GGD, SOA/AIDS, en andere onbetrouwbare dingen

Het is weer tijd om wat nieuws te behandelen. Ik ben daar de laatste tijd veel minder snel mee. Ik vind het namelijk eigenlijk een beetje verloren moeite als het niet gaat om een recensie van een hele populaire toestand zoals met Jojanneke deze winter. Bovendien kan je in de polls ookwel zien dat mensen er eigenlijk nietzoveel interesse in hebben. Aan de andere kant weet ik wel weer dat er mensen zijn die het nieuws over prostitutie alleen via mijn blog volgen, dus dan maar een overzichtje.

Nou ja, een overzichtje, ik kan niet alles bijhouden. Er is teveel, en ik heb er te weinig aandacht voor. Het kost teveel werk om elk wissewasje na te blijven lopen. En over veel dingen heb ik ook geen dingen te zeggen die niet allang gezegd zijn. En over de dingen waar ik wel wat over zou kunnen zeggen heb ik vaak niet het gevoel dat het echt wat bij zou dragen. Dus dan maar wat dingetjes van de afgelopen tijd, niet echt een overzicht, maar wat ik nu wel kwijtwil.

Ivo Opstelten weg
Niemand zal dit gemist hebben, Ivo Opstelten is eindelijk eens weg als minister. Hij was al langer een clown, die als de dronken oom waar iedereen zich voor schaamt op het Kerstfeest door de overheid waggelde, brommend over wetten en procedures die strikt worden gevolgd. Dat we hem kwijtzijn is goed vanuit de prostitutie bekeken, maar of van der Steur zoveel beter gaat zijn weet ik nog niet.

Die heeft al gezegd dat hij doorwil met de WRP, hij heeft ook flink voor de kamera's gestaan over sekstoerisme, dus scoren met seks wil hij wel. Dat geeft mij weinig vertrouwen dat hij ons op een redelijkere manier gaat behandelen. Hij was eerder aleens op mijn blogje genoemd, en toen was hij de minst gekke van een panel kamerleden, maar dat is nog makkelijk gek genoeg om een groot probleem te worden. Hij antwoordt zijn mail tenminste wel netjes, en heeft ook goeie dingen voor ons gedaan.

Hij wordt ook meteen door verbiedertjes als van der Laan gepusht om door te gaan met waar Ivo mee bezig was. Als je politici een beetje kent, weet je wel hoeveel invloed zoiets heeft. Hij moet heel sterk in zijn schoenen staan om tegen brieven als dit in te gaan. Daar kunnen duizend argumenten nog niet tegenop, want politiek is vooral ellebogenwerk en vriendjes dingen toestoppen.

Libelle
Libelle heeft weinig geleerd van Patricia Perquin: die hebben ze maar snel laten vallen toen die ontmaskerd werd, want anders had ze een artikelserie in dat blad gehad. Nu komen ze tochnog met een artikel van Anita de Wit, die met Perquin heeft samengewerkt om een hitsig boekje te schrijven, en die al vaker in het nieuws kwam omdat ze rare dingen uithaalt met de meiden die ze "beschermt" tegen loverboys.

Alkmaarse Thuisrazzia's
In Alkmaar heb je een aantal razzia's bij raammeiden thuis gehad. Dat is in de kranten gekomen, en via via krijg je te horen dat het allemaal weer een intimidatie-aktie was. Ze weten heel goed dat ze niets gaan vinden, maar ze komen vissen naar versprekingen en je even laten voelen dat ze overal aan kunnen komen, en je nergens veilig bent. Wat ga je immers doen tegen politie en gemeente?

Ze doen graag alsof het gaat om illegale bewoning, of om brandveiligheid, zolang het maar klinkt naar iets wat logisch is om het huis voor te bezoeken, en iets wat góéd is voor de doelwitten van de razzia. Pas bij navraag door een lokale journalist komen we erachter dat het helemaal niet daarom ging, maar gewoon proberen was om meiden zover te krijgen dat ze in het mensenhandelcircus gingen.

De gemeente Alkmaar heeft een hekel aan hoeren. Je bent volgens gemeentewebsites verplicht om je te melden bij een hoerenloket, en anders ben je strafbaar. Dat is al erg, maar dat hoerenloket bestáát dus nieteens. Maar dan is het gewoon pesten op je werk, en dat zijn we wel gewend. Het is juist dat ze bij je thuis komen jennen, en je laten voelen dat je nooit een veilig plekje of een veilig momentje hebt voor de bemoeizucht van de overheid dat veel meiden dwarszit.

Zandpad
Ik word altijd een beetje moedeloos van Utrecht. Het is net een soap, je weet dat het nooit goedkomt en dat het altijd weer opnieuw gekker, dramatischer en ingewikkelder wordt, maar de meeste mensen kijken ernaar terwijl ze toch ergens een happy end verwachten. En netzoals bij een soap zorgen de verantwoordelijken die aan de touwtjes trekken dat dat altijd lijkt te kùnnen, maar nooit echt kòmt.

Ik gun de meiden van Utrecht hun werkplek, en ik gun ze ècht een veel betere behandeling dan wat ze krijgen, maar ik snap niet dat ze beter verwachtten van de overheid toen ze overstag gingen om mee te werken met registraties en reguleringen waarvan je kon zien dat ze bedoeld waren om de prostitutie daar klem te zetten. Dat er vanaf Utrecht heel veel zwartepiet naar de rest van Nederland werd gespeeld zorgde ook dat ik niet echt naast ze op de barrikade stond.

Voor de zoveelste keer is het "mislukt" om een prostitutiezone op te bouwen, en alwéér doet de gemeente alsof ze mee willen werken aan een oplossing. Dat houdt alwéér in dat ze een inschrijfronde houden om geïnteresseerde bedrijven veel geld te laten trekken voor een spelletje waar de regels telkens in veranderd worden om maar nooit iets voorelkaar te krijgen. Ik zie alleen een gebed zonder eind, maar het zou oneerlijk zijn om die strijd dood te zwijgen.

Valkenburg
Over de zedenzaak in Valkenburg heb ik al eerder geschreven, en daar hoef ik gelukkig geen woord van terug te nemen. Eigenlijk is het tot nu toe precies aan het gaan zoals je aan kon zien komen. Het OM heeft met zijn schandpaalpraktijken minstens twee mannen tot zelfmoord gedwongen. Dat vinden ze zelf "eigen keus," maar als je de regels voor de rechtspraak toepast, valt het wel onder dwingen. Daar mag ik het OM wel aan houden, vind ik.

Het OM vindt zichzelf vooral heel zielig. Die roepen nu dat het aan de media ligt, want die hebben het helemaal verkeerd over laten komen. Dat schandpalen was helemáál niet de bedoeling, en ze hebben netzo discreet gedaan als altijd, en ze hebben geen idee hoe het kan zijn gekomen dat mensen wat anders hebben gedacht. Het ligt in ieder geval niet aan het OM, dat weet het OM zeker. Lees die slachtofferrol maar hier en hier.

Ze hebben drie van de vier aanklachten tegen de vriend van het meisje moeten laten vallen. Dwang konden ze niet bewijzen. Dat kwam omdat het meisje, de jongen, en alle klanten die zich braaf kwamen melden omdat ze banggemaakt waren allemaal konsekwent verklaarden dat ze niet gedwongen was. Hoeveel druk er ook uitgeoefend is op dat arme wicht, hoeveel tamtam er door het OM zelf ook in de media is gemaakt.

Het OM vindt zelf dat er niets is afgezwakt. Goed, het verhaal over de gruwelijk dwingende loverboy die het onschuldige meisje dwong om te hoeren, waar ze in de pers zoveel mee hebben gescoord is in rook opgegaan. Maar die jongen had wat te maken met iemand van onder de achttien die seks voor geld had, en dat is, zoals zoveel, mensenhandel. Daar kan hij nog steeds voor hangen, dus hebben ze niets afgezwakt, nietwaar?

Wat mij erg opvalt, is hoe weinig terugslag er is op het OM. Er zijn geen harde interviews met de betrokken OM'ers. Er zijn geen exposés over dat het OM zijn boekje te buiten gaat, en dan óók nog blijk te hebben gelogen. Er blijft nog steeds deftig respekt voor die club. Wat ze ook flikken. Hoe duidelijk ze ook laten zien dat ze bezig zijn met hun eigen moraliteit bevredigen, en de feiten daarbij opzijschuiven. Ze blijven buiten schot.

Er komt een stukje over het OM. Daar ben ik al mee begonnen, maar als er mensen zijn die een boekje open kunnen doen, krijg ik daar graag mail van. Wat ik al heb gevonden was al erger dan wat ik had verwacht, en dat wil wat zeggen. Ik weet dat de overheid rot is, maar dit is echt een rotte plek in een zure appel. Niet eens alleen over prostitutie, maar zolas altijd is het bij ons weereens extremer.

Als voorbeeldje geef ik dit artikeltje, waar het OM met droge ogen beweert dat je verkrachting van een minderjarige moet vergelijken met seksuele diensten afnemen van een minderjarige tegen betaling. Ik word heel boos van het misbruik van de term verkrachting door de overheidsdienst die de opsporing en vervolging van verkrachtingen doet. Ze zijn zo dom en onwetend, en zo arrogant, dat het me verbaast dat ze zo diep kunnen zinken.

Nederlandse Bank
Een triest verhaal. Netzoals bij Roos Bachelier heeft een meid die parttime gewerkt heeft niet goed genoeg haar anonimiteit beschermd, en is ontdekt. Getipt door een anonieme collega, netzoals Roos. Quote, een blad voor mensen die graag corpsbal zijn zonderdat ze studeren, heeft er een puberaal stuk over gepubliceerd, wat door de landelijke pers is overgenomen.

Netzoals Roos komt Conchita uit de swingersscene. Er is bij bestwel wat swingers het idee dat swingers al gestigmatiseerd worden, dus dat het met prostitutie wel netzoiets zal zijn. Zo is dat niet. Swingers worden als vreemde vieze mensen gezien, hoeren worden echt geháát. Daar komen ze wel heel akelig achter. Ze is haar baan kwijt, want de Nederlandse Bank vond haar onfatsoenlijk. Ze heeft geen ontslagvergoeding gekregen, want ze is immers hoer.

Als je het vergelijkt met de pers over Roos Bachelier, zie je wel dat de pers van nu een stuk gemener en hooghartiger is geworden. Ze hebben er meer aandacht voor, ze doen er hysterischer over, en ze doen er hypocrieter over, door te doen alsof het erom gaat dat seks voor geld ervoor zorgt dat je minder toezicht kan houden op banktransakties. Want je bent chanteerbaar. Want je kan er immers voor ontslagen worden...

Proud de straat op
Er is een groot protest geweest door de verse sekswerkerorganisatie Proud. Met honderden meiden de straat op, dat is nogal wat. Het heeft de internationale pers gehaald, en niet eens omdat er heel wat aan de hand moet zijn voordat je honderden hoerenneuzen dezelfde kant op krijgt! Ik ben er zelf niet bij betrokken geweest, en er is al over geschreven door mensen van binnenuit, dus je kan het best erover doorlezen bij Felicia Anna.

Richtlijnen over hoeren verlinken
Ik dacht dat ik hier al over geschreven had, maar ik kan het niet terugvinden. Dus dan doe ik het hier maar. Er is vanaf SOA/Aids een richtlijn geschreven voor hulpverleners, over hoe ze met hoeren om moeten gaan. We zijn immers geen normale mensen, dus kan je ons natuurlijk ook niet als normale mensen behandelen. Normale mensen komen bij hulpverleners om hulp te krijgen, wij kunnen daar natuurlijk niet mee worden vergeleken.

Als een gewone burger bij de GGD komt, en die vertelt over zijn omstandigheden, dan heeft de zorgverlener een geheimhoudingsplicht. Dat hoort zo in de medische wereld. Mensen hebben zelfbeschikkingsrechten, en zelf beslissen waarmee je geholpen wil worden is een hele belangrijke. Bovendien zouden mensen niet snel hun uitspattingen opbiechten aan hun hulpverleners als ze wisten dat die dat opslaan of doorsturen aan anderen.

Maar bij mensenhandelslachtoffers, en voor het gemak maar meteen bij alle hoeren, in de praktijk, is dat anders. Als mensenhandelslachtoffer ben je automatisch iemand die te zwak of dom of misleid is om echt een keus te kunnen maken, dus dan moet de hulpverlener dat maar voor je doen. Voor je bestwil, natuurlijk. Wij kunnen wel vinden dat er niets mis is met ons werk, of dat we zelf kiezen voor iets wat de hulpverlener maar slecht vindt, maar dat doet er niet toe.

Als het om kinderen gaat, dan kan ik me heel goed voorstellen dat je de geheimhoudingsplicht doorbreekt. Een kind kan nog niet zelf aktie ondernemen, en weet nog niet genoeg om te weten dat er dingen echt mis zijn, en hij hulp nodig heeft. Als het om dementerende patiënten gaat, kan ik het ooknog begrijpen. Ik vind het al tever gaan als het gaat om mensen die in familierelaties klemzitten, ookal hebben die het ook moeilijk. Maar bij hoeren, alleen omdat we hoeren zijn, voor ons beslissen dat onze beslissing er niet toe doet? Dat gaat te ver.

De schrijvers vinden dat ze heel zorgvuldig zijn geweest met deze voorschriften, en daar ben ik het niet mee eens. Er zit namelijk helemaal geen waarborg in die richtlijn. Het is eerst een ellendeverhaal over passieve mensjes die moeten worden opgespoord en gered, recht uit Comensha. Daarna komt er een stappenplan over hoe je moet handelen als je vermoedens hebt van mensenhandel. En we weten hoeveel al wordt gezien als een signaal van mensenhandel.

Het stappenplan begint met stap één, het verzamelen van een dossier over het reddingsobjekt. Daar moet je meteen mee beginnen, want als je duidelijk maakt dat je die vertrouwelijke informatie tòch gaat gebruiken wil ze misschienwel niet meer met je praten. Er wordt extra belangrijk nog even uitgelicht dat een "niet pluis gevoel" genoeg is om het vertrouwen van je cliënt te beschamen.

Stap twee is het raadplegen van een speciale mensenhandelcollega, je vertegenwoordiger van het mensenhandelgeloof. Als je die niet in je organisatie hebt, moet je advies vragen bij bijvoorbeeld Comensha. Dat is dus de organisatie die zijn handen in onschuld wast over de honderden meldingen van mensenhandel die ze naar eigen zeggen alleen turven, en niet kunnen toetsen. Dat maakt dit een papieren stap. In deze stap kan ook besloten worden de cliënt niet alleen te verlinken, maar ook te verlinken zonder haar te vertellen dat je haar verlinkt.

Pas in stap drie is het tijd om de cliënt alofniet te vertellen dat je wat verdacht hebt gevonden, en aan een verlinking aan het werken bent. Hier is het de bedoeling om de medewerking van de cliënt te krijgen. Niet om een mogelijkheid voor te leggen, niet om terugkoppeling te geven over wat je ziet, maar om de cliënt te beïnvloeden om mee te doen aan de mensenhandelcircus-toestand die je wil laten gebeuren.

Stap vier had eigenlijk stap één moeten zijn, want nu pas gaan ze de afweging maken of de cliënt, of een derde zelfs, wel beter af is als je een melding maakt. De beslissing blijft bij de hulpverlener, wat de cliënt ervan vindt blijft alleen een overweging voor de hulpverlener. Daarbij moet je wel bedenken dat die beslissing wordt genomen op basis van het mensenhandelverhaal zoals dat van Comensha komt, en dus met de werkelijkheid niets temaken heeft.

Stap vijf komt als je besloten hebt dat de cliënt, of ze nou wil of niet, geholpen gaat worden. Als dat intern kan, dan mag dat, maar als ze niet genoeg meewerkt kan je het zelf niet af, en wordt het dus iemand verlinken aan de reddingsindustrie en de politie. Of dat nou via Meld Misdaad Anoniem gaat of meteen met Zeden maakt natuurlijk niet uit, dat komt op dezelfde buro's.

Er zit geen enkel moment in dat de cliënt kan zorgen dat er niet verder wordt gepraat over wat ze in vertrouwen heeft gezegd. Er zit geen verplichting in om te waarschuwen voordat ze wat zegt dat wat ze zegt zomaar bij Zeden en Comensha kan komen te liggen, op papier en klaar om als getuigenverklaring te worden gebruikt

Niet alleen dat het mag. Niet alleen dat het kàn. Niet alleen dat het niet vantevoren niet aan je reddingsobject hoeft te worden gevraagd. Niet alleen dat je reddingsobject nooit aan de noodrem kan trekken. Niet eens alleen dat alle afwegingen worden gemaakt op basis van een mythologie over hoe mensenhandel zou werken. Maar vooral dat het áángemoedigd wordt in deze richtlijn om je cliënt te verlinken, dat zit me echt dwars.

Wat me ook dwarszit is dat bij elke consultatie met bedrijven als Comensha wordt gedaan alsof het geen schending is van het beroepsgeheim omdat er geen namen bij worden genoemd. Voor je het weet heb je genoeg verteld om het ene bij het andere te kunnen leggen. Voor je het weet heeft Comensha wel degelijk genoeg informatie om je te identificeren. En sowieso hebben ze dan jouw interpretatie van je mensenhandelfantasie om als "feit" te kunnen gebruiken in hun rapportages.

Al met al onderstreept dit alleenmaar nòg een keer dat je hulpverlening niet kan vertrouwen. Ze weten het beter dan jij, en als je naar ze toestapt leg je je lot in hun handen. Als zij het op hun heupen krijgen, stappen ze naar de politie, en hun interpretatie telt in de rechtzaal voor méér dan de jouwe. Niet alleen ellende voor jezelf komt ervan, maar in Utrecht blijkt de sluiting van àlle raamprostitutie vooral te zijn gebaseerd op het verlinken van één meid die in vertrouwelijke gesprekken haar hartje luchtte tegen een zorgverlener die dat op deze manier doorspeelde.

GGD heeft "met klanten gepraat"
Twee onderzoekers van de GGD Amsterdam hebben een onderzoek gedaan naar klanten, en hoeveel verantwoordelijkheid die nemen voor misstanden in de prostitutie. Dat past prima in de trend dat we via een omweggetje naar het Zweedse model worden geleid door klanten steeds meer als criminelen te behandelen. In kleine stapjes merken mensen niet zo duidelijk waar het heengaat.

Het is al een tijdje uit. Ik heb het niet veel aandacht gegeven, want ik dacht eigenlijk dat het ongemerkt voorbij zou gaan, zoals veel rapporten die niet echt ergens op gefundeerd zijn èn die nietzo sappig zijn. Dat is een misser van mij, want Renate van der Zee heeft er een boekje omheengeprutst, en nu is het dus in de media en op een conferentie in de Tweede Kamer prominent als bewijs gebruikt dat klanten moeten worden aangepakt.

Dit onderzoek heb ik al vanaf het begin gevolgd, want ik kreeg er verontrustende berichten over. Niet alleen van hoeren die benaderd waren, en die me vertelden dat ze vooral uitwaren op afwijkende, zielige gevallen onder de klanten en niet geïnteresseerd waren in de gewone klant. Maar vooral van klanten die de enquete ingevuld hadden. De meeste klanten hebben geen idee van hoe de reddingsindustrie werkt, en geloven vooral wat ze op TV horen, en dan was het wel schrikken.

De meeste klanten die vragen hebben beantwoord deden dat via een online enquete. De mannen die contact met mij zochten klaagden dat het een nogal vooringenomen vragenlijst was, waar je eigenlijk alleenmaar kon kiezen in welk stereotype je thuishoorde. Je kon bij belangrijke vragen alleen kiezen tussen dingen die allemaal dom waren, en de meest voor de hand liggende oplossingen stonden er niet bij.

Ze vertelden me dat ze het gevoel kregen dat ze erin werden geluisd. Vooral als er nogal dubbelzinnige vragen zijn over wat een misstand is, wat een signaal zou zijn van een misstand, of wie er "verantwoordelijk is" voor het melden van misstanden. Zonder kontekst weet je niet waar je op antwoordt. Zo dringt de gedachte zich op dat je makkelijk òf teveel doet alsof je paniekig overal misstanden ziet, òf teveel doet alsof je alles negeert.

Dat bleek natuurlijk allemaal te kloppen, het hele rapport ademt uit dat ze een paar stereotypes wouden hebben en een vragenlijstje hebben gemaakt waarmee die stereotypes konden worden gebruikt, wat er ook geantwoord werd. Vooral de stereotypes van Zaitch en Staring uit 2009 worden in de enquete voor de klanten flink gebruikt, waarbij ze die toch al twijfelachtige stereotypes ook zo uitelkaarhalen dat het misleidend is om die losse zinnen in die kontekst te plaatsen.

Elk stereotype is doordrenkt met waardeoordeel. Dat kan je al zien aan de namen. De ontkenner, de onbekommerde klant, de vermijder, de redder, en de enige zonder wrange bijsmaak: de melder. De beschrijvingen van hoeveel deze mannen allemaal meegaan in de hetze dat het alleenmaar kommer en kwel is met misstanden in de prostitutie geeft al aan dat de hetze door de onderzoekers als de waarheid wordt gezien, een waarheid die alleennog erkènd moet worden door de klanten.

Het is daarom voor de onderzoekers gesneden koek. Als een klant denkt dat er weinig misstanden zijn, wìl hij alleen die misstanden niet zien. Als een klant vindt dat hij niet verantwoordelijk is voor misdaden die door andere mensen worden begaan, is hij onverantwoordelijk en wìl zijn verantwoordelijkheid niet zien. Als een klant niet naar de politie stapt als hij wat ziet, is dat omdat hij te egoïstisch doet omdat hij geen zin heeft om zich erbij te betrekken.

Er is geen ruimte voor de klant die weinig misstanden ziet omdat er gewoon heel weinig misstanden bestáán, wat de mythes ook willen. Ook niet voor de klant die zich niet verantwoordelijk voelt voor dwang in de prostitutie omdat je je ook niet verantwoordelijk voelt voor overvallen op buurtsupers waar je je boodschappen haalt. En zeker niet voor de klant die van de meiden heeft gehoord waar je je meisje toe veroordeelt door een melding te maken.

Inplaats daarvan is een man die zegt dat hij niet verantwoordelijk is voor de keuzes die het meisje maakt, iemand die misstanden ontkent en bagatelliseert. Ook de prostitutie vergelijken met andere sectoren, die niet zo verketterd en gestigmatiseerd zijn, is ontkennen en bagatelliseren. En natuurlijk is niet meegaan in de hetze een romantisch beeld over prostitutie koesteren. Daar moet ik echt een apart stukje over schrijven ooit.

Het uitgangspunt van de enquete is dat de gemeente wijs en eerlijk bezig is, en de klanten die wantrouwig zijn daar helemaal geen reden voor hebben. Dat is natuurlijk logisch als je werkt voor de gemeente, maar een klein beetje kritisch nadenken, en een beetje ècht luisteren naar hoe de vrouwen in de business worden behandeld zou dat al hebben onderuitgehaald.

Ook bij de hoereninterviews heb ik mijn vraagtekens. Alleen al hoe ze schrijven dat de hoeren danwel de meeste van hun klanten als goede mannen omschrijven, maar dat er tòch ook lastpakken tussenzitten. Was daar echt een enquete voor nodig? Zou het ooit haalbaar zijn om welke soort werk in de klantdienstverlenende sectoren dan ook te doen, en nóóit met lastige klanten te maken te hebben? Het geeft weer de inkijk aan van de schrijvers.

Ze leggen de hoeren ook in de mond dat ze zeggen dat de klanten wel kùnnen, maar niet wìllen melden. Kijk je naar de enquete, dan zie je dat het gaat om een vraag waar het antwoord er óók over gaat of klanten met hele andere dingen bezigzijn. Dat subdeel willen ze aanvinken, maar ze geven de interpretatie die de enquetemakers willen dan ook een vinkje mee. Dat wordt gebruikt om de klanten als zelfophemelende types neer te zetten.

De conclusies zijn dan ook logisch, als je ziet waar ze vantevoren al vanuitgaan. De klant moet zijn lesje leren dat de gemeente helemaal geen onzin verkoopt, en dat is nog niet gelukt omdat de gemeente nog niet praat op een manier die de klant herkent. Dat het eerder gaat om de inhoud waarvan de klant kan zien dat het niet klopt komt niet bij de onderzoekers binnen. Het moet laagdrempelig worden om alles te kunnen verklikken zonderdat de klant daar gevolgen van voelt.

[Jezus Christus Z, 4 blz geschrapt, samenvatting is genoeg! -B]

Nou ja, je ziet wel hoeveel tendentieuze onzin er onder dit rapport ligt. Het geeft ookweer aan hoe weinig we kunnen vertrouwen op officiëel neutrale instanties zoals de GGD. Maar ook dat was niet genoeg voor de verbiedertjes die in de pers springen met dit rapport onder hun arm. Die nemen de cijfers van de enquete, en doen alsof alleen de meest gedweeë klantjes die met het minste naar de overheid rennen om te klikken, de mannen zijn die niet totaal negeren als het mis is met een meid.

Als je echt wil weten hoe het zit met het verantwoordelijkheidsgevoel van klanten, heb ik al wat geschreven.

Arena
Het is een EO-programma en het ging deze keer over prostitutie. De gasten waren Renate van der Zee, die haar nieuwe vodje kwam pluggen, Linda van Goch, die hetzelfde afgelikte verhaal weer kwam vertellen over zware psychotische stoornissen die ze zou hebben gekregen van een vriend met losse handen, Tanja Blok van Power in Purity, een nieuw slachtoffer van de leest van Maria Mosterd, die hier Xandra heette, en met wilde indianenverhalen kwam, aan de verbiedertjeskant.

De andere kant van het gesprek was Asha ten Broeke, die erg goed uit de verf kwam, en Lyle Muns, die ik wat zalvend vond, die jongen mag wel wat meer tegen de onzin ingaan die wordt verteld. De verbiedertjes mochten eerbiedig uitpraten, maar Tijs van den Brink viel de goeie kant de hele tijd in de rede. Tja, wat valt er verder over te zeggen. Het was weer hetzelfde als altijd.

Dagboek van een Callgirl
Je had ooit de serie Secret Diary of a Call Girl. Dat was een Engelse serie op basis van de ervaringen van Belle de Jour, het alias van dr. Brooke Magnanti, die een korte tijd als studentescort heeft gewerkt in Engeland. Het is een beetje opgepoetst, en het is nogal duidelijk dat ze nooit erg ervaren is geweest. Maar, ookal heeft ze er best veel drama bijgesleept, is het nog het neutraalste soort fictie dat je hebt over prostitutie.

Daar is nu een Nederlandse versie van, Dagboek van een Callgirl, op Net5. Dat heb ik nu voor het eerst gezien, en het is grappig om te zien hoe ze het Engelse werk precies gekopiëerd hebben. Daar zitten wat haken en ogen aan, want in Engeland is die scene heel anders dan hier, maar toch vond ik het wel leuk om naar te kijken. Al was het maar omdat de hoofdrolspeelster Sanne Langelaar meer hoerenallure heeft dan Billie Piper. Die kan wel omzet maken als ze wil.

Ergens is het jammer dat er niet een beetje is gekeken naar het verschil tussen daar en hier. Sommige dingen die in de serie geen probleem zijn, zou je hier in Nederland niet kunnen doen zonder Zeden als een bloedzuiger aan je kont te krijgen. Maarja, nog steeds is het zóveel beter dan àlles wat er verder over de business op TV komt, dat ik het wel prima vind zo. Het is met een beetje liefde gemaakt, en dat kan je zien.

Nou is het wel weer genoeg, jongens. Er is vast nog veelmeer te zeggen, maar ik ben klaar voor vandaag. Ik heb bovendien nog héél veel mail te lezen, die ik de laatste tijd weer op heb laten hopen!