Als je net met seks begint, ben je jong en onervaren. Je hebt nog nooit wat met je kut gedaan, en je weet nieteens wat je ermee zou kùnnen doen. Dan is je kut zwak en ongeoefend, en als je dan door een enthousiaste jonge knul wordt besprongen die óók geen idee heeft, dan kan dat snel teveel zijn, en pijn doen. Je moet al je maagdenvlies scheuren, en dat is al pijnlijk, maar je hele kut voelt kwetsbaar.
Dat is natuurlijk niet zo. Je bent alleen kwetsbaar in het begin omdat je kut al jaren ligt te slapen, en nooit oefening heeft gehad. Als je dat met je handen had gedaan, waren die ook kwetsbaar en pijnlijk als je ze na zestien jaar opeens ging gebruiken. Als je je doos een beetje aan het werk zet, wordt die snel sterker, en kan je er meer mee dan je ooit had gedacht. Het is een orgaan, het moet werken of het kwijnt weg.
Een vrouw die niet hoert moet flink aan de bak om genoeg pik te krijgen om netzoveel oefening te krijgen als een hoer. En hoeren krijgen veel meer variatie aan pikken, meer zelfs dan meiden die er een hobby van maken om te slettenbakken. Als je slet, kom je vooral met mannen uit je omgeving in bed terecht. Als je hoert, bereikt je advertentie makkelijk mannen over die grenzen heen. Je komt dan nogeens wat anders tegen.
Je doos wordt dus steeds sterker. En misschien wel belangrijker, je leert steeds beter wat ze wel en niet kan. Er is vanalles te ontdekken, want je hebt spieren die je niet zomaar weet te zitten, maar die wel heel belangrijk zijn om pikken te verwerken op de manier die je bevalt. Na een tijd hard oefenen heb je een kut waarmee je vanalles kan, en waar je je niet meer druk over hoeft te maken.
Het is geen zacht bloempje, het is een gespierde koker met best een stevige huid erin. Ja, je kan sidderend en zacht zijn mannelijkheid laten ontvangen, maar je kan ook een vent uit je doos knijpen als je er geen zin meer in hebt. Zo moeilijk is dat eigenlijk niet. Je kan een man droogmelken, je kan hem tegen zijn eigen vorm in buigen, zodat hij zich extra hard en viriel voelt, en je kan hem laten piepen omdat het pijn doet. Je kut wordt alleenmaar sterker.
Met de lul is dat niet zo. Ook gigolo's met ervaring worden niet sterker in hun kruis. De pik wordt wel ietsje groter, en wordt ietsje stijver, maar sterker niet. En de ballen worden ook niet minder kwetsbaar, en kunnen zelfs makkelijker ontstoken of geïrriteerd raken. Een man wordt nooit echt sterker of steviger in zijn kruis dan hij als tiener was, hoeveel hij ook oefent. Hoogstens minder gevoelig, dat wel.
Dat zorgt er dus voor dat dingen omdraaien. Als je net ontmaagd wordt, is hij degene die er alleen plezier van heeft en jou pijn doet. Maar als jij ervarener wordt, wordt je kut veel sterker dan zijn pik. Vooral als hij niet besneden is. Dat is niet hoe de samenleving zich gedraagt, dus daar kom je alleen door ervaring achter, en dan kan je dat maar beter niet aan de man laten merken. Die voelt zich dan in zijn mannelijke eer getast.
Het is zelfs nog verder. Als hij te ruw met je is als je nog een maagdje bent, is de boel bij jou eerder over al die pijntjes heen. Er is dan gescheurd wat er moet scheuren, en je kut heeft hardere training om sterker te worden. Met de pik is het andersom. Als je een toompje inscheurt, wordt het alleenmaar korter. Als de pik knakt, moet hij een operatie om weer goed stijf te worden. Die komt niet terug van een keertje te hard. Dus dat is veelmeer oppassen.
Omdat ik de professional ben bij een klant, moet ik vóór hem oppassen. Hij moet erop kunnen vertrouwen dat ik mijn diensten veilig verleen, netzoals elke vakvrouw in elk vak. Dat is nog niet zo makkelijk als hij denkt dat hij nu eindelijk los kan gaan, dus het helpt wel om daar niet te open over te zijn. Bovendien vinden veel mannen die vrouwelijke kwetsbaarheid wel aantrekkelijk, dus ik hou hem veilig voor zichzelf door hem op mijn veiligheid te laten passen.
Dat heeft niet altijd de blessures tegengehouden. Ik heb het wel aan het handje gehad dat mannen zichzelf lelijk tegenkwamen. Meestal blijft dat bij een gescheurd toompje of een scheurtje in de voorhuid. Dan gaat hij te hard, en haalt hij een rood condoom uit me. En als het dan blijkt dat het bloed aan de binnenkant van het condoom zit, niet aan de buitenkant, dan heb ik ze wel gehad die flauwvielen.
Het is altijd even gedoe. Sowieso zit ik mezelf dan voor mijn kop te slaan dat ik niet op tijd door heb gehad dat ik hem tegen zichzelf moest beschermen, maar de man heeft op dat moment ook even nodig dat ik hem help met zijn blessure. Meestal is er gelukkig niets aan de hand. Dan gaat het om een dubbelgeklapte pik als hij al in de rubberen-slang modus zit van de penetratie, als ik hem in vorm heb geknepen, maar soms moet je echt even aandacht geven.
Gelukkig heb ik de beruchte gebroken pik nog niet gehad. Daar heb ik altijd wel genoeg voor opgepast. Volgens mij gebeurt die ook nietzovaak, en moet je wel echt flink gevaarlijk aan de slag om dat te laten gebeuren. Maar ik heb wel genoeg andere dingen gehad waarbij je toch een klant naar de dokter moet sturen, ookal willen ze dat nooit. Ze durven niet makkelijk met een probleem achter de gulp naar hun huisarts te stappen.
Ik heb mijn EHBO, want ik vind dat ik met mijn beroep dat wel verplicht ben. Niet dat de wet ons dat voor moet schrijven, maar je hebt toch een bepaalde verantwoordelijkheid als je iemand tegen betaling ontvangt. Dat heb ik maar heel afentoe nodig gehad, want het soortvan dingen waar ze je voor trainen komen maar weinig voor. Ik heb veelmeer andere dingen. Dat zijn vooral kleine dingetjes, maar mannen flippen bestwel als er iets met hun kruis gebeurt.
Het eerste wat ik altijd doe is kijken of er echt duidelijk iets ergs aan de hand is. Als het bloed alle kanten op zou spuiten, of er een wond echt openhangt, of als hij er een hartaanval van zou krijgen, dan moet dat eerst even worden aangepakt. Maar daarna wordt het vooral even hem geruststellen, want paniek maakt alles alleenmaar erger. Als je wil dat het goedkomt, moet je verstandig zijn, en daarvoor moet je rustig na kunnen denken.
Meestal is er een nikserigheidje. Meestal gaat het om het toompje of de voorhuid die het niet aankonden wat de klant wou doen. Dat overkomt me wel vaker. Dan laat ik zien dat het wel meevalt, en raad de man altijd aan naar de huisarts te gaan. Dat doen ze maar heel zelden. In erge gevallen, als er echt een scheur of wond is die niet zomaar met een pleister dichtgaat, dan moet hij wel.
Als ik een man was, met de kennis die ik nu heb, zou ik als ik mijn voorhuid scheurde meteen me laten besnijden. Ik zie bij mannen die ooit hun voorhuid scheurden alleenmaar dat die voorhuid er zwakker en strakker van wordt. Dokters doen vaak erg hun best om de voorhuid toch te redden en weer heel te maken, maar het blijft altijd een zwakke plek. En vaak is het weken, maanden of jaren toch tijd om er meer aan te doen. En meestal eindigt het met een man die moet blijven sukkelen of alsnog besneden wordt. Dan kan je er beter in één keer vanafzijn, inplaatsvan met kleine stapjes.
Ik kan de meeste dingen wel af met wat geruststellen, een slokje water, een zwaluwpleistertje uit mijn EHBO-doos en wat goedbedoeld advies waar ze nooit wat mee doen. Echte erge dingen zijn zeldzaam, zo zeldzaam dat ik eigenlijk maar één keer iets ben tegengekomen waar ik echt van geschrokken ben. Ik ben er zelfs nog steeds een beetje schrikkerig over dat het opnieuw zou gebeuren.
De klant was al een paar keer eerder geweest. Ik was nog niet zo lang voor mezelf aan het werk, en ik was hard bezig om een klantenkring op te bouwen. Dat betekende dat ik vaak probeerde om iets te vinden om mee boven de concurrentie uit te steken, dus zocht ik het altijd in de speciale smaken van de klant. Nu zou ik dat helemaal anders aanpakken, maar die ervaring had ik toen gewoon nog niet.
Met deze klant was weinig speciaals aan de hand, maar hij had wel plezier erin als ik met zijn ballen speelde. Ik had daar eigenlijk nooit veel mee gedaan, dus ik liet hem maar vertellen wat ik ermee kon doen. Dat waren dingen waardoor ik nu zou weten dat de klant eigenlijk niet goed wist wat hij leuk vond, maar ik was te groen om te zien wat er gebeurde, en wat ik er beter mee had kunnen doen.
Op een afspraak was ik die man aan het pijpen, terwijl ik met zijn zak speelde. Hij hield van stevig masseren, en de ballen over elkaar laten glijden in mijn handen. Daar was ik druk mee bezig, toen hij duidelijk pijn had. Ik dacht dat ik hem te hard had aangepakt, en ik liet maar los. Hij werd meteen slap, alsof zijn pik een ballonnetje was dat leegliep. Dat is altijd een slecht teken, dat wist ik zelfs toen al.
Hij wou eerst niet klagen, maar de pijn werd snel erger, en ik vond dat zijn zak er raar uitzag. Meestal hangt de linkerbal iets lager dan de rechterbal. Nu hing opeens de rechterbal omlaag, en de linkerbal zat omhoog, bijna waar hij zit als een man gaat spuiten. Dat zag er onnatuurlijk uit, en dat was eerst ook niet zo. Ik maakte me een beetje ongerust. Vooral toen hij duidelijk meer pijn kreeg.
Eerst wou hij gewoon even zitten, daarna wou hij even staan, en daarna wou hij zijn broek aan. Die trok hij op, en dacht kennelijk dat dat zou helpen. Natuurlijk hielp dat niet, en hij werd misselijk. Hij zweette en was helemaal bleek aangelopen. Ik was zelf ook helemaal verrast, en ik wist niet wat ik moest doen. Ik was bang dat hij een hartaanval had, en ik voelde dat ik moest ingrijpen.
De klant wou niet, maar ik nam geen genoegen met afwachten. Ik belde naar mijn huisarts, en aan de assistente legde ik uit wat er gebeurde. Die schakelde me door naar de huisarts, die hetzelfde verhaal aanhoorde, en me meteen naar de Eerste Hulp van het ziekenhuis stuurde. De klant had eerst wel gemopperd dat ik niet moest bellen, maar nu hij hoorde dat mijn dokter hem naar het ziekenhuis wou hebben, werd hij wel gehoorzaam.
Ik heb hem naar het ziekenhuis gereden, in mijn oude autootje, zo zenuwachtig als wat. Hij kon niet in de voorstoel, want dat was te pijnlijk. Hij lag een beetje over mijn achterbank, terwijl ik hem veelte snel naar de ingang van de Eerste Hulp bracht. De dokter had niet vooruitgebeld, of misschien naar het verkeerde ziekenhuis, maar toch werden we snel geholpen. Ik bleef maar even op de gang zitten terwijl de dokters met hem bezigwaren.
Dat was even wachten. Intussen moest ik de volgende klant afzeggen, maar ik vond dat ik het niet kon maken om weg te gaan. De klant was nogal even weg, minstens een uur, toen er een dokter met me kwam praten. Ze dacht dat ik zijn vriendin was, dat had hij ze kennelijk gezegd. Ze legde me uit dat hij een verdraaide bal had, waardoor zijn zaadstreng verdraaid was geraakt. Dat is heel gevaarlijk, daar kan een man een bal door verliezen.
Ik voelde me onwijs schuldig. Ik had met die ballen gekloot zonderdat ik goed wist wat ik deed, en nu lag mijn klant in het ziekenhuis, en moest hij geopereerd worden. Ze gingen zelfs allebei zijn ballen aan zijn zak vast naaien. Hij moest onder het mes, en ik zat in tranen, want dat was helemaal nooit de bedoeling geweest. De dokter troostte me, en zei dat het meeviel.
Volgens haar had hij er toch al aanleg voor, en hoefde wat ik deed er helemaal niet mee temaken te hebben. Het kon ook van wat anders komen. Maarja, zij wist niet hoe heftig ik in die zak had zitten kneden. Ze was heel troostend, en deed echt haar best om me gerust te stellen over dat het gewoon iets was wat kan gebeuren, en dat we er op tijd bij waren geweest om het te kunnen opereren. Als hij het had gelaten, had hij de bal kwijt kunnen zijn.
Ik was de enige niet die er een beetje schrikkerig van werd. Die klant heb ik later nogwel gezien, maar die bliefde ook geen aandacht voor zijn ballen meer. Sindsdien ben ik wel meer op mijn gemak met ballen, maar ik heb het nog steeds altijd in mijn achterhoofd als ik met kloten speel.
Mannen denken dat hun pik een stormram is, en maken zich over hun ballen een beetje zorgen. Hun ballen kunnen eigenlijk best veel hebben, maar de zaadstrengen dus niet. De pik dus ook niet, vooral als hij keistijf is. Zelf hebben ze zo weinig kennis dat ze zich makkelijk in de nesten werken. Je moet ze tegen zichzelf beschermen, want helaas zijn ze gewoon niet zo stevig en zo sterk als een vrouwenlijf.
maandag 28 januari 2019
maandag 21 januari 2019
Antwoord op: Dan stop je toch gewoon?
In mijn blogje schrijf ik over mijn ervaringen met mijn werk. Niet alleen tijdens dat ik betaald word, maar ook over wat er voor de rest allemaal aanvastzit. Daarbij is langzaam de nadruk komen te liggen op de misstanden in mijn werk, alle repressie door de overheid, en over alle oneerlijke dingen die mensen opdringen aan hoeren. Eigenlijk vind ik het vervelend dat ik zo moet zeuren, maar het is belangrijk mensen te laten zien hoe oneerlijk het allemaal is.
Regelmatig krijg ik dan de opmerking: "Dan stop je toch gewoon?" Als er echt zulke gemene dingen tegen hoeren worden gedaan, waarom stop ik dan niet gewoon met hoer zijn? Ik vertel immers zelf dat het best hard werken is voor het geld, dus dat het loonstrookje niet opweegt tegen zoveel overheidsgeweld en maatschappelijke verachting. Dus waarom stop ik dan niet gewoon?
Dit is een keertje dat mijn antwoord niet gewoon neerkomt op "het is onzin, kijk maar."
Eerst maar even duidelijk zijn. Er zijn inderdaad meiden die zijn gestopt vanwege al die ellende die de maatschappij uitdeelt aan hoeren. Dat is jammer voor ze, maar waarschijnlijk was dat de keus die logisch voor ze was. De rest van ons doen dat niet, en dat is danook omdat het logisch voor òns is. Iedereen maakt haar keuzes vanwege de redenen en de ervaringen die het belangrijkst voor ze zijn, dus daar zit gewoon verschil in.
Als ik om me heen vraag, hoor ik dat er best veel meiden zijn die stoppen geen optie vinden. Die hebben geld te verdienen, monden te voeden, en die kunnen met ander werk dan sekswerk gewoon die bedragen niet opbrengen elke maand. Die hebben geen keus behalve als ze dingen willen laten vallen die ze waardevoller vinden dan menswaardig te worden behandeld door de maatschappij.
Maar veel van ons kunnen best een normaal burgerleventje leiden, met genoeg om uit te geven door een andere baan te nemen. Wij zouden best kunnen stoppen. Maar toch werken we door. Zelfs als we heel boos kunnen worden over alle onrecht en bang kunnen worden van alle dreiging. En dat is dan gewoon omdat sekswerk ons meer geeft dan wat de onrecht en dreiging wegnemen.
Vaak is dat helaas omdat veel meiden onderschatten hoe gevaarlijk de overheid kan worden. We zijn toch allemaal opgevoed om te denken dat de politie, de gemeente en de rijksoverheid toch wel redelijk zullen zijn, en niemand aanpakken die niemand kwaaddoet. Ze komen er pas achter dat dat helemaal niet zo werkt als ze zelf aan de beurt zijn, en dat is te laat om er nog wat aan te doen. Die meiden werken door omdat ze niet weten hoe erg het is tot het te laat is.
Maar ik ben ècht niet de enige hoer die intussen heeft moeten voelen hoe erg de repressie kan zijn, en toch doorwerkt. Ik wist zelf al wel waarom ik zelf doorwerk, maar ik heb ook even aan wat collega's gevraagd waarom ze toch doorwerken, terwijl we allemaal wel voelen hoe we worden behandeld. En dat bleek heel veel hetzelfde te zijn. Want eigenlijk is het heel simpel.
Hoeren kan een dingetje zijn wat je zomaar doet. Dan is het makkelijk om mee te stoppen. Dan is het iets wat je zo opgeeft. Maar als je er echt een beetje ìn gaat zitten, als je er echt wèrk van maakt, dan is het iets waar je waarde aan hebt die voorbijgaat aan alleenmaar de centen die je ervan krijgt. Je groeit in je werk, en je voelt dat je wat nuttigs doet. Dat geef je niet zomaar op.
Niemand van ons geeft graag onze klantjes op. Niet alleen omdat het ònze klantjes zijn, waarvan we tochwel voelen alsof we die met hard werken veroverd hebben, maar ook omdat we onze klanten niet in de steek willen laten. Je bent toch ergens verantwoordelijk voor de relatie die je met ze hebt opgebouwd. Daar heb je hard aan gewerkt, en daar heb je ook persoonlijk en emotioneel in geïnvesteerd.
Allemaal vinden we ook de ervaringen en de belevenis die aan het werk zit iets wat we niet op willen geven. Nee, niet elke date en niet elke klant is leuk, en meer dan de helft van de ervaringen kan je eigenlijk gewoon missen, als het niet voor het geld was. Maar bij best veel klanten en best veel dates maak je interessante en leuke dingen mee, en je hebt ook gewoon veel seks met veel verschillende mensen. Dat is ook iets wat heel waardevol is.
Het is ook gewoon goed werk! Je maakt klanten blij, je bent een uitkomst voor mensen die anders echt tekortkomen, je wordt op een warm plekje in hun hartje meegedragen, je bent onafhankelijk, je inkomen ligt helemaal aan jezelf dus je wordt niet door slecht management gefrustreerd, het is flexibeler dan de meeste banen dus het is beter te combineren met kinderen, studie of ander werk dan andere banen, er zitten gewoon veel voordelen aan!
We worden dus gevraagd om iets op te geven waar veel voordelen aan zitten, zelfs unieke voordelen, en waar we soms veel in geïnvesteerd hebben. We zijn dus echt wat kwijt als we moeten stoppen. En het is zuur om te moeten stoppen met iets waar je waarde in hebt zitten om redenen die gewoon oneerlijk zijn, en die nergens goed voor zijn. Dan kan je je voorstellen dat je helemaal niet wil stoppen, en er heel anders naar gaat kijken dan "gewoon" stoppen.
Regelmatig krijg ik dan de opmerking: "Dan stop je toch gewoon?" Als er echt zulke gemene dingen tegen hoeren worden gedaan, waarom stop ik dan niet gewoon met hoer zijn? Ik vertel immers zelf dat het best hard werken is voor het geld, dus dat het loonstrookje niet opweegt tegen zoveel overheidsgeweld en maatschappelijke verachting. Dus waarom stop ik dan niet gewoon?
Dit is een keertje dat mijn antwoord niet gewoon neerkomt op "het is onzin, kijk maar."
Eerst maar even duidelijk zijn. Er zijn inderdaad meiden die zijn gestopt vanwege al die ellende die de maatschappij uitdeelt aan hoeren. Dat is jammer voor ze, maar waarschijnlijk was dat de keus die logisch voor ze was. De rest van ons doen dat niet, en dat is danook omdat het logisch voor òns is. Iedereen maakt haar keuzes vanwege de redenen en de ervaringen die het belangrijkst voor ze zijn, dus daar zit gewoon verschil in.
Als ik om me heen vraag, hoor ik dat er best veel meiden zijn die stoppen geen optie vinden. Die hebben geld te verdienen, monden te voeden, en die kunnen met ander werk dan sekswerk gewoon die bedragen niet opbrengen elke maand. Die hebben geen keus behalve als ze dingen willen laten vallen die ze waardevoller vinden dan menswaardig te worden behandeld door de maatschappij.
Maar veel van ons kunnen best een normaal burgerleventje leiden, met genoeg om uit te geven door een andere baan te nemen. Wij zouden best kunnen stoppen. Maar toch werken we door. Zelfs als we heel boos kunnen worden over alle onrecht en bang kunnen worden van alle dreiging. En dat is dan gewoon omdat sekswerk ons meer geeft dan wat de onrecht en dreiging wegnemen.
Vaak is dat helaas omdat veel meiden onderschatten hoe gevaarlijk de overheid kan worden. We zijn toch allemaal opgevoed om te denken dat de politie, de gemeente en de rijksoverheid toch wel redelijk zullen zijn, en niemand aanpakken die niemand kwaaddoet. Ze komen er pas achter dat dat helemaal niet zo werkt als ze zelf aan de beurt zijn, en dat is te laat om er nog wat aan te doen. Die meiden werken door omdat ze niet weten hoe erg het is tot het te laat is.
Maar ik ben ècht niet de enige hoer die intussen heeft moeten voelen hoe erg de repressie kan zijn, en toch doorwerkt. Ik wist zelf al wel waarom ik zelf doorwerk, maar ik heb ook even aan wat collega's gevraagd waarom ze toch doorwerken, terwijl we allemaal wel voelen hoe we worden behandeld. En dat bleek heel veel hetzelfde te zijn. Want eigenlijk is het heel simpel.
Hoeren kan een dingetje zijn wat je zomaar doet. Dan is het makkelijk om mee te stoppen. Dan is het iets wat je zo opgeeft. Maar als je er echt een beetje ìn gaat zitten, als je er echt wèrk van maakt, dan is het iets waar je waarde aan hebt die voorbijgaat aan alleenmaar de centen die je ervan krijgt. Je groeit in je werk, en je voelt dat je wat nuttigs doet. Dat geef je niet zomaar op.
Niemand van ons geeft graag onze klantjes op. Niet alleen omdat het ònze klantjes zijn, waarvan we tochwel voelen alsof we die met hard werken veroverd hebben, maar ook omdat we onze klanten niet in de steek willen laten. Je bent toch ergens verantwoordelijk voor de relatie die je met ze hebt opgebouwd. Daar heb je hard aan gewerkt, en daar heb je ook persoonlijk en emotioneel in geïnvesteerd.
Allemaal vinden we ook de ervaringen en de belevenis die aan het werk zit iets wat we niet op willen geven. Nee, niet elke date en niet elke klant is leuk, en meer dan de helft van de ervaringen kan je eigenlijk gewoon missen, als het niet voor het geld was. Maar bij best veel klanten en best veel dates maak je interessante en leuke dingen mee, en je hebt ook gewoon veel seks met veel verschillende mensen. Dat is ook iets wat heel waardevol is.
Het is ook gewoon goed werk! Je maakt klanten blij, je bent een uitkomst voor mensen die anders echt tekortkomen, je wordt op een warm plekje in hun hartje meegedragen, je bent onafhankelijk, je inkomen ligt helemaal aan jezelf dus je wordt niet door slecht management gefrustreerd, het is flexibeler dan de meeste banen dus het is beter te combineren met kinderen, studie of ander werk dan andere banen, er zitten gewoon veel voordelen aan!
We worden dus gevraagd om iets op te geven waar veel voordelen aan zitten, zelfs unieke voordelen, en waar we soms veel in geïnvesteerd hebben. We zijn dus echt wat kwijt als we moeten stoppen. En het is zuur om te moeten stoppen met iets waar je waarde in hebt zitten om redenen die gewoon oneerlijk zijn, en die nergens goed voor zijn. Dan kan je je voorstellen dat je helemaal niet wil stoppen, en er heel anders naar gaat kijken dan "gewoon" stoppen.
maandag 14 januari 2019
Gevaarlijke trekjes
Er zijn vriendinnen die weten van mijn werk, en er zijn er waarbij ik het maar niet heb verteld. Lang niet iedereen reageert er goed op, ook als het gaat om mensen die goeie, fijne vriendinnen voor me zijn zolang ze het maar niet weten. Je wilt er geen vriendschap mee stukmaken met iemand waar je om geeft, maar waarvan je weet dat het stigma veelte diep in haar geest zit gewerkt. Je hoeft geen slecht mens te zijn om toch raar over hoeren te denken.
Ik had van één van mijn vriendinnen al een tijdje opgewonden verhalen gehoord over haar nieuwe vrijer. Haar vorige relatie was stukgelopen, en ze zat al een tijdje op haar eentje sneu te zijn. Ze is niet zo'n soort iemand die haar leven volop leeft als ze single is. Zonder man komt er nietzoveel van, en ze moet echt meegenomen worden door een vent die haar haar leven laat leiden. Anders verpietert ze een beetje.
Deze man scheen dat wel te doen. Hij was een adonis, superslim, supersterk, supergul, supergrappig, supercharmant, echt een superman. Dat vond zij tenminste. Wij waren allemaal heel nieuwsgierig geworden naar die supervent, en binnen ons vriendinnenclubje hadden we er genoeg over geroddeld. Ookal wisten we allemaal eigenlijk niets van die vent. We waren gewoon blij voor haar, ookal namen we het wel met een korreltje zout dat ze de beste man van de wereld had gevonden.
Er kwam een zondag dat we allemaal hadden afgesproken voor koffie bij die vriendin thuis. Ze wou ons haar vrijer voorstellen, waar ze net mee was gaan samenwonen. We waren allemaal reuze nieuwsgierig. Vantevoren waren de roddels weer opgelaaid, en er werden genoeg schuine grapjes gemaakt. We gingen hem natuurlijk wel een beetje keuren, want met een vrouw die zo beïnvloedbaar is, moet je een beetje oppassen met wie ze omgaat.
We hadden ons koffierondje, en de vrijer kwam aan tafel met ons. Maakte een praatje, dronk een beetje mee, zat wat te luisteren, en ging na een poosje TV kijken. Zijn vriendin ging hem even later een biertje brengen. Zo gauw ze allebei uit de eetkamer wegwaren, was er even wat spanning van me af. Ik keek naar mijn vriendinnen, en nog voordat ik wat kon zeggen, kakelden ze al tegen elkaar over hoe léúk die man van haar was.
Ik was met stomheid geslagen. Ja, hij was leuk lang, en goed gekleed, en goed gekapt, en hij had veel zelfvertrouwen en een geweldig mooie kaaklijn en een sixpack, maar al mijn rode vlaggen waren omhooggegaan in dat korte gesprekje waar hij bijgezeten had. En mijn vriendinnen hadden die allemaal gemist. Maar misschien had ik die vlaggen ookwel gemist als ik niet in de business had gezeten.
Boze mannen zijn zo gevaarlijk niet. Lawaaiige mannen ook niet. Grote mannen zijn vaak poepies, en een medium man is ookal zoveel sterker dan jij dat het om de grootte niet meer gaat. Oud of jong, daar hoef je ook niet bang voor te zijn. En tattoos zijn zo populair, daar hoef je ook niet van te schrikken. Ook agressieve kleding hoeft helemaal niet te betekenen dat je problemen krijgt. Maar als een man op je neerkijkt, dan moeten je stekels omhoog.
Mensen denken vaak dat onze klanten op ons neerkijken. Dat is onzin, we worden gewoon gerespecteerd, en soms zelfs op handen gedragen. Als er een man aankomt die op je neerkijkt, dan moet je die weigeren. Het is de grote scheiding tussen problemen en geen problemen. Niets is gevaarlijker dan een man die op je neerkijkt. Je weet niet hoe diep het gaat, en mensen die op je neerkijken vinden je niet waard om rekening mee te houden. Dat is ècht gevaarlijk.
Rovers hebben vaak die trekjes. Verkrachters ook. Mannen die je alleen komen vernederen zie je dat ook hebben. Doordat ze op je neerkijken krijgen ze geen gedoe met hun geweten als ze je wat aandoen. Pingelaars nietzovaak, die hebben op een andere manier een gebrek aan respekt. En natuurlijk zie je het heel veel bij zogenaamde hulpverleners en bij zedenagenten. Die proberen het nieteens te verstoppen.
Je ziet het aan kleine dingen. Natuurlijk vooral zijn gezichtsuitdrukking, zijn bewegingkjes. Daar moet je op aanslaan, maar daar is wel een groot probleem mee. De gezichtsuitdrukkingen kunnen namelijk betekenen dat hij op je neerkijkt, maar dezelfde gezichtsuitdrukkingen zie je ook bij mannen die "stout" zijn, en de regels van de maatschappij in de wind gooien. Dat is natuurlijk heel wat anders. Je kan niet zien welke regels en welke waarden hij wil overschrijden.
Het gaat om subtiele gezichtsuitdrukkingen. Zijn hoofd iets achterover of opzij, hangende bovenste oogleden, door zijn wimpers kijken, zijn bovenlip die een boog vormt, zijn onderlip die net te hoog gaat, omkrullende bovenlip, een beetje opgetrokken neus, en vooral dat je ziet dat zijn gezicht scheeftrekt. Je ziet wel, dat hoeft geen neerkijken te betekenen. Maar dat kan het heel goed wel zijn.
Als je die dingen ziet, moeten er rode vlaggen komen. Je hoeft er nog niets mee te doen, maar dan moet je op gaan letten op de dingen die je wèl vertellen wat er aan de hand is. Blijft er twijfel, dan moet je echt even uitproberen of het wel goed zit. En als dat je twijfel nog niet wegneemt, moet je gewoon niet meer aarzelen, maar kap je het af. Je haalt er iemand bij of je vertrekt. Ook als dat overdreven voelt.
Er zijn heel veel dingetjes die je kan doen. Bijvoorbeeld als hij je plaagt, maar zijn lichaamstaal zegt dat het meer pesten dan plagen is, dan moet je gewoon even een glimp van ongemakkelijk zijn laten zien. Een gewone man reageert daarop door te dimmen. Als hij niet dimt, of als hij meteen een gevarengrijns laat zien, dan is dat genoeg informatie, en moet je de boel afkappen.
Ik moet dan wel even uitleggen wat een gevarengrijns is. Bij een gevaarlijke man heb je soms een lachje, een grijns of een glimlach, die eruitziet alsof het per ongeluk doorbreekt bij ze. Het is als een bel die op komt borrelen. Dat is ergens ook zo. De neerkijker heeft er een pleziertje in om te zien dat je een kwetsbaarheid laat zien. Bijvoorbeeld als je laat zien dat je helemaal gaat voor iets wat hij liegt. Als je dàn een smalende grijns ziet, weet je dat het helemaal mis is.
Die gevarengrijns is niet de enige manier, maar hij is wel een hele duidelijke, die de meeste engerds wel laten zien. Hij is spelletjes met de domme hoer aan het spelen, dus er komt iets speels doorheen. En dan juist op momenten dat jij niet met hem aan het spelen bent, want zo'n man houdt er niet van als de mens die hij minacht met hem speelt. Dat is ook een duidelijk teken.
Echte engerds weten dat ze die lachjes moeten onderdrukken. Dan houden ze hun gezicht op zo'n moment strak in de plooi, en houden ze alles onder hun neus onnatuurlijk ontspannen. Als ik dat zie, dan is het meteen uit, want dat soort mensen hebben geoefend met hun minachting verbergen, en die houden die bij je weg omdat ze wat van plan zijn. Anders zouden ze de moeite niet doen voor iemand waarop ze neerkijken.
Die echte engerds moet je heel serieus nemen. Dat zijn de nachtmerrie-mensen. Dat zijn de mensen die je zomaar kunnen toetakelen, verkrachten, of je gewoon je leven overhoop halen terwijl je niet kan snappen waarom ze dat zouden doen, en hoe ze het over hun hart verkrijgen. Zie je het bij een klant, kap het onmiddellijk af en zorg dat je beveiliging ingeseind wordt. Zie je het bij een smeris, zorg dan dat je nóóit alleen met hem bent. Loop desnoods naakt de straat op.
Ik wil het jullie graag laten zien, maar er zijn maar weinig plekken waar ik uberhaupt iets kan vinden waar je het duidelijk genoeg op video ziet. Het enige wat ik heb, en dat is helaas bij een vrouw, is dit filmpje waar Maria Mosterd wordt geïnterviewd, en nogal klungelig wat dingen doet die ik hier beschrijf. Vooral als Paul Rosenmöller laat zien hoe hard hij erin trapt. Ze laat helaas niet alles zien, maar kijk maareens.
De gevarengrijns is een duidelijk teken dat het mis is. Vooral als je even kan doen alsof je een echt probleem hebt, en hij komt tevoorschijn. Als je vertelt dat je je enkel verzwikt hebt, of dat je je kluisje niet openkrijgt om zijn geld in te stoppen, en er komt een gevarengrijns, dan moet je meteen doorpakken. Maar als die niet komt, en de scheve gezichtsuitdrukking valt juist een beetje weg, dan mag je denken dat het vals alarm is. Maar hou je ogen open.
Er zit meer aanvast, en er zijn meer manieren om het te zien, maar ik moet hier ook niet al mijn geheimen verklappen. De engerds lezen mee met wat ik schrijf, en die moet ik niet gaan vertellen wat ze moeten verstoppen om niet door de mand te vallen. Bovendien komt er veel van wat ik schrijf verkeerd over, en ik wil vooral beginnende collegaatjes niet in de war maken, want het is al moeilijk genoeg allemaal.
Mijn vriendin heb ik gewaarschuwd. Niet meteen toen, maar later toen ik een keertje met haar afsprak. En heel voorzichtig, om haar niet meteen weg te jagen. En ik heb laten zien wat er is dat me ongerust maakt, en haar zelf wat geprobeerd in te laten zien. Ze was toen wel bezorgd, en sprak me niet tegen. Ze is nog met hem samen, en ik probeer toegankelijk te blijven. Want als het misgaat, heb je iemand nodig.
Ik had van één van mijn vriendinnen al een tijdje opgewonden verhalen gehoord over haar nieuwe vrijer. Haar vorige relatie was stukgelopen, en ze zat al een tijdje op haar eentje sneu te zijn. Ze is niet zo'n soort iemand die haar leven volop leeft als ze single is. Zonder man komt er nietzoveel van, en ze moet echt meegenomen worden door een vent die haar haar leven laat leiden. Anders verpietert ze een beetje.
Deze man scheen dat wel te doen. Hij was een adonis, superslim, supersterk, supergul, supergrappig, supercharmant, echt een superman. Dat vond zij tenminste. Wij waren allemaal heel nieuwsgierig geworden naar die supervent, en binnen ons vriendinnenclubje hadden we er genoeg over geroddeld. Ookal wisten we allemaal eigenlijk niets van die vent. We waren gewoon blij voor haar, ookal namen we het wel met een korreltje zout dat ze de beste man van de wereld had gevonden.
Er kwam een zondag dat we allemaal hadden afgesproken voor koffie bij die vriendin thuis. Ze wou ons haar vrijer voorstellen, waar ze net mee was gaan samenwonen. We waren allemaal reuze nieuwsgierig. Vantevoren waren de roddels weer opgelaaid, en er werden genoeg schuine grapjes gemaakt. We gingen hem natuurlijk wel een beetje keuren, want met een vrouw die zo beïnvloedbaar is, moet je een beetje oppassen met wie ze omgaat.
We hadden ons koffierondje, en de vrijer kwam aan tafel met ons. Maakte een praatje, dronk een beetje mee, zat wat te luisteren, en ging na een poosje TV kijken. Zijn vriendin ging hem even later een biertje brengen. Zo gauw ze allebei uit de eetkamer wegwaren, was er even wat spanning van me af. Ik keek naar mijn vriendinnen, en nog voordat ik wat kon zeggen, kakelden ze al tegen elkaar over hoe léúk die man van haar was.
Ik was met stomheid geslagen. Ja, hij was leuk lang, en goed gekleed, en goed gekapt, en hij had veel zelfvertrouwen en een geweldig mooie kaaklijn en een sixpack, maar al mijn rode vlaggen waren omhooggegaan in dat korte gesprekje waar hij bijgezeten had. En mijn vriendinnen hadden die allemaal gemist. Maar misschien had ik die vlaggen ookwel gemist als ik niet in de business had gezeten.
Boze mannen zijn zo gevaarlijk niet. Lawaaiige mannen ook niet. Grote mannen zijn vaak poepies, en een medium man is ookal zoveel sterker dan jij dat het om de grootte niet meer gaat. Oud of jong, daar hoef je ook niet bang voor te zijn. En tattoos zijn zo populair, daar hoef je ook niet van te schrikken. Ook agressieve kleding hoeft helemaal niet te betekenen dat je problemen krijgt. Maar als een man op je neerkijkt, dan moeten je stekels omhoog.
Mensen denken vaak dat onze klanten op ons neerkijken. Dat is onzin, we worden gewoon gerespecteerd, en soms zelfs op handen gedragen. Als er een man aankomt die op je neerkijkt, dan moet je die weigeren. Het is de grote scheiding tussen problemen en geen problemen. Niets is gevaarlijker dan een man die op je neerkijkt. Je weet niet hoe diep het gaat, en mensen die op je neerkijken vinden je niet waard om rekening mee te houden. Dat is ècht gevaarlijk.
Rovers hebben vaak die trekjes. Verkrachters ook. Mannen die je alleen komen vernederen zie je dat ook hebben. Doordat ze op je neerkijken krijgen ze geen gedoe met hun geweten als ze je wat aandoen. Pingelaars nietzovaak, die hebben op een andere manier een gebrek aan respekt. En natuurlijk zie je het heel veel bij zogenaamde hulpverleners en bij zedenagenten. Die proberen het nieteens te verstoppen.
Je ziet het aan kleine dingen. Natuurlijk vooral zijn gezichtsuitdrukking, zijn bewegingkjes. Daar moet je op aanslaan, maar daar is wel een groot probleem mee. De gezichtsuitdrukkingen kunnen namelijk betekenen dat hij op je neerkijkt, maar dezelfde gezichtsuitdrukkingen zie je ook bij mannen die "stout" zijn, en de regels van de maatschappij in de wind gooien. Dat is natuurlijk heel wat anders. Je kan niet zien welke regels en welke waarden hij wil overschrijden.
Het gaat om subtiele gezichtsuitdrukkingen. Zijn hoofd iets achterover of opzij, hangende bovenste oogleden, door zijn wimpers kijken, zijn bovenlip die een boog vormt, zijn onderlip die net te hoog gaat, omkrullende bovenlip, een beetje opgetrokken neus, en vooral dat je ziet dat zijn gezicht scheeftrekt. Je ziet wel, dat hoeft geen neerkijken te betekenen. Maar dat kan het heel goed wel zijn.
Als je die dingen ziet, moeten er rode vlaggen komen. Je hoeft er nog niets mee te doen, maar dan moet je op gaan letten op de dingen die je wèl vertellen wat er aan de hand is. Blijft er twijfel, dan moet je echt even uitproberen of het wel goed zit. En als dat je twijfel nog niet wegneemt, moet je gewoon niet meer aarzelen, maar kap je het af. Je haalt er iemand bij of je vertrekt. Ook als dat overdreven voelt.
Er zijn heel veel dingetjes die je kan doen. Bijvoorbeeld als hij je plaagt, maar zijn lichaamstaal zegt dat het meer pesten dan plagen is, dan moet je gewoon even een glimp van ongemakkelijk zijn laten zien. Een gewone man reageert daarop door te dimmen. Als hij niet dimt, of als hij meteen een gevarengrijns laat zien, dan is dat genoeg informatie, en moet je de boel afkappen.
Ik moet dan wel even uitleggen wat een gevarengrijns is. Bij een gevaarlijke man heb je soms een lachje, een grijns of een glimlach, die eruitziet alsof het per ongeluk doorbreekt bij ze. Het is als een bel die op komt borrelen. Dat is ergens ook zo. De neerkijker heeft er een pleziertje in om te zien dat je een kwetsbaarheid laat zien. Bijvoorbeeld als je laat zien dat je helemaal gaat voor iets wat hij liegt. Als je dàn een smalende grijns ziet, weet je dat het helemaal mis is.
Die gevarengrijns is niet de enige manier, maar hij is wel een hele duidelijke, die de meeste engerds wel laten zien. Hij is spelletjes met de domme hoer aan het spelen, dus er komt iets speels doorheen. En dan juist op momenten dat jij niet met hem aan het spelen bent, want zo'n man houdt er niet van als de mens die hij minacht met hem speelt. Dat is ook een duidelijk teken.
Echte engerds weten dat ze die lachjes moeten onderdrukken. Dan houden ze hun gezicht op zo'n moment strak in de plooi, en houden ze alles onder hun neus onnatuurlijk ontspannen. Als ik dat zie, dan is het meteen uit, want dat soort mensen hebben geoefend met hun minachting verbergen, en die houden die bij je weg omdat ze wat van plan zijn. Anders zouden ze de moeite niet doen voor iemand waarop ze neerkijken.
Die echte engerds moet je heel serieus nemen. Dat zijn de nachtmerrie-mensen. Dat zijn de mensen die je zomaar kunnen toetakelen, verkrachten, of je gewoon je leven overhoop halen terwijl je niet kan snappen waarom ze dat zouden doen, en hoe ze het over hun hart verkrijgen. Zie je het bij een klant, kap het onmiddellijk af en zorg dat je beveiliging ingeseind wordt. Zie je het bij een smeris, zorg dan dat je nóóit alleen met hem bent. Loop desnoods naakt de straat op.
Ik wil het jullie graag laten zien, maar er zijn maar weinig plekken waar ik uberhaupt iets kan vinden waar je het duidelijk genoeg op video ziet. Het enige wat ik heb, en dat is helaas bij een vrouw, is dit filmpje waar Maria Mosterd wordt geïnterviewd, en nogal klungelig wat dingen doet die ik hier beschrijf. Vooral als Paul Rosenmöller laat zien hoe hard hij erin trapt. Ze laat helaas niet alles zien, maar kijk maareens.
De gevarengrijns is een duidelijk teken dat het mis is. Vooral als je even kan doen alsof je een echt probleem hebt, en hij komt tevoorschijn. Als je vertelt dat je je enkel verzwikt hebt, of dat je je kluisje niet openkrijgt om zijn geld in te stoppen, en er komt een gevarengrijns, dan moet je meteen doorpakken. Maar als die niet komt, en de scheve gezichtsuitdrukking valt juist een beetje weg, dan mag je denken dat het vals alarm is. Maar hou je ogen open.
Er zit meer aanvast, en er zijn meer manieren om het te zien, maar ik moet hier ook niet al mijn geheimen verklappen. De engerds lezen mee met wat ik schrijf, en die moet ik niet gaan vertellen wat ze moeten verstoppen om niet door de mand te vallen. Bovendien komt er veel van wat ik schrijf verkeerd over, en ik wil vooral beginnende collegaatjes niet in de war maken, want het is al moeilijk genoeg allemaal.
Mijn vriendin heb ik gewaarschuwd. Niet meteen toen, maar later toen ik een keertje met haar afsprak. En heel voorzichtig, om haar niet meteen weg te jagen. En ik heb laten zien wat er is dat me ongerust maakt, en haar zelf wat geprobeerd in te laten zien. Ze was toen wel bezorgd, en sprak me niet tegen. Ze is nog met hem samen, en ik probeer toegankelijk te blijven. Want als het misgaat, heb je iemand nodig.
maandag 7 januari 2019
Antwoord op: De klant krijgt toegang tot je lijf
Je hoort het onderwerp van vandaag op veel manieren. Natuurlijk van verbiedertjes, die graag een toneeltje willen laten zien van de hoer die na de betaling hulpeloos in de handen van de klanten valt, die àlle perversies met haar uit mag voeren zonderdat ze er nog wat over te zeggen heeft, maar ook als huiverige vraag van mensen die het maar wat spannend vinden, hoe je er nou mee omgaat dat je na de betaling eigenlijk nergens meer nee op kan zeggen. En alles ertussenin.
Het idee daarachter is dat je niet bezigbent een dienst te leveren, maar dat je betaald wordt om geen nee meer te zeggen. Dat is geen rare gedachte als je seks bekijkt als een man die iets met een vrouw doet, maar dat is danook een heel onwetende manier om naar seks te kijken. Seks komt van twee kanten, of meer als je het met meer mensen doet, anders konden klanten ook makkelijk hun verzetje halen bij een opblaaspop.
Zoals bij de meeste antwoordstukjes, het is dus onzin.
De klant is koning, de klant is leidend, zoals in elke branche is dat het uitgangspunt. En zoals in elke branche ga je failliet als je echt zo werkt. Ja, de klant moet zich goed bediend voelen, en hij moet krijgen wat hij zoekt, maar alleen voorzover jij dat nog een goed idee vindt. De klant weet minder van je diensten dan jij, jij weet meer van de behoeftes van de klant dan hij, dus je kan hem beter niet teveel laten beslissen.
Je bent bezig om een ervaring aan de klant te leveren. Een ervaring die gedeeltelijk echt is, en voor een belangrijk deel illusie. Niet alleen omdat een illusie veel makkelijker te leveren is zoals de klant het wil, maar ook omdat de klant vaak beter bediend is met een illusie dan met een poging om hem het echte werk te geven. Dat kan hij vaak namelijk gewoon niet aan. Hij is ook geen getrainde seksuele akrobaat. De illusie is genoeg voor hem, hij ziet het verschil toch niet.
Een klant gewoon toegang tot je lijf aanbieden is hem gewoon tekortdoen. Hij boekt je voor een ervaring die je voor hem maakt, waar je hem in meesleept, en waarin je hem de illúsie geeft dat hij degene is die het allemaal doet. Als je enkel een beetje gaat staan wachten tot hij wat wil en dan alleen meegeeft met wat hij doet, is het geen leuke date voor hem. Er zijn heel weinig mannen die hem dan nog omhoog houden.
Je koopt dus geen toegang tot iemands lijf. Dat idee is eigenlijk heel raar als je probeert te bedenken hoe dat zou moeten werken. Zou je dan verwachten dat iemand opeens geen recht meer heeft op "nee" als je betaald hebt? En als ze de betaling teruggeeft, wat gebeurt er dan? En wie is er zo gek om haar hele hebben en houwen toe te vertrouwen aan iemand die ze nieteens kent?
Het wordt allemaal wat duidelijker als je kijkt naar waar het vandaankomt. Zoals heel vaak hebben we het hier ook weer over iets wat aansluit bij het denkbeeld dat mensen hebben, over hun ideeën over seks en hoe sekswerk daarin moet passen. Dat is voor veel mensen toch, hoe onlogisch ook, verbonden met ideeën over kwetsbaarheid en onderdanigheid. Ik denk dat er bij héél veel mensen al een lichtje opgaat bij het zinnetje "Je mag àlles met me doen!"
We hebben weer te maken met de slavinnetjesfantasie. De hoer is een seksslavin volgens de denkbeelden die de meeste mensen over ons hebben, en inplaatsvan hun denkbeeld controleren door te kijken of de elementen van sekswerk daar wel in passen, passen ze de elementen van sekswerk in hun denkbeeld in. Dus daar komen malle kronkels vandaan over dat je niets meer te zeggen hebt over wat er met je lijf gebeurt als je maar betaald bent.
Over andere beroepen denken mensen niet zo. Als je een loodgieter gehuurd hebt, is die niet opeens je slaaf en kan je hem niet dwingen om met zijn blote handen je WC te ontstoppen. Mensen snappen dan prima dat hij voor je aan het werk gaat, maar hij zelf bepaalt hoe hij het doet en wat hij doet. En dat je als je hem gaat proberen te dwingen tot iets wat hij niet wil, hij wegloopt. Of dat je een klap kan verwachten.
Mensen vinden het geil overgeleverd te zijn aan een ander. Of dat een ander zich aan ze overlevert, ookal is dat meer stressig als het echt gebeurt. En mensen denken dat omdat sekswerk over seks gaat, ze dus alles in hun seksuele wereldje kunnen inpassen. Maar dat wereldje is voor de meeste mensen heel klein, en dan komt zoiets ingewikkelds als sekswerk eruit te zien als een zootje rare sekscapriolen. En helaas voelt alles wat daar niet inpast raar, vreemd, eng en ongeloofwaardig.
Wat de klant koopt is een dienst. Wat hij krijgt is een performance, gedeeltelijk een illusie. Wat we doen is werk. We kunnen netzoals iedereen op elk moment zeggen dat we dingen niet willen, of gewoon helemaal willen nokken. We zijn de hele tijd de situatie de baas. Dat is niet alleen niet tégen de wil van de klant in, het is juist waar hij eigenlijk behoefte aan heeft. We zijn geen poppen. We zijn professionals. Of zoals W het zegt, professionelles.
Het idee daarachter is dat je niet bezigbent een dienst te leveren, maar dat je betaald wordt om geen nee meer te zeggen. Dat is geen rare gedachte als je seks bekijkt als een man die iets met een vrouw doet, maar dat is danook een heel onwetende manier om naar seks te kijken. Seks komt van twee kanten, of meer als je het met meer mensen doet, anders konden klanten ook makkelijk hun verzetje halen bij een opblaaspop.
Zoals bij de meeste antwoordstukjes, het is dus onzin.
De klant is koning, de klant is leidend, zoals in elke branche is dat het uitgangspunt. En zoals in elke branche ga je failliet als je echt zo werkt. Ja, de klant moet zich goed bediend voelen, en hij moet krijgen wat hij zoekt, maar alleen voorzover jij dat nog een goed idee vindt. De klant weet minder van je diensten dan jij, jij weet meer van de behoeftes van de klant dan hij, dus je kan hem beter niet teveel laten beslissen.
Je bent bezig om een ervaring aan de klant te leveren. Een ervaring die gedeeltelijk echt is, en voor een belangrijk deel illusie. Niet alleen omdat een illusie veel makkelijker te leveren is zoals de klant het wil, maar ook omdat de klant vaak beter bediend is met een illusie dan met een poging om hem het echte werk te geven. Dat kan hij vaak namelijk gewoon niet aan. Hij is ook geen getrainde seksuele akrobaat. De illusie is genoeg voor hem, hij ziet het verschil toch niet.
Een klant gewoon toegang tot je lijf aanbieden is hem gewoon tekortdoen. Hij boekt je voor een ervaring die je voor hem maakt, waar je hem in meesleept, en waarin je hem de illúsie geeft dat hij degene is die het allemaal doet. Als je enkel een beetje gaat staan wachten tot hij wat wil en dan alleen meegeeft met wat hij doet, is het geen leuke date voor hem. Er zijn heel weinig mannen die hem dan nog omhoog houden.
Je koopt dus geen toegang tot iemands lijf. Dat idee is eigenlijk heel raar als je probeert te bedenken hoe dat zou moeten werken. Zou je dan verwachten dat iemand opeens geen recht meer heeft op "nee" als je betaald hebt? En als ze de betaling teruggeeft, wat gebeurt er dan? En wie is er zo gek om haar hele hebben en houwen toe te vertrouwen aan iemand die ze nieteens kent?
Het wordt allemaal wat duidelijker als je kijkt naar waar het vandaankomt. Zoals heel vaak hebben we het hier ook weer over iets wat aansluit bij het denkbeeld dat mensen hebben, over hun ideeën over seks en hoe sekswerk daarin moet passen. Dat is voor veel mensen toch, hoe onlogisch ook, verbonden met ideeën over kwetsbaarheid en onderdanigheid. Ik denk dat er bij héél veel mensen al een lichtje opgaat bij het zinnetje "Je mag àlles met me doen!"
We hebben weer te maken met de slavinnetjesfantasie. De hoer is een seksslavin volgens de denkbeelden die de meeste mensen over ons hebben, en inplaatsvan hun denkbeeld controleren door te kijken of de elementen van sekswerk daar wel in passen, passen ze de elementen van sekswerk in hun denkbeeld in. Dus daar komen malle kronkels vandaan over dat je niets meer te zeggen hebt over wat er met je lijf gebeurt als je maar betaald bent.
Over andere beroepen denken mensen niet zo. Als je een loodgieter gehuurd hebt, is die niet opeens je slaaf en kan je hem niet dwingen om met zijn blote handen je WC te ontstoppen. Mensen snappen dan prima dat hij voor je aan het werk gaat, maar hij zelf bepaalt hoe hij het doet en wat hij doet. En dat je als je hem gaat proberen te dwingen tot iets wat hij niet wil, hij wegloopt. Of dat je een klap kan verwachten.
Mensen vinden het geil overgeleverd te zijn aan een ander. Of dat een ander zich aan ze overlevert, ookal is dat meer stressig als het echt gebeurt. En mensen denken dat omdat sekswerk over seks gaat, ze dus alles in hun seksuele wereldje kunnen inpassen. Maar dat wereldje is voor de meeste mensen heel klein, en dan komt zoiets ingewikkelds als sekswerk eruit te zien als een zootje rare sekscapriolen. En helaas voelt alles wat daar niet inpast raar, vreemd, eng en ongeloofwaardig.
Wat de klant koopt is een dienst. Wat hij krijgt is een performance, gedeeltelijk een illusie. Wat we doen is werk. We kunnen netzoals iedereen op elk moment zeggen dat we dingen niet willen, of gewoon helemaal willen nokken. We zijn de hele tijd de situatie de baas. Dat is niet alleen niet tégen de wil van de klant in, het is juist waar hij eigenlijk behoefte aan heeft. We zijn geen poppen. We zijn professionals. Of zoals W het zegt, professionelles.
dinsdag 1 januari 2019
Goede voornemens
Mijn goede voornemens voor 2019:
- Vaker op mijn nichtje en neefje passen
- Grotere cursus SciPy doen
- Weer op dansles gaan
- Vega volhouden
- Mijn antwoordstukjes afronden
- Niet meer het advies van W negeren, ook als het echt lastig is
- Vaker het OV nemen
- Mijn muziekverzameling wat diverser maken
- Niet meer snoep in huis hebben dan wat ik me kan veroorloven op te eten
- Minder dan zes koppen koffie per dag drinken
- Kunstwerken afmaken, zodat mijn huis niet vol staat met half-afgemaakte kunst