Onverwacht

Waarschijnlijk waren jullie verrast toen ik weken en weken geleden opeens niets meer plaatste. Ik heb toch negen jaar lang nauwelijks een week gemist. Ik had niet aangekondigd dat ik op zou houden, en ik had ook geen waarschuwing gegeven dat het kon gebeuren. En het laatste stukje voor ik opeens ophield met plaatsen was ook een beetje onheilspellend zie ik achteraf. Dat leek er dus misschien op dat ik het expres zo gepland had.

Dat was dus niet zo. Ik was nog veel verbaasder dan jullie. Er gebeurde opeens vanalles met me, en dat was even heel verrassend, en heel ingrijpend voor mijn dagelijkse gewoontes. Er moest opeens vanalles anders, en daar ben ik eigenlijk nietzo goed mee. Ik ben een beetje een huismus en een gewoontemens. Als ik dan van mijn gewoontes afmoet, dan is dat stressen, en weet ik meteen niet wat ik nou moet.

Aan mijn blogje schrijven kon ik een tijdje niet. Daar heb ik hele goede redenen voor gehad, maar die kan ik jullie helaas niet uitleggen. Het heeft temaken met mijn identiteit beschermen, en meer dan dat kan ik niet verklappen. Misschien kan ik dat ooit wèl, maar ik denk dat het beter is dat ik het gewoon stilhou. Het was ook niet dat ene ding, maar dat ene ding zorgde er meteen voor dat de rest van mijn leven ook een boeltje werd.

Ik heb aan de ene kant mijn blogje heel erg gemist, maar aan de andere kant had ik de tijd hard nodig, en zo'n blogje schrijft toch niet zichzelf. Als je het elke week doet wordt het iets normaals, en herken je niet meer hoeveel werk het eigenlijk is. Het wordt iets wat heel erg bij je dag hoort, en waarvoor je zo vanzelf tijd toewijdt dat je niet meer merkt dat het anders kan.

Maar nu het weer kan om door te schrijven wil ik eigenlijk meteen er weer inspringen. Ik heb het namelijk wel heel erg gemist! Het voelt ook niet alsof het af is, en ik heb sinds ik niet meer kan schrijven het gevoel alsof ik van mijn hart een moordkuil maak. Dus eigenlijk ben ik best opgelucht nu ik heb gehoord dat het weer kan. Ik heb nog een heleboel stukjes te plaatsen.

Nu heb ik er alleen niet meteen eentje af. Ik moet ook weer een beetje in de gewoonte komen, en er moet weer een heleboel gewoonte terugkomen. Schrijven verleer je heel snel, dat merk ik nu zelfs al! Maar maandag ga ik gewoon weer een stukje plaatsen, waarschijnlijk gewoon het stukje dat ik al van plan was om te plaatsen na mijn stukje over onderhoud. Ik ben blij dat ik weer een beetje in mijn oude ritme terugkan, ik hoop jullie ook!