Complimentjes

Ik zou je niet kunnen zeggen hoe vaak ik "Oh wauw, jij hebt ècht een grote pik, zeg!" heb gezegd. Maar meer dan tienduizend keer heb ik dat ècht wel gezegd. Het is bijna een woord geworden inplaatsvan een zin. Het heeft niet zijn betekenis verloren, maar het is een zinnetje geworden dat één symbool voor me is, netzoals een gebed of een lied één ding is, en niet een opgebouwd iets dat uit meerdere symbolen bestaat.

Het is een soort geluidje dat ik haast niet kan voorkomen dat ik het zeg, als ik voel dat het het juiste moment is. Het is een soort gewoonte die ik niet kan onderdrukken. Er zijn weinig dingen die ik graag anders gedaan zou hebben in mijn loopbaan in de hoererij, want alles heeft zijn plaatsje gehad, maar me dàt loopje aanleren zou ik echt liever niet gedaan hebben. Het zit er nogsteeds in, en het gaat er maar niet uit.

Voordat ik de hoererij inging, vond ik mezelf al reuze ervaren. Ik had mezelf door meer jongens en mannen laten naaien dan mijn vriendinnen, ik had intussen ook in de kunstwereld wel geleerd hoe het werkt om seks in te zetten voor commerciëel succes, maar ik had er nog nooit echt wèrk van gemaakt. Ik vond mezelf reuze ervaren, maar als ik nu terugkijk was ik echt zo groen als gras, en had ik geen idee waar ik aan begon.

Er waren dus een aantal dingen waar ik al snel tegenaanliep. En ookal begreep ik er toen nog niets van, ik had er vooral een probleem mee dat je als hoer initiatief moet nemen, en subtiel de leiding moet hebben. Alle seks die ik daarvoor had gehad, was vooral de man het initiatief laten nemen en te laten zien hoe lekker je was door nergens moeilijk over te doen, en met hem mee te doen. Dat werkt maar heel slecht als je gaat hoeren.

Ookal hebben de meeste mannen, en zelfs de meeste klanten, geen idee over wat ze moeten verwachten bij een hoer, ergens diepvanbinnen voelen ze het meteen als je het verkeerd doet. Je moet het initiatief hebben, je moet wèrk ervan maken, je moet het dóén. Dus niet het je laten overkomen, en dat is wat de meeste vrouwen buiten de hoererij doen. Ik toen ook. En ik stond dus met mijn mond vol tanden tijdens mijn eerste tijd.

Na een paar cardates ging ik achter de ramen. Dat was mijn stijl niet, maar dat kon ik nog niet weten. Vergeleken met de meiden die daar echt lekker draaiden, was ik aan het spartelen. Ik kreeg mijn inkomen wel rond, maar ik was niet aan het cashen zoals de meiden die het daar echt goed doen. Ik kreeg weinig vaste klanten, want de diensten die ik verleende waren gewoon niet goed genoeg. Ik was jong, ik was gewillig, maar meer had ik nog niet.

Daar merkte ik wel wat van. Niet wàt er nou misging, maar wel dàt er iets misging. En het werd me ook al snel duidelijk dat het bij andere meiden níét misging. Ik ging er domweg vanuit dat ik niet geschikt was voor het werk, en dat het daardoor kwam. Dat vond ik erg moeilijk te accepteren, want ik vond het wel léúk. Bovendien was mijn tijd in de ramen iets wat ik voelde als het moment dat je op het spreidhout onderaan het want bent geklommen, klaar om door te stijgen maar ook het moment dat je kan besluiten dat je het toch maar niet gaat doen.

Het was voor mij dus een tijd om te voelen hoe ik verder wou met mijn leven. Ik had nog allerlei gekke ideeën over hoeren en pooiers en gevaar en klanten en wat nou het werk echt wàs, maar mijn lijf was al vooruit gedraafd en was al begonnen om haar draai te vinden. Dus ik voelde ergens wel dat er veel te ontdekken was, en het heel jammer zou zijn als ik niet zou slagen als hoer. Dus het zat me wel dwars.

Voor mij was het idee dat ik mijn plekje in de prostitutie kon gaan vinden, als een soort hoofdinkomen zodat ik als kunstenares vrij kon werken zonderdat ik de hele tijd met geld in mijn hoofd zat, òf dat ik zou ontdekken dat het gewoon niets voor mij was, en ik met genoeg geld weg zou gaan om iets anders te vinden waar ik een beter inkomen mee zou hebben dan ik toen had.

Mijn inkomen was toen vooral mijn kunst. En ookal kon ik daarvan leven, vooràl omdat ik van de kraak in de woning van mijn vriendje was binnengekomen en hij al mijn vaste lasten betaalde, ik wou toch minder klaplopen. Of het in elk geval niet hóéven. Een inkomen door het direkt met seks te verdienen, inplaatsvan indirekt door mijn kunst te kunnen laten verkopen door kunsthandelaars, mannen van galeriehouders of mannen die aan anderen laten weten welke kunst nu hip is, seksueel gewillig te zijn.

Dat schrijf ik nou op alsof ik iets edels deed, maar misschien moet ik er maar een stukje aan wagen hoe ik toen naar geld en inkomen keek, hoe ik naar afhankelijkheid keek, en hoe dat in die tijd veranderde. Want ik was nog bepaald niet volwassen met mijn leven aan het omgaan, en ik kijk er nu heel anders naar terug. Als iemand daarvan kan leren, zou dat fijn zijn. Maar dat is voor een andere keer.

Ik had hetzelfde stomme idee als héél veel meiden die de hoererij instappen. Dat ìk ànders was dan al die hoeren, omdat ìk wèl wist waar ik aan begon, en ik wèl mijn grenzen ging handhaven, dat ik mijn éígen normen ging handhaven. Ik was béter dan dat. En in tegenstelling tot al die andere hoeren ging ik werken terwijl niemand grip op me had, niet als al die hoeren die door schulden of pooiers gedwongen werden om over hun grenzen te gaan. Ik was zo'n muts.

Natuurlijk ging ik nat omdat ik geen idee had waar ik mee bezig was, en lukte het de meiden die er realistisch naar keken wèl. Ik werd een beetje minzaam aangekeken door de meeste meiden in mijn straatje, waar ik nauwelijks kontakt mee had. Dat leek toen voor mij alsof ze mij niet mochten, maar achteraf kan ik wel zien dat ik het er gewoon zelf naar maakte. Ik was een lawaaiige feministenkrakerkunstenares die niet onder stoelen of banken stak dat ik me beter voelde, en dan maak je geen vrienden.

Gelukkig waren er ook vrouwen die echt heel hartelijk waren, en over mijn houding heen konden kijken. Eentje daarvan was een Braziliaanse vrouw van ongeveer veertig. De klanten vertelde ze dat ze in de twintig was, en dat slikten ze. Ik maakte me toen nog druk over één jaartje eraf liegen, ik had nog geen idee dat mannen er tientallen jaren naast kunnen zitten. Zij was heel behulpzaam, en nam me onder haar vleugel.

Dat was een vleugel waar je je niet van moet voorstellen dat hij me een hoge vlucht gaf. Ze was lief, behulpzaam en hartelijk, maar ze had haar leven ook niet heel goed voorelkaar. Ze reisde van de ene plek naar de ander, niet omdat ze op die nieuwe plek ambities had, maar omdat ze een boeltje had gemaakt van de plek waar ze was. Ze was verslingerd aan pooiers, ze werkte onveilig, ze was te lawaaiig voor de meeste collega's, en ze had een zwak voor hosseltjes en sjacheren. Dat gaat niet lang goed, en dan trok ze weer door.

Er was dus genoeg aan die Braziliaanse waardoor je twee keer na zou moeten denken voordat je advies van haar aan moest nemen, maar ze had wèl iets wat me vertelde dat ik iets van haar kon leren: ze had plezier in haar leven, en plezier in haar werk. Dat kon ik toen al wel zien. En ze had meer ervaring dan ik, zoals bijna alle meiden daar, dus ik voelde wel dat ik haar advies echt nodighad.

Ik had tegen haar geklaagd over moeilijke stiltes had met klanten, of dat ze iets van me verwachtten tijdens het neuken, terwijl ik niet wist wat ik zou moeten zeggen. Ik klapte dan helemaal dicht, en kwam nergens meer. Met mijn vriendjes was ik altijd doodstil geweest tijdens het vrijen, en met klanten kan je dat eigenlijk niet maken. Je moet kontakt maken, en praten is superbelangrijk. Zelfs als hij je niet verstaat.

De Braziliaanse gaf me een simpele tip: als ik niet wist wat ik moest zeggen, en ik voelde dat de stilte ongemakkelijk werd, moest ik zeggen: "Oh wauw, jij hebt ècht een grote pik, zeg!" En dat was een hele opluchting voor me. Het lag voor de hand dat het zou werken, en het was makkelijk. Dus daar ging ik wel voor. Maar toen ik het voor het eerst nodighad, lukte het me niet om het te zeggen. De stress sloeg erin bij mij.

Vanwege die ene keer heb ik het toen als een soort versje uit mijn hoofd geleerd. Elke keer als ik het gevoel had dat het ijs gebroken moest worden, elke keer als ik de klant wou opzwepen, elke keer als ik wou dat hij gauwer kwam, elke keer als ik niet wist wat ik moest zeggen, dan flapte ik het eruit. Ik heb het veel te lang véélteveel gebruikt, tot het een stopwoordje werd.

Dat werkte voor mij. Voor mijn klanten niet echt. Ik zag het gelukkig in het begin niet, maar ik merkte het toen ik wat serieuzer ging aanpakken ècht wel. Toen was het al een stopwoordje geworden, wat ik er telkens uitfloep. Door de jaren heen is het steeds minder geworden, maar als ik moe ben of afgeleid ben, floept het er nogsteeds makkelijk uit. Of als ik even met mijn bek vol tanden sta. En ik zou het maar wàt graag afleren.

Niet omdat complimentjes geven een slecht idee is. Complimentjes zijn fijn, complimentjes helpen iemands zelfvertrouwen en zelfbeeld verbeteren, complimentjes werken seksueel ook heel goed, en de meeste mannen krijgen véél te weinig complimentjes. Zo weinig dat die dingen inslaan als een bom, en een enorme invloed op een vent kunnen hebben. We hebben alleen als maatschappij afgeleerd om mannen te waarderen en te bewonderen, en complimentjes voor mannen zijn dus bijna verdwenen.

Ik wil er ook niet vanaf omdat het een verkeerd complimentje is. Mannen krijgen héél graag complimentjes over hoe fors hun lul is, want ze weten héél goed dat hun seksuele prestaties voor een heel groot deel afhangen van hoe goed ze je vullen, en een beetje overmaats zijn makkelijk opgelost is met een beetje rekken, maar ondermaats zijn niet opgelost wordt. Als maatschappij doen we alsof de maat er niet toe doet, maar het is zo'n beetje de doorzichtigste leugen die we geloven over seks.

De reden dat ik van mijn stopwoordje afwil, is dat complimentjes geven heel voorzichtig moet. Want een perfekt geplaatst complimentje doet een man veel goed, een niet perfekt geplaatst complimentje komt een beetje raar over, en een matig of slecht geplaatst complimentje voelt onecht, en haalt hem meer omláág dan een perfekt geplaatst complimentje hem omhoog zou halen. En als ik als een stopwoordje complimentjes maakt, zijn ze nooit zorgvuldig gedaan.

Nog veel erger, als je slechte complimentjes hebt geplaatst, lijken al je andere complimentjes, hoe goed geplaatst ook, óók nep. Daar gooi je je eigen glazen mee in. Wat ik vooral verkoop, is dat een man wèlkom bij me is met zijn seksualiteit, en als ik daar iets bij doe waardoor het nep lijkt, is dat gevoel van welkom zijn meteen helemaal stuk, en dat komt niet makkelijk terug.

En mannen zijn complimentjes-schuw. Ze geloven het niet makkelijk, en zelfs spontane, gemeende complimentjes komen makkelijk over als nep. Dus je moet nog op je tellen passen ook, zelfs als je helemaal eerlijk en open bent. Dat is eigenlijk niet eerlijk, maar het is nou eenmaal zo. Mannen leven in een complimentjes-woestijn, en complimentjes zien er dan uit als een oase waar ze toevlucht hebben, òf als een Fata Morgana, waar ze verbitterd langslopen.

Ik ben beter geworden in complimentjes geven door mijn werk. Niet alleen omdat het wèrkt voor het werk, maar ook omdat ik geleerd heb dat ze welkom zijn, en dat mijn klanten ze nodig hebben. Het is ook makkelijker geworden, want door mijn werk ben ik positiever naar mensen gaan kijken, en dan complimenteer je natuurlijk ook vaker. En beter.

Wat ik wel heel erg heb moeten leren, is doseren. En timing. Het was vlot te leren welke complimentjes goed gingen vallen, en hoe ik die moest inpakken, maar als je te vroeg of te laat komt met je complimentje, valt het op dove oren. En je krijgt meestal maar één kans. Complimentjes herhalen klinkt al heel snel ongemeend, alsof je hem probeert te manipuleren. Omdat het klinkt alsof je hem expres complimentjes geeft òm hem complimentjes te geven.

En dat is soms wel waar, maar je wil nou juist niet dat het zo overkomt.

Complimentjes zijn onderdeel van de dienst die ik verkoop. Ze horen bij seks, ze horen bij acceptatie, ze horen bij persoonlijk met iemand omgaan, en ze horen bij iemand waarderen. Dat zijn allemaal dingen die horen bij mijn dienstverlening. Maar dat betekent niet meteen dat die complimentjes niet op hun plek zijn. Dat betekent niet dat ze niet geméénd zijn. Ookal zou ik dat niet hóéven te menen.

Niemand zou me kwalijk nemen als àl mijn complimentjes gelogen zijn. Het wordt zo'n beetje verwacht bij hoeren dat er geen waar woord uit ons komt. We verkopen immers illusies, en seks hangt sowieso al van de leugens en manipulaties aan elkaar. Daar moet ik misschien maar een heel stukje aan wijden, want dat moet ik ook eens breder uitleggen dan alleen in de context van het hoeren.

Toch geef ik vooral gemeende complimentjes. Nieteens uit principe, maar gewoon omdat dat het beste werkt met hoe ik werk. Ik draai mijn vaste klanten erop dat ze een echte klik met me hebben, en ik mijn best doe om ook een echte klik met die mannen te hebben. Daar maak ik echt werk van. En de complimentjes komen dan vanzelf.

Een gemeend complimentje is makkelijk voor een ongemeend complimentje aan te zien. En een ongemeend complimentje al helemaal. Ik heb er nooit zo'n talent voor gehad om ongemeende complimentjes ècht te laten klinken, zelfs mijn gemeende complimentjes worden veeltevaak maar half geloofd. Andere meiden zijn daar veel beter in, al heb ik wel gemerkt dat diezelfde meiden soms helemaal niet doorhebben òf hun complimentje geloofd wordt.

Of een vent je compliment gelooft, hangt vooral af van of hij gelooft dat je compliment terecht is. Een man met een hangende rubberlul complimenteren op zijn harde erektie is wrang voor hem, en hij gelooft er niets van. Ookal vind jij het juist wel een compliment waard omdat hij er normaal zo'n moeite mee heeft om op dit peil te komen. Een gespierde vent die veel rondhangt met sportschooljongens vindt zichzelf helemaal niet zo gespierd, en gelooft je niet als je hem daarvoor een complimentje geeft.

Ik dacht heel lang dat ik goed zou zitten als een complimentje maar echt en spontaan tevoorschijnkomt uit wat ik met de klant meemaak, en dat er geen vent zou zijn die iets waarvoor hij een complimentje verdient, niet zou zien als iets wat helemaal terecht is. Maar mannen hebben geen idee over seks, geen idee over zichzelf, en al helemáál geen idee over wat jij van hem vindt.

Je moet je complimentjes dus altijd beoordelen vanaf de klant. Je moet proberen te leren wat hij gelooft over zichzelf, seks en jou, en daar je complimentjes in laten passen. En dat betekent dat je veel gemeende complimentjes die hij niet gaat geloven, voor jezelf moet houden. Mannen die zich zorgen maken over de gekste dingen wil je vaak juist complimenteren over die punten, maar dat werkt averechts. Mannen die keihard ergens voor compenseren verdienen een pluim, maar die pluim is heel wrang voor ze omdat het ze met die tekortkoming die gecompenseerd wordt konfronteert.

Maar toch werken gemeende complimentjes verreweg het beste. Je kan toch al niet inschatten waar hij wel of niet in meegaat, en een gemeend complimentje klinkt sneller gemeend. En ze komen eigenlijk al vanzelf als je maar positief over je partners leert denken, en je een beetje aan je werk toewijdt. Voor mij was het danweer een stap verder om daar ook naar die partners open over te zijn door complimentjes, maar dat is denk ik meer door mezelf.

Gemeend of niet, complimentjes geven is wel iets wat je moet leren. Ik in ieder geval wel, want ik ben er veeltevaak mis mee gegaan toen ik nog niet wist wat voor me werkte.

Ik weet niet of het voor iedereen zo werkt, maar voor mij is het met schade en schande duidelijk geworden dat het complimentje zoals je het in boeken tegenkomt, of zoals je het van je moeder leert, in de praktijk niet werkt. De netjes gevormde zin waarmee je even een complimentje plaatst omdat je iets goeds hebt gezien, dat komt zó makkelijk nep over, dat ik het in de ban heb gedaan. Het werkt niet.

Wat wèl werkt, is heel kort of heel lang. Een snelle opmerking over dat hij iets goed doet of lekkers is, dat komt goed aan. Vooral als je het metéén zegt als het je opvalt, en vooral als hij snapt dat je het meteen zegt zo gauw je het opgevallen is. Dat snelle en korte, dat onhandig abrupte, dat maakt het èchter voor hem. Je hebt er immers niet over na kunnen denken. Dat maakt het moeilijker voor hem om het niet te geloven.

Omgekeerd werkt het óók om juist je complimentje netjes uit te drukken als een vurig verhaal waarin je, met veel omhaal en uitleg, zijn compliment maakt door zijn goede eigenschap uitgebreid te bezingen, kompleet met hoe jij die goede eigenschap meemaakt, en hoe jij je erdoor voelt. Als je het zo uitgebreid doet, terwijl het wel duidelijk is dat jij iets aan het vertellen bent dat echt over hèm gaat, en geen voorgebakken verhaaltje is, is ookwel iets wat doordringt, zelfs als hij zijn twijfels heeft.

Waar je echt hélemaal bij weg moet blijven, is manipulatieve complimentjes maken. Mannen krijgen niet veel complimentjes, maar wat ze wèl aan complimentjes krijgen, is meestal om ze op te vrijen om iets van ze gedaan te krijgen. Dat gebeurt zovaak dat de meeste mannen wantrouwig worden van èlk complimentje dat ze krijgen. Dus als jij als hoer, die tòch al niet geloofd wordt, iets manipulatiefs lijkt te doen, dan is het gebeurd.

Dus van die collegaatjes, vooral groentjes, die klanten gaan complimenteren dat ze zo goed de regels van het huis volgen, daar wordt geen complimentje meer van geloofd. Collegaatjes die een klant met complimentjes overladen over hoe gul hij is omdat hij tipt, krijgen voortaan minder tips dan als ze hun bek hadden gehouden. Meiden die complimentjes maken over hoe lekker meegaand hij is, moeten erop rekenen dat die meegaandheid niet meer zo rekbaar is als vòòr dat manipulatieve complimentje.

Als je eenmaal een verdacht complimentje hebt gemaakt, is de toverij verbroken. Alle complimentjes die je ooit bij je klant binnen hebt laten komen, zijn meteen verdacht. En dus eigenlijk meteen minder dan niets waard. Ook als je ze jaren geleden hebt gemaakt, en ze in goede aarde zijn gevallen. Ik heb het wel meegemaakt, dat een klant die heel voorzichtig zich aan mijn complimentjes opgetrokken had, al die vooruitgang in elkaar liet storten toen een complimentje verkeerd aankwam.

Ik ben dan zo'n sukkel die dan op eierschalen gaat lopen, maar dat is ook geen doen. Ja, het is de moeite waard, zeker weten, om te zorgen dat je complimentjes gemeend overkomen, want ongemeend klinkende complimentjes beschadigen je klantennetwerk. Dat kan je een heel eind oplossen door geen complimentjes te maken, maar dan doe je je klanten flink tekort. Het is beter om alleen gemeende complimentjes te maken, maar het is nòg beter om hàndig te worden met complimentjes. Dat scheelt eierschalen.

Het belangrijkste om mee te beginnen als je het nog niet zo goed aanvoelt, is je complimentjes te bewaren voor tijdens het neuken. Als hij aan het stoten is, kan je hem zo'n beetje àlles vertellen. Tijdens het stoten kan je een man toesnorren dat hij de grootste lul heeft die je ooit hebt gevoeld, of dat hij een gespierde hengst is, of dat hij precíés de goede techniek gebruikt, op precíés het goede tempo, ook als hij heel goed kan weten dat dat allemaal onzin is. Niet dat je dat moet doen, maar tijdens het wippen luistert hij gewoon anders.

Voor hem is het verschil enorm. Dat aansporen en opzwepen door hem omhoog te praten tijdens het neuken doet het goed, omdat zijn geest in een hele andere modus staat tijdens het wippen. Daarbuiten is zijn geest stabieler, en twijfelt hij veel meer aan zichzelf. Voor jou is de ervaring heel anders, want de meeste mannen kunnen niet goed genoeg neuken dat jouw kop in die modus komt. Maar dat hoeft hij niet te horen.

Het leuke is dat al die dingen die je hem toeroept terwijl hij naar zijn zaadlozing toe aan het pompen is, wel ergens blijven hangen. Ook als hij ze niet zou geloven daarbuiten. Een vent die je de hele tijd complimentjes over zijn pikgrootte geeft, maakt zich buiten de beurt zich er minder druk over. Tot hij erover na gaat denken natuurlijk, en dat kan je voorkomen door er gewoon niet op terug te komen.

Ik geef dus complimentjes, maar ik denk er meestal goed over na. Behalve die ene die er als een stopwoordje uitschiet. Ik weeg elk complimentje, en als ik er niet zeker van ben, schuif ik het door naar de volgende afspraak. Het is bovendien iets wat spontaner overkomt als je er tijd overheen hebt laten gaan, dus wachten is beter dan denken dat dit je enige kans is, en je je complimentje nú moet maken.

Klanten denken daar anders over. Eigenlijk denken klanten er helemáál niet over, die maken complimentjes. En veel ook! Mannen zijn erg complimenteus als je met ze sekst, of dat nou een beetje flirten is of hun kinks totaal doorwerkt. Je krijgt de hele tijd complimentjes als je je werk een beetje doet. Dat lijkt op de complimentjes die een date maakt, maar het gaat veel harder.

Dat is vooral omdàt je er werk van maakt. Je bent veel sneller bezig, je bent veel accepterender, je maakt het niet over jóú, maar over hèm. Hij voelt zich gezien, en je laat je gewoon van je beste kant zien, zonderdat je gehinderd wordt doordat je zelf dingen wil, en terwijl je jezelf aan hem probeert te laten zien als het meest begeerlijke wat je maar van jezelf kan maken.

Je krijgt dus een stortvloed van complimentjes over je heen. Van het grove, ookal is het nog zo complimenteus bedoeld, dat je zo'n gore hoer bent, het gewone dat je zo lekker nat en strak bent, tot poëtische liefdesbetuigingen. In het begin vind je ze een beetje raar, en kan je wat overrompeld worden met hoevéél het er zijn, vooral als je pas net aan het leren bent om je illusie te maken. Want dan kómen ze, en veel ook. En ik ben echt de enige niet die daar kapsones van kreeg.

Zoveel complimentjes krijgen dóét wat met je. Je moet echt heel bewust leren bedenken dat ze van de seks complimentjes gaan geven, niet omdat jij een supervrouw bent waar alle andere vrouwen bij in de schaduw staan. Je klanten zijn toch een groot stuk van je sociale kringen, en van de mensen die weten dat jij hoert, zijn zij het grootste deel. Dus ookal voel je je een beetje een dom kipje buiten de hoererij om, binnen de hoererij word je op handen gedragen.

Arrogant worden is alleen een belangrijke manier waarop je je waarde netzohard omlaag kan doen, als hij omhoog lijkt te zijn gegaan door al die complimentjes te geloven. Geloven in de complimentjes moet je niet doen. Je krijgt die complimentjes vanwege wat hij meemaakt, niet vanwege wat jij bènt. En als je een mooie illusie maakt, is het complimentje eigenlijk voor je illusie, niet voor jou. Dat is iets wat je vast moet blijven houden.

Het is me ook op gaan vallen hoe die complimentjes eigenlijk werken voor die klanten. Je hebt twee soorten complimenten die mannen maken namelijk. De eerste soort is de complimenten die ze maken omdat je iets goed kan of doet, of dat je lijf iets moois of goeds kan. Een glad middeltje hebben met een subtiel geultje, waar een wasbordje een heel klein beetje doorheen schijnt als je een crunch maakt, dat vinden veel mannen mooi. Die maken dan veel complimentjes over je buik. Ook als jij dat wasbordje hebt omdat je je buik zoveel traint, omdat je hem eigenlijk niet mooi vindt.

Je kan natuurlijk ook complimentjes krijgen over wat je dóét, maar je klanten hebben meestal maar half door wat er eigenlijk gebeurt. Je krijgt complimenten over je gewèldig goede pijpkunsten, terwijl je hem alleen maar met zijn eikel in je mond hebt gehouden terwijl je zijn benen, billen en ballen opwrijft met je handen. Of complimentjes over hoe strak je bent, terwijl je hem juist niet strak vasthoudt maar zijn pik om het hoekje buigt. Nooit teveel luisteren naar de inhoud van de complimentjes dus.

De tweede soort complimentjes die mannen je geven is minder spontaan, al komt het nogsteeds ongevraagd en ondoordacht bij ze op. Dat zijn complimentjes over dingen waarover ze dènken dat jij complimentjes wil. Mannen zijn opgevoed om complimenteus te zijn bij vrouwen, en mannen die een beetje succes bij de vrouwen hebben, weten hoe ze moeten reageren op een vrouw die te koop loopt met iets wat een complimentje nodigheeft.

Als je dus opeens rare complimenten krijgt, komt dat meestal omdat die mannen, alsof het een reflex is, reageren op een seintje van jou, dat je ergens complimentjes over wil. Als je de hele tijd complimentjes krijgt over iets wat je niet begrijpt, is dat meestal omdat je ongemerkt een signaal afgeeft over dat je daar complimentjes over wil. Dat kan heel nuttig zijn, maar het kan wel heel vreemd op jou overkomen.

Wanneer je de hele tijd complimentjes krijgt over je keus in juwelen of je kapsel, vindt de klant het waarschijnlijk een beetje tè, al kan het hem niet schelen, en denkt hij dat jij het zo overdreven doet omdat je vist naar complimentjes. Naïeve meiden denken dan soms juist dat dit hun grote verkooppunt zal zijn, en gaan er extra op inzetten, maar dat wordt niet extra lekker, maar juist extra maf.

Soms moet je echt oppassen, wanneer je complimentjes krijgt over dingen waarvan je weet dat klanten ze eigenlijk niet lekker vinden. Dat complimentje is dat niet bedoeld als signaal aan jou, maar komt omdat de klant zichzelf zit te overtuigen iets te accepteren, en jou tegelijk wil laten zien hoe accepterend hij is van je nadeel. Complimenten krijgen over je muffe kut, je schaamhaarstoppels of je ongevijlde nagels is een behoorlijke rooie vlag. Hoe vurig hij ook bezweert dat hij het gewèldig vindt, en nooit meer anders wil.

Ook als de complimentjes dom, mis, of zelfs onbehoorlijk zijn, is het heel belangrijk om er niet boos of verontwaardigd over te doen. Ze zijn altijd goed bedoeld, want klanten zijn niet in de relatie om passief te gaan lopen zeiken. Ze betalen je, ze hebben de positie van klant, van koper, en daar moet je professioneel naar kijken. Ze hebben je betaald zodat ze even zich op hun meest open en meest kwetsbaar aan je toe kunnen vertrouwen, en zoiets persoonlijks als een complimentje moet je dus wel goed behandelen.

Dus klanten geven complimentjes uit beleefdheid, of om zichzelf te overtuigen, of om je gerust te stellen, of gewoon omdat er iets uitflapt terwijl ze iets heftigs meemaken, maar een hele belangrijke die veel meiden toch lijken te missen is dat klanten ook gewoon complimentjes maken om je te versieren. Ja, hij heeft betaald, en hij hoeft je niet te versieren, maar zo zakelijk als het voor jou ook is, voor hem is het èchte seksualiteit, en daar hoort versieren bij voor hem.

Mannen zijn vaak heel slecht in versieren, en ik heb danook veel plezier met de mannen die dat wèl kunnen. Maar om goed versierd te worden, moet je wel doorhebben dàt je versierd wordt, en daarop reageren. Versieren gaat niet om naïeve meisjes die niet doorhebben dat ze bespeeld worden, tenminste niet als je leeftijd niet meer met een één begint. Versieren is een spel over en weer, een flirt, en een onderhandeling. En mannen hebben daar ook behoefte aan.

Het is zo'n idioot idee dat we als maatschappij geloven dat mannen allemaal versieren en flirten en voorspel doen om hun lul erin te mogen douwen, en dat ze die dingen allemaal links zouden laten liggen als ze mochten wippen zonder al die omhaal. En de mannen geloven dat zelf ook. Het is alleen niet wáár. Ja, van de meeste mannen mag het allemaal véél minder dan wat de burgervrouw nodigheeft, maar ze hebben er zelf ook plezier in.

Versieren is een proces waarbij de man kontakt met je maakt, waarbij hij zichzelf even hard opvrijt als jou, en ookal werkt het toe naar de wip, en heeft het als doel om de wip te maken, het is van zichzelf een belangrijk onderdeel van de hele ervaring. En als hoer moet je dat dus ook binnen je tijd kunnen laten doen, en er ruimte voor hebben. En moet je programma draaien ook als het niet komt.

Met dat versieren, dat die mannen dan doen, laten ze ook meer van zichzelf zien. Van hun beeld van vrouwen bijvoorbeeld, want dat zie je er meteen aan af, maar ook hoe hun seksualiteit werkt. Waar ze behoefte aan hebben. Dat kost een beetje werk om te ontdekken, en dat kan ik je niet in tekst uitleggen, maar als je het eenmaal hebt leren zien is het doodmakkelijk en heel duidelijk. Dus ik raad het je aan.

Het helpt goed tegen de kapsones, en ook tegen gedoe in de peeskamer, als je altijd in de gaten houdt dat je complimentjes van de klant maar een beetje moet afwegen voordat je ze serieus neemt. Veel van die complimentjes zijn een beetje krom of een beetje onhandig, en daar aanstoot aan nemen is heel onprofessioneel. Niet alleen onprofessioneel, het kan zo'n beetje rampzalig zijn.

Voor een klant is het maken van een compliment, vooral een spontaan compliment, heel persoonlijk. Als jij zijn compliment niet goed aanneemt, bijvoorbeeld door er aanstoot aan te nemen, voelt hij zich in de kou gezet, gekwetst of belachelijk. Goeie kans dat je hem niet meer terugziet. Dus zelfs de meest bezopen complimentjes, ook die je beledigend vindt, moet je netjes aannemen. Ze zijn haast altijd tòch goed bedoeld.

De meeste domme complimenten glijden tegenwoordig moeiteloos van me af. Er is wel een groep complimenten die me met de jaren juist méér is gaan ergeren. En dat is complimenten die beginnen met "als ik jou buiten de prostitutie kende..." Die zijn geen complimenten. Dat is zeggen dat je wel ziet dat ik iets goeds heb, maar dat je dat totaal wegwuift alleenmaar vanwege mijn werk. Waar jij gebruik van maakt. Hypocriet.

En ja, hoeren maken ook diezelfde fout die jij in het restaurant maakt als je de serveerster ook "eet smakelijk" terugzegt als ze dat tegen jou heeft gezegd. Als je klant een compliment maakt, heb je automatisch de neiging om hetzelfde terug te zeggen. En we zijn man en vrouw, en wat een compliment is voor de vrouw, is dat lang niet altijd voor de man. Dus dat is iets wat je ooknog tegen moet houden, vooràl omdat het ongemeend klinkt, en al je andere complimentjes op losse schroeven zet.

Het is niet erg als hij heeft gezegd dat je lekker bent, dat kan je nog wel meteen terugzeggen. Maar als hij zegt dat je lekker nat bent, lekker zacht bent, een lekkere grote kont hebt of goeie memmen, dan kan je jezelf behoorlijk verneuken door te zeggen dat hij dat ook heeft. En het is veel beter om gewoon niet automatisch terug te complimenteren dan die fouten te maken, dus leer dat maar. Ookal voelt het onbeleefd. Een compliment is beter geaccepteerd dan beantwoord.

En er zijn zoveel mannen die rare complimentjes geven. En je moet er toch wat mee om het te accepteren. Er is een klant geweest die erover inzat dat hij kaal werd. Zó kaal werd hij niet, en kaalheid kan vrouwen eigenlijk niets schelen als ze geen kleine meid meer zijn, maar hij zat er enorm over in. Dus halverwege een sessie maakte hij het compliment dat ik zo mooi verbloemde dat ik wel merkte dat hij kaal aan het worden was.

Die man heb ik toen met zijn snuit in mijn boezem gestopt, en de bovenkant van zijn hoofd bedekt met kusjes. Ik probeerde hem niet te overtuigen dat het me echt niet kon schelen dat hij dun haar had, ik probeerde hem niet uit te leggen dat het iets mannelijks is wat best lekker is, en ook niet dat hij zich er geen zorgen over hoeft te maken. Zou hij toch niet geloofd hebben. Ik heb hem alleen zijn compliment laten maken, en mijn acceptatie van hem en zijn compliment laten zien.

Het lukt me best vaak tegenwoordig. Zo vaak, dat ik klanten krijg die echt als een verdroogde dwalende in de woestijn het water van mijn complimentjes opzoeken. Ik heb echt klanten die vooral komen voor de complimentjes. Die zijn, vanwege àl deze dingen waar ik op moet letten, bestwel veel werk. Je kan je geen fouten permitteren met die gasten. En het blijft mensenwerk, de hoererij, waar je fouten moet kunnen maken.

Ik was met een klant die veel complimentjes nodighad. Die raar ging doen en zich als een clown ging gedragen als je hem niet genoeg complimentjes gaf. Hij kwam vaak, bijna wekelijks, en ik had goed en dankbaar werk aan hem. Maar op een dag was ik moe en afgeleid, er was gedoe in mijn leven en ik voelde me niet helemaal honderd. Met een gewone klant was de wip prima gegaan.

Maar die klant, vissend naar complimentjes, kon me die dag niet boeien. Hij was eerst aan het raar doen geweest, en ik had zijn honger gestild met een goed gekozen complimentje, en ik had al bedacht dat ik een aanvullend complimentje kon geven net na het neuken. We waren bezig, en het viel een beetje stil. Terwijl ik niet ìn het moment zat. Terwijl ik afgeleid was, en mijn draai niet had. En de stilte als een deken over ons heen drukte.

Voor ik het wist was mijn stopwoordzinnetje er weer uitgeschoten. Ik had het al een jaar niet ongecontroleerd gezegd, maar daar wàs hij weer. En de klant wist heel goed dat hij geen grote pik had, een kleintje zelfs, en de klant merkte ook heel goed aan mij dat ik dat voelde. En voor mijn ogen stortte het hele kaartenhuis van complimentjes voor hem in, en geloofde hij niets meer van dat seksuele zelfbeeld dat ik met hem opgebouwd had.

De rest van de beurt gebeurde niet meer. Ja, de aktie was er nog wel, maar hij had er niets meer aan. Hij probeerde niet te blijven hangen toen hij vertrok. En ik heb nooit meer wat van hem gehoord. Complimentjes, ze zijn toch maar moeilijk. Vooral met de moeilijke mannen natuurlijk, maar ik word er niet vrolijk van om al mijn goede woorden op een goudschaaltje te wegen. Maarja, het hoort bij het werk.

Lijnen en vlakken

Toen ik nog mijn konijnenholletje had, was het makkelijk. Ik maakte afspraken, en de klanten kwamen bij me langs. Als hun tijd voorbij was, zwaaide ik ze uit, en ging ik aan het werk om mijn werkflatje weer klaar te maken voor de volgende klant. De kortste boeking die ik aannam, en niet altijd, was een half uur. Een gewone boeking was één uur, maar het was best normaal om ook boekingen van twee of drie uur te hebben.

Nu doe ik escort, en dat is gevariëerder. Ik kan het gelukkig lijden om niet elke boeking aan te nemen, dus ik zit me niet twee uur op te doffen en een uur in de auto voor een boeking van een kwartier. Sommige meiden doen dat wel, maar mijn tijd is me te waardevol, en ik hoef niet elke Euro te grijpen die langs komt fladderen. Ik heb een voorkeur voor langere boekingen, en ik heb er best een leuk setje programma's voor.

Ja, routine maakt het werk saaier, maar het is héél fijn om iets hebben om òp te variëren, om als basis te hebben, of om gewoon op terug te vallen als je gekkere ideetjes niet werken. Mijn basisprogramma's wèrken gewoon, ook met de grootste kinksters en met de meest buitenissige klanten, met voorkeuren die niemand ooit verzonnen kon hebben. Uiteindelijk is bijna elke man wel tevreden te stellen met hele goeie vanille.

Mijn programma's hebben wel allemaal gemeen met elkaar dat ze stampvol seks zitten. Er wordt de hele tijd gespeeld, geplaagd, geflirt, gevoosd of gewoon geneukt. Er is bedakrobatiek aan de hand. Er is geen stukje van mijn programma's waar je geen seks in ziet. Nee, mijn drie-uur-programma voor hotelkamerboekingen is niet drie uur neuken, maar er is wel de hele tijd iets aan het gebeuren. Of het nou een stuk talkjob is, een langzame luie pijpbeurt waar hij door wegdroomt, hem mijn lijf laten verkennen, of gewoon strippen of samen feesten, er gebeurt altijd wel wat.

En dat ben ik gewend, dat is hoe ik wèrk. Al die gesprekken met klanten waar ik zo graag over schrijf, gebeuren meestal terwijl ik zijn lul in mijn mond heb, of wanneer hij bij ligt te komen van zijn orgasme terwijl ik hem door zijn borsthaar kroel, of tussen twee stukken aktie in, of meestal terwijl hij eigenlijk zou moeten vertrekken. Het is een belangrijk stuk van het werk, maar ik maak er geen tijd voor.

Het is omdàt ik er geen tijd voor maak, dat het gebeurt. Een vent die het idee heeft dat je je tijd niet stampvol seks pleurt, krijgt het idee dat hij alles moet grijpen wat hij kan krijgen. Als je programma boordevol is, heeft hij niet het idee dat hij wat mist, of dat hij zich een poot laat uitdraaien als hij wat bedwerk laat passeren. Juist die hoorn des overvloeds die meer seks levert dan hij opkan, laat die gulzigheid een beetje ontspannen, en zo komt hij ook aan andere dingen toe.

En omdat ik eigenlijk een gewoontediertje ben, vind ik mijn programma's dus heel fijn. Ik krijg vanzelf alle variatie die ik nodig heb om het interessant te houden, maar ik heb mijn gewone programma's om op terug te vallen. Zalig! En hoe zalig ik die programma's eigenlijk vind, merk ik pas goed als ik opeens een boeking krijg waar ik ze niet bij kan gebruiken, en ik eigenlijk met mijn bek vol tanden sta.

Ik had net het gesprek neergelegd, ik zat nog met die glimlach op mijn mond die ik aan de telefoon altijd heb. Je moet glimlachen aan de telefoon, want klanten horen meer van je gezichtsuitdrukking dan je denkt, en als ze niet duidelijk horen hoe je kijkt, gaan ze er hele freaky dingen bij verzinnen. Ik had dus net neergelegd, en die glimlach voelde ik van mijn gezicht afdruipen. O kut, dit weer.

Het zou leuk moeten zijn als een klant je uitnodigt voor een reisje waar je goed aan gaat verdienen. Lekker getrakteerd worden, wat uitspatten, en dan ooknog met een man die je wat gunt. Je krijgt een smak geld voor een enkele boeking die makkelijk in te plannen is, zonder reistijd tussen al die geboekte uren in, en zelfs als je hem de gebruikelijke korting geeft, krijg je alsnog rijkelijk betaald voor de uren dat je ook echt sekst.

Want er zijn veel uren waarin er niet gesekst wordt, als de klant je meeneemt op skivakantie. Een week lang in een beroemd resort in de Alpen. Zeven dagen lang. En de reis erheen en terug zitten buitenom die zeven dagen, dus zeg gerust acht, achtenenhalve dag. Ik heb geen programma dat al die tijd door kan lopen. Het sloeg me koud om mijn hart. Wat ging ik in vredesnaam dóén?

Dat is natuurlijk een beetje onzin. Ik heb vaker dat soort boekingen gehad, en de klant was altijd méér dan tevreden. En hoeveel ik hem vantevoren ook kneep, het viel altijd mee, en het was meestal onverwacht leuk. Want geslaagd improviseren is gewèldig, ik snap best waarom mannen dat zo graag doen. Maar ik zweet wel peentjes vantevoren, want ik moet de reis interessant gaan maken, en ik sta met mijn bek vol tanden als je me vraagt hoe ik dat dan ga doen.

Je kan natuurlijk de klant de leiding laten nemen, maar dat werkt nooit helemaal lekker. Wat je als hoer nou juist doet, is de leiding nemen. Zoals een Amerikaanse collega van me heel vaak zegt als ze goeie raad geeft: You are the whore, you control the bang. En als je de man het initiatief laat nemen, of zelfsmaar van hem af laat hangen waar hij zin in lijkt te hebben, dan wordt het niets.

Niet dat je klant je dat kwalijk zou nemen trouwens. Die krijgt het gevoel op zijn wenken bediend te worden, die voelt zich een sprookjeskoning. Maar hij heeft er veel méér lol in om door jóú meegesleept te worden, door jóú uitgedaagd te worden, en nogwel het belangrijkste: dat hij jóú een hete leuke tijd bezorgt, waar je als die krolse kat die je bent alle slaatjes uit slaat die je maar kan slaan.

Mannen doen graag anderen een plezier. Dat is zo'n beetje het grootste plezier dat je een man kan laten doen, iemand anders een plezier doen. Om hem een groter plezier te doen moet je hem met een zeer specialistisch stuk gereedschap een vent met een hogere status af laten troeven om jou een plezier te doen. Maar dat is zo'n beetje het enige. Daar moet ook maar een heel eigen stukje over komen, want dat wordt weer heel ingewikkeld.

Zo'n reisje is dus niet alleen even bij huis en haard weg en die vrije tijd benutten met een speelse stoeipoes, maar óók die stoeipoes een plezier doen. Of twee. Of heel veel meer. En als je dat aan hem overlaat, heeft hij hetzelfde op zo'n date als ik heb: je weet nooit wat je nou moet, maar het is nooit genoeg om alle tijd op te vullen, en je wil niet dat je partner wat tekortkomt.

Dus een belangrijk iets wat je doet is zichtbaar genieten. Ja, het is ook belangrijk dat je statusverhogende arm candy bent, dat je sprankelend en opwekkend gezelschap bent, dat je een beetje mystiek houdt maar hem wel laat voelen hoe dichtbij hij komt bij jou, wat níémand anders komt, dat je hem dingen laat zien die hij anders zou missen omdat jij een ander perspektief op de wereld hebt, dat je hem plaagt en uitdaagt, en ook bestwel dat je hem als een uitgewrongen Sorbo-doekje in de lakens achterlaat terwijl jij een vrouwelijk liedje zingt onder de douche. Maar zichtbaar genieten, dat is wel het hoogtepunt hoor!

En ik bereid me er altijd op voor om te faken dat ik geniet. Dat ik bij iets stoms en druilerigs moet doen alsof ik het gewèldig vind. Daar ben ik helemaal niet goed in. En daar maak ik me altijd druk over. Maar gelukkig is het tot nu toe nooit een probleem geweest. Eigenlijk krijg ik met klanten op stap méér het vakantiegevoel, dan op vakantie. Nou ja, behalve het uitrusten dan. Want dat komt er nooit van.

Dat is wel waar het ophoudt met het meevallen namelijk. Je bent de héle tijd met de klant bezig. Zelfs als het om jou gaat, vooràl als het om jou gaat. Je wordt de hele tijd in de gaten gehouden. Niet alsof hij een gevangenbewaarder is ofzo, maar hij kijkt de héle tijd naar jou, omdat hij zo blij wordt van je blijheid. Dus die mag nooit uit. En dat is wel druk hoor.

Klanten snappen dat ook prima. Die geven je ook tijd voor jezelf, die verwachten niet dat je vierentwintig uur per dag áán bent. In hun geest begrijpen ze dat best. Maar in hun hart en in hun ballen begrijpen ze dat niet, en gaat je tijd van áán zijn er heel snel nep uitzien als je éventjes in je eentje een kop koffie gaat doen op het terras beneden terwijl hij even uitslaapt. Hij weet beter, maar hij vóélt niet beter.

Dus je bent bijna de hele tijd bezig met de act die geen act hoeft te zijn, maar ook bepaald niet natuurlijk aanvoelt omdat je jezelf de hele tijd in die vrolijke bui dwingt. Je ziet hoeveel de klant geniet, daar geniet je zelf ook weer van, maar intussen loop je langzaam leeg als een feestballonnetje. Het is superbelangrijk tussendoor op te kunnen laden, al is het maar voor eventjes.

En nu zat ik dus in dat chalet, net wakker, terwijl de zon precies over een sneeuwhelling scheen, waardoor hij twee keer zo fel door het raam valt en de hemelgordijnen boven het bed echt véél te fel maakt. Ik had de vierde kùtnacht na elkaar meegemaakt, want de klant is zo'n type die inslaapt met zijn mobiel in zijn hand, dus de hele nacht zijn er flitsende lichten van die reclames op de websites waar hij het financiële nieuws op bijhoudt. Maar klant is koning.

Toen ik net aan de smartphone verslingerd raakte heb ik dat ookwel gedaan, en ik had ergens ookwel door dat het niet goed was. Maar het was pas toen F me uitlegde dat je er gewoon dìk van wordt om met je smartphone aan te slapen, dat ik er echt een punt achter zette. En het is net als met roken, ex-rokers zijn de mensen die zich het meest ergeren aan meeroken, netzoals ik er alleenmaar minder tegen kan als iemand anders zijn smartphone mee naar bed neemt.

Hij sliep nog, en ik was moe, maar ik greep wèl even de kans om voor mezelf te zorgen. Even zorgen dat je weer mens wordt. De douchecel in, mijn haar in een knot bovenop mijn koppie, en de douchekop echt rècht in mijn gezicht, even mijn hele lijf afspoelen, en lekker tussen mijn tenen wroeten na die puntpumps van de vorige avond, en de straal op dun en hard zetten om mijn bilspleet even helemaal door te power-wassen na het anaal van gisteravond. En dan rillend de warmte van het chalet terug in, want het moet koud natuurlijk.

Dan de handdoek pakken die ik al de vorige avond op de verwarming had gelegd, en daarmee mijn schaamstreek even lekker opwarmen. Dan scheergel, en even de boel glad. Naspoelen natuurlijk, en dan mijn tanden poetsen met zo'n tandenborstel die in je koffer heeft gezeten. Ik leer maar niet om naar W te luisteren, die me al jaren vertelt dat tandenborstels het reizen slecht aankunnen, en je gewoon beter bij elke bestemming een nieuwe kan kopen.

Schoon! Dat is lekker. Ik ben dan nogsteeds moe, maar ik ben in ieder geval weer een beschaafd mens, en ik mag van mezelf weer binnenshuis wonen, omdat ik nu niet meer bij de varkens in de stal hoor. Maar ja, schoon zijn heeft ook nádelen. Want kleren maken de man, maar make-up maakt de vrouw. En ook dat is weer een eigen stukje waard, maar dat kan wel even duren voor die af is, want die heb ik al een paar keer geprobeerd. Dat wordt telkens een kattennest.

Make-up kan je simpel doen, of ingewikkeld. Soms kijk ik met verbazing naar van die internetfilmpjes waar zo'n meid van drieëntwintig die een veeg kohl en wat lippenstift nodigheeft, uren bezig is haar gezicht te stuccen en glazuren. Dat is een vorm van masturbatie, je vrouwelijkheid tot in het extreme accentueren, en vooral héél veel met jezelf bezigzijn. Je eigen maakbaarheid onderstrepen, maar ook je eigen schoonheid letterlijk opvrijen en tentoonstellen. Exhibitionisme zit daar wel in.

Ingewikkelde make-up, of zelfs maar góéie make-up die met aandacht erop is geschilderd, kunstig of echt een kunststuk, dat doe je niet voor mannen. Niet omdat je niet zou willen dat de mannen je mooi vinden ofzo, of omdat ze het niet waarderen, maar mannen zijn heel slècht in naar make-up kijken. Ze worden al genept door een opplakwimper uit de Action, en als je maar de standaardkleuren op de standaardplekken smeert, vinden ze je klassiek en mooi. Mannen hebben geen idéé.

Ik ben er nooit zo mee bezig. Ik doe het wel, en ik zie de pret er echtwel van, maar ik heb er nooit tijd voor, en het voelt als zo'n verspillende manier om met je tijd om te gaan. Ik heb soms wel zo'n internetfilmpje opgevolgd, maar ik zag er dan meer uit als zo'n gegrimeerde toneelspeler dan als een gestileerde schoonheid. Maar al die sponsjes en kwastjes en borsteltjes over elk stukje van je gezicht laten gaan is wel een soort zelfbewondering waar ik plezier in kan hebben. Alleen niet als je haast hebt.

Van het hoeren leer je wel om vlot te zijn. Vlot uitkleden, rap aankleden, snel inpakken, gauw opmaken. Je moet dóór, en veel mannen stellen het erg op prijs als je hun huis niet verlaat terwijl je eruitziet alsof je net een uur hebt liggen wippen. Ookal heb je dat wel gedaan. En staat hij in de deuropening terwijl hij eruitziet alsof hij een uur door een neushoorn is verkracht. Ik kan die make-up snèl.

Niet zo snel als vroeger. Want toen ik nog niet zo gezellig was als nu, waren mijn gelaatstrekken scherper, en hoefde ik dat niet allemaal met vlakken en lijnen te suggereren, want het wàs er gewoon. En dat zorgt er ook voor dat ik iets minder zelfvertrouwen heb in dat ik er goed uitzie. Ik kan niet een paar halen powder en een paar pufjes blusher gebruiken, mijn wimpers snel doen, een potlood door mijn wenkbrauwen halen en in de spiegel een bad bitch zien, die zo ook wel door zou kunnen. Er moet nu echt iets van gemáákt worden.

Make-up doe je voor je klant, dat is waar. Maar je doet het niet vooràl voor de klant. Make-up doe je vooral voor jezelf. Je maakt een masker voor jezelf, maar dat masker ben je zèlf. Mannen snappen dat nooit. Make-up is jezelf opmaken ergens voor, is jezelf een houding op je gezicht schilderen, jezelf máken. Met elke foute wenkbrauwhaar die je wegplukt breng je jezelf dichterbij je idealen, en verder weg van onzekerheid. Je pompt jezelf op, je maakt jezelf warm.

De klant kon elk moment wakkerworden, hij was al opgehouden met slaapgeluiden maken, dus ik maakte me snel op. Eerst wegvegen wat er onder de douche doorgelopen was, dan de oude lagen eraf, hydrateren, en nieuw erop. Mijn vertrouwde make-up, het kan erop binnen een paar minuutjes. Dat geeft niet de voldoening die een uitgebreide make-up sessie geeft, maar het is wel praktisch.

Ik was bijna klaar, toen ik zag dat de klant de soortvan omloop rond de soortvan zitkuil op kwam lopen, waar ik aan de kaptafel me zat op te maken. Ik zei snel dat ik zó klaar zou zijn, met een beetje haast in mijn stem. Hij was wakker, de klus begon weer, en de ochtendseks stond op het programma. En seks, dáár weet ik wel weg mee, dus dat is meteen even goed scoren aan het begin van de dag.

"Nee, neem je tijd." zei hij, terwijl hij voorzichtig op een afstandje bleef staan. Hij was naakt, en van zijn ochtendlul was alleen nog het worstenvel over. Terwijl ik in sneltreinvaart mijn wenkbrauwen deed, merkte ik uit mijn ooghoeken op dat het worstenvel zich weer begon te vullen, terwijl hij helemaal van de wereld was, alleen maar stond te kijken naar hoe ik werkte. En na een paar sekondes zei hij, bijna zonder zijn stem te gebruiken: "Mag ik kijken?"

Mannen houden van kijken naar masturberende vrouwen. Showtjes met mijn dildo's en viebs zijn altijd prijs. En deze man had ergens iets begrepen over hoe dat werkte, opmaken. Hij stond naar me te kijken, als een kunstenaar die kijkt naar een werk dat hij al jaren probeert te overtreffen. Hij was even helemaal van de wereld, en was aan het genieten van die daad van zelfliefde, van zelfverwenning, en hij genoot mee met wat hij dacht dat ik voelde.

Gelukkig had ik het snel door, en ik heb me nog nooit zo uitgebreid opgemaakt. Hij had eindeloos geduld, en toen ik klaar was gingen zijn vingertoppen zachtjes langs elk vlak, elke lijn, tot ik me op mijn knieën liet zakken om hem eerst langs mijn gezicht te vegen, wat we ook wel de "ruitenwisser" noemen, en hem daarna langzaam te pijpen terwijl ik mijn knot rustig uit elkaar liet vallen. En hij mocht daarna alle klitten eruit borstelen.

We hebben die dag flink geshopt voor kosmetika, en ik had er zomaar een bezigheid bij om de dagen te vullen. En ooknog eentje waar de klant in vervoering van was, èn die haast narcissistisch op jezelf geilen is. Ik kon het ècht niet beter treffen. Lekker zijn kost tijd en werk, en meestal is dat een stukje downtime voor een hoer, maar dit was even een meevaller. Een stiltemomentje van tevredenheid, en de klant wordt er ooknogeens mee bediend. Zalig.

Die paar sekonden

Waar ik mijn kop maar niet omheenkrijg bij de mensen die zeggen dat het bij seks gaat om je orgasme, is hoe ze dat kunnen geloven. Ja, als je zelf nooit bent klaargekomen kan ik het begrijpen dat je het ophemelt als iets gewèldigs dat àlles de moeite waard gaat maken, maar als je eens een orgasme hebt meegemaakt, kan je er eigenlijk niet omheen dat het hoogstens de kers op de taart is, of de slagroom op je ijsje. Zonder werkt het ook prima.

En waar diezelfde mensen het dan ook vaak over hebben, is dat het gaat om het beléven van dat orgasme. Om het gevoel van dat orgasme. En dus ook om het rekken van dat orgasme om het maar zolang mogelijk te laten duren, en dat alles wat je orgasme heftiger en indrukwekkender maakt dan ook de moeite waard is. Want het verhaal in de bladen, de voorlichtingsboeken en de spreekkamers van de seksuologen is nogsteeds dat het orgasme is waar het om draait.

Ja, ik praat hier vanuit het oogpunt van de vrouw, voor mannen is het belangrijk om hun kwak kwijt te kunnen. Mannen die dat niet lukt, raken héél gefrustreerd. Maar ook daar gaat het onmisbare eigenlijk niet om het orgasme, maar om het spuiten. Dat merk je aan de mannen die willen spuiten zonder orgasme, aan de mannen die droge orgasmes hebben, het orgasme maakt het niet af. Het spuiten is waar het om gaat.

Als ik daarover bries tegen mensen om me heen, want het is best een stokpaardje van me, is bijna iedereen het wel met me eens, als ze niet ontzettend seksueel onervaren zijn. Klopt, vinden ze dan, het gaat niet om het orgasme. Het gaat om de hele wip, of om de hele vrijpartij, of juist om het intieme naliggen. En dan vind ik het onbeleefd om door te briesen dat het daar bij seks óók helemaal niet om gaat.

Waar ik het namelijk niet mee eens ben, is dat seks zou gaan om de ervaring van de seks zelf. Het gaat niet om die paar sekonden klaarkomen. Het gaat niet om die vier minuten neuken. Het gaat niet om dat uur dat je naakt met elkaar bent. Het gaat zelfs nieteens om de hele date die begint met een etentje en eindigt met 's ochtends je beurt van gisteravond nogeens overdoen. Seks doet zoveel meer dan je die ene ervaring geven.

Je denkt niet "ik ga lekker seks hebben want ik vind het zo'n lekker gevoel," je doet het omdat je door een diepe biologische drift wordt aangedreven. Je doet het omdat je behoefte hebt vanuit je menszijn, vanuit je biologie, die zorgt dat je geil wordt of geil wìl zijn. En als jij die behoefte niet bevredigt, kom je wat tekort in je menszijn.

Bevredigen is eigenlijk niet het goede woord. Dat is zo'n manier om naar seksdrift te kijken alsof het iets is wat getemd en weggewerkt moet worden, dat het vredig moet worden gemaakt. Dat is zo'n oud puriteins idee van de seksdrift die onvrede maakt in je vredige leven, iets dat ergens ongewenst is dat maar tevreden moet worden gesteld om er maar vanaf te zijn. En natuurlijk is dat totale onzin.

Mensen die naar hun seksdrift kijken alsof het iets is wat bevredigd moet, die kijken er verkeerd naar. Seks moet niet weggewerkt worden, het moet aan je menszijn bijdragen. Het moet opbouwend zijn. En iets wat je bevredigt, tevreden terug in zijn hok stopt, bouwt niet mee. Seksdrift moet niet worden bevredigd, die moet worden uitgeleefd. Vervuld. Verwezenlijkt. Zodat jij ermee vervuld, verwezenlijkt en uitgeleefd wordt.

Als mens heb je veel behoeftes, en veel dingen die je leven zin en betekenis geven, die het de moeite waard maken. Vriendschap, familie, werk, muziek, eten, sporten, reizen, ontdekken, verhalen, liefde, risico nemen, mensen ontmoeten, dingen bereiken, voor jezelf zorgen, schoonheid meemaken of creëren, maar dus ook seks. Je komt wat tekort in je leven als dat deel van je leven niet gebeurt. Leven zonder seks is als leven zonder muziek of zonder vrienden. Het maakt je mens.

Ergens ben je hol vanbinnen als je seksleven niet in orde is. Dat is heel goed te merken aan gefrustreerde mensen, en hoe goed die opkikkeren van een paar stevige beurten. Je kan het makkelijk bij andere mensen zien, je hoort regelmatig over een nurkse collega of een zure buurvrouw: "zo hee, die heeft een beurt nodig!" We weten het namelijk, ergens diepvanbinnen, best. Je hebt het nódig.

Je doet seks niet voor het lekker. Lekker is eigenlijk onbelangrijk, seks kan reuze goed voor je werken ook als het niet lekker is. Bestwel wat mensen vinden de seks die goed voor ze werkt niet lekker. Seks die lekker is hoeft ook niet altijd seks te zijn die het voor je dóét. Want het gaat niet om het lekker, het gaat om of je behoeftes worden uitgeleefd. En daarna, om hoe je leven daarmee voller wordt. Vervuld.

Want met een goed seksleven heb je meer gemak met dingen. Je laat dingen makkelijker van je afglijden, je fokt je minder op, je hebt meer evenwicht. Heel veel onbelangrijke dingen lijken niet meer zo belangrijk. Heel veel frustraties in je dagelijks leven verdwijnen als sneeuw voor de zon als je seksuele frustratie verdwijnt, daar heb ik al een heel stukje over geschreven. Maar het is niet alleen het weghalen van negatieve dingen.

Je wordt van een goed seksleven kreatiever, blijer, ambitieuzer, optimistischer. Je status bij andere mensen gaat omhoog, of ze nou snappen waarom of niet, je wordt socialer, en je wordt produktiever. Het wordt makkelijker om de goede prioriteiten te stellen, want je bent niet meer de hele tijd jezelf aan het betwijfelen. Je vindt jezelf aantrekkelijker en mooier als je begeerd wordt en gepaald. Je krijgt meer voorelkaar. Je lijf klikt beter met je geest, en je geest klikt beter met jezelf.

Al dat optimisme en minder neurotisch zijn betekent trouwens niet dat je minder kritisch wordt op jezelf. Als je een vent hebt die niet van je af kan blijven ga je sneller toch eens zorgen dat je in vorm blijft, dat je je kut geschoren houdt, en dat je die vetrandjes kwijtraakt. Dat je je niet meer zo opvreet over jezelf, betekent juist dat je éérder gaat aanpakken met jezelf verbeteren door met je neus in de boeken te gaan.

Er werkt ook niets beter om je relatie strak te trekken dan seks. Seks doen voor de relatie is armoe, maar zonder seks is een relatie niet hecht te maken. Seks is nodig om van elkaar te blijven houden, seks maakt je partner leuker in je ogen, seks maakt hem weer verliefd op je, een goed seksleven zorgt ervoor dat de knuffels en zoenen meer betekenis hebben en je weer laten blozen. Neuk je relatie naar nieuwe hoogtes. Desnoods met een ander dan je partner.

Op de langere termijn word je er ook gezonder van. Mensen met een wild seksleven blijven langer jong, zijn soepeler en minder grauw, voelen zich beter, en al die voordelen tellen langzaamaan op. Nee, seks is geen wondermiddel. Het gaat je ziektes niet genezen. We zijn geen fretjes, die letterlijk doodgaan als ze niet geneukt worden. Maar je doet het een stuk beter met vitamine P in je lijf.

Goede seks werkt ook heel goed om slechte seks uit je leven te halen. Niet iedereen heeft lol in zijn seksuele neigingen, bestwel wat van mijn klanten bijvoorbeeld betalen ervoor om sessies met me te hebben die ze niet echt prettig vinden, maar waardoor ik de knopen uit hun seksdrift haal, en ze weer op de goede weg zet. Dat moet meestal elke paar maanden opnieuw, maar in de tussentijd kunnen ze weer met hun seksdrift uit de voeten.

Soms voel ik me net een seksuele sportmasseur, die de knopen ontwart die iemand helemaal kromtrekken, en hem zijn ding voluit laat doen totdat hij weer wat onderhoud nodigheeft. Soms ben ik bezig ongewenste fetisjen weg te werken, soms ben ik bezig om angsten het hoofd te bieden, soms ben ik bezig om hem even door dingen heen te duwen waar hij zich voor schaamt, en soms moet hij gewoon even zien dat hij er nog ìs, en wat er in zijn binnenste geduldig op hem wacht.

Er is niets mooiers in mijn werk dan als ik een man die het zó duidelijk hard nodig heeft, kan geven wat hij moet hebben, en hem dan helemaal zien ontspannen en opbloeien. Dat is bij sommige klanten een verschil van dag en nacht, en dan heb je echt een andere man die je achterlaat dan die je aantrof. Een man met nieuwe plannen, met moed en geloof, en de energie om er ook wat mee te doen.

Seks doet dat beter dan andere manieren om je leven leuk te maken. Er is geen hobby die zo happy maakt, geen sport die je zo laat gloeien, geen wellness die je zo ontspannen maakt. Je leven is niet alleenmaar leuker als je goed gekrikt wordt omdàt je goed gekrikt wordt, maar ook omdat je je leven beter gaat leven als je doorgesmeerd bent. Doorgesmeerd gaat àlles soepeler. Vooral letterlijk, maar over zaad is een heel eigen stukje in de maak.

Hoe zaad voor je werkt als vrouw zal ik in een later stukje nogeens aansnijden, maar het is wel belangrijk om even te noemen dat voor mannen de seks niet àf is als het zaad niet is gespoten. Soms vinden ze dat juist lekker, als onderdeel van denial, of juist om de spanning nòg hoger op te jagen, maar de verwezenlijking van zijn seksdrift komt pas als het zaad gespoten is.

Maar weer, het is niet genoeg dàt het zaad gespoten is, anders zou een zielige ruksessie onder de douche ook al de voordelen geven van een goed seksleven. Want voor een seksleven om zijn taak te vervullen, is nodig dat de seks ook echt góéd is. Helaas is een matige beurt niet genoeg, en kan hij zelfs averechts werken.

Als je lijf hunkert naar een goeie wip, en de wip die je krijgt krabt niet waar het jeukt, is dat een frustratie méér erbij, inplaatsvan de oude. Slechte seks is beter dan geen seks, maar met slechte seks kom je er niet. De ergere frustratie van het totaal niet neuken wordt meteen vervangen door de frustratie van geen goeie seks hebben. Met een kater.

Die kater van slechte seks als je goeie seks hebt verwacht, is je lijf dat al helemaal klaarstond om uitgewoond te worden, en die dan een laf neukje krijgt. Ik ben ècht niet de enige vrouw die daarvan katert, en ik ben ècht niet de enige vrouw die een totale bitch wordt als ze een slechte beurt krijgt als ze een goeie had gehoopt of verwacht. Mannen leggen dat snel bij zichzelf, wij hebben dat gelukkig niet zo snel.

Als je rondloopt met een kater, en normaliter de verbinding niet zo legt tussen je leven dat fijner wordt van seks en die seks zelf, dan is het wel heel duidelijk te zien aan jezelf wat je tekortkomt. Als je staat te kloten met de koffiepot en alleenmaar driftiger wordt terwijl het ding morst en lekt, omdat àlles in je leven nu kut is omdat je niet gewoon uitgeschrobd bent. Goeie seks mislopen is een hele goede manier om te voelen wat goeie seks voor je gedaan zou hebben.

Wat goeie seks voor je is, dat kan natuurlijk verschillen. Maar wat wel voor iedereen geldt, is dat al je knopjes afentoe ingedrukt moeten, dat je genoeg speelsheid en variatie hebt om het niet saai te laten worden, dat je je begeerd voelt en begeerte voelt, dat je je een beetje moet inspannen, en dat er vaak genoeg een pik in een kut gaat. En het hoeft niet altijd goed te gaan, het hoeft niet altijd te lukken, en het hoeft nooit perfekt te zijn, maar er zijn minimums.

Dus het gaat niet om het lekker, maar het moet wel góéd zijn, het gaat niet om de seksdaad zelf maar die moet er wel zijn of je krijgt het resultaat niet, het gaat niet om die paar sekondes maar die paar zaadspetterende sekondes moeten er wel zijn omdat het anders niet wèrkt. Okee, misschien is de daad en het zaad wel niet het kersje op de top, maar meer de gebrande suiker op de creme brulee. In zijn eentje niet bijzonder, maar zonder is het geen creme brulee.

Het gaat niet om die paar sekonden. Het gaat erom dat je hele leven sjeu krijgt van die paar sekonden, die paar minuten, die paar uur. Het gaat vooràl om hoe je hele leven verandert. En ik ben trots dat ik daaraan bij kan dragen bij mijn klanten, vooral als die klanten een professionele kracht nodighebben om hun seksleven vervulling te geven. Daar ben ik dan deel van, en dat vind ik elke keer weer mooi om mee te maken.

En toch word ik per uur betaald. Wat is het een kromme wereld eigenlijk.

Saaie seks

Drie jaar geleden was Yvette Luhrs op TV met haar serie "Ik word prostituee." Ze maakte een kleine omzwerving in de branche, voordat ze overtuigd landde achter de ramen. Dat was eigenlijk vanaf het begin wel duidelijk, niet alleen uit de serie zelf, maar ook als je naar haar had geluisterd in de jaren voordat ze de serie maakte. Ze was er ontzettend doelgericht mee bezig, en ging er helemaal voor.

Er was een opmerking die ze maakte over het werk, toen ze eenmaal begonnen was, die me opviel. Niet omdat het zo'n vreemde opmerking was, maar omdat het zo'n inzicht is waar je op kan wachten. Het is een inzicht waar elke hoer toe komt, en hij laat nooit lang op zich wachten. Voor Yvette was hij natuurlijk wat opvallender, omdat ze uit de porno de prostitutie inging, maar het was zo'n opmerking die ik gewoon meteen herkende.

Die opmerking was dat het haar opgevallen was dat zoveel klanten saaie seks willen. En met saaie seks bedoelde ze dan seks die geen kinks, geen uitspattingen, en geen buitenissige heftigheid in zich heeft. Het is gewoon seksen, gewoon de meest flauwe spruitjesseks, zonder uitdagingen en zonder nieuwe ontdekkingen.

Natuurlijk is niet elke klant zo, en is ook niet de seks met elke klant zo. Er zijn er genoeg die je aan het werk zetten, er zijn er genoeg met kinks, er zijn er genoeg die iets anders willen, of niet het gewone kùnnen. Natuurlijk ook de mannen die eens voor de verandering iets anders zoeken, of iets uit willen proberen, of gewoon nieuwsgierig zijn. En genoeg mannen die eigenlijk naar saaie seks opzoek zijn, maar het niet wéten, en het dus zoeken in iets afwijkends.

Maar de meeste klanten willen gewoon recht-op-en-neer. Je standaardprogramma is vaak al best avontuurlijk, en het mag ook wat minder voor ze. Als ik alleen nog maar een programma af zou draaien waarbij de klant eerst rustig een kwartiertje gepijpt wordt, waarna hij aan mijn kut en mijn tieten mag lebberen en ik hem daarna neuk in cowgirl, dan zou ik driekwart van mijn klanten tevreden hebben gemaakt. Niet zo tevreden als met de service die ik nu lever, maar het zou genoeg voor ze zijn, en ze zouden niet vinden dat ze tekortkomen.

Ik kan er zelf over meepraten. Ik wil afentoe wel wat wilds, maar als het gaat om elke-dag-seks met een partner, wil ik eigenlijk gewoon een beetje zoenen, en dat hij me dan achterover legt, tussen mijn benen in dringt, en me pakt in missionaris. En dan in één ruk door naar het spuiten. Als ik dat elke dag krijg, ben ik tevreden. Maar ik moet wel zeggen, als ik geen avontuurlijk leven buiten die seks had, zou het gebrek aan variatie wel gaan vervelen.

Een poosje geleden, langer dan ik eigenlijk dacht, schreef ik al dit stukje over hoe mijn seksuele smaken als een boemerang teruggekomen zijn naar waar ik begon. Seks kan heel spektakulair en ingewikkeld worden, er kan vanalles aan vastgemaakt worden, zoveel zelfs dat de pik in de kut een beetje in de achtergrond raakt. Maar uiteindelijk gaat seks om de pik in de kut.

Dat noemen mensen in de kink-wereld graag "vanilla" omdat vanille wordt gezien als de saaie basissmaak als je een ijsje gaat eten, en je de andere smaken niet wil. Maar vanille is lekker, en als je in de ingredientenlijst gaat kijken van buitenissige smaken, zie je dat er meestal wel vanille in zit. Want vanille is de basis van heel veel smaken, en zonder die vanille zouden die smaken niet goed uitkomen.

Uiteindelijk kan alles saai worden. Echt àlles. Met een diepe zucht wéér een spanking, gapend je billen uit elkaar voor anaal, zitten wachten tot het tenensabbelen voorbij is, afgeleid naar de muur zitten staren tijdens het face-sitten, zelfs talkjobs en de GFE worden saai. En omdat pik in kut bij bijna elke seksuele smaak wel een element is, zou je denken dat dat het saaiste wordt.

Maar het is de soort van seks, het element van seks, dat het moeilijkste saai wordt. Ja, ook pik in kut kan saai worden, en je gaat er smaakmakers bij willen, maar het wordt nooit zo saai dat het er beter van wordt om het maar weg te laten. Ergens weet je lijf toch dat het bij seks om pik in kut moet draaien, ook als je vanalles aan andere dingen doet, ook als je het maar een saai idéé vindt.

Nou ik dit geschreven heb, zullen er best mensen zijn die het daar niet mee eens zijn. Die laten het neuken weg, graag zelfs, omdat ze iets anders belangrijk vinden. Sommige mensen doen alleen anaal. Sommige mensen vinden denial geiler dan neuken. Sommige mensen hebben een relatie waarin de ene de ander zich onwaardig laat voelen voor een pik in de kut. Die ervaren dat anders.

En zoveel mensen zoveel wensen natuurlijk. Maar bij veel van die mensen, vooral als er een sterk SM-element inzit, is het nogsteeds zo dat ze pik in kut als het belangrijkste zien, maar juist hun spanning opjagen door die belangrijkste grote bevrediger buiten bereik te houden. Ook voor die mensen is het een feit dat pik in kut het fundament is van seksuele praktijk, alleen gebruiken die het niet door het te doen, maar juist door het niet te doen.

Als hoer maak je kennis met veel seksuele praktijken, en kom je vanalles tegen wat je zelf nooit ontdekt zou hebben. En dat is goed, want je ontdekt op die manier veel dingen die je leven verrijken die je anders totaal zou hebben gemist. Maar dit soort patronen ga je ook zien, dat je altijd een lijntje houdt naar de vanille die onder de uitspattingen zit. Zo leer je dat allebei waarderen.

Je kan best afwisselen. Er is niet iets wat beter is dan iets anders. Je hebt niet per sé hetere seks als er meer pakjes en toverspreuken en zweepjes en stressposities en akrobatiek bij komen kijken. Maar je hebt ook niet betere, puurdere, zuiverdere of diepere seks als je alleenmaar simpele vanilleseks hebt. Ze hebben allebei hun voordelen, ze hebben allebei hun plek, en de ene is niet beter dan de andere. Het is maar net in welke fase je zit, welke je belangrijker vindt.

En zoals bijna altijd wel, je hebt de sterkste behoefte naar wat je het minste hebt. Soms omdat het een honger is die niet wordt gestild, maar vaak ook juist omdat diezelfde honger eens ànders gestild moet. Ik kom best veel mannen tegen die heel diep zitten in de kink, en bij mij juist wat vanille komen halen omdat ze er zelf nooit aantoe zouden komen. En genoeg mannen die in hun gewone seksleven altijd het bij simpele seks houden, en naar mij komen om ze uit hun sleur te trekken.

Maar dat laatste is het stereotype van de man die uit komt spatten bij een hoer, omdat hij thuis alleenmaar spruitjesseks krijgt. Dit stereotype blijkt dus een minderheid te zijn, en dat is een verrassing voor beginnende hoeren. Je denkt dat je meerwaarde erinligt dat jij geen huisvrouwenseks levert, maar in latex setjes miauwend als een poes hem in een moeilijk hurkstandje berijdt terwijl je zijn borst openkrabt. Maar dat doe je eigenlijk dus maar eens in de zoveel jaar.

De meeste mannen komen voor vanille. Maar dan góéde vanille, niet een beetje aankloten met een druipend hoorntje met een lullig bolletje wat erin wegzakt, en wat vaag naar afwasmiddel smaakt, maar een knalhard knapperig hoorntje waarvoor je je niet zou schamen om het als koekje te serveren, met een flinke onregelmatige prop stevig romig roomijs erop, met precies de goede textuur, die zo vanille is dat je de vanille al rúíkt voordat je de eerste lik neemt.

Betere vanille dan thuis maak je op twee manieren. De eerste ligt het meest voor de hand, en dat is dat je gewoon goed met je lijf bezig bent. Je kut laten pompen, zuigen, grijpen, trekken, duwen, en knijpen. Je benen lekker flexibel allerlei kanten op leggen om te sturen hoe hij stoot. Je handen strelend over zijn schouders, trekkend aan zijn tepels, zijn heupen aansporend of zijn nekharen trekkend. Recht op en neer kan een hele wilde rit zijn.

Er zijn ook best veel mannen voor wie het een vóórdeel is om niet te wilde akrobatiek in bed te doen. Moeilijke standjes en wilde akties zijn vaak meer dan waar een man konditie voor heeft. Recht op en neer kan heel wild zijn, maar als je een stoot mist of een knie uitglijdt, is er weinig aan de hand. Bij de ruggelingse kruiwagen gaat dat toch wel erger mis. In recht op en neer kan je lekker losgaan.

Maar zoals altijd gaat het er óók om dat je de geest meekrijgt. De stemming moet goed zijn, hij moet de seksuele klik met je voelen, hij moet je wìllen, en hij moet voelen dat jij hem wìlt. Je relatiedynamiek, die er thuis voor zorgt dat hij het voelt als spruitjesseks, moet je zo regelen dat hij alle krachten in zijn geest en zijn gevoelsleven zijn pik voelt oppakken en naar je kut toe voelt drijven.

Ga je kijken naar wat seks heet maakt, dan is het haast nooit omdat er iets heets gedaan werd. Ja, als je eindelijk krabt op een plek waar het allang jeukt is het heter, maar dan ligt de hitte van de seks niet bij dat krabben zelf, maar bij het eindeloos hongeren naar die ene daad. Het is de opbouw, de begeerte, de spanning en de emotionele ontlading die seks heet maakt, en dat gaat prima met vanilleseks.

Denk ook niet dat het gaat om mannen die thuis een natte dweil op de bank hebben hangen en dan maar wat ze thuis horen te krijgen ergens anders gaan halen. Ja, die zijn er zeker, en véél, maar we krijgen netzogoed de mannen die thuis wel een hete donder hebben zitten, en daar een goed seksleven bij hebben. Maar een professionele hoer heeft gewoon ervaring en focus die je vrouw thuis niet heeft, dus je krijgt bij ons toch net wat anders.

Professionele seks voelt anders dan relatieseks. Zelfs als zijn toegewijde vrouw haar best doet om de perfekte hoer in bed te zijn, heeft een man toch andere gevoelens voor zijn vrouw dan voor een hoer. En dat heeft voordelen en nadelen, en allebei hebben ze een plek die de ander niet kan innemen. Bij je vrouw is het àltijd relatieseks, wat je er ook van maakt. En bij een hoer is het altijd hoerenseks.

Dat gaat dus niet om "saaie seks" die je bij een hoer moet gaan goedmaken met hete wilde uitspattingseks. Als je seks in je relatie saai wordt, ligt dat véél vaker aan de relatie-dynamiek. Er is weinig on-sexyer dan een vaste relatie. Daar kan ik wel een heel stukje over schrijven, dat is gewoon zo. En dat ligt niet aan de techniek, aan de wildheid, aan de kink, of aan hoevaak je het doet. Met iemand in een relatie is het gewoon veel moeilijker om het heet te houden.

Waar de vrouw thuis je minpunten ontwijkt, wèrken wij ermee. Waar je vrouw thuis wel verwachtingen heeft, kijken wij alleen naar de ervaring van de klant. Waar de vrouw thuis altijd hetzelfde vlees is, zijn wij exotisch wild. Waar de vrouw thuis alle bagage meeneemt die in jullie relatie zit, ben ik een vreemde met wie hij geen geschiedenis heeft buiten wilde seks. En dat zorgt voor hete seks, of dat nou recht op en neer is of niet.

Als jij wat ervaring hebt, zullen je eerste ervaringen met klanten wat spannend en wat overweldigend zijn. Maar al heel snel heb jij ervaring, en de klanten hebben geen ervaring opgedaan. De klanten groeien nooit met je mee, zelfs niet als je klanten letterlijk gaat opleiden. Dus al snel ben jij wilder dan je klanten, en dat gaat opvallen, want dat kontrasteert met je eerste ervaringen.

Eigenlijk is het simpel: je raakt de essentie van sex niet zuiverder door wildere, acrobatischer, buitenissiger te zijn dan iedereen anders. Pik in kut, daar gaat het om. En als je wat anders komt halen, kom je dat halen. Ook simpel. De reden om bij ons te komen halen is niet om de buitenissigheid, maar omdat wij het professioneel leveren, en vaak vreemd vlees zijn.

Voor hem is het niet saai. Voor jou hoeft het ook niet saai te zijn, en het is jouw báán om het on-saai te laten worden. Je moet het niet saai maken, en hem al helemaal niet laten voelen dat jij wat hij wil maar saai vindt. Of hem leiden naar dingen die jij niet saai vindt. Het is werk, en daar moet je werk van maken. En als je er eenmaal werk van maakt, wordt die saaie seks vanzelf niet meer saai, ook niet voor jou.

Doodsbedreigingen

Het internet is een plek waar mensen kontakt met elkaar hebben via technologische kanalen, en die kanalen lijken meestal veel meer ruimte te geven om je te uiten en om elkaar te begrijpen, dan ze eigenlijk doen. Het is heel makkelijk elkaar verkeerd te begrijpen, het is heel makkelijk om elkaar niet te begrijpen, en het is ook heel makkelijk om alles zo te lezen, dat het past bij wat je denkt dat je begrijpt.

Dat komt bijvoorbeeld al door het gebrek aan lichaamstaal. Dat kan je al merken door te vergelijken hoe goed je met een telefoongesprek jezelf uit kan drukken, met hoe goed het gaat als je samen koffie gaat drinken. Mensen praten niet alleenmaar met elkaar door de informatie die ze door willen geven, maar ook hóé ze het zeggen, en hoe ze zich gedragen rondom wat ze zeggen.

Je hebt bij een kop koffie met elkaar ook veel aan wat er gebeurt op het gezicht van degene die niet aan het woord is. Alleen al aan de ogen kan je zien hoe goed je begrepen wordt, en hoe je woorden vallen. Je hebt als je echt bij elkaar bent toch meer communicatie dan alleen de woorden die gezegd worden, kijk maar naar oude dametjes die haast geen woord zeggen als ze bij elkaar zitten na de kerk, maar toch hele gesprekken voeren met hun lichaamstaal.

Natuurlijk heb je dat niet in tekst, maar ook niet in filmpjes, die toch minder laten zien dan je denkt. Vooral korte selfie-filmpjes maken meer onduidelijk dan duidelijk. En als je kijkt naar hoe kort mensen zijn gaan schrijven van al het plotselinge reageren, en dan ooknog door te moeten typen op hun telefoon, dan blijft er heel weinig zeggingskracht over. En mensen zijn zich daarnaar aan gaan passen.

Dat is niet helemaal per ongeluk zo gegaan. De sociale media-platforms hebben heel weinig extra bij te dragen vergeleken met de generatie sociale platforms op internet die daarvoor kwamen, maar ze zijn wèl veel beter geworden in heel subtiel te doen alsof je veel meer sociaal kontakt hebt met de mensen die erop zitten. Ookal blijft je sociale kontakt even onduidelijk en onvolledig als alles wat daarvoor kwam. Er is veel werk en geld in gestopt om het als meer en duidelijker te laten voelen dan het is. En dat heeft gevolgen.

Hele gewone mensen zijn online opeens schreeuwende papegaaien, horkerige varkens en krijsende apen. Ook de mensen die offline de hele tijd klagen over dat het internet zo'n verschrikkelijke plek is. Misschienwel vooràl die mensen. En je krijgt dus ook dat ze, vooral tegen de mensen die ze ervoor aanzien dat die groter zijn, en dus alleen naar heel luide geluiden luisteren, heel lawaaiig worden.

Mijn blogje is klein, maar het is groter geweest. Vier regels en twee kolommetjes in Google, en een heleboel hits op de volgende pagina's. Dat zien mensen al als groot. En daar moet tegen getierd en gedreigd worden, want anders maak je niet indruk op zo'n kolos, vinden mensen. En helaas horen daar doodsbedreigingen bij, en die heb ik een hele poos meerdere keren per dag gekregen.

Het was best opvallend, want ik had ze in mijn reaktiepanelen verwacht. Het was zelfs een belangrijk stukje twijfel toen ik mijn blogje set-upte, zal ik reakties toestaan als het kan gebeuren dat er doodsbedreigingen op komen te staan? Maar die bleven daar grotendeels weg. Ja, er zaten wel doodsbedreigingen tussen, maar dat viel onwijs mee. In mijn mail ging het er veel harder aantoe.

Gelukkig heeft Blogspot wel een soort filter op de reaktiepanelen, waarmee ze veel van de bedreigingen al van mijn reaktiepanelen schrapten voordat ik ze zelfs maar gezien had. Er waren in mijn "spam" filter netzoveel reakties als die uiteindelijk gepubliceerd werden. Daarvan waren de meeste onterecht weggefilterd, maar er zaten ook best veel bedreigingen en scheldpartijen bij.

Ik heb nooit het adres zondares@gmail gehad, dat was al bezet. Ik wil aan de bezitster van dat adres wel mijn exkuses aanbieden, want die moet de volle laag hebben gehad van mensen die logisch dachten dat dat mijn mailadres wel zou zijn. De mailadressen die ik wel open heb gehad, kregen immers genoeg om je een nogal negatief beeld van mijn lezers te geven. Echt, mijn blog schrijf ik niet voor de meeste mensen die me gemaild hebben.

Je kan dus wel zeggen dat ik op mijn eerste doodsbedreiging zat te wàchten. Je hoorde er veel van in het nieuws, het was iets waartegen er oproepen waren om de overheid er wat aan te laten doen, je had ergens het idee dat het een kwestie van wachten was als je op internet ging schrijven. Ik had er al over gepiekerd hoe ik ermee om zou gaan, en daar had ik veel ideeën over. Allemaal onzin natuurlijk.

Toen ik mijn eerste doodsbedreiging kreeg, was het eigenlijk een soort anti-climax. Al dat schrapzetten leek een beetje dom en overdreven toen ik hem las. Ik werd er ook niet echt warm of koud van. Ik had meer horrorfilm verwacht, en meer bloedstollende beschrijvingen, en meer geloofwaardigheid, en meer emotie, en meer haat en kwaadheid, en meer specifiek op mij slaande commentaren, en meer redenen om me te haten, en meer hoofdletters en interpunctie.

hoer ik maak je dood je gaat bloeden

Nou, van dat kunststukje stolde mijn bloed niet echt. Ik vond het eigenlijk nieteens een doodsbedreiging, want het kwam gewoon over als een beetje geblaf van iemand die dat tegen iedereen brult. Maar ja, het was wel als je officiëel kijkt mijn eerste doodsbedreiging, ookal was hij nog zo slap en maakte hij nog zo weinig indruk. Niet echt om in te lijsten vond ik.

Later kwamen er meer, en betere. Vooral toen ik over de zieligheidsindustrie begon te schrijven, over pooiers, en over de loverboy-mythologie. Die doodsbedreigingen waren ook niet onzinnig geblaf, die waren bedoeld om me te intimideren en me af te schrikken. Tegen die tijd was ik alleen al wel wat gewend, door alle boze blafbedreigingen. Ik kon er met wat meer afstand naar kijken.

Wat meer afstand, maar ergens raakt het je toch wel. Ookal is het maar een beetje. Het is tòch moeilijk om het helemáál te negeren. Alleenal om te weten dat iemand je bang wil maken, dat iemand wil dat je slecht slaapt, dat je je bedreigd voelt, dat voel je toch wel. Ookal is het alleenmaar een soort teleurstelling dat er zulke mensen zijn, die zo naar willen zijn naar andere mensen toe.

Als je maar weet dat een doodsbedreiging alleenmaar wordt gedaan om je op te kloten, en iemand die je wat aan wil doen het hele bedreigen gewoon zou overslaan, maakt dat het wel veel verteerbaarder. Die doodsbedreigingen worden dan meer een slechte grap, en een teken dat iemand niet goed bij zijn hoofd is. En het is natuurlijk héél fijn dat ik mijn anonimiteit goed heb beschermd, want dat zorgt dat ook de echte gekken die me wat willen aandoen, me niet kunnen vinden.

Het was dus ook even slikken toen er een bedreiger in mijn mail en mijn reakties opdook die dichtbij leek te komen. Hij kwam met een hele reeks bedreigingen, vlaknadat ik bij de zieligheidsindustrie echt wat opschudding had veroorzaakt. Dat was toen de zieligheidsindustrie nog niet had gezien dat uitéíndelijk niemand naar hoeren luistert, hoeveel we ook onthullen, hoe goed onze argumenten en ons bewijs ook zijn.

Die bedreiger wist me wat dingen over mijn identiteit en mijn dagelijkse gewoontes te vertellen. Niet genoeg om me echt te kunnen identificeren, maar wel dingen die ik niet wist dat ik gelekt had. Dat maakte me wel ongemakkelijk. Ik zal ze hier natuurlijk niet herhalen, ik moet het niet makkelijker maken voor de mensen die er een hobby van maken mijn identiteit te ontdekken. Maar deze bedreiger was verder gekomen dan wie ook daarvoor.

Ik deed wat je het beste kan doen met bedreigers, ik negeerde hem. De stroom mailtjes en reakties bleef een paar weken doorgaan, en verpieterde toen. Tijdens het verpieteren begon hij ook steeds meer te gokken, en kwam hij met steeds meer opmerkingen die als een lul op een drumstel sloegen. In het begin had hij al zijn goede gokken opgebruikt. En toen hield het op. Hij heeft me nooit vermoord.

Voor dit stukje heb ik wel al die mailtjes enzo aan mijn hulpploeg laten zien, vooral mijn internetgoeroe en mijn statistiekmannetje zijn bestwel goed in dingen natrekken op internet. Met wat hij geschreven had konden ze nietzoveel, behalve me geruststellen door me te late zien dat het allemaal dingen zijn die iemand uit mijn teksten zou kunnen halen voor een goeie gok, dus dat hij niets méér wist dan ik zelf al had opgegeven.

Waar ze meer mee konden, was de metadata van zijn mails, en met de foto's die hij had gestuurd. De metadata van de mails kwam van Gmail af, en van overheidsservers. Maar het interessantste vond ik de foto van een kogel die hij me ooit had gestuurd, met het bericht "Deze is voor jou. Hij gaat recht door je hoofd.". Die werd door KSP al meteen herkend: "Is dat geen Action NP? Nederlandse politiekogel met die oranje plug?"

Het spoor van die bedreiger liep dood, want ik ben geen overheidsdienst. Er was in wat hij had gestuurd wel veel terug te halen over zijn werktijden, er waren een paar andere plekken op internet gevonden waar hij rondhing, we hadden een Apple-ID, we hadden een paar oude IP-adressen, en mijn statistiekmannetje en mijn internetgoeroe waren het er hartgrondig over eens dat de man digibeet was, maar daar hield het wel op. Niets wat echt hard bewijs was, en we hadden niet de illusie dat de politie er wat mee ging doen. Dus dat gaat nergens heen.

Deze bedreiger deed alsof hij een pooier was. Eigenlijk deden de meeste bedreigers in die periode alsof ze pooiers waren. Ik denk niet dat er ooit echt een pooier tussen heeft gezeten. Het waren vooral meiden van in de zieligheidsmolen die deden alsof ze pooiers waren, en me verwensten en bedreigden alsof het schuim ze om de mond stond. Het was nooit moeilijk om te zien wat ze eigenlijk waren, die meiden waren niet goed in het verstoppen van hun echte persoonlijkheid of hun identiteit.

Je pikt pooiermeiden er zó uit. Ze hebben bepaalde maniertjes, ze vinden bepaalde dingen belangrijk, en ze denken over bepaalde dingen dat ze je erg zullen steken. Dat geldt ook voor feministen trouwens, ik pikte de feministen die deden alsof ze pooiers of andere mannen waren er ook meteen uit. Feministen hebben géén idee over hoe mannen werken, dus als ze die na proberen te doen komen ze over alsof je een slechte poppenkast zit te bekijken.

Ook religieuzen doen een dodelijke duit in het zakje. Moslims zijn heel direkt in dat ik doodgestenigd of verbrand zou moeten worden, ik heb ook van ultra-orthodoxe Joden wat van hetzelfde gekregen, maar Christenen vielen me het meest tegen. Christus stond aan de zijde van hoeren, maar Zijn volgers zijn me aan het doodsbedreigen. En dan niet zo direkt en open als de Moslims, maar met omslachtige termen als "Je zal sneller voor de Here staan om je te verantwoorden dan je denkt, daar sta ik voor in!"

Een andere hele belangrijke groep is de types die eigenlijk niets met het vak temaken hebben, en ook niets temaken hebben met de bewegingen en groepen die tegen hoeren optreden. Losse internetmannetjes die iets zoeken om zich boos over te maken, en om zich een hele bink bij te voelen. Losse flodders die hun flauwe verhaaltjes willen onderstrepen met doodsbedreigingen, om nog íéts van een kans te hebben serieus te worden genomen.

Wat me altijd opviel aan die typetjes, was dat ze ondanks al hun opgeblazen verontwaardiging en hun belijdenis van hun dodelijke voornemens, altijd wel een beetje aan het geilen waren. Je kon het gewoon proeven aan hoe ze schreven, althans dat kan je als je al zo lang hoert als ik. Het bedreigen was hun smoes om lekker met een hoer om te gaan, op een manier die ze voor zichzelf konden verantwoorden. En die eindigde in hun hand.

Ik had na mijn stukjes over feminisme een golf boze feministes verwacht, maar dat viel eigenlijk wel mee. Er waren er een paar, maar ik kreeg er stukken meer op mijn nek als ik een kritisch stukje over Renate van der Zee, Honeyball of Jojanneke had geschreven. Ik weet eigenlijk niet waarom, ik had gedacht dat ik er een heleboel feministes boos mee zou maken, maar die hebben het waarschijnlijk gewoon niet gelezen. Je blijft geen feminist als je niet heel erg je koppie binnen die bubbel houdt.

Van al deze groepen kon je wel verwachten dat ze me proberen te intimideren. Het zijn allemaal groepen die met intimidatie werken, het zijn allemaal groepen die zich makkelijk boos maken. Maar ik kon het echt niet zien aankomen van de groep die me, als ik het nu eens allemaal optel, de meeste doodsbedreigingen heeft gestuurd. Niet alleen de meeste, maar meer dan alle andere groepen bijelkaar.

Ik heb deze groep eigenlijk vooral genegeerd. Vooral omdat ze makkelijk te negeren waren, omdat ik ze niet echt zag als iets relevants voor mijn blog. Het was een vluchtige blik, en dan "markeer als ongewenste mail" terwijl ik het alweer vergat tijdens de volgende mail of reaktie. Maar bijelkaar zijn het er gewoon heel veel geweest. Nieteens alleen uit Nederland, maar ook heel veel uit het buitenland. En heel veel door mensen die duidelijk mijn blog niet hadden gelezen.

Die grootste groep is de intactivisten. Dat is een groep mensen die aktivistisch is tegen mannelijke besnijdenis. Er zijn mensen, bestwel véél, die zich daar ontzèttend druk om maken. En die maken zich niet alleenmaar druk om besnijdenis, maar vinden het ook ontzèttend belangrijk dat niemand zich positief over besnijdenis uit. Vooral als je in de seksindustrie zit, lijkt het wel.

Ik werd door kennisjes uit de porno-industrie al gewaarschuwd. Je moet niet dingen gaan zeggen waar de intactivisten zich druk om maken, want die zijn tot enorme heisa in staat. Als er bekend wordt dat je liever mannen zonder slurfje neukt, werpen ze zich met duizenden op review sites om al je produkten omlaag te stemmen. En gaan ze geruchten in omloop brengen dat je een racist bent, en aan de drugs, en dom, en goor. In de porno is dat een groot risico natuurlijk.

Voor hoeren is het risico aanzienlijk minder, en daarom heb je ook minder hoeren dan pornosterretjes die kirren dat ze zo verschrìkkelijk kletsnat worden van zo'n heerlijke geile smegmafabriek, maar waarom zou je je op je nek halen wat die intactivisten allemaal uit de kast halen als je je uitspreekt? Veel makkelijker om ze gewoon niet boos te maken, want uiteindelijk maakt het voor jouw leven toch niet uit of je er de waarheid over zegt of niet.

Je moet dus ook wel een echte muts zijn om ze voor het hoofd te stoten. Twee keer zelfs. En de tweede keer omdàt de eerste keer zoveel stof liet opwaaien, en daarmee bedoelde ik natuurlijk vooral de mesthoop die opeens mijn inbox inrolde. Daar zaten veel doodsbedreigingen bij, en daarmee komen ze meteen met een stip op 1 met het áántal doodsbedreigingen. Ookal voelden veel van die bedreigingen aan alsof ze naar het verkeerde adres was gestuurd.

Wat me meteen opviel aan die doodsbedreigingen door die intactivisten, was dat het zo weinig temaken had met wat ik had geschreven. Als een pooiermeid of een zieligheidsindustriëel me bedreigde, kookte ze altijd zo'n beetje over, over wat ik had geschreven. Het was nooit moeilijk te zien welk zinnetje haar buiten zinnen had gedreven. Maar met het merendeel van die intactivisten was het duidelijk dat de meeste nooit een letter van het stukje hadden gelezen waarvoor ze me kwamen bedreigen.

Het is ook de enige groep mensen die me kwamen bedreigen terwijl ze geen Nederlands spraken. Ik ben wel bedreigd in gebroken Engels, maar ik denk dat dat wel door mensen was die Nederlands kònden spreken, maar dachten dat ze enger en intimiderender waren als ze Engels spraken. Bij die intactivisten heb ik bestwel veel Amerikanen in de inbox gehad die volgens mij alleen van horen zeggen hadden wat mijn idee over pisvelletjes was.

Nouja, over intactivisten moet ik maareens een eigen stukje schrijven. Ik heb er genoeg materiaal voor zo langzaamaan, en ik hou me hier even bij de doodsbedreigingen. De bedreigingen die ik van de intactivisten kreeg, waren duidelijk geen reakties van mensen die gelezen hadden wat ik schreef. Het was sekte-achtig geschreeuw, en oproepen om mijn identiteit openbaar te maken omdat ik me niet langer mocht verstoppen voor de "consequenties" van wat ik vond.

Misschien was ik van ze geschrokken als ze meteen al aan het begin van mijn blogje waren gekomen. Maar toen zij aan de beurt waren, had ik al zoveel doodsbedreigingen gehad, dat ze me niet zoveel meer deden. Eigenlijk was het meer afmeten aan hoeveel doodsbedreigingen ik kreeg, hoeveel impact ik had op het publieke debat. Als ik iets kritisch had geschreven, en de doodsbedreigingen namen niet toe, dan had ik de plank misgeslagen.

Iedereen op internet krijgt doodsbedreigingen, het is altijd een klein deel van je engagement. Als je veel ogen op je stukjes krijgt, krijg je er meer. Dat hoort erbij. Maar ik krijg met mijn hoerenblogje wel meer haat dan een kookblog, want er is meer haat tegen hoeren dan haat tegen thuiskoks. Ookal slaat dat nergens op, want er valt niets te haten aan hoererij. Misschien maakt dat die mensen wel extra boos.

Doodsbedreigingen heb ik altijd een zwaktebod gevonden. Ja, natuurlijk geven ze een bepaalde extra serieusheid aan hoe boos iemand op je is, maar tegelijk nemen ze ook weg dat je je druk moet maken over de persoon die je doodsbedreigt. Het is altijd een zwaktebod, het is nooit geloofwaardig, en als je op je anonimiteit hebt gepast, is het zelfs een beetje belachelijk. Het is machteloze boosheid vanaf iemand die geen argumenten heeft.

Uiteindelijk doen doodsbedreigingen me niets. Dat had ik vantevoren niet verwacht, want ik ben best een bang vogeltje soms. Maar het kostte me heel weinig tijd om te leren wat ze waren, en hoe ik me erbij kon voelen. Na mijn derde doodsbedreiging was ik al niet meer zo emotioneel geraakt. En elke doodsbedreiging daarna liet me hooguit lauw. Ze waren wel interessant, want ze laten zien hoe de doodsbedreiger over je denkt. Lauw, maar kóúd laat het me nooit. Daar ben ik toch te empathisch voor denk ik.

Al heel lang kan ik niet meer bij mijn feedback-mailadres. Dat heeft Google afgesloten. Ik mis het wel om te kunnen kijken naar wat mijn lezers me toesturen, want daar zat veel bij dat recht uit hun hartje kwam, en veel meiden die wat goede raad nodighadden. En ik mis dat. Maar ik mis eigenlijk ook de doodsbedreigingen, want die lieten me voelen dat ik een vuur had ontstoken in harten van hatelijke mensen. En ik hoopte dat dat vuur ze schoon zou branden. Ookal weet ik dat dat nooit zal gebeuren.

Ik ben niet zo dapper. En ik had me vanaf het begin al zorgengemaakt dat ik me door de eerste doodsbedreiging in mijn schulp zou laten terugjagen. Ik had in mijn wildste fantasie niet voor kunnen stellen dat ik die doodsbedreigingen motiverend zou vinden. En ik had ook nooit verwacht dat de verlammendste reakties zouden zijn als mensen me ophemelen, en me vertellen hoeveel ze zich verheugen op een superbelangrijk stukje over een superbelangrijk onderwerp. Het is maar goed dat die haters dat nooit over hun hartje kunnen krijgen.

Pasta Puttanesca

Je kunt geen kookblog bijhouden zonder een beetje context. Er zijn genoeg saaie lijsten met recepten op internet, maar niemand zit te wachten op een nieuwe Allerhande. De beste kookblogs, en de kookblogs die mensen blijven lezen, zijn de blogs met een persoonlijke noot. Je wilt de Kookzusjes volgen, en dat is niet alleen vanwege hun recepten of voor de sluikreclame. Je volgt De Keukenprins vanwege zijn olijke opmerkingen, en daarom maak je zijn recepten ook. De context is alles, het is aankleding voor de gerechten die je op tafel zet. Koken is emotie, eten is een sociaal proces, je eet het verhaal van het gerecht net zo goed als het gerecht zelf. Je ziet het bij heel veel succesvolle receptenpagina's: landschaps-shots, foto's van de schrijfster met een glas wijn in haar hand, en natuurlijk een smaakvol opgemaakt bord op een rustieke tafel met zorgvuldig neergelegde thematische accenten er omheen, liefst een beetje overbelicht en overgesatureerd.

Dan is het nu tijd voor het recept waar ik naartoe aan het bloggen ben geweest: Pasta Puttanesca, oftewel Hoerenpasta! Een lekker en makkelijk recept wat je in een wip op tafel hebt.

Je hebt natuurlijk een goede pasta nodig. Je kunt toe met een pasta uit de supermarkt, of als je er heel veel werk van wil maken kun je zelf pasta maken, maar in de speciaalzaak vind je Bagiasca pasta, en dat is wat de echte kenners gebruiken. De vorm van de pasta moet een zwaardere soort spaghetti zijn, een linguini of een macaroni. Puttanesca heeft dat nodig voor de bite, te slap moet het niet worden, dat werkt niet lekker.

De saus heeft een tomatenbasis, en dan is je keuze voor een goede tomaat het belangrijkste. Je kan denken dat je met verse tomaten het beste af bent, maar een goede saus kun je het beste maken van een type tomaat dat beter overleeft in een blik dan in een schap in de supermarkt. Kijk niet neer op ingeblikte tomaten! Ik kies meestal voor Italiaanse ingeblikte tomaten, omdat ze zachter van textuur zijn, maar voor dit gerecht kies ik het liefst Spaanse tomaten, die iets grover zijn. Ik hou wel van een beetje stevig.

Een blikje ansjovisjes mag niet ontbreken. Het wordt geen Puttanesca zonder die visjes, dus het is niet iets wat je kan ruilen voor wat anders. Er zijn mensen die hun neus ophalen voor de vissigheid, maar zoals elke hoer weet kan je vissigheid goed tegengaan met een gepeld teentje knoflook erin, en dat hoort ook in dit recept. Wel achteraf even langs de GGD natuurlijk.

Je hebt voor dit recept ook zwarte olijven nodig. Probeer er genoeg over te houden voor de pasta, want ik snoep ze altijd op tijdens het koken. Ik weet niet wat het is, maar ik kan gewoon niet van zwarte olijven afblijven, voor ik het weet heb ik ze weer in mijn mond gestopt.

Tenslotte moeten er nog een handje gezouten kappertjes in, en een rood pepertje. Zout heb je niet nodig, want dat zit al genoeg in de ansjovis en in de kappertjes, en het rode pepertje zorgt voor de warmte in het recept. Je kan zelf kiezen hoeveel rode peper je in je saus stopt, of je zoekt naar wat warmte, of naar een hete ervaring. Heet hoeft niet altijd, het kan ook gewoon een lekkere olie-achtige zoute hap worden aan het eind, ook heel bevredigend.

Neem een diepe pan met een dikke bodem, en verhit op een middelhoog vuur een flinke scheut goeie olijfolie. Die olie gaat veel van de smaak en de textuur dragen, dus je mag best gul zijn. Gebruik een olijfolie die bedoeld is voor bakken, want Extra Virgin is danwel duurder, waardoor de meeste mannen een bijzonderdere ervaring verwachten, maar eigenlijk kan het niet tegen de hitte, en wordt makkelijk bitter als je er teveel van vraagt. Olie die weinig meer met maagdelijkheid te maken heeft is veel flexibeler, en werkt beter mee voor een goeie ervaring. Gelukkig is veel van wat als Extra Virgin olie verkocht wordt, eigenlijk niet zo Virgin, en de meeste mensen merken het verschil toch niet.

Als de olie heet is, voeg je de fijngesneden rode peper toe. Laat dat even bakken, en doe het vuur lager, zodat je de knoflook erbij kan doen. Zorg dat de olie niet tè heet is, want dan wordt je knoflook bitter. Laat de temperatuur rustig dalen tot het net boven het kookpunt is, en voeg dan de ansjovisjes toe. Die lossen bijna meteen op, en roer tot ze helemaal los zijn. Leeg het blik tomaten in je keukenmachine, en pureer het even op hoge stand, het moet liever niet helemaal glad worden. Stukjes erin zijn lekker. Voeg daarna de tomaten toe aan de saus, en stel het vuur bij zodat het zachtjes lui pruttelt.

Breng water aan de kook, met een flinke snuf zout erin, voor de pasta. Terwijl het water opwarmt moet je een paar keer de saus omroeren, om te zorgen dat hij lekker indikt, maar niet aanbrandt. Dat zorgt er ook voor dat de olie en de tomaat goed met elkaar blijven mengen.

Als het water kookt, gooi je de pasta in het water, met een flinke lepel zout. Dan is het tijd om het teentje knoflook uit je saus te vissen, en als hij nog niet uit elkaar gevallen is, prak je hem met een vork, en gooi je hem terug. Dan gooi je de kappertjes en de olijven bij de saus, en zet je het vuur onder de saus uit. De warmte in de saus is dan genoeg om alles precies gaar genoeg te krijgen. Proef even om te kijken of je het nog wat op moet peppen met wat oregano.

Zodra de pasta al dente is, giet je hem af in een vergiet en spoel je hem snel om met koud water. Dan maak je een mooie krul pasta midden op een groot plat bord, en lepel je de saus over de pasta heen. Saus moet in de pasta trekken, en dan ben je klaar. Hoerig lekker!

Vijftien jaar bloggen over prostitutie heeft me genoeg context gegeven voor dit recept van Pasta Puttanesca, dus nu is het tijd om vijftien jaar te bloggen over de zeevaart zodat jullie optimaal kunnen genieten van mijn zalige recept voor Pasta Marinara. Ik begrijp dat veel van mijn oude lezers daarop afhaken, omdat ze vooral interesse hebben in mijn verhalen over prostitutie, maar vijftien jaar is genoeg tijd om een nieuw lezerspubliek aan te werven.

Bon appetit!