Antwoord op: Maar ik ken mensen die...

Het is schering en inslag als je probeert te praten over hoe de hoererij is. Je bent uit aan het leggen hoe het werkt, hoe de klanten zijn, hoe je moet omgaan met alles wat bij het werk komt kijken, en een buitenstaander spreekt je tegen, want die beweert óók inside kennis te hebben, van mensen die ze kent. Ik krijg het niet alleen in mijn mail en mijn reacties, maar ik zie het ook gebeuren bij andere meiden die online discussiëren op forums, Facebook en Twitter.

Die "kennis" die ze van die mensen krijgt is dan toevàllig precies het misèreverhaal wat de media de hele tijd opdringen. Als je een beetje doorvraagt, en daar zijn sommige meiden heel goed in, dan raakt het verhaal in een knoop omdat er een tegenspraak in blijkt te zitten. En die komt meestal omdat die "kennis" niet bestaat, en de "mensen die ze kent" verzonnen zijn.

Het is erg doorzichtig als je in het vak zit. Je weet hoe het eruitziet, en de verhalen die je hoort hebben niets te maken met hoe het is. Je weet dus al meteen dat je voorgelogen wordt. Als je één op één discussiëert is dat meteen duidelijk. Als je op een forum, op Facebook of op Twitter zit kan dat natuurlijk niet zomaar gezegd worden. Dan moet je laten zíén dat het zo is.

De drogreden die hier wordt gebruikt is de "ad verecundiam" redenering, die erom gaat dat je uit autoriteit spreekt. Daarom moet er iemand worden verzonnen die ze die autoriteit geeft, want anders klinkt het heel raar als je als niet-hoer een hoer gaat vertellen hoe hoererij werkt. Zover denken ze dan nog door, en niet dat ze met hun verzonnen vriendin niet ècht inkijk hebben hoe het is, en dus vanzelf wel nat zullen gaan.

Maar mensen willen gelijk krijgen, ook als ze dat gelijk niet hebben. En toegeven dat ze eigenlijk niets van de hoererij weten, maar er wel een mening over hebben, dat is voor sommige mensen niet te verteren. Dan gaan ze liever bluffen met een vriendin die niet bestaat, omdat ze hopen dat de hoer tegenover ze ook bluft. Want hoeren zijn geknakte dingetjes, en daar moet je met een beetje bluf wel van kunnen winnen.

Nou ja, dat werkt dus niet. Jammer dan! Als je ècht iemand had gekend, had je juist méér geweten, en méér argumenten gehad, en hoefde je niet te zeggen dat je iemand kende, en dat ik dùs respekt voor je mening moet hebben.

Een caravan en kleurenstalen

Er moet maar weer een nieusstukje komen, want het moet maar weer. De media-oorlog tegen sekswerk staat niet stil, en ookal kan ik er weinig tegen doen, ik kan tenminste vertellen wat er gebeurt. Met een klein beetje duiding voor de mensen die niet zelf kunnen zien wat er allemaal achterzit, ookal vind ik het steeds moeilijker te begrijpen hoe mensen dat niet gewoon zelf kunnen zien. Ik behandel niet alles, want anders zou ik elke week een flink nieuwsstukje moeten schrijven.

Caravan op het Plein in Den Haag
Er zijn tegenwoordig veel publieke manifestaties door de mensenhandelindustrie. Vaak afgetrapt door de Nationaal Rapporteur, en erop gericht om politieke druk uit te oefenen. Die dingen beginnen danook meestal in de politieke buurt van Den Haag. De mars met zwarte hemden werd door Dettmeijer afgetrapt op het Lange Voorhout, en in de parallelstraat langs de Hofvijver stonden later de billboards van Comensha, waarop in sjaaltjes verpakte modellen gefotografeerd stonden met zielige verhaaltjes erbij.

Maar je kan nog een stapje dichter bij de Tweede Kamerleden komen. Zo vond het congres Andere Kijk Op Prostitutie plaats ìn het Tweede Kamer gebouw. Deze week stond er iets op het Plein, tot en met deze vrijdag te zien. Het is een caravan die bedoeld is om mensen "bewust te maken" van mensenhandel. Het is een attractie, in de stijl van de escape room. Dat is een spel waarbij je door puzzels op te lossen uit een gevangenis moet ontsnappen.

Ik wist meteen dat het mis zou zijn, want het komt van het CKM, een dochterbedrijf van Fier Fryslan. Toch bedacht ik opeens hoe goed het zou werken als spel: Je neemt een caravan die één groot ballenbad is, en je vertelt dat de sleutel om te ontsnappen ergens tussen die ballen ligt. Er is een knop op de muur met "politiehulp inroepen" of "mensenhandel-hulpverlening" erop, en als je die indrukt komen er nog badkuipen vol met ballen extra uit het plafond. En er ìs eigenlijk geen sleutel. Maar de deur zit danook niet echt op slot.

Dat was echt een geweldige metafoor geweest, maar dat wil het CKM natuurlijk helemaal niet. Dus het is vooral een circusstunt om politici te laten zien hoeveel de mensenhandelmythologie lééft in de samenleving, en om goedkoop te kunnen scoren. Dat ging een beetje mis, want de eerste kluns die dat deed, werd aan alle kanten bespot, tot en met GeenStijl. Helaas wel op de verkeerde manier, maar afentoe komt KanStaandPijpen nog even precies de zere plek aanwijzen:

Equivalent aan 'ik heb 10 minuten met de Westboro Baptists meegedemonstreerd om te beleven hoe het is om homo te zijn.' https://t.co/yl1XocLwhf

— KanStaandPijpen (@KanStaandPijpen) March 22, 2017

Schadelijke bewustwording
Die bewustwording die ze nastreven is natuurlijk onzin. Het is een mythisch verhaal er bij mensen inpompen, zodat die geld gaan geven aan de zieligheidsindustrie en het goedvinden als de verbiedertjes komen razzia'en. Aan de resultaten kan je al zien dat het slecht is. Helaas wordt het door bijna iedereen als iets goeds gezien, want de meiden als slachtoffers zien is goed voor ze. Nou ja, niet dus.

Maar als er dan een discussie over in de media komt, die tenminste laat zien dat er nogal wat vraagtekens bij komen als je even goed nadenkt, dan vind ik dat wel een koppeling waard. Nee, dit zie je niet in de Nederlandse media, maar nu en dan komt Laurens Buijs in de krant, en die doet er goede dingen. Ik vind het belangrijk om dit Engelse artikel even te koppelen, juist omdat het de twee kanten naast elkaar zet, en je dus kan zien wie er nuchterder nadenkt. Ookal ontbreken er wel stemmen die ik er graag bij gezien had.

A-Kwartier
Vroeger had je in het A-Kwartier in Groningen raamprostitutie. Niet elke meid kon daar aarden, want je zit er dichtbij Duitsland, dus je moet daarmee concurreren. En Duitse meiden zitten ook in de knel. Toeristen zag je er ook niet. Maar het werkte wel, en sommige meiden vonden het helemaal de goeie stek voor hen. Maar ja, zoals in heel Nederland moet alles kapot in de business, dus ook in Groningen werden de meiden weggejaagd door de overheid.

De buurt verloedert nu dus. Dat zie je ook overal waar we worden verdreven, en Groningen is daar geen uitzondering op. De gentrificatie van de buurt gaat niet vanzelf. Je kan een buurt wel leegjagen, maar dan heb je hem alleen guurder en levenlozer gemaakt. Doe je niets, zoals Amsterdam bijvoorbeeld, dan komt het alleen vol met andere bedrijfjes die kunnen overleven in een gure buurt. En dat willen ze nou juist niet.

Het idee van de buurtvereniging was om de buurt duurder te maken. Zogenaamd om er zelf beter te leven, maar je hoeft niet lang na te denken om te zien dat het eerder om hun huizenprijzen gaat. Zoals in alle steden waar we weggejaagd worden. Zonder hoeren in de buurt verkoopt je huis beter, want de kopers zijn ook gelovigen in de hoerenhaat die door onze maatschappij heenzit.

Er wordt dus een beetje goedgepraat dat het met de verloedering, waar de hoeren natuurlijk altijd de schuld van kregen, alleenmaar erger is geworden sinds ze weggejaagd zijn. Nu de hoeren wegzijn, wil de gemeente wel in de buurt investeren. Zolang er maar geen studenten komen te wonen, want daar hebben we ook een hekel aan. Al begrijp ik echt niet goed waarom.

STL
Ik lees nu en dan op Hookers. Niet vaak, want het maakt me zo depri om te zien dat zoveel van die mannen geloven in de mythologie. Ze zouden echt beter kunnen weten, maar ze vinden het makkelijker om gewoon de slachtofferverhalen te geloven en dan tevreden met zichzelf te zijn omdat ze zo mooi afsteken bij het monsterbeeld wat er van klanten wordt geschetst. Er zijn een handjevol mannen daar die wèl nadenken, en daarvan is STL er eentje.

Die heeft over hetzelfde onderwerp als ik een paar weken geleden aansneed een goed en indringend stukje journalistiek geschreven. Daar heeft hij eigenlijk een betere hoek mee aangesneden dan ik. Ik schreef alleen over mijn kijk op wat ik las, vanuit mijn eigen kijk, en vanuit mijn kennis die ik uit ervaring heb. Hij heeft echt het stukje zelf ontleed, en is echt op hùn argumenten ingegaan. Dat is veel sterker. Lees het maar, het is ècht de moeite waard, en ik waardeer het erg dat hij er zo werk van heeft gemaakt.

My Red Light
Het "nieuwe concept" van een bordeel zonder pooiers, dat door sekswerkers, maar niet echt dóór de sekswerkers zèlf, zou worden gerund, is een bedrijf dat nogal wat te doen heeft. Meiden vinden die erin geloven is al lastig, want die haken af als ze merken hoe onrealistisch en betuttelend het bestuur is, maar je moet ookmaar zien dat je aan alle idiote gemeenteregels voldoet, en de belasting moet maar geloven in wat je voorstelt. En iedereen wil geld zien.

Maar dat staat in de krant niet centraal. Daar gaat het om binnenhuisarchitekten, die het over hun kleurkeuze hebben. Die man moest eerst even rechtgezet worden over dat je geen "lichte kamer" wil als je een klant in de goeie bui wil hebben, en hij is uiteindelijk maar met de bekende bordeelkleuren doorgegaan. Hij vond de tegels op de Wallen maar viezig, maar ook zijn ontwerp is betegeld, want dat moet van de gemeente. Tot één meter zestig hoog, want zo hoog denken ze dat het sperma tegen de muren klotst.

Over de bedden zal hij ook nogwel wat te horen krijgen. Hij vindt de eenpersoonsbedden die standaard zijn maar niets, en wil grotere werkbedden hebben. Maar achter de ramen wil je niet dat je een groot bed hebt. Dat is meer verschoonwerk, en het lokt een klant uit om even lekker na te gaan liggen. Je wil dat het te klein is daarvoor, en je wil tegelijk tegen de muur kunnen leunen en je kont over de rand hebben hangen. Hij wil het wiel opnieuw uitvinden.

Dit soort berichten laten voor mij telkens weer zien hoe onrealistisch het idee is dat de mensen over sekswerk hebben. En dit zijn mensen die er echt voor betaald worden om erover na te denken. Ze leven in een waan, en dat moet dan voor de hoeren gaan bepalen hoe het bordeel wordt gedraaid, want zelf kunnen we dat niet. Zogenaamd, want als er wel meiden zelf bordelen gaan runnen, is de politie er als de kippen bij om te sluiten en op te pakken.

Neploverboy in de krant
Trouw schreef een stukje in de krant dat een interview zou zijn met een loverboy. Het verhaal is emotioneel en vaag, met rare draaien en met een hele rare kijk op prostitutie. Er wordt niet doorgevraagd door de interviewer. Er wordt ook duidelijk niets gecontroleerd. Er is ook geen kijk door iemand die wèl wat van de business weet als wederhoor. Het is alleen een verhaal, in de krant gezet op zo'n manier dat het lijkt alsof de journalist zijn werk wèl heeft gedaan, en in ieder geval wat heeft gecheckt.

Dit is geen journalisme. Dit is shocken om het shocken, met een onderwerp wat politiek heel veilig ligt. Dit was makkelijk kolommetjes vullen en mensen een geil plaatje voorhouden. Bovendien ligt het altijd lekker om buitenlandse jongens weg te zetten als pooiers van blonde meisjes, want dat sluit zo mooi aan op de zieligheidsmythologie van de White Slavery Rings, en tegelijk op het racistische populisme wat maar niet ophoudt met groeien in de politiek.

Ik kan alle fouten en rariteiten aan gaan wijzen, van de vreemde geldstromen en onduidelijke "investeringen" tot de schaal van de groepen waarin de loverboys zouden werken, die ook nergens terugkomt behalve in boekjes zoals van Maria Mosterd of zulke oplichtsters. Het heeft met de realiteit niets temaken. Maar over pooiers heb ik nu al zoveel geschreven, dat ga ik niet nogeens herhalen. Dit stukje is alweer lang genoeg.

Proud in de krant
Yvette Luhrs van belangenvereniging Proud timmert goed aan de weg. Ze kan mooi optreden op TV, en spreekt goed, maar ze verstaat ook de kunst om goede kranteninterviews te houden. Dat is ook niet makkelijk, vooral niet als je aankomt met een verhaal waar de journalist tochwel huiverig voor is. In dit artikel vind ik haar sterk overkomen als ze uitlegt dat het in Nederland allemaal niet zo tolerant en goed geregeld is als we soms graag doen alsof.

Terre des Hommes lokt uit
Eigenlijk hoort het niet op mijn blogje, omdat het niet over prostitutie gaat. Nou ja, nòg niet over prostitutie gaat. Want zoals altijd met ditsoort dingen wordt het eerst op verguisde mensen in verguisde landen gedaan, en komt het nadat dat geaccepteerd is, stapje voor stapje dichter bij huis. En het aanzetje kan je al door zien schemeren in dit artikel.

Het gaat over een zieligheidsbedrijf dat probeert om mannen op internet uit te lokken tot sekschats met een lokprofiel. Dat begon ooit met een profiel dat heel duidelijk om een kind ging, maar dat is steeds dubbelzinniger geworden omdat de oogst sinds het begin al heel slecht is. Er zijn namelijk erg weinig mannen die op kinderen vallen, en daarvan is er maar een heel klein deel dat er ook ècht wat mee wil doen. Want mensen die aangetrokken zijn tot kinderen, zijn niet meteen monsters.

Om de aantallen wat op te krikken zijn ze dus met steeds onduidelijkere profielen gaan uitlokken, en inplaatsvan te zoeken op prostitutiesites, waar het niet lukte, zijn ze meer in de sexchats gaan zitten op zoek naar ageplayers. Dat zijn mensen die graag doen alsof ze een andere leeftijd zijn. Vooral jonger. Dat is een heel eigen stukje waard wat daarachter zit, maar laat het vooral duidelijk zijn dat dat nog lang géén kinderverkrachters zijn.

Iedere keer dat ze iemand weten te foppen, en hem uitlokken tot een sekschat, dan maken ze hem aan het schrikken door te onthullen dat ze eigenlijk een bedrijf zijn dat heksenjaagt, en dat ze hem volgende keer zullen aangeven. Dat is natuurlijk "volgende keer" omdat ze zelf zo'n man proberen uit te lokken en op te geilen, en dat maakt de schuldvraag heel moeilijk. Bovendien kan je nog niet veroordeeld worden voor een misdaad die niet echt heeft bestaan.

Nòg niet. Want zoals in het artikel al staat, er is een wet in voorbereiding waardoor een mens al gestraft kan worden voor iets wìllen. We zitten al jaren steeds dieper in de politiestaat, en het is weer een stapje verder als deze wet erdoor komt. Eigenlijk verbaast het me dat dit artikel over zulke misbruiken van bevoegdheden jubelt, want de Eerste Kamer moet nog overtuigd worden dat er ècht geen misbruik zal worden gemaakt van de enge bevoegdheden in de wet.

De politie staat er in ieder geval al klaar voor. Zoals je de mensenhandelsmeris in het artikel al wordt geciteerd, bedrijven zoals Terre des Hommes, die natuurlijk in samenwerking zijn gegaan met Fier Fryslan, kunnen dingen doen die de politie niet mag, en dat vindt de politie maar wàt handig. Een lijst krijgen met onzedelijke mannen en die bespioneren en op een verdenkingslijst houden mag namelijk wèl van de wet. Nou ja, het is niet verboden genoeg om het niet te doen.

Jolanda de Boer
Tenslotte een groot artikel in Trouw over Jolanda de Boer, een hoerenspecialist van het OM. Die is wel vaker op mijn blogje langsgekomen, als ze weereens vroom het loverboy-evangelie predikte. Waar ze een paar weken geleden nog vol OM-autoriteit kwam vertellen dat een grote meerderheid van de prostituees uit de Hongaarse stad Sliven komen, is ze nu opeens op de hoogte dat ze al járen weg zijn, ookal zijn ze in werkelijkheid langer weg dan de vier jaar die ze hier beweert.

Waarom de Hongaarse meiden weg zijn, dat weet ze niet. Dat zou ze aan die meiden zelf hebben kunnen vragen, maar de Boer heeft nooit veel opgehad met de meiden zelf laten zeggen wat ze willen. Als je het wil weten, het is omdat de Hongaren rijker zijn geworden zodat thuisblijven meer loont, de kosten daar hoger zijn geworden zodat het prijsverschil minder groot is, en de Roemenen armer zijn en dus meer gemotiveerd dan de Hongaren. Die concurreren de Hongaren dus weg.

De journalist vindt bewijs door te kijken naar de cijfers van Comensha. Ik vind het een raar stuk van het artikel om opeens bewijs voor te gaan zoeken, want de veel twijfelachtigere verhalen die de Boer opdist worden zonder kritiek opgeschreven. Bovendien is bewijs zoeken bij Comensha sowieso een raar idee, want die vermijden het om bewijs te moeten hebben voor de cijfers die ze turven.

Comensha zelf komt ook aan het woord, tenminste de baas daar, Ina Hut. Als Comensha wordt geconfronteerd met de onzin die ze verspreiden, piepen ze altijd dat ze ook alleenmaar doen wat er van ze gevraagd wordt, vermoedens optellen en dan doen alsof dat een beeld geeft van wat er ècht aan de hand is. Hier is dat anders. Hut zegt vanaf haar geïsoleerde ivoren toren dat het probleem véél groter is dan uit haar opgeklopte cijfers blijkt. Maar hoe ze dat kan weten, dat vraagt de journalist niet.

De Boer doet alsof de Hongaarse meiden zijn doorgetrokken naar België en Duitsland. Die "signalen" waar ze het over heeft zijn mediahypes die Nederlandse spookverhalen kopiëren in Duitsland, waar ze Nederland heel hard achterna gaan, en verouderde tellingen uit België, waar ze nog niet zo georganiseerd zijn. Al verandert dat wel nou dat Fier daarheen wil gaan uitbreiden. Dat is de kwaliteit van haar informatie.

Zoals altijd komt de Boer met het beeld van het misleide zigeunermeisje dat niet beter weet, en als geknakt dingetje wacht op redding door de helden van het OM. Niet naar luisteren, want ze zeggen alleenmaar dat ze iets willen en mondig zijn, eigenlijk zijn ze bange schepseltjes waar wij wel even voor spreken. Want bij het OM is er de kènnis van hoe het is, en die kennis kan je niet tegenspreken met je domme idee over wat je zelf wil.

Ook hier wordt weer zielig gedaan door het OM. Ze hebben namelijk heel hard gewerkt om voorbewerkte rechters en verlaagde drempels voor veroordeling te regelen bij de politiek, maar nogsteeds betekent dat niet dat ze altijd hun zin krijgen. Hebben ze een veroordeling op emotie langs een rechter geprutst, dan klapt het feest alsnog in hoger beroep, alleenmaar omdat het bewijs rammelt of er gewoon niet ìs. En dat vindt de Boer maar niets.

De afsluiter is een zaak die wordt opgeschreven alsof het duidelijk is. Een zaak die zonder bewijs voor de rechter wordt gelegd, en ondanks dat niet meteen kansloos is. Want bij mensenhandel wordt er regelmatig veroordeeld zonder dat bewijs. Het artikel klinkt neutraal, maar alleen als je niet zorgvuldig leest. Want de journalist, die heeft al geoordeeld. En na de rest van het artikel weet hij ook hoe hij jou laat oordelen.

En de zaak aan het eind van het artikel? Die zaak die als voorbeeld wordt gebruikt om te laten zien dat het zo moeilijk is om een veroordeling te krijgen, omdat het gaat om het woord van de één tegen het woord van de ander? Die man is veroordeeld tot jarenlange gevangenisstraf natuurlijk. Want de rechter wil een "signaal afgeven dat deze vorm van mensenhandel nog steeds vaak voorkomt." Het OM doet wel zielig, maar krijgt wel gewoon zijn zin.

Ingezonden: Lesbisch en hoer

Vandaag heb ik weereens een ingezonden stukje. Het is kort maar krachtig, en het vertelt zijn eigen verhaal.

Ik ben ... en ik ben 33 jaar. Ik ben een vrouw en ik val alleen op vrouwen. Ik heb nooit wat voor mannen gevoeld. Ik werd kapster en op de kapperschool ontdekte ik lesbische relaties. Ik wist meteen toen dat ik lesbisch was. Ik vind mannen ook niet aantrekkelijk. Ik heb met vrouwen echte relaties. Ik ben met de liefde en de romantiek bezig. Ik heb ook lesbische seks maar dat vind ik een minder belangrijk iets in een relatie. Ik heb mezelf leren kennen en ik weet dat het zo voor mij is. Ik hoef niet nog lesbische seks te ontdekken. Veel partners denken dat ik nog lesbische seks moet ontdekken. Dat denken ze omdat ik binnen een relatie alleen seks heb voor liefde en niet voor geilheid. Ik masturbeer wel. Ik ben ook Dame Van Plezier. Ik heb dit werk gekozen omdat het goed bij me past. Ik word alleen verliefd op vrouwen maar mannen passen beter bij mijn lijf. Dat hou ik maar stil. Ik weet vanaf school af dat ik beter kan vozen met mannen en toch dat ik niet op ze val. Ik ging het werk natuurlijk doen voor het geld. Om groter te wonen. Mijn partner van toen werkte niet. Zij wou niet weten wat ik deed voor het geld. Het is goed voor mij. Ik voel me kiplekker bij mijn werk. Het doet me niets in mijn relatie want ik heb niks met mannen. Ik word nat van aan mezelf te denken. Ik kijk naar mezelf en ik zie een hete teef die nat en heet is. De man daar denk ik niet eens aan. Ik werk niet zoals jij. Jij werkt de mannen niet af. Jij gaat echt met ze bezig. Ik geef ze een hete teef om te pakken. Daar betalen ze ook voor. Dan ben ik ook bevredigd. Mijn ziel is lesbisch maar mijn lichaam is straight. Ik zie het gewoon als een dildo van vlees en bloed.

Antwoord op: Maar de rechter zegt...

Dit stukje had eigenlijk meteen moeten komen na mijn stukjes over hoeveel je moet geloven van wat de politie zegt, en hoeveel er waar is van wat het Openbaar Ministerie allemaal beweert. Dat lag in de planning, maar het was een groot probleem dat ik moeite had om genoeg informatie te verzamelen. Het OM en de politie zijn enorme organisaties, maar zoveel rechters zijn er helemaal niet.

Iedereen in mijn netwerkje van collega's had wel politiemensen als klant, en OM'ers hadden er meiden ook nog wel, zelfs rechters willen ook seks, maar in mensenhandelzaken gespecialiseerde rechters hadden we nergens in bed. Ik denk niet dat ze echt handelen naar wat ze prediken, maar er zijn er gewoon te weinig, en ik denk dat ze ook niet voor mondige meiden zullen gaan. Dus dat moest allemaal via-via, dus dat kostte gewoon heel veel tijd.

En waar je het kan hebben over een duidelijke cultuur bij het OM en bij de politie, bleek het veel ingewikkelder te zijn bij rechters. Er zijn namelijk zat dingen waar ze allemaal ongeveer op dezelfde manier denken, maar er zijn ook juist weer heel veel verschillende karakters, en die hebben allemaal weer andere manieren om hun werk te doen. Het bleek gewoon te ingewikkeld te zijn om op dezelfde manier het rechterswereldje te beschrijven.

Bovendien is het veel moeilijker om te zien hoe de cultuur is als elke rechter zelf zijn stempel drukt, en je geen hierarchie van rechter-managers hebt waardoor het rechteren wordt voorgeschreven. Ze mijmeren wel wat, maar de cultuur is veel losser. Ik heb dus moeten vertrouwen op wat ik las óver rechters in de OM-krantjes, op wat ik las in de nogal oninformatieve rechterskrantjes, op de paar rechters die ik als klanten heb, wat mensenhandelrechters zelf in de pers zetten, en vooral heel veel van advocaten.

Die advocaten zijn een vreemde groep. Aan de ene kant hebben ze een heel idealistisch beeld van de rechtspraak, en zijn ze helemaal overtuigd van de eerlijkheid en de puurheid van het rechtssysteem dat eigenlijk helemaal vertrouwt op de eerlijkheid van rechters. Aan de andere kant hebben ze wel allemaal door dat die rechters eigenlijk dat vertrouwen niet waarmaken, en vooral op hun eigen vooroordelen afgaan. Die spagaat zien ze zelf liever niet.

Wat ik telkens terug hoorde komen bij die advocaten was, dat je moet proberen om die vooroordelen van die rechters voor het voordeel van je cliënt te gebruiken. Ze zeggen het liever niet zo, en ze spreken je ook tegen als je het zo tegen ze zegt, maar daarna komen ze er wel weer zo dicht mogelijk bij terug. Als je het iets anders noemt dat positiever klinkt dan zijn ze het wel met je eens. En ze weten precies hoe die vooroordelen liggen. De succesvolste advocaten zelfs per rechter.

Dat geldt natuurlijk ook voor het OM, daar kon je in mijn stukje over die organisatie al over lezen. Dat zorgt er natuurlijk samen voor dat rechters nóóit iets tegenkomen dat tegen hun vooroordelen ingaat. En dat helpt niet, want zo bevestig je eigenlijk zaak voor zaak, dossier voor dossier, die vooroordelen in het hoofd van zo'n rechter. Dat is ook waarom rechters het idee hebben zo'n overzicht over de maatschappij te hebben. Het ego en het zelfvertrouwen over hun overzicht is enorm. Niets spreekt ze tegen. Behalve soms een verdachte, en die krijgt er extra straf voor.

Voor de meeste rechters geldt dat ze vooral bezig zijn met een zaak eerlijk afhandelen. Zoals het hoort, en zodat iedereen krijgt wat hij verdient. Er zit dan wel weer verschil tussen rechters die juist elke zaak apart bekijken als de zaak van die paar personen die echt betrokken zijn, en de rechters die het liever zien in een brede context waarbij ze niet alleenmaar met die paar mensjes bezig zijn, maar de hele samenleving aan het bijsturen zijn.

Die eerste vind ik goed, die tweede vind ik fout. Je bent als rechter alleen bezig om iemand recht te doen, en als je je wil aan de samenleving op gaat leggen, ookal is dat uit idealisme, is dat al fout. Maar als je het rechtdoen aan iemand die aan je is overgeleverd gebruikt, om die mens als gereedschap te gebruiken om de samenleving te boetseren naar wat je wil, ben je gewoon helemaal verkeerd bezig. Mensen zijn geen gereedschap.

Rechters doen twee dingen in hun werk. Het eerste is kijken of de vereisten voor het gebruik van een wet wel zijn voldaan. Zijn alle bestanddelen van een wet wel ingevuld door de partij die die wet wil gebruiken, en is dat invullen wel onderstreept door zoveel bewijs als er is voorgeschreven? Dat is wat ze het "technische deel" van een rechtzaak noemen. Dat zien ze als heel streng door de wet opgelegd, ookal lijkt dat alleen zo in het kader van de vrijheid die ze verder hebben.

Het tweede wat ze doen is waar ze het echt voor doen, waar ze echt bij in hun element komen: de barmhartige vader zijn, die de trotsen hard straft en de deemoedigen genade schenkt. Of eigenlijk is het meer een moederrol. Het OM is strenge papa, de rechter de meelevende mama, de verdachte het stoute kind en de advocaat het brutale buurjongetje dat een verhaal ophangt voor zijn vriendje omdat het kind zelf niet brutaal durft of kan zijn tegen zijn ouders.

Die verdeling van rollen wordt door veel strafpleiters, ook die waar ik mee te maken heb gehad, geaccepteerd en zoveel mogelijk gebruikt. Als ik zelf me voordoe als een berouwvol, zielig meisje, dan zal de rechter zacht voor me zijn. Maar ook de argumenten die me vrijpleiten moeten worden genoemd. Dat doet de advocaat voor me, zodat het lijkt alsof ik dat zelf niet zeg. Dat zou mijn zielige plaatje verstoren. Mama de rechter moet medelijden krijgen, en brutale kindjes wekken dat niet op.

Natuurlijk wordt dat het ergst in zaken rond prostitutie. Je hebt daar een héél wankelend denkbeeld bij de rechters, en dat is een denkbeeld waarvoor ze hebben geleerd, en waar ze trots op zijn dat ze nu specialisten zijn. En als jij dan laat zien dat ze geloven in sprookjes, dan zet je de rechter voor schut. Als je zo brutaal bent, word je ooknogwel veroordeeld als er helemaal niet aan de bewijsvereisten is voldaan.

Het maakt niet uit of het klopt wat je zegt. Een rechter kijkt naar jouw houding. Als jij niets verkeerd gedaan hebt, en je laat zien dat je boos bent over dat het OM je toch in de gevangenis wil stoppen, dan ben je niet nederig, en dan gaat de rechter je wel even een lesje leren. Als je zit te janken en klaagt dat je niet kan slapen van de schuldgevoelens, dan krijg je sneller dat de rechter beslist dat je het niet gedáán hebt.

Er zijn nu vast veel lezers die vinden dat ik veel te ver ga, en het veelteveel karikaturiseer, maar ga zelf maar eens kijken of het klopt. En als je geen zin hebt om zelf bij een zitting te gaan zitten kan je bijvoorbeeld eens gaan kijken naar wat ik al geschreven heb over precies deze soort van dingen die je zag bij de processen tegen de klanten in de Valkenburgse zedenzaak.

Ik had het al even over specialistische rechters. Wat ik hierboven schrijf gaat op voor gewone rechters, maar bij rechters die gespecialiseerd zijn in mensenhandelzaken wordt het pas echt griezelig. Voor een deel houdt die specialisatie in dat er meer aandacht is voor hulp en bescherming aan slachtoffers, vooral met ingewikkelde buitenlandse verbanden, en dat is in principe nogwel goed. Maar er zit een veel grotere, en reëlere, lelijke kant aan.

Gespecialiseerde rechters hebben cursussen gehad, door de zieligheidsindustrie, om hun romantische vooroordelen over zielige hoertjes en grote gemene maffia's in te vullen. Ook rechters weten dat ze te ver kunnen gaan met vooroordelen gebruiken, dus als je ze de kans geeft om die vooroordelen als "feit van algemene bekendheid" te mogen gebruiken door het officiëel te maken, kunnen ze verder gaan.

Ik vind dat het ergste. Advocaten vinden het juist erger dat er bij mensenhandelzaken makkelijker wordt gedaan over bewijsvereisten en ontvankelijkheid, dat er makkelijker wordt gedaan over kiezen, monteren en knippen in verklaringen, wat er van verklaringen wordt geloofd vanwege al die trauma waar ze vanuitgaan, dat vage verklaringen van mensen die niet meer te traceren zijn mogen worden gebruikt, en dat het OM bijna àlles mag, en de rechter bijna alles naast zich neer mag leggen. Want mensenhandelzaken zijn zo móéilijk, en het bewijs is zoveel wèrk.

Je kan het ouwejongens-krentenbrood-recht noemen. We doen niet moeilijk over het bewijs, als we ons er maar lekker bij voelen en het maar praktisch af te handelen is. Zelf gebruiken de specialistische rechters liever termen zoals "over de bewijsvereisten heenkijken" en "de ernst van het delict laten prevaleren boven de theoretische beperkingen van de strafpraktijk" of "pragmatisch omgaan met de vorming van het oordeel" en dat soort woordkeus, waaraan je al kan zien dat ze wel weten dat er iets weg te mummelen valt.

Rechters zijn sowieso wereldvreemde types, ze komen veel uit de afgeschermde elitekinderen, en ze leiden een bestaan waar ze met hun vooroordelen worden gepaaid, dus ze blijven daar ook. Ze denken dat ze weten hoe het voor mensen in criminele toestanden werkt omdat ze het van het OM horen, en zelf ook wel eens een auto-inbraak meemaken. Al hebben ze geen idee hoe een fietsendiefstal iemand raakt die geen rechterssalaris heeft. Hoe de omgangsvormen buiten een "nette wijk" zijn. Wat daar normaal is.

Als je baan is om de Grote Gelijkhebber te zijn, en de Nederlandse maatschappij je ziet als een soort natuurkracht die altijd objectief het juiste doet, en je in isolatie leeft omdat alles via het OM tot je komt, dan wòrd je wel wereldvreemd. Ik kan het ze eigenlijk nieteens kwalijk nemen. Maar wereldvreemde mensen kunnen wel rekening houden met dat er meer in de wereld is dan wat ze kennen, en dat doen ze dan weer helemaal niet.

Het piept vaak uit tussen de zittingen en vonnissen. Verontwaardigd aan een verdachte vragen of ze nou ècht moeten geloven dat een vrouw zèlf voor prostitutie kiest, elke liefdesrelatie met een prostituee zelf invullen dat er "een liefdesrelatie is voorgewend" om haar afhankelijk te maken, of dingen als swingen, anaal of sexchats "extreme vormen van seks" noemen, een verdachte voorleggen dat iemand toch nooit voor "dat bestaan" zou kiezen als ze "ècht de keus had" of de branche gewoon verwerpelijk noemen. Daar zie je pas echt goed aan hoe ze over seks, laat staan sekswerk denken.

Niet dat de rechters buiten de mensenhandelspecialisaties vrijuitgaan trouwens. Die doen ook helemaal niet zo moeilijk als bij niet-sekswerkers wanneer we zonder ontslagvergoeding moeten worden ontslagen, als de belastingdienst denkt dat we fortuinen verdienen en dùs hebben gefraudeerd met onze belasting, als we op straat moeten worden gezet, of als onze kinderen moeten worden afgepakt. Want we zijn hoeren, dus dan snàppen ze het wel. Dan komen diezelfde woordjes ook tevoorschijn.

Ook als je in een bestuurszaak zit, of een rechtzaak tegen iemand anders dan het OM hebt, moet je héél goed op je tellen passen. Meestal willen ze het goedpraten om je dwars te zitten door te komen met de verhalen over dat het allemaal ellende is in de hoererij. Als je dat tegenspreekt, ga je tegen het vooroordeel van de rechter in, en die ziet jou dan als harteloos wijf dat het romantische horrorfilm-lijden van al die slachtoffertjes bagatelliseert. Dat kost je de zaak.

Het is een dansje. De beide partijen beroepen zich op het morele gevoel van de rechter, en hij weegt af welke kant dat het beste doet. Die moraliteit is waar het uiteindelijk om gaat, ookal doet de juridische wereld zo graag alsof ze hun eigen moraliteit thuislaten en zo objektief zijn. De moraal van de rechter is waar het allemaal om draait, en dat wordt dus een wedstrijdje slachtofferschap. Wie is er erger slachtoffer, degene die het OM vraagt om te wreken op de verdachte, of de arme verdachte zelf?

En wat betekent dit nou allemaal voor hoe serieus je oordelen van rechters moet nemen?

Dat rechters geen wijsheid in pacht hebben. Dat ze alleen zo goed kunnen weten wat er aan de hand is, als dat ze geïnformeerd worden, en dat is alleen door "partijen." En bij ons is de enige van die partijen waarnaar echt geluisterd wordt de overheid, en dan ooknog meestal het OM. Dat geeft geen hoop dat ze het ooit zullen begrijpen. Vooral niet als ze zich laten volgieten met onzin uit de zieligheidsindustrie.

Rechters weten helemaal niets van onze branche. En ze doen alsof ze wel wat weten. Dat maakt ze dubbel onbetrouwbaar. Als een rechter iets bewezen vindt, kan een andere rechter er iets heel anders van vinden. En dat zijn niet eens uitzonderingen. Dat een rechter iets bewezen vindt, zegt eigenlijk bitter weinig over hoe goed het bewijs is, want ze mogen veelteveel aannemen.

Geef ik hier een volledig beeld van rechters? Natuurlijk niet. Maar dat hoeft ook niet, want ik hoef voor dit antwoordstukje alleenmaar aan te tonen dat wat een rechter oordeelt, vooràl als het over ons gaat, niet zo'n zonnenklare waarheid is als wat de samenleving denkt. Rechters zijn niet deskundigen die weten wat er speelt, ze zijn wereldvreemde mensen die twee verhalen horen en dan kiezen wat er eerlijk voor ze voelt. Kijk ook zo naar die oordelen van ze.

Verkiezingen

Woensdag zijn er verkiezingen voor de Tweede Kamer. Dat is zo'n beetje de belangrijkste verkiezing die we hebben in Nederland, want uit de Tweede Kamer komt het Kabinet, en die gaan de boel besturen en beheren. In de Tweede Kamer beginnen ook alle wetten, dus hoe minder gekte daar gebeurt hoe beter. Ga dus stemmen, en zorg dat je je stem geeft aan iemand die er geen enge dingen mee gaat doen.

Ik zal de kieslijst afgaan, en aangeven wat mijn ervaringen zijn met alle partijen.

VVD
De VVD is nooit mijn partij geweest. Ze zeggen wel dat ze veel aan eigen verantwoordelijkheid doen, maar dat komt niet echt uit de verf als ze met hùn eigen verantwoordelijkheid moeten komen. Er is geen partij met zoveel integriteitsschandaaltjes als de VVD. Om nog maar te zwijgen over hun "crimefighter" imago waarvoor zoveel moet wijken, en wat helemaal niets oplevert. Behalve stemmen.

Echt overdreven anti-prostitutie is de VVD niet. Ze hangen in het midden. Ze gaan wel mee met de hype en de haat, maar ze zijn geen aanduwers. Je privacy en je rechten tegenover de politiestaat zijn bij de VVD niet in goede handen, en dat is eigenlijk al genoeg voor mij om ze links te laten liggen.

PvdA
De PvdA lonkt altijd naar ons, alsof we intussen niet weten wat ze dóén. De PvdA is op elk nivo van de overheid bezig met het vuurtje van de heksenjacht stoken, en wil ons het liefst overal verdrijven. Samenmet de Christenunie en de Socialistische Partij hebben ze initiatiefwetten gestart die ons verder uit de samenleving moeten gaan isoleren. Niet voor niets heet de portefeuille van de PvdA waarin sekswerk wordt behandeld de "portefeuille afvalputje."

PVV
De PVV is een partij die eigenlijk vooral zeikt over dat migranten zo'n probleem zijn, en verder een beetje zwerft. Soms zijn ze links, soms zijn ze rechts, zolang het maar de onderbuik van laagopgeleiden tevreden stelt. Als het om prostitutie gaat geloven ze heilig in de hype. Zo heilig dat ze soms niet mee willen doen met clausules die andere partijen in wetten zetten om te zorgen dat de vrijwillige hoer niet vrijuit gaat.

Ze zijn super-repressief. Netzo erg als de VVD. Ze geloven heilig in hard straffen, en in de harde aanpak, en in het negeren van burgerrechten. Op de PVV wil je niet stemmen als je niet een politiestaat wil die je leven elk moment kan binnenkomen. Hun houding over rechten is dat ze die vooral lastig vinden, behalve als het gaat om je recht om over migranten te zeiken. Ze zijn voor mij geen optie.

SP
De Socialistische Partij doet me pijn. Want ze hebben zulke mooie doelen om het land eerlijker te maken, en ze zijn zo idealistisch. Maar tegelijk hebben ze een gewèldige draai naar repressie gemaakt. Ooit hadden ze een genuanceerd beeld over prostitutie, en was Nanneke Quik de grootste voorvechtster van onze rechten in de Eerste Kamer. Nanneke is weg, en nu moeten we het doen met mensen als Nine Kooiman, die met de Christenunie in bed kruipt en wetten maakt om ons verder te criminaliseren.

Vanuit de SP krijgen we hele lelijke geluiden te horen. Op lokaal en ook op nationaal nivo is de SP bezig met de sekswerker als reddingsobjekt en vleesgeworden onrecht te verkopen. Voor burgerrechten en privacy hoef je ook niet meer bij de SP te zijn, want die hebben daar graag de mond van vol, behalve als het gaat om dingen waar zij tégen zijn.

CDA
Toen ik klein was, was het CDA iets waarop je stemde als je niet streng in de leer was. Want je hoorde op de kleine Christelijke partijen te stemmen. Dat hoorde je in de kerk. Intussen ben ik wel verder gekomen, en zie ik de CDA als een aartsconservatieve partij die vooral wil dat dingen bij het oude blijven, of dat nou goed of slecht is. En of dat "oude" nou ooit gewerkt heeft of niet. En of dat "oude" er eigenlijk vroeger wel wàs of niet.

Als het aankomt op prostitutie wil het CDA het liefst gewoon helemaal van ons af. Ze zijn niet zo agressief als de PvdA, de CU of de SP, maar ze hebben grote ambities om ons langzaam en met zachte hand helemaal weg te stoppen. Ze willen misschien nogwel verder gaan dan de PvdA of de SP, maar toch zijn ze niet de grootste bedreiging op dit ogenblik. Ze stemmen alleen wel mee met alles wat ons leven zuur maakt.

Je burgerrechten zijn bij het CDA ook niet in goede handen. Ze zijn wel van de politiestaat, ookal zijn ze niet zulke crime-fighters als de VVD. Ze willen alleen wel dat de overheid overal zich mee bemoeit, en alles betuttelt, ze willen het alleen met handschoentjes en niet met de botte bijl. Dat is eigenlijk het enige verschil. Ze hebben een veel repressiever ideaal, dat ze veel voorzichtiger toepassen. Niets voor mij.

D'66
Als je puur gaat kijken naar hoe er in de Tweede Kamer gestemd wordt, is D'66 de beste partij als het gaat om burgerrechten èn om prostitutie. Dan tel ik de nieuwe partijen nog niet mee natuurlijk, maar ik kijk liever naar hoe partijen zich in de Kamer gedragen en wat ze stemmen, dan dat ik naar verkiezingspraatjes luister. Ze doen weinig mee met de hype, en ze zetten zelfs vraagtekens erbij. Dat is al heel veel voor een politieke partij.

Helaas hoor ik van kamerleden van D'66 wel dingen die me ongerust maken. Niet echt over burgerrechten, ookal zijn ze alleen echt bezig met papieren burgerrechten en niet met elektronische, maar vooral over prostitutie. Ik heb al van verschillende leden gehoord dat de gewone positie van D'66 over burgerrechten misschien moet wijken in bijzondere gevallen, zoals mensenhandelmoderneslavernij en prostitutie.

Dat is nog niet gebeurd. Ze hebben wel hier en daar meegestemd met domme dingen, zoals de WRP, maar ze hebben nog niet die draai naar rechts gemaakt die je wel ziet bij de SP en GroenLinks. Maar ze maken dezelfde geluiden die je ook uit die twee partijen hoorde voordat ze dat gingen doen. Daar maak ik me echt zorgen over. Ze waren ook supermild over de affaire Teeven en het gedraai van de minister daarover. Steeds voerden ze eigenlijk geen oppositie. Ik vertrouw ze niet meer.

ChristenUnie
De ChristenUnie is de partij van Gert-Jan Segers. Een man die al vaker op mijn blogje is genoemd. De partij heeft weinig op met burgerrechten, maar is niet zo agressief daarmee als de PVV, PvdA of de VVD. Als het op prostitutie aankomt, dan is de CU de agressiefste vervolger van sekswerkers. Ze stemmen mee met alles wat ons leven zuur kan maken, en ze zijn de bron van de meeste wetsvoorstellen en moties die over prostitutie gaan.

Ze zijn minder anti-seks dan de SGP, maar ze zijn wel veel aktiever, aktivistischer en stiekemer. Ze doen graag alsof het allemaal om de zielige slachtoffertjes gaat, terwijl de SGP gewoon eerlijk is over dat ze de Here willen volgen en daarom ons kapot willen hebben. De CU neemt ook de PvdA en de SP aan het handje, en die laten zich gewillig meenemen in wetsvoorstellen om sekswerkers te verdrukken.

GroenLinks
Heel lang was GroenLinks een partij die voor ons opkwam. Ze waren seks-positief, niet van de normen en waarden opleggen vanuit de politiek, en lekker rebels. Dat is lang geleden. Tegenwoordig zijn ze een kleine partij met vooral feministische zuurheid als het op seks aankomt. Ze zijn meer bezig met migratie, maar als ze hun aandacht aan sekswerk geven hou ik iedere keer mijn hart vast.

Ze zijn niet zo overtuigd anti-sekswerk als de CDA ofzo, maar er zitten mensen daar die maar wàt graag sekswerk als onrecht willen zien, en maar wàt graag meedoen met ons verdrukken. Een paar grote stemmen in die partij zijn grote voortrekkers van de hype, en die doen veel kwaad. Tegelijk zitten er ook jonge frisse mensen die principiëel ons niet willen vertrappen. Je weet niet wat je krijgt.

Goed, het hoofd van hun wetenschappelijk buro heeft hetzerige stukjes over ons geschreven, en ziet ons vak als een groot onrecht, vanwege zijn zuurfeministische bril. En er zijn leden die flink feministisch uit hun nek klokken over ons. En GroenLinks kwam de ChristenUnie te hulp toen die hun klantcriminaliseringswet anders hadden moeten afzwakken. Dus GroenLinks is voor ons verloren. Maar er zitten nog goede mensen tussen.

SGP
De Staatkundig Gereformeerde Partij is de meest regressieve, meest repressieve en meest Christen-fundamentalistische partij in het bestel. Daar stemmen mensen op die dat moeten van de dominee, en anders meestal niet. Ze zijn duidelijk en open over wat ze van seks vinden, en vooràl van prostitutie, en dat is niet mooi. Ook met burgerrechten hebben ze niet veel op, de overheid hebben ze liefst overal in betrokken. Zolang hij de kerk maar met rust laat.

Partij voor de Dieren
Deze partij is de reden dat ik tochmaar een stukje schrijf. Ik hoor van best veel collegaatjes dat ze die partij willen steunen. En dat is omdat ze van dieren houden, en de PvdD best fijne geluiden over prostitutie heeft laten horen tijdens de campagne, en als ze met ons praten. Daarom is er wel vertrouwen, want de meeste partijen willen gewoon geen antwoord geven en willen eigenlijk niet met ons geassociëerd worden.

Als je gaat zoeken hoe ze echt stèmmen in de kamer, dan merk je dat het héél anders zit. Dan zitten ze tussen de CU en het CDA in als het om sekswerk gaat, en tussen VVD en CDA in als het om burgerrechten gaat. Hartstikke fout dus! De partij komt uit een streng Christelijk nest, en er zit ook een hele tik feminisme doorheen, dus eigenlijk kan je er wel op rekenen dat het zo zou gaan. Laat je niet foppen!

50Plus
Deze partij vindt mijn Pa genant. Hij vindt dat zijn generatie, de Babyboomers, al veelteveel invloed hebben gehad sinds de jaren '60, en dat er dan nu een partij is die doet alsof die generatie, die nogsteeds de meerderheid van de politieke zetels heeft, in de verdrukking is, genant. Het hele programma van de partij draait erom dat er veel voor ouderen, en vooral de babyboomers moet worden gedaan, en dat ze niet mee moeten hoeven trekken met de hele samenleving nu het moeilijker gaat.

Verder is de partij niet heel veel met andere dingen bezig, maar ze zijn wel PVV-achtig repressief, zijn nogal van het harde straffen en makkelijk veroordelen, en hebben geen idee waar burgerrechten over gaan. Privacy is zo'n beetje een vies woord als je met ze in gesprek gaat. Geen optie behalve voor babyboomers die ècht geloven dat ze tekort worden gedaan.

OP
De Ondernemers Partij van Hero Brinkman is een rare. Brinkman komt uit de PVV en heeft veel van het programma en veel van de toon meegenomen. Hij richt zich vooral op immigratie, en dat de overheid slaafser moet zijn aan de bedrijven. Dat betekent bijvoorbeeld dat hij wil dat het bedrijfsleven een vinger in de pap krijgt over wat er op scholen wordt geleerd. Verder is hij natuurlijk een crime-fighter, hij komt uit de politie immers, en wil hij burgerrechten terugdringen om meer te kunnen betuttelen en bestraffen.

VNL
VoorNederland is wat vroeger de fractie Bontes/van Klaveren was. Nu is Jan Roos de lijsttrekker, en dan kan je circus verwachten. Dat krijg je ook. Niet alleen wil de partij de belastingen enorm verminderen, maar ze willen ook anti-immigratieregels gaan invoeren die niet juridisch door de beugel kunnen. De rechtsstaat, daar heeft VNL geen boodschap aan.

Ze willen alles op de schop gooien, en heel heftige veranderingen doorvoeren. Sommige daarvan zijn best redelijk, veel zijn gewoon een luchtkasteel. Ze zijn wel ontzettend crime-fighters, erger nog dan de VVD, en daar gaat het natuurlijk zowel met de prostitutie als met de burgerrechten helemaal mis.

Denk
Dit is de partij van Kuzu en Öztürk, een splinterpartij weer. Ze komen veel in het nieuws met hun rare uitspraken, en het is niet echt duidelijk of ze nou een Turkse splinter willen zijn of breder Nederlands willen worden. Ze zeggen het laatste, maar zo bouwen ze hun programma niet op. In ieder geval zijn ze niet helemaal fris, als je kijkt naar wat ze zeggen. Vooral als je direkt met ze praat komen er hele rare hoerenhatende uitspraken uit. Bah.

Het stemgedrag van die twee is in elk geval altijd repressief en burgerrechten-schadelijk geweest. Ze zijn kort gezegd Turkse PVV'ers, die "hun" bevolkingsgroep komen "verdedigen." Maar zoveel verschil is er helemaal verder niet. Ik vermijd ze als de pest, want het enige waar ik het met ze eens kan zijn is dat migranten en niet-migranten goed met elkaar om moeten gaan.

Nieuwe Wegen
Dit partijtje is een splinter van de PvdA, een éénmanspartij van Jacques Monasch. Hij wil een PvdA zijn die hard optreedt tegen immigratie en illegalen. Dat is al onfris, maar hij wil ooknog extremer zijn met de mensenhandelhype en vindt nog meer dan de PvdA dat burgerrechten best gesnoeid mogen worden omdat de overheid echtwel te vertrouwen is. Als je het erger wil dan de PvdA kan je dus bij hem terecht.

Forum voor Democratie
Dit is de nieuwe partij van Thierry Baudet. Een man die veel op TV is geweest terwijl hij opvallend weinig te zeggen had. Hij is een initiatiefnemer geweest van het referendum over Oekraïne, en het succes daarvan is hem een beetje naar zijn bol gestegen volgens mij. Hij heeft wat ideeën, maar het is niet echt een samenhangend geheel geworden. Ik heb zijn programma doorgelezen, en daarna had ik nog steeds geen beeld van wat hij nou echt zou gaan doen met een zetel.

Over sekswerk schrijft hij niets, maar de toon van zijn programma is wel dat hij ontzettend meegaat met de repressieve bewegingen in de politie en het OM. En die haten ons. Verder is hij weer een enorme crimefighter die weer ontzettend inzet op meer politie, meer straf, meer alles wat met repressie temaken heeft. Bescherming van de burgerrechten vindt hij niet interessant, behalve alweer als het erom gaat je onvrede over immigranten te mogen luchten.

DBB
De Burger Beweging is een partij die veel overeenkomt met de SP. Maar de SP wil alles door een centrale overheid laten regelen en De Burger Beweging is veel minder centraal. Ze zitten goed met privacy en burgerrechten, beter dan de meeste partijen, ik heb alleen niet kunnen uitvinden wat ze nou met sekswerk willen gaan doen. In ieder geval vind ik ze verfrissend linksig en prettig overkomen. Of ze het ook waar kunnen maken weet ik niet, want ze hebben zich nietzo laten gelden.

VP
De Vrijzinnige Partij is ook een nieuwkomertje. Het speerpunt is een basisinkomen, en ze zetten ook groot in op openbaar vervoer. De standpunten over privacy spreken zichzelf hier en daar tegen, maar burgerrechten zijn wel het uitgangspunt, dat is duidelijk. Over sekswerk lijkt er niet echt een standpunt te zijn, en hoe het zich gaat gedragen in de Kamer is ooknog helemaal de vraag.

GeenPeil
Een partij die heel duidelijk gebaseerd is op GeenStijl. Een programma hebben ze niet echt, want ze hebben een heel vernieuwend concept. Je stemt op GeenPeil, en daarna kan je elektronisch doorgeven wat je wil dat ze per onderwerp in de Kamer stemmen. En heb je geen tijd of geen mening, dan kan je aangeven met welke andere partij je mee wil stemmen. Dat is heel anders dan we gewend zijn.

Natuurlijk werkt dat alleen als je stemmers allemaal ongeveer hetzelfde willen. En als ik zo op GeenStijl kijk, denk ik dat na een paar weken bijna alle kiezers hun automatische stemmenu op "PVV" hebben staan, om nogeens terug te komen bij een grote rel over Zwarte Piet of meer asielzoekers. Waarbij ze ook hetzelfde stemmen als de PVV. Maar misschien heb ik het wel mis hoor. Ik vraag me wel af hoe ze hun achterban gaan weergeven als ze maar twee zetels krijgen.

Piratenpartij
Dan is er de Piratenpartij. Dat lijkt een rare one-issue-club, maar ze zijn net als de piratenpartijen in het buitenland een serieuze kandidaat die een belangrijk gat in het bestel opvullen. Sommige mensen uit mijn eigen netwerk die ik hoog heb zitten zijn grote fans van deze start-up partij, dus ik heb er nogeens goed naar gekeken.

De piratenpartij heeft een mooi programma. Hun lijsttrekster vind ik in debatten ook goed naar voren komen, en er zitten slimme mensen achter. Je ziet hier en daar dat ze wel naïef zijn, en ze hebben zich ook van slechte kanten laten zien. Het bestuur wat ze eerst hadden is opgestapt en naar een compleet andere partij overgelopen, wat je je tochwel laat afvragen hoe dicht die partijen dan eigenlijk bij elkaar moeten liggen.

Hun speerpunt is privacy. Dat is een heel belangrijk onderwerp dat alle andere partijen echt teveel laten liggen. Daarom was het ook heel ontmoedigend om te zien hoe ze reageerden op de toestanden rondom Patricia Paaij, van wie een seksvideo op straat kwam te liggen. Dat was een gelegenheid geweest om te laten zien hoe relevant ze zijn, wat hieraan gedaan kan worden, en hoe erg de regels nu tekortschieten.

Inplaats daarvan kwamen ze met studentikoze rotgrapjes. En toen hun aanhangers daarop afknapten, kwam er veeltelaat een verhaaltje over dat het verkeerd overgekomen was. Ze probeerden het netzo te spinnen als al die andere partijen die verantwoordelijkheid van zich af willen laten glijden, maar ze zijn er niet goed genoeg in, dus het was voor iedereen duidelijk wat ze deden. Dat heeft ze heel veel geloofwaardigheid gekost.

De positie van de piratenpartij over sekswerk is gewoon goed. Ze staan achter decriminalisatie. Of dat ook wordt wat ze gaan stemmen kan je bij een nieuwe partij die nog nooit in de Kamer heeft gezeten niet zien. Ik hoop dat ze waarmaken wat ze zeggen, en niet meegaan in de hype om maar serieus te worden genomen door de andere partijen. In ieder geval staan ze niet voor sleepnetten en razzia's, en dat maakt me hoopvol.

Artikel1
Artikel 1 is een partij die zich vernoemd heeft naar het eerste artikel van de grondwet, eigenlijk dus naar iets dat er al is en heel diep in onze wet zit. Het is een partij die verdraagzaamheid wil verspreiden, en heel veel inzet op goed omgaan met immigranten en mensen met een immigratie-achtergrond. Het hele programma gaat eigenlijk alleenmaar over discriminatie tegengaan.

Dat is natuurlijk heel goed. Maar intussen is dat programma zó duidelijk doordrenkt met slachtofferdenken, dat ik er eng van word. Met de jaren, en ook door mijn blogje te schrijven, ben ik nogal negatief geworden over slachtofferdenken, en vooral slachtofferdenken waarbij je andere mensen gaat proberen aan te praten dat jij slachtoffer bent, en zij daar wat aan moeten doen. Dat heb ik op zóveel manieren zien gebeuren, en het liep nooit goed af.

Er zit een ouderwets Marxistisch-Feministisch-Tweede-Golf denken in veel stukjes van het programma, en daar knap ik ook goed op af. Dat soort slangenkuilen, daar blijf ik voortaan uit weg. En met een Dworkin-Miller-feministische ondertoon hoef je ook niet lang na te denken hoe ze tegenover seksuele vrijheden staan. Prostitutie komt weer als een onrecht-op-zich tevoorschijn in het programma.

Tegelijk hebben ze zich wel uitgesproken voor decriminalisatie. Daar wordt bij collegaatjes opgetogen over gedaan. Ik ben er door het programma niet zo van overtuigd. Ook omdat feministische organisaties tegenwoordig de term "decriminalisatie" gebruiken om het Zweedse Model mee aan te geven. Dat is natuurlijk een smerige manier om te doen alsof wij voor het Zweedse Model zijn, en ook hier zie ik dat nog wel gebeuren.

Over privacy hebben ze niet echt oplossingen. Ze vinden het fout wat er gebeurt, maar inplaatsvan dat ze de overheid op willen leggen dat ze gegevens niet mogen hebben, willen ze dat de overheid er alleen geen foute dingen mee gaat doen. Dat soort dom denken zie je bij heel veel partijen, maar hier spat het wel duidelijk van de bladzijde af. Andere burgerrechten zijn wel beter geregeld, maar ook niet met maatregels die echt werken tegen een stiekem en geslepen OM en politie.

Niet Stemmers
De partij van de niet-stemmers wil laten zien dat er mensen zijn die bewust niet stemmen, en wil dat laten zien door daar stemmen voor te verzamelen. Ik denk niet dat dat een eerlijk beeld geeft van wie er bewust niet stemt, want veel mensen die bewust niet gaan stemmen, zullen ook niet mee willen doen met deze kermisstunt.

LP
De Libertarische Partij is een partij die extreem op de persoonlijke vrijheden is. De overheid moet zoveel mogelijk weg. Dat is natuurlijk een mooi idee als je de hele tijd klem zit tegen de overheid aan, maar het wordt dan wel moeilijk voor al die dingen te zorgen die we nu met de overheid hebben geregeld. Ze gaan wel meteen de mist in als ze dan inbreuk van werkgevers op de persoonlijke levenssfeer toestaan.

Libertariërs hebben het moeilijk om een goed programma te maken. De overheid moet de grenzen trekken waar de vrijheid van de ene ophoudt en die van de andere begint. En als je probeert om de wereld in te passen in een heel simpel ideaal, dan krijg je overal problemen waar de wereld niet ideaal is. Deze partij is dus niet helemaal realistisch bezig, en dat maakt ze eigenlijk onmogelijk voor mij.

Hun ideaal vind ik wel mooi, maar ze gooien veel goeds wel weg samen met het slechts. Ze geloven ook flink in de hype over misstanden in sekswerk, als ik moet afgaan op een telefoontje met ze. Dat zal niet beter worden. Ze zijn ook best van de politie-repressie, wat me wel verbaasde. Zo libertarisch vind ik ze niet, en hun kijk op privacy is ook warrig en onwerkbaar. Jammer hoor.

Lokaal in de Kamer
Dit is een partij die lokale partijtjes samen wil laten werken om ook op het Rijksnivo mee te laten praten. En dat kan je zien aan het programma, want ze willen vooral veel dingen die nu van het Rijk zijn, lokaal laten bepalen. Natuurlijk komen we hier alweer verhalen over immigratie tegen, en alweer is het vooral gemor. Zoveel partijen doen daaraan, ik word er eng van.

Een positie over burgerrechten hebben ze nauwelijks. Een positie over sekswerk al helemaal niet. Maar als ik ga kijken naar wat er lokaal gestemd wordt door de lokale partijtjes die hierachter zitten, dan verwacht ik er héél weinig van.

De rest
Er zijn nog vier andere partijtjes. Die zijn niet bijzonder, meestal een beetje gek, en hebben in heel veel kieskringen geen plekje op de kieslijst. Die laat ik maar zitten, want het voegt niet meer toe om die erbij te zetten. Dit stukje is alweer lang genoeg geworden!

Stem wat je wil, en laat je niet bij de neus nemen!

Internetmiljardair

Zonet klikte ik een mailtje weg. Het kwam van een man die me mee wou nemen naar één van de duurste restaurants van Nederland, en me daarna per privé-limousine naar één van de duurste hotels mee wou nemen, om me daar de hele nacht met me door te brengen in de meest luxe suite die ze hadden. Ik zou wel hard moeten werken, want hij had me laten zien hoe goed hij in vorm was, en hoe goed geschapen. Daarom wou hij ook wel dubbel tarief betalen.

Ik moest een beetje glimlachen, want ooit ben ik wel in die praatjes getrapt, als groen blaadje. Mijn intuïtie zou me nu wel hebben aangegeven dat ik hem maar moest negeren, en in dit geval had ik niet eens een doortastende intuïtie nodiggehad, maar ik was nog zo naïef. Je moet alles een keer leren, en ik had me nog nooit voorgesteld dat er mensen zijn die al die moeite erin willen steken om je maar blij te maken met een dooie mus.

Als klanten contact met je opnemen zijn ze vooral in jou geïnteresseerd. Ze kunnen je vragen willen stellen, ook vragen die eigenlijk in je advertentie al zijn beantwoord, ze willen zien of ze bij jou kunnen vinden wat ze zoeken, en ze willen weten hoe ze een bezoekje kunnen regelen. De meeste klanten schrijven haast niets over zichzelf, en aan de telefoon is het niet heel veel anders.

Klanten hoeven zich niet aan je te verkopen. Dat weten ze, veel klanten vinden dat juist een groot voordeel aan de hoererij. Ze kunnen gewoon zichzelf zijn en hoeven zich niet een houding te geven. Jij hebt juist in je advertentie al geschreven wat je bent en wat je verkoopt, en hij hoeft alleenmaar "ja" te zeggen. Een heleboel klanten zijn ook gewoon verlegen, want die doen het ook niet elke dag.

Het valt op als een klant zich gaat verkopen. Dat is maar heel zelden een echte klant. Soms is het nog een vent die probeert door zich ontzettend aantrekkelijk te verkopen je ergens een loer te draaien, maar meestal wordt er gewoon een spelletje met je gespeeld, en komt het helemaal nooit tot een afspraak. En soms komt de afspraak wel, maar de klant niet, en dat kan echt veel verloren tijd zijn.

Je kan aan veel dingen al zien dat het mis zal gaan. Als hij de maat van zijn pik noemt, vooral als dat nog achter de komma precies is, dan ga ik er eigenlijk al vanuit dat het iemand is die gewoon een potje aan het telefoongeilen is. En ik kan telefoongeilen nogwel snappen, want dan hoor je hoe de andere kant reageert, maar er zijn er ook veel die hetzelfde doen maar dan door de e-mail. Dat lijkt me niet iets opleveren, maar ze zullen er ook toch wat aan hebben.

Het is proberen om gratis kontakt met je te hebben. Ze willen niet echt afspreken om lekker een robbertje te seksen en daarvoor te betalen, ze willen wèl genieten van de seks die je uitstraalt en presenteert, maar ze willen er niets aan kwijtzijn. Ze weten ookwel dat je eigenlijk alleen gewoon wil afspreken, dus ze verzinnen wat om je maar geïnteresseerd te maken in extra kontakt.

Die interesse proberen ze meestal te wekken door je te imponeren met hun rijkdom, hoe lekker ze zijn, of wat voor status ze wel niet hebben. Ze verkopen zich als rockstars, en bestwel vaak ook merk je dat ze romantiek proberen te stoppen in hun mails en telefoontjes. De grootste fantasten heb je in de mail, of in de chat als je dat tenminste doet. Chatten is de allergrootste tijdverspilling als je het echt op afspreken aan wil laten komen.

Ik was jong, ik had pas een handjevol escortafspraken, vooral cardates, achter de rug, en ik adverteerde net pas. Ik vond het misschien allemaal nog wel enger dan de klant als mijn telefoon afging. Ik nam altijd op met vlinders in mijn buik. Afspreken via e-mail was toen nog best nieuw, en het begon in zwang te komen. Het heeft voordelen, ookal hebben veel meiden tegenwoordig liever de telefoon. Dat is makkelijker spijkers met koppen slaan, en veel meiden zijn niet zulke schrijvers.

Het was de best geschreven e-mail die ik totdantoe gehad had. Netjes gespeld, goed opgesteld, paragraafjes gebruikt, en het liet zien dat de man echt aandacht had voor wat hij schreef. Dat stelde me al op mijn gemak. Je kan een hoop zien aan hoe iemand schrijft, misschien soms wel meer dan aan wàt hij schrijft. Ik vond het fijn dat hij zo netjes vanaf het begin aan al aandacht had voor hoe het hoorde.

In zijn mail schreef hij dat hij een miljardair was, die zijn geld had verdiend in Wall Street en nu het leven in Nederland weer opzocht. Hij was incognito, maar hij wou wel de fijne dingen in het leven meemaken. Hij was op zoek naar een vast meisje, waar hij vaak en lang mee zou afspreken. Hij had mijn advertentie gezien, en was meteen voor me gevallen. Hij schreef charmant en fijn.

De manier waarop hij zich beschreef was met flair, en hij nam al snel de rol van de rijke adonis aan in mijn gedachtes. Ik was al helemaal Pretty Woman in mijn koppie, en ik was erop gebrand deze vent helemaal voor me te winnen. Dit was iets waar ik nooit over had nagedacht, maar nu het op mijn bordje viel wist ik absoluut zeker dat ik het wilde hebben. Ik stelde me al helemaal voor hoe het zelfs "meer" zou kunnen worden.

Natuurlijk, dat kan je wel raden, wou hij een heleboel "kennismaken" via de mail. Ik heb hem vanalles over mezelf verteld, foto's gestuurd die ik nu ècht niet meer zou sturen, met hem geflirt en met hem meegeleefd, en ik slikte alles wat hij me vertelde over zijn perfekte leven en al die rijkdom die hij had verzameld. Ik was naïef, maar wel scherp genoeg om hem toch even te pushen een echte afspraak te maken.

Dat deed hij na wat aandringen. En hij hield het niet bij een simpele tijd en plaats, hij had een heel draaiboek bedacht. We zouden in een sterrenrestaurant uit eten gaan, gaan dansen in een exclusieve club, en daarna in de duurste suite van Brussel het weekend wegvrijen. Wat hij als idee had om me te bieden voor mijn tijd was meer dan als ik voor een heel weekend elk uur vol tarief had gerekend.

Hij had een duidelijk idee wat hij wou dat ik droeg. Jarretelles met kousen, geen ondergoed, een cocktailjurk in parelmoer en parelmoer sandalettes, mijn haar opgestoken, en een bijpassende clutch. Dat was nog lastig want die had ik allemaal niet, dus daar heb ik flink voor geshopt, en eigenlijk meer geld aan uitgegeven dan ik prettig vond. Ik hield me maar vast aan dat ik het in die ene date wel ruim terugverdiende.

Ik ben zelfs naar de kapper geweest, want ik had nog behoorlijk punkhaar, en dat was een boeltje als ik het opstak. Die heeft er nog wat van geprobeerd te maken. In mijn hoofd was ik de hele week alleenmaar bezig met de weekenddate met mijn miljardair, en ik zette er alles voor opzij. Het was niet alleen een zakelijk buitenkansje, maar ik was er ook persoonlijk heel erg in gaan zitten, en was ontzettend gebrand om hem voor me te laten vallen.

De klant wou dat ik de suite boekte. Hij was immers bekend, en moest incognito blijven. Het zou zwermen van de paparazzi als er bekend werd dat hij in het hotel zat, en hij wou het intiem houden met mij. Natuurlijk zou hij het terugbetalen. Ik had het geluk dat ik danwel naïef genoeg was om het te willen doen, maar gewoon de aanbetaling niet kon regelen en geen creditcard had als onderpand. Anders had ik het nog gedaan ook.

Op vrijdagavond kwam ik een uur te vroeg aan bij het restaurant waar we hadden afgesproken, en werd ik heel netjes bij de bar opgevangen. Dat uur ging superlangzaam voorbij. En toen het tijd was voor onze afspraak, kwam er niemand. De tijd tikte heel langzaam door, en ik schold mezelf uit dat ik niet harder had aangedrongen op een telefoonnummer. Ik wachtte, en wachtte, en wachtte maar. Pas na drie uur gaf ik het op. De barman nam gelukkig genoegen met wat ik aan geld bij me had.

Ik was in tranen. Ik heb op weg naar huis echt met boze uithalen gejankt omdat ik zo gefopt was. Ik voelde me een totale mislukking, zonder ondergoed in een lelijke cocktailjurk met zo'n stomme clutch die nergens goed voor is. Ik was er alleenmaar geld aan kwijtgeweest, en ik had mijn tijd verspild. Ik voelde me stom, en ik wou vooral weten waarom de klant me had laten stikken.

Ja, ik heb weer met hem gemaild. Hij negeerde dat ik een telefoonnummer van hem wou, en kwam met een heel goed vormgegeven verhaal over waarom hij verhinderd was en me niet kon afbellen. Hij had mijn nummer namelijk wèl. Zijn helikopter had pech gekregen en hij had een noodlanding gemaakt op een plek zonder telefoonbereik. Ik wou nog steeds niet geloven dat hij nep was, maar ergens wist ik het intussen wel. Hij wou doorgaan met mailen, en voorbereiden voor een nieuwe date, maar ik ging zonder telefoonnummer niet meer verder. En dat was dat.

Ik zie het als leergeld. Je wordt soms gewoon gefopt door zo'n lul die stomme spelletjes met je vriendelijkheid speelt, en je de ervaring nog niet hebt om te zien hoe het gaat. Je kan nooit zeker zijn dat je niet gefopt wordt. Fakers zijn er toch altijd wel, die gewoon je tijd verdoen. Je kan het beste gewoon een goeie intuïtie laten ontstaan, en daarnaar luisteren. Als het niet echt klinkt is het eigenlijk nooit echt ècht.

Doodzwijgen hoeft niet meer

Ik schrijf al een poosje geen regelmatige nieuwsstukjes meer. Die waren niet populair, het was veel hetzelfde, en op Twitter zitten er collegaatjes zoals @laura_kasbergen die veel sneller op het nieuws reageren dan ik. Dan voelt het ook als mosterd na de maaltijd om nogeens een stukje te gaan schrijven over wat er allemaal gebeurt. Bovendien is er zoveel herhaling, dat ik meestal gewoon een koppeling kan zetten naar eerdere nieuwsstukjes. Het prikkelt mij niet, en mijn lezers ook niet.

Nu doe ik er toch maar weer eentje. Niet een nieuwsstukje waarin ik alles bij probeer te houden, maar eentje waar ik wat aandacht wil geven aan iets nieuws dat tevoorschijn komt piepen. Het is namelijk opeens een stukje brutaler geworden met de onzin die ze over ons verkopen. Tot heel kort geleden probeerden de verbiedertjes, de zieligheidsindustrie en de grote media namelijk ons dood te zwijgen. Alleen de verbiedertjes mochten spreken. Maar nu hoeft dat niet meer.

Het begint meestal met proefballonnetjes. En het proefballonnetje is net als wanneer je kijkt of een schoonmaakmiddel je meubels niet gaat verkleuren, je doet het op een makkelijk plekje wat mensen nietzo zien, en waar het nietzo uitmaakt als het misgaat. In dit geval was het eind mei 2016, met een documentaire van BNN over kinderprostitutie in India, ookal veegden ze het wel heel erg bijelkaar met gewone prostitutie.

Ik heb daar eerder geen verslag over gemaakt. Voordat ik genoeg achtergronden bijelkaar had gevonden was het alweer zo oud nieuws, daar zat niemand meer op te wachten. Bovendien was het op Twitter al goed gedekt, en had ik daar al veel gezien wat me overtuigde dat hier meer aan de hand was dan een foute documentaire. Het was een provokatie, de bedoeling was om te zien, en te láten zien, hoeveel de kijker pikt als hem wat vreemds wordt voorgezet. En de kijker pikte alles.

Als jullie willen dat ik die aflevering van Spuiten en Slikken op Reis over India tòch nog een keertje behandel, moet je me er maar van overtuigen via de reacties of in de mail. Het is lang geleden, en anders wordt dit weer zo'n lap waar iedereen bij afhaakt omdat het te lang duurt om het helemaal te lezen.

Kort gezegd was wat die documentaire zo interessant maakte, dat ze onvoorzichtig waren met wat ze lieten zien. Je zag, als je alleen keek naar wat er te zíén was, en niet luisterde naar wat je hoorde te geloven door te luisteren naar de nogal misèregeile presentator, dat er vanalles niet klopte in het verhaal wat je voorgeschoteld kreeg. Dat kan uit zelfoverschatting zijn geweest, maar ookwel omdat ze in de media ookwel weten dat mensen niet ver voorbij hun bekende ideeën kijken. En dat ze dus vertrouwden op hoe hard het ellendeverhaaltje erin is gestampt.

Het werkte. Er kwam op de TV-show alleenmaar bijval van mensen zonder achtergrondkennis, en de enige mensen die zich ertegen uitspraken waren mensen met kennis over prostitutie, in het bijzonder in India. Die werden niet serieus genomen, en daar hield het op. De aflevering werd opgevolgd met artikelen in de pers, vaak met nadruk over dat je als je het èrg vond, en ook tégen dit soort dingen was, geld aan Free A Girl moest geven.

Daaraan kon iedereen zien dat de Nederlandse publieke opinie genoeg doordrenkt is met ellendeporno dat je ze àlles wel in het plaatje kan laten passen. En deze week is het voor het eerst brutaal ook over Nederland gedaan. Dat is weer een stapje verder de gekte in. Het gaat nu over mensen die in Nederland werken, en die het duidelijk niet eens zijn met het verhaal, die worden bekeken alsof ze het verhaal wèl steunen. Het is echt heel onwerkelijk.

Een Vandaag
Ik heb het hier ten eerste over een item van Een Vandaag, dat je hier kan terugkijken. Het wordt gepresenteerd door Jojanneke van den Berge, die we al eerder haar gal over sekswerk hebben zien uitkotsen. Deze keer is de insteek niet anders. Het is evangeliseren van haat naar hoererij toe. En tegelijk is het op een manier gedaan, die alleen werkt als dat evangeliseren al helemaal overbodig is.

Een nieuwe minister van Justitie moet met de WRP door, en die moet bewerkt worden. Daarom komt er nu een verhaaltje uit de kast over een zaak die al in oktober tot arrestaties kwam, en allang loopt. Eigenlijk is het heel opmerkelijk dat het nu opeens als nieuws wordt gebracht, als het nu niet gaat om de nieuwswaardige momenten van arrestaties, eisen of vonnissen. Maar de meeste kijkers zien niet dat het oudbakken is.

Het item begint meteen met silhouetopnames van de zogenaamde "slachtoffers" die verbijsterd zijn dat niemand naar ze luistert als ze zeggen dat ze niets is aangedaan, dat ze geen slachtoffer zijn, dat ze niet de verdachten vervolgd willen hebben. Dat zijn soundbites, met een sinister muziekje eronder, en met veel rood in beeld tegen een grauw straatbeeld. Het is geen volledig interview, want dan krijg je context. En dat wil het programma niet.

Een voorbeeld is dat een vrouw een opmerking maakt dat miljoenen verdienen, waar het OM graag mee schermt, onmogelijk is. Het is nergens in de business nog een vetpot. Maar door die soundbite in te passen zoals Een Vandaag hier doet, met het commentaar dat de vrouwen van het geld niets terugzien, lijkt het als je niet oplet alsof ze toegeeft dat ze bestolen is. Terwijl ze het omgekeerde zegt. Dat is de macht van knippen in soundbites.

De vrouwen zijn duidelijk. Ze zijn bereid iets aan dit gestoorde toneeltje te doen, en ze willen dan misschien niet hun gezicht op TV, ze willen wel duidelijk in de media laten horen dat er hier iets over ze verteld wordt dat gewoon niet klopt. Maar dat is niet wat het programma wil zeggen. En dat is dus ook niet wat ze laten zien. Het thema van het item wordt danook heel snel dat je niet naar die vrouwen moet luisteren.

Er wordt zelfs nog door Jojanneke gevraagd of de vrouw die ze interviewt niet gedwongen wordt om te verklaren dat ze geen slachtoffer is. De vrouw is daardoor niet van haar stuk gebracht, en onderstreept dat ze daar zelf haar eigen verhaal zit te vertellen. Maar dat is alleen een opzetje voor de andere stemmen in het item. Er wordt niet doorgevraagd. De vraag is de suggestie. Het antwoord doet er weinig toe.

We horen niet van de sekswerkers zelf waar ze vandaankomen. Dat wordt vervangen door het OM-verhaal over dat de meerderheid van de meiden op de Wallen uit Sliven komen, en dat ze voor pooiernetwerken werken. Dat is economisch nieteens haalbaar, maar daar past het OM wel een mouw aan door idiote inkomsten te verzinnen. Het OM draait zijn verhaaltje af, in de persoonlijke kleurstelling van Officier van Justitie Jolanda de Boer.

Die wordt voorgelegd dat de "slachtoffers" tegen haar verhaal ingaan. De Boer glimlacht minzaam en zegt dat "uit het onderzoek ècht iets anders blijkt." Het bewijs zou ijzersterk zijn, en de verklaringen van de slachtoffers doen er niet toe als ze niet willen zeggen wat het OM ze in de mond probeert te leggen. Ik ben heel erg benieuwd naar wat dat ijzersterke bewijs dan is, maar ik zal moeten wachten tot het vonnis wordt gepubliceerd.

Want in het programma komt Jolanda niet verder dan SMS'jes in "codetaal." Dat hebben we vaker gezien, bijvoorbeeld met de zaak met "Olga" die Dettmeijer graag aanhaalt. Dan vinden ze SMS'jes, en het OM verzint dan een geheime betekenis bij de berichtjes die precies is wat ze nodighebben om te laten zien dat er grote geldbedragen zijn verdiend en aan de pooiers zijn bezorgd.

Het andere wat ze als voorbeeld geeft, ookal is het niet duidelijk of dat nou als bewijs moet worden bekeken, is dat een vrouw een halte te laat uit de tram stapt en haar vriend belt omdat ze niet weet hoe ze terug moet lopen. Dat is natuurlijk weer een variant op "ze weten niet waar ze wonen," maar dan zwakker. Want er zijn genoeg ex-pats die niet hun hele buurt kennen, en daar denken we nooit wat bij.

De hoofdmoot van wat de Boer te zeggen heeft is dat we niet naar die vrouwen moeten luisteren. Als ze iets zeggen wat het OM niet bevalt, is dat omdat ze afhankelijk zijn gemaakt, en bedreigd, met beloftes, of hun familie wordt bedreigd, in ieder geval liegen ze natúúrlijk. En meteen nadat er is gezegd dat de meiden zo afhankelijk zijn gemaakt, wordt er geknipt naar een soundbite van zo'n meid die zegt dat ze rotsvast naast haar vent staat, die het niet verdient om in de lik te zitten.

Om te voorkomen dat het een één-tegen-één situatie zou worden, komt er nog iemand als tie-breaker. Dat is Anke van Dijke, één van de twee eigenaars van Fier Fryslan, Nederlands grootste, rijkste en invloedrijkste zieligheidsbedrijf. Zij voegt niets toe aan de Boer, en lacht schamper dat die slachtoffers niet heel overtuigend zijn, en dat hun verhalen over wat ze zelf meegemaakt hebben en zelf willen niet waarschijnlijk zijn.

Het item is maar acht minuten lang, en toch kan dit soort gehets er allemaal in. Het is ongebruikelijk. Dat is niet omdat de mening van de slachtoffers genegeerd wordt, want dat doen we in rechtzalen al jaren, en heftiger dan dit. Maar dit is de eerste keer dat die verhalen van boze vrouwen die tegen hun zin als slachtoffer worden gebruikt door het OM ook in de media mogen. En dan openbaar door de zieligheidsindustrie en de moraalridders worden genegeerd en weggehoond. Want dat is het.

Het NRC
Ooit was het NRC een kwaliteitskrant. Dat is helaas voorbij. Dit artikel is daar een treurig voorbeeld van. Eigenlijk zijn het twee artikelen, maar ze hadden netzogoed in één artikel kunnen worden gezet, ze overlappen heel veel. Heel vreemd dat van dezelfde schrijver op dezelfde dag twee artikelen met overlappende inhoud als twee verschillende artikelen worden geplaatst. Ze komen stof tekort denk ik.

Het komt van een journalist die beter zou moeten weten. Hij is geïnformeerd door hele goede mensen die hem ècht beter hebben laten weten dan wat hij hier opschrijft. Het is dus niet uit onwetendheid dat hij zo'n lustvol volksmennerijtje tikt. Je kan hier niet uitgaan van wat dommige snelschrijverij van iemand die niet beter weet. Deze vent schrijft precies wat hij wil.

Beide artikelen volgen de politie, en wat de politie allemaal over sekswerk denkt. De journalist gaat "embedded" met de smeris mee op overval. Ze kiezen een sekswerker, ze maken onder valse voorwendsels een afspraak, en dan gaan ze haar pakken. Dat is al jaren de methode, en helaas is het iets wat het publiek accepteert. Want eigenlijk mogen ze helemaal niet zomaar je huis binnenkomen als je ze niet toelaat. Maar bij sekswerkers is het natuurlijk anders.

Volgens het artikel is het doel om slachtoffers van mensenhandel te vinden. Dat is de reden die altijd wordt gebruikt. Die vind je niet door meiden te overvallen en te proberen in de ellende te smijten, maar als ze maar hebben geroepen dat ze het doen tegen de mensenhandel mogen ze zo'n beetje alles. En dat er dan wat burgerrechten moeten sneuvelen is bijzaak.

Het artikel is zo geschreven dat het meteen overspringt van "mensenhandel zoeken" naar "misstanden vinden," alsof dat hetzelfde is. Dat zijn het soort sprongetjes die ik altijd uit mijn blog probeer te vissen, want dat is misleidend en dan krijgen mensen het verkeerde idee. Een journalist zal dat echt niet minder goed weten dan ik, dus dat staat er gewoon expres in.

Wat zijn die misstanden dan? Dwang, geweld, uitbuiting? Dat zijn de dingen waaraan mensen denken bij misstanden in de prostitutie, toch? Natuurlijk niet. Het begint bij bijverdienen met je uitkering, want dat mag nooit als het om sekswerk gaat. Ook om belastingfraude, en dat zal wel om de BTW gaan, want bij op kleine schaal bijverdienen hoef je danwel geen BTW te betalen, maar niet als het om sekswerk gaat. Al wordt er ook vastwel zwartgewerkt, hoor. We zijn geen engeltjes.

Een andere misstand is onrechtmatige bewoning, en dat kan vanalles zijn. Als je hoer bent, controleren ze bijvoorbeeld of je wel huurster bent in het pand waar je woont. Bij je buurvrouw vallen ze niet binnen, dus die treffen ze niet aan als "misstand buiten de prostitutie," maar het wordt meegenomen als stok om mee te slaan als je hoer bent. En het kan zelfs zo simpel zijn als dat er klachten over je komen nadat ze je buren vertellen dat je hoer bent.

De journalist doet er zelf nog een schepje bovenop als het gaat om "kindspoor." Dat is namelijk helemaal niet dat er een kind aanwezig is in de woning terwijl er een klant wordt ontvangen. Ookal is het al een vreemd iets om als misstand te zien. Een kindspoor is dat er spòren van een kind in de woning zijn waar wordt ontvangen. Als er speelgoed ligt, is er kindspoor, en dat is een misstand. Want met kinderen wordt elk verhaal dramatischer. Ookal is dat niet logisch.

Mensenhandel, dat klinkt al veel ruiger. Dan is er echt wat aan de hand! Nou ja, niet echt natuurlijk. De term mensenhandel betekent al nietzoveel meer, en wat ze daar aantreffen is niet het delict mensenhandel, maar signalen van mensenhandel. Dat is wel heel wat anders. Dat kan je gewoon aan de politiecijfers over die steden zien, het gaat alleen om de onderbuiken van de overvallende smerissen.

Als je het zo bekijkt is het nog best bijzonder dat ze maar in zestig procent van de gevallen een misstand kunnen vinden. Kijk zelf maareens om je heen of je zelf nat zou gaan. Vooral als je de lijst met signalen van mensenhandel ernaast houdt. Ik denk dat je vaker bij niet-hoeren dan bij hoeren zal ontdekken dat er zo'n "misstand" is, ookal was het maar omdat hoeren hun best doen om die niet te hebben. We worden ermee verneukt immers.

Er wordt een eng groot cijfer over het aantal veronderstelde slachtoffers genoemd. Mijn statistiekmannetje knort dan dat je die getallen niet zo op mag tellen als de Nationaal Rapporteur het volgens het NRC doet, omdat veel van die meiden elk jaar weer in de statistiek staan. Als je één keer wordt geturfd, blijf je geturfd worden. Sommige meiden zijn zelfs meerdere slachtoffers per jaar. Sowieso is het een onzincijfer.

We zien ook weer dat er in advertenties wordt gevist naar signalen van mensenhandel. En natuurlijk zien we dan ook weer dat ruime openingstijden en lage prijzen als signaal worden gezien. Want niets verdient zo lekker voor een crimineel als zijn hoertje weinig geld laten vragen, en waarom ruime openingstijden een onzinding zijn om als signaal te zien heb ik al een heel eigen stukje gegeven.

Als de agenten gaan praten over zich verplaatsende meiden, gaan ze wel even scheef. Het ging toch om thuisontvangst? Sowieso is dat hele verplaatsen alleen een smoes om hun eigen mislukkingen een plaatsje te kunnen geven, daar heb ik ookal eerder over geschreven, maar het komt hier helemaal uit het niets. Want ze maken een àfspraak via een advertentie. Dus dan komen ze haar toch sowieso gewoon tegen, hoe ze ook verhuisd is met de tijd?

Er komt weer een interessante journalistieke draai aan het verhaal als de journalist zegt dat criminelen aan contra-observatie doen. Daarmee beschrijft hij dat je je klant naar een locatie buiten je werkplek laat komen om even te zien of hij wel fris is, voordat je met hem naar de werkplek gaat. Die gebruiken veel meiden, niet alleen om te zien of ze de klant wel willen, maar ook om zedensmerissen te proberen af te poeieren. Waarom noemt hij meiden die dat doen criminelen?

In een voorbeeld dat in het artikel wordt genoemd, herkent de vrouw die ze proberen te belazeren één van de zedengompen bij gezicht. Ze SMS-t hem dat ze hem herkent. Bye bye! Dat moet je niet doen. Dan weten ze meteen dat ze betrapt zijn, en gaan ze naar de volgende. Ik laat ze wachten. Elk half uur dat ze op mij wachten zijn ze niet iemand anders aan het verneuken. Een collegaatje stuurde ze eens de hele middag van het ene naar het andere adres. Dat is pas stoer.

Het is geen fijn gevoel dat er op je gejaagd wordt. En als je met een klant afspreekt in "zijn huis," is het lastig om dat te doen. Maar kort geleden had ik het aan het handje, ik vertrouwde het niet helemaal en ik had de klant gevraagd me te ontmoeten bij een bushalte bij hem in de buurt. Toen ik daar langsreed zag ik die vent staan, en alles in me schreeuwde meteen dat het een zedensmeris was. Ik reed met een droge mond en kloppend hart door. Had ik dat niet gedaan, dan had ik nu grote problemen.

We krijgen in het artikel een verslagje over een overval. De agenten nemen wapentuig mee. Niet omdat het nodig is. Sinds de jaren tachtig is er nooit echt geweld tegen de politie gebruikt in dit soort overvallen. Maar het klinkt lekker macho en onheilspellend. De overval is op een transseksueel, altijd een favoriet doel van zedengompen, want gender benders vallen niet in de smaak. Zedenagenten zijn uiteindelijk altijd op zoek naar seks en haat. Liefst samen.

Er is niets te vinden natuurlijk. Elke keer dat ze ookmaar íéts vinden komt het breeduit in alle kranten, en met al die honderden overvallen vinden ze eigenlijk nooit wat. De trans blijkt geen verblijfsvergunning te hebben, en de politie pakt haar daar maar op. Dat zijn ze niet verplicht, maar dat doen ze graag. Ookal kan je je afvragen of ze zonder wettige aanleiding wel naar die papieren hadden mogen vragen.

Ze vinden het verdacht dat ze de telefoon van de trans niet vinden. Dat is geschreven om te klinken alsof er ergens tòch een "potige kerel" met die telefoon moet zijn. Maar als je weet dat Zeden je graag je werktelefoon afpakt om je zakelijke contacten af te snijden, en die ooknog kan gebruiken tégen je klanten, zou jij in haar plaats dan niet ook die telefoon onvindbaar hebben gemaakt?

Custers, één van de zedentypes die geïnterviewd zijn in het artikel, beweert dat als je een Oost Europese hoer driekwart van haar geld afpakt, ze nog vijf keer zoveel verdient als in haar eigen land. Dat betekent dat je hier als hoer dus twintig keer meer verdient dan in het Oosten. Daar klopt geen kut van, want het boert hier wel beter, maar langzoveel niet. En dat heb ik aleens uitgelegd. Volgens collegaatjes daarvandaan is het meer een verhouding van één op vijf. En voor quitte spelen komen ze niet helemaal naar hier.

Dit soort stukken drijft op stoere verhalen. Netzoals de zaak rond Sjaban dreef op een vlot van gebroken honkbalknuppels in ijsbadjes, moet hier ook iets stoers komen. Maar ze komen niet verder dan een bekende, maar flauwe, urban legend uit de jaren tachtig, over een huis waar de deurkrukken zijn weggehaald om het meisje niet te laten ontsnappen. En de journalist vraagt niet hoe die meid dan voor haar klant opendoet.

Tenslotte eindigt één van de artikelen met een zorgelijke opmerking over de WRP, die een wet zou zijn "om de verguninningen voor thuiswerkende prostituees volledig af te schaffen." Dat vindt de politie heel zorgelijk. Iedereen die de WRP kent weet dat het juist een wet is die de vergunningplicht veel strakker om onze halzen legt, en er alleen een toezegging van een nu afgetreden minister is dat hij op éénpitters niet van toepassing zal gaan zijn. Maar dat zaait geen paniek, dus daar heeft de journalist niets aan. Dus dan is een leugentje weer snel gemaakt.

Provokatie
Eerder in dit stukje noemde ik het al provokatie. Daarmee bedoel ik niet dat de media-consument geprovoceerd wordt, want dat is heel duidelijk niet zo. Als je op Facebook en Twitter kijkt, zie je dat alleen de mensen die de seksindustrie vanbinnen kennen zich verzetten tegen het toneeltje wat er uit deze publicaties springt. De rest van de mensen laat het stil over zich heenkomen, of geeft er een koppeling over door terwijl ze belijden hoe erg ze tegen dit soort misstanden zijn.

Het zijn ook voor dat soort mensen in het publiek geen provocerende media-uitingen. Juist niet. Zelfs de mensen die geïnterviewd worden zijn niet in de eerste plaats bezig met provoceren. Ja, ze werken er zeker wel aan mee, en zowel van Dijke als de Boer weten wat de rol is van het programma, maar ze proberen zeker niet het publiek te provoceren. Eigenlijk proberen ze het omgekeerde.

Dit soort programma's gebeurt niet zomaar. De timing lijkt vreemd, want er is in beide gevallen niets níéuws te vertellen. Die razzia's en overvallen gebeuren al jaren. En dit is gewoon meer van hetzelfde. De zaak waar Een Vandaag over vertelde is ook al bijna een half jaar oude koek. Toch komen ze nu, en allebei met een duidelijk riskante manier om het verhaal te vertellen. Ze laten meer zien dan gewoon, ze laten weerstand zien van de meiden, en dat de vangst alleen kruimels is, net genoeg om mee te verneuken.

Ik zie dáár een provocatie in. De mensen die het beleid moeten maken, de politici, kan het weinig schelen wat er echt gebeurt, zolang ze maar iets doen wat lekker ligt. En als politici gaan kijken naar hoeveel macht en middelen ze aan moralisten geven, dan kunnen ze denken dat ze te ver gaan. Dat ze zullen worden gepakt. Dat de meiden hun bek open gaan trekken, en laten zien dat het een heksenjacht is. Dat dit soort artikelen de omslag gaan maken.

Deze twee dingen laten zien dat dat niet ertoe doet. Dat je kan laten zien dat het heksenjacht is, maar dat mensen zich wel mee laten gaan in het reddertjesverhaal, dat ze niet boos gaan kijken naar wie ze misleid heeft. Dat ze de banale waarheid laten liggen, om het comfortabele moralistensprookje te blijven volgen. Ook als ze recht in hun bek krijgen van het zogenaamde slachtoffer dat er geen kut van klopt.

Het provoceren hier is om de mensen rechtuit te laten zien dat de onderwerpen van de mythologie het niet eens zijn met het verhaal dat over ze wordt verteld. Rechtuit te laten zien dat de feiten niet kloppen met het verhaal wat we al zoveel jaren horen. Er wordt geprovoceerd dat mensen zelf gaan afwegen wat er gebeurt. En door zo te provoceren bewijzen deze media-uitingen dat het niet gebeurt, wat je ook doet, omdat mensen te comfortabel in hun verhaal zitten.

Er zit geen risico aan dat alles klapt als we niet goed genoeg worden doodgezwegen. Het denkbeeld is onkwetsbaar, geen waarheid scherp genoeg om het door te prikken. En dat ziet de nieuwe minister ook.