehaald, maar dat was nog knap lastig. Bovendien, hoe tel je hetzelfde stukje in twee verschillende journalen? Het is wel twee keer de mensen eraan blootstellen. Echte herhalingen schrapte ik wel, niemand kijkt twee keer hetzelfde journaal.

Er zit ook fictie bij. Die heb ik ook geteld, en niet apartgehouden. Niet dat het heel veel verschil maakt. In fictie heb je ook vooral de ellendeporno, maar eerlijk gezegd zit het me in fictie minder dwars dan in programma's waarvan ze doen alsof die op feiten zijn gebaseerd. Mensen zijn nog een beetje schuw om je te veroordelen voor iets wat ze uit een soap hebben, ookal halen ze daar meer uit over hun ideeën van de wereld dan ze toegeven.

Ellende: 59
Alleen ellende: 232
Op tegenspraak: 8
Geen ellende: 11

Radio
De radio is ook een medium waar veel mensen naar luisteren, ookal doen ze dat veel minder dan naar de TV. Probeer maareens een gesprek te voeren over iets wat je op TV hebt gezien, veel mensen om je heen zullen het ook hebben gezien, en ze schamen zich soms haast een beetje als je ze vraagt naar hun mening over een programma dat ze "gemist" hebben. Met radioprogramma's ben je eerder een raar wijf als je vraagt of ze dat ook geluisterd hebben.

Ellende: 25
Alleen ellende: 199
Op tegenspraak: 9
Geen ellende: 4

Op de radio heb ik eigenlijk alleenmaar de actualiteitenprogramma's geteld. Je kan anders wel inpakken. Er zijn veel zenders met nieuwsberichten, waar je alleenmaar telkens opnieuw de ANP-itempjes hoort, en die zijn nooit iets anders dan het ellendeverhaal. Die moet je dan van al die zenders elk uur tellen, en dat geeft het niet eerlijk weer. En ik tel dus ook niet de liedjes mee, zoals Roxanne of When The Sun Goes Down. Dat leek me onzin, ookal zijn die wel weer interessant voor een eigen kopje.

Er valt op dat er heel veel éénzijdige ellendeverhaaltjes zijn. Ik denk dat dat komt omdat op de radio dingen korter moeten, en er heel weinig opgevuld wordt. Op TV doen ze nog wel wat aan nuance soms, maar daar is op de radio minder tijd voor. Het rare is wel dat ik juist de omgekeerde indruk had, dat het op TV erger was dan op de radio! Misschien leek dat wel zo omdat je veelmeer gedoe krijgt van mensen die een rotsvaste mening hebben door een TV-programma te zien dan doordat ze een radioprogramma hebben gehoord.

Liedjes
Elk liedje heeft een verhaal, en een verhaal gaat over dingen waarderen. In een liedje over prostitutie zit een waardeoordeel over prostitutie. Ik had dus verwacht dat het wel makkelijk zou zijn om die even snel te verdelen. Je zoekt gewoon de populairste liedjes bijelkaar, kijkt welke er iets over prostitutie zingen, of suggereren, en je bent klaar. Maar zo simpel was het niet.

De meeste gewone liedjes kon ik wel plaatsen. Sommige liedjes waren dronkenmansliedjes waarin een hoer bezongen wordt, sommige waren treurliedjes over het arme wichtje, maar er waren best veel liedjes waar ze niet duidelijk waren of het hier nou echt om een hoer ging, en best wat liedjes waar je je af kan vragen of het nou als satire of sarcasme bedoeld is om het werk zo af te wijzen. Om nog maar te zwijgen over urban muziek.

Urban muziek, zoals hiphop, R&B, gangster rap enzo, heeft bestwel vaak verwijzingen naar "ho's" en "pimps." Ook als de rest van het nummer helemaal niet over prostitutie gaat. En allebei die woorden worden ook regelmatig gebruikt voor mensen die helemaal niets met de prostitutie temaken hebben. Dat is ook lastig voor mij om te zien wat ik ermee moet. Het zijn er ook best veel. Ze wegen dus flink mee. Als ik ze zou tellen, dan.

Ik tel die songs niet. Niet om het één of ander, maar ze zijn gewoon geen liedjes waarin het echt over prostitutie gaat. In de meeste van die liedjes wordt er niets over prostitutie gezegd, en gebruiken ze de term pimp of ho gewoon om mannen en vrouwen mee aan te geven. Er zijn er een handjevol waar echt prostitutie wordt genoemd, en dan is het steevast stoere pooiers die trots zijn op hoe ze hun meisjes uitbuiten. Die tel ik wel mee. En ondanks de vrolijke toon, als het beschrijven van de ellendetoestanden!

Ellende: 0
Alleen ellende: 174
Op tegenspraak: 0
Geen ellende: 22

Boeken
Er komen veel boeken uit waarin prostitutie langskomt. Soms zijn het hele anti-prostitutie-pamfletten, soms is het gewoon een romannetje waar de schrijver laat zien hoe diep het personage is gezonken door hem om te laten gaan met een hoer. Ik heb het maar beperkt tot de Nederlandse literatuur van de laatste vijf jaar, en dan niet eens alleen de grote schrijvers. Wel groot genoeg dat ik genoeg informatie kon vinden óver het boek, want ik ga niet elk boek helemaal lezen!

Ellende: 12
Alleen ellende: 392
Op tegenspraak: 17
Geen ellende: 24

Films
Er komen een hoop films in de bioscoop, en er zijn er nog veelmeer die dat nooit halen. We hebben het over de publieke opinie, dus ik heb het maar gehouden bij de films die in de bioscopen hebben gedraaid. Dat is ook omdat ik niet alle films kan gaan kijken! Films kosten veel tijd, en zo leuk is dat ookweer niet, vooral omdat er toch wel héél veel ellende wordt uitgemolken.

Ellende: 9
Alleen ellende: 411
Op tegenspraak: 0
Geen ellende: 33

Websites
Als je wil tellen wat je verteld wordt door de media, is het nuttig om te kijken naar de media die ik hierboven al afgehandeld heb. Maar met Internet is er veel meer gekomen dan alleen de traditionele massamedia. Nu kan ik bijvoorbeeld met mijn blogje iedereen bereiken die me op Google opzoekt, of een koppeling naar mijn site krijgt. Er wordt heel wat afgeschreven!

Zoveel zelfs dat je hele rare dingen moet doen. Google zegt dan wel dat ze miljoenen websites voor je hebben gevonden, maar als je er duizend hebt bekeken, kapt Google ermee en zegt dat je de rest niet krijgt. Nou kan je duizend zoekresultaten wel genoeg vinden, maar juist de persoonlijke obscure sitejes laat Google dan niet zien, dus ik schakelde mijn goeroe maar in om de rest te krijgen.

Ik heb me maar beperkt tot het laatste jaar. Dat leek me wel een goede termijn, want ik had al letterlijk duizenden websites om doorheen te pluizen. Daar kan natuurlijk wel over gezegd worden dat dan dìt jaar misschien er veelmeer websites waren waar ellende wordt gepredikt over prostitutie, maar wie dat wil geloven verdient het om dan zelf maar door tienduizenden websites heen te lezen uit andere jaren. Ga dat vooral doen.

De meeste websites zijn korte stukjes op blogs en kleine persoonlijke websites, vaak om kort te vertellen dat een bepaald verbiedertjesclubje dat om geld bedelt zó góéd bézig is, en dat ze daarom voor die zieligheidsfabriek een flinke mep geld hebben opgehaald. Daar zijn ze dan trots op. Daar hoort vaak een kort stukje bij over hoe erg de prostitutie is, en ik kan weer zuchtend een turfje zetten.

Er zijn veel porno- en semipornosites die flirten met prostitutie. Er zijn best veel amateurpornosites waar dat ook gebeurt. Die zijn veel hoervriendelijker. Ik heb me wel afgevraagd of je porno nou mee moest tellen of niet, maar ik heb het maar gewoon gedaan. Anders heb ik nog meer grenzen om iedere keer af te tekenen, en mensen zouden daardoor al dat werk in een slecht daglicht kunnen zetten.

Ellende: 1918
Alleen ellende: 7346
Op tegenspraak: 107
Geen ellende: 478

Het zijn grote, indrukwekkende getallen, maar eigenlijk zijn websites het snelste om aan te zien waar ze thuishoren. Je kan vaak binnen een paar tellen al een website beoordelen, en dan kan je door naar de volgende. Het werd een beetje een spelletje om de cijfers zo hoog mogelijk te laten worden, ookal zei zelfs mijn statistiekmannetje aan het eind dat het er niet meer toe deed als ik het nog hoger liet oplopen!

Facebook
Dit was voor mij de makkelijkste. Ik kom namelijk nooit op Facebook, omdat het een ramp is met de privacy. Daar heb ik mijn internetgoeroe voor ingeschakeld, want die kan daar makkelijk bij. Die heeft voor mij Facebook-pagina's "gecrawled en geharvest" waar iets over prostitutie wordt gezegd, en dat was veel makkelijker om door te spitten dan alle andere soorten sites. Gelukkig had hij de duplicaten en de reposts er al voor me uitgehaald.

Ellende: 194
Alleen ellende: 768
Op tegenspraak: 10
Geen ellende: 22

YouTube
Misschien is na Google Youtube wel de belangrijkste site van het Internet. Er is voor iedereen wat wils, en er staat echt heel veel op. En heel veel waarvan ik dacht: "wat moet ik hier nou mee?" Bijvoorbeeld Theo en Thea, met hun stukje over prostitutie. Of al die Roemeense filmpjes over prostitutie, die door hetzelfde zoekwoord tevoorschijnkomen. Ik heb maar gekeken of het iets over Nederlandse prostitutie zei, en ik heb gesorteerd door de meest bekeken filmpjes bovenaan te laten zetten.

Ellende: 199
Alleen ellende: 904
Op tegenspraak: 82
Geen ellende: 31

Twitter
Twitter is een hele grote afwijking. Daar zijn namelijk een aantal hele sterke hoeren die hun mondje roeren. Dat medium is heel goed in reakties op elkaar tonen, en daar kunnen gewone mensen dus met de grote stemmen in debat. Niemand heeft zijn eigen veilige plekje op Twitter, elk gesprek is openbaar. Dat is een heel uniek medium, en omdat het je dwingt om kort te zijn als je schrijft, is het erg op het scherpst van de snede argumenteren.

De verdeling die ik hier kan maken is natuurlijk net anders. Als ik per bijdrage ("Tweet") ga kijken, is er maar ruimte voor heel weinig nuance. Maar door mijn superlieve goeroe kon ik veel makkelijker kijken naar alle accounts die de afgelopen tijd over prostitutie hebben getwitterd, en kan ik zien wat het totaal van hun bijdrages voor plaatje maakt. Dat kostte me veel meer tijd en moeite dan ik dacht.

Ik zou kunnen kijken per account. Sommige mensen schrijven veel meer dan anderen. Dat ziet er soms raar uit. De anti-prostitutie-accounts schrijven ongeveer evenveel als de prostituees zelf, maar er zijn veel minder prostituees die over prostitutie schrijven dan mensen die een commentaartje plaatsen omdat ze wat op TV hebben gezien. Als het gaat om wat mensen tegenkomen, is dat lastig om mee om te gaan.

Op Facebook heb je "plekjes" die je kan tellen. Mensen komen op die facebookpagina's terecht, en krijgen dan de boodschap mee die daar is. Op Twitter werkt dat anders. Daar is het net wie je leest, en dat kan zijn omdat je iemand in je volglijst hebt, of omdat iemand je persoonlijk benadert. Dat is zo makkelijk niet. De meeste mensen lezen vooral hun vrienden en BN'ers, en dan kom je weinig tegen.

Aan de andere kant wordt er veel van elkaar geretweet, en wat een BN'er schrijft kan heel ver komen via vriendennetwerken. En de hoeren aarzelen niet om iemand aan te spreken als die openbaar zich over prostitutie uitspreekt. Dat zorgt ervoor dat ze bestwel veel bereik hebben, door gewoon de gesprekken over prostitutie op te zoeken en zich erin te mengen. Dat maakt het moeilijk. Ik heb het maar gehouden bij het tellen van bijdrages:

Ellende: 1820
Alleen ellende: 2870
Op tegenspraak: 1140
Geen ellende: 1227

Officiële voorlichting
Wat we horen komt niet alleen van personen en bedrijven af, de overheid laat ook heel veel horen via allerlei kanalen. Dat zijn persberichten, uitspraken in interviews, krantjes en antwoorden op kamervragen, burgemeesterstoespraken en open voorlichtingsavonden, politieberichten en OM-publicaties. Daar reken ik ook voorlichtingscampagnes bij die de overheid in het onderwijs verspreidt, want dat noem ik ook openbaar.

Wie het een beetje heeft gevolgd allemaal met hoe de overheid dat aanpakt, zal helemaal niet verbaasd zijn van de resultaten. De overheid heeft namelijk een héle duidelijke houding over het onderwerp, en daar komt niets tussen. Het grootste dilemma was hoe gul ik moet zijn met het verschil tussen "alleen ellende" en "ellende," want het wordt heel snel maar één kategorie bij de overheid.

Ellende: 27
Alleen ellende: 539
Op tegenspraak: 0
Geen ellende: 0

Alles bijelkaar
Nee, ik ga niet alle uitingen bijelkaartellen en dat een overzicht noemen, want dan verdwijnt alles in de grote hoop met websites. Dat zou niet eerlijk zijn. Bovendien zit niemand nu op het puntje van zijn stoel te wachten om te zien welke kant het opgaat als je alles bijelkaar bekijkt. Het is heel duidelijk, verreweg is het verhaal waar de goegemeente in gelooft, het ellendeverhaal, zonder nuance of tegenspraak.

Iets wat ik ookwel interessant vond, was waar de bronnen van die verhalen lagen. Hoeveel eigen ervaringen, hoeveel van anderen, uiteindelijk waar het initiatief vandaankomt voor het verhaal wat ze vertellen. Dat heb ik niet zoveel geturfd dat ik er echt statistiek mee kan doen, maar ik wil het toch wel even laten zien:

Ambtenaren (OM, politie, burgemeester, politici): 719
Zieligheidsindustrie: 1299
Feministische bronnen: 424
Dwepers (mensen die het geil vinden om het slachtoffer
te spelen, bijv. Maria Mosterd) en hun uitgevers: 21
Anders: 8

Het is door de uitkomst van mijn kleine onderzoekje niet meer nodig, maar ik zeg het toch: àls er veel uitingen waren waar hun verhaal niet in wordt genoemd, àls het niet overheerste, dan was dat nòg niet hetzelfde als dat het onderbelicht, ontkend, verzwegen of verwaarloosd werd. Je hoeft niet de hele tijd iets te belijden omdat je het anders zou verzwijgen. Mensen hebben de ellendeporno echt wel gehoord. Drammen is alleen nodig als je weet dat het anders wordt behandeld als de onzin die het is. Mensen die drammen moet je nooit geloven.

Waarom horen we dan toch de hele tijd in boekjes en krantenartikelen de verbiedertjes zeuren dat het allemaal andersom is, en Nederland leeft in een hippiefantasie over dolgelukkige happy hookers? Zij kunnen ook lezen, zij kunnen ook de publicaties tellen. Zij hebben er zelfs het geld voor om het te láten doen. En zo moeilijk is het ook niet om het zelf te gaan doen, als je mijn cijfers niet vertrouwt.

Zet zelf je onderzoek op. Beslis wat je onderzoeksvragen gaan zijn, en doe het niet op je eigen gevoel, maar bedenk iedere keer dat je een oordeel velt over een programma, dat je het zou moeten onderbouwen waar je strengste leraar van school èn de maker van het programma bijzijn. Dat moet je houding zijn. Voor mij hielp dat wel met zorgvuldig zijn, weer een tipje van mijn statistiekmannetje.

Maar dat hebben de verbiedertjes duidelijk niet gedaan. Ookal kan dat best, en doen ze zo graag alsof ze van àlles op de hoogte zijn. Toch praten ze op hoge poten, en bóós, over dat we een vrolijk, romantisch idee hebben van prostitutie, en alles wat daarbijhoort, en dat zij niet gehoord worden, en dat het eens tijd is om de ellendeporno te gaan geloven en verkondigen. Zo boos worden over iets waarvan je zomaar kan zien dat het er niet is, dat is raar.

Als je bedenkt dat het hele verbiedertjescircus een slachtoffercultus is, ligt het opeens erg voor de hand. Ze willen de underdog spelen. Ze willen aandacht, en om die aandacht te krijgen jengelen ze dat ze geen aandacht krijgen, en worden verwaarloosd. Netzoals elk prinsesje dat meer dan tien minuten geen snoep of kadootje heeft gekregen. Ze krijgen alles wat ze willen, maar ze willen meer, en dus doen ze zielig. En dat werkt helaas.