De omgeving van de klant

En dit is dan mijn achthonderdste stukje!

In de escort leer ik nieuwe dingen. Vooral als ik eropuit ben om de klant in één keer goed te begrijpen, zodat ik vanaf het begin al de goede illusie maak. Dat maakt heel veel uit voor hoe geloofwaardig de illusie voor hem voelt, ookal zijn er ook best manieren om je illusie geloofwaardig te maken als je hem pas later inzet. Je wil gewoon meteen kunnen zien hoe hij is, en wat hij nodigheeft. Want wat hij wìl, dat zal hij wel zelf duidelijkmaken.

Straatmeiden zien veel aan de auto waarmee een klant komt aanrijden. Raammeiden zien veel aan schoenen, jassen, broeken, brillen en hoe een man door de straat loopt. Bordeelmeiden leren hun klant kennen aan de bar. Thuisontvangsters zien veel aan hoe de klant binnenkomt bij de deur, en hoe hij zich gedraagt bij het praatje vooraf. Elke hoer moet haar klanten in kunnen schatten, want je moet met hem aan het werk, en klanten zijn gewoon verschillend.

In de escort is het net wat moeilijker. Niet omdat wij escorts nou zulke speciale meiden zijn, maar omdat de verwachtingen en het dienstenpakket gewoon anders inelkaar zitten. Daar hoef je trouwens ook helemaal niet high-class voor te zijn, want zo verschillend is dat helemaal niet van gewone escort. Je bent gewoon anders bezig dan als een klant naar jou toekomt, want inplaatsvan dat hij jouw gast is, ben jij de zijne. En dat is een heel groot verschil.

Je moet tegelijk de gast zijn, die door de man ontvangen en verwend wordt, en de hoer, die alle touwtjes subtiel in handen heeft en de klant bedient. En je moet dat doen in zijn eigen thuisomgeving, waar hij weet wat de mores zijn en jij niet. En waar mannen zich de baas, maar ook toch ergens wel kwetsbaar voelen. Als je tegen de ongeschreven huisregels ingaat wrijf je hem altijd tegen zijn haren in, en hij gaat je niet bijsturen. Je moet dus veel goed raden.

Gelukkig zijn er veel dingen waaraan je kan zien wat je moet verwachten. Heel veel hints en seintjes hoe de man is, en hoe je hem moet behandelen. Heel veel zijn opzichzelf nietzo sterk, en kunnen makkelijk ook toeval zijn, maar als je meer dingen vindt die allemaal hetzelfde zeggen, dan kan je dat idee wel gebruiken. Dan zit het haast nooit fout. In ieder geval kan je het als uitgangspunt gebruiken.

Je moet natuurlijk uiteindelijk naar de klant zèlf kijken. Alles eromheen, dat is maar een beginnetje. Vooral omdat heel veel mensen diep verborgen tochwel anders zijn dan ze laten zien. Daar moet je naartoe, en daarom is het belangrijk dat hij je die opening geeft. En die geeft hij je het best, als je hem benadert zoals hij ermee op zijn gemak is. Dus ookal is hij heel anders dan hij laat zien, en ookal wil je daar het minste mee, je moet er toch zo mee beginnen.

Ik ben het aan het leren. Ik ben er nog lang niet goed in. Zoals zoveel van de escort heb ik pas een poosje ontdekt dat het bestáát, laat staan dat ik het onder de knie heb. Gelukkig heb ik veel meiden om me heen die me er wel mee willen helpen, maar het is wel iets wat je zelf moet leren zien, en wat ook persoonlijk is hoe je ertegenaan kijkt. Dat merk je al aan dat mijn collegaatjes het lang niet overal over eens zijn.

De eerste hints over hoe een man is, komen al als hij boekt. Dat is gelukkig niet veranderd sinds ik thuiswerk deed, dus daar kan ik prima mee uit de voeten. Hoe hij praat, hoe hij schrijft, daar hoor je al een boel aan. Vooral hoe opgelaten hij is, en wat voor soort sfeer hij verwacht bij het openingspraatje. Tijdens dat deel kan je soms ook al uit hem krijgen wat hij nou eigenlijk denkt dat hij zoekt.

Maar dan wordt het allemaal vager. Aan zijn adres kan je al wat zien. Iemand uit een Vinex ergens buiten de stad heeft meestal een stuk meer rust in zijn lijf dan iemand in de dure stukken van de grachtengordel. Die móéten vanalles van zichzelf, dat zien ze als ambitie. Het platteland is helemaal weer anders, daar moet ik apart nogeens over schrijven. Iemand die in een woontoren woont, heeft vaak veel minder gelegen aan zijn sociale omgeving, en villa's zijn gouden kooien voor vreemde vogels.

Het adres vertelt je dus veel. Soort zoekt soort, uiteindelijk. Ik ben zelf een dorpsmeisje, en zelfs in de grote stad zoek ik naar dorp-achtige plekjes. Dus vooral kleine winkelstraatjes vind ik fijn. Maar voor iedereen is een stek, zolang ze er het geld maar voor hebben. Want er zijn heel veel mensen die beter bij een villa passen, maar daar gewoon het geld niet voor hebben.

Als je verder wil kijken dan het adres, moet je echt al naar de klant vertrokken zijn. Dus de rest van de hints zijn niets meer waard als het gaat om je kledingkeuze bijvoorbeeld. Maar gelukkig kan je nog wel dingen zien voordat je aanbelt. Ik kijk altijd even naar de buitenkant van het huis waar ik heenmoet. Niet alleen om de klant te zien, maar ook om even te kijken of het geen politiefuik is.

Bij woontorens of boerderijen kan het niet, maar bij gewone huizen loop ik graag even een rondje rondom, om even via de achtertuin te kijken, even in de oprijlaan te kijken, en misschien kan ik zelfs wel een blik door de ramen werpen. Ooit ben ik ontsnapt aan een verdachte situatie omdat ik via de achterramen zag dat er vier smeris-achtige mannen aan de keukentafel zaten. Dat maakt in één keer al die rondjes die voor niets waren de moeite waard.

Op de oprijlaan zie je wat de man rijdt. Heel vaak een leasebak, en dat zegt natuurlijk weinig. Je kan leasebakken soms meteen herkennen aan het plastic kadertje rond de nummerplaat achter. Daar staat vaak de naam van het leasebedrijf. Stickers op de achterruit heb je ook wel. Maar eigenlijk kan je ervanuitgaan dat als het een Opel of een saai Volkswagenmodel is, dat het dan niets zegt over je klant.

Als ik Citroëns zie, ga ik vaak uit van een wat onbeholpen man. Volvo's zijn voor mannen die het graag heel safe spelen. Klanten in Mercedes of BMW willen serieus overkomen, en moet je uitlokken om wat speelser te zijn. Audi-rijders zijn niet alleen op de grote weg mensen zonder inlevingsgevoel. Peugeot-rijders zijn nuchter, en een man met een speelgoed-auto zoals een MG weet waar zijn passies liggen. SUV-rijders hebben meestal een flinke onzekerheid ergens. Hybride-rijders zijn bestwel vaak vrekken.

Kijk altijd naar de tuin. Gek genoeg zegt een perfekt onderhouden tuin heel weinig, want vaak zit daar een tuinier achter. Maar een stoeptegeltuin-klant is veel minder fantasierijk dan een klant die zijn tuin tot een verstopholletje heeft gemaakt. Zie je groot speelgoed, glijbaantjes, trampolines of grote zandbakken in de tuin, dan heb je vaak temaken met een zeurderige klant die overal problemen van maakt. Ik weet ook niet waarom.

De gevel van een huis vertelt je soms ook iets. Zie je overdreven dingen als rolluiken of schijnwerpers als buitenverlichting, dan heb je temaken met iemand die paranoia is, en waar je problemen mee kan verwachten. Buitenboel die echt bedoeld is om het huis van buiten mooi te maken geeft aan dat iemand veelteveel met de buren bezig is. Is het een beetje onverzorgd, dan is het iemand die niets opheeft met schone schijn.

Als je dan naar binnen gaat, is het eerste waarop je let hoe het ruikt. Dan weet je bijvoorbeeld meteen wat voor huisdieren je klant heeft. Veel collegaatjes denken dat poezenmannen lief en sensueel zijn, en hondenmannen wildebrassen, maar zelf heb ik dat eerlijk nooit zo gemerkt. Het zijn vooral de collegaatjes die zelf poezen of honden hebben die dat heel belangrijk vinden.

Soms is het huis geparfumeerd. Ik heb wel dat een klant van die parfumdingen voor in het stopkontakt heeft, en dat mijn haar dan achteraf door en door vol met die lucht zit. Het laat een soort laagje achter, heel vies. Mensen die hun huis parfumeren zijn neurotisch. Dat durf ik wel te zeggen zonder een "meestal" erbij. Het is iets anders met wierook, dat is meer een kultureel iets.

Maar als je niet iets hebt wat heel sterk alles bedekt, zoals een kattenbak of een parfumverstuiver, dan kan je ruiken hoe het huis wèrkt. Ruik je heel duidelijk de hete stoflucht van een stofzuiger, dan heeft hij net voor jou het huis schoongemaakt. Etensluchtjes vertellen je of hij houdt van uitdagingen, want als er iets overheerst dan geeft dat aan dat hij heel sterk een herhalend ding aan zijn maaltijden heeft. Anders vervliegt het wel.

Vaak is de geur in huis de geur van zijn vrouw. Dat heeft hij zelf niet goed door, maar als dat zo is, moet je liefst goed luchten tijdens of na de date. Alleenal omdat hij anders achteraf een vrouw met verdenkingen krijgt, en van de geur van zijn vrouw wordt hij niet geiler op jou. Helaas is luchten vaak niet mogelijk, maar ja. Ruik je vooral puberlucht, dan weet je dat het huis door de kinderen wordt bestierd.

Een huis dat heel vrouwelijk is ingericht geeft meestal aan dat de klant de vrouw de baas in huis laat zijn. Soms grap ik weleens dat zo'n man bij zijn vrouw inwoont. Dan heb je er eentje te pakken die zich makkelijk laat domineren, en makkelijk over zich heen laat lopen, maar dat níét seksueel opwindend vindt. Dan moet je dat juist voorkomen, en hem juist uitlokken om wat te domineren.

Als de kinderen heel aanwezig zijn in de inrichting en in hoe het huis werkt, is het eigenlijk tijd om wat oordelen te laten varen. Want hij is dan nu misschien wel de huisvader, maar hoe was dat voor de kinderen? Heel veel mannen kakken in als de kinderen komen, en laten hun vrouw veel meer de baas zijn. Maar dat is hun eigen karakter heel vaak niet. Kan je zijn oude karakter naar boven lokken, dan heb je een vaste klant erbij. En je date wordt veel leuker!

Wat een man interessant vindt, daar heeft hij boeken over. En mannen die veel boeken hebben zijn ontwikkelder. Kijk dus altijd in de boekenkast. Je hebt ook mannen die àlles met de computer doen, maar dan kan je weer veel zien aan wat ze uitprinten, en de paar boeken die ze dan nog hebben zijn extra belangrijk.

Een grote drankkast betekent niet dat een man een drankorgel is. Veel verschillende flessen betekent meestal juist dat hij zijn drank drinkt met aandacht, en daar zit een genieter achter. Stapels bierkratten op het balkon zijn een heel ander verhaal, dat is altevaak een man met een probleem met zich inhouden. Die moet je eigenlijk in de gaten houden, want dat probleem komt soms juist naar boven als je hem los begint te krijgen.

Ik heb sindskort geleerd om te kijken naar "nesten" in huis. Het is namelijk zo dat maar heel weinig mensen hun hele huis hetzelfde gebruiken. Vaak hebben ze plekjes waar ze zich nestelen, en waar ze alles wat ze vaak gebruiken in de buurt willen hebben. Soms wordt dat een nest achter de PC, met allemaal games-spullen, of een nest in een stoel naast de boekenkast, maar je gaat ze herkennen en daaraan zie je ook veel van je klant af.

Een huis met veel nieuws, dat kan een nieuw huis zijn maar het kan ook een man zijn die snel op dingen afknapt. Een man met veel oud of gerepareerd meubilair, die waardeert wat hij opbouwt. En die worden hele waardevolle klanten als ze met je klikken. Dat moet dan wel degelijk goed zijn, want aan een klant die een bank van het grofvuil heeft getrokken omdat hij iets anders niet betalen kon, die past niet in dit paragraafje.

Ik vind de kunst in huis ook belangrijk. Misschien wel omdat ik ook met kunst maken mijn brood heb verdiend. In heel veel kunst zit wat erotiek. Als je klant kunst in huis heeft waar helemaal geen erotiek in zit, dan is hij niet op zijn gemak met seks. Dat kan je echt merken. Heeft hij wel erotische kunst, dan kan je verwachten dat hij flexibel is met zijn seksuele routine, en dat is altijd leuk.

Er zijn nog heel veel dingen die ik in een lijstje had, maar dit stukje is al lang genoeg, dus de laatste maar: Als een huis is ingericht om alleenmaar mooi te zijn, wordt het geen fijne klant. Een huis moet een plek zijn om je ding te doen, en als het lijkt op iets uit VT wonen, dan ziet het er mooi uit, maar is de klant meer bezig met voor de mooiheid zijn woning op te geven dan om gewoon te wonen. Wonen in een showroom, dat is een soort neurotische toestand waar ik nooit mee klik.

Ja, dit zijn allemaal vooroordelen. En ze gaan ook heel vaak niet op. Maar je moet ergens beginnen, en dan is dit geen slecht beeld. Vooral als al die seintjes dezelfde kant op wijzen. En het betekent natuurlijk helemaal niets als je een klant hebt die je ontvangt in de bachelor pad van een vriend, of als je op kantoor, in een hotel of in de kantine van een hockeyclub wordt ontvangen.

Al deze seintjes geven je wat aan over hoe je moet werken. Vooral hoe je hem niet voor de borst stoot. Hoever je gaat voordat hij het seksueel grensoverschrijdend gaat vinden, en wat hij van grenzen overschrijden vindt. Hoe hij zijn tijd wil besteden. Hoe speels of formeel je moet zijn. Wat hij waardeert, en wat hij sociaal hoogwaardig vindt. Hoe je hem op zijn gemak stelt.

Maar zeker ook watvoor problemen je kan verwachten. Watvoor dingen hij ongezond mee omgaat. Watvoor dingen hem gaan afknappen. Of je moet oppassen voor agressieve, of juist passieve reakties. Welke dingen hij waardeert, bijvoorbeeld of je hem moet meeslepen of juist achter hem aan moet gaan en spiegelen. Dat zijn allemaal dingen die je raden moet de eerste keer, en je moet ergens beginnen.

In de toekomst leer ik hier nogwel meer over. Ik ben nu bezig met zorgen dat ik weet wanneer ik zeker kan zijn van mijn indrukken. Het is een leertraject. Maar ooit wil ik wel beginnen aan de vaardigheden die ik van betere hoeren dan mijzelf hoor, hoe zij aan een man en zijn omgeving af kunnen zien met welke arcs ze openen, welke dingen hij nog niet weet dat hij belangrijk vindt, en hoe ze hem helemaal kunnen betoveren. Omdat ze een bepaalde asbak op een bepaalde plek zien staan.

Antwoord op: Dat viel toch mee?

We zijn heelwat gewend als het gaat om hoe hoererij in de media wordt afgebeeld. Eigenlijk is het allemaal het ene ellendepornoverhaal na het andere, waar soms wat tussendoorzit wat ergens nogwel wat nuchters bevat. Zelfs in de beste artikelen en programma's wordt nog wel het denkbeeld beleden, maar dat zijn fijne uitzonderingen, waar we wel altijd blij mee zijn. Het is een opluchting.

Aan de andere kant is het soms veel erger dan normaal. Ik hoef alleenmaar te herinneren aan de beruchte show van Jojanneke. Dan is het niets anders dan ellende en weer meer onzin die over ons verspreid wordt, zodat we alle domme details weer één voor één moeten gaan tegenspreken. Elke keer zinkt mijn hart weer in mijn schoenen als ik zie hoeveel antwoordstukjes er nog nodig gaan zijn om alles te behandelen.

Soms komt er een programma op de TV, of een artikel in een blad, waar een aspect van sekswerk béter wordt afgehandeld dan we gewend zijn. Het komt dichterbij de waarheid, of er wordt iets niet gedaan wat anders wèl altijd gedaan wordt. Dan zijn we altijd opgetogen, want elke verbetering is welkom, vooral omdat ze zo zeldzaam zijn. En dan zijn er mensen van de sekswerk-kant van het debat die zo'n artikel of programma gaan aanprijzen. Want het viel zo mee.

Dat is vaak niet zo'n goed idee.

Ja, het is beter dan je gewend bent. En voor jou springt het er echt uit dat er zo'n grote stap vooruit wordt gedaan vanaf wat je verwacht. En het liefst had je dat iedereen dat positievere stukje zag inplaatsvan alle negatieve onzin die je meestal ziet. Dat is omdat jij je ervaring en je kennis hebt om te zien dat het een stap vooruit is, en heel duidelijk ziet watvoor onzin er normaal wordt verteld.

De meeste kijkers zien dat niet. Die zijn niet bezig met hoe de sekswerkwereld zit, die krijgen het in hun hoofd gegoten door de media, en daar houdt het op. Die kijken niet op dezelfde manier als jij. Die zien geen correctie op een detail dat de samenleving meestal verkeerd ziet, die zien juist alle dingen die netzoslecht zijn als altijd weer onderstreept. En jouw positieve detail wordt juist makkelijk genegeerd. Want dat is niet spannend genoeg.

Pas dus op met media-uitingen aanprijzen als goed. Je moet altijd duidelijk zijn wat je goed vindt, want in de ogen van de burgers lijkt het er snel op dat je juist over alle anti-seks-onzin hebt gezegd dat het klopt, en ze missen het ding wat je bedoelt helemaal. Je wordt dan natuurlijk wel iemand die overal kritiek op heeft, zelfs als het een artikel of programma is dat je meevalt, maar je moet wel.

Met de billen bloot

Meestal geef ik nieuwe klanten een paar e-mails of telefoonminuten de tijd om te vertellen wat ze willen, en als ze te moeilijk gaan doen of het contact gaan rekken, blokkeer ik ze. Dat moet wel, anders word je een gratis chatlijn voor mannen die een beetje doen alsof ze wel klant wìllen worden, maar alleen nog hoeven te worden overtuigd. En als een klant je belt, heeft hij zijn keus al wel met je advertentie gemaakt, dus je weet meteen dat het niet gaat gebeuren.

Bij deze klant maakte ik daar een uitzondering op. Meestal hou ik mijn regels heel strak, maar als ik het goed aan mezelf kan uitleggen wil ik weleens afwijken. Als ik het niet kan uitleggen aan mezelf laat ik me door mijn gevoel vaak flessen, en dat heb ik wel afgeleerd. Dat was bij deze vent wel even werk, want ik kon er niet meteen mijn vinger op leggen wat hem nou anders maakte.

Het was aan zijn mails duidelijk te zien dat hij niet goed snapte wat hij wou, maar wel een heel duidelijke drang had. En dat hij wel stukken van zijn verlangen wist, maar niet hoe het nou bijelkaar paste. Dat vind ik altijd wel interessant, want het geeft me een kick om een man te laten ontdekken wat er nou voor hem werkt. Tegelijk was hij ook draaierig en moeilijk, maar ik had een idee waardoor dat kon komen, en daarom sloot ik hem niet meteen af.

Wat hij wou ging over slaag. Hij was op zoek naar een pak slaag, maar hij wou geen SM. Als hij om slaag vroeg bij hoeren kreeg hij meestal gewoon de SM-behandeling, en dat werkte niet voor hem. Dan zat hij in een genant toneeltje waar hij zich niet thuisvoelde, en waar hij nieteens kreeg wat hij zocht. Die behandeling werkt voor SM'ers wèl, en het ìs niet vanzichzelf een genant toneeltje, maar vanuit deze man werkte dat zo.

Dat kreeg ik helemaal niet over de mail van die vent mee. Hij was heel vaag, en hoe het zat zou ik via zijn mails nooit ontdekt hebben. Voor sommige dingen moet je gewoon afspreken. Ik nam het risico maar, ookal was hij heel schuchter en moest ik hem echt een beetje overtuigen om die date te maken. Meestal pik ik dat dus helemaal niet, het is graag of niet, maar deze keer streek ik met mijn hand over mijn hart.

Gelukkig had ik gelijk. De klant kwam bij mij, want dit was nog toen ik in mijn werkflatje mocht werken. Hij was duidelijk heel erg ongemakkelijk. Ik was tegelijk een opluchting, want hij had zich heel wat in zijn hoofd gehaald over wat hij zou zien als de deur openging, en gestresst omdat hij eigenlijk nietzo op zijn gemak is met wat hij op aan het zoeken was. Hij geurde van de stress. Ik ging er een hele kluif aan hebben.

Die eerste keer hebben we eigenlijk alleen gepraat. Ik heb zelf niets uitgetrokken, en hij hield zelfs zijn colbertje aan. Hij vond het heel belangrijk om te vertellen dat hij eigenlijk geen date ervan wou maken, en dat hij de hele seksuele kant er eigenlijk niet aan wou hebben. En dat dat bij de hoeren die hij eerder had bezocht mis was gegaan. Hij was kennelijk te seksueel benaderd door de vorige vrouwen met wie hij afsprak, en hij voelde zich een beetje aangerand.

Aan de andere kant was hij helemáál niet loslippig over wat hij nou wou, en wat daar nou achterzat. Ook als ik hem gewoon recht door zee vroeg wat er speelde hield hij zijn mond. Maar ik moest wel, want hij was heel overgevoelig voor de foute toon, dus ik moest wel aftasten wat er goed en fout was. Mijn gewone manieren werkten niet, want die werken door seksuele reacties in een man, en die wou hij juist niet.

Maarja, hij komt niet voor niets naar een hoer. Hij kwam voor een dienst, en dan is het ongewoon als daar helemaal geen seksuele kant aan zit. Ik wist wel wat hij vroeg, want daar was hij open over, alleen de achtergrond niet. Hij was op zoek naar een pak slaag. Over de knie, zonder plichtplegingen. Broek naar beneden, onderbroek nog aan, en even uitkloppen. En dan zonder een seksuele lading, want daar was hij echt beducht voor.

Ik deelde elke paar dagen wel een pak slaag uit. Soms inderdaad over de knie, meestal op andere manieren. Het is heel populair, bij SM'ers maar ook bij mensen die verder niets met SM hebben. Soms is het omdat ze pijn opwindend vinden, de masochisten dus, en soms is het omdat het voelt als een bestraffing, en met gevoelens van onderwerping werkt. Maar allebei is dat heel seksueel, en zelfs de mannen die het niet van zichzelf erkennen reageren er wel zo op.

Het maakt nogal uit wat je klant van zijn pak slaag wìl om te weten wat je moet doen. Meestal is het toch een bepaald iets dat hij wil dat je ermee uitdrukt. Als je een sensueel stel tikken uitdeelt kan je een man die op zoek is naar een boze dominatrix of een wrede meesteres flink vervelen. Andersom kan je klant die juist slaag als onderdeel van een sensuele ervaring zoekt af laten knappen op een toneeltje dat hij onecht vindt voelen.

Maar als de klant niet wil praten, dan moet je dat ook gewoon accepteren. Hij komt voor je diensten, en je hoeft geen relatie met hem op te bouwen. Je moet je gewoon aanpassen. Hij wou heel graag praten over wat hij níét zocht, en over de precieze dingen die ik wou doen, ookal wou hij geen woord kwijt over wat erachter zat. Dus na heel veel gepraat heb ik gewoon spijkers met koppen met hem geslagen, ookal kon hij dat pas toen de tijd eropzat.

Ik twijfelde of hij wel een tweede keer durfde te komen. Hij was zo opgelaten de eerste keer, en hij had zoveel tijd gestopt in honderd procent zekermaken dat hij niet perongeluk toch seks zou krijgen, dat hij me veel te gespannen leek. Hij was ookal bij andere meiden afgeknapt en weggelopen, en hij was niet zo rijk dat hij de prijs van onze eerste date niet in zijn portemonnee zou voelen.

Al heel gauw kreeg ik ongelijk, want hij maakte heel snel een date. Toen hij binnenkwam was hij een ander mens, veel rustiger, veel gewoner. Hij schudde me de hand, en stelde voor om snel te doen waar hij voor kwam. Ik ging op een keukenstoel liggen, hij schoof zijn broek naar beneden, en toen hij over mijn schoot lag gaf ik hem een pak slaag. In minder dan een minuut was het over. Ik bood hem maar koffie aan.

We praatten de rest van de tijd vol. Ik vroeg door over of dit nou was wat hij gezocht had, en natuurlijk was ik wel nieuwsgierig of er verder nog wat loskwam. Ik rekende ècht nog steeds erop dat hij seksueel zou reageren, zelfs met al die verhalen vantevoren. En ik kreeg geen gelijk, hij bleef ijskoud. Als ik niet met de seksuele kant van een man kontakt maak, heb ik veel minder inzicht in hem, en dat merkte ik wel.

Het gesprek bij de koffie was genoeg om te horen wat hij nog anders wou aan zijn pak slaag. Het mocht wel wat minder fel, want als een man niet geil is of geen masochistische trekjes heeft, is het snel pijnlijk zat. Ik probeerde wel uit te pluizen waar het nou mee vergeleken moest worden, want ik had het idee dat hij iets probeerde te herscheppen wat hij al kende.

Dat zat heel anders, maar dat ontdekte ik pas vele dates later. Hij werd namelijk een vaste klant, die ik zo'n beetje elke maand wel zag. En het is nooit meer geworden dan een licht pak slaag en daarna koffie. Tien petsen op de onderbroek, en vooral proberen de sfeer een beetje luchtig te houden. Maar langzaamaan zijn we wel een beetje bevriend geraakt, en heb ik wat meer over wat hem beweegt gehoord.

Mannen die alleen simpele slaag willen zijn heel zeldzaam, meestal zit er een heel seksueel spel achter. Als het echt om een simpel pak slaag gaat, is dat meestal omdat ze dat ergens door gewend zijn geraakt. Als zijn moeder hem vaak over de knie legde, vooral als zo'n man kon merken dat ze er toch wel hitsig van werd, dan kan het iets zijn dat voor hem belangrijk wordt later in zijn leven. Maar daar zit vaak toch seks aanvast. En het gaat veel harder toe.

Die zijn ook zoekers, trouwens. Die moeten precies de goede toon van onderdrukte seksualiteit en frustratie bij je voelen. En zoals bij meer zeldzame behoeftes, als je één zo'n man een plekje geeft krijgen allemaal andere mannen met dezelfde behoefte het te horen, en krijg je een kringetje van die jongens. Ik was eerst bijna de mist ingegaan door te denken dat dit ook zo'n klant was.

Bij die mannen moet je doen alsof je de seksualiteit van de date niet ziet, en niet wil zien. Dan doe je gefrustreerd, en draai je het scenario af wat voor die man werkt. Daar zitten veel toverwoorden in, en je hebt er altijd ritueeltjes in die je niet mag overslaan. Het is heel anders dan bij seksueel misbruikte mannen, daar moet frustratie worden uitgeleefd. Bij mijn kringetje billenkoek-herlevers moet die frustratie juist blijven hangen.

Een ander verschil is ook weer dat de misbruik-klanten meestal met toch wat pijn terugkijken op hun misbruik, en die billenkoek-herlevers meestal helemaal juist niet zo denken over hun billenkoek als kind. Die zien er geen kwaad in dat ze als jongen een pak slaag kregen als hun moeder ontdekte dat ze gemasturbeerd hadden. Ze hebben alleen nu wel nog het gevoel dat ze iets onafgemaakts hebben als ze wel rukken, maar geen pak slaag krijgen.

Toen de klant van dit stukje langzaam loskwam, zag ik wel dat het maar beter was dat ik hem niet zo had ingedeeld bij die groep. Ookal had ik stiekem gedacht van wel, hij was niet via dat kringetje bij me gekomen. Hij was gewoon een man die iets nodig had en dacht dat hij de enige in de wereld was met precies die behoefte. Hij beklaagde zich veel dates later dat hij naar een hoer moest voor zijn pak slaag. Dat gaf er een seksuele kant aan die hij er niet bij voelde passen.

Liefst had hij gehad dat er mensen waren waar je een pak slaag kon halen zonderdat je bij een sekswerker terecht moest. Eigenlijk voelt hij zich heel ongemakkelijk over sekswerk, want ook hij kijkt TV. Maar het wordt toch als iets seksueels gezien, dus ergens anders haal je het niet zomaar. Het is niet dat hij op me neerkijkt, anders zou ik hem ook niet als klant willen. Hij vindt het alleen naar dat hij een aandrang heeft naar iets wat toch als seksueel wordt gezien.

Wat hij zei over wat hem precies beweegt ga ik niet vertellen. Ook niet over wat ik er intussen zelf over ontdekt heb. Wat ik nu heb verteld is wel persoonlijk, maar kan een bekende van hem niet zomaar aan hem koppelen. Maar als ik zou uitleggen wat er voor hem speelt, denk ik dat hij daar wel risico van zou hebben. Dus daar moeten jullie maar gewoon naar raden, ookal zal ik je niet vertellen of je gelijk hebt.

De meeste klanten komen voor seks, of tenminste iets wat voor hen seks is. Maar als sekswerker kom je soms tegen dat je een dienst levert die voor jou geen seks is, voor je klant geen seks is, maar die jij toch alleen levert omdat het voor de samenleving wèl seks is. En dan is een sekwerker niet nodig om seks te leveren, maar om iets niet-seksueels te doen wat mensen van buiten seks vinden. En dat vind ik een raar iets, ergens.

Antwoord op: Het is goed dat er loverboyvoorlichting is

Ik geef in mijn blogje in veel stukjes uitleg over hoe pooiers werken, hoe dat níét werkt, en wat er eigenlijk gebeurt bij pooierrelaties. Dan kom ik er ook niet onderuit om flink kritiek te geven op hoe de pooiermythologie in de media komt, en hoe mensen daarover gewoon helemaal fout worden voorgelicht. Mensen die dat van me lezen, zeggen dan voorzichtig tegen me: "Maar het is toch juist goed dat er loverboyvoorlichting ìs?"

Nee, dat is niet goed.

Voorlichting is mensen de informatie geven die ze nodighebben om met iets om te gaan. Voorlichting moet zo'n beetje zo breed zijn als praktisch is om over te brengen. Voorlichting moet eerlijk en neutraal informatie geven. Voorlichting moet ook klòppen. En wat loverboyvoorlichting wordt genoemd, doet dat allemaal níét. En doet wel het omgekeerde.

Er zijn twee soorten loverboyvoorlichting. De ene soort wordt aan kinderen op school gegeven, vooral aan meisjes. De andere wordt aan ouders en leerkrachten gegeven. Ze zijn verschillend, en het verhaal wat erin wordt verteld is ook verschillend. Ik heb al meerdere leerkrachten in mijn inbox gehad die dat opviel, en die er het fijne van wouden weten. Daar is dit stukje ook mede voor bedoeld.

De voorlichting aan volwassenen is het makkelijkste te bespreken. Het is de loverboymythe in zijn puurste vorm. Het is het verhaal van de onschuldige, onmondige en machteloze maagd die door een toverpooier wordt behekst en tot het kwade wordt gebracht. Het verhaal wordt op het emotionele nivo gebracht, en dan komt er een lijstje met best normale puberdingen die signalen zijn van een loverboy, en wordt er een reddingsbedrijf geplugd.

Zo leer je ouders en leerkrachten alleen om bij die signalen in paniek naar een reddingsbedrijf te rennen. Ja, er wordt ook advies gegeven om met je dochter te praten, en om benaderbaar te zijn als ouder. Maar dat is alleenmaar inhaken op dat elke ouder van zichzelf twijfels heeft of hij of zij dat wel genoeg doet. En dat kiemt dat zaadje van twijfel of die ouder dat wel goed genoeg heeft gedaan, en niet met al zijn aandacht voor zijn dagelijkse beslommeringen zijn dochter in de klauwen van een loverboy heeft gejaagd.

Er wordt maar één patroon uitgelegd van hoe je kind de dupe kan worden via relaties, en dat is de loverboymythe. Dat klinkt misschien als hele rare kritiek op een loverboy-voorlichting, maar als je voorlichting geeft over relatie-weerbaarheid, dan is het niet goed om mensen te laten denken dat er maar één manier is waarop je met het relatiedenken wordt gemanipuleerd. Je kan dan niet evenwichtig belichten wat er allemaal is om op te letten, en dat zorgt dat er schaduwen vallen waar je niet naar kijkt.

Als je kinderen uitlegt dat het verkeer gevaarlijk is, en dat ze altijd links en rechts moeten kijken, en op de stoep moeten blijven, en op moeten passen voor plotselinge dingen in het verkeer, dan ben je bezig met een heel breed iets uitleggen. Allemaal manieren om te zorgen dat je kind niet onverwacht voor iemands bumper springt. Als je dat allemaal maar zo-zo laat, en alleen je kind leert om altijd op te passen voor dronkelappen die de macht over het stuur verliezen en de stoep oprijden, ben je niet goed bezig, en jaag je ze eerder juist van de stoep àf. En dit is net zo.

Goede voorlichting is neutraal, droog, en een beetje saai. Het is om informatie bij de luisteraar te krijgen. Loverboyvoorlichting is nooit neutraal. Het is altijd emotioneel geladen, en dat moet het ook zijn omdat er anders veel te kritische gedachtes bij opkomen. Het is altijd vooral bangmakerij. Het speelt in op de angst van ouders dat zij niet meer de enigen zijn die invloed hebben op hun kindje, en dat die voor de waarden van een ander kan kiezen.

Dat zijn allemaal kleine stukjes kritiek als je je eenmaal bedenkt dat wat die ouders te horen krijgen over loverboys gewoon helemaal niet klòpt. Het is niet alleen fout, het is gewoon helemaal niet wáár. Het is een winstgevende fantasie die wordt verspreid en uitgebaat door een miljoenenindustrie, en de toko die deze bange ouders komt voorlichten is daar een stukje van, en de trog moet vol.

Loverboys als manipulators die onwetende meisjes meeslepen, en pooiers zijn in de vormen dat het wordt gepresenteerd door die voorlichtingen, dat bestaat gewoon niet. Omdat pooiers anders werken, en omdat de manier die de voorlichters vertellen gewoon niet wèrkt. Er zijn wel meiden die met loverboys aan de haal gaan, maar dat is niet het initiatief van de loverboy. Dat komt uit de meid zelf. En daar kraait geen haan naar in de voorlichting.

Ik zou me kunnen bedenken dat loverboyvoorlichting zou kunnen werken als je zou uitleggen hoe ouders kunnen ingrijpen als ze zien dat hun dochter een loverboy aan het werven is. Daar zijn wel signalen van, maar dat is wel een subtiel spel. In ieder geval kan je ouders het best uitleggen dat ze niet hun onschuldige dochtertje kwijtzijn aan een poppenspeler met psychische krachten, maar gewoon aan haar eigen ontluikende initiatief en libido. Daar hebben die ouders meer aan. Maar daar zit geen geld in.

De voorlichting aan jongens is heel anders opgezet. Meestal is de voorlichting alleen gericht op de meiden, maar de helft van je factureerbare bestand is natuurlijk jongens. Dus jongens krijgen ook vaak loverboyvoorlichting. Dat is meestal gewoon een beetje halfslachtig gij-zult-niet. Vooral een praatje over dat je respect voor vrouwen moet hebben, en niet zelf een schandknaap moet worden. Want hoe licht je iemand voor geen toverpooier te worden?

Wat ik veel erger vind is hoe we de meiden voorlichten. Die worden zo jong mogelijk gepakt, want als je ze jong hebt, is het makkelijk. Dan kijken ze nog niet kritisch, en hebben ze nog niet hun eigen beeld gevormd. En omdat de voorlichting vooral bedoeld is om de meiden weg te houden bij "immorele" seksuele dingen, moet je ze bangmaken voordat ze hebben gezien dat je onzin aan het vertellen bent.

Kijk je naar de inhoud, dan zie je weer dat het als voorlichting wel heel mager is. Het is een waarschuwing voor een hele specifieke, en niet bestaande, vorm van misbruik. En eentje waar geen enkele meid niet ook zonder voorlichting wel van zou hebben geweten dat er iets hélemaal niet klopt. Als er dan het loverboyverhaaltje is verteld, en hoe èrrug dat is, en dat je nee zou moeten zeggen, komt eigenlijk alleen een uitleg over hoe iemand die daarbij betrokken is hulp, begrip en aandacht krijgt van de reddingsindustrie.

Er wordt de meiden niets uitgelegd over wat er in hen zelf zit waardoor ze in die situatie zouden gaan. Ik weet ook helemaal niet of ze daar wel andere keuzes van zouden maken, maar het zou in ieder geval zorgen dat ze beter wisten waar ze mee bezig waren. Netzoals bij seksuele voorlichting, ze gaan er niet minder om doen wat ze doen, maar ze kunnen zichzelf beter veilig houden. Maar dat krijgen ze niet.

Ze zoeken ook alleen naar tips om ermee om te gaan. Niet naar waarschuwingen. Er is geen meisje dat alleen buiten mag spelen dat niet door zou hebben dat er iets niet klopt als iemand het loverboypatroon op haar toe zou proberen te passen. Zelfs niet als ze nog nooit van loverboys, prostitutie of foute vriendjes zou hebben gehoord. Die waarschuwing is overbodig.

Die tips die ze zoeken, hoe ze om moeten gaan met foute types, die geven we ze niet. Blijf maar gewoon van ze weg, bel maar met de reddingsindustrie. In sommige cursussen zelfs dat eerste niet, omdat je als meisje niet verwacht wordt dat je zelf ervoor kan zorgen dat hij geen grip op je krijgt. Maar meiden hebben geen boodschap aan alleen bang leren zijn, die willen weten hoe ze voor zichzelf kunnen zorgen.

Meiden zouden heel veel hebben aan goede informatie. Er zit in veel meiden wel een hang naar bad boys, en ze hebben er niets aan als je ze op school leert dat de enige manier om dat te bevredigen is om gebruikt te worden door iemand die je kapotmaakt. Wat wil je nou, dat ze leren dat hun enige bevrediging is om onder een loverboy te kruipen, of dat ze nooit bevrediging zullen kunnen vinden? Dat zijn de enige mogelijkheden die je ze leert. Een valse tweedeling.

De loverboyvoorlichting neemt belangrijke en èchte behoeftes, en hangt daar een verhaaltje aan over toverpooiers. Verder krijgen de meiden niets te leren over hoe ze die behoeftes kunnen bevredigen, en zelfs het bestaan van die behoefte wordt ontkend of vertoond alsof het een zieke toverspreuk is die een enge loverboy in hun geest heeft geplant. Je seksuele driften als een soort ziekte leren zien vind ik echt heel erg.

De voorlichting is bij de meiden ook emotioneel, en probéért zelfs niet eens neutraal te lijken. Meestal wordt het gegeven door verhaaltjes over de emoties van slachtoffers, die het patroon van de loverboymythologie aflopen alsof het compleet normaal en onvermijdelijk is. De kans dat tienermeiden niet al iets hebben meegekregen van de loverboymythologie is heel klein, dus het is meer herhalen dan voor het eerst vertellen. Zo is de voorlichting ook opgebouwd.

Het gaat er meer om die meiden te vertellen dat ze zèlf het doel zijn van die loverboys, dan om het loverboy-verschijnsel echt uit te leggen. Dat zie je terug in al die vertoningen. Dat is niet zomaar. Hoe meer je ongezegd laat, hoe minder duidelijk het is dat het verhaal vol gaten zit. De boodschap is bedoeld om die meiden zich als potentiële slachtoffers te laten vóélen, niet om ze iets te leren begrijpen.

Met loverboyvoorlichting leren we ze niet alleen dat allerlei seksuele dingen àbnormaal zijn. Veel stiekemer nog, we leren ze dat iets anders normaal is. Dat je niet verantwoordelijk bent voor hoe je met mannen omgaat. Dat je machteloos bent. Dat het enige wat je kan redden is, om instanties hun ding met je te laten doen. We criminaliseren seksualiteit die niet ideaal is volgens het relatiedenken, en we normaliseren de politie in je slipje.

Wat ze nodighebben is informatie, zo droog als maar kan, van mensen die hun best doen om te laten zien dat ze geen oordeel over je vellen. Informatie over hoe relaties tussen jongens en meiden, mannen en vrouwen wèrken. Inplaatsvan te doen alsof een verliefdheid je vanzelf wel vertelt hoe je met zoiets raars als een jongen om moet gaan. Inplaatsvan verwachtingen van de mensen om je heen te laten beslissen wat jij zou moeten doen.

Ze moeten ingelicht worden over machtsverhoudingen in seks. Ze moeten leren dat je een houding moet kiezen die past bij jou, en die voor jou goed en natuurlijk voelt. Dat je mag veranderen, en dat je seksleven van jóú is, niet van mensen die beslissen of jij wel of niet een slet bent. Dat je dingen mag uitproberen, en dat het niet het eind van de wereld is als je iets gedaan hebt waar je achteraf toch anders over denkt. Dat je op moet passen met je partners, maar door naar ze te luisteren. Dat je zelf de verantwoordelijkheid hebt aan de bel te trekken bij je partner of bij je omgeving als het niet de goede kant op gaat.

Wat ze krijgen is angstzaaien voor normaal gedrag. Dat is bij de ouders véél sterker aangezet dan bij de meiden, maar intussen vindt elk meisje mannelijkheid spannend èn eng, en dat laatste stoken ze op. Jongens die contact met je zoeken, en vooral seksueel contact, die willen je misbruiken. Behalve als de relatie netjes is zoals het hoort, met liefde en binnen het relatiedenken. Als je iets doet dat daar niet inpast, word je gebruikt.

Dat helpt natuurlijk bij veel meiden prima om ze binnen het relatiedenken te dreigen, en ze bang te maken voor alle stukjes van hun seksualiteit die daar niet inpassen. Maar aan de andere kant leer je wel die enge mannelijkheid in verband brengen met foute jongens die je misbruiken. En je ziet wel terug dat er meiden zijn die daar juist héél geïnteresseerd van worden in dat soort jongens, in de hoop dat ze eens wat meemaken.

Je brengt meiden ermee op ideeën. Jongens ook, maar minder. Meisjes zijn geen seksloze poppen die braaf kind blijven tot hun ouders ermee op hun gemak zijn dat het eens tijd wordt voor een eigen gezinnetje. Die zijn ook geil, en tienkleurenpennen en de douchekop op de pulseerstand blijven niet lang spannend genoeg. De meeste meiden zoeken het dan bij rotzooien met jongens in het examenjaar, maar sommige meiden duiken liever meteen in het diepe. Als ze weten waar ze dat moeten zoeken, dan.

Het is zo dom. Aan de ene kant maken we de kids bang, en proberen we zoveel mogelijk hun gezonde seksualiteit weg te werken en dicht te stoppen, omdat wij volwassenen er maar ongemakkelijk mee zijn. Aan de andere kant krijgen ze met dit soort voorlichting een handleiding hoe ze in sexy misbruik kunnen springen, waar ze dan geen verantwoording voor hoeven te dragen omdat ze gegarandeerd als slachtoffer zullen worden opgevangen zo snel ze geen zin meer hebben.

Best wat meisjes hebben me verteld hoe ze hun loverboyvoorlichting hebben ervaren. Dat heb ik gehoord van meiden die nooit iets met sekswerk temaken hebben gehad, van sekswerkers, en zelfs van pooiermeiden. Meiden die mij mailen zijn natuurlijk geen goede sample om conclusies te trekken over hoe iedereen in die schoolklassen erover denkt, maar het gaf me wel een idee over hoe die indoctrinatie nou gaat.

Alle meiden die mij schreven, vertelden dat ze het de grootste onzin vonden. Sommigen vonden het al meteen onzin, maar de rest kreeg de twijfels wel toen ze seksueel een beetje begonnen te ontwaken. Er waren meiden bij die ook al meteen hun twijfels hadden of die hele loverboymythe nou wel waar is, maar de meesten vonden de voorlichting gewoon belachelijk, ookal geloofden ze toen nog wel in de loverboymythologie.

Wat ik ook bij alle meiden hoorde, was dat het voor niemand nieuws was. Alle meiden hadden al voordat ze loverboyvoorlichting kregen het hele verhaal al gehoord. Soms via school, soms via hun ouders, en natuurlijk vooral via de media. Allemaal zeiden ze dat ze niets nieuws leerden bij de voorlichting, en dat het vooral bangmakerij was. De meeste meiden dachten wel dat hun klasgenootjes de voorlichting serieus namen, en er echt in geloofden.

Ik heb ook gehoord van sancties tegen meiden die te duidelijk waren over hun twijfels, of die vragen stelden die wel lieten merken dat er iets aan het verhaal niet klopte. Dat ging van strafwerk-opstellen en boekverslagen over werkjes van Perquin en Mosterd tot verplichte stages. Het geloof moest erdoor gedouwd worden, en dat doe je niet met voorlichting.

Ik heb ook van leraren vragen gehad, en die hebben zelf ook hun kijk gegeven. Veel leraren zien dat er bekeringsdrang bij de collega's zit die de voorlichting de school inhalen, en zien zelf ook wel dat er heel weinig klopt van wat er in de voorlichting wordt gezegd. Docenten kennen hun pubers wel, die zien ook dat het beeld van de zuchtende maagd niet klopt. Ze weten danwel niets van sekswerk en ons wereldje, maar toch zien ze dat er iets stinkt.

De schade van de slechte informatie blijft dus bij de meiden die erin trappen, op een paar meiden na die worden gestraft voor hun ongeloof. Maar de schade die ze allemaal meekrijgen, is dat de loverboymythe zo geaccepteerd en belangrijk is, dat hij zelfs in scholen wordt verkondigd. Ze leren dat het een onbetwijfelbaar verhaal is, waar je mee in de problemen komt als je eraan twijfelt. Dat je beter mee kan werken, en er niet tegenin moet gaan. En dat is versterkt het stigma.

We gedragen ons alsof seks, vooral experimentele seks, voor die tieners iets gevaarlijks, fouts of zieks is, maar intussen máken we het veel moeilijker, gevaarlijker en zieker dan het zou moeten zijn. Heel veel meiden hebben verlangens naar dominantie, geweld, meegesleurd worden, of gewoon pijn, en dat moet nog een vorm aannemen. En dit is de enige vorm die we ze de hele tijd voorhouden. Vind je het dan gek dat er meiden zijn die ervoor gaan?