Antwoord op: Legaliseren veroorzaakt meer mensenhandel of Het beleid in Nederland is mislukt

Vandaag geef ik antwoord op alle mensen die zeggen, alsof het niet eens een uitleg nodigheeft, dat de legalisatie van prostitutie mensenhandel heeft veroorzaakt, of dat het Nederlandse model is mislukt, en onze aanpak van prostitutie heeft gefaald. Dan bedoelen ze niet de verpreutsing en de repressie die heeft gefaald, maar juist de decriminalisering en liberalisering die er nooit echt is geweest, maar waar de politiek zijn mond vol van heeft.

In Nederland doen de overheid en de media graag alsof prostitutie als een normaal beroep wordt behandeld. Dat is natuurlijk niet waar, maar daar heb ik al eerder over geschreven. We praten ook alsof er iemand echt heeft opgelet hoe dat nou uitgepakt heeft met het "legaliseren" van prostitutie in 2000, ookal is dat ook gewoon niet waar. Er bestaat geen degelijk onderzoek over hoe het gaat in de prostitutie, en dat is alleenmaar moeilijker geworden omdat niemand meer zal willen meewerken.

Vanuit onze kant is het ook lastig hoor. Je moet echt met véél andere meiden praten om een beetje een beeld te krijgen. Wij bekijken het meer vanuit de kant van de ervaring. Niet alleenmaar hoeveel verhalen je hoort van vriendinnen die wat meemaken, maar vooral doordat we ervaren wat de mogelijkheden en problemen zijn, en wat er op je afkomt. Daar kan je een hoop conclusies uit trekken, en gelukkig zijn er mensen die daar goeie informatie en zelfs stukjes over insturen.

Maar voor buitenstaanders denk ik dat het allemaal erg ingewikkeld is, want die zien door alle ideologische opmerkingen ook door de bomen het bos niet meer. De media zijn niet objectief, en laten het liefst sensatie zien, of die nou bestaat of niet. Ze hebben niet de ervaring om te zien wat er nou onzin is, en kunnen dus niet over de stroom foute informatie heenkijken. Als ze dat al willen.

Vooral mensen die ooknog een grote morele overtuiging over seks en prostitutie hebben, kunnen maar moeilijk eerlijk naar onze business kijken. Als emotie speelt, gaat het verstand de deur uit. Mensen kunnen maar erg moeilijk geloven dat er mensen zijn die anders kunnen denken dan zij, en die andere dingen belangrijk vinden, dus is het erg verleidelijk om maar een denkbeeld op iemand te plakken en te doen alsof dat het is. Ookal heeft dat dan niets meer met de waarheid temaken.

Er zijn weinig echte onderzoeken gedaan, en dat is allemaal op best kleine schaal geweest. Die onderzoekers hebben zich ook best op de vlakte gehouden, en hebben niet kritisch doorgevraagd over wat de antwoorden nou te betekenen hadden. Dat begrijp ik best, want het is dan meteen ook lastig om je onderzoek neutraal te houden. Maar daarom is het maar heel mager wat er aan kennis is verzameld.

Dat houdt de verbiedertjes niet tegen om erover te praten alsof ze precíés weten hoe het zich heeft ontwikkeld. Die doen alsof het een grote, groeiende maffia is geworden door het legaliseren, ookal kan dat niet als je naar de geldstromen kijkt. Die doen alsof we de kraan open hebben gezet voor mensenhandel, en dan doen ze ooknog alsof mensenhandel ook echt moderne slavernij ìs.

Wat er echt achter het woordje "mensenhandel" zit heb ik aleens besproken. En wat die legalisering echt inhield, daar heb ik ook al vaker over geschreven. De mensenhandel wordt voor veel dingen gebruikt die niet strafbaar zouden moeten zijn, en de legalisering was alleen een manier om van het gedogen af te komen, en de hoererij in te perken tot ghetto's die de overheid nog wel toe zou staan. We hebben in Utrecht gezien hoe dat gaat.

Er wordt ook graag gedaan alsof de legalisatie was bedoeld om mensenhandel tegen te gaan. Dat we daarvoor "de kans zouden krijgen." Dat is helemaal niet zo, en daar heb ik uitgebreid al over geschreven in mijn serie stukjes over het Nederlandse Model. In werkelijkheid was de legalisering alleen een manier om een vergunningsstelsel te mogen gaan gebruiken om ons in steeds kleinere ghetto's te kunnen proppen.

De echte gotspe is dat ze niet alleen al die verknipte en verdraaide verhalen gebruiken om dingen te beweren over hoe de legalisering bedoeld is, hoe hij is gedaan, hoe hij werkt, hoe het voor ons is, en dat ze zogenaamd zouden weten dat die zogenaamde doelen zogenaamd niet gehaald zijn, maar dat ze zover gaan dat ze zeggen dat de legalisering het òmgekeerde doet, en mensenhandel èrger maakt!

Zo wordt dan ook de conclusie getrokken dat het Nederlandse prostitutiebeleid mislukt is. Daar kan je nog wel wat bij denken, maar ik help je snel uit de droom, ze willen graag zeggen dat we hier in Nederland hebben geprobeerd om de prostitutie netjes en normaal te behandelen, en dat dàt niet heeft gewerkt, omdat daar veel meer mensenhandel van kwam. Dus, dat we dat maar niet meer moeten doen, en prostitutie als lekker abnormaal moeten behandelen.

Het klopt niet, en het is gewoon expres misleiding.

Als je gaat kijken waarom de verbiedertjes het zo nodig vinden om te overtuigen dat van het legaliseren van prostitutie mensenhandel erger is geworden, kom je vanzelf erachter dat het ze helemaal niet om mensenhandel gáát. Ze zijn met het bemoeien met de seksualiteit van anderen bezig, ze hebben daarom een hekel aan prostitutie, en ze maken dankbaar gebruik van de mensenhandelverhalen om die te kunnen verbieden.

Dan doen ze graag alsof mensenhandel iets te maken heeft met het legaliseren van de prostitutie. En daar gaat dus iets mis met de logica. Er wordt niet ervanuitgegaan dat er gewoon prostitutie is, en dan iets gevonden wat er misgaat. Ze doen namelijk juist graag alsof het legaliseren van prostitutie inhoudt dat je ook alles legaliseert waarvan zij vinden dat het met prostitutie te maken heeft. En dat slaat natuurlijk nergens op.

Met het legaliseren van prostitutie is er in Nederland maar héél weinig echt gelegaliseerd. Alleen het houden van een bordeel mocht nu wel, terwijl het eerder gedoogd werd. Daarvoor was het al legaal om hoer te zijn, en om een hoer te bezoeken. Maar dat is niet hoe de verbiedertjes het willen laten zien. Die doen alsof alle bescherming is weggenomen.

Geweld tegen hoeren is niet legaler geworden. Dwingen van hoeren is niet legaler geworden. Afpersen van hoeren is niet legaler geworden. Chantage van hoeren is niet legaler geworden. Verkrachting is niet legaler geworden. Moord is niet legaler geworden. Iemand dwingen om plastische chirurgie te ondergaan is niet legaler geworden. Alle dingen waarvan ze graag doen alsof die nu vrij zijn geworden zijn en blijven gewoon verboden.

In het buitenland, want in Nederland zijn we te mak, is er al langer een felle discussie hierover. Dat zorgt ervoor dat de verbiedertjes daar met minder wegkomen dan onze Myrthes, Fritsen en Renates. Daar ligt de nadruk dus niet op de dingen uit het vorige paragraafje, maar zeggen ze dat door legalisatie er meer klanten zijn, en dat die grotere markt zorgt voor meer hoeren, en omdat er altijd een stukje dwang bijzit, je meer gedwongen meiden hebt.

Daar zijn zelfs twee, of intussen misschien wel meer, grote "onderzoeken" naar geweest door economen. Die onderzoeken heeft mijn statistiekmannetje al aan het kruis gespijkerd. Ze bleken van de onlogische dingen te stikken, en nogal misleidend te zijn. Meestal zou ik daar een verwijzing naar neerzetten, maar dit is een antwoordstukje waar mensen al naar verwijzen, dus dan moet ik het hier maar even opnieuw plaatsen:

Over het eerste onderzoek schreef hij:

Het onderzoek wat je me stuurde is geschreven door economen, die weliswaar meer weten van wiskunde dan de gemiddelde Diederik Stapel, maar zich er nog steeds flink aan branden bij tijd en wijle. Vooral het doorwerken van aannames willen ze nog wel eens uit het oog verliezen.

Toch heb ik qua eerlijkheidsgehalte niet veel aan te merken op het onderzoek. Ze leggen duidelijk uit welke datasets ze gebruiken, al is het een beetje nevelig wat ze er precies mee doen en waarom dat wiskundig een goed idee is. Dat wil niet zeggen dat de resultaten van dit onderzoek daadwerkelijk uitwijzen wat er in de abstract wordt gesuggereerd. Het is namelijk bijna compleet waardeloos. Ik zal het uitleggen:

Het idee achter het paper is de ernst van mensenhandel uit te zetten tegen de wetgeving omtrent prostitutie, en dat te vergelijken met landen met andere wetgeving. Daarmee proberen ze te kijken of het mechanisme van scale, namelijk dat een grotere markt meer mensenhandel aantrekt, het wint van het tegengesteld mechanisme van substitution, namelijk dat in een legale omgeving de vrijwillige meiden de gedwongen wegconcurreren. Deze mechanismes zijn aannames over hoe de markt werkt voor mensenhandelaren, en de aanname is dat deze twee mechanismes de dominante mechanismes zijn boven wat men nog meer kan verzinnen.

Dit is met te veel optimisme aangepakt. Ze hebben overschat hoeveel betekenis er aan de resultaten van deze primitieve benadering van het complexe vraagstuk kan worden gehecht. Er is gewoon botte regressie op de dataset losgelaten, in de hoop een bruikbaar quasi-binair of quasi-lineair soort uitkomst te krijgen. De enige methode die is gebruikt om afhankelijkheid van andere variabelen dan de onderzochte vast te stellen, is gokken wat nog meer relevant zou kunnen zijn. Dat is wel netjes uitgevoerd, daar niet van, maar er is een hoop dat niet is uitgezocht. Catholicisme, corruptie, wetshandhaving, geografische regio, rijkdom, bevolkingsgrootte, migrantengehalte en democratie zijn meegemeten. Hoe veel die bijdragen ligt steevast lager in de t-waarden dan of de prostitutie gelegaliseerd is. Alleen het BBP per hoofd zit in de buurt qua bijdrage.

Om het geschapen beeld te controleren doen ze nog een case-study tussen Duitsland, Denemarken en Zweden. Die landen lijken veel op elkaar qua economie en cultuur, maar hebben verschillende regelingen wat betreft prostitutie. Helaas wordt niet meegenomen dat Duitsland netjes de Schengenverdragsregels uitvoert, terwijl de andere twee strikter repectievelijk veel strikter met hun grenzen omgaan. Helaas wordt het vershil in omgang met genotsmiddelen niet genoemd. Helaas wordt er geen onderscheid gemaakt tussen het dure Scandinavie en het goedkope leven in Duitsland. Helaas wordt de gehoorzaamheid en eerbied van de pers jegens de regering in elk van de landen buiten beschouwing gelaten. Helaas ook wordt het flinke cultuurverschil omtrent rolpatronen niet aangestipt. Maar het ergste is: er ontbreekt belangrijke vergelijkingsdata voor Zweden (de before-data in een vergelijking van de tijdsevolutie), dus pakken ze daar maar informatie uit Denemarken voor. Dat is niet alleen gewoon waardeloos, maar het is nota bene data van een ander land in dezelfde vergelijking! In een paper op basis van covarianties moet dat artefacten opleveren. Als je paper puur data-analyse is, kun je zulke willekeur niet flikken. Dan is in één slag zo'n case-studie waardeloos.

Een belangrijker kritiekpunt is de aanname dat de ernst van de mensenhandel accuraat wordt weergegeven in hun dataset. Ze hebben als dataset gekozen voor 'Trafficking in Persons: Global Patterns (United Nations Office on Drugs and Crime (UNODC), April 2006)'. Dit verslag geeft echter de ernst van de mensenhandel geenszins weer. Er staat expliciet uitgelegd dat het een telling is van het aantal incidenten dat in een beperkt aantal instituten over een bepaald land zijn gepubliceerd. Dat is hun enige bron, en daarmee moeten we vaststellen dat er voor dit rapport geen data over de daadwerkelijke omvang van de mensenhandel is gebruikt:

It is not the objective of the Trafficking Database to determine the severity of the human trafficking problem based upon the number of victims in a country, but to reflect the number of times that a country is mentioned by different source institutions. This remains, however, a limitation of the data.

Die keuze werkt door in het hele paper. Ze correleren en covarieren dus niet met de ernst van mensenhandel, maar met hoeveel herrie er wordt gemaakt over mensenhandel. Dat is nogal een verschil. Het is wel veel beter dan in hun vorige paper (dit ding is een beetje een herhaling van zetten) waarin de rating van de US State Department werd gebruikt om de ernst van mensenhandel aan te geven. Die hebben als beleidsstatement:

“that prostitution is inherently harmful and dehumanizing
and fuels trafficking in persons”

Er wordt in het paper ruiterlijk toegegeven dat als alle ~150 landen worden meegenomen in de analyse, de trafficking niet significant covarieert met de legaliteit. Daarom wordt gekozen om vooral de resultaten van een rijke subset landen te gebruiken als dataset, met wat post hoc argumenten waarom dit acceptabel is.

Als ik de abstract zou herschrijven, zou ik het volgende ervan maken:

This paper investigates the impact of legalized prostitution on human trafficking reporting. According to economic theory, there are two opposing effects of unknown magnitude. The scale effect of legalized prostitution leads to an expansion of the prostitution market, increasing human trafficking, while the substitution effect reduces demand for trafficked women as legal prostitutes are favored over trafficked ones. Our empirical analysis for a cross-section of up to 150 countries shows that a dummy legality variable covaries positively and to significant amount with the amount of reporting on human trafficking if the set of considered countries is sufficiently limited.

Dit paper is een frivole vingeroefening in het uitrekenen van covarianties, maar heeft verder weinig om het lijf. De uitkomst is, op basis van het begrip Garbage In, Garbage Out, waardeloos. De keuze van datasets is betreurenswaardig, maar het is niet gezegd dat met een ideale dataset de naieve benadering van het probleem wel nuttige resultaten zou hebben opgeleverd. En zelfs dan zou het niet duidelijk zijn dat die gegevens ook kloppen, dus heb je er nog weinig aan. In elk geval is de suggestie die door de buitenwacht wordt gewekt dat het hier om een baanbrekend onderzoek zou gaan onterecht.

Kort en goed: de waarde van dit onderzoek om trends of feiten waar te nemen in de mensenhandel is nagenoeg nul. De resultaten van het onderzoek zijn met veel grotere zekerheid en dekkingsgraad gesteld dan gerechtvaardigd is door de kreupele invoerdata en simplistische modellering, en erger nog: eigenlijk zijn de resultaten niet van toepassing op de onderzoeksvraag. Het abstract is opgeleukt ten opzichte van de resultaten van het onderzoek. De representatie op scienceguide.nl is heel flink opgeklopt ten opzichte van het abstract. En wat politici ervan maken is natuurlijk helemaal nonsens van de bovenste plank.

En over het tweede onderzoek schreef hij:

Jakobsson, Kotsadam, The law and economics of international sex slavery: prostitution laws and trafficking for sexual exploitation

Deze heeft me wat tijd en een paar telefoontjes gekost. Het is eigenlijk heel eenvoudig. Het is hetzelfde als het LSE-rapport, maar de Zweedse overheid was een beetje in verlegenheid om dat te gebruiken omdat het suggereert dat er ook positieve mechanismen verbonden kunnen zijn aan legale prostitutie. Het is herhaald door Jakobsson en Kotsadam, maar dan zonder meenemen van de positieve mogelijkheden, zonder de mitsen en maren, met totale gelijkstelling van prostitutie en mensenhandel, en met een extra stuk over feministische filosofie. Volgens een van de betrokkenen is de dataset en analyse verder volledig overgenomen zonder toevoegingen. Even grote garbage dus.

Kort gezegd, het is weer van A tot Z bagger.

Ik hoop dat je hier wat mee kunt, maar eerlijk gezegd denk ik dat de meeste mensen denken dat als er een onderzoek wordt genoemd, het Dus Wel Zal Kloppen. Alles wordt geloofd als ze het maar wetenschap noemen. Niemand kijkt ernaar joh.

Je ziet wel, die onderzoeken stellen niets voor. Maar ook het argument zelf gaat al meteen mis. Ten eerste omdat de klanten, die de markt maken, al legaal waren, en dus niet legaler zijn geworden met de opheffing van het bordeelverbod, dus die vlieger gaat helemaal niet op. Ten tweede omdat een grotere prostitutiemarkt helemaal niet bijdraagt aan meer gedwongen meiden. Denk je echt dat er meer mensen gaan dwingen als de markt groter is? Of dat pooiers bij een kleiner wordende markt ophouden met hun zaakjes?

Eigenlijk zou het niet nodig moeten zijn, maar ik leg het toch maar even uit. Pooiers kunnen "per man" maar weinig meiden hebben lopen. Ze hebben dus geen baat bij schaalvergroting. Bij een grotere markt zouden er alleen maar meer pooiers met meer meiden kunnen komen, àls die nu door een kleinere markt geen plek zouden hebben. En zo is het niet. Voor een pooier is elke cent de moeite waard, dus als de prijzen zakken kappen de vrijwillige meiden wel, en die van dwangpooiers niet. Bij elk beetje markt hou je dus alle pooiers van het land honderd procent aan het werk, met zoveel meiden als ze kunnen. Daarom kan de grootte van je markt geen invloed hebben op hoeveel meiden er gedwongen worden.

Zo zie je dat een heel klein beetje logica al genoeg is om te laten zien dat dit gevoelsargument helemaal geen vaste grond eronder heeft. Elk feit dat ze proberen te gebruiken blijkt als je heel eventjes graaft al niet te bestaan. En toch klinkt het vertrouwd voor mensen, want het klopt met het plaatje wat ze al zoveel jaren krijgen voorgezet als het over de hoerenbusiness gaat.

Ik ben geen fan van het Nederlandse Model. Ik vind niet dat er goed is aangepakt, en we gaan al jaren alleenmaar de verkeerde kant op. Maar om op basis van wat er in Nederland gezègd wordt dat er gebeurt, maar niet echt gebeurt, oordelen te gaan geven over wat er in Nederland gezègd wordt wat dat voor gevolgen heeft, maar die gevolgen niet heeft, dat klopt van geen kant.

Iemand die deze uitspraken gebruikt, praat dus over de verzonnen effecten van een beleid wat er nooit is geweest om redenen die nooit hebben bestaan, en pleit daarom voor meer repressie op ons. Terwijl wij wèl echt bestaan. Daarbij gebruiken ze verdraaide argumenten en neponderzoeken, en dat gaat niet per ongeluk. Mensen die dit soort uitspraken gebruiken zijn oneerlijk, of ze blaten als domme schapen oneerlijke mensen ná.

Verwennen

Mijn werk wordt vaak omschreven als "mannen verwennen." Dat is vaak waar, want veel mannen komen naar een hoer om eens in de watten te worden gelegd. De klanten worden op hun wenken bediend, en ze krijgen precies waar ze om vragen. Ze krijgen in de meeste gevallen ook stukken meer handelingen dan waar ze "thuis" op kunnen rekenen, en meestal gaan ze daar ook voor, de dingen die ze thuis hoogstens als verwennerij afentoe krijgen.

Het is het gewone werk. De klant verwennen is gewoon veel seksuele techniek gebruiken, en hem alles geven terwijl hij op zijn eigen genot gericht is. Het is lekker makkelijk werk, en je moet best veel verprutsen om te zorgen dat de klant niet tevreden is. Een flink deel van elke dag is mannen verwennen, en het gaat eigenlijk op de automatische piloot. En het gaat zo'n beetje langs me heen, want het is eigenlijk niet interessant.

Natuurlijk gun ik mijn klant zijn pleziertje. En natuurlijk is het mijn werk om de klant te geven wat hij zoekt. Het is mijn omzet, het is betrouwbaar werk voor me, maar ik vind het doodsaai. Want mijn werk is werken met seks, en dit is voor mij geen seks. En voor hem ook niet, want seks gaat niet om genot, ookal is een klant die voor verwennen komt vaak seksueel te onontwikkeld om dat ooit zelf in te kunnen zien.

Bij sommige mannen begrijp ik het prima. Die moeten hard werken in bed, en af en toe dan willen ze even dat het allemaal om hem gaat, en dat ze eens als een prins bediend worden. Dat merk je ook vaak aan ze, die ontspannen even helemaal. Het is een soort wellness voor ze. Daarbij ben ik even hun rustpuntje, en het moment dat ze eventjes aan zichzelf toekomen. Die zijn ook niet het verwen-klant-type, en ze willen soms ookweleens wat anders.

De verwenklant is de makkelijkste soort klant. Je hoeft ze niet uit te dagen, je màg ze zelfs niet uitdagen. Een ingewikkelde illusie spinnen is niet nodig, gewoon doen alsof je uit je dak gaat van hem verwennen is meer dan genoeg. Er is eigenlijk niets mis mee, want de klant is niet moeilijk, je hebt goed contact, en het is glashelder waar het om gaat. Er is alleen letterlijk geen kunst aan.

Er zit veelmeer aan seks vast dan je geslachtsdelen opgewreven krijgen. Seks gaat ook om uitdaging, om hard werk, en om diepe dierlijke lusten los te maken en dan te bevredigen. In seks hoort een beetje drama, en een beetje jagen voor een vent. Seks is breder en dieper dan een beetje gepompt worden. Maar dit soort klanten komt niet voor die seks. Die komt voor een slap aftreksel.

Het is als een ambachtelijke bakker die om een fabrieksbrood wordt gevraagd. Het is als een kunstschilder die wordt gevraagd een advertentie op kleur te brengen. Het is als een dokter die wordt gevraagd om een pleister. Het is als een architect die een kippenschuur moet goedkeuren. Het is je werk, je wordt betaald, je doet het, maar je hebt geen vreugde van je werk. Want je krijgt niet te doen waar je werk om gáát, en wat jouw vakmanschap nodigheeft.

Ik weet dat ik hier een minderheid mee ben. De meeste hoeren vinden het prima om rustig en voorspelbaar met verwennen te werken, niet eens alleen de pleasers. Er is een hele groep hoeren die zelfs het geweldig vindt om te doen, en al die complexere toestanden maar niets vindt. Ik hoor bij een klein groepje dat het werk op een andere manier spannend moet houden, dus denk alsjeblieft niet dat wat ik hier schrijf voor de meeste hoeren opgaat.

Bij het eerste contact heb ik snel genoeg door watvoor vlees ik in de kuip heb. Als zo'n vent vooral verlekkerd doet over hoe je eruitziet, en op een bepaalde manier praat, dan hoeft hij me al niets meer uit te leggen. Ik probeer dan vaak nog wel één of twee truukjes om te kijken of ik hem niet toch kan interesseren in iets heftigers, maar helaas heb ik het eigenlijk nooit fout.

Je hebt ze van alle leeftijden. Van jong tot stokoud. Maar de meeste, verreweg, zitten tussen de veertig en de zestig. De middelbare mannen. Je hebt er vooral héél veel onder de mannen die ergens wrok hebben voor vrouwen. Maar die wrok is helemaal niet nodig. De allermeeste mannen die komen voor een verwenbeurt hebben dat helemaal niet. Het zijn de mannen die seks alleenmaar meemaken als genot, en er verder geen passie in hebben zitten.

Het is gedeeltelijk een keuze. Ze zijn misschien niet ingelicht, en weten misschien niet wat er allemaal meer en beter kan aan seks, begrijpen niets van de diepere wisselwerkingen tussen mannen en vrouwen, maar dat is niet het hele verhaal. De meeste wìllen het ook helemaal niet weten, en zijn niet geïnteresseerd. Ze willen makkelijk, ze willen niet hoeven werken, ze willen de beloning zonder de prestatie.

Als ik ga squashen, wil ik een tegenstander die me laat rennen. Als ik veel beter ben is er niets aan om te winnen, en voel ik me een beetje een bullebak. Als je tien jaar oud bent vind je het leuk als je wint om het winnen, zelfs als het spel daarvoor in jouw voordeel moet zijn. Als je een beetje volwassen wordt, is het alleen leuk als je je overwinning echt verdiend hebt. Als ik een instructeur heb met sporten, en die laat me winnen, vind ik dat veel erger dan wanneer hij me gewoon elke keer vernederend verslaat.

Dat is het gevoel dat ik krijg van zo'n vent. Een jager die de buit zichzelf in zijn bijkeuken laat ophangen is geen jager. Een vent die het maar een beetje laat gebeuren, en zich vooral op zijn lul concentreert inplaatsvan op de seks, op zijn partner, op de dynamiek van man en vrouw, die is gewoon te lui om zelf te rukken. Want het is niet veel meer dan masturbatie waar hij dan voor komt.

Ze hebben zichzelf er natuurlijk het ergst mee. Ze laten kansen lopen om echt man te zijn, en echt seks mee te maken. Ik zeg het nogmaareens, als ze het als afwisseling eens willen, dan kan ik het best begrijpen, en is het weleens een leuk uitje, maar de mannen die daar hun seksleven van maken kunnen zich netzogoed laten castreren. Ze hebben al iets gecastreerds in hun gedrag.

Mannen die het te overweldigend vinden, en die het daarom overkomt, dat is prima. Ik heb ook hardstikke veel respect voor de oude heren die het allemaal nog maar net kùnnen, en het dus vooral aan je overlaten. Mannen die er gewoon weinig van kunnen, en die niet weten wat ze moeten, of wat ze mógen, die kijk ik daar ookniet scheef voor aan. Schuchtere, "te lieve" en introverte mannen zijn niet mijn ding, maar ik heb respect voor ze. Maar mannen die neerploffen en dan het zich laten aanleunen, daar heb ik wat tegen.

Hij hoeft het nieteens te kùnnen, als hij het maar probéért. Een man die hijgend instort omdat hij meer heeft geprobeerd te doen dan zijn conditie aankan, daar heb ik respect voor. Veelmeer respect dan voor iemand die niet probeert zichzelf te pushen. Het is seks, en seks is meer dan gewoon op je gemakje wat handelingen doen. Er zit veel meer vast aan goeie seks. Maar de klant is koning, en ik heb er een goeie boterham aan. Dus ik moet nietzo zeuren, en weer aan de bak.

Antwoord op: Onzichtbare mensenhandel

Het stukje van vandaag gaat over een hele groep dingen die we in discussies over mensenhandel heel vaak tegenkomen. Het kunnen uitspraken zijn dat er meer expertise nodig is bij politie en justitie om mensenhandel op te kunnen sporen, over dat mensenhandel een moeilijk te vinden delict is, dat mensenhandel een onzichtbare misdaad is, en natuurlijk dat het wel lijkt alsof we mondig, blij en open zijn, maar dat dat alleen zo lijkt omdat je niet de kennis hebt om te zien dat we achter die glimlach psychisch kreupele reddingsdingetjes zijn.

Dit is weer iets wat we telkens tegenkomen, en waarvan ik het pervers en bizar vind dat mensen het zonder blikken of blozen gelóven. En niet alleen de ongeïnformeerde mensen die nooit over prostitutie hebben nagedacht, maar vooràl mensen die met prostitutie en prostitutieregelgeving temaken hebben. Dat die zichzelf overtuigen om dat soort dingen te geloven, niet alleen ondànks dat ze betere informatie hebben, maar juist om òm te gaan met die betere informatie en tòch in hun onzin te blijven geloven, dat vind ik bitter.

Als ik veel graaf kom ik eigenlijk alleenmaar tegen dat het een manier is om kritiek te ontwijken. Als je beweert dat er ontzettend veel misbruik, dwang en uitbuiting is, dan is het raar dat het maar niet kan worden gevonden, ondanks de hele agressieve opsporing die op ze afkomt. Ze moeten verklaren waarom de razzia's mislukken, en waarom de opdringerige en ingrijpende controles droog brood opleveren.

Je ziet het iedere keer. Massale "controles" op de meiden, waarbij hun hele leven ondersteboven wordt gehaald, hun spullen en geld afgepakt, en zijzelf urenlang onder druk gezet en verhoord, leiden haast nooit tot meer dan wat dwaalsporen. In plaats van de conclusie te trekken dat hun vooroordelen dan dus kennelijk niet kloppen, wordt er iets sinisters verzonnen waarom ze niets vinden. Het is er wel, maar het is zo geraffineerd verstopt, zeggen ze tegen de pers. En die slikt dat.

Ze moeten aan de mensen die door de straten lopen, en vooràl aan de grote groepen mannen die weleens een hoer van dichtbij hebben gezien, wijs kunnen maken dat wat ze met hun eigen ogen zien niet klopt. Anders is het contrast met de misèreporno waar de zieligheidsindustrie en de verbiedertjes hun bestaansrecht vandaanhalen wel erg pijnlijk. Ze leunen daarbij heel zwaar op autoriteit. Je komt deze uitspraak dus ook vooral tegen bij politiek, politie, justitie, de Rapporteur en autoritaire sektes als Fier Fryslan.

Je hebt twee soorten. Dat mensenhandel moeilijk te vinden is, en dat mensenhandel moeilijk te bewijzen is. De eerste komt met verhalen dat de meiden superieure actrices zijn die de ernstigste wantoestanden met een glimlach kunnen verstoppen, zonderdat ze het nodigvinden om de motivatie die we daarvoor zouden moeten hebben echt te beargumenteren, en de tweede is vooral als er een verdachte niet zoveel straf van de rechter krijgt als het OM wou, en daarover gezeurd moet worden.

Het is weer een manier om onterecht onze kant van het verhaal te negeren. Maar deze is uitgebreid naar dat je niet alleen wat we zèggen moet negeren, maar zelfs wat je aan ons zíét. Je moet vooral niet een eigen standpunt opbouwen, en al helemáál niet zelf uit gaan zoeken hoe het is, want dat kàn je helemaal niet, je moet gewoon luisteren naar wat de verbieder je vertelt, want die is de enige die het kan zien.

Eigenlijk gaan ze zo ver, dat iedereen die niet uitverkoren is, geen oordeel mag hebben over of een meid gedwongen is. Daar hoort zij niet bij, daar hoort haar baas niet bij, daar horen haar collega's niet bij, daar horen alléén de mensen bij die vinden dat het wèl mis is, want die kunnen het herkennen, want die zien het immers bij haar. De anderen die het niet zien, die zijn onbekwaam, anders hadden die het wel gezien. En wat zijn er weinig mensen bekwaam.

Het is net als de nieuwe kleren van de keizer. Het sprookje waar niemand durft te zeggen dat de keizer bloot is, omdat de mensen geloven dat je de kleren wèl kan zien als je dat maar waardig bent. Maar zoals alle sprookjes is er een ongeloofwaardig stukje aan: dat is waar het kind ziet dat de keizer bloot is, en de mensen dan wel durven te lachen. In het echt zou het kind gewoon meewarige blikken èn een standje krijgen. Iedereen weet toch dat de keizer niet bloot naar buiten zou gaan.

Natuurlijk wordt het erger gemaakt doordat veel mensen ook eigenlijk niet wìllen geloven dat we eigenlijk gewoon sekswerkers zijn zonder duistere maffia achter ons die via internationale netwerken ons dwingen om te doen wat we echt niet leuk kùnnen vinden. Ze vinden het populaire denkbeeld over prostitutie veel makkelijker te geloven. Want wie wil er nou betaald worden om wilde seksavonturen op touw te zetten? Het kan toch niet leuk zijn om te doen?

Het idee dat mensenhandel zo moeilijk te zien is, en zo perfect wordt verstopt, leidt er alleenmaar toe dat mensen gaan proberen om het te zien waar het niet is, en zichzelf gaan diskwalificeren als ze het niet zien. Ik vind dat slecht. Niet alleen omdat ze daarmee zich gewoon laten piepelen, maar ook omdat ze daardoor helemaal onkritisch worden over wat er met ons gebeurt. In een democratie is dat heel gevaarlijk.

Bij klanten is het verhaal opeens helemaal anders, trouwens. Die worden de hele tijd bedreigd met straf als ze geen aangifte doen, want die zien het dan schijnbaar weer wèl, maar die melden dat dan zogenaamd niet. Hoe die daar meer zicht op zouden hebben, ookal betálen de klanten juist voor een illusie, dat legt niemand uit. Er kan niet afgeweken worden van het beeld van de onzichtbare mensenhandel, behalve als je er lekker klanten mee kan demoniseren.

Het hele verhaal gaat ook het raam uit, als de overheid, die normaal het sprookje van de onzichtbare mensenhandel predikt, opeens gaat eisen dat exploitanten en verhuurders het in een gesprekje van een uurtje vantevoren wèl moeten kunnen herkennen, en dat als ze dat niet lukt, ze hun vergunning en hun toko kwijtzijn. Het is niet alleenmaar dezelfde overheid die dat zo willen regelen, het zijn zelfs dezelfde mènsen in die overheid!

Wat nog veel gevaarlijker is, komt als je het tweede aspect bekijkt, namelijk dat dit idee wordt gebruikt om te zeggen dat mensenhandel moeilijk te bewijzen is omdat je het niet kan zien. Daar zit namelijk een héle lange staart aan. Het is om te beginnen natuurlijk dezelfde onzin als die ik hierboven beschrijf, maar het wordt ingewikkelder omdat er nuances aanzitten, en er een heel justitie-circus op gebouwd is.

Omdat mensenhandel zo'n vage term is, waar zoveel onder kan vallen, waar heel veel bijzit dat gewoon niemand kwaad doet, is het inderdaad zo dat die onschadelijke vormen erg lastig op te sporen zijn. De taxichauffeur die een hoer uit Kerkrade naar haar klant in Herzogenrath brengt is daarmee schuldig aan mensenhandel, maar daar komt niemand mee naar de politie. De bordeelhouder die een nieuwe meid vertelt hoeveel ze kan verdienen als ze bij hem gaat werken precies zo. Die is dan immers ook meteen een mensenhandelaar, want dat telt als dwang.

Maar laten we eerlijk zijn. Dat is niet de soort van mensenhandel waar we aan denken als we zeggen dat de mensenhandel moet worden bestreden. Dan denken we aan onheilspellende spierbundels die met een korte grom en een klap tegen het achterhoofd een doodsbang meisje een kamertje injagen waar ze een wildvreemde moet bevredigen. Die vorm van mensenhandel is niet alleen veel zeldzamer dan mensen willen geloven, maar hij is ook niet zo onzichtbaar als het fabeltje wil zeggen.

Ik heb er al eerder over geschreven, een meid in zo'n situatie heeft helemaal geen motivatie om daar stil over te blijven, en helemáál niet om erover te liegen. Dat maakt het niet alleenmaar zichtbaar, maar zelfs iets wat niet te verstoppen is. Al de verhaaltjes en smoesjes over hoe de slachtoffers ingepakt worden en je daarom mag wegkijken van wat die zelf zeggen en doen zorgen er alleen voor dat je het denkbeeld veilig kan houden tegen informatie van je reddingsobject.

Bleef het maar bij bespottelijke fabeltjes die worden gebruikt om mensen te laten twijfelen aan wat ze zelf kunnen zien en navragen. Dat was al slecht geweest, begrijp me goed, maar het heeft een nog véél kwalijker gevolg dat dit stukje dogma van de verbiedertjes als een feit wordt geaccepteerd door de publieke opinie. Het wordt als algemeen bekend féít behandeld dat mensenhandel expertise vereist om te kunnen worden gezien, en dat gespecialiseerde rechters nodig zijn omdat gewone rechters over de mensenhandel heenkijken.

De specialisatie van rechters houdt in dat ze emotionele verhaaltjes van de zieligheidsindustrie te horen krijgen, en de patronen die daarin voorkomen als dogma te leren krijgen. Daar wordt dan heilig in geloofd, en omdat het hier gaat om een feit van algemene bekendheid, hoeft die niet te worden onderbouwd als een rechter tot vonnis moet komen, en hoeft dat dus ook niet bewezen te worden. Delen van het plaatje mogen rechters als bewezen beschouwen.

Zo hoeft een rechter de moeilijke, want ongeloofwaardige, kronkels van het mensenhandelplaatje niet bewezen te krijgen, en heeft hij ook geleerd daar vooràl geen moeilijke vragen over te stellen, want dat geeft aan dat je niet genoeg expertise hebt, en het is geméén. Ze moeten gewoon maar weten dat het er is. De mensenhandelwet heeft geen hoge drempels, en met het denkbeeld in het hoofd hoeven ze alleen van het èchte verhaal weg te gommen wat daar niet in wil passen.

Misstanden zijn niet onzichtbaar. De prostitutie is niet gesloten en ondoordringbaar. Meiden met problemen hebben helemaal geen reden om dat te verstoppen, eerder het omgekeerde. We zijn geen topactrices die als een geoliede machine politie, justitie, controleurs, klanten, buren en vrienden misleiden. En het fabeltje dat al deze dingen wèl zo zijn, is schadelijk, want het wordt gebruikt om een klucht van onze rechten te maken. Als je maar wil kijken, zie je alles wat er echt ìs.

Jojanneke in de prostitutie, het laatste deel

Dit stukje is erg laat. Dat komt door verschillende dingen, ik moest wat over Valkenburg schrijven vorige week, mijn externe opslag is stukgevallen en daar stonden mijn uitgewerkte aantekeningen in, en ik had een hoop te bespreken met Puttana en met Bouche over de onderwerpen in het programma waar ik gewoon te weinig van wist, en dat moest samen allemaal in één stukje. Het was bijna klaar, en dan kan je opnieuw beginnen omdat dat stomme apparaat stukgaat. Je kan je wel voorstellen dat het dan druk wordt.

Dinsdag zevenentwintig januari was het laatste deel van de documentaireserie "Jojanneke in de prostitutie." De eerste drie delen van de serie had ik al een recensie gegeven, en dat kon ik voor het grootste stuk zelf. Deze keer hadden we flinkwat over meiden uit Oost-Europa, en daar heb ik minder verstand van. Mijn trouwe helper Puttana weet daar veelmeer vanaf dan ik, dus die heeft flink meegeholpen aan dit stukje.

Ik zal er snel doorheengaan. Eerst maar over de anekdote die wordt verteld over mannelijke slachtoffers. We krijgen alleen het politieverhaal te horen, en dat klinkt heel raar. Konden ze er echt niets beters van maken? Er werden jongemannen aangeboden voor de homo-prostitutie. Dat is een stuk van de branche waar ik bijna niets van weet, dus waar ik inhoudelijk ook niet opin kan gaan. Maar ik kan wel wat zeggen over wat er in het programma kwam.

Zoals de informatie komt, is het duidelijk dat ze niet bezig zijn geweest om uit te zoeken wat er nou aan de hand was, maar gewoon, zoals ze ook bij vrouwen-hoererij doen, bezig zijn geweest om dingen te zoeken om in de verplichte vakjes van een mensenhandelaanklacht in te kunnen vullen. Daarbij mogen ze best dingen negeren en een beetje duwen en trekken aan wat er nou echt gebeurde.

Er moet bijvoorbeeld dwang zijn. Dat mag volgens de Nederlandse mensenhandelrechter zo'n beetje alle soorten van afhankelijkheid zijn. In dit geval praten ze over een afhankelijkheidsrelatie omdat de bordeelbaas besliste wie er wanneer aan het werk was. In de illegaliteit, of gewoon als ze je voor mensenhandel willen pakken, is dat afhankelijkheid. Als je een vergunning hebt, is het normaal. En buiten de prostitutie snappen ze niet eens dat het abnormaal kan zijn.

Het programma, en ookwel de politieman, doet heel suggestief over dat de jongens niet van of naar zolder mochten als er een klant op kamer was. Dat je niet door de werkkamer mag lopen als er een klant bezig is, vind ik niet zo raar. Maar Jojanneke maakt er opsluiting van. De eerste stap, waar de politie het opklopt naar iets wat suggereert dat er wat ergs aan de hand is, was niet genoeg voor Jojanneke, die moest het nog een keer opkloppen.

Dan ook nog dat er jongens schurft en HIV hadden. Het programma probeert het te laten lijken alsof je dat van prostitutie krijgt, maar haalt de sprong niet helemaal. Toch wordt het wel door veel kijkers zo gevoeld. Die bedenken zich dan niet dat die jongens uit landen komen waar HIV, en vooràl schurft, véél meer voorkomen dan hier, en in een cultuur waar ze nòg minder condooms gebruiken dan in Nederland. De kans is groot dat ze met die ziektes naar hier zijn gekomen, niet andersom.

We zien Lina toch nog. In de eerste aflevering was ik al verbaasd dat we haar niet langs zagen komen, want waar Josje is, vind je Lina. Ik heb al eerder over Lina geschreven, en eerlijk gezegd ben ik toen heel lief voor haar geweest. Dat heb ik ook wel te horen gekregen van collega's, die het maar niets vinden dat ik het zo positief bekeek. En ik moet ze wéér gelijkgeven, en dat bevalt me helemaal niets.

Het verhaal zoals het in Jojanneke's programma komt is weer ietsjes anders dan de vorige keren dat we over haar horen. We krijgen weer te horen dat ze misleid is over welk werk ze ging doen, ookal is dat moeilijk te geloven als je daarover nadenkt, en ook weer dat ze weg is gelopen met een klant. Ze heeft het ook weer over dat ze ongemakkelijk is met de schaamte die ze bij het beroep voelt.

Maar er is ook veel anders. Deze keer vertelt ze niet dat ze kort na het weglopen met de klant weer, nu op eigen houtje, op de Wallen ging staan. En geen spoor meer van haar pooier heeft gezien. En gelukkig was met haar werk, omdat het goed werk was. Dat verhaal is weg. Er zijn ook nieuwe dingen bijgekomen. Bijvoorbeeld dat ze gevangen was, en geen contact mocht met andere vrouwen. Ondanks dat we weten dat ze veel contact had met haar buurtjes. Het klopt niet best met haar artikel in S-work.

Ondanks dat ze zegt dat ze er niet bij was, weet ze we wèl dat het voor haar pooier makkelijk was om even met haar paspoort een kamer voor haar te regelen. Ze beweert zelfs dat de pooier haar paspoort hield, en dat op de Wallen, waar je soms meer met je paspoort moet werken dan met je kut! De controles zijn zo dicht opelkaar, en zo streng, dat je geen dag zonder dat ding bij de hand kan werken. En sowieso je kamer niet inkomt. Dit is echt ònzin.

Lina beweert dat haar misbruik, wat ze erover beweert tenminste, alleen kan bestaan omdat het in Nederland zo makkelijk is om te gaan hoeren. Intussen had ze zelf wel een pooier nodig om aan de bak te komen. Dat het in Nederland makkelijk is, klopt niet. Het is juist heel lastig gemaakt met regels en verboden, zodat onafhankelijk starten erg lastig is, vooral voor meiden uit het buitenland. Die hebben gewoon hulp nodig. En daar komt al die pooierij vandaan.

Ze beweert dat haar pooier nooit gepakt is omdat de politie in haar thuisland corrupt is. Jojanneke neemt het meteen aan. Dat beeld komt haar wel uit. Veel beter dan het beeld van een vrouw die vreemde, tegenstrijdige verklaringen doet over die man, die ze niet kan bewijzen, en waar ze niet geloofwaardig mee overkomt op een politieman die niet voorbewerkt is om in de Nederlandse mensenhandelmythe te geloven.

We gaan op bezoek bij de Marechaussee op Eindhoven Airport. Die hebben al eerder plekjes op mijn blog verdiend met hoe snel zij je melden als slachtoffer van mensenhandel. In het Nederlands, en in het Engels. Hier zien we ze aan het werk. Gek genoeg blurt Jojanneke de vliegtuigen wel, maar meiden uit eerdere afleveringen konden die hulp niet krijgen. Duidelijk vindt ze de privacy van vliegtuigen en colablikjes belangrijker.

De Marechaussee vertelt dat ze met een getraind oog kijken. Ze zoeken naar uitstraling, leeftijd, eigenlijk dus gewoon naar meiden die er lekker uitzien. Die nemen ze apart in een kamertje om eens te ondervragen. Zelfs als die meiden geen signalen van mensenhandel geven, worden ze alsnog geregistreerd, maar daar wordt in de show geen tamtam over gemaakt. Dit stukje laat alleen zien dat de Marechaussee alle lekkere meiden lastigvalt.

We horen nog even hoe de Marechaussee uitlegt waarom die meiden maar niet willen vinden dat ze wreed misbruikt en gedwongen worden. Dat is omdat ze het helemaal niet herkennen als het gebeurt, of omdat het nu nog niet zo is, maar later wèl zo wordt. De Marechaussee gaat er voor het gemak maar vanuit. Dat telt lekker door met de meldingen bij Comensha, en dan staan ze er weer goed op.

Dan krijgen we Magda, een vrouw die "ontsnapt" is aan een pooier door in een uitstapprogramma te gaan. Ik wil èrg graag weten welk uitstapprogramma dat is, want die ik ken geven géén bescherming tegen pooiers. Ze klaagt over lange werkdagen, en dat ze hoogstens tientjes kreeg van het geld wat ze verdiende. We krijgen geen verdere context, en daarom heb ik er ook weinig over te vertellen. Behalve dat het in een show vol misleiding zit, en het maar een vreemd verhaal is.

Nu komen we bij dingen waar ik zelf weinig verstand van heb, en waar ik flink informatie over heb moeten verzamelen via mijn trouwe helpers. Dat gaat over de zaak van Olga, en de verhalen die we uit Bulgarije horen. Ik ben gezegend met mensen die daar veel meer van weten, en goed voor achtergrond konden zorgen.

Eerst maar de zaak van Olga. Jojanneke komt in Groningen bij een zedensmeris door een onderzoeksdossier kijken. Dat hoort niet, en dat màg ook eigenlijk niet, maar als het gaat om hetze voeren tegen de prostitutie heeft de politie wel vaker laten zien dat ze zich niets aantrekken van hun eigen regels. Een dikke multoklapper ligt open voor Jojanneke, en we krijgen er wat soundbites uit, alsof ze die ter plekke vindt. In al die bladzijdes.

Olga zou acht jaar lang de hele tijd, elke dag van de week vijfentwintig tot dertig klanten hebben gedraaid, en per dag minimaal duizend Euro hebben verdiend. Dat kan helemaal niet, en al helemáál niet achter de ramen in Groningen. Volgens de politie was ze helemaal in de macht van haar pooier, die haar met bedreigingen dwong om te werken.

Jojanneke vraagt hoe dat nou kàn. De politieman zegt dat hij wou dat hij het wist. Het kan danook niet, en ze weten inderdaad niet hoe ze het moeten onderbouwen dat dat mogelijk is, maar gelukkig voor de politie stelt de rechter zulke moeilijke vragen niet, en neemt gewoon braaf voor de waarheid aan wat het OM ze voorschotelt. Zelfs als die beweren dat Olga meer dan anderhalf miljoen Euro is afgepakt. Van de bruto 1.939.563,- Euro die ze zou hebben verdiend. Minimaal! Onzinnig hoge bedragen.

Deze zaak is bekend. We hebben die al gevolgd vanaf de eerste lekkages in de pers, toen de politie delen van het onderzoek nog tijdens de onderzoeksfase openbaarde aan de pers om zichzelf te verheerlijken. Een omstandigheid die door de rechter niet is gezien als schadelijk voor verdachte, en die dus niet is meegenomen in de strafoverwegingen. Dit ondanks eerdere zaken waar trial by media wel degelijk tot strafvermindering heeft geleid.

Het draait om een klaagster die met verdachte had afgesproken naar Nederland te reizen en hier, zoals zij in Bulgarije reeds deed, prostitutiewerkzaamheden te verrichten. De overeenkomst tussen klaagster en verdachte was om een 50:50 verdeling van de verdiende gelden te gebruiken. Na enkele jaren samenwerking ontstonden er spanningen over geld, en de klaagster is naar de politie gestapt omdat zij zich bestolen voelde.

Dit werd in het perspectief van een mensenhandelzaak gezet, en ook zo beoordeeld. Het OM leunde hierbij sterk op verklaringen van klaagster, zoals gebruikelijk is in dit type zaken. Klaagster werd gepresenteerd als iemand die afhankelijk was van verdachte, en door dreiging met geweld in angst werd gehouden om haar te bewegen veel geld voor verdachte te verdienen. Over die dreiging blijkt niets uit enige bron buiten de verklaringen van klaagster, en is dan ook goeddeels buiten beschouwing gelaten door de rechtbank en het Hof. De politie houdt in de documentaire echter vast aan claims over vuurwapens die onvindbaar zijn gebleven, en messen en vorken die tegen de keel zijn gedrukt, en dreigingen om haar aan een brug op te hangen.

Verdachte ontkent alles, en legt tegenstrijdige verklaringen af. De rechtbank vindt hem derhalve volstrekt onbetrouwbaar. Klaagster legt ook tegenstrijdige verklaringen af, maar de rechtbank vindt dat er voldoende samenhang in haar oorspronkelijke verklaringen tegenover politie is te vinden om latere afwijkende verklaringen te kunnen veronachtzamen. Zo verklaarde zij dat ze werd uitgebuit en dolgraag de prostitutie uit wilde, maar snel na de aanhouding van verdachte toch, op eigen rekening, doorging met werken. Naar eigen verklaring was dat omdat zij aan het luxe leven gewend was geraakt wat zij leidde in haar prostitutietijd. Ik citeer de verklaring van klaagster hieromtrent, overgenomen uit het vonnis van het Hof:

V: vind je het werk leuk?

A: Nee. Maar wat moet ik op dit moment doen. Dat weet ik niet. Waar moet ik anders van leven. Ik ben het duurdere leven de laatste tijd gewend. Ik heb het dan over de laatste jaren.

V: Wat maakt jouw leven duur als je niets mocht kopen.

A: De laatste twee, drie jaar kreeg ik van [verdachte] toestemming om bij Douglas te komen en wat duurdere dingen mocht kopen. Ik heb in deze periode ook duurdere kleren gekocht. Ik kocht alle cosmetica bij Douglas. 2006 was een goed jaar. Ik zei wel tegen [verdachte] wat ik heb gekocht. [verdachte] zei tegen mij: "Het is jouw geld en jij beslist wat je koopt". Ik ga naar de supermarkt en koop wat ik wil. Ik kijk niet naar de prijzen.

Interessanter zijn de overwegingen omtrent het verdiende geld. Niet slechts omdat een geldelijk conflict ten grondslag lag aan de aangifte door klaagster, maar ook door de eigenaardige lussen die de geldvraag in het bewijsmateriaal legt. Klaagster beweert dat er geld verdwenen is. Zij beweert dat zij elke dag tenminste 1000 Euro verdiende, en dat dit elke dag aan verdachte afgedragen werd. Via de zuster van verdachte is bekend dat het geld in een enveloppe onregelmatig, maar tenminste elke paar dagen werd opgehaald, en dat daar bedragen tussen de 800 en 1600 Euro bij zijn waargenomen. Vooral staaft klaagster haar beweringen door gecodeerde berichten uit haar telefoon te laten uitlezen, waarbij zij zelf de codering aan de politie bekend maakt, zodat die de bedragen hieruit kunnen afleiden. Zonder ondersteunend bewijs dat dit ook daadwerkelijk de codering was die werd gebruikt. Op basis van deze bedragen genoemd door klaagster berekent de politie het klantenaantal dat zij moet hebben bediend. Hieruit rekent de politie in een later stadium weer uit hoeveel klaagster moet hebben verdiend, en dit komt wonderwel overeen. Buiten de verklaringen van klaagster wordt gebruik gemaakt van verklaringen van de zuster van verdachte, die hun bewijswaarde voornamelijk vinden in het niet in directe tegenspraak zijn met de verklaringen van klaagster, en de verklaringen die ontlokt zijn in het initiele onderzoek door politiebeambten, en op dier eigen inzichten. Helaas worden deze dusdanig eenvoudig op hun ambtseed geloofd dat niet te achterhalen is waarop die hun uitspraken baseren.

Het door het OM becijferde geldbedrag wordt op brutale wijze gebruikt om de delictbestanddelen dwang en uitbuiting in te vullen. Kort samengevat volgt de overweging van het OM, gevolgd door rechtbank en Hof, het volgende pad: Er is veel geld verdiend, waarvan klaagster beloofd was dat zij de helft zou ontvangen. Dit geld is niet terug te vinden, en is dus door verdachte verduisterd. Derhalve heeft verdachte haar misleid over hun zakelijke verhouding (dwangbestanddeel is hiermee voldaan), en hij heeft haar uitgebuit door haar geld af te nemen (uitbuitingsbestanddeel is hiermee voldaan). Buiten enig ondersteunend materiaal dat op zich de zaak niet kan dragen is dit de hoofdzaak waarop men tot veroordeling van verdachte is gekomen.

Er is beroep en cassatie ingesteld in deze zaak, omdat zowel de rechtbank als het Hof de afwikkeling van de materiële schade van het slachtoffer als te complex en belastend voor een strafzaak hadden aangemerkt, en afzagen van toewijzing van een schadevergoeding. Dit werd als een zaak voor het burgerlijk recht beschouwd. Klaagster heeft hierover doorgeprocedeerd, en met succes. Uiteraard was het voor klaagster belangrijk om de toewijzing door de strafrechter te verkrijgen, vanwege de veel zwaardere bewijslast die in een burgerlijke zaak vereist zou zijn om tot bewezenverklaring van het absurde schadebedrag te komen. Doorslaggevend voor dit succes was de Wet versterking positie slachtoffer in het strafproces van Teeven en Wolfsen, die rechters maant bij het toewijzen van schadevergoedingen van de heup te schieten, in plaats van dergelijke geschillen aan de burgerlijk rechter over te laten voor afzonderlijke behandeling conform de daarvoor geldende reguleringen.

Wie de vonnissen wil lezen, hier hebben jullie wat om in te bladeren.

Ook zien we Warner ten Kate weer, de parketofficier die prostitutie graag afbeeldt als alleenmaar ellende. Hij mag zeggen dat hoeren op een grove manier worden uitgebuit, klagen dat het zulke lastige zaken zijn, en zo moeilijk te bewijzen. Dat dat komt omdat hij van niets iets probeert te maken, en dat je daarom geen bewijs hebt om mee te werken, dat laat hij maar zitten. Hij doet narrig over dat de daders niet snel bekennen, alsof ze het doen om hem te pesten.

Dan gaat hij helemáál aan het kruis hangen, en beweert dat hij moet opboksen tegen vooroordelen! Zulke vooroordelen als dat een vrouw het moet kunnen doen als ze het wil, en de aanname van onschuld. Het zou veel makkelijker zijn als dat vooroordeel dat er meer aan de hand kan zijn wegwas, en hij gewoon meteen kon laten veroordelen over wat hij ervan vindt. Wat een sneue vent is het toch, bah.

Het programma laat ook een kort snippertje zien van Mary Honeyball. Ik heb al eerder geschreven over haar initatief, en daar ga ik dus ook nietteveel woorden aan vuilmaken. Dit stuk wordt ook alweer veel te lang. Jojanneke is natuurlijk fan van dat mens.

Nu gaan we naar Bulgarije. Sliven, om precies te zijn, want het verhaal doet al heel lang de ronde dat dat de bron is van de meeste Nederlandse prostituees. Dan ooknog de Roma uit Sliven. Daar klopt geen flikker van, de meeste meiden die hier komen werken zijn gewone Bulgaarsen, en komen uit het hele land. Misschien komen er wat meer uit Sliven, maar er zijn er genoeg die ik heb gesproken om te kunnen zeggen dat Sliven een minderheid is. Bovendien, Sliven is de naam van de hele provincie, niet alleen de stad, hou daar rekening mee.

Bij de filmpjes uit Sliven zien we, met de laag zwaaiende, schokkerige beelden, dat het er armoedig uitziet. Dat komt omdat Bulgarije gewoon niet rijk is, en nog steeds te lijden heeft onder de armoede die kwam na de socialistische tijd. Mensen die wat kunnen, die emigreren, dat heet brain drain. Daar heb je ook armoede van. Iedereen in Bulgarije is in verhouding met Nederland arm, want wij zijn gewoon hartstikke rijk hier. Dan moet je niet doen alsof dat het hopeloos maakt om daar te wonen, want het is gewoon een werkend land, waar je niet zo rijk bent als hier, maar gewoon goed kan leven.

Het is niet de armoede die die meiden naar hier brengt. Het is hier beter verdienen dan in Bulgarije, maar wat ze vooral aantrekt is dat het hier legaal is. Zou moeten zijn. In Bulgarije is prostitutie gewoon illegaal, en die meiden kunnen zomaar opgepakt worden. Ze willen graag in een omgeving werken waar ze erkend worden en waar ze kunnen werken zonder de hele tijd zich voor de overheid te moeten verstoppen. Ze weten nog niet dat het hier in Nederland flink de verkeerde kant op gaat daarmee.

Als Jojanneke zegt dat niemand voor de camera wil praten uit schaamte, vergeet ze even dat praten voor de camera wel praten is over een strafbaar feit, en niemand is zo gek om haar te vertrouwen. Ze krijgt wel de roddeltante van de buurt voor de lens, en die wil best praten. Ze zegt rare dingen als dat je niet meer wegkan uit prostitutie omdat pooiers weten dat je prostituee bent. Denk daar maar even over. Ik ken dat mens uit een Amerikaanse video, en andere meiden hebben haar ook wel herkend, maar niemand weet meer welk filmpje het nou was. Het was iets van een Christenorganisatie, maar dat zijn er zo veel!

Stefan wordt gepresenteerd als een ex-pooier die het licht heeft gezien doordat hij belijdend Christen is geworden. Netzoals de neppooier van Leven in de Frontlinie. Zijn verhaal is ongeveer even ongeloofwaardig. Hij zegt dat hij bodyguard is geweest van topcriminelen. Als je mensen vraagt die wel dat wereldje kennen, heeft niemand hem ooit gezien. Dat klopt dus al niet.

Hij praat met de lichaamstaal van de leugenaar. Hij zit onder een kruis van bloemen, in zijn goedkope trainingspak, en hij hangt de grote meneer uit. Wat hij zegt is wat er aan fabeltjes in de krant komt, en verder weet hij duidelijk niets. Hij praat erover dat hoeren onder de indruk zijn van mannen met geld. Als hij echt hoeren kende, wist hij hoe zakelijk die zijn, en hoe goed die weten wie er voor dat geld moet gaan zorgen.

Deze man denkt dat je meiden overtuigt te gaan hoeren door een beetje stoer te doen, en een beetje bling te laten zien. Hij zegt dat bange meisjes gemanipuleerd worden met angst, en eigenwijze meisjes "anders." Daar gaat hij verder niet mee door, want hij weet gewoon niet hoe hij dat zou moeten uitleggen. Het klopt niet, want het kan niet werken. Voor het werk heb je je kop erbij nodig, en angst maakt dat heel moeilijk.

Hij verbindt drugs met prostitutie. Volgens hem dicht verbonden. Dat blijkt natuurlijk in de werkelijkheid niet te kloppen. Het enige wat je kan verbinden is dat sommige heroineverslaafden gaan hoeren voor hun shot. Verder heb je in de prostitutie niet meer drugs dan daarbuiten, want van de meeste drugs wordt je seksprestatie bepaald niet beter. Dus dat is slecht mengen.

Als laatste heeft hij het erover dat je zowel een maffia hebt die de prostitutie beheerst, als meiden die met onafhankelijke pooiers werken. Maffia's houden niet van concurrentie. Die staan dat niet toe. Dat heb je in elke omgeving zo, daar komen al die bendeoorlogen van. En sowieso is prostitutie iets waar het moeilijk is een maffia mee te financieren. Weet hij echt zo weinig van georganiseerde misdaad? Kennelijk wel. En dat is weer iets wat laat zien dat hij van niets weet.

Een geblurde vrouw vertelt over werken buiten Bulgarije. Ze vertelt het met enge muziek op de achtergrond, en ze beweert vanalles over dwang en geweld, maar het blijft best abstract, en ze legt ook niet uit waarom ze er zelf niets aan deed. Het verhaal zegt onder andere dat haar pooier elke andere pooier in Bulgarije kende, en dat hij de Duitse politie omkocht. Dat laatste vooral zorgt voor lachbuien bij collega's.

We krijgen een MTV-filmpje te zien waarin er wordt gewaarschuwd voor mensenhandel. Dat soort campagnes lopen al jaren in die landen, met flink veel Nederlands belastinggeld erin. Het doet natuurlijk niets. De meiden die de stap willen nemen zoeken zelf wel uit wat ervan klopt, en zijn niet afgeschrikt door zo'n stukje bangmakerij. De bange meisjes die het raakt, zouden het toch nooit gedurfd hebben. Het werkt niet, dat is duidelijk. Waarom niet de vraag wat dat dan zègt?

Het geeft wat hoop als een Bulgaarse politieman van hun mensenhandelteam wordt geïnterviewd. Vergeleken met de Nederlandse politie is hij héél goed ingelicht. Hij heeft al die onrealistische fabeltjes niet in zijn hoofd, hij is niet naar het denkbeeld toe aan het praten, en hij kijkt naar wat hij kan leren van de mensen over wie het gaat, inplaatsvan er zijn eigen vooroordelen overheen te plakken zoals in Nederland gebeurt.

Deze man geeft kort en droog aan hoe het zit. Meiden die daar werken willen naar het westen, want daar is het beter werken voor meer geld. Daarvoor hebben ze een pooier nodig, dus die zoeken ze op. Het lijkt bijna alsof hij weet hoe pooiers geschapen worden, maar daar gaat hij niet opin. Het is een opmerking die ik herken. Hij geeft aan dat wat ik hoorde van Oostblokse collegaatjes over dat de politie daar veel beter is dan we denken, gewoon klopt.

Hij geeft aan dat vervolging onbegonnen werk is als het meisje en de pooier niet willen verklaren dat er wat mis is. En als er geen geweld of psychisch geweld is, is het moeilijk om een verklaring los te krijgen. Ze getuigen niet omdat ze eigenlijk geen problemen hebben met hun pooiers, het geld wordt niet afgepakt, en ze worden niet meer mishandeld, zoals het vroeger ooit wel voorkwam.

Allemaal precies wat ik ook hoor van de meiden die ik hier spreek. Ik geloof die man wel, wat hij zegt zie je in het echt gebeuren.

Verder zien we nog wat sfeerbeelden uit Bulgarije, om nadruk te leggen op hoe arm het is, en we zien wat jonge tienermeiden en kinderen spelen op straat. Om op je moedergevoel te werken, denk ik. Er gaat best veel aandacht naar een meisje wat een liedje wil zingen voor de camera. Ik vraag me af wat ze daarmee willen zeggen. Puttana vraagt zich af waarom ze het stukje eruitknippen dat dat kind betaald wil hebben voor haar liedje.

Dan krijgen we het slotwoord nog. Jojanneke rondt haar opruiende verhaal af met beweren dat er misbruik wordt gemaakt van de mogelijkheden omdat prostitutie legaal is in Nederland. Dat we het de pooiers makkelijk maken om vrouwen gedwongen te laten werken. Dat het tijd wordt voor een publiek debat, want willen we een samenleving die het toestaat dat zulke fundamentele rechten van de ene mens worden geschonden voor het genot van de ander?

Net als de hele serie al, is dit weer onzin. Misbruik is haast niet te vinden, en bestaat nooit lang. De indianenverhalen worden altijd, en ook weer in deze serie, tevoorschijn gehaald, en dan doen we maar alsof dat veel voorkomt. Terwijl ze meestal niet eens één keer voorgekomen zijn. Eigenlijk gaat het telkens weer om het zoeken naar een stok om mee te slaan, omdat de verbiedertjes andere mensen willen verhinderen seksuele zelfbeschikking te hebbben. En willen we een samenleving die het toestaat dat zulke fundamentele rechten van de ene mens worden geschonden voor de morele bevrediging van de ander?

Terugkijken op de hele serie
Terugkijkend op de hele serie is het makkelijk samen te vatten. Eigenlijk is er heel weinig nieuws. De geïnterviewden zijn meestal bekenden, de verhalen hebben we al heel vaak gehoord, het is eigenlijk alleen opvallend door hoevéél tijd en geld erin zijn gestopt, en hoe het zo gepusht en geplugd is. Het is lang, het is emotioneel, het is dramatisch, maar eigenlijk alleen de presentatrice is nieuw.

Nou ja, nieuw. We hadden al "Je zal het maar hebben," met blondine Sophie Hilbrand die veel in beeld kwam om je te laten zien wat je hoorde te voelen, en Lina interviewde. Of "Schone Schijn" met blondine Myrthe Hilkens die veel in beeld kwam om je te laten zien wat je hoorde te voelen, en waarin Sliven aan bod kwam. Of "Leven in de frontlinie," met blondine Eveline Hölsken die veel in beeld kwam om je te laten zien wat je hoorde te voelen, en raamexploitanten, raamhoeren en een neppooier interviewde. Zo nieuw was het allemaal toch niet.

Wat dit zo belangrijk maakt om er antwoord op te geven, is niet dat het nieuw is. Of dat er nieuwe dingen worden aangesneden. Of zelfs maar iets ànders wordt gedaan dan anders. Het is dat er zoveel mensen het zo makkelijk voor zoete koek slikken. Dit is een weergave van hoe dom en gefictionaliseerd het beeld van hoererij is geworden. Er zit geen nuance meer in, want er is geen plèkje meer voor nuance.

Al jaren worden we doodgegooid met hitsige slavinnenporno, en als je zelfs maar beweert dat het anders kàn, krijg je al veel kritiek. Dan ben je naïef en doe je romantisch over prostitutie. Langzaamaan heeft iedere Nederlander al zóveel leuzen en leugens over ons gehoord dat er alleenmaar dàt is in de hoofden van de mensen. En nog steeds zijn de verbiedertjes niet tevreden, en willen het gekker hebben.

Jojanneke heeft geen twee jaar onderzoek gedaan. Ze is niet door dat onderzoek heel anders tegen prostitutie aan gaan kijken. Ze wou vanaf de eerste dag al een politiek pamflet maken tegen prostitutie, en daarvoor heeft ze alleen plaatjes, soundbites en mensen verzameld die in haar wilde fantasiewereld pasten. En dat lukt prima in Nederland, want onze overheid doet heel erg mee aan die fantasie, en de figuranten staan nog in de kaartenbak.

Het enige van waarde in haar hele serie was het korte fragment waar ze laat zien dat banken ons als criminelen behandelen. Ik heb flinke discussies met collegaatjes gehad over waarom dat stukje erinzat, omdat het zo afwijkt. Was dat proberen genuanceerd te zijn? Was het echt goedbedoeld? Was het om te laten zien dat we paria's zijn? Of was het om te laten zien dat banken "weten" dat we eigenlijk criminelen zijn? Ik weet het niet, maar ik vind het moeilijk positief te blijven.

Voor een programma wat zogenaamd uit zou zoeken hoe het nou zit in de prostitutie, en mensen zou laten zien hoe de prostitutie nou werkt, heeft ze vooral héél veel laten liggen. In vier afleveringen van bijna een uur per keer heeft ze alleen een plaatje afgetekend van ellende, dwang en onmacht. Zonderdat ze echt laat zien wat er allemaal in onze industrie gebeurt.

Wat onderwerpen die ze heeft laten liggen:

• Klopt het eigenlijk wel, wat we allemaal weten? De verhalen die mensen op straat denken te weten, vergelijken met wat de hoeren zelf te vertellen hebben. Dat zou leuke TV zijn, lijkt me!
• Hoe ervaren hoeren seks met hun klanten eigenlijk? Maar dan echt van echte hoeren, en niet slachtofferig gefantaseer van meiden die eigenlijk van niets weten.
• Geschiedenislesjes over prostitutie. Hoe ging dat vroeger, hoe is het allemaal veranderd?
• Wat verwachten klanten eigenlijk? Hoe is dat goed of slecht, hoe botst dat soms met wat de meiden willen leveren, hoe gaan meiden kreatief om met wat de klanten willen, en wat ze dènken wat ze willen?
• Hoe werkt het bedrijf achter de hoer? Waar gaat het geld heen, wie verdient nou wat, hoeveel hou je over, hoe zorg je voor een goedlopend bedrijfje?
• Of een beetje zelfreflectie van de media: We hebben nou wel een beeld geschapen van de prostitutie, maar waar komt dat vandaan, en klopt het eigenlijk wel? Wat zijn nou de gevolgen van de spelletjes die we spelen met de informatievoorziening van de samenleving?
• Hoeren en politiek. Niet alleen de politiek aktieve hoeren, zoals de Rode Draad vroeger, Geisha, als dat nog ergens bestaat, en SWN dat nu begint te komen, maar ook hoe de politici, die alles vanaf een filosofie of een levensbeschouwing in een hokje zetten, over ons denken en wat ze met ons willen.
• Een aflevering waarbij eigenlijk alleen de onderzoekers aan het woord komen. Mensen als Hendrik Wagenaar, Sietske Altink, Frank Bovenkerk, Laurens Buijs, Dina Siegel, die ècht wat onderzoek hebben gedaan, en kunnen uitleggen wat we wel en níét weten. Die kun je ook laten debatteren, daar kijken mensen echt wel naar.
• De verschillende vormen van sekswerk mogen ookwel wat aandacht. Waar leg je nou de grens tussen wat wel en niet prostitutie is? Is een webcammen ook prostitutie? En porno? En sugarbabies? En het huwelijk? En goedkope cardates? En gratis uitgaan als je een jongen wat belooft? Maar ook het verschil tussen escort, raam, club en thuisontvangst bijvoorbeeld. Sekswerk is een kaleidoskoop.
• Wat gebeurt er nou eigenlijk? Wat is nep, wat is echt, kloppen alle verhalen die je hoort over dat je niet echt in haar kut mag bij een hoer, als ze zegt dat je de grootste pik hebt die ze ooit zag, is dat dan waar? Er zijn allemaal van die verhalen en ideeën over, daar kan heel mooie TV van worden gemaakt.
• Hygiëne en SOA. Als hoer heb je veel seksueel contact. Daar moet je goeie hygiëne bij gebruiken, anders loop je heel snel wat op. Hoe voorkom je dat? Wat zijn de hoerentruukjes met hygiëne? Wat kan een hoer je allemaal over SOA vertellen?
• Waar komt de prostitutie eigenlijk vandaan? Hoe werkt het eigenlijk? Waarom werkt het voor mensen om te betalen voor seks, en waarom zijn het haast alleen mannen die voor seks betalen?

Maar vooruit, dat zou niet echt passen bij de insteek van Jojanneke, die ellende wil laten zien. Ze wil dat we niet positief gaan denken over prostitutie, omdat ze het idioot vindt. Dus moet het negatieve maar de boventoon voeren. Maar zelfs dan heeft ze wel erg weinig haar oogkleppen afgedaan, want er is heel veel negatiefs waar je belangrijke TV over kan maken, dat ze allemaal heeft laten liggen:

• Al die cijfers over dwang en misbruik in de prostitutie spreken elkaar maar tegen. Wat is nou waar? En waar komen al die cijfers vandaan? Wie maakt ze, en waarom? En waarom hebben we nog steeds geen goede cijfers?
• Wat is het barrièremodel waar de overheid zo trots op is? Hoe werkt dat eigenlijk? Hoe maakt barrières opwerpen vrouwen nou eigenlijk mìnder afhankelijk van pooiers die ze over die barrières heenhelpen?
• Of een kijkje in de toekomst. Wat is de WRP? Wat gaat die doen? Waarom wordt het verplicht om voor een vergunningmelker te werken, waarom wordt onafhankelijkheid zo gestraft? Wat gaat de klantcriminalisering inhouden, en welke rare dingen zitten er in die wetsvoorstellen?
• Er wordt door de overheid in het wilde weg gesloten. Hele ramenstraten, de ene na de andere thuisontvangster, kleine verhuurbedrijfjes die kamers beschikbaar maken, alles moet dicht en gestraft. Wat voor effekt heeft dat? Niet alleen op de mensen die gestraft worden door hun pand dicht te krijgen, maar ook eens voor de meiden die op straat komen te staan? Verdampen die echt, zoals Warner ten Kate zegt? Of zijn het mensen, die ook moeten eten?
• Razzia's en controles halen het nieuws, maar we krijgen in de media alleen de jubelverhalen van de politie als nieuws, en als er eens een hoer aan het woord is, wordt dat als opinie behandeld. Hoe werkt dat nou? Hoe ziet zo'n hele razzia eruit?
• De illegaliteit klinkt reuze eng, maar dat is hij niet. Maar als je gepakt wordt, worden er bestuurlijke maatregelen tegen je getroffen. Dat klinkt niet eng, maar dat is het wel. Hoe gaat dat nou? Waarom zet de politie druk op je werkgever om je te ontslaan? Waarom op je verhuurder om je uit huis te krijgen? Waarom willen ze soms zelfs je kinderen afpakken? Wat doet dat met mensen?
• De politie is je beste vriend. Behalve als je een hoer bent. Waarom wordt er niet ingegrepen als je om hulp vraagt? Waarom wordt er alleen wat gedaan als je wil meegaan met hun slavinnenfantasie? Waarom koeioneren ze je, en proberen je te misleiden en te dwingen? Als ze echt geloofden in hun onzinverhalen dachten ze toch niet dat dat nodigwas?
• Waarom is het nodig je sekswerk stil te houden? Hoevèr gaan meiden om hun anonimiteit te beschermen? Wat voor dingen kan je verwachten als mensen ontdekken dat je een hoer bent? Hoever gaat het verstoten van zo'n paria? Er zijn vast veel voorbeelden van kleinzieligheid waar mensen toch verrast en geschokt van zullen zijn. Prima TV.
• Waar komt de hetze tegen hoeren eigenlijk vandaan? Wat drijft dat aan, en wat maakt het zo lèkker voor de mensen? Maar misschien is dat wel een iets te grote spiegel voor haar.

En al die negativiteit had ze dan kunnen afronden met een heel belangrijk onderwerp, waar niemand in geïnteresseerd lijkt te zijn, omdat ze àllemaal vinden dat ze het beter weten:

• Hoe vinden de hoeren zelf eigenlijk dat het beter kan? Welke plannen en oplossingen worden er vanuit de business zelf naar voren gebracht?

Dit is allemaal niet aan bod gekomen. En zelfs als ze al de moeite had genomen om deze dingen te bedenken, of op te zoeken, of na te vragen, had ze het niet gedaan. Het is niet haar motivatie geweest om echt wat licht te laten schijnen op prostitutie. Maar wat wel precies haar motivatie is, daar kan je nog over peinzen. Want zij is er niet eerlijk over. Ik en mijn collega's hebben ook zo onze eigen ideeën.

Er zijn flink wat collega's die denken dat het gaat om hetzelfde moralisme wat feministen en religieuzen vaak hebben. De boosheid dat zij het niet mogen, niet kunnen, en te eng vinden, en dat jij er dan lekker op los gaat, en er nog je geld mee verdient ook? Dat kunnen ze niet verdragen. En dat is niet raar gedacht. Het denkbeeld is sterk, en het speelt een grote rol bij heel veel mensen.

Maar ik en mijn collegaatjes met ervaring met pooiermeiden zien nog iets anders. Jojanneke heeft iets. Zoals ze van haar stoel glijdt bij de zedenagent die Kinky afloopt, zoals ze strak staat met ingedraaide elleboogjes als ze met haar neppooier praat, ze heeft een sterke seksuele kant aan het maken van dit programma. En die moet héél sterk zijn als je hem door de werkmodus heen ziet.

Ze heeft niet de houding van een pooiermeid. Daar is ze niet rauw genoeg voor. Ze lijkt meer op een loverboymeisje. Maar dan wel één die niet goed durft, en waar de loverboy haar niet alleen over de hoge drempels heen moet helpen, maar zelfs over de allereerste, namelijk contact met hem zoeken. Zij zal nooit een loverboy hebben. Ze heeft de moed niet, en ze is voor hem de investering van tijd en aandacht niet waard. Maar er zit iets in, en dat wordt gezien.

Misschien is daarom wel de titel gekozen: "Jojanneke in de prostitutie." En dat was misschien wel heel interessante TV geweest, als ze er echt zelf ingedoken was, en het eens had geprobeerd. Dat was niet alleen een heel ander programma geweest, en niet alleen heel veel interessanter, maar we hadden ook een hele nieuwe Jojanneke gezien, die wat over zichzelf zou hebben geleerd. Maar dat zal wel nooit gebeuren.


EDIT:
De andere delen van de serie heb ik ook gerecenseerd:
Jojanneke in de prostitutie
Jojanneke in de prostitutie, deel 2
Jojanneke in de prostitutie, deel 3
Jojanneke in de prostitutie, het laatste deel

Ingezonden: Laat begonnen

Vandaag laat ik een instuurster aan het woord die ik wel een interessant perspectief vind hebben. Ze is niet één van de doorgewinterde hoeren die ik meestal aan het woord laat. Ze heeft dus een beperkt beeld gekregen, maar juist omdat ze haar verhaal heel persoonlijk houdt, vind ik het extra interessant.


Ik begin met Zondares hartelijk te bedanken dat ze me de ruimte geeft om mijn verhaal op haar blog te zetten.

Ik noem mezelf geen prostituee. Ik heb niet de ervaring dat ik dat kan claimen. Ik heb nu wel wat werkervaring in bordelen, die Zondares clubs noemt. Ik heb iets langer als een jaar ervaring, en ik heb in die tijd ong 100 klanten ontvangen.

Ik ben geen vrouw die je als een prostituee herkend. Ik ben niet onaantrekkelijk, maar ze denken niet dat ik een model ben.

Ik heb al sinds ik 16 was een interesse in prostitutie. Ik heb altijd alles gelezen wat er in de bladen over kwam. Dit was vooral horrorverhalen, waar ik toch mijn interesse niet van wegging. Ik vond het eenvoudiger te geloven dan de erotische verhalen over prostitutie. Ik weet nu wel, dat dit omgekeerd is.

Ik durfde nooit met die interesse iets te doen. Toen ik na school in een bedrijfsopleiding zat, heb ik gespeeld met het idee. Ik dacht, namelijk, dat ik nooit de opleiding kon halen en aan het werk kon. Dit was niet zo. Ik ben toen niet begonnen, dit deed ik pas jaren later.

Ik begon er niet mee omdat ik erg geloofde in de verhalen die ik las in de bladen. Ik geloofde ook in wat ik op tv hoorde over erge dingen in de prostitutie. Ik was te bang.

Ik durfde ook niet goed om bloot te zijn waar onbekende mensen bij waren. Ik werd al angstig als ik een nieuw vriendje had. Ik kon het me wel goed voorstellen om het te doen, maar ik was te bang.

Toen ik toch begon, heb ik me heel lang voorbereid. Ik had voor alle omstandigheden die ik me voor had gesteld, een antwoord. Ik had heel veel nagedacht, over wat ik zou doen. Dit was voor niks, omdat het heel anders is om de prostitutie mee te maken dan wat je denkt voor je begint. 0,0% Van mijn voorbereiding heb ik wat aan gehad. Ik heb alles geleerd van de klanten en de andere vrouwen in de club. Ik werd pas toen ik al bijna een jaar werkte deze blog aangeraden om te lezen voor tips. Voordat ik was begonnen had ik deze blog al gezien, maar ik dacht dat het porno was. Ik had hem hierdoor niet gelezen.

Ik begon toen ik gescheiden was, en ik achteruit ging met mijn inkomen. Ik vond dat een reden om het nou toch es te gaan doen.

Ik begon, en toen was ik bijna 20 jaar ouder dan de andere meiden die net begonnen. Ik voelde me echt niet op mijn gemak daarmee. Ik heb dit prive huis gekozen omdat er meer oudere prostituees was. Ik zag dat er wel ook een ander meisje net nieuw was, die 19 jaar was. Dit maakte mij onzeker.

Ik heb in het prive huis veel geleerd. Hierdoor kan ik meer begrijpen van je blog en wat je er in geschreven had. Ik herken dat ik seksueel groei, maar het gaat niet zo snel. Bij de jonge meisjes zie ik, gaat het veel makkelijker. Ik blijf maar telkens achter. Ik leer veel langzamer. Dit vind ik moeilijk te accepteren. De jonge meisjes hebben het makkelijker, en zij laten mij maar op een stuntel lijken.

Mijn lichaam is iets jeugdiger geworden, maar het is niet zo'n complete verandering als bij de jonge meiden die in pornomodellen veranderen. Ik heb meer problemen met vermoeidheid, en ik kan niet alles aan wat die jonge vrouwen doen. Ik was begonnen omdat ik dacht "nou of nooit" maar ik voel me toch alsof ik te laat ben begonnen. Ik voel me alsof ik mijn kans gemist heb. Ik merk het wel dat ik niet alles krijg van het werk dat die andere meiden wel hebben. Ik merk dat ik nooit de oude ervaren prostituees in kan halen. Ik zie dat de jonge meiden het met een vloek en een zucht leren, maar ik krijg het niet meer mee.

Ik maak me gek met denken hoe het zou kunnen zijn geweest, had ik eerder begonnen. Ik had best gewild toen ik 17 was, en ik was toen ook wel er klaar voor. Ik deed het niet omdat ik niet durfde, en nou zit ik ermee dat ik het heb gemist, en ik zie mijn fout nu ook wel in. Ik ben hier niet alleen verantwoordelijk voor. Er werden geen kansen voor mij gemaakt. Zo heb ik mijn kans gemist.