Kleurtje

Mijn klantjes zijn er in alle soorten en maten, alle leeftijden, elke groep in de samenleving. Dat heb ik graag zo. Er is geen enkele groep die ik weiger, dat is een principe van me. Ik discrimineer niet. Gehandicapten kunnen bij mij terecht, ook al is dat véél harder werken, en ik maak ook geen verschil tussen jong en oud. Behalve als ze tè jong zijn, want ik moet wel legaal bezig blijven, voor je het weet hebben ze je gepakt omdat zo'n joch onder de achttien is.

Veel meiden denken daar anders over. Soms is dat gewoon kortzichtigheid, maar vaak helaas ook niet. Je hebt namelijk met sommige soorten mannen flink vaker problemen dan met andere. Dan gaat het natuurlijk vooral om Antillianen en Marokkanen, maar je merkt al verschil met hoeveel problemen je hebt met meer ingeburgerde groepen, zoals de Turken en de Surinamers. Helaas is dat voor veel vrouwen genoeg om te gaan discrimineren.

Er zijn bestwel wat meiden die "NL only" op hun advertentie zetten. Dat zijn meestal de meiden die het leuk willen houden, en even doorbijten voor de extra centen niet zien zitten. Het zijn niet eens alleen de Nederlandse meiden die dat doen. Dat zorgt er soms voor dat we worden gezien als een rare groep discriminerende vrouwen, maar ookal zit daar wel wat waarheid aan, het is toch niet waardoor het komt.

Bij een paar meiden is het gewoon echt racisme. Die hebben dat ergens door opgelopen en nu kunnen ze er niet tegen om met mensen met een kleurtje om te gaan. Ik vind dat verkeerd. Die mannen hebben niet voor hun kleurtje gekozen, en het hele foute van racisme is juist dat je mensen slecht behandelt voor iets wat niet verkeerd is en waar ze niets aan kunnen doen. En als hoer zou je beter moeten weten dan mensen voor niets slecht behandelen.

Maar voor de meeste meiden is het dus problemen vermijden. Je maakt wat mee in dit beroep, en je merkt toch wel dat bepaalde groepen veel meer problemen opleveren. Als ik geen Antillianen aannam als klant, had ik drie van de vier berovingen vermeden. Als ik geen Marokkanen aannam, had ik twee verkrachtingen en de andere beroving voorkomen. Als ik zwarte mannen uitsloot, dan had ik minder ervaringen gehad met SOA. Dat is waar, en daarom kan ik die meiden ook niets kwalijknemen. Maar ik kan niet hele bevolkingsgroepen uitsluiten vanwege wat een minderheid doet.

Ja, het zijn tèlkens weer dezelfde, maar ze zijn niet de enige. Hollanders doen het ook. Alleen veel minder, en nog niet bij mij. En ja, ook bij de "foute" buitenlanders is het maar een piepkleine minderheid. De meeste Marokkaanse klanten zijn nette mannen. En de meeste Antillianen behandelen me ook heel netjes. Je moet erg op gaan passen dat die uitzonderingen niet je hele beeld overnemen. Want je gaat ook de kleine dingetjes dan uitvergroten. Een Hollander is een sukkel als hij bot is, maar een Marokkaan ga je dan bedreigend vinden.

Het is wel vermoeiend om de hele tijd mijn beeld eerlijk te houden. Vooral als ze je wat aandoen terwijl je hem aanneemt omdat je eerlijk wil zijn. Soms loop ik rond met héle rechtse ideeën in mijn hoofd, ookal weet ik dat dat niet eerlijk is. Dat is natuurlijk juist zo als je net een probleemklant hebt gehad, anders zakt het snel af. Ik heb wel vaker opgemerkt, als je veel met mensen omgaat is het veel moeilijker om verkeerde ideeën over ze te hebben.

Maar er zitten natuurlijk niet alleen maar lelijke kanten aan. Het kan ook juist heel leuk zijn om een diverse groep klanten te hebben. En omdat die andere meiden ze vaak wegsturen, zijn er meer voor mij over. Telkens dezelfde mannen op je kamer gaat voelen als telkens dezelfde man op je kamer. En het kan juist heel leuk zijn om een ander type op bezoek te krijgen, want ik klik wel extra met sommige groepen.

Ik heb wat met zwarte mannen. Niet elke man met een kleurtje, alleen met echt van die donkerzwarte mannen. Dat heb ik niet altijd gehad. Toen ik nog kraakte, was het sjiek om met zwarte jongens om te gaan. Dat deden we ook vooral omdàt het sjiek was. Brutaal door een feestje lopen met je arm nonchalant om de nek van zo'n mooie grote zwarte man, dat was status. Kijk mij eens links zijn! Ik durfde dat nietzogoed, want ik vond toen nog dat je dan allemaal betekenissen erbij moest bedenken. Ik zat nog helemaal in het relatiedenken.

Die status komt niet alleen omdat je lekker kan laten zien hoe goed je wel niet bent omdat je niet discrimineert, maar ook omdat er een ghetto-cultuur te vinden is waar veel van die jongens wat mee hebben. En een man op de rand van de samenleving fascineert. Dat heb ik niet alleen, veel vrouwen voelen dat wel. We kiezen stabiele mannen, maar we geilen op de gevaarlijke vent die zich nergens wat van aantrekt. Maar toch bij een sociale groep hoort.

Ze hebben iets heel aantrekkelijks. Ze zijn meestal mooier gebouwd, hebben minder aanleg om papperig te worden, hebben een prachtige donkere huid, een mooi mannelijk gezicht, niet zo'n puntneusje, geile diepe stem, zijn vaak lekker stoer, en ze hebben natuurlijk ook meestal de beroemde negerlul. Ik ben er gek op. En dan omdat ik ze lekker vind, èn omdat ik het idéé lekker vind. Er is iets aan het idee van de zwarte man dat het wel doet voor mij.

Het is niet alleen het lijf wat me wel prikkelt. Ze zijn minder pleasers, ze kijken minder de hele tijd naar of ze het wel goed doen. Ze zijn zekerder van zichzelf, of misschien kan het ze minder schelen. Er is minder feminisme aangeleerd. Ze gaan meer voor hun eigen genot, en dat is vooral met het werk erg prettig. Ze zijn dominant, mannelijk, en lekker macho. En dat vind ik eigenlijk toch wel heel lekker.

Maar als ik iets moet aanwijzen wat echt het belangrijkste is, dan is het die goddelijke zwarte pik. Ze zijn meestal een stuk groter, en de vorm en de verhoudingen zijn mooier dan bij blanke mannen. Ze gebruiken hem met meer ritme en met meer energie dan de meeste blanken, en dat voel je. Het helpt ook heel erg dat ze veel vaker dan blanke mannen ooknog lekker besneden zijn. En die besnijdenissen komen er mooier, strakker op uit.

Nou scheer ik mensen heel erg over één kam, dat besef ik wel, en ik geloof ook ècht niet dat alle zwarte mannen allemaal zo zijn, maar dit is om uit te leggen hoe het bij mij leeft. Ik maakte me soms wel zorgen over dat ik zwarte mannen fetishiseer, maar ik heb me er maar bij neergelegd. Aantrekkingskracht en voorkeuren trekken zich niets van wat logisch en doordacht is aan. Je voelt het gewoon zo, en daar moet je niet tegen vechten. Accepteren wat je wil is belangrijk, en je mag in je handjes knijpen als dat tenminste maar niet over verboden dingen gaat.

Ik heb ook al jaren een sterke voorkeur voor porno waar grote gespierde zwarte mannen kleine witte meiden hard neuken. De seks is in die filmpjes ooknog recht toe recht aan, en dat is alleenmaar beter. Het klikt gewoon, beter dan een wit koppel, beter dan andersom zwartwit, beter dan een zwart koppel. Zwarte mannen en witte meiden, het past gewoon. Ik vind de contrasten prachtig om te zien. Het is alleen jammer dat er zo weinig van die films ook een verhaal hebben, en een verhaal heb ik toch wel nodig om mijn stemming op te bouwen.

Toch heeft het nog wel even geduurd voordat ik mijn eerste zwarte vent in bed kreeg. Dat was toen ik al even een hoer was, en in de clubs werkte. Bij de ramen liepen ze me altijd voorbij, dit was de eerste keer dat er eentje mij koos. Die eerste was niet leuk. Ik had nog niets met negers, en hij was groot en wild met zijn pik. Ik kon hem nog helemaal niet aan. Het deed pijn, en ik had het heel moeilijk. En toch werd dat een favoriet fantasietje later. Er was iets geils aan.

Daarom heb ik ze graag als klant. Dat werkt heel lekker. Ookal heb je wel meer problemen met ze. Ookal vallen ze vaak toch weer een beetje tegen, omdat ze er netzoweinig van kunnen als blanke mannen, en het ooknog helemaal niet doorhebben. Dat ik geil van ze word is genoeg om er echt een betere dag van te maken als er een zwarte man tussenzit. Al heb ik nogzoveel afknappers gehad, dat verandert gelukkig maar niet.

Ik heb ook relaties met zwarte mannen gehad, maar dat werkte helaas toch nooit echt. Zelfs nog minder dan met blanke mannen. De zwarte vriendjes bleken nog minder techniek te leren dan de blanken die ik had gehad, en kwa karakter ging het uiteindelijk altijd fout. Ik denk dat daar ook wel wat cultureels inzat. Ze waren ook veel minder flexibel als ik voorzichtig begon met duidelijk maken dat ik seksueel wat andere regels had. Die relaties werden nooit wat ik ervan verwachtte.

Zoals ik iets heb met zwarte mannen, hebben sommige meiden dat juist weer tegen ze. Die vinden dat gewoon niet aantrekkelijk. N bijvoorbeeld heeft helemaal niets met zwarte mannen, die kickt juist op blond en blank. Smaken verschillen nou eenmaal. We hadden dit weekend een heel gesprek over hoe zij vroeger juist op zwarte mannen kickte, maar dat dat overwaaide. Volgens haar zou ik juist helemaal geilgaan op blanke mannen als ik vooral zwarte klanten had. Maar ik denk dat zwarte mannen toch wel wat duidelijke voordelen hebben.

Als ik in mijn boekje met veroveringen kijk, zijn van de beste pikken die ik ooit heb gereden vijf van de top vijf zwart. Geweldige pikken, stuk voor stuk. Maar als ik kijk naar de top vijf minnaars die ik heb gehad, is er daar maar één zwart van. En dat was vooral zijn pik. Dat vind ik eigenlijk verrassend. Maar het geeft ookwel aan dat er meer aan seks en de kwaliteit daarvan ligt dan lekker zijn en een superpik hebben.

Uiteindelijk is het toch de man, en niet het kleurtje, ookal zit daar nogzoveel aan vast.

Oproepje

Ik kreeg via Fleurtje van Schaik het verzoek door van een studente criminologie die op zoek is naar klanten van hoeren. Ik ben meestal voorzichtig met dat soort dingen doorgeven, maar als ik een beetje navraag blijkt het wel dat ze bij een serieuze soort mensen aangesloten is, dus ik denk dat dit wel de moeite waard is om door te geven. Ik raad wel iedereen aan om goede afspraken te make over anonimiteit als je mee wil werken. Het is heel nuttig voor iedereen als we echte onderzoekers echte informatie geven over hoe de prostitutie nou werkt. Daar is het geluid van de klanten ook bij nodig. Hieronder komt haar mail:

Dit jaar ben ik begonnen aan mijn master Criminologie aan de Universiteit Utrecht. Deze master is anders dan de meer mainstream criminologie masters omdat het de focus legt op kwalitatief onderzoek en ik opgeleid word tot kritisch en cultureel criminoloog. In het kader van deze master doe ik een onderzoeksstage voor Dina Siegel en Brenda Oudebreuil van de Universiteit Utrecht. Zij doen onderzoek naar de gevolgen van de sluiting van het Zandpad in Utrecht. Hiervoor hebben we betrokken partijen zoals de GG&GD, gemeente, politie etc. gesproken en proberen we zoveel mogelijk dames die op het zandpad hebben gewerkt te interviewen. Als onderzoeksteam zien we de negatieve gevolgen van de sluiting van het zandpad en wat ik geleerd heb is dat in de prostitutiesector gedwongen/vrijwillig niet zo zwart/wit is als wordt gedacht, maar een groot grijs gebied. Wat mij met name opviel was de stijgende intolerantie en stigmatisering van het publiek naar de klanten toe. Een aantal geluiden die je hoort zijn bijvoorbeeld dat prostitutiegebieden moeten blijven omdat de klanten anders onze dochters/vrouwen/zussen op straat zouden verkrachten, dat alle klanten vieze oude mannetjes zijn, prostitutie is verkrachting etc. etc. Dat klanten zelf niet echt een stem hebben in het debat is jammer maar begrijpelijk vanuit hun positie.

De politiek is steeds meer de focus gaan leggen op de criminalisering van de klant. Na Zweden en Frankrijk heeft nu het Europees Parlement het standpunt aangenomen naar een Europees beleid te willen waarin klant zijn strafbaar gesteld wordt. Hoewel dit standpunt niet dwingend is, geeft het wel de heersende publieke discourse weer. Televisieprogramma’s zoals Schepper en Co en documentaires zoals Nefarious geven alleen de negatieve kanten van de sector weer en bevorderen naar mijn mening een stigmatiserende houding naar klanten toe.

De meeste onderzoeken die zijn gedaan naar klanten richten zich op gedwongen prostitutie, mensenhandel en de attitudes van klanten naar de prostituees toe. Daarom wil ik het juist omdraaien. Wat is de invloed van een criminaliserende en stigmatiserende maatschappij op klanten? Openheid over het klant zijn naar hun omgeving toe, is voor veel klanten geen optie. Hoe construeren zij hun identiteit als ‘klant’ en tegelijkertijd als lid van een maatschappij die intoleranter wordt naar hun klant zijn.

Om antwoord op deze vragen te krijgen wil ik graag klanten interviewen door middel van open interviews face-to-face en/of via de email, afhankelijk van de voorkeur van de klant. In principe mogen dit zowel mannelijke als vrouwelijke klanten zijn die of op het moment nog klant zijn, of in het verleden klant zijn geweest. De veiligheid van de klant is uiteraard prioriteit en ik garandeer dan ook 100 procent anonimiteit. Elke klant krijgt in mijn onderzoek een ‘nep’ naam en persoonlijke gegevens die herleid kunnen worden naar een persoon zullen of helemaal uit het verslag gelaten worden of zodanig veranderd worden zodat ze niet meer herkenbaar zijn (denk aan woonplaatsen, beroepen etc.).

Als alles volgens planning verloopt, zal ik eind juni 2014 klaar zijn met mijn veldwerk en in september 2014 mijn hele thesis hebben afgerond.

Heb je interesse om mee te werken?

Stuur een e-mail naar: T.M.Shiboleth@uu.nl

Novelle

Er is een novelle uitgekomen, dus een officiële verandering van het wetsvoorstel, over de WRP. Daar is de minister door de Eerste Kamer toe gedwongen. Deze novelle moet door de Tweede Kamer worden behandeld, en die lieten in de eerste ronde al zien dat ze totaal niet kritisch zijn over die hele wet, dus ik verwacht eigenlijk dat ze dit niet eens lezen, en gewoon vóór stemmen.

Ik weet niet wanneer het behandeld gaat worden, dat maken ze erg moeilijk om op te zoeken. Er komt nog een mail van mij aan de Tweede Kamer, ookal denk ik dat dat er helemaal niet meer toe gaat doen. Ik moet het toch gedaan hebben. Maar gelukkig zijn er ook andere hoeren, en die kunnen kennelijk beter overtuigen dan ik. Ik hoop maar dat die nog niet opgegeven hebben. Ik verlies de moed zowat van al die onnozele papieren. Voor wie wil weten wat erinstaat is dit stukje, met heel veel dank aan Bouche.

Het wrak van de Wet Regulering Prostitutiebranche komt gehavend de veilige haven van de Tweede Kamer der Staten Generaal binnenzeilen. Klaar voor wat lapwerk, hopende dat bij een tweede poging door de Eerste Kamer te komen de storm zal zijn gaan liggen.

Een betere analogie is echter een patiënt waar dokter Ivo zo veel ledematen van heeft moeten amputeren, dat hij nu letterlijk geen poot meer heeft om op te staan. De punten die de minister als motivatie voor de wet, zelfs als rechtvaardiging voor ingrijpen, namelijk het contactmoment en het bij toverslag eenvoudig wordende toezicht door een lijst persoonsgegevens waar al of niet, naar gelang het de minister uitkomt, toegang toe is door verschillende delen van het overheidsapparaat, heeft aangevoerd, zijn immers zonder uitzondering gesneuveld. Alleen de ondergeschikte vergunningplicht en de bijkomende regelingen zijn overgebleven, en daarmee is wat van de wet overblijft los gekomen van haar oorspronkelijke onderbouwing.

Op voorgaande paragraaf kan men aanmerken dat het uniform maken van het vergunningstelsel voor prostitutie ook een uitgesproken doel was van de oorspronkelijke wet. Deze kritiek faalt echter bij beschouwing van het wetsvoorstel, waarin wij immers zien dat weliswaar een vergunningstelsel nu voor elke gemeente opgelegd is, maar de invulling hiervan door de buitengewone vrijheden geschonken aan de gemeenten in dit wetsvoorstel nu openstaat voor creatieve geesten. Oplegging van een uniform stelsel aan de gemeenten wordt expliciet vermeden, slechts aan de prostituee en exploitant worden verplichtingen opgelegd. Daarmee is ook deze rechtvaardiging voor de wet verlaten.

Geen enkel recht wordt aan de prostituee toegekend door dit wetsvoorstel, wat tenminste opmerkelijk mag worden genoemd voor een wet die de sociale positie en rechtszekerheid van deze mensen zou verbeteren en verankeren. De wet kent geen recht of bescherming toe aan de prostituee, terwijl deze wel een keur aan middelen biedt om haar werk duur, gevaarlijk of ronduit onmogelijk te maken. Zij ontheft de gemeenten wel van verplichtingen ten opzichte van de prostituee, en ruimt hindernissen in de vorm van burgerrechten die gemeenten niet makkelijk konden schenden uit de weg. Voorzover er kansen bestonden om prostituees mogelijkheden te geven de gemeentes aan verantwoordelijkheden te houden, worden die resoluut uitgesloten. Huisrechten kunnen worden geschonden, en specifiek in het geval van prostitutie wordt het begrip "bedrijfsmatigheid" uitgebreid.

Zonder een herhaling te geven van eerdere behandelingen van de WRP, zijn de belangrijke veranderingen in de novelle als volgt:

De artikelen omtrent landelijke registratie van prostituees en de bijbehorende vergewisplicht komen integraal te vervallen. Hierbij wordt toegegeven aan de kritiek van de Eerste Kamer dat zulks ontoelaatbare schendingen van de persoonlijke levenssfeer, de privacy en de mensenrechten behelst, ook al strekt die knieval zich er niet toe uit dit ook in de wet te onderstrepen als zijnde ontoelaatbaar, en hindert het de minister blijkbaar ook niet in zijn oproepen deze registraties dan op gemeentelijk niveau maar in te voeren.

Een nieuw artikel wordt ingevoerd. Oorspronkelijk werd het bedrijven van prostitutie aan mensen minder dan 21 jaren oud verboden door ze registratie in het prostitutieregister te ontzeggen, en prostitutie te verbieden aan mensen die niet in het prostitutieregister voorkwamen. Om nu alle prostituees jonger dan 21 jaar te verbieden was dus een apart artikel nodig. Dit verbod op prostitutie voor personen jonger dan 21 jaar wordt doorgewerkt in de artikelen die eerder bepalingen omtrent ongeregistreerde prostituees bevatten.

Kleine verruimingen in de bevoegdheden van gemeenten worden doorgevoerd door middel van verandering van het taalgebruik in bestaande artikelen. Voorzover het oorspronkelijk wetsvoorstel geen carte blanche gaf om complete willekeur op de prostituee los te laten, is dat nu opgeknapt. Hierbij moet worden aangemerkt dat een eerdere frasering die de gemeenten ruimte gaf tot "andere" regels nu is hersteld tot "aanvullende" regels. Gemeenten mogen wel strenger en repressiever reguleren, maar niet milder dan de wet voorschrijft.

Nog steeds is de definitie van seksbedrijf in de WRP zo opgesteld dat elke prostituee omvat wordt. De bedrijfsmatigheid waarmee soms geschermd wordt is derhalve een wassen neus. Onafhankelijk werkende hoeren, thuiswerkers, part timers, hobbymeiden, werkstudentes, zelfs meiden die een keer in een dronken bui een aanbod aannemen vallen onder seksbedrijven. Alleen in feitelijk dienstverband is men niet onderworpen aan de vergunningplicht. En dan alsnog is het meisje verantwoordelijk dat bij haar baas de vergunning in orde is, anders is zij immers mede strafbaar.

Ook de klant is niet overal van af. Zijn expliciete verantwoordelijkheden met betrekking tot de vergewisplicht zijn weliswaar geschrapt, maar nog steeds is er de duistere schim van de geobjectiveerde strafbaarstelling van een weliswaar meerderjarige, maar toch "te jonge" prostituee. Er is bij een geobjectiveerde strafbaarstelling geen sprake van een vereiste dat er opzet in het spel is aan de zijde van de verdachte. Als hem een rad voor ogen wordt gedraaid, is hij alsnog strafbaar. Deze eigenaardige constructie, wordt in zedenzaken waarin jeugd onder de 16 jaar oud is betrokken gebezigd. De reden dat opzet hier niet vereist is, zou zijn om de naieve en redeloze jeugd "optimaal te beschermen" tegen ontucht. Dit wordt door de minister schaamteloos naar meerderjarigen uitgebreid. Uit de memorie van toelichting op de novelle:

Om de leeftijdsnorm te effectueren, is artikel 29 zodanig aangepast dat iemand die seksuele handelingen verricht met een prostituee jonger dan 21 jaar, kan worden gestraft met hechtenis van ten hoogste twaalf maanden of een geldboete van de derde categorie. Een boete van de derde categorie bedraagt sinds 1 januari 2014 EUR 20.250. De strafbedreiging is zwaarder dan in het oorspronkelijke wetsvoorstel, maar in die context ging het om een overtreding van de vergewisplicht, wat van een andere orde is dan het verrichten van seksuele handelingen met een prostituee onder de vereiste minimumleeftijd. Het risico op overtreding van deze norm ligt geheel en al bij de klant. De leeftijd van de prostituee is een geobjectiveerd bestanddeel van het gewijzigde artikel 29. De klant heeft er dus belang bij om van jeugdige prostituees te weten of zij de vereiste minimumleeftijd bereikt hebben. Zonder registratie van prostituees en zonder prostitutiepas is het voor de overheid evenwel niet mogelijk te regelen dat de klant een reële mogelijkheid heeft om zo nodig de leeftijd van een prostituee te verifiëren. Bij twijfel of een prostituee de vereiste leeftijd heeft bereikt, loopt de klant dus het risico strafbaar te zijn indien hij seksuele handelingen verricht met die prostituee. Wil hij dat risico niet lopen, dan zal hij daarvan af moeten zien. Dat betekent dat ook de prostituee in kwestie er belang bij heeft dat zij kan aantonen dat zij de vereiste leeftijd heeft bereikt - anders loopt zij omzet mis. Ik laat het aan de prostituee en de klant om hiervoor in de praktijk een oplossing te vinden. Denkbaar is dat de prostituee haar paspoort of identiteitsbewijs zodanig toont dat alleen de pasfoto en de geboortedatum zichtbaar zijn. Het risico blijft niettemin bij de klant: de feitelijke leeftijd van de prostituee is bepalend voor het antwoord op de vraag of hij in strijd handelt met artikel 29.

De minister laat aan de klant en de prostituee over hoe ze het probleem dat hij heeft geschapen op gaan lossen, en zijn ministerie zal achteraf bepalen of dat genoeg is geweest. Zelfs in de memorie van toelichting ziet men dat de onredelijke suggestie van de minister over het bepalen van de leeftijd van de prostituee niet garandeert dat de klant zeker is vrij te blijven van vervolging en veroordeling. Opzettelijk wordt hier de wet zo draconisch mogelijk gemaakt. Dit is fnuikend voor de onafhankelijk werkende prostituee. Zij is immers een groter risico voor de klant, die zelf met haar zal moeten bepalen of ze wel oud genoeg is. Zolang de klant niet op de hoogte is van de echtheidskenmerken van Boliviaanse, Roemeense of Slowaakse identiteitskaarten neemt hij dus grote risico's. Klanten zullen sneller vertrouwen dat een exploitant voor hen bepaald heeft of de prostituee in kwestie oud genoeg is. Ook daarbij zullen ze echter een reeel risico lopen.

Er wordt met de nieuwe wet een scheiding gemaakt tussen een legaal, vergund circuit, en een illegaal, onvergund circuit. Het onvergunde, legale circuit dat nu uit onafhankelijk handelende vrouwen bestaat, wordt verboden. Onvergund betekent illegaal, en illegaal betekent strafbaar. Dit is een doel van de wet geweest, en is destijds geprezen door de Nationaal Rapporteur en de minister. Hoe dit de sociale positie en veiligheid van deze vrouwen gaat verbeteren is echter nog steeds nergens mee onderbouwd. Door hen strafbaar te maken wordt hun positie niet verbeterd, en de wet voorziet in niets anders dan strafbaarstelling van deze groep. In de memorie van toelichting herhaalt Opstelten zijn eerdere uitspraken waar hij kritiek op bestraffen van de prostituee probeert af te doen met opmerkingen dat het maar een lichte straf is:

Uitgangspunt is dat de prostituee die te jong is, met haar werk moet stoppen. In het oorspronkelijke voorstel was een lichte sanctie gekoppeld aan het werkzaam zijn als prostituee zonder geregistreerd te zijn (artikel 30). Dit wordt nu, door de gewijzigde inhoud van artikel 2, gekoppeld aan het werken als prostituee onder de leeftijd van 21 jaar. Ook het werken voor een exploitant zonder vergunning blijft strafbaar.
[...]
De strafbaarstelling in artikel 30 dient ertoe om ook de eigen verantwoordelijkheid van de prostituee tot uiting te laten komen.

Weliswaar is het een onterechte straf, maar wees gerust, het is een lichte onterechte straf, die je niet als straf moet zien, maar als symbool. Het is beschermen tegen wil en dank, bij meerderjarigen, tegen iets wat a priori niet schadelijk is. Verder is het ongebruikelijk werknemers in een bedrijf dat geen vergunning heeft persoonlijk strafbaar te maken. Het is voorshands onlogisch om mensen strafbaar te maken voor zaken waar ze geen oorzakelijk verband mee hebben. Hier wordt de prostituee strafbaar gemaakt voor verzaken door haar exploitant. Daar wordt geen woord van uitleg aan gewijd. Het beschermen van rechten en sociale positie van prostituees is hier duidelijk niet mee gediend, maar de moralistische achtergronden van de wet, die voortkomt uit kleinburgerlijke afkeer tegen de prostitutie, schemert hier duidelijk door. Kom maar meisje, ome Ivo bepaalt wel wat jij met je lijfje mag doen.

Het is ook maar de vraag of die boete wel als licht moet worden beschouwd. Voor een hardwerkende hoer is het zeker wel op te brengen, ook al zet een onterechte sanctie natuurlijk kwaad bloed. Maar een werkstudente, de voornaamste prooi van deze strafbepaling, ziet in de lichtvaardig rondzingende bedragen haar spaarpot makkelijk opgebruikt. Ze zal snel twee tot tien klanten voor daddy Ivo moeten afwerken.

De Nationaal Rapporteur heeft een andere mening. Zij vindt dat strafbaarstelling van meiden onder de 21 jaar in de vergunde sector niet past. Over hoe zich dat zou moeten verhouden met de toch al rommelige onderbouwingen van de strafbaarstelling überhaupt, en waarom die strafbaarstelling buiten het vergunde circuit dan wel toepasselijk is, of zelfs maar wenselijke resultaten zou kunnen leveren, laat zij zich niet uit. De minister komt zelf ook niet verder dan:

Het verbod biedt een aangrijpingspunt voor de toezichthouder om een (vermeend) te jonge prostituee te kunnen aanspreken. De toezichthouder zal bij die gelegenheid ook verwijzen naar hulpverlening, om eraan bij te dragen dat deze ongewenste situatie eindigt.

De carte blanche voor gemeentelijke controleurs woonhuizen binnen te treden, waar in de Eerste Kamer enkelingen de minister over hebben bekritiseerd, blijft behouden. Weliswaar komt er van meerdere kanten kritiek, maar de minister brengt hiertegen teweer:

De Politie en de burgemeesters van Amsterdam en Rotterdam geven juist aan dat zij in de praktijk herhaaldelijk te maken krijgen met situaties waarin toezichthouders met een beroep op het huisrecht de toegang tot een pand waar prostitutie plaatsvindt wordt ontzegd en dat de vertraging en hinder in het toezicht en de handhaving die hierdoor ontstaan in deze sector zeer ongewenst is.

De gemeenten vinden die rechten maar lastig, en in het geval van prostituees moeten we daar derhalve maar de hand mee lichten.

De nieuwe WRP bevat minder van haar oorspronkelijke artikelen, en is derhalve beter. Maar wat overblijft is nog steeds een wet die alleen geschikt is om prostitutie in elke vorm te kunnen verhinderen zoals gemeenten uitkomt. Geen onrecht, geen misstand, geen wantoestand zal door de gestelde regels worden gehinderd. Sterker nog, door het aldus verder verzwakken van de rechtspositie van de prostituee, en de focus op het hinderen van onafhankelijk werkende prostituees, is het enkel eenvoudiger geworden voor kwaadwillenden om pressie uit te oefenen. De wet en haar dienaren is hun stok achter de deur.

Naast de novelle en de toelichting die daarbijhoort is er ooknog een Privacy Impact Assessment gedaan. Daar heb ik zelf naar gekeken, en eerlijk gezegd snap ik nietzo wat ze er nou mee willen. Ik lees over veel dingen heen, die me helemaal niets zeggen, en ik zie vooral eigenlijk dat ze geen idee hebben wat ze nou gaan doen met die hele wet. Ze snappen niets van prostitutie, en ze hebben dus geen realistisch idee van wat er gaat gebeuren.

Ze halen mijn blogje zelfs een keertje aan, maar dat is een stukje wat volgens mij helemaal niets te maken heeft met waar ze het over hebben. Dat vind ik eigenlijk netzo frustrerend als dat ze me helemaal niet zouden hebben aangehaald. Het enige waar ze in mijn ogen grondig over uitgezocht hebben is hun analyse hoe de overheid op zijn kop kan krijgen als ze betrapt worden met niet netjes met de gegevens omgaan.

Bouche heeft de PIA ook gelezen, en vond het een vod. Volgens haar is het een sjabloon dat is ingevuld met platte dooddoeners, waarbij elke scherpe analyse moedwillig is ontweken. Voor het dataverwerkings-gedeelte heb ik mijn internetgoeroe gevraagd wat die ervan vond. Hij schreef:

Ja, gelul over privacy by design, maar helemaal geen uitleg welke data-abstractie dan op welke manier word geimplementeerd. Ze willen de rauwe data voor opsporing gebruiken, dus alles moet ergens rauw staan. Zo te zien wordt er uberhaubt niet met abstractie of hashing gewerkt. Privacy by design betekent bij de overheid dus gewoon dat alleen de groep die bij de papieren mag de sleutel van de archiefkast krijgt. Als je kan rekenen op 1 gatekeeper die dan competent genoeg is om het dicht te houden heb je wel nog iets bij een klein bedrijf of zo, maar dit is de overheid. Als er een access is geweest is daarna die data ergens onbeheerd. Dat noemen ze nou privacy by design. Dit kwalificeert niet.

Ik heb er zelf vooral moeite mee dat ze denken dat er allemaal voordelen voor ons hoeren aan deze wet zitten, en dat ze denken dat je je niet meer zorgen dan normaal behandelde mensen hoeft te maken als je naam en adres via de vergunningaanvraag op straat komen. Het is zo duidelijk dat ze helemaal niet begrijpen wat voor risico's we lopen, en hoe we eigenlijk worden behandeld door buurten, bedrijven, organisaties en de overheid zelf.

De voordelen van de wet zien ze als het uitroeien van de concurrentie voor vergunningmelkers, en dat daarmee het imago van de sector wel beter zal worden. Ik zie dat tweede niet gebeuren. Dat eerste is een hele rare. Hoe de branche nou beter wordt van nòg minder concurrentie is ook niet logisch. Ja, de bazen die er al zitten en hun meiden totaal kunnen uitwringen omdat alle concurrentie kapot wordt gemaakt, zullen er wel blij mee zijn. Er staat:

In gemeenten waar het aantal vergunningen wordt beperkt genieten vergunde bedrijven bovendien extra economisch voordeel vanwege de verminderde concurrentie.

Alsof dat iets goeds is.

Exploitanten en vergunningmelkers kunnen me eigenlijk niets schelen. Wat ze schrijven over hoeren is alleen nog bespottelijker. Neem nou dit:

Ook prostituees die werkzaam zijn voor exploitanten zijn gebaat bij het landelijk systeem waarin de Wrp voorziet. Iedere gemeente die niet kiest voor de nuloptie, dient het landelijke regime voor vergunningverlening in acht te nemen en wordt geprikkeld om na te denken over aanvullende vergunningvoorwaarden op het gebied van veiligheid, hygiëne en het tegengaan van criminaliteit. Een belang dat voor prostituees extra speelt, is dat van goede arbeidsomstandigheden. De Wrp bevordert structurele betrokkenheid van de Inspectie SZW. Daarnaast bevordert de Wrp hulpverlening door de GGD en maatschappelijke organisaties.

Moet ik nog uitleggen dat zo'n prikkel om meer regels op te leggen helemaal geen voordeel is voor de hoeren zelf? Is het al duidelijk dat de overheid nooit met goeie inzichten over hoe ons werk werkt heeft gewerkt, dus dat hun voorschriften over wat goeie werkomstandigheden voor ons zijn nooit iets goeds op gaan leveren? Er is nu al heisa over de nieuwe GGD-regels. Niemand wil door onwetende sukkels voorgeschreven krijgen hoe ze moeten werken. In de conclusie hebben ze het trouwens over andere voordelen:

De Wet bescherming persoonsgegevens erkent de legitimiteit van Wrp
gegevensverwerking als zodanig, omdat de Wrp gerechtvaardigde doelen dient die
samenhangen met publieke taakuitoefening en wezenlijke persoonlijke belangen:
- betere hulpverlening aan prostituees
- tegengaan misstanden in de seksbranche
- ondersteuning van gemeentelijke taken op het gebied van openbare orde en veiligheid
- volksgezondheid
- criminaliteitsbestrijding
De positieve effecten resulteerden in de hoogste score: C3. Iedere prostituee die door verbeterde hulpverlening kan uitstappen, geholpen kan worden bij uitbuiting, is er één.

De hulpverlening aan prostituees zal volgens de PIA verbeteren als ze verplicht worden om een vergunning te nemen. Alsof we nu niet doodgegooid worden met hulpverlening en "hulpverlening," en alsof niet elke hoer nu naar een hulpverlener kan stappen. Dat wordt natuurlijk anders als je illegaal bent, maar dat negeren ze maar even. En dat het helemáál niet makkelijker wordt voor de hoer die haar vergunning gewéígerd krijgt, laten ze er ook maar uit. Die wordt bovendien ook helemaal niet meer vindbaar door de wet.

De misstanden in de seksbranche worden totaal niet aangepakt. Hoe die verbanden moeten zijn is al uitgebreid aan de minister gevraagd, en die heeft na allemaal gedraai en gemompel toegegeven dat het met deze wet, dit "tussenstation," "nog" helemaal niet gaat gebeuren dat er ook misstanden worden aangepakt. De mensen van de PIA hebben daar dus niet goed opgelet.

De gemeentelijke taken met betrekking tot openbare orde en veiligheid zullen niet echt geholpen zijn met deze wet. Of ze moeten bedoelen dat ze door razzialijsten minder tijd kwijtzijn aan het opsporen van de vergunde meisjes, en dus meer politie overhouden. Dat is in elk geval wel een argument wat al eerder is gebruikt om de WRP goed te praten. Dat je nog steeds moet jagen op de illegale meiden, dat vertellen ze er liever niet bij.

Ik weet wel wat ze bedoelen met de volksgezondheid. Ze denken dat wij allemaal domme hoeren zijn die niet voor onszelf op kunnen komen en ons als hompen vlees laten naaien zonder condooms. Als de GGD je maar voor kan schrijven dat je (de verkeerde) condooms bij je moet hebben, en (het verkeerde) glijmiddel, dan zal het allemaal wel goedkomen. Als we de overheid toch niet hadden, wat maakten we dan er een boeltje van.

Criminaliteitsbestrijding is een enorme gotspe. Want deze wet doet hélemaal niets tégen criminaliteit, maar maakt wèl elke onvergunde hoer een crimineel, maakt elke jonge hoer onder de éénentwintig een crimineel, maakt elke hoer die werkt bij een slordig bedrijf een crimineel, en maakt alle hoeren kwetsbaar voor uitbuiting, chantage en afpersing, of ze nou legaal werkt of niet. Dus dat hebben ze wel heel erg fout.

Ze blijven heel stil over de grote groep meiden die nu onvergund werkt, en dus aan de vergunningmelkers moet. Veruit de meeste gemeentes hebben nu namelijk plannen om vergunningen mondjesmaat uit te geven of gewoon alle prostitutie te verbieden. Je kan dus eigenlijk heel slecht nog onafhankelijk blijven. Dat is zoetjes aan ook gewoon duidelijk het doel van die hele WRP, de meiden tevoorschijndrijven zodat we makkelijker te jagen zijn.

In de PIA gaan ze ervanuit dat er vooruitgang zal komen in de hygiëne, en dat klopt niet. Met meer gemeentevoorschriften krijg je de meiden echt niet schoner, maar er zijn nu al problemen met hygiëne door voorschriften van bijvoorbeeld welke glij je mag gebruiken. Ondanks dat de minister al verschillende keren heeft moeten toegeven dat de hele WRP niets ging bijdragen aan criminaliteitsbestrijding, hebben ze dat in de PIA weer bejubeld. En de veiligheid is door verplichte gegevens bij onbetrouwbare mensen te plaatsen ook bepaald niet beter geworden.

De negatieve effecten die in de PIA staan, gaan vooral over wanneer de wet fout zal worden toegepast. Dat is al heel wat, de overheid die toegeeft dat de overheid fouten maakt, maar gelukkig noemen ze ook nog wel als een droog lijstje de problemen die we echt gaan tegenkomen. Daar trekken ze geen conclusies uit, doen ze niets mee, en hoor je nergens meer terug.

Ze geven de wet wel erg makkelijk een voldoende in kopje 5.2, waar de noodzaak en het nut wordt "besproken." Daarna wordt het voor mij erg moeilijk te begrijpen wat ze nou bedoelen, maar Bouche vindt het maar gelul, en mijn internetgoeroe vindt het amateuristisch gewauwel. Dus ik als hoer vind de dingen over prostitutie onder de maat, Bouche als jurist vindt de juridische kant onder de maat, en mijn goeroe vindt als dataspecialist de gedeeltes over data onder de maat. Het enige wat hier goed gedekt is, is de risico's van de overheid zelf.

Ik heb al in de mail reacties van andere meiden. Sommige vragen zich af wie Opstelten gaat drogeren en neuken, zodat hij lekker objectief strafbaar is. Anderen vragen zich af waarom ze verantwoordelijk zijn als hun baas de Vreemdelingenwet niet handhaaft. Maar er is niemand in het vak die het gelezen heeft en zich geen zorgen maakt. Mijn statistiekmannetje had niet veel bij te dragen, maar ik sluit maar af met zijn opmerking:

Novelle: zelfst.naamw. m/v, Beknopt fictioneel proza, meestal betrekking hebbend op één wending in het leven van één personage.

Dat zal wel Opstelten zijn.

Antwoord op: Natuurlijk geven ze niet toe dat ze gedwongen worden

Ik denk dat we deze allemaal wel op een paar manieren hebben gehoord. Hoeren zeggen nu wel dat ze niet gedwongen worden, maar jaren later komen de verhalen. Je zal nooit van een hoer horen dat ze gedwongen is, dat kunnen ze niet toegeven totdat ze eruit zijn. Pas na veel therapie komt het verhaal eruit. Je bent heel naief als je verwacht dat een hoer aan zichzelf kan toegeven dat ze gedwongen wordt. Al die onzin, daar ga ik het in dit stukje over hebben.

Deze is er eentje die mij al jaren verbaast. Ooit is er door wat verbiedertjes gezegd dat de meisjes in de prostitutie wel zèggen dat ze niet gedwongen worden, maar dat ze dat gewoon wel zijn, maar niet toe durven te geven. De redenen die ze ervoor verzinnen zijn er een hoop geweest, maar vallen tegenwoordig in twee categorieën: de pooier heeft hun familie gegijzeld, of ze zijn betoverd met liefde.

Wat mij er zo aan verbaast is vooral dat mensen het zo makkelijk hebben overgenomen. Ook mensen die bij een heleboel toch hun vraagtekens zetten, nemen déze dan wel weer gewoon mee. En doen er heel vanzelfsprekend over. Zelfs mensen die weten dat de denkbeelden die we hebben over pooierrelaties niet kunnen kloppen, trappen hier zelfs nog in. Zelfs mensen die snappen dat de toverpooier niet bestaat, en haar familie thuis niet echt gegijzeld zal worden.

Voor een stuk denk ik dat het van de politie afkomt. Die vertellen honderduit dat ze eerst het vertrouwen van die meiden moeten winnen, omdat ze anders niet met hun verhaal komen. Dat klinkt een heel stuk menselijker en verstandiger dan waar ze voor de rest mee komen, en we vinden het ook een onschadelijk iets, dat ze meer zouden moeten doen. Het klinkt namelijk alsof ze rustig en methodisch gaan luisteren naar de hoer.

Maar zo werkt het natuurlijk weereens niet.

Het zou logisch zijn als je eerst het vertrouwen moet winnen van een meid die in een complexe situatie zit. Iemand die bijvoorbeeld eigen schuld heeft, zal niet snel zeggen dat er wat mis is. Of iemand die weet dat het noemen van één aspect van haar situatie, haarzelf of iemand anders onterecht zal afbeelden als iets slechts. Dan moet je eerst laten zien dat je om kan gaan met complexe problemen, en dat je begrip hebt.

Als je een beetje hebt gevolgd hoe de politie eigenlijk werkt, weet je dat het andersom is. Die krijgen complexe situaties te zien, en besluiten dan dat het éígenlijk aan hun simpele denkbeeld voldoet, en dat het meisje ze niet naar de mond praat omdat ze gemanipuleerd of gedwongen is om dat te doen. En gaan dan flink druk op de hoer zetten om haar zover te krijgen dat ze meewerkt. Soms door maanden terug te blijven komen. Dat noemen ze dan vertrouwensband opbouwen.

Dat ze het woord "toegeven" gebruiken valt je meteen al op. Nou ja, dat zou tenminste moeten. Dat is namelijk een woord dat je gebruikt voor mensen die wel weten dat jij gelijk hebt, maar daar eigenlijk niet aan willen. Of die door jou met onweerstaanbare argumenten schaakmat zijn gezet. Of die een leugen niet meer vol kunnen houden. Het gaat dus om: naar jouw standpunt overgaan, tegen hun zin.

En dat is precies waar het om gaat. Het gaat niet om meisjes de tijd geven om hun verhaal te doen bij iemand die ze langzaam leren vertrouwen. Het gaat om beginnen bij het denkbeeld, en het meisje langzaam murw krijgen totdat ze mee wil doen. Dat hebben we wel genoeg gezien. Dat is natuurlijk erg, maar het is maar één kant van de schade die dit zinnetje doet. Want de schade is er.

De andere kant is dat als je dit zinnetje gelóóft, het heel makkelijk is om hoeren monddood te maken. Segers is daar kampioen in, maar ze doen het allemaal, de verbiedertjes en de heksenjagers. Want als jij het tegenspreekt, of als bijna èlke hoer het tegenspreekt, is het verhaal telkens dat we natúúrlijk niet toegeven dat we gedwongen zijn. Dus dat je niet naar ons moet luisteren. Want later, als we de tijd hebben gekregen, bekeren we ons wel. En komen we met tranentrekkende verhalen.

Het diskwalificeren van onze mening, ons nog meer monddood maken dan het stigma al doet door ons te dwingen om de anonimiteit te bewaren, onze uitspraken zo weg te kunnen wuiven, dat is een middel voor de heksenjacht om helemaal geen rekening te hoeven houden met tegenspraak vanaf ons. Wij zijn machteloos in deze discussie zolang als mensen dit zinnetje zien als iets wat gewoon klopt.

Je ziet het ook aan de context. Dit zinnetje komt meteen op tafel als er een smoes nodig is om niet naar de vrouwen te hoeven luisteren. En het wordt tegenwoordig heláás ook veel gebruikt door de kant van het debat die ons wèl de ruimte wil geven, en die doen dat omdat die mensen duidelijk willen maken dat ze niet naïef zijn. Dat is zó verkeerd, daar kan ik echt woest om worden. Want ze gooien onze mening al overboord omdat ze weten dat ze zwak staan als ze lijken ons serieus te nemen, omdàt iedereen het zinnetje gelooft!

Nu moet ik wel even duidelijk maken dat het zinnetje niet klopt. En dat is heel moeilijk, want ik moet bewijzen dat iets er níét is. Dat kan eigenlijk niet. Maar ik hoop dat ik jullie zelf aan het denken zal zetten. En de eerste stap is dat je gaat nadenken over waaròm je eigenlijk gelooft in het zinnetje. Kan je echt bedenken waarom het lógisch is dat de meiden "natuurlijk" niet meteen "toegeven" dat ze worden gedwongen?

Dit is niet zomaar iets als zeggen dat het goed gaat als de kassière je vraagt hoe het met je gaat, terwijl je eigenlijk een oma op sterven hebt liggen. Dit is geen beleefdheidsvraagje dat je even afwimpelt. Het gaat zelfs niet om een vraag waar je jezelf bij kan lappen, zoals een vraag over je hobbies op een sollicitatiegesprek. Het is een vraag van een politieagent of jij hùlp nodig hebt.

Je geeft geen iets van jou toe, je vertelt iets dat aan jou wordt aangedaan. Zelfs als je niet in de politie gelooft, en wie doet dat nog in Nederland, en zelfs als je niet denkt dat ze iets gaan doen, kan je nog niet misgaan door over jezelf te zeggen dat je gedwongen wordt. Nou ja, dat is niet waar, want de politie helpt je graag van de regen in de drup, maar dat laatste zal je de heksenjagers niet horen gebruiken.

Het argument wat de verbiedertjes graag gebruiken is "angst," lekker makkelijk, want daar worden mensen onredelijk van. Maar hoelang blijf je bang? Dit is niet één keer een vraagje, dit is telkens herhalen door elke controle weer. En mensen die lang genoeg bang zijn, gaan er snel niet meer om geven. Dat je jaren vertrouwen moet winnen, dat is heel moeilijk daarmee te verklaren.

Ga eens na wat jij zelf zou doen. Leef je niet in in een zielig meisje, want dan begìn je al meteen met dingen aannemen. Stel nou dat jij nu door een boef gedwongen wordt om mannen af te pijpen. Jíj! Ook als je man bent, ga maar even na. En stel dan dat er een politieman langskomt, en zegt: word je gedwongen? Want dan kunnen we je eruit helpen. Zou jij dan één tel aarzelen?

Wat ze ook graag gebruiken is dat het meisje misleid is, en verliefd gemaakt is, en daarom jarenlang zich laat uitbuiten en prostitueert. Onder hoeren is het dan al genoeg om even te vragen hoelang zo'n meisje het hoeren dan vol zou houden als ze zo manipuleerbaar is, maar buitenstaanders hebben daar meestal niet zo'n kijk op. Dus ik moet iets verzinnen dat ook in jullie referentiekader zit.

Een collega van mij die part-time hoert is ook advocate. Ze heeft ervaring met het "schaakspel" van grote bedrijven die met elkaar zaken doen. Zij vergelijkt het werk heel erg. Daar probeer ik haar ook een stukje over te laten insturen. Als hoer wordt er veel van je verwacht, onder andere dat je de boel in de hand houdt met een man, die toch altijd sterker is dan jij, en die niet goed nadenkt omdat hij geil is. Zij vergelijkt de eigenschappen die je daarvoor moet hebben vaak met elkaar.

Zou je het pikken als je een verhaal hoort over een meid die eigenlijk geen advocate wil worden, maar verliefd wordt gemaakt en het dan maar gaat doen? Succesvol advocáte? Voor jaren? Tot de toverij wordt verbroken, en ze opeens ziet dat ze al die tijd is gemanipuleerd? En misleid? Ik weet trouwens al wat ik voor antwoorden op dit paragraafje ga krijgen van hoeren.

Ook heel belangrijk om je te bedenken als je gelooft dat zij betoverd is zodat ze denkt dat het allemaal koek en ei is: Zij moet er wèl tegen de politie over liegen. En tegen iedereen. Hoe krijg je haar zover, als zij niet mag weten dat het foutzit? Hoe krijg je haar zover om het te behandelen als een vies geheim, als jij het nodighebt dat ze denkt dat het juist iets moois is?

Leef je nou zelf weereens in. Stel nou dat jouw partner, waar jij zielsveel van houdt, zegt dat jij een beroep moet doen wat je niet wil. Of dat ze bij je weggaat. Dat is iets wat veel mannen meemaken, maar buiten de prostitutie heet dat geen mensenhandel. Maar hebben die mannen ook maar een pietsje aarzeling om er wat van te zeggen? En nog veel overtuigender, zou jíj een pietsje aarzeling hebben om te vertellen dat je het voor je relatie doet? Zou je "natuurlijk" erover liegen?

Om het natuurlijk te laten zijn moet je bedenken wat er dan "natuurlijk" gebeurt. Daar doen ze heel vaag over bij de politie en de verbiedertjes. Dat gaat dan meestal om de dingen die ik hierboven heb genoemd, maar soms komt er ook tussen de regels door dat die meiden dat zo doen omdat je van hoeren nooit een eerlijk antwoord krijgt. Die snap ik dan wel vanaf het gezichtspunt van de politieman, maar het wil wat zeggen dat ze die nooit in de pers gebruiken. En het is een beetje vreemd dat ze die ook toepassen op iets wat een echte noodsituatie zou zijn voor het meisje.

De verhalen komen wel, maar meestal na uitgebreid verhoren door de politie. Als je mensen lang genoeg verhoort, kan je ze zo'n beetje alles laten zeggen. Er is ook een groep meiden die opeens gedwongen blijkt te zijn geweest als ze hun huis, kinderen of spaargeld anders kwijt zouden raken. En de belastingdienst helpt ook om de tong los te maken. Soms ook spontaan als de pooier de duimschroeven teveel aanzet, of als hij haar dumpt of berooft. Dan komen de verhalen dat het allemaal dwang is geweest. Om van B9, nu B8, nog maar te zwijgen.

Zelfs als je al deze dingen wil geloven, en niet wil afwijken van het idee dat we allemaal, met duizenden tegelijk, de héle tijd tegen íédereen liegen over dat we gewone mensen zijn, maar eigenlijk slachtoffers zijn van gruwelijke toneeltjes, bedenk dan eens hoe goed je dan de héle tijd toneel moet spelen. De verbiedertjes roepen graag dat we allemaal getalenteerde actrices zijn. Denk je echt dat wij beter kunnen acteren dan wat je in de films, na veel "takes" nogeens te zien krijgt? Denk je ècht dat iemand die zo zwaar mishandeld, en zo walgelijk misbruikt wordt nog de kracht op kan brengen om vlekkeloos perfect te acteren? Dat kan je alleen denken als je per sé wìlt denken dat het tòch allemaal dwang en geweld is. Als je bereid bent jezelf te misleiden.

Intussen is het een idee wat niet eens meer wordt betwijfeld, en waar ik niemand meer echt opin hoor gaan in debatten. En de schade is dat niemand meer naar ons luistert, omdat we "natuurlijk" liegen, maar daarmee is het hek van de dam, want als je maar kan geloven dat er "natuurlijk" niemand uit de school klapt over misstanden, kan je roepen dat die misstanden er zijn zelfs als er helemaal niemand over klaagt. Het wordt dus eerst niet naar ons luisteren, en daarna voor ons spreken.

Het is als puntje bij paaltje komt helemaal niet "natuurlijk" dat die meiden niet meteen met een zielig verhaaltje aankomen. Het is iets waar we eens kritisch naar moeten kijken, en helemáál niet iets wat we maar meteen aan de verbiedertjes kado moeten geven. Ik geef hier wel mijn argumenten, maar de bewijslast ligt eigenlijk helemaal niet bij mij. Laat de heksenjagers zich maar eens verantwoorden over dit smoesje om ons monddood te maken.

Veel te laat om nog nieuws te zijn

Er gebeurt vanalles, en ik hou het weer niet bij. Ondanks dat ik erg dankbaar ben voor het ingezonden stukje van maandag! Er gebeurt niet alleen veel, maar er gebeuren ook dingen die ingewikkeld zijn, en waar moeilijk over wordt gedaan met informatie. Ik heb veel contact met Bouche de laatste tijd, over wat hele foute ontwikkelingen. Daar gaat dit nieuwsstukje vooral over, maar ik kan zelfs daarvan niet alles beschrijven. We zijn er gewoon nog niet mee klaar.

Dus voor Renates haatpraatje op Schepper en Co heb ik nu geen tijd. Dat programma had me benaderd om "mijn mening te geven," en ik ben blij dat ik even via mijn achterkanaaltjes kon navragen wat dat inhield. Ze hadden een "aangever" nodig om Renate iets te geven om opin te gaan. Daar bedank ik voor. Ik vertrouw die lui toch al niet, na hun eerdere anti-prostitutie-prediking. Het was poeslief geschreven, jammer dat je de media echt niet kan vertrouwen.

Ze ging deze keer toch al zo overdreven los dat ik denk dat het nietzo schadelijk zal zijn. Als je hier niet kritisch van wèrd, word je het nergens meer van. De haat was zo duidelijk. Ik hoop eigenlijk dat er door dat programma mensen nieuwsgierig zijn geworden om het eens voor zichzelf uit te zoeken. En ze heeft me veel nieuwe ideeën gegeven voor mijn "antwoord op" stukjes.

Dit stukje uit de Gelderlander is ook een duidelijk voorbeeld hoe er om je woorden heengeschreven wordt. Hier maken ze het wel heel bont, dus dan is het goed te zien, maar eigenlijk heb je dit dus in elke krant en op elk programma. Dat is de grootste reden dat ik mijn woordje doe via mijn blog, want dan kan ik tenminste bepalen wat ik zeg, in plaats van de journalist die dat zogenaamd weergeeft. Daarom wil je niet ingaan op uitnodigingen van die smeerkezen.

Ik heb ook geen tijd om het radio-interview met Dina Siegel te bespreken. Dat is jammer, want ze komt met goeie dingen, maar toch heb ik natuurlijk weer wat te zeiken. Jullie moeten het zelf maar even luisteren. Het is niet te lang, en het geeft wel wat om over na te denken. Vooral als je het bekijkt tegen dit gedoe over een Haagse wijk die een seksclub weg wil pesten, of het gelul over de nucleaire top en wat dat voor invloed op de business heeft. Eigenlijk merkt alleen de high class daar wat van.

We gaan vandaag stemmen! En ik weet al wat het wordt, want de gemeente heeft veel te maken met hoe hoeren worden behandeld. Helaas is het niet zo dat je weet door de landelijke politiek wat de gemeentepolitiek gaat doen. Bijvoorbeeld is de VVD in Utrecht bezig om de prostitutie daar weer in orde te maken, maar die in Den Haag wil juist de ramenbuurt Doubletstraat kapotmaken. Die partijnamen zeggen dus ook niets.

Er zijn drie stukjes nieuws die ik wel even wil bespreken, en die komen alledrie via Bouche, die achter de schermen nog steeds keihard voor me werkt, ookal heeft ze het superdruk met haar eigen leven. Dat waardeer ik heel erg. Twee doe ik nu even, de derde krijgt zijn eigen stukje.

Geobjectiveerde bestanddelen
Het eerste stukje nieuws gaat over iets wat door veel hoerenlopers wordt weggewuifd. Je komt het idee tegen, onder andere op Hookers, dat als je maar gewoon oppast, dat je dan niets verweten kan worden. Dat ze eerst maar eens moeten zien te bewijzen dat jij nalatig bent geweest, of slechte voornemens had. Dat is dus niet zo, jongens. Dit gaat over hoeren, en dan zijn er andere regels.

De uitspraken kan je niet zomaar vinden. Wat ze wel en niet op het internet zetten aan vonnissen is maar geluk hebben. Veel van de mensenhandelzaken waar ik de afloop van wil weten komen nooit beschikbaar. Dat is jammer, want dan moet je het doen met beschrijvingen van journalisten, en die geven het erg simpel weer. En je weet niet hoe gekleurd dat uiteindelijk wordt, dus je kan ook niet zeker zijn. Jammer dat justitie nog steeds niet verplicht is om alle vonnissen online beschikbaar te maken.

Recent hebben we nog gezien hoe de geobjectiveerde elementen van de WRP nieuwe opzet in de practijk zullen worden toegepast. Hier was het met betrekking tot art. 248b Sr, en dat is in hoge mate vergelijkbaar. De Hoge Raad beroept zich bij het toepassen van objectivering in zaken waarbij ontoelaatbare druk blijkt te ontbreken op jongeren onder de 16, op de Leeftijd-arresten, waarin dit wordt toegestaan om "ten aanzien van misdrijven tegen de zeden een zo doeltreffend mogelijke strafrechtelijke bescherming" te bieden, en dan wel zo dat die "de strekking hebben deze jeugdige personen te beschermen tegen verleiding, die mede van hen zelf kan uitgaan". Dit wordt nu uitgestrekt naar prostitutie tussen 16 en 18 jaren oud.

Waar het op neerkomt, is dat als je een hoer van onder de achttien bezoekt, en als Ivo Opstelten binnenkort zijn zin krijgt, onder de éénentwintig, dat je dan strafbaar bent, of je nou wist of kòn weten dat ze te jong was, of níét. Er zijn zaken kortgeleden geweest waar mannen bij een meid waren geweest die ermee adverteerde èn zei dat ze achttien was, maar die zestien of zeventien bleek te zijn. De mannen waren zorgvuldig geweest, maar dat maakt niet uit. Ze kregen allemaal een maand cel. Het OM vond dat niet genoeg, en gaat in hoger beroep. Voor nog meer straf.

Het ergste wat ik hieraan vind, is dat als je zestien bent, je wèl gewoon mag neuken met wie je wil, en die mannen niet strafbaar waren geweest, als ze maar niet hadden betááld. Dat vind ik dus gekte. Het is niet eens de seks waar die preutse overheid de meiden tegen wil "beschermen," maar zelfs alleen betáálde seks! Je hebt een recht, maar dat recht wordt je afgepakt als je sekswerk gaat doen. Dat vind ik heel verkeerd.

Dominees en ervaringsdeskundigen: onderzoeksprotocol
Als tweede stukje nieuws heb ik dat de Hoge Raad heeft besloten dat de politie met hulp van buitenstaanders mag smokkelen in mensenhandelzaken. Hier maakt Bouche zich goed boos over. Die heeft het dan meteen over de bijl aan de wortel van de rechtsstaat, en die vindt dat dit ook buiten de hoererij belangrijk is, maar eerlijk gezegd denk ik niet dat de overheid dit soort dingen zou doen als het ging om echte mensen in plaats van hoeren.

Bouche wordt boos omdat ze vindt dat dit soort dingen erom gaan om ambtelijke incompetentie te compenseren door steeds verdergaande willekeur toe te staan voor het bereiken van een welgevallige conclusie. Het uitbreiden van de bevoegdheden van een immer loggere overheidsmoloch wordt telkenmale geëist op basis van de grote moeite die deze heeft om resultaten te boeken na opsnijderij over de hardere, maar vooral simplistische aanpak die men voorstaat.

Waar het om gaat, is dat er strenge regels bestaan over hoe justitie bewijs mag verzamelen. Ze mogen niets vervalsen, ze mogen niets dwingen, ze mogen niet de wet overtreden die jou beschermt tegen onbevoegde inmenging door overheidsorganen. Het coachen door zedenrechercheurs zit al flink op die grens, en wat mij betreft eroverheen, maar in deze zaak was de politie nog een stapje verdergegaan.

Het is voor de politie een groot probleem dat veel van de Afrikanen die aangiftes doen van mensenhandel met potsierlijke fantasieverhalen aankomen die ze ècht niet bij de rechter kunnen neerleggen. Ze zijn volgens de politie ook bijgelovig, en erg beïnvloedbaar door voodoo- en andere religieuze invloeden. Het is erg moeilijk om ze zover te krijgen om een verhaal ervan te maken wat de zedenrechercheur wil zonder ze echt onder druk te zetten.

Daarom waren ze met een nieuw "protocol" gekomen. Daarin werden de slachtoffers eerst door een dominee bewerkt, en daarna door een "ervaringsdeskundige" die normaal tolk is voor de politie. Die mensen zijn geen stukjes van justitie, dus voor hen gelden die regeltjes allemaal niet. Die konden veel verder gaan met voorzeggen en druk uitoefenen, zonderdat daar problemen van komen.

Volgens de rapporten was dat allemaal om "de wens om enerzijds de verklaringsbereidheid bij vermeende slachtoffers van mensenhandel te vergroten - door vertrouwen te winnen en uitleg te geven - en anderzijds de betrouwbaarheid van de eventueel afgelegde verklaringen te bevorderen." Dan bedoelen ze niet betrouwbaarheid zo, dat je meer de wáárheid krijgt, maar betrouwbaar als dat het makkelijker te vertrouwen klìnkt.

Je kan het natuurlijk ook gewoon zien als het verlengde van de loverboytechnieken die ik eerder al beschreef. Ze denken dat die meisjes manipuleerbaar zijn met voodoo, dus kom op, wij gooien er ook een religieuze op, kijken of die die meiden gehoorzaam kan maken. De voodoo tegengaan met religie kan je nogwel goedpraten, maar ze geven nergens aan wat de ervaringsdeskundige nou anders doet dan de meiden een bruikbaar verhaal voorkauwen.

Maar daar houdt het niet op, want er is nietzo netjes met het protocol omgegaan. De dominee heeft onterecht verkregen informatie tegen de regels in naar de politie doorgegeven, ondanks zijn ambtelijke geheimhoudingsplicht, de ervaringsdeskundige heeft vooral uitgebreid verteld aan de getuigen inplaatsvan een dialoog aan te gaan, en heeft ze hele verhalen uitgelegd over wat een geaccepteerd verhaal nou is en wat de wortel en de stok achter de B9, nu B8-3, is, de ervaringsdeskundige kreeg inhoud van tapgesprekken te horen die ze gebruikte om op de slachtoffers in te werken, en de opnames van de verhoren voldeden niet.

De advocaat die hiermee naar de rechter was gestapt, vindt het maar niets dat de getuigen zijn "gestuurd, gemanipuleerd en geïntimideerd" door dit protocol te gebruiken, maar de rechtbanken vinden niet dat hij dat zo moet zien, omdat "daarvan de suggestie uitgaat dat ervaringsdeskundige en dominee doelbewust bezig zouden zijn geweest om een justitie welgevallige en voor de verdachte belastende verklaring te verkrijgen van het betreffende vermeende slachtoffer." En dat vinden ze niet gegrond. Politie en justitie deden dat vast om hele andere redenen.

De ervaringsdeskundige en de dominee zijn niet ingezet in het kader van het opsporingsonderzoek maar slechts met het oog op het verbeteren van de begeleiding van potentiële slachtoffers van mensenhandel waarbij het kennelijke doel was belemmeringen ten aanzien van het kunnen verklaren over wat er werkelijk was gebeurd, weg te nemen. Daarbij heeft het openbaar ministerie evenwel uit het oog verloren dat een strakke regie bij uitstek geboden is indien 'gebruik' wordt gemaakt van burgerdeskundigen in de fase waarin reeds bewijs wordt vergaard tegen mogelijke verdachten.

De rechtbanken vinden allemaal dat er flinke fouten zitten in hoe zorgvuldig er met het protocol is omgegaan, en dat er nogal slordig is gewerkt, maar ze vinden ook allemaal dat dat eigenlijk nietzo erg is, en dat al die slordigheden wel gewoon moeten kunnen, en het bewijs wat daarmee is gemaakt dus ook gewoon moet meetellen om de verdachten in de gevangenis te zetten. Niet zo moeilijk doen. De politie bedoelt het als hulpje voor de slachtoffers, en het heeft niets te maken gehad met een beter bruikbare verklaring bijelkaarrommelen.

Als je dus een mensenhandelzaak hebt, kan je daar gewoon mensen van buiten bijhalen om de meiden voor te bewerken op manieren die je zelf niet mag als politie, daar hoef je nieteens erg mee op te passen, we doen wel een oogje dicht, want we vinden justitie en politie reuze integer, en die bedoelen het gewoon goed. En ze hebben het al zo moeilijk met mensenhandelzaken. Het is niet rot bedoeld, dus niet zeuren.

De slachtoffers waren zelf nooit over voodoo begonnen, dat kwam allemaal van de politie, ervaringsdeskundige en de dominee af, dus dat vond het hof een beetje gortig om te gebruiken. Voor de rest vinden de rechtbanken dat het allemaal geen schoonheidsprijs verdient, maar dat het wel gewoon moet kunnen, en allemaal nietzo schenden van de rechten van de verdachten is om zo te werk te gaan.

Er wordt wat gesust met "onderzoek" van het Expertisecentrum Mensenhandel Mensensmokkel, een politieorgaan wat netzogoed niets weet van waar ze over praten als de rest van de politie. Het EMM is een praatgroep van een aantal stukjes overheid die roddels doorgeven, vooral uit activistenclubs. Die zijn ook meteen de enige achtergrond om te slikken te maken dat die dominee en die ervaringsdeskundige nodig zijn.

De WRP
Er is een nieuwe ontwikkeling met de WRP. Opstelten heeft na maanden stilte een aantal stukjes uitgebracht. Daar zit de novelle bij, dus de verandering van het wetsvoorstel, wat door de Tweede Kamer heenmoet. Daar ga ik nog een mail aan de Kamerleden voor schrijven, ookal heb ik er geen vertrouwen in. Ik moet het toch geprobeerd hebben, wat nou als er wel genoeg kans was en ik deed het niet? Maar dat is iets voor een volgend stukje.

Ingezonden stukje: Chauffeur

Vandaag een ingezonden stukje. Het is geschreven door een escort-chauffeur die jarenlang heeft gereden voor een goeie vriendin van mij. Hij is gestopt toen zij ophield haar werk voor het buro, maar ze hebben nog wel afentoe contact. Escort-chauffeurs hebben een kleine rol in het wereldje, maar ik vind het goed om ook eens te laten zien dat dat ook mensen zijn.

Toen ik begon als chauffeur, werkte ik bij de politie. Dit was mijn belangrijkste werk. Dit was het werk waar ik voor gekozen had. Het chauffeur werk deed ik om geld bij te verdienen. Mijn kinderen zouden hoge opleidingen gaan doen, dat kost veel geld. Daar wilde ik een spaarpotje voor aanleggen. Ik koos voor het chauffeurwerk omdat ik het in de avond kon doen, en omdat ik van contact met de vrouwen had gehoord dat zij die nodig hadden. Ik vond mijzelf hier voor gekwalificeerd, vanwege mijn politie achtergrond. Ik heb nooit van mijn politie functie gebruik gemaakt voor dit chauffeurwerk. Ik heb nooit herkenningstekens meegebracht, mijzelf als politiebeambte of ambtenaar kenbaar gemaakt, en ik heb nooit het dienstwapen meegenomen. Het heeft ook geen zin om wapens mee te brengen. In zo'n situatie gebruik je die toch nooit. Ik had alleen een palenrammer in de koffer, zodat ik niet buiten huis kon worden gehouden als ze het meisje wilden gijzelen. Een palenrammer is duidelijker niet geschikt of bestemd voor gebruik als wapen. Voor de rest kan je beter helemaal geen wapens hebben, daar komt alleen maar gedonder van. Zelfs als een dader een wapen heeft, ga je niet in gevecht met hem, maar trek je terug om niet te escaleren, en roep je collega's op. Daarvoor had ik een autotelefoon. De porto liet ik ook mooi op buro. Ik had met het escortwerk op zicht eigenlijk niets te maken. Ik haalde het meisje thuis op, bracht haar naar het adresje, en belde haar terwijl ze binnen was. Dan wist de klant ook dat er op haar werd opgepast. Dan hoefde ze ook niet te bedenken wat voor smoes ze nodig had om te bellen, weet je wel. Ik paste op haar veiligheid. In de jaren 1980 was dat niet eens nodig, maar aan de jaren 1990 werd het klimaat wat harder. Mijn aanwezigheid vonden de meisjes toen erg fijn. Ook toen heb ik niet vaak in hoeven grijpen, en was het eigenlijk altijd wel genoeg dat ik aan de deurbel kwam. Geweld hoefde gelukkig nooit. Ik gaf de meisjes wel tips. Ik vertelde dat ze zich niet naar een andere plaats moesten laten brengen. Ik moest altijd in de buurt staan geparkeerd. Ik adviseerde te bellen als er iets niet jofel ging. Maar als hij haar de kans niet gaf, moest ze van mij iets zwaars pakken, en door de grootste ruit heen het huis uit gooien. Gillen en schreeuwen trekt de aandacht niet, daar bellen mensen de politie ook niet voor. Maar een gebroken ruit komt op tien lijnen de meldkamer in. Gelukkig is het nooit nodig geweest. Ik heb wel een meisje een keer uit een kledingkast ontzet. Haar klant was waus, en zij trok zich in de wandkast terug, met haar telefoon. Hij koelde wel af toen ik aan de deur stond. Maar zij kwam natuurlijk pas naar buiten toen ze mijn stem hoorde. Meestal is er niks. Je geeft een belletje, en dan moet je meestal een uurtje, soms meerdere uren, in de auto zitten. Ik had maar Zweedse puzzels mee. Je kan geen radio of TV laten spelen, want dan mis je misschien een geluid.

Mijn vrouw heeft een poos haar verdenkingen gehad. Die dacht dat het een reuze erotische toestand was, en ze bij wijze van aan mijn broek hingen. Die kent me gelukkig al jaren, en die kwam daar ook wel overheen. Maar het was ook echt nooit erotisch. Die vrouwen komen werken, en die stijl zie je aan ze. Ze zijn flirterige meisjes, maar met mij is er nooit spanning geweest. Dat zou heel ongemakkelijk zijn geworden. De meiden waardeerden het dat ik niet in hun broekje probeerde te komen. Veel chauffeurs doen het werk toch daarom. Vooral de studentjes, waar je niks aan hebt als er wat losgaat. Van het escortburo hoorde ik de meisjes in de gaten te houden dat ze niet langer bleven, zonder extra af te dragen, en ik moest kijken of ze getipt was. Ik hoorde te kijken of ze geen contactgegevens van de klant bijhield. Dat deed ik niet. Je kan het niet maken om haar door te lichten, en ik vond het ook geen doen. Ik dacht maar, als dat meisje zo goed heeft gewerkt dat ze een tip kreeg, mag ze die houden ook. Daar komen klanten voor terug. En als dat geen reden is, dan had ik het nog niet gedaan. Ik zat met die gieren van op kantoor niet uren in de auto. Ik wist wel aan wie ik trouw was, en dat was het meisje. Als je zoveel tijd samen doorbrengt, kan je op een manier close worden. Ik leerde mijn meisjes wel kennen. Vooral degene met wie ik bijna elke nacht werkte. Ze hebben een zwik te vertellen die vrouwtjes, en ze krijgen vanzelf die vertrouwensband. Ze wisten ook dat ik daar niet als spion van het buro zat, maar om hun te helpen. Uren hebben ze naast me gezeten, en met verkleden en make-up blijft er toch nog tijd over om je te vervelen.

Ik geef het je te doen. Die meiden moeten heel hard werken in de escort. Wat ze overhouden is geen vetpot. Het is zeker niet voor iedereen makkelijk. Ze werken voor hun kinderen, of voor hun toekomst, en toch mogen ze er niet trots op zijn. Die druk die Zondares in haar blog beschrijft heb ik uit tientallen strotjes gehoord. Het kan niet zo zijn dat wij dat die meisjes aandoen. Die meisjes worden kwetsbaar doordat we ze buiten de maatschappij plaatsen. Dat kan je niet maken. Ik ben gestopt toen de verdenkingen van mensenhandel zo makkelijk werden, dat ik gevaar begon te lopen. Ik heb ook een familie. Ik kan het mijn gezin niet aandoen om ze door een onderzoek mensenhandel te slepen. Daarom heb ik het maar opgegeven. Nu, kunnen de snelle jongens het gaan doen.

Ik vond het fijn werken. Je bent toch de steun voor iemand. Het paste heel goed naast mijn baan als politiebeambte. Ik kon in die auto voor dat meisje doen wat ik eigenlijk had willen doen tijdens mijn gewone baan. Voor mensen hun veiligheid instaan.

Antwoord op: Al is er maar één slachtoffer gered

Hoe vaak ik niet hoor: al is er maar één slachtoffer mee gered, dan is zo'n razzia al een groot succes! Of: De belangen van één slachtoffer zijn groter dan van de groep die het een leuk beroep vindt. Of: Dat er mensen zijn die het met plezier doen moet niet maatgevend zijn, maar juist de excessen. En nog wel meer manieren waarmee ze zeggen dat het niet uitmaakt voor hoeveel meiden dit hun brood is, we moeten de business alles kunnen maken voor de belangen van een enkeling.

Daar ben ik het niet mee eens. Ik vind bovendien dat het laat zien dat wie het zegt het liefst met een dooddoener zijn zin krijgt. Want als je even nadenkt zie je al meteen dat het aan alle kanten mis is. Het klinkt meevoelend, en emotioneel, en dus zijn mensen nietzosnel met tegenspreken, maar het is geen argument met inhoud.

Toen ik op de middelbare school zat, was er op een dag opeens geroezemoes. Een meisje uit een klas onder ons had een ongeluk gehad. Ze had een veewagen op de fiets voorbijgereden terwijl die een erf op ging draaien, en die had haar niet gezien. Ze was onder de wielen gekomen. De eerste geruchten waren dat ze dood was, daarna dat ze leefde maar in het ziekenhuis lag, en in de middag vertelde de rector dat ze was overleden.

Wij hadden toen met maatschappij een discussie over veiligheid. We waren allemaal erg geschrokken, en we vonden dat er wat moest gebeuren. Dit soort dingen moest niet kunnen. We hadden een discussie of grote trucks niet gewoon er niet moesten zijn. Maar dat werd snel een discussie of snelverkeer wel een mensenleven waard was. Als iedereen met het OV zou gaan, zou het een stuk veiliger zijn op straat. Dat scheelt honderden doden per jaar. Maar we doen het niet.

Niemand vindt zijn ritje belangrijker dan een mensenleven. Maar we weten dat ongelukken gebeuren. En we fietsen door rood, en we rijden te hard, we houden onvoldoende afstand, en we remmen niet voor elk onoverzichtelijk kruispunt. We weten dat dat het risico nog veel groter maakt. En dat is niet omdat we niet weten dat dat gevaarlijk is. Maar het is een afweging, en die verkeersdoden nemen we op de koop toe.

Zo doen we dat met heel veel. Roken staan we toe, ondanks al de ellende die ervan komt. We willen electriciteit in huis, ookal komen daar ook ongelukken van. Er zijn bouwmarkten, ondanks de ongelukken die bij klussen komen kijken. Allemaal dingen die we afwegen, en waar we zien dat leven in een wereld waar je de vrijheid van al die dingen hebt, beter is dan een wereld waar je een beetje minder kans hebt om erdoor om te worden gebracht.

Het is heel makkelijk om te zeggen dat er dingen moeten worden verboden als je er zelf niets aan hebt. Er zijn maar heel weinig mensen die het wegverkeer willen afschaffen, want daar doen we allemaal aan. Maar er zijn genoeg mensen die roken en alcohol het liefst zouden willen laten verbieden, want zij gebruiken dat niet. Netzoals vuurwerk, dat zijn ook niet de knallers. En reclame verbieden, dat zijn niet de mensen in een verkoopbaan.

Toch doen we het niet. Ik denk dat je weinig mensen zal vinden die reclame leuk vinden op de buis of in de bus, maar je hebt stickers om je bus leeg te houden, en je hoeft geen TV te kijken. We laten het niet verbieden, want we weten ookwel dat door reclame er dingen gesponsord worden, en we weten ookwel dat reclame heel belangrijk is voor bedrijven om te zorgen dat ze gevonden worden. Het verbieden zal dus nietzosnel gebeuren.

Maar bij de prostitutie is het weereens anders. Daar wordt serieus gepraat over afschaffen, en dan niet alleen door gekkies, maar door mensen in invloedrijke posities. De vrijheid om te mogen hoeren, dat kunnen ze niet bevatten als een vrijheid, dus ze zien ook niet dat ze mensen beperken door ons te verbieden. En als ze het al accepteren dat het bestaat, dan vinden ze het vies en pervers, dus houden ze er ook geen rekening mee.

Gelukkig is het nog niet zover met de publieke opinie. Dat gaat dan niet eens over dat je de meiden de vrijheid moet geven, maar vooral dat de mannen de ruimte moeten hebben. Nou ja, als het maar voor het goede doel is vind ik. Er zit ook een flinke groep bij die vinden dat het niet illegaal moet zijn omdat die meisjes anders strafbaar zijn voor iets waar ze toe gedwongen worden, en die vind ik nogal raar. Maar het is er wel, en het heeft ons nog tijd gegeven.

Als je het niet beschrijft met emotioneel geladen woorden, gaat het erom dat ze een bedrijfstak willen stoppen, waar mensen een goede boterham verdienen en geen zijstap kunnen maken naar een andere bedrijfstak waar ze zo goed zouden verdienen, en die afschaffing zou zijn omdat ze vermoeden dat er mensen in die bedrijfstak werken die daar niet thuishoren of zich niet staande kunnen houden. Of vaker, omdat ze dat wel zijn en kunnen, maar worden misbruikt door een derde.

Ze draaien het ook om. Ze zijn niet aan het aantonen dat de afweging erop uitkomt dat het niet de moeite waard is, maar ze doen alsof wij de afweging verkeerd maken uit onze motivatie. Het plaatje wat ze gebruiken om te pleiten voor afschaffen is dat wij zo gefocust zijn op onze seksuele, dus vieze, pleziertjes, of op ons materiële, dus vieze, geld, dat we over de lijken van de meisjes gaan die door de prostitutie in de problemen komen.

Daar is dus al mis mee wat ik eerder omschreef, namelijk dat die afweging niet zwartwit is, maar ook dat laatste stukje van die zin klopt niet. De meisjes die "door de prostitutie" in de problemen komen, hebben die problemen niet omdat er prostitutie ìs. Dat ik hoer, zorgt niet als bijprodukt dat er meisjes in de problemen komen. Terwijl ik wel andere mensen als bijprodukt gevaar laat lopen als ik te hard rij.

Het bestaan van de prostitutie, het hoeren zelf, de business, de meisjes, de klanten, die veroorzaken allemaal die ellende niet. Die zijn niet de wortel van wat ze op willen lossen. Zogenaamd dan, want meestal gaat het eigenlijk om iets anders, maar daar heb ik al eerder over geschreven. Het zou juist gaan om dwang en andere vormen van misbruik. "De prostitutie" draagt daar helemaal niets aan bij.

Als de prostitutie er niet was, waren er wel meer manieren voor dwingende criminelen om aan hun geld te komen. Bolletjesslikken, verplicht een wietkwekerij op je zolder, je laten bedelen, leningen op je naam, je als katvanger laten werken, ze zouden niet op de bank gaan zitten zonder de prostitutie. Je roeit er dus de criminelen en hun criminaliteit niet mee uit. Je vermindert het zelfs niet eens.

En je haalt wel de functies van hoererij ermee weg. We zullen weinig levens redden met ons werk, maar we geven een groot deel van de Nederlandse mannen wel een verzetje waar ze graag genoeg geld voor neerleggen om ons goed te laten verdienen. Ze zouden dat niet doen als het niet belangrijker voor ze was dan die poen. Daar kan je al aan zien dat we een nut hebben. Ookal klink ik nu wel heel kapitalistisch voor een ouwe kraakster!

Wat vanuit mijn idee natuurlijk ook heel belangrijk is, is dat het voor sommige vrouwen gewoon het beste werk is. Sekswerk is werk, en netzoals alle soorten werk kan het jouw ding zijn. Ik haal uit sekswerk een tevredenheid en een trots die ik niet in andere soorten werk had. Ik ben een overtuigde hoer, en voor mij is dit werk ideaal. Als het er niet zou zijn zou ik het enorm missen, zelfs als mijn inkomen hetzelfde bleef. Ik zou niet willen dat ze het me afpakken.

Dezelfde gedachtes en argumenten worden niet alleen gebruikt om het afschaffen van de prostitutie aan te moedigen. Veel vaker pleiten ze juist voor de harde aanpak, het opjagen, de razzia's, en de heksenjacht. Die moeten we maar verdragen, want als er ook maar één meisje wordt gered, dan is dat het beetje ongemak wel waard toch? Dat is precies dezelfde redenering. Maar daar zitten nog extra addertjes onder het gras.

Als mensen de hele prostitutie maar willen afschaffen, moeten ze toegeven dat ze ons daarmee brodeloos maken, en dat ze iedereen die er gebruik van maakt of in werkt duperen. Maar mensen die schendingen van onze burgerrechten goedpraten, doen meestal ook weer alsof dat niets voorstelt, zodat ze een makkelijkere keus hebben. Maar daar gaan ze heel erg mis. Want het is nietzo simpel weg te schuiven wat er echt onder zit.

De praktijk waar we mee te maken krijgen is pooierplicht, omdat je als zelfstandige wordt opgejaagd en weggepest door de overheid. De belasting legt je tonnen tegelijk aan naheffingen op over geld dat je nooit hebt verdiend, de gemeentes draaien tot je vergunningplichtig bent, woningbouw zet je je huis uit, enzovoort. Dat heb ik aleens beschreven. We worden niet als normale burgers gecontroleerd, het is veel meer ellende.

Het andere is dat het hele toneeltje echte gedwongen meiden niets helpt. Voorzover ze er zijn, want ze zijn zèldzaam, vind je ze niet door ze te intimideren, door bij ze in te breken, door hun privacy te schenden met nummers en registraties, door ze een intake te laten doen bij hun eigen exploitant, of bij een ambtenaar. De echte dwanggevallen waar ik van heb gehoord zouden daar niets mee opgeschoten zijn.

En het is nog veel erger. Als je klanten van gedwongen hoeren strafbaar maakt, denk je dan dat klanten nog naar de politie stappen als ze iets zien? Als je verhuurders verantwoordelijk maakt als er wat mis is met de meiden die ze met hun intake-gesprek "gescreend" hebben, denk je dat die dan nog de politie tippen? Dat zijn geen rare gedachtes. De razzia op het Baekelandplein was immers ook omdat een verhuurder zo dom was om de politie te tippen. Dat heeft hem opgeleverd dat de kit zijn tent kort en klein heeft geslagen.

Iedere actie die ze eropleggen om ons verder te koeioneren praten ze goed met dat het belang van die ene meid opweegt tegen de ellende die ze aan de rest doen, maar als het mógelijk is om te zien hoeveel meiden gered zijn, is dat telkens nùl meisjes. Hoeveel ellende mag daar dan tegenopwegen? De acties veroorzaken problemen, en leveren niets op, en halen bovendien zoveel "capaciteit" weg dat als je aankomt met een ècht probleem, ze nooit tijd voor je hebben. Al die politie-toestanden zijn alleen ellende.

Sowieso is het allemaal hol gepraat. Je hoeft niet de hele business te ringeloren om de excessen aan te pakken. Kijk maar weer buiten de prostitutie. Als er overvallen op winkels zijn geweest, ga je dan overwegen om alle winkels op te doeken? Moeten winkeliers dan elke paar maanden door een minkukel van de gemeente in hun lunch worden geprikt met hun vieze vingers? Komen er dan scherpere regels voor het terugdringen van het aantal winkels? Komen er dan razzia's waar alle winkeliers worden opgepakt en verhoord?

Mijn statistiekmannetje noemt het een Vals Dilemma. Het is niet een keus tussen het laten gaan van de misstand of het aanpakken van de misstand, maar de meiden koeioneren. Je kan ook je richten op de excessen, en die oplossen zoals elke misdaad, zonderdat de hele business op de schop moet. Ze doen wel graag alsof prostitutie en misstanden zijn verweven, maar dat is nergens mee onderbouwd.

Nee, het is het niet waard als er maar een handjevol misstanden zijn. Het is maar de vraag of het wel het waard zou zijn als er veel zouden zijn, en dat is niet aan de hand.

Echte dwanggevallen

In al die jaren dat ik werk in de hoererij ben ik nooit echte dwang tegengekomen. Ik heb veel contact gehad met meiden, ik zat in de roddelkransjes, dus ik hoorde vanalles, maar als puntje bij paaltje kwam, was er nooit echt wat aan de hand. Sinds ik op Internet actief ben, heb ik steeds meer contact gekregen met mensen die me wat te vertellen hadden. En zo ben ik ook in contact gekomen met mensen die me wèl in contact konden brengen met mensen die ècht gedwongen waren.

Op mijn blogje vecht ik tegen de beeldvorming over prostitutie. Ik probeer heel hard om duidelijk te maken dat de prostitutie voor het àllergrootste stuk gewoon normaal werk is, en helemaal niet crimineel, criminogeen of slachtoffer van criminaliteit is. Ik ben vooral bezig met de indianenverhalen te ontzenuwen die telkens weer de kop opsteken, en waar de media nooit een kritische noot over laat horen. Als de journalisten hun werk eens deden had ik niets meer te doen.

Daarom heb ik op mijn blog vooral veel uit te leggen over mijn ervaringen en de dagelijkse dingen in het grote, gewone deel van de prostitutie. Daarmee laat ik een beeld zien dat voor bijna elke hoer wel klopt. Ik ga in op hoe het nou allemaal werkt, en ik laat zien dat de ideeën van de media, politiek en publieke opinie over dwang niet kloppen, en ook gewoon niet kùnnen.

Maar als ik wil laten zien hoe het echt is, dan moet ik alles laten zien. Jullie hebben er niets aan als ik netzo eenzijdig ben als de verbiedertjes. Dus ik moet als ik eerlijk wil zijn ook de dingen laten zien die ik tegenkom, maar die niet vóór mijn zaak pleiten. Als ik ze bekijk, zie ik er ook niets in wat mij tegenspreekt. Maar ik weet wel dat andere mensen daar anders naar kijken.

Ik denk ook dat dit stukje wat meer kan laten zien over hoe gedwongen prostitutie wèl voorkomt, ook al is het zeldzaam dàt het voorkomt. Ik weet niet of het de goede zaak schade toe gaat brengen, maar als ik mezelf eerlijk wil kunnen aankijken moet ik ook hierover vertellen. Zo is het nou eenmaal. Kort en zonder poespas. Het is geen porno.

De eerste vrouw waar ik van hoorde was via N. Zij kende haar ook niet persoonlijk, maar via haar smokkelaar wist ze er wel van. Ze heeft contact voor me gemaakt. Deze vrouw was ook Oekraïense, en zij was een ingenieur. Ze kon geen vast werk houden, en ze had een advertentie geplaatst om met een man uit het Westen te trouwen. Dit was in de jaren negentig, toen dat nog heel nieuw was, en ze nog niet veel van het Westen wisten in de Oekraïne.

Ze had het geregeld via een primitieve smokkelaar, die haar wel naar haar nieuwe echtgenoot kon brengen. Ze was blut, in westerse valuta, dus ze zou bij de echtgenoot logeren. Ze hoopte dat de kennismaking goed zou gaan. Ze wou trouwen voor een beter leven, en daarvoor wou ze zich best schikken. Ze had alleen niet genoeg kennis om het handig aan te pakken, en het liep meteen al verkeerd. Toen ze van de bus werd gehaald, was dat door een andere man dan de foto.

Op de foto was het een blonde jongeman geweest. Ze werd opgehaald door een Turk. Hij zei dat hij haar naar haar nieuwe man zou brengen, maar hij bracht haar naar een Lokanta, en vertelde haar dat ze in een achterkamer maar moest wachten. In die raamloze kamer werd ze vervolgens maandenlang opgesloten. Een kleine groep mannen maakte seksueel gebruik van haar. De baas van de tent bedreigde haar met wapens, en zijn vrienden waren ook erg vijandig en gewelddadig.

Een paar keer per week kreeg ze water om zich te wassen, om de boodschap te doen had ze een emmer. Ze kon het niet aan, en was suïcidaal. Ze rebelleerde afentoe, maar dan sloegen ze haar inelkaar. Soms probeerde ze om extra mee te werken, om ze blij te maken, maar dat hielp ook niet. Het enige was dat ze niet wegkon, en het moest ondergaan. Als ze zichzelf had kunnen doden, had ze dat gedaan.

Pas na maanden kon ze ontsnappen. Toen de baas de lokanta al had gesloten, kwam hij nog even haar verkrachten. Hij had de deur van de achterkamer niet op de knip gedaan, en toen hij zijn broek uit aan het doen was, is zij naar de deur gerend, en heeft hem in zijn eigen achterkamer opgesloten. Daarna is ze gevlucht de stad in, tot ze bij een station kwam en de eerste trein heeft genomen die aan kwam rijden. Ze heeft in een andere stad een kerk gezocht voor hulp, maar dat viel tegen. Tenslotte kreeg ze een lift naar de daklozenopvang.

De eerste mensen waarmee ze contact opnam waren haar ouders, en die vertelden haar dat ze naar de politie moest gaan. Dat ging op dezelfde tragische manier als dat ik maar al te goed ken, die gaan vragen stellen, aan je verhaal prutsen, proberen wat van je gedaan te krijgen, en doen daarna helemaal niets voor je. Het was natuurlijk bij haar ook geen doen. Ze wist niet waar ze was vastgehouden, en de naam van de man die ze zou ontmoeten was natuurlijk nep.

Ze is teruggegaan naar de Oekraïne, en daar is ze bij haar ouders gaan wonen. Ze heeft het heel moeilijk gehad met haar ervaring. Dat begrijp ik best. Ze is wel terechtgekomen, gelukkig. Ze is een beetje een legende bij de meiden daar die naar het Westen willen. De moraal van haar geschiedenis is dat je grote risico's loopt als je geen goeie smokkelaar hebt. Die spinnen garen bij dit soort verhalen. En eigenlijk bij alle misbruikverhalen.

Deze vrouw is misbruikt, en het heeft diepe sporen op haar achtergelaten. Ze droomt nog elke nacht dat ze weer wakker wordt in dat koffiehuis. Ze kan alleen seks hebben met haar man terwijl ze hem in zijn ogen kijkt. Ze vertrouwt westerlingen niet meer. Maar ze leeft haar eigen leven, ze heeft geen behoefte aan een slachtoffercircus, ze schrijft geen zieligporno over haar belevenis, en ze hoeft niet gehersenspoeld te worden. Want dit is echt.

Deze vrouw kwam in deze nachtmerrie terecht, en greep de eerste kans aan om weg te komen. Dat is wat je verwacht. Het is niet het loverboyverhaal. Je kan zelfs zeggen dat het niet "de prostitutie" is omdat dit geen openbare tent was waar je met gewone klanten te doen krijgt. Dit was een kringetje verkrachters, we weten niet eens of er wel iemand werd betaald. Maar ik tel het toch mee, want dit is wel de enige van de roddelverhalen van de hoeren waar een echt iemand achter bleek te zitten.

Het tweede meisje moest aan de bak omdat haar alcoholistische vader schulden had gemaakt in de wietwereld. Haar ma hielp niet. Die had het juist bedacht. Haar moeder had haar uitgelegd dat ze het zelf zou doen, maar dat ze te oud was, en dat de dochter dus maar aan de bak moest. Dochter was meerderjarig. Zij heeft het een tijdje gedaan, maar ze zag dat als ze niets veranderde, ze de rest van haar leven voor haar ouders achter het raam zou zitten.

Na een poosje werken, en zien dat haar ouders niets deden om de toestand te veranderen, was ze het snel zat. Het was geen werk voor haar, ookal kon ze het wel. Maar toen ze wou stoppen gingen haar ouders druk op haar zetten. Ze ging dus maar door. Er kwam ruzie, en ze wist zich geen raad meer. Ze heeft de politie erbijgehaald, maar die waren alleen maar geïnteresseerd in het gezin bijelkaarhouden. Als ze had gezegd dat een vreemde druk op haar zette, was het heel anders geweest. De politie deed niets.

Ze is opgestapt na een tijd. Maar losmaken van je ouders, als die zo hun best doen om je vast te houden, is moeilijk. Hoe langer het geleden is, hoe meer ze ziet dat ze gewoon gebruikt is. Wat ze zou willen is dat ze iets heeft om het gat in haar CV mee te vullen, en een schadevergoeding. Maar daar is geen ruimte voor. Als het hele mensenhandelcircus niet kan draaien, willen ze je niet.

Deze vrouw heeft me verteld over het uitstapprogramma waar ze even aan meedeed. En hoe dat meer was om de stap terug onacceptabel te maken, dan om haar vooruit te helpen. Zij heeft een kater van het mensenhandelcircus. Onder andere omdat haar hulpvraag haar heeft opgebroken toen ze een baan bij de overheid wou nemen. Die informatie was gaan zwerven. De hersenspoelerij door de hersenspoelertjes heeft ze evengoed bij het vuil gezet als de druk van haar ouders. Want het komt op hetzelfde neer, mensen die je willen dwingen hun moraal te gebruiken.

Als uitzwaaier heb ik nog de enige die ik toevallig tegenkwam. De vorige twee waren viavia opgezocht. Deze is ook meteen weer minder duidelijk. Ik had een tolk nodig, want ze spreekt de taal te weinig. Eigenlijk elke taal. Ze komt uit Roemenië, en ze is Roma. Het verhaal dat de meeste Roemeensen in de hoererij Roma zijn blijkt ook helemaal niet te kloppen. Er zijn welweer veel Roemeense smokkelaars en pooiers Roma.

Het verhaal wat ze me wou vertellen begon als hetzelfde verhaal wat je altijd hoort in de krant, en ziet op de TV. Ik ben een Roma-vrouw, ik kan niet anders, wij zijn zwak en makkelijk te manipuleren. Zonder mijn tolk zou ik daar ook niet langsgekomen zijn. Zij is ook hoer, en ze spreekt de taal. En het verhaal wat eronder bleek te zitten, daar was ze best openhartig over toen we eenmaal doorvroegen.

Ze was opgegroeid als Roma-meisje, en had best een goeie status. Ze was een babbeltruc-dief, en dat is in haar cultuur veel respect waard. Ze was daar zo goed in, dat ze een hoge bruidsschat op zou leveren. Roma trouwen jong, in de pers hoor je van veertien en twaalf jaar, maar volgens haar is negentien of twintig normaler. Maar voordat zij ging trouwen had ze haar maagdelijkheid al verloren. En dat is iets heel ergs in haar cultuur.

De keus die ze kreeg was om verstoten te worden, of als hoer voor de familie te gaan werken. Dat was dus wat ze was gaan doen. Het was niet helemaal uitzichtloos, want als ze goed geboerd had, zou ze nadat ze te oud was geworden wel weer worden getrouwd door de man die nu op haar paste. Die was een neef van haar. Maar hij had dat niet als verplichting, dus ze moest wel laten merken dat ze een goeie vrouw zou zijn. Daar hoorde afgeven op het hoeren ook bij.

Verstoten worden leek me zo kwaad nog niet, in haar positie, want ze zou best gewoon de gewone cultuur in kunnen stappen. In haar eigen land zou ze om haar afkomst wel worden gediscrimineerd, maar in het westen hebben we die zigeunerhaat niet. Nog niet tenminste. Ze kwam daar eerst tegenin met het verhaal dat ze gedwongen werd om het zo te doen, maar toen we daar genoeg vraagtekens bij zetten, kwam ze met het echte verhaal.

Zij bekijkt alles vanuit de Romani-cultuur. Voor haar was het belangrijkste van het leven de familie en het Roma-volk. Roma zijn, en doen wat daarin hoort, waren voor haar de belangrijkste dingen die je kon hebben. Ze was liever een verguisde Romani-hoer dan een "gadzje," hoe mooi die ook getrouwd was en hoe goed haar baan ook zou zijn. De laagste Roma is voor haar vanuit haar cultuur nog meer superieur dan de hoogste mensen van de andere Europese volkeren.

Volgens haar had ze door haar maagdelijkheid te verliezen haar ouders heel veel geld gekost, en heel veel schande toegebracht. En die ging ze goedmaken door veel geld in de prostitutie te verdienen. Het verdiende nietzoveel als stelen toen ze een jong meisje was, maar de opbrengst voor dieven is veel lager als ze eenmaal meerderjarig zijn, omdat de politie dan aan kan gaan pakken. Nu bracht ze tenminste nog geld op. En geld is héél belangrijk in haar cultuur, volgens haar.

Onder hoeren liet ze ook varen dat ze een onwillig gevalletje was. Ze had niets met het werk, maar ze had er ook niets tegen. Ze was gewoon door en door een broodsnol. Ze deed soms aan binnenhaalprijsjes, waar alleen pmc voor te krijgen is. Voor neuken moest je al bijbetalen. Als het uitpezen nog had gekund, dan was ze daar helemaal voor gegaan. Geen liefde voor haar klantjes, en ze maakte zich er het liefst zo makkelijk mogelijk vanaf. Ik vind dat gewoon afzetten.

Ik was wel tevreden, maar mijn tolk bleef nog even doorvragen, want die vertrouwde het toch niet. Zij vond het maar raar, want zij wist ookwel van ontmaagde Roma-meiden die wèl gewoon getrouwd waren. Ze had gelijk, er zat in dat er ooknog een heel idee van boetedoening zit achter voor je familie hoeren, en dat je zonder flinke geldsommen te verdienen ook niet zo hoog kan trouwen als je wil. De keus was dus ingewikkelder dan wat ze eerst had opgebiecht.

Haar pooierrelatie, dat was namelijk waarvoor ik bij haar kwam, was bijna hetzelfde als een gewone zachte pooier, maar dan met een familieband inplaatsvan een liefdesband. Ookal was ze wel van plan om met hem te trouwen als hij kon worden overgehaald. Tegelijk zag zij hem wel als een pooier en een bullebak, die haar dwong en haar slecht behandelde. Dat was ook wel zo vond ik, maar dat riep ze zelf ook wel af.

Zij vond zichzelf gedwongen, maar vond ook tegelijk dat het de deftigste keus was om zo in die dwangsituatie te stappen. En om er niet uit te stappen. Zoals het nu zou worden genoemd, ze vond het geen "aanvaardbare keus." Ze flirtte ookwel met de Christelijke hulpverlening, en met de politie, en vond het heel mooi om zich te gedragen als een gevallen vrouw, maar natuurlijk wou ze haar neef, haar toekomstige man, er niet bijlappen.

Ookal was mijn tolk er heel ongeduldig over, ik heb nog interessant gepraat met die vrouw over het geloof. Ik wist niets van de Roma-cultuur en hun vorm van Christendom. Ze vertelde dat de Roma uit kinderen van Adam komen, die niet met Eva zijn verwekt, en waar de Zondeval anders op rust. Voor Roma geldt niet dat zij het brood moeten verdienen met het zweet huns aanschijns. Ze beschouwen zich als een volk waar de Here anders mee omgaat.

Dat is een religieus artikel voor ze. Netzoals dat ze van de Here de macht hebben gekregen om voor hun reizen te leven van bedelen. De Here zou de vrouwen van andere volkeren in de war maken, zodat ze de Roma veel geld en voedsel zouden geven. Die traditie wordt door ons Westerlingen helemaal niet begrepen, en wij zien bedelen en met babbeltrucs mensen geld afhandig maken gewoon als misdaad. En zo was er nogwel meer, maar dat past hier allemaal niet.

Achteraf heb ik met mijn tolk geruzied over of dit nou een gedwongen vrouw was. Ik vond van wel, want uitgestoten worden uit je volk is wel een heel zwaar gevolg van weigeren om het te doen. Maar zij vond dat je dan ook moet zeggen dat alle Nederlandse meiden gedwongen worden om het níét te doen, want die worden juist uitgestoten als ze het wèl doen. Daar had ze wel gelijk in vond ik.

Volgens mijn tolk was het geen gedwongen geval, want ze kon op elk moment mee gaan doen aan de "gewone" samenleving, of voor zichzelf beginnen, zolang ze maar niet meer zich aan de regeltjes van het Roma zijn onderwierp. Maar ik vind zulke zware culturele druk toch echt te gortig om niet van dwang te spreken. Aan de andere kant vind ik het wel belangrijk dat we het dan ook in die context bekijken, en niet het denkbeeld erbij denken en dat wel genoeg uitleg vinden.

Hier heb ik de enige drie voorbeelden van gedwongen prostitutie neergezet waar ik echt van weet. Ik heb echt hard gezocht, dit ìs het wel. En ze hebben wat gemeen. Om deze verhalen te begrijpen hoef je niet je gedachtes te stoppen. Je hoeft geen redenen te verzinnen waarom ze niet wegliepen. Je hoeft geen toververhaaltjes over toverpooiers te bedenken. Je hoeft geen afstand te nemen omdat zij nou eenmaal zwakke mensjes zijn. De pooiers hoeven niet gek en dom te zijn. Je kan het gewoon begrijpen zoals het ging.

Zouden deze mensen geholpen zijn geweest door al die maatregels waar de overheid mee komt? Zouden deze mensen geholpen zijn als de gewone prostitutie wordt weggewerkt? Heeft al die "bewustwording" van de laatste jaren over misstanden deze mensen geholpen? Hebben deze mensen er iets aan als we op het gekke af overdrijven over hoe erg de prostitutie is? Hebben deze mensen er echt wat aan als hun verhalen worden weggespoeld door de verwachtingen van de denkbeelden over prostitutie?