De rebel

Lang geleden, toen ik mijn eigen werkstekje nog had, had ik een vaste klant die kwam voor de seks, zich in de eerste helft van de date lekker afreageerde tijdens de wip, al zijn frustraties eruitneukte en de tweede helft van zijn boeking gebruikte om te praten over de wanhoop die hij voelde over zijn leven. Dat is niet ongewoon, veel mensen hebben dat nodig. Ik luister wel, en dat is één van de dingen die me vaste klanten opleveren.

Daar ben ik niet alleen in. Ik heb van de meeste collega's wel gehoord dat ze zich soms meer therapeut dan stoeipoes voelen als ze aan het werk zijn. Mannen komen niet alleen voor de bedakrobatiek, ze komen om geaccepteerd te worden, met hun seksualiteit en al. Welkom zijn, daar gaat het om. En als je je echt welkom voelt, dan hou je je niet meer groot over je sores, zoals je je ook niet schaamt om je fantasie de vrije loop te laten.

Ik leerde al best gauw dat zo'n man niet over zijn beslommeringen begint omdat hij denkt dat jij erop zit te wachten, of omdat hij wil dat jij hem gaat uitleggen hoe hij ermee om moet gaan. Wat hij doet is praten over dingen die eruit willen. Wat jij doet is hem het gevoel geven dat het goed valt wat hij te zeggen heeft, en dat je er op de goede manier emotioneel op reageert. Het moet niet op dove oren vallen, maar je moet er ook niet van lijden dat hij het moeilijk heeft.

Het belangrijkste is misschienwel dat je hem het gevoel moet geven dat je hem blijft respecteren ookal heeft hij zijn hartje gelucht. En door luchtig te doen alsof het nooit gebeurd is, doe je dat níét. En ook niet door te laten merken dat het je niets doet omdat je er geen problemen mee hebt die hij wel voelt. Door er op een gezonde en nette manier mee om te gaan wèl. En dat is soms best hard werk, als het om iets raars of bekrompens gaat.

Bij er gezond en natuurlijk mee omgaan hoort alleen wel dat je er een beetje constructief tegenaankijkt. Dus ookal is hij er niet opuit, je moet zo'n man soms gewoon goede raad geven. Dat hoeft niet de beste raad te zijn. Veel mensen zouden beter af zijn door hun leven eens flink ondersteboven te gooien, maar dat kan je niet van zo'n man vragen. Je kan beter gewoon kleine beetjes goede raad geven, ookal lost dat uiteindelijk niets op.

Heel veel mannen zitten in relaties waar gewoon geen leven meer inzit. Die blijven samen met hun vrouw of vriendin omdat ze vinden dat ze het niet kunnen maken om haar in de steek te laten, maar er zit geen plezier en geen liefde meer in. Het beste advies wat je dan kan geven is om er toch gewoon een punt achter te zetten, en iemand te zoeken met wie ze wèl een gezonde relatie kunnen beginnen.

Maar als je dàt zegt, dan denken ze dat je ze uitnodigt om wat met jóú te beginnen. Ook de mannen die denken dat ze dat nooit zouden denken. Er is niets smachtender dan een man in de rebound, en als hij zichzelf uit zijn reatie heeft bevrijd omdat jij het hebt gezegd, is dat smachten ook meteen op jou gericht. Als hij niet al verliefd op je was voor hij zijn relatie beëindigde, wordt hij dat onmiddellijk erna.

Ik hou het dus maar bij kleine dingetjes. Vooral dingetjes die hem voor een klein beetje verandering al echt een beetje extra ademruimte geven. En dan natuurlijk het liefst dingen waardoor hij het met mij makkelijker heeft. Ik denk graag met mijn klanten mee over hoe ze een uurtje kunnen vrijmaken om even met mij te kunnen ontsnappen aan de dagelijkse sleur. Met kleine dingetjes kan een man zich al een hele rebel voelen.

Rebel zijn wil iedereen wel. Kijk maareens hoeveel sympathie rebellen hebben. Hoeveel films rebellen als de "goeien" hebben. Daar hebben gezinsmannen alleen niet vaak de ruimte voor over. Nieteens omdat het niet zou kunnen, maar gewoon omdat ze zich erbij neergelegd hebben dat de dingen zijn zoals ze zijn. Daar hebben ze zelf voor gekozen, zo hebben ze het zelf opgebouwd. Als ze zouden rebelleren, zou dat tegen zichzelf zijn. Dat is te suf.

Er zijn wel dingen waartegen ze willen rebelleren. Er wordt mensen genoeg opgedrongen, bij mijn klantjes is dat niet anders. Maar jammergenoeg, als zij rebelleren en de brui aan dingen geven die ze zat zijn, moet iemand anders die oppakken. En als je niet radikaal kapt met je relatie, betekent dat wel dat je je partner ermee opzadelt. Dat is ook weer onredelijk, en dat smoort dat idee ook in de kiem.

Je kan ze dus het best dingen aanraden om mee te rebelleren die hem alléén aangaan. In heel veel relaties laten mannen veel voor zich bepalen door hun vriendin of vrouw, ookal zijn ze volwassenen die dat best zelf kunnen. Dat komt omdat mannen niet tegen zeuren kunnen. Mannen en zeuren, dat is eigenlijk wel een heel eigen stukje waard, want daar is nogal veel over te zeggen, maar daar heb ik vandaag niet de bui voor.

Een man aanraden om eens een keer vol te houden dat hij weereens naar een rockconcert wil, ookal vindt zijn vrouw het onzin en zonde van een avondje thuis. Of hem vertellen dat als hij het geld in huis verdient, hij ook best eens zonder overleg zichzelf een nieuwe leunstoel kado mag doen. Of simpelweg dat hij zelf mag kiezen wat voor kleren hij aandoet. Allemaal kleine dingen waardoor hij het gevoel heeft weer wat keus in zijn leven te hebben.

Ik had toen ik nog thuisontving een nog best jonge, getrouwde man, die heel snel een vaste klant was geworden. Hij kwam meer voor de ontlading dan voor de seks, en het was me al heel snel duidelijk dat hij zo'n klant was zoals ik hierboven beschreef. Ik was zijn therapeute, de seks was alleen om ons intiem genoeg te maken dat hij loskwam. Het was geen avontuur voor hem, het ging niet om de seks.

Toen dit gebeurde was ik geen groentje meer. Ik wist wel wat ik deed, het was bijna routine. Ik hoorde hem aan, ik dacht met hem mee, ik gaf hem advies dat hem de kleine triomfjes zou geven die we allemaal zo hard nodighebben afentoe. De eerste paar keer luisterde hij niet, waarschijnlijk dacht hij gewoon helemaal niet meer aan wat we besproken hadden nadat hij weg was gegaan. Wat in mijn nest gebeurde, was immers wel in een soortvan roes beleefd.

Op een dag kwam hij weer op een afspraak, en heel eerlijk gezegd duurde het twee tellen voordat ik hem herkende. Hij had altijd een grote, weelderige haarwaterval op zijn hoofd, met prachtig volume en een mooie slag erin. Nu was hij helemaal kaal als een biljartbal. En hij was er duidelijk apentrots op. Hij kwam binnen, glunderend, en hij verwachtte iets van me. Ik was er eigenlijk niet op voorbereid.

Ik weet niet meer hoe, maar ik heb kennelijk de goede snaar geraakt, want hij was de hele date lang aan het vertellen, terwijl ik hem een pijpbeurt gaf en we niet verder kwamen dan dat, over hoe hij besloten had om mijn advies op te volgen, en hoe boos zijn vrouw daarover was geweest. Die had nou juist jaren gedaan over hem zo'n gorgeous kapsel geven. Ookal vond hij het zelf maar niets. Hij voelde het kaalscheren als een bevrijding, en hij had veel gehad aan mijn advies. Hij was me heel dankbaar.

Toen hij eenmaal wegwas, vroeg ik me af waarom ik hem toch zo'n advies kon hebben gegeven. Ik vond zijn lange haar juist mooi. Had hij dan zelf verzonnen dat ik dat aan hem had gevraagd? Was het misschien iets waarvan hij wóú dat ik het hem vroeg, en deed hij daarom alsof? Het duurde echt tot de avond voordat ik me iets herinnerde dat het kwartje liet vallen. Ik had hem inderdaad gevraagd zich kaal te scheren. Maar ik bedoelde niet zijn hoofd.