In de cloud

Ik ben weer nogal lang weggeweest, dat zullen mijn trouwe lezers wel gezien hebben. Dat was niet gepland, en dat was ook niet verwacht. Ik wil nogsteeds doorgaan, en ik vind het heel jammer dat ik jullie zo in spanning heb moeten laten. Het spijt me dat er mensen zijn die zich zorgen over me hebben gemaakt, ookal zijn die zorgen voor een deel misschienwel terecht. Maar in elk geval ben ik helemaal gezond en in orde. Er zijn alleen héle rare dingen gebeurd.

Als je terugkijkt naar november 2019, dan zie je dat ik problemen had met bij mijn blogje komen. Dat vond ik toen al heel lastig en raar. Er waren telkens rare drempels om de simpelste dingen te doen, en ookal lukte het meestal wel, ik kon niet zeker zijn dat de techniek deed wat ik wou. Ik vroeg me af hoe dat kwam, en of daar misschien iets sinisters achterzat. Intussen is dat wel duidelijk.

Begin januari zou ik weer beginnen met mijn blogje na de feestdagen bij mijn ouders. Ik had een paar stukjes klaarstaan op mijn laptop om te plaatsen, ze waren al langs mijn nakijkploeg gegaan, het enige wat ik hoefde te doen was in de dashboard van Blogspot gaan en mijn stukjes kopiëren en plakken. Maar dan moet je wel even inloggen in je Google account, anders kan je niets doen met je blog.

Inloggen lukte niet. Dat heb ik vaker meegemaakt, daar schreef ik dus in november al over. Meestal was dat gewoon een rijtje Captcha's invullen, wat vragen beantwoorden, en dan wordt er een herstelcode naar je telefoon gestuurd. Als je die invult, kan je gewoon bij je account. Soms krijg je de opdracht om uit te leggen waarom er over je geklaagd is, en dat is meestal niet zo'n probleem. Binnen een week is het dan wel weer opgelost.

Deze keer logde ik in, en moest ik Captcha's invullen. En toen kwam ik bij een scherm dat zei dat er verdachte dingen waren gebeurd bij mijn account, en dat ik accountherstel moest uitvoeren. Met een zucht klikte ik toen maar weer op accountherstel, maar er gebeurde iets wat ik nog nooit had meegemaakt. Accountherstel vertelde me alleen dat er verdachte dingen waren gebeurd op mijn account, en dat ik daarom niet kon inloggen.

Als ik niet kan inloggen, dan kan ik niet normaal met mijn blogje werken. Als ik niet kan inloggen, is normaal plaatsen van stukjes dus ook niet mogelijk. Ik probeerde te kijken of de hulpgroepen en de uitlegpagina's van Google konden helpen, maar die deden alsof mijn probleem niet bestond. En Google heeft geen helpdesk waar je medewerkers te chatten of te spreken krijgt, die het voor je op kunnen lossen. Je kan alleen met andere gebruikers overleggen.

Ik gebruik voor mijn blogje één Google-account, want dat moet, en voor mijn mailadres waar lezers naar kunnen schrijven een ander Gmail-adres. Dat mijn blogjes-account problemen had was vaker gebeurd, en dat was ook waarom ik dat tweede account was begonnen. Dat heeft een eigen telefoonnummer eraan verbonden, en het heeft niets temaken met de account van mijn blogje. Maar die zat op dezelfde manier op slot.

Daarom kon ik niet bij mijn blogje om wat te schrijven. En na een paar dagen was er nog steeds niets verbeterd, en ik dacht dat ik maareens in de reaktiepanelen moest schrijven, zodat mensen wisten wat er aan de hand was. Ik heb meerdere reakties geschreven, maar die verdwenen allemaal meteen in de spam. Dat is wel raar, en ik begon te vermoeden dat er meer aan de hand was.

Ik ging nog een keer reakties schrijven, maar nu met een browser instance die niets temaken had met mijn Google accounts. Door TOR zou Google dan dus niet moeten kunnen zien dat die reakties van mij afkomen. Ik dacht even dat ik ze te slim af was geweest, want de reakties die ik schreef gingen niet meteen in de spam. Maar na een paar uur waren ze toch weer verdwenen. Dit begon heel raar te worden.

Na een paar weken elke dag proberen, kreeg ik opeens de kans om verder te komen. Ik had niet meer dat doodlopende scherm waar Google me vertelt dat ik niet in kan loggen omdat er iets verdachts is, maar ik kreeg nu een scherm dat ik een nieuw telefoonnummer moest ingeven. Ik probeerde het met het telefoonnummer dat ik had gebruikt als beveiligingsnummer van de account, maar de pagina wou een nieuwe hebben.

Ik gebruikte een telefoonnummer van een andere prepaid die ik had liggen, die ik had gebruikt voor andere accounts. Ik vulde het in, en ik kreeg een melding dat ik een herstelcode toegestuurd zou krijgen. Ik keek als een idioot naar die telefoon, ik durfde bijna niet te ademen. En die SMS kwam niet. Maar de accounts waaraan die nieuwe telefoon gekoppeld was, gingen intussen wel óók allemaal op blokkeren. En op dezelfde onoplosbare manier.

Mijn nakijkploegje en ik hebben veel kontakt via de computer. Dat gaat niet via Gmail of Facebook, want we weten ook best dat wat je via die diensten doet niet echt privé is. We gebruiken een nogal freaky soortvan programma, dat niet gebruik maakt van de cloud, maar alle berichten meteen doorstuurt naar de computers van de anderen in de groep. Dat had hier danook niet van te lijden.

Toen ik klaagde over al dit gedoe, was mijn internetgoeroe nogal sceptisch. Hij geloofde me niet echt, en kwam vooral met de stappenplannen die ik ookal gezien had op de informatiepagina's van Google. Mijn collegaatjes wouden ookwel helpen, en er waren er twee die ooit eens op de spam op mijn blogje hadden gebabysit als ik op vakantie was. Dat waren KSP en Puttana. Die hebben na een paar weken ook geprobeerd om mijn blogje te bereiken.

Puttana liep tegen hetzelfde probleem aan als ik. Ze was ingelogd op haar Gmail, maar zo gauw ze in probeerde te loggen op blogspot, moest ze opeens haar gebruikersnaam en wachtwoord opnieuw invullen, kreeg ze Captcha's, en kwam ze nergens meer in. Niet in mijn blogje, niet in haar eigen Gmail, niet in haar Google-agenda, niet meer in haar Youtube-account, niet meer in haar Google Drive, maar daar hield het niet mee op.

Haar Facebook ging ook op blokkeren, en de wall werd afgeschermd. Haar hotmail was ook niet meer bereikbaar, en gaf meldingen over "abuse issues." Haar persoonlijke Twitter, waar ze al jaren niets meer mee deed, was ook geblokkeerd, al kwam ze daar pas weken later achter. Haar insta verdween, zelfs haar WhatsApp werd geblockt. Haar Tumblr verdween gewoon helemáál, alsof hij nooit bestaan had.

Puttana ging helemaal over de zeik, want die is best een social media fanaat. Opeens kon ze nergens meer bij, en zonder Facebook en Insta is ze helemaal reddeloos. Allerlei accounts op kleine forumpjes waren nog wel normaal, en dan niet alleen over haar handwerkhobby of haar soort huisdieren, maar ook accounts op Hookers of op Kinky liepen nog gewoon door. Het was echt alleen de grote bedrijven waar het allemaal tegelijk misging.

Ze heeft kontakt gezocht met de helpdesks van de bedrijven waarbij ze haar accounts had, en daar kwam ze nergens mee. Er was er één die beloofde wel te helpen, als ze maar een kopie van haar paspoort mailde. Dat heeft ze gedaan omdat ze geen andere mogelijkheid zag. Daar heeft ze daarna niets meer van gehoord, en ze voelt zich er nu natuurlijk heel onveilig over. Ik zou geen social media account dat waard vinden.

Met KSP ging het nog een beetje vreemder. Die is ook niet op haar achterhoofd gevallen, en die heeft danwel flink wat meer accounts dan ik, maar die neemt veel technische voorzorgen om te zorgen dat ze niet te tracken is. Zij kwam ook niet in Blogspot binnen, en verloor ook de Google account die ze daarvoor gebruikte. Die account had ze alleenmaar aangemaakt om aan mijn blogje te helpen, dus dat vond ze geen groot verlies, en een redelijk risico.

Ze werd heel lelijk verrast toen tòch er andere accounts opeens ook geblokkeerd werden. Haar Twitteraccount werd geblokkeerd en geshadowbanned, de Gmail-account die daarmee geassociëerd was werd geblokkeerd, en dat was raar omdat die geen verbinding moesten hebben met de account waarmee ze het risico nam. De enige overeenkomst die ze met mijn goeroe en mijn statistiekmannetje kon uitpuzzelen, was dat ze in dezelfde TOR-sessie in de ene na de andere account had ingelogd.

Andere Gmail-accounts waren ook geblokkeerd, zowel de account die ze op Twitter noemt als een manier om haar te bereiken, als een account die ze alleenmaar twee keer had genoemd in haar Direct Messages, persoonlijke berichten die niet openbaar zijn. Dat laatste vonden de nerds in mijn nakijkploeg heel opvallend, omdat het kennelijk technisch niet voor de hand ligt, en er expres door je gegevens heen gewroet moet worden op een manier waar niemand een onschuldige reden of achtergrond bij kan verzinnen.

De rest van haar accounts is gewoon normaal blijven werken, maar dat is waarschijnlijk gewoon omdat ze haar internetprivacy best netjes behandelt. Als ze niet uit kunnen vinden dat een account bij jou hoort, dan kunnen ze hem ook niet zomaar blokkeren. KSP is wantrouwig over dit soort dingen, en weet best veel van privacy, en als zelfs zij haar vingers brandt is er echt wel wat vreemds aan de hand.

Ze heeft wel ervaring met gebanned worden. Op Twitter stelde ze heel wat vuile dingen aan de kaak, en kon met wat scherpe vragen belangrijke spelers in het prostitutievertoog in hun hemd zetten. Dat leverde haar nogal wat klachten op, en ze is tig keer geblockt omdat er bobo's uit de overheid, journalistieke bedrijven of hele golven boze feministen over haar kwamen klagen. Maar altijd loste ze dat op met een korte verantwoording aan het Twitter personeel, en kon ze weer door.

Nu lukte dat niet. In de eerste plaats niet omdat je zonder je mailaccount waaraan je Twitter-account verbonden is niet kan bewijzen dat jij de Twitteraar bent die moet worden gedeblokkeerd, maar ook omdat Twitter veel vager was over wat er nou aan de hand was, en anders reageerde dan normaal. Op een manier die vooral lijkt op van het kastje naar de muur gestuurd worden.

Elke keer als we proberen om een nieuwe account te beginnen bij één van die diensten, moeten we heel voorzichtig zijn om geen enkele overeenkomst te hebben met de accounts die zijn geblokkeerd, want dan zijn we die nieuwe accounts ook meteen kwijt. En dat hoeft niet veel te zijn, hebben we gemerkt. Gewoon inloggen met dezelfde browser instance als waarmee je iets deelt met een oud account is al genoeg, of dezelfde volgerslijst aanleggen op je nieuwe Twitteraccount is al "verdacht" genoeg.

Maar waarom? En waarom nú? Ik ben nu met niets heel onthullends meer bezig. Ik heb niet pasgeleden een grote vijand gemaakt. Ik heb niets groots aangekondigd. Alles wat ik eerder onthuld had is al stilletjes vergeten en de koppelingen zijn langzaamaan allemaal dood. Ik heb geen samenwerkingen meer in de voorbereiding met media, dus waarom het nu opeens gebeurt is een raadsel. En vooral, wie?

Het lijkt alsof er al sinds maanden iemand aankloot om mijn blogje te verstoren, en nu maareens een echte professional aan het werk heeft gezet. Er is iets sinisters aan de hand, en niemand snapt er een bal van. We zijn al een hele tijd aan het puzzelen, en de mensen in mijn helpersploeg die het meeste van dit soort dingen weten, zijn het meest verbaasd. Geen scenario dat we kunnen verzinnen pàst echt. Iedere keer als we denken dat we begrijpen hoe dit nou gebeurd is, zien we weer een aantal puzzelstukjes die er totaal niet bij passen.

We hebben wel gedacht dat de Nederlandse overheid hierachter kan zitten. Die heeft steeds meer bevoegdheden naar zich toegetrokken, die ze wel vaker op manieren gebruiken waar de honden geen brood van lusten. Bovendien heb ik het daar vaker mee aan de stok gehad, hebben ze klachten tegen me ingedient, en gingen ze tot en met dreigementen toe. Maar dat klopt gewoon niet. Want waarom zouden die mijn blogje niet gewoon weg laten halen? Dat ik er niet bijkan is naar, maar als het blogje gewoon verwijderd werd, zou dat ze veel beter uitkomen. En het zou makkelijker voor ze te regelen zijn.

Precies dezelfde reden kan je gebruiken om uit te sluiten dat het een buitenlandse overheid zou zijn. Die hebben natuurlijk eigenlijk helemaal geen last van me, dus ook veel minder reden dan de Nederlandse overheid om me dwars te zitten. Ja, er zijn voelsprieten geweest vanuit Zweden over het "aanpakken" van sites die tegen het Zweedse model aktief zijn, maar dat is altijd en overal afgeketst.

Ik dacht zelf meteen aan de politie. De politie heeft wel vaker rare dingen gedaan met persoonlijke informatie op internet, ik heb wel vaker dreigende geluiden van ze gehoord, en ik schrijf dingen die ze niet leuk vinden. Ze vinden dat zo erg niet leuk dat ze hele websites uit de lucht hebben gehaald op hun eigen domeinen, alleenmaar omdat ik ernaar koppelde.

Maar de politie is veel botter dan dit. Ze houden mijn blogje al jaren trouw bij, ik kan in mijn analytics zien dat het gewoon wekelijks huiswerk is voor meerdere mensen vanaf politiedomeinen. Waarom zouden ze dan nu zo handelen? Waarom halen ze mijn blogje niet uit de lucht? En het is niet hun stijl, ze intimideren en dreigen liever, en dat doen ze de laatste jaren nou juist niet meer.

Heel veel van de mensen in mijn helpersploeg dachten toen aan hackers, vooral aan Russische hackers. Maar dat wordt meteen weggewuifd door de nerds, die uitleggen dat het voor hackers een hele rare manier is om te handelen, en dat die veel effektievere manieren hebben om me te pakken, terwijl wat er met me gebeurt nou juist heel lastig is voor hackers om te doen. Dus dat moeten we maar afschrijven.

Waar mijn nerds eerst in geloofden, was dat ik juist door me goed anoniem te houden het doelwit was geworden van een geavanceerd automatisch spam-bestrijdingssysteem. "Een AI hapt wel op dat gedrag," schreef mijn internetgoeroe. Een kunstmatige intelligentie die de grote internetbedrijven samen gebruiken ziet me als een bedreiging, en probeert me te ontmaskeren en van hun netwerken te isoleren.

Ze zagen daar veel bevestiging voor, bijvoorbeeld omdat dingen als banken, DigID, KvK, PayPal, advertentiesites, Marktplaats en DropBox niet op blokkeren gingen, en doorwerkten zoals altijd. Hun idee was dat als het vanuit de overheid kwam, die diensten ook netzo makkelijk op slot zouden gaan. Dat het beperkte tot de sociale netwerken, messaging en publicatiediensten was voor hen een duidelijk patroon dat dat bevestigde.

Daar hebben ze lang in geloofd, maar ook dat past niet bij wat er gebeurt. Sowieso zijn ze niet zo overtuigd dat de kunstmatige intelligenties die nu aktief zijn al zo geavanceerd zijn dat ze kùnnen wat hier gebeurt, maar het is ook raar dat de grote internetbedrijven samen zouden werken met zoiets concurrentiegevoeligs als een super-AI. En natuurlijk is het ook raar dat daarmee accounts worden geblokkeerd die al jaren bona fide zijn, en dan nogwel zonder mogelijkheid om de blokkeringen op te heffen.

Een ander idee wat we hebben uiteprobeerd is dat het misschien komt doordat Amerikaanse internetbedrijven straf boven het hoofd hangt als ze kunnen worden beschuldigd van mensenhandelaren niet genoeg tegenwerken. Dat zijn de wetten FOSTA en SESTA. Maar dat klinkt ook niet logisch, want alwéér klopt dat niet met mijn blogje wel laten bestáán, en bovendien gebeurt dit allemaal niet met websites die veel groter en veel gevaarlijker zijn dan mijn blogje.

Misschien kan het wel het werk zijn van een alleenwerkende zonderling bij zo'n internetbedrijf, dachten we nog. Die heeft dan niet de bevoegdheid om blogjes te wissen, maar werkt wel op een plek waar hij toegang kan blokkeren. Maar dat is ook raar, omdat het gaat om accounts bij heel verschillende bedrijven, die met elkaar concurreren en geen reden hebben om dit soort dingen aan elkaar over te laten.

Bovendien hebben we zitten puzzelen op welke plek zo iemand dan in zo'n bedrijf zou moeten zitten, hoe dat technisch moet werken, en we komen er gewoon niet uit. Er zijn wat dingen bedacht, maar om die te laten werken heb je het dan over samenzweringen die dan toch weer een beetje ongeloofwaardig worden. Er moet te veel toevallig gebeuren om het te kunnen geloven, het is te ingewikkeld.

Het minst onwaarschijnlijke dat we kunnen verzinnen is dat het van de reddingsindustrie afkomt. Die hebben veel achterdeurtjes naar de politiek en de overheid, en internetbedrijven willen niet in de pers komen met dat ze nee zeggen tegen de reddertjes. De reddingsindustrie vindt mijn blogje maar niets, en ik heb wel lucht gekregen van andere pogingen om me te ontmaskeren of dwars te zitten, al lukte daar meestal helemaal niets van. Ze zijn niet zo goed met techniek en internet als ze je soms willen laten geloven.

Maar dan komen we wéér bij het probleem dat het niet logisch is hóé ze het aanpakken. Via klagen zou je eerder verwachten dat ze mijn blogje gewoon laten verdwijnen, en niet dat ze alleen voorkomen dat ik méér ga schrijven. Bovendien zouden ze KSP op Twitter dan ook gewoon direkt al hebben laten shadowbannen, en niet pas als ze inlogt op mijn blogje. Er klopt gewoon teveel niet.

Als je een lange nacht wakkerligt, en gaat liggen puzzelen, dan kom je wel aan ingewikkelde theorieën over hoe het zou kunnen zijn. Dat lijkt om half drie 's nachts wel logisch, en dan denk je dat je het gevonden hebt. Maar als je het uitlegt aan je vrienden, dan hoor je hoe vergezocht het klinkt, en hoe dicht je komt bij de verhalen van een samenzweringsgekkie. Er is wat vreemds aan de hand, maar de uitleg moet niet vreemder zijn dan wat er gebeurt.

Ik begrijp dat het heel onbevredigend is dat ik jullie geen antwoord kan geven op wie nou wat precies gedaan heeft, maar dat kan ik dus nog niet. Reken maar dat ik blijf zoeken, maar we zijn er voorlopig nog niet uit. We hebben wel dobbertjes in het water om informatie te krijgen van plekken waar misschien deze onfrisse toestand vandaankomt, maar we weten eigenlijk nog heel weinig. Als ik het weet schrijf ik er wel over, als het dan nog lukt.

Als dit stukje plaatsen lukt, en als het tenminste niet meteen weer verdwijnt als spam ofzo, zoals mijn reakties, dan is het toch gelukt om te plaatsen. We zijn niet alleenmaar beziggeweest met zoeken wie het doet, en ook niet met het inloggen toch te ontblokkeren, maar mijn statistiekmannetje en mijn internetgoeroe hebben heel hard gewerkt en hebben een nogal vreemde manier gevonden om tòch stukjes te kunnen plaatsen. Ik kan nogsteeds een heleboel níét, maar plaatsen misschien wel. Als je dit leest, is het gelukt. Wie weet voor hoe lang.

Eigenlijk alleenmaar losse eindjes dus, dit stukje. Waarom schrijf ik dit stukje dan? Nou, in de eerste plaats om uit te leggen waarom ik zo verdween en niemand kon vertellen dat ze zich geen zorgen moesten maken. Sorry daarvoor. Maar ook om jullie uit te leggen dat je veel meer dan je denkt kwetsbaar bent voor de willekeur van de grote informatiebedrijven. Je hebt uiteindelijk geen rechten en geen mogelijkheden als ze besluiten met je te gaan kloten.

Ga maareens na hoeveel van de dingen die je online doet gaan via bedrijven die op elk moment kunnen gaan kloten met je diensten. Tegen het meeste kan je niets doen, en de dingen die je wel kan afdwingen moet je dan in de rechtzaal gaan halen, tegen een bedrijf met de duurste advokaten. Bij een rechter die internet niet snapt. En nog een fax gebruikt. Eigenlijk heb je dus niets. Vooral niet als je een hoer bent, want dan wordt het als normaal gezien om je weg te pesten. Kijk maar naar de banken. Die mogen ons ook altijd weigeren van de rechter.

Mensen die zich zorgen maken over hun privacy kijken vaak naar wat de politie en de inlichtingendiensten allemaal mogen, en dat is heel terecht. Die kunnen makkelijk met je gaan kloten als je een politiek probleem wordt voor de overheid. Er wordt ookwel geklaagd over bedrijven die smerige dingen doen met je gegevens, zoals Google en Facebook, maar er is maar weinig aandacht voor de manieren waarop die bedrijven je kunnen verkloten door je diensten op te schorten of te weigeren.

Of je jezelf nou een wizkid of een digibeet vindt, er gaat zoveel via internet en computers tegenwoordig dat je gewoon met heel veel in het leven doodloopt als er met je digitale identiteit wordt gekloot. Laat staan als je deel wil nemen aan het publieke debat, vooral als je voor je rechten moet vechten zoals wij. Je bent kwetsbaar voor de willekeur van de grote internetbedrijven, op manieren die je je nieteens voorstelt omdat bedrijven als Google en Facebook zo alledaags zijn dat ze voor jou lijken op neutrale natuurkrachten.

Ben je dan veilig als je met DuckDuckGo zoekt, met Protonmail mailt, en ergens je eigen website laat hosten inplaatsvan je Facebookpagina? Vergeet het maar. Dan heb je misschien wat dingen minder heftig gemaakt, maar Google doet bijvoorbeeld onder de motorkap van je computer soms nogsteeds veel waarmee ze je kunnen volgen en registreren, juist op systemen die toch een reputatie hebben om extra privacyveilig te zijn. Héél veel webpagina's die niets met Facebook temaken zouden moeten hebben, sturen informatie over jou naar Facebook.

En het helpt je niets als je gevònden wil worden, inplaatsvan alleenmaar te vìnden. Je schrijfsels worden door Facebook makkelijk achter het behang geplakt, en heel veel mensen kijken niet verder dan Facebook. Als de grote internetbedrijven willen, kunnen ze je website makkelijk als "verdacht" op een blacklist zetten, en dan wordt het er zoeentje waar je een waarschuwingsscherm bij krijgt, en die je browser niet opent.

De grote internetbedrijven hebben veel macht. En waar de politie zich nog aan regels over opsporing en aanname van onschuld moet houden, en in elk geval nog moet werken om zich daar omheen te wringen, zijn die regels er voor de grote internetbedrijven niet. Die kunnen doen wat ze willen, om elke reden die ze willen. Zolang de PR-schade niet te groot is, geven ze er geen zak om.

Ik dacht dat ik al goed bezigwas. KSP dacht dat ook. En ja, we zijn minder hard verkloot dan Puttana, maar nog steeds hebben we pijn geleden omdat we tòch te makkelijk dachten over onze privacy, over onze gegevens, en over de waarde die we hadden opgebouwd in de accounts op internet waar uiteindelijk de bedrijven meer macht over hebben dan wijzelf. Stel je maareens voor wat je allemaal kwijt zou zijn als alles opeens voor altijd op slot gaat. En sla je adressen enzo vooral lokaal op, want dat is iets waar we alledrie lelijk mee natgegaan zijn.

Mijn internetgoeroe stelde voor om dit stukje de titel "NO CARRIER" in hoofdletters te geven. Maar ik denk dat alleen mensen die dit stukje niet nodig hebben dat zouden begrijpen. Ik moet maareens een stukje over internet en privacy tikken, dan kan ik jullie tenminste het beetje doorgeven wat ik intussen heb geleerd.

null

Methode 4, eerste poging.

Gelukkig Nieuwjaar!

Mijn goede voornemens voor dit nieuwe jaar:

• Tien pond afvallen
• Mijn blogje bijhouden
• Minderen met koffie
• Minderen met alcohol
• Minder benzine verspillen
• Honderd procent vega gaan
• Vaker op mijn nichtje en neefje passen
• Aktievere squashclub zoeken
• Op tijd W mailen
• Beter mijn dagboek bijhouden

Gelukkig 2020 aan al mijn lezers!

Kerst

De kerstdagen staan weer voor de deur, en het is weer tijd om even alle gedoe en al het harde werk even te laten, en met mijn familie te zijn. Het was een moeilijk jaar voor mijn blogje, dat toch wel weer het kind van de rekening werd dit jaar, maar met het nieuwe jaar heb ik weer nieuwe energie, en pak ik het gewoon weer vrolijk op. Ik heb nog een bloknoot vol kladjes, en mijn hulpploeg staat nog steeds voor me klaar, dus ik denk dat ik het nieteens tegen zou kunnen houden!

Ik wens al mijn lezers een zalig Kerstfeest en een gelukkig nieuw jaar, en ik ga weer plaatsen op 6 januari.

Erin rollen

Door mijn blogje heb ik een heleboel kontakten opgedaan binnen mijn business. Er zijn nogalwat meiden die kontakt met me hebben gezocht omdat ze iets herkenden in mijn blog, maar ik heb ook zelf heel veel kontakt gezocht met mensen die wat wisten over iets waarover ik wou gaan schrijven. Heel veel van mijn stukjes gaan over mijn eigen ervaringen, maar bijna altijd wil ik bijvoorbeeld wel weten of ik daar nou als enige zo naar kijk.

Er zijn een paar dingen die bijna altijd wel aan bod komen als ik met een collegaatje kennismaak. Hoe ze werkt, dus in welke branche van de business, hoelang ze al werkt, en hoe ze is begonnen. Over de eerste twee dingen krijg je meestal heel snel een duidelijk beeld, maar ik heb gemerkt dat die derde vaak een beetje onzin is. Je krijgt namelijk heel vaak te horen dat ze "erin gerold" is.

Niemand rolt in sekswerk. Het is een grote stap om over het stigma heen te komen wat je vanaf kleins af aan al ingedramd hebt gekregen. Je wordt niet op een ochtend wakker en bent verbaasd dat je opeens bent gaan sekswerken. Je doet het niet impulsief, wat mannen ook mogen fantaseren, en je doet het niet per ongeluk omdat je eigenlijk iets anders probeerde te doen.

Het is vaak omdat ik een verhaal te horen krijg dat ze al tig keer aan andere mensen hebben verteld. Iedereen vraagt je namelijk hoe het zover heeft kunnen komen. Dat is zo'n beetje net zo algemeen als dat ze je vragen wat het gekste is wat je hebt meegemaakt. Dan heb je wéér uit te leggen dat er geen grote dramatische toestand is geweest die je in het sekswerk heeft gezet, en kan je ook de vraag die in de lucht hangt, of je een pooier hebt, afweren.

Dat ge-recycle-de antwoord komt omdat het past bij de manier waarop ernaar wordt gevraagd. Niet veel mensen vragen je waaròm je begonnen bent met hoeren. Meestal vragen ze je hoe je in de prostitutie bent beland. Of hoe je in de seksbranche verzeild bent geraakt. Of hoe je in het sekswerk terecht bent gekomen. De vraag heeft al een lading dat het iets passiefs moet zijn geweest. Het is je overkomen.

Hoe het echt gaat is dat je langzaam maar zeker meer gaat leren over jezelf, over seks en over wat sekswerk inhoudt. En als je dan merkt dat het al met al steeds meer van de boeman-verhalen verliest, kom je steeds dichterbij het zien voor wat het is, en wordt de stap steeds kleiner. En als die stap gekrompen is tot een stapje, dan stap je in. Dan is het geen moeite meer, en dat moment kan je dan laten lijken op "erin rollen."

Waar de term "erin rollen" ook veel voor wordt gebruikt, is om uit te leggen dat het hele proces van ontdekken hoe sekswerk eigenlijk wel wat voor jou is, niet vanaf het begin bedoeld was als een pad naar sekswerk. Een deel van de meiden wist al van jongs af aan dat ze sekswerk wel zagen zitten, en gingen doelgericht op ontdekkingstocht, maar een meerderheid van de meiden moest daar eerst heel veel voor uitvinden bij toeval.

Het verhaal wordt meestal versimpeld. Een vrouw had een vriendin die haar toevertrouwde dat ze geld verdiende met hoeren, en dus dacht ze eens mee te gaan naar het bordeel, en oeps, toen lag ze opeens onder een klant. Dat zijn dan allemaal dingen die echt gebeurd zijn, maar het verhaal klopt van geen kant. Die vriendin spreekt haar niet zomaar aan zonderdat ze interesse laat zien, meegaan naar iemands werkplek doe je ook niet zomaar, en een klant aannemen in een bordeel gaat ook niet als een jongen meenemen voor een potje bekken op een verjaardagsfeestje.

We zeggen het zo omdat we begrip willen. We willen laten zien dat het iets natuurlijks was, we willen zien dat het geen groot ding was, we willen laten zien dat we gewone vrouwen zijn en geen keiharde perverse Jezebellen die arrogant de goede zeden in de wind slaan. Als je het zo zegt krijg je een begrijpend knikje, of een zucht van verbazing op zijn hoogst, maar je krijgt geen ruzie.

Als je gaat uitleggen namelijk hoe je in je leven steeds meer ontdekte dat de seksuele moraal waar iedereen, en ook degene met wie je praat, mee opgevoed is, gewoon nergens op slaat, dan jaag je mensen tegen je in het harnas. Dat is raar en fout, maar het is wel zo. Mensen krijgen dan het gevoel dat je hen even raar vindt als zij jou vinden, en ze horen liever dat zij normaal zijn, en jij ook wel gek vindt hoe je terechtgekomen bent.

Zo mensen naar de mond praten is wel makkelijk. Het zorgt ervoor dat ze je meer accepteren, en je wordt een gewoon iemand die iets ongewoons doet voor ze. Als je duidelijk maakt dat je gewoon beter snapt hoe de hoererij werkt, en er meer verstand van hebt, ben je juist een vreemde vogel die "verkeerde" dingen normaal vindt. Dat zit heel vele mensen toch niet lekker, en die accepteren je dan niet.

Dus blijft geleuter over "erin rollen" nogwel even de norm als je uit gaat leggen waarom en hoe je in de business terecht bent gekomen. Zelfs als je het eigenlijk een zwaktebod vindt. Want na de tiende keer ben je het ook wel zat om wéér iemand op zijn tenen te zijn gaan staan. Maar eigenlijk is het niet goed, want we maken er geen begrip mee aan. We sussen alleen de vooroordelen waar we zoveel last van hebben.

Maarja, niet iedereen wil er een blog over volschrijven.