Dokument

Op maandagavond was er een documentaire op Nederland 2 over het loverboyteam van de Rotterdamse politie. Daar moet ik natuurlijk wel wat over schrijven. Het viel me mee, ik vond het veel genuanceerder dan wat je anders op televisie ziet. Er was natuurlijk genoeg mis hoor, maar mijn indruk was niet helemaal negatief. Ik vond het eigenlijk hartverwarmend om te zien, dat de politie dáár ook op àndere aspecten van de loverboys aktief is. Ze waren echt met de meisjes bezig. Maar ook daar, zulke naïeve manieren van denken over prostitutie. Als die jongens en meisjes mijn blog eens goed doorlezen gaat de pakkans flink omhoog denk ik.

Ik ga niet overal op in. Dat wordt weer veel te lang anders.

Het begint met een stukje uit een videoclip, die me eerst héél erg herinnerde aan een management training video die ik zag toen ik nog manager was. Er worden wat soundbites doorheen gespeeld. Dat zie je wel vaker nu bij documentaires, van die dingen die bedoeld zijn om je nieuwsgierig te maken. Ik irriteer me daaraan, maar dat kan ook wel zijn geweest omdat ik heel gespannen voor de TV zat.

De documentaire duurt meer dan drie kwartier, maar veel daarvan is opvulling die alleen maar sfeer maakt. Er is een achtergrondmuziekje op bepaalde stukken, dat is hoe je kan zien wat voor sfeer een filmmaker wil hebben. De echte goede documentaires hebben bijna geen muziek.

Ze leggen uit waarom het loverboyteam moeilijk werk doet. Ze werken vooral met het wetsartikel over mensenhandel. 273f is een lang artikel, en dat vinden ze lastig, want het artikel gaat over iets waarbij je met moeilijke keuzes zit om iets wel of niet mensenhandel te noemen. Het klinkt zo vanzelfsprekend, maar zo is het niet. Daar heb ik eerder al wel over geschreven.

De politie laat weer zien dat ze niets van prostitutie snappen. Ze vinden het onbegrijpelijk dat de meiden het prettiger vinden om door een loverboy uitgebuit te worden dan om opgesloten te worden door de politie en in de betutteling terecht te komen. De officier van justitie heeft het over schaamte, maar begrijpt de schaamte niet. Ze schamen zich niet vanwege de prostitutie, maar het is vernederend om te praten tegen mensen die het niet begrijpen, en neerkijken op wat je deed.

Dat is helaas al lang de praktijk, en al die goeie bedoelingen komen dan niet terecht. Dat is zonde. Het is echt superjammer dat ze zo in het taboe geloven. Zo zien ze nooit wat er nou echt misgaat, en natuurlijk krijgen ze dan nooit medewerking van de hoeren. We kunnen niet met de politie werken om van onze afpersers en uitbuiters af te komen, want de politie snapt het niet en pakt het verkeerd aan.

Er komen twee zaken aan bod, en we zien wat mensen die dingen komen melden, maar ze maken niet duidelijk of dat nou bij de andere zaken hoort.

Een politievrouw schiet in de lach als blijkt dat een meisje seks heeft gehad, maar niet aan zoenen doet. Dat meisje zit uit haar dikke duim te zuigen, maar het is natuurlijk heel dom om zo te lachen. Als het om een echt slachtoffer gaat, klapt ze dicht omdat ze dan ziet dat de politie haar niet begrijpt. Dan vertrouw je ze niet natuurlijk. De politie zou juist haar verder uit moeten vragen, want misschien zit achter dat slachtofferverhaaltje wel een ècht verhaal. Dat meisje komt met het verhaal dat ze weet dat opgelikt gaat worden, maar misschien is dat omdat ze bang is dat ze anders niet wordt geloofd. Zo'n meisje kan makkelijk denken dat als ze er niets bijverzint, ze niet serieus genoeg lijkt in vergelijking met wat ze in de media hoort.

Er is een segment dat één van de rechercheurs, de oudere met de bril, wel weer even laat zien dat het misgaat. Hij maakt een verschil tussen seksuele uitbuiting en andere soorten van uitbuiting, zoals huizen huren, drugssmokkel, katvangen voor hypotheken of dingen op rekening. Aan het eind doet de officier van justitie dat ook nog eens over, door het te hebben over laten misbruiken in plaats van over sekswerk. De nadruk komt weereens niet op de uitbuiting. Je kan in de documentaire zien dat ze dáárvoor juist kwamen, maar er wordt weer van gedwongen prostitutie de hoofdzaak gemáákt. Goed, misschien is dat wel gezeik van mij, en is het gewoon de sterkste manier om de zaak te doen, maar jullie begrijpen vast wel mijn frustratie.

Tussendoor wordt eventjes een zaak behandeld die ik veel interessanter vind. Dat is omdat ik dat soort dingen veel om me heen heb gezien. Het gaat om de zaak "Kelly". Een meid die sinds haar achttiende voor zichzelf in het vak zit, is door een vent ingepalmd, mishandeld en uitgebuit. Nu hij weg is, stapt ze naar de politie. Het is best een zelfstandige tante, en dat maakt het voor de agenten het moeilijk te geloven dat ze zich laat inpakken. Voer voor psychologen, zegt een agent. Tja, ik begrijp wel hoe dat ging met dat meisje en haar Liro. Dat is een zachte pooier geweest, en daar heb ik al een hele tijd een stukje over in de maak. Het komt nog wel, maar daar moet ik echt nog wel lang over doen.

De OvJ zegt zelf dat ze op moet passen dat je niet je eigen referentiekader gebruikt, als je met zulke zaken te maken krijgt. Dat klopt wel. Wat ik heel moeilijk vind aan de documentaire is dat ze hier de context weglaten. Is de domme keuze geweest om die vent in haar leven te laten, of om in de prostitutie te stappen? Daar schiet het weergeven van de documentaire echt tekort. De rechercheurs praten over haar zaak, en zijn vooral op zoek naar dwang om te hoeren, en zijn niet zo gericht op de uitbuiting. Dat is iets wat ik hoop, dat verkeerd op me overkwam.

Er wordt opgemerkt dat het wel lijkt of berichtjes van meisjes het wel laten lijken alsof ze heel gewone levens leiden. Laat dat zien dat die agenten niet begrijpen dat hoeren ook gewoon hele gewone levens kunnen leiden, als ze nog niet door de omgeving en de politie zijn ontdekt?

Het was heel leuk om te zien hoe blij en opgewonden die politieagenten zijn als ze een vent arresteren. Niet dat grimmige van de series, maar gewoon hun man grijpen. De muziek die ze eronder spelen, kan niet die blije sfeer veranderen.

We zien wat een netwerk inhoudt voor de politie. Dat zijn alle mensen die samenwerken, en niet de maffia-praktijken hoe het toch wordt afgebeeld in de media. Denk daar maar aan als je de volgende keer de krant leest.

Er wordt de beeldvorming in de media van de gelikte loverboy en het onschuldige meisje doorgeprikt door een rechercheur. Dat bestaat niet in de praktijk. Dat wisten we al natuurlijk, maar het is een sprong vooruit dat de politie dat ook eens laat zien. Ik ben superblij met die opmerking, eindelijk wat kritiek op de karikatuur die de media er meestal van maakt!

De officier van justitie komt veel meer met onwetendheid. Ze heeft het over vies en gebruikt zijn, misbruikt worden, je lichaam laten gebruiken, en je lichamelijke integriteit opgeven, terwijl dat niet de prostitutie is.

Deze keer heb ik niet echt een samenhangend verhaal ervan gemaakt, dit zijn gewoon wat losse opmerkingen. Dit is misschien niet het beste wat ik over een TV-programma heb geschreven, maar dat is ook omdat ik meestal een heel duidelijk tegengeluid wil laten horen. Deze keer zagen we genuanceerdere dingen, en er werd nietzoveel duidelijk uitgelegd. Dat zorgt ook dat je minder ermee kan. Ik vond het interessant, en ik heb er positieve dingen in gezien, maar nog steeds staat de politie en justitie een heel eind van de werkelijkheid af.

Als politie zullen ze vast wel heel goed weten wat ze doen, en ze zullen ook wel goed opsporing en arresteren kunnen doen, maar als ze niks snappen van de wereld waar ze hun opsporing in doen, dan moet dat toch heel frustrerend zijn. Ze zèggen het zelfs, dat ze het niet snappen. Ze laten telkens weer zien dat ze de simpelste dingen niet snappen. Allemaal omdat zelfs die agenten het taboe niet hebben laten vallen. Daar mag ik best teleurgesteld over zijn vind ik. Er zijn wel vorderingen te zien, misschien leren ze het nogweleens.