In en uit

Mijn vriendin was er heel stellig over tegen ons: we móésten volgende keer meekomen naar haar yoga-cursus, want zoiets had ze nog nooit meegemaakt. Het was zó'n openbaring, en zóveel beter dan haar vorige drie yoga-klasjes waar ze na twee keer mee opgehouden was. Ze had ons eerder ookal geprobeerd mee te krijgen, maar nu was ze zo vurig erover dat we nieuwsgierig werden.

Dus we gingen met haar mee. Ik heb lang geleden wel yoga geprobeerd, toen ik in de kraak zat. Dat was omdat er een yogi lesgaf waar mijn hele woongroep mee wegliep, en ik het niet kon maken om niet mee te doen. Dat was geen gekke-asana's-yoga, het was vooral meditatie en yoga-filosofie, met een asana per sessie ongeveer. Het was vooral luisteren en stilzitten, en daar heb ik weinig van meegenomen. Behalve wat oefeningen voor in de tandartsstoel.

Toen we aankwamen bij de yoga-les, in een zaaltje waar geen wierook mocht worden gebrand, en waar de TL-buizen niet gedimd of uit konden, was het me snel duidelijk waarom mijn vriendin zo enthousiast was over deze lessen. Mijn andere vriendinnen hoefden ook geen uitleg, we wisselden meteen begrijpende blikken uit. Want inplaatsvan de gebruikelijke zweefteef die de boel aan elkaar klankschaalt, werd dit klasje geleid door een gespierd brokkie van nog geen dertig.

Dat gespierde brokkie ging niet erg in op de filosofie, maar behandelde het meer als een dansles. Hij was ook niet erg verlegen over je beetpakken om je vorm te verbeteren. Ik heb goed gekeken, maar ik kon ècht niet zien dat hij snapte waar mijn vriendin voor kwam. En de helft van de wijven in die klas, trouwens. Die allemaal zo hardleers waren over hoe wijd hun dijen uit elkaar moesten, en hoe hoog ze hun hals moesten houden.

Achter haar rug hebben we natuurlijk flink geginnegapt over die vriendin, maar het was zonder kwaad erin. We zagen wel dat ze het vooral deed om de erotische lading, maar dat ze dat zelf niet helemaal doorhad. Of in ieder geval goed genoeg ontkende om het zelf te geloven. Zelf was ze achteraf uitgelaten, en wou haar ervaring met ons delen. Als ze daar echt alleenmaar was om haar dijen te laten spreiden, zou ze ons niet uitnodigen.

En ookal ginnegap ik over haar, zelf heb ik ookwel dat soort dingen. Als ik ga dansen, kies ik niet zómaar tango, samba, en dat soort partnerdansen waarbij de man en ik flink kontakt maken. Het is leuk, er zit een erotische kant aan, en daar heb ik gewoon plezier in. Dat maak ik alleen voor mezelf niet iets ingewikkelders. En het helpt om meer in de dans te gaan zitten ook, als je er zoiets extra's uit haalt.

Dat was bij mijn vriendin ookwel zo. Die was namelijk helemaal in dat yoga geklommen, en die had heel veel te vertellen wat ook gewoon niet over het brokkie ging. Ze kende alle asana's uit het boekje wat ze erover had, ze was heel enthousiast over alle geestelijke en lichamelijke voordelen, en ze hield er maar niet over òp hoeveel ze nu "in haar lichaam" zat.

Dat herken ik wel. Wat ze bedoelt met "in je lijf zitten" is gewoon dat je heel bewust kontakt hebt met wat je lijf aan het doen is. Dat je bewust bewegingen maakt, en dat je aandacht hebt voor alles wat je lijf je vertelt. Als je dat nog niet geleerd hebt, dan is je lijf gewoon een ding wat maar wat doet als jij iets probeert te doen, en waarvan je veel van je lijf nieteens opmerkt als het geen zeer doet. Je aandacht is natuurlijk meestal naar buiten gericht.

Maar er valt bestwel wat te winnen als je je aandacht ook aan je lijf geeft. Als je gewoon eens probeert om je lijf beter, eleganter, ontspannener of preciezer te laten bewegen. Als je let op je ademhaling, en vooral als je stress hebt niet kleine steuntjes maakt als ademhaling, maar lange en rustige ademhalingen laat gebeuren, waarvoor je rechtop moet zitten, en die je koel door je longen voelt stromen.

Zelfs met kleine dingen als dat kan je je leven nèt wat beter maken. Het zal je niet een nieuw mens maken, en het lost je stress ook niet op, maar je zit in ieder geval die avond niet met rugpijn op de bank. Je lijf laten doen wat je wil, neemt ook je geest mee. Fake it 'till you make it, ook hier. Als je je op zit te vreten, en je zet je lijf in een ontspannen stand, dan heeft je geest het moeilijker om een opgefokt standje te zijn.

Ik heb een intro-kursus Tai Chi gedaan. Weer iets waar ik via-via van hoorde, en waar ik heenging omdat ik met iemand omging die daar enthousiast over was. Tai Chi is een soort vechtkunst, maar dan zonder dat ge-macho en zonder de blessures. Dat is een goede manier om in je lijf te komen, maar ik vond het te ingewikkeld om er echt in te komen. De instructeur was wèl enthousiast, want die vond dat ik goed luisterde, en de concepten snel doorhad.

Dat kwam niet omdat ik aanleg had voor Tai Chi, maar omdat ik al in mijn lijf zàt. Ik hoerde toen al serieus, in mijn werkflatje. Als je bezigbent met seks, en bezigbent met het aanvoelen wat er allemaal in het lichaam, de geest en de seksualiteit van je klant aan het gebeuren is, dan is het eigenlijk onnatuurlijk om níét in je lijf te zitten. Je gaat ook met je eigen lijf en je eigen seksualiteit zo opletten, haast vanzelf.

Nou ja, dat geldt voor mij. Veel andere meiden hebben daar kennelijk hele andere ideeën over. Sowieso hebben de meeste broodmeiden er làk aan wat er allemaal in hun klant gebeurt, en leveren die gewoon waar ze voor betaald worden, en houdt het daarmee op hoe betrokken ze zijn bij hun klantjes. Dat is prima, ze hebben immers niets meer dan dat beloofd. Het lijkt me alleen zo saai werken.

Ik hoor bij flinkwat broodmeiden wel het òmgekeerde. Namelijk dat je je lijf even zijn ding laat doen, terwijl jij je bezighoudt met wat anders. Ik ken dat zelf vooral van het squashen. Als ik squash, kan ik best fanatiek worden. Dan is dat balletje het enige waar ik echt mee bezigben, en misschien dan nog mijn tegenstander, al is die meer een soort zweterige schim dan.

Tijdens het squashen ben ik zó erg niet met mijn lijf bezig, dat ik pas achteraf voel wat ik mijn knieën en mijn enkels aangedaan heb. Onderweg naar huis heb ik daar soms wel spijt van, als alles zeerdoet en verrekt of gekneusd voelt. Maar tijdens het squashen is het balletje het enige wat telt, en behandel ik mijn lijf alsof ik een slavendrijver ben die zich daar niets van aantrekt.

Als ik tijdens het squashen met mijn lijf bezig zou zijn, kwam er niets van scoren. Ik ga niet in de lichaamsbeleving zitten, ik zit in het spèl. Pas achteraf voel ik het zweet zitten, dat mijn BH heeft zitten schuren, en dat mijn enkel klopt. En dat is niet erg, dat is gewoon een andere manier om je lijf te beleven. En die manier gebruiken veel broodmeiden ook tijdens de date.

In de literatuur wordt dat vaak verward met dissociatie. Dat is natuurlijk je reinste onzin. Als je niet bezigbent om het mee te maken, is dat nog niet een psychologisch ziekelijke noodgreep waarbij je afstand doet van jezelf. Anders is iedereen de hele tijd aan het dissociëren.

Want réken maar dat veel mensen zich zo met hun werk bezighouden. Denk je dat die automonteur zich verdiept in hoe zijn oren zich voelen als hij dat luchtdrukpistool gebruikt om je wielen los te maken? Als ze dat bij mijn dealer doen wanneer ik in het kantoortje sta kan ik het al keihard horen. Denk je dat een verhuizer zich de hele tijd in zijn rugspieren verdiept? Die doen juist hun best om dat níét mee te krijgen.

En het gaat nieteens alleen om je lijf hoor. Die afwezige blik bij secretaresses die bezigzijn om je werkbriefjes in te voeren, die zijn óók niet bezig met de beleving van hun geest bij het invoeren van al die cijfers in de computer. En die technicus die met zijn electronische meter in de apparaten staat te prikken is ook niet bezig met de sensuele interaktie van zijn vingertoppen met de pennetjes.

Maar het duidelijkste zijn misschien wel weer de topsporters. Als je één groep mensen hebt die wel hélemaal voorbij de beleving van hun lijf gaan, is het die wel. Die beulen dat lijf af tot het echt niet meer kàn, tot het niet meer gáát. En dan morgen weer, en nog een stukkie verder ook. Die halen hoge noten in de topsport, maar intussen maken ze hun lijf wel helemaal kapot. En dat weigeren ze te beleven.

Ik zit bij mijn werk in mijn lijf. Dat is hoe ik het doe, dat is hoe ik aanvoel wat ik met mijn klant aanmoet. Ik ging ervan uit dat andere hoeren die het werk omarmen dat dus ookwel zouden doen. Maar dat bleek wel ingewikkelder te zijn. Er zijn er geen die het helemáál niet doen, maar er zijn er bestwel veel die het niet de hele tijd doen. Die het aanpakken per klant, of per handeling, hoeveel ze erin gaan zitten. Maar het belangrijke is dat ze dat zelf kùnnen kiezen. Want als je het niet kàn, gebeurt het ook niet.

Dat kom ik dus bij klanten tegen. Heel veel klanten zitten niet in hun lijf, en ik ga ze geen yoga-kursus geven voordat ze bij me mogen komen. Dat kan heel frustrerend zijn, want zo'n man komt dan bij me voor een spetterende seksuele ervaring, en dan is hij niet genoeg met zijn lijf in kontakt om het ook echt méé te maken. Dat legt hij dan dus wel bij mij neer, als puntje bij paaltje komt.

Er zijn dus best truukjes om te zorgen dat zo'n man even verder kijkt dan zijn neus lang is. Je kan een man meer laten voelen door te zorgen dat hij zijn tastzin moet gebruiken om te weten wat er aan de hand is. Als je in negenenzestig ligt, en hij kan zijn pik niet zien, en jij gaat iets exotisch doen wat hij niet kent, réken dan maar dat hij meer in zijn lul gaat zitten om dat te ontdekken.

Het is netzo als je de aandacht naar de reakties van zijn lijf trekt door een talk job. Ja, daar moet je klant maar net voor in zijn, maar ik heb gemerkt dat er maar héél weinig mannen niet van talk jobs houden als je er goed in bent. Als je hem toefluistert dat hij langzaam op de terughaal moet zijn omdat je het moment wil voelen hoe zijn voorhuid over zijn eikelkrans glipt, dan voelt hij dat intens. Intenser dan ik in ieder geval.

Natuurlijk is het grote probleem weereens onzekerheid. Veel mannen dùrven niet in hun lijf te zitten. Soms gewoon omdat ze zich niet over durven te geven, maar veel vaker omdat in hun lijf gaan zitten hun illusie verstoort, en dat wéten ze ook. Als je ervoor gaat zitten om in je lijf te zitten, dan voel je àlles. Van je borrelende darmen tot de kleren op je lijf. Daar sta je nooit bij stil, maar doe maar eens je ogen dicht en voel al die kleren maar eens op je blote lijf zitten. Heel onnatuurlijk, maar zo gewoon omdat je het gewend bent.

Maar je voelt niet alleen je kleren zitten, je voelt ook al dat vèt overal. En dat er dingen klam, hangerig, schilferig, ruw, eeltig, pokdalig, of gewoon slap zijn. Terwijl je liever je inbeeldt dat je één brok vitaliteit bent, die zo een yoga-klasje aan geile burgervrouwtjes in ontkenning kan gaan geven. En die klanten willen dat niet. Dus die zijn meer bezig met hun illusie van zelfvertrouwen heelhouden, dan met meemaken wat ze eigenlijk meemaken.

Ik kan bij de meeste klanten niet meer voorelkaarkrijgen dan wat speldenprikjes in hun sluier voor zichzelf maken. Dat vinden ze al heel wat. Sommige vaste klanten kan ik langzaam wat verder krijgen, en meer gemak met mij en hun lijf geven. Dat is mooi werk hoor. En heel afentoe komt er een klant die ècht in zijn lijf zit, zonderdat daar een heel rookgordijn omheenmoet. Dat is leuk, maar ze komen zo zelden dat ik er zelf geen gewoonte mee heb.

Mijn vriendin is na een half jaartje gestopt met de yoga. Ze raakte haar fascinatie kwijt, en ze zei dat ze geleerd had wat ze moest leren. Dat was denk ik ookwel waar, ze heeft wel geleerd om in haar lijf te zitten. Maar dat het brokje alleenmaar dezelfde tease bleef doen, en die hand op haar dij nooit eens wat hoger schoof, dat denk ik dat belangrijker was. Want als je meer in je lijf gaat zitten, ga je ook beter voelen wat je lijf wìl.