Antwoord op: Ik geef ze een stem

Het antwoord van vandaag gaat over mensen die zeggen dat ze voor ons spreken. Omdat wij geen stem hebben. Het zijn niet de echte hulpverleners, maar alleen de neerbuigende "hulpverleners," reddertjes en verbiedertjes die het zo doen. Als je iemand dat hoort zeggen, meestal Renate van der Zee, Evelien Hölskens, of mensen van Fier Fryslan of het Scharlaken Koord, dan drupt er minachting vanaf. Wij zijn de domme hoertjes die niet eens weten wat we zelf vinden.

Goed, deze hoor je nietzovaak als de andere, maar iedere keer als ik hem hoor dan kookt mijn bloed. Tegenover onze belangen staan is al iets, maar ooknog doen alsof ze ònze kant zijn, is smerig. Want in de media heb je dus discussies tussen mensen die ons willen ringeloren aan de ene kant, en deze minachtende verbiedertjes aan de andere kant, die dan onze kant moeten voorstellen.

Het zou nog niet zo erg zijn als er tenminste óók naar ons werd meegeluisterd. Maar als er aleens een hoer mee mag praten, wordt ze niet serieus genomen. En het excuus is meestal dat er al mensen zijn die het voor ons opnemen. Terwijl dat eigenlijk nooit helemaal waar is, en in dit soort gevallen helemaal ònwaar is! Er komt eigenlijk nooit iets uit wat onze mening is, of wat goed voor ons zou zijn.

Nog veel erger vind ik dat sommige mensen, zoals deze, niets bij te dragen hebben, en alleen maar worden gerespecteerd omdàt ze naar voren worden geschoven als onze stem. Hun informatie komt alleen van andere verbiedertjes en hun paar tamme hoeren, maar de hele mediawereld doet alsof ze bekend is met de hele prostitutiewereld. Dat is nóóít anders. Haal die "geloofwaardigheid" weg, en er blijft een zeurpiet over die niet kan schrijven.

Laat ik even heel duidelijk zijn. Je geeft nooit iemand anders een stem. Als je gaat praten alsof je beter weet wat iemand vindt dan zijzelf, dan ben je gewoon fout. Het is een soort van minachting die ik niet kan verdragen. Het idee dat je voor iemand anders beslist als die in coma ligt, of te jong is om zich uit te kunnen drukken, of op een andere manier niet zelf kan beslissen, is al een grote verantwoordelijkheid. Maar om dan ooknog te doen alsof je voor die persoon er een méning opnahoudt, is natuurlijk een stap te ver. Laat staan bij ons hoeren, want wij zijn volwassen vrouwen die ons mannetje wel staan, en wij hèbben een eigen stem! En als je dan komt met ons een stem geven, terwijl je ons gewoon tégenspreekt, dan is het wel helemáál een arrogantie die aangeeft dat je met waarheid niets te maken wil hebben!

De enige reden dat dit zo wèrkt is dat de media eigenlijk hoeren niet wil horen. Ze willen BN'ers, want die trekken kijkers en kopers. Ze willen mensen met authoriteit, en hoeren zijn volgens hun vooroordelen mensen wiens mening er niet toe doet. Dus dan zoek je een BN'er voor het perspectief van de hoer. Vooral in talkshows zie je dit. Daar komen maar weinig hoeren aan het woord, en hun kennis over de business wordt behandeld als "ook maar een mening."

Ik ben de stem van mijzelf. En niet eens van "de hoeren," of de thuishoeren, of de mensen die het met me eens zijn. Ik ben alleen maar mijn stem. Ik ben maar één hoer, en ik wil dat er naar me geluisterd wordt als één hoer. Of eigenlijk, gewoon als mezèlf. Dus wel iemand die wat heeft gezien, en haar best doet om vanbinnenuit te vertellen hoe het gaat, maar wel als wat ìk zie, en vanuit mijn eigen kijk. Maar ik ben wel één hoer, dat is méér dan de meeste mensen die erover praten kunnen zeggen, en ik heb véél meer aan onderzoek en achtergronden gedaan. Ik hoef hun rol niet.

Wees kritisch op alles, wantrouw iedereen die je niet voor jezelf laat kijken, en zie mensen die "een stem geven" voor wat ze zijn. Mij hoef je ook niet eens te geloven. Ga maar zelf wat kennismaken. Als genoeg mensen dat doen, komt het wel uit hoe het echt is. Maar laat nooit iemand voor jou doen alsof ze je een stem geven! Stil zijn zien de mensen als het ermee eenszijn.