Antwoord op: Hoeren slopen gezinnetjes

De meeste uitspraken en ideeën waar ik op moet reageren zijn dingen die liefst óver ons, maar niet tégen ons worden gezegd. Heel veel mensen in het publieke debat over prostitutie willen liefst geen confrontatie met sekswerkers. Er is wel een groep die daar juist wèl voor komt, en dat is de vrouwen die boos op ons zijn omdat ze denken dat we hun gezin stuk gaan maken. En die ons daarvoor verantwoordelijk willen houden.

Ik krijg ze regelmatig in mijn mail, soms ook in mijn reacties, en voor de rest komen ze afentoe eens naar voren in het publieke debat, maar weinig. Ik ga altijd wel op ze in, maar daar komen ze niet voor. Ze komen hun zegje doen, en dan zijn ze er klaar mee, en willen niet in discussie. Dus die leer ik ook nooit realistischer kijken naar wat er nou echt gebeurt, en of het wel klopt wat ze zeggen.

Want het klopt niet.

Hoeren slopen geen gezinnetjes. We zijn seksuele dienstverleners, en we hebben helemaal niets temaken met de relaties van onze klanten. Ja, we krijgen er genoeg over te horen, en we zijn een bliksemafleider voor alle frustraties die er in zo'n gezin opbouwen, maar voor ons is er helemaal geen nut aan om in iemands huwelijk te stoken. En dat doen we dus ook helemaal niet.

Het is ook gewoon beter als je vent naar een hoer gaat dan een nummertje maakt met de secretaresse, zijn baas, of de koffiedame op zijn werk. Daar loopt hij veel meer risico op SOA, die let minder op of ze kindertjes maakt, en die wil aandacht. En als het seksueel klikt, gaan die een relatie aan. Dat kan zeker wel ten koste van je gezin gaan, want dat zijn allemaal dingen die een man toch het idee geven dat hij ergens anders beter terechtkan.

Een man die bij de hoeren komt, wéét dat het voorbij is zodra hij de deur uitloopt. Die is niet bezig een liefdesrelatie met ons op te bouwen. Die is gericht op de seks, zonder al die relatieboel eromheen. Dat is vaak juist de réden dat hij bij ons komt en niet het met de buurvrouw aanlegt. Bij ons kan hij terecht voor het seksuele avontuur dat hij afentoe nodigheeft, zonderdat daar gevolgen aan zijn voor de rest van zijn leven.

Bij ons kan een man dat tenminste veilig kwijt. Veilig voor zichzelf, veilig voor zijn gezinnetje, en veilig voor de vrouwen waar hij anders achteraan moet. Hij leeft in een cultuur waar zijn jagersinstinkten worden verdrukt, en waar normale seksuele behoeftes abnormaal zijn gemaakt. Doordat wij er zijn kan hij zijn leven volgens de regeltjes leven, met afentoe een uitstapje waar niemand van hoeft te weten, en niemand last van heeft.

Maar toch blijven er verwijten komen over dat wij het mogelijk, of te màkkelijk maken om vreemd te gaan. Alsof een man daar niet gewoon zelf zijn eigen keuzes in moet maken, maar de wereld maar moet worden gevormd zodat het niet anders kàn dan dat hij zich aan de regeltjes van het relatiedenken houdt. Terwijl de hoererij nou juist zijn plekje heeft in onze cultuur omdat we de tekortkomingen van het relatiedenken kunnen opvangen. Dat sloopt relaties dus niet.

We redden relaties eerder. Ik kan niet tellen hoeveel mannen me vertellen dat ze niet weten wat ze met hun huwelijk aanmoeten, en na een paar hete dates het allemaal weer veel rooskleuriger zien. En ik kan niet voor alle collega's spreken, maar ik hoor dat veel collega's net als ik doen, en een vent proberen op te beuren over zijn relatie, en hem afraden om radikaal te kappen, waar zoveel mannen stiekem over fantaseren.

Vrouwen die mij verwijten dat ik hun mannen welkom heet, mogen weleens naar zichzelf kijken. Als zij zo overtuigd zijn van de waarde van hun gezin, de trouw, de seks die ze hebben, en van de regels die zo heilig zijn, hoe verklaren ze dan dat hun man uberhaupt naar me táált? Hebben ze hun man niet genoeg in de hand? Hebben ze hem niet genoeg geleerd? Geven ze hem misschien niet alles wat hij nodigheeft? Of moeten ze eens naar hun overtuigingen gaan kijken?

Nee, hoerenhaten is makkelijker. Als die hoer er niet was waar hun man heenkan, dan zou hij netjes thuiszitten en de gelukkige huisvader spelen. Waar die frustratie dan heenmoet die hij bij door ons nu niet heeft, daar denkt ze niet over na. Want hij heeft geen rècht op die frustratie, dus dan bestáát die ook niet, toch? Zonder te bedenken dat zo denken over rechten op je instinkten misschien is waarom hij zelfs bij mij terechtkomt als hij echt gelooft in de regeltjes.

Denk je echt, ècht dat een man alleen bij zijn gezinnetje blijft omdat hij nergens anders seks kan krijgen? Dat hij niets om zijn vrouw en kinderen zou geven als hij er niet mee kocht dat hij afentoe eens amateurseks mag hebben met steeds dezelfde aftakelende vrouw? En ben jij dan ooknog verbeten die ruilhandel aan het verdedigen tegen betere deals die hij buiten zijn gezin kan krijgen? Dan ben je zelf dus ook een hoer, maar dan eentje die de concurrentie niet aankan.