Enquete over dwang

Ik heb een enquete over dwang op mijn blogje gezet, en die is best enthousiast ingevuld. Het is een enquete waar ik het met een lezer over gehad heeft, en die heeft me wat geholpen met het neerzetten van de groepen procenten. Je krijgt kennelijk niet een goed beeld als je gewoon per procent, of per tien procenten, één optie neerzet. Dat is me uitgelegd, maar wiskunde kan ik niet goed. Ik nam het wel gewoon aan, het klonk erg wetenschappelijk.

Mijn geldmannetje, toen hij ernaar keek, noemde de 0% en 100% categorieën de "naïeve opties." Dat is omdat niemand echt zou moeten denken dat de waarheid zo ongenuanceerd is. Hij raadde me ook aan om geen "anders" optie neer te zetten, maar iets wat anders klonk. Anders krijg je daar veel mensen die wel een gok hebben, maar niet durven. Dat kan ik me ook nog wel voorstellen.

De uitslag vond ik wel jammer. Kijk zelf maar, 48% van de mensen denkt dat meer dan de helft van de hoeren gedwongen werkt. Kijk, dat je hoger zit dan ik begrijp ik wel. Maar meer dan de helft van de hoeren, dat is makkelijk te controleren. Dan zou je ze snel op moeten kunnen sporen. Hoe verklaar je dan die toestanden in de Doubletstraat, waarbij geen enkel meisje aangaf te worden gedwongen, ondanks al die druk die op ze werd gezet door de politie?

Ik moet een eigen onderzoekje gaan doen, zodat ik ècht hard kan maken wat ik vind. Dan schrijf ik er nog wel een stukje over. Het is een heel belangrijk iets voor de hoererij dat mensen daar rare dingen over denken, dus dat is wel al die moeite waard.

Ik had eigenlijk wel meer verwacht van mijn lezers!

Kerst

De Kerst komt er weer aan. De kerstpakketten zijn weer binnen, ik merk het weer, maar veel minder dan vorig jaar. Het is gezellig druk, omdat ik met de Kerst geen klanten ontvang. Zo rond de Kerst heb ik meer aanvragen voor escort, een klant wou me meehebben naar zijn familie, omdat hij niet zonder "vriendin" wilde aanschuiven.

Het is een rustpuntje in het jaar voor mij, en ik heb alles een beetje rustigaan gedaan. Maar januari staat alweer helemaal vol.

Ik ben eigenlijk heel lui deze week, ik heb niet echt een stukje voor nu. Ik wens al mijn lezers een héle fijne Kerst en een gelukkig nieuwjaar!

Het is weer tijd voor mijn Kerstpauze. Deze keer heb ik nietzoveel afspraken, dus ik ben weer terug op 2 januari.

De man achter de hoer

In het stereotype dat mensen hebben van de prostitutie, is er altijd een grote rol voor de pooier of loverboy. Dat beeld hebben veel mensen erbij nodig om te kunnen begrijpen dat we het werk doen. Ergens hebben ze toch het idee, dat de prostitutie wordt bedacht en opgebouwd door mannen, die dan willoze slachtoffers de hoer laten spelen. Ik hoop dat ik al genoeg over dat idee heb gezegd, dat het duidelijk is dat het niet klopt.

Maar in de seksindustrie zijn er wel veel mannen die een rol spelen. En wat ze doen is best vaak schimmig. Er zit een hoop mis in de mannen die met de seksindustrie betrokken zijn. Maar er is nogal verschil tussen de verschillende types die je tegenkomt. Ik heb maar beslist om een lijstje te maken van wat je tegenkomt, en hoe het nou eigenlijk echt werkt. Ik gebruik hier de termen een beetje zoals mij het goed lijkt, want bijvoorbeeld zijn er verschillende soorten mannen die wel pooier worden genoemd.

Om te beginnen, heb je bikkers. Dat is de naam die we gebruiken voor mannen die hun partner zich laten prostitueren, en van de opbrengsten leven. Daarbij regelt de man vaak de advertenties en de afspraken, maar niet altijd. Het is een soort van vent die je wel apart moet zien van gewoon de partner van een hoer, want hij is alleen een bikker als hij er actief aan werkt. De mannen die gewoon hun meisje zelf haar eigen beslissingen laten nemen vallen hier nietzo onder.

Bikkers hebben vaak een vreemde relatie met hun vrouw. Het is heel onduidelijk hoe ze nou samengaan. Ze hebben wel een relatie, maar er is ook een soortvan afhankelijkheid van elkaar, en tegelijk hebben ze ook dat hij de baas is en zij de werkneemster. Ik heb het zelf nooit meegemaakt, maar ik heb het bestweleens gezien bij collegaatjes. Vooral in de clubs kwam ik het weleens tegen.

Bij bikkers heb ik altijd een ongemakkelijk gevoel. De relatie is niet evenwichtig, en hij heeft er meestal veelmeer aan dan zij. De vrouwen kiezen er wel zelf voor om mee te doen aan die verhouding, maar ze heeft er niets aan. Het zijn vaak zwakke vrouwen zonder initiatief, die de manier van leven kiezen, waarbij ze het minste zelf hoeven te beslissen. Ik kan daar met mijn hoofd niet bij.

Loverboys lijken veel op bikkers, maar ze beginnen niet met hun vrouw uit te sturen, maar gaan echt op zoek naar een meisje om een relatie mee te beginnen voor de prostitutie. Ze gebruiken dezelfde soort verhoudingen met hun meisje, maar zij zijn niet echt in een relatie met haar geïnteresseerd. Dat geeft ze ook meer macht dan een echte bikker, want een loverboy kan makkelijker dreigen om de relatie te verbreken.

Loverboys houden het meestal ook niet bij één meisje. Bikkers moeten het vaak bij hun vrouw en misschien haar zus of dochter houden, maar loverboys kunnen het kunstje tien keer doen, omdat ze geen èchte relatie hoeven aangaan. Ik vind het heel vreemd dat die meisjes dat pikken, en zelfs met elkaar gaan concurreren om zijn bèste meisje te worden. Ze zijn ook al hun verdiensten aan hem kwijt.

Ik vind loverboys klootzakken. Ja, de meisjes zijn dom, naïef, en ze doen het zelf, maar het is het uitbuiten van idealen, en dat vind ik gemeen. Sommige van die gasten worden ook nog aggressief als het meisje niet mee wil werken, en dan ga je echt over de grenzen heen. Je kan dan zeggen wat je wil tegen zo'n wichtje, maar die geeft hem niet aan. Bij de meeste, waar er helemaal geen geweld bij komt kijken, zijn ze zo fanatiek dat ze hem tegen iedereen verdedigen. Het duurt vaak jaren voordat ze het toch opgeven, en dan komt er weleens wraak, maar vaak willen ze gewoon die tijd vergeten. Ik weet niet wat ze er later van vinden, want ik heb nog nooit een meisje gesproken dat al langer gestopt was. Ze verdwijnen uit mijn wereldje.

Dan komen de pooiers. De zachtste vorm van pooier is een vent die het meisje bewaakt, en aan klanten komt, in ruil voor een stuk van de omzet. Dat heeft ooit bestaan, zeggen ze, maar ik heb het vooral van horen zeggen. Wat ik heb gezien is allemaal erger geweest. Er zijn in de ramen geen pooiers die voor extra klanten zorgen, dat weet ik wel. Beschermen zonder je onder druk te zetten heb ik niet gevonden.

Er zijn twee groepen pooiers die ik wèl heb zien werken, namelijk pestkoppen en afpersers. Het is een verschil dat ik belangrijk vind, er zijn nog wel andere manieren om er verschil in te maken. Ik bekijk het weer vanaf mijn standpunt, want anders ben ik aan het vertellen over dingen die ik eigenlijk niet goed weet, en daarvan is er al wel genoeg te vinden, en helaas is dat de basis van de wetgeving.

Pestkoppen zijn pooiers die eerst proberen om zich onmisbaar te maken, door je aan de hand te nemen en alles aan te bieden te regelen. Ze weten alles beter, en nieuwe meisjes zijn vaak maar al te blij om iemand te hebben die het voor ze doet. Dan willen ze regelen dat je geld afdraagt in ruil voor hun diensten. Als je weigert, ook vanaf het begin, dan doen ze hun best om je het werken zuur te maken. Ze gaan tegen je raam aan leunen, of ze kloppen op je raam als je een klant binnen hebt. Deze soort wordt nooit echt aggressief, maar ze zijn wel heel lastig. Als je lang genoeg volhoudt, en ze geen centimeter geeft, dan houdt het wel op. Af en toe pesten ze nog wel, maar ze hebben ook andere dingen te doen.

Afpersers zijn erger, die zeggen dat je werkt in hun territorium, en ze geld moet geven. Anders worden ze aggressief. Eerst komt er dreigen, en later geweld als ze denken dat ze het kunnen maken. Als je eenmaal toegeeft, zetten ze steeds meer druk op je om harder te werken. Hoe meer je verdient, hoe meer ze je af kunnen pakken. Dan laten ze je ook niet meer stoppen. Dat is het ergste soort pooier.

Door de affaire met Saban Baran is het erger geworden, heb ik gehoord. De meisjes weten dat de enige bescherming tegen pooiers is om een andere pooier te hebben, en we hebben gezien dat de overheid machteloos is tegen de pooiers met al dat geblunder. Als je dan toch er niets tegen kan doen, kan je beter een niet zo erge kiezen, denken sommige meisjes dan. Gelukkig zijn er ook best meiden sterk genoeg, om gewoon de pooiers van ze af te houden. Dat zag ik mezelf niet volhouden, dus ik heb daar veel respect voor.

Er is een flink verschil tussen pooiers en raamverhuurders, trouwens. De raamverhuurders hebben de panden, en vragen gewoon heel veel huur voor je raam. Verder heb je erg weinig met ze te maken. Ze hebben soms hun eigen beveiligers, maar dat is weer wat anders. Die raamverhuurders doen gewoon eerlijk wat je van ze wil, en ze zetten geen seconde druk op je. Ik word soms een beetje boos van de media die die twee doorelkaar halen. De raamverhuurders vragen wel teveel geld, maar dat kunnen ze ook alleen maar doen vanwege al die bestemmingen en vergunningen. Dat is gewoon de vrije markt.

Pooiers behandelen hun meisjes meer als hun eigendom, dan als werkneemsters. Ik vind dat verkeerd. Het is slavernij zoals ze het doen, maar je kan er maar weinig tegen doen. De politie geeft niet thuis als het niet gaat om het dwingen de hoer te zijn, maar om de afpersing. Ik heb zelfs een keer van een agent gehoord dat het er een beetje bij hoort. Dat geloof je toch niet? Die machteloosheid als het om afpersing gaat, hoor ik ook weleens van winkeliers. Ik begrijp dat niet.

Mensensmokkelaars zijn weer een eigen groep. Ik heb alleen maar ervaring uit de tweede hand, maar ik ga het wel proberen uit te leggen. Voor veel meiden is Nederland een goeie werkplek, en ze willen hier graag in de prostitutie aan de slag. Maar om hier te komen heb je papieren nodig, of een manier om geen papieren nodig te hebben. Daar zorgen onfrisse organisaties voor. In ruil daarvoor moet je ze veel geld uit je verdiensten betalen, en tot je afbetaald hebt, zorgen ze dat ze grip op je hebben. Dat gaat allemaal in het geniep, en als er een meningsverschil is, wordt het dus meteen een confrontatie. Die mensensmokkelaars zijn allemaal penose, dus dan weet je wel hoe dat gaat.

Je komt erg weinig meisjes tegen die de prostitutie ingedrukt zijn, ze weten meestal best waaraan ze zijn begonnen. Als het wel voorkomt, is het vaak op kleine schaal, en het komt in België meer voor dan hier. Daar lopen ze minder risico om gepakt te worden. In België gaan de klanten met meldingen niet naar de politie, omdat prostitutie daar illegaal is. Hier wordt dat ook zo, dus ik verwacht dat we het in Nederland nu ook gaan zien. Geen man gaat melden dat hij strafbaar is geweest.

De rest is ook niet meteen zalig, er worden best veel van die meiden geflest, onder druk gezet, of achteraf niet uitbetaald. Dat probleem heb je wel als je met penose werkt. De tarieven die ze moeten betalen zijn ook onredelijk, maar het is hun enige kans om hier de hoer te kunnen zijn. Er is dus geen keus voor ze. De mensensmokkelaars combineren vaak de smokkel, de beveiliging, en de klantenwerving. Bovendien houden ze pooiers weg, want ze hebben zelf ook uit de kluiten gewassen jongens. Ik heb wel begrepen dat die meiden wat dat betreft beter af zijn dan Nederlandse meisjes.

Je hebt ook nog clubs, en daar heb je een clubbaas. Die is meestal gewoon een club aan het runnen waar jij werkneemster bent. Hij verdient door je een deel te laten betalen van wat je verdient, en hij maakt de huisregels. Het is de duidelijkste werkgever-werkneemster relatie in de hele business. Je werkt in een hoerenkast, en als je je niet aan de regels wil houden, word je eruit gezet.

Het is iets vager in de escort. Daar heb je buro's, die voor jou de klanten werven, en je dan vertellen waar je heenmoet. Vaak zie je die mensen één keertje, en heb je daarna alleen maar telefooncontact. Dat zijn mensen die ook huisregels hebben, maar ze zijn vooral bemiddelaars. Sommige buro's hebben ook chauffeurs in dienst, en die mannen zorgen dan voor transport en beveiliging. Maar tegelijk letten ze ook op, dat je geen extra uren maakt die je verzwijgt voor het buro. Dat is een manier om meer grip op het meisje te krijgen, maar veel meiden vinden een chauffeur erg fijn omdat het voor veiligheid zorgt.

Je ontkomt als je voor jezelf op grote schaal gaat werken niet aan een geldmannetje. Dat is een financiëel adviseur, accountant, boekhouder, of belastingadviseur, die je kan helpen met je admi. Als je het zelf doet, maak je snel fouten, en dat wordt gezien als fraude. Voor je het weet mag je meer dan een ton naar de Belasting overmaken. Ze denken daar snel dat je 24/7 je toptarieven ligt te verdienen, en je moet goed kunnen bewijzen hoeveel je ècht verdient. Dat is moeilijker dan het lijkt. Zo'n geldmannetje is goud waard, maar hij zorgt ook weer voor extra regels om rekening mee te houden.

Het is kut, maar je hebt mannen nodig bij het werk. Natuurlijk kan je zonder alle afpersers en zetbaasjes, maar er zijn dingen die je niet in je eentje kàn. Advertenties kan je zelf zetten, ook al laten veel vrouwen dat aan hun zetbaas over, je kan zelf je plekje regelen, ook al kan dat binnenkort alleen nog maar met vergunning (dus dan moet je op zoek naar een pooier die wèl nog een vergunning kon krijgen), je kan je werk zelf leren en inpassen, maar een man is ècht nodig voor de veiligheid.

Je bent nou eenmaal een vrouw, en ook al ben ik een feministe, ik weet heel goed dat ik niet opkan tegen een man. Daar schrijf ik nog wel een stukje over. Ik heb nou eenmaal beveiligers nodig. Daar gaan veel meiden voor naar een pooier, maar je kan ook beveiligers nemen. Dat is een heel groot verschil, want jij werkt voor een pooier, maar een beveiliger werkt voor jou!

Voor je beveiliging kan je vertrouwen op de politie, maar dan merk je snel hoe dat gaat. Je belt ze, en na een tijd komen ze aan, en laten de moeilijke klant lopen. Die komt later verhaal halen. Bovendien reageren ze langzaam, en je krijgt een kruisverhoor. Ze leggen je telkens uit dat je uit het vak kan, ook als je zegt dat je het graag doet. Als de klant iets ergs heeft gedaan, mag je aangifte doen, en krijg je twee weken later een brief met dat het ze spijt, maar dat ze er niets aan gaan doen. Het kost niets, maar dat is het enige voordeel.

Witte beveiligers, dus van een officiëel bedrijf, installeren een veiligheidssysteem, en geven je noodknoppen. Als je daarop drukt, bellen ze eerst jou, en dan 112. Daarna krijg je de politie aan de deur. Daar betaal je nog best wat geld aan. Het is ietsje betrouwbaarder dan zelf 112 proberen te bellen, maar ik vind het eigenlijk niet de moeite waard. Mijn geldmannetje vindt van wel, dus ik hou het maar zo.

Zwarte beveiligers, dus gewoon flinke knullen die je betaalt om beschikbaar te zijn, luisteren naar mij, en als een klant moeilijk word, mag ik bepalen wat ze doen. Dat zorgt ervoor dat ze wel uitkijken. Ik heb nooit meer moeite gehad met een vent als mijn beveiligers hem onder handen namen. Ze kosten me een paar honderdjes in de maand, en bij een goeie job geef ik ze bonussen. Ik ben de baas, zij werken voor mij. Dat is een groot verschil voor mij.

Dit is een kort overzichtje, natuurlijk is er meer te zeggen. Maar het is dus niet zo simpel als in de media, en je wordt vaker de prostitutie uitgedwongen, dan erin!

Klaar is soms niet klaar

Klaarkomen is voor de meeste mannen echt kláárkomen. Ik heb al meerdere stukjes daarover geschreven. Maar je zal altijd zien, dat er genoeg mensen zijn, die niet passen in wat je uitlegt. En ik heb toch wel enkele duizenden mensen die elke maand op mijn blogje komen, en dus zitten die er wel tussen. Dan hoor ik soms weleens wat over bijvoorbeeld mannen die doorkunnen na het komen, en die zijn nieuwsgierig.

Ik heb niet zo'n volledig verhaal over vaak komers als over de soorten van klaarkomen waar ik eerder stukjes over schreef. Dit wordt dus ook een korter stukje. Ik weet niet precies waar het aan ligt, of hoe het voor de man is. Ik weet alleen hoe ik ermee werk.

Je kan ze ongeveer in twee groepen verdelen, de herhalers en de mannen die doorgaan. Daarmee is niet alles gezegd, je hebt er ook die ertussenin vallen, of nog anders zijn, maar met die twee heb je de meeste wel gehad. De herhalers kunnen gewoon snel weer na een orgasme, de mannen die doorgaan hebben gewoon geen stop na het komen.

De mannen vertellen het haast nooit vantevoren. Je komt er tijdens de wip achter. Meestal weten ze wel dat ze afwijken van wat je gaat verwachten, maar pas na het spuiten hoor je ervan. Ik vind dat raar, want ze zullen zelf toch wel begrijpen dat je betere service kan geven als ze het op tijd vertellen?

Herhalers komen vaak makkelijk, en dat is denk ik ook omdat ze zelf niet bang zijn om te komen. Veel mannen proberen het toch uit te stellen omdat ze weten dat het na de kwak over is, en dus proberen ze het weg te houden. De mannen die makkelijk herhalen gaan soms voor een vlug orgasme omdat ze meteen daarna gewoon weer opnieuw kunnen beginnen. Dat is trouwens niet iets wat heel vaak geldt ofzo.

Met herhalers ga ik gewoon met hun ritme mee. Dat is makkelijk zat. Je moet het even weten, en dan is het gewoon makkelijker dan een gewone klant. Je hoeft immers niet meer de hele tijd zijn orgasme in de gaten te houden. Als hij komt komt hij gewoon, en daarna gaan we weer door.

Mannen die doorgaan zijn een iets ander verhaal. Sowieso weet ik bij die mannen niet altijd of ze nou echt klaarkomen, of dat ze alleen ejaculeren. Daar is verschil mee. Sommige mannen zeggen van wel, en andere van niet. Er zijn er ook die vertellen dat ze soms hard klaarkomen, en dat ze dan niet doorkunnen. Ik noem dat dan maar eerst ejaculeren zonder klaarkomen, en dat harde klaarkomen een echt orgasme.

Die mannen vinden het het lekkerst om door te naaien na het spuiten, en dat kan natuurlijk niet. Condooms vol met zaad kunnen gaan schuiven, of lekken. Zo heb ik mijn eerste zwangerschap gehad. Ik ben ze dus de hele tijd in de gaten aan het houden, en telkens condooms aan het wisselen. Als ze eerlijk zijn is er nietzoveel aan de hand, maar vaak houden ze het stil omdat ze denken dat ze na het komen niet meer doormogen.

Ik heb op zich een hoop geduld met mannen die doorkunnen, maar iets minder als ze vertellen dat ze heel veel hebben geoefend om het na het spuiten weer te kunnen. Dat ze dat zelf leuk vinden begrijp ik wel, maar het hoeft bij mij niet om een leuke tijd te hebben, en ik heb er veiligheidsproblemen mee. Dat zorgt ervoor dat ik een stuk minder meeleef met zo'n vent als hij teleurgesteld is dat hij eruitmoet na het spuiten.

Er zijn danook mannen die er erg blij mee zijn. Sommige mannen vinden zichzelf sexyer en mannelijker, en sommige mannen willen gewoon zoveel mogelijk orgasmes. Die trainen zichzelf zodat ze meer orgasmes kunnen meemaken. Maar netzovaak kom ik zulke mannen tegen die klagen dat ze weleens gewoon klaar willen zijn, en die het zelf ook maar lastig vinden. Weer niet echt iets, waar ik een duidelijke regel van kan maken.

Voor de meeste, maar niet voor alle, geldt wel dat als je ze lang genoeg opgeilt, dat een orgasme dan wel netzohard kan aankomen als bij een andere vent. Dat zijn ze dan niet gewend, en het kost ook een hoop werk. Je moet ze namelijk niet tussendoor laten komen, dan kan je weer opnieuw beginnen. En bij sommige mannen werkt ook dat niet, die zijn nooit echt klaar, maar soms wèl te moe om door te gaan! Dan zijn ze ook wel tevreden.

Het belangrijkste wat ik heb geleerd, is dat je het gewoon niet kan weten. Als je maar je beste gok gebruikt, kom je er nog niet zomaar achter. Dan heb je tien beurten nodig voor je het een beetje weet. Dus je kan het beste gewoon vragen. Dit is toch al één van die dingen die je wèl kan vragen zonder onzin te horen te krijgen, dus vragen is het beste om te doen. Dan kom je op sommige van die mannen een beetje raar over, maar als je verkeerd gokt heb je dat toch ook.

Er zijn zoveel variaties, het is een rommeltje. Ik heb er dus ook geen theorietjes over zoals met andere dingen. Ik kan er nietzoveel mee. Het was deze week meer dat ik echt even geen inspiratie had, en dit was nog een vraag die ik beloofd had om te beantwoorden.

Volgende week weer een beter stukje hoor!

Stiekeme foto's

De uitvinding van de vorige eeuw is wel de mobiele telefoon. Ze zeggen wel dat dat de computer is, maar ik kan beter zonder computer dan zonder mobieltje. Als die zonder batterij zit, kan ik opeens niemand meer bereiken, en mijn zaak niet laten draaien. Ik heb dus ook altijd een extra lader in mijn tas, want ik kan me niet veroorloven dat hij het niet doet.

Iedereen heeft zo'n ding. Ik ken alleen maar kleuters en demente bejaarden die er geen hebben. Sommige mensen hebben er zelfs meerdere. En je kan er steeds meer mee. De tijd van de GSM is wel voorbij, als je het kan betalen heb je gewoon een smartphone. Binnenkort heb je geen computer meer nodig. Met zo'n smartphone komt ook e-mail beschikbaar, spelletjes, en een camera.

En die camera, die zit me dwars. Want het is een groot risico voor mijn privacy. De mensen die foto's maken van mijn kont kan ik nog wel hebben, maar je hebt ze erbij die een plaatje van je gezicht maken. Dat kan ik niet gebruiken, je weet niet waar die foto terechtkomt. En dan is het gedaan met je anonimiteit.

Je wordt er paranoia van. Iedere keer dat een vent zijn telefoon omhooghoudt denk je: "nam hij nou net een foto?" en daar kom je niet achter. Bovendien wil je niet overkomen op je klant alsof je hem niet vertrouwt. Dus meestal ga ik maar van het goede uit, maar als ik zo'n electronisch klikgeluidje hoor, dan moet hij de foto wel verwijderen terwijl ik toekijk.

Het gaat meestal goed tijdens de beurt, want dan heeft hij zijn telefoontje niet binnen handbereik. Je loopt nog weleens risico als hij zich aan begint te kleden, want minstens één op de drie grijpt meteen naar zijn mobiel als hij zich aankleedt. Dan is snel een foto maken goed mogelijk, en ik kleed me altijd langzamer aan dan de man.

Als je je sneller aankleedt dan zo'n vent, voelt hij zich gehaast. Als je in bed blijft liggen, misschien met een laken, maar verder naakt, dan voelt hij zich daar beter bij. Als hij bijna klaar is, trek ik even snel mijn kleren aan, bijvoorbeeld als hij zijn schoenen strikt. Dan kan ik hem netjes naar de deur brengen.

Op die manier ben je dus een paar minuutjes heel kwetsbaar voor de snelle foto. En dat is niet leuk. Die cameraatjes zijn zo goed, dat je ook niet meer een grauwe vorm bent, die uit blokjes bestaat. Het is gewoon een kwaliteitsfoto met een moderne mobiel. Die bovendien binnen secondes op Internet kan staan.

Gelukkig zijn de meeste mannen niet dom, en ze snappen wel dat het héél onbeleefd en ongewenst is! Toch zijn er mannen die het doen, ook al weten ze heel goed dat ik het niet wil. Vaak zijn het dan toch al mannen die er een slaatje uit willen slaan, of die tijd rekken, ik denk dat die gewoon iets extra's willen hebben genomen.

Ik geloof best dat de meeste van die foto's gewoon rukmateriaal voor die vent zijn, en dat vind ik ook niet erg. Dat kan ik zelfs wel als een compliment zien. Maar het is mogelijk dat zo'n foto op andere plekken terechtkomt. Zelfs dat vind ik niet zo erg, als het gewoon op Internet komt als een foto van een lekker wijf. Maar ook dat wil ik niet, want op een dag herkent iemand me, en schrijft er een krabbel bij dat ik een prostituee ben.

Er zijn zo nu en dan mannen die een pornootje met me willen maken, soms komen ze met professionele camera's aan. Gratis reclame, noemen ze dat. Als ik het uitleg zijn ze dan echt verbaasd. Veel mannen denken toch dat het je niets kan uitmaken. Het idee van de publieke vrouw die totaal niets om zichzelf geeft leeft nog erg. Niet genoeg mensen lezen mijn blogje!

Afgelopen donderdag kwam er een nieuwe klant bij me. Bij nieuwe klanten moet je toch extra oppassen, maar bij deze was dat terecht. Hij was eerst heel loslippig, schepte op over zichzelf, en hij had er wel zin in. Dat vond ik natuurlijk fijn. We spraken af, en op het afgesproken moment stond hij netjes voor de deur.

Toen ik opendeed was het eerste wat hij deed een foto maken van mijn gezicht met zijn mobiel. Ik stond helemaal perplex, wat een onbeleefde actie. Ik vroeg hem om de foto te verwijderen. Dat deed hij pas toen ik er best wat over uitgelegd had, en met duidelijke tegenzin. Ik had toen af moeten haken, maar iedereen maakt weleens een foutje.

Binnen moest ik hem vragen om die telefoon weg te leggen, en we gingen aan de slag. Hij wou na een poosje op zijn hondjes, en terwijl we daarmee bezig waren, merkte ik aan hem dat er iets niet klopte. Toen ik omkeek zag ik dat hij zijn telefoon tevoorschijn getoverd had, en hij was me aan het filmen. Toen had ik mijn buik vol, en ik zette er een punt achter.

Ik wou dat hij het filmpje verwijderde, en hij deed alsof hij dat deed, maar bij de bevestiging voor het verwijderen drukte hij snel op nee. Hij dacht dat ik daar wel in zou trappen. Daar kregen we echt ruzie over, met schreeuwen en alles. Hij bleef beweren dat hij het had verwijderd, maar ik zag het thumbnail nog steeds staan.

Toen ik het zelf wou doen begon hij te duwen, dus ik toetste toen mijn beveiligers vast in mijn telefoon. Ik belde al, maar toen hij kalmeerde legde ik weer neer. Hij begon uit te leggen dat het alleen voor hemzelf was, en dat hij vond dat voor mijn prijs filmen daar wel bijhoorde. Ik werd toen meteen weer boos.

Hij vond dat hij het recht had om zijn filmpje te bewaren, en het was zijn telefoon. Toen hij daarbij ook nog zei dat hij vond dat ik niet mocht klagen want ik was een hoer, ontplofte ik zowat. Ik wist echt niet waar hij het lef vandaan haalde. Hij behandelde me de hele tijd alsof hij met die stomme smoesjes me wel kon overtuigen, dat was nog wat ik het ergste vond.

Ik maakte hem ook goed duidelijk dat het lolletje over was, en dat hij dat filmpje weg moest halen en dan vertrekken. Hij had nog een half uur, maar ik was hem spuugzat. Als je met mij in discussie gaat over mijn regels, mag je meteen weg. Hij vond dat niet eerlijk, en wou zijn geld terug. Daar ga ik niet aan beginnen natuurlijk.

Hij werd toen heel zurig, en legde uit dat als ik hem niet zijn zin gaf, hij mijn foto's en filmpjes meteen publiek zou maken. Hij zei: "Op hyves maakt zoiets snel de ronde, en dat wil je toch niet?" Hij zei dat hij het meteen vanaf zijn smartphone zou doen als ik nu niet toch door zou gaan. Bovendien wou hij de minuten terug, die we geruzied hadden!

Natuurlijk legde ik uit dat dat niet kon, en dat hij niet eerlijk tegen mij was, maar toen hoorden we de deur gaan. Mijn beveiligers hadden gezien dat ik belde en meteen neerlegde, en waren helemaal bezorgd met zijn drieën me komen helpen, de schatten. Het werd een heel ander liedje uit de klant toen hij die drie man binnen zag rennen, en eentje had ook nog zo'n loodgieterstang in zijn hand.

Het werd toen heel makkelijk om toch de foto's en het filmpje te verwijderen. Hij had stiekem al meer foto's gemaakt, want het geluidje stond uit. Ik heb hem duidelijk gemaakt, dat ik hem zó op Retecool en Geenstijl wil gooien als ik ook maar iets hoor over mijn identiteit op Internet, en zijn baas mocht dan ook wel weten dat hij het nummer van zijn werk gebruikte om me te boeken. En dat doe ik ook nog als het lukt.

Dat zou genoeg moeten zijn, maar hij was veel zenuwachtiger toen mijn jongens zijn adresgegevens overschreven uit zijn telefoon. Dat werkte misschien nog wel het beste. Nadat hij weg was heb ik ze wel verteld dat ik geen wraakacties wil, en ze luisteren goed naar me. Ik heb ze dik getipt.

Loverboy

Loverboys is eigenlijk al een oude term, tegenwoordig proberen ze er pooierboys van te maken. Dat vind ik niet handig, want loverboy heeft best een bekende klank. Ik blijf ze dus wel gewoon loverboys noemen.

Een loverboy is dus een man, meestal nogal jong, die meisjes verliefd op zich laat worden, en dan dwingt om de prostitutie in te gaan. De meisjes worden ingepakt en gemanipuleerd, en zo uitgebuit. Ze worden afhankelijk gemaakt, en dan veranderd in hun slavinnen.

Als je de media moet geloven zit 50-99% van de prostituees gedwongen achter de ramen, en hoeveel daarvan door loverboys er zitten is dan ook nog veel. Het wordt een groot probleem genoemd, en het komt ook in de verkiezingsprogramma's best vaak voor. Als er wat over prostitutie staat, gaat het vaak ook meteen over loverboys. En ik vind dat een beetje moeilijk te slikken.

Ik heb in clubs en achter de ramen gezeten, en dan krijg je wel wat te horen over pooiers enzo. En in al die tijd heb ik zelf maar twee meisjes gezien die weleens een loverboy-relatie konden hebben, en van één ben ik helemaal niet zo zeker. En die waarbij ik het een loverboy noem, die is niet helemaal zoals de media het graag laten zien.

De goeie letter is al bezet, dus ik noem haar maar A. Zij was een vriendelijk meisje, maar je zou haar eerder achter de kassa verwachten dan in de club. Ze was een beetje een buitenbeentje in de club waar ze werkte, maar dat kwam ook omdat ze de jongste was. De andere vrouwen in die club waren van het oude luie soort. Ik was de jongste als je A niet telde.

Het eerste wat me aan A opviel was dat ze het àltijd over haar vriendje had. Ze was weg van hem, maar dan kan je het nog wel over iets anders hebben. Als we met zijn allen op een klant wachtten aan de bar, praatten we over allemaal verschillende dingen, maar als ze de kans kreeg begon A dan over haar vriendje.

Ik kon me best voorstellen dat ze van hem onder de indruk was, want hij was echt een mooie vent. Zo'n lekkere ruwe kop, met een goed verzorgd kapsel, mooie merkkleding, juwelen, en een baardje dat altijd perfect getrimd was. Hij had een lekker lijf ook, wasbordje, breed, mooi donker. Ik zag hem maar een paar keer, want hij wou niet bij de club gezien worden.

Het was dus ook niet erg moeilijk om te ontdekken hoe ze in de club terecht was gekomen. Ze was op school en thuis een beetje verwaarloosd, zo zag ze dat tenminste. Ik kreeg meer het idee dat ze op school niet zo goed voor de dag kwam, en dat haar leraren haar dus maar stevig aanpakten, maar zij vond dat een soort afwijzing. Thuis had ze haar pa alleen om het weekend, en haar ma kon haar niet goed aan.

Ze had haar vriendje ontmoet bij het stappen, en ze had hem versierd door èrg sletterig bij hem te doen. Hij was nogal populair in die tent, en zij wou graag zijn aandacht. Ze vertelde nooit zoveel erover, maar ik denk dat hij er meteen al wel een hoer in zag. Zij gebruikte hem een beetje om goed op te scheppen bij haar vriendinnen, en het duurde niet heel lang voor het aan was.

Ze vertelde dat hij een zakenman was. Dat hield in dat hij wat met wiet en auto's deed. En toen het goed aan was, bleek hij tijdelijk geldproblemen te hebben. Zij kon daarmee helpen, door achter de ramen te gaan. Zij wou niet, want achter de ramen vond ze te vernederend. Hij vond dat jammer, want achter de ramen verdient natuurlijk meer, maar hij vond de club ook goed.

Toen ze erdoorheen waren, bleef ze daar werken, want nu was ze aan het sparen voor hun huwelijk. Dat moest een groot feest in Marokko worden, en daar was veel geld voor nodig. Bovendien moesten ze ook een huisje hebben. Dus ze werkte door. Na hun huwelijk zou ze natuurlijk niet meer dit werk doen.

Van inpakken hoorde ik nietzoveel, ze bleef bij haar moeder wonen, maar ze liet de school zitten. Het enige wat hij haar gaf was aandacht en respect, en hij nam haar elke paar maanden mee naar Marokko. Verder hoefde hij haar helemaal niet te dwingen, het ging vanzelf. Zij verzon zelf de redenen om te doen wat hij wou.

Ik was nog niet in de club toen zij aankwam, maar ik hoorde wel over dat het erg moeilijk voor haar was geweest om te beginnen, omdat ze zo naïef was. Ze kon het werk niet zo goed, maar alles went. Ze was jong, dat hielp haar erg. Er zijn best veel mannen die op dat puberige vallen. Vooral de types die je toch al vaak in de clubs hebt.

We hebben wel met haar gepraat. De baas voelde zich er niet echt goed bij, hij vertrouwde het niet zo. Maar ze trok wel klanten, dus hij had wel het verhaal klaar dat ze ook op slechtere plekken terecht kon komen. Ze was meerderjarig, dus dan moest ze het ook zelf maar weten. Maar toch kom je af en toe met haar in gesprek of het nou wel goed gaat.

We werkten daar allemaal in de prostitutie, dus daar waren we ook niet bang voor ofzo. Maar we wouden wèl dat het goed met haar ging, en dat ze niet verkeerd bezig was. Je bent nog wel collegaatjes. Ze vond het werk niet superwerk, ze had geen roeping zoals ik, maar ze deed het wel gemakkelijk en ze was een hele gewone broodmeid.

We maakten ons soms zorgen over dat ze werd gebruikt door haar vriend. Meestal heeft een vriend het goed van je werk, maar deze jongen investeerde in zichzelf met haar geld. Als het uit zou gaan, had zij er niets van over. We hebben dat wel verteld, maar zij geloofde het niet zo. Bovendien zei ze zelfs dat ze het hem gunde als het uit zou gaan en hij zou alles houden. Dan geef je het ook op.

Het was een beetje dubbelzinnig hoe hij haar had overtuigd. Hij had flink druk op haar gezet, en wij waren allemaal erg bezorgd dat hij haar tegen haar wil had laten beginnen. Het gebeurt best wel vaak dat mensen als laatste uitweg beginnen, en dan heel goed hun plekje vinden. Om over die drempel heen te komen van wat mensen denken bij de prostitutie is best heftig voor veel mensen.

Soms zei ze namelijk dat hij haar had gekgezeurd, maar soms ook dat het meer haar idee was geweest. Het was wel duidelijk dat hij had gezegd dat hij zijn handel op moest geven als ze niet ging werken, en dat ze dan allebei arm zouden zijn. Dat vonden wij allemaal nogal dom, maar zij nam dat heel serieus. Ze vond dat ze samen in zaken zaten.

Ze vond haar vent een soort van vrijheid, maar die vrijheid kon ze met wat ze verdiende ook best zelf betalen. Dat drong niet door, ik denk dat ze het heel erg nodig had om iemand te hebben die haar vertelde dat ze goed bezig was. Die bevestiging had ze erg nodig, en dat was wel iets wat we niet goed vonden. Het was alleen niet iets waar we allemaal hetzelfde over dachten. Veel vrouwen hadden toch wel een vent thuis die meesnoepte, en die vonden het maar moeilijk om te zeggen dat het dan om belazeren gaat.

Het is ook best moeilijk om te zien waar de grens ligt. Als een vrouw achter de kassa zit, eet haar vent daar ook van mee. En soms krijgen die ook best gezeur over dat er meer geld in het laatje moet, en dat ze dus maar moet gaan werken. Maar als het om de prostitutie gaat, is het opeens een heel ander verhaal volgens veel mensen.

Op een dag was ze opeens weg. De baas was woedend, want ze had hem niets verteld. Ik hoorde roddels dat haar vriend ruzie had gehad met de baas. Die baas was niet een hele frisse kerel, maar hij had haar wel een paar keer gevraagd hoe dat nou zat met haar en haar vriend. Hij vertrouwde het niet zo, en hij wou niet in de problemen komen. Die vriend van haar werd heel erg boos, en zij moest maar ergens anders gaan werken.

Ik vond het jammer voor haar, want je weet gewoon niet waar ze nu dan terechtkomt. Voor je het weet zit ze in een lokanta. Ik heb niet meer naar haar gezocht, maar dat is toch al lastig in ons werk. Ik hoop dat ze gelukkig is, met of zonder dat vriendje van haar.

Op Wikipedia heb je een stukje over loverboys, met bij het eind deze tekst:

"De publiciteit en het publieke vertoog rond het probleem van de loverboys wordt gedomineerd door het slachtofferperspectief. Dit staat een goed begrip in de weg. Het gaat hier om perverse relaties tussen mannen en vrouwen die ieder hun eigen aandeel hebben in het ontstaan en bestendigen van prostitutieactiviteiten.^[2]"

Dat is het eerste wat ik erover heb gelezen dat logisch klinkt.

Ik heb een stukje dat ik voorbereid over dwang, maar dat moet ik goed voorbereiden, dus dat gaat nog wel even duren.

Iets op TV wat me aanstaat!

Ja, het is in Nederland natuurlijk niet op TV, maar KIJK HIER naar een TV-programma uit Amerika, van het showduo Penn en Teller. Ik had echt bijna traantjes toen ik het bekeek. Dank je, DikkeWillem!

Verplicht kijken!

Begrafenis

Mijn klantenbestand is best groot. Daar kwam ik wel achter toen mijn macje stukging. Ik moest alles opnieuw intypen. Ik moet bij een nieuwe telefoon ook altijd navragen of het wel goedgaat met grote telefoonlijsten. Gelukkig hou ik alle gegevens die ik echt niet kwijt mag raken, ook bij in schriften. Daar voel ik me veiliger bij, want die computers en telefoons kunnen opeens kapot zijn.

Omdat het er zoveel zijn, kom je vanzelf vanalles tegen. Ik heb alle geloven, huidskleuren, en beroepen wel gehad. Alle dingen zie je langskomen, en dat is ergens wel mooi. Je krijgt van veel mannen toch wel wat te horen over wat ze dwarszit. In bed praten mannen makkelijker over hun innerlijk.

En toch blijft elke man er maar één. Ze zijn allemaal andere mensen, ook al verschillen ze vaak nietzoveel. Ook al lijken ze op elkaar, toch heb je een aparte relatie met iedere klant. Voor hem ben je toch één van de paar sekspartners die hij maar heeft. Soms ben ik zelfs de enige. Omdat ik zo speciaal ben voor hem, is hij dan ook best speciaal voor mij.

Je maakt toch heel intiem contact met een man door hem te neuken. Ook al is het een vluggertje, of gewoon seks voor de lol, je maakt op een heel intieme manier contact. Afstandelijk neuken doen maar heel weinig mensen. Bijna alle mannen willen het toch intiem doen. Ook al komt er geen liefde bij, ze willen toch samenzijn.

Ondanks dat je ze intiem kent, en een persoonlijke relatie is met iedere man, hou ik het wel professioneel. Als je niet zakelijk blijft, loopt het snel uit de hand. Je kan niet de hele tijd over één klant blijven piekeren, dan doe je de volgende tekort. Ik ken ze ook niet allemaal uit mijn hoofd. Ik maak aantekeningen, en ik zorg dat ik ze bij de deur bij de goeie naam noem. Ik hou ook bij wat ze leuk vinden. Maar als het gaat om wat ze me vertellen, moet ik het bij mijn geheugen houden.

Sommige mannen hebben maanden geleden hun hart bij me uitgestort, en voelen zich dan genegeerd als ik het niet meer precies weet als ze weer terugkomen. Dat vind ik een beetje te vergezocht. Je kan dat niet van me verwachten. Maar als ik leuk met je heb gepraat, dan weet ik dat nog wel ergens. Ik heb daar een goed geheugen voor.

Bij vaste klanten ligt het anders. Die leer je door en door kennen, en daar krijg je ook een plaatje van. Die kan ik dromen. Sommige worden gewoon vrienden, waar je van hoopt dat het goed met ze gaat, en die je graag hoort vertellen over hun sores. Ik ben natuurlijk geen stichting Korrelatie, maar als zo'n man een goeie kennis is geworden, leef ik wel met hem mee.

Als een klant lang niet meer komt, vergeet ik hem wel. Vooral als hij een gemiddelde klant was. Daar heb ik er heel veel van, en als er nietzoveel aan je opvalt, dan ben je heel moeilijk te herinneren. Het gebeurt weleens dat ik in de stad op een zaterdag een man schichtig naar me zie kijken, terwijl hij naast een vrouw loopt. Dan denk ik altijd: die zal ik wel gehad hebben, maar ik kan me die dan echt niet meer herinneren.

Met duizenden mannen kom je heel wat scheidingen tegen, en kinderen, en ontslagen, en verhuizingen, en alles wat bij het leven hoort. En ook de dood hoort bij het leven. Maar een man die sterft, die zie ik natuurlijk nooit meer terug. Die komt opeens niet meer, en die vergeet ik dan. Ik denk er ook niet over na waarom iemand niet meer komt, daar kunnen zoveel redenen voor zijn.

Het is al een tijdje geleden, om de anonimiteit van mijn klant te bewaren, maar ik kreeg een telefoontje van een klant die ik al een jaar niet gezien had. Ik zag zijn naam op het schermpje, en ik nam op zoals ik altijd opneem. Ik ben niet zo'n hijgwijf aan de telefoon. Vroeger had ik dat wel, maar dat komt héél nep over. Dat kan je wel doen als de klant wat loopt te flirten aan de telefoon, maar meestal is gewoon vrolijk en vriendelijk veel beter.

Ik hoorde een stem aan de telefoon, die ik niet meteen herkende, maar dat gebeurt wel vaker. Je kan aan de telefoon toch al stemmen moeilijk herkennen. De stem stelde zich voor met een andere voornaam dan ik in mijn bestand had. Ik ging meteen daarmee mee, en ik sprak hem dus ook met die stem aan. Ik vroeg of hij weer een date wou maken.

Een andere stem kan je opvallen, maar een andere voornaam is iets wat je in mijn vak wel vaker te horen krijgt. Veel mannen schamen zich toch een beetje, en gebruiken een nepnaam. Dat is voor klanten niet nodig, wij doen niets met zijn naam, maar ze voelen zich er veiliger over. Ze zijn het alleen niet gewend, dus als ze op hun gemak zijn laten ze dat soms opeens, zonder na te denken, los.

Het bleef even ongemakkelijk stil aan de telefoon, en toen vroeg hij wat ik van zijn vader was. Dat was een onverwachte vraag. Het eerste wat ik bedacht was dat hij een bizarre fetish had waar ik nog nooit van heb gehoord, want dat gebeurt bijna maandelijks. Voor mijn lezers is nu wel duidelijk wat er aan de hand was, met zo'n titel en zo'n inleiding hierboven, maar ik zat echt even op het verkeerde spoor!

Ik pakte het wel op na een paar vreemde zinnen, ik praatte met de zoon van de klant. Die was bezig om met zijn vaders telefoon, de hele adressenlijst af te bellen, om ze te kunnen vertellen dat hij was overleden. Er moesten mensen worden uitgenodigd voor de begrafenis. Ik stond dus ook in die lijst, onder een mannennaam.

Op dat moment moest ik heel snel beslissingen nemen. De zoon, die was een volwassen vent, kan ik natuurlijk niet zomaar alles vertellen. Ik moet ook discreet zijn. Maar hij weet dat er iets is, en hij kan er vanalles bij bedenken. Misschien dacht hij wel dat zijn pa een tweede gezin erbij had, dat bestaat best. En moest ik hierover dan liegen?

Ik heb hem dus eerst niets verteld. Daar had hij geen vrede mee. Hij was een beetje overstuur, dat merkte ik wel aan zijn stem. Ik had natuurlijk al gepraat over een afspraak, en dat maakte het natuurlijk wel moeilijker. Dan weet hij al dat er iets seksueels speelt, en het is wel raar dat ik dan alles ga ontkennen.

Soms denk ik weleens dat ik discreter moet zijn aan de telefoon, maar dat neutrale schrikt mannen af, dus ik ben liever wat opener. Maar dat kan dus misgaan als er andere mannen mijn nummer vinden op de telefoon van hun vrienden of familie. Als ik een vrouwenstem hoor, doe ik natuurlijk wel afstandelijk, want dat is vaak de vrouw die haar man aan het controleren is. Dat komt bestweleens voor.

Toen hij echt boos begon te klinken heb ik hem dus verteld dat ik een prostituee was. Hij maakte zich namelijk druk over een relatie. Nadat ik dat had opgebiecht, heeft hij me kort bedankt en opgehangen. Ik vond het een beetje onbeleefd, maar die man had net zijn vader verloren. Dan ben je natuurlijk niet jezelf.

In de avond belde hij nog een keer. Hij verontschuldigde zich dat hij eerder zo grof was geweest, en hij vertelde me dat ik welkom zou zijn als ik naar de begrafenis zou komen, maar hij vroeg dan wel of ik stil wou houden wat ik deed. Ik heb vriendelijk bedankt, want ik vond het netjes. Maar ik wou niet naar die begrafenis. Ik ken daar niemand.

Hij vroeg me wat ik van zijn vader wist. Ik heb maar niet gezegd dat hij een hele gewone klant was, maar gelukkig wist ik nog dat deze klant altijd zo trots was dat zijn zoon en dochters het zoveel verder hadden geschopt dan hij en zijn vrouw. Dat was ook het enige wat ik nog wist, maar het was precies het goede. Hij heeft me bedankt, en dat was het laatste.

Ik heb nog wel nagedacht over naar de begrafenis gaan, maar dat heb ik toch maar niet gedaan. Voor je het weet val ik door de mand. Bovendien kan ik niet afscheid nemen van een dooie in een kist. Voor mij is het zo, dat je vrienden bent met de ziel, niet met het lichaam, en de ziel is dan al ten hemel gevaren. In de kist neem je alleen maar afscheid van het lichaam. Ik heb dus alleen een gebed gezegd bij mij thuis, en dat betekende meer voor me.

Op een dag komt voor ons allemaal de dag dat we in de Here worden opgenomen, en dan telt wat je voor mens bent geweest. Deze klant was een prima man, en ik heb er geen twijfel aan dat hij nu goed terecht is gekomen. Ik weet niet hoeveel klanten er verder overleden zijn, want daar kom ik natuurlijk niet achter. Maar ik moet maar eens bidden voor allemaal.

De sfeer

Er is een heel belangrijk voordeel van thuisontvangst voor mij, en dat is dat ik mijn eigen sfeer kan scheppen. Achter de ramen en in de clubs heb ik altijd gedacht dat de sfeer van mijn werk beter kon. Nou dat ik voor mezelf werk, kan ik dat zelf bepalen. Dat vind ik heel belangrijk, want de sfeer is een belangrijk iets voor hoe de klant het beleeft, èn het is heel belangrijk voor hoe leuk ik het werk vind.

Je moet een sfeer maken waar de klant zich makkelijk in voelt, en opgewonden in blijft of wordt. Als je gewoon heel hijgerig gaat doen, zoals ze op TV vaak suggereren, dan knapt bijna elke vent af. Die vinden dat tè nep. Een beetje nep en ordi vinden ze vaak wel leuk, maar je moet het hoogstens als een soort sausje gebruiken. De klant wordt niet opgewonden als je raar doet en hem duidelijk niet serieus neemt.

De sfeer bij je werk is anders bij verschillende soorten prostitutie. Als je achter de ramen zit, kan je eigenlijk maar op één manier je sfeer hebben. Een klant is een kwartier ofzo binnen, en je hebt geen tijd om hem rustig met jouw stijl kennis te laten maken. Het is meteen aan het werk, en hij heeft een sfeer in zijn hoofd. Daar moet je op aansluiten, zodat het ook lukt in je kwartiertje.

Achter de ramen is het eigenlijk lopendebandwerk. Je hebt flinke vaste lasten, en je hebt niet veel tijd, en allemaal aan één stuk. Je hebt omzet nodig, en je wil eigenlijk zoveel mogelijk klanten meteen na elkaar. Je kan niet echt connecten met een klant. Daar heb je gewoon niet de tijd voor, en het is ook best wel vermoeiend. Je moet elke klant behandelen als een oude vriend die even voor een vluggertje komt.

Dat oude vrienden zijn is niet de enige manier. Je kan het ook koeler doen, of meer faken, maar dat kan ik niet volhouden. Ik weet dat andere vrouwen dat wel kunnen, maar dat is niet mijn manier. Het is gewoon niet iets wat bij mijn karakter past. Oude vrienden spelen, dat lag mij gewoon nog wel. Ik ging het vooral doen omdat de meeste mannen al met die instelling op mijn stoepje stonden.

Ik was best een kuikentje toen ik net achter het raam stond, en ik heb dan heel snel dat ik na ga doen hoe er om me heen wordt gedaan. Je werkt achter de ramen best alleen, dus je kijkt de kunst niet zo af. Je moet toch je draai vinden, en je weet ook wel dat je zo zonder klanten zit als je niet eraan voldoet. Het makkelijkste is om te leren van de verwachtingen van de klanten.

Dat klinkt naïef en risicovol. Dat valt heel erg mee, want de klanten zijn bijna allemaal héle nette kerels! Dat kan ik niet vaak genoeg zeggen, denk ik weleens. Maar het is waar. De klanten hebben me in het begin een hoop geleerd over wat ze verwachtten, en ze hebben me zelfs tips gegeven als ze merkten dat ik het even niet wist. Dan heb ik het niet over seks, maar over de dingen eromheen, de kleine dingetjes van elke dag.

Het werkte ook best, dus ik hield die sfeer wel vast. Ik kende sommige mannen wel van hun gezicht, maar ik kreeg niet echt een klik in zo'n korte tijd. Er zijn meisjes die dat wel kunnen, maar ik niet. Ik wil meer tijd. De ramen waren niets voor mij, het was teveel doorpezen. Een beetje relaxt werken vind ik belangrijk. Ik neem graag pauzes tussendoor, ik wil graag tijd om echt een beetje te verschonen. Dat was toch een beetje snel handdoekjes wisselen achter de ramen.

Ik droeg mijn klantjes toch toen ook al een warm hart toe, maar ik leerde ze niet echt kennen, en ik kon dus ook niet echt op hun eigen dingen ingaan. Het was bijna allemaal hetzelfde, behalve als de klant speciale wensen had. Het komt voor mij altijd een beetje ongevoelig over als ik met de klok bezig was, of een klant snel uitpeesde, maar ze waren er toch gelukkig mee. Het hoorde gewoon bij het soort van prostitutie.

De meisjes onderling hebben vluchtige contacten achter de ramen. Ik vergeleek het maar met de collegebanken, je ziet elkaar alleen tijdens drukke tijden, dus als je even snel een sponsje, wisselgeld, handdoek, condooms, of zeep nodig hebt kan je zó bij je buurtje langs, maar je zit niet samen hartsvriendinnen te worden. Ik wist net de namen, niet meer dan dat. We hadden ook nauwelijks een gevoel van concurrentie, ik weet eigenlijk niet waarom. Er kwamen wel genoeg mannen langs, als je een beetje goed was werkte je genoeg. Ik denk dat dat wel hielp.

Van de ramen naar de clubs was een héle grote stap. Ze noemen clubs ook wel relaxhuizen, en dat klopt best wel. Ik ging van een hele drukke lopende band naar een soort van afroep. In zo'n club heb je het de eerste dagen misschien druk, maar als je niet nieuw meer bent, is het snel heel rustig. Je zit best veel tijd aan de bar, en af en toe krijg je je klant mee naar boven.

Ik dacht toen dat ik de ideale prostitutie had gevonden. Je zit rustig aan de bar, soms heb je een boek bij je, of je babbelt lekker met je collega's. Dat sociale vooral vond ik erg leuk. Het verdient wel stukken minder. Je zit veel tijd te wachten, soms zit je een hele middag of avond voor niets. Dan verdien je ook niets. Dat maakt ook wel uit voor de sfeer, je wordt vanzelf hangeriger.

Het contact met de klanten is anders. De klant moet je meestal een beetje "versieren" door contact met je te maken aan de bar. Daar komt vaak bij dat het de bedoeling is, om hem veel te dure drankjes voor je te laten kopen. Ik vind het een beetje onprettig, maar voor sommige mannen hoort het er wel bij. Eenmaal op de kamer was het vooral relaxt doen, en de stijl in de clubs wordt toch bepaald doordat er veel meiden zijn die proberen zo min mogelijk te doen op de kamer. Ze zullen de klant niet tegenhouden, en ze houden het wel leuk, natuurlijk, maar het wordt geen wild seksgebaseerd bezoek. En als de klanten dat verwachten, is het heel makkelijk om dat zelf ook te gaan doen.

Het sociale eraan vond ik erg leuk, omdat je dan tenminste kan praten met andere vrouwen uit het vak. Dat kan achter de ramen ook wel, maar we hadden meer tijd, en meer contact, in de club. Je leert de kneepjes snel, en daarna blijft vooral het ouwehoeren over. Ik heb veel vrouwen in de clubs gezien, en ik kwam geen ambitieuze tophoeren tegen. Die hebben daar gewoon te weinig ruimte om hun vleugels uit te slaan.

Er is een soort van wrijving in de meeste clubs. We gunnen elkaar de klantjes wel, maar een klantje voor jou is geen klantje voor mij. Het is verleidelijk om bij een vrouw met een klant aan de bar te gaan staan, en voor te stellen een triootje te maken. Dat klinkt als een hele geile happening voor zo'n vent, maar er zit een staartje aan. Dat staartje is dat je je op aan het dringen bent, en dat is niet fijn in zo'n club.

Je kan het best af en toe eens doen, maar de vrouwen hielden altijd wel goed in de gaten of er iemand de show probeerde te stelen. Dat viel niet goed. Soms werd het een hele gespannen toestand als er een nieuw meisje kwam die de boel op stelten zette door zich tegen elke vent aan te wrijven. Dat was not done. Dan kwamen er spanningen van. Er waren dan geen regels over hoe dat werd opgelost, maar de sfeer tussen de vrouwen raakte dan goed verziekt. Het was heel scheef vond ik. Aan de ene kant was het gezelliger, maar aan de andere kant kon het ook heel akelig worden. Ik wisselde van club als dat gebeurde.

De mannen in de clubs zijn anders dan achter de ramen. Achter de ramen kom je veel impulskopers en hobbyisten tegen, in de clubs zijn het meer mannen die graag versierders willen zijn, of mannen die graag dik willen doen. Je hebt ze ook die gewoon voor de gezelligheid komen, maar die vallen minder op. Het versieren zelf aan de bar is iets belangrijks voor clubklanten. De seks is minder technisch, want ze zijn geiler van het vantevoren opgeilen, ze hebben meer gedronken, en ze verwachten minder.

Clubklanten willen meer contact maken, maar ze zijn meer bezig met indruk maken en versieren. Sommige vrouwen geeft dat meer contact met de klant, maar voor mij werkt het niet zo. Ik reageer namelijk in de club héél anders op versierders dan buiten. Ik moet dan een versierbaar typetje spelen, en dat zorgt ervoor dat ik zelf niet echt meekom in het moment. Dat is wel jammer, maar ik heb er gewoon geen manier voor gevonden om dan zelf nog te klikken.

Ik heb een negatief beeld van de clubs, ik ervaarde het aan het eind als een sleur, en als een heel klein wereldje. Dat is misschien niet helemaal eerlijk. Het wordt gekleurd door hoe ik het op het laatst meemaakte, en dat was meer omdat ik meer en meer met mijn eigen onvolwassenheid werd geconfronteerd.

In de escort is sfeer ook heel belangrijk. Je komt alleen in iemand anders zijn wereld terecht, en daar moet je dan inpassen. Dat kan je proberen te doen door jezelf te veranderen zodat het bij hem past, maar dat lukt je alleen als je er echt heel goed in bent. Je kan beter een sfeer scheppen die overal wel inpast. Een nette, gereserveerde, klassieke vrouw met een ondeugend karakter kan eigenlijk overal wel terecht.

Dat kan je spelen, maar het gaat veel beter als je gewoon een beetje zo kan zijn. Dat is iets wat je zelf natuurlijk ook een beetje moet aanzetten, want het blijft werk, maar het moet wel in je zitten. Dat is ook waarom de escort als meer glamour wordt gezien. De stijl en elegantie die mensen ermee associeren heb je hard nodig. Als je dat niet doet, dan lukt de sfeer niet. Daar moet ik nog eens apart een stukje over schrijven.

Je bent heel eenzaam in de escort, en dat helpt ook wel om extra contact met je klanten te maken. Je bent niet iemand van een hele club voor ze, maar je bent één vrouw. Dat maakt het intiemer. Je hebt ook meer zin om te babbelen als je alleen klanten hebt tijdens je werk, in plaats van de andere vrouwen in de club. Dat maakt de sfeer ook weer een beetje anders. Het is natuurlijk wel belangrijk om netjes in je rol te blijven, ook al klets je met de klant.

In de thuisontvangst heb ik alle keus om de sfeer zelf te kiezen. Het is mijn huis, met mijn regels, en ik bepaal. Dat is iets wat ik heel belangrijk vind. Dan ben je vrij om het te doen zoals je zelf wil. En wat ik doe, is mijn klantjes ontvangen, en niet voor korte halfuurtjes, echt een beetje kennis maken, en hun vriendin te zijn die een heleboel kunstjes laat zien. Ze komen bij mij voor goede dienstverlening, en stevig rollebollen. Ze hoeven me niet te versieren, en ze hoeven niet te haasten. Ik neem wel het initiatief, maar ik doe mijn best om ze zo goed mogelijk in te schatten om te zien wat ik met ze moet. Ik vind het leuk om mijn werk, de seks, zo goed mogelijk te doen. Zo hoef ik zo min mogelijk te faken, en kan ik heel erg mijzelf zijn.

Voor elke soort heb je klanten, en ik vind het erg fijn dat er voor mijn soort meer dan genoeg klanten zijn. Er zijn natuurlijk klanten die de andere sferen leuker vinden, maar dat heb je met elk werk wel.

Mail naar de Eerste Kamer

De prostitutiewet word binnenkort behandeld bij de Eerste Kamer. Dat is de laatste kans dat hij niet doorgaat. Ik heb met een trouwe lezer daar contact over gehad, en we hebben samen een brief geschreven voor de Eerste Kamer. Ik heb hem naar een aantal politici gestuurd. Ik hoop dat ze hem lezen. Ik maakte het opzetje, maar trouwe lezer Bouche heeft er een heel stuk van gemaakt, in heel officiëel Nederlands. Ik had er niets meer aan toe te voegen. Hieronder zet ik het wel even neer:

Geachte volksvertegenwoordiger,

Op 8 november wordt u gevraagd zich te buigen over het wetsvoorstel "Regels betreffende de regulering van prostitutie en betreffende het bestrijden van misstanden in de seksbranche" (Wet regulering prostitutie en bestrijding misstanden seksbranche), dossiernummer 32211. Als prostituee is dit wetsvoorstel een bron van grote zorgen voor mij. Ik wil dan ook graag u op het volgende wijzen:

Ongefundeerd
De noodzakelijkheid van de Wet wordt door de regering gesteld in de memorie van toelichting, 32211 No 3. Dit stuk beschrijft dat in de overheidsevaluatie van 2006 weliswaar de mate van misstanden beperkt mag worden genoemd, doch dat uit de hulpverleningsinstanties andere signalen komen. De rapporten "Sneep" en "Akbah", alsmede de daarop gebaseerde rapportage "Schone Schijn" worden als onderbouwing van de onderbuikgevoelens over verregaande misstanden aangevoerd, en impliciet verkozen boven het gedegener onderzoek van de evaluatie van 2006. Dit wordt gevolgd door plompverloren en ononderbouwd stellen dat de prostitutiebranche criminogeen is.

Feit is echter dat er nooit breed onderzoek is verricht naar de omvang van misstanden in de prostitutie. De rapporten baseren zich grotendeels op onderbuikgevoelens, de persoonlijke indrukken van (anonieme!) zedenrechercheurs en hulpverleners. De rapporten gaan er niet op in waarom deze indrukken, die de suggestie wekken van duizenden mensen die in erbarmelijke omstandigheden tegen hun wil dagelijks worden verkracht, niet stroken met de hoeveelheid aangiftes, laat staan veroordelingen, voor deze brute vergrijpen. Met een zwaktebod als "ze zijn te bang om naar de politie te stappen" wordt het schrikbeeld verantwoord. Nochthans wordt in geen enkel ander veld dan prostitutie zulke wilde speculatie getolereerd als grond voor wetgeving.

Het is een wet die niet zo zeer gebaseerd wordt op gedegen onderzoek, of op positief waargenomen situaties, maar veeleer op insinuaties van verborgen ontucht. Her en der kan men zelfs waarnemen dat de perceptie voorrang krijgt boven de feiten. Ik durf hier te spreken van een poppenkast voor het electoraat, een "show of force" die door elke partij wordt gedraaid om zo goed mogelijk bij het eigen gedachtengoed te passen. Ter linkerzijde wordt gesteld dat het vrouwenrechten ten goede komt, de confessionele partijen stellen zich op het standpunt dat het gezin hiermee wordt beschermd, terwijl men bij de liberalen hoort van het beschermen van menselijke vrijheden. Geen van deze punten is doortimmerd, zoals men makkelijk kan nagaan. Nota bene kan men lezen in de Kamerstukken dat een CDA-politica het wetsvoorstel aanprijst door te stellen dat ze op straat zoveel bijval krijgt.

Er wordt veel gewag gemaakt van "zicht" op de prostitutiebranche. Men wil kunnen controleren en "bereiken". Feitelijk houdt daarmee ook de beschrijving van de werking van de nieuwe wet op; behalve het opschrijven en centraal bewaren van de gegevens van deze kwetsbare groep doet de Wet namelijk niets voor de sekswerkers. Er wordt nergens steun, bescherming of zekerheid voor de geregistreerde mensen geregeld. Wat de Wet wèl voorschrijft is dat klanten en prostituees die zich aan deze registratie onttrekken, strafbaar worden.

De verdere nadelen voor prostituees daargelaten, is hiermee het laatste wel gezegd over de werking van de wet ten opzichte van de misstanden in de prostitutie. De overheid schrijft de gegevens op van de prostituee, en op niet nader toegelichte wijze zou dit de prostituee moeten vrijwaren van dwang, uitbuiting en afpersing. Een cynicus zou zeggen dat de gehele Nederlandse bevolking zich zou moeten laten registreren, opdat niet alleen de prostituees beschermd zouden zijn.

Na deze brief krijg ik niet de kans op dupliek, dus ik zal een makkelijk tegenargument vóór zijn: het registreren van de sekswerkers verbetert de controles die zij van overheidswege ondervinden niet. Immers wordt opsporing van ongeregistreerde prostituees door deze Wet noodzakelijk, en dat is dan even lastig als nu; terwijl ook de geregistreerde prostituees regelmatig worden gecontroleerd, zoals nu al het geval is. De prostitutiebranche is een open branche, de huisvaders die het leeuwendeel van de cliëntele zijn, moeten de prostituees kunnen vinden. De zedenpolitie heeft derhalve geen moeilijke taak om hetzelfde te doen. Een prostituee die zich verbergt, heeft geen klanten. Derhalve kan men stellen dat de opsporingssituatie gelijk blijft met die van nu, behalve als de fatale fout wordt begaan te stellen dat een geregistreerde prostituee onkwetsbaar is voor dwang, afpersing of uitbuiting.

Oneerlijk
Het voorstel, zoals het thans voorligt, stelt een status aparte in voor sekswerkers. Zoals al in 273f Sr wordt ook hier de prostitutiebranche bij wet anders behandeld dan andere soorten persoonlijke dienstverlening. Dit zonder daar een rechtvaardiging voor te geven. De wet behelst immers niet alle soorten persoonlijke dienstverlening, of zelfs alle soorten kapitaalextensieve hand- en spandiensten, maar spitst zich enkel toe op de prostitutie. Daarbij wordt ons strengere regels opgelegd dan mensen met een ander métier.

Er is geen zinnige reden te bedenken waarom het uitwisselen van een seksuele dienst voor geld anders zou moeten worden behandeld dan een massage, huishoudelijk werk, de arbeid van een klusjesman, of willekeurig welk ander werk. In tegenstelling tot deze andere branches wordt met de Wet beoogd mensen die vrijwillig, gaarne en zonder schade te berokkenen aan derden een dienst voor geld uitwisselen, te criminaliseren.

Slechts door zich te beroepen op het taboe dat geldt over prostitutie, of de expliciete uitspraken uit persoonlijke levensovertuiging, zoals bijvoorbeeld door dhr. Rouvoet, dhr van der Staaij en dhr. Donner, wordt deze ongelijke behandeling gefundeerd. Overige argumenten houden voornamelijk in dat er "iets" moet gebeuren door de vermeend verregaande misstanden in de branche, en impliciet dat rechtsongelijkheid dan maar als een middel minder erg dan de kwaal moet worden gezien.

Effect van de wet
Bij inwerkingtreding zal de Wet ingrijpende uitwerking hebben op het reilen en zeilen van de prostitutiebranche. Zoals bekend mag worden verondersteld, hebben prostituees een zwakke sociale positie. Prostituees worden beschouwd als zielig, zwak en vies. Begrijpelijkerwijs zullen veel mensen dan ook bedenkingen hebben bij het opgeven van hun personalia aan een overheidsdienst, mede door de schier eindeloze reeks flaters met gevoelige informatie die de overheid de afgelopen jaren heeft geteisterd. Daarbij wordt het nut door elke prostituee waarmee ik contact heb gehad, sterk betwist.

Het grootste deel van de prostituees, de beroeps, zal zich genoodzaakt door boetes en koeioneren laten registreren. De eerste die echter in de rij zullen staan, zullen de meisjes zijn die in de klem zitten bij een derde, zoals een pooier of exploitant. Deze mensen hebben immers geen drempel om in Nederland als hoer te boek te staan, en hun souteneurs zullen zich geenszins bezwaard voelen door de registratie om hun activiteiten gewoon voort te zetten. Nog een deel van de prostituees zal het werk uitgaan, maar dat zal alleen gelden voor die mensen die het als hobby beschouwen. Deze mensen worden uit de branche gedwongen, terwijl het oogmerk van de wet (angeblich) is om de activiteiten van de vrijwillige prostituees ongemoeid te laten, en die van de gedwongen prostituees te bemoeilijken.

De macht van pooiers, clubeigenaars en raamverhuurders, nu al een doorn in het oog van de vrije prostituee, zal door het beperken van de beschikbaarheid van locaties en gelegenheden alleen toenemen. De kunstmatige schaarste aan werkplekken die wordt veroorzaakt door het vergunningssysteem maakt het monopolie van deze tussenbazen alleen maar sterker. De ongetemperde marktwerking waardoor deze branche al sinds jaar en dag wordt bestierd zal de mensen alleen meer en meer geld kosten. Het effect is dat de vrije prostituee een zeldzaamheid zal worden. De enigen die hier voordeel bij behalen zijn de verhuurders, koppelbazen en clubbazen.

Een illegaal circuit zal ook verrijzen, met daarin de mensen die geen legale werkwijze meer kunnen gebruiken door de bepalingen van de Wet. Door de vergunningplicht wordt immers een kunstmatige schaarste ingesteld, die mensen uit de legale markt kan drukken. Voor een voorbeeld dat nu al aan de orde is, verwijs ik u naar hier: http://www.bndestem.nl/regio/bergenopzoom/9766547/Woensdrechtse-raad-wil-meer-seksbedrijven.ece

Mensen die in deze illegale circuits terecht komen, zullen bovendien minder bereikbaar zijn voor hulp. Zij zijn immers strafbaar, en zullen zich niet vertonen ook al worden ze afgeperst, gemanipuleerd, gedwongen of verkracht. Ook klanten van prostituees in dit circuit zullen niet naar de politie stappen met vermoedens van misstanden, omdat zij zich daarmee openstellen voor strafvervolging. Zulke wantoestanden zijn in andere landen al een probleem.

Vreemde kronkels in de opstelling van de wetsartikelen stemmen voorts tot bedenkingen. Desgevraagd kan ik een uitputtende lijst hiervan geven, maar ter bekorting van dit schrijven beperk ik mij tot hoofdzaken. Zo is er in artikel 15 lid 1 sub d een bepaling gesteld die inhoudt dat een pand "besmet" kan worden verklaard. In een dergelijk pand mag dan een nieuwe onderneming de vergunning worden geweigerd. Dit riekt naar het ontmantelen van "hoerenbuurten" door een kaasschaafmethode. Zou er wellicht een sluis of kanaal worden gesloten na het recente debacle omtrent uitbuiting van onderbetaalde Filipino's op de binnenvaart? Wordt de agrarische bestemming van akkers afgehaald nadat uitbuiting van seizoensarbeiders is uitgekomen?

Het beperken van het aantal vergunningen af te geven in een gemeente is evenzeer een twijfelachtige zaak. Weliswaar wordt tegen de nuloptie mondjesmaat beveiligd door te stellen dat zij op andere dan morele gronden moet worden gestoeld, maar een evenzo schadelijke "één-optie" is nog steeds mogelijk. De vage termen waarin het wetsvoorstel in deze beperkingen voorziet, zijn nog zwakker van bewoordingen dan de terughoudende verzekeringen van de Minister hieromtrent in het debat in de Tweede Kamer.

Artikel 30 lid 1 sub c stelt prostituees strafbaar die werken voor een exploitant die geen geldige vergunning heeft. Dit legt bij de prostituee de verantwoordelijkheid het handelen van haar exploitant te controleren. Zulke draken van bepalingen geven geen blijk van verstand van zaken aan de zijde der wetgever. Nochthans werd in de Tweede Kamer hier geen woord aan vuilgemaakt, noch over vorm, noch over functie.

Tenslotte, daarmee niet implicerend dat de twijfelachtigheden zich beperken tot wat ik hier aanhaal, noem ik hier artikel 15 lid 3, dat slechts lijkt te zijn toegevoegd om de deur open te laten voor verdere, niet nader te noemen beperkingen. In een branche die als geen ander aan de willekeur van de samenleving is overgeleverd, wordt dit met lede ogen aangezien. Al te vaak wordt getoond dat lege ferenda wordt verslagen door lege lata.

Oproep aan de Eerste Kamer
Ik roep u op dit wetsvoorstel te verwerpen. De Eerste Kamer der Staten Generaal is een Chambre de Réflexion, waarin wetsvoorstellen die teveel naar de waan van de dag zijn opgesteld dienen te sneuvelen. Over de prostitutie wordt helaas slechts gesproken in overdrijvingen. De media herkennen een smeuig verhaal, en politieke partijen laten vaak teveel hun oor hangen naar de onderbuikgevoelens van hun achterban. Ik wil u echter op het hart drukken, dat het hier niet gaat om het tevreden stellen van het electoraat, of zelfs om bestuurlijk beleid, maar om een wet. Zoals de rechtspraak evenwichtig en objectief moet zijn, gespeend van de waan van de dag, het taboe, of de ongefundeerde emotie, zo moet ook de wet hieraan voldoen. De wet die u aanneemt, zal voor recht gelden.

Uiteraard hoeft u niet slechts mijn woord te geloven, maar audi alteram partem. Ik zou u graag vragen om naar uw dichtstbijzijnde hoerenstraat, club of escort te gaan, en met enige sekswerkers te spreken over hun ervaringen. Als de flagrante chargeringen waarop de Wet is gebaseerd correct zijn, moet u snel een slachtoffer van dwang of uitbuiting kunnen vinden. Prostituees zijn mensen waarmee u gewoon kunt spreken. Probeert u zelf uw opinie te vormen, dan geloof ik dat u zich snel in dit schrijven zult kunnen herkennen.

Een andere mogelijkheid is om vonnissen door te nemen, die handelen om mensenhandel en prostitutie. Daarmee wordt de omvang, en vooral de ernst, duidelijk van die zaken die het OM in behandeling heeft genomen. Ook daarin wordt het overtrokken beeld waarop de regering haar koers heeft bepaald, niet weerspiegeld. Neemt u zelf kritisch de middelen ter hand, om te zien hoe erg het werkelijk is in de prostitutie. Het doel heiligt niet de draconische middelen die de wet levert.

Het is een hele lap, maar ik vond het mooi gezegd. Nu maar hopen dat ze er wat mee doen.

De grote stap

Eerder schreef ik al een stukje over hoe ik ertoe kwam. Dat werden meer deeltjes, want ik kreeg het niet in één stukje. Ik las juist weer de reacties daarop terug, en het viel me op dat niet iedereen begreep waar de stap vandaan kwam. De grote stap zien mensen toch in het beginnen met geld ervoor te vragen, maar voor mij was dat een klein stapje. De grootste stap was, als ik eraan terugdenk, om te beginnen met vreemdgaan.

Ik wàs er toen nog niet, want dat duurde toen ook nog wel eventjes. Er zijn meer dingen geweest, die me klaar hebben gemaakt voor dit werk. Maar als ik één stap me herinner, die echt de grootste verandering voor me was, dan was het vreemdgaan. En als ik heel precies moet zijn, bewust kiezen voor vreemdgaan, niet dat het me zomaar overkwam. Dat was namelijk al wel eerder geweest.

Bij mijn opvoeding was het heel duidelijk: ik zou één man vinden, waar ik verliefd op zou worden, en we zouden àltijd bij elkaar blijven, en vreemdgaan was netzoiets als je man vermoorden, dat deed je niet. Als je verliefd werd op een man en het werd toch niets, dan was dat een drama, en héél erg voor je. Ik vind dat nu iets tussen grappig en griezelig, maar toen vond ik het logisch en normaal.

Dat was ook iets wat op school werd gezegd, en ook mijn niet Christelijke vriendinnen dachten wel zo. Die rotzooiden wel wat meer, maar het was altijd wel met in hun achterhoofd dat ze misschien wel voor altijd samen zouden blijven met die jongen. Je ging je leven leiden met een relatie, want anders was het niet echt de moeite ofzo. Dat was wel heel duidelijk zo. Het was zo geaccepteerd, dat we er ook geen discussies over hadden, of we het zo gingen doen, maar alleen over hoe je dat het beste zo kon krijgen.

Voor mij ziet dat er nu heel raar uit, als ik terugkijk. Ik heb kennisgemaakt met allemaal mensen met alternatieve vormen van samenleven, en ik ken ook genoeg happy singles. Niet alleen vanuit mijn werk trouwens, maar ook daar zie ik het wel. Eigenlijk vind ik het een beetje bekrompen hoe ik toen dacht. Ik dacht niet alleen maar dat het de enige manier was om gelukkig te worden, ik vond andere manieren van leven gewoon slècht!

Er zit best wel een stukje moraliteit vast aan relaties. Nu zou ik zeggen, dat als twee, of meer, mensen met elkaar afspreken om op een bepaalde manier samen te leven, dat gewoon moet kunnen, zolang ze zich maar aan hun afspraken houden. Ik zie daar niets slechts aan. Maar toch vinden héél veel mensen het immoreel om niet volgens het gewone koppeltje te leven. Kijk nou naar mensen die homo zijn, die doen ook niemand kwaad, en toch wordt er door veel mensen heel moeilijk over gedaan. Ook niet-religieuze mensen.

Neem nou hoe mensen doen over meiden, en mannen, maar minder dan, die veel seksuele partners ná elkaar hebben. De vrouwen heten dan sletten, en de mannen players of versierders. Die mensen worden toch wel zielig of slecht gevonden. Dat vond ik vroeger ook, toen ik er nog nooit over nagedacht had. Maar eigenlijk is dat heel vreemd. Ze doen het soms omdat ze heel hard aandacht nodig hebben, en dan zijn ze niet lekker met zichzelf. Maar hoeveel zijn er wel niet die het gewoon zo doen omdat ze het leuk vinden, of gewoon naar veel mensen nieuwsgierig zijn? Is dat verkeerd?

Sommige van mijn beste vriendinnen, die hele goede mensen waren, werden door hun omgeving niet geaccepteerd omdat ze het leuk vonden om één vent na de ander te hebben. Dat ging natuurlijk zo voor ze, en dat kan ik me heel goed voorstellen. Ze werden door hun omgeving niet geaccepteerd, en ik weet eigenlijk niet waarom. Ze deden niemand iets ermee, en hun partners vonden het ècht ook niet erg.

Ik dwaal weereens af, ik moet maar eens een apart stukje schrijven met mijn filosofie over monogamie. Dit stukje moet gaan over de grootste drempel die ik overmoest om met dit werk te beginnen. Die was toen ik nog met mijn laatste studie bezig was, maar toen ik al uit de krakersscene was. Ik was seksueel best ingekakt, en dat vond ik ook niet erg. Ik had er ook helemaal geen probleem mee dat ik wat uit begon te dijen, ik zat toch in een relatie.

Samenwonend studeren met iemand die al klaar is, is wel een beetje frustrerend. Mensen vergeten snel hoe stressvol studeren is, en denken dat ze uitgebuit worden door die studente op de bank. Ik vond die houding van mijn vriend niet zo fijn. Hij voelde zich toch wel een beetje superieur. Dat was niet zo erg dat ik er echt ruzie over ging maken, maar het zat me wel dwars.

Mijn vriend ging twee of drie keer per week over me heen, en na een jaar werd het telkens hetzelfde liedje. Hij deed wat voorspel, maar ik vond het niet echt spannend meer dus ik werd maar heel langzaam nat, dus ik had twintig minuten voorspel nodig. Als ik dan nat genoeg was, gingen we neuken, en dan was het binnen vier minuten over. Net genoeg voor de aardappels bijelkaar dus. Het was wel lekker hoor, maar het spetterde niet echt.

Ik had toen wel nog vriendinnen die ik in mijn wilde tijd had leren kennen, en ik ging daar nog weleens mee drinken. Dan hadden we het over de gewone onderwerpen, roddel, seks, relaties, werk. Ik merkte dat ik steeds meer jaloers werd op die meiden, die gewoon single bleven. Soms hadden ze even een vriend, maar als ze uitgekeken waren op hem dumpten ze zo'n vent weer. Ze kregen dus minder seks dan ik, maar ze leken wel alsof ze er veel meer aan hadden, als ze het wel kregen.

Bovendien is seks voor mij saai als ik het toch wel krijg. Dan heb ik helemaal geen reden om me ervoor in te spannen. En dan wordt het ook niks. Een man moet me iets te doen geven. Soms is dat werken om hem in bed te krijgen, en soms is dat dat ik in bed moet presteren. Maar toen dacht ik daar niet zo duidelijk over, ik verveelde me gewoon. Ik kan niet goed tegen verveling.

Pas later begreep ik ook dat ik me ging ergeren aan dat het de hele tijd één pik was. Er is meer aan een vent dan zijn pik, maar het maakt wel een heleboel uit. Als je een man in bed met één ding moet beschrijven, is het wel zijn pik. Het is een belangrijk iets. Het voelt net alsof je elke dag hetzelfde eet. Dezelfde boterhammetjes kan wel, maar elke dag bloemkool, dan word ik gek. Dan kom je niet meer met honger thuis.

Vreemdgaan was niet nieuw voor me, ik was vooral als ik weleens dronken was met een man in bed beland, die niet mijn vriend was. Maar dat was in mijn krakerstijd, toen ik toch al andere regels belangrijk vond. Vaak was het niet echt mijn vriend waarbij ik vreemdging, maar meer mijn vaste neukvriendje. We hadden dan niet echt een volledige relatie ofzo. Maar als dat wel zo was, dan gebeurde het toch ook wel.

Het is iets wat ik van veel mensen heb gehoord, je bent in een relatie, maar je bent niet echt meer meteen aan je partner aan het denken als je geil bent, en iemand flirt met je. Dan weet je niet precies wat je bezielt, maar je flirt wel terug. En dan komt van het één het ander. Je weet dat het niet hoort, maar het voelt zo natuurlijk op dat moment. Voor je het weet zit je dan met knikkende knietjes te hopen dat het tweede streepje niet verschijnt.

Als ik boos was op mijn partner was ik helemaal makkelijk te verleiden, en dan deed ik ook niet moeilijk en ging ik gewoon in situaties zitten waarbij ik wist dat het een risico was. Ik nam nooit het initiatief, maar ik ontweek het niet. Dat vond ik toen een groot verschil, maar dat vind ik nu een beetje hypocriet. Ik liet hem het werk doen, maar ik ging er wel zelf voor.

Op een avond was ik uitgeweest met vriendinnen, en we hadden de hele avond gepraat over seks. Ik merkte toen heel sterk hoe erg ik ingekakt was, en ik had heimwee naar de tijd dat ik nog flink rondneukte. Het idee van vreemdgaan lokte me zo sterk toen. Ik kwam thuis, en mijn vent was al naar bed. Toen ik naar bed kwam, bromde hij alleen maar wat dat ik het maar makkelijk had, terwijl hij moest werken. Dat was aan het begin van een weekend waarin ik zat te studeren, en hij alleen maar FIFA zat te spelen.

Ik had toen al zin om eens met een ander te naaien, maar dat was in het begin omdat ik boos op hem was. Pas later dat weekend ging ik eens kritisch nadenken, en ik ontdekte hoe ik nou eigenlijk echt tegenover monogamie stond. Dat heb ik later nog verder doorgevoerd, maar toen heb ik de grote stap gezet om die ideeën achter me te laten. Ik ging anders naar relaties kijken, en daar ben ik gelukkiger van geworden.

Dat is één moment, maar ik had ook het moment kunnen kiezen, zeven weken later, dat mijn minnaar voor één keertje uit me gleed, en ik stil me aankleedde om zonder een woord weg te lopen. Ik heb toen in een lunchroom een kop koffie gedronken, terwijl ik mijn plekje probeerde te vinden tussen de emoties die bij me loskwamen. Ik was vantevoren nog erg bang geweest dat ik enorme spijt zou hebben, en dat de ideeën van mijn opvoeding toch waar zouden zijn. Dat gebeurde niet, en ik voelde me onwennig, alsof er opeens iets nieuws, en spannends, maar ook erg ingewikkelds bij was gekomen. Dat was een veel bijzonderder gevoel dan toen ik mijn eerste klant had.

Zondares

Op mijn blogje noem ik mezelf Zondares. Daar heb ik weleens commentaren over gekregen. Soms vinden mensen het een raar gekozen naam. Soms denken ze dat ik daarmee wat over mezelf wil zeggen. Er wordt denk ik best wat aangenomen over wat ik van mezelf vind, door mijn schrijversnaam.

Eigenlijk is het een beetje per ongeluk gebeurd. Ik wou een blogje gaan schrijven, en ik begon met een G-mail, waar ik mijn eigen naam in gebruikt had. Dat krijg je dan pas later te zien, omdat het als afzender wordt gebruikt. Daarna moest ik voor mijn privacy dus een nieuw adres aanmaken, en daar heb ik gewoon wat onzin ingevuld.

Toen ik mijn blog moest aanmaken, vond ik die onzin-naam een beetje dom overkomen. Ik wou iets, wat toch een beetje bij me hoorde, maar wel privé bleef. Als ik zomaar een naam invulde, dan was het niet van mij. Als ik mijn eigen naam invulde, was dat niet privé. Als ik mijn werknaam invulde, kon ik niet vrijuit schrijven, omdat de klanten dan wisten over wie het ging. Dus ik wist even niet wat ik nou moest.

Ik heb een goeie band met mijn ouders. Ze zijn er altijd voor me geweest, en nu nog steeds. Ze zijn hele lieve, eerlijke mensen. Ondanks dat ze best streng gelovig zijn, hebben ze me altijd mijn eigen leven laten leiden, ook als ik koos voor dingen die ze niet konden accepteren. In de Bijbel staat dat je de Here vóór je gezin moet laten gaan, maar mijn ouders lieten mij altijd vóór de Bijbel gaan. Dat vind ik ontroerend.

Heel lang was ik het liefste meisje van de klas geweest, ik was echt geen moeilijk kind. Dat vonden mijn ouders natuurlijk helemaal niet erg, ze waren hartstikke trots op me. Ik ging ook bijna alleen maar om met andere kinderen die uit dezelfde achtergrond kwamen, ik ging naar een Christelijke school die best ver van huis was, omdat de Christelijke school in de buurt niet streng genoeg was.

Pas toen ik ging sporten en muziekmaken kwam ik in contact met mensen die anders leefden. Mijn moeder heeft daarvoor haar hart vastgehouden, dat weet ik wel. Mijn vader vond het juist wel goed dat ik eens wat anders zag. Ik hield vast aan mijn eigen geloof, en mijn eigen manier van leven, ik was heel braaf.

Ze hebben me wel aan het denken gezet, die andere meiden, want zij hadden meer ervaringen in hun leven dan ik. Dat is jammer aan zo braaf zijn, je maakt veel minder mee. En de gevolgen waar je bang voor bent, die maken zij wel mee, maar ze lossen ze ook op. Ik voelde me weleens heel hulpeloos als ik hoorde hoe gemakkelijk die meiden omgingen met wat ze meemaakten.

Toen ik uit huis ging, veranderde mijn leven. Ik ging steeds meer om met mensen van de zelfkant. Ik leerde een heleboel. Ik ontdekte seks, werk, alternatieve vriendschappen en relaties. Dat heeft me heel erg veranderd, en mijn ouders maakten zich daar wel erg zorgen over. Vooral mijn moeder heeft me soms gesmeekt om terug in de gemeente te komen.

Het geloof ging een andere rol voor me aannemen. Het was niet meer mijn wet en enig leidraad, maar het werd mijn staf en ondersteuning. Ik bekijk dingen nog steeds vanuit het geloof, maar ik doe dingen niet meer omdat het moet van mijn geloof. Dat is iets waar mijn moeder het soms moeilijk mee heeft.

Ik ga nog steeds vaak bij mijn ouders langs, en we praten en bidden samen. Ze hebben het moeilijk gehad om te accepteren wat ik voor werk was gaan doen. Mijn ouders hebben nachtenlang met me gepraat, en ook zelfs de predikant uitgenodigd. Die vroeg me of ik echt het leven van een Jezebel wilde leven, ondanks wat God haar voor lot had toegewezen?

Dus ik dacht: Ik ga mezelf Jezebel noemen! Dat was helaas al een naam die een andere blogger ergens voor had gebruikt, want Blogspot wou het niet accepteren. Best jammer, want het was een pakkende naam geweest. Het staat lekker opstandig, en dat heb ik toch wel ergens. Het is bovendien gewoon een naam, en dat is ook fijner om jezelf te noemen.

De predikant heb ik altijd al een ouwe zeur gevonden, en hij gebruikte ook helemaal de verkeerde toon met me. Hij had me misschien aan het denken gebracht als hij vriendelijk was geweest, en eerlijk, en had laten zien dat hij zich zorgen maakte. Maar hij begon te prediken over iets waar hij niets van wist. Ik nam hem dus meteen al niet serieus.

Het had voor mijn werk niets uitgemaakt als hij beter had gesproken. Ik had misschien meer nagedacht, maar dat heb ik toch wel, en dan kom ik uit op dat ik dit werk wil doen. Maar als hij mij wou overtuigen, dan heeft dat niet geholpen. Mijn moeder zag ik opgelucht kijken toen hij aan het prediken was, maar mijn vader had er ook een hard hoofd in. Ik kan al door mijn vader heenkijken sinds ik heel klein was, en dat weet hij ook.

Later hebben we het er nog weleens over gehad, maar eerst mijn vader en toen mijn moeder hebben zich erbij neergelegd. Mijn vader wil gewoon dat ik veilig en gelukkig ben, en als dat hierdoor moet, dan accepteert hij dat. Hij wil natuurlijk graag alles van me weten, maar hij is heel ongemakkelijk met mijn werk. Ik kan mijn verhalen natuurlijk niet bij hem kwijt, dan zou hij blozen van schaamte.

Mijn moeder denkt er gewoon niet aan, maar soms heeft ze het er toch opeens over. Ze kan er niet tegen als ik woorden uit de branche gebruik, en zelfs met "prostituee" heeft ze problemen. Op een dag bij het eten viel er even een stilte, die ze opvulde door opeens te vragen: "Wil je echt de rest van je leven een... zondares blijven?"

Ik moest lachen om dat woord, want dat is natuurlijk gewoon direct uit de Bijbel, want Maria Magdalena wordt zo beschreven, en we weten allemaal wel wat die deed. Het was een woord waar mijn moeder wel mee om kon gaan, dus die gebruiken we thuis daarvoor. Zo kan ze het toch plaatsen als iets wat binnen het geloof past.

Zondares is geen naam, maar ik heb hem toch maar gebruikt. Het mailadres was al bezet, dus iedereen die denkt dat ze me kunnen bereiken op zondares@gmail komt bedrogen uit. Ik had vroeger mijn adres hier staan, maar mensen zijn veel moediger over de mail dan in de commentaren, dus ik kreeg veel hatemail. En de rest was mensen die een afspraak wouden, en die hoef ik ook niet. Dus dat geef ik niet meer.

Ik vind wat ik doe geen zonde, in ieder geval niet een grotere zonde dan wat we allemaal doen. Zonde kunnen wij als mensen niet voorkomen, we worden als zondaars geboren. Ik laat mijn ziel reinwassen door de hand des Heren, voor wie elke zonde groot of klein hetzelfde is. Ik ben zondares, maar dat is iedereen.

Soort van klant

Ik had het vorige week over J, de soort van klant die zich zo in vrouwen verdiepte. Dit stukje gaat helemaal over hem. Hij is een soort van vriend van me geworden, ook al heb ik hem uit het oog verloren. Ik hoop dat wat ik over hem ga vertellen, niet verkeerd door hem word opgevat. Ik heb wel een zwak voor hem, namelijk.

Mijn eerste ontmoeting met J was omdat ik hem had geboekt als gigolo. Ik vond zijn advertentie, die verder niet zo professioneel was, interessant omdat hij goeie foto's had geplaatst. De meeste advertenties zijn telefoonfoto's zonder kop, van een vent die zijn buikspieren aan het flexen is. Dat zegt me dus helemaal niks.

In die tijd was ik nog veel aan het zoeken, want je vindt niet zo makkelijk een goeie gigolo. Daar heb ik eerder al over geschreven. Maar als je het opgeeft, vind je nooit wat. Dus ik gooide er maar weer wat tijd en geld tegenaan, en ik bestelde hem voor een hopelijk interessante avond. Ik had daarvóór een paar slechte gigolo's gehad, en ik was een beetje sarcastisch.

Toen ik de deur de eerste keer voor hem opendeed, was het eerste wat ik dacht, dat hij homo was. Het soort homo dat een beetje vrouwelijk is. Daar had ik geen gelijk in, maar daar kwam ik pas later achter. Het komt door zijn bewegingen, en zijn oogopslag. Hij komt heel zacht over. Dat is wel een soort van mooi, maar daar moet je de tijd voor nemen, en ik wou gewoon neuken.

Hij praatte eerst een beetje met me, terwijl ik hem in me opnam. Hij was heel hip gekleed, alles perfect in de vouw, een soort business casual pak met mooie schoenen. De meeste mannen dragen maar wat, maar hij viel echt op. Het zat hem als gegoten. Zelfs zijn juwelen waren uitgekozen om het plaatje af te maken. Die kunst hebben niet veel mannen onder de knie.

Verder was hij mijn type niet, te mager en te zacht. Teveel vrouw. Maar we praatten binnen tien minuten alsof we elkaar al jaren kenden. Ik was daar best van onder de indruk, want ik weet uit ervaring hoe moeilijk dat kan zijn. Hij heeft daar talent voor. Ik was wel gecharmeerd, vooral toen ik had verteld dat ik zelf hoer was, en hij dat tof vond, en zei dat hij achteraf wel tips wou.

Mannen die tips van me willen heb ik wel vaker, daar schrijf ik ook nog wel een stukje over. Bij hem had ik er een ander idee bij, ik vond hem eerlijk geïnteresseerd in wat ik deed. Hij wou ook dingen leren die niet seksueel waren. Dat vond ik heel goed. Maar eerst moest ik mijn lolletje, en dat heb ik hem laten doen ook.

De seks was niets om over naar huis te schrijven, hij was niet beter dan de gemiddelde man. Hij was lekker flink geschapen, maar hij gleed teveel en hij had niet genoeg techniek. We waren snel klaar, en daarna hebben we tot in de kleine uurtjes gekletst. Ik heb hem wat tipjes gegeven, maar niet erg veel.

Dezelfde week kreeg ik telefoon van hem, over dat hij af wou spreken. Ik was verbaasd, ik dacht dat dit gewoon direct marketing van hem was, maar hij wou mij betalen voor de seks. Dat vond ik goed, maar ik heb er wel even over nagedacht. Ik wou geen rare dingen. Ik hoopte maar dat ik geen problemen had gemaakt door kennis met hem te maken.

In plaats daarvan kwam hij gewoon bij me om te leren, en hij vond het leergeld om me te betalen. Dat vond ik eigenlijk best leuk, en dat hebben we ook langer gedaan. Als klant is hij niet zo bijzonder, maar als persoon wel. We hebben elkaar zo goed leren kennen, maar ik vond het zakelijke erg prettig. Dat geeft zoveel zekerheid, over waar je aan toe bent.

Het werd een beetje vreemd, want toen hij wat geldproblemen had en daarom nietzovaak kon komen, ben ik hèm weer gaan inhuren, en hij mij. Ik zorgde natuurlijk dat ik waar voor mijn geld kreeg, maar hij werd ook echt wel beter.

Ik leerde hem kennen, als een man die zich dichtbij vrouwen voelde staan, op een manier die je ook veel ziet bij een soort homo's. Maar deze jongen is echt hetero. Hij leest de Margriet, Viva, Libelle, en hij praat graag met vrouwen over vrouwendingen. Zijn ambitie was om gigolo voor vrouwen te worden voor zijn brood, maar er is veel meer markt om mannen te plezieren, dus daar verdiende hij eigenlijk zijn brood mee.

Hij wou alles weten over klantenbeheer, hoe je goed contact maakt, en hoe hij zijn diensten beter kon maken. Hij vond het moeilijk om te horen dat hij maar gemiddeld in bed was, netzoals iedere man. Ik heb hem wel wat geleerd, en dat deed hij ook beter daarna. Dat heeft wel even geduurd, maar hij was erg toegewijd.

We hebben het gehad over techniek, over het uitzoeken van zijn klanten, en over zijn advertentie. Die was namelijk heel anders dan hijzelf. Ergens vind ik dat wel grappig, want ik worstel nog steeds met mijn eigen advertentie! Voor hem vond ik het juist helemaal niet moeilijk om zijn advertentie te verbeteren.

Hij kwam niet alleen maar om tips over het vak van me te krijgen. We hadden ook heel leuk gewoon contact, zoals met een vriend, en hij vond het ook gewoon lèkker om met me te seksen. Ik denk dat zelfs als we elkaar anders gekend hadden, dat hij dat nog wel zou hebben gedaan. Het was eigenlijk heel gemakkelijk, en we werden gewoon vrienden.

We hadden een soort intimiteit samen die je meestal alleen met je beste vriendin hebt. Ik heb hem weleens in geuren en kleuren verteld over mijn boobjob, en hij haakte gewoon in met dat hij een kuiltje in zijn kin wou laten zetten. Ik heb hem gezegd dat zijn gezicht al prima was, maar dat hij beter wat aan zijn voorhuid kon laten doen.

Dat heeft hij toen ook gedaan, dat vind ik èrg moedig, ook al heeft hij het lang niet strak genoeg laten doen. Het verschil was genoeg hoor, maar ik vond het gewoon een gemiste kans als ik er vanuit werk naar kijk. Achteraf was hij er niet zo blij mee, maar hij heeft het me nooit kwalijk genomen. Dat zegt al heel veel over hoe goed we waren met elkaar.

Hij vertelde me altijd in geuren en kleuren over iedere vrouwelijke klant die hij had. Dan hadden we het erover wat er beter kon, en hoe hij met haar verder moest werken. De meeste bestelden hem niet een tweede keer, maar dat lag er denk ik niet aan dat hij slècht was. Hij was hoogstens een beetje te vrouwelijk voor de meeste vrouwen.

Nadat hij me op het vrouwenforum had gewezen uit mijn vorige stukje, vertelde hij me ook in geuren en kleuren over een klant, die achteraf W bleek te zijn geweest. Dat was een afknapper voor alletwee, voor haar omdat zij zich niet meer anoniem voelde tegenover mij. Ik weet nu bijvoorbeeld hoe ze eruitziet. Voor hem was het een afknapper omdat ze hem kapotgewerkt heeft. Hij vertelde me dat hij zou weigeren als ze nog een keer wou, maar dat is niet eens gebeurd.

Een paar maanden voordat ik dit blogje begon, kreeg hij een klant waar hij verliefd op werd, en zij op hem. Ze was meer dan twintig jaar ouder, maar hij was helemaal weg van haar. Haar volwassen kinderen waren niet zo blij met hem, maar toch is hij bij haar ingetrokken. Kort daarna verdween hij uit mijn leven. Ik hoop dat het goed met hem gaat.

Lodewijk Asscher leeft in een andere wereld

Lodewijk Asscher word geciteerd in Trouw. Hij zegt daar dat er veel te positief over de prostitutie wordt geschreven, en dat we veel meer gedemoniseerd moeten worden. Kennelijk is het voor hem niet genoeg om elke beschuldiging te gebruiken om het stigma verder door te drukken.

Volgens Asscher rust de zwijgzaamheid op de angst om als 'fatsoensrakker' of 'preuts' te worden neergezet. Ook 'comfortfeministen' bagatelliseren de problemen in de prostitutie en handhaven er een 'grijze en onkritische consensus' over. 'Maar je komt helemaal niet toe aan discussies over preutsheid of fatsoensrakkerij als je spreekt over mensenhandel. Die termen staan buiten de orde van dit probleem. Het is een nationale vergissing dat onze omgang met prostitutie thuishoort in het rijtje vrijheid, blijheid en tolerantie. Dat strookt niet met de werkelijkheid.'

Hij gelooft dat toch niet echt? In de media kom je niets positiefs of realistisch tegen over de prostitutie, het is het ene opgeklopte misèreverhaal na het andere. Wat een onzin! Kijk maar in de enquête in de zijlijn van mijn blog, over hoe mensen denken over hoeveel er gedwongen worden. Ik kan hier zo boos van worden. Want mensen zoals hij maken de regels voor de rest van ons.

Vrouwenforum

Toen ik voor mezelf was begonnen, kwam ik net uit de clubs, en daar heb je best wel wat aanspraak met de andere vrouwen, als je een beetje leuk een praatje begint. Ik heb daar wel eerder over geschreven, ik heb toen best vrouwen ontmoet waar ik nog de indrukken van meedraag. Als je dan voor jezelf gaat werken, dan is het vooral lekker dat je zèlf bepaalt hoe je werk en leven gaan.

Het duurde niet zo heel lang voordat ik de aanspraak toch wel een beetje ging missen. Over hoerendingen kan je eigenlijk alleen met hoeren praten, niemand anders begrijpt het helemaal. Ik ging dus weleens op bezoek bij mijn oude collega's, maar de bazen kijken dan toch altijd wel moeilijk. Je houdt de andere meiden van hun werk, en het beviel niet dat ik ook wel vertelde dat ik nu veel meer verdiende.

Na een poosje was het toch allemaal nieuwe meiden die ik niet kende, dus ik had niet echt meer iets om bij langs te komen. Ik ging het gelukkig wel minder missen, ook wel omdat je héél anders leeft en werkt als je voor jezelf bent begonnen. De wereld ziet er anders uit voor een kleine ondernemer. Misschien ook wel voor een grote, maar dat ben ik natuurlijk niet.

Ik vind Internet fijn, ik zit er veelteveel aan, maar ik ben vooral voor werk en plezier bezig, niet echt voor het sociale. Dat heb ik wel geprobeerd, maar ik pas vaak niet zo in die forums. Die hebben toch vaak wel een eigen sfeertje, en eigen ongeschreven regeltjes. Dat vind ik soms lastig om op te pikken, en het is toch tekst op een scherm, dus ik voel het niet zo aan.

Er zijn wel websites waar hoeren onder elkaar kunnen praten, maar het zijn toch vaak niet zulke interessante gesprekken. Bovendien kreeg ik daar nooit zo'n gevoel bij van "ik moet meedoen." Daarom heb ik toch ook op Internet niet heel erg veel van me laten horen. Ik heb wel meegelezen, maar het ging toch niet om werk zoals ik het deed.

Ik had toen een soort-van klant, die noem ik maar J, waar ik wel mee kon praten. Ik schrijf volgende week wel een stukje over hem. J was gefascineerd door vrouwen, en hij had zelfs abonnementen op Viva, Margriet en Libelle, om in hun huid te kruipen. Dan denk je eerst dat hij een beetje een griezel is, maar eigenlijk was hij heel open en leuk.

Met J praatte ik altijd wel veel. Hij vertelde me, toen we het erover hadden, dat er op een groot Nederlands vrouwenforum een goede discussie was door vrouwen uit het vak. Ik geloofde eerst niet dat het wat kon zijn, maar toen ik toch nieuwsgierig werd, ging ik wel even kijken.

Er waren twee topics, de èèn was vol, dus de volgende was gestart. Vooral het eerste topic maakte me al helemaal enthousiast. Er was een hele discussie over prostitutie in het algemeen, waar niet alleen maar de gewone forumleden aan deelnamen, maar ook verschillende hoeren, uit verschillende soorten van prostitutie. De toon was erg leuk. Ik las fijn mee.

Pas later heb ik ook zelf wat geschreven, maar dat is maar even geweest. Ik kan dat nietzogoed, meeschrijven op een forum. Ik vind het een rare manier van communiceren. Er wordt van je verwacht dat je regelmatig terugkomt om antwoord te geven. Het is een soort gesprek, maar dan niet persoonlijk, zoals met e-mail. Je kan mensen per ongeluk negeren, en als je wat te laat terugkomt vraag je je altijd af, of je nu niet te laat bent om antwoord te geven. Heel moeilijk vind ik dat.

Ik heb dus maar snel contact gemaakt met de meiden daar die me wel aanstonden. Over de mail praat het voor mij toch veel makkelijker, en je ligt wat minder met je hebben en houden op straat. Maar ookal schreef ik niet meer, ik heb het altijd nog gelezen. Ook al was het al jaren niks meer.

Er waren nogal wat meiden die nog groen waren op dat topic, maar er waren ook wel doorgewinterde hoeren te vinden. Er gingen een heleboel tips van die oude hoeren naar de jonkies, dat was het eerste waardoor ik begreep dat dit een waardevolle discussie was. En het was ook een moment, dat ik besefte dat ik èèn van de oude hoeren was geworden.

In het begin waren de enige vervelende dingen van die hitsige mannen die doen alsof ze een prosti zijn. Dat pik je er natuurlijk meteen uit, als je ervaring hebt. Je zag die oudere hoeren al die nepmeisjes negeren. Bij twijfel ging W nog wel advies geven, maar die is gewoon een hele lieve vrouw die iedereen een kansje gunt. Ze kan best een harde tante zijn, maar alleen als ze vindt dat het moet.

Later werd de sfeer steeds minder prettig, en het topic verschoof steeds meer. Het was niet meer een discussie tussen de meiden, waar iedereen zich in kon mengen, het werd een plek waar de meiden telkens aangevallen werden door mensen die hun oordeel door wouden drukken. Het werd een soort debat over of prostitutie wel kan. Dat krijgen we al genoeg in het dagelijkse leven.

Een paar van de meisjes, en ook sommige forum-bewoners, hebben toen opgeroepen om het topic een beetje leefbaar te houden, zodat we hier ons plekje konden houden om met elkaar te spreken, zonder aangevallen te worden. Maar de moderator van het forum koos toen partij, en zelfs voor de aanvallers! Ik heb nog nooit zoiets gezien, maar dan weet je dat je geen toekomst hebt op dat forum.

Toen dropen we één voor één af. Ik schreef al een poosje niet, want ik had genoeg aan de e-mail, maar ik vond de aftakeling toch wel erg om te zien. Later kwam er nog steeds wel nieuwe tekst bij, maar dat was niet meer door dezelfde mensen. Het was eigenlijk meer over één hoerenloper, een hele lastige klant die het als een soort persoonlijke ontwikkeling zag om het voor elkaar te krijgen met een hoer, en daarbij door het héle forum werd gesteund, wat meiden die net begonnen en van toeten noch blazen wisten, en mensen die op dingen van jaren of maanden eerder reageerden. Heel jammer.

Er zijn nu wel weer wat berichtjes, maar het zijn allemaal beginners. De echte diepte, die zit er niet meer in. Ik hoop voor die jonge meiden dat ze er wat aan hebben, maar voor mij is het niet echt meer interessant. Er zijn mensen geweest die in het topic koppelingen naar mij hebben geplaatst, dat vond ik wel leuk.

Ik was zelf eigenlijk het meest geïnteresseerd in de ervaren vrouwen. Onervaren meiden kunnen ook schatjes zijn, maar vaak dringen ze niet zo diep door in het werk, en kan je dus niet met ze praten over de diepste dingen. Sommige waren best lief en leuk, maar ze zeiden me nietzoveel. Daar heb ik dus ook geen contact mee gezocht.

Het was meteen al duidelijk tijdens de eerste keer lezen in de topics, dat ik contact wou met W. Die zat er zó duidelijk beter in dan ik, dat ik zelfs van een paar schrijfseltjes op dat forum al geïntrigeerd raakte. Het kostte eventjes moeite om haar vertrouwen te winnen, maar we hebben nu goed mailcontact. Het ging wel stroef in het begin, omdat ik haar geheimzinnigheid en hameren op privacy niet goed begreep, maar dat is me nu wel duidelijk geworden. Al had ik er verder niets aan gehad, het contact met W is al die moeite waard geweest.

Ik heb ook N daar ontmoet. N kwam bot binnen met de aankondiging dat ze een hoertje uit het Oosten was, terwijl er juist een gesprek gaande was, over dat we zo'n hekel aan die concurrentie hadden. Ze had wel lef, dus ik zocht contact. We zaten dezelfde dag al aan een biertje. Dat is ook heel leuk geweest, en achteraf bleek dat ze dat normaal nóóit doet, en juist heel kieskeurig is. Ik ga nu geregeld met haar stappen.

Ik heb nooit contact kunnen krijgen met een vrouw die echt geknipt was voor de ramen. Zij was één van de eerste die schreef, en zij deed de ramen op een manier die ik nooit fijn vond. Bij haar ging de knop om, en ging ze gewoon voor het pezen. Echt een taai wijf, daar heb ik best respect voor.

Er was een clubvrouw, niet meer de jongste volgens mij, die heel lang trouw heeft geschreven. Heel rustig en stabiel, maar ze was niet erg diepgravend. Volgens mij was ze een broodmeid, maar wel een goeie. Ze gaf eerlijke waar, en dat is nietzovaak in de clubs. Helaas vond ik alles wat ze schreef, zó voor de hand liggen, dat ik erg weinig met haar te bespreken had. Misschien komt dat ook wel omdat ik net zo in clubs had gehangen.

Andere professioneel werkende vrouwen hebben nooit zoveel gezegd dat ze me opgevallen zijn, maar er waren nog wel twee meiden die mijn aandacht trokken, ondanks dat ze niet professioneel waren. Eentje had het hele ding gestart, door de eerste posting te plaatsen. Zij was een student-escort, die best veel werkte volgens mij. Haar verhalen waren altijd fascinerend, maar dan vooral omdat ze enorme ups en downs had. Soms zag je de ambitie, waarmee ze twee studies deed en 's avonds wat bijverdiende, maar dan had je wat later weer een verhaal over dat ze veel te laat en high bij een klant kwam.

Ze was een leuke meid, maar onstabiel, en dat ga je merken in dit werk. Je hebt namelijk veel greep op jezelf nodig om altijd goede dienstverlening te kunnen houden. Maar ze is waarschijnlijk mooi, zo beschrijft ze het tenminste, en die alles-of-niets houding trekt mannen ook wel aan op één of andere manier. Ik vraag mezelf alleen af of ze wel goed terechtkomt op de lange termijn. Soms zag je W ook al bezorgde woorden voor haar schrijven. Ze heeft mijn mails nooit beantwoord, ik had graag wat persoonlijk met haar willen praten. Aan de andere kant moet je met zo iemand wel heel zeker van je zaak zijn, over je privacy.

Het andere meisje was een beetje een brompot, die snel op de barricades klom. Ze studeerde voor advocaat, en dat is ze ook geworden. Ik vond wel dat ze voor een advocaat erg slecht spelde, en dat zeg ik zelfs! Maar daar zullen ze wel mensen voor hebben op zo'n kantoor. Ze liet zich ook een beetje snel in een hoekje duwen, maar ze heeft het van de ervaren escorts het langste volgehouden. Zij deed heel veel om het een leuk topic te houden, ook al was ze dan wat humeurig. Volgens mij had ze ergens ook wel iets liefs.

Ze viel me vooral op omdat ze heel goed wist waarmee ze bezig was. Ze was niet zó ervaren, dat zag ik wel, maar ze had duidelijk talent. Ik was helemaal verbaasd over dat ze ermee stopte. Ik ben nog steeds nieuwsgierig over hoe dat nou is geweest voor haar, want ik dacht dat ze al snel wel klantjes ernaast zou gaan hebben. Daar schreef ze ooit een paar woorden over, maar dat is nooit verder uitgelegd. Ze was het type wel voor de topescort. W heeft af en toe contact met haar, maar ze is voor een advocaat heel onbetrouwbaar. Mij heeft ze helemaal nooit antwoord gestuurd.

Nog een meisje, om het af te leren. Er was een meisje dat niet nep bleek te zijn, wat ik eerst wel dacht. Ze had een hele naïeve, en "geile" manier van denken over de prostitutie. Ze verwachtte dat ze er vanzelf wel in zou passen. W heeft haar over de mail een beetje onder haar vleugel geprobeerd te nemen, maar het ging toch wel snel mis. Als je het met hulp van W niet kan dan zit het er gewoon niet in.

Het ging ook niet eens om wat ze schreef, maar hoe ze het schreef. Je zag, dat ze zich drukmaakte om dingen die wel goed gaan, maar blind was voor wat verkeerd zou gaan. Ik keek meer toe om te zien of ze op tijd zou leren, of nat zou gaan, maar W sloeg meteen de schrik om het hart, en die heeft haar een beetje weggeleid van het forum, zodat ze geen figuur zou slaan. Ze was veel te onvoorzichtig op het forum, dus dat is misschien maar beter.

Nu heb ik mijn eigen plekje op het Internet. Het is wel anders, want het is geen openbare plek. Bovendien komen hier vooral mannen, en zijn de meeste vrouwen hier stille lezers. Als het kon zou ik ze ook graag een plekje geven. Ik heb geen forum, maar misschien is het voor andere meiden ook leuk om een blog te beginnen!