Antwoord op: De pooierlobby

Als je het opneemt tegen prohibitionisten, dus mensen die prostitutie willen bestrijden, heb je nooit een prettige constructieve discussie. Het gaat nooit over argumenten, het wordt altijd een toestand waarbij je probeert uit te leggen dat hun verhalen niet kloppen, en zij zo snel als ze kunnen zoveel mogelijk krantenartikelen, getuigenissen, films en pamfletten naar je kop te gooien.

Je kan dan proberen om te laten zien dat die mensen onzin verkopen, en dat is veel werk. Ze zeggen heel veel, en je moet dan maar al hun slogans en al hun nepargumenten ontleden, en telkens laten zien dat het tegen de feiten ingaat. Je bent vooral drogredeneringen aan het doorprikken, en dat doe je zo vaak over dat ik een paar jaar geleden maar begon aan deze reeks antwoordstukjes op de dingen die ik al veeltevaak had uitgelegd.

De verbiedertjes die het tegen ons opnemen hebben daar geen plezier in. Ze zijn verstoord tijdens hun politieke campagne om ons te verbieden, en eigenlijk vinden ze het vervelend dat we wat zeggen. Het is moeilijk om te beweren dat het onderwerp van gesprek, de hoeren zelf, niets mogen zeggen in het debat. Maar dat is wel wat de verbiedertjes nastreven. Ze willen altijd dat we onze mond houden, dat heb ik nog nooit anders gezien.

Er zijn veel manieren die gebruikt worden om ons dan maar monddood te maken. Ze lokken uit dat je belijdt, ze noemen je een witte raaf die niet meetelt, ze doen alsof je je bemoeit met iets wat eigenlijk niet over jou gaat, of dat je gewoon niet kan zien wat er allemaal voor misstanden zijn, of dat je niet begrijpt dat je motivaties eigenlijk niet jouw wil zijn, en dat je daar later nog wel anders over gaat denken, of ze beweren dat je een onmens bent dat gewoon niet wìl zien hoe erg het allemaal is. Dan doen ze alsof ze zelf de grote weldoener zijn die de arme hoertjes een stem geeft.

Maar als je met hardcore feministen in discussie gaat, vooral als ze uit Amerika, Zweden, Frankrijk of Engeland komen, dan gebeurt het nogal eens dat ze gaan doen alsof je éígenlijk iemand anders bent. Daar heb ik al over geschreven. Dat je wordt uitgemaakt voor iets anders dan hoer is best algemeen, maar je wordt door die radicale feministen niet alleen uitgemaakt voor niet-een-hoer, niet alleen voor een pooier, maar ooknog voor een pooier die onderdeel is van een pooierlobby.

Het idee is dat je vooral niet moet luisteren naar pooiers, want net als de sirenen die Odysseus uit zijn koers wouden zingen, kunnen ze je betoveren zodat je hun slaaf wordt. Jij bent een nep-hoer, eigenlijk ben je een lobbyist voor een netwerk van pooiers die aan hun PR werken. En meestal komt er een jeremiade achteraan dat pooiers zoveel geld hebben, dat die arme feministen er niet doorheen komen met hun eigen beweringen, ookal kan je heel snel nagaan dat dat niet klopt.

Dat is de grootste onzin, en ik vind het nauwelijks te geloven dat er mensen zijn die daar intrappen.

Eerder schreef ik een stukje over hoe mensen soms proberen ons monddood te maken door te doen alsof we niet zijn wie we zijn. Daar zou het mee afgedaan moeten zijn. Dat is helaas niet zo, en wat ik daar uitleg blijkt niet genoeg te zijn als er eenmaal over een pooierlobby wordt gesproken. Vooral hoge ambtenaren en politici blijken héél gevoelig te zijn voor dit nepargument, en ze nemen het bloedserieus als je wordt neergezet als een lobbyist voor een sinister pooiernetwerk.

Hoe dat komt begrijp ik eigenlijk niet. Dat zijn namelijk mensen die dagelijks, en vooral gráág, omgaan met lobbyisten, en zich er veeltevaak gewoon door laten leiden. In mijn ervaringen met ambtenaren en politici zien die lobbyisten als een soort beschermengelen die ze hulp en steun geven, en die ze maar wàt dankbaar zijn.

Wat ze willen laten geloven is dat er een soort extra maffia is van pooiers en mensenhandelnetwerken, die als een soort international zoals Shell of Unilever georganiseerd over de hele wereld samenwerken, en zelfs proberen om de publieke opinie te veranderen zodat ze makkelijker hun werk kunnen doen, dus hoeren kunnen uitbuiten. En dat daarbij PR hoort, dus het tegenspreken van die moedige feministen die durven om onpopulaire dingen te zeggen, zoals dat ze tegen mensenhandel zijn enzo.

Pooiers hebben geen internationale maffia, en dus ook geen PR-afdeling. Pooiers werken nieteens samen. Als ze al samenkomen, zoals vroeger in de cafeetjes bij de ramenbuurtjes gebeurde, zitten ze meer op elkaars meiden te loeren dan dat er samenwerking inzit. Ze doen dik tegen elkaar, en dat is het wel weer. Hun enige werk is immers hun meiden aanjagen en ingrijpen als hun meid in de problemen zit. Voor de rest vervelen ze zich alleen stierlijk.

Zelfs als ze zouden willen samenwerken, wat levert ze dat dan op? Prostitutie valt niet op te schalen. Het blijft altijd een klant met een hoer, en dat wordt niet anders. Pooiermeiden willen aandacht van hun pooier, en veel pooiermeiden willen niet dat hij er meer naast heeft lopen. Pooiers die opschalen met één of twee meiden erbij eindigen heel snel bij de politie als hun eerste meisje beslist dat ze hem terug gaat pakken voor zijn ontrouw.

En ook als je dat negeert, en doet alsof alle pooiers meer meisjes kunnen hebben lopen, loop je vast. Om op te schalen moet je taken aan specialisten uitbesteden zodat je meer efficientie kan halen. Anders heeft opschalen geen zin. Maar wat schaal je dan op? Er wordt veel gesuggereerd door het vervolgingsapparaat dat bijvoorbeeld werving en transport worden uitbesteed, maar je ziet steevast dat de pooiers uit dezelfde landen komen, en ook de recruiter zijn, als ze in hun thuisland zijn gerekruteerd.

Netwerken zijn logisch als het over drugs gaat bijvoorbeeld. Dealers willen niet ooknog transport en productie hoeven doen, producenten willen niet zelf hoeven te dealen of smokkelen, en smokkelaars willen ook gewoon verdienen metwaar ze goed in zijn. Mensen die verschillende risico's accepteren, verschillende skills hebben, en verschillende netwerken hebben. Dat is zinvol. Bij pooierij moet je veel fantasie toepassen om dat soort voordelen te verzinnen.

Maar zelfs als je dàt ooknog negeert, gaat het mis. Pooiermeiden willen een ervaring die op hen zelf is afgestemd. Die willen geen gezichtsloze machine waar ze onder hangen. Die willen zelf hun pooier aansturen, meestal hebben ze hem zelf immers geschapen. Hoe krijg je die meiden zover dat ze een systeem gaan bouwen waarmee hun belangen niet meer de hoofdzaak zijn?

Dat laatste wordt natuurlijk liever niet geloofd door mensen die denken dat pooiermeiden alleenmaar willoze slachtoffers zijn, en de pooiers het initiatief hebben. Dan loop je stuk op dat de pooiers helemaal geen belang hebben bij een pooiernetwerk. Zo'n netwerk zorgt alleenmaar dat jij kan worden opgepakt als iemand in je netwerk door de mand valt, terwijl je er geld aan kwijtbent, en zonderdat je er wat aan hebt.

Zelfs als ze er wat aan zouden hebben zou het pooiers nieteens lùkken. Ondanks alle duistere krachten en toverkunsten die aan ze wordt toegeschreven zijn de meeste pooiers mensen die het leven net niet helemaal aankunnen. Veruit de meeste pooiers hebben leerproblemen, een lage intelligentie, en vaak ook grote psychiatrische problemen. We worden gevraagd te geloven in psychologische genieën met een IQ van onder de negentig. En de handvol die niet oliedom of geestesziek zijn? Die zie je juist zover mogelijk wegblijven bij andere pooiers. Want die willen niet meegetrokken worden in hun val.

De intelligentie in wat pooiers doen komt vrijwel altijd van hun meid af. Die heeft de ambitie, die heeft de kijk, en die spoort haar pooier aan om dingen te ondernemen. Zij is het verstand in de relatie, hij is de domme ongerichte energie en agressie.

Maargoed, we negeren al die dingen over dat een pooiernetwerk nergens op slaat, want iedereen negeert die toch al. En zelfs als we doen alsof pooiernetwerken logisch zouden zijn, ookal worden ze nooit gevonden, en ookal zouden ze niet werken, dan nog is het een raar verhaal om te doen alsof hoeren die zich tegen repressie uitspreken aan te zien voor pooiers of PR-medewerkers uit een pooiernetwerk.

Kijk maareens naar de belangen van pooiers. Die hebben vooral als belang dat ze niet gepakt worden. Als hun meiden gedecriminaliseerd worden, kunnen die makkelijker naar de politie stappen, of uberhaupt gewoon werken zonder pooier. Pooier wisselen wordt dan supermakkelijk, en geen pooier die dat ziet zitten. Pooiers willen dus dat meiden goed gecriminaliseerd blijven, en dat de politie geen tijd heeft voor èchte dwanggevallen. Die willen dus een hele brede heksenjacht, zodat ze nódig blijven.

Logisch, want op die manier zorgen alle grote internationals in alle industrieën dat ze de markt in handen houden. Zorg ervoor dat de overheid het vuile werk voor je opknapt, en blijf zelf buiten schot. Als de overheid dan ooknog jou niet aan kan pakken, maar wel je concurrentie uitschakelt, ben je helemaal spekkoper. Dat is dus het omgekeerde van wat hoeren willen, en waar sekswerkorganisaties voor pleiten. Hoe je nou kan denken dat iemand een lobbyist van een pooiernetwerk is als die tégen de belangen van pooiers pleit, begrijp ik ook niet.

Maar nu gaan er mensen klagen dat ik uitga van èchte pooiers, en niet van de geslepen genieën die als James Bond schurken precies doen wat de reddingsindustrie, het OM of de feministische groepen beweren dat ze doen. Want als je superkrachten hebt, doet het er natuurlijk niet toe dat je meisjes door de overheid in je klauwen worden gedrukt. Dat doe je al met je hypnotische krachten immers.

Toch slaat het ook voor toverpooiers in een internationaal schurkennetwerk nergens op om te willen wat sekswerkers willen. Als je elke meid voor je kan laten werken die je wil, en alleen door moedige politie en redders uit de reddingsindustrie worden dwarsgezeten, dan wil je dat er niet op jouw opsporing geconcentreerd wordt. Je bent niet geïnteresseerd in het beperken van de bijvangst, of in de vrijheid van je meiden. Dat die worden benadeeld kan je immers niet schelen, als superschurk. Dus wil je dat er zo breed mogelijk wordt gejaagd, zodat de politie te druk is om jouw netwerk aan te pakken.

Alweer, dat is het omgekeerde van wat hoeren voorelkaar willen krijgen in het debat. Je kan dus wel zien, volgens een eerlijke beschouwing van alle scenario's kom je er dus niet bij uit dat iemand die voor sekswerkerrechten pleit, voor een pooiernetwerk lobby't.

Een pooierlobby zou pleiten voor steeds meer vervaging over wat mensenhandel is. Ze zouden pleiten voor het opjagen en vervolgen van onafhankelijke meiden. Ze zouden pleiten voor het institutionaliseren van meiden die pooierrelaties ontkomen. Ze zouden oproepen om meiden niet te geloven, maar er vanalles aan complicaties bij te verzinnen. Ze zouden alle capaciteit van hulp en politie willen afleiden naar plekken waar ze bot vangen.

Met andere woorden, ze zouden lobbyen voor wat de reddingsindustrie al bepleit.

Condoomsjoemelaar

Niemand houdt van condooms. Ze maken de beurt minder lekker, want als je eenmaal ervaren genoeg bent voel je hem gewoon zitten. Vlees is lekkerder, zelfs met de modernste, dunste, zachtste condooms. Maar condooms geven veiligheid, en die veiligheid is belangrijker. Daarom doen we er toch aan, ookal is het niet leuk. Ik begrijp dat heel goed, ik ben die condooms ook afentoe gewoon beu.

Toen ik net met seks begon, en nog niet gehoerd had, vond ik het gevoel van een condoom nog niet zo vervelend. Ik voelde het verschil eigenlijk nauwelijks, meestal zou ik niet hebben kunnen voelen of de jongen er nou één droeg of niet. Ondanks dat liet ik me als een domme muts wel zonder condoom naaien door al die vage types die ik toen als vriendjes had. Nu heb ik daar echt de griebels van. Ik heb toen veel geluk gehad.

Nu is het altijd met condoom. Met klanten, en ook met scharrels en vriendjes die ik weleens heb. Het is automatisch geworden. Ik hoef er nieteens bij na te denken. Het gaat vanzelf, en het voelt bijna tegennatuurlijk als ik me voorstel een man zonder condoom me te laten neuken. En daardoor voelt het ook bestwel kinky, en dat maakt het alleenmaar spannender. Maar veiligheid gaat voor alles.

Mannen willen geen condooms. Het maakt voor mannen echt flink uit met hoe ze de beurt voelen, en dat is geen gezeur om niets. Het kan alleen niet zonder. Een geile man praat zichzelf daar graag omheen. Die praat zichzelf aan dat het geen kwaad kan omdat je er zo fris en gezond uitziet, of omdat de kans op SOA toch zó klein is, of omdat hij gelooft in alle sprookjes over dat je SOA kan voorkomen door huismiddeltjes. Want dat wìl hij geloven.

Ik ben altijd heel blij met de mannen die gewoon begrijpen dat je niet zonder condooms kan. En dat is niet eerlijk, want juist de mannen die het makkelijkste zijn met de condooms, zijn daardoor juist de veiligste, waarmee je minder risico loopt. Die moeten met condoom omdat alle andere domme mensen zonder condoom neuken als het niet kan. Als iedereen netjes veilig zou vrijen, zouden SOA heel gauw verleden tijd zijn.

Mannen vragen best vaak naar condoomgebruik. Een handjevol wil weten hoe het nou werkt, hoe het moet en hoe het zit, maar helaas is dat niet de meest gestelde soort vragen. Wat een hele grote groep klanten wil weten, is hoeveel ik bereid ben om zònder te doen. Meestal gaat het om pijpen zonder condoom, maar er zijn er ook best wat bij die neuken zonder condoom en anaal zonder condoom graag op mijn dienstenlijst fantaseren.

Hoe meer je zonder condoom wil doen, hoe sterker je concurrentiepositie. Een hoop meiden die niet goed op hun aantrekkelijkheid hebben gepast, of die geen werk van het werk willen maken, zorgen dat ze nog klanten krijgen door veel zonder condoom aan te bieden. Minstens zoveel meiden zouden best al hun klanten in een condoom kunnen krijgen, maar doen het niet omdat ze het niet lekker pijpen vinden met zo'n rubbertje. Het is oliedom, en ik heb er geen goed woord voor over. Ik besef dat het hun lijf en hun keus is, maar het is een domme keus die voor verspreiding van smerige ziektes zorgt.

Ik heb het in mijn advertentie staan, ik zeg het over de telefoon als de mannen willen weten wat ik doe, en toch denken veel mannen dat er wel over te onderhandelen valt. Ik heb letterlijk duizenden Euro's aangeboden gekregen tijdens een beurt om hem maar zijn condoom af te laten doen. Dat gebeurt natuurlijk niet. Maar het laat wel zien hoe wanhopig graag veel mannen gewoon vlees op vlees willen, en hun sperma in mij willen spuiten.

De mannen die netjes het condoom accepteren vind ik fijn, en daar heb ik respect voor. De mannen die zonder condoom willen vind ik dom, maar zolang ze zich aan mijn regels houden heb ik daar ook geen echte problemen mee. Ze irriteren me alleen een beetje. De mannen die gaan zeuren, en moeilijk gaan doen, die mogen kiezen of ze de beurt met condoom afmaken of dat ik meteen vertrek. Maar de condoomsjoemelaars, die kan ik echt niet velen.

Condoomsjoemelaars zijn mannen die stiekem proberen toch zonder condoom in je te komen. Ze zijn gelukkig een kleine minderheid, maar al zolang ik het werk doe kom ik ze tegen, en ze zijn gewoon gevaarlijk. Want als ze bij jou zonder condoom binnendringen, doen ze dat bij andere meiden ook. Ik zou een stuk relaxter kunnen werken als ik niet bij elke wip, bij elke klant, echt altijd, in mijn achterhoofd moest hebben dat hij weleens met het condoom kon gaan sjoemelen.

De meeste condoomsjoemelaars zijn niet handig. Die proberen gewoon bij een standjeswissel het condoom eraf te trekken, en hopen danmaar dat je het niet ziet. Soms trekken ze gewoon hun lul eruit, rukken het condoom eraf, en willen weer terug naar binnen. Dat doen ze terwijl ze beter weten, maar ze zijn zo met hun lul aan het denken dat ze de stomste dingen nog zouden doen. Die vang je altijd wel als je oplet.

Maar er zijn ook handige condoomsjoemelaars. Die hebben goed nagedacht over hoe ze je gaan neppen, en hebben geoefend. Die halen het condoom bijvoorbeeld veel handiger eraf, terwijl je even geen zicht hebt, en voorkomen dan dat je in het korte moment voor ze hun pik naar binnen steken dat je naar ze kijkt. Vooral bij hondjes denken ze dat je geen kijk hebt op wat er gebeurt, en dat ze hun gang kunnen gaan.

Andere smeerlappen gebruiken condooms die behandeld zijn om makkelijk te knappen. Dat kan gaatjes prikken zijn, of een klein nagelknippertje in zijn hand verstopt houden om het bandje van het condoom tijdens het neuken door te knippen zodat het ding in de lengte uitscheurt, maar ook olie met een injectiespuit in de verpakking spuiten een week voor de date, of de condooms in de verpakking in de magnetron leggen zodat ze zwak worden. Er zijn veelteveel truukjes.

Daarom is het superbelangrijk om altijd zèlf het condoom bij de man om te doen, je éígen condooms mee te brengen en te gebruiken, en bij twijfel meteen te wisselen. Je moet ze altijd in de gaten blijven houden, en als de klant eraan heeft gepulkt, moet hij gewisseld worden. Als ik een condoom omdoe zit hij gewoon goed, daar hoeft niets aan rechtgetrokken te worden.

Je moet blijven opletten. Een condoom dat geknapt is, of dat de klant heeft afgetrokken, dat voel je wel als je een tijd goed hebt gehoerd. Zo snel het te lekker voelt, gaan er alarmbellen af. Maar dan zit hij al in je, en zover moet het niet komen, want dat is al gevaarlijk. Soms proberen ze zelfs te doen alsof het risico dan al een feit is geworden, en doorneuken niet meer uitmaakt, maar dat is onzin natuurlijk. Meteen eruit!

Bovendien zijn er mannen die het neuken met een condoom op de koop toenemen, en die het belangrijk vinden dat hun sperma in je terechtkomt. Die willen bijvoorbeeld alleen het tuitje lekprikken, zodat je pas merkt dat het mis is als je de zaadstroom voelt. Sperma is voor mij geen risico op zwangerschap, want ik ben aan het spiraaltje, maar allemaal ziektes kunnen via sperma overgedragen worden.

Het is helaas van alle tijden, en in het begin ben ik regelmatig gefopt. Dat zat me best dwars. Je leest nu soms verhalen over dat het een nieuw verschijnsel is, dat "stealthing" heet, maar ik denk dat het condoom sjoemelen al bestaat zolang er condooms zijn. Het is in ieder geval niet erger geworden in de laatste jaren, en als er wat in het nieuws is over SOA wordt het een paar weken ietsjes minder.

Een tijdje geleden had ik een condoomsjoemelaar, en deze was een hele handige. Ik kwam bij hem thuis op escort, en hij had de eerste keer condooms voor me klaargelegd. Die gebruikte ik niet, ookal zei hij dat hij allergisch was voor de condooms die ik had, en dat ze te klein voor hem waren. Allergie bestaat, maar daar heb ik ook condooms voor, en zijn pik was Nederlandse middelmaat, dus zijn eigen condooms mocht hij houden.

De tweede keer dat hij me boekte had hij weer condooms klaarliggen. Overal rond het bed, smaakvol weggestopt. En hetzelfde merk en type dat ik ook gebruik. Dat had me meteen op moeten vallen toen ik begon, maar ik had mijn dag niet ofzo. Er was een opdracht die ik nog moest schrijven, en waar ik met mijn hoofd nog een beetje bij was, want ik was ontevreden over wat ik ging inleveren en er was geen tijd meer om het opnieuw te doen.

Hij probeerde een condoom dat ik omgedaan had te verwisselen voor een condoom dat hij zelf had. Dat wou ik niet, en ik stond meteen op scherp. Hij liet zich maar een nieuw condoom door me omdoen, en hij wou neuken op zijn hondjes. Dat was natuurlijk nog een reden om extra op te letten. Hij stak hem erin, netjes in condoom, en hij begon met steeds langere halen te naaien. Dat is ongewoon, maar niet raar. Ik bleef wel opletten.

Natuurlijk snap je het al, bij een hele lange haal haakte hij een vinger in de ring van het condoom, en trok hem er met één geoefende beweging vanaf, en probeerde met de volgende stoot, zonder het ritme te onderbreken, zonder condoom door te neuken. Ik zat er klaar voor, en ik draaide meteen weg. Hij probeerde me nog terug te trekken op zijn lul, maar dat ging mooi niet door.

Hij had het condoom meteen helemaal weggewerkt. Hij had het niet in zijn hand, het lag niet op het bed, maar het zat ook heel duidelijk niet op zijn lul. Deze vent had geoefend, dit was niet een plotselinge vlaag ofzo. Het was meteen duidelijk, hier probeerde iemand seks met me te hebben op een manier waarvan ik heel duidelijk had verteld dat ik dat niet wou. Dan is de date ècht voorbij.

Ik vroeg hem nog: "Wat flik je me nou?" en hij haalde er nonchalant zijn schouders over op. Hij vond het niet zo'n ding. Er was toch niets gebeurd? Het was hem niet gelukt, en dan moest ik maar niet zo boos worden. Toen ik hem vertelde dat ik nu naar huis ging, vond hij eigenlijk dat ik hem zijn geld moest teruggeven. Want ik ging nu weg, en hij vond het toch al teveel geld voor een wip met condoom.

Hij was er nieteens schuldbewust over. Hij voelde zich niet betrapt. Ik heb daar pas echt een hekel aan. Van die mannen die zich nieteens schamen als je ze betrapt op rottigheid. Van die mannen die denken dat ze het rècht hebben om je grenzen te negeren en je te bedriegen. Daar kan ik echt geen respect voor opbrengen. Maar behalve weglopen kan je niets. Wat kan je doen dan?

Je kan ze niets maken. Ja, je kan goed uitleggen waarom expres zonder condoom penetreren terwijl dat tegen de afspraak is, kan worden beschouwd als verkrachting. Dat snap ik, daar ben ik het ook mee eens. Maar daar krijg je echt niets mee gedaan. De politie vindt het te moeilijk, het OM kan je alleen meekrijgen door ze voor te houden dat ze dan zo'n vieze zondige hoerenloper kunnen straffen, en de rechter vindt het maar ingewikkeld omdat die ideeën heeft over dat het allemaal zo onduidelijk is in "het wereldje."

Je kan niet anders dan ze op de zwarte lijst zetten en zonder de beurt af te maken naar huis gaan. En dan proberen om je vertrouwen voor al die mannen die wèl je grenzen respecteren goed te houden, en niet stiekem iedereen te gaan verdenken. Want je moet bij iedereen oppassen, en bij iedereen blijven kijken en voelen of het goed zit, maar je moet niet iedereen vantevoren al gaan wantrouwen. Dan is het werk ook niet leuk meer.

Antwoord op: Details

In de eindeloze, hopeloze discussie over sekswerk is er heel veel uit te leggen. Veel over de rare ideeën die mensen hebben over hoe het werkt, en veel over hoe het dan wèl zit. Er is bijna niet aan te beginnen, vooral als je niet de eerste bent. Als iemand het denkbeeld al heeft meegekregen, is er al zoveel waar je tegenop moet boksen dat het een gebed zonder end wordt.

Je komt namelijk altijd in lange discussies over details terecht, die heel moeilijk vruchtbaar te maken zijn. Ze gaan dan ovre iets wat in zijn eentje niet je hele positie kan onderbouwen, maar je kan het ook niet laten liggen. En als je één punt hebt uitgelegd, zijn er nog honderden andere die je moet gaan behandelen. Er is geen doorkomen aan, vooral niet bij iemand die zelfs bewezen en onderbouwde details nog wel wegwuift omdat het niet in zijn denkbeeld past.

Als er een discussie in details strandt, is mijn antwoord: laat zitten dat detail, ga naar de hoofdzaak kijken!

Was er maar een echte eerlijke scheidsrechter in het publieke debat. Iemand die in de gaten houdt dat er geen onwaarheden en geen drogredeneringen worden gebruikt. Die bijvoorbeeld in de gaten hield waar de discussie eigenlijk over gaat, en niet toestaat dat daarvan afgeweken wordt. Iemand die bijhield of de conclusies wel volgen uit de argumenten. Die controleert of de premissen wel kloppen.

Zo is het helaas niet. Mensen denken niet logisch, je moet naar de universiteit als je een cursus logisch redeneren wil, en die is dan zelfs nog een keuzevak. Als mensen meedoen met een discussie, al is het maar om hem mee te luisteren of mee te lezen, dan analyseren ze de logica niet. Ze laten zich door een gevoel leiden van wat logisch is. En dat gevoel dat iets logisch is, werkt eigenlijk nietzo goed.

Laat ik eens een voorbeeld nemen. Stel dat als feiten A, B en C alledrie geldig zijn, er dan een conclusie kan komen dat Z waar is. Dat je die conclusie mag trekken, is dan weer een feit X. Die moet ook geldig zijn, en daar kan je ook kritisch naar kijken. Stel je eens voor dat Anne zegt dat Z waar is, want ze kan laten zien dat A waar is. Bea kan laten zien dat C niet waar is, en dus is er niet aan de voorwaardes van Z voldaan.

Dan zou de kous af moeten zijn. Hoogstens kan Anne dan proberen te bewijzen dat Bea ernaast zit, en dat C tòch geldig is. Daar zou de discussie dan op door moeten gaan, en ze zouden er snel achterkomen of er nou nog wat in die redenering van Anne zit. De hele discussie komt dan neer op de vraag of Anne toch C kan bewijzen, want dan heeft ze niet meteen ongelijk. Als ze het kan bewijzen, dan moet de rest van de logica ooknog onder de loep worden genomen.

Dat wordt natuurlijk nog een tandje ingewikkelder, want als A, B en C dingen zijn die eigenlijk gewoon aannames zijn, waarover het niet betrouwbaar kan worden ontdekt of ze nou waar zijn of niet, dan wordt het een boeltje. Want wanneer is zo'n aanname dan overtuigend genoeg bewezen? Wanneer is er genoeg tegenin gebracht om hem niet meer aan te mogen nemen? Dat is een wespennest waar niemand zonder bulten uitkomt.

Waar de doelpalen dan staan om een feit als feit te mogen behandelen is dan één ding, maar wie het bewijzen, dus het schieten tussen die doelpalen, moet gaan doen is ook een grote vraag. Moet Anne bewijzen dat C klopt, of moet Bea bewijzen dat C níét klopt? Het is heel makkelijk te gaan schuiven met de verantwoordelijkheid, en als je dan ook de doelpalen ver weg en dicht bijelkaar kan zetten, maak je het je tegenstander heel moeilijk. Of dat nou eerlijk en logisch is of niet.

En als je beter gaat kijken, zie je vaak ooknog dat C eigenlijk bestaat uit feit c1, c2 en c3, die op een bepaalde manier met elkaar moeten samenhangen. En dat je die moet interpreteren in het licht van logisch gevolg X, die soms heel anders kan reageren dan je denkt op een subtiel verschil. Het is een hele boekhouding, en daar moet je dan overzicht op houden om te zien wat er nog van klopt. En hoe ingewikkelder het onderwerp, hoe groter het wordt.

Als je erg in het onderwerp zit, weet je wel wat er goed onderbouwd is, en wat niet. Dan weet je ook welke logische sprongen geldig zijn of niet. Voor mensen van buiten ziet het er heel anders uit. Die krijgen sommige conclusies voorgekauwd, en daar krijgen ze dan een paar redenen voor. Dat is meestal erg versimpeld, en vaak gewoon niet geldig. Dan moet je gaan uitleggen dat het ingewikkelder is.

Dat valt meestal niet goed, want dan voelt het snel alsof je de boel moeilijk aan het maken bent met uitvluchten, om maar eromheen te mieren dat je niet wil accepteren wat er over je verteld is. Collega's die veel aan activisme doen, proberen soms om in babystapjes mensen te introduceren aan de logica van de verhalen over prostitutie, maar heel vaak klappen mensen dan dicht. Die voelen zich overdonderd.

Het wordt nog ingewikkelder als A òf B òf C genoeg zijn om X te mogen gebruiken om naar Z te komen. Als Anne dan beweert dat C waar is, en Bea laat zien dat het niet waar is, gaat Anne gewoon over naar A of B en gaat gewoon stug door. Dan kan Bea blijven reageren, of Bea kan proberen om meteen de hele lijst af te gaan om Anne voor te zijn. Bij de eerste ziet ze er dan uit alsof ze telkens in de verdediging zit, en anders ziet ze eruit alsof ze Anne woorden in de mond legt.

Zelfs als Bea aantoont dat c1 en c2 wel bestaan, maar niet op de juiste manier samenhangen, en dus de logica inelkaarstort, krijgt ze meestal het lid op de neus. Niemand van buiten snapt dat die samenhang belangrijk is, het ziet eruit alsof ze een onbelangrijk detail aan het bespreken is dat ze er zelf bijhaalt, en meestal snappen ze nieteens dat een logische conclusie ongeldig is als de premissen niet kloppen.

Als de scheidsrechter meekeek, en die wèl goed in de logica was opgeleid, dan was dat geen punt. Maar die bestaat niet, en je moet juist de gewone mensen in de straat aan jouw kant krijgen. Je wil ze een nieuw inzicht geven, nieuwe kennis waardoor ze zèlf gaan twijfelen aan de indianenverhalen. En met ingewikkelde dingen in de discussie brengen gaat dat niet gebeuren. Daar vervreemd je ze eerder mee.

Je kan in detail uitleggen wat er misgaat met de logica die wordt gebruikt doorde reddingsindustrie en de overheid om te doen alsof er een enorm mensenhandelprobleem in de seksindustrie bestaat. Maar daar zitten veel stappen in, die allemaal stuk voor stuk te vergoelijken zijn, en pas een klucht worden als je ze allemaal samen neemt. Maar leg één zo'n stap uit, en je hoort "Er is zoveel mensenhandel, dat weten we allemaal, en dan ga je je drukmaken om hoe die mensenhandel getèld wordt? Ga toch heen!"

Het kan heel logisch zijn wat je doet, en heel juist en kloppend. Maar als het niet aankomt heb je er niets aan, en stop je heel veel werk in iets wat je niet gaat helpen. Ik kom dat zelf al tegen in mijn blog, en hier staat alles goed leesbaar en aan elkaar gelinkt bijelkaar. Hoeveel kans heb je dan in een discussie om iets in te brengen dat beter zou worden opgevangen? Het wordt veel te moeilijk om de ingewikkelde waandenkbeelden uit te tekenen.

Terwijl het eigenlijk gaat om heel simpele dingen, als je je vergrootglas weglegt. We willen werken, we willen rechten, we willen dat de heksenjacht stopt, we willen dat de media wat kritischer omgaan met de hetzerige verhalen over ons werk, en we willen gewoon serieus genomen worden. Dus dat we net als iedereen anders worden behandeld. En de mensen tegen wie we ingaan willen al die dingen juist tegenwerken vanuit hun eigen redenen.

Ballerina's

Toen ik een schoolmeisje was, zat ik op waterpolo. Daar is heel weinig sierlijks en vrouwelijks aan, en dat miste ik ook niet. Andere meiden gingen op korfbal, op volleybal of hardlopen. Dat was ook allemaal heel neutraal. Later ben ik gaan squashen, en dat was toen al iets wat ik ervoer als veel vrouwelijker. Maar squash kwam eigenlijk pas toen ik het huis uit was, en de wijde wereld al aan het ontdekken ging.

Ik kan altijd het best opschieten met collega's die hun best op het werk doen. Van die meiden die echt ambitie hebben om wat moois van het hoeren te maken, en er het liefst veel van leren. Die zichzelf erin leggen, want dat doe ik ook. Vooral de meiden die er gewoon beter in zijn dan ik, daar word ik heel makkelijk vriendinnen mee. Soms zijn dat wildebrassen, maar eigenlijk altijd zijn het wel de aanpakkers.

Er viel me veel op aan die meiden, maar waar ik vandaag een stukje over schrijf is dat veel van die meiden dezelfde sporten leuk vonden. Er zaten meer sporters bij dan bij de andere meiden sowieso, ookal heb je er ook genoeg die reuze aktief waren zonderdat ze ooit bij een sportclub binnen waren geweest.

Ik hoorde telkens bepaalde sporten langskomen. Hockey, karate, turnen, maar vooràl ballet. Ik kreeg soms het idee dat er veel meer meisjes ballet hadden gedaan dan ik dacht. Misschien was mijn school wel een afwijking geweest, en zat in heel Nederland de meerderheid van de schoolmeisjes op ballet. Maar dat bleek ookweer niet zo te zijn. Het zijn gewoon de aktieve hoeren waar je veel ballerina's ziet.

Bij ballerina's had ik zo'n beeld van zweverige elfjes die over een toneel trippelen en vooral frêle en lichtvoetig zijn. Dat vond ik helemaal niet passen bij die haaibaaien die mannen om hun vinger wikkelen. Het botste een beetje met mijn beeld van de ballerina uit Hans Christiaan Andersen, het pure meisje dat zich aan schoonheid gewijd had. Maar daar zat ik dus helemaal verkeerd mee.

Onderling kwekten die meiden vrolijk over hun tijd als ballerina's, en dan blijkt het dus een loodzware sport te zijn waar je echt zware blessures van kan oplopen, en waar er onderling haat en nijd is omdat er best een strenge hierarchie is wie welke rol krijgt in de balletvertoningen waar het allemaal om gaat. De meiden vinden het leuk, maar intussen is het wel een uitputtingsrace om te zien wie er gaat schitteren op toneel.

Alle ballerina's waar ik mee gewerkt heb waren gestopt. Ballet sloopt je, en als je geen tienermeisje meer bent, komt niet elke verstuiking vanzelf terug. Ballerina's hebben korte carrières, en leven in één lange reeks blessures die ze nieteens meer zo zien. Dat is tenminste wat die ex-ballerina's me vertelden. Deze meiden hadden iets anders gevonden door te gaan hoeren, iets wat gezonder voor ze was.

Ik vraag me wel af wat de overeenkomst nou is. Gaan ballerina's makkelijker hoeren? Is er iets aan ballet wat de drempel naar hoererij omlaaghaalt? Is er iets wat je meemaakt in ballet wat je op het idee brengt om ook in bed sierlijk en vrouwelijk maar wel akrobatisch te zijn? Of is het andersom, en gaan geboren hoeren makkelijker op ballet, omdat ze daar een extra aantrekking naar voelen?

Helaas heb ik geen antwoord daarop. De meiden in mijn netwerkje met ballet-achtergrond, en die zijn er bestwel, vonden het wel interessant maar weten ook niet hoe het komt. Ze hebben allemaal hun gedachtes, maar die verschillen nogal, en dat wil al wat zeggen natuurlijk. De meerderheid heeft het over de discipline die je leert, en dat er ookwel wat exhibitionistisch zit in elke sport die je op een podium vertoont, maar verder zijn ze het over weinig eens.

De mannen vinden het in ieder geval prima. Die hebben graag een sierlijk danseresje met een ijzeren lichaamsdiscipline. Maar ze hebben ook graag een hockeymeisje of een turnster, en echt het sierlijke elf-achtige is het hem dus niet. Het sterke lijf hebben ze natuurlijk wel gemeen, en de lenigheid. Dat trekt mannen meer dan slank zijn of een sportschoollijf hebben.

Ze nemen natuurlijk wel hun fitheid en lenigheid mee van het ballet, de sierlijkheid ook als ze hard aan het werken zijn, en ze zijn altijd heel zorgvuldig met het verzorgen van hun voeten. Daar heb ik ookwel wat van geleerd, want mannen verwachten hoge hakken, en hoge hakken maken je voeten vroeg oud en lelijk. Daar heb ik wel werk aan, maar dat is wel een keer een eigen stukje waard.

Het viel me op. Mijn eigen vooroordeel was dat ballerina's van die tutjes zijn die vooral mooi gevonden willen worden, en zichzelf optutten als elfjes. Ik zag het als hetzelfde als van die kleuters die zich als prinsesje laten aankleden, met een toverstokje erbij met een ster aan het eind. Dat het zulke seksuele en ondernemende types zouden zijn, dat klopte daar niet mee. Ik heb ook mijn vooroordelen. En daar lijkt maar geen eind aan te komen.

Tien jaar

Vandaag is mijn blogje tien jaar oud. Een internet-eeuwigheid!

In die tien jaar is er heel veel veranderd. Voor die tijd ook, de grootste veranderingen die nu nog doorklinken waren in 1987 toen er een grote golf gedoogbeleid verdween, 1998 toen Sjaban verscheen, 2000 toen het bordeelverbod werd opgeheven, 2004 toen Balkenende de overheidscampagne tegen prostitutie startte nadat de Amerikanen hem onder druk zetten, 2006 toen Sjaban buitenspel werd gezet, en nog wel meer tijdstippen.

Maar ik begon met schrijven in 2008. Ik had geen plan, het was iets vaags voor me dat ik was gaan doen omdat een vriendin van me was begonnen met een blog. Het was een gril, en ik had nooit gedacht dat het zoveel tijd zou gaan kosten, dat ik er zoveel werk in zou leggen, en al helemaal niet dat ik er tien jaar mee bezig zou zijn!

In die tijd is het een donkerder en moeilijker beroep geworden. Er zijn flinke ontwikkelingen geweest, vooral met hoe de gemeentes en de politie met ons omgaan. Het is vijandiger en grimmiger geworden. Die ontwikkelingen hebben me ook mijn bedrijfje gekost. Ik heb er danook flink over geschreven, en ik heb een tijdje het nieuws gewoon bijgehouden in mijn blogje.

Dat werd na een poosje gewoon teveel, vooral omdat het steeds meer en steeds meer herhalen werd. En als ik teruglees, zie ik dat de waarde van al die nieuwsstukjes behandelen ook maar heel kort blijft. Ja, als iemand de geschiedenis van het Nederlandse prostitutiebeleid wil bekijken is het misschien interessant, maar anders niet. En mijn antwoordstukjes doen eigenlijk hetzelfde werk, maar blijven relevant.

Het idee was ook om er met die antwoordstukjes vanaf te zijn. Ik wou ophouden met telkens reageren op dezelfde dingen die weer in de media kwamen. Ik wou ervanafzijn zodat ik weer gewoon leuke stukjes kon schrijven. Maar dat is ook niet ideaal, want bij dingen als Uithoorn zie je weer dat als wij hoeren het niet naar buiten brengen, niemand het doet. Het past alleen niet bij me, en het past niet op mijn blogje.

Het is ook gewoon niet welkom. Ik krijg weinig lezers voor mijn nieuwsstukjes, en de reakties laten ookwel zien dat er geen echte interesse voor is. Een paar mensen maken zich druk, maar de meeste mensen snappen niet echt hoe het gebeurt, en waar we mee moeten leven. Mijn reaktie is dan om meer uit te gaan leggen, meer verbanden duidelijk te maken, meer kontekst te geven. Maar dat lijkt ook niet echt gelezen te worden. Er waren wel lezers die me opriepen om dat te doen, maar voorspelbaar knapten ze dan af.

Ik heb wat korter geschreven afentoe, en ik wil dat vaker gaan doen. Al dat uitleggen, al die moeite voor niets. Ik dacht altijd: als ik maar net wat verder uitleg, als ik maar net wat toegankelijker schrijf, dan snappen ze het wel. Dan valt het kwartje wel. Als ik maar alle kanten belicht zien mensen wel dat ze niet eromheenkunnen dat het zo is. Maar het heeft geen zin. Ik moet niet proberen om het onmogelijke te doen.

Teruglezen in mijn blogje is leuker geworden na al die jaren. Ik heb zoveel geschreven, dit is alweer stukje achthonderdtweeëntwintig, dat ik soms echt word verrast door een stukje waarvan ik helemaal vergeten ben dat het bestond. Als ik het dan weer teruglees, vind ik dat echt leuk, want het zijn soms echt stukjes waar ik trots op kan zijn. En soms zit ik met kromme tenen op mijn iPhone te staren, omdat ik ooit iets schreef waar ik nu wel beter over weet. Daar zet ik dan een oranje kommentaar bij.

In al die tien jaar was het stukje "Ideale pik" het populairst, dat is 164986 keer bekeken. Het minst populaire stukje was "Dutch model - Legal developments", dat is maar 51 keer bekeken. De meeste commentaren, tweehonderdzestien, kwamen bij het stukje "Besnijdenis."

De zoektermen die mensen gebruiken om mijn blogje te vinden vind ik ook altijd interessant. De meest gebruikte is "Zondares", maar ook "prostituee" en "hoeren" staan hoog. Er zijn ook opvallende termen in de top tien: "Goedele Liekens" werd door bijna twaalfduizend van mijn bezoekers gebruikt. In totaal hebben 1526008 "unique users" mijn blogje gevonden, maar ik heb me laten uitleggen dat dat niet betekent dat echt anderhalf miljoen mensen mijn blog hebben gelezen.

Voor het eerst is het dit jaar niet Google waar mijn meeste lezers vandaankomen, maar Bing. Dat is een zoekmachine die niemand die ik ken gebruikt, maar Google heeft zoektermen die eerst naar mij wezen, van me weggebogen. Ik weet niet waarom, maar ik heb me laten vertellen dat Google sekswerkers niet teveel aandacht wil geven. Ik ben op Google nog wel te vinden, maar dan moet je de zoekmachine zo'n beetje geen andere keus geven.

Dit jaar viel opeens mijn leven een beetje om, en ik heb drie maanden niet geschreven. Dat was toen even nodig. Het was de eerste keer sinds ik begon dat ik zo lang niet schreef. Ik heb het bestwel gemist. Ik ben blij dat ik mijn wekelijkse stukje weer plaats.

En nu? De toekomst van mijn blogje zie ik nu best simpel. Ik ga eerst mijn antwoordreeks afmaken, en opschrijven wat er opgeschreven móét worden, en daarna schrijf ik alleennogmaar wat ik interessant vind om te schrijven. Ik ga mijn blogje wat losmaken van wat ik ben gaan doen omdat ik me verantwoordelijk voelde voor goede voorlichting, en ik ga het weer wat naar mezelf halen. Nou ja, dat is het plan, en mijn blogje heeft zich nog nooit aan mijn plannen gehouden.

Antwoord op: Je kiest er zelf voor

Sinds ik mijn blogje schrijf, heb ik bestwel veel mensen gehad die me mailen om me te vertellen dat er niets klopt van wat ik schrijf. Ik krijg te horen dat ik blij moet zijn met al die politie-aandacht, dat ik natuurlijk lieg, dat ik later nog wel spijt zal krijgen, dat ik een afwijking ben die niet voor andere meiden mag spreken, en nogwel meer. Die mensen probeer ik dan altijd uit te leggen hoe het echt zit, en meestal haken ze dan af.

Niet iederéén haakt af. Best nogwel wat mensen willen er gewoon niet aan dat ze het niet beter weten dan iemand die door de wol geverfd is in de business. Die halen er dan meestal dingen bij zoals dat ze iemand kennen, of dat al mijn argumenten er niets toe doen zolang er nog één meisje in de problemen zit. Daar zijn ze met argumenten niet zomaar vanaf te brengen. Ook niet als ik uitleg hoeveel ellende ze voor lief nemen om hun doelen te bereiken.

Maar het komt ook voor, en dat vind ik echt altijd verbazend, dat er mensen zijn die me doodleuk vertellen dat ik niet moet klagen over al die overheidsrepressie, de razzia's, het geweld, alle misstanden en ellende, omdat ik voor mijn werk gekozen heb. Als ik kies voor wat ik wil doen, moet ik ookmaar accepteren wat er allemaal voor ellende aanvastzit, want daar kies ik dan meteen ook voor.

Grote onzin natuurlijk.

Als ik kies voor mijn werk, kies ik voor wat ik redelijk bij mijn werk vind horen. Als ik niet met bloemen wil werken ga ik niet als bloemist aan de slag, als ik niet tegen bloed kan word ik geen hartchirurg. Dat zijn dingen die erbij horen omdat ze onderdeel zijn van het werk. Ik moet daar wel mee omgaan als ik het werk wil doen, want dat is een stuk van het werk. Maar dingen die geen stuk van het werk zijn, daar heb je niet meteen voor gekozen als je het werk kiest.

Dat is voor ander werk immers ook zo. Als je als stagiaire op een kantoor komt werken, en de manager van de boekhoudafdeling grijpt je in de lift bij je tieten, dan is dat ook niet iets wat je hebt gekozen omdat je stage bent gaan lopen. Van winkelbediendes zeggen we ook niet dat die ervoor kiezen om overvallen te worden. Als je piloot wordt en je stort neer, dan halen we niet onze schouders op en zeggen we "ach, hij heeft ervoor gekozen."

Ja, in al die gevallen zijn het wel dingen waar je rekening mee moet houden. Als je in een tankstation wil gaan zitten, is de kans er best dat je overvallen gaat worden. Dat is geen geheim, die mensen zijn daar vaak de dupe van. Maar daarvan vinden we niet dat ze voor die overvallen gekozen hebben, en we vinden ook niet dat ze niet mogen klagen over die overvallen, en dat ze die overvallen gewoon verdienen vanwege die beroepskeus.

Daar gaat het uiteindelijk om, verdienen. Het is weer een idee over zonde en bijbehorende straf. Als je kiest voor de zonde van het sekswerken, dan zit daar de straf aanvast van de verwerpelijkheden die mensen ermee associëren. Ook als die dingen niet komen dóór de hoererij, maar erbij worden gemáákt door de maatschappij die ons wil sturen, bekeren of straffen. En dat zijn de meeste nadelen in de hoererij.

Misstanden en ellende horen helemaal niet bij prostitutie. Het is gewoon werk, we leveren seksuele diensten voor ons geld. Alles daarbuiten, alles wat erbij bedacht wordt, is allemaal dingen buiten het werk. Er is niets aan sekswerk dat ons gevoeliger maakt voor dwang, voor misleiding, uitbuiting of geweld. Er zijn wel dingen aan te wijzen aan het denkbeeld dat mensen over ons hebben, die ons gevoeliger maken voor die misstanden.

Wat het betekent, uiteindelijk, is dat je iemand bedreigt met alle gevolgen die je aan haar keus vastmaakt, zonder dat die gevolgen echt bij haar keus horen. Je zet dwangmiddelen neer, en dan doe je alsof die haar verantwoordelijkheid zijn. Het is net als wanneer je iemand op straat berooft, en haar neersteekt als ze haar geld niet meteen geeft. Ze koos zelf om haar geld niet af te geven, dus dan word je neergestoken. Eigen schuld.

En ik overdrijf niet.