Pasta Puttanesca

Je kunt geen kookblog bijhouden zonder een beetje context. Er zijn genoeg saaie lijsten met recepten op internet, maar niemand zit te wachten op een nieuwe Allerhande. De beste kookblogs, en de kookblogs die mensen blijven lezen, zijn de blogs met een persoonlijke noot. Je wilt de Kookzusjes volgen, en dat is niet alleen vanwege hun recepten of voor de sluikreclame. Je volgt De Keukenprins vanwege zijn olijke opmerkingen, en daarom maak je zijn recepten ook. De context is alles, het is aankleding voor de gerechten die je op tafel zet. Koken is emotie, eten is een sociaal proces, je eet het verhaal van het gerecht net zo goed als het gerecht zelf. Je ziet het bij heel veel succesvolle receptenpagina's: landschaps-shots, foto's van de schrijfster met een glas wijn in haar hand, en natuurlijk een smaakvol opgemaakt bord op een rustieke tafel met zorgvuldig neergelegde thematische accenten er omheen, liefst een beetje overbelicht en overgesatureerd.

Dan is het nu tijd voor het recept waar ik naartoe aan het bloggen ben geweest: Pasta Puttanesca, oftewel Hoerenpasta! Een lekker en makkelijk recept wat je in een wip op tafel hebt.

Je hebt natuurlijk een goede pasta nodig. Je kunt toe met een pasta uit de supermarkt, of als je er heel veel werk van wil maken kun je zelf pasta maken, maar in de speciaalzaak vind je Bagiasca pasta, en dat is wat de echte kenners gebruiken. De vorm van de pasta moet een zwaardere soort spaghetti zijn, een linguini of een macaroni. Puttanesca heeft dat nodig voor de bite, te slap moet het niet worden, dat werkt niet lekker.

De saus heeft een tomatenbasis, en dan is je keuze voor een goede tomaat het belangrijkste. Je kan denken dat je met verse tomaten het beste af bent, maar een goede saus kun je het beste maken van een type tomaat dat beter overleeft in een blik dan in een schap in de supermarkt. Kijk niet neer op ingeblikte tomaten! Ik kies meestal voor Italiaanse ingeblikte tomaten, omdat ze zachter van textuur zijn, maar voor dit gerecht kies ik het liefst Spaanse tomaten, die iets grover zijn. Ik hou wel van een beetje stevig.

Een blikje ansjovisjes mag niet ontbreken. Het wordt geen Puttanesca zonder die visjes, dus het is niet iets wat je kan ruilen voor wat anders. Er zijn mensen die hun neus ophalen voor de vissigheid, maar zoals elke hoer weet kan je vissigheid goed tegengaan met een gepeld teentje knoflook erin, en dat hoort ook in dit recept. Wel achteraf even langs de GGD natuurlijk.

Je hebt voor dit recept ook zwarte olijven nodig. Probeer er genoeg over te houden voor de pasta, want ik snoep ze altijd op tijdens het koken. Ik weet niet wat het is, maar ik kan gewoon niet van zwarte olijven afblijven, voor ik het weet heb ik ze weer in mijn mond gestopt.

Tenslotte moeten er nog een handje gezouten kappertjes in, en een rood pepertje. Zout heb je niet nodig, want dat zit al genoeg in de ansjovis en in de kappertjes, en het rode pepertje zorgt voor de warmte in het recept. Je kan zelf kiezen hoeveel rode peper je in je saus stopt, of je zoekt naar wat warmte, of naar een hete ervaring. Heet hoeft niet altijd, het kan ook gewoon een lekkere olie-achtige zoute hap worden aan het eind, ook heel bevredigend.

Neem een diepe pan met een dikke bodem, en verhit op een middelhoog vuur een flinke scheut goeie olijfolie. Die olie gaat veel van de smaak en de textuur dragen, dus je mag best gul zijn. Gebruik een olijfolie die bedoeld is voor bakken, want Extra Virgin is danwel duurder, waardoor de meeste mannen een bijzonderdere ervaring verwachten, maar eigenlijk kan het niet tegen de hitte, en wordt makkelijk bitter als je er teveel van vraagt. Olie die weinig meer met maagdelijkheid te maken heeft is veel flexibeler, en werkt beter mee voor een goeie ervaring. Gelukkig is veel van wat als Extra Virgin olie verkocht wordt, eigenlijk niet zo Virgin, en de meeste mensen merken het verschil toch niet.

Als de olie heet is, voeg je de fijngesneden rode peper toe. Laat dat even bakken, en doe het vuur lager, zodat je de knoflook erbij kan doen. Zorg dat de olie niet tè heet is, want dan wordt je knoflook bitter. Laat de temperatuur rustig dalen tot het net boven het kookpunt is, en voeg dan de ansjovisjes toe. Die lossen bijna meteen op, en roer tot ze helemaal los zijn. Leeg het blik tomaten in je keukenmachine, en pureer het even op hoge stand, het moet liever niet helemaal glad worden. Stukjes erin zijn lekker. Voeg daarna de tomaten toe aan de saus, en stel het vuur bij zodat het zachtjes lui pruttelt.

Breng water aan de kook, met een flinke snuf zout erin, voor de pasta. Terwijl het water opwarmt moet je een paar keer de saus omroeren, om te zorgen dat hij lekker indikt, maar niet aanbrandt. Dat zorgt er ook voor dat de olie en de tomaat goed met elkaar blijven mengen.

Als het water kookt, gooi je de pasta in het water, met een flinke lepel zout. Dan is het tijd om het teentje knoflook uit je saus te vissen, en als hij nog niet uit elkaar gevallen is, prak je hem met een vork, en gooi je hem terug. Dan gooi je de kappertjes en de olijven bij de saus, en zet je het vuur onder de saus uit. De warmte in de saus is dan genoeg om alles precies gaar genoeg te krijgen. Proef even om te kijken of je het nog wat op moet peppen met wat oregano.

Zodra de pasta al dente is, giet je hem af in een vergiet en spoel je hem snel om met koud water. Dan maak je een mooie krul pasta midden op een groot plat bord, en lepel je de saus over de pasta heen. Saus moet in de pasta trekken, en dan ben je klaar. Hoerig lekker!

Vijftien jaar bloggen over prostitutie heeft me genoeg context gegeven voor dit recept van Pasta Puttanesca, dus nu is het tijd om vijftien jaar te bloggen over de zeevaart zodat jullie optimaal kunnen genieten van mijn zalige recept voor Pasta Marinara. Ik begrijp dat veel van mijn oude lezers daarop afhaken, omdat ze vooral interesse hebben in mijn verhalen over prostitutie, maar vijftien jaar is genoeg tijd om een nieuw lezerspubliek aan te werven.

Bon appetit!