Opladen

Lang geleden kwam een man voor de eerste keer. Ik werkte al een tijd in mijn werkflatje, ik had mijn routine, ik had mijn manieren om mijn werk te organiseren, alles was soepel en onder controle. Hij was geen opvallende klant als het op zijn lijf aankwam. Gewoon een man van tegen de vijftig, niet dik en niet dun, uit vorm maar nog niet zo erg dat hij er ouwelijk van wordt. Een doorsnee klant eigenlijk.

Hij hield van uurtjes. Dan was hij relaxed, hij liet mij veel mijn werk doen en had weinig ideeën in te brengen, hij was eigenlijk gewoon makkelijk. Hij had lol in hoe we het deden, en ik vond hem prettig om mee te werken. Hij tipte niet, maar hij was ook niet moeilijk met gewoon betalen. De seks mocht afentoe best pikant zijn, maar we bleven eigenlijk bij het gewone nummertje. Een doorsnee klant, zoals ik al zei.

Deze vent werd een vaste klant. De eerste maand kwam hij twee keer, daarna was het eigenlijk meer iets maandelijks. Hij had een vaste tijd, want dat probeer ik voor al mijn vaste klantjes te regelen. Als een man een vaste tijd heeft, zit je in zijn routine, en stapt hij minder makkelijk over naar een andere meid, en laat hij minder makkelijk een maandje schieten omdat hij zich lui voelt.

We hadden dit een jaartje of twee zo lopen, toen hij opeens een extra boeking wou. Dat komt weleens voor, maar bij vaste klanten die een routine hebben is het zeldzaam. Heel soms is het omdat ze een extra feestje hebben. Meestal is het omdat ze iets op hun lever hebben, en het aan me kwijtmoeten omdat ze er nergens anders mee terechtkunnen. Ruzie met zijn vrouw, vader blijkt kanker te hebben, ontslag, kind is blijven zitten, of een kat moeten laten inslapen. Van die dingen waar mannen pas na het neuken over kunnen praten.

Die extra boeking was ook niet voor een uurtje, maar voor twee en een half uur. Dat was ook ongewoon, want zijn routine kon ruimschoots in een uur. Hij was een ontspannen wip, en van dat uur besteedden we toch al meer dan de helft aan dingen die geen seks waren. Dus ook nieteens masseren, strelen, of lui pijpen. Ik vond het dus wel opvallend, en in mijn achterhoofd had ik dat dit misschien een vaarwel-boeking was.

Sommige mannen doen dat namelijk wel. Als ze je een poosje bezocht hebben, en een persoonlijke band met je voelen, dan gaan ze zich verantwoordelijk voelen om je netjes vaarwel te zeggen als ze je niet meer gaan bezoeken. Dus als ze gaan verhuizen, als ze een andere vaste meid hebben gevonden, of als ze gewoon de klik nietmeer met je hebben. Dat gaat dan vaak met een langere boeking, en vaak ook een bosje bloemen, een kaartje, een fles wijn, of een doos bonbons.

Toen ik nog minder ervaring had, vooral tijdens de begintijd van mijn thuiswerk, maakte ik er altijd een hele toestand van als zo'n man vaarwel kwam zeggen. Dan gooide ik alles in de strijd, en zette ik alle zeilen bij om hem maar te overtuigen dat ik veel te goed was om te laten gaan. Ik heb zelfs wel met bonusjes en kortingen gestrooid om zo'n vaste klant maar te houden.

Maar dat moet je niet doen. Het is natuurlijk dat je klanten hebt die er een punt achter zetten, en door je werkstijl aan te passen krijg je hem niet terug. Hij ervaart het niet als een eye opener, hij vindt het juist pushy. Het komt wanhopig en plakkerig over, en daar zit geen man op te wachten. Hoogstens krijg je hem nog zover dat hij zijn korting nog een paar keer komt uitmelken, maar daar hebben jullie allebei weinig aan.

Je kan veel beter gewoon even wat herinneringen delen, een lekkere laatste wip maken, hem warm alles goeds toewensen, en hem uitzwaaien. Hij vindt het al moeilijk genoeg, en hij probeert het juiste te doen. Geef hem dan daar ook de kans voor, en besef dat je er professioneel over moet zijn. Dat werkt ooknogeens beter als hij toch weer bij je terugkomt als hij het nieuwe meisje zat is.

Dit was geen vaarwel-boeking. Dit was juist best heftiger dan bij zijn gewone wippen. Hij was gedreven, bijna opgefokt. Ik dacht eerst dat hij uppers had gebruikt, maar zijn erektie was daar veelte goed voor. Hij was opgewonden, uitgelaten, bijna opgefokt. En hij kreeg twee keer spuiten voorelkaar in die twee en een half uur. Niet gek voor een vijftiger. Ik kreeg een dikke smakkerd toen hij vertrok.

Hij kwam gewoon weer op zijn volgende boeking, net als altijd. Die vaste prik was ook weer de vaste prik. Ontspannen, bestwel tammetjes als je het vergeleek met die boeking van meerdere uren. Hij was weer helemaal de oude. Niet dat het verschil nou echt zo heftig was, bijna iedereen heeft wel andere kanten dan hun sleur, maar ik had eigenlijk niet verwacht dat hij terug zou gaan naar wat hij eerst deed.

Dit gebeurde nog een paar keer. Zijn gewone patroon liep door, maar afentoe kwamen er wilde dates van meerdere uren tussendoor. Zijn gewone patroon was op vaste dagen op een vaste tijd, maar die dates van meerdere uren waren op andere tijden, telkens tijdens werkdagen en vaak op tijden die hij eigenlijk hoorde te werken. Het zag er voor mij uit alsof hij bij me kwam spijbelen.

Veel mannen ervaren bezoek aan een sekswerker als iets stouts, iets grensoverschrijdends. Dat is iets wat het voor hen extra aantrekkelijk maakt. Soms zit daar aanvast dat ze het expres stouter en grensoverschrijdender maken. Dat kan temaken hebben met wat je doet, zoals anale seks, of met dat ze erop kicken dat je als hoer wel iets met de criminele wereld temaken zal hebben. En spijbelen kom je dus ook wel tegen.

Ik liet het maar. Klanten zijn mensen, en mensen hebben hun eigen dingen, en het is vooral belangrijk om dat te laten. Ja, behalve als het je werk niet moeilijk maakt natuurlijk. Maar als hoer ben je vooral bezig om je klant even zichzelf te laten zijn. Zijn seksuele zelf, maar daarmee ook zijn gewone, eigenlijke zelf. En dat begint met hoe hij zijn afspraken met je maakt.

Daarom vroeg ik hem ook nooit naar waarom hij twee verschillende soorten dates maakte. De meeste mannen zouden daar geen probleem mee hebben, maar er zijn er ook die zich dan bekeken voelen. Die dan ontdekken dat je hem op een bepaalde manier in de gaten houdt, en dat ook dàt gedrag iets is wat je bekijkt. En dan voelen ze zich niet alleen bekeken, maar ook beoordeeld. En dat voelt niet fijn.

Op een dag kwam dat aan zijn eind. Ik zat mijn kopje koffie te drinken net nadat een klant vertrokken was, en mijn telefoon ging. Ik nam op, en het was deze man. Hij had enkele dagen eerder een lange date van drie uur geboekt, voor na het weekend. Nu wou hij die date naar voren schuiven, naar de vrijdag. Ik pakte mijn agenda erbij, en ik zag dat ik een drukke vrijdag had.

Ik kon hem twee uurtjes aanbieden, vanaf half zes 's avonds. Hij wou dat niet, het moest van acht tot elf in de ochtend zijn. Ik keek er een beetje van op, hij was heel fel tegen me. Dat was ik niet van hem gewend. Ik keek weer in mijn agenda, en ik kon met wat moeite hem wel op donderdag in die uren ontvangen. Maar dat wou hij helemaal niet. Vroeger op vrijdag dan? Maar dat ging voor mij weer niet, want dan zou ik om vier uur 's ochtends aan de slag moeten.

Hij wou echt op vrijdag. En het móést een lange date zijn, en vóór elf uur klaar zijn. Hij was bereid om me extra te betalen. Hij was bereid om te onderhandelen met andere klanten die een afspraak met me hadden die de zijne dwarszat. Hij wou weten wat me tegenhield om hem zijn zin te geven, en gaf me telkens manieren om die problemen weg te poetsen. Door ze van me over te nemen. Het voelde haast onredelijk om nee te blijven zeggen.

Aan het eind van het gesprek hadden we een date van anderhalf uur gemaakt, op die vrijdag, vóór elf uur, die ik krapjes had ingepast tussen twee andere dates. Toen ik de telefoon neerlegde was ik een beetje opgefokt, ik voelde me zelfs zweterig. Het beviel me maar niets, en als hij geen vaste klant geweest was met een goede reputatie, had ik hem gewoon geweigerd. Achteraf vroeg ik me af of ik wel toe had moeten geven.

Ik deed de date met wat lange tanden. Ik had een vervelend gevoel overgehouden aan de manier waarop de afspraak was gemaakt, en het voelde alsof ik over me heen liet lopen. Daar word ik niet nat van. De klant was enthousiast, en veel minder met me bezig dan normaal. Hij voelde wel dat er iets niet helemaal goed was, dat merkte ik. En omdat ik dat merkte, ontspande ik, en werd het toch nog een okee wip.

De klant verdween haastig, en ik bleef achter met een vreemd idee dat er iets aan de hand was dat ik zou moeten weten, maar wat ik niet snapte. Ik schudde het maar van me af, en ging weer door met mijn dag. Die was toch al erg druk geworden. Ik weet nog dat ik bijvoorbeeld niet mijn normale lakenswas op het gewone ritme kon doen, en ik moest dus extra reservelakens gebruiken. Nou ja, dat is niet belangrijk voor dit stukje.

Een week later was zijn gewone date weer aan de beurt, en hij kwam zoals gewoon. Hij zag denk ik wel aan me dat ik niet blij was met hoe onze afspraak was gegaan, want hij begon erover. Hij maakte niet precies exkuses, maar hij legde wel uit dat het belangrijk voor hem was geweest, en dat hij snapte dat het voor mij vervelend kon zijn geweest, en dat hij dat naar voor me vond.

Ik vroeg toen wel even door. Ik vond het fijn dat hij erover begon, en niet deed alsof het niet bestond, maar ik vond dat niet genoeg. Wat gebeurde daar nou? Waarom was het waard om daar zo opdringerig over te doen? Wat was er nou zo bijzonder aan die tijd op die dag? Had hij niet een andere meid kunnen kiezen als ik niet kon? Eerst wou hij niet uitleggen, maar na een paar vragen vertelde hij me gewoon waar het om ging.

Hij werkte in sales voor een groot bedrijf. Wat zijn werk inhield, was zoeken naar grote klanten, en die grote klanten dan benaderen voor een pitch. Zo'n pitch is je enige kans om die order binnen te halen. De mensen die hij moet overtuigen, zijn door de wol geverfde zakenlui en inkopers. Die praat je niet even om. Hij werkt in een ontzettend concurrerende sektor, en moet het opnemen tegen grote internationale bedrijven.

Die pitches doet hij een handvol keer per jaar. En ze moeten goed gaan. Hij bereidt zich er maanden op voor, en als het tijd is om te presenteren, staat hij helemaal strak. Hij moet zijn mentaliteit goedhebben, hij moet vol zelfvertrouwen zijn, alert en sterk en dominant, maar tegelijk ook ontspannen. En daar werkt niets zo goed voor als een stevige wip.

Dus voordat hij in de auto stapt naar zijn pitch, wou hij een wip van me. Hij had een goede klik met mij, en wat ik hem gaf was precies wat hij wou hebben. Daarom was hij zo hard aan het onderhandelen dat hij van mijn werkflatje meteen door kon naar het kantoor waar hij zijn pitch ging doen. Daarom moest het allemaal perfekt afgestemd zijn. Ik was eigenlijk een toeleverancier geworden voor wat hij produceerde.

Met mijn werkflatje is deze klant verdwenen. Toen ik eruitgezet werd, was hij teleurgesteld. Hij vond de thuisontvangst prettig vanwege de sfeer, en omdat het een konijnenholletje is buiten de bruisende wereld. Met escort voelde hij toch minder wat hij moest voelen, en dan gaat zo'n werkrelatie helaas over. Maar het blijft een leuk voorbeeld van hoe wat ik doe voor allerlei mensen allerlei dingen betekent.

Moeilijker testen

Dit blogje gaat over mij en mijn ervaringen. Daarbij hoort natuurlijk wèl dat ik jullie goede kontekst geef over hoe mijn werk werkt. En daarnaast heb ik best veel voorlichtingsstukjes getikt waar ik mijn best voor heb gedaan om die zo feitelijk en zo kloppend mogelijk te maken. Ik heb mijn best gedaan om niemand met een kluitje in het riet te laten lopen. Ik sta achter alles wat ik heb geschreven, want ik zoek dingen goed uit.

Vandaag is het stukje iets anders. Vandaag ga ik vertellen over iets wat ik ervaar, en wat andere meiden ook ervaren, maar wat wordt tegengesproken door mensen die het beter zouden moeten weten dan ik, en waar bestwel wat collegaatjes het ook helemaal niet mee eens zijn. Ik ben in een minderheid, en ik kan mijn ervaring ook niet verder onderbouwen dan dat ik het zelf wel zo meemaak, en dat het in mijn ogen zo is. Dus hou daar rekening mee.

Toen ik nog niet hoerde, liet ik geen SOA-tests doen. Zoals heel veel burgermensen ging ik er gewoon vanuit dat ik het niet kon hebben, want ik had geen klachten. Intussen deed ik wel aan risicogedrag, want in de krakersscene kon je toen je verzameling SOA makkelijk compleet krijgen. Er werd veel rondgeneukt, en dat draaide vooral rond een handvol mannen die het onveilig deden met bijna alle vrouwen. Soms was dat seriële monogamie, soms zelfs dat niet.

Ik heb gemazzeld met wat ik toen opliep, want ik hield er niets aan over. Mijn eerste SOA-test, een voorzorg-test dus, niet eentje die ik deed omdat ik iets smerigs uit mijn doos had druppen, was pas toen ik al hoerde, en die deed ik alleenmaar omdat ik de volle laag had gekregen door een knappend condoom. Het hele idee dat je kan en moet testen zat er nog niet bij me in, en ik kwam eigenlijk alleen op het idee omdat ik gepusht werd door een veel verstandigere vriendin. Ik weet nog goed hoe dat ging.

Het was toen ik achter de ramen werkte. Daar was de knapper trouwens nieteens gebeurd, dat was namelijk in mijn gewone seks met een vriendje geweest waar ik dat weekend flink mee had liggen rollebollen. Ik hoerde dus al even, en ik was al veel beter met condooms geworden, maar na te veel drank en te veel onhandig gedoe was er een condoom geklapt. Ik pijpte hem trouwens al gewoon zonder condoom, dus ik was ook zonder die klapper verkeerd bezig.

Ik was over mijn weekend aan het vertellen aan een collegaatje die al langer in het vak zat, en zij vroeg meteen of ik me had laten testen. Ik was met stomheid geslagen. Ik had er gewoon helemaal niet aan gedacht dat dat zou moeten. Zij liet duidelijk zien dat ze het onverantwoord en kinderachtig vond dat ik niet was gaan testen, en ze was de eerste die me uitlegde dat je gewoon regelmatig moet testen als je ons werk doet.

Eigenlijk had ik me tot dan nergens zorgen over gemaakt. Ik had wel sinds het begin van mijn seksleven al wel het voornemen om condooms te gebruiken, maar ik was er altijd heel slordig mee geweest. Pijpen deed ik sowieso altijd zonder condoom, en als de condooms op waren of de man deed alsof hij vond dat ik moeilijk deed over die condooms, dan ging hij er gewoon zonder condoom in. Ik was zo'n dom trutje.

Zo'n klapper lijkt dan nietzoveel te betekenen te hebben. Dat zal je wel begrijpen. En toen ik dat standje had gehad van mijn collega dacht ik eerst dat ze overdreef. Maar je gaat toch nadenken, en al snel zat ik hem toch wel te knijpen. Niet dat ik echt ging beschouwen op mijn gedrag, en ging inzien dat ik verkeerd bezigwas, maar er knaagde wel iets. En ik zat me zorgen te maken of ik nou wat had.

Dus aan het eind van de shift zocht ik haar op om even te vragen hoe dat nou moest, testen. Ze verwees me naar het hoerenprogramma van de GGD. Ik kreeg het telefoonnummer, ik ging naar huis, en ik stak een jonko in mijn bek en probeerde het te vergeten. Want ik voelde me niet op mijn gemak met het idee een SOA-test te gaan doen, en als ik niet op mijn gemak was ergens mee dan ging ik blowen. Met een beugeltje erbij. En ik liet het gaan.

Maar de volgende ochtend knaagde het weer. Ik ging me ook in mijn hoofd halen dat ik nu AIDS had. Ik probeerde mezelf te kalmeren, maar het bleef maar rondgaan. Toen ik op mijn kruk geklommen was, kwam meteen mijn collegaatje weer langs. Om te vragen of ik al gebeld had voor een afspraak. Ik kwam met een lulverhaal over dat ik wel iets had gedaan, maar... Dus zij werd een beetje boos en zei: "Lul niet, maak nú die afspraak, smerig kind!"

Ik weet nog letterlijk dat ze me "smerig kind" noemde. Ze was nieteens ouder dan ik, ik geloof zelfs dat ze een jaar jonger was, maar het voelde toch alsof ik terecht een standje kreeg. Hoeren worden vanzelf van het werk haaibaaien, vooral achter de ramen, en ik vond het maar niets om aan de verkeerde kant van die haaibaaierigheid te staan. Eerst wou ik negeren wat ze me gezegd had, maar toen ik me zorgen ging maken over wat ik haar aan het eind van mijn shift zou moeten vertellen, maakte ik tochmaar die afspraak.

Toen de afspraak kwam was ik bijna niet gegaan. Ik schaamde me. Dat klinkt misschien heel vreemd voor iemand die al meer dan een jaar hoerde, maar ik was er niet meer op mijn gemak. Dat ging gelukkig snel over toen ik aan de beurt kwam. De verpleegster was heel zakelijk, en wist goed waar ze mee bezigwas. Ze haalde ook meteen even een dokter erbij toen ik vertelde over een klacht. Ik kreeg flinkwat advies mee, en ik stond weer buiten.

Ik had er een héél goed gevoel aan overgehouden! Het was heel erg meegevallen, en het was veel minder gespannen dan toen ik met gonorroe bij de huisarts was geweest. Ik had bovendien bestwel veel informatie gekregen over SOA, en ookal was dat vergeleken met wat ik nu weet wel héél basic, het was een heel goed begin. Ik was blij dat ik gegaan was, en dat werd nogeens bevestigd toen ik een week later een SMSje kreeg dat alles goedzat.

Tegenwoordig krijg je sneller je uitslag. Dat is een verbetering. Maar helaas is het de enige verbetering, want voor de rest is het niet beter geworden met de SOA-bestrijding. Dan heb ik het nieteens over dat het beroepsgeheim nu beleidsmatig wordt geschonden en je dus niet meer kan laten testen zonderdat een ijverige GGD'er je "signalen van mensenhandel" doorspeelt naar de politie, maar gewoon over de testen zelf.

Vroeger was het een goed gesprek over risico's, over welke dingen er gecontroleerd moesten worden, en dan zakelijk afnemen van bloed en een paar wattenstaafjes. Dan werd getest op alles wat je kon hebben gekregen, en was je klaar. Tegenwoordig vragen ze je niets, testen ze alleen op een paar dingen als je niet uitkijkt, en word je behandeld als een dom wicht dat van niets weet.

Je kan nogsteeds wel getest worden voor meer dan alleen chlamydia als je erom vraagt, maar je hoeft er nietmeer op te rekenen dat die testers dat zelf wel uitzoeken. Er wordt al heel moeilijk gekeken als je een syfilis-test wil. Maar wat het belangrijkste is, is dat als je voelt dat er iets niet klopt met je scheur, dat niet meer serieus wordt genomen. Het is niet meer de houding van de ene professional die bij de andere komt consulteren, het is nu het domme hoertje dat beleerd komt worden.

Vroeger snapten ze dat we professioneel met onze kutten werkten, en het dus wel voelden als er iets niet klopte. Tegenwoordig krijg je snel zo'n tienerpraatje over dat hormonen en je menstruatie allemaal invloed kunnen hebben op je kut, en dat je misschien tederder en voorzichtiger moet gaan vrijen. Dat lef hadden ze twintig jaar geleden ècht niet gehad bij een doorgewinterde hoer.

Toen was dat trouwens nog een heel ander verhaal dan nu. Je werd niet geregistreerd, je hoefde niet allemaal neerbuigende vragen te beantwoorden, en de invalshoek was meer om je je werk te laten doen en te voorkomen dat je een volksgezondheidsprobleem werd, inplaatsvan hoe nu de stijl is dat ze de domme meisjes die slechte keuzes maken gaan redden van zichzelf. En dat dit een mooie gelegenheid is voor "grip" op de business.

In de tijd dat ik in mijn werkflatje ontving, deed ik al mijn testen via mijn huisarts. Ik betaalde er dan zelf voor, maar ik had niets te verantwoorden en ik kreeg een uitgebreid testprogramma. Dan had ik ook de dokter er meteen bij als er iets behandeld moest worden, al heb ik tijdens mijn hele thuiswerkperiode nooit ook maar één SOA opgelopen. Ik wil mijn verantwoordelijkheid nemen.

Toen ik mijn vergunning kwijtraakte, en de escort inmoest, en ooknog ging studeren, had ik flink minder inkomsten. Daar moest ik maar mee omgaan, en helaas betekende dat dat ik mijn testen bij de huisartsen niet meer kon betalen. Ik ging dus maar terug naar de GGD en de gratis testprogramma's voor hoeren. Het verschil was heel goed merkbaar, zelfs nadat ik het eerst afwachtte om daar een oordeel over te hebben om te kijken of het misschien aan de personen lag die ik toevallig tegenkwam als testers.

Je kan best een moederlijke rol aannemen als verpleegster. Dat past goed bij je werk, dat snap ik best. Een beetje sturen, een beetje aanwijzingen geven, veel vergeven, veel accepteren, en vooral veel zorgen. Dat soort moederlijkheid is ook op het SOA-spreekuur welkom. Maar het is níét goed als je de afkeurende moeder gaat spelen die zich gaat bemoeien met de keuzes van haar volwassen kind, waar ze totaal geen idee van heeft.

Dat ze je niet als professional serieusnemen is vooral pijnlijk als het gaat om advies, en om wanneer je ze vertelt dat je een bepaald risico hebt gelopen. Ze kijken je dan een beetje geïrriteerd aan omdat jij toch al het moeilijke geval bent waar een speciale regeling voor is, en je dan nòg buiten de paadjes wil lopen. Je loopt tegen een muur van onbegrip op, en een gekwetst ego omdat je niet doet alsof jij niets weet en zij alles. En het zorgt er ook voor dat ze je echt verbazend slecht advies durven te geven.

Ik heb nu in vier jaar al zóveel gelul moeten aanhoren, en zóveel momenten gehad waarbij ik hoopte dat de tester een grap aan het maken was. Ik heb aangehoord dat het wettelijk verplicht was om eens per halfjaar te testen als je hoert, terwijl er helemaal geen verplichting bestaat. Dat zou niet mogen namelijk, want testen is een medische handeling. Maar dat kreeg ik er niet in bij die vrouw.

Een andere verpleegster vertelde me plompverloren dat je met orale seks geen SOA over kan dragen als je niet slikt. Omdat ik niet slik, wou ze daarom het wattenstaafje in de keel overslaan. Nou vind ik dat het vervelendste van de SOA-test, maar ik wil wèl dat het gebeurt! Ik heb te horen gekregen dat mijn manier van condooms omdoen niet deugt, en ik precies moet doen wat er op de bijsluiter staat. Terwijl die manier voor meer afglijders en klappers zorgt.

Nog zo'n verhaal wat ik hoorde was de roddel dat je van tandenpoetsen "mikro-scheurtjes" in je tandvlees krijgt, en je dan makkelijker besmet raakt met HIV. Dus dat je vooràl niet je tanden moet poetsen voor of na een klant. Dat is zo'n mythe die al tientallen jaren rondzwerft in het wereldje, waarvan iedereen die het ooit heeft nagezocht je kan vertellen dat er níéts van onderbouwd is, en dat krijg je dan van je gezondheidszorgverlener te horen.

Ik heb over het afglijden van de gezondheidshulp wel gepraat met collega's in mijn hulpgroep. Maar die hebben die verandering zo geleidelijk meegekregen, dat je een "oh ja" effekt krijgt als je het noemt. Ze zien het al jaren afglijden, maar het gaat zo langzaam dat het de hele tijd "gewoon" blijft. En die meiden hebben vaak ook een vaste hulpverlener, die dat niet doet, en waar ze dus aan vasthouden.

Maar dit is geen manier. Zo help je mensen niet, zo draag je niet bij. En misschien nogwel het belangrijkste: zo krijg je de groentjes ook niet aan het testen. Want als ik zo was ontvangen bij mijn eerste keer, had ik de tweede keer er gewoon bij laten zitten. En dat zou heel, heel dom zijn geweest. Niet alleen voor mij, niet alleen voor ons, niet alleen voor de klanten, maar voor de hele volksgezondheid.

Hoerarchie

Vandaag wil ik schrijven over een hele, héle lelijke kant aan de prostitutie. Eigenlijk aan alle soorten sekswerk. Ik heb wel vaker verteld over dat we niet te organiseren zijn en niet samen kunen werken, en dat we elkaar maar wàt graag een mes in de rug steken, maar er is nog iets wat de hele sekswerkwereld verziekt, en dat is de hoerarchie. Ja, een hiërarchie onder de hoeren.

Er is geen betrouwbaardere manier om sociale problemen te veroorzaken dan een hiërarchie. Kijk maar naar streng hiërarchische bedrijven, het verziekt àltijd. En ookal hebben we helemaal geen reden om een hiërarchie te hebben als hoeren, toch doen we het domweg om de zwartepiet te spelen en om ons beter te voelen door anderen omlaag te trappen. Het is oliedom.

Ik probeer al meer dan twintig jaar om mee te werken aan betere omstandigheden voor hoeren, en sommige van mijn helpers doen dat al sinds ver in de vorige eeuw. We hebben allemaal wel gezien hoe de hoerarchie stoort om dingen voorelkaar te krijgen. Het maakt het gewoon onmogelijk om een front te vormen, want elkaar het licht in de ogen niet gunnen krijgt voorrang boven het beter maken voor iedereen. Echt, de verbiedertjes hebben geen betere bondgenoot dan hoeren die de hoerarchie pushen.

Die hoerarchie zien de meeste mensen van buiten als een soort pyramide met de high class escort aan de top, en de heroïnehoeren onderop, met iedereen anders daar als laagjes in een taart tussenin. Als het dat ook echt was, dan kon je er nog wel met wat moeite omheenwerken. Maar het is veel ingewikkelder, en er zit veelmeer haat en nijd in dan alleenmaar "boven iemand staan."

Het gaat namelijk niet om een hiërarchie waarbij iemand als in een Stratego-spel sterker staat dan een ander ofzo. Het gaat om "waarde" en "status." Hoeren zijn verschoppelingen, en meiden uit hogere lagen doen graag alsof ze die zwartepiet wel af kunnen spelen op de "lagere" hoeren in de hoerarchie. Het is ook jezelf overtuigen dat je beter bent dan een ander, en dat jij zo je af kan maken van de vooroordelen vanuit de maatschappij die jij voelt.

Dat wordt gevaarlijk als het ervoor gaat zorgen dat meiden dan andere meiden gaan afvallen, of de zwartepiet gaan spelen tegenover politie of politiek. Doe al die repressie niet op mij, want ik sta boven de hoogwaterlijn. Doe dat maar met die minderwaardige meiden. Wat gooien we elkaar toch makkelijk onder de bus.

Er zijn meerdere ladders of pyramides, en de meiden die eropstaan hebben meestal heel andere ideeën over waar ze op die pyramide staan dan andere mensen, of andere meiden in andere plekken op die pyramide. Dat krijg je met hiërarchieën die nergens op slaan, dat kan jij netzogoed willekeurig invullen als iemand anders. Er zijn genoeg manieren om je beter te voelen dan iemand anders. Of onderdrukt door iemand anders, dat heb je ooknog.

De meest gebruikte hiërarchie is die met hoge prijzen per wip aan de top, en de lage prijzen per wip aan de onderkant. Dan heb je bovenop de luxe-high-class-escorts, en onderop de tippelaarsters. Daartussenin is het een catfight wie er boven wie staat. Raammeiden staan volgens veel mensen van buiten net boven de tippelaarsters, maar de clubs doen eigenlijk meestal minder omzet per wip, dus zouden er dan onder moeten staan, ookal zijn de prijzen officiëel andersom.

Escorts worden meestal hoog aangeslagen in die hiërarchie, en worden snel als duurder gezien. Dat klopt alleen lang niet altijd, veel escorts zijn goedkoper per wip dan meiden die ontvangst kunnen leveren. Dat kost immers ook wat. Watvoor wippen je krijgt maakt natuurlijk ook uit, ookal rekenen de meeste mensen alleen met de instapprijsjes, en dat is meestal onzin. In de praktijk liggen de prijzen heel anders.

Als je gaat kijken naar de opbrengsten per uur, of zelfs gewoon naar hoeveel je verdient per maand, dan duiken die super-luxe-escorts helemaal naar beneden, en staan de raammeiden bovenaan, met een handjevol uitzonderlijke tophoeren daar weer boven. En reken maar dat die raammeiden dat weten, en zich dus niet herkennen in dat beeld van een bodemvisje in de grote vissenkom.

Maar er zijn meer hoerarchieën. Neem nou de ladder van hoeveel kontakt je met je klant hebt, waar de burlesque-dansers helemaal bovenaanstaan en de gangbang-meiden onderaan. Want klanten aanraken maakt je vies, en is minderwaardig. Het wordt soms echt haat en nijd als je bijvoorbeeld strippers hebt die wel-of-niet ook hand- en spandiensten geven aan klanten buiten het strippen om.

En binnen de meiden die wel handelingen met klanten verrichten heb je weer een verdeling tussen de meiden die alleen hand- en spandiensten verlenen, via de meiden die ook pijpen of neuken, naar de meiden die ook anaal of dubbelpenetratie doen. Die zouden dan onderaan staan. Het rare is natuurlijk dat de meiden die hun klanten neuken juist de meiden aan de "bovenkant" beschouwen als prissy bitches, slappelingen of angsthazen omdat ze niet "durven" doorpakken. Die voelen zich daar weer boven staan.

Dat is trouwens op één of andere manier een andere hoerarchie dan hoe dicht je bij je klanten komt. Er zijn mensen die het koosjerder vinden om meer afstand te houden van het huis van de klant. Een camgirl staat dan hoger dan een bordeelmeid, maar bordeelmeiden staan weer hoger dan straatmeiden of escorts die in de auto of het huis van de klant komen werken. Deze is niet zo populair als de hoerarchieën hiervoor, maar er wordt door sommige mensen krampachtig aanvastgehouden.

Je hebt ook de hiërarchie van hoe expliciet de deal is die je maakt. Meiden die sugaren of companionship escort aanbieden, waarbij het gewoon om seks gaat maar dan zonder de duidelijke deal, kijken neer op de meiden die daar wel duidelijk in zijn. Die vinden dan ook dat meiden die 'per uur' werken staan boven meiden die een prijskaartje aan elke handeling hebben hangen. Andersom vinden meiden die trots expliciet zijn over hun hoerenwerk dat die sugar babies zelfbedriegende dilettantes zijn.

Precies hetzelfde heb je ook met porno. De meute ziet porno maken als boven prostitutie. Ze geloven ook wildere verhalen over prostitutie dan over porno. Er is wel een kans dat de wetten tegen prostitutieklanten erdoorkomen, maar er is geen schijn van kans dat dezelfde wetten ook op pornokijkers zouden worden toegepast. Dat is "gewoon" en okee, en prostitutie niet. Hoeren is morsig en sneu, porno is spetterend en glamoreus. Ookal is het ene gewoon het andere met toeschouwers.

Maar porno verdient al vele jaren heel kut, en de enige manier om echt te cashen is om een populaire ster te worden en dan flink duur escort te bieden. Mensen denken vaak dat porno-actrices door het grote geld verleid worden om hun kunst te maken, maar eigenlijk is het liefdewerk voor een habbekrats. Dat gooit natuurlijk weer hun plek op de geld-pyramide in het honderd, als je die nog serieus neemt.

Binnen de porno heb je kennelijk ooknog een hele hiërarchie, waar je je voorzichtig doorheen moet werken. Dat ligt dan weer iets anders, want aan de ene kant is dat een soort striptease waarbij je niet alles meteen prijs moet geven, dus eerst solo, dan lesbo, dan boy-girl, dan groepseks, dan anaal, dan dubbelpenetratie, dan zwarte jongens, dan pas kinky dingen, maar ook dat je voor sommige films nietmeer uitgenodigd wordt als je interraciaal of SM hebt gedaan. Heel vreemd, en ik heb het uit de tweede hand.

Dat komt vooral vanuit de filmmakers en producenten, maar zoals altijd doen er veel meiden zelf hartstochtelijk aan mee. Andere mensen "op hun plaats houden" doen hoeren netzogoed als mensen van buiten. Zo snel het een wedstrijdje wordt, gaan alle deelnemers erop staan dat de andere deelnemers aan die regels worden gehouden. Of die regels nou goed voor de deelnemers zijn of niet.

Er zijn gelukkig ook hoerarchieën die erg leven buiten de business, maar die niet zo aanslaan binnen de business zelf. In het debat over de wenselijkheid van het bestaan van prostitutie wordt er een hiërarchie gebruikt die loopt van werken voor je overleving, via werken omdat je geen betere baan hebt en werken als gewone baan, naar er een carrière in hebben tot het doen uit passie. Daar zie ik de meiden onderling elkaar niet op afrekenen. Dus we grijpen gelukkig niet àlles aan om elkaar onderuit te halen.

Maar je hebt helemaal geen denkbeelden van buiten de business nodig om hoerarchieën te krijgen. Dingen waar mensen van buiten nooit bij stilstaan kunnen zorgen voor precies dezelfde kattigheid. Zo gauw er een verschil in belangen is tussen twee groepen wordt dat verschil de hoofdzaak, en raken alle overeenkomsten buiten beeld. Vooral als er een moreel randje aan verzonnen kan worden.

Toen ik bezigwas om pooiermeiden te leren begrijpen, wist ik al dat de vrije meiden die pooiermeiden maar een beetje sneue gevallen vinden, die bezigzijn met hun leven vergooien aan dom mannendrama. Ik had me helemaal niet beseft dat die meiden ook neerkijken op ons. Die zien zichzelf als romantische, passionele meiden die àlles voor hun vent doen, terwijl wij ons "zomaar" te grabbel gooien als de eerste de beste slet zonderdat iemand ons dwingt.

Ja, dat is een generalisatie, en lang niet iedereen denkt zo over de andere kant. Maar zodra er een discussie over oplaait, reken danmaar dat voor je kan snappen waar het precies over gaat, iedereen een kant gekozen heeft. Dat zie ik telkens. Dat kant-kiezen is natuurlijk nergens voor nodig, maar het lijkt wel alsof niemand in het midden van zo'n relletje over wil blijven in haar eentje.

Ik heb bijvoorbeeld ook een relletje meegemaakt tussen studentes waarbij de meiden die het gebruikten om hun hoofd boven water te houden zichzelf als beter zagen dan de meiden die ook zonder te hoeren hun boterham wel konden smeren, en het alleen deden om op vakantie te kunnen of andere luxe te krijgen. Dat begon met één meid die steken onder water aan het geven was naar één andere meid, en voor ik het wist had iedereen partij gekozen.

Zelf ben ik er ookwel van beschuldigd dat ik broodmeiden neerzet alsof ik boven ze sta. Dat vind ik onzin. Ik vind mezelf niet beter dan zij, ik vind alleen dat het werk wat zij doen gewoon met minder passie wordt gedaan dan mijn werk, en daar zit verder geen oordeel aan. Wat ik doe is een kunstwerk voor mij, waar ik veel inleg. Zij doen dat minder, zij willen gewoon kunnen eten. Daar is niets fout aan. Maar dan mag ik mijn kunst best mooier vinden dan de hunne. Terwijl ik wel gewoon voor ze opkom natuurlijk.

Er zijn zoveel schalen en scheidslijnen. Meestal zie je die niet, maar zodra er iets is waardoor het even een gespreksonderwerp wordt, dan komt hij opeens tevoorschijn. Er is bijvoorbeeld altijd wel een beetje wrijving geweest tussen de oude hoeren die zich door jonge nieuwkomers bedreigd voelen en de deur liefst dicht willen houden, en de jonge meiden die geen idee hebben waar ze mee bezigzijn en de markt verzieken omdat ze geen idee hebben over prijzen en diensten.

Dat werd alleen pas een loopgravenoorlog toen de gemeentes en later ook de rijksoverheid met het onzinnige idee van het instellen van een minimumleeftijd voor hoeren, en daaronder doen alsof meerderjarige meiden minderjarig zijn. Er waren bestwel veel oudere hoeren die dat aanmoedigden als een goed idee, ookal kon iedereen zien dat het oneerlijk was. Een hoop jonge meiden zagen dat als alleenmaar bevestiging dat de oude hoeren de concurrentie niet aankonden, en valse krengen waren.

De groep meiden onder de éénentwintig is relatief klein. De groep oude hoeren die wel een oneerlijk voordeeltje zien zitten is veel groter, maar nog steeds een minderheid. De grote groep die daartussen zit zou makkelijk de boventoon kunnen voeren, maar wel zien dat het oneerlijk is maar niet zich willen mengen in een wespennest zorgt er snel voor dat je je koest houdt. Dus ook dat werd weer alleen kattigheid en onderhandse toestanden, want iedereen kiest partij, ook als ze zich koest houden.

Ik heb wel gezien dat verschillende nationaliteiten en etnische groepen meiden zich boven elkaar willen zien, al snap ik daar de achtergrond nietzo van. Ik heb gezien dat er iets van een hoerarchie is tussen meiden die SM doen en die dat niet doen, tussen meiden die er een hele carrière van maken en de meiden die het een paar maandjes of een paar jaar doen, tussen meiden die alles safe doen en meiden die het met de condooms nietzo nauw nemen, ga maar door.

Probeer je meiden uit verschillende lagen van zo'n hiërarchie samen te laten werken voor onze rechten, dan loop je er gauw tegenop dat ze meer tijd en werk gaan stoppen in elkaar vliegen afvangen en elkaar dwarsbomen, dan voor iedereen iets voorelkaar te krijgen. Het is heel ontmoedigend. En zolang we dat niet afleren, komen we helemaal nergens. En dat is een groot probleem, want we zijn heel hardleers.

Het wordt al tegen ons gebruikt. Elke scheiding waarmee je een deel van de hoeren kan afsplitsen zodat er hoeren zijn die voor repressie tegen de andere helft kan mobiliseren, kan worden gebruikt om een stuk van onze gemeenschap af te splijten. En dat zie je al met de legaliteit en de illegaliteit, die elkaar naar het leven staan om niets, de jonge hoeren die door de oude onder de bus worden gegooid, en de meiden die bij bedrijven werken tegen de meiden die onafhankelijk werken. We worden tegen elkaar uitgespeeld. Alsof de hoerarchie op zichzelf nog niet erg genoeg was.

Ik mis mijn klantjes

Officieel is op één juli de business weer opengegaan, maar ik hoor van meiden die weer gingen adverteren dat de politie nogsteeds keihard optreedt tegen meiden die niet voor vergunningmelkers werken. Het is nogsteeds heftiger dan voor de corona-crisis. En ik kan niet mijn vaste klantjes allemaal SMSjes gaan sturen, want de meeste zitten niet te wachten op een cold call van een sekswerker.

Sinds het begin van de corona-crisis heb ik al geen kontakt met mijn klanten. Dat is gewoon om mijn verantwoordelijkheid te nemen, want zelf ben ik niet in een gevarengroep. Ik probeer het maar uit te zingen met mijn spaargeld, al voel ik wel heel duidelijk in mijn portemonnee dat ik geen inkomsten meer heb, maarja, dat had ik zien aankomen en daar had ik me bij neergelegd.

Wat ik wel een béétje zag aankomen, was dat ik de seks zou gaan missen. Het is leuk werk, en ookal is even vakantie niet verkeerd, ik mis het werk wel. Maar dat het me zo seksueel gefrustreerd zou maken had ik eigenlijk niet verwacht. Ik ben gewoon de hele tijd chaggerijnig omdat ik pik mis.

Begrijp me niet verkeerd, dat is niet het enige wat ik aan mijn klanten mis. Ik mis het om met ze bezig te zijn, ik mis hun gezelschap, ik mis de waardering die ik van ze krijg, ik mis dat ik ze tochwel een beetje bijstuur en ontwikkel, ik mis de menselijkheid die we delen. Maar ja, ik mis dus ook hun pikken.

Meestal als ik even geen klanten heb en wel behoefte, kan ik een kennis of een ex bellen voor een booty call, maar dat kan met de social distancing dus ook niet. Ik sta dus helemaal droog, en met mijn dildo's heb ik intussen ook een haat-liefde-verhouding. Ik kan niet zonder ze, maar ze zijn echt niet wat ik nodigheb. Het is als honger, als je echt honger hebt kan je ook nergens anders meer aan denken en straalt het door in je hele leven.

Ik ben nurks, ik ben lichtgeraakt, ik ben chaggerijnig, mijn lijf is stijf en zwak, ik heb onrust van top tot teen, en zelfs de dromen die ik heb over seks zijn niet meer de simpele leuke dromen die ik normaal heb, maar gefrustreerde dromen waarin ik niet mijn zin krijg. Ik word ook dikker, ookal hou ik mijn calorieën bij en blijf ik sporten. Mijn lijf gaat gewoon in staking, en mijn geest heeft ook geen zin meer. Ik kom nu zelfs al tegen dat mijn libido begint in te zakken, en dan ben ik ècht ver heen.

Als ik een stukje zit te schrijven voor mijn blog, raak ik al gefrustreerd omdat het gaat over seks die ik niet kan hebben nu ik braaf moet zijn vanwege de corona. En dat terwijl allemaal andere beroepen die besmettingsgevaar opleveren wèl weer beetje bij beetje open mogen.

Dit moet niet te lang meer duren, want niet alleen mijn portemonnee kan er niet lang meer tegen om leeg te zijn.