Zeven jaar!

Vandaag is het zeven jaar geleden dat ik met mijn blogje begon. Als je me toen had verteld hoever dat zou uitgroeien zou ik denk ik in de lach zijn geschoten. Zelfs als je me had verteld dat ik jarenlang elke week een stukje zou schrijven zou ik het niet hebben geloofd. En als je me had verteld dat het meer dan een hobby zou worden, en al mijn vrije tijd op zou maken, zou ik waarschijnlijk nieteens eraan zijn begonnen.

Dit is stukje zeshonderdzestig, als ik alleen de stukjes meetel die ik niet heb verwijderd. Er zijn stukjes die ik nu na jaren teruglees, en me niet meer kan herinneren dat ik ze ooit schreef. Dat is prima, er staan leuke verrassingen in waarbij ik echt plezier heb om wat ouds van mezelf te ontdekken. Maar het geeft me ook het gevoel dat mijn blogje groter is geworden dan wat ik nog kan overzien.

Het was een druk jaar. Ik heb dit jaar minder aan het nieuws gedaan, want daar zag ik gewoon geen eind aan komen, maar toch ben je de hele tijd bezig met de aktualiteiten. Soms nieteens met één aktuele gebeurtenis, zoals Valkenburg of de propagandaserie van Jojanneke, maar met proberen het nieuws te overzien en te kijken wat het plaatje van al het nieuws sámen je te zeggen heeft.

Dit jaar heb ik voor het eerst gemodereerd. Met pijn in mijn hart heb ik klierige reakties weggehaald. Niet dat ik die reakties nou zo zou missen, maar ik wil niet zoiemand zijn die zich verstopt voor reakties, en daar lijkt het zoveel op als je gaat modereren. Maar zoals me al was beloofd door de mensen die me hadden overtuigd, het heeft geholpen. Als je modereert kruipen de trolletjes in hun holletjes, zoals Bouche het zei.

Het was dit jaar maar een paar keer nodig. In het begin, om de klieren die er een gewoonte van maakten van me af te schudden, toen ik schreef over mijn verkrachtingen, want dan denken ze dat je kwetsbaar bent en komen ze extra klieren, en een keer tijdens komkommertijd. Ik heb bijelkaar zeventien of achttien reakties in de spam-map gezet. Dat vind ik nog best meevallen met elfduizendtweehonderdvijf commentaren die er nog blijven staan.

Ik heb meer lange stukjes. Dat komt voor een deel omdat ik gewoon meer uitleg, maar ook voor een deel omdat ik geen stukjes meer schrijf die uit meerdere delen bestaan. Elk stukje moet voor zichzelf staan, want ik heb gezien dat mensen niet doorklikken. Dat geeft me helaas ook minder tijd om ze uit te werken, want volgende week moet er weer een nieuw stukje, inplaatsvan een nieuw deel van het grote stuk.

Sowieso zit er meer stress aan het schrijven. Ik bespreek veel ingewikkeldere dingen, ik schrijf niet alleen meer uit mijn eigen ervaring, dus ik moet heel veel controleren zodat ik geen onzin vertel, en ik moet gewoon veel uitzoeken. Daar gaat tijd inzitten, en heel veel werk. Niet alleen van mijzelf, maar ook van mensen die me helpen, en mensen bij wie ik de informatie moet gaan halen.

De aantallen mensen die me helpen zijn steeds groter geworden. Het begon ooit met mijn geldmannetje, toen kwam Bouche erbij, en daarna is het op blijven lopen. Er zijn vooral veel hoeren bij, die hun eigen hoekje van de business aan me laten zien, maar toen ik eerst pooiers en toen de reddingsindustrie ging onderzoeken, kwamen er opeens heel veel mensen bij van buiten de business. Die zijn allemaal enthousiast, en ik heb veel aan hun hulp.

Ik heb van mijn helpers, en ook van mensen van buiten, flink kritiek gekregen over het plaatsen van ingezonden stukjes over Utrecht. Ik jaag door daar ruimte aan te geven mensen tegen me in het harnas. Dat is waarschijnlijk ook waar. Maar er was een pusbuil, en pus moet naar buiten. Ik heb er zelf geen deel aan, maar ik maak wel ruimte voor mensen die vuile geheimpjes naar buiten willen brengen, èn natuurlijk voor de mensen die dat tegenspreken.

Als ik terugkijk naar het jaar, dan heb ik veel stukjes geschreven waar ik trots op ben, en waar ik blij mee ben. Er zijn een boel stukjes bijgekomen die ik belangrijk vind. Ik had het plan om telkens een stukje wat ik moet van mijn gedrevenheid af te wisselen met een stukje dat ik alleen voor de lol schrijf, maar er zijn teveel dingen die nog moeten worden geschreven, dus dat ging niet echt op.

Er zijn zoveel dingen die ik nog moet schrijven omdat er nog over geschreven moet worden. Er zijn zoveel dingen nog niet benoemd, en nog niet uitgelegd, en nog niet beantwoord. Er is nog zoveel af te maken, en nog zoveel vorm te geven, en nog zoveel te beginnen. De lijst met dingen die nog beschreven moeten worden groeit veel sneller dan ik hem leegmaak. En als ik het niet allemaal afmaak, is het alleenmaar weer het zoveelste scheve plaatje wat mensen krijgen. Waar ben ik aan begonnen?

Ik schrijf tegenwoordig heel vaak stukjes omdat ik wil dat íémand ze geschreven hééft, niet omdat ik het nu wil schrijven. Dat knaagt wel aan mijn motivatie, en het zorgt ervoor dat ik soms mijn blogje even goed zat ben. Als ik het uitgetypt heb en naar mijn nakijkploeg heb verstuurd, kijk ik er daarna vaak nieteens meer naar voordat ik het gewoon plaats. Soms moet het maar genoeg zijn zo.

De antwoordstukjes waren eerst bedoeld om me tijd te besparen, zodat ik niet bij elk nieuwsstukje weer opnieuw hetzelfde moest beantwoorden. Maar al heel snel merkte ik dat die dingen een eigen leven gingen leiden, en gingen gelden als mijn definitieve antwoord ergens op, en dat is dan weer stress omdat je in één keer alles geschreven moet hebben, en het "doortimmerd" moet zijn. Het kost me heel veel meer tijd dan het me oplevert, maar daar is het ook nietmeer voor.

Vooral mijn stukjes over de politie en het OM hebben me héél veel tijd gekost. Daar kon ik niet met mijn eigen ervaring genoeg zien wat er aan de hand was, dus moest ik heel veel nieuwe informatie verzamelen, en daarvan bij elk detail uitzoeken of het wel klopte wat ik had verzameld. Dat ging door heel veel verschillende mensen heen, die ook allemaal hun stempel erop drukten. Dat was veel meer werk dan ik had gedacht.

Als er eens een klein stukje tussenzit, van twee kantjes, dus duizend woorden ofzo, dan voel ik me alsof ik spijbel, en jullie met een vodje afscheep. Vroeger háálde ik het tweede kantje vaak nieteens. Nu ben ik vaak terug aan het snoeien vanaf tien kantjes, door bij elke alinea te kijken of ik die informatie niet ook ergens in een andere alinea kan bijproppen.

Nu danmaar weer de statistieken van dit jaar!

Een week na mijn vorige blogverjaardag kreeg ik opeens nogmaar de helft van de bezoekers die ik daarvoor had. Dat bleef zo, en dat is nog steeds zo. Mijn verkeer is nogsteeds in dezelfde verhoudingen, verwijzingen, direct of via Google, maar het is gewoon de helft van de mensen. Mijn computergoeroe heeft het er dan over dat ze wel anders geteld zullen zijn, maar ik vind dat maar moeilijk te begrijpen.

Ik ga er in ieder geval niet anders van schrijven. Dit blogje is mijn uitlaatklep, en ookal lopen al mijn lezers weg, ik schrijf er gewoon op wat ik erop wil schrijven. Wat ik belangrijk vind is gewoon niet altijd makkelijk leesvoer, maar het is wel wat ik op mijn blog wil hebben.

Dit jaar kreeg ik voor het eerst meer verwijzingen vanaf Social Media dan vanaf GeenStijl. Vooral op Twitter en Facebook wordt er veel naar mijn blogje gekoppeld. Meestal verwijzen die naar antwoordstukjes, dus het laat wel zien dat niet alleen ikzelf het een goed idee vind om antwoorden op veel gehoorde onzin klaar te hebben staan.

Vanaf de Oekraïense opsporingsdiensten krijg ik geen bezoek meer. De Bulgaren komen af en toe eens kijken, en vanaf de Nederlandse politie heb ik tientallen lezers dit jaar. Er is ook een stuk meer gelezen via Google Translate, ookal zullen die van een kouwe kermis thuiskomen, want Google Translate maakt een boeltje van wat ik te vertellen heb.

Het populairste stukje van dit jaar was Tachtig man in één week over een zestienjarig meisje met 3258 bezoekers. Het minst populaire stukje was een nieuwsstukje van deze zomer: Nieuws - en verder nog met 14 bezoekers. Dat zijn allebei nieuwsstukjes, en het laat wel zien dat die de kracht hebben om heel hoog of heel laag te scoren.

Voor het eerst zijn mijn populairste zoektermen flink veranderd. Normaal stond er altijd "pik, beffen, anaal" enzo bovenaan, deze keer staan die heel veel lager. De volgorde is nu (not provided), zondares, gfe, cockring, zondares blog, seks met hond, smegma, prostituee blog, penispomp, fisten, saban b, blogspot zondares. Heel veel van de simpele sekswoorden verwijzen dus kennelijk niet meer naar mij. Ik weet niet of ik daar nou juist blij om moet zijn of juist niet.

De langst durende sessies kwamen bij me met de volgende zoektermen: "mijn vrouw wil hoer zijn" (7h40m02s), "seks met bodybuilder" (7h22m46s), "waarom mag ik niet op mijn werkkamer slapen baekelandplein" (6h56m30s), "waarom spuiten mannen graag in mijn gezicht" (6h50m13s) en "prostituée eenzaamheid" (6h41m41s), "Jojanneke in de prostitutie" (6h20m56s). Ik vind het mooi om te zien dat kennelijk precies de mensen die ik graag wil helpen me kunnen vinden en er wat aan hebben.

Er waren ook weer ráre zoektermen. "is er nog hoop?" "ll134%" "tube sealant" "wiacafeklote" "kloosters in Turkije + opvang asielzoekers" "huoding" "guided tours of Kensington manor" "waar ligt driehoek die eigen wet zou hebben" "waar kan ik neuken ZONDER GEZEIK geef telefoonnummer NU!!!!" "sportdokter racketsporten" "vivara tore maschine" "rules google ÿ*:.ÿ.ÿÿÿ*ÿ(^ÿ^)ÿ*ÿÿÿ.ÿ.:*ÿ ¯\_(ÿ)_/¯(•ÿ_•ÿ)(ÿÿÿ)(ÿÿÿ)(ÿÿÿ)ÿ(ÿ_ÿÿ)( ÿ° ÿÿ ÿ°)ÿ(ÿÿÿ)ÿÿ•ÿÿ•ÿÿ ^(o)ÿ^(o)ÿ(=^. .^=)oo" "sylvester prencipe" om maar wat voorbeeldjes te geven.

Natuurlijk waren er ookweer goorlappen: "mongooltje met loverbyo neuken" "nichtje wou eerst wel pijpn maar nu nit meer hoe dwing ik haar" "hoeren rippen" "is een porstituee doodmaken ilegaal" "drugs om mijn vrouw nimformaan te maken" "zoekopdracht: prostituee waar ik achteraf mag besluiten of ik betaal" "controleert de politie of aangifte over prostitutie vals is?" en van dezelfde persoon als die laatste "hoe kan ik een prostituee laten arresteren?"

De vragen waarmee mensen naar mijn blog kwamen waren weer veel van hetzelfde als eerdere jaren. Veel meiden die willen weten of ze zwanger zijn, veel mensen die willen weten of ze een SOA hebben, veel zoekende mensen die zich afvragen hoe je bepaalde handelingen moet doen, en veel mensen die zich afvragen waarom de handelingen die in de porno er zo geil uit zien in het echt zo slecht werken, en dat bij zichzelf zoeken.

Maar ook van die zoekopdrachten waar ik toch van schrik: "mijn oma doet seksuele dingen met me hoe laat ik haar stoppen ps ik ben een meisje" "zelfgemaakte cockring wil niet meer los" "zwanger van mijn broer wat nu" "hoe lang voor man kan voelen dat je eierstokkanker heb" "Mijn testikels zijn steeds kleiner en steeds zachter en ik heb er geen gevoel meer in" "kan mijn vrouw weten of ik haar besmet heb aids"

In mijn mail is er weinig veranderd. Dat komt nogsteeds veel sneller binnen dan ik het af kan handelen. Er zijn nu duizenden mailtjes die ik waarschijnlijk nooit ga lezen. Ik probeer te kijken of ik het beter kan organiseren, maar het is een boeltje. Veel zie ik gewoon nooit in. Ik probeer alles netjes te behandelen, maar er komt gewoon teveel binnen. Mijn vaste netwerk sneeuwt soms zelfs onder.

De doodsbedreigingen komen ook dit jaar weer ongeveer even snel binnen. Er is er alleen een gekkie bij die wat kreatiever is met zijn doodsbedreigingen, en de hele tijd gokken doet over waar ik woon. Dat hij me in die-en-die straat heeft gezien. Ik geef hem maar geen antwoord, maar ik vind wel dat hij er meer over nadenkt dan de meeste van die mensen die zeggen "dat ze een kogel voor me hebben" of die me plaatjes van messen sturen. Met de naam van hun Apple-account er nog in.

Ik ga dit jaar ooknogwel volkrijgen. Daarna weet ik het niet, maar dat denk ik elk jaar weer. Ik kijk wat anders naar mijn blog nu ik niet meer alleen ben. Toen ik ermee begon was er op internet maar weinig aktivisme van de hoeren, maar er is vooral in de Social Media wat op gang gekomen. Ik kijk daarnaar, en ik ben blij dat het er is. Dat is weer een last van mijn schouders, want als ik nu wat laat liggen, zijn er anderen om het op te pakken.

Dit jaar was hard werken, en ik heb het niet altijd leuk gehad, maar ik ben blij dat ik heb geschreven wat er nu staat. Ik hoop dat ik netzo blij zal zijn met het jaar wat er nu aankomt. Ik zal ervoor gaan, en ik hoop dat jullie het leuk vinden om mee te lezen met wat ik allemaal te schrijven heb!