Screening

Vandaag geen stukje over mijn eigen ervaringen, maar over de ervaringen van een andere prostituee. Ik heb geprobeerd haar een ingezonden stukje te laten schrijven, maar zoals zovaak willen mensen best graag vertellen over wat ze meemaken, en ook zelfs best erover appen, maar een stukje schrijven is een brug te ver. Dus dat doe ik dan maar voor haar, want haar verhaal moet wel op mijn blog vind ik.

Mijn collegaatje, ik noem haar hier maar M, werkt in de illegaliteit, net als ik. Zij huurt ruimte in een kelderbox, en moet haar klanten goed screenen om te zorgen dat zij zelf en haar verhuurder niet door de gemeente aan het kruis worden genageld. Ze heeft drie kindjes, en dan word je wel voorzichtig. De overheid schrikt er niet voor terug om ook die tegen je te gebruiken, en met je kinderen te kloten om je te straffen voor het hoeren.

Ik heb het altijd het laagste gevonden. Elke vorm van bestuurlijke straf voor een legale aktiviteit zoals prostitutie gewoon nogsteeds ìs, is onrechtvaardig. Maar de meeste bestuurlijke straffen zijn tenminste dan nog straffen voor de hoer. Die wordt haar pensioen afgepakt, die wordt haar huis afgepakt, die wordt haar baan afgepakt, die krijgt een brandmerk in de overheidsdatabase, allemaal háár straffen.

Maar ze kutten ook met het leven van je kinderen. Niet alleen omdat zij ook op straat staan als de rechter vindt dat je uit huis gezet moet kunnen worden voor hoeren, want de gemeente wordt langs de lat van de regels gelegd die de gemeente zelf verzonnen heeft, maar ook omdat ze die kinderen met Jeugdzorg lastig gaan vallen. Iemand die neukt voor geld kan immers geen goede moeder zijn. Die kinderen worden meegestraft, omdàt de gemeentes weten dat de moeder daar pijn van heeft.

Vrouwen met kinderen zijn dus nog voorzichtiger met de gemeentes dan meiden die nog geen kinderen hebben. Netzoals dat meiden met serieuze carrières tegenwoordig erg in de piepzak zitten, of meiden die een appeltje voor de dorst opgebouwd hebben. Er wordt nogal scheef gehandhaafd, de gemeentes hakken er vooral opin als ze veel kapot te maken hebben. Dus wordt er tegenwoordig bij nieuwe klanten door zulke meiden uitgebreid gescreend.

Dat screenen van je klanten maakt je niet populair. Veel klanten geven tijdens het proces al op, en lopen door naar de volgende, terwijl ze over je onbetrouwbaarheid klagen. We moeten immers altijd beschikbaar zijn, en vooral nietteveel moeite kosten. Het probleem is dat als je weinig moeite voor je klanten kost, je ook weinig moeite kost om door de zedenpolitie verneukt te worden.

M kent het klappen van de zweep, en die doet dus flink aan screening. Vooral door de persoonlijke gegevens van een aspirant-klant na te gaan, want als je dacht dat je veilig was als de klant maar flink veel tijd aan je kwijt is geweest omdat de politie dat zich niet kan veroorloven, of dat zedenagenten geen seksuele handelingen met je mogen verrichten, zit je er flink naast.

Liefst had M een boel klanten, die ooknog een beetje doorliepen, maar dat zit er voor iemand die moet screenen niet meer in. Ze heeft dus vooral vaste klanten, waar ze veel werk instopt. Die moeten wel blijven komen, en die moeten uitgelokt worden om veel diensten af te nemen, terwijl ze er wel blij om blijven. Dat kost werk. En het doet zeer als er een klant afhaakt.

Je kan je dan wel voorstellen dat ze erg opgetogen was toen er een klant, die ze al een poos kwijtwas, weer een afspraak wou maken. Ze had er een vergadering voor verzet, ze had er de kelderbox perfekt voor ingericht om hem op zijn gemak te maken, ze had er zìn in. Toen de klant aankwam, droop ze zowat door haar slip heen, want hij voelde als een verovering, als een verloren gewaande geliefde die thuiskwam, en ze had gewoon zin in hem.

Het was een beetje thuiskomen. Hij kwam na lange tijd weer bij zijn minnares, zij had na lange tijd zijn vertrouwde handen weer op haar lijf, en ze snoven elkaars geuren op terwijl ze elkaar weer verkenden. Het was vertrouwd en fijn, en zij had er minstens zoveel plezier in als hij. Ze suste zichzelf al dat het prima zou zijn om de tijd wat uit te laten lopen deze ene keer.

Daarom was het best even ongemakkelijk, en eigenlijk best even schrikken, dat de man opeens heel anders met haar lijf omging. Normaal was hij een stevige streler, maar nu was hij haar tiet aan het kneden zodat het echt zeer deed. Zij wou er niets van zeggen, maar ze was wel eventjes van haar stuk. Hij kneep haar tiet zowat blauw, en tegelijk werd zijn pik slapper en slapper.

Er was iets aan de hand, voor hem was de roes er duidelijk af, dus voor haar ook. Ze vroeg hem wat er aan de hand was, maar hij zei alleen "sorry hoor!" en kneedde haar tiet alsof hij malsgeknepen moest. Pas toen ze hem de tweede keer vroeg wat er aan de hand was, kwam het hoge woord eruit.

De man was een dokter in het ziekenhuis, dat wist ze al. En hij had bij het betasten van haar borsten iets gevoeld wat hij niet pluis vond. Dus automatisch was hij in het dokteren geschoten, en was aan het voelen gegaan wat het was. En wat hij voelde beviel hem maar niets. Hij vroeg bezorgd of ze haar tieten had laten screenen, en M had dat nog nooit gedaan. Ze was er ook nooit voor opgeroepen.

Zo was de lol van de boeking er wel een beetje af natuurlijk, en ze hebben de rest van de tijd maar aan praten besteed, en aan een belletje naar haar huisarts. Ze spraken af dat als ze meer wist, dat ze dan wel weer kontakt met hem op zou nemen. Die nacht sliep ze niet zo goed, want een knobbel in je tiet, dat kan einde verhaal voor je zijn. Elke keer dat ze zelf voelde, leek hij wel groter te zijn geworden.

De volgende dag was ze bij de huisarts. Die hoorde haar aan, meevoelend knikkend, en voelde zachtjes aan haar tiet. Hij ging zijn handen wassen, en zei dat hij niets bijzonders voelde, en dat ze zich geen zorgen hoefde te maken. M liet dat niet zomaar gebeuren, en vertelde dat als je harder kneedde, dat je dan wel wat voelde. De huisarts bleef erbij dat er niets aan de hand was.

Maar gelukkig zei M dat een àndere dokter wèl wat had gevoeld. Toen werd de huisarts heel serieus, en ging steviger haar tiet kneden. En vond toen natuurlijk wèl die bobbel. Hij nam het opeens serieus, en ging een afspraak voor haar maken bij een streekziekenhuis in een kleinere stad, waar ze veel expertise hadden. En waar ze bovendien nog dezelfde dag terechtkon. Dat bestaat nog in Nederland!

In dat ziekenhuis aangekomen werd ze snel gescand, en werd er goed gevoeld aan haar tiet. De dokters vonden de knobbel een serieuze kanshebber om kanker te zijn, en ze vroegen haar of het okee was om een biopsie te nemen, dus een stukje weefsel uit de klont weg te prikken voor onderzoek. Intussen was M al zover dat ze die klont zelf uit haar tiet zou hebben gestoken met een viltstift, dus zij was meteen akkoord.

Na de biopsie, toen ze met een gaasje onder haar tiet zat te zenuwen, vertelde de dokter haar dat ze serieus gingen uitzoeken of het een kankergezwel was, maar dat ze zich niet teveel zorgen moest maken, omdat als het een tumor was, hij nog niet erg gevorderd was. Er kwam een verhaal over weefsel rond de tumor, en over lymfeklieren, maar dat ging door de zenuwen helemaal langs M heen.

De biopsie nemen was naar, maar ergens vond ze het heel opluchtend dat het zo serieus genomen werd. Er kon niet meteen een uitslag komen, daarvoor mocht ze thuis wachten. De hele nacht heeft ze opgezeten met haar telefoon, lezend over hoe het is om borstkanker te hebben, en wat haar allemaal kon overkomen. Ze had zich nooit gerealiseerd dat het haar kon overkomen, en nu zat ze er middenin.

Het duurde een aantal dagen voordat er uitslag kwam. M was helemaal op van de zenuwen, en had al dagen geen hap meer door haar keel gekregen. Naar de dokter gaan voelde alsof ze het schavot op moest om haar hoofd onder de guillotine te leggen. De dokter was opgewekt, en eerst vond ze dat heel ongepast. Toen ze de uitslag kreeg, viel dat helemaal van haar af. Geen kanker!

De biopsie had uitgewezen dat er geen kankercellen in de knobbel zaten. Er was ook geen voorstadium van kanker. Het ging om een vergroeiing van de melkkanaaltjes in je tiet, die wel vaker van nature voorkomt. Op de scan ziet dat er verdacht uit, en het is een knobbel in je tiet, maar het kan helemaal geen kwaad. M dacht dat ze ging flauwvallen van opluchting. En ze kon weer naar huis.

Haar klant was hartstikke blij natuurlijk, en wou meteen een afspraak zo snel als haar tiet niet meer bont en blauw was. Die date hebben ze uiteindelijk niet gesekst, maar het alleen over borstkanker-preventie gehad. Want zoals wel vaker, wat je er op school over leert is halfzacht en niet genoeg. Netzoals seksuele voorlichting, het is te weinig en te soft.

Dus als je op zoek bent naar afwijkingen in je tiet, kneed hem dan stevig! Het mag zelfs een beetje zeer doen. De eerste keer kom je allemaal onregelmatige plekken tegen, maar dat is normaal. Leer je tieten kennen, dan leer je ook welke knobbels er altijd al waren, en of er een nieuwe bijzit. Kijk ook uit voor deuken, dikke puisten die niet weggaan, zachte plekjes of blauwe plekken die je niet kan verklaren.

En als je wat vindt, ga ermee naar de dokter en laat je niet afschepen. Vertel hem maar dat hij best harder mag kneden, en vertel hem precies waar de knobbel zit, en dat je je tieten kent, en dat daar eerder geen knobbel zat. Hoe eerder je een borstkanker ontdekt, hoe meer kans je hebt dat je het overleeft. En als je in je familie borstkanker hebt, neem het dan extra serieus, en meld dat ook aan je dokter.

We zien onze klanten naakt, en we zijn dus vaak de eerste die iets zien wat niet klopt. Alleenal omdat wij weten hoe ballen horen aan te voelen, en de klant denkt dat het wel normaal zal zijn hoe knobbelig die zijn. Wij zien de verdachte moedervlekken, en wij hebben niet het nadeel dat we de klant elke dag zien zodat we wennen aan iets wat langzaam gebeurt. Maar het kan dus ook andersom, al is dit de eerste keer dat ik zo'n verhaal hoor.

Screenen is belangrijk. Ook als je naar een streekziekenhuis wordt gestuurd, waar nou net je klant dokter is, en je opeens onder je paspoortnaam naar een collega van hem doorgestuurd wordt...