Vasectomie-pechvogels

Niemand wil condooms. En niemand wil aan een afstompende pil zitten, of een spiraaltje als een soort gekartelde haak in haar zachte baarmoeder, niemand wil prikpillen, vaginale ringen of staafjes, en al helemáál niemand wil een vrouwencondoom. We willen allemaal zonder nadenken neuken, zonderdat we voorzorgsmaatregelen hoeven te nemen. Want we zijn geil, lui en onverantwoordelijk.

Dus dan is er mannelijke sterilisatie, vasectomie. Die is veel minder ingrijpend dan vrouwelijke sterilisatie, en is zo gebeurd. Je kan de volgende dag weer naar je werk, en als je erom vraagt als je al een paar kinderen hebt gehad, krijg je nog nèt geen applaus van de dokter dat je het laat doen. Klaar met de kindjes? Vasectomie. Dat hoor je best vaak, en dat is ook de manier waarop mannen die het doen het erover hebben. Het is rust na het werken.

Mannen die een vasectomie hebben ondergaan zijn er niet verlegen over. Ze pronken er vaak een beetje mee dat ze hun vrouw nu van die taak van anticonceptie ontlast hebben, ze vinden het stoer van zichzelf dat ze onder het mes zijn geweest, en het is een gewèldige manier om vrouwen zover te krijgen dat ze het condoom laten zitten. Bovendien is zeggen dat hij een vasectomie heeft gehad al zo'n beetje een versierzin.

In hun achterhoofd hebben ze nu natuurlijk zelf ook wat voordelen. Bijvoorbeeld dat ze niet meer opeens een zwangere vrouw hebben als die haar pil vergeet, maar ook dat àls die vrouw opeens zwanger is, hij zeker weet dat ze vreemd is gegaan. Dus dat ze ook weet dat ze makkelijker betrapt wordt. Terwijl hij zelf, als hij vreemdgaat, zeker weet dat zijn maitresse niet opeens met een baby voor de deur staat.

Onder seksuologen, die trouwens ooknog een eigen stukje tegoedhebben, is vasectomie net zo'n fetisj als de clitoris. Rik van Lunssen, de opperseksuoloog van Nederland, pleitte zelfs ervoor om àlle jongens van veertien na een "condoom-examen" wat kwakkies in te laten vriezen, om daarna gesteriliseerd te worden. Een socialisering van sperma, de middelen van reproduktie in handen van de overheid. Enge ideeën, zoals je wel vaker bij seksuologen ziet.

Er zijn dus bestwel wat mannen die zich laten steriliseren, en die kom ik dus tegen. Het is een minderheid, want lang niet elke man laat zich steriliseren, maar het zijn er wel genoeg om het op te laten vallen. Het is ook een minderheid die er graag over praat, dus ik krijg het wel mee ook. Bij de meeste gesteriliseerde mannen valt het helemaal niet op dat ze gesteriliseerd zijn, en zou je moeten zoeken naar de onbetrouwbare sporen met heel zorgvuldig voelen, dus vooral doordat ze erover beginnen kom je erachter.

De grootste groep gesteriliseerde mannen is zelf op het idee gekomen. Meestal is de reden die ze noemen dat ze hun partner willen ontlasten van de taak van anticonceptie. Als je wat wacht, of een beetje doorvraagt, is dat heel zelden de enige reden. Heel vaak is een reden die meetelt als de vrouw een kinderwens heeft, en de man niet of niet meer. Die zien de bui al hangen, voor je het weet "vergeet" de vrouw de pil immers.

Bijna netzovaak denken die mannen ook dat ze meer seks gaan krijgen als ze gesteriliseerd zijn. En als je vrouw van de pil afgaat, zal dat ookwel waar zijn. Van de pil word je minder geil immers. In alle boekjes staat van niet, maar ik heb het zelf meegemaakt, en van heel veel vriendinnen en collega's gehoord. Maar het komt er eigenlijk altijd op neer dat de man, meestal terecht, verwacht vaker zonder condoom te mogen. Die zijn heel tevreden.

Over die groep ga ik het niet hebben.

Je hebt ook een groep die er minofmeer ingeluisd zijn door vrouw of vriendin, die van de spanning afwouden of ze zwanger zouden worden. Zwanger worden is een moreel probleem voor veel mensen die seks hebben voor de lol of uit bevlieging, en dan opeens een kind op komst hebben. Ik ben niet tegen abortus, zeker niet, maar ik begrijp wel hoe zwaar het kan zijn als je het moeilijk vindt om te begrijpen dat het in het begin ècht nog geen kindje is, maar een klompje cellen.

Die vrouwen zijn het ookwel zat om hun hele seksuele machine een spaak in de wielen te moeten steken om maar niet zwanger te worden, en ook die vrouwen zitten er niet op te wachten om met een stukkie rubber te worden geneukt. En als je kijkt wat voor een flut-operatie zo'n vasectomie is, dan is het lastig om begrip op te brengen voor een man die dat niet wil. En die zetten druk op zo'n vent, die al snel geen argumenten meer heeft om nee te zeggen.

Die mannen voelen zich vaak wel wat schaapachtig. Ze zijn niet te goed om de voordelen van vasectomie te gebruiken, dus ze vertellen het je wel in de hoop dat ze dan zonder condoom mogen, maar ergens hebben ze toch het idee dat ze erin geluisd zijn, en dat vinden ze niet sexy. Er is vaak spijt, vooral bij de mannen die na hun vasectomie toch nog gedumpt zijn, en dat gebeurt best vaak. Dat valt wel op.

Waarom dat is, kan ik alleenmaar raden. Sommige collegaatjes zweren bij hoog en bij laag dat je bij een gesteriliseerde man toch wat mìst op de lange duur, iets wat je bij een man met scherp schiet wèl merkt. Alle onderzoeken zeggen precies het omgekeerde trouwens, maar dat wordt danweer gepareerd door aan te wijzen dat die onderzoeken allemaal worden ingevuld door vrouwen die net van de pil afgaan. En dat van de pil afgaan kan ook weer een faktor zijn in je partnerkeus. Hier kan ik dus weinig zinnigs over zeggen.

Ik kan er ook weinig zinnigs over zeggen omdat ik het allemaal uit de tweede hand heb. Ik heb weleens een gesteriliseerd vriendje gehad waarmee ik het zonder condoom deed, maar ik bleef in die tijd gewoon aan de pil, en ik wist nog helemaal niets van seks. Ik hoerde nog niet, ik zat zelfs onder de twintig partners in totaal, ik had nog geen idee. Dus verschil merkte ik niet. Sindsdien heb ik alleen gesteriliseerde klànten gehad, en die zitten allemaal in het condoom.

Er zijn ook mannen met spijt omdat ze tòch kinderen hadden gewild, en hun vasectomie niet omkeerbaar blijkt te zijn. Er zijn ook mannen die er spijt van hebben omdat ze zich gewoon psychologisch minder mans voelen. Mannen hebben wat met het zaad dat ze spuiten, en als dat niet meer gevaarlijk kinderverwekkend spul is wat hun partners behandelen als wonderlijk en eng, dan missen ze wat.

Maar ook over deze groep ga ik het niet hebben.

Dit stukje is wat aandacht voor de echte pechvogels. Dat is een kleine minderheid, ik gok één op de twintig, die er echt problemen mee krijgen. Die zijn daar helemaal niet spraakzaam over, want die voelen het als een domme keus waar ze zelf verantwoordelijk voor zijn geweest, en als iets om je voor te schamen. Ik krijg ze bijvoorbeeld ook heel moeilijk terug naar de dokter. Vaak praten ze er nieteens met hun partner over. Maar ik ben een praathoer, mijn insteek in het vak is intimiteit. Dus ik krijg het vaak wel los. Of ik dat nou wil of niet trouwens.

Er zijn pechvogels die meer krijgen dan waar ze op gerekend hebben. Dan heb ik het niet over foute hechtingen of een ontsteking, want dat gaan vlot weer over, en dat wordt ook serieus genomen. Ik heb het dan over problemen met pijn. Een flink aantal, die één op de twintig, houden er pijnproblemen aan over, vooral tijdens de seks. Sommige echte pechvogels houden de hele tijd pijn, maar ik hoor er vooral van tijdens de seks.

Wat ik het meeste hoor is blauwe ballen houden ookal heb je gespoten. Een gesteriliseerde man spuit nog steeds, maar er zijn dus pechvogels die na het spuiten ontzettend vervelende pijngevoelens hebben bij hun ballen of dieper in hun kruis. Andere mannen krijgen een gevoel alsof ze in hun ballen zijn getrapt als de seks langer dan een paar minuten duurt, en willen dus echt supersnelle vluggertjes.

Ik heb gemerkt dat ik sommige van die kerels wel kan helpen door ze de hele tijd aan hun ballen te trekken. Je legt dan je hand om de zak heen, en je zorgt dat de ballen niet tegen het lijf aantrekken. Dat is bestwel lastig, want die dingen willen heel graag omhoog, maar als je dat laat gebeuren is het feest voorbij. Het werkt lang niet bij elke vent, maar er zijn wel kerels die het vol kunnen houden tot hun orgasme als je dat bij ze doet, en anders niet.

Het ergste voorbeeld dat ik meegemaakt heb is van een man die sinds zijn vasectomie de hele tijd pijn hield. Hij beschreef het als "de hele tijd het rotgevoel alsof je tien minuten geleden in je zak bent getrapt." Hij werd er arbeidsongeschikt door, maar de dokters weigerden het te behandelen als iets wat door de vasectomie kon komen. Hij liet zijn vasectomie herstellen, maar dat hielp niet.

Uiteindelijk kreeg hij een soort van happy ending toen hij in België bij een mannenkliniek de bal liet verwijderen die pijn deed. Dat gaf hem verlichting, en de pijn is nu voorbij, maar hij mist zijn bal wel. Het was een helse toestand die hij liever niet had hoeven meemaken, en dat allemaal voor een sterilisatie. Het heeft hem jaren van zijn leven, en van zijn carrière gekost.

Ik hoor héél vaak het patroon dat de man niet serieus wordt genomen als hij klachten aan zijn vasectomie overhoudt. Vooral niet door dokters. Die zeggen altijd dat het niet bestaat, dat ze er nog nooit van gehoord hebben, en dat het iets psychisch moet zijn. Dan komt zo'n man bij een psycholoog, of erger, een seksuoloog, en wordt het een spelletje om hem te overtuigen dat hij het zichzelf aanpraat.

Aan die mannen heb ik bestwel een klus. Niet alleen worden ze hardnekkig, alsof ze tegen een heilig huisje hebben geschopt, door de medische wereld afgewezen, er zijn ook erg weinig vrouwen die begrip hebben voor zulke pechvogels. Er zijn er al helemaal weinig die een trukendoos hebben met genoeg truukjes om met zoiets om te kunnen gaan. Mijn trukendoos is ook nog niet kompleet hoor, maar ik krijg van àl die mannen te horen dat ik de eerste ben die er omheen kan seksen. En meestal ook dat ik de eerste ben die het probeert.

Ik heb gekeken of er wetenschap bestaat over dit soort problemen, maar ik vind heel erg weinig. Ik vond twee artikelen over pijnklachten na vasectomie, met een oproep om dat echt eens serieus te gaan nemen, maar daarna is er niets gebeurd. Er is wel wat onderzoek geweest over de hormonale verstoringen die vasectomie kan geven, en over een verhoogde kans op prostaatkanker bij gesteriliseerde mannen, maar dat verpietert ook allemaal na 2005. Is het echt een heilig huisje?

Het is een rare omdraaiing van hoe de samenleving omgaat met besnijdenis. Dat wordt juist afgeraden, het is de laatste optie na jaren gekloot met halve maatregelen, en dat terwijl mijn klantenbestand vooral laat zien dat mannen erop vooruitgaan, en er haast nooit gedoe mee krijgen. Zeker niet zulk ernstig gedoe als met die sterilisaties. Daar is de aandacht juist helemaal gericht op de veel zeldzamere pechvogels. Waarom het ene zo wordt opgehemeld en het ander wordt verketterd snap ik echt niet.

De vasectomie-pechvogels krijgen altijd hetzelfde te horen: jij bent de uitzondering. Niemand anders heeft er problemen mee. Je zal het wel zelf in je hoofd halen. Je staat alleen, en je hebt ongelijk. Waar ik mijn pechvogel-klantjes altijd hun hart aan kan laten ophalen, is ze vertellen dat ik ook van andere gevallen weet. Dat ze niet alleen zijn. En via dit stukje wil ik iedere vasectomie-pechvogel die dit leest hetzelfde vertellen.

Je bent niet gek, je bent nieteens een heel zeldzame uitzondering. Je hebt last van een ingreep in je seksuele organen, die niet reageerden zoals jij en de dokter hoopten. Soms werkt omkeren van de operatie, soms werkt jaren wachten, soms werkt niets en moet je er gewoon mee leven. Maar er bestaan truukjes, vooral het naar beneden houden van je ballen en snel door de seks heengaan, die helpen. Ga naar de dokter, en laat je niet afschepen met een psychiater of een seksuoloog.