Sorry jongens, maar ik kan officiëel niet meer mijn mail bijhouden. Zelfs met al die filters erop blijft er teveel over om op te antwoorden, en als ik een paar intensieve conversaties moet bijhouden, dan wordt het teveel om nog elke nieuwe mail aandacht te geven. Ik weet dat ik belangrijke mails over het hoofd zie nu, maar ik loop nu honderden mails achter, die allemaal aandacht moeten, en soms komen er mails onterecht in de filters, en die zie ik dan zelfs helemaal nooit.
Dan heb je ooknog mensen die op dezelfde conversaties telkens nieuwe mails sturen, zodat de hele conversatie naar boven wordt gehaald, en die gaat dan uit de afwerkvolgorde. Er zijn teveel mensen die verwachten dat ik onthou wie ze zijn. Als je me mail stuurt, doe ik echt mijn best om hem af te werken, maar ik kan niet meer van oud naar nieuw werken, dus er gaan gewoon mails niet beantwoord worden. Het spijt me, ik kan het allemaal niet meer bijhouden.
Ik blijf mijn best doen om iedereen antwoord te geven, maar ik kan echt niet meer eraan trekken dan nu, en ik heb ooknog een blog en een bedrijf om aan te denken. Als ik geen antwoord geef is het niet dat ik je niet belangrijk vind, maar waarschijnlijk ben ik je mail gewoon in de massa kwijtgeraakt. Dus als het belangrijk is, stuur het dan nog een keer, en als het niet belangrijk is, dan gewoon mijn excuses jongens, want ik had het ook liever anders gedaan.
donderdag 29 mei 2014
maandag 26 mei 2014
IJdelheid
Dit blogje is mijn uitlaatklep. Het is mijn manier om dingen aan de wereld te vertellen, en mijn hartje te luchten. Maar het is ook steedsmeer mijn manier geworden om de wereld wat te laten leren over wat de prostitutie nou ècht inhoudt. En voor mij is het ook een soort deurtje geworden waar andere meiden uit het vak op kloppen, die mij veel te leren hebben. Maar er zit ook ijdelheid bij, en daar gaat dit stukje over.
Ik werk aan mijn blog als een bezetene. Jullie zien het er waarschijnlijk niet aan, maar ik kan gemiddeld per stukje er zo tien uur mee bezigzijn. De stukjes die gewoon een mening of een anekdote zijn, heb ik met een uurtje of drie wel geschreven, maar de stukjes waar ik feiten voor moet controleren, en waarvoor ik moet kijken of ik niet de enige ben die iets vindt, duren heel erg lang.
Heel veel stukjes die ik schrijf, die komen omdat ik vind dat het móét. Dingen die ik wil dat ze er zijn. En dingen die ik heel belangrijk vind. Ik ben trots op de dingen die ik schrijf, want ik zie het niemand anders doen. Mijn blogje is een unieke plek op Internet, vind ik. In elk geval voor Nederland dan. Af en toe zit ik te kijken naar mijn eigen blog, en de duizenden reacties, en de stroom e-mails die ik erdoor krijg, en vind ik het iets heel groots geworden.
Ik voel me soms een soort boegbeeld van de ongeorganiseerde hoeren. Ik kan in discussies soms ineens verwijzingen zien naar mijn blogje. Dat zie ik nietzosnel gebeuren bij andere websites. Via Google kan ik zien dat er op internet bestwel veel mensen zijn geweest die het over me hebben gehad. Ik heb een vast plaatsje gekregen als een klein handjevol mensen iets over prostitutie uit willen leggen. En daar ben ik bestwel trots op.
Als ik uithaal naar het nieuws, of eens goed laat zien hoe de onderkant van de laars van de overheid eruitziet, of gewoon één van mijn antwoord-stukjes schrijf, dan heb ik het gevoel dat ik klappen uitdeel. Dat ik mensen confronteer, en dat ik door leugens en gemakkelijke gedachtes heenprik. Dat kikkert me op. Ik heb het gevoel dat ik terugsla. Ookal zijn die stukjes agressiever dan waar ik mee opgevoed ben.
En als ik dan zie dat sommige tegenstanders dan echt een beetje in het nauw komen, en hun verhaaltjes gaan aanpassen omdat ik wat geschreven heb, dan voelt dat als een enorme overwinning. Dan heb ik het idee dat ik echt een verschil heb gemaakt, en voel ik me ooknog nuttig voor mijn collega's. Ik voel me dan echt alsof ik maatschappelijk wat heb bijgedragen, ookal is het niet iets heel groots.
Maar soms zit ik te kijken naar "geen reacties" onder een stukje waar ik honderd uur aan heb gewerkt, en wat ik heel belangrijk en heel opzienbarend vond. En dan ben ik alleen dat meisje dat achter haar computertje zit in haar woonkamer, die zich eigenlijk een beetje belachelijk heeft gemaakt. Die eigenlijk zich een beetje heeft laten meeslepen door iets wat er niet toe doet.
Want ik word wel besproken, maar niet veel. En heel veel bezoekers op mijn site waren volgens hun zoekopdrachten waarschijnlijk meer op zoek naar porno, en kwamen maar per ongeluk bij me aan. Wie weet lezen die niet eens. Ik kan het niet zien aan mijn analytics. Het is alleenmaar een cijfertje wat verspringt. Niemand heeft er wat aan als mijn counter alleen maar verspringt.
Dit blog is niet een kleinigheidje. Ik ben er veel tijd aan kwijt. En ik niet alleen, er zijn steeds meer mensen bijgekomen die echt werk doen om te zorgen dat dit blogje informatiever wordt. En die doen allemaal moeite voor mij. Ik neem risico's met mijn identiteit door dit blog. Ik ben er tijd en geld aan kwijt. En als het alleen maar mijn tijd en geld was, dan was het nog nietzo erg.
Mijn hulpteam heeft soms ook heel duur betaald voor dit blog. Ze werken hard, ze stoppen er veel tijd in, en vooral omdat ik gewoon sommige dingen niet kan en hulp nodig heb. Maar ze betalen ook anders. Er is iemand van een opleiding afgeschopt, er zijn mensen die problemen met hun werkgever hebben. Door dit blog. En ik voel me dan heel verantwoordelijk om dat dan wel de moeite waard geweest te laten zijn. En soms heb ik dan mijn twijfels of ik wel goed bezig ben.
En soms dan denk ik: "Ben ik niet gewoon een narcist die zichzelf belangrijk vindt, en die zichzelf vooral zit te overtuigen dat ze goed werk doet?" Dan kan ik niet geloven dat het wat uitmaakt wat ik doe. Dan lijkt het allemaal zo dom en zo hol. En dan voel ik me alsof ik vijf en een half jaar mijn tijd heb zitten verdoen met iets waar niets door gaat veranderen.
Ik vind het fijn dat mensen meelezen, en ik vind het fijn dat mensen het interessant vinden, maar voor de meeste van mijn lezers is het toch vooral entertainment denk ik soms. Dat is ook goed, maar daar doe ik het dus niet voor! Ik voel me soms als toen ik vroeger exposeerde in een galerie, en de gasten eigenlijk alleen kwamen voor het netwerken, en niet eens keken naar wat ik had gemaakt.
Het lijkt wel vaker dat het vooral andere hoeren zijn die me snappen. Zelfs hoerenlopers hebben het meestal al moeilijk om te begrijpen waar het allemaal over gaat. Ik vind het fijn om die andere hoeren iets te geven waar ze kunnen zien dat ze niet de enige zijn, maar dan zou ik hetzelfde bereikt kunnen hebben met veel minder werk. En dan voel ik me dáár weer dom over. Het voelt alsof ik het nooit goed kan doen.
Soms gaat het zelfs zover dat ik denk dat ik een misleid meisje ben, die maar niet begrijpt dat ze alleen maar een freak show is voor de mensen, en dat de reacties die ze krijgt eigenlijk plagerijtjes zijn. Dat is een rare gedachte hoor, ik begrijp ook heel goed dat die niet bij de feiten past, maar vooral als het een latertje is geworden, dan heb ik soms een dipje en dan voel ik het gewoon zo.
Als ik zoektermen uitprobeer die mensen zouden gebruiken die ik op mijn blog zou willen hebben, dan komen die pas op de tiende pagina bij mij uit. Na websites die niets met het onderwerp te maken hebben, en vèr na de websites van verbiedertjes en de overheid, die geweldig goed in Google geplaatst zijn. Ik weet niet hoe dat komt, maar ik weet wel dat Google dat uitzoekt zodat je de meest relevante dingen eerst ziet. Dat kwetst me wel soms.
En na al dat werk lijkt het soms allemaal voor zo weinig. In de publieke discussie is er niets veranderd, er is niets doorgedrongen. Alleen hier en daar op margeplekken, vooral op het internet, kom je weleens tegen dat mensen me aanhalen, maar meestal wordt dàt weer wel gewoon genegeerd. En de mensen die mij aanhalen, zijn ook de mensen die zonder mij ook wel zouden weten hoe het zit.
Ik weet dat ik zit te zeuren. Maar het is wel zo. Ik kan me soms echt niet meer voorstellen dat wat ik doe, de moeite waard is. En ik zit nu niet naar steun te hengelen. Ik weet dat er mensen rotsvast achter me staan. Het komt niet doordat mensen niet ondersteunend genoeg zijn, want ik ben bijna verlegen van hoeveel hulp me wordt aangeboden. En hoeveel lof ik krijg. Ik vraag me alleen soms af, of het alles wel waard is.
Ik werk aan mijn blog als een bezetene. Jullie zien het er waarschijnlijk niet aan, maar ik kan gemiddeld per stukje er zo tien uur mee bezigzijn. De stukjes die gewoon een mening of een anekdote zijn, heb ik met een uurtje of drie wel geschreven, maar de stukjes waar ik feiten voor moet controleren, en waarvoor ik moet kijken of ik niet de enige ben die iets vindt, duren heel erg lang.
Heel veel stukjes die ik schrijf, die komen omdat ik vind dat het móét. Dingen die ik wil dat ze er zijn. En dingen die ik heel belangrijk vind. Ik ben trots op de dingen die ik schrijf, want ik zie het niemand anders doen. Mijn blogje is een unieke plek op Internet, vind ik. In elk geval voor Nederland dan. Af en toe zit ik te kijken naar mijn eigen blog, en de duizenden reacties, en de stroom e-mails die ik erdoor krijg, en vind ik het iets heel groots geworden.
Ik voel me soms een soort boegbeeld van de ongeorganiseerde hoeren. Ik kan in discussies soms ineens verwijzingen zien naar mijn blogje. Dat zie ik nietzosnel gebeuren bij andere websites. Via Google kan ik zien dat er op internet bestwel veel mensen zijn geweest die het over me hebben gehad. Ik heb een vast plaatsje gekregen als een klein handjevol mensen iets over prostitutie uit willen leggen. En daar ben ik bestwel trots op.
Als ik uithaal naar het nieuws, of eens goed laat zien hoe de onderkant van de laars van de overheid eruitziet, of gewoon één van mijn antwoord-stukjes schrijf, dan heb ik het gevoel dat ik klappen uitdeel. Dat ik mensen confronteer, en dat ik door leugens en gemakkelijke gedachtes heenprik. Dat kikkert me op. Ik heb het gevoel dat ik terugsla. Ookal zijn die stukjes agressiever dan waar ik mee opgevoed ben.
En als ik dan zie dat sommige tegenstanders dan echt een beetje in het nauw komen, en hun verhaaltjes gaan aanpassen omdat ik wat geschreven heb, dan voelt dat als een enorme overwinning. Dan heb ik het idee dat ik echt een verschil heb gemaakt, en voel ik me ooknog nuttig voor mijn collega's. Ik voel me dan echt alsof ik maatschappelijk wat heb bijgedragen, ookal is het niet iets heel groots.
Maar soms zit ik te kijken naar "geen reacties" onder een stukje waar ik honderd uur aan heb gewerkt, en wat ik heel belangrijk en heel opzienbarend vond. En dan ben ik alleen dat meisje dat achter haar computertje zit in haar woonkamer, die zich eigenlijk een beetje belachelijk heeft gemaakt. Die eigenlijk zich een beetje heeft laten meeslepen door iets wat er niet toe doet.
Want ik word wel besproken, maar niet veel. En heel veel bezoekers op mijn site waren volgens hun zoekopdrachten waarschijnlijk meer op zoek naar porno, en kwamen maar per ongeluk bij me aan. Wie weet lezen die niet eens. Ik kan het niet zien aan mijn analytics. Het is alleenmaar een cijfertje wat verspringt. Niemand heeft er wat aan als mijn counter alleen maar verspringt.
Dit blog is niet een kleinigheidje. Ik ben er veel tijd aan kwijt. En ik niet alleen, er zijn steeds meer mensen bijgekomen die echt werk doen om te zorgen dat dit blogje informatiever wordt. En die doen allemaal moeite voor mij. Ik neem risico's met mijn identiteit door dit blog. Ik ben er tijd en geld aan kwijt. En als het alleen maar mijn tijd en geld was, dan was het nog nietzo erg.
Mijn hulpteam heeft soms ook heel duur betaald voor dit blog. Ze werken hard, ze stoppen er veel tijd in, en vooral omdat ik gewoon sommige dingen niet kan en hulp nodig heb. Maar ze betalen ook anders. Er is iemand van een opleiding afgeschopt, er zijn mensen die problemen met hun werkgever hebben. Door dit blog. En ik voel me dan heel verantwoordelijk om dat dan wel de moeite waard geweest te laten zijn. En soms heb ik dan mijn twijfels of ik wel goed bezig ben.
En soms dan denk ik: "Ben ik niet gewoon een narcist die zichzelf belangrijk vindt, en die zichzelf vooral zit te overtuigen dat ze goed werk doet?" Dan kan ik niet geloven dat het wat uitmaakt wat ik doe. Dan lijkt het allemaal zo dom en zo hol. En dan voel ik me alsof ik vijf en een half jaar mijn tijd heb zitten verdoen met iets waar niets door gaat veranderen.
Ik vind het fijn dat mensen meelezen, en ik vind het fijn dat mensen het interessant vinden, maar voor de meeste van mijn lezers is het toch vooral entertainment denk ik soms. Dat is ook goed, maar daar doe ik het dus niet voor! Ik voel me soms als toen ik vroeger exposeerde in een galerie, en de gasten eigenlijk alleen kwamen voor het netwerken, en niet eens keken naar wat ik had gemaakt.
Het lijkt wel vaker dat het vooral andere hoeren zijn die me snappen. Zelfs hoerenlopers hebben het meestal al moeilijk om te begrijpen waar het allemaal over gaat. Ik vind het fijn om die andere hoeren iets te geven waar ze kunnen zien dat ze niet de enige zijn, maar dan zou ik hetzelfde bereikt kunnen hebben met veel minder werk. En dan voel ik me dáár weer dom over. Het voelt alsof ik het nooit goed kan doen.
Soms gaat het zelfs zover dat ik denk dat ik een misleid meisje ben, die maar niet begrijpt dat ze alleen maar een freak show is voor de mensen, en dat de reacties die ze krijgt eigenlijk plagerijtjes zijn. Dat is een rare gedachte hoor, ik begrijp ook heel goed dat die niet bij de feiten past, maar vooral als het een latertje is geworden, dan heb ik soms een dipje en dan voel ik het gewoon zo.
Als ik zoektermen uitprobeer die mensen zouden gebruiken die ik op mijn blog zou willen hebben, dan komen die pas op de tiende pagina bij mij uit. Na websites die niets met het onderwerp te maken hebben, en vèr na de websites van verbiedertjes en de overheid, die geweldig goed in Google geplaatst zijn. Ik weet niet hoe dat komt, maar ik weet wel dat Google dat uitzoekt zodat je de meest relevante dingen eerst ziet. Dat kwetst me wel soms.
En na al dat werk lijkt het soms allemaal voor zo weinig. In de publieke discussie is er niets veranderd, er is niets doorgedrongen. Alleen hier en daar op margeplekken, vooral op het internet, kom je weleens tegen dat mensen me aanhalen, maar meestal wordt dàt weer wel gewoon genegeerd. En de mensen die mij aanhalen, zijn ook de mensen die zonder mij ook wel zouden weten hoe het zit.
Ik weet dat ik zit te zeuren. Maar het is wel zo. Ik kan me soms echt niet meer voorstellen dat wat ik doe, de moeite waard is. En ik zit nu niet naar steun te hengelen. Ik weet dat er mensen rotsvast achter me staan. Het komt niet doordat mensen niet ondersteunend genoeg zijn, want ik ben bijna verlegen van hoeveel hulp me wordt aangeboden. En hoeveel lof ik krijg. Ik vraag me alleen soms af, of het alles wel waard is.
zondag 25 mei 2014
Thuiswerkrazzia en ander nieuws
Het is een onhandige dag ervoor, maar het is tijd voor een nieuwsstukje. Anders loopt het allemaal weer zo op.
Nieuws over Mensenhandel In en Uit Beeld II
Ik heb over het rapport zelf al een stukje geschreven, maar ik heb het nieuws nog niet behandeld. Het is eigenlijk weer zo'n gedoe als met die vrijspraken een poosje terug, overheidsdiensten die elkaar gaan beschuldigen dat ze niet genoeg doen, omdat de resultaten van de heksenjacht toch tegenvallen als je die verhalen echt gelooft waar ze de hele tijd mee werken.
Dettmeijer haalt uit naar de opsporing en de rechters, en het ministerie van Veiligheid gaat in de pers om te zeggen dat het niet aan hen ligt. Er worden meer mensen gepakt, meer mensen veroordeeld, en de straffen zijn zwaarder, dus dat betekent toch dat er beter recht wordt gedaan? In een ideale rechtstaat zouden alle Nederlanders morgen levenslang krijgen, maar daar komen we maar met één stapje tegelijk.
Ja, het is een flauwe grap, maar ik word het zo zat dat niemand zich afvraagt of altijd maar meer, meer, meer straffen wel zo'n goed idee is, en of iemand er wel wat aan heeft, en of het wel terecht is, en of het wel zo zit als mensen willen denken. Want de onwil en de gekte zit er steeds meer in. Tijdens een zitting waarbij een vrouw die meiden wegwijs maakte in Groningen was een officier van justitie een rechter aan het uitleggen dat complimentjes maken in de waaier van gedrag hoort die mensenhandel is.
Thuiswerkrazzia
Vanwege het harde werk om het nieuwste rapport van de Nationaal Rapporteur Mensenhandel door te prikken, heb ik weinig geschreven over het nieuws. In mijn reacties, maar vooràl in mijn mail, heb ik wel al opmerkingen gehad dat ik nog niets geschreven heb over de thuiswerkrazzia van vorige week woensdag. Daar had ik sneller op kunnen reageren, maar dan had ik ook weinig toegevoegd, en jullie komen zelf het mainstream nieuws toch wel tegen. Ik heb eerst gewacht tot ik wat meer had gehoord viavia.
Het is al langer onrustig in de thuiswerksector. Er wordt heel veel gejaagd op de vrije meiden. Die woensdag was het alleen dat er nu honderd adressen tegelijk overvallen werden. Maar de dagen ervoor en erna zijn er ook meiden overvallen. Alleen nietzo massaal. De overvallen gaan zoals we ze kennen. De politie komt achter je locatie, ofwel door een klant, ofwel door een verlink-actie, maar meestal door zich als je klant voor te doen, en dan komen ze aan je deur.
Zoals je in dit fragment kan horen geven ze je onjuiste informatie. Ze lopen bijvoorbeeld vooruit op de WRP, dat in Nederland voor jezelf werken zonder vergunning illegaal is. Dan proberen ze je te polsen of je bereid bent tot een pooierverhaal, maar in deze sector vang je dan meestal gewoon bot. Ze gaan door je huis heen om te kijken of ze iets kunnen vinden waar ze je mee klemhebben, en daarna gaan ze weg, en maken ze een bestuurlijke rapportage.
Die bestuurlijke rapportage betekent dat ze je gemeente melden dat je bedrijfsmatig hoert. Voor de politie is het eigenlijk altijd bedrijfsmatig, dat hoeven ze ook niet uit te leggen. De gemeente heeft daarna ook niets meer te bewijzen, want de politierapportage is heilig bij de rechter, dus die kunnen je zo aanpakken als ze willen. Boetes per kwart ton, huisuitzettingen, het ligt eraan per gemeente wat ze van je willen. Sowieso maken ze je werk kapot.
Ik heb dat jaren geleden al aan de hand gehad, en toen was de gemeente nog ongeoefend, en had ik goede advocaten, dus kon ik nog een vergunning afdwingen. Dat is voor de meeste meiden niet weggelegd. Die razzia's zijn bedoeld om hoeren weg te pesten, en daar zijn ze ook op afgestemd. Ze zeggen wel dat ze op zoek zijn naar mensenhandel, maar dat is gewoon een wassen neus. Kijk maar hoeveel ze botvangen.
Er zijn toch arrestaties? Ja, maar een arrestatie voor mensenhandel is zo gebeurd. Als je een vriend hebt in je huis terwijl je klanten ontvangt, en jullie zijn bronlanders, en je verpraat je even, dan is het mis. Ook als er geen dwang is, ook als er geen uitbuiting is, dat verzint de politie er zelf wel bij. Je moet goed oppassen om je vent uit de lik te houden als hoer. Lees hier en hier maar.
Je ziet dus ook dat er mensen worden gearresteerd vanwege illegaliteit en omdat mensen zich niet kunnen legitimeren. Dat is ook wel meteen met paardenmiddelen werken, zoiets gebeurt niet met mensen buiten de prostitutie. Maar ja, wij zijn zogenaamd legaal, maar we worden zeker niet zo behandeld, vooral niet door de politie. En die ene voor drugs, dat kan ook zoveel zijn. Ik heb geen idee of dat terecht is, maar ik ga er zéker niet vanuit.
De pers staat achter de politie, en maakt het liefst het nog een stukje sappiger. Het is vreemd om te lezen dat de politie een gangbangparty aantrof, alsof ze het raar vinden dat die er zijn als je op de advertentie voor een gangbangparty reageert. In sommige woonhuizen waren kinderen aanwezig. Alsof het raar is dat je je kind in huis hebt. De suggestie is sappig, omdat je het kan laten klinken als iets smerigs, omdat kinderen betròkken zouden zijn.
Jagen doen ze op basis van signalen. Je kan onder de éénentwintig zijn, wat nu nog legaal is maar wel voor politieaandacht zorgt, je kan pijpen zonder condoom aanbieden, ookal is dat ook niet illegaal en bijna standaard geworden, je kan te ruime openingstijden hebben, en je bent natuurlijk ook de sjaak als je met een andere meid samenwerkt en samenwoont, want dan is het natuurlijk meteen een bedrijf.
Het is jammer dat de pers er zo onkritisch over is, en dat ze klakkeloos overnemen dat het gaat om bestrijding van mensenhandel. Want dit is gewoon opruimen van hoeren. Zoals ze al jaren doen. De meiden worden gestraft, maar de gevolgen van zo'n actie voor een meid, daar is de pers niet in geïnteresseerd. Pas op, thuiswerkers! Escort of ontvangster, ze jagen op ons.
Goed stukje van Marijke
Wie regelmatig leest wat ik in mijn sidebar als "de moeite waard" heb staan, had dit zelf al gelezen, maar dit is zo'n mooi stukje dat ik het nog wel even op mijn blog wil noemen. Het gaat om een stukje van Marijke, die eens in een wereldwijd perspectief laat zien hoe de zieligheidsindustrie werkt. Het is niet alleen in Nederland zo, en pas na het lezen bedacht ik dat mensen makkelijker zullen begrijpen hoe die industrie met ons omgaat, als ze het in het buitenland zien. En het is gewoon een steengoed stukje!
Nieuws over Mensenhandel In en Uit Beeld II
Ik heb over het rapport zelf al een stukje geschreven, maar ik heb het nieuws nog niet behandeld. Het is eigenlijk weer zo'n gedoe als met die vrijspraken een poosje terug, overheidsdiensten die elkaar gaan beschuldigen dat ze niet genoeg doen, omdat de resultaten van de heksenjacht toch tegenvallen als je die verhalen echt gelooft waar ze de hele tijd mee werken.
Dettmeijer haalt uit naar de opsporing en de rechters, en het ministerie van Veiligheid gaat in de pers om te zeggen dat het niet aan hen ligt. Er worden meer mensen gepakt, meer mensen veroordeeld, en de straffen zijn zwaarder, dus dat betekent toch dat er beter recht wordt gedaan? In een ideale rechtstaat zouden alle Nederlanders morgen levenslang krijgen, maar daar komen we maar met één stapje tegelijk.
Ja, het is een flauwe grap, maar ik word het zo zat dat niemand zich afvraagt of altijd maar meer, meer, meer straffen wel zo'n goed idee is, en of iemand er wel wat aan heeft, en of het wel terecht is, en of het wel zo zit als mensen willen denken. Want de onwil en de gekte zit er steeds meer in. Tijdens een zitting waarbij een vrouw die meiden wegwijs maakte in Groningen was een officier van justitie een rechter aan het uitleggen dat complimentjes maken in de waaier van gedrag hoort die mensenhandel is.
Thuiswerkrazzia
Vanwege het harde werk om het nieuwste rapport van de Nationaal Rapporteur Mensenhandel door te prikken, heb ik weinig geschreven over het nieuws. In mijn reacties, maar vooràl in mijn mail, heb ik wel al opmerkingen gehad dat ik nog niets geschreven heb over de thuiswerkrazzia van vorige week woensdag. Daar had ik sneller op kunnen reageren, maar dan had ik ook weinig toegevoegd, en jullie komen zelf het mainstream nieuws toch wel tegen. Ik heb eerst gewacht tot ik wat meer had gehoord viavia.
Het is al langer onrustig in de thuiswerksector. Er wordt heel veel gejaagd op de vrije meiden. Die woensdag was het alleen dat er nu honderd adressen tegelijk overvallen werden. Maar de dagen ervoor en erna zijn er ook meiden overvallen. Alleen nietzo massaal. De overvallen gaan zoals we ze kennen. De politie komt achter je locatie, ofwel door een klant, ofwel door een verlink-actie, maar meestal door zich als je klant voor te doen, en dan komen ze aan je deur.
Zoals je in dit fragment kan horen geven ze je onjuiste informatie. Ze lopen bijvoorbeeld vooruit op de WRP, dat in Nederland voor jezelf werken zonder vergunning illegaal is. Dan proberen ze je te polsen of je bereid bent tot een pooierverhaal, maar in deze sector vang je dan meestal gewoon bot. Ze gaan door je huis heen om te kijken of ze iets kunnen vinden waar ze je mee klemhebben, en daarna gaan ze weg, en maken ze een bestuurlijke rapportage.
Die bestuurlijke rapportage betekent dat ze je gemeente melden dat je bedrijfsmatig hoert. Voor de politie is het eigenlijk altijd bedrijfsmatig, dat hoeven ze ook niet uit te leggen. De gemeente heeft daarna ook niets meer te bewijzen, want de politierapportage is heilig bij de rechter, dus die kunnen je zo aanpakken als ze willen. Boetes per kwart ton, huisuitzettingen, het ligt eraan per gemeente wat ze van je willen. Sowieso maken ze je werk kapot.
Ik heb dat jaren geleden al aan de hand gehad, en toen was de gemeente nog ongeoefend, en had ik goede advocaten, dus kon ik nog een vergunning afdwingen. Dat is voor de meeste meiden niet weggelegd. Die razzia's zijn bedoeld om hoeren weg te pesten, en daar zijn ze ook op afgestemd. Ze zeggen wel dat ze op zoek zijn naar mensenhandel, maar dat is gewoon een wassen neus. Kijk maar hoeveel ze botvangen.
Er zijn toch arrestaties? Ja, maar een arrestatie voor mensenhandel is zo gebeurd. Als je een vriend hebt in je huis terwijl je klanten ontvangt, en jullie zijn bronlanders, en je verpraat je even, dan is het mis. Ook als er geen dwang is, ook als er geen uitbuiting is, dat verzint de politie er zelf wel bij. Je moet goed oppassen om je vent uit de lik te houden als hoer. Lees hier en hier maar.
Je ziet dus ook dat er mensen worden gearresteerd vanwege illegaliteit en omdat mensen zich niet kunnen legitimeren. Dat is ook wel meteen met paardenmiddelen werken, zoiets gebeurt niet met mensen buiten de prostitutie. Maar ja, wij zijn zogenaamd legaal, maar we worden zeker niet zo behandeld, vooral niet door de politie. En die ene voor drugs, dat kan ook zoveel zijn. Ik heb geen idee of dat terecht is, maar ik ga er zéker niet vanuit.
De pers staat achter de politie, en maakt het liefst het nog een stukje sappiger. Het is vreemd om te lezen dat de politie een gangbangparty aantrof, alsof ze het raar vinden dat die er zijn als je op de advertentie voor een gangbangparty reageert. In sommige woonhuizen waren kinderen aanwezig. Alsof het raar is dat je je kind in huis hebt. De suggestie is sappig, omdat je het kan laten klinken als iets smerigs, omdat kinderen betròkken zouden zijn.
Jagen doen ze op basis van signalen. Je kan onder de éénentwintig zijn, wat nu nog legaal is maar wel voor politieaandacht zorgt, je kan pijpen zonder condoom aanbieden, ookal is dat ook niet illegaal en bijna standaard geworden, je kan te ruime openingstijden hebben, en je bent natuurlijk ook de sjaak als je met een andere meid samenwerkt en samenwoont, want dan is het natuurlijk meteen een bedrijf.
Het is jammer dat de pers er zo onkritisch over is, en dat ze klakkeloos overnemen dat het gaat om bestrijding van mensenhandel. Want dit is gewoon opruimen van hoeren. Zoals ze al jaren doen. De meiden worden gestraft, maar de gevolgen van zo'n actie voor een meid, daar is de pers niet in geïnteresseerd. Pas op, thuiswerkers! Escort of ontvangster, ze jagen op ons.
Goed stukje van Marijke
Wie regelmatig leest wat ik in mijn sidebar als "de moeite waard" heb staan, had dit zelf al gelezen, maar dit is zo'n mooi stukje dat ik het nog wel even op mijn blog wil noemen. Het gaat om een stukje van Marijke, die eens in een wereldwijd perspectief laat zien hoe de zieligheidsindustrie werkt. Het is niet alleen in Nederland zo, en pas na het lezen bedacht ik dat mensen makkelijker zullen begrijpen hoe die industrie met ons omgaat, als ze het in het buitenland zien. En het is gewoon een steengoed stukje!
vrijdag 23 mei 2014
Mensenhandel in en buiten beeld II
We hebben weer een een rapport van de Nationaal Rapporteur waar ik opin mag gaan. Dat mag ook weleens wat minder, er komt zoveel onzin uit dat kantoor, het is niet bij te houden. Dit stukje is eigenlijk onhandig, omdat ik nog niet weet waar dit rapport voor aangehaald gaat worden, maar ik vind wel dat ik vanwege de heisa er wat over moet schrijven.
Het is een cijferrapport, dus ik heb er mijn statistiekmannetje naar laten kijken. Zoals alle cijfers over prostitutie is ook dit weer vooral onzin. Het heeft te maken met rechten, dus ik heb Bouche ernaar laten kijken. Ik heb er zelf ook met veel moeite doorheen gelezen, ookal heb ik niet elke pagina helemaal bestudeerd. Er is best veel werk in gaan zitten. Het resultaat was danook heel veel tekst, en ik weet dat dit soort stukjes toch al slecht gelezen worden, dus ik ga het zo kort mogelijk houden.
Er is veelteveel om opintegaan. Niet alleen omdat het vierhonderddertig bladzijdes lang is, en veel moeilijke tabellen en berekeningen heeft, maar zoals Bouche het zegt:
Als we het hanteerbaar willen houden moeten we ons gaan bepalen tot kritiek op dit rapport en dier kwaliteit, kritiek op het beleid en handelen van de NRM, kritiek op de MH-wet en dier toepassing, of op de wijze dat dit rapport door media en politiek wordt gebruikt. Als we alles proberen te doen zijn we nooit klaar, en lijken we ons ook te overgrijpen, hoe gedegen onze kritiek ook zijn moge.
Daar heeft ze wel gelijk aan, dus we hebben besloten om dit stukje maar gewoon te maken om mensen te wijzen op wat er nou aan het rapport scheelt, want dat is toch het nieuwtje waar ik opinhaak. Bovendien is het ook het enige waar nog geen herhaling inzit. Ik kan over hoe de media inhaakt op dit rapport in mijn volgende nieuwsstukje wel schrijven. Dit moet de deur uit.
De toon van het rapport is anders dan wat je leest in het voorwoord. Het is meteen ook het enige stuk dat is geschreven met het taalgebruik hoe de Rapporteur zelf schrijft. Het is een onlogisch hersenspinsel. Het begint ermee dat meten weten is, en dat goed meten zorgt dat je weet wat je moet doen, maar tegelijk wordt er door de Rapporteur altijd voor gepleit om meer kaf bij het koren te doen om hogere cijfers te krijgen. Die spagaat zit wel door het hele rapport heen. Bouche noemt dat "doublethink."
Het rapport probeert de cijfers die het BNRM krijgt van CoMensha en de politie te gebruiken om beter te begrijpen hoe de mensenhandel werkt. Daar heeft mijn statistiekmannetje nogal wat over te zeggen, maar die laat ik straks even aan het woord. In het hele rapport kom je tegen dat de cijfers volgens de schrijvers iets laten zien, waarvan ze niet snappen hoe het kan. Meestal is dat wel duidelijk hoe dat werkt als je een beetje je verdiept hebt in hoe het echt zit.
Ik ga niet verder dan de stukken van het rapport die over prostitutie gaan. Van die andere dingen heb ik toch geen verstand, maar het zal niet beter zijn denk ik. Zoals er over mensenhandel wordt gepraat, als iets waar de slachtoffers niets aan hebben, en de mensenhandelaar een gemene schurk is die alles opstrijkt, zo is het niet vaak natuurlijk. Je zal veel vaker iets tegenkomen dat ingewikkelder is. Maar daar is in de emotie geen ruimte voor.
Je ziet in het hele rapport telkens het woord "slachtofferM" staan. Dat komt omdat de gegevens waar dit rapport over gaat niet de aantallen slachtoffers beschrijven, maar de aantallen mógelijke slachtoffers. Het is dus een heel rapport gebouwd op gebakken lucht, want we weten wel hoe makkelijk de politie iets mensenhandel vindt. Ze beschrijven het ook zelf in het rapport:
Alweer zien we dat CoMensha-gegevens vaak alleen aangeven dat iemand is uitgebuit in "de prostitutie," maar dat ze niet kunnen zeggen in wàtvoor prostitutie. Dat is heel raar als je denkt dat het hier gaat om echte gegevens. Ik denk dat ik wel weet wat het betekent. Het is genoeg om te zeggen dat er prostitutie aanvastzit, en dan hoef je geen verder verhaal meer te hebben voor je turfje. Het gaat hier om vermoedens en gevoelens die zo vaag zijn, dat je er nieteens aan kan verbinden hoe die prostitutie in dit geval eruit zou zien.
Ik kon bijna mijn lachen niet inhouden toen er een stukje in het rapport het erover had hoe nu de raamprostitutie in Utrecht geregeld is, en dat ook nog op een vrolijke toon alsof ze daar verstandig bezig waren geweest. Ze doen gewoon alsof de raamprostitutie in Utrecht nog bestaat, ookal is die door dat wanbeleid dat ze aanprijzen helemaal kapotgemaakt, en zal je geen raamhoer meer achter een raam zien staan in de hele stad. Is dat voorbijgegaan aan de Rapporteur?
Er staat genoeg geklets in het rapport over hoe goed we wel niet bezig zijn met de mensenhandel nòg serieuzer aan te pakken. De task forces, beleidsgroepen en andere commissies vliegen je om je oren. Dat betekent eigenlijk niets. Het zijn alleen meer vergaderingen en meer hoge piefen die duur doen en beslissingen mogen nemen over dingen waar ze geen verstand van hebben. Van mijn belastinggeld.
Als je het stuk leest, valt je iets op dat Bouche "doublethink" noemt. Er worden tegenstrijdige dingen tegelijkertijd verkocht in dit rapport. Aan de ene kant betekent de enorme groep meldingen bij de Oostblokmeiden veel uitbuiting, maar aan de andere kant herinneren ze ons wel eraan dat uitbuiting niet nodig is voor mensenhandel bij Oostblokmeiden. We krijgen te horen dat mensenhandel per definitie mensenrechtenschending is, maar schending van je rechten is niet nodig om van mensenhandel te kunnen spreken.
Er wordt in de overheid veel gebruik gemaakt van een hinkstapsprong, vindt Bouche. Er is een prostituee, dus we zoeken er een pooier bij, dus dan is er een pooierrelatie, dus moet ze gedwongen zijn, dus persen we een verklaring af want we weten toch wel dat het raak is, dus er is een beschuldiging, dus hij is schuldig. Elk van deze stappen wordt door het huidige beleid van invullen en aannemen door politie, OM en rechters zo klein mogelijk gemaakt. De suggestie is telkenmale dat vervolging onterecht vastloopt op dit of gene element, dat als zaak van algemene bekendheid als niet bewijs behoevend mag worden behandeld.
Opvallend is dat in het onderhavige rapport beschouwingen van recente vrijspraken in hoger beroep ontbreken. Er is in geval van een Bulgaar en een Est al door hogere rechtbanken al kritiek geweest dat veroordelingen door deze hinkstapsprong de regels van de rechtsorde schenden, en tot veroordelingen op basis van verklaringen van één getuige, die nota bene door de politie en OM flink voorbewerkt is om tot een sussend herkenbare verklaring te komen.
Op pagina 75 staat een verhaaltje dat laat zien dat zelfs de Rapporteur wel begrijpt dat sommige stukken van de mensenhandelwet niet thuishoren in een land waar hoeren officiëel niet strafbaar zijn, maar dat we er toch maar mee doorgaan, en er ook mensen mee in de gevangenis zetten, omdat we geen figuur willen slaan bij andere landen. We willen het braafste jongetje van de klas zijn, ookal moeten we daar onrecht voor in ons rechtssysteem zetten.
Het is ook bij de Rapporteur wel duidelijk geworden wat voor onzinverhalen er worden opgehangen om een B9, nu B8/3 regeling te krijgen. Dat houdt dus in dat een illegaal een tijdelijke verblijfsstatus krijgt als hij zegt dat hij slachtoffer van mensenhandel is, en een permanente als hij goed meewerkt aan een veroordeling. Dat is al jaren onzinverhalen, maar de Rapporteur merkt zwakjes op dat er tòch sprake kàn zijn van mensenhandel ondanks het onzinverhaal.
Er wordt ook goed vastgehouden aan het barrièremodel. Dat betekent dat de overheid zoveel mogelijk dingen doet om het maar moeilijk te maken voor mensenhandelaren om hun werk te doen. De overheid heeft geen idee over hoe de prostitutie werkt, maar ze zijn wel goed in het lastig maken om je leven te leiden. Die barrièremodellen werken niet. De overheid en de Rapporteur geloven er wel in.
Maar zoals mijn statisticus al opmerkte, juist waar de barrières het hoogste zijn, bij de Oostblokmeiden uit landen die geen vol EU-lid zijn, die we het echt burokratisch moeilijk kunnen maken, daar heb je de meeste smokkelaars en helpers. Want die hebben zem juist nódig om over al die barrières heen te komen! Wat de overheid doet is de meiden onmogelijk maken om te werken zonder hulp. En die hulp, daar zeggen ze juist van dat ze die bestrijden!
Hoe meer barrières, hoe meer gedoe erop volgt. En daar zit natuurlijk wel wat in. Maar het rapport gaat daar niet opin. Het wordt juist vermeden, terwijl je nou juist kan zien dat het niet werkt, en dat zou een doorbraak zijn in het verbeteren van de positie van de meiden, en daarmee ook ze onafhankelijk maken van "uitbuiters." Daarom staat het ook in mijn eigen plan. Maar de Rapporteur is daar dus eigenlijk niet in geïnteresseerd.
Je hebt zoveel belachelijke dingen in het rapport. Rouleren wordt nog steeds gezien als een manier die ze gebruiken om uit het zicht van de politie te blijven, terwijl het juist een manier is om goed te verdienen en niet afgeperst te worden, terwijl het niets helpt tegen de politie omdat die overàl is. Elke soort werving noemen ze "ronselen." En zo door. De toon is zo onnodig, en zo ophitsend. Ik vind het kinderachtig.
Ze hebben het over psychische druk, en dat die samenmet ronselen door vriendschap of liefdesrelaties het meeste voorkomt als manier om te dwingen. En dat het best even in de opvang duurt om die invloed uit de hersens te spoelen. Ze vinden het ook onbegrijpelijk dat er meer geweld wordt gemeld tijdens de relatie, dan bij het ronselen en de prostitutie in "dwingen." Als je mijn pooierstukjes hebt gelezen, zie je wel waarom.
In het hele hoofdstuk over schadevergoedingen en "ontneming" van geld van veroordeelde mensenhandelaren zie je alleen dat het vaker, meer en sneller moet, maar nergens praten ze over de prikkeling om dan mensen vals te beschuldigen voor het geld. Dat is iets wat je af en toe toch al wel ziet, en vooral na spraakmakende dingen als het miljoen-meisje is het wel verleidelijk. De politie zegt het ook zonder schaamte tegen je, dat je veel geld kunt krijgen. Voor je verklaring.
Het rapport is ook heel raar met voorbeelden. Over geweld halen ze nog steeds Sneep en Visdief uit de kast, terwijl die zich afspeelden in de wild-west tijd toen de politie niets deed en de Angels en de Oostblokkers de rust nog niet hadden teruggebracht. Als voorbeeld voor hoe het met de jeugd is, komen ze met Fairfax County, een typisch Amerikaanse rel over meiden in een ghetto-gangstercultuur die zouden zijn gaan hoeren voor geld en drugs. Wat daar ook waar van is, en ik denk niet veel, het is niet de Nederlandse realiteit.
Pagina's 159 en 160 zitten zo vol met rare ideeën, daar heb ik zo weer voor maanden antwoordstukjes aan. Lees die twee bladzijdes maar zelf, en kijk maar hoe extreem ze denken over dat je niet serieus genomen moet worden als je tot slachtoffer bent verklaard. Ze praten over je alsof je in coma ligt, of een klein kind bent! Wat jij vindt of zegt, of wéét, het maakt niet uit, want de zedenagent kent je relatie beter dan jij. Het is hoe de Zweedse "false conciousness" ook in Nederland erin begint te kruipen.
Een poosje geleden had ik al wat geschreven over de Marechaussee, die steeds makkelijker dingen mensenhandel noemde en aan CoMensha meldde om te turven. Ik had al begrepen dat èlke hoer door de Marechaussee meteen als slachtoffer wordt gemeld, en dat blijkt ook wel te kloppen uit een stukje uit het rapport:
Iets nieuws in dit rapport, en wat je ook in de krant tegenkomt, is dat er uitgehaald wordt naar de "faciliteerders," dus de mensen die de mensenhandel mogelijk maken op de één of andere manier. Die zijn volgens de wet ook in gevaar voor straf, dus dan vindt de Rapporteur wel dat die dan ook aangepakt moeten worden. Want daar is ze erg op gericht. En het is een raar stelletje, die faciliteerders:
Ze wil ook dat er internetcensuur komt:
Dit hele rapport maakt pijnlijk duidelijk dat sommige mensen niet met wiskunde om kunnen gaan. Het ziet er uit als het resultaat van een troep Alfa's die een aantal lijsten cijfers door een (voor de softe wetenschappen dumbed down) statistiekpakket hebben getrokken en hebben gekeken welke correlaties dat pakket vindt in die data, om dat verder zonder nadenken tot causaties te promoveren. De eerste vuistregel in de wiskunde is altijd in de gaten te houden wat je aan het berekenen bent, zodat je bijvoorbeeld niet na eindeloos werken in een x=x situatie terechtkomt, of ergens steken laat vallen die je uitkomst onbruikbaar maken, en hier zijn zulke overwegingen duidelijk niet in het oog gehouden.
Een goed voorbeeld: de zogenaamde 'clusters'. Dit is zo duidelijk het resultaat van mensen die resultaten uit een statistiekpakket voor zoete koek slikken. Er komen drie groepen uit de statistiek naar voren als cluster, en die drie zijn *toevallig* de drie aandachtsgroepen van de melders. Iemand die in de gaten houdt van wat hij eigenlijk aan het berekenen is uit welke input ziet hier onmiddellijk een sampling bias opdoemen. De drie clusters zijn namelijk onmiddellijk herkenbaar als de drie vormen van contact die de overheid met hoeren heeft: De vluchtige controles in de aanloop (cluster 1), de honkvaste hoeren waar de druk rustig op opgebouwd kan worden (cluster 2) en de paniekende ouders/verzorgers die denken dat hun ontsporende puber met een loverboy uithangt (cluster 3). Allicht clusteren de opgegeven slachtoffers lekker dicht bij elkaar als de melder het formulier elke keer voor het turfje invult naar zijn eigen vooroordeel. Het feit dat de plots van de turfjes buiten de focus van de huidige hype massaal (27%!) worden afgedaan als outliers onderstreept dat alleen. De NRM kiest ervoor om de leerzame data weg te gooien en de sampling bias te houden. Niet alleen dat: het wordt behandeld als hard bewijs dat zaken zou aantonen. Lees en huiver van de toon:
Ondanks het consequente gebruik van de maffe schrijfwijze 'slachtoffer(M)' wordt er in het hele rapport geen moer *gedaan* met het feit dat het hier gaat om vermoedens. Er wordt niet gecorrigeerd voor valse vermoedens, er wordt niet behandeld hoe veranderende mode in de media en in de indoctrinatie van de opsporingsdiensten de grenzen van deze vermoedens verandert, het blijft gewoon bij een M plaatsen. Er wordt geen onderscheid gezocht tussen bevestigde en onbevestigde slachtoffers (voorzover de bevestiging daarvan binnen het huidige klimaat uberhaupt geloofwaardig is) of aan de hand van bevestiging een patroon gezocht in de meldingen en hun waarheidsgehalte. Verder wordt het aantal vermoedens exact hetzelfde gebruik als wanneer het echt om bevestigde gevallen zou gaan. In sommige figuren wordt een concessie gedaan door hier en daar een klein vlakje van de meldingen te duiden als false positives, maar dat zijn steevast kleinere vlakjes dan de false negatives, terwijl de bias van een opsporingsapparaat dat bij het minste of geringste meldt juist sterk de andere kant op wijst. By the same token is het ook heel opvallend dat de razzia's, die zogenaamd zulke inzichten zouden hebben opgeleverd, in de hele rapportage compleet worden doodgezwegen. Je zou denken dat die ideale ijkpunten zijn om te controleren of je populatiemodel klopt, en dat was ook een van de opgevoerde redenen om ze mee te rechtvaardigen. Ze staan er desondanks niet in.
Bij de zaken die tot vervolging komen is een 'opvallend' hoog percentage op basis van een aanigfte of belastende verklaring. Dat spreekt het idee tegen van haaldelict, maar die conclusie wordt natuurlijk niet getrokken. Vlot conclusies trekken uit mogelijke verbanden die ze bevallen gaat snel in dit rapport, maar als een vervelende conclusie opdoemt, wordt die vermeden als de pest. Voorbeeldje: bij de KMar doet maar 2% van de geturfden aangifte, bij de politie is het eerder een derde. Daar wordt bijna niet op ingegaan. Terwijl er toch interessante beelden door worden voorgespiegeld: Is dit een afspiegeling van de KMar die veel lichtvaardiger de slachtofferkaart trekt dan de politie, en dus meer false negatives vindt? Is de politie beter in het afdwingen van onware verklaringen? Of is hier iets minder sinisters aan de hand, zoals verschillen in de populaties waarmee beiden contact hebben? Het zou een uitgelezen onderwerp zijn voor dit soort rapporten, maar de schrijver is duidelijk out of his depth geraakt.
Significant deel van eerder werkzame slachtoffers waren eerder al in beeld als mogelijk slachtoffer. Haalt je de koekoek. Als je kijkt hoe makkelijk iemand in beeld komt als mogelijk slachtoffer, zou het opvallend zijn als het niet zo was. Je bent by default mogelijk slachtoffer bij elke controle, en als je later dus ofwel hulp vraagt, ofwel voor de bijl gaat, kunnen ze kraaien dat ze je al in de kijker hadden. (Zoals Cartman die in de aflevering 'The Coon' van South Park velen beschuldigt, en aan het eind victorie kraait als een van hen het ook blijkt te zijn - wat de kijker nog steeds niet wijzer maakt over wie Mysterion blijkt te zijn.)
Ze maken het nog even bonter in hoofdstuk 9, als wordt beweerd dat je subjectieve inschatting van ernst van dingen waar je geen kijk op hebt en zelfs geen goede definitie en constante meetmethode op toepast opeens objectief wordt als je die indruk van de ernst een *cijfer* geeft. Dit rapport is geschreven door mensen bij wie de number keys uit hun toetsenbord moeten worden gewipt om ze tegen zichzelf te beschermen.
Het is lang genoeg geworden, jongens. Ik denk dat jullie wel snappen dat er weer genoeg mis is aan dit rapport, dat weer veelte serieus wordt genomen door de media en de overheid. Ik word er moedeloos van, maar ik kan ook niet helemaal niets doen. Het moet er gewoon uit, en het is belangrijk dat mensen kunnen zien hoe dom en kortzichtig de "helden" van de overheid zijn. Dit flikken ze niet bij normale mensen.
Het is een cijferrapport, dus ik heb er mijn statistiekmannetje naar laten kijken. Zoals alle cijfers over prostitutie is ook dit weer vooral onzin. Het heeft te maken met rechten, dus ik heb Bouche ernaar laten kijken. Ik heb er zelf ook met veel moeite doorheen gelezen, ookal heb ik niet elke pagina helemaal bestudeerd. Er is best veel werk in gaan zitten. Het resultaat was danook heel veel tekst, en ik weet dat dit soort stukjes toch al slecht gelezen worden, dus ik ga het zo kort mogelijk houden.
Er is veelteveel om opintegaan. Niet alleen omdat het vierhonderddertig bladzijdes lang is, en veel moeilijke tabellen en berekeningen heeft, maar zoals Bouche het zegt:
Als we het hanteerbaar willen houden moeten we ons gaan bepalen tot kritiek op dit rapport en dier kwaliteit, kritiek op het beleid en handelen van de NRM, kritiek op de MH-wet en dier toepassing, of op de wijze dat dit rapport door media en politiek wordt gebruikt. Als we alles proberen te doen zijn we nooit klaar, en lijken we ons ook te overgrijpen, hoe gedegen onze kritiek ook zijn moge.
Daar heeft ze wel gelijk aan, dus we hebben besloten om dit stukje maar gewoon te maken om mensen te wijzen op wat er nou aan het rapport scheelt, want dat is toch het nieuwtje waar ik opinhaak. Bovendien is het ook het enige waar nog geen herhaling inzit. Ik kan over hoe de media inhaakt op dit rapport in mijn volgende nieuwsstukje wel schrijven. Dit moet de deur uit.
De toon van het rapport is anders dan wat je leest in het voorwoord. Het is meteen ook het enige stuk dat is geschreven met het taalgebruik hoe de Rapporteur zelf schrijft. Het is een onlogisch hersenspinsel. Het begint ermee dat meten weten is, en dat goed meten zorgt dat je weet wat je moet doen, maar tegelijk wordt er door de Rapporteur altijd voor gepleit om meer kaf bij het koren te doen om hogere cijfers te krijgen. Die spagaat zit wel door het hele rapport heen. Bouche noemt dat "doublethink."
Het rapport probeert de cijfers die het BNRM krijgt van CoMensha en de politie te gebruiken om beter te begrijpen hoe de mensenhandel werkt. Daar heeft mijn statistiekmannetje nogal wat over te zeggen, maar die laat ik straks even aan het woord. In het hele rapport kom je tegen dat de cijfers volgens de schrijvers iets laten zien, waarvan ze niet snappen hoe het kan. Meestal is dat wel duidelijk hoe dat werkt als je een beetje je verdiept hebt in hoe het echt zit.
Ik ga niet verder dan de stukken van het rapport die over prostitutie gaan. Van die andere dingen heb ik toch geen verstand, maar het zal niet beter zijn denk ik. Zoals er over mensenhandel wordt gepraat, als iets waar de slachtoffers niets aan hebben, en de mensenhandelaar een gemene schurk is die alles opstrijkt, zo is het niet vaak natuurlijk. Je zal veel vaker iets tegenkomen dat ingewikkelder is. Maar daar is in de emotie geen ruimte voor.
Je ziet in het hele rapport telkens het woord "slachtofferM" staan. Dat komt omdat de gegevens waar dit rapport over gaat niet de aantallen slachtoffers beschrijven, maar de aantallen mógelijke slachtoffers. Het is dus een heel rapport gebouwd op gebakken lucht, want we weten wel hoe makkelijk de politie iets mensenhandel vindt. Ze beschrijven het ook zelf in het rapport:
Om aan te duiden dat bij CoMensha mogelijke slachtofers worden geregistreerd, die al bij het geringste signaal kunnen zijn gemeld, is de term ‘slachtofferM’ gehanteerd. De CoMensha-registraties geven als zodanig op geen enkele wijze inzicht in de totale omvang van mensenhandel maar zijn wel uitermate relevant voor het zoveel mogelijk in beeld brengen van de mensenhandelsituaties waarvan in Nederland sprake kan zijn.Ze zeggen hier dus dat de getallen waar het héle rapport om gaat, en die worden gebruikt alsof ze de waarheid zijn, niet laten zien hoeveel mensenhandel er is, waar het rapport dus wel over gaat, maar dat het tòch heel belangrijk is. Ik begrijp niet dat je zoiets in je rapport kan zetten. Ik zou me rotschamen als ik zulke slechte argumenten op mijn blogje zou zetten.
Alweer zien we dat CoMensha-gegevens vaak alleen aangeven dat iemand is uitgebuit in "de prostitutie," maar dat ze niet kunnen zeggen in wàtvoor prostitutie. Dat is heel raar als je denkt dat het hier gaat om echte gegevens. Ik denk dat ik wel weet wat het betekent. Het is genoeg om te zeggen dat er prostitutie aanvastzit, en dan hoef je geen verder verhaal meer te hebben voor je turfje. Het gaat hier om vermoedens en gevoelens die zo vaag zijn, dat je er nieteens aan kan verbinden hoe die prostitutie in dit geval eruit zou zien.
Ik kon bijna mijn lachen niet inhouden toen er een stukje in het rapport het erover had hoe nu de raamprostitutie in Utrecht geregeld is, en dat ook nog op een vrolijke toon alsof ze daar verstandig bezig waren geweest. Ze doen gewoon alsof de raamprostitutie in Utrecht nog bestaat, ookal is die door dat wanbeleid dat ze aanprijzen helemaal kapotgemaakt, en zal je geen raamhoer meer achter een raam zien staan in de hele stad. Is dat voorbijgegaan aan de Rapporteur?
Er staat genoeg geklets in het rapport over hoe goed we wel niet bezig zijn met de mensenhandel nòg serieuzer aan te pakken. De task forces, beleidsgroepen en andere commissies vliegen je om je oren. Dat betekent eigenlijk niets. Het zijn alleen meer vergaderingen en meer hoge piefen die duur doen en beslissingen mogen nemen over dingen waar ze geen verstand van hebben. Van mijn belastinggeld.
Als je het stuk leest, valt je iets op dat Bouche "doublethink" noemt. Er worden tegenstrijdige dingen tegelijkertijd verkocht in dit rapport. Aan de ene kant betekent de enorme groep meldingen bij de Oostblokmeiden veel uitbuiting, maar aan de andere kant herinneren ze ons wel eraan dat uitbuiting niet nodig is voor mensenhandel bij Oostblokmeiden. We krijgen te horen dat mensenhandel per definitie mensenrechtenschending is, maar schending van je rechten is niet nodig om van mensenhandel te kunnen spreken.
Er wordt in de overheid veel gebruik gemaakt van een hinkstapsprong, vindt Bouche. Er is een prostituee, dus we zoeken er een pooier bij, dus dan is er een pooierrelatie, dus moet ze gedwongen zijn, dus persen we een verklaring af want we weten toch wel dat het raak is, dus er is een beschuldiging, dus hij is schuldig. Elk van deze stappen wordt door het huidige beleid van invullen en aannemen door politie, OM en rechters zo klein mogelijk gemaakt. De suggestie is telkenmale dat vervolging onterecht vastloopt op dit of gene element, dat als zaak van algemene bekendheid als niet bewijs behoevend mag worden behandeld.
Opvallend is dat in het onderhavige rapport beschouwingen van recente vrijspraken in hoger beroep ontbreken. Er is in geval van een Bulgaar en een Est al door hogere rechtbanken al kritiek geweest dat veroordelingen door deze hinkstapsprong de regels van de rechtsorde schenden, en tot veroordelingen op basis van verklaringen van één getuige, die nota bene door de politie en OM flink voorbewerkt is om tot een sussend herkenbare verklaring te komen.
Op pagina 75 staat een verhaaltje dat laat zien dat zelfs de Rapporteur wel begrijpt dat sommige stukken van de mensenhandelwet niet thuishoren in een land waar hoeren officiëel niet strafbaar zijn, maar dat we er toch maar mee doorgaan, en er ook mensen mee in de gevangenis zetten, omdat we geen figuur willen slaan bij andere landen. We willen het braafste jongetje van de klas zijn, ookal moeten we daar onrecht voor in ons rechtssysteem zetten.
Het is ook bij de Rapporteur wel duidelijk geworden wat voor onzinverhalen er worden opgehangen om een B9, nu B8/3 regeling te krijgen. Dat houdt dus in dat een illegaal een tijdelijke verblijfsstatus krijgt als hij zegt dat hij slachtoffer van mensenhandel is, en een permanente als hij goed meewerkt aan een veroordeling. Dat is al jaren onzinverhalen, maar de Rapporteur merkt zwakjes op dat er tòch sprake kàn zijn van mensenhandel ondanks het onzinverhaal.
Er wordt ook goed vastgehouden aan het barrièremodel. Dat betekent dat de overheid zoveel mogelijk dingen doet om het maar moeilijk te maken voor mensenhandelaren om hun werk te doen. De overheid heeft geen idee over hoe de prostitutie werkt, maar ze zijn wel goed in het lastig maken om je leven te leiden. Die barrièremodellen werken niet. De overheid en de Rapporteur geloven er wel in.
Maar zoals mijn statisticus al opmerkte, juist waar de barrières het hoogste zijn, bij de Oostblokmeiden uit landen die geen vol EU-lid zijn, die we het echt burokratisch moeilijk kunnen maken, daar heb je de meeste smokkelaars en helpers. Want die hebben zem juist nódig om over al die barrières heen te komen! Wat de overheid doet is de meiden onmogelijk maken om te werken zonder hulp. En die hulp, daar zeggen ze juist van dat ze die bestrijden!
Hoe meer barrières, hoe meer gedoe erop volgt. En daar zit natuurlijk wel wat in. Maar het rapport gaat daar niet opin. Het wordt juist vermeden, terwijl je nou juist kan zien dat het niet werkt, en dat zou een doorbraak zijn in het verbeteren van de positie van de meiden, en daarmee ook ze onafhankelijk maken van "uitbuiters." Daarom staat het ook in mijn eigen plan. Maar de Rapporteur is daar dus eigenlijk niet in geïnteresseerd.
Je hebt zoveel belachelijke dingen in het rapport. Rouleren wordt nog steeds gezien als een manier die ze gebruiken om uit het zicht van de politie te blijven, terwijl het juist een manier is om goed te verdienen en niet afgeperst te worden, terwijl het niets helpt tegen de politie omdat die overàl is. Elke soort werving noemen ze "ronselen." En zo door. De toon is zo onnodig, en zo ophitsend. Ik vind het kinderachtig.
Ze hebben het over psychische druk, en dat die samenmet ronselen door vriendschap of liefdesrelaties het meeste voorkomt als manier om te dwingen. En dat het best even in de opvang duurt om die invloed uit de hersens te spoelen. Ze vinden het ook onbegrijpelijk dat er meer geweld wordt gemeld tijdens de relatie, dan bij het ronselen en de prostitutie in "dwingen." Als je mijn pooierstukjes hebt gelezen, zie je wel waarom.
In het hele hoofdstuk over schadevergoedingen en "ontneming" van geld van veroordeelde mensenhandelaren zie je alleen dat het vaker, meer en sneller moet, maar nergens praten ze over de prikkeling om dan mensen vals te beschuldigen voor het geld. Dat is iets wat je af en toe toch al wel ziet, en vooral na spraakmakende dingen als het miljoen-meisje is het wel verleidelijk. De politie zegt het ook zonder schaamte tegen je, dat je veel geld kunt krijgen. Voor je verklaring.
Het rapport is ook heel raar met voorbeelden. Over geweld halen ze nog steeds Sneep en Visdief uit de kast, terwijl die zich afspeelden in de wild-west tijd toen de politie niets deed en de Angels en de Oostblokkers de rust nog niet hadden teruggebracht. Als voorbeeld voor hoe het met de jeugd is, komen ze met Fairfax County, een typisch Amerikaanse rel over meiden in een ghetto-gangstercultuur die zouden zijn gaan hoeren voor geld en drugs. Wat daar ook waar van is, en ik denk niet veel, het is niet de Nederlandse realiteit.
Pagina's 159 en 160 zitten zo vol met rare ideeën, daar heb ik zo weer voor maanden antwoordstukjes aan. Lees die twee bladzijdes maar zelf, en kijk maar hoe extreem ze denken over dat je niet serieus genomen moet worden als je tot slachtoffer bent verklaard. Ze praten over je alsof je in coma ligt, of een klein kind bent! Wat jij vindt of zegt, of wéét, het maakt niet uit, want de zedenagent kent je relatie beter dan jij. Het is hoe de Zweedse "false conciousness" ook in Nederland erin begint te kruipen.
Een poosje geleden had ik al wat geschreven over de Marechaussee, die steeds makkelijker dingen mensenhandel noemde en aan CoMensha meldde om te turven. Ik had al begrepen dat èlke hoer door de Marechaussee meteen als slachtoffer wordt gemeld, en dat blijkt ook wel te kloppen uit een stukje uit het rapport:
Het Sluisteam van de KMar op Schiphol heeft in het kader van de controles bij de zogenoemde risicovluchten uit Bulgarije, gesproken met een hoog opgeleide Bulgaarse vrouw. De vrouw heeft tijdens het gesprek met de KMar verbalisanten aangegeven dat zij vanaf medio 2010 woonachtig is in Amsterdam en ongeveer sindsdien werkzaam is als prostituee in Nederland, waarvoor zij zich heeft ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Haar maandelijkse verdiensten uit de prostitutie kan ze niet aangeven, maar wel geeft ze aan dat de verdiensten niet veel zijn en dat zij de precieze gegevens hierover schriftelijk heeft bijgehouden. De kosten die zij maakt weet ze wel te vertellen en betreffen 1.250 euro voor de huur van haar huis, 90 euro voor de raamhuur overdag en 100 euro voor de raamhuur ’s nachts. Na het gesprek met de vrouw, hebben de KMar verbalisanten geobserveerd in hoeverre de vrouw zou worden opgehaald. Dit bleek vermoedelijk echter niet het geval te zijn: de vrouw heeft alleen de luchthaven verlaten met een taxi. Zij is ter registratie aangemeld bij CoMensha.De Marechaussee zegt dat ze pas melden als ze drie indicatoren hebben. Maar het hoeft dus niet eens. Kom je uit het Oostblok en heb je een kut? Dan word je als mensenhandelslachtoffer bij de statistieken opgeteld:
Het Sluisteam van de KMar heeft in het kader van de controles bij de zogenoemde risicovluchten uit Bulgarije gesproken met een Bulgaarse vrouw. Deze vrouw is meerdere keren bij aankomst in Nederland gecontroleerd door de KMar en geeft aan dat zij dat vervelend vindt. Zij zou (‘nog steeds’) niets te maken hebben met prostitutie. Dit keer zou zij voor drie dagen naar Nederland zijn gekomen om een aantal vrienden te bezoeken. Uit een verdere observatie van de KMar verbalisanten om een eventuele afhaler te onderkennen, bleek dat de vrouw naar de informatiebalie van de Nederlandse Spoorwegen (NS) is gegaan, vervolgens contact met iemand heeft gezocht via de publieke telefoon, en met haar mobiele telefoon wederom contact met iemand heeft gehad. Vervolgens heeft zij de luchthaven met de trein verlaten. De KMar heeft de vrouw bij CoMensha ter registratie aangemeld.Ik heb hier niets uit context gehaald of veranderd! Zo staat het er echt in, en de Rapporteur vindt het wel prima zo! Er is geen woord van kritiek bij. Dit zijn dus de meldingen die als "gevallen van mensenhandel" in de krant komen. Knoop dat goed in je oren als je volgende keer het nieuws ziet.
Iets nieuws in dit rapport, en wat je ook in de krant tegenkomt, is dat er uitgehaald wordt naar de "faciliteerders," dus de mensen die de mensenhandel mogelijk maken op de één of andere manier. Die zijn volgens de wet ook in gevaar voor straf, dus dan vindt de Rapporteur wel dat die dan ook aangepakt moeten worden. Want daar is ze erg op gericht. En het is een raar stelletje, die faciliteerders:
Hierbij ging het veelal om legale bordeelhouders (22%), pandjesbazen (12%), hotels (9%), gemeenten (7%), Kamer van Koophandel (7%) en eet- en drinkgelegenheden (6%). Het is opmerkelijk dat veruit de meerderheid van deze faciliteerders geen signalen van mensenhandel heeft doorgegeven aan de relevante opsporingsinstanties. Van slechts 9% (= 6) van alle faciliteerders (N: 69) was bekend dat zij signalen hebben gemeld aan de opsporingsinstanties.Dan moet je je wel afvragen of die faciliteerders dan wat hebben gezien, of wat kònden zien, want de politie mauwt graag dat het zo moeilijk is om het te kunnen vinden, maar verwacht dan wel dat een KvK-medewerker het bij het invullen van formulieren opmerkt. En in dit rijtje staat de gemeente en de Belastingdienst niet genoemd, terwijl die meer en beter zicht hebben dan de KvK, die er wèl instaat, maar waar je minder mee temaken krijgt. De Rapporteur weet wel tegen wie ze kan schoppen.
Ze wil ook dat er internetcensuur komt:
Zo blijkt uit deze paragraaf dat een aantal slachtoffers dat in Nederland is geronseld, via internet in contact is gekomen met een ronselaar. Het creëren van barrières op internet is dus relevant.Daarmee laat ze dus zien dat ze geen idee heeft hoe Internet werkt. Maar dat komt wel overeen met wat ze van prostitutie, pooiers en misstanden begrijpt. Ik zou zoveel dingen kunnen bespreken, en dan laat ik het belangrijkste nog liggen ook, want eigenlijk gaat dit hele rapport over wat ze aan de cijfers kunnen zien, en ik kan daar zelf eigenlijk weinig mee. Gelukkig heb ik daar helpers voor! Mijn statistiekmannetje laat ik het maar even in zijn eigen woorden zeggen:
Dit hele rapport maakt pijnlijk duidelijk dat sommige mensen niet met wiskunde om kunnen gaan. Het ziet er uit als het resultaat van een troep Alfa's die een aantal lijsten cijfers door een (voor de softe wetenschappen dumbed down) statistiekpakket hebben getrokken en hebben gekeken welke correlaties dat pakket vindt in die data, om dat verder zonder nadenken tot causaties te promoveren. De eerste vuistregel in de wiskunde is altijd in de gaten te houden wat je aan het berekenen bent, zodat je bijvoorbeeld niet na eindeloos werken in een x=x situatie terechtkomt, of ergens steken laat vallen die je uitkomst onbruikbaar maken, en hier zijn zulke overwegingen duidelijk niet in het oog gehouden.
Een goed voorbeeld: de zogenaamde 'clusters'. Dit is zo duidelijk het resultaat van mensen die resultaten uit een statistiekpakket voor zoete koek slikken. Er komen drie groepen uit de statistiek naar voren als cluster, en die drie zijn *toevallig* de drie aandachtsgroepen van de melders. Iemand die in de gaten houdt van wat hij eigenlijk aan het berekenen is uit welke input ziet hier onmiddellijk een sampling bias opdoemen. De drie clusters zijn namelijk onmiddellijk herkenbaar als de drie vormen van contact die de overheid met hoeren heeft: De vluchtige controles in de aanloop (cluster 1), de honkvaste hoeren waar de druk rustig op opgebouwd kan worden (cluster 2) en de paniekende ouders/verzorgers die denken dat hun ontsporende puber met een loverboy uithangt (cluster 3). Allicht clusteren de opgegeven slachtoffers lekker dicht bij elkaar als de melder het formulier elke keer voor het turfje invult naar zijn eigen vooroordeel. Het feit dat de plots van de turfjes buiten de focus van de huidige hype massaal (27%!) worden afgedaan als outliers onderstreept dat alleen. De NRM kiest ervoor om de leerzame data weg te gooien en de sampling bias te houden. Niet alleen dat: het wordt behandeld als hard bewijs dat zaken zou aantonen. Lees en huiver van de toon:
De indeling van de slachtoffersM in de hierboven genoemde clusters verschaft belangrijke informatie die meegenomen kan worden in de inrichting van eenduidig beleid per slachtoffergroep. Zo blijken de slachtoffersM die (nog) niet tewerkgesteld zijn de jongste slachtoffersM te zijn. Mogelijk hebben zij behoefte aan andere hulpverlening dan de oudere slachtoffersM. Tegelijkertijd toont de clusteranalyse aan dat wanneer slachtoffersM voor wat betreft hun persoonskenmerken en de sector van uitbuiting overeenkomsten vertonen, dit niet hoeft te betekenen dat zij ook op andere vlakken hetzelfde zijn. Immers, de clusters verschillen niet significant van elkaar voor wat betreft het doen van aangifte door de slachtoffersM. De aangifte lijkt wel te maken te hebben met wie de aanmelder is en of een opvangverzoek is ingediend. Om er achter te komen hoe zich dit precies verhoudt tot elkaar is verder kwantitatief en kwalitatief onderzoek nodig. Overigens is in de analyse uitsluitend bekeken of aangifte is gedaan en niet wat de kwaliteit van dergelijke aangiften is geweest. Ook dat vergt verder kwalitatief onderzoek.Een ander voorbeeld: Ronselen op school. Uit de gegevens zou blijken dat er veel op scholen wordt geronseld. Dit is natuurlijk voornamelijk relevant bij de loverboy-meiden. Die categorie meiden wordt overstelpt met voorlichting waar ronselen op school prominent wordt genoemd. In hoeverre voedt de data uit het veld de overheid haar eigen verhaal terug? Dat is een belangrijke vraag, die nergens wordt gesteld. Het lussen van datastromen is bij de UN al een probleem (zie Bales) en in een buitengewoon vage en manipuleerbare dataset als deze eerder een zekerheid dan een risico.
Ondanks het consequente gebruik van de maffe schrijfwijze 'slachtoffer(M)' wordt er in het hele rapport geen moer *gedaan* met het feit dat het hier gaat om vermoedens. Er wordt niet gecorrigeerd voor valse vermoedens, er wordt niet behandeld hoe veranderende mode in de media en in de indoctrinatie van de opsporingsdiensten de grenzen van deze vermoedens verandert, het blijft gewoon bij een M plaatsen. Er wordt geen onderscheid gezocht tussen bevestigde en onbevestigde slachtoffers (voorzover de bevestiging daarvan binnen het huidige klimaat uberhaupt geloofwaardig is) of aan de hand van bevestiging een patroon gezocht in de meldingen en hun waarheidsgehalte. Verder wordt het aantal vermoedens exact hetzelfde gebruik als wanneer het echt om bevestigde gevallen zou gaan. In sommige figuren wordt een concessie gedaan door hier en daar een klein vlakje van de meldingen te duiden als false positives, maar dat zijn steevast kleinere vlakjes dan de false negatives, terwijl de bias van een opsporingsapparaat dat bij het minste of geringste meldt juist sterk de andere kant op wijst. By the same token is het ook heel opvallend dat de razzia's, die zogenaamd zulke inzichten zouden hebben opgeleverd, in de hele rapportage compleet worden doodgezwegen. Je zou denken dat die ideale ijkpunten zijn om te controleren of je populatiemodel klopt, en dat was ook een van de opgevoerde redenen om ze mee te rechtvaardigen. Ze staan er desondanks niet in.
Bij de zaken die tot vervolging komen is een 'opvallend' hoog percentage op basis van een aanigfte of belastende verklaring. Dat spreekt het idee tegen van haaldelict, maar die conclusie wordt natuurlijk niet getrokken. Vlot conclusies trekken uit mogelijke verbanden die ze bevallen gaat snel in dit rapport, maar als een vervelende conclusie opdoemt, wordt die vermeden als de pest. Voorbeeldje: bij de KMar doet maar 2% van de geturfden aangifte, bij de politie is het eerder een derde. Daar wordt bijna niet op ingegaan. Terwijl er toch interessante beelden door worden voorgespiegeld: Is dit een afspiegeling van de KMar die veel lichtvaardiger de slachtofferkaart trekt dan de politie, en dus meer false negatives vindt? Is de politie beter in het afdwingen van onware verklaringen? Of is hier iets minder sinisters aan de hand, zoals verschillen in de populaties waarmee beiden contact hebben? Het zou een uitgelezen onderwerp zijn voor dit soort rapporten, maar de schrijver is duidelijk out of his depth geraakt.
Significant deel van eerder werkzame slachtoffers waren eerder al in beeld als mogelijk slachtoffer. Haalt je de koekoek. Als je kijkt hoe makkelijk iemand in beeld komt als mogelijk slachtoffer, zou het opvallend zijn als het niet zo was. Je bent by default mogelijk slachtoffer bij elke controle, en als je later dus ofwel hulp vraagt, ofwel voor de bijl gaat, kunnen ze kraaien dat ze je al in de kijker hadden. (Zoals Cartman die in de aflevering 'The Coon' van South Park velen beschuldigt, en aan het eind victorie kraait als een van hen het ook blijkt te zijn - wat de kijker nog steeds niet wijzer maakt over wie Mysterion blijkt te zijn.)
Ze maken het nog even bonter in hoofdstuk 9, als wordt beweerd dat je subjectieve inschatting van ernst van dingen waar je geen kijk op hebt en zelfs geen goede definitie en constante meetmethode op toepast opeens objectief wordt als je die indruk van de ernst een *cijfer* geeft. Dit rapport is geschreven door mensen bij wie de number keys uit hun toetsenbord moeten worden gewipt om ze tegen zichzelf te beschermen.
Het is lang genoeg geworden, jongens. Ik denk dat jullie wel snappen dat er weer genoeg mis is aan dit rapport, dat weer veelte serieus wordt genomen door de media en de overheid. Ik word er moedeloos van, maar ik kan ook niet helemaal niets doen. Het moet er gewoon uit, en het is belangrijk dat mensen kunnen zien hoe dom en kortzichtig de "helden" van de overheid zijn. Dit flikken ze niet bij normale mensen.
maandag 19 mei 2014
Antwoord op: Ruime openingstijden zit vast fout
Het wordt genoemd als een duidelijk teken aan de wand dat een meid niet vrijwillig werkt, als in haar advertentie staat dat ze zeven dagen per week en vierentwintig uur per dag te boeken is. Het is zelfs een officiëel signaal van mensenhandel. Het wordt gebruikt in rechtzaken om mensen in de gevangenis te krijgen, en door de politie om overvallen goed te praten.
De reden is dat ze denken dat ruime openingstijden betekenen dat het meisje de hele tijd beschikbaar is, en geen oog dicht kan doen. Ze denken er dwang bij omdat niemand zo veel werk kan doen, en al haar tijd hier vrijwillig voor beschikbaar zal hebben. Het is het plaatje van de seksslavin die de ene na de andere man afwerkt, non-stop en tot ze er totaal bij neervalt.
Er klopt natuurlijk niets van.
Ten eerste is het niet altijd waar dat zo'n meisje op alle uren en alle dagen beschikbaar is. Soms wil zo'n advertentiesite niet meewerken, of is de meid gewoon te lui om het goed in te stellen, en komt de klant erachter dat ze alleen in het weekend werkt als hij belt. En klanten die hebben gekozen, schikken zich vaak wel. Dus het is een makkelijk truukje om niet met de zoekfunctie al uitgeschakeld te worden.
Maar meestal is het wel expres. Vooral bij meiden zonder veel klandizie is het vaak verstandig om ruime openingstijden te hebben. Als je vier klantjes in de week hebt, dan is het makkelijk plannen om alle tijd voor je leven te hebben, en toch klanten op buitenissige tijden te ontvangen. Als je meer gaat werken is dat niet meer haalbaar. Ook niet als je gedwongen wordt. Dus eigenlijk werkt het andersom.
Vierentwintig uur boekbaar zijn is lang niet hetzelfde als vierentwintig uur werken. Er wordt maar gedacht dat je als hoer binnen een ommezientje je agenda vol hebt, maar dat is helemaal niet de praktijk. In geen enkele vorm van prostitutie krijg je zoveel echte klanten dat je dat lukt zonder jarenlang je klantenkring op te bouwen. En die komen alleen terug voor kwaliteit, niet voor een afgemat meisje.
Als ik voor escort adverteer, ben ik ook op elk uur van elke dag te boeken. Escort doe ik maar afentoe, en ik heb er weinig klanten voor, maar ik vind het wel leuk. Tijdens mijn gewone tijden kan je makkelijk een uurtje ofzo doen, maar als je tijdens mijn bedtijd wil afspreken, dan stel ik wel als eis dat de date lang genoeg moet zijn om het voor mij de moeite waard te maken. En soms kets ik het helemaal af, als het te druk wordt.
Het is een kort stukje vandaag jongens, ik heb wat slaap in te halen.
De reden is dat ze denken dat ruime openingstijden betekenen dat het meisje de hele tijd beschikbaar is, en geen oog dicht kan doen. Ze denken er dwang bij omdat niemand zo veel werk kan doen, en al haar tijd hier vrijwillig voor beschikbaar zal hebben. Het is het plaatje van de seksslavin die de ene na de andere man afwerkt, non-stop en tot ze er totaal bij neervalt.
Er klopt natuurlijk niets van.
Ten eerste is het niet altijd waar dat zo'n meisje op alle uren en alle dagen beschikbaar is. Soms wil zo'n advertentiesite niet meewerken, of is de meid gewoon te lui om het goed in te stellen, en komt de klant erachter dat ze alleen in het weekend werkt als hij belt. En klanten die hebben gekozen, schikken zich vaak wel. Dus het is een makkelijk truukje om niet met de zoekfunctie al uitgeschakeld te worden.
Maar meestal is het wel expres. Vooral bij meiden zonder veel klandizie is het vaak verstandig om ruime openingstijden te hebben. Als je vier klantjes in de week hebt, dan is het makkelijk plannen om alle tijd voor je leven te hebben, en toch klanten op buitenissige tijden te ontvangen. Als je meer gaat werken is dat niet meer haalbaar. Ook niet als je gedwongen wordt. Dus eigenlijk werkt het andersom.
Vierentwintig uur boekbaar zijn is lang niet hetzelfde als vierentwintig uur werken. Er wordt maar gedacht dat je als hoer binnen een ommezientje je agenda vol hebt, maar dat is helemaal niet de praktijk. In geen enkele vorm van prostitutie krijg je zoveel echte klanten dat je dat lukt zonder jarenlang je klantenkring op te bouwen. En die komen alleen terug voor kwaliteit, niet voor een afgemat meisje.
Als ik voor escort adverteer, ben ik ook op elk uur van elke dag te boeken. Escort doe ik maar afentoe, en ik heb er weinig klanten voor, maar ik vind het wel leuk. Tijdens mijn gewone tijden kan je makkelijk een uurtje ofzo doen, maar als je tijdens mijn bedtijd wil afspreken, dan stel ik wel als eis dat de date lang genoeg moet zijn om het voor mij de moeite waard te maken. En soms kets ik het helemaal af, als het te druk wordt.
Het is een kort stukje vandaag jongens, ik heb wat slaap in te halen.
maandag 12 mei 2014
Natuurzon
Ik ben gek op de zon. Het grootste stuk van het jaar moet ik het maar doen met zonnenbanken om mijn kleurtje goed te houden, maar als het weer warm genoeg wordt buiten, ga ik lekker bakken. Mijn balkonnetje is klein, maar het heeft wel precies een goeie richting om de zon te pakken, en ik kan er lekker gaan liggen zonnen zonder dat iemand me ziet. Zo vroeg als ik het kan uithouden in het voorjaar, ga ik al lekker de lente liggen opzuigen.
Als ik niet genoeg zon, of zonnenbank neem, wordt mijn huid een beetje als een deegbal. Een beetje klef, en nogal wit. Je kan dan al mijn adertjes zien, en elk puntje en puistje steekt af. Ik vind mezelf dan geen gezicht. Als ik mezelf in de spiegel zie en ik ben bleek, ben ik niet de persoon die ik me voel. Een beetje gebruind zijn hoort bij mij, anders zie ik eruit als een soort lijk.
Toch bruin ik niet heel diep. Als ik een beetje bruin ben, vind ik dat genoeg. Ik hoef niet mezelf zo bruin als maar kan te krijgen. Als ik een beetje gebruind ben, smeer ik me daarna wel goed in met een hele hoge factor of sunblock. Dan geniet ik nog steeds van de zon, maar dan ben ik niet meer mijn huid aan het verouderen. Zonnen is niet alleenmaar bruin worden.
Als ik in de zon lig, is dat een momentje voor mezelf. Ik hoef niets te doen, ik hoef me niet eens af te leiden, ik lig gewoon helemaal stil, alle gedachtes zijn mijn hoofd uit. Het is alsof het stilliggen in de zon al mijn aandacht al nodig heeft. En het is gewoon genieten van de warmte die door mijn huid heentrekt. Het is alsof ik opga in die stilte, en even helemaal wegben terwijl de wereld me even niets kan schelen.
Ik bruin onder andere voor mijn werk, maar eigenlijk ben ik door mijn werk ookweer minder gaan bruinen. Voordat ik serieus ging hoeren, had ik soms periodes dat ik heel hard bruinde, en echt voor superbruin ging, en dan weer een tijd dat ik er niets mee deed, en weer net een ongebakken brood leek. Aan het begin van zo'n bruiningsperiode verbrandde ik dan expres een paar keer goed, dan bruin je lekker snel, maar dat is nietzo gezond.
Het was ook omdat ik in mijn jeugd nietzo gemakkelijk was met bloot. Ik vond het altijd genant om in mijn badpak bij het zwembad te liggen, met al die bleke blote huid zichtbaar. Ik was altijd erg wit, en pas toen ik in mijn studietijd een beetje loskwam, ging ik daar anders mee om. Ik was nogsteeds bang voor bloot, maar nietmeer erger dan de meeste mensen. Toen heb ik mezelf wel flink verbrand en gebruind. Maar wel met tanlines toen.
Op die leeftijd dacht ik dat het hoe bruiner, hoe mooier was. En toen ik ging hoeren, moest ik het vooral nog van mijn uiterlijk hebben. Daar zette ik flink op in. En bruinen was een léúke manier om mooi te worden, veel fijner dan diëten of naar de sportschool. Ik was dus hardstikke bruin. En het duurde best lang voor ik erachterkwam dat dat bij de meeste klanten helemaal niet goed werkt.
Poepbruin is ordinair. En er zijn best groepen klanten die ordinair heel lekker vinden, maar dat zijn niet de klanten waar ik het meest op zit te wachten. Bovendien kan je ordinair beter anders aanpakken, maar dat krijgt nog wel een eigen stukje. Dat overdreven gebruinde zorgt helemaal niet dat je lekkerder bent, je kan zelfs beter gewoon bleek zijn. Klanten willen het liefst iets naturels.
Het is niet alleenmaar ordinair, klanten zijn zelf meestal ook nietzo gebruind. Als jij dan echt heel bruin bent, dan steekt dat af. Dat wil je nietteveel hebben. Sommige mannen worden daar toch op een onbewust nivo onzeker van. Bovendien is het tegenwoordig niet meer lekker om exotisch te zijn, en willen de mannen juist zien dat je een gewone Nederlandse meid bent. Een tintje is "uit." Ookal telt dat nietzo mee als de andere dingen.
Wat eigenlijk belangrijker is dan de kleur, is hoe mooi je gebruind bent. Met van die driehoekjes wit van de spuitcabine of de zonnenbank moet je eigenlijk niet aankomen. Je wil naturel gebruind eruitzien. Dat doet de zon veel beter dan de zonnenbank. Onder de zon heb je glooiende gebieden die wat donkerder of wat lichter gebruind zijn, en dat accentueert je rondingen. Dat is juist een heel mooi effect.
Je wil laten zien dat je gezond bent, en dat je weet wat genieten is. Ik denk dat het daar vooral om gaat. Je huid wordt mooi droog en glad, en je krijgt een soort glans over je bruinheid heen. En elke haarkleur behalve ravenzwart of helderrood ziet er lekkerder uit met een beetje kleur eronder. Het is een klein detail, maar het maakt een boel uit wanneer je iemand bekijkt, ookal leg je meestal niet meteen je vinger erop.
Ik zonde vroeger veel in badpak, en alleen met vrienden of vriendinnen erbij. Ik voelde me nogal bloot. Nu is dat wel anders. Ik hou van naakt zijn, en als je er nietzo mee in de problemen kwam was ik véél vaker naakt. Als ik zon is dat dus ook meestal naakt, want waarom zou je een bikini dragen? Je bent met zo'n ding áán al bijna naakt, wat maken die paar plekjes nog uit.
Bovendien krijg je dan een veel lelijker effect. Ik ga dus het liefst naar naaktstranden. Eigenlijk twijfel ik wel altijd als ik naar het strand ga. Want ik wil naakt zonnen, maar het naaktstrand vind ik minder gezellig. Het is er altijd veel minder druk, en als ik er ben is iedereen zó bezig met de andere mensen in hun waarde laten, dat er van gespeel en geflirt weinig meer komt. Daar moet je voor op het textielstrand zijn.
Uiteindelijk zon ik dus meestal me maar bruin op het naaktstrand, en gaat daarna de sunblock en de bikini erop om op het textielstrand wat tussen de mensen te komen. Als ik dacht dat het kon, zou ik het liefst gewoon naakt zonnen op het textielstrand. Maar ik heb ookwel geleerd dat er daarvoor veelteveel mensen zijn die aanstoot nemen aan een blote kut. En nieteens alleen vrouwen.
Soms kijk ik naar buiten, en dan voel ik hoeveel mijn humeur afhangt van de zon. Op een zonnige dag ben ik niet makkelijk treurig, en op een donkere dag krijg je me niet makkelijk opgevrolijkt. De sfeer van de dag hangt zoveel af van het zonnetje, dat kan geen toeval zijn. De zon is iets belangrijks in mijn leven, en ik geniet er zovaak ik kan van. Zelfs als het me afleidt van het stukje wat ik eigenlijk wou schrijven.
Als ik niet genoeg zon, of zonnenbank neem, wordt mijn huid een beetje als een deegbal. Een beetje klef, en nogal wit. Je kan dan al mijn adertjes zien, en elk puntje en puistje steekt af. Ik vind mezelf dan geen gezicht. Als ik mezelf in de spiegel zie en ik ben bleek, ben ik niet de persoon die ik me voel. Een beetje gebruind zijn hoort bij mij, anders zie ik eruit als een soort lijk.
Toch bruin ik niet heel diep. Als ik een beetje bruin ben, vind ik dat genoeg. Ik hoef niet mezelf zo bruin als maar kan te krijgen. Als ik een beetje gebruind ben, smeer ik me daarna wel goed in met een hele hoge factor of sunblock. Dan geniet ik nog steeds van de zon, maar dan ben ik niet meer mijn huid aan het verouderen. Zonnen is niet alleenmaar bruin worden.
Als ik in de zon lig, is dat een momentje voor mezelf. Ik hoef niets te doen, ik hoef me niet eens af te leiden, ik lig gewoon helemaal stil, alle gedachtes zijn mijn hoofd uit. Het is alsof het stilliggen in de zon al mijn aandacht al nodig heeft. En het is gewoon genieten van de warmte die door mijn huid heentrekt. Het is alsof ik opga in die stilte, en even helemaal wegben terwijl de wereld me even niets kan schelen.
Ik bruin onder andere voor mijn werk, maar eigenlijk ben ik door mijn werk ookweer minder gaan bruinen. Voordat ik serieus ging hoeren, had ik soms periodes dat ik heel hard bruinde, en echt voor superbruin ging, en dan weer een tijd dat ik er niets mee deed, en weer net een ongebakken brood leek. Aan het begin van zo'n bruiningsperiode verbrandde ik dan expres een paar keer goed, dan bruin je lekker snel, maar dat is nietzo gezond.
Het was ook omdat ik in mijn jeugd nietzo gemakkelijk was met bloot. Ik vond het altijd genant om in mijn badpak bij het zwembad te liggen, met al die bleke blote huid zichtbaar. Ik was altijd erg wit, en pas toen ik in mijn studietijd een beetje loskwam, ging ik daar anders mee om. Ik was nogsteeds bang voor bloot, maar nietmeer erger dan de meeste mensen. Toen heb ik mezelf wel flink verbrand en gebruind. Maar wel met tanlines toen.
Op die leeftijd dacht ik dat het hoe bruiner, hoe mooier was. En toen ik ging hoeren, moest ik het vooral nog van mijn uiterlijk hebben. Daar zette ik flink op in. En bruinen was een léúke manier om mooi te worden, veel fijner dan diëten of naar de sportschool. Ik was dus hardstikke bruin. En het duurde best lang voor ik erachterkwam dat dat bij de meeste klanten helemaal niet goed werkt.
Poepbruin is ordinair. En er zijn best groepen klanten die ordinair heel lekker vinden, maar dat zijn niet de klanten waar ik het meest op zit te wachten. Bovendien kan je ordinair beter anders aanpakken, maar dat krijgt nog wel een eigen stukje. Dat overdreven gebruinde zorgt helemaal niet dat je lekkerder bent, je kan zelfs beter gewoon bleek zijn. Klanten willen het liefst iets naturels.
Het is niet alleenmaar ordinair, klanten zijn zelf meestal ook nietzo gebruind. Als jij dan echt heel bruin bent, dan steekt dat af. Dat wil je nietteveel hebben. Sommige mannen worden daar toch op een onbewust nivo onzeker van. Bovendien is het tegenwoordig niet meer lekker om exotisch te zijn, en willen de mannen juist zien dat je een gewone Nederlandse meid bent. Een tintje is "uit." Ookal telt dat nietzo mee als de andere dingen.
Wat eigenlijk belangrijker is dan de kleur, is hoe mooi je gebruind bent. Met van die driehoekjes wit van de spuitcabine of de zonnenbank moet je eigenlijk niet aankomen. Je wil naturel gebruind eruitzien. Dat doet de zon veel beter dan de zonnenbank. Onder de zon heb je glooiende gebieden die wat donkerder of wat lichter gebruind zijn, en dat accentueert je rondingen. Dat is juist een heel mooi effect.
Je wil laten zien dat je gezond bent, en dat je weet wat genieten is. Ik denk dat het daar vooral om gaat. Je huid wordt mooi droog en glad, en je krijgt een soort glans over je bruinheid heen. En elke haarkleur behalve ravenzwart of helderrood ziet er lekkerder uit met een beetje kleur eronder. Het is een klein detail, maar het maakt een boel uit wanneer je iemand bekijkt, ookal leg je meestal niet meteen je vinger erop.
Ik zonde vroeger veel in badpak, en alleen met vrienden of vriendinnen erbij. Ik voelde me nogal bloot. Nu is dat wel anders. Ik hou van naakt zijn, en als je er nietzo mee in de problemen kwam was ik véél vaker naakt. Als ik zon is dat dus ook meestal naakt, want waarom zou je een bikini dragen? Je bent met zo'n ding áán al bijna naakt, wat maken die paar plekjes nog uit.
Bovendien krijg je dan een veel lelijker effect. Ik ga dus het liefst naar naaktstranden. Eigenlijk twijfel ik wel altijd als ik naar het strand ga. Want ik wil naakt zonnen, maar het naaktstrand vind ik minder gezellig. Het is er altijd veel minder druk, en als ik er ben is iedereen zó bezig met de andere mensen in hun waarde laten, dat er van gespeel en geflirt weinig meer komt. Daar moet je voor op het textielstrand zijn.
Uiteindelijk zon ik dus meestal me maar bruin op het naaktstrand, en gaat daarna de sunblock en de bikini erop om op het textielstrand wat tussen de mensen te komen. Als ik dacht dat het kon, zou ik het liefst gewoon naakt zonnen op het textielstrand. Maar ik heb ookwel geleerd dat er daarvoor veelteveel mensen zijn die aanstoot nemen aan een blote kut. En nieteens alleen vrouwen.
Soms kijk ik naar buiten, en dan voel ik hoeveel mijn humeur afhangt van de zon. Op een zonnige dag ben ik niet makkelijk treurig, en op een donkere dag krijg je me niet makkelijk opgevrolijkt. De sfeer van de dag hangt zoveel af van het zonnetje, dat kan geen toeval zijn. De zon is iets belangrijks in mijn leven, en ik geniet er zovaak ik kan van. Zelfs als het me afleidt van het stukje wat ik eigenlijk wou schrijven.
maandag 5 mei 2014
Antwoord op: in de illegale prostitutie...
In Nederland hebben we legale en illegale prostitutie. Daar wordt genoeg over gepraat. Er wordt gezegd dat de illegale prostitutie laat zien dat er nog veel mis is, er wordt gezegd dat de illegale prostitutie laat zien dat de legalisering van de prostitutie is mislukt, er wordt gezegd dat de dingen die we niet kunnen vinden in de legale prostitutie wel gebeuren in de illegale prostitutie. En dat het een schimmig, crimineel gebied is.
Zo is het dus niet.
Er is een illegaal circuit. Dat is anders, en diverser, dan het legale circuit. Ik heb er jaren in gewerkt. Ik werk nu al jaren legaal, en daar heb ik dus ookwel goed zicht op. Ik ben legaal gaan werken omdat ik door de overheid ben gedwongen. Anders was ik illegaal blijven werken. Dat is iets waar ik geen seconde over na hoef te denken. De illegale sector is veel beter voor vrije vrouwen.
Laat ik eerst maareens het verschil uitleggen. De legale sector is de prostitutie waar de overheid van vindt dat het dan maar mag. Dat bevat dus alles met een vergunning. De illegale sector is alles wat mensen toch doen, zonderdat de overheid daar een vinger bij in de pap heeft gehad. De thuiswerkende éénpitter is volgens de minister van Veiligheid legaal, maar in de praktijk zorgen de gemeentes dat die eigenlijk bijna allemaal illegaal zijn. Dat je veilig voor jezelf kan werken zonder vergunning is héél zeldzaam. In theorie ben je veilig, maar niet in praktijk.
De meiden zijn verschillend. In de legale branche vind je veel fulltimers. Je vindt er meiden die graag stabiliteit hebben, en die niet snel veranderen hoe ze willen werken. Dat is maar goed ook, want iets anders lukt je ook niet in de legale branche. De overheid houdt niet van veranderingen, en je vergunningmelker wil ook kunnen vertrouwen op zijn inkomen.
In de illegale branche heb je meer de studentes, de avonturiersters, de wilde meiden, de onafhankelijke types. Er zitten heel veel meiden met hoererij als bijbaantje in, en alle meiden die het af en toe doen als ze er zin in hebben. Maar ook de gekken en de desperado's op de vlucht. Die kunnen alleen illegaal terecht. Omdat er geen hoge huren en afdrachten door een vergunningmelker bijzitten, houden de meiden alles of bijna alles van hun omzet bruto over. Daarom hoeven ze veel minder te werken.
Sommige meiden werken zwart. Dat zwartwerk is soms terecht, zoals meiden die het zo af en toe doen tussen het studeren door, en niet boven drempels uitkomen, maar meestal is het gewoon onterecht. Het verschil wordt door de Belasting niet gemaakt. Je kan het proberen op te geven, maar dat lekt dan uit en krijg je de gemeente op je hals. Bovendien wil de Belasting een héél hoog percentage, en gaan ze uit van monsterverdiensten. Als je eerlijk probeert te zijn, word je genaaid. Dan beter helemaal zwart. Dan krijg je ook geen onderzoeken naar witwassen op je nek.
Er werkt toch al niets tegen naheffingen. Ookal heb je het nog zo voorzichtig en netjes bijgehouden, ze verzinnen gewoon een monsterinkomen en dat wordt belast. Je maakt nooit genoeg omzet om die belasting te kunnen betalen. En als je opgeeft, ookal is het onder de naam van andere activiteiten, het helpt je achteraf niets. Als je netjes je hele omzet opgeeft, als nagelstyliste, en je wordt gepakt, gaan ze nog steeds uit van twee ton of meer per jaar. Ookal heb je bewijs.
Toch werken de meeste meiden wit. Dat klinkt heel raar, omdat het zo nutteloos is, maar ik heb het wel gemerkt. Sommige meiden doen het uit principe, maar meestal gaat het erom dat je gerust kan zijn dat je in elk geval niet terècht door de Belastingdienst kan worden gepakt. We hebben een hoop ellende gehad met de Belastingdienst, maar ik hoor ook dat de Belasting in de afgelopen jaren eerlijker en netter is geworden. Ik hoop voor mijn illegale collegaatjes dat het echt zo is.
Het grote verschil in je beleving is vrijheid. Als je legaal werkt heb je je vastgelegd. Je bent afhankelijk van de goeie wil van de gemeente, je bent afhankelijk van je vergunningmelker, je wordt doorlopend gecontroleerd, en ze koeioneren je. Als je illegaal werkt, zorg je dat je ongrijpbaar blijft. Als je met een pooier of een exploitant werkt, en je ziet het niet meer zitten, stap je over. Legaal is dat veel moeilijker.
Ik ken illegaal werkende meiden die bij meerdere illegale exploitanten werken, en dat kan je dus ook niet als je legaal werkt. Het staat nergens dat het verboden is, maar ze pakken je hard aan als je dat doet. Maar illegaal heb je geen exploitant nódig. Dan neem je die alleen als je dat wìl. Als je legaal werkt dwingt de overheid je in de praktijk om een pooier te nemen. Ze maken het je zo moeilijk mogelijk om zonder exploitant te werken.
De onafhankelijkheid van de illegale prostitutie mis ik erg. De sfeer is heel anders. Hij is eigenlijk ouderwetser. Tegenwoordig is de gereguleerde hoer een ge-oormerkt en betutteld meisje geworden. Zo voelen de klanten dat ook. Die kijk voel je. In de illegale prostitutie word je nog steeds als een wilde meid gezien die zich van geboden niets aantrekt. Je kan lekker de desperado spelen, of de femme fatale.
In de illegaliteit gaan klanten van veel minder uit. Een legale klant kan meer voorspellen wat hij krijgt, en je bent inruilbaar voor hem. In de illegaliteit word je meer als een individu bekeken. Het hele aftasten en leren kennen is heel belangrijk, en daar kan je flink mee scoren. In de legale branche is alles zo vastgeroest, dat sommige klanten bij een ander binnenlopen en het verschil niet eens merken.
Klanten die even komen neuken gaan legaal. Klanten die een intenser iets zoeken, die iets nieuwsgierigs hebben, die gaan vaker illegaal. In de illegaliteit kom je meer verschillende soorten klanten tegen. Meer ondeugende klanten, meer paradijsvogels, meer hoogintelligente klanten, meer boeven, meer BN'ers, en meer klanten die vèrder zijn met seks. Ik kan niet helemaal verklaren hoe dat komt.
Je wordt in de illegale sector behandeld als iemand die het veelmeer in de hand heeft. Je bent veelmeer de baas. Ze verwachten het van je, en je krijgt geen gedoe als er een conflict is. Ze zien je als iemand waar iets geváárlijks aan is, en dat is niet alleen heet, maar het geeft je ook respect. Als legaal meisje zijn de klanten baziger, en zien ze het toch meer als een pakje sigaretten kopen.
De illegale sector is veel minder geschikt voor misbruik. In de legale tak gaan klanten er veel makkelijker vanuit dat het kapotgecontroleerd, en dus wel okee zal zijn. In de legale sector kan je niet zomaar overstappen naar ergens anders. Als je in de legale tak aangifte doet van misstanden, brandt niemand meer zijn handen aan je, want dat wordt door de overheid als stok gebruikt om mee te slaan.
Als je iets niet bevalt illegaal, dan sta je sterk. Je staat nergens ingeschreven, dus jij bent altijd de vermoorde onschuld. Er zijn exploitanten genoeg, die om je vechten met hun prijzen en werkomstandigheden. De concurrentie houdt ze veel eerlijker. Die kijken dus wel uit. En je kan je anonimiteit beter houden, dus als je wil, verdwijn je gewoon. In de illegaliteit kom je van een valse pooier af door een andere te nemen die hem weghoudt. Dat zou de politie eens moeten proberen.
Pooiers houden niet van de illegale sector. De doorloop is minder, de concurrentie is kwalitatief beter, de hoeveelheid klanten is véél lager, en met de kwaliteit van pooiermeiden moet je in de illegaliteit veel doorstroom houden. De soort meiden in de illegaliteit zijn gevaarlijker, hij kan zich makkelijker aan ze branden. Er staat wel tegenover dat de illegaliteit een makkelijker doel is voor chantage, want de chanterende klant weet dat hij zijn meisje bij de overheid in het ongeluk kan storten. Maar ja, daar heb je weer pooiers, "pooiers" en beveiligers voor.
Geweld en dwang heb je illegaal dus minder dan in de legaliteit, en daar is het al bijna niets. Maar dat willen verbiedertjes niet horen, die hebben hun mond vol van smerigheid, geweld, misstanden en schimmigheid in de illegaliteit. Ze moeten hun beeld van het sexy slavinnetje ergens kunnen plaatsen, nou dat de grote blunders van razzia's en controles steeds weer laten zien dat het niet is, waar ze zeiden dat het is.
Het is niet allemaal mooi en fijn in de illegaliteit. Het oppassen dat de overheid je niet pakt sloopt je. Veel meiden denken er liever niet over na, of hebben een loverboyverhaal klaarstaan voor als ze worden gepakt. Je moet altijd stiekem doen, oppassen dat je niet aan een politie-infiltrant je identiteit of werkplek verraadt, of je verstoppen achter een exploitant of pooier. Als ze je pakken ben je vaak in één keer alles kwijt. Werk, huis, tonnen geld, anonimiteit, en soms je kinderen. Dat is het héle grote nadeel.
De stiekemheid is voor veel meiden ook iets wat steeds meer op je gaat drukken. Het is een fijn gevoel om vanachter je raam je middelvinger naar een toerist op te kunnen steken, en niet altijd je geheimen stil te moeten houden omdat er op je wordt gejaagd.
Als er in de illegaliteit eens wat misgaat, moet je altijd nagaan of het belangrijker is om voor jezelf op te komen, en alles kwijt te raken, of dat je het inslikt. Als je optreedt via politie of zelf, komt er een balletje aan het rollen dat de aandacht op jou zet. Dan kom je meestal uit, en dan is het over met je vrije leventje. Dus bij kleine dingen, mishandelingen, chantages, diefstallen, afpersingen, dan slik je het maar. En dat is een bittere pil, en dat blijft je elke keer bij. Pooiermeiden hebben tenminste iemand die dat voor ze oplost.
Nu en dan beroofd, verkracht, mishandeld of gestalkt worden is minder erg dan wat de politie en gemeente allemaal met je doen als ze je ontdekken. Al was het maar omdat je bij een misdaad nog eens wat terug kan doen. Als je ook maar een grote bek hebt bij de politie komt daar alleen maar meer sores van. Als illegale meid moet je daar helaas rekening mee houden. Ook met de hulpverlening. Die vertrouwensvrouwen kunnen nog zo oprecht zijn, als hun bazen beslissen om brave ketenpartners te zijn komt toch nog al je informatie bij Zeden terecht. Je moet afwegen of hun hulp dat wel waard is.
Je kan zien dat pooiers ook in de illegaliteit flink mee kunnen tellen. Ze kunnen problemen doorbreken. En toch heb je in de illegaliteit minder pooiers. Niet alleen maar omdat de pooiers de illegaliteit minder interessant vinden, en niet alleenmaar omdat de meiden ongrijpbaarder zijn, en ook niet alleen maar omdat in de illegaliteit de politie véél harder optreedt, maar vooral omdat de meeste illegale meiden geen zin hebben in pooiers. Die zijn te onafhankelijk. Ze zijn de types niet om die pooiers te verdragen.
Een familielid hield ganzen. Die werden met de trek altijd onrustig. Ze zagen een vlucht wilde ganzen overkomen, en je zag ze hun best doen om met hun gekortwiekte vleugels toch nog op te vliegen en mee te trekken. Die wilde ganzen hadden last van roofdieren, en de boeren verjaagden ze, maar ze waren wel vrij. En de tamme gans hoefde niet aan roofdieren te denken, maar ze werd wel meerdere keren per jaar kaalgeplukt, en ze eindigde toch ook in de rillette. Ik was liever een wilde gans. Ookal ben ik nu gekortwiekt.
Zo is het dus niet.
Er is een illegaal circuit. Dat is anders, en diverser, dan het legale circuit. Ik heb er jaren in gewerkt. Ik werk nu al jaren legaal, en daar heb ik dus ookwel goed zicht op. Ik ben legaal gaan werken omdat ik door de overheid ben gedwongen. Anders was ik illegaal blijven werken. Dat is iets waar ik geen seconde over na hoef te denken. De illegale sector is veel beter voor vrije vrouwen.
Laat ik eerst maareens het verschil uitleggen. De legale sector is de prostitutie waar de overheid van vindt dat het dan maar mag. Dat bevat dus alles met een vergunning. De illegale sector is alles wat mensen toch doen, zonderdat de overheid daar een vinger bij in de pap heeft gehad. De thuiswerkende éénpitter is volgens de minister van Veiligheid legaal, maar in de praktijk zorgen de gemeentes dat die eigenlijk bijna allemaal illegaal zijn. Dat je veilig voor jezelf kan werken zonder vergunning is héél zeldzaam. In theorie ben je veilig, maar niet in praktijk.
De meiden zijn verschillend. In de legale branche vind je veel fulltimers. Je vindt er meiden die graag stabiliteit hebben, en die niet snel veranderen hoe ze willen werken. Dat is maar goed ook, want iets anders lukt je ook niet in de legale branche. De overheid houdt niet van veranderingen, en je vergunningmelker wil ook kunnen vertrouwen op zijn inkomen.
In de illegale branche heb je meer de studentes, de avonturiersters, de wilde meiden, de onafhankelijke types. Er zitten heel veel meiden met hoererij als bijbaantje in, en alle meiden die het af en toe doen als ze er zin in hebben. Maar ook de gekken en de desperado's op de vlucht. Die kunnen alleen illegaal terecht. Omdat er geen hoge huren en afdrachten door een vergunningmelker bijzitten, houden de meiden alles of bijna alles van hun omzet bruto over. Daarom hoeven ze veel minder te werken.
Sommige meiden werken zwart. Dat zwartwerk is soms terecht, zoals meiden die het zo af en toe doen tussen het studeren door, en niet boven drempels uitkomen, maar meestal is het gewoon onterecht. Het verschil wordt door de Belasting niet gemaakt. Je kan het proberen op te geven, maar dat lekt dan uit en krijg je de gemeente op je hals. Bovendien wil de Belasting een héél hoog percentage, en gaan ze uit van monsterverdiensten. Als je eerlijk probeert te zijn, word je genaaid. Dan beter helemaal zwart. Dan krijg je ook geen onderzoeken naar witwassen op je nek.
Er werkt toch al niets tegen naheffingen. Ookal heb je het nog zo voorzichtig en netjes bijgehouden, ze verzinnen gewoon een monsterinkomen en dat wordt belast. Je maakt nooit genoeg omzet om die belasting te kunnen betalen. En als je opgeeft, ookal is het onder de naam van andere activiteiten, het helpt je achteraf niets. Als je netjes je hele omzet opgeeft, als nagelstyliste, en je wordt gepakt, gaan ze nog steeds uit van twee ton of meer per jaar. Ookal heb je bewijs.
Toch werken de meeste meiden wit. Dat klinkt heel raar, omdat het zo nutteloos is, maar ik heb het wel gemerkt. Sommige meiden doen het uit principe, maar meestal gaat het erom dat je gerust kan zijn dat je in elk geval niet terècht door de Belastingdienst kan worden gepakt. We hebben een hoop ellende gehad met de Belastingdienst, maar ik hoor ook dat de Belasting in de afgelopen jaren eerlijker en netter is geworden. Ik hoop voor mijn illegale collegaatjes dat het echt zo is.
Het grote verschil in je beleving is vrijheid. Als je legaal werkt heb je je vastgelegd. Je bent afhankelijk van de goeie wil van de gemeente, je bent afhankelijk van je vergunningmelker, je wordt doorlopend gecontroleerd, en ze koeioneren je. Als je illegaal werkt, zorg je dat je ongrijpbaar blijft. Als je met een pooier of een exploitant werkt, en je ziet het niet meer zitten, stap je over. Legaal is dat veel moeilijker.
Ik ken illegaal werkende meiden die bij meerdere illegale exploitanten werken, en dat kan je dus ook niet als je legaal werkt. Het staat nergens dat het verboden is, maar ze pakken je hard aan als je dat doet. Maar illegaal heb je geen exploitant nódig. Dan neem je die alleen als je dat wìl. Als je legaal werkt dwingt de overheid je in de praktijk om een pooier te nemen. Ze maken het je zo moeilijk mogelijk om zonder exploitant te werken.
De onafhankelijkheid van de illegale prostitutie mis ik erg. De sfeer is heel anders. Hij is eigenlijk ouderwetser. Tegenwoordig is de gereguleerde hoer een ge-oormerkt en betutteld meisje geworden. Zo voelen de klanten dat ook. Die kijk voel je. In de illegale prostitutie word je nog steeds als een wilde meid gezien die zich van geboden niets aantrekt. Je kan lekker de desperado spelen, of de femme fatale.
In de illegaliteit gaan klanten van veel minder uit. Een legale klant kan meer voorspellen wat hij krijgt, en je bent inruilbaar voor hem. In de illegaliteit word je meer als een individu bekeken. Het hele aftasten en leren kennen is heel belangrijk, en daar kan je flink mee scoren. In de legale branche is alles zo vastgeroest, dat sommige klanten bij een ander binnenlopen en het verschil niet eens merken.
Klanten die even komen neuken gaan legaal. Klanten die een intenser iets zoeken, die iets nieuwsgierigs hebben, die gaan vaker illegaal. In de illegaliteit kom je meer verschillende soorten klanten tegen. Meer ondeugende klanten, meer paradijsvogels, meer hoogintelligente klanten, meer boeven, meer BN'ers, en meer klanten die vèrder zijn met seks. Ik kan niet helemaal verklaren hoe dat komt.
Je wordt in de illegale sector behandeld als iemand die het veelmeer in de hand heeft. Je bent veelmeer de baas. Ze verwachten het van je, en je krijgt geen gedoe als er een conflict is. Ze zien je als iemand waar iets geváárlijks aan is, en dat is niet alleen heet, maar het geeft je ook respect. Als legaal meisje zijn de klanten baziger, en zien ze het toch meer als een pakje sigaretten kopen.
De illegale sector is veel minder geschikt voor misbruik. In de legale tak gaan klanten er veel makkelijker vanuit dat het kapotgecontroleerd, en dus wel okee zal zijn. In de legale sector kan je niet zomaar overstappen naar ergens anders. Als je in de legale tak aangifte doet van misstanden, brandt niemand meer zijn handen aan je, want dat wordt door de overheid als stok gebruikt om mee te slaan.
Als je iets niet bevalt illegaal, dan sta je sterk. Je staat nergens ingeschreven, dus jij bent altijd de vermoorde onschuld. Er zijn exploitanten genoeg, die om je vechten met hun prijzen en werkomstandigheden. De concurrentie houdt ze veel eerlijker. Die kijken dus wel uit. En je kan je anonimiteit beter houden, dus als je wil, verdwijn je gewoon. In de illegaliteit kom je van een valse pooier af door een andere te nemen die hem weghoudt. Dat zou de politie eens moeten proberen.
Pooiers houden niet van de illegale sector. De doorloop is minder, de concurrentie is kwalitatief beter, de hoeveelheid klanten is véél lager, en met de kwaliteit van pooiermeiden moet je in de illegaliteit veel doorstroom houden. De soort meiden in de illegaliteit zijn gevaarlijker, hij kan zich makkelijker aan ze branden. Er staat wel tegenover dat de illegaliteit een makkelijker doel is voor chantage, want de chanterende klant weet dat hij zijn meisje bij de overheid in het ongeluk kan storten. Maar ja, daar heb je weer pooiers, "pooiers" en beveiligers voor.
Geweld en dwang heb je illegaal dus minder dan in de legaliteit, en daar is het al bijna niets. Maar dat willen verbiedertjes niet horen, die hebben hun mond vol van smerigheid, geweld, misstanden en schimmigheid in de illegaliteit. Ze moeten hun beeld van het sexy slavinnetje ergens kunnen plaatsen, nou dat de grote blunders van razzia's en controles steeds weer laten zien dat het niet is, waar ze zeiden dat het is.
Het is niet allemaal mooi en fijn in de illegaliteit. Het oppassen dat de overheid je niet pakt sloopt je. Veel meiden denken er liever niet over na, of hebben een loverboyverhaal klaarstaan voor als ze worden gepakt. Je moet altijd stiekem doen, oppassen dat je niet aan een politie-infiltrant je identiteit of werkplek verraadt, of je verstoppen achter een exploitant of pooier. Als ze je pakken ben je vaak in één keer alles kwijt. Werk, huis, tonnen geld, anonimiteit, en soms je kinderen. Dat is het héle grote nadeel.
De stiekemheid is voor veel meiden ook iets wat steeds meer op je gaat drukken. Het is een fijn gevoel om vanachter je raam je middelvinger naar een toerist op te kunnen steken, en niet altijd je geheimen stil te moeten houden omdat er op je wordt gejaagd.
Als er in de illegaliteit eens wat misgaat, moet je altijd nagaan of het belangrijker is om voor jezelf op te komen, en alles kwijt te raken, of dat je het inslikt. Als je optreedt via politie of zelf, komt er een balletje aan het rollen dat de aandacht op jou zet. Dan kom je meestal uit, en dan is het over met je vrije leventje. Dus bij kleine dingen, mishandelingen, chantages, diefstallen, afpersingen, dan slik je het maar. En dat is een bittere pil, en dat blijft je elke keer bij. Pooiermeiden hebben tenminste iemand die dat voor ze oplost.
Nu en dan beroofd, verkracht, mishandeld of gestalkt worden is minder erg dan wat de politie en gemeente allemaal met je doen als ze je ontdekken. Al was het maar omdat je bij een misdaad nog eens wat terug kan doen. Als je ook maar een grote bek hebt bij de politie komt daar alleen maar meer sores van. Als illegale meid moet je daar helaas rekening mee houden. Ook met de hulpverlening. Die vertrouwensvrouwen kunnen nog zo oprecht zijn, als hun bazen beslissen om brave ketenpartners te zijn komt toch nog al je informatie bij Zeden terecht. Je moet afwegen of hun hulp dat wel waard is.
Je kan zien dat pooiers ook in de illegaliteit flink mee kunnen tellen. Ze kunnen problemen doorbreken. En toch heb je in de illegaliteit minder pooiers. Niet alleen maar omdat de pooiers de illegaliteit minder interessant vinden, en niet alleenmaar omdat de meiden ongrijpbaarder zijn, en ook niet alleen maar omdat in de illegaliteit de politie véél harder optreedt, maar vooral omdat de meeste illegale meiden geen zin hebben in pooiers. Die zijn te onafhankelijk. Ze zijn de types niet om die pooiers te verdragen.
Een familielid hield ganzen. Die werden met de trek altijd onrustig. Ze zagen een vlucht wilde ganzen overkomen, en je zag ze hun best doen om met hun gekortwiekte vleugels toch nog op te vliegen en mee te trekken. Die wilde ganzen hadden last van roofdieren, en de boeren verjaagden ze, maar ze waren wel vrij. En de tamme gans hoefde niet aan roofdieren te denken, maar ze werd wel meerdere keren per jaar kaalgeplukt, en ze eindigde toch ook in de rillette. Ik was liever een wilde gans. Ookal ben ik nu gekortwiekt.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
