Kerst

Ik ga dit jaar weer stoppen voor de Kerst. Dat is even een momentje voor mezelf en mijn familie, en ik ga niet de hele Kersttijd aan nieuwe stukjes werken. Het is even tijd voor bezinning en samenzijn. Ik hoop dat iedereen fijne feestdagen gaat hebben, en ik ga weer schrijven op zeven januari 2019.

Fijne dagen iedereen!

Wat doe je voor vijftig Euro?

Mijn advertenties zijn best normaal voor mijn segment. Ik schrijf een lokkend verhaal, ik ben heel duidelijk over wat ik aanbied, en ik ben heel duidelijk over mijn regels. En omdat het gaat om sekswèrk, ben ik er ook heel duidelijk over wat de prijzen zijn voor de diensten die ik aanbied. De balans tussen zakelijk en geil is lastig, maar het is goed te doen als je eenmaal snapt hoe een man zo'n advertentie leest.

Mijn prijzen zijn hierendaar hetzelfde als de rest van mijn concurrentie, soms wat hoger voor dingen die ik alleen wil doen als er genoeg compensatie tegenover staat, en heel soms wat lager voor dingen die ik leuk vind en waar ik graag mee wil concurreren, maar daar adverteer ik niet mee. Ik ben best conform aan mijn marktsegment. Teveel afwijken van de prijzen pakt haast nooit fijn uit, dus dat doe ik ook niet.

In de prostitutie, en vooral in de illegale escort, zijn de prijzen messcherp. Je moet concurreren met buitenlandse meiden, ookal zijn die in mijn sector minder vertegenwoordigd. Je moet een markt van bange mannen bedienen, die geleerd is om zich schuldig te voelen voor alles. Er is gewoon een moeilijke markt, en als je net te duur bent zie je nooit een klant. Ga je goedkoper, dan haal je je kosten er niet meer uit.

Best veel klanten snappen dat gewoon niet. Die klagen dat het zo dúúr is, en dat ik zo streng ben dat ik niet uren uitloop laat gebeuren, en ik vind het toch óók lekker om een wippie te maken? Met een beetje handig je advertentie schrijven kan je veel van die klanten al laten afhaken voordat ze je nummer beginnen in te toetsen, maar ze komen er altijd wel doorheen.

Achteraf ben ik soms best nieuwsgierig hoe ze op het idee komen dat het een goed idee kan zijn om te gaan zeuren over het geld, of om gewoon te doen alsof ik mijn prijzen helemaal niet heb uitgelegd en ze me wat kunnen gaan bieden. Ik ben meestal gewoon zo beledigd en zo geïrriteerd dat ik gewoon meteen van ze af wil, en dan vraag ik het ze niet. Maar als ik een stukje erover wil gaan schrijven, en zo'n man belt me, dan komt dat even goed samen.

Tijdens mijn colleges of mijn slaaptijd krijg ik telefoontjes die meteen naar voicemail gaan, waar ze te horen krijgen hoe ze netjes contact met me krijgen. Die bellen meestal niet terug. Mannen kunnen zo door naar een meid die wèl de hele dag tijd heeft, of die een http://zondares.blogspot.nl/2012/06/telefoniste.html heeft om de afspraken voor haar te regelen. Daar ben ik wel jaloers op, maar het geeft meer problemen dan het oplost. En ach, ik overtuig mezelf maar dat die mannen toch vervelend zouden zijn als ze al niet met simpele regels om kunnen gaan als het om bellen gaat.

Nu had ik lunch, in de stad, weg van mensen die ik ken, en mijn werktelefoon ging. Ik nam op, en begroette het nieuwe nummer. Je wil altijd vriendelijk overkomen, en benaderbaar, want de meeste mannen bellen met het zweet op hun voorhoofd. Tegelijk ben je zelf ook wantrouwig. Goed, de meeste mannen zijn fijne mannen, maar je moet altijd oppassen voor gluiperds, pestkoppen, drooggeilers, fakers, en het ergste: zedenagenten.

Het is normaal dat een man zich even voorstelt na mijn begroeting. Die naam is haast altijd nep natuurlijk, maar daar gaat het niet om. We hebben een beleefd gesprek. Zelfs als hij na zijn begroeting even stilvalt, omdat hij het niet over zijn opvoeding heenkrijgt om een wildvreemde vrouw aan de andere kant van de telefoon te vragen of ze met hem naar bed wil. Over die hobbel help ik mannen tegenwoordig moeiteloos heen, maar hij is dan in ieder geval netjes.

Deze man stelde zich niet voor. Het enige wat ik meteen te horen kreeg was: "wat doe je voor vijftig Euro?"

Eigenlijk kan ik dan netzogoed meteen neerleggen. Met die klanten komt het nooit goed. De afspraak komt er niet, of als hij er wel komt is het een irritante flop. Het is het gewoon niet waard. Maar je moet netjes zijn, en professioneel, dus meestal vertel ik heel kort dat het voor mij niet lonend is om voor vijftig Euro een klant te bezoeken. Dan legt hij meestal meteen neer, maar anders wikkel ik zelf het telefoontje snel af. Daar heb ik geen tijd voor.

Niet dat je moet denken dat ik vijftig Euro zo'n klein bedrag vind dat ik er niet voor van mijn kont kom. Je moet alleen realistisch kijken. Als ik een kwartiertje aanbied voor vijftig Euro, dan heb ik een uurprijs van tweehonderd. Dat is stukken meer dan ik gewoon per uur reken. Maar daarvoor moet ik wel reizen en me optutten. Daar gaat geld en vooral tijd in zitten. Als ik alle kleine dingetjes optel ben ik aan voorrijkosten voor iemand in mijn stad al snel vijftien Euro onkosten kwijt èn meer dan een uur onbetaalde tijd.

Dat is bij klanten in andere steden natuurlijk meteen een stuk meer. Dat is niet alleen in de tijd, maar ook gewoon kosten van benzine hakken erin als je naar de andere kant van het land gaat. Er zijn veel plekken in Nederland waar je gewoon nieteens naartoe komt voor dat geld. Het gaat alleen van mager naar onmogelijk. Maar zelfs in mijn voorbeeldje boven, in mijn eigen stad dus, hou ik nog maar vijfendertig Euro over aan anderhalf uur niets anders kunnen doen. Dat is drieëntwintig Euro per uur. Bruto.

In die tijd die je nu aan je kwartiertjes-vrek gaat besteden had je ook een fijne klant kunnen plannen. Die wel genoeg tijd boekt dat ik een goeie boeking kan neerzetten, en die me gewoon wìl betalen. Het is dus ook op die manier zakelijk niet handig om me door een vijftigjesvrek te laten boeken. Als je meerekent dat een andere klant blokkeren je dus ook de toegevoegde waarde daarvan kost, kom je nog nadeliger uit.

Nou zijn dit soort klanten niet echt van die mannen die een afspraak op een dag en tijd willen maken. Die willen dat je over tien minuten perfekt gekapt, gekleed en opgemaakt voor zijn deur staat. Daar kan ik toch al niet aan beginnen, dat is voor een vrouw die alleen werkt heel moeilijk lonend te maken. Je krijgt dat makkelijker van escortburo's die meiden klaar hebben staan om meteen weggereden te worden als er een belletje komt.

Zakelijk is het dus gewoon niet te doen. Maar dat is nieteens het belangrijkste. Een man die een vijftigje overheeft voor seks met mij waardeert me gewoon niet genoeg. Je kan niet een beetje geld naar me toe gooien en dat ik er dan een sekskunstje bij verzin. Vooral als ik al duidelijk heb gemaakt wat ik je graag wil leveren. Die houding staat me niet aan. Hou dan je vijftigje maar.

Ik wou hem eigenlijk gewoon afpoeieren, toen ik opeens bedacht dat dit stukje in de schetsen stond op mijn notitieblok. Dus ik griste dat uit mijn tas, nam mijn pen, en ik ging hem eens interviewen. Dat was niet waarvoor hij belde, maar dat zit me niet zo dwars. Mijn werktelefoon is immers ook niet voor het vrekkige gedoe waar hij voor belde.

Met mijn pen in mijn hand begon ik hem eens uit te vragen. Waarom kwam hij met dat voorstel? Hij begreep me niet. Waarom wil hij weten wat ik voor vijftig Euro doe, als hij op mijn advertentie ziet wat mijn prijzen zijn? Nou, dat vond hij te duur, en hij vond dat het ookwel voor vijftig kon. Waarom dacht hij dat dan? Nou, op de Wallen vragen ze ook vijftig. Ik wou vragen waarom hij dan niet naar de Wallen ging, maar ik hield me in.

Ik legde uit dat de prijzen bij escort anders liggen, omdat er reistijd bij komt kijken en de diensten anders zijn. Hij zei dat het hem niet kon schelen, want hij wou gewoon neuken, de rest deed er niet zo toe. Ik vroeg of hij dan ook naar sterrenrestaurants ging om die een Euro te bieden voor een frietje kapsalon, maar hij begreep me niet. Hij begon dat ik niet moest doen alsof ik iemand was, dat hij de klant was en de klant is koning.

Normaal had ik allang neergelegd. Normaal zou ik het nieteens zover laten komen. Maar voor mijn stukje wou ik wel weten hoe hij er nou bij kwam. Ik vroeg of hij op zoek was naar een vrouw die voor een vijftigje wou neuken, of dat hij bij het bladeren naar een escort op het idee was gekomen. Nee, hij was begonnen met bladeren in advertenties en was geil geworden. En toen had hij beslist om er een vijftigje aan te wagen.

Dat is de manier waarop de meeste ramenklanten werken. De meeste gaan naar een ramenbuurt om te gluren en te staren naar de meiden, en worden langzaamaan geil genoeg om toch ergens binnen te stappen. Hengsten noemden we dat. Ik herken dat gedrag dus wel van mijn tijd achter de ramen, jaren en jaren geleden. Als je ze dan helemaal loskreeg kon je er nog wel meer uithalen, door gewoon tijdens de wip meer diensten te verkopen. Dat heette uitpezen. Daar heb ik altijd een hekel aan gehad.

Ik heb hem nog wat achtergrondvragen gesteld, want ik kon niets anders bedenken. Hij was dertig, zei hij. Dat zal wel ouder zijn geweest. Hij had geen ervaring met hoeren, maar intussen wist hij dus wel wat de prijs op de Wallen was. Hij had een baan als directeur van zijn eigen bedrijf, zei hij, maar intussen was het wel beknibbelen voor en na. Daar had ik dus helemaal niets aan.

Toen ik geen vragen meer wist, heb ik hem dus bedankt voor de informatie, en gezegd dat ik verder geen vragen meer had. Hij was nu erg in de war, en ik groette hem vriendelijk en legde neer. Dan was hij misschien een vervelende vent die denkt dat ik als een hongerig aapje spring als hij met zijn bankbiljet wappert, maar hij had me tenminste geholpen met mijn stukje. Dat vond ik wel een goede prijs voor het telefoongesprek.

Antwoord op: Betaald om weg te gaan

Het is een soort volkswijsheid, een soort grapje misschien, om te zeggen dat je een prostituee niet betaalt om bij je te komen, maar dat je haar juist betaalt om weg te gaan achteraf. Je hoort hem veel in het Engels, maar ook veel mannen in Nederland gebruiken het zinnetje wel.

Het is te simpel, maar er zit wel een kern van waarheid in.

Eerst maar waarom het te simpel is. Je betaalt een hoer niet om weg te gaan. Als je haar weg wil hebben hoef je haar alleenmaar niet te huren. Je betaalt haar voor seks waarna ze weggaat. En die seks is waar ze voor komt, het weggaan is alleen hoe zij daar zèlf mee omgaat. Je kan èlke vrouw zoverkrijgen dat ze je na de seks niet meer wil zien, dan hoef je alleen een hufter te zijn.

Sekswerk is werk, dat ga ik niet nogeens uitleggen. Dat is waar elke klant voor komt. Er is geen man die je bij het eerste telefoontje uithoort over hoe je na de wip je toonbaar maakt, checkt of je alles in je tas hebt gestopt wat je niet bij de klant achter wil laten, en dan wegloopt naar de auto die je expres een heel stuk verderop hebt geparkeerd, en de snelweg op verdwijnt. Die willen weten welke bedakrobatiek ze zich moeten voorstellen.

Als mannen het zeggen is het meestal nieteens echt gemeend. Ze herhalen een gezegde dat ze als grap of als stoerdoenerij hebben gehoord van andere mannen. Dat doen ze om te onderstrepen dat ze graag door vrouwen met rust worden gelaten, en wat vrijheid krijgen. Het is danook een uitspraak die je van klanten van prostituees niet vaak hoort, maar juist van mannen die dat nooit hebben gedurfd.

Zo'n uitspraak doen is vooral een houding geven. Een man wil zo laten zien dat hij wel seks wil, maar geen behoefte heeft aan al die emotionele bagage die eraanvastzit. Hij zegt het vaak als een soort klacht, of als een soort grap, dat er een flinke emotionele prijs zit aan seks. Voor een half uurtje seks moet hij een heleboel dingen van zijn partner accepteren, vantevoren en achteraf.

Het is een mythe dat mannen helemaal geen emotionele band willen aangaan, en alleen seks willen. Ik werk ermee dat ik mannen seks geef zonderdat ze achteraf emotioneel kontakt met me hoeven te hebben, en een flink aantal klanten zoekt toch naar die verbinding, ookal weten ze dat hij niet hoeft, en dat hij zelfs niet welkom is. Mannen willen ook intimiteit en persoonlijke waardering bij seks.

Waar het vandaankomt is niet dat mannen alleen seks willen en vrouwen alleen emotionele verbinding. Vrouwen willen immers ook graag door een vreemde gepaald worden tot ze bont en blauw zijn, mannen willen ook een knuffel. Daar komt nog een heel stukje over als dat eindelijk klaar is. Er is alleen een verschil in hoeveel mensen van de ene of de andere kant willen, en dat verschil wordt touwtrekken. En touwtrekken polariseert.

Vrouwen zitten snikkend bij vriendinnen over dat ze gebruikt zijn als een man niet meteen om een volgende date smeekt, mannen doen alsof ze belaagd worden als hun one night stand aanbiedt om ontbijt te maken. Dat is voor het grootste gedeelte onterecht. En een deel is terecht, want mannen doen ook alsof ze verliefd zijn om te scoren, en vrouwen gebruiken seks ook om een man veel dieper een emotioneel spinnenweb in te lokken dan hij wil.

Dat is waar de verzuchting vandaankomt, of waarom hij zo aanspreekt tenminste. Mensen manipuleren elkaar seksueel, en helaas erg op de negatieve manieren. Seksueel manipuleren is niet slecht, maar het wordt helaas vooral slecht gebruikt. Daar heb ik al een heel stukje over. En nog één. Natuurlijk is het dan aantrekkelijk als er een manier is om wel seks te hebben maar al die seksuele chantage die erbij komt kijken, te vermijden.

Het is dus vooral een luchtigheid. Voor de mannen dan, want er zijn feministen die deze gevleugelde woorden bloedjeserieus nemen. Die denken dat mannen ècht zo denken. Tenminste, zo praten ze erover tegen elkaar en tegen de buitenwereld. Ik weet nooit zeker wat nou echte overtuigingen zijn en wat nou "politiek," want het is moeilijk voor te stellen dat mensen echt geloven wat zo duidelijk alleen met kronkels en negeren van wat er voor je neus gebeurt vol te houden is.

Maar wat is dan die kern van waarheid die zit onder al die luchtigheid, onder dat nep-egoïsme om te laten zien hoe dominant je bent, en onder dat geklaag over dat seks niet alleen bij de daad blijft? Eigenlijk heel simpel. Als je naar een hoer gaat kan je rekenen op discretie. We weten waar de grenzen liggen van onze dienst, want die worden heel duidelijk vastgelegd in de transactie.

We zijn discreet met je tijd, met je gegevens, met wat je wil, met wat je aan ons kwijt wil. Niets ervan komt in je sociale omgeving terecht. We nemen alles mee na de date, en je komt nooit meer consequenties tegen. Je weet waar je aan begint, en je houdt ondanks alle intimiteit, ondanks alles wat je aan ons openbaart, gewoon je privacy. Dat is discretie die heel belangrijk is om het vak goed te doen.

"Seks is niet voor mensen zoals ik"

Het is een kick, nog steeds na zoveel jaar, om voor je klant een spetter te zijn waar hij zijn hart aan ophaalt. Ja, daar moet ik flink illusies voor maken, en ik moet hard werken soms, maar een man even een man laten zijn, en zien hoe hij daar helemaal in op kan gaan, dat is gewoon mooi. Vooral als je wat los hebt kunnen maken bij hem waarvan hij nieteens wist dat het er wàs, waarvan hij niet zou hebben geloofd dat het in hem zat, dat maakt me groots.

Een tevreden klant de deur uit laten gaan geeft voldoening. Dat zorgt gewoon dat je je voelt alsof je goed werk hebt gedaan. Hoe tevreden ik met werk ben is voor mij altijd heel sterk verbonden geweest met wat er uit mijn handen kwam. Toen ik HR-trien was, leek het soms dweilen met de kraan open. Toen ik als kleine meid een baantje in de schoonmaak op de kippenslachterij had, had ik tenminste de voldoening dat ik de ruimte schoon achterliet.

Soms krijg ik een klant die het een ontgoocheling vindt. Daar leef ik zo in mee, ik knap dan gewoon samen met hem af. Niet als hij wat op de diensten aantemerken heeft, want dat vind ik meestal gewoon onterecht, maar een man die het gewoon zo moeilijk heeft met zijn seksualiteit dat hij een beetje verdrietig of wanhopig wordt. Mannen met seksuele problemen kunnen vaak niet met hun seks bij amateurs terecht, dus ik zie ze best veel.

Bij mannen die seksueel niet helemaal meekomen snap ik het vaak wel. Dan ben ik ook voorbereid, en kan ik hem uitleggen hoe het zit, en hoe hij ermee om moet gaan. Want je kan met heel veel dingen die seksueel niet lekker in de markt liggen, toch nog een goed seksleven opbouwen, als je maar wat hulp krijgt van iemand die meer gezien heeft dan jij. Of natuurlijk, als je er gewoon zelf heel erg veel werk instopt.

Maar je komt het dus ook tegen bij mannen die seksueel gewoon helemaal normaal zijn. En misschien komt het doordat ik anders ben gaan kijken, of doordat mijn klantenlijst anders geworden is met de jaren, maar het lijkt wel steeds meer voor te komen bij normale mannen. Soms gaan ze zich gewoon letterlijk verontschuldigen dat ze zo normaal zijn, omdat ze denken dat dat me tegenvalt.

Dat blijft bij een ongemakkelijke blik en soms een opmerking. Je merkt het vooral als je een man helemaal inwikkelt in een illusie, en dat kan natuurlijk ookwel de reden zijn dat ik het steeds meer begin te zien omdat ik steeds beter word in mijn illusies. Zo'n man voelt zich dan niet een seksobjekt genoeg om mee te mogen doen aan het seksuele avontuur waar hij inzit. En dat is zo jammer.

Seks is niet voor gewone mannen en vrouwen. Seks is voor mooie, slanke, smetteloze twintigers. Seks is voor mensen die niet opgaan in de massa, maar als een lichtende engel meteen opvallen. Seks is voor mensen die eruit zien als pornosterren. Seks is niet voor saaie mensen, en als die wel aan seks doen is het belachelijk en een beetje zielig. Dat geloven heel veel mensen echt ergens.

Ik heb een klant die ik pas voor de derde keer zag. Hij spreekt niet vaak af, de derde date was twee jaar bijna na de eerste. Hij is een prima klant, hij begrijpt hoe hij met hoeren om moet gaan, hij is beleefd, hij haalt zich niets in zijn hoofd en laat me goed de wip om hem heen bouwen. Het is haast samenwerken, en zo kan je de beste dates maken. Een fijne man, een prima klant, eigenlijk heel gewoon.

Na de derde wip, bij het naliggen en aankleden, raakten we in gesprek. Het nawerk was afgewikkeld, dus het was gewoon een praatje. We praatten een beetje zoals bekenden doen, lekker ontspannen, want de wip was prima gegaan. Ik had weer een paar notities te maken over deze klant, en hij keek er al naar uit om me opnieuw te boeken. Alles was mooi afgerond. En hij verontschuldigde zich een beetje schaapachtig.

Dit is een prima vent. Hij is niet lelijk, hij is niet onhandig, onaardig of bot, hij ruikt lekker, hij is schoon en beleefd, hij heeft de standaard Nederlandse pik, is prima gezond en potent, en hij doet goed mee met de beurt. En hij verontschuldigde zich omdat hij zo "gewoontjes" is. Daar kon ik echt met mijn hoofd eventjes niet bij. Voor mij was het een beetje een verrassing dat hij zo over zichzelf dacht.

Hij was nieteens verdrietig. Dit was niet de douleur die hem even twijfelachtig maakte. Dit was iets wat hem echt gewoon opviel, omdat zijn ervaring met mij anders was dan hoe hij over zichzelf dacht. Hij vond zich niet op zijn plaats in wat we net hadden gedaan, want dat is iets voor seksuele mensen, en hij vond zichzelf allesbehalve sexy. Hij was maar gewoontjes, en wat heeft hij dan te zoeken in een hete beurt?

Niet dat hij dacht dat er echt iets fouts was aan hem. Niet dat hij dacht dat hij iets verkeerds deed door seksueel te zijn. Maar hij voelde het gewoon zo. Hij zag zichzelf niet als iemand die spannend genoeg was voor seks, omdat hij een gewone, gewone man was. Niet een drooggetrainde jonge hippe artistieke Adonis met tattoos en een paardenlul. En hij dacht dat hij de enige was.

Hij voelt zich alleen. Maar dat is hij niet. Bestwel veel mensen delen wat hij voelt, en dat merk ik nieteens alleen bij mijn klanten. De meeste mensen hebben het gelukkig veel minder dan hij, maar het komt bestwel voor. Vooral als de rol die mensen denken dat ze hebben niet past bij iemand die seks heeft. Vriendinnen met kinderen bijvoorbeeld, daarbij knaagt het soms dat ze vinden dat moeders seksloos horen te zijn.

Daar overheen stappen is best te doen, en uit hun kruis voelen mensen ook prima dat ze wèl seksuele wezens zijn, maar ik hoor toch dat het idee in hun hoofd blijft zitten ookal hebben ze net heel duidelijk laten zien dat hun gevoel niet klopt. Ze voelen zich alsof ze zich hebben binnengedrongen in een ervaring die niet voor hen is, of ze voelen zich alsof ze zich belachelijk maken.

Ik vind dat erg. Mensen die zichzelf niet de moeite vinden voor seks, mensen die denken dat ze voor partners geen seksobjekt kunnen zijn, mensen die zich niet op hun plekje voelen bij zoiets wat zo belangrijk is in je leven. En als ik ze probeer te overtuigen dat ze voor mij echt wel een seksobjekt kunnen zijn, en bij mij welkom zijn met hun seksualiteit, dan geloven ze me eigenlijk niet.

Dat begrijp ik wel, want ze betalen me. Natuurlijk ga ik ze dan vertellen dat ze supersexy voor me zijn, dat weten ze heel goed. Maar dat betekent wèl dat ze me ook niet geloven als ik het echt meen. Dat vind ik jammer, want dan kan ik ze alleenmaar in die kleine illusie van hoogstens een paar uurtjes geven, wat ze eigenlijk altijd met zich mee zouden moeten dragen. Het is beter dan niets, maar het blijft aan me knagen.