Oudste fan

Vandaag een ingezonden stukje van iemand die misschien wel mijn oudste fan is! Ze is negenentachtig jaar oud, en ze heeft in haar jonge jaren ook gehoerd. En toen ik haar vroeg om een ingezonden stukje te schrijven, heeft ze dat gelukkig ook gedaan. Ik vind het fascinerend om te lezen, en jullie hebben er denk ik ookwel wat aan! Ik hoor toch al graag van meiden die net een wat ander perspectief hebben, en daar vind ik dit wel bijhoren.

Ik lees graag over de meisjes die nu in het werk zitten. Ik ben oud, en als je oud bent, dan vergaat je dat je ,,moet'' boos worden over alle dingen die verkeerd zijn in de wereld. Ik leef met je mee. Ik wil je graag vertellen, dat er eigenlijk heel weinig veranderd is sinds ik een meisje was dat in het leven ging.

Toen ik vijftien jaar oud was, kwam de oorlog. Mijn vader ging in gevangenschap. Wij hadden het thuis niet breed. Ik ging bonnen en geld ritselen door mannen een plezier te doen. Tijdens de oorlog hadden de Duitsers het op de hoertjes voorzien. In Duitsland gingen die naar de kampen. In Nederland niet.

De moffen maakten kleine buurtjes waar het mocht. Daar mochten de soldaten niet komen. Ze waren hard, maar wel duidelijk. Je wist waar je aan toe was. Pas na de oorlog kwam het snel weer overal in de stad terecht.

Ze hebben mij nooit opgepakt. De razzia's waren in die tijd niet voor de hoertjes. Als ik lees en op de televisie zie hoe het nu toegaat, dan denk ik daar aan terug. Zo'n razzia was erg hoor. Nu ga je gelukkig niet het Oranjehotel in, maar het zijn dezelfde methoden. Wat ik nu van jou lees, herken ik wel. Zo erg is het sinds de oorlog niet meer geweest. De politie van nu zou dat niet hebben gedaan als ze zich de oorlog nog herinnerden.

Tijdens de oorlog was er meer waardering voor ons. Iedereen had het moeilijk. De moffen waren tegen ons, dus de Nederlanders waren voor ons. En de mannen moesten toch ergens hun pleziertje halen. Zo dachten we toen.

Na de oorlog heb ik het werk nog jaren gedaan. Met veel plezier. Sommige dingen waren toen wel anders. We gebruikten haast nooit een condoom. Dat kwam later. Alleen Amerikanen gebruikten condooms. Aan het eind van de oorlog zag ik voor het eerst een condoom, een Canadees had die. Gelukkig liep ik maar weinig op. Platjes waren het meest. Maar je dorst niet scheren, dat was toen pervers. Die moest je met de luizenkam weghalen. Je had ook poeder, maar dat werkte niet.

Van geslachtsziektes wist je niets. Dat het pessarium niet beschermde, wisten wij veel. Je maakte je druk om syphilis. Daar moest je jaren voor aan de kwik. Dat dachten we nog voor jaren na de penicilline. Ouderwetse dokters schreven dat ook niet voor. Dit was nog in de tijd dat sommige dokters je maar lieten stikken als je een geslachtsziekte had. Dat vonden ze je straf. Aids kwam pas toen ik vijftiger was. Dat is geluk voor mij geweest. Toen was ik al jaren gestopt, anders had ik het wel gekregen.

Jullie zijn vrijer opgevoed. Ik groeide op in de depressie. Daar is de crisis van nu niets bij. Wij moesten een goede man vinden. Dat was wat je meekreeg. Over seks leerde je van je vrindinnen.

We hadden alleen Nederlandse meisjes. Er was weinig verandering. Iedereen kende je. Je was nooit nieuw, en nooit anoniem. Dat hebben jullie nu beter.

Er waren veel meer plaatsen. Vele straten in Den Haag waren ros. In de meeste café's waren meisjes. Toen de vrouwen van de straten werden verjaagd, gingen ze klanten lokken van achter hun raam. Daar zijn die buurten mee begonnen. De prostitutie is nu kleiner dan ik hem ooit heb gezien. Zelfs tijdens de oorlog waren we met meer. Met internet is dat misschien nog niet zo erg.

Ik stopte in de zestiger jaren. Toen verhardde het wereldje. Die pooiers werden indertijd erg akelig. Dat wilde ik niet verdragen, dus ik stapte uit met een klant. Met hem ben ik veertig jaar gelukkig getrouwd geweest. Het is larie als ze zeggen dat het nu harder is dan in die ,,romantische'' tijd. Het is nu vrijer voor de meisjes.

Toen ik jong was, was de prostitutie een bezoekje aan de misdaadwereld. Het werd echter aanvaard, als het kopen van een streng clandestiene worstjes in de oorlog. Of hetzelfde met de hash. Thans is het anders, maar de pers en de politiek willen er niet aan geloven.

Er was veel hetzelfde. Er was toen ook zichtbare en onzichtbare prostitutie. Er was toen ook steeds de vraag ,,wat gaan we met de hoertjes doen''. En bij ons probeerden ze ook steeds om ons bestwil te gebruiken om ons weg te mogen werken. In de ,,legale'' prostitutie had je het uitpezen. Niet in de illegaliteit. Die lijkt het meest op toen.

De mannen zijn niet veranderd. Ik ken aan wat je elke week schrijft alles terug. Het werk is hetzelfde gebleven. Ik denk dat je in mijn tijd je stukje over voetfetisj zou aanvullen met fetisj voor dameshandschoenen en hoeden. Dat is anders geworden, met de mode.

We praatten er in die dagen minder over in de kranten, maar we deden het wel. Er was een boel seks voor het huwelijk. Ook toen. Als jij schrijft over de vijftiger jaren, moet ik je toch even aanspreken. We waren toen evenzo liederlijk als nu. Het was iets waar je stil over bleef.

Ik zie ook dat de verhalen over pooiers hetzelfde zijn. Men begreep destijds niet hoe het werkte, en thans maken ze dezelfde fouten. Je mooie verhaal over ,,zachte pooiers'' had toen ook geklopt als een bus. Wat jij nu een harde pooier noemt, noemden wij een ,,hond'', en een loverboy noemden wij een ,,hondje''. Zo praatte je over hem. Ik denk dat het in andere steden anders werd genoemd. Je had toen nog die stadsdialecten.

Ik gebruik mijn computer maar voor drie dingen. Voor het lezen van het Facebook van mijn kleinkinderen, voor jouw webpagina, en voor ,,Candy Crush'', want daar ben ik aan verslingerd geraakt. Schrijf zo voort, want jij bent de enige stem die ik werkelijk herken.

Ik vind je heel flink. Wees maar trots.