Vrienden onder elkaar

Mijn klanten zijn vooral vaste klanten. Mannen die al maanden of jaren af en toe eens komen. Sommige heb ik elke week, sommige komen elke paar weken, sommige mannen een paar keer per jaar. Ze kennen me, en ze komen terug. Daarnaast heb ik nog aanloop. Die komen meestal van mijn advertenties af. Die twee grote groepen zijn de klanten die ik het meest heb. Er is nòg een stroom klanten, en die is kleiner, dat zijn de mond-op-mond-reclame-klanten.

Ik blijf zoveel ik kan van de recensie-sites af. Daar heb ik al weleens redenen voor gegeven. Maar mannen praten. Je verbaast je er soms over. Er zijn best veel mannen die aan hun vrienden vertellen over de hoer die ze laatst hadden gescoord. Ze geven zo je reputatie door, en dat is heel belangrijk. Je reputatie kan niet uit je advertentie komen, en helaas komt het op Hookers ook niet uit de verf.

Het is niet echt opscheppen wat ze doen. Het is meer dat ze er een beetje vol van zijn. Het is een ervaring voor ze geweest, en ze zijn er een beetje van onder de indruk. Mannen praten dan met hun vrienden erover, en die worden ookwel nieuwsgierig. Dat merk je ook aan zo'n klant, de nieuwsgierigheid straalt van hem af. Ik probeer dan altijd een beetje uit te zoeken wat hem zo nieuwsgierig heeft gemaakt.

Die man heeft een verhaal over je gehoord, en hij wil graag datzelfde eens meemaken. En ik weet ècht niet waar de klant hem over heeft verteld. Als ik bij die andere klant bijvoorbeeld lang en loom heb liggen pijpen, en hij heeft daarover verteld aan zijn vriend, verwacht die vriend dat bijvoorbeeld. Maar als die vriend juist helemaal geen rust in zich heeft, ga ik niet loom doen. Als ik niet weet dat hij daar eigenlijk voor komt dus.

Bovendien vind ik het ook gewoon leuk om te horen wat zo'n klant nou eigenlijk over me te vertellen had. Ik ben soms toch een ijdel mensje. Mannen zijn niet makkelijk kritisch tegen een vrouw waar ze net mee genaaid hebben, ookal denken ze daar achteraf anders over. Maar ze gaan alleen over je praten tegen hun vrienden als je echt een hele goeie indruk hebt gemaakt, dus je hoeft ook niet te rekenen op een geknakt ego!

Het is iets van de laatste jaren voor mij. Bij andere meiden hoor ik dat ze het al langer hebben, en van veel meiden hoor ik dat ze het niet kennen. Het is iets voor de ervaren hoeren, die proberen om een goeie illusie te maken waar de klant echt van onder de indruk is. Klanten zijn niet snel onder de indruk van gewoon een beurt, je moet er iets speciaals van gemaakt hebben. Of dat nou vakwerk is, of iets in zijn hoofd zetten, of allebei.

Je hebt wel iets waar te maken. En meteen de eerste keer al ook. Bovendien zoekt die vent dus naar iets wat past bij wat je met zijn vriend hebt gedaan. Dat maakt het werk eigenlijk veel lastiger. Ik heb wel geprobeerd om dan duidelijk te maken dat ik beter maatwerk kan leveren, maar dat was iedere keer toch een teleurstelling. Het werkt veel beter om in elk geval dan maar de eerste paar keer te proberen te blijven bij wat hij verwacht.

De mannen die via deze route bij je komen, zijn meer dan de gemiddelde man geïnteresseerd om wat over je persoonlijkheid te ontdekken. Ze willen je echt een beetje leren kennen. Vaak zijn ze niet zulke grote hoerenlopers, heel regelmatig ben je hun eerste hoer, en dat merk je wel. Het is vaak een soort ontdekkingstocht voor ze. En ze komen jou ontdekken. Dat heeft wel wat vleiends.

Mannen die op deze manier bij je komen zoeken meestal iets GFE-achtigs. Ze willen contact, en ze willen er iets regelmatigs van maken als het klikt. Niet dat die mannen vies zijn van een one night stand, maar ze zijn bereid om een beetje te investeren. Je te veroveren soms. Ik heb nog niet meegemaakt dat ze kwamen voor een keertje, maar ik heb wel afknappers meegemaakt. En die zitten me best een beetje dwars, mag je weten.

Natuurlijk is het gewoon een klant, en kan je met die klant dezelfde dingen als met alle andere klanten, en moet je netzogoed je klant ontdekken om te zien hoe je met hem moet werken, maar de insteek aan het begin is anders. Hij komt anders bij je, hij komt met andere verwachtingen, en hij gaat andere dingen dóén. Hij heeft namelijk het gevoel dat hij wat achtergrond weet. Ookal is dat meestal juist de illusie die je aan zijn vriend had verkocht.

Ik doe wel mijn best voor zulke klanten. Ze waarderen je meestal erg, je hebt er makkelijk een goeie vaste klant aan, en het zijn vaak interessante mannen. Maar er is nòg een reden, en die moet je niet onderschatten. Dat is dat je je eerste klant voor schut zet als hij een groot verhaal op heeft gehangen over je, en je zijn vriend dan teleurstelt. Alleen al daarom moet je je best doen.

Je zit een beetje tussen die twee mannen in. En dat geeft een beetje spanning. Het is niet dat er echt een probleem is, maar er komen dingen naar boven die ik vantevoren niet zo gezien had. Soms ben ik echt nog een groentje, na al die jaren, en na zoveel ervaring, er komt altijd wel weer iets waar ik aan kan zien dat ik nog heel veel te leren heb in dit beroep. Maar dat houdt het ook weer interessant.

Die spanning komt omdat de nieuwe klant weet dat zijn vriend ook seks met je heeft gehad. Hij weet weliswaar dat alles boven tafel is, en dat hij niet met het vriendinnetje van zijn vriend vreemdgaat, maar het is toch iets wat tegelijk voor wat moeite zorgt, èn voor een kick.

In mannen zit iets competitiefs. En als het gaat om seks, willen ze eigenlijk niet eraan denken dat je ook met een ander hebt genaaid. Maar als ze daar niet omheenkunnen, komt er vanzelf een soort geldingsdrang tevoorschijn, met een agressief randje. Vaak herkent de klant dat zelf niet eens, maar je kan het als je oplet tevoorschijn zien komen. Dat kan, als je het goed bespeelt, heel heftig zijn, en voor geweldige seks zorgen. Zelfs voor hem.

Dat moet je goed doen. Hij probeert het zelf namelijk weg te drukken. Hij voelt zich niet op zijn gemak als hij het gevoel heeft dat hij agressief is naar zijn vriend toe als hij jou neemt. Maar het is wel iets waar in het diepst van zijn psyche iets voor gáát. Het is niet het relaxte dat vrienden soms hebben als ze groepsseks hebben. Dit is een soort competitie tegen iemand die een prestatie heeft neergezet, die hij niet kan zien.

Je moet het dus goed bespelen. Als je het helemaal negeert, duwt de klant het wel weg, maar kan het hem dwars gaan zitten. Maar als je het wil bespelen als het er niet, of nog niet, is, dan is het ook ongemakkelijk. Je moet hem dus goed in de gaten houden. Timing is belangrijk, maar ook dat je je aan de regels van het spel houdt. Want de dingen die tijdens de beurt het beste werken, zijn misschien niet iets wat je ook voor de rest van je klantrelatie wil.

Het makkelijkste is om als de tijd komt hem te vertellen dat hij groter, beter, ruiger, lekkerder is dan zijn vriend, en dat zijn vriend niet zo'n indruk op je heeft gemaakt als hij. Dat wil hij maar wàt graag horen. Maar dat is in één keer dan bevredigd, en zoals alles is een bevrediging waarvoor je niet hoeft te werken niet echt bevredigend. Er zit niet echt een uitdaging in die overwonnen is, en daar zijn mannen juist gek op.

En achteraf krijgt hij dan berouw. Het gaat aan hem knagen dat hij zijn vriend, die zo'n prachtige ervaring had met jou, zo in een slecht daglicht heeft gezet. Hij gaat zich ergens voelen alsof hij iets heeft verstoord. Mannen kunnen heel trouw zijn aan hun vrienden, op manieren die je niet zomaar begrijpt, en dit is er één van. Ze vinden het soms prima om de vrouw van hun vriend te naaien, maar niet om hem in bed voor schut te zetten.

Het is ook geen goeie reclame voor mezelf. Wat heel belangrijk is als hoer, is dat je discreet bent. En als ik verhalen ophang over zijn vriend tegen hem, lijk ik niet echt discreet. Dan voelt die klant zich heel terecht niet lekker bij me. Dus ik heb er een hoop aan om discreet te blijven, en netjes niets te vertellen over wat ik met zijn vriend heb uitgespookt.

Ik mag best vertellen dat ik zijn vriend gezellig vind, en ik mag best vertellen dat we een leuke tijd hadden, maar ik ga bijvoorbeeld niet vertellen hoe vaak die vent langs is gekomen, wat voor dingen we in bed hebben gedaan, wat wel en niet iets is wat hij lekker vindt, en vooral niet wat er niet goedgaat. Over zijn prestaties zeg je niets meer dan dat over die vriend helemaal niets te klagen valt.

Maar dan loop je weer tegen die frustratie aan dat hij eigenlijk ookwel competitief is met die vriend. Dat hij in elk geval niet mìnder wil zijn geweest. Dus dat moet je subtiel aanpakken. Dat heeft vooral te maken met dingen suggereren, maar nooit on-discreet zijn. Als hij vraagt, altijd ontwijkend antwoorden, en hem vooral aanmoedigen als hij aan het opbieden is. Maar je laat je lijf wel met hem praten.

Een vriendin van me, die in het topsegment van de dure escort werkt, heeft weleens boekingen gehad van mannen die een vrouw wilden die met een beroemdheid had genaaid, en dan concurreren met die beroemdheid. Zij vindt dat maar iets ongemakkelijks hebben. De klant betaalt, en véél, voor de ervaring dat hij kan concurreren met een celeb, maar zij heeft ook de verantwoordelijkheid om zo iemand met een kwetsbare reputatie een beetje te beschermen. Zij neemt zulke boekingen ook niet meer.

Vriendschappen zijn kwetsbare dingen. Daar moet je niet mee spotten. Je mag een man zijn eigen hersenspinsels laten volgen, maar je moet hem nooit wat geven wat hem aanmoedigt om te ver te gaan. Die vriendschap is voor die mannen veel waard, en ookal zit dat vooral in de achtergrond als seks aan bod is, het is iets wat meer waard is dan je beurt. Je mag ermee werken, maar je mag er nooit risico's mee nemen. Bro's before ho's. Zelfs vanuit mijn perspectief.

Antwoord op: Later komt de spijt

Wie in de prostitutie zit en daar open over is geweest, die kent deze wel. Hij is minder bekend bij mensen die weinig met ons te maken hebben, maar vooral een aantal jaar geleden was deze echt heel populair. De laatste tijd komt Linda van Goch er weer mee op TV. Waar het om draait is het idee dat het nu allemaal prima werkt als je hoert, maar dat je later, achteraf, er heel veel last van gaat krijgen. Dan bedoelen ze niet door het stigma in de maatschappij, maar omdat je jezelf kapot hebt gemaakt door het werk te doen.

Dit is er eentje waar ik me nog wel zorgen over heb gemaakt. Ik heb bij ouwe rotten ook altijd gevraagd hoe zijn dat meemaakten, en bij meiden die lang geleden uitgestapt zijn. Nu zou ik er niet meer intrappen, maar je maakt je natuurlijk toch ergens zorgen. Niemand kan overtuigend uitleggen waarom het zo zou gaan, maar ze zijn zo stellig, dat je toch aan jezelf gaat twijfelen als je jong bent.

Je kan meestal wel al aan de toon horen dat er iets niet klopt. Die toon is meestal dat je een standje krijgt namelijk. Er wordt afkeurend gedaan, en je wordt "gewaarschuwd" dat wat je doet hele erge gevolgen heeft. Ze zeggen dingen zoals "Je denkt nu dat het leuk is, maar wacht maar!" of "Je kan het nu nog aan, maar de klap komt nog wel, en dan word je nooit meer de oude." of "Het verdient wel lekker, maar voor die paar rotcenten betaal je de rest van je leven de prijs."

Als je een meid met een grote waffel bent, hoor je deze vaker dan als je stilletjes bent. Mensen kunnen heel boos op je worden, en je beschuldigen dat je jezelf overschat, en dat je arrogant bent, omdat ze vinden dat je denkt dat je sterker bent dan wat zij er zelf bij voelen. Ze voelen het als iets persoonlijks als je niet bang bent voor datgene wat zij zo eng vinden, en waar ze niet mee om kunnen gaan.

Het moet ook altijd even genoemd worden dat hoeren hun werk niet ècht leuk vinden, en dat je er veelte romantisch over denkt, dat de mannen niet om je geven, dat de gemiddelde klant een smeerlap is, dat je geen nee mag zeggen, dat je een pooier krijgt, dat al je collega's gedwongen zijn, dat je met criminaliteit te maken krijgt, en dat je nog wel meer dingen gaat tegenkomen die allemaal wel een stukje waard zijn.

Vanwege mijn achtergrond denk ik het eerst over de morele kant. Dat je de rest van je leven spijt hebt van je zonden. Dat je het doel wat de Here met je heeft niet zoekt, maar iets moreel verwerpelijks doet. Dat je iets gebruikt voor jezelf dat je volgens de Here voor het huwelijk moet bewaren. En daaronder nog een dieper gevoel, over zonde en smerigheid. Wat niemand me ooit goed heeft kunnen uitleggen.

De morele kant komt uit de onderbuik. Denken aan seks voor redenen die mensen niet "normaal" vinden, dat maakt mensen zenuwachtig en vinden ze iets om af te keuren. Dat komt omdat ze mensen om zich heen dat zien doen, en omdat ze het zelf niet kunnen verkroppen. En dat heeft een boel te maken met de angst voor seks. En het is natuurlijk onderdeel van het denkbeeld. Ik koppel zovaak naar dat stukje over het denkbeeld, het is vreemd dat dat niet al veel eerder op mijn blogje kwam.

Als het niet van religie komt, en dat is vaker zo dan je denkt als je door gaat vragen, dan komt het wel van het relatiedenken af. Dat is ook iets dat haast religieus door onze samenleving heenzit, alleen denken mensen over het relatiedenken dat het vanzelf bij het mens-zijn hoort, en dat het iets natúúrlijks is, waar je niet van af kàn wijken. Ongeveer dus zoals de mensen in de oudheid religie zagen.

Waar het ook vandaankomt, het gaat er wel altijd om dat ze graag doen alsof je na het hoer zijn niet meer met je geschiedenis kan leven, moreel. Bijvoorbeeld dat je jezelf voor altijd goedkoop en vies gaat vinden, of dat je als je eenmaal een net bestaan opbouwt nooit meer jezelf netjes kan vinden omdat je geneukt hebt voor geld. Je bent besmet van je werk, en je zal nooit meer normaal worden.

Er is nog een tweede manier om dit te doen, en die gaat ook over seks, maar dan over lichamelijke dingen. Er zijn nog steeds veel mensen die denken dat je uitgewoond kan raken van seks. En diezelfde mensen denken meestal ook dat je niet meer in staat zal zijn om liefdesrelaties te hebben als je veel hebt geneukt. Daar klopt gelukkig niets van, maar het is wel een schrikbeeld dat ze je graag aanpraten.

Je hoort hem nog vaak van zedenploerten. Je lijf is er volgens hen niet voor gemaakt om het zo vaak te doen als jij doet, en dat gaat toch een keer mis, en dan moet je drugs en glijmiddel gaan gebruiken om het dragelijk te maken. Bij een hoer die het nog niet lang doet kan dat misschien indruk maken, maar voor een doorgewinterde meid is het de zoveelste manier dat ze laten zien dat ze van toeten noch blazen weten.

Die twee manieren zijn ouderwets, en je komt ze steeds minder tegen. Bij de ervaren hoeren werken ze natuurlijk niet, want die weten wel beter, en mensen komen steeds makkelijker aan informatie over seks, dus je kan ze minder makkelijk overtuigen van onzin. Maar de waarschuwingen, en de verhalen over de schade die prostitutie aan je doet, die komen alleen maar meer en meer. Want de derde manier is ontzettend populair bij de verbiedertjes.

Als derde manier om de meisjes schrik aan te jagen, maar vooràl om ons allemaal als slachtoffers in de dop aan te wijzen, is te doen alsof het allemaal psychologische schade doet. Het is heel zeldzaam dat daar iets duidelijks over wordt toegevoegd aan de waarschuwing, maar als je doorvraagt, of als je het terugziet in artikeltjes, dan komen ze meestal aan met traumatisering, Stockholmsyndroom en PTSD.

PTSD staat voor post traumatische stressstoornis. Het is iets wat echt bestaat, en wat je ziet bij soldaten die verschrikkelijke dingen hebben moeten meemaken, of bij andere extreme ervaringen waar je niet meer de kans had om echt een menselijk mens te blijven. Omdat je je normale mens-zijn tijdelijk moest opgeven, voel je nog heel lang daarna dat het niet meer vanzelfsprekend is om normaal en veilig te zijn. Diezelfde dingen zeggen ze ook dat ze voorkomen bij mensen in de prostitutie.

Waar ze op spelen met de psychologische schade, is de angst voor seks. Mensen zijn doodsbang dat seks je kan veranderen in een geknakt kasplantje, kijk maar naar hoe overdreven veel schade ze denken bij seksueel misbruik. Dat is buiten alle proporties. Wat ik tegenkom is dat mensen meer vervreemd worden van het stigma dat aan seksueel misbruik vastzit, dan van het seksueel misbruik zelf.

Dat PTSD-verhaal komt, als je lang genoeg doorgraaft, altijd weer vandaan bij Melissa Farley. Dat is een radfem anti-seks activiste die een kruistocht tegen porno en prostitutie voert. Ze is een psychologe, die graag doet alsof ze onderzoek doet naar die dingen, en dan met schrijnende verhalen komt. Als je de rapporten gaat uitpluizen, kom je erachter dat ze manipuleert en verzint om haar zin te krijgen, en er geen wetenschap bij komt kijken. Ze krijgt nog wel een eigen stukje.

Ik zal het links laten liggen, maar op haar PTSD-verhaal moet ik wel ingaan. Ze komt er in verschillende papers mee tevoorschijn, maar ze legt erg weinig uit hoe ze bij haar conclusies komt. Mijn statistiekmannetje vindt dat ze helemaal niets onderbouwt, en een andere helper, uit de medische wereld, briest dat je meer nodig hebt dan een korte papieren enquete en wat feministische pop-psychologie om PTSD bij iemand te kunnen diagnosticeren.

Je komt af en toe ook luchtige onderzoekjes tegen, van dit soort nivo, waar er helemáál geen achtergrond bij komt kijken. Dat is meer opiniestukjes vermomd als wetenschap, en dat verbinden ze maar wat graag aan de dingen die mensen ooit eens gehoord hebben. Mensen geloven dingen die ze vaak horen, en vinden dingen die ze zelden horen maar moeilijk te geloven. En dingen die ze al geloven, daarvan nemen ze graag alles aan als bewijs. Dat heet volgens mijn statistiekmannetje "confirmation bias."

De jankverhalen over hoe èrg prostitutie is komen ook af van meiden die graag een slachtofferrol willen. Soms is dat omdat ze aandacht willen, ookal hebben ze nooit echt gehoerd, vaker is het omdat ze geld willen via de zieligheidsindustrie, maar het meest zit er iets aanvast van zichzelf moreel schoonpraten. Meiden die het werk een tijd hebben gedaan, en nu weer een geaccepteerd iemand willen worden, gebruiken het slachtofferverhaal om van hun stigma af te komen. Vaak meer voor zichzelf dan voor de maatschappij.

Er wordt grof geld verdiend door bedrijven als Fier Fryslan aan het PTSD-verhaal, ookal is er geen enkel bewijs voor dat de PTSD er echt ook is. De diagnoses worden gemaakt door de hersenspoelclubs zelf, en onderzoek hierover bestaat niet, of je moet feministisch gebaseerd neponderzoek serieus nemen. Er is een flinke lobby bij de politiek, en de media geven het zonder kritiek door. Helaas gaan de praatjes van de clubs die het zogenaamde probleem zogenaamd behandelen voor ècht geld uit het zorgbudget erin als zoete koek.

Dat is niet alleen erg omdat er een hele zieligheidsindustrie van leeft, op kosten van de zorg en de belastingbetaler, maar ook omdat het wéér een manier is om te doen alsof wij hoeren zelf niet weten waar we mee bezigzijn. Het is wéér een manier om ons monddood te maken, want je kan dan doen alsof later de verhalen wel komen dat we tòch fout hebben gezeten. Daar kunnen ze dan al een voorschot op nemen, zelfs als die verhalen èìgenlijk nooit zullen komen.

Want ik wil héél duidelijk zijn, van prostitutie loop je geen PTSD op, je wordt er niet uitgewoond van, je krijgt geen psychische schade, het is gewoon een báán, gewoon wèrk, door seksuele diensten te leveren. Je leert er een boel van, en het werk verandert je wel, zoals èlke soort van werk, maar je wordt er niet minder van. Hoeren zijn gewone mensen, en als er eens onderzoek naar wordt gedaan blijken we hoogstens een beetje béter in ons vel te zitten, niet minder goed.

Ingezonden stukje: vroeg beginnen ontsnapping, geen tragiek

Vandaag weer een ingezonden stukje. Deze komt van een meid die wel wat te vertellen heeft, maar nietzo ervaren is met schrijven. Ze kwam een poosje geleden in mijn mailbox, en ze heeft me veel interessante informatie gegeven. Het was weer zo'n moment dat ik merk dat ik toch niet zo goed uit iemand anders haar ogen kon kijken als ik dacht. Er gebeurt veel meer achter de schermen dan ik ooit had geraden.

Ze heeft me een stukje ingestuurd, maar dat was niet zo heel leesbaar. Ik heb er daarom heel veel in verbeterd, lay-out, grammatica en spelling, en vooral de woordkeus, maar het verhaal is wel hetzelfde. Ik heb het haar ook laten goedkeuren. Ik ben wel heel letterlijk bij haar verhaal gebleven, ookal heb ik alles herschreven. Ik zeg het er maar bij, want anders ben ik net als die journalisten die mensen een beetje napraten en doen alsof het echte citaten zijn.

Ik ben nu 27, en ik werkte sinds ik 14 jaar was in de prostitutie. Ik ben gestopt toen ik 24 was. Ik heb het gedaan toen ik het deed, maar ik wil er niet meer naar terug. Ik ben erg blij dat het er voor me was.

Ik ben nooit zoals jij geweest, Zondares. Ik hou niet van het vak. Ik vind het interessant om de kneepjes van het vak bij jou te lezen, maar ik heb het nooit zo aan willen pakken. Ik was een broodsnol, ik vind het niet erg om zo genoemd te worden. Ik deed het ook echt voor mijn brood. Ik vond het nooit spannend, en nooit leuk, maar voor mij was het vrijheid. Daarom denk ik er ook nog positief aan terug.

Voor mij was het nooit iets waar ik goed in wou zijn. Ik kijk er heel anders naar dan jij. En ik vind het interessant wat je schrijft. Eerlijk gezegd vind ik het verspilde moeite bij 99 procent van de klanten.

Je kan als jonge meid van 14 niet genoeg geld verdienen om op jezelf te gaan wonen. Ga je naar de woningbouw? Kan je rondkomen van kranten bezorgen?

Als je 14 bent kan je alleen met prostitutie een volwassen inkomen krijgen. Een volwassen inkomen heb je nodig om een plek te huren. De enige manier die je hebt om vrij te kunnen komen is prostitutie. Prostitutie is je enige ontsnapping.

Het begon omdat ik thuis problemen had. Mijn problemen waren niet klip en klaar, met drugsverslaafde ouders of seksueel of huiselijk geweld. Ik had alleen moeilijk met de verwachtingen van mijn ouders. Ik kon niet met mijn ouders omgaan. Ik zie ze gelukkig niet meer. Ze hadden een plaatje van me, en als ik iets anders deed, dan zeken ze aan mijn kop tot ik deed wat ze verwachtten. Ze maakten me gek.

Op school hebben ze geprobeerd te helpen, maar die mochten zo weinig. Die haalden maatschappelijk werk erbij, JZ kwam, en als ik wegliep politie. Die keken nietzo ver als school. Die waren alleen bezig om me weer bij mijn ouders te krijgen. Ik vertelde aan de vertrouwensvrouw dat ik wel naar school wou blijven gaan als ik wegliep, maar de school zei dat ze niet stil konden houden dat ik kwam. Ik ging daarom maar niet meer naar school.

Ik ben de hele tijd in aanraking geweest met plaatsingen en opvangtrajecten, maar die waren allemaal alleen even uitrusten voor ze me weer naar huis stuurden. Toen ik een tijdje onafhankelijk was geweest, was de drang naar onafhankelijkheid sterker geworden. Het bleef niet meer bij weglopen, nu was ik echt aan het onderduiken.

Ze zeggen altijd hoe jonger hoe hoger de prijs. Dat is niet waar. De gemiddelde prijs die mannen betalen als je zo jong bent is de helft van als je 18 bent. Je vindt amper klanten. Niemand wil met een minderjarige. Toen ik 16 was kon ik doorgaan voor 18, toen werd het beter, want dan kan je doen alsof je volwassen bent. De eerste paar jaar was het heel moeilijk. Ze willen liever met een 25-jarige die doet alsof ze 14 is dan met een echte 14-jarige.

Je bent heel afhankelijk van je klanten. Ze moeten terugkomen, je vindt geen nieuwe. Dat weten ze ook. Er zijn bij die klanten veel goorlappen. De volwassen prostitutie is duizend keer fijner. Dan word je niet vermeden door de leuke kerels.

Ik kreeg een vriendin, in het vak, zij was een jaar ouder. Die bleek geen echte vriendin te zijn. Zij heeft al mijn klanten afgepikt. Je bent zo jong, ze weten dat je te pakken bent. Dat was erg, want als je klanten wil zijn die heel veel werk. Die komen niet op je af, zoals wanneer je volwassen bent. Je moet contact zoeken. Dat is heel veel risico en heel veel werk.

Hoewel ik wel heb gezocht naar een pooier, heb ik nooit een pooier gehad. Ik was te jong voor de harde jongens die ik zocht. Zo'n half-pooier, zoals in Undercover in Nederland een paar weken geleden, wou ik niet. En toen ik 18 werd, had ik hem al niet meer nodig. In die vroege jaren heb ik het daarom wel moeilijk gehad. Zonder iemand om me te steunen moest ik zelf voor mijn belangen zorgen. De paar klanten die je kreeg waren rare types. Een sterke man achter me was een veilig idee geweest.

Dan was ik ook niet zo vaak gepakt. Ik kon nooit meer dan een paar weken, hoogstens maanden werken zonder gepakt te worden. Als je zo jong bent ben je zo gepakt, en dan zit je weer gesloten.

Pooiers willen je niet. Die zijn op zoek naar volwassen vrouwen. Ze zijn niet op zoek naar iemand die ze echt nodig heeft. Ze willen alleen profiteren. En ik wou geen pooierrelatie, ik wou iemand die op me kon passen. Daar vind je geen pooiers voor. Je staat als jong meisje helemaal alleen.

Omdat ik dus nooit een pooier had, heeft die me nooit problemen gegeven. Wel met chantage door klanten. Maar in mijn dossier staat wel dat ik een loverboyslachtoffer ben, en gedwongen prostitueerde. Die ideeën werden door zogenaamde specialistische hulpverleners verder bevestigd alsof het gedrukt stond. Zij hebben voor mij beslist dat ik een slachtoffer moest zijn. Ik heb daar geen keus mee gehad.

Ik heb geen plezier in het werk gehad. Ik ben er nooit zo mee bezig geweest als jij, maar het was voor mij vrijheid. Ik had er dus geen plezier in om het te doen, maar ik vond het erg de moeite waard.

Het werk zelf, ik had er ook niets tegen. Ik heb nooit ervan gewalgd, of mezelf afgeschermd. Alleen slikken vond ik smerig. De rest was gewoon iets wat ik deed voor het geld.

Het is belangrijk dat het er is. Ik ben echt niet de enige meid die geen andere manier meer had. Voor mij was het onafhankelijkheid of de dood. Ik heb echt op het punt gestaan om me van kant te maken.

Terugkomen in de maatschappij na jaren onderduiken was moeilijk. Na je 18de kan je nog steeds met hulpverlening in de problemen komen. Tot 23 willen die je hebben. Ik was niet naar school geweest. Dat was een groot probleem. Ik kon niet doorleren. Ik wou ook niet in de bijstand. Daar ben ik veel te trots voor. Ik ging dus maar door. Ik wou eigenlijk overstappen naar een normale baan, maar hoe je dat doet wist ik niet.

Ik heb uitstapprogramma's benaderd, maar die sturen je meteen door naar zo'n christelijke toestand of de bijstand. De hulp is echt een lachertje. Het enige waar ze goed voor zijn is een verblijfsstatus. Ik ben Nederlandse. Ik kon er niets mee.

Een klant heeft me aan een baan geholpen. Hij is nu mijn man en we hebben drie heerlijke kindertjes.

Ik denk dat ik nooit meer terug zal gaan in de prostitutie. Maar ik ben blij dat het er is, en ik zou me niet lekker voelen als het verder wordt aangepakt. Dan kan je nooit meer terug. Ik wil altijd 200 procent zeker kunnen zijn dat ik zelf voor mijn kindertjes kan zorgen. Daarom wil ik terug de prostitutie inkunnen als het moet.

Dit is geen tragisch verhaal en ik ben geen zielig meisje. Hoe het thuis was is tragisch, maar toen ik onderdook heb ik goed geleefd. De prostitutie was de ontsnapping, niet het gevangen zijn. Jeugdprostitutie is heel vaak zo. Zondares, jij schrijft over jeugdprostitutie netzoals de overheid over gewone prostitutie. Je weet het niet, dus dan moet je ook niet oordelen.

Antwoord op: interview-optimisme

Vandaag gaat het antwoordstukje even niet in op opvattingen die we uit de media over hoeren horen. Daar is nog genoeg mee te doen, maar ik heb nu even behoefte om te reageren op wat e-mails die ik heb gekregen, en wat dingen die ik om me heen heb zien gebeuren. Dit wordt een antwoordstukje op een paar opvattingen die juist aan onze kant leven. Dingen die ik mis zie gaan, juist als de bedoelingen zo goed zijn.

Één van de dingen waar veel hoeren zich aan frustreren, is dat we niet begrepen worden. Dat is vooral omdat er nooit naar ons wordt geluisterd. Als mensen iets over hoeren in de media willen hebben, gaan ze veel liever naar een "hulpverlener" of een verbieder. Alsof ze naar een veganistenclub gaan als ze een artikel willen schrijven over malaise in de slagerij. We weten allemaal dat we in ons eentje al veel betere informatie kunnen geven, ookal spreken we niet voor iedereen.

Het is makkelijk praten voor mensen die dat niet meemaken. Die zeggen altijd: "Doe niet zo boos, als je wat te zeggen hebt, ga dan praten. Licht ze voor, want als je nooit die tegenstanders vertelt hoe het zit, laat je het zo. Ga je laten interviewen, en sla bruggen!" Die begrijpen niet dat je daarmee wèl je veiligheid opgeeft, maar dat er gewoon níét naar je geluisterd gaat worden. En als puntje bij paaltje komt, óók niet door de mensen die je aanmoedigen je verhaal te vertellen.

Veel meiden willen best praten. Maar we weten ook allemaal wel, soms een beetje laat, wat de kosten zijn van naar voren stappen met je verhaal. Je anonimiteit is je laatste redmiddel tegen de mensen om je heen, en tegen de politie en de overheid. Dat geef je wel op om je verhaal te doen aan buitenstaanders. En dat verhaal gaat in tegen wat ze allemaal denken te weten, ze vinden het makkelijk om het weg te zetten als onwaar, want ze hebben al een onwrikbaar denkbeeld over ons.

Natuurlijk is dat frustrerend. Je kan het niet altijdmaar van je rug af laten glijden. Al die ellendeporno zou zó makkelijk worden betwijfeld als mensen maar eens na gingen denken of zo'n verzinsel wel klopt. Je ziet alleen om je heen dat iedereen het gelooft, en niemand twijfelt. Je ziet dat iedereen om je heen wat jij bent maar minderwaardig vindt, en dat ook van jou zou vinden als ze zouden weten wat je doet.

Met Internet heb je nu manieren om je verhaal aan de man te brengen zonderdat er een journalist aan te pas komt. Ik heb zelf mijn blog, waar ìk bepaal wat er wordt gezegd wat ik zeg. Op social media, en vooral Twitter, waar het veel om nieuws gaat, heb je sommige keien van meiden die laten zien hoeveel haar ze op hun tanden hebben. Dat vind ik heel mooi. Die brengen een ander geluid, en ze stippen belangrijke dingen aan, die door de media met rust worden gelaten. Die krijgen daar ook aandacht voor.

Als je heel vocaal bent, en vooral als je kritisch bent, en vooràl als je een manier hebt gevonden om gelezen te worden zonderdat er een journalist je verhaal verknipt, dan krijg je opeens wèl aandacht. Mensen gaan je antwoord geven, ze worden véél beleefder, ze behandelen je als een persoon, en ze zeggen ook dat ze geïnteresseerd zijn in wat je te zeggen hebt. Vooral de organisaties die je te kakken hebt gezet.

Na berichtjes dat ze erg geïnteresseerd zijn in je mening, omdat ze graag een vollediger of beter beeld willen hebben, waarbij jullie sámen kunnen werken aan verbetering voor iedereen, gaan ze je uitnodigen. Politici die je gekritiseerd hebt willen je in een achterkamertje spreken. TV-programma's willen je aan tafel. Er zijn interviews te maken. Je kunt in panels en klankbordgroepen aanschuiven. Je krijgt gesprekken met officiële organisaties en NGO's.

Je hebt van die cynische doorgewinterde meiden die al zien hoe dat misgaat, en er nooit intrappen. Maar veel van ons, en ook ik, zijn daar wel een keer ingetrapt. Dan leren veel van ons het af, ookal blijf je idealisten hebben die zich telkens weer laten verneuken. Het is heel verleidelijk. Je krijgt eindelijk de kans om de mensen met màcht over ons te spreken. Ze zijn eindelijk eens niet aan het negeren, en ze lijken geïnteresseerd om wat te leren.

Die meiden komen met sterren in hun ogen terug. Die zijn netjes behandeld, er is naar ze gelúísterd, ze zijn als mèns en als deskùndige gesprekspartner geweest. Dat is een betoverende ervaring. En achteraf is er het gevoel dat je nu eindelijk kunt samenwerken, en dat er een muur is doorgebroken. Je hebt genoeg informatie in huis om de hele situatie te veranderen, want je hoeft maar heel weinig van prostitutie te weten om te zien wat het ergste kwaad doet, en hoe het beter kan.

Het gaat netzogoed op voor belangenbehartigers. Dat is ergens gek, want die staan maar met één teentje in de prostitutie, dus die zouden nietzo kwetsbaar moeten zijn. Die trappen er meestal ook veel vaker na elkaar in, want die voelen de politieknuppel niet in hun nek, dus die krijgen alleen het lid op de neus omdat ze geloofwaardigheid verliezen. Ze reageren meestal heel heftig op dat negeren door de samenleving, omdat ze het niet gewend zijn.

Die meiden worden vaak genuanceerder over de mensen met wie ze hebben gesproken, en ze worden zo geduldig dat ze hun beurt om te praten voorbij laten gaan. Vaak gaat het dan om éénlingen, maar toen de Utrechtse meiden hun reservaat dicht zagen gaan, waren er maar een handvol die zich lieten horen, en die waren ook niet erg hard tegen de gemeente. Want die hadden het idee dat ze wel gehoord zouden worden. Dat word je als hoer gewoon niet. Leer dat nou. Dàt is juist wat we moeten veranderen.

Het probleem is, dat het inderdaad erg makkelijk is om met een beetje goeie wil veel leed te voorkomen, maar dat die goeie wil er eigenlijk nooit ìs. Het is bij neutrale mensen heel moeilijk om ze uit het denkbeeld te halen, omdat ze gewoon niet genoeg interèsse hebben om te gaan kijken naar wat ze geloven, maar bij mensen die belangen hebben bij het denkbeeld kan je het helemáál vergeten.

En toch zijn er nog steeds veel meiden die denken dat het gewoon een kwestie is van de goeie mensen met de goeie mensen laten praten, dat het een communicatieprobleem is, dat je een overbrugging van het onbegrip moet vinden, en dat je wat kan bereiken als je de sprong maar neemt. Die denken dat we samen moeten zien te werken met die lui, omdat tegen elkaar vechten toch nooit wat op zal leveren.

Daar wil ik even antwoord op geven.

Eindelijk iemand die je werk respecteert. Eindelijk iemand die jouw afwijkende stijl, jouw eigengemaakte leven, je zelfstandigheid respecteert. Die jou als deskundig behandelt, en jou je eigen respect laat verdienen. Die over je wil leren, en ondanks conflicten en misverstanden toch constructief door wil gaan. Iemand die jou wil steunen, en kritisch maar met een open hart naar je wil luisteren. Eindelijk iemand die met jou wil sámenwerken...

Meiden, herkennen we dat niet? Dat is de werkwijze van pooiers.

Denk je echt dat die documentairemaker of docu/reporter jou gaat interviewen om jouw info duidelijk weer te geven? Die mensen weten voordat ze beginnen al wat ze met hun documentaire gaan zeggen. Ze hebben jou alleen nodig om te kunnen laten zien dat ze zogenaamd ook hoeren mee hebben gewogen. Ze interviewen je een uur, en knippen daar alles behalve de vijf secondes weg, waar je iets zegt wat ze buiten context door kunnen laten gaan voor hùn idee van wat jij moet zeggen. Je kennis is verder alleenmaar lastig.

Denk je echt dat een Christelijke politicus die meer naar Judah dan naar Jezus trekt, en daar zijn plekje in het pluche door heeft, naar jou gaat luisteren? Die wil gewoon dat je milder over hem gaat schrijven, zodat het lijkt alsof je hem gelijk geeft. Al kom je daar later op terug, je hebt van toon gewisseld, en hij hoeft er later alleen naar te verwijzen als iemand ernaar vraagt. Je geloofwaardigheid is dan weg en je bent onschadelijk gemaakt.

Denk je echt dat de sociaal geëngageerde politica die waanzinnige uitspraken over de misstanden in de prostitutie doet, naar jou gaat luisteren? Die had allang kunnen weten dat het anders zit. Die had aan informatie via beveiligde e-mail al genoeg gehad, de nette mensen vragen ook niet meer dan dat. Er is op Internet ook genoeg te lezen om in ieder geval de ergste waanzin niet meer te accepteren. Die had allang een gematigdere positie aan moeten nemen als die echt zich had verdiept. Die wil alleen dat jij je bek houdt, en zegt dat je geconsulteerd bent, zodat zij er beter uitziet.

Denk je echt dat een gemeente die jou als klankbordhoer, als panellid of als organisationele partner heeft, gaat luisteren naar wat je vindt? Die voeren oorlog tegen ons, en je zit daar maar voor twee dingen: Om ze te vertellen wat er leeft en wat ze voor tegenstand kunnen verwachten, en om zichzelf geloofwaardigheid te geven. Als voorbeeldje, ze zijn heel blij als ze van ons horen dat raammeiden niet thuis willen werken, want daar waren ze bang voor. Dus je maakt alleen het sluiten van je raam makkelijker. Verder ben je alleen daar om te zeggen dat jij ingestemd hebt en blij was met het beleid.

Denk je echt dat de hulpverleningsclub, die jou uitnodigde voor gesprek, naar jou gaat luisteren? Ja, ze laten zien dat ze best wel snappen wat een uitgeputte hoer zoekt, en ze hebben de hulptante al klaarstaan met soep en een dekentje. Erg fijn om te weten dat dat er is. Of dat er nou blijkt te zijn als jij het nodighebt is natuurlijk een hele àndere vraag. Ze zeggen dat ze ook niet bezig zijn met zich bemoeien met de vrijwillige hoeren, daar hebben ze naar eigen zeggen alle respect voor. Leven en laten leven. Maar gaan ze ophouden met lobbyen en officiële rapporten schrijven waarin staat dat alles ellende is, om te zorgen dat hun geldstroom doorgaat? Je bent daar alleen om te kunnen zeggen dat hoeren blij zijn dat ze er zijn.

Denk je echt dat al die mensen netzo voorzichtig met je gegevens omgaan als dat ze beloven? Weet je heel zeker dat die politieke tegenstanders of die zieligheidsfabriek niet toch even je gegevens naar de politie of een smerigere organisatie doorbrieft "voor de zekerheid?" Als je dat denkt, kan ik je van eigen ervaring uit de droom helpen. Ik had een zedensmeris twee dagen nadat ik een vertrouwelijk gesprek bij een instantie had, en hij wist wat er besproken was. Dat was jaren geleden, toen het nog veel minder erg was met de hetze en de haat.

Nee, ze gaan niet luisteren. Dat hadden ze allang gekund als ze het ècht hadden gewild. Ze willen jou gebruiken, en het kan ze niet schelen wat er daarna met je gebeurt, zolang zij hun voordeeltje maar aan jou hebben gehad, zelfs al is dat maar dat je je kop houdt en ze niet meer te kijk zet. Ze willen je pooieren, en verder ben je niets voor ze. Of minder dan niets. Na een pooier ben je wat geld kwijt, en kan je dóór. Als deze mensen je pooieren, kan je daar nog lang last van houden.

Netzoals met elke soort pooier hebben ze alleen de macht die je ze geeft. Als jij ze je identiteit geeft, je laat misciteren zonder van alle daken te schreeuwen dat het niet klopt, toezeggingen stilletjes laat gaan als ze die niet nakomen, dan geef je ze macht, en dan word je genaaid. En zo snel je ziet dat je in zo'n kutsituatie zit, moet je meteen kappen. Pooiers verander je nooit terug. En dit zijn pooiers, en niet eens fatsoenlijke. Een fatsoenlijke pooier geeft je tenminste nog íéts.

Trap er niet in. Denk goed na voor je met iemand in zee gaat, meestal is het verloren moeite, maar als je het doet, laat je dan niet pooieren. Laat je niet kisten als je misgeciteerd bent, vanwege een soort saamhorigheidsgevoel met degene die je stem misbruikt. Hou je niet stil als je denkt dat je al gehoord bent. Ga niet voorzichtig kijken of je wel genoeg samenwerkt met de mensen die je gedold hebben. Blijf zeggen wat je anders zou zeggen. Laat je niet piepelen. Ze willen niet echt samenwerken, en als je dat ècht niet kan geloven: probeer dan maar om ze wat te laten doen wat ze hebben toegezegd. Dan zie je het wel.