Ik mis mijn klantjes

Officieel is op één juli de business weer opengegaan, maar ik hoor van meiden die weer gingen adverteren dat de politie nogsteeds keihard optreedt tegen meiden die niet voor vergunningmelkers werken. Het is nogsteeds heftiger dan voor de corona-crisis. En ik kan niet mijn vaste klantjes allemaal SMSjes gaan sturen, want de meeste zitten niet te wachten op een cold call van een sekswerker.

Sinds het begin van de corona-crisis heb ik al geen kontakt met mijn klanten. Dat is gewoon om mijn verantwoordelijkheid te nemen, want zelf ben ik niet in een gevarengroep. Ik probeer het maar uit te zingen met mijn spaargeld, al voel ik wel heel duidelijk in mijn portemonnee dat ik geen inkomsten meer heb, maarja, dat had ik zien aankomen en daar had ik me bij neergelegd.

Wat ik wel een béétje zag aankomen, was dat ik de seks zou gaan missen. Het is leuk werk, en ookal is even vakantie niet verkeerd, ik mis het werk wel. Maar dat het me zo seksueel gefrustreerd zou maken had ik eigenlijk niet verwacht. Ik ben gewoon de hele tijd chaggerijnig omdat ik pik mis.

Begrijp me niet verkeerd, dat is niet het enige wat ik aan mijn klanten mis. Ik mis het om met ze bezig te zijn, ik mis hun gezelschap, ik mis de waardering die ik van ze krijg, ik mis dat ik ze tochwel een beetje bijstuur en ontwikkel, ik mis de menselijkheid die we delen. Maar ja, ik mis dus ook hun pikken.

Meestal als ik even geen klanten heb en wel behoefte, kan ik een kennis of een ex bellen voor een booty call, maar dat kan met de social distancing dus ook niet. Ik sta dus helemaal droog, en met mijn dildo's heb ik intussen ook een haat-liefde-verhouding. Ik kan niet zonder ze, maar ze zijn echt niet wat ik nodigheb. Het is als honger, als je echt honger hebt kan je ook nergens anders meer aan denken en straalt het door in je hele leven.

Ik ben nurks, ik ben lichtgeraakt, ik ben chaggerijnig, mijn lijf is stijf en zwak, ik heb onrust van top tot teen, en zelfs de dromen die ik heb over seks zijn niet meer de simpele leuke dromen die ik normaal heb, maar gefrustreerde dromen waarin ik niet mijn zin krijg. Ik word ook dikker, ookal hou ik mijn calorieën bij en blijf ik sporten. Mijn lijf gaat gewoon in staking, en mijn geest heeft ook geen zin meer. Ik kom nu zelfs al tegen dat mijn libido begint in te zakken, en dan ben ik ècht ver heen.

Als ik een stukje zit te schrijven voor mijn blog, raak ik al gefrustreerd omdat het gaat over seks die ik niet kan hebben nu ik braaf moet zijn vanwege de corona. En dat terwijl allemaal andere beroepen die besmettingsgevaar opleveren wèl weer beetje bij beetje open mogen.

Dit moet niet te lang meer duren, want niet alleen mijn portemonnee kan er niet lang meer tegen om leeg te zijn.