Opladen

Lang geleden kwam een man voor de eerste keer. Ik werkte al een tijd in mijn werkflatje, ik had mijn routine, ik had mijn manieren om mijn werk te organiseren, alles was soepel en onder controle. Hij was geen opvallende klant als het op zijn lijf aankwam. Gewoon een man van tegen de vijftig, niet dik en niet dun, uit vorm maar nog niet zo erg dat hij er ouwelijk van wordt. Een doorsnee klant eigenlijk.

Hij hield van uurtjes. Dan was hij relaxed, hij liet mij veel mijn werk doen en had weinig ideeën in te brengen, hij was eigenlijk gewoon makkelijk. Hij had lol in hoe we het deden, en ik vond hem prettig om mee te werken. Hij tipte niet, maar hij was ook niet moeilijk met gewoon betalen. De seks mocht afentoe best pikant zijn, maar we bleven eigenlijk bij het gewone nummertje. Een doorsnee klant, zoals ik al zei.

Deze vent werd een vaste klant. De eerste maand kwam hij twee keer, daarna was het eigenlijk meer iets maandelijks. Hij had een vaste tijd, want dat probeer ik voor al mijn vaste klantjes te regelen. Als een man een vaste tijd heeft, zit je in zijn routine, en stapt hij minder makkelijk over naar een andere meid, en laat hij minder makkelijk een maandje schieten omdat hij zich lui voelt.

We hadden dit een jaartje of twee zo lopen, toen hij opeens een extra boeking wou. Dat komt weleens voor, maar bij vaste klanten die een routine hebben is het zeldzaam. Heel soms is het omdat ze een extra feestje hebben. Meestal is het omdat ze iets op hun lever hebben, en het aan me kwijtmoeten omdat ze er nergens anders mee terechtkunnen. Ruzie met zijn vrouw, vader blijkt kanker te hebben, ontslag, kind is blijven zitten, of een kat moeten laten inslapen. Van die dingen waar mannen pas na het neuken over kunnen praten.

Die extra boeking was ook niet voor een uurtje, maar voor twee en een half uur. Dat was ook ongewoon, want zijn routine kon ruimschoots in een uur. Hij was een ontspannen wip, en van dat uur besteedden we toch al meer dan de helft aan dingen die geen seks waren. Dus ook nieteens masseren, strelen, of lui pijpen. Ik vond het dus wel opvallend, en in mijn achterhoofd had ik dat dit misschien een vaarwel-boeking was.

Sommige mannen doen dat namelijk wel. Als ze je een poosje bezocht hebben, en een persoonlijke band met je voelen, dan gaan ze zich verantwoordelijk voelen om je netjes vaarwel te zeggen als ze je niet meer gaan bezoeken. Dus als ze gaan verhuizen, als ze een andere vaste meid hebben gevonden, of als ze gewoon de klik nietmeer met je hebben. Dat gaat dan vaak met een langere boeking, en vaak ook een bosje bloemen, een kaartje, een fles wijn, of een doos bonbons.

Toen ik nog minder ervaring had, vooral tijdens de begintijd van mijn thuiswerk, maakte ik er altijd een hele toestand van als zo'n man vaarwel kwam zeggen. Dan gooide ik alles in de strijd, en zette ik alle zeilen bij om hem maar te overtuigen dat ik veel te goed was om te laten gaan. Ik heb zelfs wel met bonusjes en kortingen gestrooid om zo'n vaste klant maar te houden.

Maar dat moet je niet doen. Het is natuurlijk dat je klanten hebt die er een punt achter zetten, en door je werkstijl aan te passen krijg je hem niet terug. Hij ervaart het niet als een eye opener, hij vindt het juist pushy. Het komt wanhopig en plakkerig over, en daar zit geen man op te wachten. Hoogstens krijg je hem nog zover dat hij zijn korting nog een paar keer komt uitmelken, maar daar hebben jullie allebei weinig aan.

Je kan veel beter gewoon even wat herinneringen delen, een lekkere laatste wip maken, hem warm alles goeds toewensen, en hem uitzwaaien. Hij vindt het al moeilijk genoeg, en hij probeert het juiste te doen. Geef hem dan daar ook de kans voor, en besef dat je er professioneel over moet zijn. Dat werkt ooknogeens beter als hij toch weer bij je terugkomt als hij het nieuwe meisje zat is.

Dit was geen vaarwel-boeking. Dit was juist best heftiger dan bij zijn gewone wippen. Hij was gedreven, bijna opgefokt. Ik dacht eerst dat hij uppers had gebruikt, maar zijn erektie was daar veelte goed voor. Hij was opgewonden, uitgelaten, bijna opgefokt. En hij kreeg twee keer spuiten voorelkaar in die twee en een half uur. Niet gek voor een vijftiger. Ik kreeg een dikke smakkerd toen hij vertrok.

Hij kwam gewoon weer op zijn volgende boeking, net als altijd. Die vaste prik was ook weer de vaste prik. Ontspannen, bestwel tammetjes als je het vergeleek met die boeking van meerdere uren. Hij was weer helemaal de oude. Niet dat het verschil nou echt zo heftig was, bijna iedereen heeft wel andere kanten dan hun sleur, maar ik had eigenlijk niet verwacht dat hij terug zou gaan naar wat hij eerst deed.

Dit gebeurde nog een paar keer. Zijn gewone patroon liep door, maar afentoe kwamen er wilde dates van meerdere uren tussendoor. Zijn gewone patroon was op vaste dagen op een vaste tijd, maar die dates van meerdere uren waren op andere tijden, telkens tijdens werkdagen en vaak op tijden die hij eigenlijk hoorde te werken. Het zag er voor mij uit alsof hij bij me kwam spijbelen.

Veel mannen ervaren bezoek aan een sekswerker als iets stouts, iets grensoverschrijdends. Dat is iets wat het voor hen extra aantrekkelijk maakt. Soms zit daar aanvast dat ze het expres stouter en grensoverschrijdender maken. Dat kan temaken hebben met wat je doet, zoals anale seks, of met dat ze erop kicken dat je als hoer wel iets met de criminele wereld temaken zal hebben. En spijbelen kom je dus ook wel tegen.

Ik liet het maar. Klanten zijn mensen, en mensen hebben hun eigen dingen, en het is vooral belangrijk om dat te laten. Ja, behalve als het je werk niet moeilijk maakt natuurlijk. Maar als hoer ben je vooral bezig om je klant even zichzelf te laten zijn. Zijn seksuele zelf, maar daarmee ook zijn gewone, eigenlijke zelf. En dat begint met hoe hij zijn afspraken met je maakt.

Daarom vroeg ik hem ook nooit naar waarom hij twee verschillende soorten dates maakte. De meeste mannen zouden daar geen probleem mee hebben, maar er zijn er ook die zich dan bekeken voelen. Die dan ontdekken dat je hem op een bepaalde manier in de gaten houdt, en dat ook dàt gedrag iets is wat je bekijkt. En dan voelen ze zich niet alleen bekeken, maar ook beoordeeld. En dat voelt niet fijn.

Op een dag kwam dat aan zijn eind. Ik zat mijn kopje koffie te drinken net nadat een klant vertrokken was, en mijn telefoon ging. Ik nam op, en het was deze man. Hij had enkele dagen eerder een lange date van drie uur geboekt, voor na het weekend. Nu wou hij die date naar voren schuiven, naar de vrijdag. Ik pakte mijn agenda erbij, en ik zag dat ik een drukke vrijdag had.

Ik kon hem twee uurtjes aanbieden, vanaf half zes 's avonds. Hij wou dat niet, het moest van acht tot elf in de ochtend zijn. Ik keek er een beetje van op, hij was heel fel tegen me. Dat was ik niet van hem gewend. Ik keek weer in mijn agenda, en ik kon met wat moeite hem wel op donderdag in die uren ontvangen. Maar dat wou hij helemaal niet. Vroeger op vrijdag dan? Maar dat ging voor mij weer niet, want dan zou ik om vier uur 's ochtends aan de slag moeten.

Hij wou echt op vrijdag. En het móést een lange date zijn, en vóór elf uur klaar zijn. Hij was bereid om me extra te betalen. Hij was bereid om te onderhandelen met andere klanten die een afspraak met me hadden die de zijne dwarszat. Hij wou weten wat me tegenhield om hem zijn zin te geven, en gaf me telkens manieren om die problemen weg te poetsen. Door ze van me over te nemen. Het voelde haast onredelijk om nee te blijven zeggen.

Aan het eind van het gesprek hadden we een date van anderhalf uur gemaakt, op die vrijdag, vóór elf uur, die ik krapjes had ingepast tussen twee andere dates. Toen ik de telefoon neerlegde was ik een beetje opgefokt, ik voelde me zelfs zweterig. Het beviel me maar niets, en als hij geen vaste klant geweest was met een goede reputatie, had ik hem gewoon geweigerd. Achteraf vroeg ik me af of ik wel toe had moeten geven.

Ik deed de date met wat lange tanden. Ik had een vervelend gevoel overgehouden aan de manier waarop de afspraak was gemaakt, en het voelde alsof ik over me heen liet lopen. Daar word ik niet nat van. De klant was enthousiast, en veel minder met me bezig dan normaal. Hij voelde wel dat er iets niet helemaal goed was, dat merkte ik. En omdat ik dat merkte, ontspande ik, en werd het toch nog een okee wip.

De klant verdween haastig, en ik bleef achter met een vreemd idee dat er iets aan de hand was dat ik zou moeten weten, maar wat ik niet snapte. Ik schudde het maar van me af, en ging weer door met mijn dag. Die was toch al erg druk geworden. Ik weet nog dat ik bijvoorbeeld niet mijn normale lakenswas op het gewone ritme kon doen, en ik moest dus extra reservelakens gebruiken. Nou ja, dat is niet belangrijk voor dit stukje.

Een week later was zijn gewone date weer aan de beurt, en hij kwam zoals gewoon. Hij zag denk ik wel aan me dat ik niet blij was met hoe onze afspraak was gegaan, want hij begon erover. Hij maakte niet precies exkuses, maar hij legde wel uit dat het belangrijk voor hem was geweest, en dat hij snapte dat het voor mij vervelend kon zijn geweest, en dat hij dat naar voor me vond.

Ik vroeg toen wel even door. Ik vond het fijn dat hij erover begon, en niet deed alsof het niet bestond, maar ik vond dat niet genoeg. Wat gebeurde daar nou? Waarom was het waard om daar zo opdringerig over te doen? Wat was er nou zo bijzonder aan die tijd op die dag? Had hij niet een andere meid kunnen kiezen als ik niet kon? Eerst wou hij niet uitleggen, maar na een paar vragen vertelde hij me gewoon waar het om ging.

Hij werkte in sales voor een groot bedrijf. Wat zijn werk inhield, was zoeken naar grote klanten, en die grote klanten dan benaderen voor een pitch. Zo'n pitch is je enige kans om die order binnen te halen. De mensen die hij moet overtuigen, zijn door de wol geverfde zakenlui en inkopers. Die praat je niet even om. Hij werkt in een ontzettend concurrerende sektor, en moet het opnemen tegen grote internationale bedrijven.

Die pitches doet hij een handvol keer per jaar. En ze moeten goed gaan. Hij bereidt zich er maanden op voor, en als het tijd is om te presenteren, staat hij helemaal strak. Hij moet zijn mentaliteit goedhebben, hij moet vol zelfvertrouwen zijn, alert en sterk en dominant, maar tegelijk ook ontspannen. En daar werkt niets zo goed voor als een stevige wip.

Dus voordat hij in de auto stapt naar zijn pitch, wou hij een wip van me. Hij had een goede klik met mij, en wat ik hem gaf was precies wat hij wou hebben. Daarom was hij zo hard aan het onderhandelen dat hij van mijn werkflatje meteen door kon naar het kantoor waar hij zijn pitch ging doen. Daarom moest het allemaal perfekt afgestemd zijn. Ik was eigenlijk een toeleverancier geworden voor wat hij produceerde.

Met mijn werkflatje is deze klant verdwenen. Toen ik eruitgezet werd, was hij teleurgesteld. Hij vond de thuisontvangst prettig vanwege de sfeer, en omdat het een konijnenholletje is buiten de bruisende wereld. Met escort voelde hij toch minder wat hij moest voelen, en dan gaat zo'n werkrelatie helaas over. Maar het blijft een leuk voorbeeld van hoe wat ik doe voor allerlei mensen allerlei dingen betekent.